Vilja Íslendingar fremur höfðingjaveldi og þingræði, en lýðveldi og lýðræði?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Vilja Íslendingar fremur höfðingjaveldi og þingræði, en lýðveldi og lýðræði?

Fyrst birt í Morgunblaðinu 06. febrúar 2013.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Bæði Platon og Aristóteles gerðu sér grein fyrir að stjórnarformi ríkja getur verið háttað á þrennan hátt. Stjórnarformið getur verið einveldi, höfðingjaveldi, eða lýðveldi sem áður fyrr var nefnt þjóðveldi. Svonefnd þjóðveldisöld er auðvitað rangnefni, því að góðjörðum (goðorðum) fylgdi seta á Alþingi og nafnið höfðingjaveldisöld væri eðlilegra.

Stjórnarfar í ríkjum ræðst ekki endilega af hinu ritaða stjórnarformi. Sú sorglega staðreynd blasir við, að allt frá stofnun lýðveldis hafa Íslendingar búið við höfðingjaræði, þótt stjórnarskrá lýðveldisins geri auðvitað ráð fyrir lýðræði. Eftir söguleg átök um Icesave-lögin hefur vitund almennings vaknað um þá staðreynd að stjórnarform Íslands er lýðveldi. Nú er komið að almenningi að heimta sín fullveldisréttindi.

Fyrsta lýðveldi heimsins var stofnað í Spörtu, með þrískiptu ríkisvaldi.

Eitthvert merkasta stjórnarform allra tíma var í Spörtu og entist það í um 500 ár, allt til ársins 188 fyrir Krist þegar Sparta gafst upp fyrir Akkneska-bandalaginu. Stjórnarskrá Spörtu skilgreindi fyrsta lýðveldi sögunnar, sem komið var á fót um 200 árum fyrir lýðræði í Aþenu.

Tveggja deilda löggjafarþing var í Spörtu, Almenningsdeild (Apella) þar sem almenningur átti sæti og Öldungadeild (Gerousia) þar sem sátu 28 borgarar og tveir erfða-konungar. Til Gerousia var kosið almennum kosningum og kjörgengir voru allir sem orðnir voru sextugir. Kosningin var til æviloka, en þar sem þingmenn voru orðnir rosknir við kosningu var seta þeirra ekki langvinn. Gerousia fór með dómsvald og samningu lagafrumvarpa.

Apella sem kom saman mánaðarlega, fór með fullveldisrétt í Spörtu. Þar áttu rétt til setu allir þrítugir karlar. Sem dæmi um jafnréttishugsun Spartverja, má geta þess að öllu landi var skipt jafnt á milli borgaranna. Í Apella voru lagafrumvörp tekin til umræðu og þau samþykkt eða þeim hafnað. Öll þingmál fóru því í þjóðaratkvæði. Apella hafði jafnvel rétt til að dæma konunga til útlegðar, sem staðfestir fullveldisrétt almennings.

Framkvæmdavaldið var í höndum fimm ráðherra (Eforos), sem stjórnuðu utanríkismálum ekki síður en almennri stjórnsýslu ríkisins. Ráðherrar voru kosnir af Apella til eins árs og endurkosning var bönnuð. Aðkoma konunganna að stjórnkerfinu var takmörkuð við setu í Gerousia og starf hershöfðingja á stríðstímum.

Aðgreining ríkisvaldsins í þrjá þætti er staðfest í stjórnarskrá Íslands.

Jean Bodin (1530-1596) endurvakti hina fornu umræðu um mismunandi stjórnarform ríkja, en það var líklega Charles-Louis Montesquieu (1689-1755) sem í nútímanum var fyrstur til að setja fram kröfuna um aðgreiningu ríkisvaldsins í þrjá þætti. Þessi aðgreining er undirstaða stjórnarskrár Íslands og hefur verið með nær óbreyttu orðalagi frá 1920, en í 2. grein hennar segir:

»Alþingi og forseti Íslands fara saman með löggjafarvaldið. Forseti og önnur stjórnarvöld samkvæmt stjórnarskrá þessari og öðrum landslögum fara með framkvæmdarvaldið. Dómendur fara með dómsvaldið.«

Aðskilnaður löggjafarvalds og framkvæmdavalds er sérstaklega undirstrikaður í 1. grein Stjórnarskrárinnar, um leið og staðfest er að Ísland er lýðveldi, en í þeirri grein segir: »Ísland er lýðveldi með þingbundinni stjórn«. Þessi grein merkir að framkvæmdavaldið (ríkisstjórnin) er bundið af þeim ákvörðunum sem löggjafarvaldið (Alþingi) tekur í formi löggjafar. Eins og margir þekkja, hafa þingræðissinnar túlkað þessa grein á þann fráleita hátt, að Alþingi skuli lúta höfðingjaræði.

Stjórnarskrá Íslands skilgreinir stjórnarform ríkisins sem lýðveldi. Án vafa byggist hún á stjórnarskrá Bandaríkjanna frá árinu 1787 og stjórnarskrá Frakklands frá árinu 1792. Báðar þessar stjórnarskrár gera ráð fyrir þrískiptu ríkisvaldi og því mikilvæga atriði, að framkvæmdavaldið er háð lagasetningu löggjafarvaldsins (þingbundin ríkisstjórn). Stutt skilgreining á skiptingu ríkisvaldsins í lýðveldum er því:

1. Löggjafarvald, sem starfar í tveimur þingdeildum.

2. Framkvæmdavald, með ríkisstjórn undir forustu forseta lýðveldisins.

3. Dómsvald, með Hæstarétt sem æðsta dómsstig.

Stjórnarformi lýðveldis fylgir að fullveldið er hjá almenningi. Við stofnun lýðveldis á Íslandi 1944, færðist fullveldisrétturinn frá konungi til almennings á Íslandi. Þess vegna er 17. júní fullveldisdagur þjóðarinnar en ekki 1. desember 1918. Ísland varð sjálfstætt konungsríki 1918, með fullveldisréttinn í höndum konungs. Höfðingjastéttin á Íslandi hefur séð sér hag í að blekkja fólk varðandi eðli og inntak fullveldis. Afnám deildaskiptingar á Alþingi voru tilburðir höfðingjanna til að koma á höfðingjaveldi í landinu. Núverandi ástandi þarf að breyta, taka aftur upp deildaskipt Alþingi og auka fullveldisréttindi almennings.

 

Landsbankinn var með tvöfalda tryggingu fyrir ESB-lágmarkið

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Landsbankinn var með tvöfalda tryggingu fyrir ESB-lágmarkið.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 08. apríl 2011.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Margir vita að í 12 mánuði hef ég bent á að Landsbankinn var með fullar innistæðutryggingar í Bretlandi og Hollandi. Í Bretlandi var tryggingaupphæðin 50.000 Pund og í Hollandi 100.000 Evrur. Í báðum tilvikum eru upphæðirnar langt umfram þær 20.887 Evrur sem ESB hafði ákveðið sem lágmarkstryggingu og Tilskipun 94/19/EB var þannig uppfyllt með þessum tryggingum. Staðreyndin er sú að Landsbankinn var með tvöfalda tryggingu fyrir ESB-lágmarkið, því að hann var einnig með tryggingu hjá TIF.

Hvers vegna hefur ríkisstjórnin ekki áhuga á að halda til haga svona grunnforsendum? Eiga Íslendingar ekki rétt á að vita að innistæðutryggingasjóðir Bretlands og Hollands báru ábyrgð á Icesave-reikningunum ekki síður en TIF? Hvers vegna er helsta viðfangsefni upplýsingafulltrúa þrotabús Landsbankans að halda upplýsingum leyndum?

Reglan um tvöfalda innistæðutryggingu.

Sú regla að útlendir bankar í Bretlandi og Hollandi séu með tvöfalda tryggingu fyrir það lágmark sem gildir í heimalandinu er eðlilega ekki sérsniðin fyrir Icesave-reikninga Landsbankans. Þetta er algild regla, öllum aðgengileg á Netinu og vonandi flestum auðskilin. Í handbók FSA (Fjármálaeftirlit) segir:

»FEES6.1.17: Útlendir bankar frá EES-ríkjum sem veittur er réttur til aukatrygginga í samræmi við COMP14 eru fjármálafyrirtæki sem koma frá heimaríki þar sem tryggingakerfið veitir enga eða takmarkaða bótavernd, ef til þess kemur að þau lenda í greiðsluþroti. Í samræmi við FEES6.6 ber FSCS (Tryggingasjóður) að meta hvort þessir EES-bankar eigi að fá afslátt af því tryggingaiðgjaldi sem þeir ættu annars að greiða og þannig að fá metna tryggingaverndina sem þeir njóta í heimaríkinu. Allur afsláttur sem þannig er veittur af fullu iðgjaldi, er gjaldfærður á aðra banka í sama fyrirtækjaflokki og erlendi EES-bankinn.«

Þegar Landsbankinn fékk rekstrarleyfi fyrir Icesave í júlí 2006 samkvæmt skírteini FSA No. 207250, var honum gert að kaupa viðbótartryggingu hjá FSCS. Bankanum var reiknað iðgjald með flókinni formúlu sem ekki hefur fengist gefin upp. Frá iðgjaldinu var veittur óþekktur afsláttur, sem átti að endurspegla þá tryggingavernd sem bankinn naut á Íslandi. Bankinn var nú kominn með sömu innistæðutryggingar og aðrir bankar í Bretlandi og greiddi svipuð tryggingaiðgjöld.

Þar sem Landsbankinn var með fulla tryggingavernd í Bretlandi á iðgjaldi sem FSCS hafði veitt einhvern afslátt frá, væri hægt að halda að tryggingasjóðurinn hafi verið snuðaður. Svo var þó ekki því að afslátturinn var gjaldfærður á aðra banka í sama fyrirtækjaflokki og Landsbankinn. Höfum í huga að iðgjöld til FSCS eru að mestu greidd eftir á og því komu iðgjöld vegna afsláttarins ekki til greiðslu nema Landsbankinn færi í gjaldþrot.

Yfirlýsing frá Fjármálaeftirliti Bretlands.

Fyrri hluta ársins 2010, fékk ég margvíslegar upplýsingar frá FSA um innistæðutryggingar Landsbankans. FSA staðfesti það sem komið hefur fram hér að framan og gaf meðal annars eftirfarandi yfirlýsingu:

»Landsbanki Íslands var með rekstrarheimild í Bretlandi frá desember 2001, sem FSA veitti. Bankinn hafði starfsstöð í London og sem rekstraraðila í Bretlandi bar honum skylda að taka aukatryggingu hjá FSCS í samræmi við kröfur sjóðsins. Þess vegna gátu viðskiptavinir bankans í Bretlandi verið vissir um hvaða innistæðutryggingar þeir nutu. Við getum staðfest að FSCS greiðir innistæðueigendum fullar bætur, óháð þeim iðgjöldum sem greidd hafa verið vegna þeirra.«

Augljóst ætti að vera að FSCS ber fulla ábyrgð á innistæðutryggingum Landsbankans, eins og um Bretskan banka hefði verið að ræða og sama gildir um DNB í Hollandi. Aðkoma TIF að tryggingunum breytir ekki þessari staðreynd, enda gera tilskipanir ESB ráð fyrir að fleiri en eitt tryggingakerfi geti veitt bönkum tryggingavernd. Í samræmi við skuldbindingar sínar, greiddu tryggingasjóðir í Bretlandi og Hollandi út bætur til innistæðueigenda og þar með hefði Icesave-málinu átt að vera lokið.

Þrælslunduð ríkisstjórn Íslands.

Í ljósi staðreynda málsins verður að telja undarlegt að ríkisstjórnir Bretlands og Hollands gera kröfur á hendur almenningi á Íslandi vegna tryggingabóta sem tryggingasjóðir þessara landa eru ábyrgir fyrir. Er ekki glæpsamlegt að ríkisstjórn Íslands skuli hafa gengið til samninga um þessar kröfur? Hvers vegna leitaði ríkisstjórnin sér ekki ráðgjafar á sviði tryggingamála?

Hvað er hægt að nefna Icesave-kröfur Bretlands og Hollands annað en villimannlega tilraun til að hneppa Íslendinga í þrældóm? Þessi ríki virða ekki eigin reglur um innistæðutryggingar, virða ekki tilskipanir ESB sem banna ríkisábyrgð á einkafyrirtækjum, vanvirtu lögsögu Íslands með beitingu hryðjuverkalaga og misnota aðstöðu sína hjá alþjóðlegum stofnunum. Ríkisstjórn Íslands nefnir þessi ríki vinaþjóðir og leggur allt kapp á að Ísland verði hérað í sameignarríki kúgaranna. Hvaða heiti er viðeigandi á ríkisstjórn sem leggur allt kapp á að niðurlægja Íslendska þjóð og aðstoðar við tilraunir til að hneppa hana í þrældóm?

 

Egyptaland – gegn heilögu stríði Múslima

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Egyptaland – gegn heilögu stríði Múslima.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 25. apríl 2007.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Stjórnarskrá Egyptalands var breytt í atkvæðagreiðslu 26. þessa mánaðar. Með breytingunum er staðfest sú stefna stjórnvalda, að vinna gegn áhrifum ofstækisfullra trúarhreyfinga. Eins og önnur lönd, þar sem Múslimar hafa verið fjölmennir, hefur Egyptaland verið vettvangur trúarlegra átaka. Þar hefur verið fremst í flokki hreyfing sem nefnist Bræðralag Múslima (al-ikhwan al-muslimun). Þótt um margvíslegar breytingar á stjórnarskránni sé að ræða, má líta svo á að mikilvægustu breytingarnar varði Bræðralagið. Samkvæmt stjórnarskránni er starfsemi þeirra nú bönnuð.

Þessi ofstækisfulla trúarhreyfing var stofnuð í Egyptalandi árið 1928 og hefur síðan breiðst út um Múslimaheiminn, eins og engisprettufaraldur. Herhvöt Bræðralagsins er: "Allah (al-ilah) stjórnar tilveru okkar, Kóraninn er stjórnarskrá okkar, Muhammad spámaður er leiðtogi okkar, lífið helgum við baráttunni." Þrátt fyrir að Bræðraböndin séu Sunni-trúar, hefur viðhorfa þeirra gætt víða í Múslimskum samfélögum. Reyndar er Bræðralagið fjölmennasta Islamista-hreyfing veraldar og menn ættu að taka eftir, að markmið þeirra er að koma á allsherjarríki Múslima undir stjórn Kalífa (einvalds). Muhammad kom á slíku einveldi og það hélst til ársins1924, undir stjórn Umayyad-ættar, Abbasid-ættar og að lokum Ottoman-ættarinnar í Tyrklandi. Kalífa-stjórn er eina stjórnarformið sem nýtur viðurkenningar í trúarlegri hefð Sunni-Múslima.

Á háskólaárum sínum var Osama bin Laden handgenginn kennurum sem voru félagar í Bræðralaginu. Á þeim tíma bar mikið á þessum samtökum í Saudi-Arabíu, vegna þess að Faisal sem var konungur þar 1964–1975, hafði lagt sig fram um að laða þá til landsins. Allir vita hversu vel þeim tókst að fræða Osama um Jihad (heilagt stríð) í nafni Allah.

Íslendskar Alþingskonur sækja andlega næringu til Saudi-Arabíu.

Því má skjóta inn, að Osama er ekki einn um að hafa sótt andlega leiðsögn til Bræðralagsins. Í febrúar síðastliðnum hélt vaskur hópur Alþingiskvenna til Saudi-Arabíu til að njóta leiðsagnar forustumanna þar í landi. Þar fóru lýðræðissinnar og baráttumenn fyrir réttindum kvenna: Sólveig Pétursdóttir, Rannveig Guðmundsdóttir, Arnbjörg Sveinsdóttir, Kolbrún Halldórsdóttir og Belinda Theriault. Þjóðin bíður spennt eftir skýrslu hópsins, um þá andlegu opinberun sem þær stöllur upplifðu.

Sjálfur borgarstjóri Riyadh-borgar, Salman bin Abd al-Aziz, sem er prins og bróðir núverandi konungs í Sádi-Arabíu (Abdullah bin Abd al-Aziz), opnaði faðminn fyrir hinum Íslendsku þingkonum. Salman þessi er alræmdur fyrir fjárveitingar til hryðjuverkahópa víða um heim og kunnur fyrir stuðning við Wahabbi-hreyfinguna í Sádi-Arabíu. Á listanum yfir glæpaverk hans er stórfelldur stuðningur við sveitir Mujahedin (Jihad-hryðjuverkamenn) í Afganistan. Þá er talið að hann hafi veitt Múslimskum bardagamönnum í Kósóvó og Bosníu styrki upp á rúmlega 100 milljarða króna.

Allt síðan Anwar Sadat, forseti Egyptalands, var myrtur árið 1981, hefur verið yfirlýst neyðarástand í landinu. Sumir hafa sagt að morðið á Sadat hafi verið mátulegt á hann fyrir að opna allar gáttir fyrir Bræðralagi Múslima. Einn af forustumönnum drápsins á Sadat var Egypti að nafni Ayman al-Zawahiri. Hann hafði verið forustu-maður Egypsku samtakanna al-Jihad (Heilagt stríð), sem var útibú frá Bræðralaginu. Eftir að hann hafði afplánað fangelsisdóm hélt hann til liðs við hryðjuverkasamtökin al-Qaeda, sem hann sameinaði al-Jihad og varð einn heldsti forustumaður þeirra. Í ársbyrjun 2006 tókst að drepa hann í Pakistan og var ekki vonum seinna.

Sunni-Múslimar hafa stundað skipulega útrýmingu Kopta í Egyptalandi.

Það er annars með ólíkindum hverjar hörmungar þessi merka þjóð, Egyptar, hefur mátt þola. Allt frá því að Arabar luku hernámi landsins árið 642, hefur skipulega verið unnið að útrýmingu Koptanna, hinna upphaflegu Kristnu íbúa. Nú er svo komið að fleiri Koptar búa utan Egyptalands en innan. Til gamans má benda á, að í orðinu Kopti kemur fram réttlæting á því að orðið Egypti er skrifað með "y", því að þetta eru sömu orðin.

Það lýsir vel afstöðu Arabanna til menningar Egypta, að þegar kalífinn Umar ibn al-Khatt var spurður hvað gera ætti við hið fornfræga bókasafn í Alexandríu, var svar hans eftirfarandi: »Ef það sem í þessum bókum stendur er í samræmi við Bók Allah, er þeirra ekki þörf; ef innihald bókanna er ekki í samræmi við Bók Allah, er þeirra ekki óskað. Látið því eldinn gleypa þær.« Heimildir telja, að bækurnar hafi nægt til að hita baðhýsi borgarinnar næstu sex mánuðina.

Hosni Mubarak, forseti Egyptalands frá því að Anwar Sadat var myrtur árið 1981, hefur verið gagnrýndur fyrir hörku gagnvart stjórnarandstæðingum. Sjálfsagt er slík gagnrýni fullkomlega réttmæt, hins vegar ber að hafa í huga hvers konar ofstæki hann á við að etja. Mubarak hefur farið í gegnum fernar forsetakosningar og ávallt hlotið góða kosningu. Það kann að hafa hjálpað til, að hann var ávallt einn í framboði! Stjórnkerfi Egyptalands er nefnilega þingræði og ekki talið viðeigandi að almenningur komi of nærri stjórnun landsins. Hugsanlega sækir Þorsteinn Pálsson hugmynd sína um »þingræðisregluna« til Egyptalands!

 

Stríð, ekki friður - í boði NATO

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Stríð, ekki friður - í boði NATO.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 04. júní 2016.

Ólafur Þ. Jónsson.

Árið 1991 leystust Sovétríkin upp og Varsjárbandalagið. Þar með var horfinn grunnurinn sem Nató hvíldi á, en því bandalagi var ætlað annað hlutverk og meira. Strax á tíunda áratugnum var ljóst að endalok kalda stríðsins boðuðu ekki frið og einnig varð ljós sú staðreynd að mesta stríðshættan stafaði frá Nató-blokkinni. Árið 1999 afnam Nató sín landfræðilegu mörk og breytti sér í hnattrænt hernaðarbandalag Vesturveldanna með allan heiminn undir og þéttriðið net herstöðva utan Bandaríkjanna. Nató er komið upp að landamærum Rússlands í Eystrasaltsríkjunum þremur, í Póllandi, Rúmeníu, Kákasus og Mið-Asíu, og handan Beringssunds er Nató-Kanada.

Frá 1991 hefur það verið stefna Bandaríkjanna að hreinsa upp það sem þau kalla hin gömlu skjólstæðingaríki Sovétríkjanna. M.ö.o. einstök ríki sem vilja varðveita sjálfstæði sitt og sjálfsákvörðunarrétt, þýðast ekki hnattvæðingu Vestrænna auðhringa og eru í röngu liði, þ.e. eiga vingott við Rússland og Kína. Og ekki var látið sitja við orðin tóm. Fyrri innrásina í Írak gerði Bandaríkjaher 1991 og réttlætti hana með því að Írak hefði ráðist á fullvalda ríki. Þriggja mánaða loftárásir Nató á Júgóslavíu 1999 voru réttlættar með mannréttindabrotum innan Júgóslavíu.

Svo kom 11. september 2001 og turnarnir tveir hrundu. Eftir það heita allar hernaðaraðgerðir Bandaríkjanna og aftaníossa þeirra »stríð gegn hryðjuverkum«. Ráðist var inn í Afganistan árið 2001 þegar Talíbanar, sem náðu völdum í landinu 1996, reyndust heppilegur blóraböggull vegna hryðjuverkanna 11. september. Stríðið þar hefur reynst endalaust og æ fleiri telja það óvinnandi. Seinni innrásin í Írak, innrás Bandaríkjanna, Bretlands og hinna viljugu, hófst 2003. Og enn er barist í Írak, sem klofnaði í þrjú áhrifasvæði þjóðarbrota.

ÍSIS-hreyfingin illræmda á upptök sín í Írak og hefur náð undir sig miklu landi þar og í Sýrlandi. Árið 2011 braust út uppreisn í Austur-Líbíu. Vesturlönd lýstu yfir að þjóðarmorð væri í aðsigi og Nató hóf stórfelldar loftárásir á landið til stuðnings uppreisnarmönnum. Afleiðingin var sú að mismunandi hópar vígamanna tóku völdin og Líbía klofnaði í það minnsta í þrjá hluta og við tók borgarastyrjöld sem hvergi nærri sér fyrir endann á og eyðilagði Líbíu sem ríki. Vopnabúnaður sem streymdi frá Nató-ríkjunum til uppreisnarmanna endaði í mörgum tilfellum í Sýrlandi og Írak hjá Ísis-hreyfingunni. Hinn 11. apríl sl. lýsti Obama Bandaríkjaforseti því yfir að mestu mistök í stjórnartíð hans hefðu verið árásirnar á Líbíu.

Í meira en átta mánuði hafa Sádar, ásamt fleiri Persaflóaríkjum, látið sprengjum rigna yfir borgir og bæi í Jemen sem svar við byltingu sem bæði Bandaríkin og Sádi-Arabía voru ósátt við. Olíufurstarnir tóku að sér að sprengja landið í tætlur til að koma á stöðugleika í landinu. Sádar hafa ásamt fleiri Persaflóa-ríkjum og Tyrklandi verið helsti bakhjarl hryðjuverkaherja í Sýrlandi, Líbíu og víða í Afríku. Þeir eru helstu kostunaraðilar og líka hið hugmyndafræðilega bakland Ísis, al-Kaída, al-Nusra og Boko Haram í Afríku. Þessi samtök öll eru málaliðar, verkfæri í heimsvaldastríði.

Nú hafa Tyrkir kastað fyrir róða áralangri friðarstefnu gagnvart Kúrdum, sem eru um fimmtungur þjóðarinnar. Og frá 2015 notið fulls stuðnings Nató til að herja á Kúrda, þar á meðal í Norður-Sýrlandi. Þetta er framlag þeirra til baráttunnar gegn hryðjuverkum. Hálfgildings sjálfstæði Kúrdahéraðanna í Írak og Sýrlandi vekur einfaldlega ótta tyrknesku stjórnarinnar.

Um miðjan febrúar lýsti utanríkisráðherra Tyrklands yfir að Sádar ætluðu að senda bæði herþotur og herlið til Tyrklands, þannig að Tyrkir og Sádar gætu hafið sameiginlegan landhernað í Sýrlandi, en bætti við að það yrði ekki gert án samþykkis Bandaríkjamanna. Stríðið í Sýrlandi hófst í mars 2011 og hefur því staðið í meira en fimm ár. Þrátt fyrir vopnahlé sem hófst 27. febrúar síðastliðinn heldur það áfram, því ekki var reynt að semja við Ísis né heldur al-Nusra, hreyfingu sem tengist al-Kaída, og fleiri hópa sama eðlis. Samkvæmt nýjustu fréttum virðist það hanga á bláþræði. Þegar stríðið hófst hafði ríkt friður í Sýrlandi í 38 ár, eða frá því 1973 í fjórða stríði Ísraelsmanna við Araba. Fyrir stríðið var Sýrland velmegunarríki, miðað við nágrannaríkin. Menntunarstig hátt, heilbrigðiskerfið allgott og nær öll börn gengu í skóla. Og Sýrland tók á móti meira en tveimur milljónum flóttamanna sem leituðu skjóls frá stríðinu í Írak.

Innrásirnar í Afganistan og Írak gengu illa. Þá tóku Bandaríkin og strengjabrúður þeirra í Evrópu ásamt óvinum Sýrlands við Persaflóann að dæla fé og vopnum í al-Kaída í Sýrlandi og Írak, sem síðar stökkbreyttist í Ísis. Ef um raunverulega uppreisn fólksins í Sýrlandi væri að ræða hefði stjórnarherinn fyrir löngu snúist gegn Assad forseta og hans mönnum. Ef Assad er harðstjóri er hann tiltölulega mildur í samanburði við skíthælana í Sádi-Arabíu og Katar, vini Bandaríkjanna. Lofthernaður Rússa í nokkra mánuði til aðstoðar stjórnarhernum hefur gert miklu meira í því að brjóta Ísis á bak aftur en lofthernaður Bandaríkjamanna og bandamanna þeirra í eitt og hálft ár, enda um gervi-stríð að ræða í trássi við vilja réttkjörinnar stjórnar.

Það segir sig sjálft að öll þessi stríð sem ég hefi hér nefnt hafa valdið gríðarmiklu tjóni og hörmungum. Tölur um mannfall er erfitt að meta, enda mjög misvísandi. Eitt er þó víst að mannfallið er gífurlegt, ekki síst í Sýrlandi, auk særðra og örkumlaðra. Mestmegnis óbreyttir borgarar, karlar, konur og börn. Hvað skyldu þau vera mörg börnin sem látið hafa lífið í þeim stríðum sem ég hefi hér nefnt? Litlir Gyðingar geta orðið stórir Gyðingar, sagði gasklefafólkið Þýðska. Við bætast svo milljónirnar sem stríðsátökin hafa hrakið á flótta. Allir vita að Bandaríkin valda þeim straumi og þjóðirnar sem styðja stríð þeirra.

Höfuðsökudólgurinn er samt laus allra mála. Hann er ábyrgðarlaus. Allir eru þeir, ásamt nánustu samstarfsmönnum sínum, sekir um stríðsglæpi og hryðjuverk Bandaríkjaforsetarnir frá 1991 að telja. Bush eldri, Clinton, Bush yngri og Obama. Og nú hafa Bandaríkin staðið málstola það sem af er ári vegna sinna arfhelgu forsetakosninga. Bandaríska auðvaldið þarf að skipta um verkfæri, velja nýjan stríðsherra. Og nú eru þeir komnir aftur til Íslands með þrjá flugvelli undir, til að tryggja öryggi okkar gagnvart Rússum. Og þessu er trúað. Ekki bylur í einni einustu tunnu á Austurvelli. Lygin er aldrei góð, en þó er hún illkynjuðust þegar menn ljúga sig í sátt við eigið auðnuleysi.

 

Marklaus forsætisráðherra hlýtur vegtyllur hjá marklausum blaðamanni

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Marklaus forsætisráðherra hlýtur vegtyllur hjá marklausum blaðamanni.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 08. september 2010.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Mánudaginn 23. ágúst 2010 birti vikuritið Time Magazine grein eftir blaðamanninn William Lee Adams. Þar opinberar hann mat sitt á kvenkyns leiðtogum heimsins. Án þess að rökstyðja skoðun sína skipar hann Jóhönnu Sigurðardóttur í hóp 10 fremstu kvenleiðtoga heims og setur hana raunar í 2. sæti listans. Þessum upplýsingum hafa fréttamiðlar landsins tekið fagnandi og talið mikinn heiður fyrir land og þjóð. „Miklir menn erum við Össur minn,“ er haft eftir Jóhönnu í tilefni af birtingu listans.

Það sýnir vel vanhæfni Íslendskra blaðamanna, að taka gagnrýnislaust við erlendum fréttum og kynna fyrir almenningi sem marktækan boðskap. Enginn fréttamiðill virðist hafa áttað sig á forsendum blaðamannsins Williams Lees Adams og þeirri staðreynd að skipan Jóhönnu í flokk með fremstu kvenleiðtogum heims er í besta falli fáránleg. Engin könnun lá að baki frétt blaðamannsins, nema þá sem átti sér stað í hugarheimi hans. Raunar vakna grunsemdir um að meira en barnaskapur blaðamannsins búi að baki, en þröngsýn túlkun á hegningarlögum hindrar frekari umræðu um það.(William Lee Adams er kynvillingur)

Varla hafa Íslendingar gleymt eftirfarandi ummælum Jóhönnu Sigurðardóttur, sem hún viðhafði í Alþingisræðu 1. marz 2010:

»Maður veltir fyrir sér: Er þetta ekki hálfgerður hráskinnsleikur? Er þessi þjóðaratkvæðagreiðsla ekki „marklaus“ þegar fyrir liggur annað tilboð á borðinu sem við gætum fengið? Maður veltir líka fyrir sér að ef svo færi að samningar tækjust í þessari viku, og eru bæði stjórn og stjórnarandstaða að vinna í því, er þá ástæða til að halda þessari þjóðaratkvæðagreiðslu til streitu ef það liggur allt annar og betri samningur á borðinu?«

Þarna var vegið harkalega að fullveldisrétti almennings og sjálfstæði þjóðarinnar. Ætlan Jóhönnu var að eyðileggja þjóðaratkvæðið um Icesave-kröfurnar, sem hefði haft alvarlegar afleiðingar fyrir stjórnarfar landsins og aðstoðað nýlenduveldin við að innlima Ísland í Evrópuríkið. Sem betur fer tókst þessi atlaga ekki, því að yfir 98% þeirra landsmanna sem höfðu skoðun á málinu höfnuðu Icesave.

Þjóðaratkvæðið um Icesave 6. marz 2010 sýndi að þjóðin mun standa heiðursvörð um stjórnarskrá Lýðveldisins. Íslendingar hafa staðfastan vilja til að búa við lýðræðislegt stjórnarfar og hafna alfarið öllum tilraunum til að koma á ólýðræðislegu þingræði. Sömu endalok bíða hugmynda um að leggja land og þjóð undir yfirráð Evrópuríkisins. Mútugreiðslur og hugmyndafræðileg afstæðishyggja munu ekki duga til að almenningur á Íslandi afsali sér stjórnarfarslegu fullveldi eða sjálfstæði landsins.

Jóhanna Sigurðardóttir verður seint talin merkur leiðtogi og erlendir blaðamenn fá engu þar um breytt. Þetta þarf ekki að sanna fyrir Íslendingum, en útlendingar gætu freistast til að trúa öðru. Flestir muna eftir ummælum hennar 17. júní 2010, þegar hún sagði í hátíðarræðu að fæðingarstaður Jóns Sigurðssonar (1811-1879) væri við Dýrafjörð. Afstaða sama „leiðtoga“ til þjóðkirkjunnar endurspeglar siðferðilegt gjaldþrot. Því fyrr sem Jóhanna Sigurðardóttir finnur sér annan bás í ríkisfjósinu þeim mun betra.

Blaðamaðurinn William Lee Adams, sem svo mjög dáist að Jóhönnu, á valdamikla vini á Íslandi. Orð hans eru sem lög fyrir þetta fólk og það lætur sig ekki muna um að hagræða sannleikanum til að ekki falli skuggi á gæðinginn. Ekki nóg með það, heldur grípa menn til skoðanakúgunar í nafni rétthugsunar. (Moggabloggi höfundar var lokað vegna þessarar færslu). Segja má um skoðanakúgun, að hún sé sem einvígi sannleikans við sleikibrjóstsykur. Því oftar sem maður rekur út úr sér tunguna, þeim mun meira líkist maður Narra (Jóni Narra).

 

Stjórnarskráin verður bara túlkuð á einn veg – bókstaflega

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Stjórnarskráin verður bara túlkuð á einn veg – bókstaflega.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 27. maí 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Það er ekki sjálfgefið að lýðveldi verði áfram stjórnarform Íslands. Þetta stjórnarform dregur nafn af því að »fullveldi stjórnkerfisins«, það er að segja endanlegt vald um bæði stjórnarform og stjórnarfar, er í höndum almennings – lýðsins. Menn taki eftir að »fullveldi stjórnkerfis« er alls óskylt hugtakinu »sjálfstæði ríkis«. Í opinberri umræðu er þessum tveimur hugtökum oft blandað saman, af vanþekkingu eða af yfirlögðu ráði til að villa um fyrir almenningi.

Í upphafi byggðar í landinu, á árabilinu 930-1262 var í landinu stjórnarform sem nefnist höfðingjaveldi. Alþingi var þá skipað þeim höfðingjum sem áttu megnið af jarðeignum landsins og fóru með svo nefnd goðorð (góð-jörð). Til að villa um fyrir almenningi hefur höfðingjaveldið hið forna verið nefnt þjóðveldi, en auðvitað kom almenningur (þjóðin) hvergi nærri stjórn landsins.

Frá 1262 til 1944 var stjórnarform landsins einveldi og breytir engu þótt Alþingi hafi starfað megnið af tímabilinu. »Fullveldi stjórnkerfisins« var í höndum ríkjandi einvalds. Raunar hélt Jón Guðmundsson ritstjóri (1807-1875) því fram að Alþingi (höfðingjarnir) hafi aldreigi afsalað fullveldinu í hendur erlends einvalds og gerði þess vegna grín að Christian IX, sem þóttist »gefa« Íslandi stjórnarskrá 1874. Auk þess er styttan af Christian IX sögufölsun, því að hann kom ekki með stjórnarskrána, þegar hann var hér í heimsókn 1874.

Sjálfskipaður aðall sækir alltaf hart að lýðveldum.

Fyrsta lýðveldi heimsins var stofnað í Spörtu fyrir um 2800 árum og entist í um 500 ár. Lýðveldi á Íslandi er því ungbarn í þessum samanburði og ef marka má ólund margra með stjórnarform okkar, er alls ekki öruggt að það komist til fullorðins aldurs. Að lýðveldinu er sótt úr ýmsum áttum, en hættulegastar eru líklega árásir sjálfskipaðs aðals, sem hefur að markmiði að breyta stjórnarfari landsins í átt að höfðingjaveldi. Málflutningur þessa fólks þekkist af tali um »þingræði« og »ráðherraræði«.

Annar hópur sem andstæður er lýðveldinu eru stjórnleysingar (Piratar), sem fyrst tóku þátt í Alþingiskosningum 2013. Andstaða þeirra byggist líklega á þekkingarleysi. Þriðji hópurinn sem vert er að nefna eru »alþjóðasinnar« sem hatast við þjóðríki, hvert sem stjórnarform þeirra er. Þetta fólk er einkum að finna í Samfylkingu og VG. Áður fyrr sótti þessi hópur hugmyndir til Kommúnismans, en eftir fall Ráðstjórnarríkjanna horfir þetta fólk með velþóknun til hins ólýðræðislega og yfirþjóðlega valds sem stjórnar Evrópusambandinu.

Stjórnarskrá Íslands undirstrikar vald forseta í lýðveldum.

Embætti forsetans er einn heldsti skotspónn þeirra sem hata lýðveldið. Því er haldið fram að forsetinn sé óþarfur og forsætisráðherra eða forseti Alþingis geti bætt við sig skyldum forsetans. Þessi málflutningur er fráleitur, því að forsetinn er persónugervingur lýðveldisins. Heldsta verkefni hans er að standa vörð um stjórnarskrána, í beinu umboði almennings. Þess vegna er hann kosinn beinni kosningu, af öllum landsmönnum. Mikilvægi forsetans birtist skýrt í Stjórnarskránni, þar sem 1/3 allra ákvæða fjalla um verkefni forsetans.

Vald forsetans er umfangsmikið og bæði framkvæmdavald og lagasetningarvald er undir hann sett. Dómsvaldið ætti að vera það líka, þannig að dómarar Hæstaréttar væru skipaðir af forsetanum, en til staðfestingar þyrfti samþykki Alþingis. Núgildandi fyrirkomulag, að ráðherra skipi dómara er óásættanlegt, enda lákúrulegt fyrirkomulag höfðingjaveldis. Önnur mikilvæg leiðrétting er upptaka tvískipts Alþingis, sem andstæðingum lýðveldisins tókst að fella niður 1991.

Lýðveldinu skal stjórnað í samræmi við Stjórnarskrána.

Í tíð núverandi forseta Ólafs Ragnars Grímssonar hafa lýðveldissinnar náð vopnum sínum og það hefur skapað megna ólund hjá þeim sem vilja lýðveldið feigt. Einkum má nefna notkun forsetans á 26. grein Stjórnarskrárinnar, um rétt (og skyldu) forsetans að skjóta umdeildum lagafrumvörpum í dóm fullveldishafans – þjóðarinnar. Með hliðsjón af lyktum Icesave-deilunnar, getur varla nokkrum dulist lengur að Stjórnarskrána ber að túlka samkvæmt orðanna hljóðan – bókstaflega. Ákvæði stjórnarskrár falla aldreigi niður, vegna notkunarleysis.

Duglitlir forsetar fyrri tíma, létu draga þingrofsvaldið úr höndum sér, auk annara mistaka sem þessir forsetar gerðu. Núverandi forseti hefur hins vegar hafnað því að þingrofsvaldið sé hjá forsætisráðherra eða mannsöfnuði á Austurvelli. Hér kemur til sögunnar 24. grein Stjórnarskrárinnar:

»Forseti lýðveldisins getur rofið Alþingi, og skal þá stofnað til nýrra kosninga, áður en 45 dagar eru liðnir frá því er gert var kunnugt um þingrofið, enda komi Alþingi saman eigi síðar en tíu vikum, eftir, að það var rofið. Alþingismenn skulu halda umboði sínu til kjördags.«

Samkvæmt Stjórnarskránni er starfstími Alþingis fjögur ár (31. grein) og ekki kemur til álita að frá því sé vikið, nema forseti meti svo að neyðarástand ríki. Ekkert kallar núna á þingrof og kosningar, heldur krefst Stjórnarskráin þess að nærst verði kosið til Alþingis 22. apríl 2017.

 

Áætlanir Sunni-Múslima um þjóðarmorð á Ala-verjum í Sýrlandi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Áætlanir Sunni-Múslima um þjóðarmorð á Ala-verjum í Sýrlandi.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 19. maí 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Ala-verjar (Alawiyyah) er Kristin þjóð í Sýrlandi, sem fyrr á öldum nefndist Nusayriyyah. Á 11. öld voru Ala-verjar að mestu búsettir á tveimur svæðum. Annars vegar í Norð-vestur Sýrlandi (Latakia+Idlib+Aleppo) og hins vegar í Bagdad í Írak. Samfélagi þeirra í Bagdad var eytt af Mongólum 1258 og í Aleppo drápu Mongólar tugi þúsunda 1260. Undarlegt er - en þó skiljanlegt, að Ala-verjar segjast vera Múslimar, þótt þeir trúi á Heilaga þrenningu, endurfæðingu og haldi upp á Kristnar trúarhátíðir, en virði lítils Kóraninn og siði Sunni-Múslima.

Krossfararnir töldu í fyrstu, að Ala-verjar væru venjulegir Múslimar og börðust gegn þeim við komuna til Sýrlands 1097. Þegar kom í ljós að svo var ekki, tóks gott samband við þá. Þannig aðstoðuðu Krossfararnir Ala-verja að endurheimta flesta þá kastala sem þeir höfðu misst 1071, í átökum við Múslima. Að loknum Krossferðunum var regla, að Múslimar ofsóttu og drápu Ala-verja. Þetta stunduðu Mamlúkar sem réðu Sýrlandi 1260-1516 og þegar Ottómanar í Tyrklandi náðu völdum í Sýrlandi 1516, er talið að þeir hafi drepið yfir 90.000 Ala-verja.

Eftir Heimstyrjöldina fyrri stjórnaði Frankland á Sýrlandi til 1946 í umboði Þjóðabandalagsins og þeir gáfu Ala-verjum nafnið Alawiyyah, til að verja þá ofsóknum Múslima. Sambandið við Frankland var svo gott, að 1920 eignuðust Ala-verjar sitt eigið þjóðríki við strönd Miðjarðarhafs, sem stóðst ágang Sunni-Múslima til 1936. Meðal Ala-verja voru skiptar skoðanir um hvort þeir ættu að ganga til liðs við Sunni-Múslima sem börðust gegn Franklandi og fyrir sjálfstæðu Sýrlandi. Með aðstoð Shia-Múslima tókst Ala-verjum smám saman að fá viðurkennt að þeir væru Múslimar og fengu þegnrétt í Sýrlandi.

Sunni-klerkar hafa stjórnað ofsóknum gegn Ala-verjum.

Ofsóknum á hendur Ala-verjum hefur löngum verið stjórnað af trúarleiðtogum (imam) Sunni-Múslima. Þeir hafa gefið út »fatwa« og þannig veitt réttlætingu á drápum og ofsóknum. Nefnum eldsta dæmið um »fatwa« á hendur Ala-verjum.

»Fatwa« 1305 - Taqi ad-Din Ahmad ibn Taymiyyah (1263-1328) var bókstafstrúar Múslimi sem hataði Ala-verja. Hann úthlutaði Ala-verjum »fatwa« í þrígang og sagði að þeir væru meiri trúleysingar en Kristnir og Gyðingar. Ibn Taymiyyah lagði grunn að Wahhabisma, sem er annáluð öfgastefna og ríkjandi í Saudi-Arabíu. Trúir hefðinni (sunnah) hafa síðari fordæmingar Sunni-Múslima gjarnan verið endurtekning á þessu forna »fatwa«.

Hryðjuverkasamtökin Bræðralag Múslima hatar Ala-verja eins og alla sem ekki eru Sunni-Múslimar. Samt höfðu þeir lengi fengið að starfa óáreittir í Sýrlandi. Árið 1980 gerðu þeir tilræði við Hafez Assad forseta og þá þótti Ala-verjum mælirinn fullur. Bræðralag Múlima var að nafninu til hrakið frá Sýrlandi, en þessi samtök eru búin að vera virk í ISIS og öðrum hryðjaverkasamtökun Sunni-Múslima.

Katar er miðstöð hatursboðskapar Sunni-Múslima.

Araba-ríkið Katar liggur á tanga sem teygir sig frá Saudi-Arabíu út í Persaflóa og er 11.586 km2 að flatarmáli. Svæðið tilheyrði Tyrkjaveldi 1871-1915, en þá náði Bretland svæðinu og stjórnaði því til 1971. Í Katar er einveldi og við völd er al-Þani ættin af Tamimi kynþættinum. Af þessum kynþætti er einnig Salmann Tamimi sem er »imam« Sunni-Múslima á Íslandi.

Núverandi konungur í Katar er »Tamim bin Hamad Al Thani«, sem er sonur drottningarinnar »Mozah bint Nasser Al Missned« einnar af þremur eiginkonum fyrrverandi konungs. Það má þykja athyglivert að albróðir núverandi konungs er »Mohammed bin Hamad bin Khalifa Al Thani« sem þekktur er fyrir að taka þátt í svindli Ólafs Ólafssonar í Samskipum, með hlutabréf í Kaupþingi.

Sjónvarpsstöð í Katar með Arabiskt "menningarefni".

Arabarnir í Katar aðhyllast Sunni-Islam, eins og frændur þeirra í Saudi-Arabíu. Það eina sem umheimurinn veit um Katar er að þar er starfrækt sjónvarpsstöðin Al-Jazeera í eigu Al-Þani ættarinnar, eins og allt annað í landinu. Viðurkennt er að stöðin er starfrækt til að útvarpa áróðri sem Al-Þani ættin telur þóknanlegan. Líklega hefur Al-Jazeera yfir 500 milljónir áhorfenda í fjölmörgum ríkjum og eru þeir flestir Sunni-Múslimar.

Einn vinsælasti umræðu-þáttur sem Al-Jazeera sýnir nefnist »Andstæð sjónarmið« og er þar fjallað um margvísleg málefni í Araba-heiminum, á sviði stjórnmála, efnahagsmála, samfélagsmála og trúmála. Stjórnandi þáttanna nefnist Faisal Al-Kassim og er Sýrlendskur Druzi að uppruna, en hefur ánetjast Sunni-Islam og þykir Aröbunum það merki um mátt Allah. Þann 08. maí 2015 var í þættinum umfjöllum sem vakið hefur hneykslun og reiði margra utan Araba-heimsins.

Þátturinn fjallaði um spurninguna: »Ættum við að drepa alla Ala-verja?« Í upphafi þáttar, sagði stjórnandinn frá könnun sem hann hafði látið gera á meðal áhorfenda stöðvarinnar. Greindi hann frá, að 96,2% þátttakenda hefðu svarað spurningunni játandi. Sjálfur tók hann sterklega undir það sjónarmið, að sjálfsagt væri að fremja þjóðarmorð á Ala-verjum. Gestina greindi á. Þáttinn er hægt að skoða á Netinu: (https://www.youtube.com/watch?v=ULtNYSUqYHw).

 

Málflutningur evrópskra nýlenduvelda gegn Íslandi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Málflutningur evrópskra nýlenduvelda gegn Íslandi.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 06. apríl 2011.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Fréttablaðið birti 17. marz 2011 ritgerð eftir Margréti Einarsdóttur, undir fyrirsögninni »Icesave - lagalegar afleiðingar synjunar«. Þar sem Margrét er forstöðumaður Evrópuréttarstofnunar HR, sem kostuð er af ESB, verður að telja hana vera erindreka ESB og frá Brussel er ekki langt til London og Haag.

Ekki kemur því á óvart að Margrét býður lesendum upp á einhliða málflutning sem einkennist fremur af rangfærslum ríkisstjórnar Íslands en hófstilltu mati fræðimanns. Margrét virðist telja að landsmenn hafi ekki heyrt af Icesave-málinu og þekki ekki grunnröksemdir sem það varða. Ég leyfi mér að vera á öndverðum meiði við Margréti varðandi öll atriði Icesave-málsins.

1. Margrét byrjar ritgerð sína á upprifjun um hótunarbréf ESA frá 26. maí 2010. Ef Margrét hefði viljað koma á framfæri hlutlausum upplýsingum, hefði hún nefnt að ESA sendi frá sér úrskurð varðandi Icesave frá 15. desember 2010. Með þeim úrskurði ógilti ESA veigamestu hótanirnar frá 26. maí. Ólíkt hótunarbréfinu sem Margrét telur svo mikilvægt, er álit ESA frá 15. desember vel rökstutt og niðurstaðan ótvíræð.

2. ESA úrskurðaði að engir samningar, lög eða tilskipanir hefðu verið brotin, varðandi mikilvægustu atriði málsins: Fullkomlega var löglegt að veita innistæðueigendum forgang, eins og gert var með Neyðarlögunum. Einnig úrskurðaði ESA að framkvæmd FME á millifærslum úr gömlu bönkunum yfir í þá nýju var fullkomlega eðlileg. Lagasetning og réttarframkvæmd Neyðarlaganna er því traust, svo framarlega sem lögsögu Íslands er ekki varpað fyrir borð með Icesave-III-samningunum.

3. Margrét tekur alvarlega hótanir Per Sanderud um að verði Icesave-lögin ekki samþykkt í þjóðaratkvæðinu 09. apríl 2011, muni hann sjá til þess að ESA sendi frá sér skaðlegan úrskurð fyrir Ísland. Sanderud hótar einnig að hann muni ákæra Ísland fyrir EFTA-dómstólnum. Ætli Margrét verði ekki hissa þegar í ljós kemur að ESA mun sýkna Ísland um öll brot á EES-samningnum? Sanderud til afsökunar má nefna að endurteknar hótanir hans eru bara endursýningar á gömlum myndböndum sem gerð voru fyrir úrskurðinn 15. desember.

4. Sannleikurinn er sá að örsmáar líkur eru fyrir ákæru frá ESA, enda tilefnið ekkert. Flestar stofnanir ESB og sérfræðingar á vegum Evrópuríkisins hafa gefið yfirlýsingar um afdráttarlaust bann við ríkisábyrgðum á innistæðutrygginga-kerfum Evrópska efnahagssvæðisins. Í þessu sambandi má nefna að yfirlýsingar ríkisstjórnarinnar, um að allar bankainnistæður á Íslandi séu ríkistryggðar, er fullkominn þvættingur. Einungis Alþingi með samþykki fullveldishafans - almennings getur veitt slíkar tryggingar.

5. Margrét virðist ekki vita að Landsbankinn var með fullar innistæðutryggingar í Bretlandi og Hollandi, sem voru mun hærri en lágmarkstrygging ESB. Þetta hefur fjármálaeftirlit Bretlands staðfest og þess má geta að Landsbankinn fékk starfsleyfi í Bretlandi í desember 2001 og hann fekk viðbótartryggingu hjá FSCS fyrir Icesave í júlí 2006 (FSA No. 207250).

6. Margrét virðist ekki heldur vita að Neyðarlögin frá 06. október 2008 fjölluðu ekkert um mismunun, heldur um eftirfarandi tvö atriði:

a) Heimild til ríkisins að stofna nýja banka og

b) Forgang krafna frá innistæðueigendum í þrotabú banka.

Úrskurður ESA frá 15. desember fjallaði einmitt um að Neyðarlögin standast alla skoðun. Þótt Per Sanderud léti verða af hótunum sínum mun EFTA-dómstóllinn einungis úrskurða um hugsanlegt brot á EES-samningnum en alls ekki um skaðabótaábyrgð.

7. Eina afleiðing Neyðarlaganna sem ESA notar ennþá til hótana er óbein mismunun, því að um beina mismunun var sannanlega ekki að ræða. Engin skilyrði eru fyrir sektardómi vegna óbeinnar mismununar, einfaldlega vegna þess að ekki verður sýnt fram á að neinn innistæðueigandi hafi orðið fyrir fjártjóni. Tryggingasjóðir Bretlands og Hollands greiddu þessar kröfur enda var það þeirra verkefni.

8. Margrét japlar á þeirri gömlu tuggu að stjórnvöld á Íslandi »hafi ekki séð til þess að hér á landi væri komið á fót innistæðutryggingakerfi sem virkaði«. Evrópusambandið sjálft hefur viðurkennt að tryggingakerfið á Íslandi var með sama hætti og í öðrum EES-ríkjum og í fullkomnu samræmi við Tilskipun 94/19/EB. Eftirlit með þessu hafði ESA í 15 ár, án athugasemda. Sérfræðingar ESB, eins og Tobias Fuchs hafa staðfest þetta í ritrýndum fræðigreinum, án nokkurra athugasemda.

Margrét og aðrir erindrekar ríkisstjórnarinnar reyna að hræða almenning til að samþykkja greiðslur á forsendulausum Icesave-kröfum. Allur málflutningur þessa fólks einkennist af rangfærslum og blekkingum. Gengið er svo langt að misnota opinberar stofnanir til að dreifa villandi fullyrðingum, sem oft er búið að hrekja með traustum rökum. Enginn væntir mikils af Evrópuréttarstofnun HR, en að aðilar eins og Lagastofnun Háskóla Íslands skuli taka þátt í þessum ljóta leik, veldur mörgum Íslendingum sárum vonbrigðum.

 

Hlaupið yfir forsetaframbjóðendur - létt forkosningaskokk

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Hlaupið yfir forsetaframbjóðendur - létt forkosningaskokk.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 03. maí 2016.

Sverrir Stormsker.

Ég hef akkúrat ekkert út á þessa forsetaframbjóðendur okkar að setja. Þetta virðist allt vera hið besta og frambærilegasta fólk. Fjölbreytileikinn mikill.

Þarna er t.d. stálminnug heilunarkona sem man öll sín fyrri jarðlíf, öfugt við aflandseyjaskeggjana sem muna ekki neitt. Nokkuð ungleg miðað við að hún er 500 ára gömul.

Maggi Texasborgari kemur sterkur inn. Hann mun örugglega annast eldri borgara vel enda hefur það verið hans fag til þessa sem brasari. Aldrei að vita nema honum takist að baka og brasa Óla Gríms því Maggi er ekki síðri í beikonborgurum.

Svo er þarna afar trúrækin kona sem segist alltaf vera að »pota í Biblíuna« eins og hún orðar það. Margir hafa áreiðanlega gaman af að pota í hana... sem sé Biblíuna.

Sturla Jónsson er líklega besti bílstjórinn af þeim sem þarna eru í boði. Vægast sagt mjög svo frambærilegur bílstjóri, en hann mun að öllum líkindum enda þar sem Elvis Presley byrjaði. Sem vörubílstjóri.

Halla Tómasdóttir virðist vera hin mætasta dama þrátt fyrir að vera soldið brún á nefinu eftir alla auðmannarassasleikjuna á útrásartímanum. Hún hefur eflaust margt fram að færa. Til dæmis er hún kona. Það er nú ekki svo lítið á þessum síðustu og bestu kynjakvótatímum.

Aldrei aftur ópólitísk trjáræktarmiðstöð.

Svo er þarna trjáfaðmarinn og háfjallagóðvinurinn Andri Snær sem skrifaði bækurnar víðfrægu »Grái kötturinn« og »Draumahlandið« eða eitthvað svoleiðis, viðkunnanlegur og góðlegur snáði, enda draumaprins góða fólksins. Andri er hæfileikamaður og kann að hiksta og tafsa á mörgum tungumálum. Hann elskar fossa og frumskóga landsins og það er ekkert að því. Hann er í mínum huga Vigdís Finnbogadóttir með pung. Kannski ekki pung en allavega sprella. Með fullri virðingu fyrir báðum. Ekki pungnum og sprellanum heldur Andra og Vigdísi. Það er nú óþarfi að misskilja alla hluti.

Eftir þær breytingar sem Ólafur hefur gert á embættinu þá held ég að Bessastaðir verði aldrei aftur sú ópólitíska trjáræktarmiðstöð sem þeir voru í tíð Vigdísar. Gróðurhúsaáhrif hennar hafa fjarað út og við tekið pólitísk áhrif. Sumir frambjóðendur mættu hafa það í huga.

Erfitt að losna við hann.

Ólafur Ragnar er alveg sérkapítuli. Hann má alveg eiga það að hann stóð sig glimrandi vel eftir hrun, var í raun eini málsvari þjóðarinnar útávið í Icesave-málinu og flatti alla erlenda fréttamenn út eins og pizzur sem voru að ybba gogg og segja að við Íslendingar værum gerspilltir fjárglæframenn og asnar, sem við náttúrulega erum, en það er annað mál.

Ýmsum finnst kallinn vera búinn að sitja fulllengi og að það sé varla sæmandi í vestrænu lýðræðisríki að þjóðarleiðtogi sé þéttvafinn köngulóarneti og alþakinn hrúðurkörlum eftir áratuga slímsetu. Veit það ekki. Ólafur er soldið einsog AIDS - erfitt að losna við hann. En kannski vill fólk ekkert losna við hann. Hann er reffilegur og refslegur fagmaður við hestaheilsu þrátt fyrir öll sín axlarbrot í hestaferðum í gegnum tíðina. Hugsanlega ætti að láta stoppa hann upp þegar hann dettur loks með andlitið í hinsta sinn oní súpuskálina á öldrunarheimilinu Bessastöðum, og koma honum fyrir gleiðbrosandi í anddyrinu með opinn faðminn.

Stjórnmálaaflið RÚV teflir að þessu sinni fram karlkyns frambjóðanda, engum öðrum en Guðna Th. Felds, greindarlegum og við»feldnum« rúmföstum langlegukomma sem hefur sérhæft sig í fortíðinni. Það þarf svosem ekkert að vera að hann láti slag standa, nema kannski hjartaslag undir þessum blessaða feldi sínum.

Ástþór er með'etta.

Friðarhöfðinginn Ástþór Magnússon hefur hinsvegar sérhæft sig í framtíðinni. Hann vill flytja hingað til lands starfsemi Sameinuðu þjóðanna og hala inn á því 600 milljarða árlega í þjóðarbúið. Ýmsum kann að þykja það óraunhæft en málið er að það stendur til að flytja þessa stofnun frá USA á hlutlausan stað. Hví ekki til Íslands? Það er ekki að ástæðulausu að leiðtogafundur stórveldanna var haldinn í Höfða, mitt á milli Moskvu og Washington.

Ástþór hefur sýnt í gegnum tíðina að hann kann að koma hlutunum í verk og framkvæma það »ómögulega«. Hann er 100 manna maki, kannski ekki »maki« í bókstaflegri merkingu því fjölkvæni er jú bannað á Íslandi, en hann lætur hendur standa fram úr örmum, einsog Vigdís okkar Hauks myndi orða það. Hann myndi ekki verða fjárhagslegur baggi á þjóðinni. Eftir hans setu þá myndi fólk ekki fá reikning í hausinn heldur ávísun í hendur. Við getum alveg bókað það. Þetta er maður sem kann að raka inn seðlum og myndi nýta þá hæfileika fyrir þjóðarbúið næði hann kjöri. Og honum tækist á nokkrum árum að breyta Íslandi í alþjóðlega miðstöð friðar. Hann sér lengra en nef hans nær. Ekki skortir hann augun.

 

Hættuleg vankunnátta á örlagatímum

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Hættuleg vankunnátta á örlagatímum.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 02. apríl 2016.

Valdimar H Jóhannesson.

Styrmir Gunnarsson fyrrverandi ritstjóri Mbl. gerir spurningu þingmanns Græningja í Þýðskalandi, Franzisku Brantner, að sinni vegna hryðjuverkanna í Brussel: »Hvers vegna hata þau okkur svona mikið?« Svar Styrmis við þessari spurningu er alveg fráleitt og byggist á hættulegri vankunnáttu. Miklu varðar að þjóðin skilji að svona svör kalla á röng viðbrögð.

Styrmir á það svo sem alveg skilið að fá að hafa á röngu að standa eins og aðrir sem leyfist að tjá sig. Hann stóð fyrir því í ritstjóratíð sinni að halda Morgunblaðinu opnu fyrir alls kyns skoðunum þó að þær gengju gegn ritstjórnarstefnu blaðsins og sýndi með því gott fordæmi. Hann er eflaust því sammála að mér beri að svara honum ef ég tel hagsmuni þjóðarinnar vera í húfi.

Útskýringar Styrmis á hegðun Múslima eru verri en gagnslausar.

Styrmir leitar skýringa á hryðjuverkunum í Brussel til nýlendutíma Belga í Kongó sérstaklega en einnig til nýlendutíma Evrópuþjóða almennt og grípur til tilvitnunar í bók sem sýnir litla hófstillingu í lýsingum á grimmd nýlenduþjóða Vesturlanda. Því er lýst m.a. að »fólk var hýtt miskunarlaust, limlest fyrir minnstu sakir og jafnvel myrt í hópum. Heilu þorpin voru brennd til grunna. Stundum var vopnuðum sveitum nýlenduherranna gert að skila inn afskornum útlim fyrir hverja byssukúlu, sem þær höfðu notað«.

Það er hneykslunartónn í grein Styrmis vegna spurningar Þýðsku þingkonunnar í ljósi ofangreindrar lýsingar því að hann ályktar að framferði fulltrúa Evrópsku menningarþjóðanna í Mið-Austurlöndum hafi verið áþekkt. Hann vekur athygli á því að seinni heimsstyrjöld hafi brotist út vegna þess að Þjóðverjar voru látnir borga svo miklar stríðsbætur eftir fyrri heimsstyrjöld og kemst svo að þeirri stórfurðulegu niðurstöðu að þess vegna eigi þær Evrópuþjóðir, sem hlut eiga að máli, að greiða fyrrverandi nýlendum sínum bætur fyrir meðferðina á fólkinu og stuld á auðlindum þessara þjóða eins og að þarna sé eitthvert sama-sem-merki á milli!

»Það er skollið á eins konar stríð í Evrópu og því mun ekki linna fyrr en nýlenduþjóðirnar horfast í augu við eigin sögu og afleiðingar hennar« skrifar Styrmir. Fyrsti hluti setningarinnar er jafn sannur eins og seinni hlutinn er fráleitur. Hann á það sameiginlegt með mörgum sem spyrja í ráðleysi sömu spurningarinnar að honum dettur ekki hug hið augljósa svar: Þeir hata okkur því að við erum ekki Múslímar og erum ekki reiðubúnir til að gefast upp fyrir Islam.

Sunni-Islam er hugmyndafræði haturs á þeim sem ekki lúta Allah.

Þetta svar hefur legið ljóst fyrir í nær 14 aldir. Þetta hatur blasir við í Kóraninum og Sunnah (fordæmi Múhameðs eins og það birtist í Hadíðum, þ.e. frásögnum af gerðum og orðum Múhameðs og nánustu liðsmanna og Sira, sem er opinberlega viðurkennd ævisaga hans). Börnum Múslíma er mörgum innrætt þetta hatur með móður-mjólkinni og því er viðhaldið í mörgum moskum. Til þess að þetta sé ljóst verður auðvitað að kynna sér Islam og sögu þess. Án þess er ályktað út í bláinn.

Þeir hata okkur af því að við erum »kuffar««, fyrirlitlegir trúleysingar, sem lútum ekki ennþá Islam með því að gerast Múslímar eða með því að taka stöðu dhimma og borga Múslímum fyrir að fá að halda lífi með sérstökum skatti, jizya, og viðurkennum lægri þjóðfélagsstöðu okkar, sem okkur leyfist ef við erum fólk Bókarinnar (þ.e. Kristnir eða Gyðingar). Annars eru aðeins möguleg trúskipti, brottflutningur eða dauði samkvæmt Bókinni.

Nýlenduveldi Evrópu bera ekki ábyrgð á hryðjuverkum Múslima.

Múslímar stunda hryðjuverk út um allan heim. Styrmir þarf að svara því hvaða nýlenduglæpi þeir þurfa að svara fyrir í Nígeríu, Mali, Burkino Faso, Kamerún, Súdan, Kenýa, Indlandi, Filippseyjum, Taílandi, Myanmar, Pakistan, Bali, svo nokkur lönd séu nefnd þar sem hryðjuverk Múslíma eru afar tíð í nútímanum. Talið er að Múslímar hafi drepið hátt í 300 milljónir manna í 14 aldir af öðrum trúarbrögðum vegna Jihad, útþenslustefnu í því sem þeir kalla »Dar al harb« (hús stríðsins þar sem Islam ríkir ekki). Nýlendusaga Vesturlanda og Múslímskra landa er eins frábrugðin og barnasaga er forhertri glæpasögu.

Það kann ekki góðri lukku að stýra að hafa að engu harðar staðreyndir um Islam, eðli þess og sögu. Undansláttur að hætti Styrmis er þjóðinni hættulegur á örlagatímum eins og nú eru uppi á Vesturlöndum og ætti að vera öllum ljós sem vilja kynna sér staðreyndir, jafnvel þó þær séu óþægilegar. Af því að mér er hlýtt til Styrmis Gunnarssonar vil ég gjarnan verða til þess að leiða hann út úr myrkrinu í þessum efnum.

Hryðjuverk - friðþæging

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Hryðjuverk - friðþæging.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 30. marz 2016.

Axel Kristjánsson.

Ógnarleg hryðjuverk, sem nú eru framin af innflytjendum í Evrópu eru mjög til umfjöllunar. Öllum er ljóst, að ómögulegt er að koma í veg fyrir þau og þau munu halda áfram í mörg ár. Hryðjuverkin eru framin af öfgafullum Múslimum. Þeir vísa í Kóraninn og lýsa þeirri sælu, sem þeir muni verða aðnjótandi, en það er taumlaus kynferðisleg misnotkun barnungra kvenna í sæluríki Allah.

Það er sjálfsagt rétt, að þannig hugsi aðeins öfgafullir múslimar, en þeir skipuleggja hryðjuverkin og fremja þau síðan nánast hvar sem er. Þrátt fyrir þetta keppast stjórnmálamenn á Vesturlöndum við að segja, að ekki megi kenna Múslimum um þessi hryðjuverk; þeir séu hvorki betri né verri en menn af öðrum trúarbrögðum. Þetta er sá pólitíski rétttrúnaður, sem fjölmiðlar og stjórnmálamenn, ekki síst á vinstri væng, hafa leitt til öndvegis.

Friðþæging gagnast ekki gegn öfgafullum Múslimum.

Þegar Chamberlain forsætisráðherra Breta lét undan Hitler 1938 og fórnaði Tékkum til að kaupa frið, hét það friðþæging (á ensku appeasement), og líklega trúði maðurinn því, að nú hefði hann tryggt »peace in our time«. Svo fór, sem hlaut að fara, og þegar afleiðingar friðþægingarinnar dundu yfir með fleiri landakröfum Hitlers, var öllum ljóst, að friðþæging leysti ekki vandann. Hún leysir ekki vandann nú, þegar staðið er augliti til auglitis við öfgamenn, sem eru 700 árum á eftir Vestrænum þjóðum í siðmenningu og virðingu fyrir rétti einstaklingsins til að lifa sínu lífi.

Friðþæging stöðvar ekki ódæðisverkin á meginlandi Evrópu. Friðþæging kemur ekki í veg fyrir ódæðisverk á Íslandi.

Pólitískur rétttrúnaður ógnar Íslendsku samfélagi.

Nú er svo komið að þegar yfirvöld hér á landi reyna að fara eftir reglum og milliríkjasamningum við afgreiðslu á málum svokallaðra hælisleitenda rísa upp fámennir hópar hávaðafólks á götunni og linna ekki látum fyrr en stjórnmálamenn gefast upp og láta undan með því að fara á svig við slíkar reglur og samninga. Svo langt hefur verið gengið, að sett hafa verið lög til að lúta vilja hávaðafólksins; stundum í nafni mannúðar. Pólitískur rétttrúnaður nú felst í að tala um opið lýðræði. Þetta er opið lýðræði. Þetta er götulýðræði. Þetta er það lýðræði, sem nú á að friðþægja. Þetta er það lýðræði, sem nú á að taka upp í Stjórnarskrá Íslands.

Ég hef ekki andúð á útlendingum. Ég hef ekki andúð á Múslimum yfirleitt. Pólitískir rétttrúnaðarmenn munu kalla mig Rasista; þeir um það. Ég er fæddur og uppalinn á Íslandi. Ég vil að Íslendskt þjóðerni dafni. Ég vil að Íslendskur menningararfur lifi. Ég vil, að Íslendsk tunga lifi. Ég vil ekki, að þjóðin glati því, sem hún náði í baráttu fyrir sjálfstæði sínu. Ég vil ekki, að þjóðin glati auðlindum sínum í hendur annarra þjóða.

Ég vil ekki, að þjóðin missi stjórn á fiskveiðilögsögu sinni eftir grimma baráttu vopnlausrar þjóðar við eitt mesta herveldi heims. Ég á þann draum, að Íslendingar búi í friði við þær allsnægtir, sem landið og fiskimiðin bjóða upp á. Ég vil að ungu fólki sé kennd sagan af sjálfstæðisbaráttu Íslendinga bæði í skólum og á heimilum. Ég vil, að því sé sagt frá 1. desember 1918. Ég vil, að ungu fólki sé kennd sagan af baráttunni um fiskveiðilögsöguna.

Fjölmenningarstefnan er friðþæging við öfgamenn.

Ég vil ekki, að Íslendsk þjóð glati sjálfstæðri tilveru sinni í mannhafi því, sem nú býr á jörðinni og telur yfir 6 milljarða. Á Íslandi búa 330-340 þúsund manns, flestir við allsnægtir, og er mikill fjöldi þeirra innflytjendur frá mörgum löndum. Íslendsk þjóð og Íslendsk menning mun ekki blandast í mannhafið á jörðinni. Íslendsk þjóð og Íslendsk menning mun hverfa sporlaust í það mannhaf, ef ekki er spyrnt við fæti strax af alefli og hætt að lofsyngja friðþæginguna.

Ég vil ekki, að Íslendsku þjóðerni, Íslendskri menningu né þeim friði og velmegun, sem hér er, verði fórnað á altari friðþægingar við öfgamenn.

 

»Söngvar Satans« – sígilt efni í Múslimaheiminum

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

»Söngvar Satans« – sígilt efni í Múslimaheiminum.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 22. marz 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Samkvæmt fréttum frá Íran, hafa fjörutíu ríkisreknar fréttastofur tekið höndum saman um að leggja aukið fé til höfuðs Salman Rushdie, höfundi bókarinnar »Söngvar Satans«. Þessi bók (The Satanic Verses) var fyrst gefin út í Bretlandi árið 1988 og hlaut mikið lof um allan heim, nema auðvitað í Múslima-heiminum. Margir Múslimar töldu bókina móðgun við hina miklu menningu sem þeir nefna Islam (undirgefni) og snýst um Sharia, Jihad og Fatwa. Vegna útkomu bókarinnar í Bretlandi, urðu uppþot og manndráp víða um heim.

Höfuð-klerkur Írans, Ayatollah Khomeini, lýsti yfir fatwa á hendur Rushdie og skyldi hann drepinn hvar sem til hans næðist. Samtímis því var lagt mikið fé til höfuðs honum og öllum sem kæmu nærri útgáfu á »Söngvum Satans«. Þetta «fatwa« var gefið út 14. febrúar 1989 og á 27 ára afmæli þessa óhæfuverks ákváðu ríkisfréttastofur Írans að bæta um betur.

Morðféð var aukið um 75 milljónir króna og nemur heildar upphæð þess núna yfir 500 milljónum króna. Vafalaust telja ofsatrúar Múslimar, að Vesturlandamenn séu orðnir þurfandi fyrir góðan skammt af hatri úr Arabisku eyðimörkinni – enda eru hryðjuverk Mújahida á Vesturlöndum að falla í gleymsku.

Múslimar minnast stærsta afreks þjóðhetjunnar, Ayatollah Khomeini.

Þessi 27 ár sem liðin eru frá 1989, hefur lögreglunni tekist að vernda líf Salman Rushdie, en marga aðra hafa Múslimar reynt að drepa og má nefna eftirfarandi tilræði: (1) Hitoshi Igarashi, Japanskur þýðandi - drepinn 1991; (2) Ettore Capriolo, Ítalskur þýðandi - alvarlega særður 1991; (3) William Nygaard, norskur bókaútgefandi – alvarlega særður 1993; (4) Aziz Nesin, Tyrkneskur þýðandi – slapp frá tilræði 1993, en 35 voru drepnir (Sivas morðin).

Heiti bókarinnar »Söngvar Satans« vísar til ákveðinna versa (söngva) sem upphaflega var að finna í Kóraninum, en voru að hluta fjarlægð eins og fleirra sem ekki þótti fylgja alræðisboðskap Islam. Bókin er raunverulega þrjár sögur, sem skipt er á 9 kafla, en ekki í samhangandi röð þannig að við fyrstu sýn er bókin ákaflega ruglingsleg. Í köflum 2 og 6 birtir Rushdie sögu sem segir frá draumi um Muhammad og það er þessi saga sem fer fyrir brjóstið á bókstafs-trúar Múslimum.

Kaflarnir heita Mahound (mannhundur) og Return to Jahilia (endurkoma til Mekka). Mahound er fornt Enskt heiti yfir Muhammad, sem vafalaust er til komið vegna hræðslu Múslima við hunda, sérstaklega svartra. Jahilia er nafn sem Rushdie notar yfir Mekka og er greinilega Arabiska orðið Jahiliyyah, sem merkir »fáfræði«. Orðið hefur sterka trúarlega tilvísun í Islam, sem »fáfræði um leiðsögn Allah« og sem »tímabil fáfræðinnar, áður en Allah opinberaði Kóraninn fyrir Muhammad«.

Arabarnir trúðu á endurholdgun og Heilaga þrenningu, eins og Kristnir gera.

Muhammad var af ættbálki kaupmanna sem nefndist Quraysh og réði fyrir Mekka og þá um leið Kubbnum (Ka’aba) sem er tákn heimsmyndar sem greinilega var fyrrum mjög útbreidd og byggir á teningnum (kubbnum). Ráðamenn Quraysh voru ekki beint fúsir að varpa fyrir róða hinum fornu trúarbrögðum, en létu þó tilleiðast, með því skilyrði að þeir fengju áfram að halda einhverju af trúarlegum siðum sínum. Þeir voru vanir að ganga naktir sjö hringi andsælis umhverfis Kubbinn og hafa yfir eftirfarandi trúarjátningu:

»Við lútum al-Uzzá og al-Lát auk al-Manát, sem saman mynda Heilaga þrenningu. Sannarlega eruð þið himin-verur (al-gharaniq) og fyrirbænir ykkar eru eftirsóknarverðar.«

Að ganga sjö hringi naktir umhverfis heimsmynd sína (teninginn) vísaði til trúar þátttakenda á sjö endurfæðingar. Himin-verurnar þrjár ber að líta á sem þrískiptan Gvuðdóm, sem líklega hver fyrir sig táknaði ákveðið æviskeið manneskjunnar, en þrenningin táknaði upphaflega þrjár höfuð-áttir teningsins. Ennþá eru þrjár súlur í Kubbnum sem tákn fyrir hina Heilögu þrenningu og ennþá er til siðs í Islam að ganga sjö hringi andsælis umhverfis Kubbinn. Vegna blygðunarsemi Muhammads eru göngumennirnir ekki lengur naktir.

Vesturlönd ættu að fordæma fatwa og banna Sunni-Islam.

Hin Heilaga þrenning lifir auðvitað í Kristni og Ásatrú, en það gerir hún líka í átrúnaði Ala-verja (Alawites) í Sýrlandi. Ala-verjar eru ekki Múslimar, þótt þeir segist vera það og tali Arabisku. Þessi staða er skiljanleg í ljósi þess, að þeir hafa lengi verið fámennir og umkringdir af Sunni-Múslimum. Trúarbrögð Ala-verja hafa aldrei verið skilgreind opinberlega af trúarleiðtogum þeirra og ástæðan er aldalangar ofsóknir af hendi bæði Sunni-Múslima og Shia. Ala-verjar trúa einnig á sjö endurholdganir manna.

Sunni-Múslimar hafa í 1400 ár verið álitnir geðveikir ofsatrúarmenn, en Shia-Múslimar fremur hófsamir. Viðbrögð Shia-Múslima í Íran við »Söngvum Satans« styðja ekki þá söguskoðun. Eitt er víst, að morð af þeirri ástæðu einni að Heilagrar þrenningar er getið í Kóraninum, hlýtur að teljast subbulegt siðferði. Ef alvöru leiðtogar réðu á Vesturlöndum, myndu þeir fordæma fatwa og beita sé fyrir banni á Sunni-Islam.

 

Glæpur gegn rökhyggju - Árni Matthíasson er sekur um falskan málflutning

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Glæpur gegn rökhyggju - Árni Matthíasson er sekur um falskan málflutning.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 17. marz 2016.

Jón Magnússon.

Það er gaman að lesa greinar Árna Matthíassonar blaðamanns um tækninýjungar. Árni er vel að sér og miðlar góðum og nauðsynlegum fróðleik til lesenda. Þegar Árni skrifar um þjóðfélagsmál þá byrgja jákvæðir fordómar hans í garð Islams honum sýn.

Í fyrrasumar hafði Árni uppi stór orð um þá sem voru ósammála því að Íslendska ríkið ræki mosku í Feneyjum. Nokkru síðar gladdist hann yfir því að landsfundur Sjálfstæðisflokksins samþykkti að taka upp stefnu »opinna landamæra« með tilheyrandi skrílslátum nokkurra landsfundarfulltrúa í því skyni að koma í veg fyrir tjáningarfrelsi þeirra, sem voru á annarri skoðun.

Að afsaka það sem er óafsakanlegt og nefnist Sunni-Islam.

Þann 09. marz síðasta liðinn skrifaði Árni grein sem hann nefndi »Heilagur eignarréttur« Þar fjallar hann um réttindi kvenna í Saudi-Arabíu og tekur undir með fulltrúa rétttrúnaðarins þar í landi og setur fyrirvara um frelsi kvenna á Vesturlöndum. Blaðamaðurinn gerir engar athugasemdir við réttleysi kvenna í Saudi-Arabíu þar sem konur mega ekki keyra bíl eða fara úr húsi nema í fylgd karlmanns. Síðan samsamar Árni þessu réttleysi kvenna í Saudi-Arabíu við það að þetta sé liður í yfirráðum karla yfir konum, rótgrónasta yfirráðakerfi sögunnar sem allstaðar tíðkist.

Í yfirferð sinni um málið víkur blaðamaðurinn að heittrúuðum Gyðingi, sem vildi ekki sitja hjá konu í flugvél, Kaþólskum kverúlant sem vill ekki að konur hafi yfirráð yfir líkama sínum. Þar á blaðamaðurinn væntanlega við þá sem eru á móti fóstureyðingum. Vísað er til andstöðu trú-rækinna Íslendinga við að stúlkur væri í ástandinu og þess að gamall maður ofsæki fyrrverandi sambýliskonu sína.

Með þessari rökfærslu telur blaðamaðurinn sig sýna fram á að ekki skipti máli hvaða trúar fólk er, það sé allsstaðar sama uppi á teningnum hvað varðar að svipta konur frelsi sínu.

Rökfærsla blaðamannsins vísar til þess, að það sé allt í lagi með stöðu kvenna í Saudi-Arabíu og staða kvenna sé í grunninn ekki mikið skárri annars staðar. Svo virðist sem blaðamaðurinn telji að öll helstu trúarbrögð heims séu jafn sek hvað það varðar að viðhalda kúgun kvenna. Sennilega þess vegna sem Þjóðkirkjan á Íslandi valdi konu sem æðsta yfirmann sinn eða hvað?

Sunni-Islam boðar alræði og mismunun.

Iðulega er sett fram sú skoðun að öll trúarbrögð séu í eðli sínu eins og í kjarnanum þau sömu. Þetta er rangt. Trúarbrögð eru mjög mismunandi og þjóðfélagslegar afleiðingar þess að fólk aðhyllist ákveðin trúarbrögð eru margvíslegar. Þróun trúarbragða er síðan mismunandi til góðs eða ills. Í okkar heimshluta hefur þróunin verið sú að jafnstaða kvenna og karla er viðurkennd. Lög landsins kveða á um það.

Í Saudi-Arabíu, sem blaðamaðurinn vísar til í grein sinni, mismuna lögin konum. Konur mega ekki aka bifreiðum. Þær hafa skertan erfðarétt. Vitnisburður þeirra fyrir dómi er ekki jafngildur vitnisburði karla. Nánast ógerlegt er fyrir konur að koma viðurlögum yfir nauðgara sína. Konur mega ekki vinna nema afmörkuð störf.

Sunni-Islam boðar dauða-refsingar og kvenna-kúgun.

Í kvikmynd Theo van Gogh »Submission« þar sem hann naut leiðsagnar Ayaan Hirsi Ali eru kvennakúgun í ríkjum Islams gerð góð skil. Theo van Gogh varð að gjalda fyrir að segja satt um kvennakúgun í Islam með lífi sínu. Blaðamaðurinn á frjálslynda, borgaralega dagblaðinu Morgunblaðinu hefur hins vegar ekki fyrir því að kynna sér slíkar staðreyndir eða vandræðast með þær. Niðurstaða hans er fyrirfram mótuð. Þetta er allt í lagi miðað við hvernig það er hjá okkur.

Ekki er úr vegi að rifja það upp af þessu gefna tilefni, að fyrir nokkrum árum kviknaði í kvennaskóla í Saudi-Arabíu og siðgæðislögreglan gerði hvað hún gat til að varna stúlkunum útgöngu af því að þær voru ekki siðsamlega klæddar að þeirra mati. Fimmtán stúlkur brunnu inni af þeim sökum.

 

Árni Matthíasson - Heilagur eignarréttur – 09. marz 2016.

»Forvitnilegt fannst mér að heyra á sömu útvarpsrás rætt við sádi-arabíska stúlku sem fannst frelsi í því að þurfa ekki að hylja andlit sitt þegar hún hélt til Bretlands í skóla, fannst það eðlilega mikil viðbrigði. En, bætti hún við, hún hafði ekki frelsi til að vera með blæjuna, því þá varð hún fyrir aðkasti fólks sem hún mætti á leið sinni – ég set fyrirvara við frelsi kvenna á Vesturlöndum, sagði hún og hafði nokkuð til síns máls.«

»Ég nefndi það á þessum stað fyrir ekki svo löngu að yfirráð karla yfir konum væru rótgrónasta yfirráðakerfi mannkynssögunnar og eldra en nokkur trúarbrögð. Þau yfirráð sem birtast í ofangreindri frásögn eru einmitt ekki sprottin af trúnni sem þorri íbúa Sádi-Arabíu aðhyllist heldur af þeirri aldagömlu hefð að karlar eigi konur í orðsins fyllstu merkingu og trúarbrögðin eru síðan notuð til að rökstyðja það að karlar eigi að eiga konur. Hvort sem það er gyðingdómur, múslimatrú, kristin trú, hindúismi eða búddismi.«

 

Árni Matthíasson – Látið okkar konur í friði – 13. janúar 2016.

»Á nýársnótt í Köln gerðist það að hópar ungra karlmanna veittust að konum, rændu þær í mörgum tilfellum og beittu fjölmargar kynferðislegu ofbeldi, allt frá káfi til nauðgana. Flestir karlanna voru að sögn frá Norður-Afríku, en samkvæmt upplýsingum í þýskum fjölmiðlum var 31 handtekinn: níu Alsíringar, átta Marokkómenn, fimm Íranar, fjórir Sýrlendingar, tveir Þjóðverjar, einn Serbi og einn Bandaríkjamaður. Ekkert hefir verið gefið upp um trúarbrögð viðkomandi, en meirihlutinn væntanlega múslimar.«

»Af þessari upptalningu er þér vonandi ljóst, ljúfi lesandi, að undirrót ofangreindra ofbeldisverka er ekki trúarbrögð óþokkanna, heldur er það menningarlegt, karlamenningarlegt, og má finna í samfélögum um heim allan. Þótt vandi kvenna sé vissulega víða mun meiri en í Vestur-Evrópu og í sumum þeirra landa þar sem konur njóta minnstra réttinda sé Islam ríkistrú rekumst við alls staðar á kynjamisrétti sem birtist meðal annars í vændi, klámi og kynbundnu ofbeldi svo dæmi séu tekin – yfirráð karla yfir konum eru rótgrónasta yfirráðakerfi mannkynssögunnar og eldri en nokkur trúarbrögð.«

 

Árni Matthíasson – Bandalag hinna viljugu sóða – 02. desember 2015.

»Svo er það Afríka – óvíða brenna lofslagsbreytingar á fólki eins og þar, enda rekja menn, með rökum, ólgu og upplausn beinlínis til breytinga á veðurfari sem skila sér síðan í uppgangi öfgasamtaka. Áþekkt og gerðist reyndar í Sýrlandi þegar langvarandi óvenjulegir þurrkar urðu til þess að bændur flosnuðu upp með fjölskyldum sínum og leituðu til byggða með tilheyrandi spennu og vandræðagangi. Þegar við bættist grimmlynt yfirvald kemur ekki á óvart að upp úr hafi soðið. «

»Svo, já, Boko Haram sem er afsprengi loftslagsbreytinga að nokkru. Og ISIS líka, þó að aðalsökin þar hvíli reyndar hjá bandalagi hinna viljugu þjóða sem tóku höndum saman um að eyðileggja Írak forðum daga.«

 

The Hong Kong Dollar, Rock Solid

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

The Hong Kong Dollar, Rock Solid.

Fyrst birt í Globe Asia marz 2016.

Steve H. Hanke.

The currency speculators are restless, again. Many, like George Soros and Kyle Bass, are reportedly taking aim at the Hong Kong dollar (HKD). HKD bear circles think China’s renmimbi (RMB) will lose value against the U.S. dollar (USD) as China’s economy slows down and capital flight from China continues. This, it is asserted, will put pressure on the HKD, and force its devaluation. Thus rendering the fixed rate of 7.8 HKD/USD null and void, and pumping profits into the pockets of those who bet on a devaluation of the HKD.

Like past speculative attacks against the HKD, this will fail and the bears will be forced back into hibernation, suffering large losses. What is fascinating is how so many experienced currency speculators, like George Soros, can be so ill-informed about Hong Kong’s monetary setup. This is far from the first speculative attack on the HKD; the most massive occurred during the Asian Financial Crisis of 1997-98. We cannot forget hedge fund guru Bill Ackerman’s well-advertised “bet the house” attack against the HKD in 2011. It failed badly.

The currency speculators aren’t the only ones ill-informed about Hong-Kong. Financial journalists — even veterans with Hong Kong market experience — clearly don’t understand the currency board system that governs the course of the HKD. For example, Jake van der Kamp, a columnist at the South China Morning Post and former analyst at Morgan Stanley, recently fanned the speculative flames by penning a provocative column titled “From a Currency Board to a Banana Republic Manipulation.” This brought out a response from John Greenwood, the architect of Hong Kong’s currency board system, installed in 1983, and a member of the Currency Board Committee of the Hong Kong Monetary Authority. Greenwood politely took van der Kamp to the woodshed and told him that he didn’t know what he was talking about, and van der Kamp had the good sense to admit that he had sinned.

So, why is there so much confusion about exchange rates — particularly fixed exchange rates delivered by currency board systems, like Hong Kong’s? To answer that question, we must develop a taxonomy of exchange-rate regimes and their characteristics. As shown in the accompanying table, there are three types of regimes: floating, fixed, and pegged.

Athugasemd: Sem vörn gegn gengisfellingum eru flot-gengi (floating exchange rate) og gengis-tylling (pegged exchange rate) jafn gagnslaus. Gengis-tylling mun alltaf gefa eftir, fyrir þrýstingi á gjaldmiðilinn. Eini munurinn er að ferill gengisfallsins er ósamfelldur.

Fast-gengi er eina gengisstefnan sem megnar að halda genginu föstu til langframa. Fast-gengi getur annars vegar verið undir stjórn myntráðs og þá er notast við innlendan gjaldmiðil og útlenda stoðmynt, eða um er að ræða Dollaravæðingu. Dollaravæðing merkir, að í stað innlends gjaldmiðils er einhver útlendur gjaldmill notaður.

In fixed and floating rate regimes the monetary authority aims for only one target at a time. Although floating and fixed rates appear dissimilar, they are members of the same free-market family. Both operate without exchange controls and are free-market mechanisms for balance-of-payments adjustments. With a floating rate, a central bank sets a monetary policy, but the exchange rate is on autopilot. In consequence, the monetary base is determined domestically by a central bank. With a fixed rate, there are two possibilities: either a currency board sets the exchange rate and the money supply is on autopilot, or a country is “dollarized” and uses the U.S. dollar, or another foreign currency, as its own and the money supply is again on autopilot.

Under a fixed-rate regime, a country’s monetary base is determined by the balance of payments, which move in a one-to-one correspondence with changes in its foreign reserves. With either a floating or a fixed rate, there cannot be conflicts between monetary and exchange rate policies, and balance-of-payments crises cannot rear their ugly heads. Floating and fixed-rate regimes are inherently equilibrium systems in which market forces act to automatically rebalance financial flows and avert balance-of- payments crises.

Most people use “fixed” and “pegged” as interchangeable or nearly interchangeable terms for exchange rates. In reality, they are very different exchange-rate arrangements. Pegged-rate systems are those in which the monetary authority aims for more than one target at a time. They come in many varieties: crawling pegs, adjustable pegs, bands, managed floats, and more. Pegged systems often employ exchange controls and are not free-market mechanisms for international balance-of-payments adjustments. They are inherently disequilibrium systems, lacking an automatic adjustment mechanism. They require a central bank to manage both the exchange rate and monetary policy. With a pegged rate, the monetary base contains both domestic and foreign components.

Unlike floating and fixed rates, pegged rates invariably result in conflicts between monetary and exchange rate policies. For example, when capital inflows become “excessive” under a pegged system, a central bank often attempts to sterilize the ensuing increase in the foreign component of the monetary base by selling bonds, reducing the domestic component of the base. And when outflows become “excessive,” a central bank often attempts to offset the decrease in the foreign component of the monetary base by buying bonds, increasing the domestic component of the monetary base. Balance-of-payments crises erupt as a central bank begins to offset more and more of the reduction in the foreign component of the monetary base with domestically created base money. When this occurs, it is only a matter of time before currency speculators spot the contradictions between exchange rate and monetary policies and force a devaluation, interest-rate increases, the imposition of exchange controls, or all three.

As the accompanying monetary composition chart makes clear, China’s RMB falls into the pegged regime category. The RMB’s monetary base has foreign and domestic components that move around. In addition, China imposes capital controls. So, the RMB bears might be smelling blood.

 

That’s not the case with the HKD, which is linked to the USD via a currency board. As such, the board’s monetary base (reserve money) must be backed by foreign reserves — 100%, or slightly more. The accompanying chart shows that this so-called currency board “backing (or ‘stock’) rule” is strictly followed in Hong Kong. The “flow rule” — that reserve money must change in a one-to-one relationship with changes in the currency board’s foreign exchange reserves — is also strictly followed in Hong Kong (see the accompanying chart).

 

There has never been a system that followed currency board rules — like Hong Kong’s — that has been broken by a speculative attack. And Hong Kong’s will not be the first. Indeed, its currency board is operating exactly as it should, which is why it can’t be broken. So, what will happen? When the U.S. Fed embraced quantitative easing, USDs flowed into Hong Kong. Now that the Fed has started to notch up the Fed funds rate, the flows have reversed. In consequence, the currency board is automatically tightening up, and both broad money and credit to the private sector are decelerating and are below their trend rates (see the accompanying chart).

This is just what is supposed to happen. We should expect a slow-down in the Hong Kong economy. But, the HKD will remain rock solid.

 

Sunni-Islam: blaðagreinar um hættuna af Islam

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Sunni-Islam: blaðagreinar um hættuna af Islam.

 
11.02.2016: Sunni-Islam fordæmir ekki hryðjuverk, heldur hvetur til þeirra.

26.01.2016: Hryðjuverkasamtökin PLO, Fatah og mújahidinn Yasser Arafat.

14.01.2016: Fjölmenning – að velja og hafna, eða aðlögun að Islam ?

26.01.2016: Hryðjuverkasamtökin PLO, Fatah og mújahidinn Yasser Arafat.

06.01.2016: HAMAS: félag Arabiskra landræningja í Palestínu.

10.12.2015: Islamistar eru þeir sem stunda Islam.

05.12.2015: Þeir sem hafa kjark, að ræða um Islam.

27.11.2015: Forsetinn um Saudi-Araba og ISIS - mjög gott og minna gott.

26.11.2015: Sagan af stofnun Ísraels þjóðríkis Gyðinga.

21.10.2015: Umheimurinn telur Íslendinga vera Gyðingahatara.

25.04.2007: Egyptaland - gegn heilögu stríði Múslima.

 

Sunni-Islam fordæmir ekki hryðjuverk, heldur hvetur til þeirra

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Sunni-Islam fordæmir ekki hryðjuverk, heldur hvetur til þeirra.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 11. febrúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Fréttablaðið birti grein 09.12.2015 undir heitinu »Íslam fordæmir hryðjuverkastarfsemi«, eftir Mansoor Ahmad Malik. Hann er »imam« (trúarleiðtogi) hjá Ahmadiyya Múslimum, að Kirkjuteigi 9. Ahmadiyya var stofnað 1889 á Indlandi, af Mirza Ghulam Ahmad (1835-1908). Talið er að um 1% af Múslimum í heiminum séu fylgjendur safnaðarins og fyrirfram mætti ætla, að trúarleiðtoginn myndi einungis vera talsmaður eigin safnaðar.

Ahmadiyya er einn þriggja Múslima-safnaða á Íslandi og er hver þeirra með sína mosku. Sunni-Islam söfnuður er með mosku í Ýmishúsinu við Skógarhlíð og er húsnæðið í eigu Saudi-Arabíu, sem eru heimaslóðir Sunni-Islam. Þrátt fyrir þessar moskur, er Reykjavík að mestu laus við ásýnd Islams og þetta kunna margir að meta. Borgarstjórn virðist því miður ákveðin að breyta svip borgarinnar, því að hún hefur gefið land undir enn eina moskuna.

Lúta allir Múslimar hugmyndafræði Sunni-Islam ?

Ahmadiyya er talinn vera friðsamur söfnuður, en sama verður ekki sagt um alla söfnuði Islam. Það verður því að teljast furðulegt, að í grein sinni gerir trúarleiðtoginn engan greinarmun á viðhorfum hinna ýmsu safnaða Islams. Hann fullyrðir, að Islam í heild sinni fordæmi hryðjuverk og þar á meðal hlýtur að vera Sunni-Islam. Þess má geta, að Ahmadiyya beinir trúboði sínu að Kristnu fólki, en ekki að Sunni-Múslimum, þar sem siðbótar er sannanlega þörf. Trúarleiðtoginn segir:

»Nýlegar árásir í París eða hvar sem er annars staðar í heiminum eins og í Líbanon, Malí og áframhaldandi stríðið í Sýrlandi o.s.frv. sem leiða til þess að saklaust fólk lætur lífið eru gríðarlega villimannlegar og algjörlega gegn kenningum Íslams. Hinn heilagi Kóran kennir á skýran hátt að sé jafnvel ein saklaus manneskja drepin er það í eðli sínu líkt því að drepa allt mannkynið.«

Kóraninn, vers 5:32.

Framangreind tilvitnun er fölsuð, því að sem útlærður »imam« veit hann hvað stendur í »hinum heilaga Kóran«. Hann fullyrðir að í Kóraninum standi: »að sé jafnvel ein saklaus manneskja drepin er það í eðli sínu líkt því að drepa allt mannkynið«. Hugtakið »saklaus manneskja« er auðvitað teygjanlegt, en látum það liggja á milli hluta. Þessi falsaða tilvitnun er tekin úr versi 5:32:

»Við (Muhammad) settum þess vegna Börnum Ísraels (Gyðingum) þau lög, að ef einhver þeirra myrti Múslima – nema það væri hefnd fyrir morð á Múslima eða hefnd fyrir að boða Múslimum villutrú – yrðu afleiðingarnar sambærilegar við að hann hefði myrt alla þjóðina, en hins vegar ef einhver Gyðingur bjargaði lífi Múslima væri það sambærilegt við að bjarga öllu mannkyni.« (vers 5:32).

Kóraninn, vers 5:33.

Verið er að lýsa hversu alvarlegt brot það er, að Gyðingur myrði Múslima. Undantekning er veitt, ef morðið er hefnd fyrir morð á Múslima eða hefnd fyrir að boða Múslimum villutrú. Samkvæmt Sharia-lögum eru því ekki allir jafnir og þetta er hliðstætt mismunun gagnvart kvennfólki. Nærsta vers »hins heilaga Kórans« lýsir refsingum þeirra sem heyja styrjöld gegn Múslimum, eða boða þeim villutrú. Vers 5:33 hljóðar:

»Sannarlega er refsing þeirra, sem heyja styrjöld gegn Allah og sendiboða hans (Muhammad) eða boða trúvillu (Gyðingatrú eða Kristni), engin önnur en dauðarefsing, eða krossfesting, eða að báðar hendur þeirra og báðar fætur verða höggnar af, eða þeir gerðir útlægir. Í þessum heimi verður niðurlæging þeirra fullkomin og handan dauðans bíða þeirra hræðilegar kvalir.« (vers 5:33).

Með vers 5:32 og 5:33 í huga, er útilokað að samþykkja boðskap trúarleiðtogans. Sú fullyrðing »að Islam sé boðskapur friðar« er algjörlega fráleit, jafnvel þótt huglausir þjóðarleiðtogar á Vesturlöndum hafi lagst svo lágt að taka undir hana. Margir Múslimar haga lífi sínu í samræmi við hugmyndafræðina sem þeir aðhyllast, en auðvitað ekki allir. Hryðjuverk, limlestingar og kvennfyrirlitning eru sterkir þættir í Sunni-Islam og allur heimurinn fær að líða fyrir boðskapinn sem eignaður er Allah.

Hugmyndaheimur Islam er framandi Kristnu fólki.

Heimurinn stendur agndofa gagnvart hatursfullum boðskap Sunni-Islam og hryðjuverkum í nafni Allah. Auk þess að vera trúarbrögð er Islam frumstæð hugmyndafræði, sem fyrirskipar útbreiðslu með Jihad-hryðjuverkum og kúgun með harðneskjulegum Sharia-lögum. Þessi ófögnuður lætur ekkert ósnert. Önnur viðhorf ríkja í Kristni, því að Jesús sagði: »Gjaldið keisaranum það sem keisarans er og Gvuði það sem Gvuðs er.« Líklega er þetta mikilvægasta leiðsögn sem Kristni hefur gefið mannkyni.

Islam sem hugmyndafræði birtist á rituðu formi í Kóraninum, Hadítum (frásagnir Muhammads) og Sira (æfisaga Muhammads) og er því einn boðskapur og óbreytanlegur. Sunni-Múslimar eru bókstafstrúar, en aðrir söfnuðir virðast fremur hófsamir. Vestræn samfélög mega ekki gera þau mistök að meðhöndla alla Múslima með sama hætti. Sunni-Islam ættu öll samfélög að banna og beita uppfræðslu til að milda viðhorf þeirra Múslima sem fá landvist. Náðst hefur góður árangur við að lækna áfengissýki og hliðstæðum aðferðum ætti að vera hægt að beita gegn Islam.

 

Hryðjuverkasamtökin PLO, Fatah og mújahidinn Yasser Arafat

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Hryðjuverkasamtökin PLO, Fatah og mújahidinn Yasser Arafat.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. janúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Palestína -Konungsríki Davíðs og Salomons- var hluti Tyrkjaveldis til loka heimsstyrjaldarinnar fyrri. Eftir stríðið fól Þjóðabandalagið Bretlandi að stjórna Palestínu og undirbúa stofnun Ísraels. Vegna olíu-hagsmuna Bretlands var Ísrael ekki stofnað fyrr en 1948. Daginn eftir hóf hópur Arabaríkja útrýmingar-stríð gegn Ísrael, sem Gyðinum tókst að hrinda með hugrekki og fórnfýsi.

Árásarríkin voru öll í Arababandalaginu, sem Bretland hafði beitt sér fyrir að var stofnað 1945. Tilgangur Arababandalagsins var að samræma hernað gegn þjóðríki Gyðinga, sem í 30 ár hafði verið ljóst að yrði stofnað. Frá upphafi var Arababandalagið andvígt tveggja ríkja lausninni, sem Arabarnir í Palestínu krefjast í dag. Arabarnir þóttust vissir um að þeir gætu útrýmt Gyðingum og lagt þjóðríki þeirra í rúst og höfnuðu því friði.

Arababandalagið stofnaði PLO til að útrýma Gyðingum.

PLO, sem er á meðal alræmdustu hryðjuverkasamtaka heims, var stofnað 1964 á fundi Arababandalagsins í Kaíró. Skilgreint markmið PLO er að yfirtaka Palestínu með vopnavaldi og útrýma Gyðingum. PLO var skipulagt sem regnhlífar-samtök, sem stjórna breytilegum fjölda hryðjuverka-hópa. Við stofnun PLO var starfandi hryðjuverka-félagið Fatah sem stofnað var 1958, en gekk til liðs við PLO árið 1967.

Fatah tók fljótlega öll völd í PLO og 1969 varð Yasser Arafat formaður PLO. Þetta ár framdi Fatah 2.432 hryðjuverk í Ísrael, sem gladdi Gyðingahatara á Íslandi, ekki síður en í Arabaheiminum. Eftir að Fatah gekk til liðs við PLO hefur ekki verið hægt að greina á milli þessara hryðjuverkasamtaka, en gagnvart umheiminum hefur PLO verið markaðssett sem stjórnmála-samtök. Heldsta verkefni PLO er að afla Aröbunum stuðning erlendis, einkum að fá viðurkenningu ríkja og betla peninga. Það er nöturlegt, að Alþingi Íslendinga veitti PLO viðurkenningu 29. nóvember 2011.

Sem dæmi um villimannlega hegðun PLO, má nefna hertöku Ítalska skemmtiferðaskipsins Achille Lauro, 07. október 1985. Hertakan var gerð í nafni PLF, eins af hryðjuverkahópum PLO. Um borð var 69 ára Bandaríkjamaður Leon Klinghoffer, fatlaður og bundinn hljólastól. Leon sem var Gyðingur, var drepinn af algjöru miskunarleysi og líki hans varpað fyrir borð. Morði hans var fagnað af Gyðingahöturum á Íslandi, ekki síður en í Arabaheiminum. Annað dæmi um ómanneskjuleg hryðjuverk PLO, er fjöldamorðin á Ólympíu-leikunum í Munchen 1972. Þar voru 11 manns úr frjálsíþrótta-liði Ísraels myrtir.

Stefnuskrá PLO opinberar glæpsamlegan tilgang.

Arabarnir í Palestínu vita auðvitað, að þeir eru landræningjar, en þessa staðreynd reyna þeir að leyna fyrir umheiminum. Það er þó engin galdur að komast að sannleikanum. Allar staðreyndir málsins liggja fyrir og verða ekki duldar læsu fólki. Hugtakið Palestínu-þjóð er fjarstæða, sem Arabarnir nota í áróðri á Vesturlöndum. Sín á milli tala þeir alltaf um Araba-þjóð, sem er réttnefni. Í stefnuskrá PLO segir:

»Palestína er föðurland Arababiskra Palestínu-manna. Palestína verður ekki aðskilin frá Arabiska meginlandinu og Palestínu-menn eru órjúfanlegur hluti Araba-þjóðarinnar. Palestína er ódeilanleg landfræðileg eining, með þeim landamærum sem hún hafði sem umsjónarsvæði Bretlands.«

Eins og þarna kemur fram, skilja Arabarnir fullvel, að auk Ísraels, Gaza og Bakkans, nær Palestína (umsjónarsvæði Bretlands) einnig yfir Jórdaníu. Án heimildar afhenti Bretland Aröbunum Jórdaníu (Trans-Jordan), sem er 77% af Palestínu. Arabisku landræningjarnir eru því nú þegar búnir að fá allt of mikið af landi hins forna konungríkis Davíðs og Salómons. Stefnuskráin sýnir að 1964 gerðu landræningjarnir ráð fyrir að Ísrael yrði hluti af Jórdaníu og ekki sjálfstætt ríki, eins og þeir tuða um í dag.

Yasser Arafat grimmur hryðjuverkamaður.

Yasser Arafat (1929-2004) einn grimmasti hryðjuverkamaður heims, var fæddur í Kaíró, sonur Egypts kaupmanns. Arafat gekk til liðs við Bræðralag Múslima um 1955, þar sem faðir hans hafði verið meðlimur. Hryðjuverkahópinn Fatah stofnaði Arafat 1958 í Kúveit, þar sem hann naut skjóls um hríð. Fatah var sameinað PLO 1967 og 1969 varð Arafat formaður PLO. Arafat ruddi allir andstöðu innan PLO/Fatah úr vegi með skefjalausri grimmd.

Arafat hafði einstakt lag á að bera sig illa og þrátt fyrir að hann héldi sínu Egyptska vegabréfi, þóttist hann vera flóttamaður sem hvergi ætti heimilisfang. Arafat og PLO/Fatah höfðu höfuðstöðvar í mörgum Araba-ríkjum og nutu stuðning þeirra. Á endanum slettist þó alltaf upp á vinskapinn og Arafat var rekin úr landi. Þannig voru höfuðstöðvarnar í Jórdaníu 1962-1971, Líbanon 1971-1982 og Túnis 1982-1993.

Arafat var þekktur fyrir gífuryrði , eins og til dæmis: »Við þekkjum bara eitt orð –Jihad, Jihad, Jihad, Jidad-. Þeim sem ekki kunna að meta það, fá ekki annað að drekka en sopa af Dauða-hafinu.« og »Við höfum í hyggju að þurrka út Ísraels-ríki og reisa hreint ríki Palestínu-Araba. Við munum gera líf Ísraela óbærilegt, með sálrænum hernaði og mannfjölgun Araba. Við Palestínu-Arabar ætlum að yfirtaka allt land Gyðinga, þar á meðal Jerúsalem.«

 

 

Dans hégómans – með fjöregg þjóðarinnar

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Dans hégómans - með fjöregg þjóðarinnar.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 23. janúar 2016.

Ólafur Hannesson.

Undanfarið hefur hæstvirtur utanríkisráðherra, Gunnar Bragi, farið mikinn í fjölmiðlum í tengslum við innflutningsbann Rússa á Íslendskar vörur, þar hefur hann reynt að klæða þátttöku Íslands í þessum refsiaðgerðum í hetjulegan búning.

Rétt er að taka fram að ég er hlutdrægur, ég starfa hjá fyrirtæki í sjávarútvegi sem hefur orðið fyrir tapi vegna þessara aðgerða og sé fram á að tapa háum upphæðum til viðbótar ef ekkert er að gert. Eðlilega hef ég mínar efasemdir um þetta ævintýri ráðherrans, finnst þetta dýru verði keypt svo utanríkisráðherra geti spilað sig sem stóran karl úti í heimi.

Gunnar Bragi telur sjávarútveginum stjórnað af illmennum.

Ráðherranum hefur verið tíðrætt um nauðsyn þess að sjávarútvegurinn fórni minni hagsmunum fyrir meiri. Gott og vel, það er ágætis hugsun, en hverjir eru þessi hagsmunir sem Gunnar Bragi biður okkur um að fórna fyrir? Aldrei hefur utanríkisráðherra sýnt fram á að með þessum aðgerðum sé verið að vinna með hagsmuni Íslands í huga, þvert á móti hefur þessi aðgerð einungis skaðað Íslendska hagsmuni það best ég veit.

Það er sorglegt að sjá utanríkisráðherra ganga fram með þeim hætti sem hann hefur gert, hann málar sjávarútveginn sem sjálfselsk illmenni sem hann þori að standa uppi í hárinu á. Svo kemur kórinn sem er sammála honum, kóar með og bendir á »vondu« stórfyrirtækin sem græði svo mikið að þau hafi nú efni á að fórna fyrir málstaðinn. Það sem fylgir ekki sögunni er að það eru líka við, litlu og meðalstóru fyrirtækin sem tökum á okkur höggið. Ég sé fram á erfitt ár með ákveðna vöruflokka sem fóru áður til Rússlands en við höfum ekki markað fyrir eins og staðan er í dag. Þetta finnst Gunnari Braga lítið mál, enda er auðvelt að rífa kjaft þegar þú þarft ekki persónulega að greiða fyrir skaðann.

Tjónið af viðskiptastríði við Rússland snertir alla Íslendinga.

Það eru svo ekki einungis fyrirtækin sjálf sem tapa á þessu ævintýri, ég mun hafa færra fólk í vinnu vegna þessa og þeir starfsmenn sem ég hef nú þegar fá minni yfirvinnu. Þetta hefur svo að sjálfsögðu frekari áhrif þar sem að ég þarf að kaupa minni þjónustu frá öðrum, færri vörur og þar sem að ég og óbeinir aðilar fáum minni tekjur, þá er minna sem kemur í ríkissjóð á endanum. Svona gerist um allt land, safnast þegar saman kemur, en þetta þykir ekkert tiltökumál hjá utanríkisráðherra.

Gunnar og meðreiðarsveinar hans hafa réttlætt þessa ákvörðun með því að benda á brot Rússa gagnvart alþjóðalögum. Enginn efast um að ráðamenn í Moskvu eru ekki prúðustu piltarnir í heiminum, hvorki þegar kemur að framferði þeirra gagnvart nágrönnum sínum eða samborgurum. En ef það á að vera eitthvert leiðarljós með því hvaða þjóðir viðskipti eru stunduð við, þá er ég hræddur um að þá yrði lítið um alþjóðaviðskipti. Hægt er að benda á önnur ríki sem ráðherrann gerir enga athugasemd við að stunda viðskipti við en eru þó ekki síðri brotamenn heldur en Rússland, nægir þar að nefna Tyrkland og ýmis harðræðisríki Mið-Austurlanda - ráðherrann virðist þó ekki veigra sér við að fá sér kaffi og kruðerí með erindrekum þeirra!

Allar ríkistjórnir, nema sú Íslendska, gæta hagsmuna eigin þegna.

Hinn kaldi raunveruleiki er sá að það er lítið um »vini« í heimi alþjóðastjórnmála. Vissulega geta góð samskipti skipt máli og jafnvel geta samskipti á milli leiðtoga þjóðanna haft talsverð áhrif. Við skulum þó ekki blekkja okkur, þegar öllu er á botninn hvolft þá eru það hagsmunir sem ráða för, vináttan má sín lítils gegn hörðum raunveruleika hagsmunanna sem stýra þjóðunum, því frumskylda ríkisstjórna er að vinna að hag eigin þegna, líkt og við sáum í framferði »vina okkar« í Icesave-deilunni.

Þetta sjónarmið virðist þó ekki stjórna Gunnari Braga, hann lætur aðrar þjóðir spila á sig eins og harmonikku og viðhlæjendur hans dansa með. Á meðan mega Íslendskir hagsmunir og Íslendsk fyrirtæki, sem hann á að vera að verja, blæða og til að bæta gráu ofan á svart þá gengur hann fram í fjölmiðlum og málar okkur sem tökum á okkur höggið sem aðila sem »virðast hugsa meira um næsta ársreikning en hag þjóðarinnar«.

Það er best að ég leiðrétti Gunnar Braga með það. Íslenskur sjávarútvegur hefur ávallt verið tilbúinn til að leggja lóð sín á vogarskálarnar. Íslenskur sjávarútvegur er nettó-greiðandi til samfélagsins í formi venjulegra skatta, auðlindagjalda og annarra slíkra greiðslna. Þá veit ég um mörg sjávarútvegsfyrirtæki út um allt land sem eru jafnframt dugleg við að styrkja nærsamfélagið hvort sem um er að ræða íþróttastarf eða hjálparstarf, af þeirri einu ástæðu að þau vilja byggja upp sterkt og gott samfélag.

Það er alveg ljóst að Íslendskur sjávarútvegur reynir eftir fremsta megni að standa sig þegar kemur að samfélaginu, hverju svo sem Gunnar Bragi eða aðrir vilja halda fram. Það sem er þó ekki ljóst er hvaða hagsmunir það eru sem utanríkisráðherra er svona æstur í að verja og þar með fórna hagsmunum Íslendsku þjóðarinnar fyrir. Gunnar Bragi mætti líta sér nær næst þegar hann slær sig til riddara á fundi félaga sinna, sem hugsa fyrst og fremst hvernig megi eyða peningum en ekki afla þeirra fyrir þjóðarbúið.

 

Fjölmenning – að velja og hafna, eða aðlögun að Islam ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Fjölmenning – að velja og hafna, eða aðlögun að Islam ?

Fyrst birt í Morgunblaðinu 14. janúar 2016.

Jón Magnússon.

Hvað er fjölmenning? Eitthvað sem er gott? Eitthvað sem færir fólk saman og býr til betri heim, upplýstari og ríkari að menningu og góðmennsku. Í orðræðu þeirra sem nota þetta óljósa hugtak virðist oft sem fólk trúi því að fjölmenning sé af hinu góða og muni færa þróuðum ríkjum mikla blessun. Þessi huglæga þráhyggja án vitrænnar skilgreiningar hefur heltekið marga, oftast á fölskum forsendum.

Ísland hefur alltaf verið fjölmenningarland í þeim skilningi að við höfum lært um siði, menningu og sögu fjarlægra þjóða og tileinkað okkur hugmyndir til framþróunar í verkmenningu, listum og lögum. Við lærðum um sögu Grikklands og Róm og baráttu Voltaires og annarra heimspekinga fyrir almennum lýðréttindum. Saga Evrópu er saga fjölmenningar. Þjóðirnar lærðu hver af annarri og tóku upp það besta í lögum, hugmyndafræði og verkmenningu annarra þjóða. Fræðsla um fjarlæg lönd og menningu fór fram í skólastofum og margir heilluðust af ýmsu, sem leiddi til þess að þeir hinir sömu lögðu lönd og álfur undir farartæki og heimsóttu framandi þjóðir og kynntu sér framandi menningu og miðluðu síðan af reynslu sinni.

Aðlögun að hefðbundnu alræði (Sunni-Islam) er ekki til framfara.

Sú fjölmenning sem hér er lýst er allt annað en hugtakið fjölmenning þýðir nú. Í dag byggist fjölmenning vinstri-elítunnar og Islömsku yfirráðahyggjunnar á því að menning og gildismat nýrra minnihlutahópa sé sambærilegt menningu og gildismati meirihlutans. Það þýðir að meirihlutinn getur ekki búist við því eða vænst þess að minnihlutahópurinn taki tillit til menningar meirihlutans. Það felur þá um leið í sér að meirihlutinn verður að þola afstöðu og gjörðir sem meirihlutinn hafnar eins og í tilviki Evrópu í dag hvað varðar múslima.

Fjölmenningarhugmyndin í dag segir að lítilsvirðing Múslima og ofbeldi gagnvart konum og virðingarleysi fyrir þeim sem aðhyllast aðrar trúarskoðanir sé hluti fjölmenningarinnar sem okkur beri að láta afskiptalausan. Þeir sem leyfa sér að hafa skoðun eða afskipti af menningu minnihlutahópsins eru sakaðir um rasisma eða hatursumræðu. Í tímans rás hefur þessi fjölmenningarhugmynd lamað skynsamlegar umræður um innflytjendamál. Þessi skilgreining fjölmenningar og vígorðið sem þetta hugtak er orðið í dag er fjandsamlegt þjóðlegri menningu og þjóðlegum gildum.

Bregðast verður hart gegn útbreiðslu Sunni-Islam.

Við sem höfnum þessari fjölmenningar-skilgreiningu teljum nauðsynlegt að það sé sameiginleg menning, sem er í menntakerfinu, vinnureglum og velferðarkerfi og framkvæmd laga. Það er ekki til að refsa fólki sem er í minnihluta, heldur til að tryggja að allir geti tekið fullkominn þátt í þjóðfélaginu og séu jafnir fyrir lögunum.

Fjölmenningar-trúboðum nútímans annaðhvort sést yfir þá staðreynd eða vilja ekki viðurkenna, að það er stór hópur af velmenntuðu fólki sem aðhyllist Islam og er ákveðið að troða því frumstæða sem þar er að finna fyrst upp á aðra Múslima og síðan ef þeir geta upp á samfélagið allt. Að hafna þeirri fjölmenningu er ekki rasismi heldur heilbrigð skynsemi. Afsökunin fyrir að gera ekki neitt er óskin um að fá að lifa í friði óáreittur. En lífið er barátta og hver tími býður upp á ný tækifæri og nýjar ógnir. Fólk verður að vera reiðubúið til að bregðast við hvoru tveggja af einurð og skynsemi ef vel á að fara. Nú steðjar að ógn nýrrar heildarhyggju, Islamismans, sem verður að bregðast við. Það er sú áskorun sem við stöndum frammi fyrir.

Að grafa undan Íslendskri þjóðmenningu er landráð.

Við erum rík þjóð, sem hefur tekið og tekur vel á móti fólki af mismunandi trúarbrögðum. Við erum öll jöfn fyrir lögunum og lögin verða að taka á öllum með sama hætti. Íslendskur borgari sem hvetur til glæpa eða fremur þá á að þola refsingu án þess að trú hans eða uppruni skipti máli. Sérhvern Íslending sem reynir að grafa undan Íslendska ríkinu og Íslendskri þjóðmenningu ætti að ákæra fyrir landráð. Við getum ekki eftirlátið fólki að fara eftir þeim lögum sem því hentar, en brjóta önnur, til að þjóna furðu-hugtakinu »fjölmenning«. Við bjóðum fólk úr öðru menningarlegu umhverfi velkomið til landsins en við krefjumst þess að það aðlagist samfélaginu og fari að lögum okkar og siðum.

Góð fjölmenning er allt annað en það inntak sem lagt er í orðið fjölmenning í dag. Góð fjölmenning er sú að kynna sér menningu og siði annarra og nýta eftir föngum. Sú fjölmenning sem grefur undan siðum og reglum þjóðfélags okkar eins og fjölmenningar-postular opinberrar umræðu á ljósvaka- og öðrum fjölmiðlum boða er fjölmenning sem leiðir til menningarlegrar uppgjafar Íslendsku þjóðarinnar. Þá mun þjóðin týna tungu sinni og menningu. Eru gælur við hugtakið fjölmenningu á forsendum minnihlutahópa þess virði að við glötum Íslendskri þjóðmenningu og kristilegum gildum?

 

Vinir í raun – auðmjúk þjónusta við nýlenduveldin

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Vinir í raun – auðmjúk þjónusta við nýlenduveldin.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 13. janúar 2016.

Sveinn Guðjónsson.

Gunnar Bragi Sveinsson utanríkisráðherra er maður staðfastur og hvikar ekki frá þeirri sannfæringu sinni að okkur Íslendingum beri að standa fast á stuðningi okkar við viðskiptaþvinganir ESB og Bandaríkjanna gagnvart Rússum. Gildir einu þótt flestum sé ljóst, að hér er um »sýndaraðgerðir« Vesturveldanna að ræða, enda ber enginn skaða af þessum aðgerðum - nema við Íslendingar. Þetta er ekki í fyrsta skipti sem Íslendska þjóðin fær að gjalda fyrir samskipti við »vini og bandamenn« í NATO. Ekki er hér tóm til að rekja alla þá sögu, en nægir að nefna viðskiptaþvinganir Breta í þorskastríðinu, hryðjuverkalögin, Icesave-deiluna, niðurlægjandi viðskilnað Bandaríkjamanna við herstöðina á Miðnesheiði og fjandsamlega framkomu þeirra í garð Íslendinga, þegar lokað var fyrir lánalínur í kjölfar bankahrunsins. Samt höldum við Íslendingar áfram að beygja okkur í duftið og kyssa vöndinn.

Forræði yfir auðlindum.

Rússneska þjóðin hefur aldrei sýnt okkur Íslendingum annað en velvild og vinsemd, jafnvel á tímum ráðstjórnarinnar, og þarf ekki að rekja þá sögu nánar. Gunnar Bragi Sveinsson, og raunar margir fleiri, hafa talið sér trú um að Úkraínudeilan sé sök Rússa, þeir hafi brotið alþjóðalög og fyrir það beri að refsa þeim. Gunnar Bragi orðaði þetta svo að »rússneski björninn hefði farið út fyrir girðinguna«, og átti þá væntanlega við »girðinguna« sem NATO reisti í kringum Rússland við fall Sovétríkjanna. Sjálfsagt hefur sú aðgerð verið í samræmi við »alþjóðalög«, að minnsta kosti þau lög sem Bandaríkjamenn og bandalagsríki þeirra fara eftir þegar þeim hentar.

Þetta er líka sá boðskapur sem vestrænar fréttastofur, sem flestar eru undir stjórn alþjóðlegra stórfyrirtækja, boða með góðum árangri, enda eru Morgunblaðið og fréttastofa RÚV sammála um að átökin í Úkraínu séu runnin undan rifjum Rússa. Ég er ekki sammála þessari túlkun, enda má færa rök fyrir því að Úkraínudeilan snúist fyrst og fremst um forræði yfir auðlindum, sem auðhringar hafa barist um frá lokum kalda stríðsins. Í túlkun vestrænna fréttamiðla á atburðum í Úkraínu er hamrað á yfirgangi Rússa, en minna rætt um útþenslustefnu NATO til austurs allt frá falli Sovétríkjanna. Söguleg og menningarleg samskipti Rússa og Úkraínumanna eru ekki til umræðu eða tengsl Rússlands og Krímskaga aftur í aldir.

Sögustund.

Frá dögum Katrínar miklu hefur Krímskagi lengst af verið talinn Rússneskt landsvæði. Rússneska keisaradæmið og síðar Sovétríkin réðu Krím lengstum frá átjándu öldinni. Nikita Krjústsjov, fyrrverandi leiðtogi Sovétríkjanna, var Úkraínumaður. Hann ákvað árið 1954 að færa Krímskaga undir Úkraínu í tilefni þess að þá voru þrjú hundruð ár frá því að Úkraína varð hluti af Rússneska keisaraveldinu. Þessi geðþóttaákvörðun sovétleiðtogans var tekin í mikilli andstöðu við vilja meirihluta íbúa á Krímskaga, sem flestir tala Rússnesku og líta raunar á sig sem Rússa frekar en Úkraínumenn. Og menn geta spurt sig hvort þessi aðgerð hafi verið í samræmi við »alþjóðalög« á sínum tíma?

Krím hefur verið hluti af Úkraínu frá falli Sovétríkjanna, en notið mikillar sjálfstjórnar. Yfirgnæfandi meirihluti íbúanna vill tilheyra Rússlandi, eins og glöggt kom fram í þjóðaratkvæðagreiðslunni um framtíð Krímskaga árið 2014. Vestrænir fréttamiðlar vilja sem minnst af þessari þjóðaratkvæðagreiðslu vita, heldur hamra á þeirri staðhæfingu að Rússar hafi »innlimað Krímskaga með hervaldi«. Skömmu eftir valdaránið, í ársbyrjun 2014, samþykkti þingið í Kænugarði ný lög þar sem Rússneska var aflögð sem ríkistungumál og Úkraínska varð eina tungumál ríkisins.

Ýmis réttindi minnihlutahópa voru skert og hleyptu þessar aðfarir illu blóði í Rússneskumælandi íbúa Úkraínu, sem mótmæltu af krafti og margir kölluðu eftir stuðningi Rússlands. Rússar segjast hafa svarað því kalli með aðgerðum sínum á Krímskaga og í Austur-Úkraínu. Þetta kalla leiðtogar vesturveldanna »brot á alþjóðalögum«, en ekki er spurt hvort alþjóðalög hafi verið brotin með valdaráninu. Rök hafa verið færð fyrir því að valdarán þetta hafi verið framið að undirlagi ESB og Bandaríkjanna, og tengist það þá væntanlega baráttunni um yfirráð yfir Úkraínskum auðlindum, sem áður er getið. Fyrir þennan málstað telur Gunnar Bragi Sveinsson rétt að fórna hagsmunum Íslendinga upp á nokkra tugi milljarða og rjúfa áratuga vináttu og viðskiptasamband Íslands og Rússlands.

Þáttur Íslendska utanríkisráðherrans.

Það vakti athygli að nokkrum vikum eftir valdaránið í Kænugarði pakkaði utanríkisráðherra Íslands niður í ferðatöskur og hélt í austurveg. Fór hann til fundar við nýskipaða ríkisstjórn í Úkraínu til að lýsa yfir einhliða stuðningi sínum við valdaránið og er ekki vitað til að hann hafi haft umboð Íslendskra stjórnvalda eða þjóðarinnar, hvað þá kjósenda Framsóknarflokksins, til þessarar forkastanlegu framgöngu sinnar á alþjóðavettvangi. Og hann lét eina ferð ekki duga heldur lagði aftur land undir fót til að undirstrika hollustu sína við hin nýju stjórnvöld í Kænugarði. Og hún leyndi sér ekki lotningin, sem ráðherrann sýndi þessum nýju »vinum« sínum, með tilheyrandi bukti og beygingum og skjalfest er á ljósmyndum frá þessum viðburði. Auðvitað vöktu þessir tilburðir Íslendska utanríkisráðherrans athygli ráðamanna í Kreml og ekki ólíklegt að þeir hafi hugsað honum og Íslendsku þjóðinni þegjandi þörfina. Er þar ef til vill komin skýring á harkalegum viðbrögðum Rússa í garð Íslendinga vegna stuðnings við viðskiptaþvinganir ESB og Bandaríkjanna?

Háværar raddir hafa verið uppi um að utanríkisráðherra víki úr embætti vegna afskipta sinna af málinu. Bent hefur verið á að Ísland eigi ekki aðild að Úkraínudeilunni og hafi engum skyldum að gegna gagnvart Bandaríkjamönnum og ESB. Hér sé um að ræða stórveldapólitík, sem á fölskum forsendum sé reynt að klæða í búning sjálfstæðisbaráttu Úkraínumanna. Utanríkisráðherra, sem láti erlend stórveldi draga Ísland inn í slík átök, beri að víkja. Eflaust finnst einhverjum þetta ósanngjarnt í garð Gunnars Braga, en hann virðist vera, eins og fjölmargir aðrir, gegnsýrður af stækri »Rússafóbíu«, sem viðgengst á Vesturlöndum fyrir tilverknað gegndarlauss áróðurs frá Pentagon og Brussel. Sá hroki og yfirgangur sem einkennir afstöðu vesturveldanna í garð Rússnesku þjóðarinnar er ógn við heimsfriðinn að mínu mati, því friður verður aldrei tryggður án þátttöku Rússa. Þrjóska og þráhyggja utanríkisráðherrans í málinu gerir það að verkum að ég get ekki annað en tekið undir þessi sjónarmið varðandi afsögn hans.