HAMAS: félag Arabiskra landræningja í Palestínu

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

HAMAS: félag Arabiskra landræningja í Palestínu.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 06. janúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Sunni-Islam er versta sending sem mannkyni hefur borist úr Arabisku eyðimörkinni. Islam er í eðli sínu nógu slæm blanda af átrúnaði og stjórnmálastefnu, en Sunnah er óverjandi fortíðarhyggja. Sunni-Islam er því öfgafull bóksstafstrú, sem lofsyngur ógeðsleg hryðjuverk. Verstu myndir Sunni-Islam er að finna í Sharia-lögum og Jihad, sem umheimurinn hefur mátt þola í 1400 ár.

Merking heldstu hugtaka varðandi Arabana í Palestínu.

1.	Islam: Algjör undirgefni við Allah.
2.	Sunnah: Hefðir í Sunni-Islam sem raktar eru til Muhammad.
3.	Sharia: Hræðileg hegningarlög, aftökur, aflimanir og kúgun kvenna.
4.	Jihad: Grimmúðleg styrjöld í nafni Allah, þar sem allt er leyfilegt.
5.	Bræðralag Múslima: Félag Sunni-Múslima með aðsetur í Egyptalandi.
6.	Al-Azhar háskólinn: Miðstöð Bræðralags Múslima í Karíó.
7.	Palestína: Jórdanía, Ísrael, Gaza og Bakkinn.

HAMAS fylgir stefnu Bræðralags Múslima um útrýmingu Gyðinga.

HAMAS er félag sem stofnað var 1988, af Ahmed Yassin (1937-2004) og Abdel al-Rantissi (1947-2004). Félagið var stofnað sem hernaðar-armur Bræðralags Múslima, með aðsetur í Palestínu og tilgangurinn var að tortíma Ísraelsríki og útrýma Gyðingum. Fyrirætlan þeirra félaga var að stofna ríki Araba sem næði yfir alla Palestínu og byggði á Sunni-Islam. Haft er eftir Rantissi:

»Öll Palestína er helguð Islam og kalífinn Omar bin al-Khattab (583-644) ákvað að landið væri sameign allra Múslima. Þess vegna hefur engin einstaklingur eða hópur heimild að selja það eða hluta sundur.«

»Við munum drepa Gyðinga hvar sem þá er að finna. Gyðingar munu hvergi finna griðarstað, hvort sem þeir komu frá Bandaríkjunum, Rússlandi eða öðrum ríkjum. Við lofum Allah, að ekki einn Gyðingur í Palestínu mun sleppa lifandi. Ísrael verður að þurrka af landakortinu.«

Stefna HAMAS í framkvæmd.

Frá upphafi hefur HAMAS verið andvígt friðarsamningum við Ísrael og í anda sannra Sunni-Múslima hefur ekkert annað en útrýming Gyðinga komið til álita. HAMAS-liðar tala alltaf sín á milli um eignarhald Arabaþjóðar á Palestínu, en þeir tala um Palestínuþjóð þegar mælt er til auðtrúa Vesturlandabúa.

Fyrri útgáfan er rökrétt, því að ekkert Palestínuríki og engin Palestínuþjóð hefur nokkru sinni fyrir-fundist. Arabarnir í Palestínu hafa engin þjóðareinkenni, sem greina þá frá öðrum Aröbum. Arabarnir í Palestínu eiga því engar landa-kröfur á hendur Ísrael, enda var þeim úthlutað því svæði sem núna heitir Jórdanía, en áður Trans-Jordan (Palestína handan árinnar Jordan).

Stefnuskrá HAMAS endurspeglar brengluð viðhorf stofnendanna.

Stefnuskrá HAMAS er einstök heimild um viðhorf Arabanna í Palestínu og upplýsandi um alla öfgafulla Sunni-Múslima. Því er til dæmis haldið fram, að heimstyrjaldirnar báðar hafi verið úthugsað ráðbrugg Gyðinga. Samkvæmt stefnuskránni var Þjóðabandalagið, Sameinuðu þjóðirnar og Öryggisráð SÞ allt tæki Gyðinga til að stjórna heinum. Heldsta heimild Arabanna er lygasagan um »Áætlun öldugaráðs Gyðinga um heimsyfirráð« (Protocols of the Elders of Zion). Um tilurð HAMAS er fjallað í 7. grein:

»Stofnun HAMAS er liður í langri röð atburða sem marka andóf gegn stofnun þjóðríkis Gyðinga. Upprunann má rekja til ársins 1939 og baráttu píslarvottsins Izz al-Din al Kissam og vopnabræðra hans, sem voru meðlimir í Bræðralagi Múslima. Hluti af sömu atburðarás var innrásin 1948 með þátttöku Bræðralags Múslima og Jihad-aðgerðir þess 1968 og síðar.«

Sá Arabi sem nefndur er píslarvottur hét raunar Izz al-Din al-Qassam (1881-1935) og hann var felldur 20. október 1935, ásamt tveimur öðrum Aröbum. Al-Qassam var predikari í Sunni-Islam og hryðjuverkamaður. Al-Qassam nam við Al-Azhar háskólann í Kaíró, eins og margir Islamskir öfgamenn, til dæmis imam Ahmad Seddeeq sem þjónar í Ýmishúsi við Skógarhlíð og er það í eigi Saudi-Arabíu. Al-Qassam stundaði hryðjuverk í Líbíu og Sýrlandi, auk Palestínu.

Arabarnir í Palestínu þjónuðu Saddam Hussein.

Arabisku landræningjarnir fullyrða, að Kalífinn al-Khattab (583-644) hafi gefið þeim Palestinu til sameignar, sem eilíft lén (waqf) undir Islamskri stjórn. Að mati Arabanna, skapaðist svona eignarhald á öllum löndum fyrir botni Miðjarðarhafs, sem tekin voru hernámi. HAMAS viðurkennir því að Arabarnir hafi ekki búið upphaflega í Palestínu, heldur komið sem innrásarher og hafi helgað Allah landið, til hinsta dags. Að Arabarnir komu á svæðið sem landræningjar er auðvitað sagnfræðilega rétt.

HAMAS-liðsmenn eru ekki bara uppteknir við hryðjuverk gegn borgurum Ísraels, heldur eru þeir mikilvirkir í öllum nálægum löndum. Þeir voru liðtækir í Lýðveldisher Saddam Hussein og þessa dagana eru þeir að gera garðinn alræmdan með þáttöku í Daesh. HAMAS er með heilu sveitirnar í þessum samtökum og borin hafa verið kennsl á marga sveitar-foringja. Það sætir undrum að Ísland skuli styðja þessa hryðjuverkamenn, hvort sem þeir berjast undir nöfnunum HAMAS, PLO, Fatah, eða Daesh.

 

Gunnar Bragi Sveinsson: »Ég er ráðherra, þegið þið«

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Gunnar Bragi Sveinsson: »Ég er ráðherra, þegið þið«.

Fyrst birt hjá Samstöðu þjóðar 06. janúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Gunnar Bragi hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra, heldur áfram að belgja sig út og vinna þjóðinni stórkostlegan skaða. Ef alvara málsins væri ekki jafn mikil og raun ber vitni, þá væri framganga ráðherrans stórkostlegt grín. Í gær (05. janúar 2016) í viðtali við RÚV og undir fyrirsögninni: »Ekki hægt að verðleggja fullveldi þjóða« segir Gunnar Bragi:

»Eins og svo margt, því miður, sem hefur komið frá SFS og þeir halda alltaf illa á sínum málum. Hann segir nú held ég í einhverju viðtali þarna, spyr hvort ég sé hluti af ríkisstjórninni og það er ég en það er hann hins vegar ekki. Og ekki heldur SFS.«

Þetta er ekki boðlegur málflutningur, en álíka ummæli hafa áður sést frá ráðherranum. Hann er að hnýta í SFS með tilvísun í einhvert óþekkt mál og reyna að afsaka sig með því að fullyrða, að SFS haldi alltaf illa á sínum verkefnum. Réttlát gagnrýni á ráðherrann hefur nákvæmlega ekkert að gera með þá spurningu hvort gagnrýnandinn hafi hugsanlega ekki staðið sig vel ? Þetta er auðvitað aumkunarverður útúrsnúningur og til mikillar skammar að Íslendskur ráðherra skuli svara réttmætum spurningum með skætingi.

Að gagnrýni formanns SFS á fullan rétt á sér, liggur í augum uppi. Eins og flestum landsmönnum, leikur formanni SFS hugur á að vita hvort samráð hafi verið innan ríkisstjórnarinnar um heimskulega og skaðlega afstöðu utanríkisráðherrans. Skíta-mulningur Gunnars Braga er mjög hliðstæður ummælum Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur, sem 24. nóvember 2008 hrópaði í bræði yfir fullan sal í Háskólabíó: »Þið eruð ekki þjóðin !«

Svo finnur Gunnar Bragi upp á því að blanda »fullveldi þjóða« inn í sullum-bullið. Hann hefur greinilega ekki hugmynd um hvað »fullveldi« merkir, en líklega er hann að hugsa um »sjálfstæði ríkja«, sem er allt annað hugtak. »Fullveldi« varðar stjórnarform ríkja og er þýðing á Danska orðinu »magtfuldkommenhet«. Sjá: Hugtakið »fullveldi þjóðar« hefur ekki sömu merkingu og »sjálfstæði ríkis«.

Líklega kom orðið »fullveldi« fyrst fyrir á prenti 14. febrúar 1874, í »Konunglegri auglýsingu til Íslendinga«, sem birt var vegna stjórnarskrár sem Christian IX konungur Danmerkur þóttist »gefa« Íslendingum. Íslendingar höfðu auðvitað aldregi afsalað sér fullveldi þjóðarinnar og því gerði Jón Guðmundsson (1807-1875) ritstjóri mikið grín að »gjöf« konungs.

Gunnar Bragi, utanríkisráðherrann »hugum-stóri« segist vilja fórna mikilvægum hagsmunum Íslands, vegna fullveldis Úkraínu. Burtséð frá því að hann veit ekki hvað fullveldi merkir, þá spyrja landsmenn –og líka formaður SFS- hvernig það megi vera að fullveldi Úkraínu sé Íslendingum svo mikils virði að það sé öllu öðru verðmætara. Er forgangsröð ráðherrans ekki röng, að taka hagsmuni Úkraínu framar öllu sem Íslendskt er ? Dæmi hver fyrir sig, en ummæli ráðherrans eru svona:

»Þátttaka okkar í þessum þvingunum byggir á því að alþjóðalög og samningar voru þarna brotnir og við byggjum okkar fullveldi og landamæri á því að réttindi séu virt og alþjóðasamningar. Og þá spyr maður sig, hvernig verðleggjum við slíkt? Hvernig verðleggjum við fullveldi, ef við byggjum okkar efnahag meðal annars á samningi um veiðar og að landhelgin sé virt? Er það fimm milljarða virði, tólf eða fimmtán? Ég velti fyrir mér hvernig setjum við verðmiða á það? Ég þekki engan stjórnmálamann, og fáa Íslendinga sem eru tilbúnir til að verðleggja slíkt.«

 

Þorsteinn Pálsson um viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Þorsteinn Pálsson um viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi.

Fyrst birt hjá Samstöðu þjóðar 01. janúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Þorsteinn Pálsson fyrrverandi forsætisráðherra er þekktur fyrir ólund, allt frá því að hann var settur út í kuldann hjá Sjálfstæðisflokknum. Eins og margir muna, skeði þetta á Landsfundi 1991, þegar Davíð Oddsson bolaði honum úr formennsku í flokknum. Auk ólundar, er Þorsteinn einnig þekktur fyrir þekkingarleysi og heimskulegan málflutning.

Fyrir stuttu samdi Þorsteinn ritsmíð um viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi, sem birtist á Hringbraut 19. ágúst 2015, undir heitinu »Utanríkisráherra með undirtökin«. Þarna fer Þorsteinn frjálslega með staðreyndir og virðist engan skilning hafa á hagsmunum Íslands. Hans umhyggja er öll með Vestrænum »vinaþjóðum«, sérstaklega þeim sem lögðu sig fram við að koma Íslandi á kné með Icesave-kúguninni.

Er það grundvallarbreyting að gæta hagsmuna Íslands ?

Flestum er ljóst, að viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi stafar einungis af þjónkun ríkisstjórnarinnar við ESB (Evrópusambandið). Ekkert í EFTA-samningnum knýr á um þessa afstöðu og ekkert í samningnum um EES (Evrópska efnahagssvæðið) gerir ráð fyrir þessari fylgispekt. Þorsteinn reynir að gera tortryggilegt, að SFS (Samtök fyrirtækja í sjávarútvegi) hefur harðlega gagnrýnt viðskiptastríðið við Rússland. Almenningur hefur ekki síður gagnrýnt viðskiptastríðið, en það þjónar ekki tilgátu Þorsteins að nefna almenna fordæmingu þjóðarinnar.

Viðskiptastríðið varðar mest makríl-sölur til Rússlands og einmitt á makríl frá Íslandi hefur ESB sett 18% refsitoll. Utanríkisráðherra þóttist ætla að taka upp viðræður við ESB um að aflétta tollinum, en engir fundir virðist hafa farið fram um málið. Í fyrstu sagðist utanríkisráðherrann »hugum-stóri« vera að bíða eftir að starfsmenn ESB kæmu úr sumarleyfi, en núna þegir hann sem fastast og er engu líkari en »steinbítskjafti í skelfiski«. Það er meira en undarlegt, að Ísland skuli kosta miklu meira til í efnahgsstríði við Rússland, en ESB og NATO-ríkin sem hófu deiluna.

Að mati Þorsteins varðar afstaða SFS ekki hagsmuni sjávarútvegs og auðvitað ekki hagsmuni þjóðarinnar, heldur stafi af því sem hann nefnir »djúpar pólitískar rætur«. Þorsteinn telur að Kaupfélag Skagfirðinga standi fyrir andófi gegn »sjálfsagðri« fylgispekt Íslands við NATO og ástæðan séu tengsl kaupfélagsins við Rússland. Þorsteinn virðist telja að kaupfélagið stjórni ekki bara SFS, heldur einnig Morgunblaðinu og auðvitað þá ritstjóra þess Davíð Oddsyni. Samsæris-tilgáta Þorsteins er vissulega frumleg, en það er líka það eina jákvæða sem hægt er að segja um hana. Kjarna tilgátunnar útskýrir Þorsteinn svona:

»Ofsafengin árás Morgunblaðsins á utanríkisráðherra og embættismenn utanríkisráðuneytisins og harkaleg gagnrýni Kaupfélags Skagfirðinga, sem jafnframt annast ræðismennsku fyrir Rússland, setti málið óneitanlega í pólitískt samhengi. Kaupfélagið er eins og kunnugt er einn helsti áhrifaaðilinn í útgáfufélagi Morgunblaðsins.«

Til skýringar, má bæta því við, að tengsl kaupfélagsins við Rússland eru þau að Ólafur Ágúst Andrésson forstöðumaður kjötafurðastöðvar kaupfélagsins var 2014 skipaður heiðurskonsúll Rússlands, fyrir Norðurland. Ekki er vitað til að neinn annar en Þorsteinn Pálsson hafi séð neitt afhugavert við þessa skipun.

Samsæris-tilgáta Þorsteins er bara froða.

Nú hefði maður búist við að Þorsteinn myndi setja fram staðreyndir til stuðnings hinu umfangsmikla samsæri sem hann er búinn að upplýsa um. Samkvæmt Þorsteini, er Kaupfélag Skagfirðinga búið að virkja sambönd sín hjá SFS og Morgunblaðinu til að gæta hagsmuna Rússlands. Þeir hagsmunir eru fólgnir í að viðskiptabanninu verði aflétt, svo að Rússar geti aftur farið að kaupa makríl af Íslandi.

Í stað þess að fylgja eftir tilgátu sinni, snýr Þorsteinn algerlega við blaðinu og heldur því nú fram, að Rússland vilji alls ekki kaupa meiri makríl. Þvert á móti hafi Rússar ekki efni á að kaupa makríl. Þeir eigi engan gjaldeyri (líklega ekki heldur neinar Rúblur) vegna djúprar efnahags-kreppu. Þorsteinn nefnir ekki, að Rússland kaupir nú allan þann makríl sem Fjæreyjar geta selt þeim. Frá þessari nýgju tilgátu segir Þorsteinn svona:

»Hafa verður í huga að markaðserfiðleikarnir í Rússlandi voru byrjaðir á síðasta ári. Það er með öðrum orðum langt síðan ljóst var að Rússar gætu ekki haldið áfram að kaupa makríl á sama verði. Kvartanir útvegsmanna hófust löngu áður en innflutningsbannið var sett. Rússland er einfaldlega í djúpri kreppu og á ekki lengur gjaldeyri til að kaupa makríl á hærra verði en aðrir.«

Þrátt fyrir að málflutningur Þorsteins fram að þessu sé óskiljanlegur, í ljósi andstæðra röksemda, lætur hann ekki staðar numið. Hann heldur því fram, að tapaðar útflutningstekjur, svo nemur árlega nokkrum tugum milljarða króna, séu smá-aurar og segir þær »jafngilda aukningu í tekjum ferðaþjónustunnar á einum eða tveimur mánuðum«. Líklega hefur hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra séð grein Þorsteins, því að fyrir skömmu síðan impraði hann á ríkisstyrkjum til þeirra fyrirtækja sem tapa á viðskiptastríðinu.

Er herkostnaður af viðskiptastríðinu bara eðlilegar verðsveiflur ?

Að mati Þorsteins er tapið af viðskiptastríðinu léttvægt og innan marka eðlilegra verðsveiflna. Hann vill meina að eiginfé í sjávarútvegnum sé svo mikið að ekkert skaði að greinin tapi í nokkur ár. Sama gildir þá væntanlega einnig, að starfsmenn í sjávarútvegi og sveitarfélögin á landsbyggðinni eigi orðið svo miklar eignir, að sjálfsagt sé á fórna þeim á altari ESB. Þorsteinn segir:

»Sú markaðssveifla sem hér er um að ræða er vel innan þeirra marka sem sjávarútvegurinn ræður við. Það hljóta því að vera aðrar ástæður en þær sem lúta að hagsmunum greinarinnar sem knýja menn til að grafa undan þessari forsendu fiskveiðistjórnunarkerfisins með pólitískri kröfu um að kúvenda utanríkispólitíkinni.«

Flækjustigið í málflutningi Þorsteins fer bara vaksandi. Til dæmis fer hann að tala um »pólitík öfgaflokka lengst til hægri í evrópskum stjórnmálum«. Hugsanlega er hann að vísa til þeirra hópa sem nefndir hafa verið »ný-nazistar« og stóðu fyrir valdaráninu í Úkraínu 2014, að undirlagi NATO-ríkjanna. Ef þetta er rétt skilið, verður ennþá erfiðara að skilja málflutning Þorsteins.

Þorsteinn er greinilega þrælbundinn í hugsunarhátt Kalda stríðsins, því að hann virðist álíta að utanríkisstefna Íslands sé fólgin í því að fylgja ESB/NATO út í hvaða mýrarfen sem »vinaþjóðum« okkar dettur í hug að etja Íslandi út í. Fyrir liggur að Bandaríkin hafa gert stórkostleg mistök í utanríkismálum, allt frá sprengjuárásum á Júgóslavíu 1999 til atlögunnar gegn stjórn Sýrlands, með stuðningi við Daesh – Ríki Allah. Skoðun Þorsteins, um skilyrðislausa hlýðni við »vinaþjóðirnar«, verður að mótmæla hástöfum.

Utanríkisstefna og hagsmunir þjóðarinnar.

Allir vita að NATO lýsti því yfir í Rúmeníu 2008, að Úkraína væri svo gott sem orðin aðili að NATO og þessari yfirlýsingu mótmælti Rússland harðlega og sagðist ekki myndu sætta sig við NATO-herji á landamærum sínum. Viðskiptastríð ESB gegn Rússlandi hófst þegar Rússland tók aftur Krímskagann, sem Úkraínu hafði verið »lánaður« 1954. Einnig er þekkt að í Austur-Úkraínu er búsettur fjöldi Rússa, sem ekki er sáttur við að lúta byltingarstjórninni í Kænugarði.

Það var inn í þessar deilur sem Ísland flæktist, meðal annars til að fylgja eftir ótrúlegu flandri og kokhreysti utanríkisráðherrans »hugum-stóra«. Þorsteinn virðist argur vegna þess að »vestrænu samstarfi« er ekki gert nógu hátt undir höfði í stjórnarsáttmála núverandi ríkisstjórnar. Hann talar um að fyrirætlan ríkisstjórnarinnar sé »að færa Ísland í hóp nýmarkaðsríkja með Rússlandi og Kína«. Varla bendir viðskiptastríðið við Rússland til þess, en Þorsteinn virðist sjá bandamann í utanríkisráðherranum »hugum-stóra« því að hann hafi sýnt aðgerðarleysi við að framfylgja breyttri stefnu ríkisstjórnarinnar. Þorsteinn segir:

»Utanríkisráðherra hefur lítið aðhafst til að koma þessu markmiði stjórnarsáttmálans í framkvæmd. Ekki er því ósennilegt að meiri áhugamenn um þessa stefnubreytingu í stjórnarflokkunum hafi ákveðið að þyrla upp moldvirðri í kringum makrílinn til þess að hrinda utanríkisráðherra út í framkvæmd hennar án umræðu um grundvallaratriði utanríkisstefnunnar og framtíðarhagsmuni þjóðarinnar í þeim efnum.«

Þótt málflutningur Þorsteins sé mótsagnakenndur og þvælinn, er þó hægt að greina að kjarninn í boðskap hans er tryggð við NATO og »vestrænt samstarfi«. Að mínu mati er svona hugsunarlaus undirgefni við erlend ríki, ekkert annað en landráð. Auk þess er það rangt, að yfirlýsta hlutleysistefnu Íslands beri að túlka á þann hátt sem Þorsteinn gefur sér. Ísland hefur alla burði til að hafa sjálfstæða utanríkisstefnu og ber að hafna þátttöku í heimskulegum refsiaðgerðum gegn vinaþjóð eins og Rússlandi.

Jafnframt ber Íslandi að stíga fram fyrir skjöldu til aðstoðar fámennum þjóðum sem berjast fyrir eigin þjóðríki. Hér má til dæmis nefna Ísrael og Kúrdistan, en bæði Gyðingar og Kúrdar eiga í höggi við öfga-Múslima, sem aðhyllast Sunni-Islam. Ef Íslendingar vilja endilega setja einhver ríki í viðskiptabann, þá ættu það að vera Tyrkland, Kúveit og Saudi-Arabía, sem stjórnað er af Sunni Múslimum og styðja hryðjuverka-starfsemi um allan heim.

 

Óverjandi að aldraðir og öryrkjar þurfi að betla til að halda lífi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Óverjandi að aldraðir og öryrkjar þurfi að betla til að halda lífi.

Fyrst birt hjá Samstöðu þjóðar 23. desember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Forsetahjónin voru mætt á Suðurnesi í gær, 22. desember 2015, við afhendingu matargjafa, sem Fjölskylduhjálp Íslands stóð fyrir. Þetta var mjög þarft framtak hjá þeim Ólafi og Dorrit, sem þau eru raunar þekkt fyrir mörg undanfarandi ár. Við þetta tækifæri sagði Ólafur:

»Satt að segja er mér það óskiljanlegt að í svona litlu landi með svona öflugar og margþættar stofnanir og alla þessa umræðu um velferðina og samhjálpina skuli okkur ekki takast að skipuleggja okkur á þann hátt að það geti allir gengið að því vísu að þeir geti haldið hátíðir af þessu tagi á mannsæmandi hátt. Að þurfa að standa hérna í biðröð í kuldanum til þess að fá skyr og mjólk og brauð og kjöt og smá gjafir handa börnunum sínum. Það er mér gjörsamlega óskiljanlegt að þessari þjóð takist ekki að leysa þetta vandamál.«

»Þeir sem hafa byggt upp þetta þjóðfélag, þá velmegun sem við njótum í dag, þá innviði þess Íslands sem við þekkjum, eru hinir öldruðu. Við eigum í þakkarskuld við þetta fólk, að það geti lifað sómasamlegu lífi og hvort sem það eru aldraðir eða öryrkjar eða fólkið sem þarf að standa hérna í biðröð í kuldanum til að eiga mat fyrir sjálfan sig og börnin er auðvitað merki um það að við sem þjóð höfum ekki staðið okkur.«

Ekki er hægt annað en taka undir með forsetanum og það hljóta allir sanngjarnir menn að gera. Það er óskiljanlegt að bæði núverandi og fyrrverandi ríkisstjórn skuli vera á svo lágu siðferðis-stigi, að nota ávallt þau tækifæri sem gefast til að skerða framfærslu þess fólks sem minnst hefur fjárráð.

Þjónkun ríkisstjórnarinnar við skaðlegar boðskipanir ESB.

Á sama tíma og skorin eru við nögl framlög til aldraðra og öryrkja, er nóg fjármagn tiltækt í viðskiptastríð við Rússland. Það kostar Ísland tugi milljarða króna að þóknast Evrópusambandinu og styðja þannig vopnaða byltingu í Úkraínu, þar sem löglegri ríkistjórn var bylt með atfylgi NATO.

Hundingsháttur ríkistjórnar Íslands kemur einnig fram í þjónkun við glórulausa stefnu Evrópusambandsins í veðurfarsmálum. Ekkert styður þá tilgátu að hlýnandi veðurfar á síðustu öld hafi stafað af völdum manna. Í 15 ár hefur engin hlýnun orðið, þrátt fyrir stöðugt aukinn lífsanda (CO2) í andrúminu. Árlega kostar fylgispekt ríkisstjórnarinnar við ESB milljarða króna.

Fjármálráðherra afhjúpar sinn innri mann.

Viðbrögð fjármálaráðherra (Fúll-á-móti) við réttmætri gagnrýni forsetans, bera vott um óhemjulega vanstillingu. Sagt er, að »Fúll-á-móti« hafi hótað að skerða framlög til forsetaembættisins, ef hækka ætti framlög til aldraðra og fatlaðra. Í hvaða hugarheimi lifir þessi fjármálaráðherra, að hann skuli dirfast að setja fram -að nauðsynjalausu- svona mannfjandleg ummæli ?

Fólk minnist þess, að þessi sami ráðherra snéri baki við þjóðinni í Icesave-deilunni og studdi í þess stað ríkistjórn Jóhönnu Sigurðardóttur, sem lagði allt í sölurnar til að fórna sjálfstæði Íslands. Ráðherrann var reyndar svo ánægður með sviksamlega frammistöðu Lee C. Buchheit í samningum við ESB, að hann réði hann aftur við fyrsta tækifæri eftir að hann sjálfur varð ráðherra, til að fórna hagsmunum Íslands.

Umfjöllun Ríkisútvarpsins:

http://ruv.is/frett/forsetahjonin-adstodudu-vid-matardreifingu

 

Umsóknin að ESB var í trássi við stjórnarskrá Íslands

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Umsóknin að ESB var í trássi við stjórnarskrá Íslands.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 18. desember 2015.

Gústaf Adolf Skúlason.

Töluvert hefur verið rætt um, hvort aðildarumsókn Íslands að Evrópusambandinu sé enn í gildi eða hvort afturköllun ríkisstjórnar Íslands á umsókninni sé nægjanlega skýr til að öllum sé ljóst, að umsóknin er ekki lengur í gildi.

Samfylking og Vinstri-grænir samþykktu umsóknina á Alþingi 16. júli 2009 en felldu tillögu minnihluta utanríkisnefndar um að þjóðin fengi að greiða atkvæði um málið. Komu þessir flokkar í veg fyrir lýðræðislegan farveg málsins með tveggja atkvæða mun og var flokkssvipu ESB-flokkanna beitt til að ná fram þessum nauma meirihluta.

Þjóðin fékk fyrst möguleika á að tjá hug sinn í Alþingiskosningunum 2013 eftir nokkur ár af sundrungu og stjórnmálaófriði og gerði það svo rækilega, að rasskellur ESB-flokkanna heyrist enn langt út fyrir landsteinana. Hrun ESB-flokkanna, Samfylkingar og Vinstri-grænna, varð samanlagt 27,7% og týndu þeir 18 þingmönnum. Meirihluti Sjálfstæðis- og Framsóknarmanna er sannfærandi með 38 þingmenn af 63 á Alþingi. Skýrari skilaboð hafa stjórnmálin sjaldan fengið, hvorki á Íslandi né í Vesturheimi.

ESB-innganga er refilstígur, með enga útgönguleið.

Núverandi ríkisstjórn hyggst ekki sækja um aðild eða halda áfram aðildarferlinu og Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn munu ekki taka umsókn aftur upp nema þjóðin sjálf segi í atkvæðagreiðslu, að hún vilji afsala sér sjálfstæðinu og fiskimiðunum og gerast amt í ríki ESB. Ríkisstjórnin hefur á skýran hátt tilkynnt valdhöfum ESB, að Ísland sæki ekki um aðild að sambandinu.

Þrátt fyrir skýr skilaboð til ESB eru svörin þaðan óljós um hvort aðildarumsókn Íslands sé enn í gildi eða »afturkölluð«. Er það í stíl þessa stórvelda-sambands, að öll samskipti við það eru einhliða. Eini tilgangur ESB er að mynda alríki og eini mögulegi samskiptavegurinn er fyrir þá sem vilja ganga í sambandið. Annaðhvort ert þú á leiðinni inn eða kominn inn. Engin leið er fyrir afturköllun umsóknar eða útgöngu úr sambandinu. Einungis er til verklagsferli fyrir samþykkt umsóknar en ekki fyrir afturköllun eða útgöngu úr sambandinu. Engum hefur nokkru sinni tekist að snúa við aðild að ESB og venjulega er talað um eina leið inn og enga leið út.

Stjórnarskráin er Íslendingum líflína, sem ekki má trosna.

Evrópusambandið er stjórnmálatilraun til myndunar stórveldis í Evrópu með samruna aðildarríkjanna í eitt ríki. Aðildarumsókn meirihluta Alþingis 2009 var stjórnmálatilraun Íslendskra ESB-flokka til að gera Ísland að þátttakanda í tilraunastarfsemi ESB.

Þær tilraunir, sem ESB hefur framkvæmt t.d. með gjaldmiðlasambandi evrunnar og öðrum sneiðasamböndum eins og Schengen, bankasambandi, hernaðarsambandi o.s.frv., eru komnar á leiðarenda. ESB er í upplausn: ríkin fylgja ekki samþykktum sambandsins, evran er í ginnungargapi tortímingar og valdhafarnir hafa enga haldbæra stefnu aðra en að tryggja eigin flótta þegar skútan sekkur. Engin áætlun finnst ef tilraunin mistekst og verða íbúar aðildarríkjanna sjálfir að sitja uppi með skipbrotið, sem stjórnmálaleiðtogar þeirra hafa valdið. Áhugavert verður að fylgjast með komandi kosningum Breta um ESB og verður það fyrsti alvöru prófsteinninn á skipulagða útgöngu úr logandi rústum ESB.

Raunveruleiki ESB er ekki Íslands. Ísland er lítil þjóð á eyju á miðju Atlantshafi og hér hefur fólk byggt lífsafkomu sína á kostum sjávar og sveita kynslóðum saman. Íslendskur veruleiki er ekki markmið valdhafanna í Brussel. Íslendska stjórnarskráin er haldreipi Íslendinga í baráttunni gegn afsali á yfirráðum eigin lífs til valdhafanna í Brussel.

ESB-umsóknin var alfarið á ábyrgð Össurar og Jóhönnu.

Umsókn meirihluta Alþingis 2009 var engin lög frá Alþingi og enginn stjórnarskrárbundinn samningur undirritaður af forseta Íslands við útlent ríki með samþykkt Alþingis. Íslendingar eru ekki frekar bundnir af ESB-umsókninni en tveggja aura hækkun virðisaukaskatts á neftóbaki eitt kjörtímabilið. Þjóðinni er hins vegar hollast að gleyma ekki fólskuverki Krata og Vinstri-grænna, sem gerðu tilraun til að ræna þjóðina sjálfstæði sínu á meðan þeirri blekkingu var haldið fram að verið væri að athuga, hvað aðild að ESB þýddi.

Íslendska stjórnarskráin mælir um, að forseti Íslands geri samninga við erlend ríki og er sérstaklega tekið fram að hann hafi engan rétt að semja um kvaðir eða afsal á landi eða landhelgi né breyta stjórnarhögum ríkisins. Vinstristjórnin reyndi það allt á eigin spýtur.

Skv. ESB hefur Ísland gert hlé á umsóknarferlinu. Umsóknin liggur óvirk þar til stjórnvöld á Íslandi velja að virkja hana aftur. Annað er ekki í boði af hálfu ESB. En margt getur breyst. Upplausn ESB í núverandi mynd og fækkun ríkja frá 28 í t.d. 10 ríki er ekki sama samband og Ísland sótti um aðild að. En við getum ekki verið viss, því réttindi vörumerkisins fylgja þeim sem taka við því. Með smáheppni þyrfti að endurnýja umboðið svo hléið myndi ekki sjálfkrafa hætta skv. nýrri mynd ESB. Ef ESB leggst niður fer umsóknin í gröfina með sambandinu.

Hvað svo sem verður um ESB í þeim stórveldastormi sem nú skellur á heimsbyggðina er svar ESB um að umsóknin sé innanríkismál Íslendinga í fullu gildi. Það þarf bara að segja það beint út: Aðildarumsóknin að ESB fylgir ekki stjórnarskrá lýðveldisins og er því marklaus.

 

Schengen-heilkenni Íslendskra embættismanna

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Schengen-heilkenni Íslendskra embættismanna.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 21. október 2013.

Helgi Helgason.

Það vakti athygli mína, að í annars ágætri grein sem innanríkisráðherra skrifaði í Mbl. 12. október 2013 minnist hún ekki einu orði á eina verstu vá sem riðið hefur yfir Íslendskt samfélag. Nefnilega Schengen. En eftir að hafa fylgst með þróun Schengen hér og annars staðar kemur mér það ekki sérlega mikið á óvart að yfirmaður þess ráðuneytis sem fylgdi því hvað harðast eftir að við gengjum í Schengen sé strax orðin samdauna því ásamt embættismönnum sínum.

Tilgáta Ögmundar Jónassonar.

Ögmundur Jónasson setti fram mjög trúverðuga tilgátu sem hann kallaði ESB-heilkenni embættismanna. Þar útskýrði hann hvernig embættismenn fara ósjálfrátt að tala fyrir inngöngu í ESB vegna þess að málaflokkurinn býður upp á endalausar ferðir á ráðstefnur um alla Evrópu og verður að óbeinni launahækkun eða veitir ýmis fríðindi og lætur embættismanninum finnast að hann og skrifborðið séu gríðarlega mikilvægur hlekkur í framtíðarvelferð landsins.

Schengen-heilkennið.

Þannig virðist þetta líka vera með Schengen. Ef skoðað er hverjir innan stjórnsýslunnar mæla þessu misheppnaða og tilgangslausa samstarfi bót má sjá að það er yfirleitt efsta lag lögreglu og embættismanna í stjórnsýslunni. Þetta er einmitt fólkið sem Vilmundur Gylfason kallaði möppudýr. Oftar en einu sinni hafa óbreyttir lögreglumenn og félög þeirra ályktað um gagnsleysi Schengen. Í hvert sinn sem umræðan um hætturnar sem leynast í Schengen verður hávær bregðast embættismenn við með skýrslum þar sem tíundað er hversu gott það er fyrir þjóðina að vera í Schengen og iðulega tínd til rök sem falla að því. Síðasta skýrslan sem embættismennirnir í innanríkisráðuneytinu gerðu um hversu þarft það er fyrir okkur að vera í Schengen, og gerð var í tíð Ögmundar Jónassonar, var með eindæmum. Eftir lestur hennar var ég sannfærður um að hún hlyti að hafa verið samin af menntaskólanema því hún minnti frekar á lélega ritgerð en skýrslu.

Schengen er stjórnarskrárbrot.

Schengen líkt og EES er stjórnarskrárbrot. Þessi fullyrðing er ekki bara frá mér komin. Þetta er álit þáverandi forsætisráðherra þegar við gengum í Schengen og þetta er álit manna eins og Össurar Skarphéðinssonar. Það er skondið að í fréttum 11. október sagði innanríkisráðherra að hún ætlaði ekki að standa að því að brjóta stjórnarskrána með því að stöðva uppboð sýslumanna á húseignum fólks. Ef Hönnu Birnu er svona umhugað um stjórnarskrána er hún auðvitað ekki samkvæm sjálfri sér ef hún stöðvar ekki strax Schengen-samstarfið sem er stjórnarskrárbrot og hefur viðgengist í mörg ár.

Öll rök hníga að því að við eigum án tafar að segja upp Schengen. Þegar menn gera rannsókn í aðferðafræði leitast þeir við að bera saman atburði fyrir og eftir. Við vitum að fyrir Schengen þreifst ekki mansal á Íslandi, skipulögð glæpastarfsemi var nánast ekki til, fáir fangar voru útlendir glæpamenn, fíkniefni voru tæpast framleidd í stórum stíl í landinu. Og nú er það nýjasta nýtt, erlendir útigangsmenn eru orðnir svo ágengir að Íslendskir útigangsmenn fá ekki lengur pláss í gistiskýlum ætluðum þeim (DV. 28.8. 2013). Á maður að hlæja eða gráta?

Kampavíns- og koníaksfundir.

Á sama tíma og innanríkisráðherra skrifar fallega grein um hvað henni er annt um öryggi okkar hinna er allt við það sama og öryggi borgaranna getur bara versnað með áframhaldandi veru í Schengen. Og á meðan sækir efsta lag embættismanna í lögreglunni og innanríkisráðuneytinu áfram kampavíns- og koníaksfundi í Brussel eða fer í vettvangsferðir til Estrasaltsríkjanna til að sjá með eigin augum rússneska glæpamenn kaupa sér aðgang að Schengen á landamærunum eins og Íslendska embættiskonan lýsti í fjölmiðlum fyrir stuttu. Og hver voru viðbrögð hennar? Jú, þetta kom henni á óvart! Svo ekkert meira með það, því á eftir beið slökun á hótelinu, þægileg flugferð til Íslands og dagpeningar á eftir. Þjóðin vill úr Schengen. En duglausir embættismenn og stjórnmálamenn þora ekki. Þarf virkilega að fara að safna undirskriftum enn eina ferðina til að koma vitinu fyrir þetta fólk?

40.000 vinir kjarnorkuvera hafa lokið sér af í París

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

40.000 vinir kjarnorkuvera hafa lokið sér af í París.

Fyrst birt hjá Samstöðu þjóðar 13. desember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Nokkur undanfarin ár hefur hópur valdamanna í auðugustu ríkjum Jarðar haft það sem áhugamál að knýja fátækustu ríki heims til að hætta notkun ódýrra orkugjafa. Tilgangurinn er auðsjánlega sá, að skapa stórfyrirtækjum Vesturlanda markað fyrir fokdýran búnað til að framleiða raforku.

Í stað þess að framleiða raforku með brennslu kolefnis (C) og framleiða samtímis lífsanda (CO2) sem er lífríkinu nauðsynlegur, er ætlunin að taka upp »umhverfisvæna« orkuframleiðslu. Hæst á blaði þessara »umhverfisvina« eru fleirri kjarnorkuver, sem skilja eftir sig geislavirkan úrgang sem mun ógna lífríkinu í þúsundir ára.

Sem betur fer skilaði ráðstefnan í París þeim árangri sem búist var við, það er að segja engum. Ekki þarf samt að óttast að veitsluföng hafa verið skorin við nögl, enda öll herlegheitin á kostnað almennings. Héðan af litla Íslandi mun hafa farið yfir 100 manna hópur og kostnaður verið yfir 100 milljónir króna. Aldraðir og öryrkjar hefðu vafalaust getað nýtt sér eitthvað af þessum brauðmolum.

Hugum-stór ríkisstjórn Íslands leggur til atlögu við veðurfarið.

Eins og flestir vita undirritaði ríkistjórn Íslands boðskipun Evrópusambandsins um aðgerðir gegn veðurfarinu. Dæmalaus undirgefni við ESB hefur einkennt störf núverandi ríkisstjórnar og er engu líkara en ráðherrarnir séu í afleysingum fyrir liðsmenn Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar. Um sóknaráætlun ríkisstjórnarinnar sem ætlað er að uppfylla kröfur ESB segir í frétt Morgunblaðsins frá 22. október 2015:

»Sex Íslendsk ráðuneyti vinna nú að undirbúningi Parísar-ráðstefnunnar en þar munu Íslendingar meðal annars leggja fram nýja sóknaráætlun í loftslagsmálum. Þetta kom fram í svari Sigrúnar Magnúsdóttur umhverfisráðherra við fyrirspurn á Alþingi í vikubyrjun.«

»Fram að þessu hefur aðeins verið tilkynnt að Íslendingar verði með í sameiginlegu markmiði Evrópusambandsins um 40% samdrátt miðað við árið 1990 fyrir árið 2030. Norðmenn hafa lýst því yfir að þeir muni draga úr sinni losun um 40% en Íslendsk stjórnvöld hafa hins vegar enn ekki sagt til um hversu mikið dregið verður úr losun¬inni hér á landi.«

»Umhverfisráðherra hafði ekki svar við því hvert framlag Íslands yrði. Hún sagði að nú væri unnið að nýrri sóknaráætlun með markmiðum Íslands sem lögð yrði fram á Parísarfundinum. Hún fæli meðal annars í sér að dregið yrði úr nettó-losun, samvinnu á alþjóðavísu og eflingu á stjórnsýslu og vöktun á loftslagsmálum.«

Ritstjóri Morgunblaðsins gefur Parísar-ráðstefnuninni einkunina 0,000.

Davíð Oddsson ritstjóri Morgunblaðsins fjallaði um Parísar-ráðstefnuna í Reykjavíkurbréfi 13. desember 2015. Að vanda, er Davíð glöggur á »sjónarspil og sýndarlæti« í mannlegu samfélagi. Hann gefur ráðstefnunni einkunina: 0,000 – já, með þremur aukastöfum ! Ég gef Davíð orðið:

»Síðustu misserin hafa væntingar vegna þessarar ráðstefnu vaxið dag frá degi. Stjórnmálamenn, með einlæga sannfæringu í málinu, hafa reynt að tala ráðstefnuna upp í þeirri von að tækist það vel þá kæmust menn einfaldlega ekki hjá því að taka afgerandi ákvarðanir og þær helst bindandi. Þrýstingurinn yrði svo mikill.«

»Pólitíski rétttrúnaðurinn hefur einnig vitað hvað til síns friðar heyrir. Reykvískur borgarstjóri hefur ekki verið einn um sjónarspil og sýndarlæti sem enga raunverulega þýðingu hafa. Fjölmargir svipaðir menn hafa verið á fleygiferð með látalæti í aðdraganda þessarar ólukkulegu ráðstefnu.«

»Loftslagsmál hafa seinustu árin bæst í hóp skraddarasaumaðra mála sem leyfilegt er að nota án nokkurra raka og enn síður sanngirni til að stilla andstæðingi upp í óbærilega stöðu. Þeir eru opinberlega kallaðir afneitunarsinnar og vísindamenn úr þeirra röðum fá ekki greinar sínar birtar, þótt óaðfinnanlegar séu að uppbyggingu og nálgun, af því að hún er að einhverju leyti á skjön við hina einu sönnu viðurkenndu niðurstöðu. Slíkum höfundum er óðara skipað á bekk með þeim sem telja jörðina flata, þótt þeir hafi ekki gefið nokkurt tilefni til slíks skætings. Þessi árátta er því miður vaxandi í þjóðfélagsumræðu.«

 

Islamistar eru þeir sem stunda Islam

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Islamistar eru þeir sem stunda Islam.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 10. desember 2015.

Valdimar H. Jóhannesson.

Eftir hryðjuverkin í París hafa nokkrir hugrakkir hætt sér í að ræða hlut íslams í árásum sem fer fjölgandi á Vesturlöndum. Þegar ógnin færist nær í tíma og rúmi viðurkenna fleiri augljósar staðreyndir. Þó ekki alveg. Enn skortir nokkuð á fullan skilning hjá þeim flestum eða hugrekki til að segja allan sannleikann.

Hryðjuverk í nafni Islam stafa af átrúnaði á Allah.

Oft er fullyrt að rót hermdarverkanna sé öfgafull túlkun á íslam. Réttara væri að segja að vandinn stafi frá öfgafullum kennisetningum íslam. Á þessu er grundvallarmunur. Vandinn er ekki sá að hermdarverkamennirnir séu illa að sér í íslam, séu með rangtúlkanir. Kalífinn Abu Bakr al-Bagdhadi, sem stýrir ISIS, öflugustu hryðjaverkasamtökum múslíma af um sjötíu þekktum, hættulegum samtökum, er þannig með doktorsgráðu í íslömskum fræðum frá háskólanum í Bagdad.

Langflestir öfgafyllstu forvígismanna múslíma eru menntaðir í eitruðu hugmyndafræðinni sem er lamin inn í kollinn á kornungum múslímum með harðri innrætingu. Boðberarnir hafa að baki langt nám í íslömskum fræðum meðal Súnni- og Shía-múslíma. Börnin vaxa upp með illsku sem eðlilegan hluta lífsins.

Þar til almennt er viðurkennt að rót vandans sé íslam sjálft er lítil von til þess að friður ríki í heiminum. Hann væri afar friðsamur um þessar mundir ef ekki væri fyrir íslam. Fæstir vestrænir menn þekkja íslam í raun. Enn verra er að langflestir forðast að kynna sér íslam vegna hræðslu um að vera taldir öfgafullir fyrir að kynna sér öfgar. Margur telur umburðarlyndi að kynna sér ekki af fullu viti einhverja alvarlegustu ógn okkar tíma.

Kóraninn segir bara hluta sögunnar um Islam.

Til að skilja íslam er ekki nóg að blaða í gegnum Kóraninn. Ekki heldur að lesa bókina spjaldanna á milli. Íslam verður ekki skilið nema með því að kynna sér einnig hadíðurnar, sem eru söfn frásagna um orð og athafnir Múhameðs og hans næstu samverkamanna sem og að kynna sér Sirat Rashul Allah, sem er opinber ævisaga Múhameðs. Hadíðurnar og sirat mynda hið svokallaða Sunnah, sem þýðir bókstaflega hin greiða slóð en hér í samhengi íslam, orð, venjur og athafnir Múhameðs. Kóraninn segir á um 90 stöðum, að Múhameð sé hin fullkomna fyrirmynd fyrir múslíma að fara eftir.

Með ólíkindum er að nokkur heiðvirður maður vilji nota Múhameð sem fyrirmynd í lífi sínu. Lýsing á andstyggilegri manni er sjaldgæf. Einnig torskilið að múslímar skuli ekki vera búnir fyrir löngu að hafna Kóraninum sem trúarriti. Í súru (kafla) 2.106 er allah látinn segja að allt það sé numið úr gildi sem hann hafi áður sagt ef hann kemur með nýjar umsagnir um sömu úrlausnarefni. Herskáar súrur frá Medína-tímabili í lífi Múhameðs ógilda því friðsamar súrur frá Mekka-tímanum.

Stundum er getið um það í Kóraninum hvort súrur eru frá Mekka- eða frá Medína-tímanum. Rétt tímaröð fæst með rannsókn á hadíðum og sirat, sem sýnir að allar ofbeldisfyllstu súrurnar eru yngstar og því í gildi. Súrunum er ekki raðað í rétta tímaröð í Kóraninum, heldur eftir lengd þeirra. Þær lengstu eru fremst en stystu aftast nema fyrsta súran, Al-Fatihah (opnunin), sem er stutt trúarjátning.

Afneitun Islam er eina lausn Múslima.

Til þess að lýsa íslam þyrfti mun lengra mál. Nú skal aðeins staðhæft að íslamistar eru ekki þeir sem rangtúlka íslam heldur þeir sem ástunda íslam. Erdogan, forseti Tyrklands, segir þannig aðeins eina gerð íslams til og það er það íslam sem íslamistar fylgja. Íslam hefur innbyggðar læsingar sem hindra aðlögun að nútíma siðmenningu. Allar efasemdir um inntak Kóransins og sunnah teljast dauðasök. Múhammad Ibn Abd al-Wahhab, múslímskur fræðimaður á 18. öld, stóð fyrir siðbót innan sunní-íslam. Við hann er kenndur Wahhabismi sem er hið hreina og upprunalega íslam. Hann var fyrir íslam það sem Lúter var fyrir kristni að leita til lindanna og afnema afbökun trúarinnar vegna spillingar hennar.

Mörgum múslímum er að skiljast að þeir munu trauðla losna úr hörmungum sínum með því að breyta íslam. Slíkar tilraunir kalla á dauðarefsingar. Eina færa leið þeirra er að yfirgefa þessa afleitu hugmyndafræði - höfuðástæðu fyrir óhamingju þeirra, fáfræði, fátækt, eymd, upplausn, stöðnum og ofbeldi. Afneitun íslams er einnig dauðasök en verður ekki framfylgt ef nógu margir taka sig saman. Enginn skyldi mæla íslam bót heldur leggja sig fram um að losa múslíma úr þessari hörðu kló sem þeir voru hremmdir í fyrir 14 öldum. Það gæti gerst hraðar en flesta grunar ef aðeins tækist að setja íslam í rétt ljós án undanbragða.

 

Þeir sem hafa kjark, að ræða um Islam

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Þeir sem hafa kjark, að ræða um Islam.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 05. desember 2015.

Gústaf Níelsson.

Í kjölfar hryðjuverkaárásanna í París benti Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, á að hið öfgafulla og róttæka íslam fæli í sér mikla ógn við hið siðmenntaða samfélag. Viðbrögð franskra yfirvalda við hryðjuverkunum í París staðfesta, að forsetinn er ekki einn um þá skoðun. Ljóst er að yfirvöldum mistókst að tryggja öryggi almennings eftir árásirnar á ritstjórnarskrifstofur Charlies Hebdo. Í París og Brussel var mælt fyrir um útgöngubann og landamæraeftirlit tekið upp þar sem það var ekki áður. Lögregla handtók einstaklinga, sem aðhyllast öfgafullt og róttækt íslam og leitaði í húsakynnum þeirra þar sem meðal annars fundust sprengjuvesti og skotvopn.

Hryðjuverk íslamista.

Hin verðskuldaða athygli, sem ábending forsetans fékk, olli gremju stjórnmálamanna á vinstri vængnum, hvort heldur þeirra sem njóta æ minna fylgis eða þeirra sem stunda sín stjórnmál vestur á Melum eða í Grábrókarhrauni undir Baulu uppi í Borgarfirði. Annað hvort heyrðu þessir stjórnmálamenn ekki eða vildu ekki hlusta er forsetinn áréttaði nauðsyn þess að ræða málin »með opnum og heiðarlegum hætti án þess að fara strax að ásaka hvert annað um annarleg sjónarmið eða stimpla viðhorfin«.

Kunnugleg andlit sökuðu forsetann um að ala á sundrungu á meðal »þjóðarinnar« því hryðjuverkin hefðu ekkert með íslam að gera. Þessa stjórnmálamenn skiptir engu, þótt hinir herskáu íslamistar hafi nú í tvígang murkað lífið úr saklausum Parísarbúum í sama mund og þeir ákalla guð sinn. Og tæpast er það tilviljun, að þessir stjórnmálamenn eru margir þeir sömu og studdu núverandi ritstjóra Kastljóss í síðustu forsetakosningum. Staðreyndin er sú að forsetinn sagði eingöngu það sem almælt er, en margir stjórnmálamenn þora ekki að ræða.

Íslamistar seilast til valda.

Í umfjöllun sinni benti forsetinn á að ríki, sem hefði fóstrað öfgakennt íslam hefði ákveðið að hafa afskipti af trúarbrögðum hér á landi. Ætla verður að hér hafi forsetinn átt við Sádi-Arabíu. Forsetinn er ekki sá fyrsti sem varar við. Skemmst er að minnast þess er Sveinbjörg Birna Sveinbjörnsdóttir, oddviti borgarstjórnarflokks Framsóknar og flugvallarvina, lýsti efasemdum um að ókeypis lóð væri úthlutað undir mosku til Félags múslima á Íslandi.

Í dag gagnrýna sömu stjórnmálamenn forsetann og gagnrýndu Sveinbjörgu Birnu. Þessa stjórnmálamenn skiptir engu þótt sá einstaklingur sem heldur um stjórnartauma hjá félaginu hafi lýst sig bókstafstrúarmann og að nýlega hafi komið fram upplýsingar, þar sem því er lýst að hann hafi sóst eftir fjárstuðningi Sádi-Araba til að reisa moskuna. Má ætla að alþingi bresti kjark til þess að grípa inn í fyrirsjáanlega atburðarás?

Óttast rasistastimpilinn.

Rannsókn franskra yfirvalda hefur leitt í ljós að herskáir íslamistar frá Molenbeek í Belgíu lögðu á ráðin um hryðjuverkin í París. Í erlendum fjölmiðlum þykir fréttnæmt að stærstur hluti íbúa Molenbeek er innflytjendur, sem eru íslamstrúar. Í sömu fjölmiðlum er Molenbeek lýst sem miðstöð herskárra íslamista, en fjölmargir sem berjast fyrir íslamska ríkið koma þaðan.

Í ljós hefur komið að belgísk yfirvöld höfðu einn hryðjuverkamannanna í sigtinu fyrir árásirnar, en brugðust ekki við. Engan skyldi undra, enda hafa borgaryfirvöld verið gagnrýnd fyrir að hafa lengi vitað, að hinu róttæka og öfgafulla íslam yxi fiskur um hrygg. Borgaryfirvöld skorti hins vegar vilja til að grípa til aðgerða, enda féllu þær ekki að áherslum sósíalista, sem voru þar til fyrir skemmstu við stjórnvölinn. Enginn vildi fá rasistastimpilinn.

Því miður skorti Françoise Schepmans, núverandi borgarstjóra Molenbeek, líka kjark. Í síðustu viku var upplýst að borgarstjórinn hafði fengið upplýsingar um nöfn 80 einstaklinga sem taldir voru herskáir íslamistar tæpum mánuði fyrir hryðjuverkin. Á listanum var nafn Salah Abdeslam sem grunaður er um að skipuleggja hryðjuverkin.

Geta ungir íslamistar aðlagast ?

Hvað veldur því að ungt fólk sem er alið upp í íslamstrú velur hina öfgafullu og róttæku útgáfu af íslam? Atvinnuleysi og fátækt verður ekki alltaf kennt um, enda er óheyrt að ungt fólk, sem þannig er komið fyrir fremji hryðjuverk í nafni annarra trúarbragða í evrópskum borgum. Vísbendingar eru um að hinir ungu íslamistar aðlagist ekki evrópskum samfélögum. Gildin, sem þeim eru kennd heima fyrir, samræmast ekki vestrænum gildum á borð við lýðræði, réttarríki, trúfrelsi, tjáningarfrelsi og jafnrétti kynjanna. Þessi togstreita veldur hættu á því, að ungir íslamistar fyrirlíti samfélögin sem þeir alast upp í. Og í verstu tilvikunum eru þeir reiðubúnir að ráðast gegn þeim. Vafalaust koma fleiri ástæður til, en ljóst er að góður ásetningur um aðlögun ungra íslamista að samfélaginu er í sumum tilvikum óskhyggja.

Í umfjöllun Financial Times um hryðjuverkin 15. nóvember sl. bendir David Gardner, hinn þrautreyndi ritstjóri, á að herskáir íslamistar geti meðal annars sótt nýja liðsmenn í tvo hópa; annars vegar örvæntingarfulla flóttamenn við landamæri Sýrlands og hins vegar múslima í Evrópu, sem eru andsnúnir eigin samfélögum. Ég eftirlæt lesendum að svara því hvort þeir treysti betur greiningu Davids Gardner eða þeirra, sem nú fara fremstir gegn forseta vorum.

 

Forsetinn um Saudi-Araba og ISIS - mjög gott og minna gott

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Forsetinn um Saudi-Araba og ISIS - mjög gott og minna gott.

Fyrst birt í Fréttablaðinu 27. nóvember 2015.

Þórarinn Hjaltason.

Ólafur Ragnar Grímsson hefur eftir ódæðin í París varað við afskiptum Saudi-Arabíu af trúmálum á Íslandi, »ríki sem fóstrað hefur öfgakennt íslam og þær sveitir sem hafa lagt til atlögu gegn vestrænni siðmenningu…Þessi ákvörðun erlends ríkis að fara að skipta sér af trúarbrögðum á Íslandi á sama hátt og það hefur gert vítt og breitt um veröldina…er áminning til okkar Íslendinga að við verðum að hefja nýja umræðu« og barnalegt sé að leysa megi málið með »aðgerðum á sviði umburðarlyndis og félagslegra umbóta«.

Hann nefndi þó nafn ríkisins fyrst nokkrum dögum síðar: »Saudi-Arabía hefur styrkt moskur, skóla, þar sem ræktuð hefur verið og kennd og ungir karlmenn aldir upp í hinni öfgafullu útgáfu af íslam.«

Ýmis viðbrögð við þessum viðtölum eru fróðleg. Baldur Þórhallsson prófessor segir að orð forsetans »ali á andúð í garð múslima«. Guðmundur Andri Thorsson skrifar að: »Forseti Íslands mætti minnast þess að hann er líka forseti innflytjendanna…Og það er rangt að taka sérstaklega út eina tegund öfgamanna og segja þá hættulegri en aðra.« Um þetta segi ég tvennt.

A) Forsetinn er algjörlega maður orða sinna í því sem hann segir um stefnu Saudi-Arabíu. Þá stefnu má kenna við olíu-imperíalisma, sambrædda efnahagslega og truer-pólitíska heimsvaldastefnu. Sádar heyja nú blóðugt innrásarstríð gegn Jemen, þeir hafa – ásamt fleiri Persaflóaríkjum, og Tyrklandi – verið helsti bakhjarl hryðjuverkaherja í stríðunum í Líbíu og Sýrlandi. Þeir eru helstu kostunaraðilar, og líka hið hugmyndafræðilega bakland, bæði við ISIS og Al Kaída og þeir standa á bak við hryðjuverkahreyfingar í Keníu, Nígeríu og Malí.

Þeir ausa peningum á báðar hendur til að styrkja eigin útgáfu af bókstafstrú, loforðið um 135 milljónir til moskubyggingar í Reykjavík er bara lítið en lýsandi dæmi um þetta ágenga »trúboð«: moskur, kóranskólar, bækur og bæklingar sem eiga að treysta efnahagsveldið.

Ólafur Ragnar gerði skýran greinarmun á íslam og «hinni öfgafullu útgáfu af íslam« og það er mikilvægt. Ríkistrú Sauda er gjarnan kennd við Wahhabisma eða Salafisma. Sá mannsskilningur og samfélagssýn fótum treður allt það besta í húmanisma síðari tíma, ekki síst í menningu múslima. Hann er eins konar fasismi á trúargrunni sem kallar á alræðislegt, ofbeldisfullt ríkisvald. Hann er blettur á íslam. Það er hættuleg og »barnaleg einfeldni« að láta hann fylgja með í því sem við eigum að undirgangast í nafni »fjölmenningar«. Heiður sé Ólafi Ragnari að tala skorinort um þetta.

B) En Ólafur sleppti mikilvægri hlið málsins: Að tengja ISIS við vestræna hernaðarútrás til Miðausturlanda, og eins hitt að Saudi-Arabar (þar með ISIS) eru bandamenn USA/NATO og þar með bandamenn okkar. Hann benti á það sem ráð í stöðunni að Bandaríkin, Frakkland og Rússland fari saman í einhvers konar herför gegn ISIS, sem er dauð óskhyggja. Bandaríkin (Bretar áður) og Saudi-Arabía hafa lengi myndað gagnvirkt bandalag: Sádar tryggja Sam aðgang að olíusvæðinu mikla, Sam tryggir Sádum vernd og aðgang að hinum góða félagsskap. Saudi-Arabía er tannhjól í valdakerfi Vestursins, sérstaklega mikilvægt handbendi Bandarískrar heimsvaldastefnu.

Dulbúnar innrásir.

En bandalagið við Sáda hefur seinni árin verið þróað á nýtt stig. Af því hvað innrásirnar í Afganistan og Írak gengu illa tóku NATO-veldin upp þá stefnu að styðja í staðinn herskáa íslamista til uppreisna, þeir eru fótgönguliðar Vestursins, nytsöm verkfæri! Þessi stríð eru fjölþjóðlegar krossferðir undir forustu Bandaríkjanna og liður í baráttunni um hnattræn áhrifasvæði við framsækjandi efnahagsveldi eins og Kína og Rússland. Þetta eru innrásir í sjálfstæð ríki en óneitanlega býsna mikið dulbúnar.

Saudi-Arabar þurfa hins vegar ekkert að dulbúa sinn þátt, bara fylgja sinni opinberu hugmyndafræði, og nú eru þeir í algerri lykilstöðu. Við vitum líka að vopnaaðstoðin við uppreisnirnar í Líbíu og Sýrlandi fór aldrei til »hófsamra« uppreisnarmanna – Joe Biden viðurkennir að þeir voru aldrei til – heldur mest til salafista, skjólstæðinga Sauda.

Það er blekking að »krossferðin« beinist gegn ISIS , hún fóðrar samtökin sem tútna út meðan á henni stendur. Þegar flest Vesturlönd viðurkenndu Bandalag uppreisnarhópa í Sýrlandi sem hið lögmæta stjórnvald landsins (2012) gerðu þau Sýrlensku uppreisnina að sinni og þar með ISIS að því mikla afli sem raun ber vitni. Það er fráleitt að segja að ISIS sé »mesta ógn við hið siðmenntaða samfélag« eftir fall nasismans án þess að benda á þennan þátt. Ég hef grun um að Ólafur Ragnar sé ekki alveg ómeðvitaður um það, en kannski megum við ekki vænta þess að maður í hans stöðu setji sig svo harkalega upp á móti okkar voldugustu bandamönnum.

 

Sagan af stofnun Ísraels þjóðríkis Gyðinga

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Sagan af stofnun Ísraels þjóðríkis Gyðinga.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. nóvember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Sú merka þjóð Gyðingar, hefur í þúsundir ára mátt þola kúgun, fjöldamorð og herleiðingu. Þjóðernisvitund Gyðinga hefur þó alltaf lifað og trú þeirra á Yahweh virðist eilíf. Öllu Kristnu fólki er kær saga Gyðinga og sögusvið Biblíunnar í Landinu helga - konungsríki Davíðs og Salómons.

Þótt aðstæður hafi öldum saman hindrað Gyðinga að endurreisa þjóðríki sitt, hafa þeir alltaf haldið tryggð við slóðir feðranna og margir búið í Landinu helga, oftast við harðræði stórvelda. Tyrkir lögðu undir sig löndin við austanvert Miðjarðarhaf 1517 og réðu síðan þessum löndum allt fram til 1922, þegar Bretland tók við stjórn svæðisins í umboði Þjóðabandalagsins.

Þjóðríkisstefna (Zionismi) gyðinga nær fótfestu.

Merkasti boðberi þjóðríkisstefnu Gyðinga var Theodor Hertzl (1860-1904), sem fæddist í Búdapest. Þegar Dreyfus-málið kom upp 1894, starfaði Hertzl sem blaðamaður í París, en honum blöskraði Gyðingahatrið sem þarna kom fram. Tók Hertzl nú að skrifa bæklinga, þar sem hann hvatti Gyðinga að flytja til Kanaan og endurreisa þar þjóðríki sitt.

Á fyrstu ráðstefnunni um þjóðríkisstefnuna, sem haldin var í Basel 1897, beitti Hertzl sér fyrir að stofnað var formlegt félag til að berjast fyrir endurreisn þjóðríkis Gyðinga í Kanaan, sem Bretar nefndu Palestínu. Ísraels-ríki (Eretz Yisrael), var stofnað 14 maí 1948, eða 51 ári eftir að þjóðríkisstefnan hafði verið mótuð formlega.

Á þessu 51 ára tímabili hafði margt skeð í heimsmálunum, sem áhrif hafði á stofnun Ísraels-ríkis. Heimsstyrjöldin fyrri hófst 28. júlí 1914 og henni lauk 11. nóvember 1918. Bretland stóð uppi sem einn af sigurvegurunum. Tyrkland tapaði miklum lendum og þar á meðan Kanaan. Áður en stríðinu lauk gerði ríkistjórn Bretlands mikilvæga samþykkt, sem hafði afdrifaríkar afleiðingar fyrir Gyðinga og þjóðríki þeirra. Þessi yfirlýsing er jafnan kennd við Arthur James Balfour utanríkisráðherra Bretlands.

Balfour yfirlýsingin frá 02. nóvember 1917.

Alþjóðlegar samþykktir um stofnun Ísraels-ríkis er hægt að rekja til Balfour yfirlýsingar Bretlands, sem samþykkt var á ríkisráðsfundi 31. október 1917. Í yfirlýsingunni lofaði Bretland, að beita öllum ráðum til að þjóðríki Gyðinga verði stofnað í Palestínu. Balfour yfirlýsingin var mikilvæg skuldbinding Bretlands um þjóðríki handa Gyðingum, en því miður gekk Bretland síðar á bak orða sinna.

Nærsta skref í þessari sögu, var að 24. júlí 1922 fól Þjóðabandalagið Bretlandi að stjórna Palestínu. Umboðið til Bretlands var samþykkt af öllum 51 ríkjum bandalagsins. Umboðið lagði margar kvaðir á Bretland og þar á meðal var marg-ýtrekað að Bretlandi væri falið að tryggja stofnum þjóðríkis Gyðinga í Palestínu. Meðal annar segir:

»Umboðsaðilinn (Bretland) skal vera ábyrgur fyrir, að í Palestínu komist á aðstæður sem tryggja að þjóðríki Gyðinga verði stofnað (secure the establishment of the Jewish national home).«

Svik Bretlands, sem fólgin voru í daðri við Araba og stöfuðu af olíu-hagsmunum, náðu ekki að hindra stofnun Ísraels. Afleiðingarnar voru samt hrikalegar því að Bretland hindraði beinlínis að Gyðingar flyttu til Palestínu. Helförin gegn Gyðingum í Evrópu var því miklu mannskæðari en hún hefði orðið ella. Stofnun Ísraels drógst til 14. maí 1948, en þann dag afsalaði Bretland umboði sínu til Sameinuðu þjóðirna (SÞ). Um 6 mánuðum áður höfðu SÞ samþykkt stofnum Ísraels.

Ísland átti góðan þátt í stofnun Ísraels.

Hjá SÞ hafði mikið verið reynt, að fá Arabaríkin til að samþykkja tilverurétt Ísraels, en það tókst ekki. Sendiherra Íslands Thor Thors átti stóran þátt í þessum tilraunum, en Arabarnir hafa fyrr og síðar krafist eyðingar Ísraels og útrýmingar Gyðinga. Að lokum gáfust menn upp á að reyna samninga við Arabana og 29. nóvember 1947 bar Thor upp tillögu um stofnun þjóðríkis Gyðinga í Palestínu og var hún samþykkt með afgerandi hætti, sem ályktun númer 181.

Daginn eftir stofnun Ísraels, gerðu fjölmennir herir Arabaríkjanna innrás í landið, með það yfirlýsta markmið að eyða Ísrael og útrýma Gyðingum. Á þeim 67 árum sem liðin eru frá stofnu Ísraels, hafa Arabarnir gert ótal innrásir í landið og hryðjuverk á hendur Gyðingum hafa verið daglegt brauð. Með því að hafna samningnum við Gyðinga hjá SÞ, fyrirgerðu Arabar lögfræðilegum kröfum til lands í Kanaan. Með stöðugum innrásum í Ísrael og hryðjuverkum gegn Gyðingum, hafa Arabar einnig glatað öllum siðferðilegum kröfum á hendur Ísraels.

Hafa ber í huga, að Palestína er landfræðilegt hugtak, ekki nafn á ríki. Engin »Palestínuþjóð« er í Kanaan og hefur aldrei verið. Arabar á Gaza eru frá Egyptalandi og Hamas sem þar ræður var stofnað af Bræðralagi Múslima í Egyptalandi. Arabar á Bakkanum eru frá Arabíu og Fatah sem þar ríkir var stofnað af Arababandalaginu sem gerði innrásina 1948. Ísrael á miklar óinnheimtar stríðsskaðabætur vegna tíðra innrása Arabanna og eðlilegt er, að með tímanum nái Ísrael yfir allt hið forna konungsríki Davíðs og Salómons.

 

Loftslagsmál eru alvörumál

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Loftslagsmál eru alvörumál.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. nóvember 2015.

Friðrik Daníelsson.

»Síðasta ár var það hlýjasta frá því mælingar hófust«…»hafísinn er að hverfa« …»ísbirnirnir eru í útrýmingarhættu«…

Almenningsfjölmiðlarnir hafa tönglast á þessu svo lengi að margir eru orðnir þreyttir, hlýnunin virðist bara vera hjá þeim, hún finnst ekki á Jörðinni sjálfri. Heitustu árin eru liðin (1941 og 2003 hér, 1934 og 1998 á hnattvísu). Ísþekjan á jörðinni vex stöðugt (í Norður-Íshafinu um milljón ferkílómetra síðan 2012 = tíföld stærð Íslands). Ísbjarnastofninn er orðinn stór og hættulegur íbúum norðurskautssvæðisins.

Þriggja áratuga hrakspá.

Herferðin gegn brennslu eldsneytis komst á flug sumarið 1986 þegar fulltrúi virðulegrar stofnunar (GISS) var kallaður fyrir nefnd Bandaríkjaþings til að vitna um loftslagsbreytingar. Hann (James Hansen) sagði að strax eftir aldamótin 2000 yrði hitinn á jörðinni líklega orðinn sá hæsti á síðustu 100.000 árum! Ástæðan væri „gróðurhúsaáhrif“ af vaxandi koltvísýringi frá brennslu manna á jarðefnaeldsneyti. Nú, nærri þremur áratugum síðar, hefur komið í ljós að spáin var röng.

Í mars á þessu ári gerðist það svo, að sá vísindamaður (John Christy) sem hefur haft það hlutverk fyrir Bandaríkjastjórn að fylgjast með hitanum sem mældur er með þróuðustu mælitækjunum (rafsegulbylgjumælum í gervihnöttum) síðustu áratugina var kallaður fyrir þingnefnd Bandaríkjaþings til að vitna um loftslagsbreytingar. Hann sagði, að ekki hefði fundist vísindalegt orsakasamband milli koltvísýringslosunar og hegðunar loftslags á Jörðinni.

Lífseigar blekkingar.

Meginástæða þess að almenningur hefur látið blekkjast af tilgátunni um hlýnun loftslags af mannavöldum er að koltvísýringsstyrkurinn í loftinu hefur aukist úr 0,03% í 0,04% á einni öld og það er búið að koma því inn hjá almenningi að meiri koltvísýringur þýði hærri hita. Sannleikurinn er sá að áhrif hans á hitann eru hverfandi og þau eru þar að auki þegar mettuð. Hann tekur upp hitageislun af sérstökum bylgjulengdum (mest 15 míkrón) og það sem er í lofthjúpnum af honum nú þegar dugir til þess að taka upp mestalla þá geislun, lítið af geislum á þeim bylgjulengdum sleppur út úr lofthjúpnum. Að bæta meiri koltvísýringi í loftið hefur því álíka áhrif og að fá sér aðra regnhlíf fyrir ofan þá sem maður er með í rigningunni.

Önnur ástæða fyrir langlífi tilgátunnar er að fjöldi fólks hefur framfæri sitt af „rannsóknum“ á lofthjúpnum, þeirra hagsmunir eru að ógninni sé haldið lifandi (Bandaríkjastjórn eyðir yfir 20 milljörðum dollara á ári í „rannsóknir“ á loftslagi). Stórfyrirtækin vilja losunarkvóta til að hindra nýliðun og samkeppni. Og upphafnir stjórnmálamenn nýlenduveldanna vilja koma alheimshöftum á orkunotkun (til að geta stjórnað efnahagsmálum heimsins). Og nú hefur kaþólska kirkjan gengið í liðið og er tilgátan þar með komin á réttan stað með öðrum trúarsetningum.

Kólnunin er áfall fyrir Íslendinga.

Loftslagskólnun hefur reynst Íslendingum afdrifarík. Á 12. öld hófst kólnun sem leiddi til þess að upprunalegur atvinnuvegur landsins (landbúnaður) visnaði og landsmenn urðu fátækt að bráð. Borgarastyrjöld braust út og landsmenn misstu bæði kjarkinn og svo sjálfstæðið (1262). Hlýindin á 20. öldinni (1920-1960) gerðu landið aftur byggilegra, fjárafli og bjartsýni jókst og sjálfstæðið endurheimtist. En kólnunin í kjölfarið (1960-1990) rýrði afkomuna, svartsýni jókst og landflótti brast á, verðbólga fór úr böndum og kvótakerfi voru sett á atvinnuvegina. Nokkurra gráða kólnun veldur tuga prósenta samdrætti, bæði í fiskveiðum og landbúnaði (Páll Bergþórsson).

Landsins forni fjandi og fylgifiskar.

Með kólnun loftslags birtast gamalkunnir vágestir: Fjárdauði eykst. Kornrækt leggst af á Norðurlandi. Uppskerubrestur, kal í túnum, afréttarbeit versnar. Skógrækt á Norðurlandi lendir í vandræðum. Vetur á hálendinu fram yfir mitt sumar, ferðamenn hverfa frá. Hafnir á Norður- og Austurlandi lokaðar vikum og mánuðum saman. Framkvæmdir verða kostnaðarsamar og erfiðar. Minna vatn rennur úr jöklum og virkjanir skila minni orku og fylgir því mikil rýrnun þjóðartekna. Fiskigengdir minnka. Margir gefast upp og landflótti færist í aukana.

Íslendingar komi sér upp þekkingu á loftslagsfræðum.

Íslendingar, sem búa við kuldabeltisröndina, geta ekki treyst á erlendan hræðsluiðnað, umhverfistrúboða og erindreka nýlenduveldanna sem halda að þeir geti stjórnað loftslaginu. Fyrir okkur er svo mikið í húfi að við verðum að reyna á eigin forsendum að spá fyrir um loftslag á Íslandi. Það þarf að veita fé til háskólanna hér til að þeir geti byggt upp trausta þekkingu á vísindum loftslagsfræða og stundað alvöru rannsóknir og gert spár um þróunina. Það gerist ekki á einni nóttu og verður erfitt, ekki síst vegna þess að stór hluti stofnanasamfélagsins á alþjóðavísu, s.s. stofnanir Sameinuðu þjóðanna (við þekkjum hvalveiði- og fiskifræði-„vísindi“ þeirra) eru peningalega háðar því að ógninni um loftslagshlýnun af mannavöldum sé haldið lifandi. En ef við byrjum strax mun okkur fyrr takast. Við getum tekið á móti landsins forna fjanda þegar hann kemur aftur á næstu áratugum.

Lífsandinn (CO2) er undirstaða lífs á Jörðinni

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Lífsandinn (CO2) er undirstaða lífs á Jörðinni.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 12. nóvember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Á okkar dögum eru dómsdags-spámenn áberandi þrýsti-hópur, sem margir stjórnmálamenn hlusta á með mikilli andagt. Hættulegasti hópurinn er sá sem fullyrðir, að framundan séu miklar veðurfars-hamfarir. Þessi sértrúar-söfnuður vill meina, að sú væga hlýnun sem orðið hefur á síðustu 300 árum, muni halda áfram og setja veðurfars-kerfi Jarðar úr skorðum. Öll þessi ósköp eru sögð stafa af »of miklum lífsanda (CO2) í andrúminu« og til að dómsdags-spárnar rætist ekki, verði að draga úr brennslu kolefna.

Staðreyndin er sú, að þessi hugmynd hefur aldreigi komist af tilgátu-stiginu. Þetta er ekki kenning, hvað þá heldur náttúru-lögmál. Ekki liggur einu sinni fyrir tilgáta um hvernig hitastig tengist stærðfræðilega lífsandanum. Þegar við bætist, að engin hlýnun hefur mældst það sem af er þessari öld, verður að telja tilgátuna stein-dauða. Burtséð frá þessari gagnlausu tilgátu, er veruleg ástæða til að skoða hvernig lífsandinn er undirstaða lífs á Jörðinni.

Lífsandinn er ekki eitruð mengun.

Vitað er, að allt líf á Jörðinni byggir á kolefni (C) og mannkynið er ekki undanskilið. Kolefnið fer svonefnda »kolefnis-hringrás« þannig að dýraríkið fær kolefni frá jurtaríkinu og jurtaríkið fær sitt kolefni að mestu úr andrúminu í formi lífsanda sem plönturnar vinna með ljós-tillífun. Einnig taka plöntur upp kolefni úr kolsýrðu vatni (H2CO3), sem þær ná til með rótunum. Flestir vita að gosdrykkir innihalda kolsýru sem er blanda af lífsanda (CO2) og vatni (H2O). Jafna fyrir kolsýru: (CO2+H2O → H2CO3).

Andrúmið er blanda margra gastegunda og mælt sem rúmmál er mest af: köfnunarefni (78,09%), súrefni (20,95%), vatnsgufa (1,00%), argon (0,93%) og lífsandi (0,040%). Magn lífsanda er oft tjáð í einingunni ppm (milljónustu hlutar) og á þann máta er núverandi magn lífsanda í andrúminu 400 ppm. Aukning lífsanda hefur um hríð verið mjög stöðug, um 2 ppm á hverju ári. Með sama áframhaldi verður lífsandinn kominn í 1000 ppm að 300 árum liðnum, það er að segja árið 2315.

Dómsdags-spámennirnir reita hár sitt yfir slíkum horfum og hrópa hærra en nokkru sinni að lífsandinn sé eitruð mengun, sem muni lama lífríkið og koma mannkyni á kné. Þessu er þveröfugt farið og stöðva verður þennan skaðlega áróður. Sú aukning lífsanda, sem hægt er að skrifa á reikning mannkyns, hefur líklega nú þegar framlengt tíma lífs á Jörðinni um tvær milljónir ára. Það er rangt, að mikið magn lífsanda sé takmarkandi fyrir lífkerfi Jarðar, heldur er staðreyndin sú, að of lítið magn myndi slökkva lífsneistinn á Jörðinni.

Lífsandi og hitastig eru oftast í öfugum fasa.

Fyrir um 540 milljón árum hófst þróun þeirra lífsforma sem einkenna Jörðina í nútímanum. Frá þeim tíma hefur hitastig á Jörðu oftar en ekki verið í öfugum fasa við magn lífsandans. Til dæmis, fyrir 150 milljón árum (Jurassic) féll hitastig mikið en lífsandinn náði toppi. Fyrir 50 milljón árum (Eocene) var hiti líklega hærri en nokkru sinni á síðustu 550 milljón árum, en lífsandinn hafði farið minnkandi í 100 milljón ár. Fortíðin bendir ekki til, að hitastig Jarðar ráðist af magni lífsanda í andrúminu.

Fyrir um 400 milljón árum (Devon) hófst af krafti landnám lífs á þurrlendi og náði mikilli útbreiðslu á skömmum tíma. Bæði jurtir og dýr tóku þátt í landnáminu og nýttu sér nýtt umhverfi til að þróa fjölmargar nýgjar tegundir. Á Devon-tímanum náði lífsandinn að verða um 2200 ppm, eða 5,5 sinnum núverandi magn. Hitastigið var að meðaltali um 20 gráður, sem er 6 gráðum hærra en núna.

Sjálfsmorð lífríkisins var yfirvofandi fyrir 400 milljónum ára.

Á Devon-tímanum þróuðu plöntur getu til að framleiða »lignin« og »cellulose« sem saman gerðu plöntunum fært að mynda við og vaxa uppréttar. Trén voru komin til sögunnar og náðu mikilli hæð, í samkeppni um orkugjafann sólarljósið. Umfangsmiklir skógar þöktu þurrlendið, lífmassi Jarðar margfaldaðist og dróg til sín lífsanda úr andrúminu, sem endaði sem viður trjánna.

»Lignin« er ákaflega stöðugt efni og á þessum tíma höfðu engar lífverur þróast sem framleiddu efnahvata sem leyst gat það upp. Skógartrén höfðu ekki ótakmarkaða lífslengd, heldur dóu eins og þau gera enn í dag. Dauð tré hlóðust því upp í skógar-sverðinum og náðu viðarlögin 100 metra þykkt eða meira. Þannig urðu til kolalögin miklu sem finnast um allan heim og eru mynduð úr kolefni sem skógarnir unnu úr lífsandanum á 90 milljónum ára. Til allrar hamingju fyrir framtíð lífs á Jörðu, kom fram rotnunar-sveppur sem framleiðir efnahvata sem vinnur á »lignini«. Þar með lauk því tímabili jarðsögunnar þegar kolabirgðir Jarðar urðu til.

Ef ekki hefðu komið fram lífverur sem voru færar um að leysa upp »lignin« hefði lífsandinn haldið áfram að minnka þar til dauða-þrepinu 150 ppm hefði verið náð. Við þetta þrep hefðu allar plöntur Jarðarinnar dáið úr hungri, það er að segja úr skorti á lífsanda. Lífríkið allt hefði drepist og mannkyn hefði aldregi komið fram. Þetta var bara fyrsta skiptið sem líf Jarðarinnar hefði getað útrýmt sjálfu sér vegna skorts á lífsanda, sem öllum ætti að vera ljóst að er undirstaða lífs á Jörðinni.

Vogunarsjóðir skila gjöfum Steingríms

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Vogunarsjóðir skila gjöfum Steingríms.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 03. nóvember 2015.

Víglundur Þorsteinsson.

Það var fróðlegt að lesa um þá ákvörðun kröfuhafa Glitnis að skila Íslendska ríkinu Íslandsbanka í býttum fyrir það að losna úr höftum með erlendar gjaldeyriseignir slitabúsins. Ákvörðun sem í meginatriðum lýtur að því að skilja krónueignir slitabúsins eftir hér á landi gegn því að fá að fara með erlendar eignir úr höftum.

Þegar Steingrímur J. Sigfússon ákvað að rifta ákvörðunum Fjármálaeftirlitsins frá haustinu 2008 um afskriftir og niðurfærslur lána úr gömlu bönkunum sem voru færðar í nýja á nettó afskrifuðu verði samdi hann við erlenda kröfuhafa gömlu bankanna um að þeir fengju sjálfdæmi um handrukkun og innheimtu í nýju bönkunum þvert gegn reglum neyðarlaganna.

Með því opnaðist þeim leið að óvæntum feng sem vogunarsjóðirnir höfðu ekki reiknað með þegar kröfur bankanna gengu kaupum og sölum á markaði haustið 2008 og vorið 2009.

Ýmsir hafa reynt að leggja mat á þessar gjafir Steingríms. Það er nærtækast að gera það með því að bera saman efnahagsreikninga bankanna á milli 2008 og 2015.

Fljótt á litið sýnast gjafir hans til vogunarsjóðanna vera um 500 milljarðar króna á núvirði. Ef til vill þó nokkru hærri því enn eru ekki öll kurl til grafar komin.

Það þurfti því að halda vel á við lok uppgjöra slitabúanna áður en þeim yrði hleypt úr höftum. Í raun þurfti að tryggja að vogunarsjóðirnir skildu eftir í landinu að lágmarki þessar örlætisgjafir Steingríms J. Sigfússonar.

Tímasprengja aftengd.

Á blaðamannafundi við kynningu á samþykki ríkis og seðlabanka á stöðugleikaskilyrðunum nú á dögunum skilgreindi Már Guðmundsson stöðuna svo »að nú væri búið að aftengja tifandi tímasprengju«.

Undirliggjandi í þeim orðum var að Steingrímur hefði verið sprengjusmiðurinn með því að leyfa sniðgönguna við neyðarlögin og riftanirnar á ákvörðunum FME frá 2008. Allt um það vissi Már öðrum betur vegna atbeina Seðlabankans í málinu. FME var jafnframt liðtækt í þeirri aðstoð.

Það er auðvelt að skilja af hverju vogunarsjóðirnir vilja skila banka eins og Íslandsbanka og losna sem fyrst úr höftunum. Þeir vita manna best að uppfærði gróðinn af afskrifuðum lánum er síður en svo á lausu. Hann er ekki annað en uppfærðar áður afskrifaðar skuldir sem höfðu bólgnað við hrunið og standa inni í bankanum sem uppfærðar skuldir einstaklinga og atvinnufyrirtækja gegn reglum neyðarlaga. Skuldir sem eftir er að borga eða fasteignir í fasteignafélögum sem bankarnir settu á fót sem umbreyta þyrfti í reiðufé.

Þeir vita að það mun taka mörg ár að rukka þær skuldir inn og enn fleiri að breyta þeim í erlendan gjaldeyri. Það hentar þeim því vel að nota örlætsgjörninga Steingríms sem skiptimynt til að sleppa frá höftunum með rauneignir búsins í erlendum gjaldeyri sem þegar eru geymdar í útlöndum. Þeirra stóri ávinningur er að fá þær erlendu eignir sem fyrst til að fjárfesta á ný annars staðar.

Kreppuframlenging í stað skjaldborgar.

Þessir alvarlegu gjörningar Steingríms þegar hann braut Íslendsk lög og rifti ákvörðunum Fjármálaeftirlitsins árið 2009 í þágu AGS og ESB framlengdu kreppuna á Íslandi um mörg ár.

Það svo að enn eru svöðusár eftir á tugþúsundum Íslendinga sem misstu allt sitt í boði Steingríms og vinstri stjórnarinnar sálugu. Stjórnarinnar sem allt vildi til vinna að komast á stökki í ESB sumarið 2009. Fórnaði í þeim tilgangi því skjóli sem neyðarlögin höfðu búið þjóðinni. Tókst hins vegar þá að ljúga því að okkur að hún væri að smíða þjóðinni skjaldborg með verkum sínum. Það var ekki fyrr en við kosningarnar 2013 að þjóðin fékk sitt tækifæri til að jafna um við þessa óheiðarlegu stjórnmálamenn.

Afleiðingar þessara verka þeirra eru að nú má sjá tugþúsundir sem áður bjuggu í eigin húsnæði meðal annarra á leigumarkaðnum eftir að bankarnir eru búnir að selja ofan af þeim með hjálp Árna Páls-laganna. Eða upp á ættingja og vini, komnir á »Hótel mömmu«. Þetta ásamt ýmsu öðru veldur nú eftirspurnarsprengingu á leigumarkaði.

Sumir flúðu til Noregs. Aðrir sitja enn í íbúðum og húsum með uppreiknaðar skuldir sem þeir eiga eftir að strita fyrir. Hjá þeim heldur kreppan áfram. Nú kóróna vogunarsjóðirnir allt verkið með því að láta Íslendska ríkið rukka Steingrímsgjafirnar. Sjálfir fljúga þeir með sólsetrinu vestur til Wall Street með alvörupeningana og skilja Íslendsk stjórnvöld eftir í handrukkinu. Það mun síðar koma í ljós hvernig tekst til um það.

Steingrímur þenur brjóst og sperrir stél.

Til að undirstrika heimsku sína stekkur Steingrímur J. Sigfússon nú upp á stól þegar vogunarsjóðirnir eru að skila Íslandsbanka og eignar sér málið sem árangur af eigin dugnaði. Þegar hann »hvorki borðaði né svaf« að eigin sögn við að bjarga þjóðinni á árunum 2009 og 2010 en þá kvaddi hann »björgunarvaktina í fjármálaráðuneytinu«.

Það fer best á því núna að fá lánuð orðin sem Matthías Jochumsson lagði í munn Jóni sterka eftir að Eyjólfur vinnumaður hafði lagt hann í bændaglímunni. Sáuð þið hvernig ég tók hann, drengir?

 

My Palestinian training, non-violence or violence ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

My Palestinian training, non-violence or violence ?

Fyrst birt hjá Israellycool 22. ágúst 2015.

Daniel Borg (fyrrverandi stuðningsmaður Hamas/Fatah/PLO).

Before joining ISM (International Solidarity Movement) group in Hebron I had my training in Ramallah during two days. How to obstruct IDF (Israel Defence Forces) operations. How to freely walk in a neighbourhood and alert the coordinators about the movements of incoming IDF patrols. When to go out and show your presence to the military, so that they don’t dare shoot at your direction. Shield a house that IDF want to demolish. Shield stone-Molotov-throwing militants. Yes. Our job.

PLO (now Fatah, but it is the same) uses well meaning idealistic western youngsters to aid, shield and make-possible their terrorist agenda. The Fatah-coordinators made it clear to us that ISM uses only non-violent means of resistance, but in the meantime stressed that if the Palestinians choose to use violence our job is to shield them. It is the Palestinians that live under occupation and humiliation, not us western activists, so we should let them make the operational decisions and we internationals are there to act like human shields and protect them from the IDF.

We even spent a good amount of time practicing how to pitch-up extreme screams with the intent of scaring off settlers kids. Our instructions were that if settlers kids approach us and act violently we need to surprise them by screaming with the loudest of our abilities so that they get panic and run away. We did a lot of exercise in these high-pitch screams. If someone from downtown Ramallah reads this, I want to express my sincere apologies for your lost sleep during these days.

Committing Lawfare (the abuse of Western laws and judicial systems to achieve strategic military or political ends).

During the first hour of the Ramallah training every activist gives the PLO coordinators a closed envelope of his name, address, family info, country residence, political affiliation etc, in case of arrest or death. They make abundantly clear that if I we were beaten up or killed by IDF it will lead to great damage to the state of Israel, great media coverage and of course maybe an end to the occupation. Since I was the chairman of the Social democratic youth organisation in my home town I was interesting and useful. If the IDF arrested me or killed me it would get headlines at least in Sweden.

In hindsight I understand that this is a perfect example of lawfare: With my presence as an international maybe the IDF won’t use the amount of force they are entitled to in order to complete a security-operation, and let the ones I am shielding go free (a win to the terrorists), or they disregard my presence and complete the mission with a possible end result of me being killed together with the terrorist. Also a win for the terrorists since they can use my death as an amazingly effective propaganda tool for forming international opinion.

I felt useful. I wanted to do whatever I could to help the Palestinians. I was un-afraid and idealistic. Then I went to Hebron. I actively chose to only do real pacifist work, mainly to stand in King David Street (Shuhada street) and in the IDF posts leading up to Tel Rumeida settlement. To monitor the Israeli soldiers present. A tough job, I thought, since all PLO coordinators, Bethlehem-people, random Palestinians etc. told me before hand that the soldiers are violent, throw stones at Palestinians, helps settlers attack Palestinian children, and what made me afraid, the soldiers occasionally arrest, handcuff and beats up ISM activists.

How the IDF-soldiers acted.

My first morning in Hebron: A young Israeli soldier was standing in his watching post at the entrance of the Jewish Tel Rumeida neighbourhood, where also some Palestinian families live. The soldier called upon a Palestinian ten year old boy that was walking up the hill to approach him. The boy was remarkably scared, and hesitantly dragged his feet towards the soldier. When the boy came up close the soldier made a move towards the kid. In this instant my heart started to pump faster since I was certain he was going to arrest or beat the boy, so I took up my camera ready to film the brutality. Instead, to my huge astonishment, he shakes the boys hand and put the other on his shoulder. The soldier started to speak casually with the boy. Instantly the Palestinian kid smiled and they spoke and joked for a couple of minutes in the July heat. I felt relieved, extremely surprised, took down my camera. Nothing here to film.

Yes I was extremely astonished. This encounter between the IDF soldier and the Palestinian kid contradicted everything I was being told and what I thought was the normal mode of IDF-conduct. Surely this soldier’s behaviour must be a very rare glimpse of humanism in the overall aggressive IDF, like a dolphin swimming in a sea of sharks. But no, it was not. It was rather the normal mode of conduct. I monitored the same group of soldiers from early morning to late evening, and their basic way of treating the Palestinians was that of non-interference and respect. Not once did I see anything that comes close to a violation. I spent three weeks monitoring the IDF soldiers, with my camera around my neck. There was nothing to film, no transgressions whatsoever (except Palestinian war crimes, but I come to that a bit later).

My laundry business.

At one point a soldier made a move of his hand at my direction to show that I should approach him. He wanted to ask me a few questions: How could I work for Fatah, call myself human rights activist, while they just killed a gay Palestinian by tying him up to a car and driving his more and more molested body through downtown Hebron? (a few metres from where we were standing) I was pretty shocked. Am I getting human rights lessons from an IDF soldier? I said white-washing, pink-washing. He did not understand my point about the washing business. But I thought about what he had said. I did not care. Those that I work for are Fatah people, moderates, peace activists, even Jewish Israelis. The Palestinian Sharia law, however unjust, does not justify the Israeli occupation. Hence the washing allegations I threw to the soldier.

Here you have Hamas.

The next week was slightly different. I understood that the IDF-soldiers were really nice, they treated me and all Palestinians with respect. During lunchtime I decided to go up to the PLO apartment and take a coffee. I stood with my coffee cup looking out at downtown Hebron, with full view of the Hebron Arab souk. From nowhere I see two guys going out from a car, taking out guns, starting to shoot intensively at the market. It was several hundreds of shots. The souk was buzzing with families. They started their shooting spree, everyone tried to run away, I filmed it from the onset. Their shooting spree lasting so long that I had the time to walk up to our rooftop continue filming while the shooting spree continued. Here you have Hamas.

Afterwards I ran down alerted my activist colleagues, alerted the IDF soldiers, called our coordinators. The IDF closed the checkpoint. Beefed up all soldier presence. This was the first Hamas attack in the West Bank, their bid on gaining power after they successfully did that in Gaza. PA (Palestinian Authority) president Mahmoud Abbas instated a state of emergency lasting several days. The only ones being safe was the small community of Palestinians, Jews and us distorted foreign activists being secure thanks to the IDF checkpoint and security within the Israeli controlled area. I was actually happy that the IDF had a checkpoint there, guaranteeing our security from the craziness of Hamas. The irony did not cross my mind at the time, that I went to Hebron to document Israeli war crimes but came home with IDF-humanism and Palestinian war crimes.

What I did not know about Hebron.

During my time in Hebron I did not know about the incessant terror attacks against the extremely small Jewish community of Hebron. I did not know that Jewish residents are killed whenever they are not protected, children, women, elderly. I did not know that Israel has effective control of a very small portion of Hebron. I did not know that the actual Apartheid in Hebron is directed from the Arabs against the Jewish community. I did not know the religious and historic importance of Hebron, as the number two capital of the Jewish people.

More over, I did not know that those I work for, the Fatah-led ISM, actively instructs Palestinian kids to throw rocks at Jews, sometimes killing the victim. Nor did I know that when Fatah wants us to shield someone or a house from IDF-operation, it is highly likely to be a terrorist on the brink of committing attacks against innocent Israelis. This was the case of Rachel Corrie’s last shielding-event.

How could I know? How could my colleagues know? We are immersed in the pro-pal false narrative. Fuelled by CNN, New York Times, Le Monde, all centrist and leftist political parties in Europe, all our left leaning teachers, all our cultural establishment. Among many others. I got social, political, educational status by joining ISM, an anti – Geneva Conventions, terrorist organisation.

 

Restoring Europe's Borders and Sovereign Nations

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Restoring Europe's Borders and Sovereign Nations.

Fyrst birt í The Wall Steet Journal 15. október 2015.

Geert Wilders (Hollandi), Marine Le Pen (Franklandi), Matteo Salvini (Ítalíu), Heinz-Christian Strache (Austurríki).

Europe. Imagine a world without her. Sure, the geographical entity will always continue to exist. But the civilization is in danger. Millions of migrants are currently arriving in Europe. More than half a million have already done so. Donald Tusk, the president of the European Council, says the greatest tide of refugees and migrants is still to come. Hungary’s foreign minister expects 35 million people heading to Europe. This will be the end of the Continent as we know it.

The situation is completely out of control. Too many fortune seekers, too much illiteracy. Some of the migrants are refugees, but the majority come for economic reasons. Our European economies and social-protection systems cannot cope with this. The media prefer to focus on families and children, but their images cannot conceal that the asylum seekers flocking to Europe are predominantly young men. Many are unskilled.

But the main problem is that, unlike the flow of refugees at the end of World War II, these migrants come from countries with a culture entirely different from Europe’s. Mass immigration is leading to the dilution of cultural identity in the European Union member states.

Its citizens resent this. Instinctively, these citizens are patriots. They don’t like to lose their identity as a people. They don’t want to give up their countries. Instinctively, they grasp two very important truths. First, that without identity, there is no country. Second, that without a country, there can be no prosperity, no justice, no democracy, no liberty.

The European Union has slowly been eroding Europe’s nation-states by gradually dismantling their sovereignty. It has robbed our countries of the right to conduct our own national asylum policies. Last month, the EU forced refugee quotas on its member states and overruled governments who disagreed. The mask has fallen, and the peoples of Europe have seen the EU’s ugly face.

Better than before, they now realize that our national parliaments have been reduced to fake parliaments. Vital matters, including those concerning our national identities, are no longer decided by our national parliaments but by obscure institutions in Brussels. People are forced to give away their country without even having a say in the matter.

Governments in Eastern Europe are especially sensitive about this. It’s no coincidence that the strongest resistance to the EU’s mandatory migrant quotas comes from countries such as the Czech Republic, Hungary and Slovakia. For many decades these countries were ruled from Moscow without their consent. They don’t want to now be ruled from Brussels without their consent.

But the migration crisis has also alarmed the peoples of Western Europe. Polls and election results in recent weeks clearly indicate that patriot parties such as ours are growing spectacularly.

While the governments in Western Europe’s capitals bash the leaders in the Czech Republic, Hungary and Slovakia, millions of citizens in Austria, France, Italy, the Netherlands and other nations share their concerns.

In Vienna’s regional elections Sunday, the Austrian Freedom Party won a third of the votes. In polls in the Netherlands, the Party for Freedom has become as big as the two governing parties combined. In France, polls indicate that the National Front will win its local elections in December. In Italy three months ago, the Northern League made stunning electoral gains.

While millions are on their way to Europe, millions in Europe realize that they have been betrayed by the political elites in the Hague, Paris, Rome, Vienna and other capitals. Our parliaments have been emasculated by Brussels and are filled with politicians who no longer care about our basic national interests. Governments don’t mind the loss of national sovereignty and national identities either. Far too often, they are composed of politicians who hope to one day pursue an international career at an EU or U.N. institution after their national career ends.

The gap between the citizens and those who rule them has never been so wide. We have to close this gap in order to reassert control over our own borders. And we can do so democratically by mobilizing the people to vote for parties that stand for national sovereignty and the defense of national identities. Reclaiming democracy: That is the key to solving the migration crisis.

There is no need to imagine a world without the nations of Europe. It’s clear what needs to happen. We need to reconquer our national sovereignty, abolish EU treaties such as the Schengen treaty and reaffirm the supremacy of national parliaments.

Afnám gjaldeyrishafta veldur áhyggjum

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Afnám gjaldeyrishafta veldur áhyggjum.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 27. október 2015.

Ragnar Önundarson.

Á undanförnum vikum hefur verið unnið undir miklum þrýstingi að samkomulagi milli þrotabúa gömlu bankanna og Seðlabankans. Afnám gjaldeyrishafta er lokaáfangi fjárhagslegrar endurskipulagningar landsins eftir áfallið 2008. Stjórnvöld ættu að gera nákvæmlega grein fyrir málinu opinberlega, áður en til óafturkallanlegra skuldbindinga kemur, eins og heitið hefur verið. Þetta er risavaxið hagsmunamál almennings sem verður undir smásjá næst þegar kosið verður til Alþingis.

Risavaxið hagsmunamál.

Gjaldeyrishöftin þarf að afnema að mestu. Ekki til að afla nýrra »jöklabréfa« eins og nú er stefnan, heldur til að hleypa fé út úr landinu. Hagkerfið hefur rétt úr kútnum og sparifjármyndun er og þarf að haldast mikil. Hætt er við nýrri bólumyndun ef sívaxandi lífeyrissparnaður getur ekki leitað út fyrir landsteinana og þarf að ávaxtast eingöngu innanlands. Sú stærð þarf að vera sveigjanleg til að hjá nýju bóluástandi verði komist og líklega mun hærri en nú er gert ráð fyrir.

Stöðugleikaskatturinn, sem Alþingi samþykkti með lögum, var kynntur þann 08. júní 2015. Í stað skattsins stendur slitabúum gömlu bankanna af einhverjum ástæðum til boða að greiða svonefnt stöðugleikaframlag, sem á að uppfylla svokölluð stöðugleikaskilyrði. Það á að vera jafngilt skattinum í þeim skilningi að það standi með sama hætti vörð um hagsmuni heimila og fyrirtækja. Stöðugleikaskatturinn, 39%, átti að skila 850 ma.kr. til ríkissjóðs, en þó skyldi unnt að fá afslátt til að lækka skattinn, sem þá yrði alls um 690 ma.kr., gegn bindingu erlends gjaldeyris í landinu, sem er þá lántaka í stað skatts. Seðlabankinn metur hins vegar stöðugleikaframlagið samkvæmt tillögum slitabúanna aðeins 334 ma.kr. Þetta vekur áleitna spurningu um hvernig slíkt framlag geti verið jafngilt áðurnefndum fjárhæðum.

Draumsýn eða veruleiki ?

Afnám gjaldeyrishafta gæti verið draumsýn sem ekki fær staðist, án enn meiri yfirtöku á gjaldeyriseignum en 690-850 ma.kr., kannski vel yfir 1.000 ma. Ástæðan er sú að bólukrónur sem geta ógnað greiðslujöfnuði er ekki einungis að finna í sjóðum þrotabúa föllnu bankanna heldur í djúpum vösum auðfíkla bólunnar og augljóslega í krónueignum lífeyrissjóðanna. Það er útilokað að einhverjir þeirra ráðgjafa sem komið hafa að málum hafi ekki séð þetta. Þeir gætu hafa lent í þeirri aðstöðu að þegja um staðreyndir sem ekki eiga upp á pallborðið.

Ráðherrar hafa ítrekað sagt að skref til afnáms hafta séu á næsta leiti, en skrefin hafa látið á sér standa. Af máli forsætisráðherra á Alþingi nýlega, þegar hann svaraði fyrirspurnum um stöðu mála, sýndist mér stefna í átök við kröfuhafana, fyrst stöðugleikaframlög og stöðugleikaskattur eiga að vera jafngild. Hann tiltók og taldi upp eignir, því miður án talna, og sagði framlög frá slitabúum föllnu bankanna í beinhörðu fé verða aðeins hluta af þeim framlögum sem búin leggja fram og því ekki rétt að horfa eingöngu til þess. Einnig verði um að ræða afhendingu ýmissa eigna, framsal krafna, innlán, skilyrt skuldabréf og hlutdeild ríkisins í söluandvirði nýju bankanna.

»Þannig að það er mjög villandi, og raunar bara rangt, að tala um stöðugleikaframlagið eins og það sé eingöngu þessi tiltekna peningaupphæð«

sagði ráðherrann sem nefndi engar tölur og ræddi því miður ekki um gæði þessara eigna.

Þar sem ætlunin er að taka alls konar eignir sem greiðslu þarf að gera nákvæmlega grein fyrir gæðum þeirra eigna. Jafnvel þarf að áskilja frekari greiðslur frá kröfuhöfum, reynist eignirnar minna virði þegar á reynir, og jafnvel halda eftir reiðufé því til tryggingar. Munum að allt sem getur farið úrskeiðis mun fara úrskeiðis.

Verðmæti fákeppnisbanka.

Fjármálaráðherra var í viðtali á »Gömlu gufunni« 21. október. Rætt var um nýjasta útspil slitastjórnar Glitnis, að afhenda ríkssjóði Íslandsbanka upp í stöðugleikaframlög. Fram kom að verðmæti Landsbankans og Íslandsbanka gæti verið um 400 milljarðar. Verðmæti fyrirtækja fer eftir hagnaði þeirra. Athuga ber í þessu sambandi að fákeppnisfyrirtæki skammta sér hagnaðinn úr hendi almennings. Hvernig getum við metið banka á sama hátt og fyrirtæki í samkeppni í þessu ljósi? Á þjóðin að meta það hátt sem tekið er af henni sjálfri?

Mun guð blessa Ísland ?

Óveðursský hafa verið að hrannast upp á himni efnahagsmálanna að undanförnu. Enn þurfum við að standa í lappirnar, þó að bankakerfið sé ekki í húfi núna. Viðskiptajöfnuðurinn er að versna m.v. sama tíma í fyrra. Við höfum skert útflutningstekjur af makríl og leyft gengi krónunnar að styrkjast, sem rýrir viðskiptajöfnuðinn. Við höfum líka hækkað launin of mikið, einu sinni enn. Verðbólga og vísitala eru á uppleið og við blasir enn ein kollsteypan. Halda forystumenn ríkisstjórnarflokkanna að þessi þróun muni færa þeim traust kjósenda á ný?

Uppi eru hugmyndir um að erlendu kröfuhafarnir fái gríðarlegar fjárhæðir frá þjóðinni umfram það sem 39% stöðugleikaskattur léti þeim eftir. Af hverju? Ekki hefur verið skýrt frá því. Við megum ekki gefa eftir þá stöðu sem Neyðarlögin færðu okkur. Við eigum ekki að láta sendimenn »hrægamma« skelfa okkur til að skerða þá stöðu sem »Íslendska leiðin« skapaði. Ef til ágreiningsmála kemur verða þau afgreidd fyrir Íslendskum dómstólum.

Það er til nóg af bönkum í hinum stóra heimi og við munum bara afla okkur trausts og virðingar með einurð og stefnufestu. Hinn valkosturinn er að birtast umheiminum á ný sem algjörir vitleysingar í hagstjórn og fjármálum, sem ekki hafa lært neitt af sárri reynslu. Verður komist hjá því? Guð var beðinn að blessa Ísland fyrir sjö árum. Munum að hann hjálpar þeim sem hjálpa sér sjálfir.

 

Ætlar borgarstjóri að styðja feðraveldið (Islam) ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Ætlar borgarstjóri að styðja feðraveldið (Islam) ?

Fyrst birt í Morgunblaðinu 24. október 2015.

Gústaf Níelsson.

Í kjölfar sveitarstjórnarkosninganna á síðasta ári spannst umræða um þá ákvörðun Reykjavíkurborgar að úthluta Félagi múslima á Íslandi ókeypis lóð undir mosku. Ákvörðunin var umdeild, svo ekki sé dýpra í árinni tekið og bentu lögspekingar á að sveitarfélögum væri óskylt að úthluta trúfélögum ókeypis lóðum. Sumir héldu því meira að segja fram að ákvörðunin væri ólögmæt. Jafnvel borgarlögmaður viðurkenndi að sveitarfélögum væri einvörðungu skylt að úthluta ókeypis lóðum undir kirkjur.

Mitt í þessari umræðu bárust fréttir af fundi sendiherra Sádi-Arabíu og forseta Íslands. Á fundinum kom fram að Sádar hygðust leggja fram fjármagn til byggingar mosku í Reykjavík. Fréttirnar vöktu óhug enda eru Sádi-Arabía og nágrannaríkin við Persaflóa ekki þekkt sem fánaberar mannréttinda  (Leiðrétting Forseta Íslands).

Skiptir máli hver fjármagnar moskuna ?

Hvort tveggja núverandi og fyrrverandi formenn Samfylkingarinnar voru neikvæðir í garð fréttanna af fjárstyrk Sádi-Araba. Þannig kvað Ingibjörg Sólrún Gísladóttir (05.04.2015) það fráleita hugmynd að Sádi-Arabía fengi að setja fjármagn í byggingu mosku og tók fram að til »að sporna við því að róttækur íslamismi berist til okkar ættum við ekki að heimila að erlendir aðilar fjármagni moskubygginguna«. Árni Páll Árnason (05.03.2015) spurði hvað einræðisríkjum, sem ekki virtu grundvallarmannréttindi, gengi til með fjárframlögum af þessum toga.

Á meðal meirihlutans í borgarstjórn var hins vegar annað hljóð í strokknum. Líf Magneudóttir, formaður mannréttindaráðs, kvaðst ekki hafa miklar áhyggjur af fjárstyrk Sáda því múslimum á Íslandi væri treystandi til að fara eftir lögum og brjóta ekki á mannréttindum fólks. Viðbrögð Dags B. Eggertssonar (05.03.2015) borgarstjóra voru varfærnari. Dagur tók ekki afdráttarlaust á málinu, eins og hann er gjarn á að gera þegar honum finnst mál vera »óþægileg«.

Í staðinn fól hann mannréttindaskrifstofu borgarinnar að fara ofan í saumana á því hvort fjárstyrk Sádi-Araba fylgdu einhver skilyrði. Þessi aðferð, að vísa máli í nefnd, er vel þekkt þegar stjórnmálamenn reyna að losa sig við óþægileg mál. Þrátt fyrir að nú sé meira en hálft ár liðið hefur mannréttindaskrifstofan ekki enn birt niðurstöður sínar. Kostnaður borgarbúa við mannréttindaskrifstofuna mun þó vera hartnær hálfur milljarður króna á hverju kjörtímabili.

Konur séu með slæðu og í búri við bænahald.

Þegar fréttir af fjárstyrk Sáda voru bornar undir fyrirsvarsmenn Félags múslima á Íslandi voru viðbrögðin á einn veg. Sverrir Agnarsson, sem þá gegndi formennsku í félaginu, kom af fjöllum og kvaðst ekkert vita um styrkinn. Salmann Tamimi, sem hafði gegnt formennsku á undan Sverri, gekk skrefinu lengra og sagði félagið aldrei hafa óskað eftir fjármunum frá Sádi-Arabíu. Viðbrögð þeirra Sverris og Salmanns bentu helst til þess að fréttirnar af fundi sendiherra Sádi-Araba og forseta Íslands helguðust af misskilningi hins síðarnefnda.

Fyrr í þessum mánuði gerðust hins vegar þau tíðindi að Salmann steypti Sverri af formannsstóli í Félagi múslima á Íslandi. Í viðtali við visir.is 12. október sl. hefur Sverrir upplýst að Salmann hafi gagnrýnt hann fyrir hvort tveggja að telja það ekki skyldu múslímskra kvenna að ganga með slæðu og að vera of vinsamlegur í garð samkynhneigðra. Þá hafi Salmann gagnrýnt hann fyrir að taka afstöðu með »Íslendskum konunum í félaginu sem vildu burt með ljóta ókláraða, nú í tíu ár, búrið sem konurnar eru látar vera í við bænahald«.

Í bréfi sem Sverrir birti af sama tilefni koma fram nýjar upplýsingar um fjármögnun moskunnar. Í bréfinu er því lýst að opinberlega hafi Salmann ekkert kannast við peningana frá Sádum þrátt fyrir að hann hafi skömmu áður sjálfur beðið um þá í sendiráði Sádi-Arabíu í Stokkhólmi. Ekki verður betur séð en hér sé fram komin sönnun þess að fyrirsvarsmenn Félags múslima á Íslandi hafi reynt að blekkja almenning um hvernig fjármögnun moskunnar yrði háttað. Er nú skiljanlegt hvers vegna Sverrir taldi sig á sínum tíma knúinn til að lýsa því yfir opinberlega að hann talaði einn fyrir hönd félagsins eftir að Salmann hafði þvertekið fyrir að félagið tæki við peningum frá Sádum.

Nýr formaður neitar að svara spurningum.

Þessar nýju upplýsingar um fjármögnun moskunnar og þann boðskap sem félagið boðar gagnvart konum og samkynhneigðum hljóta að leiða til þess að borgaryfirvöld endurskoði ákvörðun sína um að úthluta ókeypis lóð til félagsins. Nýkjörinn formaður félagsins mun enda hafa lýst því yfir að hann vilji að félagið dragi sig út úr arkitektasamkeppni um byggingu moskunnar.

Ef til vill skiptir það þau Dag og Líf engu máli þótt fyrirsvarsmenn félagsins leiki tveim skjöldum. Líklega telja þau áfram rétt að treysta svörum félagsins til mannréttindaskrifstofu borgarinnar um hvernig moskan er fjármögnuð og hvaða boðskapur verður þar boðaður. Líklegast er þó að mannréttindaskrifstofan fái engin svör. Nýr formaður félagsins hefur nefnilega ákveðið að svara ekki spurningum fjölmiðla í kjölfar þess að hann tók við völdum í félaginu. Miðaldirnar og feðraveldið eiga sér greinilega vísan stuðning hjá félaginu.

<<<<<<<>>><<<>>>>>>>

Yfirlýsing frá Ibrahim Sverri Agnarssyni.

Assalamu alaikum Alhamdulillahi - The General Meeting is over and I am probably a very bad loser!

But after weeks of backbiting and slander and fabrication on my believes ,it is a RELIEVE that that the Tamimi clan has taken over the Association of Muslims in Iceland and I have no responsibility there anymore.

I did not have a chance against the Tamimi ladies and all their Arab/icelandic girlfriends and the several of the grumpy guys mostly Palestinian that have not shown faces in the mosque for years.

The tens of the bright shining faces in the back of the mosque today dutifully wearing their hijab for the occasion, something that most of them never do in public, were all, except the few Icelandic ethnic ladies, dedicated Tamimi fans, common sense and rhetoric did not have a chance, they came to vote for their hero.

It is a kind of funny because one of the main point Salmann brought up against me was that I did NOT believe that wearing hijab in public was a unconditional demand up on muslim ladies, BUT HE, on the contrary was firm on that point.

This sound similar when he thunders in his rare Friday speeches about the necessity for Muslims to come to the mosque, but almost never come there himself not even in Ramadan. Or when he denounced the money from Saudi Arabia shortly after asking for them personally in their embassy in Stockholm.

Funny because I see some of these ladies more often on town at weekends than in the mosques - not even at Eid´s or dinners at the mosque.

But Allah has the power over all things and I will ask him quietly to teach me not to be a bad loser - but he knows the meaning of things big and small.

<<<<<<<>>><<<>>>>>>>

 

Umheimurinn telur Íslendinga vera Gyðingahatara

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Umheimurinn telur Íslendinga vera Gyðingahatara.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 21. október 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Helför Gyðinga veldur því, að á meðal siðaðs fólks þykir Gyðingahatur vera afleitt hugarástand. Samt blómstrar Gyðingahatur hérlendis og hefur gert allt frá tíð Steingríms Hermannssonar. Löngum hafa Gyðingahatarar ekki svalað svívirðilegum kenndum sínum á opinberum vettvangi. Nú er öldin önnur og öfgarnar gerðar opinberar, jafnvel undir merkjum mannkærleika.

Björk »abdallah« leggur fram tillögu fyrir hönd Fatah.

Flestum á óvart ákvað meirihluti Borgarstjórnar Reykjavíkur 15. September 2015, að sniðganga vörur frá Ísrael, föðurlandi Gyðinga. Yfirlýstur óvinur Ísraels lagði fram tillöguna og samþykkt hennar var sögð vera kveðju-sending til hryðjuverkasamtakanna Fatah, sem aðsetur hefur á Bakkanum (vestur-bakka Jórdan-ár).

Víðtæk mótmæli hófust straks við þessu augljósa Gyðingahatri, bæði hérlendis sem utanlands. Ljóst var að viðskiptahagsmunum Íslands var stefnt í hættu og fjölmörg dæmi voru nefnd um fjárhagstjón sem sniðgangan hafði valdið. Ísland hafi orðið fyrir verulegum álitshnekki og umheimurinn hefur komist að því að Gyðingahatur dafnar á Íslandi.

Þáttur utanríkisráðherrans »hugum-stóra«.

Ríkisstjórn landsins vaknaði með andfælum við tíðindin og »hugum-stórum« utanríkisráðherra var falið að senda frá sér yfirlýsingu um sniðgönguna, sem vonast var til að varpað gæti dulu á sannleikann. Til að forðast misskilning skal þess getið, að ráðherrann »hugum-stóri« er alls óskyldur »Don Quijote de la Mancha«. Þetta er hins vegar ráðherrann sem kom Íslandi í viðskiptastríð við Rússland, að boðskipun ESB.

Ráðherrann sendi frá sér yfirlýsingu 18. September, þar sem í lokin segir:

»Utanríkisráðuneytið áréttar að ákvörðun borgarstjórnar Reykjavíkur er ekki í samræmi við utanríkisstefnu Íslands«.

Hver er þá utanríkisstefna Íslands gagnvart Ísrael ? Er hún í samræmi við stefnu þjóðarinnar frá 1947, þegar Ísland var í forustu hjá SÞ (Sameinuðu þjóðunum), að tryggja stofnun þjóðríkis Gyðinga í Ísrael ? Sendiherra Íslands Thor Thors var framsögumaður málsins á alherjarþingi SÞ, sem hlaut yfir 70% fylgi og varð þannig alþjóðalög.

Í lok Heimstyrjaldarinnar fyrri 1922, fól Þjóðabandalagið Bretlandi að stjórna svæðinu »British Mandate for Palestine«, sem tekið hafði verið af Tyrklandi. Á meðal Gyðinga vakti þessi ákvörðun mikinn fögnuð, því að þeir höfðu loforð Bretlands um að »Konungsríki Davíðs og Solomons« yrði endurreist. Loforðið gaf Bretland með svonefndri »Balfour yfirlýsingu« frá 02. nóvember 1917. »Balfour yfirlýsingin« hlaut einnig samþykki Þjóðabandalagsins og var þar með orðin skuldbinding alþjóðasamfélagsins.

Alþingi tekur upp stuðning við hryðjuverkamenn.

Hægt er að staðhæfa, að Gyðingahatur blómstrar á Íslandi. Skilaboð Borgarstjórnar til vina okkar í Ísrael staðfesta það. Hatursmenn Ísraels í Borgarstjórn móta samt ekki stefnu landsins í utanríkismálum. Alþingi ætti að hafna stuðningi við hryðjuverkasamtök og fordæma Gyðingahatur. Nýgjasta ályktun Alþingis varðandi Ísrael er frá 29. nóvember 2011 og taki menn nú eftir:

»Alþingi ályktar að fela ríkisstjórninni að viðurkenna Palestínu sem sjálfstætt og fullvalda ríki innan landamæranna frá því fyrir sex daga stríðið árið 1967…Alþingi áréttar að PLO, Frelsissamtök Palestínu, eru hinn lögmæti fulltrúi allrar palestínsku þjóðarinnar.«

Þessi hræðilega ályktun var samþykkt með 38 atkvæðum og þar á meðal var hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra. Þetta er auðvitað gróft dæmi um Gyðingahatur, því að PLO er samnefni fyrir hryðjuverkasamtökin Hamas á Gaza og Fatah á Bakkanum. Svo má spyrja sig hvaða umboð Alþingi hefur til að úthluta yfirráðum á umdeildu landi, til skrifborðs-skúffunnar PLO. Alþingi var að taka undir markmið þessara Múslima um að fremja þjóðarmorð á Gyðingum og tortíma föðurlandi þeirra.

Viðbrögð Íslands við Gyðingahatri verða að vera trúverðug.

Borgarstjórn Reykjavíkur kom saman til neyðarfundar 22. September og felldi úr gildi hina alræmdu sniðgöngu á Ísrael. Sumir hafa af ókunnugleika talið að yfirlýsing utanríkisráðherrans »hugum-stóra« hafi haft hér nokkur áhrif. Svo var þó ekki, heldur réðust afdrif sniðgöngunnar, við skrifborð hryðjuverkaforingjans Mahmoud Abbas.

Hatursmenn Ísraels hafa áratugum saman reynt að vinna Gyðingum sem mest tjón og hafa beitt viðskipta-þvingunum í þeim tilgangi, meira að segja áður en Ísrael var stofnað. Hryðjuverkasamtökin Hamas á Gaza og Fatah á Bakkanum hafa mismunandi stefnu í öllum málum, þar á meðal viðskipta-þvingunum gegn Ísrael. Fatah samdi upphaflega tillögu, en Hamas dróg hana til baka. Fatah er vinnuveitandi Bjarkar »abdallah«, en Hamas stjórnar gerðum Dags »abdallah«.

Ítök hryðjuverka-samtaka Múslima á Íslandi eru yfirþyrmandi og bregðast verður hart við. Dagur »abdallah« og hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra verða báðir að víkja úr opinberum störfum. Brotthvarf þessara einstaklinga mun þó ekki nægja til að bæta orðspor landsins. Bjóða mætti Jerúsalem höfuðborg Ísraels að verða vinaborg Reykjavíkur. Svo væri einnig til bóta að ríkisstjórn og Alþingi bæðust afsökunar, að hætti siðaðra manna.

 

»Skoðun« blaðamannsins Óla Kristjáns Ármannssonar

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

»Skoðun« blaðamannsins Óla Kristjáns Ármannssonar

Fyrst birt í Fréttablaðinu 03. júlí 2015.

Raphael Schutz.

Hér áður fyrr var evrópskum gyðingum gert það að sök að drepa börn kristinna í tengslum við helgisiði þeirra. Þeim var og gert það að sök að eitra vatnsbrunna í þeim tilgangi að koma af stað smitfaröldrum. Þá voru útbreidd hin alkunnu ósannindi að gyðingar þættust ráða heiminum í gegnum hina voldugu öldunga Zíons.

Það er með ólíkindum hve lítið hefur breyst í gegnum aldirnar þegar kemur að gyðingum. Nú á dögum er þessi gamli rógburður ekki pólitískur rétttrúnaður lengur en hins vegar er það sjálfsagt að bera út viðurstyggilegan rógburð þegar kemur að gyðingum samtímans, þá sérstaklega í þjóðríki gyðinga, Ísrael.

Gyðingar, Ísrael og blaðamennska.

Kjarninn í grein Óla Kristjáns Ármannssonar, sem birtist í Fréttablaðinu 24. júní síðastliðinn, er hinn sex ára gamli Palestínuarabi Baider Qdeih, sem lést við landamærastöð. Það er sorgleg og hræðileg staðreynd sem býður upp á það að skoða þarf aðstæður og atburðarás af mikilli varfærni og án allra fordóma. Að segja frétt án samhengis eða bakgrunns er léleg fréttamennska og er jafn blekkjandi og röng frásögn.

Í þessu tilfelli kýs blaðamaður að segja ekki lesendum frá þeirri staðreynd að palestínskir sjúkraflutningabílar eru þekktir fyrir að vera notaðir undir hryðjuverkastarfsemi s.s. vopnasmygl yfir til Ísraels og að ferja hryðjuverkamenn yfir landamærin þvert á öll lög um sjúkraflutninga. Ísraelsk yfirvöld verða að skoða hvern og einn sjúkraflutningabíl sem fer inn í Ísrael til að koma í veg fyrir frekari hryðjuverkaárásir á ísraelska borgara.

Þessi ömurlegi atburður þar sem lítill drengur lét lífið er því miður fórnin sem er færð með háttalagi Palestínuaraba en það er auðvitað mun auðveldara að stinga hausnum í sandinn og kenna gyðingum um… ég meina Ísrael.

Mannfall og fordæming.

Blaðamaður heldur áfram í greininni og segir „Tölfræðin talar þó sínu máli“ þegar kemur að mannfalli í Gasastríðinu síðasta sumar. Megnið af mannfalli Palestínuaraba voru hryðjuverkamenn eða yfir eitt þúsund slíkir. Blaðamaður lætur ógert að greina frá því. Tölurnar sýna einnig hvernig UNHRC (Mannréttindaráð Sameinuðu þjóðanna) hefur snúið á hvolf hugmyndinni um mannréttindi í sínum andísraelska áróðri með blaðamenn eins og Óla Kristján um borð.

Í þau níu ár sem þessi nefnd á vegum UNHRC hefur verið starfandi hefur hún fordæmt Ísrael oftar en öll heimsins lönd samanlagt eða 61 sinni! Á þessu sést bersýnilega að eitt land, Ísrael, er tekið út og því úthúðað á versta máta.

Svona er þetta með UNHRC og fleiri stofnanir. Það sem kemur frá þeim, eins og þessi skýrsla, er ekki áreiðanlegt, heldur mjög hlutdrægt, en blaðamaðurinn hefur engar áhyggjur af því. Þegar hann segir „tölfræðin talar þó sínu máli“ vitnar hann í tölur yfir fórnarlömb, en þær tölur koma frá Palestínumönnum og öðrum hlutdrægum aðilum. Og það sem er enn mikilvægara er að hann talar bara um tölur, án þess að ræða samhengið. Höfðu nasistar á réttu að standa vegna þess að fleiri Þjóðverjar dóu í stríðinu en Bretar eða Bandaríkjamenn? Þetta er fáránlegt og það sem við sjáum hjá UNHRC er ekkert annað en farsi, orwellískt umhverfi, þar sem ráðist er á lýðræðisríki daginn inn og daginn út, aðallega af alræðisstjórnum, með hjálp frá gagnlegum fíflum á Vesturlöndum.

Mannfórnir og málstaður.

Það er alltaf sorglegt þegar saklausir borgarar verða fórnarlömb stríðsátaka, ekki síst þegar um börn er að ræða. Almenn skynsemi ætti að segja okkur að sökin liggur hjá Hamas og öðrum hryðjuverkahópum, sem hafa það markmið að eyða Ísrael af landakortinu og nota sitt eigið fólk sem mannlega skildi. En í staðinn sjáum við sömu gömlu evrópsku aðferðina aftur – kennum gyðingnum um (fyrirgefðu, ég meinti Ísrael).