Egyptaland – gegn heilögu stríði Múslima

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Egyptaland – gegn heilögu stríði Múslima.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 25. apríl 2007.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Stjórnarskrá Egyptalands var breytt í atkvæðagreiðslu 26. þessa mánaðar. Með breytingunum er staðfest sú stefna stjórnvalda, að vinna gegn áhrifum ofstækisfullra trúarhreyfinga. Eins og önnur lönd, þar sem Múslimar hafa verið fjölmennir, hefur Egyptaland verið vettvangur trúarlegra átaka. Þar hefur verið fremst í flokki hreyfing sem nefnist Bræðralag Múslima (al-ikhwan al-muslimun). Þótt um margvíslegar breytingar á stjórnarskránni sé að ræða, má líta svo á að mikilvægustu breytingarnar varði Bræðralagið. Samkvæmt stjórnarskránni er starfsemi þeirra nú bönnuð.

Þessi ofstækisfulla trúarhreyfing var stofnuð í Egyptalandi árið 1928 og hefur síðan breiðst út um Múslimaheiminn, eins og engisprettufaraldur. Herhvöt Bræðralagsins er: "Allah (al-ilah) stjórnar tilveru okkar, Kóraninn er stjórnarskrá okkar, Muhammad spámaður er leiðtogi okkar, lífið helgum við baráttunni." Þrátt fyrir að Bræðraböndin séu Sunni-trúar, hefur viðhorfa þeirra gætt víða í Múslimskum samfélögum. Reyndar er Bræðralagið fjölmennasta Islamista-hreyfing veraldar og menn ættu að taka eftir, að markmið þeirra er að koma á allsherjarríki Múslima undir stjórn Kalífa (einvalds). Muhammad kom á slíku einveldi og það hélst til ársins1924, undir stjórn Umayyad-ættar, Abbasid-ættar og að lokum Ottoman-ættarinnar í Tyrklandi. Kalífa-stjórn er eina stjórnarformið sem nýtur viðurkenningar í trúarlegri hefð Sunni-Múslima.

Á háskólaárum sínum var Osama bin Laden handgenginn kennurum sem voru félagar í Bræðralaginu. Á þeim tíma bar mikið á þessum samtökum í Saudi-Arabíu, vegna þess að Faisal sem var konungur þar 1964–1975, hafði lagt sig fram um að laða þá til landsins. Allir vita hversu vel þeim tókst að fræða Osama um Jihad (heilagt stríð) í nafni Allah.

Íslendskar Alþingskonur sækja andlega næringu til Saudi-Arabíu.

Því má skjóta inn, að Osama er ekki einn um að hafa sótt andlega leiðsögn til Bræðralagsins. Í febrúar síðastliðnum hélt vaskur hópur Alþingiskvenna til Saudi-Arabíu til að njóta leiðsagnar forustumanna þar í landi. Þar fóru lýðræðissinnar og baráttumenn fyrir réttindum kvenna: Sólveig Pétursdóttir, Rannveig Guðmundsdóttir, Arnbjörg Sveinsdóttir, Kolbrún Halldórsdóttir og Belinda Theriault. Þjóðin bíður spennt eftir skýrslu hópsins, um þá andlegu opinberun sem þær stöllur upplifðu.

Sjálfur borgarstjóri Riyadh-borgar, Salman bin Abd al-Aziz, sem er prins og bróðir núverandi konungs í Sádi-Arabíu (Abdullah bin Abd al-Aziz), opnaði faðminn fyrir hinum Íslendsku þingkonum. Salman þessi er alræmdur fyrir fjárveitingar til hryðjuverkahópa víða um heim og kunnur fyrir stuðning við Wahabbi-hreyfinguna í Sádi-Arabíu. Á listanum yfir glæpaverk hans er stórfelldur stuðningur við sveitir Mujahedin (Jihad-hryðjuverkamenn) í Afganistan. Þá er talið að hann hafi veitt Múslimskum bardagamönnum í Kósóvó og Bosníu styrki upp á rúmlega 100 milljarða króna.

Allt síðan Anwar Sadat, forseti Egyptalands, var myrtur árið 1981, hefur verið yfirlýst neyðarástand í landinu. Sumir hafa sagt að morðið á Sadat hafi verið mátulegt á hann fyrir að opna allar gáttir fyrir Bræðralagi Múslima. Einn af forustumönnum drápsins á Sadat var Egypti að nafni Ayman al-Zawahiri. Hann hafði verið forustu-maður Egypsku samtakanna al-Jihad (Heilagt stríð), sem var útibú frá Bræðralaginu. Eftir að hann hafði afplánað fangelsisdóm hélt hann til liðs við hryðjuverkasamtökin al-Qaeda, sem hann sameinaði al-Jihad og varð einn heldsti forustumaður þeirra. Í ársbyrjun 2006 tókst að drepa hann í Pakistan og var ekki vonum seinna.

Sunni-Múslimar hafa stundað skipulega útrýmingu Kopta í Egyptalandi.

Það er annars með ólíkindum hverjar hörmungar þessi merka þjóð, Egyptar, hefur mátt þola. Allt frá því að Arabar luku hernámi landsins árið 642, hefur skipulega verið unnið að útrýmingu Koptanna, hinna upphaflegu Kristnu íbúa. Nú er svo komið að fleiri Koptar búa utan Egyptalands en innan. Til gamans má benda á, að í orðinu Kopti kemur fram réttlæting á því að orðið Egypti er skrifað með "y", því að þetta eru sömu orðin.

Það lýsir vel afstöðu Arabanna til menningar Egypta, að þegar kalífinn Umar ibn al-Khatt var spurður hvað gera ætti við hið fornfræga bókasafn í Alexandríu, var svar hans eftirfarandi: »Ef það sem í þessum bókum stendur er í samræmi við Bók Allah, er þeirra ekki þörf; ef innihald bókanna er ekki í samræmi við Bók Allah, er þeirra ekki óskað. Látið því eldinn gleypa þær.« Heimildir telja, að bækurnar hafi nægt til að hita baðhýsi borgarinnar næstu sex mánuðina.

Hosni Mubarak, forseti Egyptalands frá því að Anwar Sadat var myrtur árið 1981, hefur verið gagnrýndur fyrir hörku gagnvart stjórnarandstæðingum. Sjálfsagt er slík gagnrýni fullkomlega réttmæt, hins vegar ber að hafa í huga hvers konar ofstæki hann á við að etja. Mubarak hefur farið í gegnum fernar forsetakosningar og ávallt hlotið góða kosningu. Það kann að hafa hjálpað til, að hann var ávallt einn í framboði! Stjórnkerfi Egyptalands er nefnilega þingræði og ekki talið viðeigandi að almenningur komi of nærri stjórnun landsins. Hugsanlega sækir Þorsteinn Pálsson hugmynd sína um »þingræðisregluna« til Egyptalands!

 

Stríð, ekki friður - í boði NATO

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Stríð, ekki friður - í boði NATO.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 04. júní 2016.

Ólafur Þ. Jónsson.

Árið 1991 leystust Sovétríkin upp og Varsjárbandalagið. Þar með var horfinn grunnurinn sem Nató hvíldi á, en því bandalagi var ætlað annað hlutverk og meira. Strax á tíunda áratugnum var ljóst að endalok kalda stríðsins boðuðu ekki frið og einnig varð ljós sú staðreynd að mesta stríðshættan stafaði frá Nató-blokkinni. Árið 1999 afnam Nató sín landfræðilegu mörk og breytti sér í hnattrænt hernaðarbandalag Vesturveldanna með allan heiminn undir og þéttriðið net herstöðva utan Bandaríkjanna. Nató er komið upp að landamærum Rússlands í Eystrasaltsríkjunum þremur, í Póllandi, Rúmeníu, Kákasus og Mið-Asíu, og handan Beringssunds er Nató-Kanada.

Frá 1991 hefur það verið stefna Bandaríkjanna að hreinsa upp það sem þau kalla hin gömlu skjólstæðingaríki Sovétríkjanna. M.ö.o. einstök ríki sem vilja varðveita sjálfstæði sitt og sjálfsákvörðunarrétt, þýðast ekki hnattvæðingu Vestrænna auðhringa og eru í röngu liði, þ.e. eiga vingott við Rússland og Kína. Og ekki var látið sitja við orðin tóm. Fyrri innrásina í Írak gerði Bandaríkjaher 1991 og réttlætti hana með því að Írak hefði ráðist á fullvalda ríki. Þriggja mánaða loftárásir Nató á Júgóslavíu 1999 voru réttlættar með mannréttindabrotum innan Júgóslavíu.

Svo kom 11. september 2001 og turnarnir tveir hrundu. Eftir það heita allar hernaðaraðgerðir Bandaríkjanna og aftaníossa þeirra »stríð gegn hryðjuverkum«. Ráðist var inn í Afganistan árið 2001 þegar Talíbanar, sem náðu völdum í landinu 1996, reyndust heppilegur blóraböggull vegna hryðjuverkanna 11. september. Stríðið þar hefur reynst endalaust og æ fleiri telja það óvinnandi. Seinni innrásin í Írak, innrás Bandaríkjanna, Bretlands og hinna viljugu, hófst 2003. Og enn er barist í Írak, sem klofnaði í þrjú áhrifasvæði þjóðarbrota.

ÍSIS-hreyfingin illræmda á upptök sín í Írak og hefur náð undir sig miklu landi þar og í Sýrlandi. Árið 2011 braust út uppreisn í Austur-Líbíu. Vesturlönd lýstu yfir að þjóðarmorð væri í aðsigi og Nató hóf stórfelldar loftárásir á landið til stuðnings uppreisnarmönnum. Afleiðingin var sú að mismunandi hópar vígamanna tóku völdin og Líbía klofnaði í það minnsta í þrjá hluta og við tók borgarastyrjöld sem hvergi nærri sér fyrir endann á og eyðilagði Líbíu sem ríki. Vopnabúnaður sem streymdi frá Nató-ríkjunum til uppreisnarmanna endaði í mörgum tilfellum í Sýrlandi og Írak hjá Ísis-hreyfingunni. Hinn 11. apríl sl. lýsti Obama Bandaríkjaforseti því yfir að mestu mistök í stjórnartíð hans hefðu verið árásirnar á Líbíu.

Í meira en átta mánuði hafa Sádar, ásamt fleiri Persaflóaríkjum, látið sprengjum rigna yfir borgir og bæi í Jemen sem svar við byltingu sem bæði Bandaríkin og Sádi-Arabía voru ósátt við. Olíufurstarnir tóku að sér að sprengja landið í tætlur til að koma á stöðugleika í landinu. Sádar hafa ásamt fleiri Persaflóa-ríkjum og Tyrklandi verið helsti bakhjarl hryðjuverkaherja í Sýrlandi, Líbíu og víða í Afríku. Þeir eru helstu kostunaraðilar og líka hið hugmyndafræðilega bakland Ísis, al-Kaída, al-Nusra og Boko Haram í Afríku. Þessi samtök öll eru málaliðar, verkfæri í heimsvaldastríði.

Nú hafa Tyrkir kastað fyrir róða áralangri friðarstefnu gagnvart Kúrdum, sem eru um fimmtungur þjóðarinnar. Og frá 2015 notið fulls stuðnings Nató til að herja á Kúrda, þar á meðal í Norður-Sýrlandi. Þetta er framlag þeirra til baráttunnar gegn hryðjuverkum. Hálfgildings sjálfstæði Kúrdahéraðanna í Írak og Sýrlandi vekur einfaldlega ótta tyrknesku stjórnarinnar.

Um miðjan febrúar lýsti utanríkisráðherra Tyrklands yfir að Sádar ætluðu að senda bæði herþotur og herlið til Tyrklands, þannig að Tyrkir og Sádar gætu hafið sameiginlegan landhernað í Sýrlandi, en bætti við að það yrði ekki gert án samþykkis Bandaríkjamanna. Stríðið í Sýrlandi hófst í mars 2011 og hefur því staðið í meira en fimm ár. Þrátt fyrir vopnahlé sem hófst 27. febrúar síðastliðinn heldur það áfram, því ekki var reynt að semja við Ísis né heldur al-Nusra, hreyfingu sem tengist al-Kaída, og fleiri hópa sama eðlis. Samkvæmt nýjustu fréttum virðist það hanga á bláþræði. Þegar stríðið hófst hafði ríkt friður í Sýrlandi í 38 ár, eða frá því 1973 í fjórða stríði Ísraelsmanna við Araba. Fyrir stríðið var Sýrland velmegunarríki, miðað við nágrannaríkin. Menntunarstig hátt, heilbrigðiskerfið allgott og nær öll börn gengu í skóla. Og Sýrland tók á móti meira en tveimur milljónum flóttamanna sem leituðu skjóls frá stríðinu í Írak.

Innrásirnar í Afganistan og Írak gengu illa. Þá tóku Bandaríkin og strengjabrúður þeirra í Evrópu ásamt óvinum Sýrlands við Persaflóann að dæla fé og vopnum í al-Kaída í Sýrlandi og Írak, sem síðar stökkbreyttist í Ísis. Ef um raunverulega uppreisn fólksins í Sýrlandi væri að ræða hefði stjórnarherinn fyrir löngu snúist gegn Assad forseta og hans mönnum. Ef Assad er harðstjóri er hann tiltölulega mildur í samanburði við skíthælana í Sádi-Arabíu og Katar, vini Bandaríkjanna. Lofthernaður Rússa í nokkra mánuði til aðstoðar stjórnarhernum hefur gert miklu meira í því að brjóta Ísis á bak aftur en lofthernaður Bandaríkjamanna og bandamanna þeirra í eitt og hálft ár, enda um gervi-stríð að ræða í trássi við vilja réttkjörinnar stjórnar.

Það segir sig sjálft að öll þessi stríð sem ég hefi hér nefnt hafa valdið gríðarmiklu tjóni og hörmungum. Tölur um mannfall er erfitt að meta, enda mjög misvísandi. Eitt er þó víst að mannfallið er gífurlegt, ekki síst í Sýrlandi, auk særðra og örkumlaðra. Mestmegnis óbreyttir borgarar, karlar, konur og börn. Hvað skyldu þau vera mörg börnin sem látið hafa lífið í þeim stríðum sem ég hefi hér nefnt? Litlir Gyðingar geta orðið stórir Gyðingar, sagði gasklefafólkið Þýðska. Við bætast svo milljónirnar sem stríðsátökin hafa hrakið á flótta. Allir vita að Bandaríkin valda þeim straumi og þjóðirnar sem styðja stríð þeirra.

Höfuðsökudólgurinn er samt laus allra mála. Hann er ábyrgðarlaus. Allir eru þeir, ásamt nánustu samstarfsmönnum sínum, sekir um stríðsglæpi og hryðjuverk Bandaríkjaforsetarnir frá 1991 að telja. Bush eldri, Clinton, Bush yngri og Obama. Og nú hafa Bandaríkin staðið málstola það sem af er ári vegna sinna arfhelgu forsetakosninga. Bandaríska auðvaldið þarf að skipta um verkfæri, velja nýjan stríðsherra. Og nú eru þeir komnir aftur til Íslands með þrjá flugvelli undir, til að tryggja öryggi okkar gagnvart Rússum. Og þessu er trúað. Ekki bylur í einni einustu tunnu á Austurvelli. Lygin er aldrei góð, en þó er hún illkynjuðust þegar menn ljúga sig í sátt við eigið auðnuleysi.

 

Marklaus forsætisráðherra hlýtur vegtyllur hjá marklausum blaðamanni

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Marklaus forsætisráðherra hlýtur vegtyllur hjá marklausum blaðamanni.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 08. september 2010.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Mánudaginn 23. ágúst 2010 birti vikuritið Time Magazine grein eftir blaðamanninn William Lee Adams. Þar opinberar hann mat sitt á kvenkyns leiðtogum heimsins. Án þess að rökstyðja skoðun sína skipar hann Jóhönnu Sigurðardóttur í hóp 10 fremstu kvenleiðtoga heims og setur hana raunar í 2. sæti listans. Þessum upplýsingum hafa fréttamiðlar landsins tekið fagnandi og talið mikinn heiður fyrir land og þjóð. „Miklir menn erum við Össur minn,“ er haft eftir Jóhönnu í tilefni af birtingu listans.

Það sýnir vel vanhæfni Íslendskra blaðamanna, að taka gagnrýnislaust við erlendum fréttum og kynna fyrir almenningi sem marktækan boðskap. Enginn fréttamiðill virðist hafa áttað sig á forsendum blaðamannsins Williams Lees Adams og þeirri staðreynd að skipan Jóhönnu í flokk með fremstu kvenleiðtogum heims er í besta falli fáránleg. Engin könnun lá að baki frétt blaðamannsins, nema þá sem átti sér stað í hugarheimi hans. Raunar vakna grunsemdir um að meira en barnaskapur blaðamannsins búi að baki, en þröngsýn túlkun á hegningarlögum hindrar frekari umræðu um það.(William Lee Adams er kynvillingur)

Varla hafa Íslendingar gleymt eftirfarandi ummælum Jóhönnu Sigurðardóttur, sem hún viðhafði í Alþingisræðu 1. marz 2010:

»Maður veltir fyrir sér: Er þetta ekki hálfgerður hráskinnsleikur? Er þessi þjóðaratkvæðagreiðsla ekki „marklaus“ þegar fyrir liggur annað tilboð á borðinu sem við gætum fengið? Maður veltir líka fyrir sér að ef svo færi að samningar tækjust í þessari viku, og eru bæði stjórn og stjórnarandstaða að vinna í því, er þá ástæða til að halda þessari þjóðaratkvæðagreiðslu til streitu ef það liggur allt annar og betri samningur á borðinu?«

Þarna var vegið harkalega að fullveldisrétti almennings og sjálfstæði þjóðarinnar. Ætlan Jóhönnu var að eyðileggja þjóðaratkvæðið um Icesave-kröfurnar, sem hefði haft alvarlegar afleiðingar fyrir stjórnarfar landsins og aðstoðað nýlenduveldin við að innlima Ísland í Evrópuríkið. Sem betur fer tókst þessi atlaga ekki, því að yfir 98% þeirra landsmanna sem höfðu skoðun á málinu höfnuðu Icesave.

Þjóðaratkvæðið um Icesave 6. marz 2010 sýndi að þjóðin mun standa heiðursvörð um stjórnarskrá Lýðveldisins. Íslendingar hafa staðfastan vilja til að búa við lýðræðislegt stjórnarfar og hafna alfarið öllum tilraunum til að koma á ólýðræðislegu þingræði. Sömu endalok bíða hugmynda um að leggja land og þjóð undir yfirráð Evrópuríkisins. Mútugreiðslur og hugmyndafræðileg afstæðishyggja munu ekki duga til að almenningur á Íslandi afsali sér stjórnarfarslegu fullveldi eða sjálfstæði landsins.

Jóhanna Sigurðardóttir verður seint talin merkur leiðtogi og erlendir blaðamenn fá engu þar um breytt. Þetta þarf ekki að sanna fyrir Íslendingum, en útlendingar gætu freistast til að trúa öðru. Flestir muna eftir ummælum hennar 17. júní 2010, þegar hún sagði í hátíðarræðu að fæðingarstaður Jóns Sigurðssonar (1811-1879) væri við Dýrafjörð. Afstaða sama „leiðtoga“ til þjóðkirkjunnar endurspeglar siðferðilegt gjaldþrot. Því fyrr sem Jóhanna Sigurðardóttir finnur sér annan bás í ríkisfjósinu þeim mun betra.

Blaðamaðurinn William Lee Adams, sem svo mjög dáist að Jóhönnu, á valdamikla vini á Íslandi. Orð hans eru sem lög fyrir þetta fólk og það lætur sig ekki muna um að hagræða sannleikanum til að ekki falli skuggi á gæðinginn. Ekki nóg með það, heldur grípa menn til skoðanakúgunar í nafni rétthugsunar. (Moggabloggi höfundar var lokað vegna þessarar færslu). Segja má um skoðanakúgun, að hún sé sem einvígi sannleikans við sleikibrjóstsykur. Því oftar sem maður rekur út úr sér tunguna, þeim mun meira líkist maður Narra (Jóni Narra).

 

Stjórnarskráin verður bara túlkuð á einn veg – bókstaflega

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Stjórnarskráin verður bara túlkuð á einn veg – bókstaflega.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 27. maí 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Það er ekki sjálfgefið að lýðveldi verði áfram stjórnarform Íslands. Þetta stjórnarform dregur nafn af því að »fullveldi stjórnkerfisins«, það er að segja endanlegt vald um bæði stjórnarform og stjórnarfar, er í höndum almennings – lýðsins. Menn taki eftir að »fullveldi stjórnkerfis« er alls óskylt hugtakinu »sjálfstæði ríkis«. Í opinberri umræðu er þessum tveimur hugtökum oft blandað saman, af vanþekkingu eða af yfirlögðu ráði til að villa um fyrir almenningi.

Í upphafi byggðar í landinu, á árabilinu 930-1262 var í landinu stjórnarform sem nefnist höfðingjaveldi. Alþingi var þá skipað þeim höfðingjum sem áttu megnið af jarðeignum landsins og fóru með svo nefnd goðorð (góð-jörð). Til að villa um fyrir almenningi hefur höfðingjaveldið hið forna verið nefnt þjóðveldi, en auðvitað kom almenningur (þjóðin) hvergi nærri stjórn landsins.

Frá 1262 til 1944 var stjórnarform landsins einveldi og breytir engu þótt Alþingi hafi starfað megnið af tímabilinu. »Fullveldi stjórnkerfisins« var í höndum ríkjandi einvalds. Raunar hélt Jón Guðmundsson ritstjóri (1807-1875) því fram að Alþingi (höfðingjarnir) hafi aldreigi afsalað fullveldinu í hendur erlends einvalds og gerði þess vegna grín að Christian IX, sem þóttist »gefa« Íslandi stjórnarskrá 1874. Auk þess er styttan af Christian IX sögufölsun, því að hann kom ekki með stjórnarskrána, þegar hann var hér í heimsókn 1874.

Sjálfskipaður aðall sækir alltaf hart að lýðveldum.

Fyrsta lýðveldi heimsins var stofnað í Spörtu fyrir um 2800 árum og entist í um 500 ár. Lýðveldi á Íslandi er því ungbarn í þessum samanburði og ef marka má ólund margra með stjórnarform okkar, er alls ekki öruggt að það komist til fullorðins aldurs. Að lýðveldinu er sótt úr ýmsum áttum, en hættulegastar eru líklega árásir sjálfskipaðs aðals, sem hefur að markmiði að breyta stjórnarfari landsins í átt að höfðingjaveldi. Málflutningur þessa fólks þekkist af tali um »þingræði« og »ráðherraræði«.

Annar hópur sem andstæður er lýðveldinu eru stjórnleysingar (Piratar), sem fyrst tóku þátt í Alþingiskosningum 2013. Andstaða þeirra byggist líklega á þekkingarleysi. Þriðji hópurinn sem vert er að nefna eru »alþjóðasinnar« sem hatast við þjóðríki, hvert sem stjórnarform þeirra er. Þetta fólk er einkum að finna í Samfylkingu og VG. Áður fyrr sótti þessi hópur hugmyndir til Kommúnismans, en eftir fall Ráðstjórnarríkjanna horfir þetta fólk með velþóknun til hins ólýðræðislega og yfirþjóðlega valds sem stjórnar Evrópusambandinu.

Stjórnarskrá Íslands undirstrikar vald forseta í lýðveldum.

Embætti forsetans er einn heldsti skotspónn þeirra sem hata lýðveldið. Því er haldið fram að forsetinn sé óþarfur og forsætisráðherra eða forseti Alþingis geti bætt við sig skyldum forsetans. Þessi málflutningur er fráleitur, því að forsetinn er persónugervingur lýðveldisins. Heldsta verkefni hans er að standa vörð um stjórnarskrána, í beinu umboði almennings. Þess vegna er hann kosinn beinni kosningu, af öllum landsmönnum. Mikilvægi forsetans birtist skýrt í Stjórnarskránni, þar sem 1/3 allra ákvæða fjalla um verkefni forsetans.

Vald forsetans er umfangsmikið og bæði framkvæmdavald og lagasetningarvald er undir hann sett. Dómsvaldið ætti að vera það líka, þannig að dómarar Hæstaréttar væru skipaðir af forsetanum, en til staðfestingar þyrfti samþykki Alþingis. Núgildandi fyrirkomulag, að ráðherra skipi dómara er óásættanlegt, enda lákúrulegt fyrirkomulag höfðingjaveldis. Önnur mikilvæg leiðrétting er upptaka tvískipts Alþingis, sem andstæðingum lýðveldisins tókst að fella niður 1991.

Lýðveldinu skal stjórnað í samræmi við Stjórnarskrána.

Í tíð núverandi forseta Ólafs Ragnars Grímssonar hafa lýðveldissinnar náð vopnum sínum og það hefur skapað megna ólund hjá þeim sem vilja lýðveldið feigt. Einkum má nefna notkun forsetans á 26. grein Stjórnarskrárinnar, um rétt (og skyldu) forsetans að skjóta umdeildum lagafrumvörpum í dóm fullveldishafans – þjóðarinnar. Með hliðsjón af lyktum Icesave-deilunnar, getur varla nokkrum dulist lengur að Stjórnarskrána ber að túlka samkvæmt orðanna hljóðan – bókstaflega. Ákvæði stjórnarskrár falla aldreigi niður, vegna notkunarleysis.

Duglitlir forsetar fyrri tíma, létu draga þingrofsvaldið úr höndum sér, auk annara mistaka sem þessir forsetar gerðu. Núverandi forseti hefur hins vegar hafnað því að þingrofsvaldið sé hjá forsætisráðherra eða mannsöfnuði á Austurvelli. Hér kemur til sögunnar 24. grein Stjórnarskrárinnar:

»Forseti lýðveldisins getur rofið Alþingi, og skal þá stofnað til nýrra kosninga, áður en 45 dagar eru liðnir frá því er gert var kunnugt um þingrofið, enda komi Alþingi saman eigi síðar en tíu vikum, eftir, að það var rofið. Alþingismenn skulu halda umboði sínu til kjördags.«

Samkvæmt Stjórnarskránni er starfstími Alþingis fjögur ár (31. grein) og ekki kemur til álita að frá því sé vikið, nema forseti meti svo að neyðarástand ríki. Ekkert kallar núna á þingrof og kosningar, heldur krefst Stjórnarskráin þess að nærst verði kosið til Alþingis 22. apríl 2017.

 

Áætlanir Sunni-Múslima um þjóðarmorð á Ala-verjum í Sýrlandi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Áætlanir Sunni-Múslima um þjóðarmorð á Ala-verjum í Sýrlandi.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 19. maí 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Ala-verjar (Alawiyyah) er Kristin þjóð í Sýrlandi, sem fyrr á öldum nefndist Nusayriyyah. Á 11. öld voru Ala-verjar að mestu búsettir á tveimur svæðum. Annars vegar í Norð-vestur Sýrlandi (Latakia+Idlib+Aleppo) og hins vegar í Bagdad í Írak. Samfélagi þeirra í Bagdad var eytt af Mongólum 1258 og í Aleppo drápu Mongólar tugi þúsunda 1260. Undarlegt er - en þó skiljanlegt, að Ala-verjar segjast vera Múslimar, þótt þeir trúi á Heilaga þrenningu, endurfæðingu og haldi upp á Kristnar trúarhátíðir, en virði lítils Kóraninn og siði Sunni-Múslima.

Krossfararnir töldu í fyrstu, að Ala-verjar væru venjulegir Múslimar og börðust gegn þeim við komuna til Sýrlands 1097. Þegar kom í ljós að svo var ekki, tóks gott samband við þá. Þannig aðstoðuðu Krossfararnir Ala-verja að endurheimta flesta þá kastala sem þeir höfðu misst 1071, í átökum við Múslima. Að loknum Krossferðunum var regla, að Múslimar ofsóttu og drápu Ala-verja. Þetta stunduðu Mamlúkar sem réðu Sýrlandi 1260-1516 og þegar Ottómanar í Tyrklandi náðu völdum í Sýrlandi 1516, er talið að þeir hafi drepið yfir 90.000 Ala-verja.

Eftir Heimstyrjöldina fyrri stjórnaði Frankland á Sýrlandi til 1946 í umboði Þjóðabandalagsins og þeir gáfu Ala-verjum nafnið Alawiyyah, til að verja þá ofsóknum Múslima. Sambandið við Frankland var svo gott, að 1920 eignuðust Ala-verjar sitt eigið þjóðríki við strönd Miðjarðarhafs, sem stóðst ágang Sunni-Múslima til 1936. Meðal Ala-verja voru skiptar skoðanir um hvort þeir ættu að ganga til liðs við Sunni-Múslima sem börðust gegn Franklandi og fyrir sjálfstæðu Sýrlandi. Með aðstoð Shia-Múslima tókst Ala-verjum smám saman að fá viðurkennt að þeir væru Múslimar og fengu þegnrétt í Sýrlandi.

Sunni-klerkar hafa stjórnað ofsóknum gegn Ala-verjum.

Ofsóknum á hendur Ala-verjum hefur löngum verið stjórnað af trúarleiðtogum (imam) Sunni-Múslima. Þeir hafa gefið út »fatwa« og þannig veitt réttlætingu á drápum og ofsóknum. Nefnum eldsta dæmið um »fatwa« á hendur Ala-verjum.

»Fatwa« 1305 - Taqi ad-Din Ahmad ibn Taymiyyah (1263-1328) var bókstafstrúar Múslimi sem hataði Ala-verja. Hann úthlutaði Ala-verjum »fatwa« í þrígang og sagði að þeir væru meiri trúleysingar en Kristnir og Gyðingar. Ibn Taymiyyah lagði grunn að Wahhabisma, sem er annáluð öfgastefna og ríkjandi í Saudi-Arabíu. Trúir hefðinni (sunnah) hafa síðari fordæmingar Sunni-Múslima gjarnan verið endurtekning á þessu forna »fatwa«.

Hryðjuverkasamtökin Bræðralag Múslima hatar Ala-verja eins og alla sem ekki eru Sunni-Múslimar. Samt höfðu þeir lengi fengið að starfa óáreittir í Sýrlandi. Árið 1980 gerðu þeir tilræði við Hafez Assad forseta og þá þótti Ala-verjum mælirinn fullur. Bræðralag Múlima var að nafninu til hrakið frá Sýrlandi, en þessi samtök eru búin að vera virk í ISIS og öðrum hryðjaverkasamtökun Sunni-Múslima.

Katar er miðstöð hatursboðskapar Sunni-Múslima.

Araba-ríkið Katar liggur á tanga sem teygir sig frá Saudi-Arabíu út í Persaflóa og er 11.586 km2 að flatarmáli. Svæðið tilheyrði Tyrkjaveldi 1871-1915, en þá náði Bretland svæðinu og stjórnaði því til 1971. Í Katar er einveldi og við völd er al-Þani ættin af Tamimi kynþættinum. Af þessum kynþætti er einnig Salmann Tamimi sem er »imam« Sunni-Múslima á Íslandi.

Núverandi konungur í Katar er »Tamim bin Hamad Al Thani«, sem er sonur drottningarinnar »Mozah bint Nasser Al Missned« einnar af þremur eiginkonum fyrrverandi konungs. Það má þykja athyglivert að albróðir núverandi konungs er »Mohammed bin Hamad bin Khalifa Al Thani« sem þekktur er fyrir að taka þátt í svindli Ólafs Ólafssonar í Samskipum, með hlutabréf í Kaupþingi.

Sjónvarpsstöð í Katar með Arabiskt "menningarefni".

Arabarnir í Katar aðhyllast Sunni-Islam, eins og frændur þeirra í Saudi-Arabíu. Það eina sem umheimurinn veit um Katar er að þar er starfrækt sjónvarpsstöðin Al-Jazeera í eigu Al-Þani ættarinnar, eins og allt annað í landinu. Viðurkennt er að stöðin er starfrækt til að útvarpa áróðri sem Al-Þani ættin telur þóknanlegan. Líklega hefur Al-Jazeera yfir 500 milljónir áhorfenda í fjölmörgum ríkjum og eru þeir flestir Sunni-Múslimar.

Einn vinsælasti umræðu-þáttur sem Al-Jazeera sýnir nefnist »Andstæð sjónarmið« og er þar fjallað um margvísleg málefni í Araba-heiminum, á sviði stjórnmála, efnahagsmála, samfélagsmála og trúmála. Stjórnandi þáttanna nefnist Faisal Al-Kassim og er Sýrlendskur Druzi að uppruna, en hefur ánetjast Sunni-Islam og þykir Aröbunum það merki um mátt Allah. Þann 08. maí 2015 var í þættinum umfjöllum sem vakið hefur hneykslun og reiði margra utan Araba-heimsins.

Þátturinn fjallaði um spurninguna: »Ættum við að drepa alla Ala-verja?« Í upphafi þáttar, sagði stjórnandinn frá könnun sem hann hafði látið gera á meðal áhorfenda stöðvarinnar. Greindi hann frá, að 96,2% þátttakenda hefðu svarað spurningunni játandi. Sjálfur tók hann sterklega undir það sjónarmið, að sjálfsagt væri að fremja þjóðarmorð á Ala-verjum. Gestina greindi á. Þáttinn er hægt að skoða á Netinu: (https://www.youtube.com/watch?v=ULtNYSUqYHw).

 

Málflutningur evrópskra nýlenduvelda gegn Íslandi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Málflutningur evrópskra nýlenduvelda gegn Íslandi.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 06. apríl 2011.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Fréttablaðið birti 17. marz 2011 ritgerð eftir Margréti Einarsdóttur, undir fyrirsögninni »Icesave - lagalegar afleiðingar synjunar«. Þar sem Margrét er forstöðumaður Evrópuréttarstofnunar HR, sem kostuð er af ESB, verður að telja hana vera erindreka ESB og frá Brussel er ekki langt til London og Haag.

Ekki kemur því á óvart að Margrét býður lesendum upp á einhliða málflutning sem einkennist fremur af rangfærslum ríkisstjórnar Íslands en hófstilltu mati fræðimanns. Margrét virðist telja að landsmenn hafi ekki heyrt af Icesave-málinu og þekki ekki grunnröksemdir sem það varða. Ég leyfi mér að vera á öndverðum meiði við Margréti varðandi öll atriði Icesave-málsins.

1. Margrét byrjar ritgerð sína á upprifjun um hótunarbréf ESA frá 26. maí 2010. Ef Margrét hefði viljað koma á framfæri hlutlausum upplýsingum, hefði hún nefnt að ESA sendi frá sér úrskurð varðandi Icesave frá 15. desember 2010. Með þeim úrskurði ógilti ESA veigamestu hótanirnar frá 26. maí. Ólíkt hótunarbréfinu sem Margrét telur svo mikilvægt, er álit ESA frá 15. desember vel rökstutt og niðurstaðan ótvíræð.

2. ESA úrskurðaði að engir samningar, lög eða tilskipanir hefðu verið brotin, varðandi mikilvægustu atriði málsins: Fullkomlega var löglegt að veita innistæðueigendum forgang, eins og gert var með Neyðarlögunum. Einnig úrskurðaði ESA að framkvæmd FME á millifærslum úr gömlu bönkunum yfir í þá nýju var fullkomlega eðlileg. Lagasetning og réttarframkvæmd Neyðarlaganna er því traust, svo framarlega sem lögsögu Íslands er ekki varpað fyrir borð með Icesave-III-samningunum.

3. Margrét tekur alvarlega hótanir Per Sanderud um að verði Icesave-lögin ekki samþykkt í þjóðaratkvæðinu 09. apríl 2011, muni hann sjá til þess að ESA sendi frá sér skaðlegan úrskurð fyrir Ísland. Sanderud hótar einnig að hann muni ákæra Ísland fyrir EFTA-dómstólnum. Ætli Margrét verði ekki hissa þegar í ljós kemur að ESA mun sýkna Ísland um öll brot á EES-samningnum? Sanderud til afsökunar má nefna að endurteknar hótanir hans eru bara endursýningar á gömlum myndböndum sem gerð voru fyrir úrskurðinn 15. desember.

4. Sannleikurinn er sá að örsmáar líkur eru fyrir ákæru frá ESA, enda tilefnið ekkert. Flestar stofnanir ESB og sérfræðingar á vegum Evrópuríkisins hafa gefið yfirlýsingar um afdráttarlaust bann við ríkisábyrgðum á innistæðutrygginga-kerfum Evrópska efnahagssvæðisins. Í þessu sambandi má nefna að yfirlýsingar ríkisstjórnarinnar, um að allar bankainnistæður á Íslandi séu ríkistryggðar, er fullkominn þvættingur. Einungis Alþingi með samþykki fullveldishafans - almennings getur veitt slíkar tryggingar.

5. Margrét virðist ekki vita að Landsbankinn var með fullar innistæðutryggingar í Bretlandi og Hollandi, sem voru mun hærri en lágmarkstrygging ESB. Þetta hefur fjármálaeftirlit Bretlands staðfest og þess má geta að Landsbankinn fékk starfsleyfi í Bretlandi í desember 2001 og hann fekk viðbótartryggingu hjá FSCS fyrir Icesave í júlí 2006 (FSA No. 207250).

6. Margrét virðist ekki heldur vita að Neyðarlögin frá 06. október 2008 fjölluðu ekkert um mismunun, heldur um eftirfarandi tvö atriði:

a) Heimild til ríkisins að stofna nýja banka og

b) Forgang krafna frá innistæðueigendum í þrotabú banka.

Úrskurður ESA frá 15. desember fjallaði einmitt um að Neyðarlögin standast alla skoðun. Þótt Per Sanderud léti verða af hótunum sínum mun EFTA-dómstóllinn einungis úrskurða um hugsanlegt brot á EES-samningnum en alls ekki um skaðabótaábyrgð.

7. Eina afleiðing Neyðarlaganna sem ESA notar ennþá til hótana er óbein mismunun, því að um beina mismunun var sannanlega ekki að ræða. Engin skilyrði eru fyrir sektardómi vegna óbeinnar mismununar, einfaldlega vegna þess að ekki verður sýnt fram á að neinn innistæðueigandi hafi orðið fyrir fjártjóni. Tryggingasjóðir Bretlands og Hollands greiddu þessar kröfur enda var það þeirra verkefni.

8. Margrét japlar á þeirri gömlu tuggu að stjórnvöld á Íslandi »hafi ekki séð til þess að hér á landi væri komið á fót innistæðutryggingakerfi sem virkaði«. Evrópusambandið sjálft hefur viðurkennt að tryggingakerfið á Íslandi var með sama hætti og í öðrum EES-ríkjum og í fullkomnu samræmi við Tilskipun 94/19/EB. Eftirlit með þessu hafði ESA í 15 ár, án athugasemda. Sérfræðingar ESB, eins og Tobias Fuchs hafa staðfest þetta í ritrýndum fræðigreinum, án nokkurra athugasemda.

Margrét og aðrir erindrekar ríkisstjórnarinnar reyna að hræða almenning til að samþykkja greiðslur á forsendulausum Icesave-kröfum. Allur málflutningur þessa fólks einkennist af rangfærslum og blekkingum. Gengið er svo langt að misnota opinberar stofnanir til að dreifa villandi fullyrðingum, sem oft er búið að hrekja með traustum rökum. Enginn væntir mikils af Evrópuréttarstofnun HR, en að aðilar eins og Lagastofnun Háskóla Íslands skuli taka þátt í þessum ljóta leik, veldur mörgum Íslendingum sárum vonbrigðum.

 

Hlaupið yfir forsetaframbjóðendur - létt forkosningaskokk

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Hlaupið yfir forsetaframbjóðendur - létt forkosningaskokk.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 03. maí 2016.

Sverrir Stormsker.

Ég hef akkúrat ekkert út á þessa forsetaframbjóðendur okkar að setja. Þetta virðist allt vera hið besta og frambærilegasta fólk. Fjölbreytileikinn mikill.

Þarna er t.d. stálminnug heilunarkona sem man öll sín fyrri jarðlíf, öfugt við aflandseyjaskeggjana sem muna ekki neitt. Nokkuð ungleg miðað við að hún er 500 ára gömul.

Maggi Texasborgari kemur sterkur inn. Hann mun örugglega annast eldri borgara vel enda hefur það verið hans fag til þessa sem brasari. Aldrei að vita nema honum takist að baka og brasa Óla Gríms því Maggi er ekki síðri í beikonborgurum.

Svo er þarna afar trúrækin kona sem segist alltaf vera að »pota í Biblíuna« eins og hún orðar það. Margir hafa áreiðanlega gaman af að pota í hana... sem sé Biblíuna.

Sturla Jónsson er líklega besti bílstjórinn af þeim sem þarna eru í boði. Vægast sagt mjög svo frambærilegur bílstjóri, en hann mun að öllum líkindum enda þar sem Elvis Presley byrjaði. Sem vörubílstjóri.

Halla Tómasdóttir virðist vera hin mætasta dama þrátt fyrir að vera soldið brún á nefinu eftir alla auðmannarassasleikjuna á útrásartímanum. Hún hefur eflaust margt fram að færa. Til dæmis er hún kona. Það er nú ekki svo lítið á þessum síðustu og bestu kynjakvótatímum.

Aldrei aftur ópólitísk trjáræktarmiðstöð.

Svo er þarna trjáfaðmarinn og háfjallagóðvinurinn Andri Snær sem skrifaði bækurnar víðfrægu »Grái kötturinn« og »Draumahlandið« eða eitthvað svoleiðis, viðkunnanlegur og góðlegur snáði, enda draumaprins góða fólksins. Andri er hæfileikamaður og kann að hiksta og tafsa á mörgum tungumálum. Hann elskar fossa og frumskóga landsins og það er ekkert að því. Hann er í mínum huga Vigdís Finnbogadóttir með pung. Kannski ekki pung en allavega sprella. Með fullri virðingu fyrir báðum. Ekki pungnum og sprellanum heldur Andra og Vigdísi. Það er nú óþarfi að misskilja alla hluti.

Eftir þær breytingar sem Ólafur hefur gert á embættinu þá held ég að Bessastaðir verði aldrei aftur sú ópólitíska trjáræktarmiðstöð sem þeir voru í tíð Vigdísar. Gróðurhúsaáhrif hennar hafa fjarað út og við tekið pólitísk áhrif. Sumir frambjóðendur mættu hafa það í huga.

Erfitt að losna við hann.

Ólafur Ragnar er alveg sérkapítuli. Hann má alveg eiga það að hann stóð sig glimrandi vel eftir hrun, var í raun eini málsvari þjóðarinnar útávið í Icesave-málinu og flatti alla erlenda fréttamenn út eins og pizzur sem voru að ybba gogg og segja að við Íslendingar værum gerspilltir fjárglæframenn og asnar, sem við náttúrulega erum, en það er annað mál.

Ýmsum finnst kallinn vera búinn að sitja fulllengi og að það sé varla sæmandi í vestrænu lýðræðisríki að þjóðarleiðtogi sé þéttvafinn köngulóarneti og alþakinn hrúðurkörlum eftir áratuga slímsetu. Veit það ekki. Ólafur er soldið einsog AIDS - erfitt að losna við hann. En kannski vill fólk ekkert losna við hann. Hann er reffilegur og refslegur fagmaður við hestaheilsu þrátt fyrir öll sín axlarbrot í hestaferðum í gegnum tíðina. Hugsanlega ætti að láta stoppa hann upp þegar hann dettur loks með andlitið í hinsta sinn oní súpuskálina á öldrunarheimilinu Bessastöðum, og koma honum fyrir gleiðbrosandi í anddyrinu með opinn faðminn.

Stjórnmálaaflið RÚV teflir að þessu sinni fram karlkyns frambjóðanda, engum öðrum en Guðna Th. Felds, greindarlegum og við»feldnum« rúmföstum langlegukomma sem hefur sérhæft sig í fortíðinni. Það þarf svosem ekkert að vera að hann láti slag standa, nema kannski hjartaslag undir þessum blessaða feldi sínum.

Ástþór er með'etta.

Friðarhöfðinginn Ástþór Magnússon hefur hinsvegar sérhæft sig í framtíðinni. Hann vill flytja hingað til lands starfsemi Sameinuðu þjóðanna og hala inn á því 600 milljarða árlega í þjóðarbúið. Ýmsum kann að þykja það óraunhæft en málið er að það stendur til að flytja þessa stofnun frá USA á hlutlausan stað. Hví ekki til Íslands? Það er ekki að ástæðulausu að leiðtogafundur stórveldanna var haldinn í Höfða, mitt á milli Moskvu og Washington.

Ástþór hefur sýnt í gegnum tíðina að hann kann að koma hlutunum í verk og framkvæma það »ómögulega«. Hann er 100 manna maki, kannski ekki »maki« í bókstaflegri merkingu því fjölkvæni er jú bannað á Íslandi, en hann lætur hendur standa fram úr örmum, einsog Vigdís okkar Hauks myndi orða það. Hann myndi ekki verða fjárhagslegur baggi á þjóðinni. Eftir hans setu þá myndi fólk ekki fá reikning í hausinn heldur ávísun í hendur. Við getum alveg bókað það. Þetta er maður sem kann að raka inn seðlum og myndi nýta þá hæfileika fyrir þjóðarbúið næði hann kjöri. Og honum tækist á nokkrum árum að breyta Íslandi í alþjóðlega miðstöð friðar. Hann sér lengra en nef hans nær. Ekki skortir hann augun.

 

Hættuleg vankunnátta á örlagatímum

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Hættuleg vankunnátta á örlagatímum.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 02. apríl 2016.

Valdimar H Jóhannesson.

Styrmir Gunnarsson fyrrverandi ritstjóri Mbl. gerir spurningu þingmanns Græningja í Þýðskalandi, Franzisku Brantner, að sinni vegna hryðjuverkanna í Brussel: »Hvers vegna hata þau okkur svona mikið?« Svar Styrmis við þessari spurningu er alveg fráleitt og byggist á hættulegri vankunnáttu. Miklu varðar að þjóðin skilji að svona svör kalla á röng viðbrögð.

Styrmir á það svo sem alveg skilið að fá að hafa á röngu að standa eins og aðrir sem leyfist að tjá sig. Hann stóð fyrir því í ritstjóratíð sinni að halda Morgunblaðinu opnu fyrir alls kyns skoðunum þó að þær gengju gegn ritstjórnarstefnu blaðsins og sýndi með því gott fordæmi. Hann er eflaust því sammála að mér beri að svara honum ef ég tel hagsmuni þjóðarinnar vera í húfi.

Útskýringar Styrmis á hegðun Múslima eru verri en gagnslausar.

Styrmir leitar skýringa á hryðjuverkunum í Brussel til nýlendutíma Belga í Kongó sérstaklega en einnig til nýlendutíma Evrópuþjóða almennt og grípur til tilvitnunar í bók sem sýnir litla hófstillingu í lýsingum á grimmd nýlenduþjóða Vesturlanda. Því er lýst m.a. að »fólk var hýtt miskunarlaust, limlest fyrir minnstu sakir og jafnvel myrt í hópum. Heilu þorpin voru brennd til grunna. Stundum var vopnuðum sveitum nýlenduherranna gert að skila inn afskornum útlim fyrir hverja byssukúlu, sem þær höfðu notað«.

Það er hneykslunartónn í grein Styrmis vegna spurningar Þýðsku þingkonunnar í ljósi ofangreindrar lýsingar því að hann ályktar að framferði fulltrúa Evrópsku menningarþjóðanna í Mið-Austurlöndum hafi verið áþekkt. Hann vekur athygli á því að seinni heimsstyrjöld hafi brotist út vegna þess að Þjóðverjar voru látnir borga svo miklar stríðsbætur eftir fyrri heimsstyrjöld og kemst svo að þeirri stórfurðulegu niðurstöðu að þess vegna eigi þær Evrópuþjóðir, sem hlut eiga að máli, að greiða fyrrverandi nýlendum sínum bætur fyrir meðferðina á fólkinu og stuld á auðlindum þessara þjóða eins og að þarna sé eitthvert sama-sem-merki á milli!

»Það er skollið á eins konar stríð í Evrópu og því mun ekki linna fyrr en nýlenduþjóðirnar horfast í augu við eigin sögu og afleiðingar hennar« skrifar Styrmir. Fyrsti hluti setningarinnar er jafn sannur eins og seinni hlutinn er fráleitur. Hann á það sameiginlegt með mörgum sem spyrja í ráðleysi sömu spurningarinnar að honum dettur ekki hug hið augljósa svar: Þeir hata okkur því að við erum ekki Múslímar og erum ekki reiðubúnir til að gefast upp fyrir Islam.

Sunni-Islam er hugmyndafræði haturs á þeim sem ekki lúta Allah.

Þetta svar hefur legið ljóst fyrir í nær 14 aldir. Þetta hatur blasir við í Kóraninum og Sunnah (fordæmi Múhameðs eins og það birtist í Hadíðum, þ.e. frásögnum af gerðum og orðum Múhameðs og nánustu liðsmanna og Sira, sem er opinberlega viðurkennd ævisaga hans). Börnum Múslíma er mörgum innrætt þetta hatur með móður-mjólkinni og því er viðhaldið í mörgum moskum. Til þess að þetta sé ljóst verður auðvitað að kynna sér Islam og sögu þess. Án þess er ályktað út í bláinn.

Þeir hata okkur af því að við erum »kuffar««, fyrirlitlegir trúleysingar, sem lútum ekki ennþá Islam með því að gerast Múslímar eða með því að taka stöðu dhimma og borga Múslímum fyrir að fá að halda lífi með sérstökum skatti, jizya, og viðurkennum lægri þjóðfélagsstöðu okkar, sem okkur leyfist ef við erum fólk Bókarinnar (þ.e. Kristnir eða Gyðingar). Annars eru aðeins möguleg trúskipti, brottflutningur eða dauði samkvæmt Bókinni.

Nýlenduveldi Evrópu bera ekki ábyrgð á hryðjuverkum Múslima.

Múslímar stunda hryðjuverk út um allan heim. Styrmir þarf að svara því hvaða nýlenduglæpi þeir þurfa að svara fyrir í Nígeríu, Mali, Burkino Faso, Kamerún, Súdan, Kenýa, Indlandi, Filippseyjum, Taílandi, Myanmar, Pakistan, Bali, svo nokkur lönd séu nefnd þar sem hryðjuverk Múslíma eru afar tíð í nútímanum. Talið er að Múslímar hafi drepið hátt í 300 milljónir manna í 14 aldir af öðrum trúarbrögðum vegna Jihad, útþenslustefnu í því sem þeir kalla »Dar al harb« (hús stríðsins þar sem Islam ríkir ekki). Nýlendusaga Vesturlanda og Múslímskra landa er eins frábrugðin og barnasaga er forhertri glæpasögu.

Það kann ekki góðri lukku að stýra að hafa að engu harðar staðreyndir um Islam, eðli þess og sögu. Undansláttur að hætti Styrmis er þjóðinni hættulegur á örlagatímum eins og nú eru uppi á Vesturlöndum og ætti að vera öllum ljós sem vilja kynna sér staðreyndir, jafnvel þó þær séu óþægilegar. Af því að mér er hlýtt til Styrmis Gunnarssonar vil ég gjarnan verða til þess að leiða hann út úr myrkrinu í þessum efnum.

Hryðjuverk - friðþæging

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Hryðjuverk - friðþæging.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 30. marz 2016.

Axel Kristjánsson.

Ógnarleg hryðjuverk, sem nú eru framin af innflytjendum í Evrópu eru mjög til umfjöllunar. Öllum er ljóst, að ómögulegt er að koma í veg fyrir þau og þau munu halda áfram í mörg ár. Hryðjuverkin eru framin af öfgafullum Múslimum. Þeir vísa í Kóraninn og lýsa þeirri sælu, sem þeir muni verða aðnjótandi, en það er taumlaus kynferðisleg misnotkun barnungra kvenna í sæluríki Allah.

Það er sjálfsagt rétt, að þannig hugsi aðeins öfgafullir múslimar, en þeir skipuleggja hryðjuverkin og fremja þau síðan nánast hvar sem er. Þrátt fyrir þetta keppast stjórnmálamenn á Vesturlöndum við að segja, að ekki megi kenna Múslimum um þessi hryðjuverk; þeir séu hvorki betri né verri en menn af öðrum trúarbrögðum. Þetta er sá pólitíski rétttrúnaður, sem fjölmiðlar og stjórnmálamenn, ekki síst á vinstri væng, hafa leitt til öndvegis.

Friðþæging gagnast ekki gegn öfgafullum Múslimum.

Þegar Chamberlain forsætisráðherra Breta lét undan Hitler 1938 og fórnaði Tékkum til að kaupa frið, hét það friðþæging (á ensku appeasement), og líklega trúði maðurinn því, að nú hefði hann tryggt »peace in our time«. Svo fór, sem hlaut að fara, og þegar afleiðingar friðþægingarinnar dundu yfir með fleiri landakröfum Hitlers, var öllum ljóst, að friðþæging leysti ekki vandann. Hún leysir ekki vandann nú, þegar staðið er augliti til auglitis við öfgamenn, sem eru 700 árum á eftir Vestrænum þjóðum í siðmenningu og virðingu fyrir rétti einstaklingsins til að lifa sínu lífi.

Friðþæging stöðvar ekki ódæðisverkin á meginlandi Evrópu. Friðþæging kemur ekki í veg fyrir ódæðisverk á Íslandi.

Pólitískur rétttrúnaður ógnar Íslendsku samfélagi.

Nú er svo komið að þegar yfirvöld hér á landi reyna að fara eftir reglum og milliríkjasamningum við afgreiðslu á málum svokallaðra hælisleitenda rísa upp fámennir hópar hávaðafólks á götunni og linna ekki látum fyrr en stjórnmálamenn gefast upp og láta undan með því að fara á svig við slíkar reglur og samninga. Svo langt hefur verið gengið, að sett hafa verið lög til að lúta vilja hávaðafólksins; stundum í nafni mannúðar. Pólitískur rétttrúnaður nú felst í að tala um opið lýðræði. Þetta er opið lýðræði. Þetta er götulýðræði. Þetta er það lýðræði, sem nú á að friðþægja. Þetta er það lýðræði, sem nú á að taka upp í Stjórnarskrá Íslands.

Ég hef ekki andúð á útlendingum. Ég hef ekki andúð á Múslimum yfirleitt. Pólitískir rétttrúnaðarmenn munu kalla mig Rasista; þeir um það. Ég er fæddur og uppalinn á Íslandi. Ég vil að Íslendskt þjóðerni dafni. Ég vil að Íslendskur menningararfur lifi. Ég vil, að Íslendsk tunga lifi. Ég vil ekki, að þjóðin glati því, sem hún náði í baráttu fyrir sjálfstæði sínu. Ég vil ekki, að þjóðin glati auðlindum sínum í hendur annarra þjóða.

Ég vil ekki, að þjóðin missi stjórn á fiskveiðilögsögu sinni eftir grimma baráttu vopnlausrar þjóðar við eitt mesta herveldi heims. Ég á þann draum, að Íslendingar búi í friði við þær allsnægtir, sem landið og fiskimiðin bjóða upp á. Ég vil að ungu fólki sé kennd sagan af sjálfstæðisbaráttu Íslendinga bæði í skólum og á heimilum. Ég vil, að því sé sagt frá 1. desember 1918. Ég vil, að ungu fólki sé kennd sagan af baráttunni um fiskveiðilögsöguna.

Fjölmenningarstefnan er friðþæging við öfgamenn.

Ég vil ekki, að Íslendsk þjóð glati sjálfstæðri tilveru sinni í mannhafi því, sem nú býr á jörðinni og telur yfir 6 milljarða. Á Íslandi búa 330-340 þúsund manns, flestir við allsnægtir, og er mikill fjöldi þeirra innflytjendur frá mörgum löndum. Íslendsk þjóð og Íslendsk menning mun ekki blandast í mannhafið á jörðinni. Íslendsk þjóð og Íslendsk menning mun hverfa sporlaust í það mannhaf, ef ekki er spyrnt við fæti strax af alefli og hætt að lofsyngja friðþæginguna.

Ég vil ekki, að Íslendsku þjóðerni, Íslendskri menningu né þeim friði og velmegun, sem hér er, verði fórnað á altari friðþægingar við öfgamenn.

 

»Söngvar Satans« – sígilt efni í Múslimaheiminum

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

»Söngvar Satans« – sígilt efni í Múslimaheiminum.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 22. marz 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Samkvæmt fréttum frá Íran, hafa fjörutíu ríkisreknar fréttastofur tekið höndum saman um að leggja aukið fé til höfuðs Salman Rushdie, höfundi bókarinnar »Söngvar Satans«. Þessi bók (The Satanic Verses) var fyrst gefin út í Bretlandi árið 1988 og hlaut mikið lof um allan heim, nema auðvitað í Múslima-heiminum. Margir Múslimar töldu bókina móðgun við hina miklu menningu sem þeir nefna Islam (undirgefni) og snýst um Sharia, Jihad og Fatwa. Vegna útkomu bókarinnar í Bretlandi, urðu uppþot og manndráp víða um heim.

Höfuð-klerkur Írans, Ayatollah Khomeini, lýsti yfir fatwa á hendur Rushdie og skyldi hann drepinn hvar sem til hans næðist. Samtímis því var lagt mikið fé til höfuðs honum og öllum sem kæmu nærri útgáfu á »Söngvum Satans«. Þetta «fatwa« var gefið út 14. febrúar 1989 og á 27 ára afmæli þessa óhæfuverks ákváðu ríkisfréttastofur Írans að bæta um betur.

Morðféð var aukið um 75 milljónir króna og nemur heildar upphæð þess núna yfir 500 milljónum króna. Vafalaust telja ofsatrúar Múslimar, að Vesturlandamenn séu orðnir þurfandi fyrir góðan skammt af hatri úr Arabisku eyðimörkinni – enda eru hryðjuverk Mújahida á Vesturlöndum að falla í gleymsku.

Múslimar minnast stærsta afreks þjóðhetjunnar, Ayatollah Khomeini.

Þessi 27 ár sem liðin eru frá 1989, hefur lögreglunni tekist að vernda líf Salman Rushdie, en marga aðra hafa Múslimar reynt að drepa og má nefna eftirfarandi tilræði: (1) Hitoshi Igarashi, Japanskur þýðandi - drepinn 1991; (2) Ettore Capriolo, Ítalskur þýðandi - alvarlega særður 1991; (3) William Nygaard, norskur bókaútgefandi – alvarlega særður 1993; (4) Aziz Nesin, Tyrkneskur þýðandi – slapp frá tilræði 1993, en 35 voru drepnir (Sivas morðin).

Heiti bókarinnar »Söngvar Satans« vísar til ákveðinna versa (söngva) sem upphaflega var að finna í Kóraninum, en voru að hluta fjarlægð eins og fleirra sem ekki þótti fylgja alræðisboðskap Islam. Bókin er raunverulega þrjár sögur, sem skipt er á 9 kafla, en ekki í samhangandi röð þannig að við fyrstu sýn er bókin ákaflega ruglingsleg. Í köflum 2 og 6 birtir Rushdie sögu sem segir frá draumi um Muhammad og það er þessi saga sem fer fyrir brjóstið á bókstafs-trúar Múslimum.

Kaflarnir heita Mahound (mannhundur) og Return to Jahilia (endurkoma til Mekka). Mahound er fornt Enskt heiti yfir Muhammad, sem vafalaust er til komið vegna hræðslu Múslima við hunda, sérstaklega svartra. Jahilia er nafn sem Rushdie notar yfir Mekka og er greinilega Arabiska orðið Jahiliyyah, sem merkir »fáfræði«. Orðið hefur sterka trúarlega tilvísun í Islam, sem »fáfræði um leiðsögn Allah« og sem »tímabil fáfræðinnar, áður en Allah opinberaði Kóraninn fyrir Muhammad«.

Arabarnir trúðu á endurholdgun og Heilaga þrenningu, eins og Kristnir gera.

Muhammad var af ættbálki kaupmanna sem nefndist Quraysh og réði fyrir Mekka og þá um leið Kubbnum (Ka’aba) sem er tákn heimsmyndar sem greinilega var fyrrum mjög útbreidd og byggir á teningnum (kubbnum). Ráðamenn Quraysh voru ekki beint fúsir að varpa fyrir róða hinum fornu trúarbrögðum, en létu þó tilleiðast, með því skilyrði að þeir fengju áfram að halda einhverju af trúarlegum siðum sínum. Þeir voru vanir að ganga naktir sjö hringi andsælis umhverfis Kubbinn og hafa yfir eftirfarandi trúarjátningu:

»Við lútum al-Uzzá og al-Lát auk al-Manát, sem saman mynda Heilaga þrenningu. Sannarlega eruð þið himin-verur (al-gharaniq) og fyrirbænir ykkar eru eftirsóknarverðar.«

Að ganga sjö hringi naktir umhverfis heimsmynd sína (teninginn) vísaði til trúar þátttakenda á sjö endurfæðingar. Himin-verurnar þrjár ber að líta á sem þrískiptan Gvuðdóm, sem líklega hver fyrir sig táknaði ákveðið æviskeið manneskjunnar, en þrenningin táknaði upphaflega þrjár höfuð-áttir teningsins. Ennþá eru þrjár súlur í Kubbnum sem tákn fyrir hina Heilögu þrenningu og ennþá er til siðs í Islam að ganga sjö hringi andsælis umhverfis Kubbinn. Vegna blygðunarsemi Muhammads eru göngumennirnir ekki lengur naktir.

Vesturlönd ættu að fordæma fatwa og banna Sunni-Islam.

Hin Heilaga þrenning lifir auðvitað í Kristni og Ásatrú, en það gerir hún líka í átrúnaði Ala-verja (Alawites) í Sýrlandi. Ala-verjar eru ekki Múslimar, þótt þeir segist vera það og tali Arabisku. Þessi staða er skiljanleg í ljósi þess, að þeir hafa lengi verið fámennir og umkringdir af Sunni-Múslimum. Trúarbrögð Ala-verja hafa aldrei verið skilgreind opinberlega af trúarleiðtogum þeirra og ástæðan er aldalangar ofsóknir af hendi bæði Sunni-Múslima og Shia. Ala-verjar trúa einnig á sjö endurholdganir manna.

Sunni-Múslimar hafa í 1400 ár verið álitnir geðveikir ofsatrúarmenn, en Shia-Múslimar fremur hófsamir. Viðbrögð Shia-Múslima í Íran við »Söngvum Satans« styðja ekki þá söguskoðun. Eitt er víst, að morð af þeirri ástæðu einni að Heilagrar þrenningar er getið í Kóraninum, hlýtur að teljast subbulegt siðferði. Ef alvöru leiðtogar réðu á Vesturlöndum, myndu þeir fordæma fatwa og beita sé fyrir banni á Sunni-Islam.