Glæpur gegn rökhyggju - Árni Matthíasson er sekur um falskan málflutning

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Glæpur gegn rökhyggju - Árni Matthíasson er sekur um falskan málflutning.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 17. marz 2016.

Jón Magnússon.

Það er gaman að lesa greinar Árna Matthíassonar blaðamanns um tækninýjungar. Árni er vel að sér og miðlar góðum og nauðsynlegum fróðleik til lesenda. Þegar Árni skrifar um þjóðfélagsmál þá byrgja jákvæðir fordómar hans í garð Islams honum sýn.

Í fyrrasumar hafði Árni uppi stór orð um þá sem voru ósammála því að Íslendska ríkið ræki mosku í Feneyjum. Nokkru síðar gladdist hann yfir því að landsfundur Sjálfstæðisflokksins samþykkti að taka upp stefnu »opinna landamæra« með tilheyrandi skrílslátum nokkurra landsfundarfulltrúa í því skyni að koma í veg fyrir tjáningarfrelsi þeirra, sem voru á annarri skoðun.

Að afsaka það sem er óafsakanlegt og nefnist Sunni-Islam.

Þann 09. marz síðasta liðinn skrifaði Árni grein sem hann nefndi »Heilagur eignarréttur« Þar fjallar hann um réttindi kvenna í Saudi-Arabíu og tekur undir með fulltrúa rétttrúnaðarins þar í landi og setur fyrirvara um frelsi kvenna á Vesturlöndum. Blaðamaðurinn gerir engar athugasemdir við réttleysi kvenna í Saudi-Arabíu þar sem konur mega ekki keyra bíl eða fara úr húsi nema í fylgd karlmanns. Síðan samsamar Árni þessu réttleysi kvenna í Saudi-Arabíu við það að þetta sé liður í yfirráðum karla yfir konum, rótgrónasta yfirráðakerfi sögunnar sem allstaðar tíðkist.

Í yfirferð sinni um málið víkur blaðamaðurinn að heittrúuðum Gyðingi, sem vildi ekki sitja hjá konu í flugvél, Kaþólskum kverúlant sem vill ekki að konur hafi yfirráð yfir líkama sínum. Þar á blaðamaðurinn væntanlega við þá sem eru á móti fóstureyðingum. Vísað er til andstöðu trú-rækinna Íslendinga við að stúlkur væri í ástandinu og þess að gamall maður ofsæki fyrrverandi sambýliskonu sína.

Með þessari rökfærslu telur blaðamaðurinn sig sýna fram á að ekki skipti máli hvaða trúar fólk er, það sé allsstaðar sama uppi á teningnum hvað varðar að svipta konur frelsi sínu.

Rökfærsla blaðamannsins vísar til þess, að það sé allt í lagi með stöðu kvenna í Saudi-Arabíu og staða kvenna sé í grunninn ekki mikið skárri annars staðar. Svo virðist sem blaðamaðurinn telji að öll helstu trúarbrögð heims séu jafn sek hvað það varðar að viðhalda kúgun kvenna. Sennilega þess vegna sem Þjóðkirkjan á Íslandi valdi konu sem æðsta yfirmann sinn eða hvað?

Sunni-Islam boðar alræði og mismunun.

Iðulega er sett fram sú skoðun að öll trúarbrögð séu í eðli sínu eins og í kjarnanum þau sömu. Þetta er rangt. Trúarbrögð eru mjög mismunandi og þjóðfélagslegar afleiðingar þess að fólk aðhyllist ákveðin trúarbrögð eru margvíslegar. Þróun trúarbragða er síðan mismunandi til góðs eða ills. Í okkar heimshluta hefur þróunin verið sú að jafnstaða kvenna og karla er viðurkennd. Lög landsins kveða á um það.

Í Saudi-Arabíu, sem blaðamaðurinn vísar til í grein sinni, mismuna lögin konum. Konur mega ekki aka bifreiðum. Þær hafa skertan erfðarétt. Vitnisburður þeirra fyrir dómi er ekki jafngildur vitnisburði karla. Nánast ógerlegt er fyrir konur að koma viðurlögum yfir nauðgara sína. Konur mega ekki vinna nema afmörkuð störf.

Sunni-Islam boðar dauða-refsingar og kvenna-kúgun.

Í kvikmynd Theo van Gogh »Submission« þar sem hann naut leiðsagnar Ayaan Hirsi Ali eru kvennakúgun í ríkjum Islams gerð góð skil. Theo van Gogh varð að gjalda fyrir að segja satt um kvennakúgun í Islam með lífi sínu. Blaðamaðurinn á frjálslynda, borgaralega dagblaðinu Morgunblaðinu hefur hins vegar ekki fyrir því að kynna sér slíkar staðreyndir eða vandræðast með þær. Niðurstaða hans er fyrirfram mótuð. Þetta er allt í lagi miðað við hvernig það er hjá okkur.

Ekki er úr vegi að rifja það upp af þessu gefna tilefni, að fyrir nokkrum árum kviknaði í kvennaskóla í Saudi-Arabíu og siðgæðislögreglan gerði hvað hún gat til að varna stúlkunum útgöngu af því að þær voru ekki siðsamlega klæddar að þeirra mati. Fimmtán stúlkur brunnu inni af þeim sökum.

 

Árni Matthíasson - Heilagur eignarréttur – 09. marz 2016.

»Forvitnilegt fannst mér að heyra á sömu útvarpsrás rætt við sádi-arabíska stúlku sem fannst frelsi í því að þurfa ekki að hylja andlit sitt þegar hún hélt til Bretlands í skóla, fannst það eðlilega mikil viðbrigði. En, bætti hún við, hún hafði ekki frelsi til að vera með blæjuna, því þá varð hún fyrir aðkasti fólks sem hún mætti á leið sinni – ég set fyrirvara við frelsi kvenna á Vesturlöndum, sagði hún og hafði nokkuð til síns máls.«

»Ég nefndi það á þessum stað fyrir ekki svo löngu að yfirráð karla yfir konum væru rótgrónasta yfirráðakerfi mannkynssögunnar og eldra en nokkur trúarbrögð. Þau yfirráð sem birtast í ofangreindri frásögn eru einmitt ekki sprottin af trúnni sem þorri íbúa Sádi-Arabíu aðhyllist heldur af þeirri aldagömlu hefð að karlar eigi konur í orðsins fyllstu merkingu og trúarbrögðin eru síðan notuð til að rökstyðja það að karlar eigi að eiga konur. Hvort sem það er gyðingdómur, múslimatrú, kristin trú, hindúismi eða búddismi.«

 

Árni Matthíasson – Látið okkar konur í friði – 13. janúar 2016.

»Á nýársnótt í Köln gerðist það að hópar ungra karlmanna veittust að konum, rændu þær í mörgum tilfellum og beittu fjölmargar kynferðislegu ofbeldi, allt frá káfi til nauðgana. Flestir karlanna voru að sögn frá Norður-Afríku, en samkvæmt upplýsingum í þýskum fjölmiðlum var 31 handtekinn: níu Alsíringar, átta Marokkómenn, fimm Íranar, fjórir Sýrlendingar, tveir Þjóðverjar, einn Serbi og einn Bandaríkjamaður. Ekkert hefir verið gefið upp um trúarbrögð viðkomandi, en meirihlutinn væntanlega múslimar.«

»Af þessari upptalningu er þér vonandi ljóst, ljúfi lesandi, að undirrót ofangreindra ofbeldisverka er ekki trúarbrögð óþokkanna, heldur er það menningarlegt, karlamenningarlegt, og má finna í samfélögum um heim allan. Þótt vandi kvenna sé vissulega víða mun meiri en í Vestur-Evrópu og í sumum þeirra landa þar sem konur njóta minnstra réttinda sé Islam ríkistrú rekumst við alls staðar á kynjamisrétti sem birtist meðal annars í vændi, klámi og kynbundnu ofbeldi svo dæmi séu tekin – yfirráð karla yfir konum eru rótgrónasta yfirráðakerfi mannkynssögunnar og eldri en nokkur trúarbrögð.«

 

Árni Matthíasson – Bandalag hinna viljugu sóða – 02. desember 2015.

»Svo er það Afríka – óvíða brenna lofslagsbreytingar á fólki eins og þar, enda rekja menn, með rökum, ólgu og upplausn beinlínis til breytinga á veðurfari sem skila sér síðan í uppgangi öfgasamtaka. Áþekkt og gerðist reyndar í Sýrlandi þegar langvarandi óvenjulegir þurrkar urðu til þess að bændur flosnuðu upp með fjölskyldum sínum og leituðu til byggða með tilheyrandi spennu og vandræðagangi. Þegar við bættist grimmlynt yfirvald kemur ekki á óvart að upp úr hafi soðið. «

»Svo, já, Boko Haram sem er afsprengi loftslagsbreytinga að nokkru. Og ISIS líka, þó að aðalsökin þar hvíli reyndar hjá bandalagi hinna viljugu þjóða sem tóku höndum saman um að eyðileggja Írak forðum daga.«

 

The Hong Kong Dollar, Rock Solid

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

The Hong Kong Dollar, Rock Solid.

Fyrst birt í Globe Asia marz 2016.

Steve H. Hanke.

The currency speculators are restless, again. Many, like George Soros and Kyle Bass, are reportedly taking aim at the Hong Kong dollar (HKD). HKD bear circles think China’s renmimbi (RMB) will lose value against the U.S. dollar (USD) as China’s economy slows down and capital flight from China continues. This, it is asserted, will put pressure on the HKD, and force its devaluation. Thus rendering the fixed rate of 7.8 HKD/USD null and void, and pumping profits into the pockets of those who bet on a devaluation of the HKD.

Like past speculative attacks against the HKD, this will fail and the bears will be forced back into hibernation, suffering large losses. What is fascinating is how so many experienced currency speculators, like George Soros, can be so ill-informed about Hong Kong’s monetary setup. This is far from the first speculative attack on the HKD; the most massive occurred during the Asian Financial Crisis of 1997-98. We cannot forget hedge fund guru Bill Ackerman’s well-advertised “bet the house” attack against the HKD in 2011. It failed badly.

The currency speculators aren’t the only ones ill-informed about Hong-Kong. Financial journalists — even veterans with Hong Kong market experience — clearly don’t understand the currency board system that governs the course of the HKD. For example, Jake van der Kamp, a columnist at the South China Morning Post and former analyst at Morgan Stanley, recently fanned the speculative flames by penning a provocative column titled “From a Currency Board to a Banana Republic Manipulation.” This brought out a response from John Greenwood, the architect of Hong Kong’s currency board system, installed in 1983, and a member of the Currency Board Committee of the Hong Kong Monetary Authority. Greenwood politely took van der Kamp to the woodshed and told him that he didn’t know what he was talking about, and van der Kamp had the good sense to admit that he had sinned.

So, why is there so much confusion about exchange rates — particularly fixed exchange rates delivered by currency board systems, like Hong Kong’s? To answer that question, we must develop a taxonomy of exchange-rate regimes and their characteristics. As shown in the accompanying table, there are three types of regimes: floating, fixed, and pegged.

Athugasemd: Sem vörn gegn gengisfellingum eru flot-gengi (floating exchange rate) og gengis-tylling (pegged exchange rate) jafn gagnslaus. Gengis-tylling mun alltaf gefa eftir, fyrir þrýstingi á gjaldmiðilinn. Eini munurinn er að ferill gengisfallsins er ósamfelldur.

Fast-gengi er eina gengisstefnan sem megnar að halda genginu föstu til langframa. Fast-gengi getur annars vegar verið undir stjórn myntráðs og þá er notast við innlendan gjaldmiðil og útlenda stoðmynt, eða um er að ræða Dollaravæðingu. Dollaravæðing merkir, að í stað innlends gjaldmiðils er einhver útlendur gjaldmill notaður.

In fixed and floating rate regimes the monetary authority aims for only one target at a time. Although floating and fixed rates appear dissimilar, they are members of the same free-market family. Both operate without exchange controls and are free-market mechanisms for balance-of-payments adjustments. With a floating rate, a central bank sets a monetary policy, but the exchange rate is on autopilot. In consequence, the monetary base is determined domestically by a central bank. With a fixed rate, there are two possibilities: either a currency board sets the exchange rate and the money supply is on autopilot, or a country is “dollarized” and uses the U.S. dollar, or another foreign currency, as its own and the money supply is again on autopilot.

Under a fixed-rate regime, a country’s monetary base is determined by the balance of payments, which move in a one-to-one correspondence with changes in its foreign reserves. With either a floating or a fixed rate, there cannot be conflicts between monetary and exchange rate policies, and balance-of-payments crises cannot rear their ugly heads. Floating and fixed-rate regimes are inherently equilibrium systems in which market forces act to automatically rebalance financial flows and avert balance-of- payments crises.

Most people use “fixed” and “pegged” as interchangeable or nearly interchangeable terms for exchange rates. In reality, they are very different exchange-rate arrangements. Pegged-rate systems are those in which the monetary authority aims for more than one target at a time. They come in many varieties: crawling pegs, adjustable pegs, bands, managed floats, and more. Pegged systems often employ exchange controls and are not free-market mechanisms for international balance-of-payments adjustments. They are inherently disequilibrium systems, lacking an automatic adjustment mechanism. They require a central bank to manage both the exchange rate and monetary policy. With a pegged rate, the monetary base contains both domestic and foreign components.

Unlike floating and fixed rates, pegged rates invariably result in conflicts between monetary and exchange rate policies. For example, when capital inflows become “excessive” under a pegged system, a central bank often attempts to sterilize the ensuing increase in the foreign component of the monetary base by selling bonds, reducing the domestic component of the base. And when outflows become “excessive,” a central bank often attempts to offset the decrease in the foreign component of the monetary base by buying bonds, increasing the domestic component of the monetary base. Balance-of-payments crises erupt as a central bank begins to offset more and more of the reduction in the foreign component of the monetary base with domestically created base money. When this occurs, it is only a matter of time before currency speculators spot the contradictions between exchange rate and monetary policies and force a devaluation, interest-rate increases, the imposition of exchange controls, or all three.

As the accompanying monetary composition chart makes clear, China’s RMB falls into the pegged regime category. The RMB’s monetary base has foreign and domestic components that move around. In addition, China imposes capital controls. So, the RMB bears might be smelling blood.

 

That’s not the case with the HKD, which is linked to the USD via a currency board. As such, the board’s monetary base (reserve money) must be backed by foreign reserves — 100%, or slightly more. The accompanying chart shows that this so-called currency board “backing (or ‘stock’) rule” is strictly followed in Hong Kong. The “flow rule” — that reserve money must change in a one-to-one relationship with changes in the currency board’s foreign exchange reserves — is also strictly followed in Hong Kong (see the accompanying chart).

 

There has never been a system that followed currency board rules — like Hong Kong’s — that has been broken by a speculative attack. And Hong Kong’s will not be the first. Indeed, its currency board is operating exactly as it should, which is why it can’t be broken. So, what will happen? When the U.S. Fed embraced quantitative easing, USDs flowed into Hong Kong. Now that the Fed has started to notch up the Fed funds rate, the flows have reversed. In consequence, the currency board is automatically tightening up, and both broad money and credit to the private sector are decelerating and are below their trend rates (see the accompanying chart).

This is just what is supposed to happen. We should expect a slow-down in the Hong Kong economy. But, the HKD will remain rock solid.

 

Sunni-Islam fordæmir ekki hryðjuverk, heldur hvetur til þeirra

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Sunni-Islam fordæmir ekki hryðjuverk, heldur hvetur til þeirra.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 11. febrúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Fréttablaðið birti grein 09.12.2015 undir heitinu »Íslam fordæmir hryðjuverkastarfsemi«, eftir Mansoor Ahmad Malik. Hann er »imam« (trúarleiðtogi) hjá Ahmadiyya Múslimum, að Kirkjuteigi 9. Ahmadiyya var stofnað 1889 á Indlandi, af Mirza Ghulam Ahmad (1835-1908). Talið er að um 1% af Múslimum í heiminum séu fylgjendur safnaðarins og fyrirfram mætti ætla, að trúarleiðtoginn myndi einungis vera talsmaður eigin safnaðar.

Ahmadiyya er einn þriggja Múslima-safnaða á Íslandi og er hver þeirra með sína mosku. Sunni-Islam söfnuður er með mosku í Ýmishúsinu við Skógarhlíð og er húsnæðið í eigu Saudi-Arabíu, sem eru heimaslóðir Sunni-Islam. Þrátt fyrir þessar moskur, er Reykjavík að mestu laus við ásýnd Islams og þetta kunna margir að meta. Borgarstjórn virðist því miður ákveðin að breyta svip borgarinnar, því að hún hefur gefið land undir enn eina moskuna.

Lúta allir Múslimar hugmyndafræði Sunni-Islam ?

Ahmadiyya er talinn vera friðsamur söfnuður, en sama verður ekki sagt um alla söfnuði Islam. Það verður því að teljast furðulegt, að í grein sinni gerir trúarleiðtoginn engan greinarmun á viðhorfum hinna ýmsu safnaða Islams. Hann fullyrðir, að Islam í heild sinni fordæmi hryðjuverk og þar á meðal hlýtur að vera Sunni-Islam. Þess má geta, að Ahmadiyya beinir trúboði sínu að Kristnu fólki, en ekki að Sunni-Múslimum, þar sem siðbótar er sannanlega þörf. Trúarleiðtoginn segir:

»Nýlegar árásir í París eða hvar sem er annars staðar í heiminum eins og í Líbanon, Malí og áframhaldandi stríðið í Sýrlandi o.s.frv. sem leiða til þess að saklaust fólk lætur lífið eru gríðarlega villimannlegar og algjörlega gegn kenningum Íslams. Hinn heilagi Kóran kennir á skýran hátt að sé jafnvel ein saklaus manneskja drepin er það í eðli sínu líkt því að drepa allt mannkynið.«

Kóraninn, vers 5:32.

Framangreind tilvitnun er fölsuð, því að sem útlærður »imam« veit hann hvað stendur í »hinum heilaga Kóran«. Hann fullyrðir að í Kóraninum standi: »að sé jafnvel ein saklaus manneskja drepin er það í eðli sínu líkt því að drepa allt mannkynið«. Hugtakið »saklaus manneskja« er auðvitað teygjanlegt, en látum það liggja á milli hluta. Þessi falsaða tilvitnun er tekin úr versi 5:32:

»Við (Muhammad) settum þess vegna Börnum Ísraels (Gyðingum) þau lög, að ef einhver þeirra myrti Múslima – nema það væri hefnd fyrir morð á Múslima eða hefnd fyrir að boða Múslimum villutrú – yrðu afleiðingarnar sambærilegar við að hann hefði myrt alla þjóðina, en hins vegar ef einhver Gyðingur bjargaði lífi Múslima væri það sambærilegt við að bjarga öllu mannkyni.« (vers 5:32).

Kóraninn, vers 5:33.

Verið er að lýsa hversu alvarlegt brot það er, að Gyðingur myrði Múslima. Undantekning er veitt, ef morðið er hefnd fyrir morð á Múslima eða hefnd fyrir að boða Múslimum villutrú. Samkvæmt Sharia-lögum eru því ekki allir jafnir og þetta er hliðstætt mismunun gagnvart kvennfólki. Nærsta vers »hins heilaga Kórans« lýsir refsingum þeirra sem heyja styrjöld gegn Múslimum, eða boða þeim villutrú. Vers 5:33 hljóðar:

»Sannarlega er refsing þeirra, sem heyja styrjöld gegn Allah og sendiboða hans (Muhammad) eða boða trúvillu (Gyðingatrú eða Kristni), engin önnur en dauðarefsing, eða krossfesting, eða að báðar hendur þeirra og báðar fætur verða höggnar af, eða þeir gerðir útlægir. Í þessum heimi verður niðurlæging þeirra fullkomin og handan dauðans bíða þeirra hræðilegar kvalir.« (vers 5:33).

Með vers 5:32 og 5:33 í huga, er útilokað að samþykkja boðskap trúarleiðtogans. Sú fullyrðing »að Islam sé boðskapur friðar« er algjörlega fráleit, jafnvel þótt huglausir þjóðarleiðtogar á Vesturlöndum hafi lagst svo lágt að taka undir hana. Margir Múslimar haga lífi sínu í samræmi við hugmyndafræðina sem þeir aðhyllast, en auðvitað ekki allir. Hryðjuverk, limlestingar og kvennfyrirlitning eru sterkir þættir í Sunni-Islam og allur heimurinn fær að líða fyrir boðskapinn sem eignaður er Allah.

Hugmyndaheimur Islam er framandi Kristnu fólki.

Heimurinn stendur agndofa gagnvart hatursfullum boðskap Sunni-Islam og hryðjuverkum í nafni Allah. Auk þess að vera trúarbrögð er Islam frumstæð hugmyndafræði, sem fyrirskipar útbreiðslu með Jihad-hryðjuverkum og kúgun með harðneskjulegum Sharia-lögum. Þessi ófögnuður lætur ekkert ósnert. Önnur viðhorf ríkja í Kristni, því að Jesús sagði: »Gjaldið keisaranum það sem keisarans er og Gvuði það sem Gvuðs er.« Líklega er þetta mikilvægasta leiðsögn sem Kristni hefur gefið mannkyni.

Islam sem hugmyndafræði birtist á rituðu formi í Kóraninum, Hadítum (frásagnir Muhammads) og Sira (æfisaga Muhammads) og er því einn boðskapur og óbreytanlegur. Sunni-Múslimar eru bókstafstrúar, en aðrir söfnuðir virðast fremur hófsamir. Vestræn samfélög mega ekki gera þau mistök að meðhöndla alla Múslima með sama hætti. Sunni-Islam ættu öll samfélög að banna og beita uppfræðslu til að milda viðhorf þeirra Múslima sem fá landvist. Náðst hefur góður árangur við að lækna áfengissýki og hliðstæðum aðferðum ætti að vera hægt að beita gegn Islam.

 

Hryðjuverkasamtökin PLO, Fatah og mújahidinn Yasser Arafat

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Hryðjuverkasamtökin PLO, Fatah og mújahidinn Yasser Arafat.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. janúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Palestína -Konungsríki Davíðs og Salomons- var hluti Tyrkjaveldis til loka heimsstyrjaldarinnar fyrri. Eftir stríðið fól Þjóðabandalagið Bretlandi að stjórna Palestínu og undirbúa stofnun Ísraels. Vegna olíu-hagsmuna Bretlands var Ísrael ekki stofnað fyrr en 1948. Daginn eftir hóf hópur Arabaríkja útrýmingar-stríð gegn Ísrael, sem Gyðinum tókst að hrinda með hugrekki og fórnfýsi.

Árásarríkin voru öll í Arababandalaginu, sem Bretland hafði beitt sér fyrir að var stofnað 1945. Tilgangur Arababandalagsins var að samræma hernað gegn þjóðríki Gyðinga, sem í 30 ár hafði verið ljóst að yrði stofnað. Frá upphafi var Arababandalagið andvígt tveggja ríkja lausninni, sem Arabarnir í Palestínu krefjast í dag. Arabarnir þóttust vissir um að þeir gætu útrýmt Gyðingum og lagt þjóðríki þeirra í rúst og höfnuðu því friði.

Arababandalagið stofnaði PLO til að útrýma Gyðingum.

PLO, sem er á meðal alræmdustu hryðjuverkasamtaka heims, var stofnað 1964 á fundi Arababandalagsins í Kaíró. Skilgreint markmið PLO er að yfirtaka Palestínu með vopnavaldi og útrýma Gyðingum. PLO var skipulagt sem regnhlífar-samtök, sem stjórna breytilegum fjölda hryðjuverka-hópa. Við stofnun PLO var starfandi hryðjuverka-félagið Fatah sem stofnað var 1958, en gekk til liðs við PLO árið 1967.

Fatah tók fljótlega öll völd í PLO og 1969 varð Yasser Arafat formaður PLO. Þetta ár framdi Fatah 2.432 hryðjuverk í Ísrael, sem gladdi Gyðingahatara á Íslandi, ekki síður en í Arabaheiminum. Eftir að Fatah gekk til liðs við PLO hefur ekki verið hægt að greina á milli þessara hryðjuverkasamtaka, en gagnvart umheiminum hefur PLO verið markaðssett sem stjórnmála-samtök. Heldsta verkefni PLO er að afla Aröbunum stuðning erlendis, einkum að fá viðurkenningu ríkja og betla peninga. Það er nöturlegt, að Alþingi Íslendinga veitti PLO viðurkenningu 29. nóvember 2011.

Sem dæmi um villimannlega hegðun PLO, má nefna hertöku Ítalska skemmtiferðaskipsins Achille Lauro, 07. október 1985. Hertakan var gerð í nafni PLF, eins af hryðjuverkahópum PLO. Um borð var 69 ára Bandaríkjamaður Leon Klinghoffer, fatlaður og bundinn hljólastól. Leon sem var Gyðingur, var drepinn af algjöru miskunarleysi og líki hans varpað fyrir borð. Morði hans var fagnað af Gyðingahöturum á Íslandi, ekki síður en í Arabaheiminum. Annað dæmi um ómanneskjuleg hryðjuverk PLO, er fjöldamorðin á Ólympíu-leikunum í Munchen 1972. Þar voru 11 manns úr frjálsíþrótta-liði Ísraels myrtir.

Stefnuskrá PLO opinberar glæpsamlegan tilgang.

Arabarnir í Palestínu vita auðvitað, að þeir eru landræningjar, en þessa staðreynd reyna þeir að leyna fyrir umheiminum. Það er þó engin galdur að komast að sannleikanum. Allar staðreyndir málsins liggja fyrir og verða ekki duldar læsu fólki. Hugtakið Palestínu-þjóð er fjarstæða, sem Arabarnir nota í áróðri á Vesturlöndum. Sín á milli tala þeir alltaf um Araba-þjóð, sem er réttnefni. Í stefnuskrá PLO segir:

»Palestína er föðurland Arababiskra Palestínu-manna. Palestína verður ekki aðskilin frá Arabiska meginlandinu og Palestínu-menn eru órjúfanlegur hluti Araba-þjóðarinnar. Palestína er ódeilanleg landfræðileg eining, með þeim landamærum sem hún hafði sem umsjónarsvæði Bretlands.«

Eins og þarna kemur fram, skilja Arabarnir fullvel, að auk Ísraels, Gaza og Bakkans, nær Palestína (umsjónarsvæði Bretlands) einnig yfir Jórdaníu. Án heimildar afhenti Bretland Aröbunum Jórdaníu (Trans-Jordan), sem er 77% af Palestínu. Arabisku landræningjarnir eru því nú þegar búnir að fá allt of mikið af landi hins forna konungríkis Davíðs og Salómons. Stefnuskráin sýnir að 1964 gerðu landræningjarnir ráð fyrir að Ísrael yrði hluti af Jórdaníu og ekki sjálfstætt ríki, eins og þeir tuða um í dag.

Yasser Arafat grimmur hryðjuverkamaður.

Yasser Arafat (1929-2004) einn grimmasti hryðjuverkamaður heims, var fæddur í Kaíró, sonur Egypts kaupmanns. Arafat gekk til liðs við Bræðralag Múslima um 1955, þar sem faðir hans hafði verið meðlimur. Hryðjuverkahópinn Fatah stofnaði Arafat 1958 í Kúveit, þar sem hann naut skjóls um hríð. Fatah var sameinað PLO 1967 og 1969 varð Arafat formaður PLO. Arafat ruddi allir andstöðu innan PLO/Fatah úr vegi með skefjalausri grimmd.

Arafat hafði einstakt lag á að bera sig illa og þrátt fyrir að hann héldi sínu Egyptska vegabréfi, þóttist hann vera flóttamaður sem hvergi ætti heimilisfang. Arafat og PLO/Fatah höfðu höfuðstöðvar í mörgum Araba-ríkjum og nutu stuðning þeirra. Á endanum slettist þó alltaf upp á vinskapinn og Arafat var rekin úr landi. Þannig voru höfuðstöðvarnar í Jórdaníu 1962-1971, Líbanon 1971-1982 og Túnis 1982-1993.

Arafat var þekktur fyrir gífuryrði , eins og til dæmis: »Við þekkjum bara eitt orð –Jihad, Jihad, Jihad, Jidad-. Þeim sem ekki kunna að meta það, fá ekki annað að drekka en sopa af Dauða-hafinu.« og »Við höfum í hyggju að þurrka út Ísraels-ríki og reisa hreint ríki Palestínu-Araba. Við munum gera líf Ísraela óbærilegt, með sálrænum hernaði og mannfjölgun Araba. Við Palestínu-Arabar ætlum að yfirtaka allt land Gyðinga, þar á meðal Jerúsalem.«

 

 

Dans hégómans – með fjöregg þjóðarinnar

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Dans hégómans - með fjöregg þjóðarinnar.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 23. janúar 2016.

Ólafur Hannesson.

Undanfarið hefur hæstvirtur utanríkisráðherra, Gunnar Bragi, farið mikinn í fjölmiðlum í tengslum við innflutningsbann Rússa á Íslendskar vörur, þar hefur hann reynt að klæða þátttöku Íslands í þessum refsiaðgerðum í hetjulegan búning.

Rétt er að taka fram að ég er hlutdrægur, ég starfa hjá fyrirtæki í sjávarútvegi sem hefur orðið fyrir tapi vegna þessara aðgerða og sé fram á að tapa háum upphæðum til viðbótar ef ekkert er að gert. Eðlilega hef ég mínar efasemdir um þetta ævintýri ráðherrans, finnst þetta dýru verði keypt svo utanríkisráðherra geti spilað sig sem stóran karl úti í heimi.

Gunnar Bragi telur sjávarútveginum stjórnað af illmennum.

Ráðherranum hefur verið tíðrætt um nauðsyn þess að sjávarútvegurinn fórni minni hagsmunum fyrir meiri. Gott og vel, það er ágætis hugsun, en hverjir eru þessi hagsmunir sem Gunnar Bragi biður okkur um að fórna fyrir? Aldrei hefur utanríkisráðherra sýnt fram á að með þessum aðgerðum sé verið að vinna með hagsmuni Íslands í huga, þvert á móti hefur þessi aðgerð einungis skaðað Íslendska hagsmuni það best ég veit.

Það er sorglegt að sjá utanríkisráðherra ganga fram með þeim hætti sem hann hefur gert, hann málar sjávarútveginn sem sjálfselsk illmenni sem hann þori að standa uppi í hárinu á. Svo kemur kórinn sem er sammála honum, kóar með og bendir á »vondu« stórfyrirtækin sem græði svo mikið að þau hafi nú efni á að fórna fyrir málstaðinn. Það sem fylgir ekki sögunni er að það eru líka við, litlu og meðalstóru fyrirtækin sem tökum á okkur höggið. Ég sé fram á erfitt ár með ákveðna vöruflokka sem fóru áður til Rússlands en við höfum ekki markað fyrir eins og staðan er í dag. Þetta finnst Gunnari Braga lítið mál, enda er auðvelt að rífa kjaft þegar þú þarft ekki persónulega að greiða fyrir skaðann.

Tjónið af viðskiptastríði við Rússland snertir alla Íslendinga.

Það eru svo ekki einungis fyrirtækin sjálf sem tapa á þessu ævintýri, ég mun hafa færra fólk í vinnu vegna þessa og þeir starfsmenn sem ég hef nú þegar fá minni yfirvinnu. Þetta hefur svo að sjálfsögðu frekari áhrif þar sem að ég þarf að kaupa minni þjónustu frá öðrum, færri vörur og þar sem að ég og óbeinir aðilar fáum minni tekjur, þá er minna sem kemur í ríkissjóð á endanum. Svona gerist um allt land, safnast þegar saman kemur, en þetta þykir ekkert tiltökumál hjá utanríkisráðherra.

Gunnar og meðreiðarsveinar hans hafa réttlætt þessa ákvörðun með því að benda á brot Rússa gagnvart alþjóðalögum. Enginn efast um að ráðamenn í Moskvu eru ekki prúðustu piltarnir í heiminum, hvorki þegar kemur að framferði þeirra gagnvart nágrönnum sínum eða samborgurum. En ef það á að vera eitthvert leiðarljós með því hvaða þjóðir viðskipti eru stunduð við, þá er ég hræddur um að þá yrði lítið um alþjóðaviðskipti. Hægt er að benda á önnur ríki sem ráðherrann gerir enga athugasemd við að stunda viðskipti við en eru þó ekki síðri brotamenn heldur en Rússland, nægir þar að nefna Tyrkland og ýmis harðræðisríki Mið-Austurlanda - ráðherrann virðist þó ekki veigra sér við að fá sér kaffi og kruðerí með erindrekum þeirra!

Allar ríkistjórnir, nema sú Íslendska, gæta hagsmuna eigin þegna.

Hinn kaldi raunveruleiki er sá að það er lítið um »vini« í heimi alþjóðastjórnmála. Vissulega geta góð samskipti skipt máli og jafnvel geta samskipti á milli leiðtoga þjóðanna haft talsverð áhrif. Við skulum þó ekki blekkja okkur, þegar öllu er á botninn hvolft þá eru það hagsmunir sem ráða för, vináttan má sín lítils gegn hörðum raunveruleika hagsmunanna sem stýra þjóðunum, því frumskylda ríkisstjórna er að vinna að hag eigin þegna, líkt og við sáum í framferði »vina okkar« í Icesave-deilunni.

Þetta sjónarmið virðist þó ekki stjórna Gunnari Braga, hann lætur aðrar þjóðir spila á sig eins og harmonikku og viðhlæjendur hans dansa með. Á meðan mega Íslendskir hagsmunir og Íslendsk fyrirtæki, sem hann á að vera að verja, blæða og til að bæta gráu ofan á svart þá gengur hann fram í fjölmiðlum og málar okkur sem tökum á okkur höggið sem aðila sem »virðast hugsa meira um næsta ársreikning en hag þjóðarinnar«.

Það er best að ég leiðrétti Gunnar Braga með það. Íslenskur sjávarútvegur hefur ávallt verið tilbúinn til að leggja lóð sín á vogarskálarnar. Íslenskur sjávarútvegur er nettó-greiðandi til samfélagsins í formi venjulegra skatta, auðlindagjalda og annarra slíkra greiðslna. Þá veit ég um mörg sjávarútvegsfyrirtæki út um allt land sem eru jafnframt dugleg við að styrkja nærsamfélagið hvort sem um er að ræða íþróttastarf eða hjálparstarf, af þeirri einu ástæðu að þau vilja byggja upp sterkt og gott samfélag.

Það er alveg ljóst að Íslendskur sjávarútvegur reynir eftir fremsta megni að standa sig þegar kemur að samfélaginu, hverju svo sem Gunnar Bragi eða aðrir vilja halda fram. Það sem er þó ekki ljóst er hvaða hagsmunir það eru sem utanríkisráðherra er svona æstur í að verja og þar með fórna hagsmunum Íslendsku þjóðarinnar fyrir. Gunnar Bragi mætti líta sér nær næst þegar hann slær sig til riddara á fundi félaga sinna, sem hugsa fyrst og fremst hvernig megi eyða peningum en ekki afla þeirra fyrir þjóðarbúið.

 

Fjölmenning – að velja og hafna, eða aðlögun að Islam ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Fjölmenning – að velja og hafna, eða aðlögun að Islam ?

Fyrst birt í Morgunblaðinu 14. janúar 2016.

Jón Magnússon.

Hvað er fjölmenning? Eitthvað sem er gott? Eitthvað sem færir fólk saman og býr til betri heim, upplýstari og ríkari að menningu og góðmennsku. Í orðræðu þeirra sem nota þetta óljósa hugtak virðist oft sem fólk trúi því að fjölmenning sé af hinu góða og muni færa þróuðum ríkjum mikla blessun. Þessi huglæga þráhyggja án vitrænnar skilgreiningar hefur heltekið marga, oftast á fölskum forsendum.

Ísland hefur alltaf verið fjölmenningarland í þeim skilningi að við höfum lært um siði, menningu og sögu fjarlægra þjóða og tileinkað okkur hugmyndir til framþróunar í verkmenningu, listum og lögum. Við lærðum um sögu Grikklands og Róm og baráttu Voltaires og annarra heimspekinga fyrir almennum lýðréttindum. Saga Evrópu er saga fjölmenningar. Þjóðirnar lærðu hver af annarri og tóku upp það besta í lögum, hugmyndafræði og verkmenningu annarra þjóða. Fræðsla um fjarlæg lönd og menningu fór fram í skólastofum og margir heilluðust af ýmsu, sem leiddi til þess að þeir hinir sömu lögðu lönd og álfur undir farartæki og heimsóttu framandi þjóðir og kynntu sér framandi menningu og miðluðu síðan af reynslu sinni.

Aðlögun að hefðbundnu alræði (Sunni-Islam) er ekki til framfara.

Sú fjölmenning sem hér er lýst er allt annað en hugtakið fjölmenning þýðir nú. Í dag byggist fjölmenning vinstri-elítunnar og Islömsku yfirráðahyggjunnar á því að menning og gildismat nýrra minnihlutahópa sé sambærilegt menningu og gildismati meirihlutans. Það þýðir að meirihlutinn getur ekki búist við því eða vænst þess að minnihlutahópurinn taki tillit til menningar meirihlutans. Það felur þá um leið í sér að meirihlutinn verður að þola afstöðu og gjörðir sem meirihlutinn hafnar eins og í tilviki Evrópu í dag hvað varðar múslima.

Fjölmenningarhugmyndin í dag segir að lítilsvirðing Múslima og ofbeldi gagnvart konum og virðingarleysi fyrir þeim sem aðhyllast aðrar trúarskoðanir sé hluti fjölmenningarinnar sem okkur beri að láta afskiptalausan. Þeir sem leyfa sér að hafa skoðun eða afskipti af menningu minnihlutahópsins eru sakaðir um rasisma eða hatursumræðu. Í tímans rás hefur þessi fjölmenningarhugmynd lamað skynsamlegar umræður um innflytjendamál. Þessi skilgreining fjölmenningar og vígorðið sem þetta hugtak er orðið í dag er fjandsamlegt þjóðlegri menningu og þjóðlegum gildum.

Bregðast verður hart gegn útbreiðslu Sunni-Islam.

Við sem höfnum þessari fjölmenningar-skilgreiningu teljum nauðsynlegt að það sé sameiginleg menning, sem er í menntakerfinu, vinnureglum og velferðarkerfi og framkvæmd laga. Það er ekki til að refsa fólki sem er í minnihluta, heldur til að tryggja að allir geti tekið fullkominn þátt í þjóðfélaginu og séu jafnir fyrir lögunum.

Fjölmenningar-trúboðum nútímans annaðhvort sést yfir þá staðreynd eða vilja ekki viðurkenna, að það er stór hópur af velmenntuðu fólki sem aðhyllist Islam og er ákveðið að troða því frumstæða sem þar er að finna fyrst upp á aðra Múslima og síðan ef þeir geta upp á samfélagið allt. Að hafna þeirri fjölmenningu er ekki rasismi heldur heilbrigð skynsemi. Afsökunin fyrir að gera ekki neitt er óskin um að fá að lifa í friði óáreittur. En lífið er barátta og hver tími býður upp á ný tækifæri og nýjar ógnir. Fólk verður að vera reiðubúið til að bregðast við hvoru tveggja af einurð og skynsemi ef vel á að fara. Nú steðjar að ógn nýrrar heildarhyggju, Islamismans, sem verður að bregðast við. Það er sú áskorun sem við stöndum frammi fyrir.

Að grafa undan Íslendskri þjóðmenningu er landráð.

Við erum rík þjóð, sem hefur tekið og tekur vel á móti fólki af mismunandi trúarbrögðum. Við erum öll jöfn fyrir lögunum og lögin verða að taka á öllum með sama hætti. Íslendskur borgari sem hvetur til glæpa eða fremur þá á að þola refsingu án þess að trú hans eða uppruni skipti máli. Sérhvern Íslending sem reynir að grafa undan Íslendska ríkinu og Íslendskri þjóðmenningu ætti að ákæra fyrir landráð. Við getum ekki eftirlátið fólki að fara eftir þeim lögum sem því hentar, en brjóta önnur, til að þjóna furðu-hugtakinu »fjölmenning«. Við bjóðum fólk úr öðru menningarlegu umhverfi velkomið til landsins en við krefjumst þess að það aðlagist samfélaginu og fari að lögum okkar og siðum.

Góð fjölmenning er allt annað en það inntak sem lagt er í orðið fjölmenning í dag. Góð fjölmenning er sú að kynna sér menningu og siði annarra og nýta eftir föngum. Sú fjölmenning sem grefur undan siðum og reglum þjóðfélags okkar eins og fjölmenningar-postular opinberrar umræðu á ljósvaka- og öðrum fjölmiðlum boða er fjölmenning sem leiðir til menningarlegrar uppgjafar Íslendsku þjóðarinnar. Þá mun þjóðin týna tungu sinni og menningu. Eru gælur við hugtakið fjölmenningu á forsendum minnihlutahópa þess virði að við glötum Íslendskri þjóðmenningu og kristilegum gildum?

 

Vinir í raun – auðmjúk þjónusta við nýlenduveldin

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Vinir í raun – auðmjúk þjónusta við nýlenduveldin.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 13. janúar 2016.

Sveinn Guðjónsson.

Gunnar Bragi Sveinsson utanríkisráðherra er maður staðfastur og hvikar ekki frá þeirri sannfæringu sinni að okkur Íslendingum beri að standa fast á stuðningi okkar við viðskiptaþvinganir ESB og Bandaríkjanna gagnvart Rússum. Gildir einu þótt flestum sé ljóst, að hér er um »sýndaraðgerðir« Vesturveldanna að ræða, enda ber enginn skaða af þessum aðgerðum - nema við Íslendingar. Þetta er ekki í fyrsta skipti sem Íslendska þjóðin fær að gjalda fyrir samskipti við »vini og bandamenn« í NATO. Ekki er hér tóm til að rekja alla þá sögu, en nægir að nefna viðskiptaþvinganir Breta í þorskastríðinu, hryðjuverkalögin, Icesave-deiluna, niðurlægjandi viðskilnað Bandaríkjamanna við herstöðina á Miðnesheiði og fjandsamlega framkomu þeirra í garð Íslendinga, þegar lokað var fyrir lánalínur í kjölfar bankahrunsins. Samt höldum við Íslendingar áfram að beygja okkur í duftið og kyssa vöndinn.

Forræði yfir auðlindum.

Rússneska þjóðin hefur aldrei sýnt okkur Íslendingum annað en velvild og vinsemd, jafnvel á tímum ráðstjórnarinnar, og þarf ekki að rekja þá sögu nánar. Gunnar Bragi Sveinsson, og raunar margir fleiri, hafa talið sér trú um að Úkraínudeilan sé sök Rússa, þeir hafi brotið alþjóðalög og fyrir það beri að refsa þeim. Gunnar Bragi orðaði þetta svo að »rússneski björninn hefði farið út fyrir girðinguna«, og átti þá væntanlega við »girðinguna« sem NATO reisti í kringum Rússland við fall Sovétríkjanna. Sjálfsagt hefur sú aðgerð verið í samræmi við »alþjóðalög«, að minnsta kosti þau lög sem Bandaríkjamenn og bandalagsríki þeirra fara eftir þegar þeim hentar.

Þetta er líka sá boðskapur sem vestrænar fréttastofur, sem flestar eru undir stjórn alþjóðlegra stórfyrirtækja, boða með góðum árangri, enda eru Morgunblaðið og fréttastofa RÚV sammála um að átökin í Úkraínu séu runnin undan rifjum Rússa. Ég er ekki sammála þessari túlkun, enda má færa rök fyrir því að Úkraínudeilan snúist fyrst og fremst um forræði yfir auðlindum, sem auðhringar hafa barist um frá lokum kalda stríðsins. Í túlkun vestrænna fréttamiðla á atburðum í Úkraínu er hamrað á yfirgangi Rússa, en minna rætt um útþenslustefnu NATO til austurs allt frá falli Sovétríkjanna. Söguleg og menningarleg samskipti Rússa og Úkraínumanna eru ekki til umræðu eða tengsl Rússlands og Krímskaga aftur í aldir.

Sögustund.

Frá dögum Katrínar miklu hefur Krímskagi lengst af verið talinn Rússneskt landsvæði. Rússneska keisaradæmið og síðar Sovétríkin réðu Krím lengstum frá átjándu öldinni. Nikita Krjústsjov, fyrrverandi leiðtogi Sovétríkjanna, var Úkraínumaður. Hann ákvað árið 1954 að færa Krímskaga undir Úkraínu í tilefni þess að þá voru þrjú hundruð ár frá því að Úkraína varð hluti af Rússneska keisaraveldinu. Þessi geðþóttaákvörðun sovétleiðtogans var tekin í mikilli andstöðu við vilja meirihluta íbúa á Krímskaga, sem flestir tala Rússnesku og líta raunar á sig sem Rússa frekar en Úkraínumenn. Og menn geta spurt sig hvort þessi aðgerð hafi verið í samræmi við »alþjóðalög« á sínum tíma?

Krím hefur verið hluti af Úkraínu frá falli Sovétríkjanna, en notið mikillar sjálfstjórnar. Yfirgnæfandi meirihluti íbúanna vill tilheyra Rússlandi, eins og glöggt kom fram í þjóðaratkvæðagreiðslunni um framtíð Krímskaga árið 2014. Vestrænir fréttamiðlar vilja sem minnst af þessari þjóðaratkvæðagreiðslu vita, heldur hamra á þeirri staðhæfingu að Rússar hafi »innlimað Krímskaga með hervaldi«. Skömmu eftir valdaránið, í ársbyrjun 2014, samþykkti þingið í Kænugarði ný lög þar sem Rússneska var aflögð sem ríkistungumál og Úkraínska varð eina tungumál ríkisins.

Ýmis réttindi minnihlutahópa voru skert og hleyptu þessar aðfarir illu blóði í Rússneskumælandi íbúa Úkraínu, sem mótmæltu af krafti og margir kölluðu eftir stuðningi Rússlands. Rússar segjast hafa svarað því kalli með aðgerðum sínum á Krímskaga og í Austur-Úkraínu. Þetta kalla leiðtogar vesturveldanna »brot á alþjóðalögum«, en ekki er spurt hvort alþjóðalög hafi verið brotin með valdaráninu. Rök hafa verið færð fyrir því að valdarán þetta hafi verið framið að undirlagi ESB og Bandaríkjanna, og tengist það þá væntanlega baráttunni um yfirráð yfir Úkraínskum auðlindum, sem áður er getið. Fyrir þennan málstað telur Gunnar Bragi Sveinsson rétt að fórna hagsmunum Íslendinga upp á nokkra tugi milljarða og rjúfa áratuga vináttu og viðskiptasamband Íslands og Rússlands.

Þáttur Íslendska utanríkisráðherrans.

Það vakti athygli að nokkrum vikum eftir valdaránið í Kænugarði pakkaði utanríkisráðherra Íslands niður í ferðatöskur og hélt í austurveg. Fór hann til fundar við nýskipaða ríkisstjórn í Úkraínu til að lýsa yfir einhliða stuðningi sínum við valdaránið og er ekki vitað til að hann hafi haft umboð Íslendskra stjórnvalda eða þjóðarinnar, hvað þá kjósenda Framsóknarflokksins, til þessarar forkastanlegu framgöngu sinnar á alþjóðavettvangi. Og hann lét eina ferð ekki duga heldur lagði aftur land undir fót til að undirstrika hollustu sína við hin nýju stjórnvöld í Kænugarði. Og hún leyndi sér ekki lotningin, sem ráðherrann sýndi þessum nýju »vinum« sínum, með tilheyrandi bukti og beygingum og skjalfest er á ljósmyndum frá þessum viðburði. Auðvitað vöktu þessir tilburðir Íslendska utanríkisráðherrans athygli ráðamanna í Kreml og ekki ólíklegt að þeir hafi hugsað honum og Íslendsku þjóðinni þegjandi þörfina. Er þar ef til vill komin skýring á harkalegum viðbrögðum Rússa í garð Íslendinga vegna stuðnings við viðskiptaþvinganir ESB og Bandaríkjanna?

Háværar raddir hafa verið uppi um að utanríkisráðherra víki úr embætti vegna afskipta sinna af málinu. Bent hefur verið á að Ísland eigi ekki aðild að Úkraínudeilunni og hafi engum skyldum að gegna gagnvart Bandaríkjamönnum og ESB. Hér sé um að ræða stórveldapólitík, sem á fölskum forsendum sé reynt að klæða í búning sjálfstæðisbaráttu Úkraínumanna. Utanríkisráðherra, sem láti erlend stórveldi draga Ísland inn í slík átök, beri að víkja. Eflaust finnst einhverjum þetta ósanngjarnt í garð Gunnars Braga, en hann virðist vera, eins og fjölmargir aðrir, gegnsýrður af stækri »Rússafóbíu«, sem viðgengst á Vesturlöndum fyrir tilverknað gegndarlauss áróðurs frá Pentagon og Brussel. Sá hroki og yfirgangur sem einkennir afstöðu vesturveldanna í garð Rússnesku þjóðarinnar er ógn við heimsfriðinn að mínu mati, því friður verður aldrei tryggður án þátttöku Rússa. Þrjóska og þráhyggja utanríkisráðherrans í málinu gerir það að verkum að ég get ekki annað en tekið undir þessi sjónarmið varðandi afsögn hans.

 

HAMAS: félag Arabiskra landræningja í Palestínu

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

HAMAS: félag Arabiskra landræningja í Palestínu.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 06. janúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Sunni-Islam er versta sending sem mannkyni hefur borist úr Arabisku eyðimörkinni. Islam er í eðli sínu nógu slæm blanda af átrúnaði og stjórnmálastefnu, en Sunnah er óverjandi fortíðarhyggja. Sunni-Islam er því öfgafull bóksstafstrú, sem lofsyngur ógeðsleg hryðjuverk. Verstu myndir Sunni-Islam er að finna í Sharia-lögum og Jihad, sem umheimurinn hefur mátt þola í 1400 ár.

Merking heldstu hugtaka varðandi Arabana í Palestínu.

1.	Islam: Algjör undirgefni við Allah.
2.	Sunnah: Hefðir í Sunni-Islam sem raktar eru til Muhammad.
3.	Sharia: Hræðileg hegningarlög, aftökur, aflimanir og kúgun kvenna.
4.	Jihad: Grimmúðleg styrjöld í nafni Allah, þar sem allt er leyfilegt.
5.	Bræðralag Múslima: Félag Sunni-Múslima með aðsetur í Egyptalandi.
6.	Al-Azhar háskólinn: Miðstöð Bræðralags Múslima í Karíó.
7.	Palestína: Jórdanía, Ísrael, Gaza og Bakkinn.

HAMAS fylgir stefnu Bræðralags Múslima um útrýmingu Gyðinga.

HAMAS er félag sem stofnað var 1988, af Ahmed Yassin (1937-2004) og Abdel al-Rantissi (1947-2004). Félagið var stofnað sem hernaðar-armur Bræðralags Múslima, með aðsetur í Palestínu og tilgangurinn var að tortíma Ísraelsríki og útrýma Gyðingum. Fyrirætlan þeirra félaga var að stofna ríki Araba sem næði yfir alla Palestínu og byggði á Sunni-Islam. Haft er eftir Rantissi:

»Öll Palestína er helguð Islam og kalífinn Omar bin al-Khattab (583-644) ákvað að landið væri sameign allra Múslima. Þess vegna hefur engin einstaklingur eða hópur heimild að selja það eða hluta sundur.«

»Við munum drepa Gyðinga hvar sem þá er að finna. Gyðingar munu hvergi finna griðarstað, hvort sem þeir komu frá Bandaríkjunum, Rússlandi eða öðrum ríkjum. Við lofum Allah, að ekki einn Gyðingur í Palestínu mun sleppa lifandi. Ísrael verður að þurrka af landakortinu.«

Stefna HAMAS í framkvæmd.

Frá upphafi hefur HAMAS verið andvígt friðarsamningum við Ísrael og í anda sannra Sunni-Múslima hefur ekkert annað en útrýming Gyðinga komið til álita. HAMAS-liðar tala alltaf sín á milli um eignarhald Arabaþjóðar á Palestínu, en þeir tala um Palestínuþjóð þegar mælt er til auðtrúa Vesturlandabúa.

Fyrri útgáfan er rökrétt, því að ekkert Palestínuríki og engin Palestínuþjóð hefur nokkru sinni fyrir-fundist. Arabarnir í Palestínu hafa engin þjóðareinkenni, sem greina þá frá öðrum Aröbum. Arabarnir í Palestínu eiga því engar landa-kröfur á hendur Ísrael, enda var þeim úthlutað því svæði sem núna heitir Jórdanía, en áður Trans-Jordan (Palestína handan árinnar Jordan).

Stefnuskrá HAMAS endurspeglar brengluð viðhorf stofnendanna.

Stefnuskrá HAMAS er einstök heimild um viðhorf Arabanna í Palestínu og upplýsandi um alla öfgafulla Sunni-Múslima. Því er til dæmis haldið fram, að heimstyrjaldirnar báðar hafi verið úthugsað ráðbrugg Gyðinga. Samkvæmt stefnuskránni var Þjóðabandalagið, Sameinuðu þjóðirnar og Öryggisráð SÞ allt tæki Gyðinga til að stjórna heinum. Heldsta heimild Arabanna er lygasagan um »Áætlun öldugaráðs Gyðinga um heimsyfirráð« (Protocols of the Elders of Zion). Um tilurð HAMAS er fjallað í 7. grein:

»Stofnun HAMAS er liður í langri röð atburða sem marka andóf gegn stofnun þjóðríkis Gyðinga. Upprunann má rekja til ársins 1939 og baráttu píslarvottsins Izz al-Din al Kissam og vopnabræðra hans, sem voru meðlimir í Bræðralagi Múslima. Hluti af sömu atburðarás var innrásin 1948 með þátttöku Bræðralags Múslima og Jihad-aðgerðir þess 1968 og síðar.«

Sá Arabi sem nefndur er píslarvottur hét raunar Izz al-Din al-Qassam (1881-1935) og hann var felldur 20. október 1935, ásamt tveimur öðrum Aröbum. Al-Qassam var predikari í Sunni-Islam og hryðjuverkamaður. Al-Qassam nam við Al-Azhar háskólann í Kaíró, eins og margir Islamskir öfgamenn, til dæmis imam Ahmad Seddeeq sem þjónar í Ýmishúsi við Skógarhlíð og er það í eigi Saudi-Arabíu. Al-Qassam stundaði hryðjuverk í Líbíu og Sýrlandi, auk Palestínu.

Arabarnir í Palestínu þjónuðu Saddam Hussein.

Arabisku landræningjarnir fullyrða, að Kalífinn al-Khattab (583-644) hafi gefið þeim Palestinu til sameignar, sem eilíft lén (waqf) undir Islamskri stjórn. Að mati Arabanna, skapaðist svona eignarhald á öllum löndum fyrir botni Miðjarðarhafs, sem tekin voru hernámi. HAMAS viðurkennir því að Arabarnir hafi ekki búið upphaflega í Palestínu, heldur komið sem innrásarher og hafi helgað Allah landið, til hinsta dags. Að Arabarnir komu á svæðið sem landræningjar er auðvitað sagnfræðilega rétt.

HAMAS-liðsmenn eru ekki bara uppteknir við hryðjuverk gegn borgurum Ísraels, heldur eru þeir mikilvirkir í öllum nálægum löndum. Þeir voru liðtækir í Lýðveldisher Saddam Hussein og þessa dagana eru þeir að gera garðinn alræmdan með þáttöku í Daesh. HAMAS er með heilu sveitirnar í þessum samtökum og borin hafa verið kennsl á marga sveitar-foringja. Það sætir undrum að Ísland skuli styðja þessa hryðjuverkamenn, hvort sem þeir berjast undir nöfnunum HAMAS, PLO, Fatah, eða Daesh.

 

Gunnar Bragi Sveinsson: »Ég er ráðherra, þegið þið«

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Gunnar Bragi Sveinsson: »Ég er ráðherra, þegið þið«.

Fyrst birt hjá Samstöðu þjóðar 06. janúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Gunnar Bragi hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra, heldur áfram að belgja sig út og vinna þjóðinni stórkostlegan skaða. Ef alvara málsins væri ekki jafn mikil og raun ber vitni, þá væri framganga ráðherrans stórkostlegt grín. Í gær (05. janúar 2016) í viðtali við RÚV og undir fyrirsögninni: »Ekki hægt að verðleggja fullveldi þjóða« segir Gunnar Bragi:

»Eins og svo margt, því miður, sem hefur komið frá SFS og þeir halda alltaf illa á sínum málum. Hann segir nú held ég í einhverju viðtali þarna, spyr hvort ég sé hluti af ríkisstjórninni og það er ég en það er hann hins vegar ekki. Og ekki heldur SFS.«

Þetta er ekki boðlegur málflutningur, en álíka ummæli hafa áður sést frá ráðherranum. Hann er að hnýta í SFS með tilvísun í einhvert óþekkt mál og reyna að afsaka sig með því að fullyrða, að SFS haldi alltaf illa á sínum verkefnum. Réttlát gagnrýni á ráðherrann hefur nákvæmlega ekkert að gera með þá spurningu hvort gagnrýnandinn hafi hugsanlega ekki staðið sig vel ? Þetta er auðvitað aumkunarverður útúrsnúningur og til mikillar skammar að Íslendskur ráðherra skuli svara réttmætum spurningum með skætingi.

Að gagnrýni formanns SFS á fullan rétt á sér, liggur í augum uppi. Eins og flestum landsmönnum, leikur formanni SFS hugur á að vita hvort samráð hafi verið innan ríkisstjórnarinnar um heimskulega og skaðlega afstöðu utanríkisráðherrans. Skíta-mulningur Gunnars Braga er mjög hliðstæður ummælum Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur, sem 24. nóvember 2008 hrópaði í bræði yfir fullan sal í Háskólabíó: »Þið eruð ekki þjóðin !«

Svo finnur Gunnar Bragi upp á því að blanda »fullveldi þjóða« inn í sullum-bullið. Hann hefur greinilega ekki hugmynd um hvað »fullveldi« merkir, en líklega er hann að hugsa um »sjálfstæði ríkja«, sem er allt annað hugtak. »Fullveldi« varðar stjórnarform ríkja og er þýðing á Danska orðinu »magtfuldkommenhet«. Sjá: Hugtakið »fullveldi þjóðar« hefur ekki sömu merkingu og »sjálfstæði ríkis«.

Líklega kom orðið »fullveldi« fyrst fyrir á prenti 14. febrúar 1874, í »Konunglegri auglýsingu til Íslendinga«, sem birt var vegna stjórnarskrár sem Christian IX konungur Danmerkur þóttist »gefa« Íslendingum. Íslendingar höfðu auðvitað aldregi afsalað sér fullveldi þjóðarinnar og því gerði Jón Guðmundsson (1807-1875) ritstjóri mikið grín að »gjöf« konungs.

Gunnar Bragi, utanríkisráðherrann »hugum-stóri« segist vilja fórna mikilvægum hagsmunum Íslands, vegna fullveldis Úkraínu. Burtséð frá því að hann veit ekki hvað fullveldi merkir, þá spyrja landsmenn –og líka formaður SFS- hvernig það megi vera að fullveldi Úkraínu sé Íslendingum svo mikils virði að það sé öllu öðru verðmætara. Er forgangsröð ráðherrans ekki röng, að taka hagsmuni Úkraínu framar öllu sem Íslendskt er ? Dæmi hver fyrir sig, en ummæli ráðherrans eru svona:

»Þátttaka okkar í þessum þvingunum byggir á því að alþjóðalög og samningar voru þarna brotnir og við byggjum okkar fullveldi og landamæri á því að réttindi séu virt og alþjóðasamningar. Og þá spyr maður sig, hvernig verðleggjum við slíkt? Hvernig verðleggjum við fullveldi, ef við byggjum okkar efnahag meðal annars á samningi um veiðar og að landhelgin sé virt? Er það fimm milljarða virði, tólf eða fimmtán? Ég velti fyrir mér hvernig setjum við verðmiða á það? Ég þekki engan stjórnmálamann, og fáa Íslendinga sem eru tilbúnir til að verðleggja slíkt.«

 

Þorsteinn Pálsson um viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Þorsteinn Pálsson um viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi.

Fyrst birt hjá Samstöðu þjóðar 01. janúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Þorsteinn Pálsson fyrrverandi forsætisráðherra er þekktur fyrir ólund, allt frá því að hann var settur út í kuldann hjá Sjálfstæðisflokknum. Eins og margir muna, skeði þetta á Landsfundi 1991, þegar Davíð Oddsson bolaði honum úr formennsku í flokknum. Auk ólundar, er Þorsteinn einnig þekktur fyrir þekkingarleysi og heimskulegan málflutning.

Fyrir stuttu samdi Þorsteinn ritsmíð um viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi, sem birtist á Hringbraut 19. ágúst 2015, undir heitinu »Utanríkisráherra með undirtökin«. Þarna fer Þorsteinn frjálslega með staðreyndir og virðist engan skilning hafa á hagsmunum Íslands. Hans umhyggja er öll með Vestrænum »vinaþjóðum«, sérstaklega þeim sem lögðu sig fram við að koma Íslandi á kné með Icesave-kúguninni.

Er það grundvallarbreyting að gæta hagsmuna Íslands ?

Flestum er ljóst, að viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi stafar einungis af þjónkun ríkisstjórnarinnar við ESB (Evrópusambandið). Ekkert í EFTA-samningnum knýr á um þessa afstöðu og ekkert í samningnum um EES (Evrópska efnahagssvæðið) gerir ráð fyrir þessari fylgispekt. Þorsteinn reynir að gera tortryggilegt, að SFS (Samtök fyrirtækja í sjávarútvegi) hefur harðlega gagnrýnt viðskiptastríðið við Rússland. Almenningur hefur ekki síður gagnrýnt viðskiptastríðið, en það þjónar ekki tilgátu Þorsteins að nefna almenna fordæmingu þjóðarinnar.

Viðskiptastríðið varðar mest makríl-sölur til Rússlands og einmitt á makríl frá Íslandi hefur ESB sett 18% refsitoll. Utanríkisráðherra þóttist ætla að taka upp viðræður við ESB um að aflétta tollinum, en engir fundir virðist hafa farið fram um málið. Í fyrstu sagðist utanríkisráðherrann »hugum-stóri« vera að bíða eftir að starfsmenn ESB kæmu úr sumarleyfi, en núna þegir hann sem fastast og er engu líkari en »steinbítskjafti í skelfiski«. Það er meira en undarlegt, að Ísland skuli kosta miklu meira til í efnahgsstríði við Rússland, en ESB og NATO-ríkin sem hófu deiluna.

Að mati Þorsteins varðar afstaða SFS ekki hagsmuni sjávarútvegs og auðvitað ekki hagsmuni þjóðarinnar, heldur stafi af því sem hann nefnir »djúpar pólitískar rætur«. Þorsteinn telur að Kaupfélag Skagfirðinga standi fyrir andófi gegn »sjálfsagðri« fylgispekt Íslands við NATO og ástæðan séu tengsl kaupfélagsins við Rússland. Þorsteinn virðist telja að kaupfélagið stjórni ekki bara SFS, heldur einnig Morgunblaðinu og auðvitað þá ritstjóra þess Davíð Oddsyni. Samsæris-tilgáta Þorsteins er vissulega frumleg, en það er líka það eina jákvæða sem hægt er að segja um hana. Kjarna tilgátunnar útskýrir Þorsteinn svona:

»Ofsafengin árás Morgunblaðsins á utanríkisráðherra og embættismenn utanríkisráðuneytisins og harkaleg gagnrýni Kaupfélags Skagfirðinga, sem jafnframt annast ræðismennsku fyrir Rússland, setti málið óneitanlega í pólitískt samhengi. Kaupfélagið er eins og kunnugt er einn helsti áhrifaaðilinn í útgáfufélagi Morgunblaðsins.«

Til skýringar, má bæta því við, að tengsl kaupfélagsins við Rússland eru þau að Ólafur Ágúst Andrésson forstöðumaður kjötafurðastöðvar kaupfélagsins var 2014 skipaður heiðurskonsúll Rússlands, fyrir Norðurland. Ekki er vitað til að neinn annar en Þorsteinn Pálsson hafi séð neitt afhugavert við þessa skipun.

Samsæris-tilgáta Þorsteins er bara froða.

Nú hefði maður búist við að Þorsteinn myndi setja fram staðreyndir til stuðnings hinu umfangsmikla samsæri sem hann er búinn að upplýsa um. Samkvæmt Þorsteini, er Kaupfélag Skagfirðinga búið að virkja sambönd sín hjá SFS og Morgunblaðinu til að gæta hagsmuna Rússlands. Þeir hagsmunir eru fólgnir í að viðskiptabanninu verði aflétt, svo að Rússar geti aftur farið að kaupa makríl af Íslandi.

Í stað þess að fylgja eftir tilgátu sinni, snýr Þorsteinn algerlega við blaðinu og heldur því nú fram, að Rússland vilji alls ekki kaupa meiri makríl. Þvert á móti hafi Rússar ekki efni á að kaupa makríl. Þeir eigi engan gjaldeyri (líklega ekki heldur neinar Rúblur) vegna djúprar efnahags-kreppu. Þorsteinn nefnir ekki, að Rússland kaupir nú allan þann makríl sem Fjæreyjar geta selt þeim. Frá þessari nýgju tilgátu segir Þorsteinn svona:

»Hafa verður í huga að markaðserfiðleikarnir í Rússlandi voru byrjaðir á síðasta ári. Það er með öðrum orðum langt síðan ljóst var að Rússar gætu ekki haldið áfram að kaupa makríl á sama verði. Kvartanir útvegsmanna hófust löngu áður en innflutningsbannið var sett. Rússland er einfaldlega í djúpri kreppu og á ekki lengur gjaldeyri til að kaupa makríl á hærra verði en aðrir.«

Þrátt fyrir að málflutningur Þorsteins fram að þessu sé óskiljanlegur, í ljósi andstæðra röksemda, lætur hann ekki staðar numið. Hann heldur því fram, að tapaðar útflutningstekjur, svo nemur árlega nokkrum tugum milljarða króna, séu smá-aurar og segir þær »jafngilda aukningu í tekjum ferðaþjónustunnar á einum eða tveimur mánuðum«. Líklega hefur hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra séð grein Þorsteins, því að fyrir skömmu síðan impraði hann á ríkisstyrkjum til þeirra fyrirtækja sem tapa á viðskiptastríðinu.

Er herkostnaður af viðskiptastríðinu bara eðlilegar verðsveiflur ?

Að mati Þorsteins er tapið af viðskiptastríðinu léttvægt og innan marka eðlilegra verðsveiflna. Hann vill meina að eiginfé í sjávarútvegnum sé svo mikið að ekkert skaði að greinin tapi í nokkur ár. Sama gildir þá væntanlega einnig, að starfsmenn í sjávarútvegi og sveitarfélögin á landsbyggðinni eigi orðið svo miklar eignir, að sjálfsagt sé á fórna þeim á altari ESB. Þorsteinn segir:

»Sú markaðssveifla sem hér er um að ræða er vel innan þeirra marka sem sjávarútvegurinn ræður við. Það hljóta því að vera aðrar ástæður en þær sem lúta að hagsmunum greinarinnar sem knýja menn til að grafa undan þessari forsendu fiskveiðistjórnunarkerfisins með pólitískri kröfu um að kúvenda utanríkispólitíkinni.«

Flækjustigið í málflutningi Þorsteins fer bara vaksandi. Til dæmis fer hann að tala um »pólitík öfgaflokka lengst til hægri í evrópskum stjórnmálum«. Hugsanlega er hann að vísa til þeirra hópa sem nefndir hafa verið »ný-nazistar« og stóðu fyrir valdaráninu í Úkraínu 2014, að undirlagi NATO-ríkjanna. Ef þetta er rétt skilið, verður ennþá erfiðara að skilja málflutning Þorsteins.

Þorsteinn er greinilega þrælbundinn í hugsunarhátt Kalda stríðsins, því að hann virðist álíta að utanríkisstefna Íslands sé fólgin í því að fylgja ESB/NATO út í hvaða mýrarfen sem »vinaþjóðum« okkar dettur í hug að etja Íslandi út í. Fyrir liggur að Bandaríkin hafa gert stórkostleg mistök í utanríkismálum, allt frá sprengjuárásum á Júgóslavíu 1999 til atlögunnar gegn stjórn Sýrlands, með stuðningi við Daesh – Ríki Allah. Skoðun Þorsteins, um skilyrðislausa hlýðni við »vinaþjóðirnar«, verður að mótmæla hástöfum.

Utanríkisstefna og hagsmunir þjóðarinnar.

Allir vita að NATO lýsti því yfir í Rúmeníu 2008, að Úkraína væri svo gott sem orðin aðili að NATO og þessari yfirlýsingu mótmælti Rússland harðlega og sagðist ekki myndu sætta sig við NATO-herji á landamærum sínum. Viðskiptastríð ESB gegn Rússlandi hófst þegar Rússland tók aftur Krímskagann, sem Úkraínu hafði verið »lánaður« 1954. Einnig er þekkt að í Austur-Úkraínu er búsettur fjöldi Rússa, sem ekki er sáttur við að lúta byltingarstjórninni í Kænugarði.

Það var inn í þessar deilur sem Ísland flæktist, meðal annars til að fylgja eftir ótrúlegu flandri og kokhreysti utanríkisráðherrans »hugum-stóra«. Þorsteinn virðist argur vegna þess að »vestrænu samstarfi« er ekki gert nógu hátt undir höfði í stjórnarsáttmála núverandi ríkisstjórnar. Hann talar um að fyrirætlan ríkisstjórnarinnar sé »að færa Ísland í hóp nýmarkaðsríkja með Rússlandi og Kína«. Varla bendir viðskiptastríðið við Rússland til þess, en Þorsteinn virðist sjá bandamann í utanríkisráðherranum »hugum-stóra« því að hann hafi sýnt aðgerðarleysi við að framfylgja breyttri stefnu ríkisstjórnarinnar. Þorsteinn segir:

»Utanríkisráðherra hefur lítið aðhafst til að koma þessu markmiði stjórnarsáttmálans í framkvæmd. Ekki er því ósennilegt að meiri áhugamenn um þessa stefnubreytingu í stjórnarflokkunum hafi ákveðið að þyrla upp moldvirðri í kringum makrílinn til þess að hrinda utanríkisráðherra út í framkvæmd hennar án umræðu um grundvallaratriði utanríkisstefnunnar og framtíðarhagsmuni þjóðarinnar í þeim efnum.«

Þótt málflutningur Þorsteins sé mótsagnakenndur og þvælinn, er þó hægt að greina að kjarninn í boðskap hans er tryggð við NATO og »vestrænt samstarfi«. Að mínu mati er svona hugsunarlaus undirgefni við erlend ríki, ekkert annað en landráð. Auk þess er það rangt, að yfirlýsta hlutleysistefnu Íslands beri að túlka á þann hátt sem Þorsteinn gefur sér. Ísland hefur alla burði til að hafa sjálfstæða utanríkisstefnu og ber að hafna þátttöku í heimskulegum refsiaðgerðum gegn vinaþjóð eins og Rússlandi.

Jafnframt ber Íslandi að stíga fram fyrir skjöldu til aðstoðar fámennum þjóðum sem berjast fyrir eigin þjóðríki. Hér má til dæmis nefna Ísrael og Kúrdistan, en bæði Gyðingar og Kúrdar eiga í höggi við öfga-Múslima, sem aðhyllast Sunni-Islam. Ef Íslendingar vilja endilega setja einhver ríki í viðskiptabann, þá ættu það að vera Tyrkland, Kúveit og Saudi-Arabía, sem stjórnað er af Sunni Múslimum og styðja hryðjuverka-starfsemi um allan heim.