Sunni-Islam fordæmir ekki hryðjuverk, heldur hvetur til þeirra

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Sunni-Islam fordæmir ekki hryðjuverk, heldur hvetur til þeirra.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 11. febrúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Fréttablaðið birti grein 09.12.2015 undir heitinu »Íslam fordæmir hryðjuverkastarfsemi«, eftir Mansoor Ahmad Malik. Hann er »imam« (trúarleiðtogi) hjá Ahmadiyya Múslimum, að Kirkjuteigi 9. Ahmadiyya var stofnað 1889 á Indlandi, af Mirza Ghulam Ahmad (1835-1908). Talið er að um 1% af Múslimum í heiminum séu fylgjendur safnaðarins og fyrirfram mætti ætla, að trúarleiðtoginn myndi einungis vera talsmaður eigin safnaðar.

Ahmadiyya er einn þriggja Múslima-safnaða á Íslandi og er hver þeirra með sína mosku. Sunni-Islam söfnuður er með mosku í Ýmishúsinu við Skógarhlíð og er húsnæðið í eigu Saudi-Arabíu, sem eru heimaslóðir Sunni-Islam. Þrátt fyrir þessar moskur, er Reykjavík að mestu laus við ásýnd Islams og þetta kunna margir að meta. Borgarstjórn virðist því miður ákveðin að breyta svip borgarinnar, því að hún hefur gefið land undir enn eina moskuna.

Lúta allir Múslimar hugmyndafræði Sunni-Islam ?

Ahmadiyya er talinn vera friðsamur söfnuður, en sama verður ekki sagt um alla söfnuði Islam. Það verður því að teljast furðulegt, að í grein sinni gerir trúarleiðtoginn engan greinarmun á viðhorfum hinna ýmsu safnaða Islams. Hann fullyrðir, að Islam í heild sinni fordæmi hryðjuverk og þar á meðal hlýtur að vera Sunni-Islam. Þess má geta, að Ahmadiyya beinir trúboði sínu að Kristnu fólki, en ekki að Sunni-Múslimum, þar sem siðbótar er sannanlega þörf. Trúarleiðtoginn segir:

»Nýlegar árásir í París eða hvar sem er annars staðar í heiminum eins og í Líbanon, Malí og áframhaldandi stríðið í Sýrlandi o.s.frv. sem leiða til þess að saklaust fólk lætur lífið eru gríðarlega villimannlegar og algjörlega gegn kenningum Íslams. Hinn heilagi Kóran kennir á skýran hátt að sé jafnvel ein saklaus manneskja drepin er það í eðli sínu líkt því að drepa allt mannkynið.«

Kóraninn, vers 5:32.

Framangreind tilvitnun er fölsuð, því að sem útlærður »imam« veit hann hvað stendur í »hinum heilaga Kóran«. Hann fullyrðir að í Kóraninum standi: »að sé jafnvel ein saklaus manneskja drepin er það í eðli sínu líkt því að drepa allt mannkynið«. Hugtakið »saklaus manneskja« er auðvitað teygjanlegt, en látum það liggja á milli hluta. Þessi falsaða tilvitnun er tekin úr versi 5:32:

»Við (Muhammad) settum þess vegna Börnum Ísraels (Gyðingum) þau lög, að ef einhver þeirra myrti Múslima – nema það væri hefnd fyrir morð á Múslima eða hefnd fyrir að boða Múslimum villutrú – yrðu afleiðingarnar sambærilegar við að hann hefði myrt alla þjóðina, en hins vegar ef einhver Gyðingur bjargaði lífi Múslima væri það sambærilegt við að bjarga öllu mannkyni.« (vers 5:32).

Kóraninn, vers 5:33.

Verið er að lýsa hversu alvarlegt brot það er, að Gyðingur myrði Múslima. Undantekning er veitt, ef morðið er hefnd fyrir morð á Múslima eða hefnd fyrir að boða Múslimum villutrú. Samkvæmt Sharia-lögum eru því ekki allir jafnir og þetta er hliðstætt mismunun gagnvart kvennfólki. Nærsta vers »hins heilaga Kórans« lýsir refsingum þeirra sem heyja styrjöld gegn Múslimum, eða boða þeim villutrú. Vers 5:33 hljóðar:

»Sannarlega er refsing þeirra, sem heyja styrjöld gegn Allah og sendiboða hans (Muhammad) eða boða trúvillu (Gyðingatrú eða Kristni), engin önnur en dauðarefsing, eða krossfesting, eða að báðar hendur þeirra og báðar fætur verða höggnar af, eða þeir gerðir útlægir. Í þessum heimi verður niðurlæging þeirra fullkomin og handan dauðans bíða þeirra hræðilegar kvalir.« (vers 5:33).

Með vers 5:32 og 5:33 í huga, er útilokað að samþykkja boðskap trúarleiðtogans. Sú fullyrðing »að Islam sé boðskapur friðar« er algjörlega fráleit, jafnvel þótt huglausir þjóðarleiðtogar á Vesturlöndum hafi lagst svo lágt að taka undir hana. Margir Múslimar haga lífi sínu í samræmi við hugmyndafræðina sem þeir aðhyllast, en auðvitað ekki allir. Hryðjuverk, limlestingar og kvennfyrirlitning eru sterkir þættir í Sunni-Islam og allur heimurinn fær að líða fyrir boðskapinn sem eignaður er Allah.

Hugmyndaheimur Islam er framandi Kristnu fólki.

Heimurinn stendur agndofa gagnvart hatursfullum boðskap Sunni-Islam og hryðjuverkum í nafni Allah. Auk þess að vera trúarbrögð er Islam frumstæð hugmyndafræði, sem fyrirskipar útbreiðslu með Jihad-hryðjuverkum og kúgun með harðneskjulegum Sharia-lögum. Þessi ófögnuður lætur ekkert ósnert. Önnur viðhorf ríkja í Kristni, því að Jesús sagði: »Gjaldið keisaranum það sem keisarans er og Gvuði það sem Gvuðs er.« Líklega er þetta mikilvægasta leiðsögn sem Kristni hefur gefið mannkyni.

Islam sem hugmyndafræði birtist á rituðu formi í Kóraninum, Hadítum (frásagnir Muhammads) og Sira (æfisaga Muhammads) og er því einn boðskapur og óbreytanlegur. Sunni-Múslimar eru bókstafstrúar, en aðrir söfnuðir virðast fremur hófsamir. Vestræn samfélög mega ekki gera þau mistök að meðhöndla alla Múslima með sama hætti. Sunni-Islam ættu öll samfélög að banna og beita uppfræðslu til að milda viðhorf þeirra Múslima sem fá landvist. Náðst hefur góður árangur við að lækna áfengissýki og hliðstæðum aðferðum ætti að vera hægt að beita gegn Islam.

 

Hryðjuverkasamtökin PLO, Fatah og mújahidinn Yasser Arafat

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Hryðjuverkasamtökin PLO, Fatah og mújahidinn Yasser Arafat.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. janúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Palestína -Konungsríki Davíðs og Salomons- var hluti Tyrkjaveldis til loka heimsstyrjaldarinnar fyrri. Eftir stríðið fól Þjóðabandalagið Bretlandi að stjórna Palestínu og undirbúa stofnun Ísraels. Vegna olíu-hagsmuna Bretlands var Ísrael ekki stofnað fyrr en 1948. Daginn eftir hóf hópur Arabaríkja útrýmingar-stríð gegn Ísrael, sem Gyðinum tókst að hrinda með hugrekki og fórnfýsi.

Árásarríkin voru öll í Arababandalaginu, sem Bretland hafði beitt sér fyrir að var stofnað 1945. Tilgangur Arababandalagsins var að samræma hernað gegn þjóðríki Gyðinga, sem í 30 ár hafði verið ljóst að yrði stofnað. Frá upphafi var Arababandalagið andvígt tveggja ríkja lausninni, sem Arabarnir í Palestínu krefjast í dag. Arabarnir þóttust vissir um að þeir gætu útrýmt Gyðingum og lagt þjóðríki þeirra í rúst og höfnuðu því friði.

Arababandalagið stofnaði PLO til að útrýma Gyðingum.

PLO, sem er á meðal alræmdustu hryðjuverkasamtaka heims, var stofnað 1964 á fundi Arababandalagsins í Kaíró. Skilgreint markmið PLO er að yfirtaka Palestínu með vopnavaldi og útrýma Gyðingum. PLO var skipulagt sem regnhlífar-samtök, sem stjórna breytilegum fjölda hryðjuverka-hópa. Við stofnun PLO var starfandi hryðjuverka-félagið Fatah sem stofnað var 1958, en gekk til liðs við PLO árið 1967.

Fatah tók fljótlega öll völd í PLO og 1969 varð Yasser Arafat formaður PLO. Þetta ár framdi Fatah 2.432 hryðjuverk í Ísrael, sem gladdi Gyðingahatara á Íslandi, ekki síður en í Arabaheiminum. Eftir að Fatah gekk til liðs við PLO hefur ekki verið hægt að greina á milli þessara hryðjuverkasamtaka, en gagnvart umheiminum hefur PLO verið markaðssett sem stjórnmála-samtök. Heldsta verkefni PLO er að afla Aröbunum stuðning erlendis, einkum að fá viðurkenningu ríkja og betla peninga. Það er nöturlegt, að Alþingi Íslendinga veitti PLO viðurkenningu 29. nóvember 2011.

Sem dæmi um villimannlega hegðun PLO, má nefna hertöku Ítalska skemmtiferðaskipsins Achille Lauro, 07. október 1985. Hertakan var gerð í nafni PLF, eins af hryðjuverkahópum PLO. Um borð var 69 ára Bandaríkjamaður Leon Klinghoffer, fatlaður og bundinn hljólastól. Leon sem var Gyðingur, var drepinn af algjöru miskunarleysi og líki hans varpað fyrir borð. Morði hans var fagnað af Gyðingahöturum á Íslandi, ekki síður en í Arabaheiminum. Annað dæmi um ómanneskjuleg hryðjuverk PLO, er fjöldamorðin á Ólympíu-leikunum í Munchen 1972. Þar voru 11 manns úr frjálsíþrótta-liði Ísraels myrtir.

Stefnuskrá PLO opinberar glæpsamlegan tilgang.

Arabarnir í Palestínu vita auðvitað, að þeir eru landræningjar, en þessa staðreynd reyna þeir að leyna fyrir umheiminum. Það er þó engin galdur að komast að sannleikanum. Allar staðreyndir málsins liggja fyrir og verða ekki duldar læsu fólki. Hugtakið Palestínu-þjóð er fjarstæða, sem Arabarnir nota í áróðri á Vesturlöndum. Sín á milli tala þeir alltaf um Araba-þjóð, sem er réttnefni. Í stefnuskrá PLO segir:

»Palestína er föðurland Arababiskra Palestínu-manna. Palestína verður ekki aðskilin frá Arabiska meginlandinu og Palestínu-menn eru órjúfanlegur hluti Araba-þjóðarinnar. Palestína er ódeilanleg landfræðileg eining, með þeim landamærum sem hún hafði sem umsjónarsvæði Bretlands.«

Eins og þarna kemur fram, skilja Arabarnir fullvel, að auk Ísraels, Gaza og Bakkans, nær Palestína (umsjónarsvæði Bretlands) einnig yfir Jórdaníu. Án heimildar afhenti Bretland Aröbunum Jórdaníu (Trans-Jordan), sem er 77% af Palestínu. Arabisku landræningjarnir eru því nú þegar búnir að fá allt of mikið af landi hins forna konungríkis Davíðs og Salómons. Stefnuskráin sýnir að 1964 gerðu landræningjarnir ráð fyrir að Ísrael yrði hluti af Jórdaníu og ekki sjálfstætt ríki, eins og þeir tuða um í dag.

Yasser Arafat grimmur hryðjuverkamaður.

Yasser Arafat (1929-2004) einn grimmasti hryðjuverkamaður heims, var fæddur í Kaíró, sonur Egypts kaupmanns. Arafat gekk til liðs við Bræðralag Múslima um 1955, þar sem faðir hans hafði verið meðlimur. Hryðjuverkahópinn Fatah stofnaði Arafat 1958 í Kúveit, þar sem hann naut skjóls um hríð. Fatah var sameinað PLO 1967 og 1969 varð Arafat formaður PLO. Arafat ruddi allir andstöðu innan PLO/Fatah úr vegi með skefjalausri grimmd.

Arafat hafði einstakt lag á að bera sig illa og þrátt fyrir að hann héldi sínu Egyptska vegabréfi, þóttist hann vera flóttamaður sem hvergi ætti heimilisfang. Arafat og PLO/Fatah höfðu höfuðstöðvar í mörgum Araba-ríkjum og nutu stuðning þeirra. Á endanum slettist þó alltaf upp á vinskapinn og Arafat var rekin úr landi. Þannig voru höfuðstöðvarnar í Jórdaníu 1962-1971, Líbanon 1971-1982 og Túnis 1982-1993.

Arafat var þekktur fyrir gífuryrði , eins og til dæmis: »Við þekkjum bara eitt orð –Jihad, Jihad, Jihad, Jidad-. Þeim sem ekki kunna að meta það, fá ekki annað að drekka en sopa af Dauða-hafinu.« og »Við höfum í hyggju að þurrka út Ísraels-ríki og reisa hreint ríki Palestínu-Araba. Við munum gera líf Ísraela óbærilegt, með sálrænum hernaði og mannfjölgun Araba. Við Palestínu-Arabar ætlum að yfirtaka allt land Gyðinga, þar á meðal Jerúsalem.«

 

 

Dans hégómans – með fjöregg þjóðarinnar

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Dans hégómans - með fjöregg þjóðarinnar.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 23. janúar 2016.

Ólafur Hannesson.

Undanfarið hefur hæstvirtur utanríkisráðherra, Gunnar Bragi, farið mikinn í fjölmiðlum í tengslum við innflutningsbann Rússa á Íslendskar vörur, þar hefur hann reynt að klæða þátttöku Íslands í þessum refsiaðgerðum í hetjulegan búning.

Rétt er að taka fram að ég er hlutdrægur, ég starfa hjá fyrirtæki í sjávarútvegi sem hefur orðið fyrir tapi vegna þessara aðgerða og sé fram á að tapa háum upphæðum til viðbótar ef ekkert er að gert. Eðlilega hef ég mínar efasemdir um þetta ævintýri ráðherrans, finnst þetta dýru verði keypt svo utanríkisráðherra geti spilað sig sem stóran karl úti í heimi.

Gunnar Bragi telur sjávarútveginum stjórnað af illmennum.

Ráðherranum hefur verið tíðrætt um nauðsyn þess að sjávarútvegurinn fórni minni hagsmunum fyrir meiri. Gott og vel, það er ágætis hugsun, en hverjir eru þessi hagsmunir sem Gunnar Bragi biður okkur um að fórna fyrir? Aldrei hefur utanríkisráðherra sýnt fram á að með þessum aðgerðum sé verið að vinna með hagsmuni Íslands í huga, þvert á móti hefur þessi aðgerð einungis skaðað Íslendska hagsmuni það best ég veit.

Það er sorglegt að sjá utanríkisráðherra ganga fram með þeim hætti sem hann hefur gert, hann málar sjávarútveginn sem sjálfselsk illmenni sem hann þori að standa uppi í hárinu á. Svo kemur kórinn sem er sammála honum, kóar með og bendir á »vondu« stórfyrirtækin sem græði svo mikið að þau hafi nú efni á að fórna fyrir málstaðinn. Það sem fylgir ekki sögunni er að það eru líka við, litlu og meðalstóru fyrirtækin sem tökum á okkur höggið. Ég sé fram á erfitt ár með ákveðna vöruflokka sem fóru áður til Rússlands en við höfum ekki markað fyrir eins og staðan er í dag. Þetta finnst Gunnari Braga lítið mál, enda er auðvelt að rífa kjaft þegar þú þarft ekki persónulega að greiða fyrir skaðann.

Tjónið af viðskiptastríði við Rússland snertir alla Íslendinga.

Það eru svo ekki einungis fyrirtækin sjálf sem tapa á þessu ævintýri, ég mun hafa færra fólk í vinnu vegna þessa og þeir starfsmenn sem ég hef nú þegar fá minni yfirvinnu. Þetta hefur svo að sjálfsögðu frekari áhrif þar sem að ég þarf að kaupa minni þjónustu frá öðrum, færri vörur og þar sem að ég og óbeinir aðilar fáum minni tekjur, þá er minna sem kemur í ríkissjóð á endanum. Svona gerist um allt land, safnast þegar saman kemur, en þetta þykir ekkert tiltökumál hjá utanríkisráðherra.

Gunnar og meðreiðarsveinar hans hafa réttlætt þessa ákvörðun með því að benda á brot Rússa gagnvart alþjóðalögum. Enginn efast um að ráðamenn í Moskvu eru ekki prúðustu piltarnir í heiminum, hvorki þegar kemur að framferði þeirra gagnvart nágrönnum sínum eða samborgurum. En ef það á að vera eitthvert leiðarljós með því hvaða þjóðir viðskipti eru stunduð við, þá er ég hræddur um að þá yrði lítið um alþjóðaviðskipti. Hægt er að benda á önnur ríki sem ráðherrann gerir enga athugasemd við að stunda viðskipti við en eru þó ekki síðri brotamenn heldur en Rússland, nægir þar að nefna Tyrkland og ýmis harðræðisríki Mið-Austurlanda - ráðherrann virðist þó ekki veigra sér við að fá sér kaffi og kruðerí með erindrekum þeirra!

Allar ríkistjórnir, nema sú Íslendska, gæta hagsmuna eigin þegna.

Hinn kaldi raunveruleiki er sá að það er lítið um »vini« í heimi alþjóðastjórnmála. Vissulega geta góð samskipti skipt máli og jafnvel geta samskipti á milli leiðtoga þjóðanna haft talsverð áhrif. Við skulum þó ekki blekkja okkur, þegar öllu er á botninn hvolft þá eru það hagsmunir sem ráða för, vináttan má sín lítils gegn hörðum raunveruleika hagsmunanna sem stýra þjóðunum, því frumskylda ríkisstjórna er að vinna að hag eigin þegna, líkt og við sáum í framferði »vina okkar« í Icesave-deilunni.

Þetta sjónarmið virðist þó ekki stjórna Gunnari Braga, hann lætur aðrar þjóðir spila á sig eins og harmonikku og viðhlæjendur hans dansa með. Á meðan mega Íslendskir hagsmunir og Íslendsk fyrirtæki, sem hann á að vera að verja, blæða og til að bæta gráu ofan á svart þá gengur hann fram í fjölmiðlum og málar okkur sem tökum á okkur höggið sem aðila sem »virðast hugsa meira um næsta ársreikning en hag þjóðarinnar«.

Það er best að ég leiðrétti Gunnar Braga með það. Íslenskur sjávarútvegur hefur ávallt verið tilbúinn til að leggja lóð sín á vogarskálarnar. Íslenskur sjávarútvegur er nettó-greiðandi til samfélagsins í formi venjulegra skatta, auðlindagjalda og annarra slíkra greiðslna. Þá veit ég um mörg sjávarútvegsfyrirtæki út um allt land sem eru jafnframt dugleg við að styrkja nærsamfélagið hvort sem um er að ræða íþróttastarf eða hjálparstarf, af þeirri einu ástæðu að þau vilja byggja upp sterkt og gott samfélag.

Það er alveg ljóst að Íslendskur sjávarútvegur reynir eftir fremsta megni að standa sig þegar kemur að samfélaginu, hverju svo sem Gunnar Bragi eða aðrir vilja halda fram. Það sem er þó ekki ljóst er hvaða hagsmunir það eru sem utanríkisráðherra er svona æstur í að verja og þar með fórna hagsmunum Íslendsku þjóðarinnar fyrir. Gunnar Bragi mætti líta sér nær næst þegar hann slær sig til riddara á fundi félaga sinna, sem hugsa fyrst og fremst hvernig megi eyða peningum en ekki afla þeirra fyrir þjóðarbúið.

 

Fjölmenning – að velja og hafna, eða aðlögun að Islam ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Fjölmenning – að velja og hafna, eða aðlögun að Islam ?

Fyrst birt í Morgunblaðinu 14. janúar 2016.

Jón Magnússon.

Hvað er fjölmenning? Eitthvað sem er gott? Eitthvað sem færir fólk saman og býr til betri heim, upplýstari og ríkari að menningu og góðmennsku. Í orðræðu þeirra sem nota þetta óljósa hugtak virðist oft sem fólk trúi því að fjölmenning sé af hinu góða og muni færa þróuðum ríkjum mikla blessun. Þessi huglæga þráhyggja án vitrænnar skilgreiningar hefur heltekið marga, oftast á fölskum forsendum.

Ísland hefur alltaf verið fjölmenningarland í þeim skilningi að við höfum lært um siði, menningu og sögu fjarlægra þjóða og tileinkað okkur hugmyndir til framþróunar í verkmenningu, listum og lögum. Við lærðum um sögu Grikklands og Róm og baráttu Voltaires og annarra heimspekinga fyrir almennum lýðréttindum. Saga Evrópu er saga fjölmenningar. Þjóðirnar lærðu hver af annarri og tóku upp það besta í lögum, hugmyndafræði og verkmenningu annarra þjóða. Fræðsla um fjarlæg lönd og menningu fór fram í skólastofum og margir heilluðust af ýmsu, sem leiddi til þess að þeir hinir sömu lögðu lönd og álfur undir farartæki og heimsóttu framandi þjóðir og kynntu sér framandi menningu og miðluðu síðan af reynslu sinni.

Aðlögun að hefðbundnu alræði (Sunni-Islam) er ekki til framfara.

Sú fjölmenning sem hér er lýst er allt annað en hugtakið fjölmenning þýðir nú. Í dag byggist fjölmenning vinstri-elítunnar og Islömsku yfirráðahyggjunnar á því að menning og gildismat nýrra minnihlutahópa sé sambærilegt menningu og gildismati meirihlutans. Það þýðir að meirihlutinn getur ekki búist við því eða vænst þess að minnihlutahópurinn taki tillit til menningar meirihlutans. Það felur þá um leið í sér að meirihlutinn verður að þola afstöðu og gjörðir sem meirihlutinn hafnar eins og í tilviki Evrópu í dag hvað varðar múslima.

Fjölmenningarhugmyndin í dag segir að lítilsvirðing Múslima og ofbeldi gagnvart konum og virðingarleysi fyrir þeim sem aðhyllast aðrar trúarskoðanir sé hluti fjölmenningarinnar sem okkur beri að láta afskiptalausan. Þeir sem leyfa sér að hafa skoðun eða afskipti af menningu minnihlutahópsins eru sakaðir um rasisma eða hatursumræðu. Í tímans rás hefur þessi fjölmenningarhugmynd lamað skynsamlegar umræður um innflytjendamál. Þessi skilgreining fjölmenningar og vígorðið sem þetta hugtak er orðið í dag er fjandsamlegt þjóðlegri menningu og þjóðlegum gildum.

Bregðast verður hart gegn útbreiðslu Sunni-Islam.

Við sem höfnum þessari fjölmenningar-skilgreiningu teljum nauðsynlegt að það sé sameiginleg menning, sem er í menntakerfinu, vinnureglum og velferðarkerfi og framkvæmd laga. Það er ekki til að refsa fólki sem er í minnihluta, heldur til að tryggja að allir geti tekið fullkominn þátt í þjóðfélaginu og séu jafnir fyrir lögunum.

Fjölmenningar-trúboðum nútímans annaðhvort sést yfir þá staðreynd eða vilja ekki viðurkenna, að það er stór hópur af velmenntuðu fólki sem aðhyllist Islam og er ákveðið að troða því frumstæða sem þar er að finna fyrst upp á aðra Múslima og síðan ef þeir geta upp á samfélagið allt. Að hafna þeirri fjölmenningu er ekki rasismi heldur heilbrigð skynsemi. Afsökunin fyrir að gera ekki neitt er óskin um að fá að lifa í friði óáreittur. En lífið er barátta og hver tími býður upp á ný tækifæri og nýjar ógnir. Fólk verður að vera reiðubúið til að bregðast við hvoru tveggja af einurð og skynsemi ef vel á að fara. Nú steðjar að ógn nýrrar heildarhyggju, Islamismans, sem verður að bregðast við. Það er sú áskorun sem við stöndum frammi fyrir.

Að grafa undan Íslendskri þjóðmenningu er landráð.

Við erum rík þjóð, sem hefur tekið og tekur vel á móti fólki af mismunandi trúarbrögðum. Við erum öll jöfn fyrir lögunum og lögin verða að taka á öllum með sama hætti. Íslendskur borgari sem hvetur til glæpa eða fremur þá á að þola refsingu án þess að trú hans eða uppruni skipti máli. Sérhvern Íslending sem reynir að grafa undan Íslendska ríkinu og Íslendskri þjóðmenningu ætti að ákæra fyrir landráð. Við getum ekki eftirlátið fólki að fara eftir þeim lögum sem því hentar, en brjóta önnur, til að þjóna furðu-hugtakinu »fjölmenning«. Við bjóðum fólk úr öðru menningarlegu umhverfi velkomið til landsins en við krefjumst þess að það aðlagist samfélaginu og fari að lögum okkar og siðum.

Góð fjölmenning er allt annað en það inntak sem lagt er í orðið fjölmenning í dag. Góð fjölmenning er sú að kynna sér menningu og siði annarra og nýta eftir föngum. Sú fjölmenning sem grefur undan siðum og reglum þjóðfélags okkar eins og fjölmenningar-postular opinberrar umræðu á ljósvaka- og öðrum fjölmiðlum boða er fjölmenning sem leiðir til menningarlegrar uppgjafar Íslendsku þjóðarinnar. Þá mun þjóðin týna tungu sinni og menningu. Eru gælur við hugtakið fjölmenningu á forsendum minnihlutahópa þess virði að við glötum Íslendskri þjóðmenningu og kristilegum gildum?

 

Vinir í raun – auðmjúk þjónusta við nýlenduveldin

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Vinir í raun – auðmjúk þjónusta við nýlenduveldin.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 13. janúar 2016.

Sveinn Guðjónsson.

Gunnar Bragi Sveinsson utanríkisráðherra er maður staðfastur og hvikar ekki frá þeirri sannfæringu sinni að okkur Íslendingum beri að standa fast á stuðningi okkar við viðskiptaþvinganir ESB og Bandaríkjanna gagnvart Rússum. Gildir einu þótt flestum sé ljóst, að hér er um »sýndaraðgerðir« Vesturveldanna að ræða, enda ber enginn skaða af þessum aðgerðum - nema við Íslendingar. Þetta er ekki í fyrsta skipti sem Íslendska þjóðin fær að gjalda fyrir samskipti við »vini og bandamenn« í NATO. Ekki er hér tóm til að rekja alla þá sögu, en nægir að nefna viðskiptaþvinganir Breta í þorskastríðinu, hryðjuverkalögin, Icesave-deiluna, niðurlægjandi viðskilnað Bandaríkjamanna við herstöðina á Miðnesheiði og fjandsamlega framkomu þeirra í garð Íslendinga, þegar lokað var fyrir lánalínur í kjölfar bankahrunsins. Samt höldum við Íslendingar áfram að beygja okkur í duftið og kyssa vöndinn.

Forræði yfir auðlindum.

Rússneska þjóðin hefur aldrei sýnt okkur Íslendingum annað en velvild og vinsemd, jafnvel á tímum ráðstjórnarinnar, og þarf ekki að rekja þá sögu nánar. Gunnar Bragi Sveinsson, og raunar margir fleiri, hafa talið sér trú um að Úkraínudeilan sé sök Rússa, þeir hafi brotið alþjóðalög og fyrir það beri að refsa þeim. Gunnar Bragi orðaði þetta svo að »rússneski björninn hefði farið út fyrir girðinguna«, og átti þá væntanlega við »girðinguna« sem NATO reisti í kringum Rússland við fall Sovétríkjanna. Sjálfsagt hefur sú aðgerð verið í samræmi við »alþjóðalög«, að minnsta kosti þau lög sem Bandaríkjamenn og bandalagsríki þeirra fara eftir þegar þeim hentar.

Þetta er líka sá boðskapur sem vestrænar fréttastofur, sem flestar eru undir stjórn alþjóðlegra stórfyrirtækja, boða með góðum árangri, enda eru Morgunblaðið og fréttastofa RÚV sammála um að átökin í Úkraínu séu runnin undan rifjum Rússa. Ég er ekki sammála þessari túlkun, enda má færa rök fyrir því að Úkraínudeilan snúist fyrst og fremst um forræði yfir auðlindum, sem auðhringar hafa barist um frá lokum kalda stríðsins. Í túlkun vestrænna fréttamiðla á atburðum í Úkraínu er hamrað á yfirgangi Rússa, en minna rætt um útþenslustefnu NATO til austurs allt frá falli Sovétríkjanna. Söguleg og menningarleg samskipti Rússa og Úkraínumanna eru ekki til umræðu eða tengsl Rússlands og Krímskaga aftur í aldir.

Sögustund.

Frá dögum Katrínar miklu hefur Krímskagi lengst af verið talinn Rússneskt landsvæði. Rússneska keisaradæmið og síðar Sovétríkin réðu Krím lengstum frá átjándu öldinni. Nikita Krjústsjov, fyrrverandi leiðtogi Sovétríkjanna, var Úkraínumaður. Hann ákvað árið 1954 að færa Krímskaga undir Úkraínu í tilefni þess að þá voru þrjú hundruð ár frá því að Úkraína varð hluti af Rússneska keisaraveldinu. Þessi geðþóttaákvörðun sovétleiðtogans var tekin í mikilli andstöðu við vilja meirihluta íbúa á Krímskaga, sem flestir tala Rússnesku og líta raunar á sig sem Rússa frekar en Úkraínumenn. Og menn geta spurt sig hvort þessi aðgerð hafi verið í samræmi við »alþjóðalög« á sínum tíma?

Krím hefur verið hluti af Úkraínu frá falli Sovétríkjanna, en notið mikillar sjálfstjórnar. Yfirgnæfandi meirihluti íbúanna vill tilheyra Rússlandi, eins og glöggt kom fram í þjóðaratkvæðagreiðslunni um framtíð Krímskaga árið 2014. Vestrænir fréttamiðlar vilja sem minnst af þessari þjóðaratkvæðagreiðslu vita, heldur hamra á þeirri staðhæfingu að Rússar hafi »innlimað Krímskaga með hervaldi«. Skömmu eftir valdaránið, í ársbyrjun 2014, samþykkti þingið í Kænugarði ný lög þar sem Rússneska var aflögð sem ríkistungumál og Úkraínska varð eina tungumál ríkisins.

Ýmis réttindi minnihlutahópa voru skert og hleyptu þessar aðfarir illu blóði í Rússneskumælandi íbúa Úkraínu, sem mótmæltu af krafti og margir kölluðu eftir stuðningi Rússlands. Rússar segjast hafa svarað því kalli með aðgerðum sínum á Krímskaga og í Austur-Úkraínu. Þetta kalla leiðtogar vesturveldanna »brot á alþjóðalögum«, en ekki er spurt hvort alþjóðalög hafi verið brotin með valdaráninu. Rök hafa verið færð fyrir því að valdarán þetta hafi verið framið að undirlagi ESB og Bandaríkjanna, og tengist það þá væntanlega baráttunni um yfirráð yfir Úkraínskum auðlindum, sem áður er getið. Fyrir þennan málstað telur Gunnar Bragi Sveinsson rétt að fórna hagsmunum Íslendinga upp á nokkra tugi milljarða og rjúfa áratuga vináttu og viðskiptasamband Íslands og Rússlands.

Þáttur Íslendska utanríkisráðherrans.

Það vakti athygli að nokkrum vikum eftir valdaránið í Kænugarði pakkaði utanríkisráðherra Íslands niður í ferðatöskur og hélt í austurveg. Fór hann til fundar við nýskipaða ríkisstjórn í Úkraínu til að lýsa yfir einhliða stuðningi sínum við valdaránið og er ekki vitað til að hann hafi haft umboð Íslendskra stjórnvalda eða þjóðarinnar, hvað þá kjósenda Framsóknarflokksins, til þessarar forkastanlegu framgöngu sinnar á alþjóðavettvangi. Og hann lét eina ferð ekki duga heldur lagði aftur land undir fót til að undirstrika hollustu sína við hin nýju stjórnvöld í Kænugarði. Og hún leyndi sér ekki lotningin, sem ráðherrann sýndi þessum nýju »vinum« sínum, með tilheyrandi bukti og beygingum og skjalfest er á ljósmyndum frá þessum viðburði. Auðvitað vöktu þessir tilburðir Íslendska utanríkisráðherrans athygli ráðamanna í Kreml og ekki ólíklegt að þeir hafi hugsað honum og Íslendsku þjóðinni þegjandi þörfina. Er þar ef til vill komin skýring á harkalegum viðbrögðum Rússa í garð Íslendinga vegna stuðnings við viðskiptaþvinganir ESB og Bandaríkjanna?

Háværar raddir hafa verið uppi um að utanríkisráðherra víki úr embætti vegna afskipta sinna af málinu. Bent hefur verið á að Ísland eigi ekki aðild að Úkraínudeilunni og hafi engum skyldum að gegna gagnvart Bandaríkjamönnum og ESB. Hér sé um að ræða stórveldapólitík, sem á fölskum forsendum sé reynt að klæða í búning sjálfstæðisbaráttu Úkraínumanna. Utanríkisráðherra, sem láti erlend stórveldi draga Ísland inn í slík átök, beri að víkja. Eflaust finnst einhverjum þetta ósanngjarnt í garð Gunnars Braga, en hann virðist vera, eins og fjölmargir aðrir, gegnsýrður af stækri »Rússafóbíu«, sem viðgengst á Vesturlöndum fyrir tilverknað gegndarlauss áróðurs frá Pentagon og Brussel. Sá hroki og yfirgangur sem einkennir afstöðu vesturveldanna í garð Rússnesku þjóðarinnar er ógn við heimsfriðinn að mínu mati, því friður verður aldrei tryggður án þátttöku Rússa. Þrjóska og þráhyggja utanríkisráðherrans í málinu gerir það að verkum að ég get ekki annað en tekið undir þessi sjónarmið varðandi afsögn hans.

 

HAMAS: félag Arabiskra landræningja í Palestínu

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

HAMAS: félag Arabiskra landræningja í Palestínu.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 06. janúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Sunni-Islam er versta sending sem mannkyni hefur borist úr Arabisku eyðimörkinni. Islam er í eðli sínu nógu slæm blanda af átrúnaði og stjórnmálastefnu, en Sunnah er óverjandi fortíðarhyggja. Sunni-Islam er því öfgafull bóksstafstrú, sem lofsyngur ógeðsleg hryðjuverk. Verstu myndir Sunni-Islam er að finna í Sharia-lögum og Jihad, sem umheimurinn hefur mátt þola í 1400 ár.

Merking heldstu hugtaka varðandi Arabana í Palestínu.

1.	Islam: Algjör undirgefni við Allah.
2.	Sunnah: Hefðir í Sunni-Islam sem raktar eru til Muhammad.
3.	Sharia: Hræðileg hegningarlög, aftökur, aflimanir og kúgun kvenna.
4.	Jihad: Grimmúðleg styrjöld í nafni Allah, þar sem allt er leyfilegt.
5.	Bræðralag Múslima: Félag Sunni-Múslima með aðsetur í Egyptalandi.
6.	Al-Azhar háskólinn: Miðstöð Bræðralags Múslima í Karíó.
7.	Palestína: Jórdanía, Ísrael, Gaza og Bakkinn.

HAMAS fylgir stefnu Bræðralags Múslima um útrýmingu Gyðinga.

HAMAS er félag sem stofnað var 1988, af Ahmed Yassin (1937-2004) og Abdel al-Rantissi (1947-2004). Félagið var stofnað sem hernaðar-armur Bræðralags Múslima, með aðsetur í Palestínu og tilgangurinn var að tortíma Ísraelsríki og útrýma Gyðingum. Fyrirætlan þeirra félaga var að stofna ríki Araba sem næði yfir alla Palestínu og byggði á Sunni-Islam. Haft er eftir Rantissi:

»Öll Palestína er helguð Islam og kalífinn Omar bin al-Khattab (583-644) ákvað að landið væri sameign allra Múslima. Þess vegna hefur engin einstaklingur eða hópur heimild að selja það eða hluta sundur.«

»Við munum drepa Gyðinga hvar sem þá er að finna. Gyðingar munu hvergi finna griðarstað, hvort sem þeir komu frá Bandaríkjunum, Rússlandi eða öðrum ríkjum. Við lofum Allah, að ekki einn Gyðingur í Palestínu mun sleppa lifandi. Ísrael verður að þurrka af landakortinu.«

Stefna HAMAS í framkvæmd.

Frá upphafi hefur HAMAS verið andvígt friðarsamningum við Ísrael og í anda sannra Sunni-Múslima hefur ekkert annað en útrýming Gyðinga komið til álita. HAMAS-liðar tala alltaf sín á milli um eignarhald Arabaþjóðar á Palestínu, en þeir tala um Palestínuþjóð þegar mælt er til auðtrúa Vesturlandabúa.

Fyrri útgáfan er rökrétt, því að ekkert Palestínuríki og engin Palestínuþjóð hefur nokkru sinni fyrir-fundist. Arabarnir í Palestínu hafa engin þjóðareinkenni, sem greina þá frá öðrum Aröbum. Arabarnir í Palestínu eiga því engar landa-kröfur á hendur Ísrael, enda var þeim úthlutað því svæði sem núna heitir Jórdanía, en áður Trans-Jordan (Palestína handan árinnar Jordan).

Stefnuskrá HAMAS endurspeglar brengluð viðhorf stofnendanna.

Stefnuskrá HAMAS er einstök heimild um viðhorf Arabanna í Palestínu og upplýsandi um alla öfgafulla Sunni-Múslima. Því er til dæmis haldið fram, að heimstyrjaldirnar báðar hafi verið úthugsað ráðbrugg Gyðinga. Samkvæmt stefnuskránni var Þjóðabandalagið, Sameinuðu þjóðirnar og Öryggisráð SÞ allt tæki Gyðinga til að stjórna heinum. Heldsta heimild Arabanna er lygasagan um »Áætlun öldugaráðs Gyðinga um heimsyfirráð« (Protocols of the Elders of Zion). Um tilurð HAMAS er fjallað í 7. grein:

»Stofnun HAMAS er liður í langri röð atburða sem marka andóf gegn stofnun þjóðríkis Gyðinga. Upprunann má rekja til ársins 1939 og baráttu píslarvottsins Izz al-Din al Kissam og vopnabræðra hans, sem voru meðlimir í Bræðralagi Múslima. Hluti af sömu atburðarás var innrásin 1948 með þátttöku Bræðralags Múslima og Jihad-aðgerðir þess 1968 og síðar.«

Sá Arabi sem nefndur er píslarvottur hét raunar Izz al-Din al-Qassam (1881-1935) og hann var felldur 20. október 1935, ásamt tveimur öðrum Aröbum. Al-Qassam var predikari í Sunni-Islam og hryðjuverkamaður. Al-Qassam nam við Al-Azhar háskólann í Kaíró, eins og margir Islamskir öfgamenn, til dæmis imam Ahmad Seddeeq sem þjónar í Ýmishúsi við Skógarhlíð og er það í eigi Saudi-Arabíu. Al-Qassam stundaði hryðjuverk í Líbíu og Sýrlandi, auk Palestínu.

Arabarnir í Palestínu þjónuðu Saddam Hussein.

Arabisku landræningjarnir fullyrða, að Kalífinn al-Khattab (583-644) hafi gefið þeim Palestinu til sameignar, sem eilíft lén (waqf) undir Islamskri stjórn. Að mati Arabanna, skapaðist svona eignarhald á öllum löndum fyrir botni Miðjarðarhafs, sem tekin voru hernámi. HAMAS viðurkennir því að Arabarnir hafi ekki búið upphaflega í Palestínu, heldur komið sem innrásarher og hafi helgað Allah landið, til hinsta dags. Að Arabarnir komu á svæðið sem landræningjar er auðvitað sagnfræðilega rétt.

HAMAS-liðsmenn eru ekki bara uppteknir við hryðjuverk gegn borgurum Ísraels, heldur eru þeir mikilvirkir í öllum nálægum löndum. Þeir voru liðtækir í Lýðveldisher Saddam Hussein og þessa dagana eru þeir að gera garðinn alræmdan með þáttöku í Daesh. HAMAS er með heilu sveitirnar í þessum samtökum og borin hafa verið kennsl á marga sveitar-foringja. Það sætir undrum að Ísland skuli styðja þessa hryðjuverkamenn, hvort sem þeir berjast undir nöfnunum HAMAS, PLO, Fatah, eða Daesh.

 

Gunnar Bragi Sveinsson: »Ég er ráðherra, þegið þið«

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Gunnar Bragi Sveinsson: »Ég er ráðherra, þegið þið«.

Fyrst birt hjá Samstöðu þjóðar 06. janúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Gunnar Bragi hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra, heldur áfram að belgja sig út og vinna þjóðinni stórkostlegan skaða. Ef alvara málsins væri ekki jafn mikil og raun ber vitni, þá væri framganga ráðherrans stórkostlegt grín. Í gær (05. janúar 2016) í viðtali við RÚV og undir fyrirsögninni: »Ekki hægt að verðleggja fullveldi þjóða« segir Gunnar Bragi:

»Eins og svo margt, því miður, sem hefur komið frá SFS og þeir halda alltaf illa á sínum málum. Hann segir nú held ég í einhverju viðtali þarna, spyr hvort ég sé hluti af ríkisstjórninni og það er ég en það er hann hins vegar ekki. Og ekki heldur SFS.«

Þetta er ekki boðlegur málflutningur, en álíka ummæli hafa áður sést frá ráðherranum. Hann er að hnýta í SFS með tilvísun í einhvert óþekkt mál og reyna að afsaka sig með því að fullyrða, að SFS haldi alltaf illa á sínum verkefnum. Réttlát gagnrýni á ráðherrann hefur nákvæmlega ekkert að gera með þá spurningu hvort gagnrýnandinn hafi hugsanlega ekki staðið sig vel ? Þetta er auðvitað aumkunarverður útúrsnúningur og til mikillar skammar að Íslendskur ráðherra skuli svara réttmætum spurningum með skætingi.

Að gagnrýni formanns SFS á fullan rétt á sér, liggur í augum uppi. Eins og flestum landsmönnum, leikur formanni SFS hugur á að vita hvort samráð hafi verið innan ríkisstjórnarinnar um heimskulega og skaðlega afstöðu utanríkisráðherrans. Skíta-mulningur Gunnars Braga er mjög hliðstæður ummælum Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur, sem 24. nóvember 2008 hrópaði í bræði yfir fullan sal í Háskólabíó: »Þið eruð ekki þjóðin !«

Svo finnur Gunnar Bragi upp á því að blanda »fullveldi þjóða« inn í sullum-bullið. Hann hefur greinilega ekki hugmynd um hvað »fullveldi« merkir, en líklega er hann að hugsa um »sjálfstæði ríkja«, sem er allt annað hugtak. »Fullveldi« varðar stjórnarform ríkja og er þýðing á Danska orðinu »magtfuldkommenhet«. Sjá: Hugtakið »fullveldi þjóðar« hefur ekki sömu merkingu og »sjálfstæði ríkis«.

Líklega kom orðið »fullveldi« fyrst fyrir á prenti 14. febrúar 1874, í »Konunglegri auglýsingu til Íslendinga«, sem birt var vegna stjórnarskrár sem Christian IX konungur Danmerkur þóttist »gefa« Íslendingum. Íslendingar höfðu auðvitað aldregi afsalað sér fullveldi þjóðarinnar og því gerði Jón Guðmundsson (1807-1875) ritstjóri mikið grín að »gjöf« konungs.

Gunnar Bragi, utanríkisráðherrann »hugum-stóri« segist vilja fórna mikilvægum hagsmunum Íslands, vegna fullveldis Úkraínu. Burtséð frá því að hann veit ekki hvað fullveldi merkir, þá spyrja landsmenn –og líka formaður SFS- hvernig það megi vera að fullveldi Úkraínu sé Íslendingum svo mikils virði að það sé öllu öðru verðmætara. Er forgangsröð ráðherrans ekki röng, að taka hagsmuni Úkraínu framar öllu sem Íslendskt er ? Dæmi hver fyrir sig, en ummæli ráðherrans eru svona:

»Þátttaka okkar í þessum þvingunum byggir á því að alþjóðalög og samningar voru þarna brotnir og við byggjum okkar fullveldi og landamæri á því að réttindi séu virt og alþjóðasamningar. Og þá spyr maður sig, hvernig verðleggjum við slíkt? Hvernig verðleggjum við fullveldi, ef við byggjum okkar efnahag meðal annars á samningi um veiðar og að landhelgin sé virt? Er það fimm milljarða virði, tólf eða fimmtán? Ég velti fyrir mér hvernig setjum við verðmiða á það? Ég þekki engan stjórnmálamann, og fáa Íslendinga sem eru tilbúnir til að verðleggja slíkt.«

 

Þorsteinn Pálsson um viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Þorsteinn Pálsson um viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi.

Fyrst birt hjá Samstöðu þjóðar 01. janúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Þorsteinn Pálsson fyrrverandi forsætisráðherra er þekktur fyrir ólund, allt frá því að hann var settur út í kuldann hjá Sjálfstæðisflokknum. Eins og margir muna, skeði þetta á Landsfundi 1991, þegar Davíð Oddsson bolaði honum úr formennsku í flokknum. Auk ólundar, er Þorsteinn einnig þekktur fyrir þekkingarleysi og heimskulegan málflutning.

Fyrir stuttu samdi Þorsteinn ritsmíð um viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi, sem birtist á Hringbraut 19. ágúst 2015, undir heitinu »Utanríkisráherra með undirtökin«. Þarna fer Þorsteinn frjálslega með staðreyndir og virðist engan skilning hafa á hagsmunum Íslands. Hans umhyggja er öll með Vestrænum »vinaþjóðum«, sérstaklega þeim sem lögðu sig fram við að koma Íslandi á kné með Icesave-kúguninni.

Er það grundvallarbreyting að gæta hagsmuna Íslands ?

Flestum er ljóst, að viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi stafar einungis af þjónkun ríkisstjórnarinnar við ESB (Evrópusambandið). Ekkert í EFTA-samningnum knýr á um þessa afstöðu og ekkert í samningnum um EES (Evrópska efnahagssvæðið) gerir ráð fyrir þessari fylgispekt. Þorsteinn reynir að gera tortryggilegt, að SFS (Samtök fyrirtækja í sjávarútvegi) hefur harðlega gagnrýnt viðskiptastríðið við Rússland. Almenningur hefur ekki síður gagnrýnt viðskiptastríðið, en það þjónar ekki tilgátu Þorsteins að nefna almenna fordæmingu þjóðarinnar.

Viðskiptastríðið varðar mest makríl-sölur til Rússlands og einmitt á makríl frá Íslandi hefur ESB sett 18% refsitoll. Utanríkisráðherra þóttist ætla að taka upp viðræður við ESB um að aflétta tollinum, en engir fundir virðist hafa farið fram um málið. Í fyrstu sagðist utanríkisráðherrann »hugum-stóri« vera að bíða eftir að starfsmenn ESB kæmu úr sumarleyfi, en núna þegir hann sem fastast og er engu líkari en »steinbítskjafti í skelfiski«. Það er meira en undarlegt, að Ísland skuli kosta miklu meira til í efnahgsstríði við Rússland, en ESB og NATO-ríkin sem hófu deiluna.

Að mati Þorsteins varðar afstaða SFS ekki hagsmuni sjávarútvegs og auðvitað ekki hagsmuni þjóðarinnar, heldur stafi af því sem hann nefnir »djúpar pólitískar rætur«. Þorsteinn telur að Kaupfélag Skagfirðinga standi fyrir andófi gegn »sjálfsagðri« fylgispekt Íslands við NATO og ástæðan séu tengsl kaupfélagsins við Rússland. Þorsteinn virðist telja að kaupfélagið stjórni ekki bara SFS, heldur einnig Morgunblaðinu og auðvitað þá ritstjóra þess Davíð Oddsyni. Samsæris-tilgáta Þorsteins er vissulega frumleg, en það er líka það eina jákvæða sem hægt er að segja um hana. Kjarna tilgátunnar útskýrir Þorsteinn svona:

»Ofsafengin árás Morgunblaðsins á utanríkisráðherra og embættismenn utanríkisráðuneytisins og harkaleg gagnrýni Kaupfélags Skagfirðinga, sem jafnframt annast ræðismennsku fyrir Rússland, setti málið óneitanlega í pólitískt samhengi. Kaupfélagið er eins og kunnugt er einn helsti áhrifaaðilinn í útgáfufélagi Morgunblaðsins.«

Til skýringar, má bæta því við, að tengsl kaupfélagsins við Rússland eru þau að Ólafur Ágúst Andrésson forstöðumaður kjötafurðastöðvar kaupfélagsins var 2014 skipaður heiðurskonsúll Rússlands, fyrir Norðurland. Ekki er vitað til að neinn annar en Þorsteinn Pálsson hafi séð neitt afhugavert við þessa skipun.

Samsæris-tilgáta Þorsteins er bara froða.

Nú hefði maður búist við að Þorsteinn myndi setja fram staðreyndir til stuðnings hinu umfangsmikla samsæri sem hann er búinn að upplýsa um. Samkvæmt Þorsteini, er Kaupfélag Skagfirðinga búið að virkja sambönd sín hjá SFS og Morgunblaðinu til að gæta hagsmuna Rússlands. Þeir hagsmunir eru fólgnir í að viðskiptabanninu verði aflétt, svo að Rússar geti aftur farið að kaupa makríl af Íslandi.

Í stað þess að fylgja eftir tilgátu sinni, snýr Þorsteinn algerlega við blaðinu og heldur því nú fram, að Rússland vilji alls ekki kaupa meiri makríl. Þvert á móti hafi Rússar ekki efni á að kaupa makríl. Þeir eigi engan gjaldeyri (líklega ekki heldur neinar Rúblur) vegna djúprar efnahags-kreppu. Þorsteinn nefnir ekki, að Rússland kaupir nú allan þann makríl sem Fjæreyjar geta selt þeim. Frá þessari nýgju tilgátu segir Þorsteinn svona:

»Hafa verður í huga að markaðserfiðleikarnir í Rússlandi voru byrjaðir á síðasta ári. Það er með öðrum orðum langt síðan ljóst var að Rússar gætu ekki haldið áfram að kaupa makríl á sama verði. Kvartanir útvegsmanna hófust löngu áður en innflutningsbannið var sett. Rússland er einfaldlega í djúpri kreppu og á ekki lengur gjaldeyri til að kaupa makríl á hærra verði en aðrir.«

Þrátt fyrir að málflutningur Þorsteins fram að þessu sé óskiljanlegur, í ljósi andstæðra röksemda, lætur hann ekki staðar numið. Hann heldur því fram, að tapaðar útflutningstekjur, svo nemur árlega nokkrum tugum milljarða króna, séu smá-aurar og segir þær »jafngilda aukningu í tekjum ferðaþjónustunnar á einum eða tveimur mánuðum«. Líklega hefur hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra séð grein Þorsteins, því að fyrir skömmu síðan impraði hann á ríkisstyrkjum til þeirra fyrirtækja sem tapa á viðskiptastríðinu.

Er herkostnaður af viðskiptastríðinu bara eðlilegar verðsveiflur ?

Að mati Þorsteins er tapið af viðskiptastríðinu léttvægt og innan marka eðlilegra verðsveiflna. Hann vill meina að eiginfé í sjávarútvegnum sé svo mikið að ekkert skaði að greinin tapi í nokkur ár. Sama gildir þá væntanlega einnig, að starfsmenn í sjávarútvegi og sveitarfélögin á landsbyggðinni eigi orðið svo miklar eignir, að sjálfsagt sé á fórna þeim á altari ESB. Þorsteinn segir:

»Sú markaðssveifla sem hér er um að ræða er vel innan þeirra marka sem sjávarútvegurinn ræður við. Það hljóta því að vera aðrar ástæður en þær sem lúta að hagsmunum greinarinnar sem knýja menn til að grafa undan þessari forsendu fiskveiðistjórnunarkerfisins með pólitískri kröfu um að kúvenda utanríkispólitíkinni.«

Flækjustigið í málflutningi Þorsteins fer bara vaksandi. Til dæmis fer hann að tala um »pólitík öfgaflokka lengst til hægri í evrópskum stjórnmálum«. Hugsanlega er hann að vísa til þeirra hópa sem nefndir hafa verið »ný-nazistar« og stóðu fyrir valdaráninu í Úkraínu 2014, að undirlagi NATO-ríkjanna. Ef þetta er rétt skilið, verður ennþá erfiðara að skilja málflutning Þorsteins.

Þorsteinn er greinilega þrælbundinn í hugsunarhátt Kalda stríðsins, því að hann virðist álíta að utanríkisstefna Íslands sé fólgin í því að fylgja ESB/NATO út í hvaða mýrarfen sem »vinaþjóðum« okkar dettur í hug að etja Íslandi út í. Fyrir liggur að Bandaríkin hafa gert stórkostleg mistök í utanríkismálum, allt frá sprengjuárásum á Júgóslavíu 1999 til atlögunnar gegn stjórn Sýrlands, með stuðningi við Daesh – Ríki Allah. Skoðun Þorsteins, um skilyrðislausa hlýðni við »vinaþjóðirnar«, verður að mótmæla hástöfum.

Utanríkisstefna og hagsmunir þjóðarinnar.

Allir vita að NATO lýsti því yfir í Rúmeníu 2008, að Úkraína væri svo gott sem orðin aðili að NATO og þessari yfirlýsingu mótmælti Rússland harðlega og sagðist ekki myndu sætta sig við NATO-herji á landamærum sínum. Viðskiptastríð ESB gegn Rússlandi hófst þegar Rússland tók aftur Krímskagann, sem Úkraínu hafði verið »lánaður« 1954. Einnig er þekkt að í Austur-Úkraínu er búsettur fjöldi Rússa, sem ekki er sáttur við að lúta byltingarstjórninni í Kænugarði.

Það var inn í þessar deilur sem Ísland flæktist, meðal annars til að fylgja eftir ótrúlegu flandri og kokhreysti utanríkisráðherrans »hugum-stóra«. Þorsteinn virðist argur vegna þess að »vestrænu samstarfi« er ekki gert nógu hátt undir höfði í stjórnarsáttmála núverandi ríkisstjórnar. Hann talar um að fyrirætlan ríkisstjórnarinnar sé »að færa Ísland í hóp nýmarkaðsríkja með Rússlandi og Kína«. Varla bendir viðskiptastríðið við Rússland til þess, en Þorsteinn virðist sjá bandamann í utanríkisráðherranum »hugum-stóra« því að hann hafi sýnt aðgerðarleysi við að framfylgja breyttri stefnu ríkisstjórnarinnar. Þorsteinn segir:

»Utanríkisráðherra hefur lítið aðhafst til að koma þessu markmiði stjórnarsáttmálans í framkvæmd. Ekki er því ósennilegt að meiri áhugamenn um þessa stefnubreytingu í stjórnarflokkunum hafi ákveðið að þyrla upp moldvirðri í kringum makrílinn til þess að hrinda utanríkisráðherra út í framkvæmd hennar án umræðu um grundvallaratriði utanríkisstefnunnar og framtíðarhagsmuni þjóðarinnar í þeim efnum.«

Þótt málflutningur Þorsteins sé mótsagnakenndur og þvælinn, er þó hægt að greina að kjarninn í boðskap hans er tryggð við NATO og »vestrænt samstarfi«. Að mínu mati er svona hugsunarlaus undirgefni við erlend ríki, ekkert annað en landráð. Auk þess er það rangt, að yfirlýsta hlutleysistefnu Íslands beri að túlka á þann hátt sem Þorsteinn gefur sér. Ísland hefur alla burði til að hafa sjálfstæða utanríkisstefnu og ber að hafna þátttöku í heimskulegum refsiaðgerðum gegn vinaþjóð eins og Rússlandi.

Jafnframt ber Íslandi að stíga fram fyrir skjöldu til aðstoðar fámennum þjóðum sem berjast fyrir eigin þjóðríki. Hér má til dæmis nefna Ísrael og Kúrdistan, en bæði Gyðingar og Kúrdar eiga í höggi við öfga-Múslima, sem aðhyllast Sunni-Islam. Ef Íslendingar vilja endilega setja einhver ríki í viðskiptabann, þá ættu það að vera Tyrkland, Kúveit og Saudi-Arabía, sem stjórnað er af Sunni Múslimum og styðja hryðjuverka-starfsemi um allan heim.

 

Óverjandi að aldraðir og öryrkjar þurfi að betla til að halda lífi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Óverjandi að aldraðir og öryrkjar þurfi að betla til að halda lífi.

Fyrst birt hjá Samstöðu þjóðar 23. desember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Forsetahjónin voru mætt á Suðurnesi í gær, 22. desember 2015, við afhendingu matargjafa, sem Fjölskylduhjálp Íslands stóð fyrir. Þetta var mjög þarft framtak hjá þeim Ólafi og Dorrit, sem þau eru raunar þekkt fyrir mörg undanfarandi ár. Við þetta tækifæri sagði Ólafur:

»Satt að segja er mér það óskiljanlegt að í svona litlu landi með svona öflugar og margþættar stofnanir og alla þessa umræðu um velferðina og samhjálpina skuli okkur ekki takast að skipuleggja okkur á þann hátt að það geti allir gengið að því vísu að þeir geti haldið hátíðir af þessu tagi á mannsæmandi hátt. Að þurfa að standa hérna í biðröð í kuldanum til þess að fá skyr og mjólk og brauð og kjöt og smá gjafir handa börnunum sínum. Það er mér gjörsamlega óskiljanlegt að þessari þjóð takist ekki að leysa þetta vandamál.«

»Þeir sem hafa byggt upp þetta þjóðfélag, þá velmegun sem við njótum í dag, þá innviði þess Íslands sem við þekkjum, eru hinir öldruðu. Við eigum í þakkarskuld við þetta fólk, að það geti lifað sómasamlegu lífi og hvort sem það eru aldraðir eða öryrkjar eða fólkið sem þarf að standa hérna í biðröð í kuldanum til að eiga mat fyrir sjálfan sig og börnin er auðvitað merki um það að við sem þjóð höfum ekki staðið okkur.«

Ekki er hægt annað en taka undir með forsetanum og það hljóta allir sanngjarnir menn að gera. Það er óskiljanlegt að bæði núverandi og fyrrverandi ríkisstjórn skuli vera á svo lágu siðferðis-stigi, að nota ávallt þau tækifæri sem gefast til að skerða framfærslu þess fólks sem minnst hefur fjárráð.

Þjónkun ríkisstjórnarinnar við skaðlegar boðskipanir ESB.

Á sama tíma og skorin eru við nögl framlög til aldraðra og öryrkja, er nóg fjármagn tiltækt í viðskiptastríð við Rússland. Það kostar Ísland tugi milljarða króna að þóknast Evrópusambandinu og styðja þannig vopnaða byltingu í Úkraínu, þar sem löglegri ríkistjórn var bylt með atfylgi NATO.

Hundingsháttur ríkistjórnar Íslands kemur einnig fram í þjónkun við glórulausa stefnu Evrópusambandsins í veðurfarsmálum. Ekkert styður þá tilgátu að hlýnandi veðurfar á síðustu öld hafi stafað af völdum manna. Í 15 ár hefur engin hlýnun orðið, þrátt fyrir stöðugt aukinn lífsanda (CO2) í andrúminu. Árlega kostar fylgispekt ríkisstjórnarinnar við ESB milljarða króna.

Fjármálráðherra afhjúpar sinn innri mann.

Viðbrögð fjármálaráðherra (Fúll-á-móti) við réttmætri gagnrýni forsetans, bera vott um óhemjulega vanstillingu. Sagt er, að »Fúll-á-móti« hafi hótað að skerða framlög til forsetaembættisins, ef hækka ætti framlög til aldraðra og fatlaðra. Í hvaða hugarheimi lifir þessi fjármálaráðherra, að hann skuli dirfast að setja fram -að nauðsynjalausu- svona mannfjandleg ummæli ?

Fólk minnist þess, að þessi sami ráðherra snéri baki við þjóðinni í Icesave-deilunni og studdi í þess stað ríkistjórn Jóhönnu Sigurðardóttur, sem lagði allt í sölurnar til að fórna sjálfstæði Íslands. Ráðherrann var reyndar svo ánægður með sviksamlega frammistöðu Lee C. Buchheit í samningum við ESB, að hann réði hann aftur við fyrsta tækifæri eftir að hann sjálfur varð ráðherra, til að fórna hagsmunum Íslands.

Umfjöllun Ríkisútvarpsins:

http://ruv.is/frett/forsetahjonin-adstodudu-vid-matardreifingu

 

Umsóknin að ESB var í trássi við stjórnarskrá Íslands

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Umsóknin að ESB var í trássi við stjórnarskrá Íslands.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 18. desember 2015.

Gústaf Adolf Skúlason.

Töluvert hefur verið rætt um, hvort aðildarumsókn Íslands að Evrópusambandinu sé enn í gildi eða hvort afturköllun ríkisstjórnar Íslands á umsókninni sé nægjanlega skýr til að öllum sé ljóst, að umsóknin er ekki lengur í gildi.

Samfylking og Vinstri-grænir samþykktu umsóknina á Alþingi 16. júli 2009 en felldu tillögu minnihluta utanríkisnefndar um að þjóðin fengi að greiða atkvæði um málið. Komu þessir flokkar í veg fyrir lýðræðislegan farveg málsins með tveggja atkvæða mun og var flokkssvipu ESB-flokkanna beitt til að ná fram þessum nauma meirihluta.

Þjóðin fékk fyrst möguleika á að tjá hug sinn í Alþingiskosningunum 2013 eftir nokkur ár af sundrungu og stjórnmálaófriði og gerði það svo rækilega, að rasskellur ESB-flokkanna heyrist enn langt út fyrir landsteinana. Hrun ESB-flokkanna, Samfylkingar og Vinstri-grænna, varð samanlagt 27,7% og týndu þeir 18 þingmönnum. Meirihluti Sjálfstæðis- og Framsóknarmanna er sannfærandi með 38 þingmenn af 63 á Alþingi. Skýrari skilaboð hafa stjórnmálin sjaldan fengið, hvorki á Íslandi né í Vesturheimi.

ESB-innganga er refilstígur, með enga útgönguleið.

Núverandi ríkisstjórn hyggst ekki sækja um aðild eða halda áfram aðildarferlinu og Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn munu ekki taka umsókn aftur upp nema þjóðin sjálf segi í atkvæðagreiðslu, að hún vilji afsala sér sjálfstæðinu og fiskimiðunum og gerast amt í ríki ESB. Ríkisstjórnin hefur á skýran hátt tilkynnt valdhöfum ESB, að Ísland sæki ekki um aðild að sambandinu.

Þrátt fyrir skýr skilaboð til ESB eru svörin þaðan óljós um hvort aðildarumsókn Íslands sé enn í gildi eða »afturkölluð«. Er það í stíl þessa stórvelda-sambands, að öll samskipti við það eru einhliða. Eini tilgangur ESB er að mynda alríki og eini mögulegi samskiptavegurinn er fyrir þá sem vilja ganga í sambandið. Annaðhvort ert þú á leiðinni inn eða kominn inn. Engin leið er fyrir afturköllun umsóknar eða útgöngu úr sambandinu. Einungis er til verklagsferli fyrir samþykkt umsóknar en ekki fyrir afturköllun eða útgöngu úr sambandinu. Engum hefur nokkru sinni tekist að snúa við aðild að ESB og venjulega er talað um eina leið inn og enga leið út.

Stjórnarskráin er Íslendingum líflína, sem ekki má trosna.

Evrópusambandið er stjórnmálatilraun til myndunar stórveldis í Evrópu með samruna aðildarríkjanna í eitt ríki. Aðildarumsókn meirihluta Alþingis 2009 var stjórnmálatilraun Íslendskra ESB-flokka til að gera Ísland að þátttakanda í tilraunastarfsemi ESB.

Þær tilraunir, sem ESB hefur framkvæmt t.d. með gjaldmiðlasambandi evrunnar og öðrum sneiðasamböndum eins og Schengen, bankasambandi, hernaðarsambandi o.s.frv., eru komnar á leiðarenda. ESB er í upplausn: ríkin fylgja ekki samþykktum sambandsins, evran er í ginnungargapi tortímingar og valdhafarnir hafa enga haldbæra stefnu aðra en að tryggja eigin flótta þegar skútan sekkur. Engin áætlun finnst ef tilraunin mistekst og verða íbúar aðildarríkjanna sjálfir að sitja uppi með skipbrotið, sem stjórnmálaleiðtogar þeirra hafa valdið. Áhugavert verður að fylgjast með komandi kosningum Breta um ESB og verður það fyrsti alvöru prófsteinninn á skipulagða útgöngu úr logandi rústum ESB.

Raunveruleiki ESB er ekki Íslands. Ísland er lítil þjóð á eyju á miðju Atlantshafi og hér hefur fólk byggt lífsafkomu sína á kostum sjávar og sveita kynslóðum saman. Íslendskur veruleiki er ekki markmið valdhafanna í Brussel. Íslendska stjórnarskráin er haldreipi Íslendinga í baráttunni gegn afsali á yfirráðum eigin lífs til valdhafanna í Brussel.

ESB-umsóknin var alfarið á ábyrgð Össurar og Jóhönnu.

Umsókn meirihluta Alþingis 2009 var engin lög frá Alþingi og enginn stjórnarskrárbundinn samningur undirritaður af forseta Íslands við útlent ríki með samþykkt Alþingis. Íslendingar eru ekki frekar bundnir af ESB-umsókninni en tveggja aura hækkun virðisaukaskatts á neftóbaki eitt kjörtímabilið. Þjóðinni er hins vegar hollast að gleyma ekki fólskuverki Krata og Vinstri-grænna, sem gerðu tilraun til að ræna þjóðina sjálfstæði sínu á meðan þeirri blekkingu var haldið fram að verið væri að athuga, hvað aðild að ESB þýddi.

Íslendska stjórnarskráin mælir um, að forseti Íslands geri samninga við erlend ríki og er sérstaklega tekið fram að hann hafi engan rétt að semja um kvaðir eða afsal á landi eða landhelgi né breyta stjórnarhögum ríkisins. Vinstristjórnin reyndi það allt á eigin spýtur.

Skv. ESB hefur Ísland gert hlé á umsóknarferlinu. Umsóknin liggur óvirk þar til stjórnvöld á Íslandi velja að virkja hana aftur. Annað er ekki í boði af hálfu ESB. En margt getur breyst. Upplausn ESB í núverandi mynd og fækkun ríkja frá 28 í t.d. 10 ríki er ekki sama samband og Ísland sótti um aðild að. En við getum ekki verið viss, því réttindi vörumerkisins fylgja þeim sem taka við því. Með smáheppni þyrfti að endurnýja umboðið svo hléið myndi ekki sjálfkrafa hætta skv. nýrri mynd ESB. Ef ESB leggst niður fer umsóknin í gröfina með sambandinu.

Hvað svo sem verður um ESB í þeim stórveldastormi sem nú skellur á heimsbyggðina er svar ESB um að umsóknin sé innanríkismál Íslendinga í fullu gildi. Það þarf bara að segja það beint út: Aðildarumsóknin að ESB fylgir ekki stjórnarskrá lýðveldisins og er því marklaus.

 

Schengen-heilkenni Íslendskra embættismanna

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Schengen-heilkenni Íslendskra embættismanna.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 21. október 2013.

Helgi Helgason.

Það vakti athygli mína, að í annars ágætri grein sem innanríkisráðherra skrifaði í Mbl. 12. október 2013 minnist hún ekki einu orði á eina verstu vá sem riðið hefur yfir Íslendskt samfélag. Nefnilega Schengen. En eftir að hafa fylgst með þróun Schengen hér og annars staðar kemur mér það ekki sérlega mikið á óvart að yfirmaður þess ráðuneytis sem fylgdi því hvað harðast eftir að við gengjum í Schengen sé strax orðin samdauna því ásamt embættismönnum sínum.

Tilgáta Ögmundar Jónassonar.

Ögmundur Jónasson setti fram mjög trúverðuga tilgátu sem hann kallaði ESB-heilkenni embættismanna. Þar útskýrði hann hvernig embættismenn fara ósjálfrátt að tala fyrir inngöngu í ESB vegna þess að málaflokkurinn býður upp á endalausar ferðir á ráðstefnur um alla Evrópu og verður að óbeinni launahækkun eða veitir ýmis fríðindi og lætur embættismanninum finnast að hann og skrifborðið séu gríðarlega mikilvægur hlekkur í framtíðarvelferð landsins.

Schengen-heilkennið.

Þannig virðist þetta líka vera með Schengen. Ef skoðað er hverjir innan stjórnsýslunnar mæla þessu misheppnaða og tilgangslausa samstarfi bót má sjá að það er yfirleitt efsta lag lögreglu og embættismanna í stjórnsýslunni. Þetta er einmitt fólkið sem Vilmundur Gylfason kallaði möppudýr. Oftar en einu sinni hafa óbreyttir lögreglumenn og félög þeirra ályktað um gagnsleysi Schengen. Í hvert sinn sem umræðan um hætturnar sem leynast í Schengen verður hávær bregðast embættismenn við með skýrslum þar sem tíundað er hversu gott það er fyrir þjóðina að vera í Schengen og iðulega tínd til rök sem falla að því. Síðasta skýrslan sem embættismennirnir í innanríkisráðuneytinu gerðu um hversu þarft það er fyrir okkur að vera í Schengen, og gerð var í tíð Ögmundar Jónassonar, var með eindæmum. Eftir lestur hennar var ég sannfærður um að hún hlyti að hafa verið samin af menntaskólanema því hún minnti frekar á lélega ritgerð en skýrslu.

Schengen er stjórnarskrárbrot.

Schengen líkt og EES er stjórnarskrárbrot. Þessi fullyrðing er ekki bara frá mér komin. Þetta er álit þáverandi forsætisráðherra þegar við gengum í Schengen og þetta er álit manna eins og Össurar Skarphéðinssonar. Það er skondið að í fréttum 11. október sagði innanríkisráðherra að hún ætlaði ekki að standa að því að brjóta stjórnarskrána með því að stöðva uppboð sýslumanna á húseignum fólks. Ef Hönnu Birnu er svona umhugað um stjórnarskrána er hún auðvitað ekki samkvæm sjálfri sér ef hún stöðvar ekki strax Schengen-samstarfið sem er stjórnarskrárbrot og hefur viðgengist í mörg ár.

Öll rök hníga að því að við eigum án tafar að segja upp Schengen. Þegar menn gera rannsókn í aðferðafræði leitast þeir við að bera saman atburði fyrir og eftir. Við vitum að fyrir Schengen þreifst ekki mansal á Íslandi, skipulögð glæpastarfsemi var nánast ekki til, fáir fangar voru útlendir glæpamenn, fíkniefni voru tæpast framleidd í stórum stíl í landinu. Og nú er það nýjasta nýtt, erlendir útigangsmenn eru orðnir svo ágengir að Íslendskir útigangsmenn fá ekki lengur pláss í gistiskýlum ætluðum þeim (DV. 28.8. 2013). Á maður að hlæja eða gráta?

Kampavíns- og koníaksfundir.

Á sama tíma og innanríkisráðherra skrifar fallega grein um hvað henni er annt um öryggi okkar hinna er allt við það sama og öryggi borgaranna getur bara versnað með áframhaldandi veru í Schengen. Og á meðan sækir efsta lag embættismanna í lögreglunni og innanríkisráðuneytinu áfram kampavíns- og koníaksfundi í Brussel eða fer í vettvangsferðir til Estrasaltsríkjanna til að sjá með eigin augum rússneska glæpamenn kaupa sér aðgang að Schengen á landamærunum eins og Íslendska embættiskonan lýsti í fjölmiðlum fyrir stuttu. Og hver voru viðbrögð hennar? Jú, þetta kom henni á óvart! Svo ekkert meira með það, því á eftir beið slökun á hótelinu, þægileg flugferð til Íslands og dagpeningar á eftir. Þjóðin vill úr Schengen. En duglausir embættismenn og stjórnmálamenn þora ekki. Þarf virkilega að fara að safna undirskriftum enn eina ferðina til að koma vitinu fyrir þetta fólk?

40.000 vinir kjarnorkuvera hafa lokið sér af í París

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

40.000 vinir kjarnorkuvera hafa lokið sér af í París.

Fyrst birt hjá Samstöðu þjóðar 13. desember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Nokkur undanfarin ár hefur hópur valdamanna í auðugustu ríkjum Jarðar haft það sem áhugamál að knýja fátækustu ríki heims til að hætta notkun ódýrra orkugjafa. Tilgangurinn er auðsjánlega sá, að skapa stórfyrirtækjum Vesturlanda markað fyrir fokdýran búnað til að framleiða raforku.

Í stað þess að framleiða raforku með brennslu kolefnis (C) og framleiða samtímis lífsanda (CO2) sem er lífríkinu nauðsynlegur, er ætlunin að taka upp »umhverfisvæna« orkuframleiðslu. Hæst á blaði þessara »umhverfisvina« eru fleirri kjarnorkuver, sem skilja eftir sig geislavirkan úrgang sem mun ógna lífríkinu í þúsundir ára.

Sem betur fer skilaði ráðstefnan í París þeim árangri sem búist var við, það er að segja engum. Ekki þarf samt að óttast að veitsluföng hafa verið skorin við nögl, enda öll herlegheitin á kostnað almennings. Héðan af litla Íslandi mun hafa farið yfir 100 manna hópur og kostnaður verið yfir 100 milljónir króna. Aldraðir og öryrkjar hefðu vafalaust getað nýtt sér eitthvað af þessum brauðmolum.

Hugum-stór ríkisstjórn Íslands leggur til atlögu við veðurfarið.

Eins og flestir vita undirritaði ríkistjórn Íslands boðskipun Evrópusambandsins um aðgerðir gegn veðurfarinu. Dæmalaus undirgefni við ESB hefur einkennt störf núverandi ríkisstjórnar og er engu líkara en ráðherrarnir séu í afleysingum fyrir liðsmenn Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar. Um sóknaráætlun ríkisstjórnarinnar sem ætlað er að uppfylla kröfur ESB segir í frétt Morgunblaðsins frá 22. október 2015:

»Sex Íslendsk ráðuneyti vinna nú að undirbúningi Parísar-ráðstefnunnar en þar munu Íslendingar meðal annars leggja fram nýja sóknaráætlun í loftslagsmálum. Þetta kom fram í svari Sigrúnar Magnúsdóttur umhverfisráðherra við fyrirspurn á Alþingi í vikubyrjun.«

»Fram að þessu hefur aðeins verið tilkynnt að Íslendingar verði með í sameiginlegu markmiði Evrópusambandsins um 40% samdrátt miðað við árið 1990 fyrir árið 2030. Norðmenn hafa lýst því yfir að þeir muni draga úr sinni losun um 40% en Íslendsk stjórnvöld hafa hins vegar enn ekki sagt til um hversu mikið dregið verður úr losun¬inni hér á landi.«

»Umhverfisráðherra hafði ekki svar við því hvert framlag Íslands yrði. Hún sagði að nú væri unnið að nýrri sóknaráætlun með markmiðum Íslands sem lögð yrði fram á Parísarfundinum. Hún fæli meðal annars í sér að dregið yrði úr nettó-losun, samvinnu á alþjóðavísu og eflingu á stjórnsýslu og vöktun á loftslagsmálum.«

Ritstjóri Morgunblaðsins gefur Parísar-ráðstefnuninni einkunina 0,000.

Davíð Oddsson ritstjóri Morgunblaðsins fjallaði um Parísar-ráðstefnuna í Reykjavíkurbréfi 13. desember 2015. Að vanda, er Davíð glöggur á »sjónarspil og sýndarlæti« í mannlegu samfélagi. Hann gefur ráðstefnunni einkunina: 0,000 – já, með þremur aukastöfum ! Ég gef Davíð orðið:

»Síðustu misserin hafa væntingar vegna þessarar ráðstefnu vaxið dag frá degi. Stjórnmálamenn, með einlæga sannfæringu í málinu, hafa reynt að tala ráðstefnuna upp í þeirri von að tækist það vel þá kæmust menn einfaldlega ekki hjá því að taka afgerandi ákvarðanir og þær helst bindandi. Þrýstingurinn yrði svo mikill.«

»Pólitíski rétttrúnaðurinn hefur einnig vitað hvað til síns friðar heyrir. Reykvískur borgarstjóri hefur ekki verið einn um sjónarspil og sýndarlæti sem enga raunverulega þýðingu hafa. Fjölmargir svipaðir menn hafa verið á fleygiferð með látalæti í aðdraganda þessarar ólukkulegu ráðstefnu.«

»Loftslagsmál hafa seinustu árin bæst í hóp skraddarasaumaðra mála sem leyfilegt er að nota án nokkurra raka og enn síður sanngirni til að stilla andstæðingi upp í óbærilega stöðu. Þeir eru opinberlega kallaðir afneitunarsinnar og vísindamenn úr þeirra röðum fá ekki greinar sínar birtar, þótt óaðfinnanlegar séu að uppbyggingu og nálgun, af því að hún er að einhverju leyti á skjön við hina einu sönnu viðurkenndu niðurstöðu. Slíkum höfundum er óðara skipað á bekk með þeim sem telja jörðina flata, þótt þeir hafi ekki gefið nokkurt tilefni til slíks skætings. Þessi árátta er því miður vaxandi í þjóðfélagsumræðu.«

 

Islamistar eru þeir sem stunda Islam

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Islamistar eru þeir sem stunda Islam.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 10. desember 2015.

Valdimar H. Jóhannesson.

Eftir hryðjuverkin í París hafa nokkrir hugrakkir hætt sér í að ræða hlut íslams í árásum sem fer fjölgandi á Vesturlöndum. Þegar ógnin færist nær í tíma og rúmi viðurkenna fleiri augljósar staðreyndir. Þó ekki alveg. Enn skortir nokkuð á fullan skilning hjá þeim flestum eða hugrekki til að segja allan sannleikann.

Hryðjuverk í nafni Islam stafa af átrúnaði á Allah.

Oft er fullyrt að rót hermdarverkanna sé öfgafull túlkun á íslam. Réttara væri að segja að vandinn stafi frá öfgafullum kennisetningum íslam. Á þessu er grundvallarmunur. Vandinn er ekki sá að hermdarverkamennirnir séu illa að sér í íslam, séu með rangtúlkanir. Kalífinn Abu Bakr al-Bagdhadi, sem stýrir ISIS, öflugustu hryðjaverkasamtökum múslíma af um sjötíu þekktum, hættulegum samtökum, er þannig með doktorsgráðu í íslömskum fræðum frá háskólanum í Bagdad.

Langflestir öfgafyllstu forvígismanna múslíma eru menntaðir í eitruðu hugmyndafræðinni sem er lamin inn í kollinn á kornungum múslímum með harðri innrætingu. Boðberarnir hafa að baki langt nám í íslömskum fræðum meðal Súnni- og Shía-múslíma. Börnin vaxa upp með illsku sem eðlilegan hluta lífsins.

Þar til almennt er viðurkennt að rót vandans sé íslam sjálft er lítil von til þess að friður ríki í heiminum. Hann væri afar friðsamur um þessar mundir ef ekki væri fyrir íslam. Fæstir vestrænir menn þekkja íslam í raun. Enn verra er að langflestir forðast að kynna sér íslam vegna hræðslu um að vera taldir öfgafullir fyrir að kynna sér öfgar. Margur telur umburðarlyndi að kynna sér ekki af fullu viti einhverja alvarlegustu ógn okkar tíma.

Kóraninn segir bara hluta sögunnar um Islam.

Til að skilja íslam er ekki nóg að blaða í gegnum Kóraninn. Ekki heldur að lesa bókina spjaldanna á milli. Íslam verður ekki skilið nema með því að kynna sér einnig hadíðurnar, sem eru söfn frásagna um orð og athafnir Múhameðs og hans næstu samverkamanna sem og að kynna sér Sirat Rashul Allah, sem er opinber ævisaga Múhameðs. Hadíðurnar og sirat mynda hið svokallaða Sunnah, sem þýðir bókstaflega hin greiða slóð en hér í samhengi íslam, orð, venjur og athafnir Múhameðs. Kóraninn segir á um 90 stöðum, að Múhameð sé hin fullkomna fyrirmynd fyrir múslíma að fara eftir.

Með ólíkindum er að nokkur heiðvirður maður vilji nota Múhameð sem fyrirmynd í lífi sínu. Lýsing á andstyggilegri manni er sjaldgæf. Einnig torskilið að múslímar skuli ekki vera búnir fyrir löngu að hafna Kóraninum sem trúarriti. Í súru (kafla) 2.106 er allah látinn segja að allt það sé numið úr gildi sem hann hafi áður sagt ef hann kemur með nýjar umsagnir um sömu úrlausnarefni. Herskáar súrur frá Medína-tímabili í lífi Múhameðs ógilda því friðsamar súrur frá Mekka-tímanum.

Stundum er getið um það í Kóraninum hvort súrur eru frá Mekka- eða frá Medína-tímanum. Rétt tímaröð fæst með rannsókn á hadíðum og sirat, sem sýnir að allar ofbeldisfyllstu súrurnar eru yngstar og því í gildi. Súrunum er ekki raðað í rétta tímaröð í Kóraninum, heldur eftir lengd þeirra. Þær lengstu eru fremst en stystu aftast nema fyrsta súran, Al-Fatihah (opnunin), sem er stutt trúarjátning.

Afneitun Islam er eina lausn Múslima.

Til þess að lýsa íslam þyrfti mun lengra mál. Nú skal aðeins staðhæft að íslamistar eru ekki þeir sem rangtúlka íslam heldur þeir sem ástunda íslam. Erdogan, forseti Tyrklands, segir þannig aðeins eina gerð íslams til og það er það íslam sem íslamistar fylgja. Íslam hefur innbyggðar læsingar sem hindra aðlögun að nútíma siðmenningu. Allar efasemdir um inntak Kóransins og sunnah teljast dauðasök. Múhammad Ibn Abd al-Wahhab, múslímskur fræðimaður á 18. öld, stóð fyrir siðbót innan sunní-íslam. Við hann er kenndur Wahhabismi sem er hið hreina og upprunalega íslam. Hann var fyrir íslam það sem Lúter var fyrir kristni að leita til lindanna og afnema afbökun trúarinnar vegna spillingar hennar.

Mörgum múslímum er að skiljast að þeir munu trauðla losna úr hörmungum sínum með því að breyta íslam. Slíkar tilraunir kalla á dauðarefsingar. Eina færa leið þeirra er að yfirgefa þessa afleitu hugmyndafræði - höfuðástæðu fyrir óhamingju þeirra, fáfræði, fátækt, eymd, upplausn, stöðnum og ofbeldi. Afneitun íslams er einnig dauðasök en verður ekki framfylgt ef nógu margir taka sig saman. Enginn skyldi mæla íslam bót heldur leggja sig fram um að losa múslíma úr þessari hörðu kló sem þeir voru hremmdir í fyrir 14 öldum. Það gæti gerst hraðar en flesta grunar ef aðeins tækist að setja íslam í rétt ljós án undanbragða.

 

Þeir sem hafa kjark, að ræða um Islam

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Þeir sem hafa kjark, að ræða um Islam.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 05. desember 2015.

Gústaf Níelsson.

Í kjölfar hryðjuverkaárásanna í París benti Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, á að hið öfgafulla og róttæka íslam fæli í sér mikla ógn við hið siðmenntaða samfélag. Viðbrögð franskra yfirvalda við hryðjuverkunum í París staðfesta, að forsetinn er ekki einn um þá skoðun. Ljóst er að yfirvöldum mistókst að tryggja öryggi almennings eftir árásirnar á ritstjórnarskrifstofur Charlies Hebdo. Í París og Brussel var mælt fyrir um útgöngubann og landamæraeftirlit tekið upp þar sem það var ekki áður. Lögregla handtók einstaklinga, sem aðhyllast öfgafullt og róttækt íslam og leitaði í húsakynnum þeirra þar sem meðal annars fundust sprengjuvesti og skotvopn.

Hryðjuverk íslamista.

Hin verðskuldaða athygli, sem ábending forsetans fékk, olli gremju stjórnmálamanna á vinstri vængnum, hvort heldur þeirra sem njóta æ minna fylgis eða þeirra sem stunda sín stjórnmál vestur á Melum eða í Grábrókarhrauni undir Baulu uppi í Borgarfirði. Annað hvort heyrðu þessir stjórnmálamenn ekki eða vildu ekki hlusta er forsetinn áréttaði nauðsyn þess að ræða málin »með opnum og heiðarlegum hætti án þess að fara strax að ásaka hvert annað um annarleg sjónarmið eða stimpla viðhorfin«.

Kunnugleg andlit sökuðu forsetann um að ala á sundrungu á meðal »þjóðarinnar« því hryðjuverkin hefðu ekkert með íslam að gera. Þessa stjórnmálamenn skiptir engu, þótt hinir herskáu íslamistar hafi nú í tvígang murkað lífið úr saklausum Parísarbúum í sama mund og þeir ákalla guð sinn. Og tæpast er það tilviljun, að þessir stjórnmálamenn eru margir þeir sömu og studdu núverandi ritstjóra Kastljóss í síðustu forsetakosningum. Staðreyndin er sú að forsetinn sagði eingöngu það sem almælt er, en margir stjórnmálamenn þora ekki að ræða.

Íslamistar seilast til valda.

Í umfjöllun sinni benti forsetinn á að ríki, sem hefði fóstrað öfgakennt íslam hefði ákveðið að hafa afskipti af trúarbrögðum hér á landi. Ætla verður að hér hafi forsetinn átt við Sádi-Arabíu. Forsetinn er ekki sá fyrsti sem varar við. Skemmst er að minnast þess er Sveinbjörg Birna Sveinbjörnsdóttir, oddviti borgarstjórnarflokks Framsóknar og flugvallarvina, lýsti efasemdum um að ókeypis lóð væri úthlutað undir mosku til Félags múslima á Íslandi.

Í dag gagnrýna sömu stjórnmálamenn forsetann og gagnrýndu Sveinbjörgu Birnu. Þessa stjórnmálamenn skiptir engu þótt sá einstaklingur sem heldur um stjórnartauma hjá félaginu hafi lýst sig bókstafstrúarmann og að nýlega hafi komið fram upplýsingar, þar sem því er lýst að hann hafi sóst eftir fjárstuðningi Sádi-Araba til að reisa moskuna. Má ætla að alþingi bresti kjark til þess að grípa inn í fyrirsjáanlega atburðarás?

Óttast rasistastimpilinn.

Rannsókn franskra yfirvalda hefur leitt í ljós að herskáir íslamistar frá Molenbeek í Belgíu lögðu á ráðin um hryðjuverkin í París. Í erlendum fjölmiðlum þykir fréttnæmt að stærstur hluti íbúa Molenbeek er innflytjendur, sem eru íslamstrúar. Í sömu fjölmiðlum er Molenbeek lýst sem miðstöð herskárra íslamista, en fjölmargir sem berjast fyrir íslamska ríkið koma þaðan.

Í ljós hefur komið að belgísk yfirvöld höfðu einn hryðjuverkamannanna í sigtinu fyrir árásirnar, en brugðust ekki við. Engan skyldi undra, enda hafa borgaryfirvöld verið gagnrýnd fyrir að hafa lengi vitað, að hinu róttæka og öfgafulla íslam yxi fiskur um hrygg. Borgaryfirvöld skorti hins vegar vilja til að grípa til aðgerða, enda féllu þær ekki að áherslum sósíalista, sem voru þar til fyrir skemmstu við stjórnvölinn. Enginn vildi fá rasistastimpilinn.

Því miður skorti Françoise Schepmans, núverandi borgarstjóra Molenbeek, líka kjark. Í síðustu viku var upplýst að borgarstjórinn hafði fengið upplýsingar um nöfn 80 einstaklinga sem taldir voru herskáir íslamistar tæpum mánuði fyrir hryðjuverkin. Á listanum var nafn Salah Abdeslam sem grunaður er um að skipuleggja hryðjuverkin.

Geta ungir íslamistar aðlagast ?

Hvað veldur því að ungt fólk sem er alið upp í íslamstrú velur hina öfgafullu og róttæku útgáfu af íslam? Atvinnuleysi og fátækt verður ekki alltaf kennt um, enda er óheyrt að ungt fólk, sem þannig er komið fyrir fremji hryðjuverk í nafni annarra trúarbragða í evrópskum borgum. Vísbendingar eru um að hinir ungu íslamistar aðlagist ekki evrópskum samfélögum. Gildin, sem þeim eru kennd heima fyrir, samræmast ekki vestrænum gildum á borð við lýðræði, réttarríki, trúfrelsi, tjáningarfrelsi og jafnrétti kynjanna. Þessi togstreita veldur hættu á því, að ungir íslamistar fyrirlíti samfélögin sem þeir alast upp í. Og í verstu tilvikunum eru þeir reiðubúnir að ráðast gegn þeim. Vafalaust koma fleiri ástæður til, en ljóst er að góður ásetningur um aðlögun ungra íslamista að samfélaginu er í sumum tilvikum óskhyggja.

Í umfjöllun Financial Times um hryðjuverkin 15. nóvember sl. bendir David Gardner, hinn þrautreyndi ritstjóri, á að herskáir íslamistar geti meðal annars sótt nýja liðsmenn í tvo hópa; annars vegar örvæntingarfulla flóttamenn við landamæri Sýrlands og hins vegar múslima í Evrópu, sem eru andsnúnir eigin samfélögum. Ég eftirlæt lesendum að svara því hvort þeir treysti betur greiningu Davids Gardner eða þeirra, sem nú fara fremstir gegn forseta vorum.

 

Forsetinn um Saudi-Araba og ISIS - mjög gott og minna gott

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Forsetinn um Saudi-Araba og ISIS - mjög gott og minna gott.

Fyrst birt í Fréttablaðinu 27. nóvember 2015.

Þórarinn Hjaltason.

Ólafur Ragnar Grímsson hefur eftir ódæðin í París varað við afskiptum Saudi-Arabíu af trúmálum á Íslandi, »ríki sem fóstrað hefur öfgakennt íslam og þær sveitir sem hafa lagt til atlögu gegn vestrænni siðmenningu…Þessi ákvörðun erlends ríkis að fara að skipta sér af trúarbrögðum á Íslandi á sama hátt og það hefur gert vítt og breitt um veröldina…er áminning til okkar Íslendinga að við verðum að hefja nýja umræðu« og barnalegt sé að leysa megi málið með »aðgerðum á sviði umburðarlyndis og félagslegra umbóta«.

Hann nefndi þó nafn ríkisins fyrst nokkrum dögum síðar: »Saudi-Arabía hefur styrkt moskur, skóla, þar sem ræktuð hefur verið og kennd og ungir karlmenn aldir upp í hinni öfgafullu útgáfu af íslam.«

Ýmis viðbrögð við þessum viðtölum eru fróðleg. Baldur Þórhallsson prófessor segir að orð forsetans »ali á andúð í garð múslima«. Guðmundur Andri Thorsson skrifar að: »Forseti Íslands mætti minnast þess að hann er líka forseti innflytjendanna…Og það er rangt að taka sérstaklega út eina tegund öfgamanna og segja þá hættulegri en aðra.« Um þetta segi ég tvennt.

A) Forsetinn er algjörlega maður orða sinna í því sem hann segir um stefnu Saudi-Arabíu. Þá stefnu má kenna við olíu-imperíalisma, sambrædda efnahagslega og truer-pólitíska heimsvaldastefnu. Sádar heyja nú blóðugt innrásarstríð gegn Jemen, þeir hafa – ásamt fleiri Persaflóaríkjum, og Tyrklandi – verið helsti bakhjarl hryðjuverkaherja í stríðunum í Líbíu og Sýrlandi. Þeir eru helstu kostunaraðilar, og líka hið hugmyndafræðilega bakland, bæði við ISIS og Al Kaída og þeir standa á bak við hryðjuverkahreyfingar í Keníu, Nígeríu og Malí.

Þeir ausa peningum á báðar hendur til að styrkja eigin útgáfu af bókstafstrú, loforðið um 135 milljónir til moskubyggingar í Reykjavík er bara lítið en lýsandi dæmi um þetta ágenga »trúboð«: moskur, kóranskólar, bækur og bæklingar sem eiga að treysta efnahagsveldið.

Ólafur Ragnar gerði skýran greinarmun á íslam og «hinni öfgafullu útgáfu af íslam« og það er mikilvægt. Ríkistrú Sauda er gjarnan kennd við Wahhabisma eða Salafisma. Sá mannsskilningur og samfélagssýn fótum treður allt það besta í húmanisma síðari tíma, ekki síst í menningu múslima. Hann er eins konar fasismi á trúargrunni sem kallar á alræðislegt, ofbeldisfullt ríkisvald. Hann er blettur á íslam. Það er hættuleg og »barnaleg einfeldni« að láta hann fylgja með í því sem við eigum að undirgangast í nafni »fjölmenningar«. Heiður sé Ólafi Ragnari að tala skorinort um þetta.

B) En Ólafur sleppti mikilvægri hlið málsins: Að tengja ISIS við vestræna hernaðarútrás til Miðausturlanda, og eins hitt að Saudi-Arabar (þar með ISIS) eru bandamenn USA/NATO og þar með bandamenn okkar. Hann benti á það sem ráð í stöðunni að Bandaríkin, Frakkland og Rússland fari saman í einhvers konar herför gegn ISIS, sem er dauð óskhyggja. Bandaríkin (Bretar áður) og Saudi-Arabía hafa lengi myndað gagnvirkt bandalag: Sádar tryggja Sam aðgang að olíusvæðinu mikla, Sam tryggir Sádum vernd og aðgang að hinum góða félagsskap. Saudi-Arabía er tannhjól í valdakerfi Vestursins, sérstaklega mikilvægt handbendi Bandarískrar heimsvaldastefnu.

Dulbúnar innrásir.

En bandalagið við Sáda hefur seinni árin verið þróað á nýtt stig. Af því hvað innrásirnar í Afganistan og Írak gengu illa tóku NATO-veldin upp þá stefnu að styðja í staðinn herskáa íslamista til uppreisna, þeir eru fótgönguliðar Vestursins, nytsöm verkfæri! Þessi stríð eru fjölþjóðlegar krossferðir undir forustu Bandaríkjanna og liður í baráttunni um hnattræn áhrifasvæði við framsækjandi efnahagsveldi eins og Kína og Rússland. Þetta eru innrásir í sjálfstæð ríki en óneitanlega býsna mikið dulbúnar.

Saudi-Arabar þurfa hins vegar ekkert að dulbúa sinn þátt, bara fylgja sinni opinberu hugmyndafræði, og nú eru þeir í algerri lykilstöðu. Við vitum líka að vopnaaðstoðin við uppreisnirnar í Líbíu og Sýrlandi fór aldrei til »hófsamra« uppreisnarmanna – Joe Biden viðurkennir að þeir voru aldrei til – heldur mest til salafista, skjólstæðinga Sauda.

Það er blekking að »krossferðin« beinist gegn ISIS , hún fóðrar samtökin sem tútna út meðan á henni stendur. Þegar flest Vesturlönd viðurkenndu Bandalag uppreisnarhópa í Sýrlandi sem hið lögmæta stjórnvald landsins (2012) gerðu þau Sýrlensku uppreisnina að sinni og þar með ISIS að því mikla afli sem raun ber vitni. Það er fráleitt að segja að ISIS sé »mesta ógn við hið siðmenntaða samfélag« eftir fall nasismans án þess að benda á þennan þátt. Ég hef grun um að Ólafur Ragnar sé ekki alveg ómeðvitaður um það, en kannski megum við ekki vænta þess að maður í hans stöðu setji sig svo harkalega upp á móti okkar voldugustu bandamönnum.

 

Sagan af stofnun Ísraels þjóðríkis Gyðinga

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Sagan af stofnun Ísraels þjóðríkis Gyðinga.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. nóvember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Sú merka þjóð Gyðingar, hefur í þúsundir ára mátt þola kúgun, fjöldamorð og herleiðingu. Þjóðernisvitund Gyðinga hefur þó alltaf lifað og trú þeirra á Yahweh virðist eilíf. Öllu Kristnu fólki er kær saga Gyðinga og sögusvið Biblíunnar í Landinu helga - konungsríki Davíðs og Salómons.

Þótt aðstæður hafi öldum saman hindrað Gyðinga að endurreisa þjóðríki sitt, hafa þeir alltaf haldið tryggð við slóðir feðranna og margir búið í Landinu helga, oftast við harðræði stórvelda. Tyrkir lögðu undir sig löndin við austanvert Miðjarðarhaf 1517 og réðu síðan þessum löndum allt fram til 1922, þegar Bretland tók við stjórn svæðisins í umboði Þjóðabandalagsins.

Þjóðríkisstefna (Zionismi) gyðinga nær fótfestu.

Merkasti boðberi þjóðríkisstefnu Gyðinga var Theodor Hertzl (1860-1904), sem fæddist í Búdapest. Þegar Dreyfus-málið kom upp 1894, starfaði Hertzl sem blaðamaður í París, en honum blöskraði Gyðingahatrið sem þarna kom fram. Tók Hertzl nú að skrifa bæklinga, þar sem hann hvatti Gyðinga að flytja til Kanaan og endurreisa þar þjóðríki sitt.

Á fyrstu ráðstefnunni um þjóðríkisstefnuna, sem haldin var í Basel 1897, beitti Hertzl sér fyrir að stofnað var formlegt félag til að berjast fyrir endurreisn þjóðríkis Gyðinga í Kanaan, sem Bretar nefndu Palestínu. Ísraels-ríki (Eretz Yisrael), var stofnað 14 maí 1948, eða 51 ári eftir að þjóðríkisstefnan hafði verið mótuð formlega.

Á þessu 51 ára tímabili hafði margt skeð í heimsmálunum, sem áhrif hafði á stofnun Ísraels-ríkis. Heimsstyrjöldin fyrri hófst 28. júlí 1914 og henni lauk 11. nóvember 1918. Bretland stóð uppi sem einn af sigurvegurunum. Tyrkland tapaði miklum lendum og þar á meðan Kanaan. Áður en stríðinu lauk gerði ríkistjórn Bretlands mikilvæga samþykkt, sem hafði afdrifaríkar afleiðingar fyrir Gyðinga og þjóðríki þeirra. Þessi yfirlýsing er jafnan kennd við Arthur James Balfour utanríkisráðherra Bretlands.

Balfour yfirlýsingin frá 02. nóvember 1917.

Alþjóðlegar samþykktir um stofnun Ísraels-ríkis er hægt að rekja til Balfour yfirlýsingar Bretlands, sem samþykkt var á ríkisráðsfundi 31. október 1917. Í yfirlýsingunni lofaði Bretland, að beita öllum ráðum til að þjóðríki Gyðinga verði stofnað í Palestínu. Balfour yfirlýsingin var mikilvæg skuldbinding Bretlands um þjóðríki handa Gyðingum, en því miður gekk Bretland síðar á bak orða sinna.

Nærsta skref í þessari sögu, var að 24. júlí 1922 fól Þjóðabandalagið Bretlandi að stjórna Palestínu. Umboðið til Bretlands var samþykkt af öllum 51 ríkjum bandalagsins. Umboðið lagði margar kvaðir á Bretland og þar á meðal var marg-ýtrekað að Bretlandi væri falið að tryggja stofnum þjóðríkis Gyðinga í Palestínu. Meðal annar segir:

»Umboðsaðilinn (Bretland) skal vera ábyrgur fyrir, að í Palestínu komist á aðstæður sem tryggja að þjóðríki Gyðinga verði stofnað (secure the establishment of the Jewish national home).«

Svik Bretlands, sem fólgin voru í daðri við Araba og stöfuðu af olíu-hagsmunum, náðu ekki að hindra stofnun Ísraels. Afleiðingarnar voru samt hrikalegar því að Bretland hindraði beinlínis að Gyðingar flyttu til Palestínu. Helförin gegn Gyðingum í Evrópu var því miklu mannskæðari en hún hefði orðið ella. Stofnun Ísraels drógst til 14. maí 1948, en þann dag afsalaði Bretland umboði sínu til Sameinuðu þjóðirna (SÞ). Um 6 mánuðum áður höfðu SÞ samþykkt stofnum Ísraels.

Ísland átti góðan þátt í stofnun Ísraels.

Hjá SÞ hafði mikið verið reynt, að fá Arabaríkin til að samþykkja tilverurétt Ísraels, en það tókst ekki. Sendiherra Íslands Thor Thors átti stóran þátt í þessum tilraunum, en Arabarnir hafa fyrr og síðar krafist eyðingar Ísraels og útrýmingar Gyðinga. Að lokum gáfust menn upp á að reyna samninga við Arabana og 29. nóvember 1947 bar Thor upp tillögu um stofnun þjóðríkis Gyðinga í Palestínu og var hún samþykkt með afgerandi hætti, sem ályktun númer 181.

Daginn eftir stofnun Ísraels, gerðu fjölmennir herir Arabaríkjanna innrás í landið, með það yfirlýsta markmið að eyða Ísrael og útrýma Gyðingum. Á þeim 67 árum sem liðin eru frá stofnu Ísraels, hafa Arabarnir gert ótal innrásir í landið og hryðjuverk á hendur Gyðingum hafa verið daglegt brauð. Með því að hafna samningnum við Gyðinga hjá SÞ, fyrirgerðu Arabar lögfræðilegum kröfum til lands í Kanaan. Með stöðugum innrásum í Ísrael og hryðjuverkum gegn Gyðingum, hafa Arabar einnig glatað öllum siðferðilegum kröfum á hendur Ísraels.

Hafa ber í huga, að Palestína er landfræðilegt hugtak, ekki nafn á ríki. Engin »Palestínuþjóð« er í Kanaan og hefur aldrei verið. Arabar á Gaza eru frá Egyptalandi og Hamas sem þar ræður var stofnað af Bræðralagi Múslima í Egyptalandi. Arabar á Bakkanum eru frá Arabíu og Fatah sem þar ríkir var stofnað af Arababandalaginu sem gerði innrásina 1948. Ísrael á miklar óinnheimtar stríðsskaðabætur vegna tíðra innrása Arabanna og eðlilegt er, að með tímanum nái Ísrael yfir allt hið forna konungsríki Davíðs og Salómons.

 

Loftslagsmál eru alvörumál

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Loftslagsmál eru alvörumál.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. nóvember 2015.

Friðrik Daníelsson.

»Síðasta ár var það hlýjasta frá því mælingar hófust«…»hafísinn er að hverfa« …»ísbirnirnir eru í útrýmingarhættu«…

Almenningsfjölmiðlarnir hafa tönglast á þessu svo lengi að margir eru orðnir þreyttir, hlýnunin virðist bara vera hjá þeim, hún finnst ekki á Jörðinni sjálfri. Heitustu árin eru liðin (1941 og 2003 hér, 1934 og 1998 á hnattvísu). Ísþekjan á jörðinni vex stöðugt (í Norður-Íshafinu um milljón ferkílómetra síðan 2012 = tíföld stærð Íslands). Ísbjarnastofninn er orðinn stór og hættulegur íbúum norðurskautssvæðisins.

Þriggja áratuga hrakspá.

Herferðin gegn brennslu eldsneytis komst á flug sumarið 1986 þegar fulltrúi virðulegrar stofnunar (GISS) var kallaður fyrir nefnd Bandaríkjaþings til að vitna um loftslagsbreytingar. Hann (James Hansen) sagði að strax eftir aldamótin 2000 yrði hitinn á jörðinni líklega orðinn sá hæsti á síðustu 100.000 árum! Ástæðan væri „gróðurhúsaáhrif“ af vaxandi koltvísýringi frá brennslu manna á jarðefnaeldsneyti. Nú, nærri þremur áratugum síðar, hefur komið í ljós að spáin var röng.

Í mars á þessu ári gerðist það svo, að sá vísindamaður (John Christy) sem hefur haft það hlutverk fyrir Bandaríkjastjórn að fylgjast með hitanum sem mældur er með þróuðustu mælitækjunum (rafsegulbylgjumælum í gervihnöttum) síðustu áratugina var kallaður fyrir þingnefnd Bandaríkjaþings til að vitna um loftslagsbreytingar. Hann sagði, að ekki hefði fundist vísindalegt orsakasamband milli koltvísýringslosunar og hegðunar loftslags á Jörðinni.

Lífseigar blekkingar.

Meginástæða þess að almenningur hefur látið blekkjast af tilgátunni um hlýnun loftslags af mannavöldum er að koltvísýringsstyrkurinn í loftinu hefur aukist úr 0,03% í 0,04% á einni öld og það er búið að koma því inn hjá almenningi að meiri koltvísýringur þýði hærri hita. Sannleikurinn er sá að áhrif hans á hitann eru hverfandi og þau eru þar að auki þegar mettuð. Hann tekur upp hitageislun af sérstökum bylgjulengdum (mest 15 míkrón) og það sem er í lofthjúpnum af honum nú þegar dugir til þess að taka upp mestalla þá geislun, lítið af geislum á þeim bylgjulengdum sleppur út úr lofthjúpnum. Að bæta meiri koltvísýringi í loftið hefur því álíka áhrif og að fá sér aðra regnhlíf fyrir ofan þá sem maður er með í rigningunni.

Önnur ástæða fyrir langlífi tilgátunnar er að fjöldi fólks hefur framfæri sitt af „rannsóknum“ á lofthjúpnum, þeirra hagsmunir eru að ógninni sé haldið lifandi (Bandaríkjastjórn eyðir yfir 20 milljörðum dollara á ári í „rannsóknir“ á loftslagi). Stórfyrirtækin vilja losunarkvóta til að hindra nýliðun og samkeppni. Og upphafnir stjórnmálamenn nýlenduveldanna vilja koma alheimshöftum á orkunotkun (til að geta stjórnað efnahagsmálum heimsins). Og nú hefur kaþólska kirkjan gengið í liðið og er tilgátan þar með komin á réttan stað með öðrum trúarsetningum.

Kólnunin er áfall fyrir Íslendinga.

Loftslagskólnun hefur reynst Íslendingum afdrifarík. Á 12. öld hófst kólnun sem leiddi til þess að upprunalegur atvinnuvegur landsins (landbúnaður) visnaði og landsmenn urðu fátækt að bráð. Borgarastyrjöld braust út og landsmenn misstu bæði kjarkinn og svo sjálfstæðið (1262). Hlýindin á 20. öldinni (1920-1960) gerðu landið aftur byggilegra, fjárafli og bjartsýni jókst og sjálfstæðið endurheimtist. En kólnunin í kjölfarið (1960-1990) rýrði afkomuna, svartsýni jókst og landflótti brast á, verðbólga fór úr böndum og kvótakerfi voru sett á atvinnuvegina. Nokkurra gráða kólnun veldur tuga prósenta samdrætti, bæði í fiskveiðum og landbúnaði (Páll Bergþórsson).

Landsins forni fjandi og fylgifiskar.

Með kólnun loftslags birtast gamalkunnir vágestir: Fjárdauði eykst. Kornrækt leggst af á Norðurlandi. Uppskerubrestur, kal í túnum, afréttarbeit versnar. Skógrækt á Norðurlandi lendir í vandræðum. Vetur á hálendinu fram yfir mitt sumar, ferðamenn hverfa frá. Hafnir á Norður- og Austurlandi lokaðar vikum og mánuðum saman. Framkvæmdir verða kostnaðarsamar og erfiðar. Minna vatn rennur úr jöklum og virkjanir skila minni orku og fylgir því mikil rýrnun þjóðartekna. Fiskigengdir minnka. Margir gefast upp og landflótti færist í aukana.

Íslendingar komi sér upp þekkingu á loftslagsfræðum.

Íslendingar, sem búa við kuldabeltisröndina, geta ekki treyst á erlendan hræðsluiðnað, umhverfistrúboða og erindreka nýlenduveldanna sem halda að þeir geti stjórnað loftslaginu. Fyrir okkur er svo mikið í húfi að við verðum að reyna á eigin forsendum að spá fyrir um loftslag á Íslandi. Það þarf að veita fé til háskólanna hér til að þeir geti byggt upp trausta þekkingu á vísindum loftslagsfræða og stundað alvöru rannsóknir og gert spár um þróunina. Það gerist ekki á einni nóttu og verður erfitt, ekki síst vegna þess að stór hluti stofnanasamfélagsins á alþjóðavísu, s.s. stofnanir Sameinuðu þjóðanna (við þekkjum hvalveiði- og fiskifræði-„vísindi“ þeirra) eru peningalega háðar því að ógninni um loftslagshlýnun af mannavöldum sé haldið lifandi. En ef við byrjum strax mun okkur fyrr takast. Við getum tekið á móti landsins forna fjanda þegar hann kemur aftur á næstu áratugum.

Lífsandinn (CO2) er undirstaða lífs á Jörðinni

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Lífsandinn (CO2) er undirstaða lífs á Jörðinni.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 12. nóvember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Á okkar dögum eru dómsdags-spámenn áberandi þrýsti-hópur, sem margir stjórnmálamenn hlusta á með mikilli andagt. Hættulegasti hópurinn er sá sem fullyrðir, að framundan séu miklar veðurfars-hamfarir. Þessi sértrúar-söfnuður vill meina, að sú væga hlýnun sem orðið hefur á síðustu 300 árum, muni halda áfram og setja veðurfars-kerfi Jarðar úr skorðum. Öll þessi ósköp eru sögð stafa af »of miklum lífsanda (CO2) í andrúminu« og til að dómsdags-spárnar rætist ekki, verði að draga úr brennslu kolefna.

Staðreyndin er sú, að þessi hugmynd hefur aldreigi komist af tilgátu-stiginu. Þetta er ekki kenning, hvað þá heldur náttúru-lögmál. Ekki liggur einu sinni fyrir tilgáta um hvernig hitastig tengist stærðfræðilega lífsandanum. Þegar við bætist, að engin hlýnun hefur mældst það sem af er þessari öld, verður að telja tilgátuna stein-dauða. Burtséð frá þessari gagnlausu tilgátu, er veruleg ástæða til að skoða hvernig lífsandinn er undirstaða lífs á Jörðinni.

Lífsandinn er ekki eitruð mengun.

Vitað er, að allt líf á Jörðinni byggir á kolefni (C) og mannkynið er ekki undanskilið. Kolefnið fer svonefnda »kolefnis-hringrás« þannig að dýraríkið fær kolefni frá jurtaríkinu og jurtaríkið fær sitt kolefni að mestu úr andrúminu í formi lífsanda sem plönturnar vinna með ljós-tillífun. Einnig taka plöntur upp kolefni úr kolsýrðu vatni (H2CO3), sem þær ná til með rótunum. Flestir vita að gosdrykkir innihalda kolsýru sem er blanda af lífsanda (CO2) og vatni (H2O). Jafna fyrir kolsýru: (CO2+H2O → H2CO3).

Andrúmið er blanda margra gastegunda og mælt sem rúmmál er mest af: köfnunarefni (78,09%), súrefni (20,95%), vatnsgufa (1,00%), argon (0,93%) og lífsandi (0,040%). Magn lífsanda er oft tjáð í einingunni ppm (milljónustu hlutar) og á þann máta er núverandi magn lífsanda í andrúminu 400 ppm. Aukning lífsanda hefur um hríð verið mjög stöðug, um 2 ppm á hverju ári. Með sama áframhaldi verður lífsandinn kominn í 1000 ppm að 300 árum liðnum, það er að segja árið 2315.

Dómsdags-spámennirnir reita hár sitt yfir slíkum horfum og hrópa hærra en nokkru sinni að lífsandinn sé eitruð mengun, sem muni lama lífríkið og koma mannkyni á kné. Þessu er þveröfugt farið og stöðva verður þennan skaðlega áróður. Sú aukning lífsanda, sem hægt er að skrifa á reikning mannkyns, hefur líklega nú þegar framlengt tíma lífs á Jörðinni um tvær milljónir ára. Það er rangt, að mikið magn lífsanda sé takmarkandi fyrir lífkerfi Jarðar, heldur er staðreyndin sú, að of lítið magn myndi slökkva lífsneistinn á Jörðinni.

Lífsandi og hitastig eru oftast í öfugum fasa.

Fyrir um 540 milljón árum hófst þróun þeirra lífsforma sem einkenna Jörðina í nútímanum. Frá þeim tíma hefur hitastig á Jörðu oftar en ekki verið í öfugum fasa við magn lífsandans. Til dæmis, fyrir 150 milljón árum (Jurassic) féll hitastig mikið en lífsandinn náði toppi. Fyrir 50 milljón árum (Eocene) var hiti líklega hærri en nokkru sinni á síðustu 550 milljón árum, en lífsandinn hafði farið minnkandi í 100 milljón ár. Fortíðin bendir ekki til, að hitastig Jarðar ráðist af magni lífsanda í andrúminu.

Fyrir um 400 milljón árum (Devon) hófst af krafti landnám lífs á þurrlendi og náði mikilli útbreiðslu á skömmum tíma. Bæði jurtir og dýr tóku þátt í landnáminu og nýttu sér nýtt umhverfi til að þróa fjölmargar nýgjar tegundir. Á Devon-tímanum náði lífsandinn að verða um 2200 ppm, eða 5,5 sinnum núverandi magn. Hitastigið var að meðaltali um 20 gráður, sem er 6 gráðum hærra en núna.

Sjálfsmorð lífríkisins var yfirvofandi fyrir 400 milljónum ára.

Á Devon-tímanum þróuðu plöntur getu til að framleiða »lignin« og »cellulose« sem saman gerðu plöntunum fært að mynda við og vaxa uppréttar. Trén voru komin til sögunnar og náðu mikilli hæð, í samkeppni um orkugjafann sólarljósið. Umfangsmiklir skógar þöktu þurrlendið, lífmassi Jarðar margfaldaðist og dróg til sín lífsanda úr andrúminu, sem endaði sem viður trjánna.

»Lignin« er ákaflega stöðugt efni og á þessum tíma höfðu engar lífverur þróast sem framleiddu efnahvata sem leyst gat það upp. Skógartrén höfðu ekki ótakmarkaða lífslengd, heldur dóu eins og þau gera enn í dag. Dauð tré hlóðust því upp í skógar-sverðinum og náðu viðarlögin 100 metra þykkt eða meira. Þannig urðu til kolalögin miklu sem finnast um allan heim og eru mynduð úr kolefni sem skógarnir unnu úr lífsandanum á 90 milljónum ára. Til allrar hamingju fyrir framtíð lífs á Jörðu, kom fram rotnunar-sveppur sem framleiðir efnahvata sem vinnur á »lignini«. Þar með lauk því tímabili jarðsögunnar þegar kolabirgðir Jarðar urðu til.

Ef ekki hefðu komið fram lífverur sem voru færar um að leysa upp »lignin« hefði lífsandinn haldið áfram að minnka þar til dauða-þrepinu 150 ppm hefði verið náð. Við þetta þrep hefðu allar plöntur Jarðarinnar dáið úr hungri, það er að segja úr skorti á lífsanda. Lífríkið allt hefði drepist og mannkyn hefði aldregi komið fram. Þetta var bara fyrsta skiptið sem líf Jarðarinnar hefði getað útrýmt sjálfu sér vegna skorts á lífsanda, sem öllum ætti að vera ljóst að er undirstaða lífs á Jörðinni.

Vogunarsjóðir skila gjöfum Steingríms

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Vogunarsjóðir skila gjöfum Steingríms.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 03. nóvember 2015.

Víglundur Þorsteinsson.

Það var fróðlegt að lesa um þá ákvörðun kröfuhafa Glitnis að skila Íslendska ríkinu Íslandsbanka í býttum fyrir það að losna úr höftum með erlendar gjaldeyriseignir slitabúsins. Ákvörðun sem í meginatriðum lýtur að því að skilja krónueignir slitabúsins eftir hér á landi gegn því að fá að fara með erlendar eignir úr höftum.

Þegar Steingrímur J. Sigfússon ákvað að rifta ákvörðunum Fjármálaeftirlitsins frá haustinu 2008 um afskriftir og niðurfærslur lána úr gömlu bönkunum sem voru færðar í nýja á nettó afskrifuðu verði samdi hann við erlenda kröfuhafa gömlu bankanna um að þeir fengju sjálfdæmi um handrukkun og innheimtu í nýju bönkunum þvert gegn reglum neyðarlaganna.

Með því opnaðist þeim leið að óvæntum feng sem vogunarsjóðirnir höfðu ekki reiknað með þegar kröfur bankanna gengu kaupum og sölum á markaði haustið 2008 og vorið 2009.

Ýmsir hafa reynt að leggja mat á þessar gjafir Steingríms. Það er nærtækast að gera það með því að bera saman efnahagsreikninga bankanna á milli 2008 og 2015.

Fljótt á litið sýnast gjafir hans til vogunarsjóðanna vera um 500 milljarðar króna á núvirði. Ef til vill þó nokkru hærri því enn eru ekki öll kurl til grafar komin.

Það þurfti því að halda vel á við lok uppgjöra slitabúanna áður en þeim yrði hleypt úr höftum. Í raun þurfti að tryggja að vogunarsjóðirnir skildu eftir í landinu að lágmarki þessar örlætisgjafir Steingríms J. Sigfússonar.

Tímasprengja aftengd.

Á blaðamannafundi við kynningu á samþykki ríkis og seðlabanka á stöðugleikaskilyrðunum nú á dögunum skilgreindi Már Guðmundsson stöðuna svo »að nú væri búið að aftengja tifandi tímasprengju«.

Undirliggjandi í þeim orðum var að Steingrímur hefði verið sprengjusmiðurinn með því að leyfa sniðgönguna við neyðarlögin og riftanirnar á ákvörðunum FME frá 2008. Allt um það vissi Már öðrum betur vegna atbeina Seðlabankans í málinu. FME var jafnframt liðtækt í þeirri aðstoð.

Það er auðvelt að skilja af hverju vogunarsjóðirnir vilja skila banka eins og Íslandsbanka og losna sem fyrst úr höftunum. Þeir vita manna best að uppfærði gróðinn af afskrifuðum lánum er síður en svo á lausu. Hann er ekki annað en uppfærðar áður afskrifaðar skuldir sem höfðu bólgnað við hrunið og standa inni í bankanum sem uppfærðar skuldir einstaklinga og atvinnufyrirtækja gegn reglum neyðarlaga. Skuldir sem eftir er að borga eða fasteignir í fasteignafélögum sem bankarnir settu á fót sem umbreyta þyrfti í reiðufé.

Þeir vita að það mun taka mörg ár að rukka þær skuldir inn og enn fleiri að breyta þeim í erlendan gjaldeyri. Það hentar þeim því vel að nota örlætsgjörninga Steingríms sem skiptimynt til að sleppa frá höftunum með rauneignir búsins í erlendum gjaldeyri sem þegar eru geymdar í útlöndum. Þeirra stóri ávinningur er að fá þær erlendu eignir sem fyrst til að fjárfesta á ný annars staðar.

Kreppuframlenging í stað skjaldborgar.

Þessir alvarlegu gjörningar Steingríms þegar hann braut Íslendsk lög og rifti ákvörðunum Fjármálaeftirlitsins árið 2009 í þágu AGS og ESB framlengdu kreppuna á Íslandi um mörg ár.

Það svo að enn eru svöðusár eftir á tugþúsundum Íslendinga sem misstu allt sitt í boði Steingríms og vinstri stjórnarinnar sálugu. Stjórnarinnar sem allt vildi til vinna að komast á stökki í ESB sumarið 2009. Fórnaði í þeim tilgangi því skjóli sem neyðarlögin höfðu búið þjóðinni. Tókst hins vegar þá að ljúga því að okkur að hún væri að smíða þjóðinni skjaldborg með verkum sínum. Það var ekki fyrr en við kosningarnar 2013 að þjóðin fékk sitt tækifæri til að jafna um við þessa óheiðarlegu stjórnmálamenn.

Afleiðingar þessara verka þeirra eru að nú má sjá tugþúsundir sem áður bjuggu í eigin húsnæði meðal annarra á leigumarkaðnum eftir að bankarnir eru búnir að selja ofan af þeim með hjálp Árna Páls-laganna. Eða upp á ættingja og vini, komnir á »Hótel mömmu«. Þetta ásamt ýmsu öðru veldur nú eftirspurnarsprengingu á leigumarkaði.

Sumir flúðu til Noregs. Aðrir sitja enn í íbúðum og húsum með uppreiknaðar skuldir sem þeir eiga eftir að strita fyrir. Hjá þeim heldur kreppan áfram. Nú kóróna vogunarsjóðirnir allt verkið með því að láta Íslendska ríkið rukka Steingrímsgjafirnar. Sjálfir fljúga þeir með sólsetrinu vestur til Wall Street með alvörupeningana og skilja Íslendsk stjórnvöld eftir í handrukkinu. Það mun síðar koma í ljós hvernig tekst til um það.

Steingrímur þenur brjóst og sperrir stél.

Til að undirstrika heimsku sína stekkur Steingrímur J. Sigfússon nú upp á stól þegar vogunarsjóðirnir eru að skila Íslandsbanka og eignar sér málið sem árangur af eigin dugnaði. Þegar hann »hvorki borðaði né svaf« að eigin sögn við að bjarga þjóðinni á árunum 2009 og 2010 en þá kvaddi hann »björgunarvaktina í fjármálaráðuneytinu«.

Það fer best á því núna að fá lánuð orðin sem Matthías Jochumsson lagði í munn Jóni sterka eftir að Eyjólfur vinnumaður hafði lagt hann í bændaglímunni. Sáuð þið hvernig ég tók hann, drengir?

 

My Palestinian training, non-violence or violence ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

My Palestinian training, non-violence or violence ?

Fyrst birt hjá Israellycool 22. ágúst 2015.

Daniel Borg (fyrrverandi stuðningsmaður Hamas/Fatah/PLO).

Before joining ISM (International Solidarity Movement) group in Hebron I had my training in Ramallah during two days. How to obstruct IDF (Israel Defence Forces) operations. How to freely walk in a neighbourhood and alert the coordinators about the movements of incoming IDF patrols. When to go out and show your presence to the military, so that they don’t dare shoot at your direction. Shield a house that IDF want to demolish. Shield stone-Molotov-throwing militants. Yes. Our job.

PLO (now Fatah, but it is the same) uses well meaning idealistic western youngsters to aid, shield and make-possible their terrorist agenda. The Fatah-coordinators made it clear to us that ISM uses only non-violent means of resistance, but in the meantime stressed that if the Palestinians choose to use violence our job is to shield them. It is the Palestinians that live under occupation and humiliation, not us western activists, so we should let them make the operational decisions and we internationals are there to act like human shields and protect them from the IDF.

We even spent a good amount of time practicing how to pitch-up extreme screams with the intent of scaring off settlers kids. Our instructions were that if settlers kids approach us and act violently we need to surprise them by screaming with the loudest of our abilities so that they get panic and run away. We did a lot of exercise in these high-pitch screams. If someone from downtown Ramallah reads this, I want to express my sincere apologies for your lost sleep during these days.

Committing Lawfare (the abuse of Western laws and judicial systems to achieve strategic military or political ends).

During the first hour of the Ramallah training every activist gives the PLO coordinators a closed envelope of his name, address, family info, country residence, political affiliation etc, in case of arrest or death. They make abundantly clear that if I we were beaten up or killed by IDF it will lead to great damage to the state of Israel, great media coverage and of course maybe an end to the occupation. Since I was the chairman of the Social democratic youth organisation in my home town I was interesting and useful. If the IDF arrested me or killed me it would get headlines at least in Sweden.

In hindsight I understand that this is a perfect example of lawfare: With my presence as an international maybe the IDF won’t use the amount of force they are entitled to in order to complete a security-operation, and let the ones I am shielding go free (a win to the terrorists), or they disregard my presence and complete the mission with a possible end result of me being killed together with the terrorist. Also a win for the terrorists since they can use my death as an amazingly effective propaganda tool for forming international opinion.

I felt useful. I wanted to do whatever I could to help the Palestinians. I was un-afraid and idealistic. Then I went to Hebron. I actively chose to only do real pacifist work, mainly to stand in King David Street (Shuhada street) and in the IDF posts leading up to Tel Rumeida settlement. To monitor the Israeli soldiers present. A tough job, I thought, since all PLO coordinators, Bethlehem-people, random Palestinians etc. told me before hand that the soldiers are violent, throw stones at Palestinians, helps settlers attack Palestinian children, and what made me afraid, the soldiers occasionally arrest, handcuff and beats up ISM activists.

How the IDF-soldiers acted.

My first morning in Hebron: A young Israeli soldier was standing in his watching post at the entrance of the Jewish Tel Rumeida neighbourhood, where also some Palestinian families live. The soldier called upon a Palestinian ten year old boy that was walking up the hill to approach him. The boy was remarkably scared, and hesitantly dragged his feet towards the soldier. When the boy came up close the soldier made a move towards the kid. In this instant my heart started to pump faster since I was certain he was going to arrest or beat the boy, so I took up my camera ready to film the brutality. Instead, to my huge astonishment, he shakes the boys hand and put the other on his shoulder. The soldier started to speak casually with the boy. Instantly the Palestinian kid smiled and they spoke and joked for a couple of minutes in the July heat. I felt relieved, extremely surprised, took down my camera. Nothing here to film.

Yes I was extremely astonished. This encounter between the IDF soldier and the Palestinian kid contradicted everything I was being told and what I thought was the normal mode of IDF-conduct. Surely this soldier’s behaviour must be a very rare glimpse of humanism in the overall aggressive IDF, like a dolphin swimming in a sea of sharks. But no, it was not. It was rather the normal mode of conduct. I monitored the same group of soldiers from early morning to late evening, and their basic way of treating the Palestinians was that of non-interference and respect. Not once did I see anything that comes close to a violation. I spent three weeks monitoring the IDF soldiers, with my camera around my neck. There was nothing to film, no transgressions whatsoever (except Palestinian war crimes, but I come to that a bit later).

My laundry business.

At one point a soldier made a move of his hand at my direction to show that I should approach him. He wanted to ask me a few questions: How could I work for Fatah, call myself human rights activist, while they just killed a gay Palestinian by tying him up to a car and driving his more and more molested body through downtown Hebron? (a few metres from where we were standing) I was pretty shocked. Am I getting human rights lessons from an IDF soldier? I said white-washing, pink-washing. He did not understand my point about the washing business. But I thought about what he had said. I did not care. Those that I work for are Fatah people, moderates, peace activists, even Jewish Israelis. The Palestinian Sharia law, however unjust, does not justify the Israeli occupation. Hence the washing allegations I threw to the soldier.

Here you have Hamas.

The next week was slightly different. I understood that the IDF-soldiers were really nice, they treated me and all Palestinians with respect. During lunchtime I decided to go up to the PLO apartment and take a coffee. I stood with my coffee cup looking out at downtown Hebron, with full view of the Hebron Arab souk. From nowhere I see two guys going out from a car, taking out guns, starting to shoot intensively at the market. It was several hundreds of shots. The souk was buzzing with families. They started their shooting spree, everyone tried to run away, I filmed it from the onset. Their shooting spree lasting so long that I had the time to walk up to our rooftop continue filming while the shooting spree continued. Here you have Hamas.

Afterwards I ran down alerted my activist colleagues, alerted the IDF soldiers, called our coordinators. The IDF closed the checkpoint. Beefed up all soldier presence. This was the first Hamas attack in the West Bank, their bid on gaining power after they successfully did that in Gaza. PA (Palestinian Authority) president Mahmoud Abbas instated a state of emergency lasting several days. The only ones being safe was the small community of Palestinians, Jews and us distorted foreign activists being secure thanks to the IDF checkpoint and security within the Israeli controlled area. I was actually happy that the IDF had a checkpoint there, guaranteeing our security from the craziness of Hamas. The irony did not cross my mind at the time, that I went to Hebron to document Israeli war crimes but came home with IDF-humanism and Palestinian war crimes.

What I did not know about Hebron.

During my time in Hebron I did not know about the incessant terror attacks against the extremely small Jewish community of Hebron. I did not know that Jewish residents are killed whenever they are not protected, children, women, elderly. I did not know that Israel has effective control of a very small portion of Hebron. I did not know that the actual Apartheid in Hebron is directed from the Arabs against the Jewish community. I did not know the religious and historic importance of Hebron, as the number two capital of the Jewish people.

More over, I did not know that those I work for, the Fatah-led ISM, actively instructs Palestinian kids to throw rocks at Jews, sometimes killing the victim. Nor did I know that when Fatah wants us to shield someone or a house from IDF-operation, it is highly likely to be a terrorist on the brink of committing attacks against innocent Israelis. This was the case of Rachel Corrie’s last shielding-event.

How could I know? How could my colleagues know? We are immersed in the pro-pal false narrative. Fuelled by CNN, New York Times, Le Monde, all centrist and leftist political parties in Europe, all our left leaning teachers, all our cultural establishment. Among many others. I got social, political, educational status by joining ISM, an anti – Geneva Conventions, terrorist organisation.