Restoring Europe's Borders and Sovereign Nations

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Restoring Europe's Borders and Sovereign Nations.

Fyrst birt í The Wall Steet Journal 15. október 2015.

Geert Wilders (Hollandi), Marine Le Pen (Franklandi), Matteo Salvini (Ítalíu), Heinz-Christian Strache (Austurríki).

Europe. Imagine a world without her. Sure, the geographical entity will always continue to exist. But the civilization is in danger. Millions of migrants are currently arriving in Europe. More than half a million have already done so. Donald Tusk, the president of the European Council, says the greatest tide of refugees and migrants is still to come. Hungary’s foreign minister expects 35 million people heading to Europe. This will be the end of the Continent as we know it.

The situation is completely out of control. Too many fortune seekers, too much illiteracy. Some of the migrants are refugees, but the majority come for economic reasons. Our European economies and social-protection systems cannot cope with this. The media prefer to focus on families and children, but their images cannot conceal that the asylum seekers flocking to Europe are predominantly young men. Many are unskilled.

But the main problem is that, unlike the flow of refugees at the end of World War II, these migrants come from countries with a culture entirely different from Europe’s. Mass immigration is leading to the dilution of cultural identity in the European Union member states.

Its citizens resent this. Instinctively, these citizens are patriots. They don’t like to lose their identity as a people. They don’t want to give up their countries. Instinctively, they grasp two very important truths. First, that without identity, there is no country. Second, that without a country, there can be no prosperity, no justice, no democracy, no liberty.

The European Union has slowly been eroding Europe’s nation-states by gradually dismantling their sovereignty. It has robbed our countries of the right to conduct our own national asylum policies. Last month, the EU forced refugee quotas on its member states and overruled governments who disagreed. The mask has fallen, and the peoples of Europe have seen the EU’s ugly face.

Better than before, they now realize that our national parliaments have been reduced to fake parliaments. Vital matters, including those concerning our national identities, are no longer decided by our national parliaments but by obscure institutions in Brussels. People are forced to give away their country without even having a say in the matter.

Governments in Eastern Europe are especially sensitive about this. It’s no coincidence that the strongest resistance to the EU’s mandatory migrant quotas comes from countries such as the Czech Republic, Hungary and Slovakia. For many decades these countries were ruled from Moscow without their consent. They don’t want to now be ruled from Brussels without their consent.

But the migration crisis has also alarmed the peoples of Western Europe. Polls and election results in recent weeks clearly indicate that patriot parties such as ours are growing spectacularly.

While the governments in Western Europe’s capitals bash the leaders in the Czech Republic, Hungary and Slovakia, millions of citizens in Austria, France, Italy, the Netherlands and other nations share their concerns.

In Vienna’s regional elections Sunday, the Austrian Freedom Party won a third of the votes. In polls in the Netherlands, the Party for Freedom has become as big as the two governing parties combined. In France, polls indicate that the National Front will win its local elections in December. In Italy three months ago, the Northern League made stunning electoral gains.

While millions are on their way to Europe, millions in Europe realize that they have been betrayed by the political elites in the Hague, Paris, Rome, Vienna and other capitals. Our parliaments have been emasculated by Brussels and are filled with politicians who no longer care about our basic national interests. Governments don’t mind the loss of national sovereignty and national identities either. Far too often, they are composed of politicians who hope to one day pursue an international career at an EU or U.N. institution after their national career ends.

The gap between the citizens and those who rule them has never been so wide. We have to close this gap in order to reassert control over our own borders. And we can do so democratically by mobilizing the people to vote for parties that stand for national sovereignty and the defense of national identities. Reclaiming democracy: That is the key to solving the migration crisis.

There is no need to imagine a world without the nations of Europe. It’s clear what needs to happen. We need to reconquer our national sovereignty, abolish EU treaties such as the Schengen treaty and reaffirm the supremacy of national parliaments.

Afnám gjaldeyrishafta veldur áhyggjum

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Afnám gjaldeyrishafta veldur áhyggjum.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 27. október 2015.

Ragnar Önundarson.

Á undanförnum vikum hefur verið unnið undir miklum þrýstingi að samkomulagi milli þrotabúa gömlu bankanna og Seðlabankans. Afnám gjaldeyrishafta er lokaáfangi fjárhagslegrar endurskipulagningar landsins eftir áfallið 2008. Stjórnvöld ættu að gera nákvæmlega grein fyrir málinu opinberlega, áður en til óafturkallanlegra skuldbindinga kemur, eins og heitið hefur verið. Þetta er risavaxið hagsmunamál almennings sem verður undir smásjá næst þegar kosið verður til Alþingis.

Risavaxið hagsmunamál.

Gjaldeyrishöftin þarf að afnema að mestu. Ekki til að afla nýrra »jöklabréfa« eins og nú er stefnan, heldur til að hleypa fé út úr landinu. Hagkerfið hefur rétt úr kútnum og sparifjármyndun er og þarf að haldast mikil. Hætt er við nýrri bólumyndun ef sívaxandi lífeyrissparnaður getur ekki leitað út fyrir landsteinana og þarf að ávaxtast eingöngu innanlands. Sú stærð þarf að vera sveigjanleg til að hjá nýju bóluástandi verði komist og líklega mun hærri en nú er gert ráð fyrir.

Stöðugleikaskatturinn, sem Alþingi samþykkti með lögum, var kynntur þann 08. júní 2015. Í stað skattsins stendur slitabúum gömlu bankanna af einhverjum ástæðum til boða að greiða svonefnt stöðugleikaframlag, sem á að uppfylla svokölluð stöðugleikaskilyrði. Það á að vera jafngilt skattinum í þeim skilningi að það standi með sama hætti vörð um hagsmuni heimila og fyrirtækja. Stöðugleikaskatturinn, 39%, átti að skila 850 ma.kr. til ríkissjóðs, en þó skyldi unnt að fá afslátt til að lækka skattinn, sem þá yrði alls um 690 ma.kr., gegn bindingu erlends gjaldeyris í landinu, sem er þá lántaka í stað skatts. Seðlabankinn metur hins vegar stöðugleikaframlagið samkvæmt tillögum slitabúanna aðeins 334 ma.kr. Þetta vekur áleitna spurningu um hvernig slíkt framlag geti verið jafngilt áðurnefndum fjárhæðum.

Draumsýn eða veruleiki ?

Afnám gjaldeyrishafta gæti verið draumsýn sem ekki fær staðist, án enn meiri yfirtöku á gjaldeyriseignum en 690-850 ma.kr., kannski vel yfir 1.000 ma. Ástæðan er sú að bólukrónur sem geta ógnað greiðslujöfnuði er ekki einungis að finna í sjóðum þrotabúa föllnu bankanna heldur í djúpum vösum auðfíkla bólunnar og augljóslega í krónueignum lífeyrissjóðanna. Það er útilokað að einhverjir þeirra ráðgjafa sem komið hafa að málum hafi ekki séð þetta. Þeir gætu hafa lent í þeirri aðstöðu að þegja um staðreyndir sem ekki eiga upp á pallborðið.

Ráðherrar hafa ítrekað sagt að skref til afnáms hafta séu á næsta leiti, en skrefin hafa látið á sér standa. Af máli forsætisráðherra á Alþingi nýlega, þegar hann svaraði fyrirspurnum um stöðu mála, sýndist mér stefna í átök við kröfuhafana, fyrst stöðugleikaframlög og stöðugleikaskattur eiga að vera jafngild. Hann tiltók og taldi upp eignir, því miður án talna, og sagði framlög frá slitabúum föllnu bankanna í beinhörðu fé verða aðeins hluta af þeim framlögum sem búin leggja fram og því ekki rétt að horfa eingöngu til þess. Einnig verði um að ræða afhendingu ýmissa eigna, framsal krafna, innlán, skilyrt skuldabréf og hlutdeild ríkisins í söluandvirði nýju bankanna.

»Þannig að það er mjög villandi, og raunar bara rangt, að tala um stöðugleikaframlagið eins og það sé eingöngu þessi tiltekna peningaupphæð«

sagði ráðherrann sem nefndi engar tölur og ræddi því miður ekki um gæði þessara eigna.

Þar sem ætlunin er að taka alls konar eignir sem greiðslu þarf að gera nákvæmlega grein fyrir gæðum þeirra eigna. Jafnvel þarf að áskilja frekari greiðslur frá kröfuhöfum, reynist eignirnar minna virði þegar á reynir, og jafnvel halda eftir reiðufé því til tryggingar. Munum að allt sem getur farið úrskeiðis mun fara úrskeiðis.

Verðmæti fákeppnisbanka.

Fjármálaráðherra var í viðtali á »Gömlu gufunni« 21. október. Rætt var um nýjasta útspil slitastjórnar Glitnis, að afhenda ríkssjóði Íslandsbanka upp í stöðugleikaframlög. Fram kom að verðmæti Landsbankans og Íslandsbanka gæti verið um 400 milljarðar. Verðmæti fyrirtækja fer eftir hagnaði þeirra. Athuga ber í þessu sambandi að fákeppnisfyrirtæki skammta sér hagnaðinn úr hendi almennings. Hvernig getum við metið banka á sama hátt og fyrirtæki í samkeppni í þessu ljósi? Á þjóðin að meta það hátt sem tekið er af henni sjálfri?

Mun guð blessa Ísland ?

Óveðursský hafa verið að hrannast upp á himni efnahagsmálanna að undanförnu. Enn þurfum við að standa í lappirnar, þó að bankakerfið sé ekki í húfi núna. Viðskiptajöfnuðurinn er að versna m.v. sama tíma í fyrra. Við höfum skert útflutningstekjur af makríl og leyft gengi krónunnar að styrkjast, sem rýrir viðskiptajöfnuðinn. Við höfum líka hækkað launin of mikið, einu sinni enn. Verðbólga og vísitala eru á uppleið og við blasir enn ein kollsteypan. Halda forystumenn ríkisstjórnarflokkanna að þessi þróun muni færa þeim traust kjósenda á ný?

Uppi eru hugmyndir um að erlendu kröfuhafarnir fái gríðarlegar fjárhæðir frá þjóðinni umfram það sem 39% stöðugleikaskattur léti þeim eftir. Af hverju? Ekki hefur verið skýrt frá því. Við megum ekki gefa eftir þá stöðu sem Neyðarlögin færðu okkur. Við eigum ekki að láta sendimenn »hrægamma« skelfa okkur til að skerða þá stöðu sem »Íslendska leiðin« skapaði. Ef til ágreiningsmála kemur verða þau afgreidd fyrir Íslendskum dómstólum.

Það er til nóg af bönkum í hinum stóra heimi og við munum bara afla okkur trausts og virðingar með einurð og stefnufestu. Hinn valkosturinn er að birtast umheiminum á ný sem algjörir vitleysingar í hagstjórn og fjármálum, sem ekki hafa lært neitt af sárri reynslu. Verður komist hjá því? Guð var beðinn að blessa Ísland fyrir sjö árum. Munum að hann hjálpar þeim sem hjálpa sér sjálfir.

 

Ætlar borgarstjóri að styðja feðraveldið (Islam) ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Ætlar borgarstjóri að styðja feðraveldið (Islam) ?

Fyrst birt í Morgunblaðinu 24. október 2015.

Gústaf Níelsson.

Í kjölfar sveitarstjórnarkosninganna á síðasta ári spannst umræða um þá ákvörðun Reykjavíkurborgar að úthluta Félagi múslima á Íslandi ókeypis lóð undir mosku. Ákvörðunin var umdeild, svo ekki sé dýpra í árinni tekið og bentu lögspekingar á að sveitarfélögum væri óskylt að úthluta trúfélögum ókeypis lóðum. Sumir héldu því meira að segja fram að ákvörðunin væri ólögmæt. Jafnvel borgarlögmaður viðurkenndi að sveitarfélögum væri einvörðungu skylt að úthluta ókeypis lóðum undir kirkjur.

Mitt í þessari umræðu bárust fréttir af fundi sendiherra Sádi-Arabíu og forseta Íslands. Á fundinum kom fram að Sádar hygðust leggja fram fjármagn til byggingar mosku í Reykjavík. Fréttirnar vöktu óhug enda eru Sádi-Arabía og nágrannaríkin við Persaflóa ekki þekkt sem fánaberar mannréttinda  (Leiðrétting Forseta Íslands).

Skiptir máli hver fjármagnar moskuna ?

Hvort tveggja núverandi og fyrrverandi formenn Samfylkingarinnar voru neikvæðir í garð fréttanna af fjárstyrk Sádi-Araba. Þannig kvað Ingibjörg Sólrún Gísladóttir (05.04.2015) það fráleita hugmynd að Sádi-Arabía fengi að setja fjármagn í byggingu mosku og tók fram að til »að sporna við því að róttækur íslamismi berist til okkar ættum við ekki að heimila að erlendir aðilar fjármagni moskubygginguna«. Árni Páll Árnason (05.03.2015) spurði hvað einræðisríkjum, sem ekki virtu grundvallarmannréttindi, gengi til með fjárframlögum af þessum toga.

Á meðal meirihlutans í borgarstjórn var hins vegar annað hljóð í strokknum. Líf Magneudóttir, formaður mannréttindaráðs, kvaðst ekki hafa miklar áhyggjur af fjárstyrk Sáda því múslimum á Íslandi væri treystandi til að fara eftir lögum og brjóta ekki á mannréttindum fólks. Viðbrögð Dags B. Eggertssonar (05.03.2015) borgarstjóra voru varfærnari. Dagur tók ekki afdráttarlaust á málinu, eins og hann er gjarn á að gera þegar honum finnst mál vera »óþægileg«.

Í staðinn fól hann mannréttindaskrifstofu borgarinnar að fara ofan í saumana á því hvort fjárstyrk Sádi-Araba fylgdu einhver skilyrði. Þessi aðferð, að vísa máli í nefnd, er vel þekkt þegar stjórnmálamenn reyna að losa sig við óþægileg mál. Þrátt fyrir að nú sé meira en hálft ár liðið hefur mannréttindaskrifstofan ekki enn birt niðurstöður sínar. Kostnaður borgarbúa við mannréttindaskrifstofuna mun þó vera hartnær hálfur milljarður króna á hverju kjörtímabili.

Konur séu með slæðu og í búri við bænahald.

Þegar fréttir af fjárstyrk Sáda voru bornar undir fyrirsvarsmenn Félags múslima á Íslandi voru viðbrögðin á einn veg. Sverrir Agnarsson, sem þá gegndi formennsku í félaginu, kom af fjöllum og kvaðst ekkert vita um styrkinn. Salmann Tamimi, sem hafði gegnt formennsku á undan Sverri, gekk skrefinu lengra og sagði félagið aldrei hafa óskað eftir fjármunum frá Sádi-Arabíu. Viðbrögð þeirra Sverris og Salmanns bentu helst til þess að fréttirnar af fundi sendiherra Sádi-Araba og forseta Íslands helguðust af misskilningi hins síðarnefnda.

Fyrr í þessum mánuði gerðust hins vegar þau tíðindi að Salmann steypti Sverri af formannsstóli í Félagi múslima á Íslandi. Í viðtali við visir.is 12. október sl. hefur Sverrir upplýst að Salmann hafi gagnrýnt hann fyrir hvort tveggja að telja það ekki skyldu múslímskra kvenna að ganga með slæðu og að vera of vinsamlegur í garð samkynhneigðra. Þá hafi Salmann gagnrýnt hann fyrir að taka afstöðu með »Íslendskum konunum í félaginu sem vildu burt með ljóta ókláraða, nú í tíu ár, búrið sem konurnar eru látar vera í við bænahald«.

Í bréfi sem Sverrir birti af sama tilefni koma fram nýjar upplýsingar um fjármögnun moskunnar. Í bréfinu er því lýst að opinberlega hafi Salmann ekkert kannast við peningana frá Sádum þrátt fyrir að hann hafi skömmu áður sjálfur beðið um þá í sendiráði Sádi-Arabíu í Stokkhólmi. Ekki verður betur séð en hér sé fram komin sönnun þess að fyrirsvarsmenn Félags múslima á Íslandi hafi reynt að blekkja almenning um hvernig fjármögnun moskunnar yrði háttað. Er nú skiljanlegt hvers vegna Sverrir taldi sig á sínum tíma knúinn til að lýsa því yfir opinberlega að hann talaði einn fyrir hönd félagsins eftir að Salmann hafði þvertekið fyrir að félagið tæki við peningum frá Sádum.

Nýr formaður neitar að svara spurningum.

Þessar nýju upplýsingar um fjármögnun moskunnar og þann boðskap sem félagið boðar gagnvart konum og samkynhneigðum hljóta að leiða til þess að borgaryfirvöld endurskoði ákvörðun sína um að úthluta ókeypis lóð til félagsins. Nýkjörinn formaður félagsins mun enda hafa lýst því yfir að hann vilji að félagið dragi sig út úr arkitektasamkeppni um byggingu moskunnar.

Ef til vill skiptir það þau Dag og Líf engu máli þótt fyrirsvarsmenn félagsins leiki tveim skjöldum. Líklega telja þau áfram rétt að treysta svörum félagsins til mannréttindaskrifstofu borgarinnar um hvernig moskan er fjármögnuð og hvaða boðskapur verður þar boðaður. Líklegast er þó að mannréttindaskrifstofan fái engin svör. Nýr formaður félagsins hefur nefnilega ákveðið að svara ekki spurningum fjölmiðla í kjölfar þess að hann tók við völdum í félaginu. Miðaldirnar og feðraveldið eiga sér greinilega vísan stuðning hjá félaginu.

<<<<<<<>>><<<>>>>>>>

Yfirlýsing frá Ibrahim Sverri Agnarssyni.

Assalamu alaikum Alhamdulillahi - The General Meeting is over and I am probably a very bad loser!

But after weeks of backbiting and slander and fabrication on my believes ,it is a RELIEVE that that the Tamimi clan has taken over the Association of Muslims in Iceland and I have no responsibility there anymore.

I did not have a chance against the Tamimi ladies and all their Arab/icelandic girlfriends and the several of the grumpy guys mostly Palestinian that have not shown faces in the mosque for years.

The tens of the bright shining faces in the back of the mosque today dutifully wearing their hijab for the occasion, something that most of them never do in public, were all, except the few Icelandic ethnic ladies, dedicated Tamimi fans, common sense and rhetoric did not have a chance, they came to vote for their hero.

It is a kind of funny because one of the main point Salmann brought up against me was that I did NOT believe that wearing hijab in public was a unconditional demand up on muslim ladies, BUT HE, on the contrary was firm on that point.

This sound similar when he thunders in his rare Friday speeches about the necessity for Muslims to come to the mosque, but almost never come there himself not even in Ramadan. Or when he denounced the money from Saudi Arabia shortly after asking for them personally in their embassy in Stockholm.

Funny because I see some of these ladies more often on town at weekends than in the mosques - not even at Eid´s or dinners at the mosque.

But Allah has the power over all things and I will ask him quietly to teach me not to be a bad loser - but he knows the meaning of things big and small.

<<<<<<<>>><<<>>>>>>>

 

Umheimurinn telur Íslendinga vera Gyðingahatara

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Umheimurinn telur Íslendinga vera Gyðingahatara.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 21. október 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Helför Gyðinga veldur því, að á meðal siðaðs fólks þykir Gyðingahatur vera afleitt hugarástand. Samt blómstrar Gyðingahatur hérlendis og hefur gert allt frá tíð Steingríms Hermannssonar. Löngum hafa Gyðingahatarar ekki svalað svívirðilegum kenndum sínum á opinberum vettvangi. Nú er öldin önnur og öfgarnar gerðar opinberar, jafnvel undir merkjum mannkærleika.

Björk »abdallah« leggur fram tillögu fyrir hönd Fatah.

Flestum á óvart ákvað meirihluti Borgarstjórnar Reykjavíkur 15. September 2015, að sniðganga vörur frá Ísrael, föðurlandi Gyðinga. Yfirlýstur óvinur Ísraels lagði fram tillöguna og samþykkt hennar var sögð vera kveðju-sending til hryðjuverkasamtakanna Fatah, sem aðsetur hefur á Bakkanum (vestur-bakka Jórdan-ár).

Víðtæk mótmæli hófust straks við þessu augljósa Gyðingahatri, bæði hérlendis sem utanlands. Ljóst var að viðskiptahagsmunum Íslands var stefnt í hættu og fjölmörg dæmi voru nefnd um fjárhagstjón sem sniðgangan hafði valdið. Ísland hafi orðið fyrir verulegum álitshnekki og umheimurinn hefur komist að því að Gyðingahatur dafnar á Íslandi.

Þáttur utanríkisráðherrans »hugum-stóra«.

Ríkisstjórn landsins vaknaði með andfælum við tíðindin og »hugum-stórum« utanríkisráðherra var falið að senda frá sér yfirlýsingu um sniðgönguna, sem vonast var til að varpað gæti dulu á sannleikann. Til að forðast misskilning skal þess getið, að ráðherrann »hugum-stóri« er alls óskyldur »Don Quijote de la Mancha«. Þetta er hins vegar ráðherrann sem kom Íslandi í viðskiptastríð við Rússland, að boðskipun ESB.

Ráðherrann sendi frá sér yfirlýsingu 18. September, þar sem í lokin segir:

»Utanríkisráðuneytið áréttar að ákvörðun borgarstjórnar Reykjavíkur er ekki í samræmi við utanríkisstefnu Íslands«.

Hver er þá utanríkisstefna Íslands gagnvart Ísrael ? Er hún í samræmi við stefnu þjóðarinnar frá 1947, þegar Ísland var í forustu hjá SÞ (Sameinuðu þjóðunum), að tryggja stofnun þjóðríkis Gyðinga í Ísrael ? Sendiherra Íslands Thor Thors var framsögumaður málsins á alherjarþingi SÞ, sem hlaut yfir 70% fylgi og varð þannig alþjóðalög.

Í lok Heimstyrjaldarinnar fyrri 1922, fól Þjóðabandalagið Bretlandi að stjórna svæðinu »British Mandate for Palestine«, sem tekið hafði verið af Tyrklandi. Á meðal Gyðinga vakti þessi ákvörðun mikinn fögnuð, því að þeir höfðu loforð Bretlands um að »Konungsríki Davíðs og Solomons« yrði endurreist. Loforðið gaf Bretland með svonefndri »Balfour yfirlýsingu« frá 02. nóvember 1917. »Balfour yfirlýsingin« hlaut einnig samþykki Þjóðabandalagsins og var þar með orðin skuldbinding alþjóðasamfélagsins.

Alþingi tekur upp stuðning við hryðjuverkamenn.

Hægt er að staðhæfa, að Gyðingahatur blómstrar á Íslandi. Skilaboð Borgarstjórnar til vina okkar í Ísrael staðfesta það. Hatursmenn Ísraels í Borgarstjórn móta samt ekki stefnu landsins í utanríkismálum. Alþingi ætti að hafna stuðningi við hryðjuverkasamtök og fordæma Gyðingahatur. Nýgjasta ályktun Alþingis varðandi Ísrael er frá 29. nóvember 2011 og taki menn nú eftir:

»Alþingi ályktar að fela ríkisstjórninni að viðurkenna Palestínu sem sjálfstætt og fullvalda ríki innan landamæranna frá því fyrir sex daga stríðið árið 1967…Alþingi áréttar að PLO, Frelsissamtök Palestínu, eru hinn lögmæti fulltrúi allrar palestínsku þjóðarinnar.«

Þessi hræðilega ályktun var samþykkt með 38 atkvæðum og þar á meðal var hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra. Þetta er auðvitað gróft dæmi um Gyðingahatur, því að PLO er samnefni fyrir hryðjuverkasamtökin Hamas á Gaza og Fatah á Bakkanum. Svo má spyrja sig hvaða umboð Alþingi hefur til að úthluta yfirráðum á umdeildu landi, til skrifborðs-skúffunnar PLO. Alþingi var að taka undir markmið þessara Múslima um að fremja þjóðarmorð á Gyðingum og tortíma föðurlandi þeirra.

Viðbrögð Íslands við Gyðingahatri verða að vera trúverðug.

Borgarstjórn Reykjavíkur kom saman til neyðarfundar 22. September og felldi úr gildi hina alræmdu sniðgöngu á Ísrael. Sumir hafa af ókunnugleika talið að yfirlýsing utanríkisráðherrans »hugum-stóra« hafi haft hér nokkur áhrif. Svo var þó ekki, heldur réðust afdrif sniðgöngunnar, við skrifborð hryðjuverkaforingjans Mahmoud Abbas.

Hatursmenn Ísraels hafa áratugum saman reynt að vinna Gyðingum sem mest tjón og hafa beitt viðskipta-þvingunum í þeim tilgangi, meira að segja áður en Ísrael var stofnað. Hryðjuverkasamtökin Hamas á Gaza og Fatah á Bakkanum hafa mismunandi stefnu í öllum málum, þar á meðal viðskipta-þvingunum gegn Ísrael. Fatah samdi upphaflega tillögu, en Hamas dróg hana til baka. Fatah er vinnuveitandi Bjarkar »abdallah«, en Hamas stjórnar gerðum Dags »abdallah«.

Ítök hryðjuverka-samtaka Múslima á Íslandi eru yfirþyrmandi og bregðast verður hart við. Dagur »abdallah« og hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra verða báðir að víkja úr opinberum störfum. Brotthvarf þessara einstaklinga mun þó ekki nægja til að bæta orðspor landsins. Bjóða mætti Jerúsalem höfuðborg Ísraels að verða vinaborg Reykjavíkur. Svo væri einnig til bóta að ríkisstjórn og Alþingi bæðust afsökunar, að hætti siðaðra manna.

 

»Skoðun« blaðamannsins Óla Kristjáns Ármannssonar

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

»Skoðun« blaðamannsins Óla Kristjáns Ármannssonar

Fyrst birt í Fréttablaðinu 03. júlí 2015.

Raphael Schutz.

Hér áður fyrr var evrópskum gyðingum gert það að sök að drepa börn kristinna í tengslum við helgisiði þeirra. Þeim var og gert það að sök að eitra vatnsbrunna í þeim tilgangi að koma af stað smitfaröldrum. Þá voru útbreidd hin alkunnu ósannindi að gyðingar þættust ráða heiminum í gegnum hina voldugu öldunga Zíons.

Það er með ólíkindum hve lítið hefur breyst í gegnum aldirnar þegar kemur að gyðingum. Nú á dögum er þessi gamli rógburður ekki pólitískur rétttrúnaður lengur en hins vegar er það sjálfsagt að bera út viðurstyggilegan rógburð þegar kemur að gyðingum samtímans, þá sérstaklega í þjóðríki gyðinga, Ísrael.

Gyðingar, Ísrael og blaðamennska.

Kjarninn í grein Óla Kristjáns Ármannssonar, sem birtist í Fréttablaðinu 24. júní síðastliðinn, er hinn sex ára gamli Palestínuarabi Baider Qdeih, sem lést við landamærastöð. Það er sorgleg og hræðileg staðreynd sem býður upp á það að skoða þarf aðstæður og atburðarás af mikilli varfærni og án allra fordóma. Að segja frétt án samhengis eða bakgrunns er léleg fréttamennska og er jafn blekkjandi og röng frásögn.

Í þessu tilfelli kýs blaðamaður að segja ekki lesendum frá þeirri staðreynd að palestínskir sjúkraflutningabílar eru þekktir fyrir að vera notaðir undir hryðjuverkastarfsemi s.s. vopnasmygl yfir til Ísraels og að ferja hryðjuverkamenn yfir landamærin þvert á öll lög um sjúkraflutninga. Ísraelsk yfirvöld verða að skoða hvern og einn sjúkraflutningabíl sem fer inn í Ísrael til að koma í veg fyrir frekari hryðjuverkaárásir á ísraelska borgara.

Þessi ömurlegi atburður þar sem lítill drengur lét lífið er því miður fórnin sem er færð með háttalagi Palestínuaraba en það er auðvitað mun auðveldara að stinga hausnum í sandinn og kenna gyðingum um… ég meina Ísrael.

Mannfall og fordæming.

Blaðamaður heldur áfram í greininni og segir „Tölfræðin talar þó sínu máli“ þegar kemur að mannfalli í Gasastríðinu síðasta sumar. Megnið af mannfalli Palestínuaraba voru hryðjuverkamenn eða yfir eitt þúsund slíkir. Blaðamaður lætur ógert að greina frá því. Tölurnar sýna einnig hvernig UNHRC (Mannréttindaráð Sameinuðu þjóðanna) hefur snúið á hvolf hugmyndinni um mannréttindi í sínum andísraelska áróðri með blaðamenn eins og Óla Kristján um borð.

Í þau níu ár sem þessi nefnd á vegum UNHRC hefur verið starfandi hefur hún fordæmt Ísrael oftar en öll heimsins lönd samanlagt eða 61 sinni! Á þessu sést bersýnilega að eitt land, Ísrael, er tekið út og því úthúðað á versta máta.

Svona er þetta með UNHRC og fleiri stofnanir. Það sem kemur frá þeim, eins og þessi skýrsla, er ekki áreiðanlegt, heldur mjög hlutdrægt, en blaðamaðurinn hefur engar áhyggjur af því. Þegar hann segir „tölfræðin talar þó sínu máli“ vitnar hann í tölur yfir fórnarlömb, en þær tölur koma frá Palestínumönnum og öðrum hlutdrægum aðilum. Og það sem er enn mikilvægara er að hann talar bara um tölur, án þess að ræða samhengið. Höfðu nasistar á réttu að standa vegna þess að fleiri Þjóðverjar dóu í stríðinu en Bretar eða Bandaríkjamenn? Þetta er fáránlegt og það sem við sjáum hjá UNHRC er ekkert annað en farsi, orwellískt umhverfi, þar sem ráðist er á lýðræðisríki daginn inn og daginn út, aðallega af alræðisstjórnum, með hjálp frá gagnlegum fíflum á Vesturlöndum.

Mannfórnir og málstaður.

Það er alltaf sorglegt þegar saklausir borgarar verða fórnarlömb stríðsátaka, ekki síst þegar um börn er að ræða. Almenn skynsemi ætti að segja okkur að sökin liggur hjá Hamas og öðrum hryðjuverkahópum, sem hafa það markmið að eyða Ísrael af landakortinu og nota sitt eigið fólk sem mannlega skildi. En í staðinn sjáum við sömu gömlu evrópsku aðferðina aftur – kennum gyðingnum um (fyrirgefðu, ég meinti Ísrael).

 

Nú er ég kominn með hjartslátt á ný

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Nú er ég kominn með hjartslátt á ný.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 17. október 2015.

Ragnar Önundarson.

Einhverja rekur e.t.v. minni til að árið 2005 ritaði ég átta greinar í Morgunblaðið til að vara við hagþróun sem mér sýndist vera að fara úr böndunum. Á miðju því ári varð mér ljóst að ég var ekki að ná eyrum fólks, dansinn í kringum gullkálfinn var hafinn. Snemma árs 2008 tók ég aftur til máls, ekki til að vara við, heldur til að reyna að opna augu manna fyrir yfirvofandi áfalli og til að leggja fram hugmyndir um lausnir.

Íslendska leiðin.

Hinn 15. apríl 2008 birti Morgunblaðið grein mína Ósjálfbjarga bankar. Í henni var að finna tillögu um að stofna nýja banka sem dótturfélög við gömlu bankana. Ríkið skyldi lána fyrir hlutafénu og taka um leið veð í því. Þetta væri óriftanlegur gerningur þar sem nýtt lán fylgdi.

Bankastjórn Seðlabankans brást við og boðaði til fundar 22. júlí, þar sem ráðuneytisstjóri fjármálaráðuneytisins var viðstaddur. Hugmyndin var rædd efnislega, en mér sagt að ekki væri mögulegt að nýta hana nú þegar, en hún kynni að nýtast síðar. Ástæðan væri sú að ráðherrar teldu vandann ekki jafn alvarlegan og ég, glansandi ársreikningar uppáskrifaðir af alþjóðlegum endurskoðunarfélögum styddu það. Aðeins væri um lausafjárvanda að ræða að þeirra mati sem leysa ætti með lánveitingum Seðlabankans. Sú hugsun leitar á að atburðarásin hefði orðið önnur ef nýir bankar hefðu verið stofnaðir strax og þannig ekki orðið neitt »hrun« nema hjá kröfuhöfunum.

Ég fylgdist áhyggjufullur með falli erlendra banka í september og lyfti brúnum þegar Washington Mutual, einn stærsti sparisjóðurinn í BNA, var meðhöndlaður einmitt með því að stofnaður var nýr sparisjóður. Sparifé almennings var komið þangað í skjól og sá gamli látinn falla í fang kröfuhafa. Seðlabankinn hafði samband við mig eftir að mistekist hafði að bjarga Glitni og bað mig að sitja í »aðgerðahópi«, sem fitja skyldi upp á gagnlegum hugmyndum. Auk mín voru þar bæði einn öflugasti lögmaður landsins og leiðandi endurskoðandi til margra ára. Á þeim vettvangi setti ég fram hugmyndina um að gera innlán að forgangskröfum með afturvirkum hætti, en sem kunnugt er gerði það okkur kleift að greiða höfuðstól Icesave-innlánanna án íþyngingar fyrir ríkissjóð. Fjallað er um þetta í 7. hefti skýrslu RNA, bls. 73-76.

Þessar aðgerðir, stofnun nýrra banka og forgangur innlána, eru nú nefndar »Íslendska leiðin« og hafa vakið athygli. Í henni fólst að ríkissjóður og þar með þjóðin tók ekki að sér að greiða þær skuldir sem fáeinir óreiðumenn höfðu stofnað til, en það hefur einmitt verið reglan, sett af AGS, þótt undarlegt megi virðast. Í þeim fólst einnig að erlendir stórbankar, sem vitandi vits höfðu veitt einkabönkum án ríkisábyrgðar »eitruð lán«, fullkomlega skeytingarlausir um hag okkar Íslendinga, þurftu að horfast í augu við mistök sín og ábyrgðarleysi. Þessi »erfðasynd« hvílir á kröfum í þrotabúin, þær eru enn »eitraðar« og þeir sem þær keyptu vissu það. Undirstrika ber að »Íslendska leiðin« felur í sér óvenjulega einurð smáþjóðar gegn alþjóðlegu fjármálavaldi. AGS er ekki nein lýðræðisleg alþjóðastofnun, heldur í raun eign nokkurra þjóða sem eiga umsvifamestu fjármálamiðstöðvar veraldarinnar. AGS er verkfæri mikilla hagsmuna og því verkfæri er beitt.

Verður hvikað ?

Allar götur síðan Neyðarlögin voru sett hafa sendimenn þessa valds drepið á dyr hjá stjórnvöldum. Má muna hinn æruverðuga Eatwell lávarð, sem við fengum okkur fullsödd af í nóvember 2013. Lávarðurinn lýsti þeirri föðurlegu skoðun sinni »að traust og trúverðugleiki séu þau sjónarmið, sem helst beri að hafa í huga við afléttingu gjaldeyrishafta og lausn snjóhengjunnar«. Til þess taldi hann farsælla að ríkið leitaði samninga í máli sem það á enga aðild að, en að láta hart mæta hörðu fyrir dómstólum. Fullkomlega var óljóst hvað hann átti við með þessu því ríkið er ekki aðili að neinu deilumáli við kröfuhafana og löngu ljóst að deilumál koma fyrir Íslendska dómstóla.

Lávarðurinn komst svo að orði, að Íslendingar hefðu ákveðið árið 2008 að komast hjá greiðslufalli ríkisins og frestað þeim vanda til betri dags, sem enn væri ekki upp runninn! Síðan hefur verið stöðugur straumur álíka sendiboða sem reynt hafa að skjóta stjórnvöldum skelk í bringu. Hafa ber í huga að svonefndir »hrægammasjóðir« hafa keypt kröfurnar á þrotabúin með miklum afföllum, vitandi af erfðasyndinni áðurnefndu. Afnám gjaldeyrishafta er mikilvægt, en ekki má láta undan áróðursmönnum kröfuhafa og gefa eftir sterka stöðu. Stórhættulegt fyrir ráðherra að halda spilunum að sér, aðeins opin upplýsingagjöf skapar traust.

Hættuástand skapast á ný.

Viðskiptajöfnuðurinn er að versna m.v. sama tíma í fyrra. Við höfum af gáleysi skert tekjur af makríl og leyft gengi krónunnar að styrkjast, sem eykur eyðslu og innflutning. Við höfum líka hækkað launin of mikið, einu sinni enn. Verðbólga og vísitala eru á uppleið. Fólkið, kjósendur, er orðið þreytt á sultarólinni og vill fara að hafa það gott, eyða. Komið er fram á seinni hluta kjörtímabils og formenn stjórnarflokkanna hafa áhyggjur af litlu fylgi þeirra. Úrræðin virðast felast í að:

1) auka kaupmátt og halda aftur af vísitölunni með einskiptis tollalækkunum og

2) halda vöxtum háum svo fé kennt við »jöklabréf« streymi inn og

3) láta Seðlabankann ekki kaupa nógu mikið af gjaldeyri til að gengisvísitalan

   haldist óbreytt, þ.e. krónan haldi sömu afstöðu til gjaldmiðla umheimsins.

Allt bendir til að þetta sé ósjálfbært ástand og að skellurinn komi fyrr eða síðar (eftir kosningar) með sárum og vel þekktum afleiðingum.

Ferðabransinn er gróðurreitur svartrar atvinnustarfsemi og ört vaxandi hlutur greinarinnar í þjóðarbúskapnum þýðir að færri munu hlutfallslega standa undir velferðarkerfinu með beinum skattgreiðslum sínum í framtíðinni. Nú eru stjórnvöld á hinn bóginn búin að ákveða að lækka óbeina skatta (tolla). Það er einkennilegt af því að bæði skattsvikarar og ferðamenn verða að greiða þá. Ef við höldum óbeinum sköttum háum munu þessir tveir hópar létta undir með ríkissjóði. Þetta er betri leið til að afla tekna í skóla-, heilbrigðis- og tryggingakerfi. Skattsvikin munu fljótlega valda óleysanlegu misvægi, það er ekki unnt að leysa málið lengur með því að láta þriðjung þjóðarinnar borga beina skatta. Sjálft velferðarkerfið er í húfi.

Óbrennd börn með eld.

Nú er ný kynslóð tekin við forystu stjórnarflokkanna og þeir ungu menn hafa ekki þá erfiðu en þroskandi reynslu sem fyrirrennarar þeirra höfðu. Sá sem fær allt upp í hendurnar og þekkir ekkert andstreymi hefur hana einfaldlega ekki. Nú þegar reiðikast þjóðarinnar er að dvína er við hæfi að þakka þeim embættismönnum sem með óvenjulegu harðfylgi sínu sáu til þess í október 2008 að Neyðarlögin urðu til og þakka jafnframt öllum þeim þingmönnum sem greiddu þeim atkvæði. Kynni að felast í því nokkur »heilun« fyrir þjóð sem tvinnað hefur blótsyrðin árum saman, að horfast í augu við þessa menn og nokkur lærdómur að rifja upp nöfn þeirra sem sátu hjá.

 

Úr Schengen - strax !

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Úr Schengen - strax !

Fyrst birt í Morgunblaðinu 14. október 2015.

Baldur Ágústsson.

Árum saman hefur fólk mótmælt aðild okkar að Schengen-»landamæraklúbbnum« með blaðaskrifum, bloggi o.fl. Sjálfur skrifaði ég grein í Morgunblaðið 24. september, 1999 - sem sagt áður en við hófum virka þátttöku í Schengen-samstarfinu. Margir aðrir hafa mómælt síðan eins of oft má sjá í dagblöðunum.

Schengen mært við Íslendinga.

Þegar verið var að segja almenningi frá ágæti Schengen voru settar fram nokkrar fullyrðingar sem vert er að rifja upp.

Í fyrsta lagi: Íslendingar munu ekki þurfa að bera vegabréf á ferðum innan Evrópu - hvers virði sem það átti nú að vera!

Í öðru lagi: »Ferðafrelsi« átti að vera milli Schengen-landanna en hver þjóð átti, á sinn kostnað, að annast landamæragæslu á þeim hluta ytri landamæra Shengen-svæðisins að henni snéri. Þannig áttu Spánverjar t.d. að annast gæslu á »Schengen-landamærunum« á suðurströnd sinni og Frakkar á sama hátt á vesturströnd sinni. Milli þessar tveggja landa átti ekki að þurfa gæslu - þau eru bæði innan Schengen-svæðisins. Sama gildir um mestalla Evrópu. Ísland gætir þannig norðvestur-landamæra Schengen.

Í þriðja lagi: Aðild að Schengen átti að veita okkur aðgang að gagnagrunni sem innihélt upplýsingar um þekkta glæpamenn um alla Evrópu svo við ættum auðveldara með að þekkja þá og hindra komu þeirra til Íslands.

Í fjórða lagi: Ráðamenn þjóðarinnar sögðu nauðsynlegt að tilheyra Schengen því annars gætum við og aðrir íbúar Norðurlanda ekki ferðast án vegabréfs milli Íslands og hinna Norðurlandanna en um það hafði verið samið einhverjum árum áður.

Hvernig tókst svo til ?

Í einu orði sagt: ömurlega! Tilkynning frá dómsmálaráðuneytinu - strax í upphafi - sagði fólki til að taka vegabréfið með. Og núna? Við innritun í Leifsstöð erum við beðin að sýna vegabréf - jafnvel þó að ákvörðunarstaður okkar sé annað Schengenland !

Aðgangur að gagnagrunni um afbrotamenn er e.t.v. til aðstoðar við löggæslu hér á landi. Hann er hinsvegar of dýru verði keyptur með aðild að Schengen. Við höfum t.d. lengi átt ágætt samstarf við alþjóðalögregluna Interpol. Athyglisvert er að Bretland - sem er ekki er aðili að samningnum fékk og hefur full afnot af gagnagrunninum.

Maður hlýtur að spyrja: Var aðild kannski aldrei nauðsynleg ?

Einhvernveginn finnst manni sjálfsagt að ríki skiptist á upplýsingum um hættulega glæpamenn án þess að aðild að frjálsu ferðasambandi sé gerð að skilyrði. Einhvern veginn finnst manni að stjórnvöld fari stundum frjálslega með staðreyndir þegar upplýsingar eru veittar okkur landsmönnum.

Fyrir u.þ.b. tveim árum fór fólk að flykkjast frá Afríku til Spánar. Fljótlega fóru Spánverjar fram á að ESB styddi þá og styrkti við landamæragæsluna - þrátt fyrir fyrrnefnd ákvæði Schengen-samningsins. Sama sagan endurtók sig svo með Ítalíu og Grikkland. Af þessu getum við séð hvernig þátttökuríkin standa við samninga og ekki síður hvernig ESB fer með framlög þátttökuríkjanna - og vill síðan fá aukin framlög frá ríkjum sínum, m.a. til að kosta gæsluna sem þessi lönd áttu sjálf að bera.

Trygg landamæri - öruggt land.

Ferðafrelsi milli Norðurlanda hefur sjálfsagt þótt eðlilegt á þeim tíma sem um það var samið, þjóðirnar af sama meiði og með sameiginlega sögu, menningu og lífsmat. Nú eru hinsvegar breyttir tímar: Stór hluti þeirra sem þar búa eru hvorki innfæddir Svíar, Norðmenn né Danir, heldur Austurlandabúar eins og t.d. Íranir og Sýrlendingar. Þetta fólk hefur alist upp við önnur trúarbrögð, menningu og þjóðfélagsleg gildi og uppbyggingu. Það stenst því ekki lengur að hafa frjálst flæði ferðamanna og fólks í leit að atvinnu og betri búsetu frá þessum löndum. Að vitna í sameiginlega fortíð Norðurlandanna, menningu og tungumál er ekki aðeins rangt heldur beinlínis villandi og hættulegt.

Frá náttúrunnar hendi höfum við einhver bestu landamæri í heimi. Notum þau og gætum þeirra sjálf. Þau eru skurnin utan um fjöregg okkar; landrými, auðlindir, lága glæpatíðni og heiðarlegt samfélag við bestu skilyrði.

Schengen-samningurinn gerir Íslendingum illt eitt eins og reyndar margt annað sem undan ESB kemur. Þegar við lítum til annarra Schengen-landa og frétta frá t.d. Miðjarðarhafsströndum þeirra, er ljóst að engir gæta Íslands betur en Íslendsk lögregla, útlendingaeftirlit og - þar sem það á við - Landhelgisgæslan.

Við eigum tafarlaust að segja okkur frá Schengen, taka upp eigin landamæragæslu og hætta þessari sífelldu þjónkun við ESB, erlend þjóðríki og stofnanir sem er til hreinnar skammar og niðurlægingar.

 

Móðir svarar rangfærslum Palestínuvina

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Móðir svarar rangfærslum Palestínuvina.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 13. ágúst 2011.

Ólöf Einarsdóttir.

Í maí 2010 sigldi svokallaður »friðarfloti« með 6 skipum áleiðis til Gazastrandarinnar undir því yfirskini að færa Palestínu-aröbum nauðsynjar. Ísraelar stoppuðu þá tilraun en skipuleggjendur leiðangursins voru m.a. tyrknesku samtökin IHH. IHH hafa verið gagnrýnd fyrir að vera islömsk öfgasamtök sem fela sig undir formerkjum mannúðasamtaka. Hermennirnir sem mættu vopnaðri árás á einum bátanna fengu auka-liðsstyrk í aðgerðina og felldu 9 hryðjuverkamenn.

Íslenskir ráðamenn þremur skrefum á undan sér.

Án þess að vita nokkuð af viti um málið þustu Össur Skarphéðinsson og Ögmundur Jónasson í viðtöl á Íslendsku fjölmiðlunum nokkrum klukkustundum eftir að atburðirnir áttu sér stað og fordæmdu Ísraelsmenn harðlega fyrir atlögu þeirra að »friðarsinnunum«. Þeir gengu svo langt að kalla á aukafund í ríkisstjórn í hádeginu daginn eftir til að ræða framferði Ísraela og það mitt í efnahagshruninu á Íslandi þar sem vandamálin heima við voru óteljandi. Nú þegar öll kurl eru komin til grafar þá er ljóst að Ísraelar voru í fullum rétti til að stöðva bátalestina.

Skipunum var siglt til Ashdod-hafnar í Ísrael, »friðarsinnar« og áhafnir sendar úr landi. Í skipunum var varningur sem fór á 20 trukkum yfir til Gaza-strandarinnar og þar á meðal lyf sem voru útrunnin og því einskis nýt. Tilgangur leiðangursins var að ögra Ísraelum og koma óorði á þá í alþjóðasamfélaginu.

Eldflaugum rignir frá landinu sem var afhent fyrir frið.

Á árunum 2000-2008 skutu hryðjuverkamenn á Gazaströndinni 12.000 eldflaugum yfir á Ísrael. Tæp milljón Ísraelar búa á því svæði þar sem eldflaugunum rignir yfir til dagsins í dag. Ógnina sem stafar af þessum árásum þarf vart að nefna og truflun á daglegu lífi fólks er mikil.

27. desember 2008 ákváðu Ísraelar að fara í aðgerðir til að stöðva þessar gegndarlausu árásir eftir að hafa margoft varað Hamas við. Ari Tryggvason gagnrýnir þessa aðgerð í grein í Morgunblaðinu hinn 29. júlí síðastliðinn. Hann segir Ísraela hafa fellt 1.400 íbúa og þar af 400 undir 18 ára aldri. Þessar tölur hefur hann frá norska lækninum Mads Gilbert. Gilbert láðist að nefna að Al-Shifa sjúkrahúsið á Gaza, þar sem hann starfaði, var notað í hernaðarlegum tilgangi af Hamas en forsætisráðherra Hamas og aðrir stjórnendur tóku undir sig heila deild á þessu sjúkrahúsinu í stríðinu.

Tölur um fallna fékk Gilbert frá heilbrigðisráðuneyti Gaza sem er stjórnað af hryðjuverkasamtökum Hamas. Ísraelsmenn tóku saman nöfn fallinna og fengu þær tölur að 1.166 Palestínuarabar hefðu fallið, þar af 709 Hamasliðar, 89 manns undir 16 ára aldri, 49 konur og restin var karlmenn sem ekki voru skráðir í nein samtök. Hvað sem því líður er talan auðvitað alltof há en við skulum skoða hvað er á bakvið þessar tölur.

Margur fellur fyrir hálfsannleikanum.

Ari Tryggvason talar um að 1.400 „íbúar“ hafi fallið. Við skulum ekki gleyma því að 709 manns af þessum svo kölluðu »íbúum« voru Hamas-hryðjuverkamenn. Í hryðjuverkum virða menn engar reglur. Hryðjuverkamenn planta sér og vopnabúrum sínum á meðal almennings, í íbúðahverfum, á leikvöllum, í skólum og moskum svo fátt eitt sé nefnt. Hamas-samtökin voru með útsendingar á sjónvarpsstöðinni sinni »Al-Aqsa« þar sem þeir hvöttu börn og almenna borgara til að fara út og standa á húsþökum bygginga sem þeir vissu að Ísraelsmenn ætluðu að sprengja. Þeir sendu börn út á »vígvöll« til að ná í vopn af líkum Hamasliða.

Ísraelsmenn vöruðu almenning við.

Ísraelsmenn sendu þúsundir bréfsnepla úr lofti á Gaza-ströndina þar sem þeir vöruðu við árásunum. Þeir hringdu þúsundir símtala til almennra borgara, þ.ám. í húseigendur, og vöruðu þá við áður en þeir sprengdu byggingar sem þeir sáu Hamasliða senda eldflaugar úr. Þannig reyndu þeir m.a. að koma í veg fyrir dauða saklausra borgara. Hamasliðar settu sprengjur í íbúðarhús og byggingar þar sem þeir áttu von á að Ísraelarnir færu um að ógleymdum jarðsprengjum sem þeir drituðu niður á þéttbýlum svæðum í von um að fella hermenn, sem svo þeirra eigin borgarar urðu fyrir barðinu á. Á meðan á stríðinu stóð gerðu Ísraelar hlé á hverjum degi til þess að m.a. að flytja lyf og aðrar nauðsynjar til Palestínu-araba og taka til sín særða á ísraelska spítala. Hamasmenn skutu 44 eldflaugum í þessum hléum og réðust að landamærastöðvum þar sem flutningar áttu sér stað.

1400 ára hatursboðskapur tekur á sig ógnvænlegar myndir.

Ísraelar eru ekki öfundsverðir af ofstækisfullum nágrönnum sínum í arabalöndunum hér í kring. Megnið eru þó almennir borgarar sem eru fórnarlömbin mitt í þessum harmleik. Fleyg eru orð Goldu Meir: »Þegar arabar fara að elska börnin sín eins heitt og þeir hata okkur þá fyrst verður friður«. Ísraelar vita hvernig hryðjuverkamenn nota börn í fremstu víglínu. Hryðjuverkamönnum er ekkert heilagt og mannslífið einskis vert. Hér er fólk orðið þreytt og úttaugað á deilunni sem engan endi sér á. Ég vil benda fólki á gífurlega dreifingu ranghugmynda um Ísrael. Sannleikanum er yfirleitt snúið á hvolf.

 

»Boðberar mannréttinda« í þjónustu Hamas

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

»Boðberar mannréttinda« í þjónustu Hamas.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 12. október 2015.

Ben-Dror Yemini.

Flestum þeirra gengur gott eitt til. Þau vilja frið og sátt og vilja að við öll sköpum ást en ekki stríð. Hamas elskar þau.

Í október 2013 flutti Ismail Haniyeh þakkargjörðarræðu sína: »Við setjum traust okkar í hendur frjálslyndra í heiminum... Ég heilsa öllum borgaralegum þjóðfélagssamtökum og mannréttindasamtökum.«

Í einmitt þessari ræðu lagði hann fram »Hina palestínsku þjóðaráætlun,« sem fæli í sér »vopnaða viðureign og fjölmiðlabaráttu á vígstöðvum bæði innan lands og utan«.

Áætlunin virkar. Hamas rís upp á ný til þess að leika hlutverk sitt, með sína »vopnuðu viðureign« að yfirskyni.« Aðeins örfáar klukkustundir líða áður en »skrifarar og fræðimenn« eru farnir að uppfylla sitt hlutverk í »fjölmiðlabaráttunni«. Fyrsta krafan lætur ekki á sér standa. Nei við ofbeldi. Nei við stríði. Þeir vilja bara »rannsaka voðaverkin«, Ísraels auðvitað. Og þeir krefjast þess að átökum linni á Gaza.

Skipulögð mótmæli um veröld bergmála nú þegar einmitt þetta. Í London er búið að loka umferðargötum vegna sameiginlegra mótmæla öfgavinstrimanna og stuðningsmanna Jihad (heilags stríðs). Í Dortmund í Þýskalandi var það samsteypa af íslamistum og nútíma-nazistum.

Einu sinni var markmiðið búa til djöfla úr gyðingum. Í dag er markmiðið að gera Ísrael að hinum stóra djöfli.

Oft verðum við að nudda augu okkar í vantrú, þar sem ekki eingöngu nútíma-nazistar, íslamistar og anarkistar taka þátt í þessum mótmælum. Stuðningsmenn mannréttinda standa einnig fyrir mótmælum gegn Ísrael, og mannlegri skynsemi reynist erfitt að melta slíka heimsku.

Opinberir framlínumenn Hamas kalla eftir gjöreyðingu gyðinga. Þeir láta sér ekki nægja Ísrael. Þeir taka til máls á opinberri sjónvarpsstöð Hamas og segjast vilja sigra Róm, og því næst Ameríkurnar tvær og Austur-Evrópu. Þetta eru ekki dómsdagssýnir. Þetta eru yfirlýstar kröfur Hamas á okkar dögum.

Önnur útsending á sömu rás heldur því frammi að »hinum kristnu, gyðingum og kommúnistum verði að tortíma - hverjum einum og einasta«. Þá fyllir barnadagskráin huga barna af hatri í garð gyðinga. Ekki eitt einasta brot af þessu hefur verið sent út í ísraelskum fjölmiðlum. En blómabörnin vita hvernig skekkja á myndina. Það er Ísrael sem fremur voðaverk. Ekkert er sagt um Hamas.

Það er erfitt að skilja Hamas, sem aðhyllist fremur ofbeldi, ógn og eldflaugaiðnað, en velmegun og von. Það er jafnvel enn erfiðara að skilja »hina frjálslyndu og alla þá réttindabaráttusinna« sem starfa í þágu Hamas. Að gagnrýna ísraelska stjórnvaldastefnu er í lagi. Það er þó ekki það sem vakir fyrir meðlimum hópa sem hoppa á milli kröfuyfirlýsinga og mótmæla. Þeir eru ekki að gera mannréttindum greiða. Þvert á móti gera þeir ástandið verra. Þeir eru að þjóna morðofinni hugmyndafræði Hamas.

Þetta eru hvorki túlkanir eða áætlanir. Þetta er nákvæmlega það sem Haniyeh er að segja: Þið blandið ykkur í opinbera umfjöllun, í mannréttindaumræður, í mótmæli, svo að Hamas geti fundið tíma fyrir vopnaða viðureign.

Þeir hafa ekki bara rangt fyrir sér því að þeir afvegaleiða einnig aðra. Staðreyndin er sú að Ísraelsher (IDF) dreifir einblöðungum úr lofti á Gaza til að vara íbúa við því að herinn hyggist beina vopnum sínum að vopnabyrgjum og eldflaugapöllum. Það nægir þó ekki. Hermenn hringja í alla síma þeirra húsa sem gætu hlotið skaða. Það dugir heldur ekki til. Flugherinn varpar pínulitlum sprengjum sem heyra til »bank á þakið«-aðferð hans til þess að vara íbúa við. NATO sprengdi Júgóslavíu og Líbíu. Bandaríkin sprengdu Fallujah kæruleysislega. Ekki datt þeim í hug að beita slíkum varúðarráðstöfunum.

En hvað gerir Hamas? Hamas gerir opinbera tilskipun um að umræddir íbúar verði notaðir sem mannlegir skildir. Ísraelsher reynir að lágmarka fjölda látinna meðal íbúa. Hamas reynir að hækka hlutfall látinna, af því að það er nákvæmlega það sem mun hvetja talsmenn þeirra til að hefja herferð gegn »stríðsglæpum« Ísrael.« Ekki stríðsglæpum Hamas.

Hamas veit að þeir eiga stóran fjölda strengjabrúða í Ísrael og um heim allan. Þær fara nákvæmlega að tilskipun Ismail Haniyeh. Mótmæli gegn Ísrael er fyrsta stigið. Hamas veit að þeir eiga marga sem þeir geta treyst. Næstu stig áætlunarinnar eru á leiðinni.

Þessa tilgangslausu ofbeldishringavitleysu sem áorkar engu verður að stöðva. Við þurfum frið. Við þurfum samkomulag. Einni kröfu þarf að beina til Hamas og Ísrael: Gangist við Quartet-skilyrðunum (sem fela í sér að stöðva ofbeldi og viðurkenna fyrri samkomulög).

Íbúar Gaza, sem eru fórnarlömb hins heilaga stríðs (Jihad) sem stjórnar þeim, þurfa að eygja von. En á meðan þessar góðu sálir vinna fyrir fjölmiðlamaskínu Hamas, viljandi eða óafvitandi; svo lengi sem þær beina ekki ásakandi fingrum sínum að Hamas, er engin von um að svo verði. Voðaverkin, ofbeldið og blóðbaðið verður að taka enda. Öll opinberu mótmælin sem styðja ofbeldi og blóðbað þarf einnig að stöðva.

 

Össur semur við öfga- og hryðjuverkasamtök í okkar nafni

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Össur semur við öfga- og hryðjuverkasamtök í okkar nafni.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 21. júlí 2011.

Ólöf Einarsdóttir.

Mörg opinber skjöl sýna það ótvírætt, að meginregla Íslendskra stjórnvalda á fjórða áratug síðustu aldar var að hindra aðflutning útlendinga til Íslands og átti þetta sérstaklega við um gyðinga sem reyndu að flýja nasisma Þýskalands. Hundruðum þeirra var neitað um landvistarleyfi á Íslandi á þeim forsendum að þeir tækju frá okkur vinnu og myndu aukin heldur spilla menningu okkar og kynstofni.

Íslendingar gengu harðar fram gegn gyðingum en nágrannaþjóðir okkar á þessum árum. Einhverjir gyðingar sem komnir voru til landsins voru sendir til baka í gasofna Hitlers aðrir þvældust um Evrópu í leit að hæli. Er nú sagan að endurtaka sig? Ætlum við Íslendingar með Össur í fararbroddi, að stuðla að því að Ísrael og þeim gyðingum sem byggja það land verði gereytt, rétt eins og þeim 6 milljónum gyðinga sem var gereytt í Evrópu fyrir tæpum 70 árum?

Eyðileggur Össur það, sem Thor Thors sendiherra gerði hjá SÞ 1947 við stofnun Ísraelsríkis? Það að Össur Skarphéðinsson fyrir hönd Íslendsku þjóðarinnar hafi nú nýverið farið á fund Hamas og Fatah og lýst yfir stuðningi þeim til handa er grafalvarlegt mál. Kröfur Palestínu-araba undir stjórn Hamas og Fatah um að Ísraelar færi landamæri sín aftur til ársins 1967, fyrir sex daga stríðið, geta Ísraelar með engu móti samþykkt, það þýddi sjálfsmorð fyrir Ísraelsku þjóðina.

Ég er Íslendsk móðir í Ísrael. Ég er gift Ísraelskum gyðingi og foreldrar hans voru á meðal þeirra 900.000 gyðinga sem flúðu arabalöndin hérna allt um kring um og eftir seinni heimstyrjöldina. Við búum í innan við 2 km fjarlægð frá Gazaströndinni og í gær (13. júlí) féllu fjórar eldflaugar frá Gazaströndinni á okkur hérna í Suður-Ísrael.

Eldflaugunum rignir yfir okkur.

Í fyrradag (12. júlí) skutu þeir öðrum 4 eldflaugum hingað yfir. Dóttir mín var ein heima, úti í garði að vökva blómin þegar viðvörunarbjöllurnar fóru í gang. Hún hljóp inn í loftvarnarbyrgi og taldi upp að 10, en við höfum 15 sekúndur í besta falli til að bregðast við þessum eldflaugaárásum. Oft ná viðvörunarbjöllurnar ekki að nema hættuna vegna nálægðarinnar. Við búum við rússneska rúllettu. Þegar mest var hérna í vetur skutu Palestínu-arabar 120 eldflaugum eina helgina.

Kappleikjum var frestað í Beersheva, höfuðborgin í suðri þar sem um 300.000 manns búa. Grunnskólar í borgunum Beersheva, Askhelon, Sedrot og svo náttúrulega grunnskólarnir hér allt í kring voru lokaðir í 3 daga vegna þessa. Í janúarmánuði síðastliðnum frömdu öfgamenn í röðum Palestínu-araba 83 hryðjuverkaárásir gegn Ísrael, skutu 17 stórum eldflaugum á Ísrael og 26 litlum eldflaugum. Febrúarmánuður var heldur »friðsamlegri« með 61 hryðjuverkaáarás, 6 stærri eldflaugum og 19 minni! Þessi grein er skrifuð 14. júlí og á þessum síðustu tveimur vikum höfum við fengið að finna fyrir 11 eldflaugum Gaza-verja.

Er Össur utanríkisráðherra blindur og heyrnarlaus?

Skyldu þessar árásir hafa farið framhjá Össuri þegar hann dvaldi hérna á dögunum? Þeir félagar hans í Hamas-samtökunum hafa ef til vill náð að telja honum trú um að það væru Ísraelsmenn sjálfir sem væru að skjóta þessum óþverra hingað yfir. Frá því í byrjun þessa árs hafa Palestínumenn skotið tæplega 400 eldflaugum yfir á Ísrael. Það gera að meðaltali 2 eldflaugar á dag. Eldflauga-árásirnar hérna eru nærri því daglegur viðburður sem alþjóðasamfélagið hundsar.

Ég bý á samyrkjubúi sem er afgirt með gaddavírsgirðingu (eins og reyndar öll samyrkjubú í Ísrael) og hér við hliðið er alltaf 1 hermaður á vakt og svo 2-4 á nóttunni. Í Ísrael mega menn ekki slaka á í neinu hvað varðar öryggisgæslu og svo kemur Össur Skarphéðinsson í bílalest með Fatah (og líklega Hamas) gaurum og heldur að hann fái einhverja sérmeðferð!

Hvenær munu Ísraelar fá réttláta umfjöllun í Íslendskum fjölmiðlum?

Í frétt sem ég las á einum Íslendska fréttamiðlinum eftir för Össurar hingað út var greint frá því að Ísraelar neituðu að setjast að samningaborðinu. Engar skýringar voru gefnar og ekkert minnst á það að báðir deiluaðilar hafa verið að slíta viðræðunum í þessu ferli á víxl. Ástæðurnar fyrir því að Ísraelar hafa slitið samningaviðræðum í gegnum tíðina eru m.a. stöðugar eldflaugaárásir Palestínu-araba frá Gaza-ströndinni og það á »friðartímum« og það að Hamas og Fatah vilja ekki viðurkenna sjálfstæða ríkið Ísrael. Hvernig er hægt að ræða af viti við menn sem viðurkenna ekki tilverurétt manns og í ofanálag stunda eldflauga- og hryðjuverkaárásir af öllum gefnum tækifærum gegn manni?

Sameinaðir í hatri.

Ísraelsmenn vilja ekki að Fatah eða PLO (sem er við völd á Vesturbakkanum) fari í samkrull með öfga- og hryðjuverkasamtökum Hamas (sem eru allsráðandi á Gaza-ströndinni). Stöðugur ágreiningur hefur staðið á milli þessara tveggja fylkinga, en núna eru þeir að reyna að koma sér saman um stefnu, þ.e. Fatah þarf að gefa allt sitt eftir til að þóknast Hamas. Hamas eru engin börn að leika sér við, stórhættulegir glæpamenn sem hafa það efst á stefnuskrá sinni að gereyða Ísrael.

Össur ýtir undir stríðsfákana.

Skyldi Össur styðja þá stefnuyfirlýsingu líka? Megum við eiga von á fulltrúum Hamas í heimsókn til »vinaþjóðarinnar« Íslands á næstunni? Hvernig getur Össur útskýrt annars vegar veru NATO (og okkar Íslendinga þar með) í Afganistan þar sem þeir eru að berjast við hryðjuverkasamtökin Al Qaeda og svo þessa vinsemd og skilning sem hann sýnir skoðana- og trúarbræðrum þeirra í Hamas samtökunum? Þessi deila Palestínu-araba og gyðinga fyrir botni Miðjarðarhafs snýst ekki um frið heldur algjöran sigur múslíma og gjöreyðingu Ísraelsríkis.

Land fyrir frið! – Hvaða frið ?

Palestínu-arabar hafa fengið þó nokkur tækifæri til að semja um frið við Ísraelsmenn en hafa klúðrað málum. Ísraelsmenn gáfu þeim eftir Gaza-ströndina og fjarlægðu sjö þúsund gyðinga, sem þar bjuggu. Ísraelsmenn vonuðust eftir einhvers konar friði við þá eftirgjöf en ástandið hefur aldrei verið verra en einmitt núna 6 árum seinna. Ef Ísraelar myndu gefa eftir og færa landamæri sín aftur til ársins 1967, sem þýðir að mestu Vesturbakkinn eins og hann leggur sig, myndi það gefa Hamas byr undir báða vængi og óverjandi landamæri. Þrátt fyrir að Fatah sé við stjórn á Vesturbakkanum sem stendur, vita Ísraelsmenn að það getur breyst eins og hendi sé veifað og þá er fjandinn laus.

Barnaskapur Össurar – Arabar hafa hann að fífli.

Ísraelsmönnum er stillt upp við vegg og þetta er barátta uppá líf og dauða á hverjum degi. Össur er barnalegur í lýsingum sínum á öryggisgæslunni og það sem hann hefur látið eftir sér hafa í blaðaviðtölum er lýsandi dæmi um skilningsleysi hans á stöðu mála hérna. Hann talar um frekju og yfirgang Ísraelsmanna. Hann segir Ísraelsku hermennina hafa hent grjóti í veg fyrir bílalest sína, þar sem hann og félagar vildu fara inná annars bannsvæði. Mér dettur helst í hug að þetta »grjót« hafi verið vegartálmar, sem eru jú á öllum eftirlitsstöðum á landamærum hér í Ísrael.

Ég á erfitt með að sjá fyrir mér hermennina í fullum herklæðum framkvæma þennan gjörning í óþökk Össurar og fylgdarliðs í 34 stiga hita, þar sem þeir þurfa að halda einbeitingunni því þeir mega vænta hryðjuverkaárásar á hverri sekúndu. Þeir eru ekki öfundsverðir af því að standa í steikjandi sólinni við landamæravörslu á Vesturbakkanum vitandi það að næsti bíll sem fer í gegn gæti mögulega hafið stórskotaárás á þá nú eða að næsta fótgangandi manneskja sé með sprengjubelti vafið um sig miðja, tilbúin til að deyja í nafni málstaðarins.

Mér er nær að halda að Össur í loftkældri lúxusbifreið hafi verið að brúka munn og verið með frekju við landamæraverðina. En burtséð frá því þá er það staðreynd að þrátt fyrir öfluga gæslu ná Palestínu-arabar að fremja hryðjuverk og svo náttúrulega að skjóta stórhættulegum eldflaugum hingað yfir.

Morðingjar í skjóli nætur.

Á Vesturbakkanum er blönduð byggð Palestínu-araba og gyðinga. Þúsundir Palestínu-araba sækja vinnu til Ísraels á hverjum degi. Ég hef aðeins farið þarna um og séð með eigin augum hvernig byggðir gyðinga eru víggirtar af ótta við hryðjuverkaárásir. Nú síðast 05. mars síðastliðinn voru 5 manns af 8 manna gyðingafjölskyldu myrt í svefni í Itamar, á Vesturbakkanum. Morðingjarnir, 17 ára og 22 ára Palestínuarabar, brutust inn á heimili þeirra í skjóli nætur. Þetta er m.a. ástæðan fyrir mikilli öryggisgæslu á Vesturbakkanum.

 

Þegar hatrið og fáfræðin taka völdin

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Þegar hatrið og fáfræðin taka völdin.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 29. september 2015.

Birgir Örn Steingrímsson.

Nú hefur meirihluti stjórnar Reykjavíkur ákveðið að sniðganga vörur framleiddar í Ísrael og ber fyrir sig umhyggju fyrir mannréttindum í heiminum og að þessi ákvörðun hafi ekkert með gyðinga að gera. Þegar staðreyndir eru skoðaðar kemur í ljós að þessi ástæða heldur ekki vatni. Af hverju ákvað Reykjavíkurborg að taka Ísrael eitt ríkja fyrir í heiminum? Vissi stjórnin ekki að um 75% íbúa Ísraels eru gyðingar? Vissi meirihlutinn ekki að Ísrael er eina lýðræðisríkið á þessu svæði?

Íbúar Ísraels njóta frelsis eins og t.d. trúfrelsis, ritfrelsis og skoðanafrelsis. Á sama tíma er Gaza, sem var hluti Egyptalands til 1967, en er nú kallað hluti af Palestínu, stjórnað af hryðjuverkasamtökunum Hamas síðan 2007. Samtökin halda íbúum svæðisins í greipum illsku og ofstækis. Engin mannréttindi eru til staðar og frelsi einstaklingsins ekkert. Öll andstaða við stjórnvöld er barin niður af mikilli grimmd.

Borgarstjórn til liðs við hryðjuverkasamtök.

Á Gaza býr enginn Ísraelsmaður síðan 2005. Fleiri ríki á þessu svæði eru heldur ekki beint fræg fyrir að virða mannréttindi og kemur upp í huga Sádi-Arabía, og Tyrkland fyrir meðferð á Kúrdum. Þrátt fyrir þessar staðreyndir velur meirihluti stjórnar í Reykjavík að ráðast að Ísrael. Auðvitað læðist að manni sá grunur að ástæðan sé hatur á gyðingum og/eða klár fáfræði, enda er Ísrael ríki gyðinga, þótt sumir eigi mjög erfitt með að sætta sig við það.

Flest öll ríki í Mið-Austurlöndum neita að viðurkenna Ísrael og sum hafa beinlínis lýst yfir að afmá beri Ísrael af yfirborði jarðar. Ríki eins og Sádi-Arabía, Íran og Norður-Kórea neita að eiga viðskipti við Ísrael og bera fyrir sig umhyggju fyrir mannréttindum í heiminum, ekki ósvipað og meirihluti stjórnar Reykjavíkur. Það er óneitanlega ekki fagur félagsskapur sem Reykjavíkurborg ákveður að fylgja með þessari ákvörðun sinni. Fjöldi íslamskra hryðjuverkasamtaka eins og Hamas, ISIS og Al Qaeda hafa það á stefnuskrá sinni að afmá Ísrael af yfirborði jarðar.

Gyðingahatur í þágu mannréttinda og friðar ?

Hatrið er í mörgum tilfellum yfirgengilegt og það brýst út í ofbeldi gegn gyðingum og gyðingahatri. Hryðjuverk gegn gyðingum eru framin um allan heim. Skipuleg útrýming á gyðingum í Mið-Austurlöndum hefur staðið yfir frá því fyrir síðari heimsstyrjöld og nú er svo komið að í löndum og borgum þar sem fjölmenn samfélög gyðinga voru eru engir gyðingar eftir. Útrýming gyðinga á þessu svæði er ekki ósvipuð þeirri útrýmingu sem á sér stað núna á hófsömum múslímum, Jasidum, kristnum og öðrum minnihlutahópum í Sýrlandi og Írak, enda sýna íslömsk hryðjuverkasamtök þeim enga miskunn sem vilja ekki ganga íslam á hönd og/eða samþykkja þeirra túlkun. Þessi samtök nota öll tækifæri til að réttlæta ofbeldisverk sín. Nú hefur meirihluti stjórnar Reykjavíkur afhent þessum öfgasamtökum ný vopn í hendurnar.

Það er ljóst af umræðunni að margir á Íslandi hatast út í Ísrael og gyðinga. Ummæli eins og »nasistaríki og »helvítis gyðingar« eru ekki óalgeng á netinu og ummæli eins og »Það þarf að leita allra leiða til að brjóta á bak aftur þetta kerfi«, sem er eins og beint úr munni samtaka eins og ISIS og Hamas. Þessi ummæli komu þó ekki þaðan, heldur á Íslendskum vefmiðli. Auðvitað eru síðan margir sem segja svona ummæli í þágu mannréttinda og friðar! Svo virðist sem sumir sem telja sig boðbera umburðarlyndis og frelsis séu í raun allt annað.

Borgarstjórn biðjist afsökunar á Gyðingahatri.

Ofstæki í umræðunni er sífellt að aukast og öfgaöfl til hægri og vinstri að festa rætur í Evrópu. Uppgangur öfga-íslams í Evrópu, sem kemur fram í þeirri staðreynd að þúsundir Evrópubúa berjast með íslömskum hryðjuverkasamtökum um allan heim, er mikið áhyggjuefni. Allir þessir hópar eiga það sammerkt að hatast út í gyðinga og hafa ekki mikið álit á mannréttindum og frelsi. Afleiðingarnar eru m.a. þær að ofbeldi gegn gyðingum hefur aukist mjög í Evrópu undanfarin ár.

Samþykkt meirihluta stjórnar Reykjavíkurborgar er vatn á myllu allra þessara öfgasamtaka. Um það þarf ekki að deila. Eflaust eru einhverjir í borgarstjórnarmeirihlutanum sem gera sér enga grein fyrir afleiðingum samþykkta borgarinnar, en sumir eru fullmeðvitaðir um það. Hatrið á ekki erfitt með að dulbúast undir merkjum friðar og mannúðar.

Nú þegar það er spurning hvort samþykkt stjórnar Reykjavíkurborgar sé yfirleitt lögleg og evrópska gyðingaþingið hefur mótmælt harðlega og kallar þetta aðför að gyðingum (þrátt fyrir að meirihluti stjórnar Reykjavíkur fullyrði að aðgerðirnar beinist ekki gegn gyðingum!) er það eina rétta í stöðunni að Reykjavíkurborg dragi yfirlýsingu sína til baka. Vonandi tekst skynseminni að bera hatrið og fáfræðina yfirliði, þótt sagan segi að skynsemin eigi ekki mikla von.

 

Er hetjuskapur að viðurkenna aulaskap sinn ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Er hetjuskapur að viðurkenna aulaskap sinn ?

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. september 2015.

Sverrir Stormsker.

Margir eru búnir hæla Degi B. Eggertssyni í hástert fyrir það fáheyrða hugrekki og gáfnamerki að hafa dregið idjótasamþykkt sína og meirihlutans til baka og viðurkenna stórfelld mistök sín og biðjast afsökunar á dómgreindarleysi sínu, fúski og rugli. (Ég hef reyndar hvergi séð hann biðjast afsökunar). Það er ekki á hverjum degi sem stjórnmálamenn sýna þann hetjuskap að viðurkenna aulaskap sinn.

Sumir vinstrimenn húðskamma Dag reyndar fyrir að hafa dregið rugl sitt til baka og vilja að hann klúðri hlutunum ennþá meira en orðið er með þeim rökum að bágur efnahagur landsins eigi að víkja fyrir mannréttindum, eins og það sé í verkahring smáborgarstjóra að bjarga heiminum, en svo eru aðrir vinstrimenn niðrá jörðinni sem segja að hann sé »maður af meiru« og »maður að meyru« fyrir að hafa séð að sér. Þeir virðast aldrei ætla að geta lært að koma þessum einfalda frasa skammlaust frá sér.

Dagur brýtur blað - og lög.

Sú góða dama, Katrín Júlíusdóttir, varaformaður Samfylkingarinnar, gengur svo langt að segja að Dagur hafi hvorki meira né minna en »brotið blað í Íslendskri pólitík með því að viðurkenna að honum og meirihlutanum hafi orðið á mistök...« og segir: »Þetta er það sem við höfum verið að kalla eftir«.

Já. Akkúrat. Svona viljum við hafa stjórnmálamennina. Þeir eiga að klúðra hlutunum »big time«, reyna svo að klóra sig útúr vandanum, hlaupa úr einu lygahorninu í annað og neyðast svo til að viðurkenna þjóðhættulega glópsku sína og stjarnfræðilegt dómgreindarleysi og muldra svo afsökunarbeiðni oní hálsmálið og málið dautt. Svona eiga menn að vera. »Þetta er það sem við höfum verið að kalla eftir«. Lútum höfði í auðmýkt og færum Degi gull, reykelsi og myrru.

Jón Gnarr var alveg með&#39;etta.

Ég efast samt um að Dagur hafi »brotið blað í Íslendskri pólitík« með því að viðurkenna axarsköft sín og handabakavinnubrögð. Ég man nú ekki betur en að fyrirrennari hans og fyrirmynd, Jón Gnarr, hafi fátt annað gert sem borgarstjóri en að viðurkenna mistök og biðjast afsökunar. Þetta var »full time job«. Ef eitthvað var gert þá voru það mistök og þau voru viðurkennd og beðist afsökunar. Svona gekk þetta árið um kring. Mistök, þau viðurkennd, beðist afsökunar. Þetta var Dags-skipunin.

Vanhæfni er vanmetinn kostur.

Gnarrinn var hreinskiptinn og var alltaf fyrstur manna til að viðurkenna að hann vissi minna en ekkert um málefni borgarinnar og að hann hefði ekki hugmynd um hvort hann væri að koma eða fara. Er hægt að hugsa sér betri eiginleika sem geta prýtt borgarstjóra? Þetta er það sem þarf í »djobbið«. Vanhæfni og hreinskilni: Að viðurkenna að það sé ekki til sá hlutur innan borgarkerfisins sem maður hafi minnsta skilning á.

Maður sá hann ekki öðruvísi í sjónvarpinu en að biðjast afsökunar á einhverju klúðri og viðurkenna að hann hefði ekkert vit á þessu og hefði ekki sett sig inní málin því hann væri með athyglisbrest og gæti ekki haldið sér vakandi á fundum sökum leiðinda og vissi í raun ekkert hvað hann væri að gera þarna. Svona eiga borgarstjórar að vera. Og þess vegna var hann svona vinsæll og dáður sem borgarstjóri. Hann viðurkenndi nefnilega að hann væri úti að aka í öllum málum og vissi ekkert í sinn haus. Og þess vegna urðu þeir svona góðir vinir, hann og Dagur. Þeir áttu svo margt sameiginlegt.

Moskva og moska.

Það var einmitt Jón Gnarr sem átti þá hugmynd að fara með smáborgarstjóraembættið í útrás og slíta sambandinu við Moskvu fyrir að brjóta á réttindum samkynhneigðra. Hann sendi umvöndunarbréf til Moskvu en var ekki svarað. Lengra náði það ekki. Ekki veit ég hversvegna hann sendi ekki svipað bréf til Sádi-Arabíu, Írans og annarra múslimaríkja en þessi hugmynd hans var semsé kveikjan að þeirri vanhugsuðu ruglsamþykkt sem núverandi meirihluti var að draga til baka.

Þó að Jón hafi ekki náð að slíta sambandinu við Moskvu fyrir að brjóta á réttindum samkynhneigðra þá bættu hann og Dagur úr því með því að gefa islamistum lóð undir mosku en einsog allir vita þá eru samkynhneigðir í hávegum hafðir meðal islamista. Aðeins femínistar og geitur eru hærra skrifaðar.

Kröfuharka vinstrimanna.

Kröfurnar sem vinstrimenn gera til borgarstjóra síns, hvort sem hann heitir Jón Gnarr, Dagur Bé, Hómer Simpson eða »whatever«, eru mjög, mjög miklar, hvort sem fólk trúir því eða ekki. Næstum því ofurmannlegar. Þær ganga útá það að hann kunni að viðurkenna allt sitt klúður, glópsku, dómgreindarleysi, fíflsku, fúsk og fáfræði, og kunni jafnvel líka að biðjast afsökunar á afglöpum sínum í starfi. Ef hann kann þetta tvennt, og jafnvel ekkert annað, þá er hann virkilega góður og mikilhæfur borgarstjóri í þeirra augum. Mikill leiðtogi og stjórnvitringur. Jafnvel hetja.

Vel meint klúður.

Ef mistökin eru vel meint þá eru þau ókei. Ruglið þarf að vera »sett fram af góðum hug« einsog Dagur orðaði það. Það er nefnilega hugurinn á bak við klúðrið og heimskuna sem skiptir máli. Svo þegar maður er búinn að »fokka« öllu upp þá á maður að segja einsog Saxi læknir:

»Æjæ, þarna skar ég aðeins of djúpt. Ég er búinn að stórskemma skurðarborðið. En þetta var ekki mér að kenna. Sjúklingurinn hreyfði sig of mikið, enda ódeyfður. Afhverju horfa allir svona á mig? Ókei þá, ég gerði smá mistök. En þið hefðuð örugglega ekki gert þetta betur. Það er alltaf auðvelt að vera vitur eftirá. Afhverju horfa allir ennþá svona á mig? Jæja þá, sorrí, ef ykkur líður betur með það.«

Svona á að gera þetta. Þetta er það sem stjórnmálamaður þarf að kunna: Að klúðra hlutunum, játa klúðrið og biðjast afsökunar á klúðrinu. »That&#39;s it«. Dagur er búinn að gera þetta þrennt samviskusamlega og því eru alveg hverfandi líkur á því að hann muni segja af sér.

Svo skal böl bæta að benda á eitthvað annað.

Ef maður færi fram á það með eftirfylgni að hann pakkaði saman þá myndu rök vinstrisinnaða góða og gáfaða fólksins með réttu skoðanirnar vera eitthvað á þessa leið á bloggsíðum og kommentakerfum samfélagsmiðlanna, einsog ævinlega í öllum málum:

»Hei þú þadna fávitynn þynn, voru sjallar eyttkvað betry þegar þeyr voru í meyrihluta í borgynni, ha? Svaraðu því hellítis rasystinn þynn. Ertu búinn að gleima Hönnu Byrnu? Og var það ekky Davýð Oddson sem samþygti að troða okkur í Ýrakstríðið? Ha? Var það eyttkvað betra? Það ætti nú bara að leggja Sjallaflokkin nyður.

Krystni er sko ekkert betry en ýslam ef þú heldur það djös úddlendingahatarynn þynn, eða ertu kansky búinn að gleima krozzferðonum og öllu þvý? Ha? Akkuru má ekky hleipa 50.000 flóttamönnum til lansins? Þetta er bara fólk eins og við. Sástu ekky mindyna af druknaða sírlenska stráknum í fjörunny? Ha? Fynst þér það ekki næg ástæða tyl að Evróba opny landamæry sýn uppá gátt og bjóði 5 miljónnyr flóttamanna velkommna frá Myðausturlöndum og Afrýku og Öfganistan og Albanýju? Ha?

Þú ert bara fullur af mannvonsku. Þú ert bara badnamorðyngi. Það er málið. Ertu einkver sjalli djösins nasystinn þynn? Eða ertu kansky giðingarottusleikja með íslamófóbíu hellítys rasystadjöfullynn þynn? Ha? Eða ertu kansky í frammsóknarfloknum? Þý hlítur að vera sona þjóðrembusvín sem kant þjósönginn og Öxar við Árna og alt það og elskar Ýsland. Vynnuru á Údvarpi Sögu eða kvað? Þyð eruð bara óumburðarlint og fordómafult pakk og vont fólk með ógisslegar skoðannyr og það ætti að drepa ikkur öll.«

Jæja. Það er alltaf blessuð blíðan. Mikið er ég nú feginn að vera almennilegt illmenni með rangar skoðanir á öllum hlutum.

 

Stuðningur skýjaborgarstjórans við Hamas

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Stuðningur skýjaborgarstjórans við Hamas.

Fyrst birt hjá Sverri Stormsker 22. september 2015.

Sverrir »Stormsker« Ólafsson.

Ég efast um að hin mannúðlega stuðningstillaga Bjarkar Vilhelmsdóttur við Hamas hryðjuverkasamtökin verði í heild alfarið dregin til baka af borgarstjórnarmeirihlutanum í dag því að í því fælist vottur af skynsemi. Líklegra er að hann dragi hana til baka með einhverjum fyrirvörum og viljayfirlýsingum um faglegt áframhaldandi þráhyggjurugl eða komi hreinlega með nýja og "betrumbætta" sniðgöngutillögu og auki þannig enn frekar gríðarlegan skaðann sem hann hefur valdið.

Meirihlutinn, sem er skipaður Samfylkingunni, Bjartri framtíð, Vinstri græningjum og Pí-rötum, var svona líka glimrandi ánægður með þessa fáránlegu sniðgöngutillögu sína þann 15. sept. að hann mátti vart vatni halda af hrifningu þegar hann samþykkti hana og því hæpið að hann fari að draga allt í land núna og þar með í raun játa að hann sé gjörsamlega dómgreindarlaus og ekki stjórntækur og varla í húsum hæfur.

Meirihlutinn sem mannýgt naut.

Borgarstjórnarmeirihlutinn hefur sýnt það frá upphafi að hann hefur aldrei kunnað að hlusta á sér vitrari menn (sem eru ansi margir) og leita ráða hjá öðrum en sjálfum sér. Virðist elska lýðræðið meira með vörunum en hjartanu og vera alveg ónæmur fyrir skynsamlegu viti og rökum.

Maður hefur séð þetta í flugvallarmálinu, gatnaþrengingarmálum, byggðaþéttingarmálum, miðbæjarskipulagsmálum, sjúkrahússtaðsetningarmálinu og reyndar í öllum hans illa grunduðu eyðileggingarmálum og í ofanálag eru fjármálin að sjálfsögðu ein rjúkandi rúst og velferðarkerfi borgarinnar í algerðu hakki, eftir því sem Björk velferðarsérfræðingur segir sjálf.

Það aftrar Degi samt ekki frá því að heimta fleiri flóttamenn í borgina sína, lágmark 500, þó það sé þriggja ára biðtími eftir félagslegum leiguíbúðum – fyrir Íslendinga.

Meirihlutinn veður áfram í botnlausum sjálfsþótta og blindni einsog mannýgt naut og er gjörsamlega fyrirmunað að hugsa svo mikið sem einn leik fram í tímann. Enda elska vinstrimenn þetta fyrirbrigði.

Gagnslaus og óendanlega vitlaus sniðganga.

Á fundinum sem haldinn verður í dag ætlar meirihlutinn að draga sniðgöngutillögu sína til baka sem gefur sterklega til kynna að hann ætli í fyrsta skipti að hlusta á rök og sjá að sér.

En mun hann leggja þessa tillögu alfarið á hilluna? Það held ég ekki. Það væri of skynsamlegt og lógískt. Hann mun líklega halda þessu máli til streitu því þrjóska hans, frekja, „prinsipp,“ offors, einsýni og valdhroki er alveg á pari við ofurmannlega heimskuna.

Þeir munu viðurkenna, tilneyddir, að þetta sé jú bölvað klúður en það sé nú bara nokkuð mikið vit í þessu klúðri sem þurfi bara að útfæra aðeins betur. Með ómælisheimsku sinni, sem aldrei skyldi vanmeta, má búast við að þeir reyni að sljákka aðeins í eldhafinu sem þeir hafa kveikt, með því að blása á það en munu geyma til góða olíubrúsa í rassvasanum. Þetta eru jú óvitar.

Þó að flest ríki heimsins séu að fremja mannréttindabrot í stórum stíl og mörg þeirra að hernema landsvæði út og suður þá er það prinsipp borgarstjórnarmeirihlutans að horfa framhjá þeirri staðreynd og einbeita sér eingöngu að mannréttindabrotum Ísraela, þessu „Gyðingavandamáli,“ sama þó að sniðgöngutillaga hans bitni eingöngu á Palestínumönnum og Íslendingum en sé að öðru leyti gjörsamlega gagnslaus og óendanlega vitlaus einsog hann sjálfur.

Sniðganga í þágu hryðjuverka-samtakanna Hamas.

Degi B. Eggertssyni Utanríkisráðherra Reykjavíkurborgríkisins var falið að útfæra þessa vel meintu stuðningstillögu Bjarkar við Hamas hryðjuverkasamtökin og einsog við var að búast þá var útkoman að sjálfsögðu hroðalegt klúður, einsog Dagur B. hefur viðurkennt sjálfur. Ábyrgðin er hans, í orði - ábyrgðarleysið er hans, á borði.

Dagur segir að þetta hafi verið illa hugsað en vel meint en hafi „ekki verið nógu vel undirbúið“ heldur gert í venjubundinni fljótfærni og heimsku, en Björk Vilhelms, hin gamla og góða vinkona Hamas, segir hinsvegar að þetta hafi verið í undirbúningi í heilt ár með lögfræðingum og innkaupastjórum og öllu tilheyrandi.

Ómögulegt er að segja til um hvort þeirra sé að hagræða sannleikanum þvi bæði eru þau jú sannir samfíósar.

Mætir lögfræðingar hafa bent á að þessi vafasami gjörningur borgarstjórnarmeirihlutans sé ekki í þágu Palestínumanna þegar upp er staðið heldur eingöngu Hamas hryðjuverkasamtakanna. Djörk Vilhelms verður svo náttúrulega fagnað sem gríðarlegri hetju þegar hún kemur ríðandi á asna inní Palestínu og fer að vinna þar að góðgerðarmálum í góðu yfirlæti eftir þetta vel heppnaða illvirki í borgarstjórn.

Dagur ábyrgðarmaður hlýtur að samfagna henni enda sá hann um útfærsluna á tillögu hennar sem heppnaðist svo vel að allir Gyðingar heimsins hugsa okkur nú þegjandi þörfina og eru þegar farnir að sýna það í verki svo um munar. Orðspor landsins og markaðir og viðskiptasambönd út um allan heim – allt á leiðinni niður í holræsið. Skaðinn líklega ómælanlegur einsog heimskan sem bjó að baki þessari ákvörðun.

Sérhagsmunir meirihlutans hafa forgang.

Eini skaðinn sem Dagur hefur áhyggjur af er skaðinn sem meirihlutinn hefur orðið fyrir. Annan skaða sér hann ekki. Í gær sagði hann í viðtali á Rás 2:

»Ég held að þetta mál hafi verið sett fram af góðum hug til þess að undirstrika áherslu borgarinnar á mannréttindi. Við stóðum hins vegar þannig að því að það skaðaði bæði þann málstað og ég held að það hafi skaðað meirihlutann og það er bara eitthvað til að horfast í augu við finnst mér. Ég held að það skipti bara mjög miklu máli þegar við vinnum þetta mál áfram að við gerum það þá betur og með því þá endurvinnum við hugsanlega eitthvert traust.«

Skaðinn sem hann og meirihlutinn hefur valdið þjóðinni er honum víðsfjarri og virðist ekki skipta hann neinu máli. Hann sér bara rétt útfyrir nefið á sér. Sérhagsmunir eru honum efst í huga en ekki þjóðarhagsmunir. Í þessu viðtali kemur það einmitt fram að hann virðist ekki ætla að stoppa í sínu óráðsrugli heldur „vinna þetta mál áfram“ og betrumbæta óhæfuverkið og gefa aðeins í og það heldur hann að sé allra sniðugasta leiðin til að endurvinna traustið.

Halló! Er einhver heima?! Í hvaða heimi lifir þessi skýjaborgarstjóri? Í loftkastalanum sem hann ætlar að byggja þessar 3000 íbúðir sínar? Meiraðsegja geimfarar eru í meira jarðsambandi en hann. Svona afglapar hreinlega verða að fara í ævilangt frí frá mikilvægum ábyrgðarstörfum. Hann hlýtur að geta orðið formaður Samfylkingarinnar eða eitthvað svoleiðis. Og meirihlutinn sem samþykkti þetta þjóðarpungspark á að sjálfsögðu að fjúka með honum.

Fangelsi allt að 6 árum fyrir landráð.

Þó það megi ekki minnast á landráð á Íslandi þá er hann nú samt ansi skemmtilegur landráðakaflinn í almennum hegningarlögum. 88. grein hljóðar svo:

»Hver, sem opinberlega í ræðu eða riti mælir með því eða stuðlar að því, að erlent ríki byrji á fjandsamlegum tiltækjum við Íslendska ríkið eða hlutist til um málefni þess, svo og hver sá, er veldur hættu á slíkri íhlutun með móðgunum, líkamsárásum, eignaspjöllum og öðrum athöfnum, sem líklegar eru til að valda slíkri hættu, skal sæta fangelsi allt að 6 árum.«

Þetta er áhugaverð lesning en það er náttúrulega ekkert farið eftir þessu. Þetta er dauður bókstafur. Jafnvel þó borgarstjórnarmeirihlutinn yrði dæmdur þá væri hann ekki sakhæfur. Þetta eru óvitar. Plöntur.

 

Sýnishorn af því sem koma skal

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Sýnishorn af því sem koma skal.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 23. september 2015.

Óli Björn Kárason.

Borgarbúar og aðrir landsmenn, hafa fengið góða innsýn í hvernig Píratar, Björt framtíð, Vinstri-grænir og Samfylkingin standa að ákvörðunum og afgreiðslu mála. Að þessu sinni í borgarstjórn en engin ástæða er til að ætla að verklagið verði með öðrum hætti þegar og ef þessir flokkar komast til valda og mynda ríkisstjórn. Mál verða afgreidd án hugsunar, fyrirhyggju eða skilnings á afleiðingunum.

Samþykkt meirihluta borgarstjórnar var í sjálfu sér einföld:

»Borgarstjórn samþykkir að fela skrifstofu borgarstjóra í samvinnu við innkaupadeild Reykjavíkurborgar að undirbúa og útfæra sniðgöngu Reykjavíkurborgar á Ísraelskum vörum meðan hernám Ísraelsríkis á landsvæði Palestínumanna varir.«

Borgarstjóri leitar skjóls.

Þegar kom í ljós hvaða alvarlegu afleiðingar samþykkt tillögunnar hafði reyndi Dagur B. Eggertsson borgarstjóri að leita skjóls. Annars vegar í því að um væri að ræða eins konar kveðjugjöf til flokkssystur hans, Bjarkar Vilhelmsdóttur, sem ákvað að hætta í borgarstjórn og hins vegar að tillagan beindist aðeins að fyrirtækjum á hernumdu svæðunum. Í viðtali við fréttastofu Ríkisútvarpsins sagði borgarstjóri:

»Þannig að þarna er um það að ræða hjá okkur að ef vörur koma frá fyrirtækjum sem eru með starfsemi eða eru framleiddar inni á ólöglegum landtökubyggðum eða hernumdu svæðunum og tengjast þannig mannréttindabrotum þá viljum við sniðganga þær.«

Allir sem búa yfir sæmilegum lesskilningi gera sér grein fyrir að borgarstjóri fer með rangt mál. Í örvæntingu reynir hann að telja landsmönnum trú um að í »kveðjutillögunni« felist eitthvað allt annað en stendur þar skýrum stöfum.

Kannski og ef til vill.

Í samtali við mbl.is upplýsti Dagur B. Eggertsson að málið hefði verið til umræðu í »borgarstjórn og í fleiri höfuðborgum Norðurlanda undanfarna mánuði«. Undirbúningurinn hefði fyrst og fremst falist í »að fara yfir lagalega þætti sem snúa að innkaupastefnunni og framfylgd þessa ákvæðis í henni að virða mannréttindasjónarmið«. Og borgarstjóri bætti við: »En útfærslan er auðvitað eftir.«

Þegar borgarstjóri var spurður hvort ekki hefði verið eðlilegt að búið hefði verið að útfæra tillöguna nánar áður en hún var lögð fram svaraði hann:

»Jú, kannski má alveg segja það. Þetta tengist auðvitað líka því að þetta er lokatillaga Bjarkar sem er að hætta í borgarstjórn þannig að við gerðum þetta svona.«

Kannski?! Er þetta línan sem borgarstjóri ætlar að fylgja þegar hann þarf að standa frammi fyrir borgarbúum til að skýra og verja stefnu borgarstjórnar í einstökum málum? Kannski, ef til vill, og má vera, að borgarstjórn hefði átt að sýna meira aðhald í fjármálum borgarinnar, gæta þess að safna ekki skuldum og stórauka útgjöld, hækka álögur. Það er ekki óhugsandi að gera ráð fyrir að þannig verði vörn borgarstjóra þegar hann mætir kjósendum.

Ekki kveðjugjöf.

Í viðtali á sjónvarpsstöðinni Hringbraut, síðastliðinn sunnudag, neitaði Björk Vilhelmsdóttir að samþykkt tillögunnar hefði verið »kveðjugjöf« til hennar. Undirbúningur hefði staðið í eitt ár og verið til skoðunar hjá lögfræðingum borgarinnar og innkaupaskrifstofu. Samþykkt tillögunar hefði verið pólitísk stefnumörkun en útfærsla hefði verið eftir. Flokkssystkinin, Dagur B. og Björk, eru sammála um að útfærslan hafi verið eftir en ósammála um að samþykkt borgarstjórnar hafi verið »kveðjugjöf«, sem er ein helsta afsökunin fyrir klúðrinu.

Björk Vilhelmsdóttir upplýsti í viðtalinu að hún hefði ekki haft frumkvæði að tillögunni um að Reykjavíkurborg sniðgengi vörur frá Ísrael. Frumkvæðið hefði komið frá félögum hennar í innkauparáði borgarinnar en þar situr flokksbróðir hennar í forsæti (Kjartan Valgarðsson). Meirihluti innkauparáðs hefði samið tillöguna fyrir nokkrum mánuðum, en Björk tekið að sér að leggja hana fram á fundi borgarstjórnar.

Sem sagt: Í eitt ár var tillagan í undirbúningi en ekki vannst tími til að útfæra framkvæmd hennar. Enginn - ekki lögfræðingar borgarinnar, starfsmenn innkaupaskrifstofu, fulltrúar í innkauparáði, borgarfulltrúar meirihlutans eða aðrir sem unnu að málinu í að minnsta kosti tólf mánuði - sá neitt athugavert við að setja »viðskiptabann« á Ísrael. Engar lagalegar flækjur eða lögfræðileg álitsefni og engar viðvörunarbjöllur hringdu. Og samkvæmt upplýsingum Bjarkar hafði 27 orða tillaga legið fyrir í nokkra mánuði áður en hún var samþykkt.

Hin óskráða regla.

Samþykkt borgarstjórnar var klúður, hvernig sem á málið er litið. Klúður sem hefur skaðað Íslendska hagsmuni og líklega verður aldrei ljóst hversu mikill fjárhagslegur skaðinn er og orðspor verður aldrei metið til fjár.

Samþykkt meirihluta borgarstjórnar um »viðskiptabann« borgarinnar gagnvart Ísrael er sýnishorn stjórnsýslu sem verður innleidd í stjórnarráðinu þegar Birgitta Jónsdóttir, Dagur B. Eggertsson og fylgifiskar setjast við ríkisstjórnarborðið.

Þegar þetta er skrifað hefur verið boðað til aukafundar í borgarstjórn þar sem lagt er til að samþykkt um sniðgöngu verði afturkölluð. Forvitnilegt verður að sjá hvort og þá hvernig meirihluti borgarstjórnar vill bæta þann skaða sem hann hefur valdið.

Það er skiljanlegt að krafa um afsögn borgarstjóra hljómi. Dagur B. Eggertsson verður að eiga þá ákvörðun við sig sjálfan og stuðningsmenn í borgarstjórn. En líkurnar á að fallist verði á kröfu um afsögn eru hverfandi enda verður farið eftir óskráðri reglu:

Hægrimenn skulu segja af sér og víkja,

en vinstrimenn sitja áfram og læra af mistökum.

Ríkisútvarpið og Gasa - það sem ekki kom fram

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Ríkisútvarpið og Gasa - það sem ekki kom fram.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 22. september 2015.

Magnús Ægir Magnússon.

Það var nokkuð kostulegt viðtalið sem Bogi Ágústsson átti mánudagskvöldið 14. september síðastliðinn í ríkissjónvarpinu. Eða réttara sagt það sem var kostulegt við þetta viðtal er það sem ekki var sagt og ekki var spurt um. Hvað RÚV og þessum vandaða fréttamanni gekk til með þessu viðtali er hulin ráðgáta. Það var allavega ekki upplýsandi. Viðmælandi fékk að tala gagnrýnislaust, fara með staðlausa stafi, rangar staðreyndir og þegja yfir því sem ekki hentaði að minnast á.

Viðmælandinn.

Viðmælandinn var maður að nafni Mads Gilbert frá Noregi. Kynntur í dagskrárblaði sem aðili »sem starfað hefur mikið á Gasa« og er »óþreytandi að berjast fyrir réttindum Palestínumanna«. Allt vafalaust satt og rétt en frámunalega yfirborðslegt.

Það sem ekki kom fram við kynningu á manninum er að Mads Gilbert er þekktur hatursmaður Ísraels og Ísraelsmanna. Þekktur fyrir að nýta sér læknismenntun til að sveipa sig fræðimannsbúningi á sviði mannúðar. Þekktur byltingarsósíalisti og marxisti. Öfgamaður í stjórnmálum.

Það sem ekki kom fram við kynningu á manninum er að hann sagði víst í viðtali við norska Dagbladet eftir árásirnar á tvíburaturnana í New York 11. september 2001 að þær árásir væru stefnu Vesturlanda síðustu áratugina um að kenna og að »hinir kúguðu hafa líka móralskan rétt til að ráðast á Ameríku með öllum þeim vopnum sem þeir komast yfir«.

Spurður í sama viðtali hvort hann styddi hryðjuverkaárásir á Ameríku svaraði maðurinn »hryðjuverk er slæmt vopn en svarið er já«. Aldeilis friðelskandi maður!

Það sem ekki kom fram í viðtalinu er að sjúkrahúsið Al-Shifa á Gasa, sem maðurinn hefur eitthvað starfað á, er ein helsta stjórnstöð Hamas-hryðjuverkasamtakanna þegar þau efna til átaka. Kjallari sjúkrahússins er notaður sem vopnageymsla og lóðin sem skotpallur fyrir eldflaugar.

Dagbladet: »Støtter du et terrorangrep på USA? Terror er et dårlig våpen, men svaret er ja, innenfor den konteksten jeg har nevnt, sier Gilbert.«

Átökin á Gasa síðasta sumar.

Ítrekað í viðtalinu hélt maðurinn því fram að átökin á Gasa síðasta sumar hefðu verið eitthvað sem hann kallaði árásarstríð, Ísrael um að kenna. Fékk hann að halda þessu ítrekað fram án minnstu viðleitni fyrirspyrjanda að fá skýringu á fullyrðingunni.

Það sem ekki kom fram í viðtalinu er að átökin á Gasa síðasta sumar hófust eftir að Hamas-liðar, þeir sem öllu ráða á Gasa, höfðu linnulaust í marga mánuði skotið eldflaugum frá Gasa yfir á Ísrael. Þessum eldflaugum var meðal annars skotið af þökum sjúkrahúsa, leikskóla og íbúðarblokka. Hamas-liðar reyndu og reyndu að egna Ísraelsmenn til átaka en án árangurs. Það var ekki fyrr en Hamas-liðar drápu þrjá unglingspilta frá Ísrael sem Ísraelsmenn sögðu hingað og ekki lengra. Í kjölfarið hófust átök.

En hvers vegna er Hamas trekk í trekk að kalla eyðileggingu yfir Gasa? Skýringin er að vísu nokkuð einföld þótt ekki megi tala um hana. Þetta snýst allt um peninga. Helstu styrktaraðilar Hamas í gegnum tíðina, múslimska bræðralagið í Egyptalandi, Íran og Katar, höfðu síðasta sumar verulega dregið úr fjárframlögum til Hamas og leiðtogar Hamas því orðnir uppiskroppa með fé. Þá vantaði peninga til að standa straum af kostnaði við sumarhúsin sín í Katar, skólagjöldum barna sinna í Sviss o.s.frv. Efnt var til átakanna með von um að heimsbyggðin mokaði fé inn á Gasa. En von Hamas rættist ekki alveg.

Það sem ekki kom fram í viðtalinu er að eftir átökin síðasta sumar hétu mörg lönd fjárframlögum til handa Gasabúum en lítið sem ekkert hefur skilað sér af þessu lofaða fé. Ástæðan fyrir því er hins vegar afar einföld, en að sama skapi algerlega bannað að ræða. Hamas og Fata-hreyfingin sem ræður Vesturbakkanum koma sér ekki saman um hver eigi að taka við peningunum og hver eigi að ráðstafa þeim. Ekki þar fyrir, enginn treystir þeim fyrir peningunum því megnið mundi fara í vasa leiðtoganna ekki íbúa. Sádi-Arabar hafa að vísu lagt til eitthvert fé til framkvæmda en þeir sjá algerlega um þær framkvæmdir sjálfir. Menn þekkja sem sagt sína heimamenn.

Landamæri Gasa.

Viðmælandinn hélt því ítrekað fram að lokuð landamæri Gasa væru algerlega Ísraelsmönnum að kenna. Fyrirspyrjandi kinkaði bara kolli en láðist að spyrja viðmælandann hvort Ísraelsmenn réðu landamærunum sem eru á milli Gasa og Egyptalands sem hafa verið harðlæst í mjög langan tíma.

Það sem ekki kom fram í viðtalinu er að Gasa á ekki bara landamæri að Ísrael, 51 kílómetra, heldur einnig að Egyptalandi. Landamærin við Egyptaland eru 11 kílómetra löng og harðlæst eins og sagði. Ég saknaði þess að fyrirspyrjandi skyldi ekki spyrja hvers vegna Egyptar væru með landamærin lokuð. Skyldi Hamas vera um að kenna?

Að lokum.

Hvers vegna er ríkissjónvarpið með einn af sínum þaulreyndustu fréttamönnum að taka svona gagnrýnislaust drottningarviðtal? Það er einfaldlega ekki boðlegt okkur sem á horfum. Hvar er allt talið um hlutleysi fjölmiðla? Var viðtalið og tímasetningin kannski valin með tilliti til tillöguflutnings borgarfulltrúa í Reykjavík daginn eftir, 15. september, sem laut að Ísrael?

Alþingi og stjórnskipun Íslands - virðing eða hnignun

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Alþingi og stjórnskipun Íslands - virðing eða hnignun.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 19. september 2015.

Vigdís Hauksdóttir.

Samkvæmt stjórnskipun landsins gengur stjórnarskráin framar öðrum lögum. Lagafrumvörpum og þingsályktunartillögum sem eru lagðar fram í þinginu sem stríða gegn stjórnarskránni skal skýlaust vísað frá á lagatæknilegum grunni. Lagasetning hér á landi er ófullnægjandi í samanburði við Norðurlöndin og fjöldi dómsmála staðfestir það, nú síðast til dæmis Árna Páls lögin. Ég hef því í sjöunda sinn lagt fram frumvarp, ásamt öðrum þingmönnum, um Lagaskrifstofu Alþingis sem hafi það hlutverk að samræma reglur um samningu lagafrumvarpa og undirbúning löggjafar.

Lagaskrifstofan skuli vera til ráðgjafar um undirbúning löggjafar og skal einkum líta til þess að frumvörp standist stjórnarskrá og alþjóðasamninga. Eftir að hafa verið þingmaður í rúm sex ár hef ég sannfærst um að búið sé að vinna mikið tjón á þinginu innan frá með sífelldum breytingum á þingsköpum undanfarin 10-15 ár. Alþingi er komið í öngstræti og stundum vart starfhæft og er það mikið áhyggjuefni fyrir þjóðþing sjálfstæðar þjóðar.

Þingmenn hafa gengið á lagið vegna óskýrra þingskapa. Lagahyggjan er mikil - og leysa á öll mál með nýrri löggjöf um bókstaflega allt. Þá er ekki verið að huga að »lagabótum« á ýmsum þáttum lagakerfis okkar því sífellt færist það í aukana að kollsteypa á sér stað og heilu lagabálkarnir eru endurskrifaðir með fjölmörgum »laumufarþegum« og eldri lögum beinlínis hent. Hér á ég t.d. við boðuð ný frumvörp um Umboðsmann Alþingis og Ríkisendurskoðun. Hverjum er verið að þjóna? Hver biður um slíkt? Ekki verður rætt hér um áhlaupið sem gert var á stjórnarskrána á síðasta kjörtímabili.

Ég var því afar undrandi þegar forsætisnefndarmenn og formenn þingflokka lögðu fram þingsályktunartillögu um siðareglur þingmanna í annað sinn. Þessi þingsályktunartillaga er marklaus þar sem í 47. gr. stjórnarskrárinnar segir:

»Sérhver nýr þingmaður skal vinna drengskaparheit að stjórnarskránni, þegar er kosning hans hefur verið tekin gild.«

og í 48. gr. er kveðið skýrt á um að:

»Alþingismenn eru eingöngu bundnir við sannfæringu sína og eigi við neinar reglur frá kjósendum sínum.«

Er þessum stjórnarskrárákvæðum fylgt eftir í lögum um þingsköp Alþingis til framkvæmda, sbr. 2. gr.:

»Sérhver nýr þingmaður skal vinna svofellt drengskaparheit að stjórnarskránni undireins og búið er að viðurkenna að kosning hans sé gild, sbr. 47. gr. stjórnarskrárinnar: "Ég undirskrifaður/uð, sem kosin(n) er þingmaður til Alþingis Íslendinga, heiti því, að viðlögðum drengskap mínum og heiðri, að halda stjórnarskrá landsins. Meðan þingmaður hefur ekki unnið heit samkvæmt þessari grein má hann ekki taka þátt í þingstörfum."«

Ég veit ekki hver hefur verið flutningsmönnum til ráðgjafar í þessu siðareglna-máli. En eitt er víst að um vanþekkingu er að ræða á stjórnskipun landsins. Í greinargerð þingsályktunartillögunnar er bent á siðareglur Evrópuráðsþingsins, sem eru settar fyrir fjölþjóðasamkomu en ekki þjóðþing hvers ríkis. Þarna opinberast aftur vanþekking - að ætla að tefla slíkum reglum gegn stjórnarskrárvörðum réttindum alþingismanna.

Alþingismenn eru einungis bundnir sannfæringu sinni og Alþingi hefur engar valdheimildir til að framfylgja slíkum siðareglum. Það eru landsmenn sjálfir sem endurmeta umboð og frammistöðu þingmanna í alþingiskosningum í síðasta lagi á fjögurra ára fresti. Virðing Alþingis verður endurheimt þegar þingið sjálft fer í einu og öllu að stjórnskipun Íslands sem mælt er fyrir um í stjórnarskrá og fer að sinna störfum sínum af alvöru.

 

Spurning sem ekki var svarað

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Spurning sem ekki var svarað.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 19. september 2015.

Þorsteinn Sæmundsson.

Hinn 27. júlí síðastliðinn sendi ég tölvubréf það sem hér fer á eftir til Eyglóar Harðardóttur félagsmálaráðherra:

»Komdu sæl Eygló. Ég leita til þín sem félagsmálaráðherra vegna nýlegra fregna þess efnis að fyrirhugað sé að veita hér hæli talsverðum fjölda flóttamanna á næstu árum. Spurning mín er sú hvort stjórnvöld hafi hugað að því að velja fremur kristna hælisleitendur en menn úr öðrum trúflokkum. Ég spyr ekki vegna þess að ég sé svo sannkristinn sjálfur, heldur þykir mér einsýnt að kristið fólk muni samlagast Íslendsku samfélagi betur en fólk úr öðrum trúarhópum. Einnig er ljóst að nóg ætti að vera af kristnum hælisleitendum þar sem kristnir menn sæta nú ofsóknum víða um heim.«

Rétt er að undirstrika að bréf þetta var ritað áður en sú flóðbylgja flóttamanna skall á, sem nú er helsta fréttaefni fjölmiðla. Bréfinu var ekki svarað. Hinn 13. ágúst sendi ég eftirfarandi tölvubréf til biskupsskrifstofu:

»Til skrifstofu biskups. Fyrir nokkru sendi ég meðfylgjandi fyrirspurn til félagsmálaráðherra. Ekkert svar hefur borist. Fróðlegt væri að vita hvort talsmenn Þjóðkirkjunnar hafa látið þetta mál til sín taka með einhverjum hætti.«

Samdægurs fékk ég persónulegt svar frá biskupi, Agnesi Sigurðardóttur, þar sem hún þakkaði mér fyrir að taka þetta mál upp við félagsmálaráðherra. Vissulega væri þörf á því að minna á að kristnir menn sæti ofsóknum víða um heim, ekki síst í því landi sem flóttamenn kæmu nú frá.

Mér fannst svar biskups lofa góðu. Af síðari yfirlýsingum forsvarsmanna þjóðkirkjunnar er hins vegar ljóst, að kirkjunnar menn vilja ekki gera greinarmun á hælisleitendum eftir trúflokkum. Er það í samræmi við yfirlýsta stefnu Evrópusambandsins, sem Íslendingum verður líklega sagt að fylgja, hvort sem þeim er það ljúft eða leitt.

Umburðarlyndi telst til mannkosta hér á landi, og með vísan til þess gæti farið svo að hingað yrði boðið ýmsum sem ekkert umburðarlyndi hafa gagnvart þeim sem aðhyllast aðra trú en þeir sjálfir. Afleiðingarnar gætu orðið býsna alvarlegar. Frændur okkar Norðmenn hafa nokkra reynslu í þessum efnum.

Árið 2007 kom út bók um innflytjendamál eftir norska blaðamanninn Hege Storhaug sem býr yfir sérþekkingu á þessum málaflokki. Bókin var þýdd á Íslendsku og hlaut nafnið »Dýrmætast er frelsið«. Ég er þeirrar skoðunar að allir sem fjalla um innflytjendamál ættu að kynna sér þessa bók.

Í Morgunblaðinu 13. september var þessi spurning lögð fyrir nokkra vegfarendur: »Hvað finnst þér að Íslendingar eigi að taka við mörgum flóttamönnum?« Eitt svarið vakti athygli mína:

»Engum. Ég er frá Svíþjóð. Þetta kostar meira en við höldum.«

Ég hef grun um að konan sem svaraði hafi ekki aðeins átt við fjárhagslegan kostnað. Svíar hafa meiri reynslu af þessu en við.

En hver er reynsla okkar af aðlögun þeirra sem þegar hafa fengið hér hæli? Ef dæma skyldi eftir fréttum í blöðum og útvarpi er sú reynsla jákvæð og vandræðalaus. En manna á milli ganga sögur af öðru tagi, og sumar þeirra hef ég frá fyrstu hendi. Þær benda til þess að fólk sem hefur allt önnur lífsviðhorf en við eigum að venjast og lætur stjórnast af þröngum trúarskoðunum, geti átt erfitt með að aðlagast Íslendsku samfélagi eða vilji það hreinlega ekki.

Fréttir af þessu tagi eiga ekki upp á pallborðið í fjölmiðlum, líklega vegna pólitísks rétttrúnaðar sem í vaxandi mæli er orðinn hemill á málfrelsi hérlendis. Stjórnvöld ættu að huga að þessu vandamáli áður en það er um seinan.

 

Er nokkuð mark takandi á þessum fréttamönnum ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Er nokkuð mark takandi á þessum fréttamönnum ?

Fyrst birt 18. september 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Fyrir tilviljun rakst ég á merkilegan lista sem birtur er á vefsetri Útvarps Sögu. Listinn upplýsir um náin pólitísk tengsl hóps fréttamanna við Samfylkingar-flokkana. Vafalaust er þessi hópur ennþá stærri og til dæmis er enginn nefndur sem starfar hjá Ríkisútvarpinu.

Þótt pólitísk hlutdrægni sjáist oft á Stöð 2, þá er ástandið þó ennþá verra hjá Ríkisútvarpinu. Þar eru skoðanir beinlínis gerðar útlægar, eins og gert var í Icesave-deilunni, þegar algerlega var hafnað að viðhorf »Samstöðu þjóðar gegn Icesave« fengju að koma fram.

Engin svör fengust frá Samfylkingar-stóðinu við kvörtunum »Samstöðu« og gilti það jafnt um útvarpsstjórann Pál Magnússon, formann stjórnar Útvarpsins Svanhildi Kaaber, eða menntamálaráðherrann Katrínu Jakobsdóttur.

Framferði þessa fólks var kært til Umboðsmanns Alþingis, en svo er búið um hnútana að Umboðsmaður hafði enga aðkomu að málinu, þótt hann hafi viljað fylgja kröfunum eftir. Ríkisútvarpið var gert að Opinberu hlutafélagi, sem engin lög ná yfir og allra síðst að Alþingi geti haft einhver áhrif á þetta »skrípafyrirtæki í almanna þágu«.

Hér er listinn:

1. Kolbeinn Óttarsson Proppé, fyrrverandi leiðtogi Vinstri Grænna í Suðurkjördæmi, nú fréttamaður hjá 365.

2. Heimir Már Pétursson, fyrrverandi varaformannskandidat Samfylkingarinnar og framkvæmdastjóri Alþýðubandalagsins, nú fréttamaður hjá 365.

3. Þóra Kristín Ásgeirsdóttir, fyrrverandi ritstjóri Smugunnar - málgagns Vinstri Grænna, nú fréttamaður hjá 365.

4. Sveinn Arnarsson, fyrrverandi kosningastjóri Samfylkingarinnar í NA-kjördæmi, nú fréttamaður hjá 365.

5. Aðalsteinn Kjartansson, fyrrverandi varaformaður ungra jafnaðarmanna í Reykjavík, nú fréttamaður hjá 365.

6. Kjartan Atli Kjartansson, frambjóðandi Bjartrar framtíðar í alþingiskosningum, nú fréttamaður hjá 365.

7. Snærós Sindradóttir, fyrrverandi formaður Ungra vinstri grænna í Reykjavík, nú fréttamaður hjá 365.

8. Heiða Kristín Helgadóttir, fyrrverandi stjórnarformaður Bjartrar Framtíðar og Besta flokksins, nú fréttamaður hjá 365.

9. Eva Bjarnadóttir, fyrrverandi framkvæmdastjóri ungra jafnaðarmanna, nú fréttamaður á hjá 365. Nei, afsakið – hún er víst nýráðin aðstoðarkona Samfylkingarformannsins Árna Páls Árnasonar!

10. Atli Fannar Bjarkason, fyrrverandi framkvæmdastjóri Bjartrar framtíðar og aðstoðarmaður formanns, nú eigandi og umsjónarmaður Nútímans.is.

11. Jóhann Hauksson, fyrrverandi upplýsingafulltrúi ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur, nú blaðamaður á DV.

12. Vilhjálmur Þorsteinsson, núverandi gjaldkeri Samfylkingarinnar, nú eigandi Kjarnans.

13. Ágúst Ólafur Ágústsson, fyrrverandi þingmaður, varaformaður Samfylkingarinnar og efnahagsráðgjafi ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur, nú eigandi Kjarnans.

14. Valur Grettisson, fyrrverandi kosningastjóri Samfylkingarinnar í Hafnarfirði, nú blaðamaður á DV.

15. María Lilja Þrastardóttir, fyrrverandi kosningastjóri Samfylkingarinnar í Reykjavík, nú blaðamaður á Stundinni.

16. Sólrún Lilja Ragnarsdóttir, fyrrverandi gjaldkeri ungra jafnaðarmanna í Reykjavík, nú blaðamaður á DV.

17. Ingimar Karl Helgason, fyrrverandi frambjóðandi Vinstri grænna í Alþingiskosningunum 2013 og varaþingmaður, nú ritstjóri Reykjavík – vikublaðs.".

Úkraína og Krímskagi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Úkraína og Krímskagi.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 14. september 2015.

Ólafur Þ. Jónsson.

Í hálft annað ár hafa Bandaríkin, Evrópusambandið og NATO, þessi þrenning sem kallar sig ALÞJÓÐASAMFÉLAGIÐ, átt í efnahagslegu og pólitísku stríði við Rússland. Bandaríkin áttu frumkvæðið og Evrópuríkin fylgdu í kjölfarið að venju. Ísland veitir virkan stuðning eins og hin Norðurlöndin. Utanríkisráðherra flækist síendurtekið til Úkraníu til að sýna stuðning við stjórnvöld þar og lofar auknum fjáveitingum til NATO. »Hver maður er eins og guð gerði hann og oft verri« sagði Sancho Pancha (skjaldsveinn Don Quixote).

Valdaránið í Úkraínu 2014, að undirlagi NATO.

Valdarán, einkum í fyrrverandi Sovétlýðveldum, svokallaðar lita-byltingar, ganga þannig fyrir sig, að grafið er undan óæskilegum stjórnvöldum með því að bera fé á óánægða hópa og samtök, innan viðkomandi landa, sem Bandaríska leyniþjónustan hefur lagt blessun sína yfir. Þekktastar þessara lita-byltinga eru Rósabyltingin í Georgíu 2003 og appelsínugula byltingin í Úkraínu 2004. Sú appelsínugula misheppnaðist með öllu og því var reynt á ný 2014, tíu árum síðar. Þá tókst betur til.

Á fundi hjá Bandaríska olíufyrirtækinu Chevron upplýsti Victoría Nuland, aðstoðarutanríkisráðherra Bandaríkjanna að Bandaríkjastjórn hefði eytt 5 milljörðum dollara í að koma stjórnvöldum í Úkraínu frá völdum. Og í frægu símtali við Geoffrey Pyatt, Bandaríska sendiherrann í Úkraínu, þetta símtal lak út, afhjúpaði Nuland Bandarísk plön um nýja stjórn í Úkraínu. Föðurlandsflokkurinn átti að fá völdin í bandalagi við tvö afar hægrisinnuð samtök, Svoboda og Richt Sektor, án þess þó að þau fengju sæti í nýju stjórninni.

Sendiherrann og hans hjálparkokkar brugðust skjótt við, fjármögnuðu og skipulögðu fjöldamótmæli og eftir nokkurn tíma var valdaránið í höfn. Örlitlum skugga brá þó á aðgerðirnar, þegar leyniskyttur úr ný-nasistahópum skutu 94, bæði mótmælendur og lögreglumenn, á Maiden-torginu í Kiev og brenndu 48 mótmælendur inni í Odessa, svona til að magna upp ástandið. Engum sögum fer af því að einhverjir hafi verið látnir svara til saka fyrir ódæðin, enda áttu samherjar nýju stjórnarinnar í hlut.

Umsátrið um Rússland og boðskipun ESB, sem ríkistjórn Íslands undirritaði.

Með því að hlutast til um málefni Úkraínu á gróflegan hátt gengu Bandaríkin og hin NATO-ríkin, skrefi lengra en nokkru sinni áður. Með vopnuðu valdaráni komu þau til valda í Rússneska hlaðvarpanum ríkisstjórn, sem er a.m.k. half-fasísk og sérlega Rússlands-fjandsamleg, í þeim tilgangi að koma Úkraínu inn í vestræna hernaðarkerfið og fjölga herstöðvunum sem nú þegar umlykja Rússland. Þarf enginn að undrast þó Rússum sé nóg boðið, að svo því viðbættu að nýja stjórnin lýsti Úkraínsku opinbert tungumál landsins og öll Rússneska allt að því bönnuð, þótt meirihluti íbúanna í austustu héruðum landsins, Donetsk og Lúhansk, að ógleymdum íbúum Krímskaga, sé rússnesku-mælandi.

Heimastjórn Krímskaga ákvað að reka Úkraínska herinn af skaganum og efna til allsherjaratkvæðagreiðslu meðal íbúanna um stöðu skagans. Yfirgnæfandi meirihluti þeirra lýsti yfir að þeir vildu ekkert með nýju stjórnina í Kiev hafa að gera heldur tengjast aftur sinni eigin meira en 200 ára sögu og menningu. Í kjölfarið varð Krímskagi á ný hluti Rússlands.

Viðbrögðin létu ekki á sér standa. Á vettvangi SÞ og í fjölmiðlum lýsti Úkraínustjórn því að rússneskt herlið hefði hertekið skagann. Svo vill til að 16 þúsund manna Rússneskt herlið er á Krímskaga samkvæmt samningi við Úkraínustjórn, í tengslum við aðalflotastöð Rússa við Svartahaf, sem er á skaganum, hefur reyndar verið þar síðan á 19. öld. Vestrænar fréttastofur létu heldur ekki sitt eftir liggja og fluttu fáranlegar fréttir frá Krím í kjaftasögustíl. Rússnesku hermennirnir áttu t.d. að hafa fjarlægt öll einkennismerki af búningum sínum. Þess má geta að OECD, Efnahags- og þróunarstofnunin, fann ekkert athugavert við allsherjar-atkvæðagreiðsluna á Krímskaga.

Krímskaginn er Rússneskt land, sem frelsað var undan Tyrkjaveldi.

Á árunum 1762-1796 ríkti í Rússlandi Katrín II. Hersveitir hennar unnu Krímskaga undir Rússland árið 1783 og reyndar alla norðurströnd Svartahafs. Skaginn var þá leppríki Tyrkja en íbúarnir flestir Rússar. Eftir það tilheyrði skaginn Rússlandi til 1954 að Sovétstjórnin tróð honum inní Úkraínu án þess að spyrja íbúana álits. Þá var Úkraína eitt af 15 sambandslýðveldum Sovétríkjanna og stóð svo til 1991, m.ö.o. frá 1783 til 1991 eða í 208 ár var Krímskagi hluti af rússneska ríkinu ásamt austurhéruðum Úkraínu þar sem barist hefur verið hart og sér ekki fyrir endann á.

Á leiðtogafundi NATO í Bretlandi 4.-5. september sl. átti að skapa aðstæður fyrir nánari tengingu Úkraínu við NATO. Sú varð raunin á. Hinsvegar settu ófarir Úkraínuhers fyrir aðskilnaðarsinnum í austurhéruðunum mark sitt á fundinn. Borgarastríð, klofið land og óskýr landamæri útiloka a.m.k. fulla NATO-aðild Úkraínu í bili og raunar að ESB líka. Úr því skal bætt. Komin er 300 manna sveit Bandarískra fallhlífahermanna til landsins til að þjálfa Úkraínuher til að hefna ófaranna í austurhéruðunum.

Sagt er, hverjir eru vinir þínir og ég skal segja þér hver þú ert. Í dag er Rússland í herkví og reyndar Kína líka. Eftir síðustu aldamót hafa Bandaríkin og NATO komið upp kjarnorkuvopna-skotpöllum í Póllandi, Tékklandi, Rúmeníu og Búlgaríu. NATO-herstöðvar eru í Eystrsaltsríkjunum og í nokkrum fyrrverandi Mið-Asíuríkjum Soétríkjanna. Afleiðing þessa alls er sú að nú er ófriðvænlegra í Evrópu en verið hefur í áratugi.

 

Ólafur Ragnar Grímsson við setningu Alþingis 2015

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Ræða Ólafs Ragnars Grímssonar við setningu Alþingis, 08. September 2015, er frábært innlegg í umræðuna um framtíð þjóðarinnar. Sem betur fer hefur Ragnar hugrekki til að segja sannleikann og þekkingu til að greina kjarnann frá hisminu.

Þeir sem þekkja vel umræðuefni Ólafs Ragnars þurfa engar leiðbeiningar til að skilja hvað hann er að segja. Hins vegar kunna einhverjir að lesa ávarpið, án þess að þekkja nákvæmlega þau hugtök sem hann notar. Fyrir þennan hóp ætla ég að setja hér fram nokkrar hugleiðingar, sem einungis mega skoðast sem neðanmálsgreinar við ræðu Ólafs Ragnars.

1. »Fullveldi þjóðarinnar« er það vald sem þjóðin gaf sér með setningu Stjórnarskrárinnar 1944 og það er fullt og ótakmarkað stjórnskipunarvald. Með þeirri stjórnarskrá var fullveldirrétturinn færður frá konunginum til þjóðarinnar. Gagnstætt því sem sumir telja, öðlaðist Ísland sjálfstæði 1918 en ekki fullveldi. Á tímabilinu 1918 til 1944 var fullveldið í höndum einvaldsins í Danaveldi. Hvernig hefði það átt að vera einnig í höndum almennings ?

2. Fullveldi er þýðing á orðinu »magtfuldkommenhed«, sem er grundvallar hugtak í stjórnarskrá Danmerkur, eins og fullveldi er í okkar. Orðið »magtfuldkommenhed« er komið úr þýðsku þar sem það er ritað »machtvollkommenheit«. Hér er meira um þetta efni:

Hugtakið »fullveldi þjóðar« hefur ekki sömu merkingu og »sjálfstæði ríkis«

3. »Fullveldisréttur« er afmörkuð réttindi, sem fylgja fullveldinu og engin hefur nema fullveldishafinn. Sem dæmi um fullveldisrétt nefnir forsetinn þjóðaratkvæði um Icesave samningana. Forsetinn hefur þá skyldu að vísa samþykktum lagafrumvörpum í úrskurð þjóðarinnar, ef ljóst má vera, að hagsmunir þjóðarinnar skaðist mikið ef þau koma til framkvæmda.

4. Þrátt fyrir að ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur hafi í orði dregið fullveldisrétt þjóðarinnar í efa, þá þorði hún ekki að beita valdi gegn ákvæði Stjórnarskrárinnar um þjóðaratkvæði og eindregnum vilja almennings. Jafnvel þótt fullveldisréttur þjóðarinnar hafi verið staðfestur í framkvæmd, eru ennþá til þeir menn í landinu sem andmæla þessu og fullyrða að fullveldisrétturinn sé hjá Alþingi, eða einhverjum óskilgreindum aðilum. Ábendingar forsetans eru því ekki að ástæðulausu.

5. Sú umræða sem Evrópusinnar halda uppi, um breytingar á Stjórnarskránni, er óþjóðholl og skaðleg. Ekkert bannar að stjórnarskrám sé breytt, en það verður að gera af nauðsyn og yfirvegun. Það er ljóslega ekki í þágu þjóðarinnar, að breyta Stjórnarskránni til að hægt verði að innlima landið í ESB, án aðkomu þjóðarinnar. Jafnvel sú hugmynd að setja þurfi ákvæði í Stjórnarskrána um eignarrétt á auðlindum, er röng og til þess ætluð að blekkja almenning. Vegna sjálfstæðis landsins, hefur ríkisvaldið fulla stjórn á nýtingu auðlinda í lögsögu Íslands og algera stjórn á skattheimtu fyrirtækja.

Loftur Altice Þorsteinsson.

 

<<<>>><<<<<<<>>>>>>><<<>>>

 

Ræða

forseta Íslands

Ólafs Ragnars Grímssonar

við setningu

Alþingis

08. september 2015

Fullveldi þjóðarinnar, sjálfstæðið sem staðfest var við stofnun lýðveldis og rétturinn til auðlinda hafsins hundruð mílna frá ströndum landsins eru vitnisburður um árangur Alþingis, undirstöður framfara og hagsældar, kjölfesta sem fært hefur Íslendingum traustan sess í samfélagi þjóða heims.

Vegferðin var þó stundum torsótt en Alþingi bar jafnan gæfu til að sýna seiglu og samstarfsvilja þegar mest á reyndi; áfangasigrar hver af öðrum í traustri höfn.

Víðtækt vald, sem þingheimur beitir nú til góðs, byggir á baráttu fyrri tíðar, ævistarfi þeirra sem áður gengu til atkvæða á fundum þingsins, rökræddu ályktanir og inntak laga.

Þingsetning er hverju sinni áminning um þessa sögu, arfleifðina sem hið lýðræðislega kjör færir okkur og um leið ábyrgðina gagnvart framtíðinni; áréttar að tíminn sem hvert okkar fær í þessum sal er stuttur kafli í langri sögu Alþingis; skylda okkar að skila fjöreggi þingsins heilu í hendur þeirra sem næstir koma.

Svo ungt er lýðveldið að þegar ég fyrir réttum fimmtíu árum var hér uppi á svölum í fámennum hópi fréttaritara – flokksblöðin og gamla Gufan þá einu flytjendur tíðinda af daglegum störfum í þessum sal – sat enn á þingi hópur forystumanna úr öllum flokkum sem verið höfðu alþingismenn á Þingvöllum 17. júní 1944 þegar lýðveldisstofnun og forsetakjöri var lýst í rigningunni við Öxará. Sumir höfðu jafnvel gegnt ráðherraábyrgð í heimskreppunni miklu; árum áður en erlend herskip birtust hér við höfnina í upphafi stríðsins.

Baráttan fyrir óskertu fullveldi Íslands hafði þá varað í nær heila öld og allir vissu að fullveldið var hornsteinn í sjálfstæðiskröfum Íslendinga; réttur sem síðar var hertur í átökum við erlend ríki um útfærslu landhelginnar; fullveldið forsenda þess að hin fámenna þjóð bar að lokum hærri hlut en heimsveldið; fullveldisréttur sem var einnig nýlega úrslitavopn þegar bandalag Evrópuríkja reyndi að þvinga Íslendinga til að axla skuldir einkabanka.

Sagan, bæði fyrr og nú, færir okkur fjölmörg dæmi þess að fullveldisréttur smárrar þjóðar getur ráðið úrslitum um örlög hennar. Sá sannleikur var þungamiðja í málflutningi og sannfæringu kynslóðanna sem helguðu sjálfstæðibaráttunni krafta sína; bjargið sem gerði Alþingi síðar kleift að færa þjóðinni full yfirráð yfir auðlindum hafsins og landgrunninu.

Stjórnskipun Íslands er helguð af þessum fullveldisrétti, ákvæðum sem leiðtogar sjálfstæðisbaráttunnar töldu meðal dýrmætustu ávinninga í réttindabaráttu þjóðarinnar.

Um þessar mundir er hins vegar boðað í nafni nefndar, sem ræðir stjórnarskrána, að hið nýja þing þurfi á næstu vikum að breyta þessum hornsteini íslenskrar stjórnskipunar; tíminn sé naumur því nýta þurfi vegna sparsemi og hagræðis forsetakosningar á næsta vori.

Efnisrökin eru hvorki tilvísun í þjóðarheill né ríkan vilja landsmanna, heldur almennt tal um alþjóðasamstarf, lagatækni og óskir embættismanna. Íslandi hefur þó allt frá lýðveldisstofnun tekist vel að stunda fjölþætt alþjóðasamstarf á vettvangi Sameinuðu þjóðanna, Norðurlandaráðs, NATO, EFTA og fleiri bandalaga, eiga gjöful og margþætt tengsl við ríki, stór og smá, í öllum álfum án þess að þörf væri að breyta fullveldisákvæðum lýðveldisins; hinum helga arfi sjálfstæðisins.

Sé það hins vegar ætlun þingsins að fara nú að hreyfa við þessum hornsteini í stjórnarskrá lýðveldisins, ber að vanda vel þá vegferð, gaumgæfa orðalag og allar hliðar málsins; efna til víðtækrar umræðu meðal þjóðarinnar um afleiðingar slíkrar breytingar, umræðu í samræmi við lýðræðiskröfur okkar tíma og þá þakkarskuld sem við eigum að gjalda kynslóðunum sem í hundrað ár helguðu fullveldisréttinum krafta sína.

Stjórnarskrárnefndin boðar líka tillögur um þjóðaratkvæðagreiðslur og þjóðareign á auðlindum en slíkar hugmyndir hafa vissulega verið ítarlega og oft ræddar á undanförnum árum, jafnvel áratugum. Þær hvíla því á víðtækari og lýðræðislegri umfjöllun.

Þó er einnig vandaverk að velja orðalag slíkra greina í stjórnarskrá, einkum þegar ljóst er að ágreiningur er bæði innan þings og utan um hve langt eigi að ganga, hve víðtækur rétturinn til að krefjast þjóðaratkvæðagreiðslu um einstök lög eigi að vera sem og hve afdráttarlaust eignarréttur þjóðarinnar á auðlindum verði skilgreindur í stjórnarskrá; hvað muni í reynd felast í orðalagi nýrra ákvæða.

Ég hef lengi talið að greinar um þjóðareign og atkvæðagreiðslur ættu erindi í stjórnarskrá en jafnframt ítrekað, bæði áður og aftur nú, að samning þeirra er vandaverk og hvorki þröng tímamörk né sparnaðarhvöt mega stofna gæðum verksins í hættu.

Tenging við forsetakosningar næsta vor skiptir í þessum efnum litlu og er jafnvel andlýðræðisleg í eðli sínu. Sé talin nauðsyn að breyta stjórnarskrá í grundvallarefnum eru útgjöld vegna sérstakrar þjóðaratkvæðagreiðslu um þau efni léttvæg lóð enda eðlilegt að þjóðin fái ótrufluð af öðru að vega og meta slíkar breytingar.

Auk þess er nauðsynlegt að stjórnskipun landsins sé ekki í uppnámi þegar þjóðin velur forseta að vori, uppnámi vegna óvissu um ákvæði sem beint eða óbeint breyta valdi og sessi forsetans.

Því ítreka ég nú hin sömu varnaðarorð og við þingsetningu fyrir fjórum árum: að Alþingi tryggi að þjóðin viti með vissu hver staða forsetans sé í stjórnskipun landsins þegar hún gengur að kjörborðinu; annars gætu forsetakosningar orðið efni í óvissuferð.

Að tengja verulegar breytingar á stjórnarskrá landsins við kosningar á forseta lýðveldisins er andstætt lýðræðislegu eðli beggja verkefnanna og gæti því aðeins komið til farsællar framkvæmdar ef breið og almenn sátt næst, bæði innan þings og utan, um stjórnarskrárbreytingarnar, að þær verði ekki sérstakt deiluefni í umræðum og baráttu við forsetakjörið.

Við erum ekki svo fátækir Íslendingar að ekki sé hægt að veita þjóðinni með aðgreindum kosningum sjálfstæðan rétt til að ákveða nýskipun stjórnarskrár og kjósa sérstaklega forseta lýðveldisins, hver fái vald hans og ábyrgð í hendur.

Það hvílir því eins og jafnan áður mikil ábyrgð á alþingismönnum, einkum þegar grundvallarréttindi þjóðarinnar og stjórnskipun lýðveldisins eru sett á dagskrá. Þá ber að vanda sérlega vel til verka því sagan sýnir að slík ákvæði standa lengi og móta örlög þjóðar og einstaklinga umfram önnur lög.

Sérhver sem kosinn er til Alþingis skynjar vel slíkar skyldur, traustið sem kjörinu fylgir. Það þekki ég vel af eigin raun, tengslum sem varað hafa í hálfa öld þótt ábyrgð og staða tækju breytingum.

Þegar ég nú samkvæmt umboðinu, sem þjóðin fól mér, set Alþingi í síðasta sinn, flyt ég þinginu í senn djúpa virðingu mína og einlægar þakkir, minnist þeirra fjölmörgu sem verið hafa samstarfsmenn, einkum þeirra sem miðluðu mér af reynslu sinni, í raun allra sem voru samferða á þingfundum og í nefndastarfi.

Alþingi hefur tengst störfum mínum stóran hluta ævinnar, mótað ríkulega ábyrgð mína og skyldur gagnvart íslenskri þjóð, fært mér lærdóma til gagns og gæfu við að sinna störfum forseta.

Alþingismenn fá í hendur sögulegan arf og jafnframt tækifæri til að móta framtíðina, sækja afl í frelsi og lýðræðisskipan sem sjálfstæðisbaráttan festi í sessi.

Hér ber ávallt að ganga til verka með hógværð þeirra sem vita að örlög allra eru mörkuð óvissu, að þjóðin dæmir, stundum hart, og fylgið kann að þverra án fyrirvara; enginn sem hér hlýtur sæti getur gengið að valdinu vísu til frambúðar.

Við vitum líka að sérhver tími tekur enda; að heill Alþingis og farsæld þjóðarinnar eru æðri stöðu einstaklinga. Þeir koma á vettvang og hverfa þaðan – en Alþingi sjálft varðveitir sess sinn í sögu Íslendinga.

Ég færi þinginu einlægar þakkir fyrir farsæla samfylgd og bið alþingismenn að rísa úr sætum og minnast ættjarðarinnar.

<<<>>><<<<<<<>>>>>>><<<>>>