Þorsteinn Pálsson um viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Þorsteinn Pálsson um viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi.

Fyrst birt hjá Samstöðu þjóðar 01. janúar 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Þorsteinn Pálsson fyrrverandi forsætisráðherra er þekktur fyrir ólund, allt frá því að hann var settur út í kuldann hjá Sjálfstæðisflokknum. Eins og margir muna, skeði þetta á Landsfundi 1991, þegar Davíð Oddsson bolaði honum úr formennsku í flokknum. Auk ólundar, er Þorsteinn einnig þekktur fyrir þekkingarleysi og heimskulegan málflutning.

Fyrir stuttu samdi Þorsteinn ritsmíð um viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi, sem birtist á Hringbraut 19. ágúst 2015, undir heitinu »Utanríkisráherra með undirtökin«. Þarna fer Þorsteinn frjálslega með staðreyndir og virðist engan skilning hafa á hagsmunum Íslands. Hans umhyggja er öll með Vestrænum »vinaþjóðum«, sérstaklega þeim sem lögðu sig fram við að koma Íslandi á kné með Icesave-kúguninni.

Er það grundvallarbreyting að gæta hagsmuna Íslands ?

Flestum er ljóst, að viðskiptastríð Íslands gegn Rússlandi stafar einungis af þjónkun ríkisstjórnarinnar við ESB (Evrópusambandið). Ekkert í EFTA-samningnum knýr á um þessa afstöðu og ekkert í samningnum um EES (Evrópska efnahagssvæðið) gerir ráð fyrir þessari fylgispekt. Þorsteinn reynir að gera tortryggilegt, að SFS (Samtök fyrirtækja í sjávarútvegi) hefur harðlega gagnrýnt viðskiptastríðið við Rússland. Almenningur hefur ekki síður gagnrýnt viðskiptastríðið, en það þjónar ekki tilgátu Þorsteins að nefna almenna fordæmingu þjóðarinnar.

Viðskiptastríðið varðar mest makríl-sölur til Rússlands og einmitt á makríl frá Íslandi hefur ESB sett 18% refsitoll. Utanríkisráðherra þóttist ætla að taka upp viðræður við ESB um að aflétta tollinum, en engir fundir virðist hafa farið fram um málið. Í fyrstu sagðist utanríkisráðherrann »hugum-stóri« vera að bíða eftir að starfsmenn ESB kæmu úr sumarleyfi, en núna þegir hann sem fastast og er engu líkari en »steinbítskjafti í skelfiski«. Það er meira en undarlegt, að Ísland skuli kosta miklu meira til í efnahgsstríði við Rússland, en ESB og NATO-ríkin sem hófu deiluna.

Að mati Þorsteins varðar afstaða SFS ekki hagsmuni sjávarútvegs og auðvitað ekki hagsmuni þjóðarinnar, heldur stafi af því sem hann nefnir »djúpar pólitískar rætur«. Þorsteinn telur að Kaupfélag Skagfirðinga standi fyrir andófi gegn »sjálfsagðri« fylgispekt Íslands við NATO og ástæðan séu tengsl kaupfélagsins við Rússland. Þorsteinn virðist telja að kaupfélagið stjórni ekki bara SFS, heldur einnig Morgunblaðinu og auðvitað þá ritstjóra þess Davíð Oddsyni. Samsæris-tilgáta Þorsteins er vissulega frumleg, en það er líka það eina jákvæða sem hægt er að segja um hana. Kjarna tilgátunnar útskýrir Þorsteinn svona:

»Ofsafengin árás Morgunblaðsins á utanríkisráðherra og embættismenn utanríkisráðuneytisins og harkaleg gagnrýni Kaupfélags Skagfirðinga, sem jafnframt annast ræðismennsku fyrir Rússland, setti málið óneitanlega í pólitískt samhengi. Kaupfélagið er eins og kunnugt er einn helsti áhrifaaðilinn í útgáfufélagi Morgunblaðsins.«

Til skýringar, má bæta því við, að tengsl kaupfélagsins við Rússland eru þau að Ólafur Ágúst Andrésson forstöðumaður kjötafurðastöðvar kaupfélagsins var 2014 skipaður heiðurskonsúll Rússlands, fyrir Norðurland. Ekki er vitað til að neinn annar en Þorsteinn Pálsson hafi séð neitt afhugavert við þessa skipun.

Samsæris-tilgáta Þorsteins er bara froða.

Nú hefði maður búist við að Þorsteinn myndi setja fram staðreyndir til stuðnings hinu umfangsmikla samsæri sem hann er búinn að upplýsa um. Samkvæmt Þorsteini, er Kaupfélag Skagfirðinga búið að virkja sambönd sín hjá SFS og Morgunblaðinu til að gæta hagsmuna Rússlands. Þeir hagsmunir eru fólgnir í að viðskiptabanninu verði aflétt, svo að Rússar geti aftur farið að kaupa makríl af Íslandi.

Í stað þess að fylgja eftir tilgátu sinni, snýr Þorsteinn algerlega við blaðinu og heldur því nú fram, að Rússland vilji alls ekki kaupa meiri makríl. Þvert á móti hafi Rússar ekki efni á að kaupa makríl. Þeir eigi engan gjaldeyri (líklega ekki heldur neinar Rúblur) vegna djúprar efnahags-kreppu. Þorsteinn nefnir ekki, að Rússland kaupir nú allan þann makríl sem Fjæreyjar geta selt þeim. Frá þessari nýgju tilgátu segir Þorsteinn svona:

»Hafa verður í huga að markaðserfiðleikarnir í Rússlandi voru byrjaðir á síðasta ári. Það er með öðrum orðum langt síðan ljóst var að Rússar gætu ekki haldið áfram að kaupa makríl á sama verði. Kvartanir útvegsmanna hófust löngu áður en innflutningsbannið var sett. Rússland er einfaldlega í djúpri kreppu og á ekki lengur gjaldeyri til að kaupa makríl á hærra verði en aðrir.«

Þrátt fyrir að málflutningur Þorsteins fram að þessu sé óskiljanlegur, í ljósi andstæðra röksemda, lætur hann ekki staðar numið. Hann heldur því fram, að tapaðar útflutningstekjur, svo nemur árlega nokkrum tugum milljarða króna, séu smá-aurar og segir þær »jafngilda aukningu í tekjum ferðaþjónustunnar á einum eða tveimur mánuðum«. Líklega hefur hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra séð grein Þorsteins, því að fyrir skömmu síðan impraði hann á ríkisstyrkjum til þeirra fyrirtækja sem tapa á viðskiptastríðinu.

Er herkostnaður af viðskiptastríðinu bara eðlilegar verðsveiflur ?

Að mati Þorsteins er tapið af viðskiptastríðinu léttvægt og innan marka eðlilegra verðsveiflna. Hann vill meina að eiginfé í sjávarútvegnum sé svo mikið að ekkert skaði að greinin tapi í nokkur ár. Sama gildir þá væntanlega einnig, að starfsmenn í sjávarútvegi og sveitarfélögin á landsbyggðinni eigi orðið svo miklar eignir, að sjálfsagt sé á fórna þeim á altari ESB. Þorsteinn segir:

»Sú markaðssveifla sem hér er um að ræða er vel innan þeirra marka sem sjávarútvegurinn ræður við. Það hljóta því að vera aðrar ástæður en þær sem lúta að hagsmunum greinarinnar sem knýja menn til að grafa undan þessari forsendu fiskveiðistjórnunarkerfisins með pólitískri kröfu um að kúvenda utanríkispólitíkinni.«

Flækjustigið í málflutningi Þorsteins fer bara vaksandi. Til dæmis fer hann að tala um »pólitík öfgaflokka lengst til hægri í evrópskum stjórnmálum«. Hugsanlega er hann að vísa til þeirra hópa sem nefndir hafa verið »ný-nazistar« og stóðu fyrir valdaráninu í Úkraínu 2014, að undirlagi NATO-ríkjanna. Ef þetta er rétt skilið, verður ennþá erfiðara að skilja málflutning Þorsteins.

Þorsteinn er greinilega þrælbundinn í hugsunarhátt Kalda stríðsins, því að hann virðist álíta að utanríkisstefna Íslands sé fólgin í því að fylgja ESB/NATO út í hvaða mýrarfen sem »vinaþjóðum« okkar dettur í hug að etja Íslandi út í. Fyrir liggur að Bandaríkin hafa gert stórkostleg mistök í utanríkismálum, allt frá sprengjuárásum á Júgóslavíu 1999 til atlögunnar gegn stjórn Sýrlands, með stuðningi við Daesh – Ríki Allah. Skoðun Þorsteins, um skilyrðislausa hlýðni við »vinaþjóðirnar«, verður að mótmæla hástöfum.

Utanríkisstefna og hagsmunir þjóðarinnar.

Allir vita að NATO lýsti því yfir í Rúmeníu 2008, að Úkraína væri svo gott sem orðin aðili að NATO og þessari yfirlýsingu mótmælti Rússland harðlega og sagðist ekki myndu sætta sig við NATO-herji á landamærum sínum. Viðskiptastríð ESB gegn Rússlandi hófst þegar Rússland tók aftur Krímskagann, sem Úkraínu hafði verið »lánaður« 1954. Einnig er þekkt að í Austur-Úkraínu er búsettur fjöldi Rússa, sem ekki er sáttur við að lúta byltingarstjórninni í Kænugarði.

Það var inn í þessar deilur sem Ísland flæktist, meðal annars til að fylgja eftir ótrúlegu flandri og kokhreysti utanríkisráðherrans »hugum-stóra«. Þorsteinn virðist argur vegna þess að »vestrænu samstarfi« er ekki gert nógu hátt undir höfði í stjórnarsáttmála núverandi ríkisstjórnar. Hann talar um að fyrirætlan ríkisstjórnarinnar sé »að færa Ísland í hóp nýmarkaðsríkja með Rússlandi og Kína«. Varla bendir viðskiptastríðið við Rússland til þess, en Þorsteinn virðist sjá bandamann í utanríkisráðherranum »hugum-stóra« því að hann hafi sýnt aðgerðarleysi við að framfylgja breyttri stefnu ríkisstjórnarinnar. Þorsteinn segir:

»Utanríkisráðherra hefur lítið aðhafst til að koma þessu markmiði stjórnarsáttmálans í framkvæmd. Ekki er því ósennilegt að meiri áhugamenn um þessa stefnubreytingu í stjórnarflokkunum hafi ákveðið að þyrla upp moldvirðri í kringum makrílinn til þess að hrinda utanríkisráðherra út í framkvæmd hennar án umræðu um grundvallaratriði utanríkisstefnunnar og framtíðarhagsmuni þjóðarinnar í þeim efnum.«

Þótt málflutningur Þorsteins sé mótsagnakenndur og þvælinn, er þó hægt að greina að kjarninn í boðskap hans er tryggð við NATO og »vestrænt samstarfi«. Að mínu mati er svona hugsunarlaus undirgefni við erlend ríki, ekkert annað en landráð. Auk þess er það rangt, að yfirlýsta hlutleysistefnu Íslands beri að túlka á þann hátt sem Þorsteinn gefur sér. Ísland hefur alla burði til að hafa sjálfstæða utanríkisstefnu og ber að hafna þátttöku í heimskulegum refsiaðgerðum gegn vinaþjóð eins og Rússlandi.

Jafnframt ber Íslandi að stíga fram fyrir skjöldu til aðstoðar fámennum þjóðum sem berjast fyrir eigin þjóðríki. Hér má til dæmis nefna Ísrael og Kúrdistan, en bæði Gyðingar og Kúrdar eiga í höggi við öfga-Múslima, sem aðhyllast Sunni-Islam. Ef Íslendingar vilja endilega setja einhver ríki í viðskiptabann, þá ættu það að vera Tyrkland, Kúveit og Saudi-Arabía, sem stjórnað er af Sunni Múslimum og styðja hryðjuverka-starfsemi um allan heim.

 

Óverjandi að aldraðir og öryrkjar þurfi að betla til að halda lífi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Óverjandi að aldraðir og öryrkjar þurfi að betla til að halda lífi.

Fyrst birt hjá Samstöðu þjóðar 23. desember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Forsetahjónin voru mætt á Suðurnesi í gær, 22. desember 2015, við afhendingu matargjafa, sem Fjölskylduhjálp Íslands stóð fyrir. Þetta var mjög þarft framtak hjá þeim Ólafi og Dorrit, sem þau eru raunar þekkt fyrir mörg undanfarandi ár. Við þetta tækifæri sagði Ólafur:

»Satt að segja er mér það óskiljanlegt að í svona litlu landi með svona öflugar og margþættar stofnanir og alla þessa umræðu um velferðina og samhjálpina skuli okkur ekki takast að skipuleggja okkur á þann hátt að það geti allir gengið að því vísu að þeir geti haldið hátíðir af þessu tagi á mannsæmandi hátt. Að þurfa að standa hérna í biðröð í kuldanum til þess að fá skyr og mjólk og brauð og kjöt og smá gjafir handa börnunum sínum. Það er mér gjörsamlega óskiljanlegt að þessari þjóð takist ekki að leysa þetta vandamál.«

»Þeir sem hafa byggt upp þetta þjóðfélag, þá velmegun sem við njótum í dag, þá innviði þess Íslands sem við þekkjum, eru hinir öldruðu. Við eigum í þakkarskuld við þetta fólk, að það geti lifað sómasamlegu lífi og hvort sem það eru aldraðir eða öryrkjar eða fólkið sem þarf að standa hérna í biðröð í kuldanum til að eiga mat fyrir sjálfan sig og börnin er auðvitað merki um það að við sem þjóð höfum ekki staðið okkur.«

Ekki er hægt annað en taka undir með forsetanum og það hljóta allir sanngjarnir menn að gera. Það er óskiljanlegt að bæði núverandi og fyrrverandi ríkisstjórn skuli vera á svo lágu siðferðis-stigi, að nota ávallt þau tækifæri sem gefast til að skerða framfærslu þess fólks sem minnst hefur fjárráð.

Þjónkun ríkisstjórnarinnar við skaðlegar boðskipanir ESB.

Á sama tíma og skorin eru við nögl framlög til aldraðra og öryrkja, er nóg fjármagn tiltækt í viðskiptastríð við Rússland. Það kostar Ísland tugi milljarða króna að þóknast Evrópusambandinu og styðja þannig vopnaða byltingu í Úkraínu, þar sem löglegri ríkistjórn var bylt með atfylgi NATO.

Hundingsháttur ríkistjórnar Íslands kemur einnig fram í þjónkun við glórulausa stefnu Evrópusambandsins í veðurfarsmálum. Ekkert styður þá tilgátu að hlýnandi veðurfar á síðustu öld hafi stafað af völdum manna. Í 15 ár hefur engin hlýnun orðið, þrátt fyrir stöðugt aukinn lífsanda (CO2) í andrúminu. Árlega kostar fylgispekt ríkisstjórnarinnar við ESB milljarða króna.

Fjármálráðherra afhjúpar sinn innri mann.

Viðbrögð fjármálaráðherra (Fúll-á-móti) við réttmætri gagnrýni forsetans, bera vott um óhemjulega vanstillingu. Sagt er, að »Fúll-á-móti« hafi hótað að skerða framlög til forsetaembættisins, ef hækka ætti framlög til aldraðra og fatlaðra. Í hvaða hugarheimi lifir þessi fjármálaráðherra, að hann skuli dirfast að setja fram -að nauðsynjalausu- svona mannfjandleg ummæli ?

Fólk minnist þess, að þessi sami ráðherra snéri baki við þjóðinni í Icesave-deilunni og studdi í þess stað ríkistjórn Jóhönnu Sigurðardóttur, sem lagði allt í sölurnar til að fórna sjálfstæði Íslands. Ráðherrann var reyndar svo ánægður með sviksamlega frammistöðu Lee C. Buchheit í samningum við ESB, að hann réði hann aftur við fyrsta tækifæri eftir að hann sjálfur varð ráðherra, til að fórna hagsmunum Íslands.

Umfjöllun Ríkisútvarpsins:

http://ruv.is/frett/forsetahjonin-adstodudu-vid-matardreifingu

 

Umsóknin að ESB var í trássi við stjórnarskrá Íslands

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Umsóknin að ESB var í trássi við stjórnarskrá Íslands.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 18. desember 2015.

Gústaf Adolf Skúlason.

Töluvert hefur verið rætt um, hvort aðildarumsókn Íslands að Evrópusambandinu sé enn í gildi eða hvort afturköllun ríkisstjórnar Íslands á umsókninni sé nægjanlega skýr til að öllum sé ljóst, að umsóknin er ekki lengur í gildi.

Samfylking og Vinstri-grænir samþykktu umsóknina á Alþingi 16. júli 2009 en felldu tillögu minnihluta utanríkisnefndar um að þjóðin fengi að greiða atkvæði um málið. Komu þessir flokkar í veg fyrir lýðræðislegan farveg málsins með tveggja atkvæða mun og var flokkssvipu ESB-flokkanna beitt til að ná fram þessum nauma meirihluta.

Þjóðin fékk fyrst möguleika á að tjá hug sinn í Alþingiskosningunum 2013 eftir nokkur ár af sundrungu og stjórnmálaófriði og gerði það svo rækilega, að rasskellur ESB-flokkanna heyrist enn langt út fyrir landsteinana. Hrun ESB-flokkanna, Samfylkingar og Vinstri-grænna, varð samanlagt 27,7% og týndu þeir 18 þingmönnum. Meirihluti Sjálfstæðis- og Framsóknarmanna er sannfærandi með 38 þingmenn af 63 á Alþingi. Skýrari skilaboð hafa stjórnmálin sjaldan fengið, hvorki á Íslandi né í Vesturheimi.

ESB-innganga er refilstígur, með enga útgönguleið.

Núverandi ríkisstjórn hyggst ekki sækja um aðild eða halda áfram aðildarferlinu og Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn munu ekki taka umsókn aftur upp nema þjóðin sjálf segi í atkvæðagreiðslu, að hún vilji afsala sér sjálfstæðinu og fiskimiðunum og gerast amt í ríki ESB. Ríkisstjórnin hefur á skýran hátt tilkynnt valdhöfum ESB, að Ísland sæki ekki um aðild að sambandinu.

Þrátt fyrir skýr skilaboð til ESB eru svörin þaðan óljós um hvort aðildarumsókn Íslands sé enn í gildi eða »afturkölluð«. Er það í stíl þessa stórvelda-sambands, að öll samskipti við það eru einhliða. Eini tilgangur ESB er að mynda alríki og eini mögulegi samskiptavegurinn er fyrir þá sem vilja ganga í sambandið. Annaðhvort ert þú á leiðinni inn eða kominn inn. Engin leið er fyrir afturköllun umsóknar eða útgöngu úr sambandinu. Einungis er til verklagsferli fyrir samþykkt umsóknar en ekki fyrir afturköllun eða útgöngu úr sambandinu. Engum hefur nokkru sinni tekist að snúa við aðild að ESB og venjulega er talað um eina leið inn og enga leið út.

Stjórnarskráin er Íslendingum líflína, sem ekki má trosna.

Evrópusambandið er stjórnmálatilraun til myndunar stórveldis í Evrópu með samruna aðildarríkjanna í eitt ríki. Aðildarumsókn meirihluta Alþingis 2009 var stjórnmálatilraun Íslendskra ESB-flokka til að gera Ísland að þátttakanda í tilraunastarfsemi ESB.

Þær tilraunir, sem ESB hefur framkvæmt t.d. með gjaldmiðlasambandi evrunnar og öðrum sneiðasamböndum eins og Schengen, bankasambandi, hernaðarsambandi o.s.frv., eru komnar á leiðarenda. ESB er í upplausn: ríkin fylgja ekki samþykktum sambandsins, evran er í ginnungargapi tortímingar og valdhafarnir hafa enga haldbæra stefnu aðra en að tryggja eigin flótta þegar skútan sekkur. Engin áætlun finnst ef tilraunin mistekst og verða íbúar aðildarríkjanna sjálfir að sitja uppi með skipbrotið, sem stjórnmálaleiðtogar þeirra hafa valdið. Áhugavert verður að fylgjast með komandi kosningum Breta um ESB og verður það fyrsti alvöru prófsteinninn á skipulagða útgöngu úr logandi rústum ESB.

Raunveruleiki ESB er ekki Íslands. Ísland er lítil þjóð á eyju á miðju Atlantshafi og hér hefur fólk byggt lífsafkomu sína á kostum sjávar og sveita kynslóðum saman. Íslendskur veruleiki er ekki markmið valdhafanna í Brussel. Íslendska stjórnarskráin er haldreipi Íslendinga í baráttunni gegn afsali á yfirráðum eigin lífs til valdhafanna í Brussel.

ESB-umsóknin var alfarið á ábyrgð Össurar og Jóhönnu.

Umsókn meirihluta Alþingis 2009 var engin lög frá Alþingi og enginn stjórnarskrárbundinn samningur undirritaður af forseta Íslands við útlent ríki með samþykkt Alþingis. Íslendingar eru ekki frekar bundnir af ESB-umsókninni en tveggja aura hækkun virðisaukaskatts á neftóbaki eitt kjörtímabilið. Þjóðinni er hins vegar hollast að gleyma ekki fólskuverki Krata og Vinstri-grænna, sem gerðu tilraun til að ræna þjóðina sjálfstæði sínu á meðan þeirri blekkingu var haldið fram að verið væri að athuga, hvað aðild að ESB þýddi.

Íslendska stjórnarskráin mælir um, að forseti Íslands geri samninga við erlend ríki og er sérstaklega tekið fram að hann hafi engan rétt að semja um kvaðir eða afsal á landi eða landhelgi né breyta stjórnarhögum ríkisins. Vinstristjórnin reyndi það allt á eigin spýtur.

Skv. ESB hefur Ísland gert hlé á umsóknarferlinu. Umsóknin liggur óvirk þar til stjórnvöld á Íslandi velja að virkja hana aftur. Annað er ekki í boði af hálfu ESB. En margt getur breyst. Upplausn ESB í núverandi mynd og fækkun ríkja frá 28 í t.d. 10 ríki er ekki sama samband og Ísland sótti um aðild að. En við getum ekki verið viss, því réttindi vörumerkisins fylgja þeim sem taka við því. Með smáheppni þyrfti að endurnýja umboðið svo hléið myndi ekki sjálfkrafa hætta skv. nýrri mynd ESB. Ef ESB leggst niður fer umsóknin í gröfina með sambandinu.

Hvað svo sem verður um ESB í þeim stórveldastormi sem nú skellur á heimsbyggðina er svar ESB um að umsóknin sé innanríkismál Íslendinga í fullu gildi. Það þarf bara að segja það beint út: Aðildarumsóknin að ESB fylgir ekki stjórnarskrá lýðveldisins og er því marklaus.

 

Schengen-heilkenni Íslendskra embættismanna

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Schengen-heilkenni Íslendskra embættismanna.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 21. október 2013.

Helgi Helgason.

Það vakti athygli mína, að í annars ágætri grein sem innanríkisráðherra skrifaði í Mbl. 12. október 2013 minnist hún ekki einu orði á eina verstu vá sem riðið hefur yfir Íslendskt samfélag. Nefnilega Schengen. En eftir að hafa fylgst með þróun Schengen hér og annars staðar kemur mér það ekki sérlega mikið á óvart að yfirmaður þess ráðuneytis sem fylgdi því hvað harðast eftir að við gengjum í Schengen sé strax orðin samdauna því ásamt embættismönnum sínum.

Tilgáta Ögmundar Jónassonar.

Ögmundur Jónasson setti fram mjög trúverðuga tilgátu sem hann kallaði ESB-heilkenni embættismanna. Þar útskýrði hann hvernig embættismenn fara ósjálfrátt að tala fyrir inngöngu í ESB vegna þess að málaflokkurinn býður upp á endalausar ferðir á ráðstefnur um alla Evrópu og verður að óbeinni launahækkun eða veitir ýmis fríðindi og lætur embættismanninum finnast að hann og skrifborðið séu gríðarlega mikilvægur hlekkur í framtíðarvelferð landsins.

Schengen-heilkennið.

Þannig virðist þetta líka vera með Schengen. Ef skoðað er hverjir innan stjórnsýslunnar mæla þessu misheppnaða og tilgangslausa samstarfi bót má sjá að það er yfirleitt efsta lag lögreglu og embættismanna í stjórnsýslunni. Þetta er einmitt fólkið sem Vilmundur Gylfason kallaði möppudýr. Oftar en einu sinni hafa óbreyttir lögreglumenn og félög þeirra ályktað um gagnsleysi Schengen. Í hvert sinn sem umræðan um hætturnar sem leynast í Schengen verður hávær bregðast embættismenn við með skýrslum þar sem tíundað er hversu gott það er fyrir þjóðina að vera í Schengen og iðulega tínd til rök sem falla að því. Síðasta skýrslan sem embættismennirnir í innanríkisráðuneytinu gerðu um hversu þarft það er fyrir okkur að vera í Schengen, og gerð var í tíð Ögmundar Jónassonar, var með eindæmum. Eftir lestur hennar var ég sannfærður um að hún hlyti að hafa verið samin af menntaskólanema því hún minnti frekar á lélega ritgerð en skýrslu.

Schengen er stjórnarskrárbrot.

Schengen líkt og EES er stjórnarskrárbrot. Þessi fullyrðing er ekki bara frá mér komin. Þetta er álit þáverandi forsætisráðherra þegar við gengum í Schengen og þetta er álit manna eins og Össurar Skarphéðinssonar. Það er skondið að í fréttum 11. október sagði innanríkisráðherra að hún ætlaði ekki að standa að því að brjóta stjórnarskrána með því að stöðva uppboð sýslumanna á húseignum fólks. Ef Hönnu Birnu er svona umhugað um stjórnarskrána er hún auðvitað ekki samkvæm sjálfri sér ef hún stöðvar ekki strax Schengen-samstarfið sem er stjórnarskrárbrot og hefur viðgengist í mörg ár.

Öll rök hníga að því að við eigum án tafar að segja upp Schengen. Þegar menn gera rannsókn í aðferðafræði leitast þeir við að bera saman atburði fyrir og eftir. Við vitum að fyrir Schengen þreifst ekki mansal á Íslandi, skipulögð glæpastarfsemi var nánast ekki til, fáir fangar voru útlendir glæpamenn, fíkniefni voru tæpast framleidd í stórum stíl í landinu. Og nú er það nýjasta nýtt, erlendir útigangsmenn eru orðnir svo ágengir að Íslendskir útigangsmenn fá ekki lengur pláss í gistiskýlum ætluðum þeim (DV. 28.8. 2013). Á maður að hlæja eða gráta?

Kampavíns- og koníaksfundir.

Á sama tíma og innanríkisráðherra skrifar fallega grein um hvað henni er annt um öryggi okkar hinna er allt við það sama og öryggi borgaranna getur bara versnað með áframhaldandi veru í Schengen. Og á meðan sækir efsta lag embættismanna í lögreglunni og innanríkisráðuneytinu áfram kampavíns- og koníaksfundi í Brussel eða fer í vettvangsferðir til Estrasaltsríkjanna til að sjá með eigin augum rússneska glæpamenn kaupa sér aðgang að Schengen á landamærunum eins og Íslendska embættiskonan lýsti í fjölmiðlum fyrir stuttu. Og hver voru viðbrögð hennar? Jú, þetta kom henni á óvart! Svo ekkert meira með það, því á eftir beið slökun á hótelinu, þægileg flugferð til Íslands og dagpeningar á eftir. Þjóðin vill úr Schengen. En duglausir embættismenn og stjórnmálamenn þora ekki. Þarf virkilega að fara að safna undirskriftum enn eina ferðina til að koma vitinu fyrir þetta fólk?

40.000 vinir kjarnorkuvera hafa lokið sér af í París

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

40.000 vinir kjarnorkuvera hafa lokið sér af í París.

Fyrst birt hjá Samstöðu þjóðar 13. desember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Nokkur undanfarin ár hefur hópur valdamanna í auðugustu ríkjum Jarðar haft það sem áhugamál að knýja fátækustu ríki heims til að hætta notkun ódýrra orkugjafa. Tilgangurinn er auðsjánlega sá, að skapa stórfyrirtækjum Vesturlanda markað fyrir fokdýran búnað til að framleiða raforku.

Í stað þess að framleiða raforku með brennslu kolefnis (C) og framleiða samtímis lífsanda (CO2) sem er lífríkinu nauðsynlegur, er ætlunin að taka upp »umhverfisvæna« orkuframleiðslu. Hæst á blaði þessara »umhverfisvina« eru fleirri kjarnorkuver, sem skilja eftir sig geislavirkan úrgang sem mun ógna lífríkinu í þúsundir ára.

Sem betur fer skilaði ráðstefnan í París þeim árangri sem búist var við, það er að segja engum. Ekki þarf samt að óttast að veitsluföng hafa verið skorin við nögl, enda öll herlegheitin á kostnað almennings. Héðan af litla Íslandi mun hafa farið yfir 100 manna hópur og kostnaður verið yfir 100 milljónir króna. Aldraðir og öryrkjar hefðu vafalaust getað nýtt sér eitthvað af þessum brauðmolum.

Hugum-stór ríkisstjórn Íslands leggur til atlögu við veðurfarið.

Eins og flestir vita undirritaði ríkistjórn Íslands boðskipun Evrópusambandsins um aðgerðir gegn veðurfarinu. Dæmalaus undirgefni við ESB hefur einkennt störf núverandi ríkisstjórnar og er engu líkara en ráðherrarnir séu í afleysingum fyrir liðsmenn Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar. Um sóknaráætlun ríkisstjórnarinnar sem ætlað er að uppfylla kröfur ESB segir í frétt Morgunblaðsins frá 22. október 2015:

»Sex Íslendsk ráðuneyti vinna nú að undirbúningi Parísar-ráðstefnunnar en þar munu Íslendingar meðal annars leggja fram nýja sóknaráætlun í loftslagsmálum. Þetta kom fram í svari Sigrúnar Magnúsdóttur umhverfisráðherra við fyrirspurn á Alþingi í vikubyrjun.«

»Fram að þessu hefur aðeins verið tilkynnt að Íslendingar verði með í sameiginlegu markmiði Evrópusambandsins um 40% samdrátt miðað við árið 1990 fyrir árið 2030. Norðmenn hafa lýst því yfir að þeir muni draga úr sinni losun um 40% en Íslendsk stjórnvöld hafa hins vegar enn ekki sagt til um hversu mikið dregið verður úr losun¬inni hér á landi.«

»Umhverfisráðherra hafði ekki svar við því hvert framlag Íslands yrði. Hún sagði að nú væri unnið að nýrri sóknaráætlun með markmiðum Íslands sem lögð yrði fram á Parísarfundinum. Hún fæli meðal annars í sér að dregið yrði úr nettó-losun, samvinnu á alþjóðavísu og eflingu á stjórnsýslu og vöktun á loftslagsmálum.«

Ritstjóri Morgunblaðsins gefur Parísar-ráðstefnuninni einkunina 0,000.

Davíð Oddsson ritstjóri Morgunblaðsins fjallaði um Parísar-ráðstefnuna í Reykjavíkurbréfi 13. desember 2015. Að vanda, er Davíð glöggur á »sjónarspil og sýndarlæti« í mannlegu samfélagi. Hann gefur ráðstefnunni einkunina: 0,000 – já, með þremur aukastöfum ! Ég gef Davíð orðið:

»Síðustu misserin hafa væntingar vegna þessarar ráðstefnu vaxið dag frá degi. Stjórnmálamenn, með einlæga sannfæringu í málinu, hafa reynt að tala ráðstefnuna upp í þeirri von að tækist það vel þá kæmust menn einfaldlega ekki hjá því að taka afgerandi ákvarðanir og þær helst bindandi. Þrýstingurinn yrði svo mikill.«

»Pólitíski rétttrúnaðurinn hefur einnig vitað hvað til síns friðar heyrir. Reykvískur borgarstjóri hefur ekki verið einn um sjónarspil og sýndarlæti sem enga raunverulega þýðingu hafa. Fjölmargir svipaðir menn hafa verið á fleygiferð með látalæti í aðdraganda þessarar ólukkulegu ráðstefnu.«

»Loftslagsmál hafa seinustu árin bæst í hóp skraddarasaumaðra mála sem leyfilegt er að nota án nokkurra raka og enn síður sanngirni til að stilla andstæðingi upp í óbærilega stöðu. Þeir eru opinberlega kallaðir afneitunarsinnar og vísindamenn úr þeirra röðum fá ekki greinar sínar birtar, þótt óaðfinnanlegar séu að uppbyggingu og nálgun, af því að hún er að einhverju leyti á skjön við hina einu sönnu viðurkenndu niðurstöðu. Slíkum höfundum er óðara skipað á bekk með þeim sem telja jörðina flata, þótt þeir hafi ekki gefið nokkurt tilefni til slíks skætings. Þessi árátta er því miður vaxandi í þjóðfélagsumræðu.«

 

Islamistar eru þeir sem stunda Islam

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Islamistar eru þeir sem stunda Islam.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 10. desember 2015.

Valdimar H. Jóhannesson.

Eftir hryðjuverkin í París hafa nokkrir hugrakkir hætt sér í að ræða hlut íslams í árásum sem fer fjölgandi á Vesturlöndum. Þegar ógnin færist nær í tíma og rúmi viðurkenna fleiri augljósar staðreyndir. Þó ekki alveg. Enn skortir nokkuð á fullan skilning hjá þeim flestum eða hugrekki til að segja allan sannleikann.

Hryðjuverk í nafni Islam stafa af átrúnaði á Allah.

Oft er fullyrt að rót hermdarverkanna sé öfgafull túlkun á íslam. Réttara væri að segja að vandinn stafi frá öfgafullum kennisetningum íslam. Á þessu er grundvallarmunur. Vandinn er ekki sá að hermdarverkamennirnir séu illa að sér í íslam, séu með rangtúlkanir. Kalífinn Abu Bakr al-Bagdhadi, sem stýrir ISIS, öflugustu hryðjaverkasamtökum múslíma af um sjötíu þekktum, hættulegum samtökum, er þannig með doktorsgráðu í íslömskum fræðum frá háskólanum í Bagdad.

Langflestir öfgafyllstu forvígismanna múslíma eru menntaðir í eitruðu hugmyndafræðinni sem er lamin inn í kollinn á kornungum múslímum með harðri innrætingu. Boðberarnir hafa að baki langt nám í íslömskum fræðum meðal Súnni- og Shía-múslíma. Börnin vaxa upp með illsku sem eðlilegan hluta lífsins.

Þar til almennt er viðurkennt að rót vandans sé íslam sjálft er lítil von til þess að friður ríki í heiminum. Hann væri afar friðsamur um þessar mundir ef ekki væri fyrir íslam. Fæstir vestrænir menn þekkja íslam í raun. Enn verra er að langflestir forðast að kynna sér íslam vegna hræðslu um að vera taldir öfgafullir fyrir að kynna sér öfgar. Margur telur umburðarlyndi að kynna sér ekki af fullu viti einhverja alvarlegustu ógn okkar tíma.

Kóraninn segir bara hluta sögunnar um Islam.

Til að skilja íslam er ekki nóg að blaða í gegnum Kóraninn. Ekki heldur að lesa bókina spjaldanna á milli. Íslam verður ekki skilið nema með því að kynna sér einnig hadíðurnar, sem eru söfn frásagna um orð og athafnir Múhameðs og hans næstu samverkamanna sem og að kynna sér Sirat Rashul Allah, sem er opinber ævisaga Múhameðs. Hadíðurnar og sirat mynda hið svokallaða Sunnah, sem þýðir bókstaflega hin greiða slóð en hér í samhengi íslam, orð, venjur og athafnir Múhameðs. Kóraninn segir á um 90 stöðum, að Múhameð sé hin fullkomna fyrirmynd fyrir múslíma að fara eftir.

Með ólíkindum er að nokkur heiðvirður maður vilji nota Múhameð sem fyrirmynd í lífi sínu. Lýsing á andstyggilegri manni er sjaldgæf. Einnig torskilið að múslímar skuli ekki vera búnir fyrir löngu að hafna Kóraninum sem trúarriti. Í súru (kafla) 2.106 er allah látinn segja að allt það sé numið úr gildi sem hann hafi áður sagt ef hann kemur með nýjar umsagnir um sömu úrlausnarefni. Herskáar súrur frá Medína-tímabili í lífi Múhameðs ógilda því friðsamar súrur frá Mekka-tímanum.

Stundum er getið um það í Kóraninum hvort súrur eru frá Mekka- eða frá Medína-tímanum. Rétt tímaröð fæst með rannsókn á hadíðum og sirat, sem sýnir að allar ofbeldisfyllstu súrurnar eru yngstar og því í gildi. Súrunum er ekki raðað í rétta tímaröð í Kóraninum, heldur eftir lengd þeirra. Þær lengstu eru fremst en stystu aftast nema fyrsta súran, Al-Fatihah (opnunin), sem er stutt trúarjátning.

Afneitun Islam er eina lausn Múslima.

Til þess að lýsa íslam þyrfti mun lengra mál. Nú skal aðeins staðhæft að íslamistar eru ekki þeir sem rangtúlka íslam heldur þeir sem ástunda íslam. Erdogan, forseti Tyrklands, segir þannig aðeins eina gerð íslams til og það er það íslam sem íslamistar fylgja. Íslam hefur innbyggðar læsingar sem hindra aðlögun að nútíma siðmenningu. Allar efasemdir um inntak Kóransins og sunnah teljast dauðasök. Múhammad Ibn Abd al-Wahhab, múslímskur fræðimaður á 18. öld, stóð fyrir siðbót innan sunní-íslam. Við hann er kenndur Wahhabismi sem er hið hreina og upprunalega íslam. Hann var fyrir íslam það sem Lúter var fyrir kristni að leita til lindanna og afnema afbökun trúarinnar vegna spillingar hennar.

Mörgum múslímum er að skiljast að þeir munu trauðla losna úr hörmungum sínum með því að breyta íslam. Slíkar tilraunir kalla á dauðarefsingar. Eina færa leið þeirra er að yfirgefa þessa afleitu hugmyndafræði - höfuðástæðu fyrir óhamingju þeirra, fáfræði, fátækt, eymd, upplausn, stöðnum og ofbeldi. Afneitun íslams er einnig dauðasök en verður ekki framfylgt ef nógu margir taka sig saman. Enginn skyldi mæla íslam bót heldur leggja sig fram um að losa múslíma úr þessari hörðu kló sem þeir voru hremmdir í fyrir 14 öldum. Það gæti gerst hraðar en flesta grunar ef aðeins tækist að setja íslam í rétt ljós án undanbragða.

 

Þeir sem hafa kjark, að ræða um Islam

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Þeir sem hafa kjark, að ræða um Islam.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 05. desember 2015.

Gústaf Níelsson.

Í kjölfar hryðjuverkaárásanna í París benti Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, á að hið öfgafulla og róttæka íslam fæli í sér mikla ógn við hið siðmenntaða samfélag. Viðbrögð franskra yfirvalda við hryðjuverkunum í París staðfesta, að forsetinn er ekki einn um þá skoðun. Ljóst er að yfirvöldum mistókst að tryggja öryggi almennings eftir árásirnar á ritstjórnarskrifstofur Charlies Hebdo. Í París og Brussel var mælt fyrir um útgöngubann og landamæraeftirlit tekið upp þar sem það var ekki áður. Lögregla handtók einstaklinga, sem aðhyllast öfgafullt og róttækt íslam og leitaði í húsakynnum þeirra þar sem meðal annars fundust sprengjuvesti og skotvopn.

Hryðjuverk íslamista.

Hin verðskuldaða athygli, sem ábending forsetans fékk, olli gremju stjórnmálamanna á vinstri vængnum, hvort heldur þeirra sem njóta æ minna fylgis eða þeirra sem stunda sín stjórnmál vestur á Melum eða í Grábrókarhrauni undir Baulu uppi í Borgarfirði. Annað hvort heyrðu þessir stjórnmálamenn ekki eða vildu ekki hlusta er forsetinn áréttaði nauðsyn þess að ræða málin »með opnum og heiðarlegum hætti án þess að fara strax að ásaka hvert annað um annarleg sjónarmið eða stimpla viðhorfin«.

Kunnugleg andlit sökuðu forsetann um að ala á sundrungu á meðal »þjóðarinnar« því hryðjuverkin hefðu ekkert með íslam að gera. Þessa stjórnmálamenn skiptir engu, þótt hinir herskáu íslamistar hafi nú í tvígang murkað lífið úr saklausum Parísarbúum í sama mund og þeir ákalla guð sinn. Og tæpast er það tilviljun, að þessir stjórnmálamenn eru margir þeir sömu og studdu núverandi ritstjóra Kastljóss í síðustu forsetakosningum. Staðreyndin er sú að forsetinn sagði eingöngu það sem almælt er, en margir stjórnmálamenn þora ekki að ræða.

Íslamistar seilast til valda.

Í umfjöllun sinni benti forsetinn á að ríki, sem hefði fóstrað öfgakennt íslam hefði ákveðið að hafa afskipti af trúarbrögðum hér á landi. Ætla verður að hér hafi forsetinn átt við Sádi-Arabíu. Forsetinn er ekki sá fyrsti sem varar við. Skemmst er að minnast þess er Sveinbjörg Birna Sveinbjörnsdóttir, oddviti borgarstjórnarflokks Framsóknar og flugvallarvina, lýsti efasemdum um að ókeypis lóð væri úthlutað undir mosku til Félags múslima á Íslandi.

Í dag gagnrýna sömu stjórnmálamenn forsetann og gagnrýndu Sveinbjörgu Birnu. Þessa stjórnmálamenn skiptir engu þótt sá einstaklingur sem heldur um stjórnartauma hjá félaginu hafi lýst sig bókstafstrúarmann og að nýlega hafi komið fram upplýsingar, þar sem því er lýst að hann hafi sóst eftir fjárstuðningi Sádi-Araba til að reisa moskuna. Má ætla að alþingi bresti kjark til þess að grípa inn í fyrirsjáanlega atburðarás?

Óttast rasistastimpilinn.

Rannsókn franskra yfirvalda hefur leitt í ljós að herskáir íslamistar frá Molenbeek í Belgíu lögðu á ráðin um hryðjuverkin í París. Í erlendum fjölmiðlum þykir fréttnæmt að stærstur hluti íbúa Molenbeek er innflytjendur, sem eru íslamstrúar. Í sömu fjölmiðlum er Molenbeek lýst sem miðstöð herskárra íslamista, en fjölmargir sem berjast fyrir íslamska ríkið koma þaðan.

Í ljós hefur komið að belgísk yfirvöld höfðu einn hryðjuverkamannanna í sigtinu fyrir árásirnar, en brugðust ekki við. Engan skyldi undra, enda hafa borgaryfirvöld verið gagnrýnd fyrir að hafa lengi vitað, að hinu róttæka og öfgafulla íslam yxi fiskur um hrygg. Borgaryfirvöld skorti hins vegar vilja til að grípa til aðgerða, enda féllu þær ekki að áherslum sósíalista, sem voru þar til fyrir skemmstu við stjórnvölinn. Enginn vildi fá rasistastimpilinn.

Því miður skorti Françoise Schepmans, núverandi borgarstjóra Molenbeek, líka kjark. Í síðustu viku var upplýst að borgarstjórinn hafði fengið upplýsingar um nöfn 80 einstaklinga sem taldir voru herskáir íslamistar tæpum mánuði fyrir hryðjuverkin. Á listanum var nafn Salah Abdeslam sem grunaður er um að skipuleggja hryðjuverkin.

Geta ungir íslamistar aðlagast ?

Hvað veldur því að ungt fólk sem er alið upp í íslamstrú velur hina öfgafullu og róttæku útgáfu af íslam? Atvinnuleysi og fátækt verður ekki alltaf kennt um, enda er óheyrt að ungt fólk, sem þannig er komið fyrir fremji hryðjuverk í nafni annarra trúarbragða í evrópskum borgum. Vísbendingar eru um að hinir ungu íslamistar aðlagist ekki evrópskum samfélögum. Gildin, sem þeim eru kennd heima fyrir, samræmast ekki vestrænum gildum á borð við lýðræði, réttarríki, trúfrelsi, tjáningarfrelsi og jafnrétti kynjanna. Þessi togstreita veldur hættu á því, að ungir íslamistar fyrirlíti samfélögin sem þeir alast upp í. Og í verstu tilvikunum eru þeir reiðubúnir að ráðast gegn þeim. Vafalaust koma fleiri ástæður til, en ljóst er að góður ásetningur um aðlögun ungra íslamista að samfélaginu er í sumum tilvikum óskhyggja.

Í umfjöllun Financial Times um hryðjuverkin 15. nóvember sl. bendir David Gardner, hinn þrautreyndi ritstjóri, á að herskáir íslamistar geti meðal annars sótt nýja liðsmenn í tvo hópa; annars vegar örvæntingarfulla flóttamenn við landamæri Sýrlands og hins vegar múslima í Evrópu, sem eru andsnúnir eigin samfélögum. Ég eftirlæt lesendum að svara því hvort þeir treysti betur greiningu Davids Gardner eða þeirra, sem nú fara fremstir gegn forseta vorum.

 

Forsetinn um Saudi-Araba og ISIS - mjög gott og minna gott

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Forsetinn um Saudi-Araba og ISIS - mjög gott og minna gott.

Fyrst birt í Fréttablaðinu 27. nóvember 2015.

Þórarinn Hjaltason.

Ólafur Ragnar Grímsson hefur eftir ódæðin í París varað við afskiptum Saudi-Arabíu af trúmálum á Íslandi, »ríki sem fóstrað hefur öfgakennt íslam og þær sveitir sem hafa lagt til atlögu gegn vestrænni siðmenningu…Þessi ákvörðun erlends ríkis að fara að skipta sér af trúarbrögðum á Íslandi á sama hátt og það hefur gert vítt og breitt um veröldina…er áminning til okkar Íslendinga að við verðum að hefja nýja umræðu« og barnalegt sé að leysa megi málið með »aðgerðum á sviði umburðarlyndis og félagslegra umbóta«.

Hann nefndi þó nafn ríkisins fyrst nokkrum dögum síðar: »Saudi-Arabía hefur styrkt moskur, skóla, þar sem ræktuð hefur verið og kennd og ungir karlmenn aldir upp í hinni öfgafullu útgáfu af íslam.«

Ýmis viðbrögð við þessum viðtölum eru fróðleg. Baldur Þórhallsson prófessor segir að orð forsetans »ali á andúð í garð múslima«. Guðmundur Andri Thorsson skrifar að: »Forseti Íslands mætti minnast þess að hann er líka forseti innflytjendanna…Og það er rangt að taka sérstaklega út eina tegund öfgamanna og segja þá hættulegri en aðra.« Um þetta segi ég tvennt.

A) Forsetinn er algjörlega maður orða sinna í því sem hann segir um stefnu Saudi-Arabíu. Þá stefnu má kenna við olíu-imperíalisma, sambrædda efnahagslega og truer-pólitíska heimsvaldastefnu. Sádar heyja nú blóðugt innrásarstríð gegn Jemen, þeir hafa – ásamt fleiri Persaflóaríkjum, og Tyrklandi – verið helsti bakhjarl hryðjuverkaherja í stríðunum í Líbíu og Sýrlandi. Þeir eru helstu kostunaraðilar, og líka hið hugmyndafræðilega bakland, bæði við ISIS og Al Kaída og þeir standa á bak við hryðjuverkahreyfingar í Keníu, Nígeríu og Malí.

Þeir ausa peningum á báðar hendur til að styrkja eigin útgáfu af bókstafstrú, loforðið um 135 milljónir til moskubyggingar í Reykjavík er bara lítið en lýsandi dæmi um þetta ágenga »trúboð«: moskur, kóranskólar, bækur og bæklingar sem eiga að treysta efnahagsveldið.

Ólafur Ragnar gerði skýran greinarmun á íslam og «hinni öfgafullu útgáfu af íslam« og það er mikilvægt. Ríkistrú Sauda er gjarnan kennd við Wahhabisma eða Salafisma. Sá mannsskilningur og samfélagssýn fótum treður allt það besta í húmanisma síðari tíma, ekki síst í menningu múslima. Hann er eins konar fasismi á trúargrunni sem kallar á alræðislegt, ofbeldisfullt ríkisvald. Hann er blettur á íslam. Það er hættuleg og »barnaleg einfeldni« að láta hann fylgja með í því sem við eigum að undirgangast í nafni »fjölmenningar«. Heiður sé Ólafi Ragnari að tala skorinort um þetta.

B) En Ólafur sleppti mikilvægri hlið málsins: Að tengja ISIS við vestræna hernaðarútrás til Miðausturlanda, og eins hitt að Saudi-Arabar (þar með ISIS) eru bandamenn USA/NATO og þar með bandamenn okkar. Hann benti á það sem ráð í stöðunni að Bandaríkin, Frakkland og Rússland fari saman í einhvers konar herför gegn ISIS, sem er dauð óskhyggja. Bandaríkin (Bretar áður) og Saudi-Arabía hafa lengi myndað gagnvirkt bandalag: Sádar tryggja Sam aðgang að olíusvæðinu mikla, Sam tryggir Sádum vernd og aðgang að hinum góða félagsskap. Saudi-Arabía er tannhjól í valdakerfi Vestursins, sérstaklega mikilvægt handbendi Bandarískrar heimsvaldastefnu.

Dulbúnar innrásir.

En bandalagið við Sáda hefur seinni árin verið þróað á nýtt stig. Af því hvað innrásirnar í Afganistan og Írak gengu illa tóku NATO-veldin upp þá stefnu að styðja í staðinn herskáa íslamista til uppreisna, þeir eru fótgönguliðar Vestursins, nytsöm verkfæri! Þessi stríð eru fjölþjóðlegar krossferðir undir forustu Bandaríkjanna og liður í baráttunni um hnattræn áhrifasvæði við framsækjandi efnahagsveldi eins og Kína og Rússland. Þetta eru innrásir í sjálfstæð ríki en óneitanlega býsna mikið dulbúnar.

Saudi-Arabar þurfa hins vegar ekkert að dulbúa sinn þátt, bara fylgja sinni opinberu hugmyndafræði, og nú eru þeir í algerri lykilstöðu. Við vitum líka að vopnaaðstoðin við uppreisnirnar í Líbíu og Sýrlandi fór aldrei til »hófsamra« uppreisnarmanna – Joe Biden viðurkennir að þeir voru aldrei til – heldur mest til salafista, skjólstæðinga Sauda.

Það er blekking að »krossferðin« beinist gegn ISIS , hún fóðrar samtökin sem tútna út meðan á henni stendur. Þegar flest Vesturlönd viðurkenndu Bandalag uppreisnarhópa í Sýrlandi sem hið lögmæta stjórnvald landsins (2012) gerðu þau Sýrlensku uppreisnina að sinni og þar með ISIS að því mikla afli sem raun ber vitni. Það er fráleitt að segja að ISIS sé »mesta ógn við hið siðmenntaða samfélag« eftir fall nasismans án þess að benda á þennan þátt. Ég hef grun um að Ólafur Ragnar sé ekki alveg ómeðvitaður um það, en kannski megum við ekki vænta þess að maður í hans stöðu setji sig svo harkalega upp á móti okkar voldugustu bandamönnum.

 

Sagan af stofnun Ísraels þjóðríkis Gyðinga

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Sagan af stofnun Ísraels þjóðríkis Gyðinga.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. nóvember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Sú merka þjóð Gyðingar, hefur í þúsundir ára mátt þola kúgun, fjöldamorð og herleiðingu. Þjóðernisvitund Gyðinga hefur þó alltaf lifað og trú þeirra á Yahweh virðist eilíf. Öllu Kristnu fólki er kær saga Gyðinga og sögusvið Biblíunnar í Landinu helga - konungsríki Davíðs og Salómons.

Þótt aðstæður hafi öldum saman hindrað Gyðinga að endurreisa þjóðríki sitt, hafa þeir alltaf haldið tryggð við slóðir feðranna og margir búið í Landinu helga, oftast við harðræði stórvelda. Tyrkir lögðu undir sig löndin við austanvert Miðjarðarhaf 1517 og réðu síðan þessum löndum allt fram til 1922, þegar Bretland tók við stjórn svæðisins í umboði Þjóðabandalagsins.

Þjóðríkisstefna (Zionismi) gyðinga nær fótfestu.

Merkasti boðberi þjóðríkisstefnu Gyðinga var Theodor Hertzl (1860-1904), sem fæddist í Búdapest. Þegar Dreyfus-málið kom upp 1894, starfaði Hertzl sem blaðamaður í París, en honum blöskraði Gyðingahatrið sem þarna kom fram. Tók Hertzl nú að skrifa bæklinga, þar sem hann hvatti Gyðinga að flytja til Kanaan og endurreisa þar þjóðríki sitt.

Á fyrstu ráðstefnunni um þjóðríkisstefnuna, sem haldin var í Basel 1897, beitti Hertzl sér fyrir að stofnað var formlegt félag til að berjast fyrir endurreisn þjóðríkis Gyðinga í Kanaan, sem Bretar nefndu Palestínu. Ísraels-ríki (Eretz Yisrael), var stofnað 14 maí 1948, eða 51 ári eftir að þjóðríkisstefnan hafði verið mótuð formlega.

Á þessu 51 ára tímabili hafði margt skeð í heimsmálunum, sem áhrif hafði á stofnun Ísraels-ríkis. Heimsstyrjöldin fyrri hófst 28. júlí 1914 og henni lauk 11. nóvember 1918. Bretland stóð uppi sem einn af sigurvegurunum. Tyrkland tapaði miklum lendum og þar á meðan Kanaan. Áður en stríðinu lauk gerði ríkistjórn Bretlands mikilvæga samþykkt, sem hafði afdrifaríkar afleiðingar fyrir Gyðinga og þjóðríki þeirra. Þessi yfirlýsing er jafnan kennd við Arthur James Balfour utanríkisráðherra Bretlands.

Balfour yfirlýsingin frá 02. nóvember 1917.

Alþjóðlegar samþykktir um stofnun Ísraels-ríkis er hægt að rekja til Balfour yfirlýsingar Bretlands, sem samþykkt var á ríkisráðsfundi 31. október 1917. Í yfirlýsingunni lofaði Bretland, að beita öllum ráðum til að þjóðríki Gyðinga verði stofnað í Palestínu. Balfour yfirlýsingin var mikilvæg skuldbinding Bretlands um þjóðríki handa Gyðingum, en því miður gekk Bretland síðar á bak orða sinna.

Nærsta skref í þessari sögu, var að 24. júlí 1922 fól Þjóðabandalagið Bretlandi að stjórna Palestínu. Umboðið til Bretlands var samþykkt af öllum 51 ríkjum bandalagsins. Umboðið lagði margar kvaðir á Bretland og þar á meðal var marg-ýtrekað að Bretlandi væri falið að tryggja stofnum þjóðríkis Gyðinga í Palestínu. Meðal annar segir:

»Umboðsaðilinn (Bretland) skal vera ábyrgur fyrir, að í Palestínu komist á aðstæður sem tryggja að þjóðríki Gyðinga verði stofnað (secure the establishment of the Jewish national home).«

Svik Bretlands, sem fólgin voru í daðri við Araba og stöfuðu af olíu-hagsmunum, náðu ekki að hindra stofnun Ísraels. Afleiðingarnar voru samt hrikalegar því að Bretland hindraði beinlínis að Gyðingar flyttu til Palestínu. Helförin gegn Gyðingum í Evrópu var því miklu mannskæðari en hún hefði orðið ella. Stofnun Ísraels drógst til 14. maí 1948, en þann dag afsalaði Bretland umboði sínu til Sameinuðu þjóðirna (SÞ). Um 6 mánuðum áður höfðu SÞ samþykkt stofnum Ísraels.

Ísland átti góðan þátt í stofnun Ísraels.

Hjá SÞ hafði mikið verið reynt, að fá Arabaríkin til að samþykkja tilverurétt Ísraels, en það tókst ekki. Sendiherra Íslands Thor Thors átti stóran þátt í þessum tilraunum, en Arabarnir hafa fyrr og síðar krafist eyðingar Ísraels og útrýmingar Gyðinga. Að lokum gáfust menn upp á að reyna samninga við Arabana og 29. nóvember 1947 bar Thor upp tillögu um stofnun þjóðríkis Gyðinga í Palestínu og var hún samþykkt með afgerandi hætti, sem ályktun númer 181.

Daginn eftir stofnun Ísraels, gerðu fjölmennir herir Arabaríkjanna innrás í landið, með það yfirlýsta markmið að eyða Ísrael og útrýma Gyðingum. Á þeim 67 árum sem liðin eru frá stofnu Ísraels, hafa Arabarnir gert ótal innrásir í landið og hryðjuverk á hendur Gyðingum hafa verið daglegt brauð. Með því að hafna samningnum við Gyðinga hjá SÞ, fyrirgerðu Arabar lögfræðilegum kröfum til lands í Kanaan. Með stöðugum innrásum í Ísrael og hryðjuverkum gegn Gyðingum, hafa Arabar einnig glatað öllum siðferðilegum kröfum á hendur Ísraels.

Hafa ber í huga, að Palestína er landfræðilegt hugtak, ekki nafn á ríki. Engin »Palestínuþjóð« er í Kanaan og hefur aldrei verið. Arabar á Gaza eru frá Egyptalandi og Hamas sem þar ræður var stofnað af Bræðralagi Múslima í Egyptalandi. Arabar á Bakkanum eru frá Arabíu og Fatah sem þar ríkir var stofnað af Arababandalaginu sem gerði innrásina 1948. Ísrael á miklar óinnheimtar stríðsskaðabætur vegna tíðra innrása Arabanna og eðlilegt er, að með tímanum nái Ísrael yfir allt hið forna konungsríki Davíðs og Salómons.

 

Loftslagsmál eru alvörumál

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Loftslagsmál eru alvörumál.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. nóvember 2015.

Friðrik Daníelsson.

»Síðasta ár var það hlýjasta frá því mælingar hófust«…»hafísinn er að hverfa« …»ísbirnirnir eru í útrýmingarhættu«…

Almenningsfjölmiðlarnir hafa tönglast á þessu svo lengi að margir eru orðnir þreyttir, hlýnunin virðist bara vera hjá þeim, hún finnst ekki á Jörðinni sjálfri. Heitustu árin eru liðin (1941 og 2003 hér, 1934 og 1998 á hnattvísu). Ísþekjan á jörðinni vex stöðugt (í Norður-Íshafinu um milljón ferkílómetra síðan 2012 = tíföld stærð Íslands). Ísbjarnastofninn er orðinn stór og hættulegur íbúum norðurskautssvæðisins.

Þriggja áratuga hrakspá.

Herferðin gegn brennslu eldsneytis komst á flug sumarið 1986 þegar fulltrúi virðulegrar stofnunar (GISS) var kallaður fyrir nefnd Bandaríkjaþings til að vitna um loftslagsbreytingar. Hann (James Hansen) sagði að strax eftir aldamótin 2000 yrði hitinn á jörðinni líklega orðinn sá hæsti á síðustu 100.000 árum! Ástæðan væri „gróðurhúsaáhrif“ af vaxandi koltvísýringi frá brennslu manna á jarðefnaeldsneyti. Nú, nærri þremur áratugum síðar, hefur komið í ljós að spáin var röng.

Í mars á þessu ári gerðist það svo, að sá vísindamaður (John Christy) sem hefur haft það hlutverk fyrir Bandaríkjastjórn að fylgjast með hitanum sem mældur er með þróuðustu mælitækjunum (rafsegulbylgjumælum í gervihnöttum) síðustu áratugina var kallaður fyrir þingnefnd Bandaríkjaþings til að vitna um loftslagsbreytingar. Hann sagði, að ekki hefði fundist vísindalegt orsakasamband milli koltvísýringslosunar og hegðunar loftslags á Jörðinni.

Lífseigar blekkingar.

Meginástæða þess að almenningur hefur látið blekkjast af tilgátunni um hlýnun loftslags af mannavöldum er að koltvísýringsstyrkurinn í loftinu hefur aukist úr 0,03% í 0,04% á einni öld og það er búið að koma því inn hjá almenningi að meiri koltvísýringur þýði hærri hita. Sannleikurinn er sá að áhrif hans á hitann eru hverfandi og þau eru þar að auki þegar mettuð. Hann tekur upp hitageislun af sérstökum bylgjulengdum (mest 15 míkrón) og það sem er í lofthjúpnum af honum nú þegar dugir til þess að taka upp mestalla þá geislun, lítið af geislum á þeim bylgjulengdum sleppur út úr lofthjúpnum. Að bæta meiri koltvísýringi í loftið hefur því álíka áhrif og að fá sér aðra regnhlíf fyrir ofan þá sem maður er með í rigningunni.

Önnur ástæða fyrir langlífi tilgátunnar er að fjöldi fólks hefur framfæri sitt af „rannsóknum“ á lofthjúpnum, þeirra hagsmunir eru að ógninni sé haldið lifandi (Bandaríkjastjórn eyðir yfir 20 milljörðum dollara á ári í „rannsóknir“ á loftslagi). Stórfyrirtækin vilja losunarkvóta til að hindra nýliðun og samkeppni. Og upphafnir stjórnmálamenn nýlenduveldanna vilja koma alheimshöftum á orkunotkun (til að geta stjórnað efnahagsmálum heimsins). Og nú hefur kaþólska kirkjan gengið í liðið og er tilgátan þar með komin á réttan stað með öðrum trúarsetningum.

Kólnunin er áfall fyrir Íslendinga.

Loftslagskólnun hefur reynst Íslendingum afdrifarík. Á 12. öld hófst kólnun sem leiddi til þess að upprunalegur atvinnuvegur landsins (landbúnaður) visnaði og landsmenn urðu fátækt að bráð. Borgarastyrjöld braust út og landsmenn misstu bæði kjarkinn og svo sjálfstæðið (1262). Hlýindin á 20. öldinni (1920-1960) gerðu landið aftur byggilegra, fjárafli og bjartsýni jókst og sjálfstæðið endurheimtist. En kólnunin í kjölfarið (1960-1990) rýrði afkomuna, svartsýni jókst og landflótti brast á, verðbólga fór úr böndum og kvótakerfi voru sett á atvinnuvegina. Nokkurra gráða kólnun veldur tuga prósenta samdrætti, bæði í fiskveiðum og landbúnaði (Páll Bergþórsson).

Landsins forni fjandi og fylgifiskar.

Með kólnun loftslags birtast gamalkunnir vágestir: Fjárdauði eykst. Kornrækt leggst af á Norðurlandi. Uppskerubrestur, kal í túnum, afréttarbeit versnar. Skógrækt á Norðurlandi lendir í vandræðum. Vetur á hálendinu fram yfir mitt sumar, ferðamenn hverfa frá. Hafnir á Norður- og Austurlandi lokaðar vikum og mánuðum saman. Framkvæmdir verða kostnaðarsamar og erfiðar. Minna vatn rennur úr jöklum og virkjanir skila minni orku og fylgir því mikil rýrnun þjóðartekna. Fiskigengdir minnka. Margir gefast upp og landflótti færist í aukana.

Íslendingar komi sér upp þekkingu á loftslagsfræðum.

Íslendingar, sem búa við kuldabeltisröndina, geta ekki treyst á erlendan hræðsluiðnað, umhverfistrúboða og erindreka nýlenduveldanna sem halda að þeir geti stjórnað loftslaginu. Fyrir okkur er svo mikið í húfi að við verðum að reyna á eigin forsendum að spá fyrir um loftslag á Íslandi. Það þarf að veita fé til háskólanna hér til að þeir geti byggt upp trausta þekkingu á vísindum loftslagsfræða og stundað alvöru rannsóknir og gert spár um þróunina. Það gerist ekki á einni nóttu og verður erfitt, ekki síst vegna þess að stór hluti stofnanasamfélagsins á alþjóðavísu, s.s. stofnanir Sameinuðu þjóðanna (við þekkjum hvalveiði- og fiskifræði-„vísindi“ þeirra) eru peningalega háðar því að ógninni um loftslagshlýnun af mannavöldum sé haldið lifandi. En ef við byrjum strax mun okkur fyrr takast. Við getum tekið á móti landsins forna fjanda þegar hann kemur aftur á næstu áratugum.