Formaður Sjálfstæðisflokks býður landsmönnum »hrollkalda rétti«

 

Jón Sigurðsson	forseti Íslands	Peningastefnan	Icesave-vextir	forseti Íslands	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	forseti Íslands	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

     

    

Formaður Sjálfstæðisflokks býður landsmönnum »hrollkalda rétti«

  

  

17. marz 2012.

     

   

Loftur Altice Þorsteinsson.

Flokksráðsfundur Sjálfstæðisflokks var haldinn 17. marz 2012 og var boðað að horft yrði til framtíðar, meðal annars til kosninga til Alþingis, sem geta orðið með skömmum fyrirvara. Mörg afdrifarík mál eru til úrlausnar fyrir þjóðina og má þar nefna innlimun Íslands í Evrópusambandið, Icesave-málið fyrir EFTA-dómstólnum og áætlanir um að svipta þjóðina fullveldisréttindum. Menn mættu því fullir eftirvæntingar til fundarins og reiknuðu með að djarfmannleg baráttu-áætlun yrði lögð fram.

Fundarmenn væntu þess að hápunktur fundarins yrði ræða formannsins, Bjarna Benediktssonar. Nú yrði slyðru-orðið rekið af flokknum og sýnt yrði og sannað að flokkurinn tæki hagsmuni þjóðar fram yfir þrönga hagsmuni höfðingjanna í forustu flokksins. Einstaka maður mætti með þá von í brjósti, að formaðurinn bæðist afsökunar á því »ískalda mati« hans að Icesave-III-lögin bæri að samþykkja. Eins og alþjóð veit, var afleiðing hins »ískalda mats« sú að meirihluti þingmanna flokksins ákvað að svíkja þjóðina og niðurlægja Sjálfstæðismenn, sem höfðu talið að samþykktir Landsfunda væru bindandi fyrir fulltrúa Sjálfstæðisflokks.

     

Mikil urðu vonbrigði fundarmanna, þegar formaðurinn gerði ekkert af því sem vonast hafði verið eftir. Formaður Sjálfstæðisflokks bauð landsmönnum upp á fullkomna lágkúru. Hann fjallaði ekki einu orði um fyrirhugaða innlimun Íslands í Evrópusambandið, ekki einu orði um stöðu Icesave-málsins og ekki einu orði til varnar fullveldisréttindum almennings. Hins vegar fjallaði formaðurinn um peningastefnu landsins af fullkominni vanþekkingu og þegar á heildina er litið verður ekki annað sagt en að ræða formannsins hafi boðið upp á »hrollkalda rétti«  í sönnum anda hinna »ísköldu viðmiða«, sem formaðurinn er alræmdur fyrir. Í ræðu sinnu sagði formaðurinn, meðal annars:

  

Þegar við horfum nokkra áratugi aftur í tímann er öllum ljóst að Íslendska krónan hefur verið óstöðugur gjaldmiðill.  Þó er það svo, að þegar ríkissjóður hefur verið rekinn af ábyrgð með aðhaldssamri stefnu, sátt hefur verið á vinnumarkaði um að vinna gegn verðbólgu og lögð hefur verið áhersla á skynsamlega nýtingu auðlinda og verðmætasköpun í landinu, þá hefur krónan aldrei brugðist okkur og að jafnaði verið stöðug.  Þannig má segja að krónan hafi ekki gert annað en að endurspegla ástandið í efnahagsmálum hverju sinni.

  

Það er rétt að Krónan hefur verið óstöðugur gjaldmiðill, en útskýringar formannsins eru fráleitar. Hrun krónunnar hefur áratugum saman verið samfellt og ef meðalgengi Krónunnar yfir 5 ára tímabil er reiknað, mun láta nærri að hrun-ferillinn sé bein lína. Á síðustu 50 árum, mun láta nærri að Krónan hafi rýrnað um 99,95% gagnvart Bandaríkjadal og ekki er hægt að halda því fram að Bandaríkin hafi rekið ábyrga peningastefnu. Frá því að Bretton Woods samkomulaginu var slitið um 1972, hefur skuldasöfnun ríkissjóðs verið einkennandi fyrir Bandaríkin.

 

Peningastefnur (monetary policy) eru aðeins tvær, það er að segja fastgengi eða flotgengi. Báðar peningastefnurnar eru mögulegar með Krónu sem gjaldmiðil. Um þetta hefur formaðurinn greinilega enga hugmynd, en honum er vorkun því að Sjálfstæðisflokkurinn hefur enga stefnu í peningamálum. Á Landsfundi 2009 var samþykkt að fyrir lok þess árs lægi stefna fyrir hendi, en auðvitað var ekki staðið við það fremur en annað sem Landsfundir hafa samþykkt. Menn geta dregið sínar ályktanir af þeirri staðreynd, að formaðurinn hefur falið ESB-sinnunum Gylfa Zoega og Benedikti Jóhannessyni að móta stefnu flokksins. Landsfundurinn 2009 samþykkti:

 

8. Peningamálastefnuna verður að endurskoða. Ljóst er að krónan verður lögeyrir landsins enn um sinn, sama hvað verður fyrir valinu síðar. Afar mikilvægt er að agi sé á hagstjórn; ríkisútgjöldum sé haldið í lágmarki og að samræmi sé milli ríkisfjármála og peningamálastefn­unnar. Þannig er æskilegt að stjórnvöld einsetji sér að uppfylla skilyrði eins og fram koma í Maastricht-sáttmálanum. Ákvarðanir um framtíðarskipan gjaldmiðilsmála verður hins vegar að taka af mikilli yfirvegun eftir gaumgæfi­lega skoðun á öllum möguleikum. Lagt er til að vinna við endurskoðun á gjaldmiðli landsins hefjist strax og ljúki á árinu.

 

Formaðurinn notar Lettland til að "sanna" mál sitt. Höfum í huga að Lettland er mun auðlinda-snauðara en Ísland, en eftirfarandi línurit segja nokkra sögu: