Þjóðin verður að taka völdin af »hinum ráðandi öflum«

 

Jón Sigurðsson	Áskorun til forseta  Íslands	Peningastefnan	Icesave-vextir	Áskorun til forseta  Íslands	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Áskorun til forseta  Íslands	Peningastefnan	Icesave-vextir	Áskorun til forseta  Íslands	Icesave-vextir

 

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

   

    

Þjóðin verður að taka völdin af »hinum ráðandi öflum«

 
Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. febrúar 2012.

 

 

Styrmir Gunnarsson.
  

Þeir sem ráða, stjórnmálamenn og háttsettir embættismenn, vilja yfirleitt komast hjá því að þjóðir taki sjálfar ákvarðanir í eigin málum í þjóðaratkvæðagreiðslum. Þetta kom skýrt í ljós í haust þegar Papandreou, þáverandi forsætisráðherra Grikklands, tilkynnti að samkomulag við Evrópusambandið um aðstoð við Grikkland yrði lagt undir þjóðaratkvæði til samþykkis eða höfnunar. Það varð uppi fótur og fit í höfuðborgum gróinna lýðræðisríkja Evrópu og svo fór að Papandreou var píndur til að falla frá þessum áformum.

  

Sl. miðvikudag staðfesti Michael Link, Evrópuráðherra Þýzkalands, sem var á ferð í Dublin, í samtali við írska dagblaðið Irish Times, að Evrópusambandið hefði reynt að hafa orðalag ríkisfjármálasamningsins með þeim hætti að ekki þyrfti vegna stjórnarskrár Írlands að leggja samninginn undir þjóðaratkvæðagreiðslu á Írlandi. Áður hafði Enda Kenny, forsætisráðherra Írlands, neitað því í írska þinginu að í Brussel væri unnið við slíka fágun orðalags ef svo má að orði komast.

  

Í samtali við evrópska vefmiðillinn eurobserver sl. fimmtudag, sagði Margrethe Vestager, ráðherra og leiðtogi Radikae Venstre í Danmörku, að stofnanir Evrópusambandsins yrðu að sýna aðildarríkjunum virðingu og hlusta á þau. Ummæli ráðherrans benda til að hún telji eitthvað skorta á í þeim efnum.

  

Í umræðum hér á Íslandi um beint lýðræði, bæði á fundum og í einkasamtölum, hef ég orðið þess var að bæði þeir, sem nú eru í stjórnmálum og þeir sem hafa áður starfað á þeim vettvangi, hafa miklar efasemdir um kosti hins beina lýðræðis og telja gjarnan að það yrði fórnarlamb lýðskrums, skoðanir fólks yrðu keyptar með fjáraustri í auglýsingar og ekki væri hægt að treysta því að fólk setti sig inn í mál með viðunandi hætti.

  

Í grundvallaratriðum snýst þetta um það að »hin ráðandi stétt« og þá er átt við í öllum flokkum, vill ekki láta völd sín af hendi. Beint lýðræði þýðir að völdin eru færð frá kjörnum fulltrúum til fólksins.

  

Gefið hefur verið út upplýsingarit, sem heitir Nútímalegt beint lýðræði í Sviss og á Íslandi með afar fróðlegum upplýsingum um beint lýðræði í Sviss. Bæklingurinn er gefinn út með stuðningi frá utanríkisráðuneyti Sviss og sendiráði Sviss í Osló. Íslenzk útgáfa hans var útbúin af Evrópustofnun um þjóðarfrumkvæði og þjóðaratkvæðagreiðslur IRI í samvinnu við Mannréttindastofnun og Lagastofnun Háskóla Íslands. Rit þetta er mikilvægt framlag til umræðna um beint lýðræði á Íslandi.

  

Í upplýsingariti þessu segir m.a.:

  

Í Sviss má rekja sögu lýðræðisstofnana í kantónunum (kantónur eru fullvalda fylki, sem saman mynda svissneska sambandsríkið) aftur til 15. aldar. Í kantónunni Graubunden gátu til dæmis nokkur sveitarfélög keypt sér frelsi frá lénsherrum og stofnuðu í kjölfarið eigin dómstóla.

  

Til þess að verja hið nýfengna frelsi mynduðu þau með sér bandalög til að tryggja sjálfstæði og sjálfsákvörðunarrétt samfélaga á svæðinu. Þetta bandalagskerfi krafðist samhæfingar á milli einstakra svæða. Þess vegna ferðuðust erindrekar á milli þorpa með bakpoka fulla af skjölum svo hægt væri að gera samninga um sameiginleg málefni.

  

Erindrekarnir sneru svo aftur til heimabyggðar sinnar með undirritaða samninga og lögðu þá fyrir heimamenn til samþykkis eða höfnunar. Þannig varð hugtakið »referendum«(þjóðaratkvæðagreiðsla) til (á latínu: »re«=»aftur« »ferre«= »færa«)...

  

Reyndar var Sviss eins og við þekkjum það í dag stofnað með þjóðaratkvæðagreiðslu um stjórnarskrána árið 1848 - allt frá þeim tíma hefur nútímalegt beint lýðræði verið mikilvægur þáttur í friðsamlegri úrlausn deilumála.

  

Fjallað er í upplýsingaritinu um þróun beins lýðræðis í Sviss. Um það segir:

  

»Árið 1869 leiddi lýðræðishreyfing hins vegar til þróunar stjórnarskrár í kantónunni Zürich, sem gerði ráð fyrir mun meiri þátttöku. Með henni voru ný bein lýðræðisréttindi á borð við borgarafrumkvæði og (valfrjálsar) þjóðaratkvæðagreiðslur innleidd. Kosningaréttur var þó enn takmarkaður og konum var ekki veittur aðgangur að ákvarðanatökuferlinu...Í lok aldarinnar hafði svissneska fulltrúalýðræðið undirgengist margar mikilvægar breytingar, sem stuðluðu að beinu lýðræði:

  

• Borgaratillögur(1891): Allir kjósendur greiða atkvæði um minnihlutatillögu, sem er samþykkt og lögð fram af hópi borgara og undirrituð (í dag) af a.m.k. 100.000 borgurum (2% kjósenda).

• Almenn þjóðaratkvæðagreiðsla (1874): Allir kjósendur greiða atkvæði um lög sem hafa verið samþykkt af þinginu og (í dag) a.m.k. 50.000 borgarar (1% kjósenda) hafa lagt til að verði sett í þjóðaratkvæðagreiðslu.

• Skyldubundin þjóðaratkvæðagreiðsla (1848): Allir kjósendur greiða atkvæði um mikilvæg málefni í þjóðaratkvæðagreiðslu, sem skylt er að halda skv. lögum og varðar ályktun eða lög, sem samin eru af þinginu.«

  

Íslenzkt samfélag lamast aftur og aftur af stanzlausum innbyrðis deilum. Stjórnkerfi landsins er í fjötrum margvíslegra sérhagsmuna. Návígið, sem byggist á fámenni þjóðarinnar, innbyrðis skyldleika, persónulegri vináttu og því, sem á ensku er kallað: »old boys network« er rótin að því að hrunið mikla varð.

  

Það er bara til ein leið til þess að ráða bót á þessum veikleikum samfélags okkar - leið hins beina lýðræðis. Að fólkið sjálft taki hinar endanlegu ákvarðanir í þjóðaratkvæðagreiðslum og atkvæðagreiðslum innan sveitarfélaga.

  

Þjóðin verður að taka völdin af »hinum ráðandi öflum« og taka þau í sínar hendur.

  

Við framkvæmd þeirra umbreytinga á samfélagsgerðinni getum við margt af Svisslendingum lært.

    
 

      

 

Þjóðin verður að taka völdin af »hinum ráðandi öflum«

 og taka þau í sínar hendur.

Við framkvæmd þeirra umbreytinga á samfélagsgerðinni

getum við margt af Svisslendingum lært.

>>><<<

                                                                                

     

 

   

Telja Danskir konungar sig ennþá ríkja yfir Íslandi ?

 

Stjórnarskráin	forseta Íslands	Peningastefnan	Icesave-vextir	forseta Íslands	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	forseta Íslands	Peningastefnan	Icesave-vextir	forseta Íslands	Icesave-vextir

 

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

   

    

Telja Danskir konungar sig ennþá ríkja yfir Íslandi ?

  

   

Svo furðulegt sem það má telja, héldu Danskir konungar áfram að skreyta sig með nafni Íslands í nokkur ár, eftir að fullveldi í landinu færðist til almennings 17. júní 1944. Hér fylgja með Dönsk lög um landráð sem gildi tóku 01. júní 1945. Viðaukalög voru síðan sett 1946. Lögin voru staðfest af Christian X og þessi konungur virðist hafa notað gamla bréfsefnið sitt með nafni Íslands til dauðadags 1947.

   

Dauðarefsing fyrir borgaralega glæpi var í Danmörku afnumið 1930. Eftir lok heims-styrjaldarinnar síðari var dauðarefsing aftur tekin upp og var ekki aflögð fyrr en 1994. Lögunum var ætlað að koma fram hefndum á landráðamönnum sem starfað höfðu með hernámsliði Þjóðverja. Ekki veit ég til að yfirvöldum í Danmörku hafi þótt tilefni til að hefna Guðmundar Kamban Jónssonar (1888-1945) eins og Danskra þegna, en Guðmundur var drepinn á hóteli í miðborg Kaupmannahafnar 05. maí 1945.

     

Merkilegt mun sumum finnast að hefndarþorsti valdamanna skyldi vera slíkur að dauðarefsingar voru endurvaktar, en lögin eru einnig merkileg  fyrir þá sök, að þau voru afturvirk og giltu fyrir glæpi sem framdir voru fyrir 09. apríl 1940, þegar Þýðskaland hóf hernám Danmerkur. Margir vildu að lögin næðu einnig til athafna sem framin voru fyrir 29. ágúst 1943, en þá lauk samstarfi stjórnvalda við hernámsliðið og ríkisstjórnin, þingið og konungsveldið urðu áhrifalaus. Danski valda-aðallinn, sem hafði verið hallur undir hernámsliðið, bjargaði þannig eigin skinni. Dauðadóma samkvæmt lögunum hlutu 103 menn, en alls voru meira en 13.000 dæmdir fyrir landráð.

     

Ekki legg ég til upptöku dauðarefsingar á Íslandi, en full ástæða er til að hugleiða setningu sérstakra landráðalaga sem væru afturvirk, þannig að næðu til afbrota núverandi stjórnvalda. Fyrst búið er að virkja Landsdóm með mikilli fyrirhöfn, er þá ekki rétt að skapa dómnum næg verkefni þennan áratuginn ?

     

Loftur Altice Þorsteinsson.

      

---<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>---

      

       

      

Lov om Tillæg til Lov om Rettens Pleje vedrørende Behandling af Sager

angaaende Forræderi og anden landsskadelig Virksomhed m.v.

Vi Christian den Tiende, af Guds Naade Konge til Danmark og Island, de Venders og Goters, Hertug til Slesvig, Holsten, Stormarn, Ditmarsken, Lauenborg og Oldenborg, Gøre vitterligt:

Rigsdagen har vedtaget og Vi ved Vort Samtykke stadfæstet følgende Lov:

  

 § 1

Sager, i hvilke der - alene eller i Forbindelse med andre Forhold - rejses Tiltale efter Lov om Tillæg til Borgerlig Straffelov angaaende Forræderi og anden landsskadelig Virksomhed, behandles og paakendes i 1ste Instans ved Underret, jfr. § 2, efter Reglerne i Retsplejelovens Kap. 80.

Efter de i denne Lov indeholdte Regler behandles endvidere Sager, hvori nogen sigtes for forud for Besættelsen af Danmark den 9. April 1940 at have begunstiget dennes Iværksættelse eller for den nævnte Dato at have medvirket til Besættelsens Gennemførelse, inden der af kompetent dansk Myndighed blev givet Ordre til Modstandens Ophør.

 § 2

Til i 1ste Instans at behandle og paadømme de i § 1 nævnte Sager beskikker Justitsministeren et Antal Underretsdommere. Beskikkelsen kan omfatte en eller flere Retskredse. Justitsministeren beskikker endvidere det fornødne Antal Landsdommere til som Ankeinstans at behandle og paadømme de nævnte Sager.

Justitsministeren bemyndiges til i Anledning af disse Sagers Behandling at konstituere det fornødne yderligere Antal Dommere ved Underretterne og Landsretterne.

 § 3

Justitsministeren bemyndiges til efter Forhandling med Indenrigsministeren at fastsætte, at Underretternes Domsmandslister og Landsretternes Domsmandslister og Nævningelister for Nævningekredsene suppleres med et nærmere fastsat Antal Personer under Hensyn til, at det i Medfør af Lov Nr. 349 af 22. August 1941 forbudte politiske Parti var udelukket fra Deltagelse i de senest afholdte kommunale Valg. Denne Bemyndigelse gælder, indtil der foreligger Domsmandslister og Nævningelister, der er udtaget af Grundlister, hvis Medlemmer efter Afholdelse af Valg til Kommunalbestyrelserne og derefter følgende Nyvalg til de i Retsplejelovens § 73 nævnte Udvalg er udvalgt af disse.

Domsmænd og Nævninger udtages af de saaledes supplerede Domsmands- og Nævningelister, saavel til Behandling af de i denne Lov omhandlede Sager som til Behandling af andre Sager, i hvilke Domsmænd eller Nævninger skal medvirke.

Domsmænd til Behandling af de i § 1 nævnte Sager udtages kun for den enkelte Sag, og Udtagelsen foregaar i et Retsmøde, hvor Anklageren og Forsvareren er til Stede. Anklageren og Forsvareren kan uden Angivelse af Grund udskyde hver indtil 4 af de udtagne Domsmænd, hvorefter de næste paa Domsmandslisten opførte Personer udtages.

 § 4

Enkeltstaaende Retshandlinger kan, naar den af Justitsministeren til Behandling af disse Sager beskikkede Dommer er forhindret, foretages af en anden Dommer.

Sagerne skal fremmes med størst mulig Hurtighed.

 § 5

Naar der foreligger skellig Grund til at antage, at en Person har gjort sig skyldig i en af de i Lov om Tillæg til Borgerlig Straffelov angaaende Forræderi og anden landsskadelig Virksomhed omhandlede Forbrydelser, vil han være at fængsle, indtil Sagen er endelig afgjort, og, hvis han idømmes Straf, indtil Strafafsoningens Paabegyndelse.

 § 6

Justitsministeren kan konstituere det fornødne Antal overtallige Statsadvokater.

Til at udføre Anklagen for Underret antager Justitsministeren efter Overenskomst et passende Antal dertil egnede Sagførere.

 § 7

Som Forsvarer i de i § 1 nævnte Sager kan enhver Sagfører, der findes egnet, beskikkes, men kun de af Justitsministeren i Medfør af Retsplejelovens § 733 beskikkede offentlige Forsvarere er forpligtede til at modtage Beskikkelsen.

Saafremt Sigtede ønsker en bestemt Sagfører som Forsvarer, bør denne beskikkes, for saa vidt det efter Stk. 1 er muligt.

 § 8

Til Behandling af Andragender om Anke, jfr. § 9, og Genoptagelse, jfr. § 11, nedsættes et Ankenævn bestaaende af en Formand og 6 andre Medlemmer, der skal opfylde Betingelserne for at udnævnes til Dommer, og som beskikkes af Kongen for et Tidsrum af 5 Aar. Inden for dette Tidsrum kan de kun afsættes ved Dom.

I hver Sags Behandling deltager mindst 3 Medlemmer.

 § 9

Anke fra Tiltaltes Side kan kun ske, naar Livsstraf eller Fængsel i 10 Aar eller derover er idømt, eller naar det i § 8 nævnte Ankenævn finder, at særlige Omstændigheder taler derfor, og meddeler Tilladelse hertil. Andragende herom maa fremsættes for Ankenævnet inden de i Retsplejeloven fastsatte Frister for Anke. Et senere indgivet Andragende kan dog tages til Følge, naar efter Ankenævnets Skøn de i Retsplejelovens Kap. 86 fastsatte Betingelser for Genoptagelse er opfyldt.

Anken kan støttes paa de i Retsplejelovens §§ 943 og 963, Stk. 1, anførte Grunde.

Om Anke af de af Landsretten afsagte Domme gælder Reglerne i Retsplejelovens § 966.

 § 10

De af Underretterne afsagte Kendelser om Anholdelse eller Fængsling kan paakæres. Over for andre Kendelser og Beslutninger vedrørende de i § 1 nævnte Sager kan Kæremaal ikke rejses.

 § 11

Genoptagelse af en Sag, der er paadømt ved Højesteret eller Landsret, kan ske efter Bestemmelse af det i § 8 nævnte Ankenævn.

Ved Ankenævnets Behandling af Sager om Genoptagelse finder Reglerne i Retsplejelovens Kap. 86 Anvendelse med de fornødne Lempelser.

 § 12

De i Retsplejeloven indeholdte Regler finder i øvrigt Anvendelse med de Lempelser, som følger af Forholdets Forskellighed.

Justitsministeren bemyndiges til at give nærmere Bestemmelser om Gennemførelsen af de i denne Lov indeholdte Regler.

 § 13

Honoraret til Formanden og de øvrige Medlemmer af Ankenævnet fastsættes ved Finansloven.

Ankenævnet kan antage den fornødne Medhjælp, hvis Lønning fastsættes ved Finansloven.

 § 14

Denne Lov, der ikke gælder for Færøerne, træder i Kraft straks.

  

Hvorefter alle vedkommende sig have at rette.

Givet paa Amalienborg, den 1. Juni 1945.

Under Vor Kongelige Haand og Segl.

CHRISTIAN R.

  

(L. S.)

  

(L.S. = Locus Sigilli = staður innsiglis)

      

 

Þorsteinn Pálsson vanvirðir Lýðveldið

 

Stjórnarskráin	Áskorun til forseta  Íslands	Peningastefnan	Icesave-vextir	Áskorun til forseta  Íslands	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Áskorun til forseta  Íslands	Peningastefnan	Icesave-vextir	Áskorun til forseta  Íslands	Icesave-vextir

 

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

   

    

Þorsteinn Pálsson vanvirðir Lýðveldið.

 
Fyrst birt í Morgunblaðinu 21. marz 2011.

 

 

Loftur Altice Þorsteinsson.
  
Íslendingar eiga ekki bara í efnahagsstyrjöld við nýlenduveldin, heldur sækir að okkur hersveit Evrópusinna. Flest aðhyllist þetta fólk framandi hugmyndafræði kommúnismans. Undantekning er líklega Þorsteinn Pálsson sem hampar einhvers konar frjálshyggju á tyllidögum. Hvað sem líður hugmyndafræði Þorsteins, þá vanvirðir hann lýðveldi Íslands í Fréttablaðinu 26. febrúar 2011. 
 
Þorsteinn sækir að því stjórnarformi sem landsmenn völdu í þjóðaratkvæði árið 1944. Þetta stjórnarform nefnist lýðveldi, sem felur í sér að fullveldi í landinu er hjá lýðnum. Í staðinn er Þorsteinn að berjast fyrir stjórnarformi sem hann nefnir þingræði. Þingræði er ekki skilgreint í stjórnarskránni og raunar ekki nefnt þar á nafn.

 
Ísland er lýðveldi með þingbundinni stjórn.
Í fyrstu grein Stjórnarskrárinnar segir: »Ísland er lýðveldi með þing-bundinni stjórn.« Þessi setning merkir að lýðurinn fer með fullveldis-réttinn í landinu og að ríkisstjórnin er bundin ákvörðunum Alþingis. Skipun ríkisstjórna er alls ekki í höndum Alþingis, heldur er skipun og lausn ráðherra í höndum forseta lýðveldisins. Hvernig Þorsteinn Pálsson getur misskilið þessar staðreyndir er eitt af leyndarmálum alheimsins. Í ritgerð sinni segir Þorsteinn:

»Það er rangfærsla að forseti leiki samkvæmt stjórnarskrá einhvers konar hlutlausan ármann þjóðarviljans er vísi málum eftir atvikum til afgreiðslu hjá löggjafarvaldi Alþingis eða löggjafarvaldi fólksins. Það er líka rangfærsla að beint lýðræði sé fullkomnara en fulltrúalýðræði.«

Af 81 grein núgildandi stjórnarskrár fjalla 30 fyrstu greinarnar um verkefni forsetans. Ætlar Þorsteinn Pálson að afskrifa stjórnarfarslega stöðu forsetans með háðsyrðum? Enginn vafi leikur á að forsetinn er umboðsmaður almennings og hann hefur það viðfangsefni að gæta hagsmuna landsmanna gagnvart óþjóðhollum stjórnmálaöflum.

Allir ættu að geta lesið 26. grein stjórnarskrárinnar og séð að forsetinn getur sent lög í þjóðaratkvæði, en hefur ekki neitunarvald. Við vitum að við ákvarðanir sínar hefur Ólafur Ragnar eingöngu vísað til vilja þjóðarinnar. Enda væri tilgangslaust að senda lög í þjóðaratkvæði sem ekki væru líkur til að yrðu felld. 
 
Er einveldi fullkomnara en lýðveldi?
Til að koma höggi á lýðveldið leiðist Þorsteinn út í samanburðarfræði og fullyrðir að beint lýðræði sé ekki fullkomnara en fulltrúalýðræði. Það er undarlegt að gefa í skyn að eitt stjórnarform geti verið »fullkomnara« en annað. Öllum einræðisherrum finnst örugglega, að eina fullkomna stjórnarfarið sé einveldi. Hins vegar er lýðveldi á Íslandi og við skulum þakka stofnendum lýðveldisins fyrir það. Annars væri þjóðin núna með 1.000 milljarða Icesave-klyfjar á bakinu og eru þó næg mistök ríkisstjórnar. En að orðum Þorsteins:

»Það sem forseti gerir er að hafna tillögu frá ráðherra um staðfestingu á lögum. Að formi og efni felst í því pólitísk andstaða við lögin og vantraust á dómgreind ráðherrans og þess meirihluta sem að baki honum stendur. Með því að forsetanum var ekki fengið stöðvunarvald er þjóðar-atkvæðagreiðslan sjálfvirk afleiðing af synjuninni. Hún er sett í stjórnarskrá til að leysa ágreining forseta og Alþingis.«

Öll þessi málsgrein er viðsnúningur á staðreyndum. Forsetinn hafnaði ekki »tillögu ráðherra«, heldur hafnaði hann lagafrumvarpi staðfestingar sem varð samt samtímis að lögum. Í þeim gerningi fólst engin »pólitísk andstaða við lögin«, heldur vitund um andstöðu fullveldishafans - landsmanna. Álíka gáfuleg er fullyrðing Þorsteins, að þjóðaratkvæði sé í Stjórnarskránni til að leysa ágreining forseta og Alþingis. Forsetinn hefur ekki gert neinn ágreining við Alþingi, hvorki um Icesave né önnur mál.

Næmur skilningur fyrir hagsmunum ESB.
Annars er Þorsteini ekki alls varnað því að hann fjallar af næmum skilningi um þau skilyrði sem Bretar og Hollendingar settu fyrir gerð Icesave-III. Með hönd á hjarta, telur Þorsteinn það sýna mikla ábyrgð hjá sumum þingmönnum Sjálfstæðisflokks að samþykkja Icesave-samningana sem byggjast ekki bara á forsendulausum kröfum heldur eru einnig brot á Stjórnarskránni. Þorsteinn segir:

»Í þessu tilviki verður líka að hafa hugfast að Bretar og Hollendingar settu það sem skilyrði fyrir þriðju samningatilrauninni að fleiri kæmu að málinu en ríkisstjórnin. Stjórnarflokkarnir beygðu sig fyrir þeirri kröfu. Forysta Sjálfstæðisflokksins sýndi að sama skapi mikla ábyrgð með því að taka þátt í þeirri tilraun utan ríkisstjórnar og á endanum að standa að nýjum samningi.«

Við skulum ekki gleyma því að Þorsteinn er í samninganefnd ríkisstjórnarinnar sem hefur það verkefni að innlima Ísland í Evrópusambandið. Hans sýn á Icesave-málið kemur því ekki á óvart. Því hefur raunar verið fleygt að samninganefndin hafi verið hinn eiginlegi gerandi að Icesave III-samningunum. Ef það er rétt verður bægslagangur Þorsteins skiljanlegur því að enginn dregur hollustu hans við Evrópusambandið í efa.
 

      

Ísland er lýðveldi með þingbundinni stjórn,

sem merkir að lýðurinn fer með fullveldisréttinn

og að ríkisstjórnin er bundin ákvörðunum Alþingis.

>>><<<

                                                                                

   

 _____________________________________________________________________
     

 

   

Kæra: Starfsemi Evrópustofu er margfalt brot á landslögum !

 

Stjórnarskráin	Áskorun til forseta  Íslands	Peningastefnan	Icesave-vextir	Áskorun til forseta  Íslands	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Áskorun til forseta  Íslands	Peningastefnan	Icesave-vextir	Áskorun til forseta  Íslands	Icesave-vextir

 

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

    

Kæra: Starfsemi Evrópustofu er margfalt brot á landslögum !

 

  

Ríkissaksóknari

Hverfisgata 6

150 Reykjavík

 

Reykjavík 17. febrúar 2012.

                                                                                    

Varðar kæru á brotum á eftirfarandi lögum:

 

1. Lög 162/2006 um fjármál stjórnmálasamtaka og frambjóðenda. 

2. Lög 62/1978 um bann við fjárhagslegum stuðningi erlendra aðila við íslendska stjórnmálaflokka. 

3. Lög 16/1971 um aðild Íslands að alþjóðasamningi um stjórnmála-samband (staðfesting Vínarsamningsins frá 18. apríl 1961).

 

Fyrir hönd Samstöðu þjóðar, kærum við:

• Ríkisstjórn Íslands,
• Utanríkisráðuneyti Íslands,
• Össur Skarphéðinsson, utanríkisráðherra,
• Fjármálaráðuneyti Íslands,
• Oddnýju Harðardóttur, fjármálaráðherra,
• Samfylkinguna,
• Athygli Public Relations ehf,
• Valþór Hlöðversson framkvæmdastjóra Athygli Public Relations ehf,
• Media Consulta International Holding AG, Wassergasse 3, 10179 Berlin, GERMANY.
• Evrópusambandið (ESB)
• Timo Summa sendiherra ESB á Íslandi,
• Štefan Füle stækkunarstjóra ESB

 …….fyrir að brjóta ákvæði laga 162/2006, laga 62/1978 og laga 16/1971, með starfsemi og fjármögnun Evrópustofu, að Suðurgötu 10, 101 Reykjavík.

Að auki kærum við alla starfsmenn þeirra félaga og stofnana sem nefnd hafa verið, þar á meðal eftirtalda starfsmenn Evrópustofu: Birna Þórarinsdóttir, Árni Þórður Jónsson, Bryndís Nielsen, Guðbergur Ragnar Ægisson, Jóna Sólveig Elínardóttir.

  

A. Vísað er til: 1. og 5. málsgreina, 6. greinar, laga 162/2006, sem hljóðar svo:

III. kafli. Almenn framlög til stjórnmálastarfsemi.
 

6. gr. Móttaka framlaga.

Stjórnmálasamtökum og frambjóðendum er heimilt að taka á móti framlögum til starfsemi sinnar eða til kosningabaráttu með þeim takmörkunum sem leiðir af 2.–5. mgr. þessarar greinar og ákvæðum 7. gr.

Óheimilt er að veita viðtöku framlögum frá óþekktum gefendum.

Óheimilt er að veita viðtöku framlögum frá fyrirtækjum að meiri hluta í eigu, eða undir stjórn, ríkis eða sveitarfélaga.

Óheimilt er að veita viðtöku framlögum frá opinberum aðilum sem ekki rúmast innan ákvæða II. kafla.

Óheimilt er að veita viðtöku framlögum frá erlendum ríkisborgurum, fyrirtækjum eða öðrum aðilum sem skráðir eru í öðrum löndum. Bann þetta tekur þó ekki til framlaga frá erlendum ríkisborgurum sem njóta kosningaréttar hér á landi skv. 3. mgr. 2. gr. laga nr. 5/1998, um kosningar til sveitarstjórna.

 

B. Vísað er til: 1. – 5. greina laga 62/1978 og greinargerðar með lagafrumvarpinu, þar sem meðal annars segir:

“Orsök þess, að flutningsmenn flytja nú þetta sérstaka frumvarp, sem varðar einn þátt málsins, er hins vegar sú, að upp komst nú í vetur og liggur fyrir játning eins stjórnmálaflokks, Alþýðuflokksins, að hann hafi leitað fjárframlaga erlendis frá og fái nú þaðan peninga til þess að kosta útgáfu blaðs síns og standa straum af annarri stjórnmálastarfsemi á landi hér.”

 

1. gr.

Þá er erlendum sendiráðum á Íslandi óheimilt að kosta eða styrkja blaðaútgáfu í landinu.

2. gr.

Lög þessi taka til stjórnmálaflokka og félagasamtaka þeirra, svo og til hvers konar stofnana, sem starfa á þeirra vegum, beint eða óbeint, þ. á m. blaða, og einnig til blaða og tímarita, sem út eru gefin á vegum einstaklinga eða félagasamtaka.

3. gr.

Bann það, sem felst í 1. gr. þessara laga, nær til hvers konar stuðnings, sem metinn verður til fjár, þ. á m. til greiðslu launa starfsmanna eða gjafa í formi vörusendinga.

4. gr.

Erlendir aðilar teljast í lögum þessum sérhverjar stofnanir eða einstaklingar, sem hafa erlent ríkisfang, hvort sem þeir eru búsettir hér á landi eða ekki.

5. gr.

Brot gegn lögum þessum varða sektum. Fjármagn, sem af hendi er látið í trássi við lög þessi, skal gert upptækt og rennur til ríkissjóðs.

  

  

C. Vísað er til: 1. málsgreinar, 41. greinar laga 16/1971, sem hljóðar svo:

  

41. gr.

1. Það er skylda allra þeirra, sem njóta forréttinda og friðhelgi, að virða lög og reglur móttökuríkisins, en þó þannig að forréttindi þeirra eða friðhelgi skerðist eigi. Á þeim hvílir einnig sú skylda að skipta sér ekki af innanlandsmálum þess ríkis.

2. Öll opinber erindi, sem móttökuríkið varða og falin eru sendiráðinu af sendiríkinu, skulu rekin hjá utanríkisráðuneyti móttökuríkisins eða hjá öðru ráðuneyti, sem samkomulag verður um, eða fyrir milligöngu þeirra.

3. Ekki má nota sendiráðssvæðið á nokkurn þann hátt sem ósamrýmanlegur er störfum sendiráðsins svo sem þau eru skilgreind í þessum samningi eða í öðrum reglum hins almenna þjóðaréttar eða sérsamningum milli sendiríkisins og móttökuríkisins.

 

Greinargerð: 

Evrópustofa tók til starfa 21. janúar 2012 og er til húsa að Suðurgötu 10, 101 Reykjavík. Við opnunina fluttu ávörp Oddný Harðardóttir fjármálaráðherra og Timo Summa, sendiherra ESB á Íslandi. Nafngreindir starfsmenn eru fimm: Birna Þórarinsdóttir, Árni Þórður Jónsson, Bryndís Nielsen, Guðbergur Ragnar Ægisson, Jóna Sólveig Elínardóttir. 

Samkvæmt upplýsingum á vef Evrópustofu er Evrópustofa miðstöð kynningar og upplýsinga. Hlutverk hennar er að auka skilning og þekkingu á eðli og starfsemi ESB, þar á meðal kostum og göllum við mögulega aðild. Samkvæmt sömu heimild er Evrópustofa fjármögnuð af Evrópusambandinu. 

Samkvæmt ummælum utanríkisráðherra Össurar Skarphéðinssonar er stofnun Evrópustofu til komin vegna beiðni hans í nafni Utanríkisráðuneytis að Evrópusambandið veiti fjárstyrk til að reka Evrópustofuna. Formlega er það stækkunardeild ESB sem stjórnar fjárveitingum til starfseminnar. 

Útboð vegna starfsemi Evrópustofu var auglýst 02. September 2010, með tilboðsfresti til 22. október 2010. Í útboðinu var gert ráð fyrir að starfsemi Evrópustofu hæfist 01. janúar 2011 og lengd samningstímans væri 24 mánuðir. Af óþekktum ástæðum dróst að hefja starfsemina um 12 mánuði og því má gera ráð fyrir að lok samningsins verði 20. janúar 2014. Verkefninu er svo lýst:

 

Contract description:

• The purpose of the contract is ultimately to assist the European Union&#39;s efforts to improve public knowledge and understanding of the European Union in Iceland and to explain the relationship between Iceland and the EU, the process of EU accession and the potential implications of accession for Iceland to its citizens.

• The activities deployed by the future contractor should facilitate debate on all of the above and counteract misinformation and disinformation on the EU, thus contributing to giving well-informed citizens with realistic expectations a basis to form their own conclusions.

• To achieve this, the contractor will need to ensure the delivery and increase the accessibility of objective, clearand helpful information on the EU, under the direction of the European Commission, to all segments of Icelandic society, in part by establishing and operating an EU Information Centre.

• The contractor should assist the Commission&#39;s Directorate-General for Enlargement and the EU Delegation in Reykjavik in their implementation of the Commission&#39;s communication strategy, as well as possible multi-annual communication plans, through web and social media based communication, event management, information/publication production and dissemination, media relations and consultancy services, as well as through the setting up and management of an EU Information Centre.

Í útboðsgögnum, sem hægt er að nálgast á vefsetri “Sendinefnd ESB á Íslandi” er tilgreint að fyrirhuguð starfsemi styðjist við “EC Council Regulation No 1085/2006 of 17.7.2006 establishing an Instrument for Pre-Accession Assistance (IPA)”. Einnig kemur fram að samningupphæðin sé að upphæð EUR.700.000 fyrir fyrstu 12 mánuðina, en gefinn ádráttur um að samningurinn verði framlengdur um aðra 12 mánuði og heildarupphæð verði EUR.1.400.000, sem samsvarar tæpum IKR.250 milljónum.

Þetta fjármagn er þó bara lítill hluti þess sem Evrópusambandið er reiðubúið að leggja í áróður svo að Ísland gangist því á hönd. Þannig gerði Framkvæmdastjórn ESB þann 08. apríl 2011 samþykkt (COMMISSION DECISION of 08.04.2011 on a Multi-annual Indicative Planning Document (MIPD) 2011-2013 for Iceland), þar sem samþykktar eru fjárveitingar til Evrópustofu (EU Information Centre in Reykjavik) fyrir þrjú ár (2011: EUR 10 million, 2012: EUR 12 million, 2013: EUR 6 million). Þarna er Evrópustofu svo lýst:

http://ec.europa.eu/enlargement/pdf/mipd_iceland_2011_2013_en.pdf  

In the field of communication and information, an EU Information Centre will be set up in Reykjavik and communication activities such as conferences, workshops, stakeholders&#39; visits, cultural events, exchange visits etc. will be organised, aiming at informing the general public about the EU and its policies. (bls.7)

Preparations for the establishment and operation of an EU Information Centre in Iceland in 2011, which will be central to the organisation of EU related events and public outreach, are on-going. Its activities will include web and social media based communication, information tools/publications and audio-visual material, organisation of events including visits andcultural events, media relations, networking, stakeholders and strategic partners relations. (bls.9)

Að auki má þess geta að eftirfarandi fyrirtæki sóttust eftir samningi við ESB um að starfrækja hina ólöglegu Evrópustofu:

B & S Europe, Premisa d.o.o., InWent.

College of Europe, Reykjavik University.

Congress Service Center, Albany Associates, M.C. Triton, AP PR

ECORYS, University of Iceland, God Samskipti PR.

EIR Development Partners, KOM PR, Pomilio Blumm, European Movement Latvia.

INTRASOFT, HCL Consultants Ltd.

Media Consulta International, Athygli Public Relations.

SAFEGE, European Service Network, Aspect Relations Publiques, Cecoforma. 

 

Verkefni Evrópustofu varðar mesta deiluefni Íslenskra stjórnmála, hugsanlega innlimun Íslands í Evrópusambandið. Samfylkingin er eini stjórnmálflokkur landsins sem hefur innlimun sem megin baráttumál. Utanríkisráðherra Össur Skarphéðinsson og fjármálaráðherra Oddný Harðardóttir, bæði Alþingismenn úr Samfylkingu standa fyrir stofnun Evrópustofu. Þess vegna er starfsemi Evrópustofu greinilega pólitísks eðlis og ber að skoða starfsemi hennar sem ólögleg afskipti af innanríkismálum Íslendinga og fyrir þessari ólöglegu starfsemi stendur Samfylkingin.

Starfsfólk Evrópustofu er einnig að brjóta landslög, með þátttöku sinni í starfsemi sem öllum ætti að vera ljóst að er ólögleg. Ætla verður að fleiri en nefndir ráðherrar séu vitorðsmenn og liggur bæði ríkisstjórnin í heild og Samfylkingin undir grun um þátttöku í lögbrotunum. Sekt starfsmanna Evrópusambandsins er augljós, bæði sendiherrans Timo Summa og stækkunarstjóra ESB Štefan Füle. Þetta fólk er að skipta sér af innanríkismálum á Íslandi. Evrópusambandinu ætti að vera ljóst að starfsemi þeirra hérlendis er brot á Vínarsamningnum.

Við beinum þeim tilmælum til Ríkissaksóknara, að kæra okkar leiði til lögreglurannsóknar og að henni lokinni verði hinir ákærðu sóttir til saka fyrir dómstólum landsins. Þeir brotamenn sem njóta friðhelgi verður að vísa tafarlaust úr landi.

 

 

Virðingarfyllst

 fyrir hönd Samstöðu þjóðar.

 

Loftur Altice Þorsteinsson                      Pétur Valdimarsson
                                                                                

   

 _____________________________________________________________________
    Skrásett heimilisfang: Laugarásvegur 4, 104 Reykjavík  -  Netföng: [e-mail] / [e-mail]

 

 

   

Seðlabankinn taldi fjármálastöðugleika ógnað með dómum Hæstaréttar !

 

Stjórnarskráin

Áskorun til forseta  Íslands

Peningastefnan

Áskorun til forseta  Íslands

Icesave-vextir

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

    

Seðlabankinn taldi fjármálastöðugleika ógnað með dómum Hæstaréttar !

 

20. febrúar 2012.

  

Loftur Altice Þorsteinsson.

Hæstiréttur felldi dóma 16. júní 2010 um gengistryggingu, sem valdið hafa miklu fjaðrafoki fram á þennan dag og munu gera áfram um ófyrirséða framtíð. Dómana er hægt að lesa hér: 92/2010 og hér: 153/2010. Dómstóllinn dæmdi gengistryggingu höfuðstóls lána ólöglega. Lagalega voru dómarnir rangir, þótt þeir væru siðferðilega réttir í ljósi þess að valda-aðall landsins steypti bankahruninu yfir þjóðina.

Hæstiréttur felldi dómana á grundvelli laga 38/2001, um vexti og verðbætur. Niðurstöðunni réðu lögskýringargögn, en þau eru ekki tilgreind í dómunum nema greinargerð með lagafrumvarpinu. Þessi greinargerð var undirbúin af þáverandi viðskiptaráðherra Valgerði Sverrisdóttur, en málið var flutt af utanríkisráðherra Halldóri Ásgrímssyni.

Greinargerðin með frumvarpinu hefði ekki átt að gilda til lögskýringar, því að Alþingi tók enga afstöðu til hugmynda flutningsmanns, einungis til efnis frumvarpsins sjálfs. Fráleitt verður að telja, að Hæstiréttur dæmi eftir hugmyndum flutningsmanna frumvarpa um innihald laga sem sett eru í framhaldi af frumvörpum.

Samkvæmt gildandi stjórnarskrá fer Alþingi með löggjafarvaldið í umboði lýðsins, en ráðherrarnir eru bundnir af ákvörðunum Alþingis (Ísland er lýðveldi með þingbundinni stjórn). Ráðherrar eru skipaðir í embætti og reknir úr stólunum af forseta Lýðveldisins. Vel getur hins vegar verið að óskrifuð stjórnarskrá Samfylkingarinnar feli ráðherrum fullveldisrétt þjóðarinnar.

 

Ótti Seðlabankans við afleiðingar af dómum Hæstaréttar.

Þegar dómar Hæstaréttar frá 16. júní 2010 lágu fyrir, fylltist seðlabankastjóri miklum ótta við að »fjármálstöðugleiki« hagkerfisins væri í hættu. Seðlabankinn sendi frá sér »tilmæli« 30. júní 2010 til fjármálafyrirtækja um vaxtakjör á viðkomandi útlánum í kjölfar dómanna. Var Fjármálaeftirlitið (FME) haft með í tilkynningunni. Hins vegar var FME líklega ekki haft með í ráðum, því að tilmælin hafa ekki ennþá verið birt á vefsetri FME. Þetta er þeim mun grunsamlegra þar sem FME er í tilmælunum nefnt á undan Seðlabankanum.

  

Sama dag og tilmælin voru birt, hélt Seðlabankinn fréttamannafund þar sem tilmælunum var fylgt eftir. Aðstoðarseðlabankastjórinn geri þar grein fyrir ótta Seðlabankans við afleiðingum dóma Hæstaréttar fyrir »fjármálastöðugleikann«. Í máli hans kom einnig fram það álit, að ríkissjóður hefði þá skyldu að leggja bönkunum til fjármagn, ef gengið yrði hart að þeim þannig að skuldurum yrði hlíft við hæstu vaxtagreiðslum. Ekki er ljóst hvaðan Seðlabankinn hefur þá hugmynd að Íslendskir bankar séu með ríkisábyrgð. Aðstoðarseðlabankastjórinn sagði meðal annars í inngangsorðum sínum:

    

Tilmælin byggja á þeirri afstöðu fyrrgreindra eftirlitsstofnana að hvorki séu lagaleg né efnahagsleg rök fyrir því að vaxtakjör sem áður tóku mið af erlendum millibankavöxtum haldist áfram eftir að tenging þess hluta höfuðstólsins sem bar slíka vexti við viðkomandi gjaldmiðil hefur verið rofin með dómi Hæstaréttar. Eftirlitsstofnanirnar telja að slík túlkun á niðurstöðu Hæstaréttar, væri hún framkvæmd til hins ýtrasta, fæli í sér svo stórt högg á eigið fé fjármálafyrirtækja að ríkissjóður þyrfti að leggja þeim til umtalsvert nýtt fé. Það er kostnaður sem aðrir samfélagsþegnar bera á endanum.

Umboðsmaður Alþingis sendi Seðlabankanum fyrirspurn.

Í framhaldi af framangreindum “tilmælum”, sem margir nefna “fyrirmæli”, sendi Umboðsmaður Alþingins fyrirspurn til Seðlabankans. Fyrirspurnin var dagsett 07. júlí 2010 og henni svaraði Seðlabankinn (en ekki FME !) 23. júlí 2010. Auðvitað ríkir bankaleynd um þau atriði sem skipta máli varðandi “tilmælin”. Í svarinu tjáir Seðlabankinn sömu áhyggjur og áður höfðu komið fram, varðandi »fjármálastöðugleika« og ábyrgð ríkissjóðs á bönkunum. Meðal annars segir svo:

  

Því hefur verið haldið fram af hagsmunaaðilum að dómur Hæstaréttar feli í sér að hinir erlendu vextir sem upphaflega var samið um skuli haldast þrátt fyrir að tenging þess hluta höfuðstólsins sem slíka vexti bar við gengi viðkomandi erlends gjaldmiðils hafi verið rofin. Seðlabankinn og Fjármálaeftirlitið (FME) telja slíka túlkun órökrétta og að ósennilegt sé að Hæstiréttur muni komast að slíkri niðurstöðu í dómum sem líklegt er að falli á næstunni. Það gæti hins vegar valdið umtalsverðum óstöðugleika og skaðað almannahagsmuni ef látið yrði undan þrýstingi sérhagsmunaafla varðandi uppgjör skulda allra þeirra sem teldu sig eiga rétt á uppgjöri vegna meintra óskuldbindandi gengistryggingarákvæða í samræmi við upphaflega erlenda samningsvexti.

  

Til þess að varpa ljósi á hve ríkir almannahagsmunir eru í húfi er gagnlegt að skoða hvaða áhrif það hefði á fjármálakerfið ef þorri lánasamninga sem innihalda gengistryggingarákvæði yrðu dæmdir ólögmætir en hinir erlendu vextir stæðu óbreyttir. Samkvæmt upplýsingum sem fyrir lágu þegar tilmælin voru gefin út var ljóst að öll stóru fjármálafyrirtækin myndu verða fyrir svo miklu höggi á eigið fé þeirra að óhjákvæmilegt væri að ríkissjóður legði þeim til nýtt eigið fé. Nokkur smærri fjármálafyrirtæki yrðu gjaldþrota.

Af ofangreindu má ljóst vera að leiði dómar Hæstaréttar til þess að fjármálastöðugleika verði teflt í tvísýnu, að því marki að ríkissjóður þurfi að leggja fjármálafyrirtækjum til umtalsvert nýtt hlutafé, varðar það brýna almannahagsmuni, sem Seðlabankanum og FME ber lagaleg skylda til að standa vörð um, jafnvel þótt það kunni að stangast á við einkahagsmuni ákveðins hóps skuldara. Niðurstaða í samræmi við ýtrustu túlkun á dómum Hæstaréttar myndi að auki leiða til mikillar tilfærslu ráðstöfunartekna á milli einstakara hópa heimila. Ekki er hægt að verða við öllum kröfum eins hóps heimila án þess jafnframt að þrengja möguleika annarra, þ.á m. komandi kynslóða.

Hreingerning er nauðsynleg í Seðlabankanum.

Með ólíkindum verður að telja, að Seðlabankinn sýni almenningi svona fjandsamlega afstöðu. Seðlabankinn hafði fullkomlega rangt fyrir sér varðandi hættuna á »fjármálstöðugleikanum« yrði ógnað. Bankinn hefur heldur enga heimild til að fullyrða að ríkisábyrgð sé á bönkum í eigu erlendra vogunarsjóða. Þá liggur fyrir að eiginfé bankanna þriggja var komið yfir 500 milljarðar um síðustu áramót og þeim ránsfeng á að láta þá skila.

  

Dómur Hæstaréttar frá 15. febrúar 2012 um að samningsvextir skuli gilda á ólöglegu gengistryggðu lánunum, segir líka sína sögu um vanþekkingu Seðlabankans á lögum landsins. Hreingerning er nauðsynleg í Seðlabankanum sem gert hefur hver mistökin á fætur öðrum. Torgreinda peningastefnu (discretionary monetary policy) verður að gera útlæga og taka í staðinn upp fastgengi Krónunnar undir stjórn myntráðs. Þá getum við skilað þeim 1000 milljórðum Króna sem Seðlabankinn hefur tekið að láni.

  

Annað mikilvægt verkefni er að aflétta lánskjaravísitölunni af húsnæðislánum landsmanna. Vísitöluhækkanir eru enda bein afleiðing af falli Krónunnar og þau tengsl eru auðvelt að sanna. Fyrst bein gengistrygging er ólögleg, þá hlýtur sama að gilda um óbeina gengistryggingu sem birtist í verðbólgu og hækkun lánskjaravísitölunnar. Stjórnvöld mega ekki lengur komast upp með að þjóna erlendum vogunarsjóðum og haldið áfram að vinna gegn hagsmunum þjóðarinnar.

Samkvæmt gildandi stjórnarskrá fer Alþingi með löggjafarvaldið

í umboði lýðsins, en ráðherrarnir eru bundnir af ákvörðunum Alþingis

(Ísland er lýðveldi með þingbundinni stjórn).

Ráðherrar eru skipaðir í embætti og reknir úr stólunum af forseta Lýðveldisins.

 

 

---<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>---

 

 

______________________________________________________________________

   

Ólafur Arnarson: Þýfinu skal skila ! - Hvar eru þjófarnir ?

       

Stjórnarskráin

Áskorun til forseta  Íslands

Peningastefnan

Icesave-vextir

 

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

    

Þýfinu skal skila !  -  Hvar eru þjófarnir ?

 

Fyrst birt á Pressunni 16. febrúar 2012.

  

Ólafur Arnarson.

  

Hæstiréttur hefur fellt tímamótadóm. Með dóminum áréttar æðsti dómstóll þjóðarinnar að eignarréttur einstaklinga er líka stjórnarskrárvarinn en ekki aðeins eignarréttur fjármálafyrirtækja, fjárfesta og kröfuhafa. Þetta eru væntanlega nokkur tíðindi fyrir Alþingi og ríkisstjórnina, sem fram til þessa hafa gætt þess að ganga ekki á eignarrétt fjármálafyrirtækja og kröfuhafa en látið sig eignarrétt einstaklinga – og hvað þá skuldugra einstaklinga – engu varða.

Allir sjö dómararnir eru á einu máli um að lög nr. 151/2010 ganga gegn 72. gr. stjórnarskrá lýðveldisins Íslands. Fyrri málsgrein þeirrar greinar hljóðar svo:

  

Eignarrétturinn er friðhelgur. Engan má skylda til að láta af hendi eign sína nema almenningsþörf krefji. Þarf til þess lagafyrirmæli og komi fullt verð fyrir.

Þetta er ekki flókinn texti og ætla mætti að hvaða skussi sem klöngrast hefur í gegnum einhverja af fjölmörgum háskólalagadeildum þessa lands gæti stautað sig í gegnum hann. Jafnvel ólöglært fólk skilur þennan texta. En ekki þeir 27 þingmenn sem samþykktu 18. desember 2010 að brjóta gegn þessum helga rétti Íslendinga.

Dómur Hæstaréttar skilgreinir oftekna og afturá reiknaða vexti bankanna af ólöglegum gengislánum sem þýfi. Í því ljósi er óskiljanlegt að þrír af sjö dómurum réttarins skildu einhvern veginn komast að þeirri niðurstöðu að þjófurinn (bankar og fjármálafyrirtæki) eigi að fá að halda þýfinu en ekki skila því til fórnarlamba glæpsins.

 

Forhertir ráðamenn.

Viðbrögð ráðamanna, þingmanna og jafnvel fjölmiðla við dóminum eru undarleg. Steingrímur J. Sigfússon heldur því fram að dómurinn sé óskýr og t.d. komi ekkert fram í honum um það hve langt aftur í tímann eigi að endurreikna. Hann var hins vegar ekki í vafa um það hve langt aftur ætti að endurreikna þegar hann beitti sér fyrir því að lögfest yrði að seðlabankavextirnir skyldu gilda frá lántökudegi. Dómur Hæstaréttar er kristalstær. Það á að endurreikna á samningsvöxtum aftur til lántökudags. Þeir vextir gilda fram til 16. september 2010 er dómur Hæstaréttar féll í máli nr. 471/2010. Allt sem tekið var umfram samningsvexti fram til þess tíma er þýfi, sem ber að skila. Steingrímur stendur hér enn vörð um hagsmuni auðvaldsins og gegn hagsmunum almennings.

Þá segir Steingrímur óvíst um fordæmisgildi dómsins. Það var einmitt það, já! Maðurinn heldur greinilega að eignarrétturinn sé eitthvað ofan á brauð. Í hvaða tilvikum telur efnahags- og viðskiptaráðherrann að það stangist ekki á við stjórnarskrá að ganga bótalaust á eignarétt fólks?

Helgi Hjörvar, formaður efnahags- og viðskiptanefndar Alþingis sagði í sjónvarpsfréttum í gærkvöldi að „tjón“ bankanna gæti numið milljarðatugum! „TJÓN“? Túlkar þingmaðurinn það semsagt svo þegar þýfi er gert upptækt hjá innbrotsþjófi og skilað til réttra eigenda að innbrotsþjófurinn verði fyrir „tjóni“? Fréttamaður RÚV talaði um „kostnað“ bankanna vegna dómsins. Þarna er heldur betur búið að snúa hlutunum á haus.

Steingrímur J. og fleiri halda því fram að lögin, sem Hæstiréttur hefur nú afgreitt sem gróft stjórnarskrárbrot, hafi falið í sér réttarbót til skuldara og bætt þeirra hag. Þetta er vitanlega rakalaus þvættingur vegna þess að lögin beinlínis leyfðu bönkunum að stela peningum af fólki. Það kann að vera að mikill meirihluti þingsins hafi viljað ganga enn lengra í þjónkun við fjármálafyrirtækin á þessum tíma en það breytir ekki þeirri staðreynd að lögin brutu stjórnarskrárvarinn rétt fólks en bættu ekki hag þess. Nú hefur Árni Páll Árnason greint frá því, sem raunar var vitað, að kröfuhafar beittu hótunum gagnvart stjórnvöldum í aðdraganda lagasetningarinnar. Það stendur því staðfest að íslensk stjórnvöld brutu gegn stjórnarskrárvörðum rétti almennings í þjónkun við kröfuhafa. Geta stjórnvöld í einu landi lagst mikið lægra?

Aðeins þrír þingmenn á hinum háa Alþingi börðust gegn stjórnarskrárbroti ríkisstjórnar-meirihlutans. Það voru þingmenn Hreyfingarinnar, Margrét Tryggvadóttir, Birgitta Jónsdóttir og Þór Saari.

 

Margir meðsekir.

Dómur Hæstaréttar í gær staðfestir að íslenskir bankar stálu af viðskiptavinum sínum og skákuðu í skjóli stjórnarskrárbrota löggjafans. Bankarnir voru ekki einir að verki. Strax hálfum mánuði eftir að Hæstiréttur dæmdi gengisbundin lán ólögleg í júní 2010 sendu Seðlabankinn og Fjármálaeftirlitið „tilmæli“ til fjármálafyrirtækja um að nota seðlabankavexti í stað samningsvaxta á hin ólöglegu gengislán. Raunar virðast þetta fremur vera fyrirmæli til fjármálafyrirtækja en ekki tilmæli enda fóru öll fjármálafyrirtæki landsins eftir þessum „tilmælum“.

Ríkisstjórnin ræddi þessi mál sumarið 2010. Gylfi Magnússon, þáverandi viðskiptaráðherra, vildi að ríkisstjórnin setti bráðabirgðalög um að seðlabankavextir skyldu reiknaðir á öll gengisbundin lán allt aftur til lántökudags. Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon voru fylgjandi þessari tillögu og reyndu með harðfylgi að fá hana samþykkta. Það gekk ekki eftir vegna mikillar andstöðu annarra lykilráðherra.

Það kom svo í hlut Árna Páls Árnasonar, sem þá var tekinn við embætti efnahags- og viðskiptaráðherra, að flytja frumvarpið sem í desember varð að lögum nr. 151/2010 í með atkvæðum 27 þingmanna. Frumvarpið var flutt eftir að dómur Hæstaréttar féll í máli nr. 471/2010 um að nota ætti seðlabankavexti en ekki samningsvexti. Hæstiréttur fjallaði í þeim dómi ekki um það hvort þeir vextir skyldu vera afturvirkir enda snerist málið ekki um það.

Eftir forskrift Seðlabanka og FME.

Það er fyrst með dómi sínum í gær sem Hæstiréttur tekur af öll tvímæli um að vitanlega má ekki skerða kjör lántaka aftur í tímann. Fyrir utan að byggja dóm sinn á bjargföstum grunni stjórnarskrárinnar eru greinar í samningalögum, sem styðja við niðurstöðu réttarins í gær. Konungstilskipunin frá 9. febrúar 1798 kveður skýrt á um gildi fullnaðarkvittana fyrir greiðslu. Þá eru reglur ESB um neytendavernd, sem við Íslendingar erum aðilar að í gegnum EES samninginn, skýrar og styðja dóm Hæstaréttar.

Seðlabankastjóri og forstjóri FME beindu tilmælum til fjármálafyrirtækja um að þau skyldu brjóta stjórnarskrárvarinn rétt á viðskiptavinum sínum. Ríkisstjórnin beitti sér fyrir lagasetningu og Alþingi samþykkti lög sem brjóta stjórnarskrána. Þessir aðilar eru allir með herskara af lögfræðingum á sínum snærum og því verður að telja fullvíst að seðlabankastjóra, forstjóra FME, ráðherrum og alþingismönnum hafi verið fulljóst eða mátt vera ljóst að þeir voru að brjóta stjórnarskrá lýðveldisins Íslands. Við hljótum að gera þá kröfu að þetta fólk axli ábyrgð á brotum sínum og segi af sér.

Umboðsmaður Alþingis hlýtur jafnframt að íhuga stöðu sína alvarlega í ljósi þess að hann gerði engar athugasemdir við það þegar Seðlabankinn og FME hvöttu til stjórnarskrárbrota og heldur ekki þegar Alþingi samþykkti lög sem brjóta í bága við stjórnarskrá. Alþingi, sem brotið hefur stjórnarskrá landsins með jafn grófum hætti og það sem nú situr, á að leysa sjálft sig upp og boða til kosninga. Alþingi hefur engan trúverðugleika fyrr en þjóðin er búin að endurnýja umboð þess.

Það er kaldhæðnislegt að eitt helsta yfirlýsta markmið núverandi ríkisstjórnar er að færa þjóðinni nýja stjórnarskrá. Er eitthvað að þeirri gömlu? Væri ekki ráð að byrja á því að fara eftir gildandi stjórnarskrá áður en henni er úthúðað sem úreltri?

 

Nú er til nóg af peningum.

Það er athyglisvert að bankar virðast nú ekki telja það vandamál að skila þýfi upp á tugmilljarða. Fyrir nokkrum dögum fullyrtu þeir að þeir ættu ekki svo mikið sem eina krónu til að leiðrétta stökkbreyttar skuldir heimilanna og fengu brandarakalla úr Háskóla Íslands til að staðfesta það. Það er spurning hvort þeir ætla sér yfirleitt að skila þýfinu. Þegar gengislánin voru dæmd ólögleg hafði það lítil sem engin áhrif á efnahag bankanna, m.a. vegna áhrifa laga nr. 151/2010, sem leyfðu bönkunum að reikna sér seðlabankavexti á gengislánin. Vegna afturvirkninnar komu bankarnir í mörgum tilfellum með hagnað út úr þeim endurútreikningunum.

Við getum ekki treyst bönkunum til að endurreikna ólöglegu lánin út frá hinum nýja dómi Hæstaréttar. Það er álíka skynsamlegt og að leyfa innbrotsþjófi að velja hvaða hluta þýfis hann vill skila fórnarlambi sínu eða hvort hann vill skila einhverju yfirleitt. Það verður því að fá óháðan utanaðkomandi aðila til að sjá um endurútreikninginn. Bönkunum er ekki treystandi. Við getum heldur ekki treyst Seðlabankanum eða FME. Hagfræðistofnun Háskóla Íslands hefur sýnt sig að vera annað hvort vanhæf, gjörspillt eða hvort tveggja þannig að ekki getum við treyst henni. Líklega er best að fá virta erlenda endurskoðendur í þessa útreikninga. Það væri svo ekki úr vegi að setja tilsjónarmenn inn í alla banka og slitastjórnir til að fylgjast með því sem þar fer fram.

 

Verðtryggingin næst.

Nú er einnig gríðarlega mikilvægt að láta ekki deigan síga í baráttunni fyrir leiðréttingu á verðtryggðu lánunum og afnámi verðtryggingar. Dómur Hæstaréttar í gær var áfangasigur fyrir hrjáða skuldara þessa lands. Verðtryggðu lánin eru næst og þau verður að leiðrétta. Án efa mun verðtryggingarelítan reyna að etja saman annars vegar þeim sem fengu leiðréttingu með dóminum í gær og hins vegar þeim sem sitja uppi með stökkbreytt verðtryggð lán. Það má ekki verða.

Nú þarf að hreinsa til og losa kerfið við bubbana sem hikuðu ekki við að brjóta gegn eignarrétti íslenskrar alþýðu á sama tíma og þeir sungu hástöfum um að alls ekki mætti fara gegn eignarrétti fjármálafyrirtækja og kröfuhafa vegna þess að þá gætu þeir farið í mál og krafist skaðabóta.

 

Hinir seku beri ábyrgð.

Bankar hafa ólöglega gengið að eignum fólks og fyrirtækja í skjóli ólaganna, sem kölluð eru lög nr. 151/2010. Sumir hafa misst íbúðir sínar og aðrir bíla. Fyrirtæki hafa verið svipt vinnuvélum sínum og sett í gjaldþrot. Allt í skjóli stjórnarskrárbros. Fjöldi einstaklinga og fyrirtækja á háar skaðabótakröfur á banka og fjármögnunarfyrirtæki – langt fram yfir þær vaxtaendurgreiðslur sem leiða beint af dómi Hæstaréttar.

Þessir aðilar verða að sækja rétt sinn fyrir dómstólum. Einsýnt er að ekki verður aðeins bönkum og fjármálafyrirtækjum stefnt til greiðslu bóta heldur einnig íslenska ríkinu vegna þess að ránið var framið í skjóli laga nr. 151/2010. Það er eðlilegt að ráðherrum og þingmönnum, sem samþykktu lögin, sé líka stefnt. Þá hljóta þeir, sem orðið hafa fyrir tjóni, að stefna Seðlabankastjóra og forstjóra FME til greiðslu bóta vegna „tilmæla“ þeirra til fjármálafyrirtækja um að stjórnarskrárvarinn eignarréttur viðskiptavina skuli brotinn.

Við hljótum að vera búin að fá nóg af ógeðinu

sem situr eins og klessa um allt íslenska stjórn- og stofnanakerfið.

Við megum ekki gefa hrokanum, ósvífninni og lögleysunni grið.

Ekki nú! Aldrei meir!

 

---<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>---

 

 

______________________________________________________________________

   

Aristóteles fjallaði um: stjórnarskrá, fullveldi og stjórnarform

        

Stjórnarskráin

Áskorun til forseta  Íslands

Peningastefnan

Icesave-vextir

 

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

    

Aristóteles fjallaði um: stjórnarskrá, fullveldi og stjórnarform.

 

18. febrúar 2012.

  

Loftur Altice Þorsteinsson.

  

Af þeirri brengluðu umræðu um Stjórnarskrána sem er í gangi í landinu, gæti maður haldið að hugtök eins og stjórnarskrá og fullveldi hefðu verið fundin upp eftir síðustu aldamót. Svo er þó auðvitað ekki, því að þessi hugtök eru meira en 2000 ára gömul.

  

Til að sanna vantrúuðum að ég fer ekki með fleipur, birti ég hér fyrir neðan nokkrar málsgreinar úr riti Aristótelesar (384FX - 322FX), en hann þarf vonandi ekki að kynna fyrir neinum lesanda. Bókin nefnist Stjórnspekin, (Πολιτικ&#x3AC;), en á Enskri tungu nefnist hún Politics.

  

Stjórnarskrá (constitution) gerir grein fyrir stjórnarformi ríkis og einkum hver fer með fullveldisréttindi ríkisins og hvernig stjórnarathafnir skulu fara fram. Mikilvægt er að stjórnvalds-athafnir séu aðgreindar í höndum löggjafarvalds, framkvæmdavalds og dómsvalds.

  

Fullveldi (sovereign power) er óskiptanlegt og í höndum eins aðila. Fullveldishafinn getur verið einn einstaklingur, hópur manna, eða allir einstaklingar ríkis. Þetta skildi Aristótelis fullkomlega, en sama verður ekki sagt um marga sem tjá sig um málið á okkar dögum. Fullveldi hefur ekkert með að gera sjálfstæði ríkis gagnvart öðrum ríkjum. Það versta sem menn geta gert í umræðu um stjórnarform er að rugla saman þessum hugtökum.

  

Stjórnarformi (form of government) ríkja er hægt að skipa í 3 flokka:  konungsveldi, höfðingjaveldi eða lýðveldi, en auðvitað geta nöfn þessara flokka verið önnur en hér eru notuð og einnig geta útfærslur í hverju ríki verið mismunandi. Mikilvægasti munurinn innan hvers flokks er hversu fast fullveldishafinn heldur um fullveldisréttindin.

    

 

     

 

---<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>---

    

 

 

     

Kaflar úr Politics eftir Aristóteles - Bók III, þýðing eftir Benjamin Jowett.

    

 

     

CHAPTER 6. 

Having determined these questions, we have next to consider whether there is only one form of government or many, and if many, what they are, and how many, and what are the differences between them. A constitution is the arrangement of magistracies in a state, especially of the highest of all. The government is everywhere sovereign in the state, and the constitution is in fact the government. For example, in democracies the people are supreme, but in oligarchies, the few; and, therefore, we say that these two forms of government also are different: and so in other cases.

    

 

     

CHAPTER 7. 

Having determined these points, we have next to consider how many forms of government there are, and what they are; and in the first place what are the true forms, for when they are determined the perversions of them will at once be apparent. The words constitution and government have the same meaning, and the government, which is the supreme authority in states, must be in the hands of one, or of a few, or of the many.

  

The true forms of government, therefore, are those in which the one, or the few, or the many, govern with a view to the common interest; but governments which rule with a view to the private interest, whether of the one or of the few, or of the many, are perversions. For the members of a state, if they are truly citizens, ought to participate in its advantages.

    

Of forms of government in which one rules, we call that which regards the common interests, kingship or royalty (konungsveldi); that in which more than one, but not many, rule, aristocracy (höfðingjaveldi); and it is so called, either because the rulers are the best men, or because they have at heart the best interests of the state and of the citizens.

    

But when the citizens at large administer the state for the common interest, the government is called by the generic name- a constitution. And there is a reason for this use of language. One man or a few may excel in virtue; but as the number increases it becomes more difficult for them to attain perfection in every kind of virtue, though they may in military virtue, for this is found in the masses.

  

Hence in a constitutional government the fighting-men have the supreme power, and those who possess arms are the citizens. Of the above-mentioned forms, the perversions are as follows: of royalty, tyranny (konungsveldi); of aristocracy, oligarchy (höfðingjaveldi); of constitutional government, democracy (lýðveldi). For tyranny is a kind of monarchy which has in view the interest of the monarch only; oligarchy has in view the interest of the wealthy; democracy, of the needy: none of them the common good of all.

 

  

    Yfirlit yfir stjórnarform

 

Fullveldishafi:	einstaklingur	þjóðfélagshópur	almenningur
Íslendingar hafa búið við:	konungsveldi	höfðingjaveldi	lýðveldi
Aristoteles fannst góð stjórnarform:	monarchy	aristocracy	polity
Aristoteles fannst slæm stjórnarform:	tyranny	oligarchy	democracy

 

---<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>---

 

 

______________________________________________________________________

   

Leyniskýrsla Evrópusambandsins frá 09. desember 2010

        

Stjórnarskráin

Áskorun til forseta  Íslands

Peningastefnan

Icesave-vextir

 

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

    

Leyniskýrsla Evrópusambandsins frá 09. desember 2010.

 

17. febrúar 2012.

  

Loftur Altice Þorsteinsson.

  

Þeirri ranghugmynd hefur verið haldið að landsmönnum að ríkisstjórn Íslands sé hvati umsóknarinnar að Evrópusambandinu. Þessu er alls ekki svo farið, heldur er það Evrópusambandið sem sækir fast að innlima landið og kjölturakkar ESB hlýða einungis fyrirmælum frá Brussel. Skýrslur frá ESB sýna að þetta er staðreynd og verður hér getið árs-gamallar leyniskýrslu sem Samstöðu þjóðar hefur nýlega borist.

  

Skýrslan er dagsett 09. desember 2010 og var gerð að frumkvæði Maroš Šef&#x10D;ovi&#x10D;, sem er varaforseti Framkvæmdastjórnar ESB og Štefan Füle sem er stækkunarstjóri. Skýrslan ber heitið “Ísland sem umsóknarland” og það verður að teljast merkilegt að það eintak sem Samstaða hefur undir höndum er á Íslendsku. Staffan Nilsson er skrifaður fyrir skýrslunni sem formaður Efnahags- og félagsmálanefndar ESB (EESC).

  

Skýrslan hefst á tilvísun til leynifundar sem haldinn var á Hilton hótelinu í Reykjavík 08. September 2010. Til fundarins var boðið heldstu kjölturökkum ESB og ræðumenn voru fulltrúar samtaka eins og Samtaka atvinnulífsins (Róbert Trausti Árnason), Samtaka iðnaðarins (Bjarni Már Gylfason) og Alþýðusambandsins (Gylfi Arnbjörnsson), auk fulltrúa ríkisstjórnarinnar (Stefán Haukur Jóhannesson). Svo segir í skýrslunni:

 

Eins og kom fram á opnum fundi á Íslandi í september 2010 er sem stendur mjög á brattann að sækja hvað varðar stuðning almennings við umsókn Íslands um aðild að Evrópusambandinu. Þótt áfram sé deilt um aðildina sem slíka virðist stuðningur við aðildarviðræðurnar þó hafa aukist að undanförnu: 64% Íslendinga vilja heldur halda ESB-aðildarferlinu áfram en draga umsóknina til baka. Þetta er töluvert aukinn stuðningur við aðildarferlið frá fyrri skoðanakönnunum.

 

Litlu verður Vöggur feginn, því að jafnvel þótt margir séu svo heimskir að vilja skoða í ESB-skjóðuna, þá munu þeir sömu ekki verða tilbúnir að fórna sjálfstæðu ríki á Íslandi, né að afsala fullveldisréttindum komandi kynslóða í hendur valda-aðals Evrópu.

  

Þess má geta að fyrrnefndur Stefán Haukur Jóhannesson undirritaði að sögn Brussel-samninginn frá 14. nóvember 2008. Nú kemur í ljós að hann hlýtur að hafa undirritað með ósýnilegu bleki, því að Brussel-samningurinn er bara ómerkileg nóta, án undirskrifta og án auðkenna sem gætu veitt plagginu þjóðréttarlega merkingu. Össur Skarphéðinsson laug til um gerð Brussel-samningsins, sem Alþingi síðan notaði sem forsendu fyrir gerð Icesave-samninganna. Engan þarf að undra að hvorki Bretland né Holland vildu kannast við lygasamninginn frá Brussel.

       

Hér fylgja á eftir nokkrar málsgreinar úr þessari ótrúlegu leyniskýrslu:

  

Nefndin telur að tími sé kominn til að samtök (hagsmunasamtök á Íslandi) sem eru hlynnt ESB-aðild taki aukinn þátt í opinberri umræðu til að sýna fram á kosti ESB-aðildar fyrir Ísland sem og fyrir ESB. Nefndin gæti átt frumkvæði að því að skipuleggja viðburði þar sem sjónum væri einkum beint að hlutverki ýmissa hagsmunasamtaka.

  

Auk aðila vinnumarkaðarins vill nefndin undirstrika þörfina fyrir víðtækari borgaralega þátttöku ýmissa hagsmunahópa. Tryggja þarf „borgaralega umræðu“ auk hinna hefðbundnari skoðanaskipta milli aðila vinnumarkaðarins meðan á aðildarferlinu stendur.

 

Neikvætt viðhorf almennings á Íslandi til ESB-aðildar stafar að hluta af hinni óleystu Icesave-deilu. Því skiptir jafnvel meira máli að virkja samfélagið til uppbyggjandi umræðu um spurninguna um ESB-aðild. Nefndin leggur áherslu á að Icesave-málið verði leyst utan við aðildarviðræðurnar og að ekki megi gera það að hindrun fyrir aðildarferli Íslands.

   

Þrátt fyrir hin nánu tengsl Íslands við ESB hefur Ísland til skamms tíma kosið að standa utan sambandsins. Almennt má rekja þessa afstöðu til ýmissa þátta, einkum viljans til halda yfirráðum yfir sjávarauðlindum. Sameiginleg landbúnaðarstefna ESB er jafnframt óvinsæl meðal íslenskra bænda, sem óttast samkeppni við ódýrari afurðir frá meginlandinu. Þjóðernislegur málflutningur er ríkjandi meðal ákveðinna þjóðfélagshópa á Íslandi og sumir stefnumótandi aðilar hafa almennt ekki viljað tala fyrir nokkru því sem líta mætti á sem ógnun við fullveldi landsins.

 

Aðild Íslands yrði bæði ESB og Íslandi í hag. Fyrir ESB myndi hún stuðla að aukinni landfræðilegri heildstæðni og veita ESB fótfestu á norðurskauts-svæðinu og möguleika á þátttöku í Norðurskautsráðinu.

        

Vegna efnahagshrunsins hafa skuldir ríkisins margfaldast. Stór hluti þessara skulda er vegna Icesave-skuldbindinga. Samkvæmt tilskipuninni um innlánatryggingakerfi (94/19/EB) ber Íslandi að endurgreiða innstæðu-eigendum allt að 20.000 evrur á hvern reikning. Ísland hefur samþykkt að uppfylla þessar skuldbindingar. Hins vegar hefur enn ekki náðst samkomulag um þann þátt Icesave-deilunnar sem snýr að því með hvaða skilmálum Ísland á að endurgreiða breskum og hollenskum stjórnvöldum það fé sem þau hafa greitt innstæðueigendum í sínum löndum.

  

Fundurinn með hagsmunaaðilum á Íslandi (08. September 2010) benti til þess að samfélagið sé klofið í afstöðu sinni til aðildar að ESB. Einkum eru það samtök útvegsmanna og bænda sem eru mótfallin ESB-aðild á meðan samtök eins og Alþýðusamband Íslands og Samtök iðnaðarins eru hlynnt aðild. Einnig eru mörg íslensk samtök hlutlaus í afstöðu sinni. Þótt lýðræðið standi afar sterkum fótum á Íslandi er forysta hinna víðtækari borgaralegu samtaka tiltölulega veik, sem gerir það að verkum að minna jafnvægis gætir í málflutningi innan hins borgaralega samfélags.

 

Aðilar vinnumarkaðarins á Íslandi hafa almennt verið nokkuð jákvæðir í garð Evrópusamruna, þótt skoðanir séu skiptar. ASÍ hafði upphaflega efasemdir um aðild Íslands að EES en breytti afstöðu sinni árið 2000 eftir að hafa komist að þeirri niðurstöðu að EES hefði ýmsa kosti í för með sér fyrir íslenskan verkalýð. ASÍ er nú hlynnt ESB-aðildarviðræðum og upptöku evru þar sem samtökin telja hagsmunum íslensks vinnuafls og almennum stöðugleika hagkerfisins best borgið með fullum samruna við ESB.

  

  

Þessi stutta útskrift úr langri skýrslu, sýnir kaldrifjaða áætlun ESB um að innlima Ísland. Öllum ráðun er beitt til að koma böndum á þá þjóð sem landið byggir. Leitað er liðsinnis allra kjölturakka í landinu, ekki bara þeirra sem er að finna í Samfylkingunni heldur einnig í hagsmunafélögum. Einnig má benda á einstengingslega afstöðu ESB varðandi forsendulausar Icesave-kröfurnar. Geta þeir talist Íslendingar sem beygja sig undir svona kröfur ? Teljast það ekki landráð að stefna af ráðnum hug, að Ísland tapi Icesave-málinu fyrir EFTA-dómstólnum ?

 

 

---<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>--- 

 

______________________________________________________________________

   

 

Correspondence with the Commission of the European Union

        

Stjórnarskráin

Áskorun til forseta  Íslands

Peningastefnan

Icesave-vextir

 

 

    

EUROPEAN COMMISSION
Directorate General Internal Market and Services

FINANCIAL INSTITUTIONS
Financial Stability
Head ofUnit

 

Brussels, 10.02.2012
MARKT H4/SS/ms Ares (2012)s-163283
 

Mr. Loftur Altice Þorsteinsson
Mr. Pétur Valdimarsson
Laugarásvegur 4
104 Reykjavík
Iceland

E-mail: [e-mail]

 
  Subject: Complaint Nr. CHAP(2011) 2011 related to alleged breaches of
               the EEA Agreement by the United Kingdom and the Netherlands.
 

Dear Sirs,

  

Thank you for your letter of 20 December 2011.

  

In this letter you come back with the same issues that have already been dealt with in previous correspondence with this service.

  

As indicated to you in our letters of 27.07.2011 and 24.11.2011, the factual and legal circumstances described by you do not show any infringement of EU law by the British or Dutch authorities that would justify a Commission&#39;s action pursuant to Article 258 of the TFEU.

  

I therefore confirm that your complaint Nr. CHAP(2011)2011 has been closed.

  

 

Yours faithfully,
 

Nathalie de Basaldúa

 

Contact: Silvia Scatizzi, Telephone: [phone], [e-mail]

______________________________________________________________________

   

 

 

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Commission of the European Union
Attention: Silvia Scatizzi
Rue de la Loi 200
B-1049 Brussels
BELGIUM                                        

Your: MARKT H4/SS/ms Ares(2011)s- 1367350
  
                                                                                    Reykjavík, 20. December 2011 

Third letter of complaint to the Commission of the European Union, concerning breaches of the EEA Agreement by the United Kingdom and the Netherlands. Complaint No. CHAP(2011) 2011.

  

Dear Ms. Nathalie de Basaldúa.

  

We wish to thank for the letter from the EU Commission dated 24^th November 2011. Having carefully examined your arguments on behalf of the United Kingdom and the Netherlands, we wish to submit following additional remarks regarding our complaint.

  

1.    We understand the political motivation behind your arguments, leading to refusal to acknowledge that the accused states breached Iceland’s sovereignty, infringed the EEA Agreement, violated international human rights, broke an EU agreement with Iceland and waged an economic warfare against a NATO founding member.

   

The Brussels Agreement from 14 November 2008.

  

2.    The Brussels Agreement between Iceland and the European Union is a legally valid document, done on a ministerial level. You are right that the Agreement is of a high level “political nature” which just makes its content more important and completely undisputable. The document is an International Agreement done in accordance with Public International Law.

  

3.    The Commission has not produced any evidence which should hinder the European Court of Justice to acknowledge the factual importance of the Brussels Agreement. The Agreement proves that all parties involved accepted that Iceland’s “unprecedented difficult situation” called for unprecedented assistance by the European Union, as well as the United Kingdom and the Netherlands.

  

4.    Because of the “unprecedented difficult situation”  of Iceland the European Union promised to “continue to be involved and consulted”. Furthermore, the European Union as well as the United Kingdom and the Netherlands promised to provide necessary help “concerning financial assistance for Iceland, including the IMF.”  The exact wording of the Agreement is as follows:

  

The acceptance by all parties of this legal situation will allow for the expeditious finalization of negotiations underway concerning financial assistance for Iceland, including the IMF. These negotiations shall be conducted in a coordinated and consistent way, and shall take into account the “unprecedented difficult situation” of Iceland and therefore the necessity of finding arrangements that allow Iceland to restore its financial system and its economy. The EU and the EEA Institutions will continue to be involved and consulted on this process.

  

5.    Further prove can be given, that the Brussels Agreement was of a high level political nature as well as constituting a legal document under Public International Law. We wish to advice, that on 05 December 2008 the Alþingi (Legislative Assembly of Iceland) passed a resolution based on the Brussels Agreement, stating Alþingi’s legal position towards the Icesave claims of the United Kingdom and the Netherlands. Furthermore, the financial arrangements made by Iceland at the end of the year 2008 with the International Monetary Fund were based on the Brussels Agreement. The fact that these important and high profile actions rest on the Brussels Agreement make it abundantly clear that the Agreement was far from being “purely of a political nature” , as your statement says.

   

6.    It can be firmly stated that the “general principles” of the European Court of Justice do not apply to the “unprecedented difficult situation” of Iceland. There exists no doubt that the Brussels Agreement proves that our cases against the United Kingdom and the Netherlands are worthy of deliberations by the European Court. One way or the other, our cases will be dealt with by the court.

  

Discretion of the European Court of Justice.

  

7.    We appreciate that you confirm our understanding, that the Icelandic state can on its own undertake action against the guilty states of the United Kingdom and the Netherlands, under Article 259 of the Treaty on the Functioning of the European Union (TFEU). This will undoubtedly be done, once the country is out of the current “unprecedented difficult situation”. In the meantime, we as individuals insist on freely exercising our human rights of having our three cases tried before the European Court of Justice and for that purpose refer to Article 258 of TFEU.

  

8.    The European Court of Justice has repeatedly expressed: “In accordance with its case-law, the Court may of its own motion examine whether the conditions laid down in Article 226 (169) EC for bringing an action for failure to fulfil obligations are satisfied.” Examples:

  

Case C-52/08 Commission v the Portugal [2011], paragraph 40: 

In accordance with its case-law, the Court may of its own motion examine whether the conditions laid down in Article 226 EC for bringing an action for failure to fulfil obligations are satisfied.

Case C-195/04  Commission v Republic of Finland [2007], paragraph 21:

However, the Court may of its own motion examine whether the conditions laid down in Article 226 EC for bringing an action for failure to fulfil obligations are satisfied.

Case C-98/04 Commission v United Kingdom [2006], paragraph 16:

It is appropriate at the outset to note that the Court may of its own motion examine the question whether the conditions laid down in Article 226 EC for the bringing of an action for failure to fulfil obligations are satisfied.

Case C-525/03 Commission v Italian Republic [2005], paragraph 8:

It is appropriate at the outset to emphasise that the Court may of its own motion examine the question whether the conditions laid down in Article 226 EC for the bringing of an action for failure to fulfil obligations are satisfied.

Case C-417/02 Commission v Greece [2004], paragraph 16:

In accordance with its case-law, the Court may of its own motion examine the question whether the conditions laid down in Article 226 EC for the bringing of an action for failure to fulfil obligations are satisfied.

Case C-439/99 Commission v Italy [2002], paragraph 8:

It should be noted at the outset that the Court may consider of its own motion whether the conditions laid down in Article 226 EC for an action for failure to fulfil obligations to be brought are satisfied.

Case C-362/90 Commission v Italy [1992], paragraph 8: 

As a preliminary point, it should be noted that the fact that the Italian Government formally pleaded the inadmissibility of the action only in its rejoinder cannot prevent the Court from examining this issue. The arguments relied upon in that respect by the Italian Government had already been submitted in its defence, in which it had formally contended that the action be dismissed. The Commission therefore had the opportunity to answer those arguments in its reply. Furthermore, and in any event, the Court may of its own motion examine the question whether the conditions laid down in Article 169 of the Treaty for the bringing of an action for failure to fulfil an obligation are satisfied. 

   

 9. (a) Liability claims against the United Kingdom and the Netherlands will arise from the breaches of these states against Iceland.                                                                 The enormous damage done to Iceland by the United Kingdom and the Netherlands is in the order of IKR.10.000.000.000.000. This equals about EUR.200.000 per person living in Iceland. One of the consequences of the crimes done by the United Kingdom and the Netherlands is massive emigration from Iceland. Since 2008, yearly emigration from Iceland equals all births in the country. This would equal 10.000.000 people emigrating from the European Union over a three years period.

                 

10. (b) The affected European Community rules involved in our cases are very important.                                                                                                                             The accused states breached Iceland’s sovereignty, infringed the EEA Agreement, violated international human rights, broke an EU agreement with Iceland (Brussels Agreement) and waged an economic warfare against a NATO founding member. If this list of crimes is not enough for deliberations by the European Court of Justice, the Court should be abolished immediately.

  

11.(c) A ruling by the European Court of Justice, against the United Kingdom and the Netherlands, will serve as a preventive measure of repeated occurrence.                                                                                                                               These states will continue their colonial behaviour unless they receive the punishment which they deserve for their grave infringements of human rights. These states have for hundreds of years used force against Iceland, not to mention all other peoples which they have harassed. If these powers are not stopped they will be encouraged by the leniency.

  

Concluding remarks.

  

12.In view of the proofs that we have provided, it should not be too difficult for the Commission to do a genuine investigation of our cases against the United Kingdom and the Netherlands. We refer to our previous letters, whose content does not need to be repeated. We remind that if the Commission is not convinced of the atrocities committed by the United Kingdom and the Netherlands, it should consult with the official sources in Iceland, mentioned previously.

   

13. Summing up our arguments, we accuse the United Kingdom and the Netherlands of:   

• having breached Iceland’s sovereignty,
• infringed the EEA Agreement,
• violated international human rights,
• broken an EU agreement with Iceland and
• waged an economic warfare against Iceland - a NATO founding member.

Refusing to acknowledge these facts will only add to the widespread disillusion amongst the people of Europe about the future of the European Union.                        
 

  

 

Citizens of Iceland.

 Sincerely.

 

Loftur Altice Þorsteinsson                      Pétur Valdimarsson
 Laugarásvegur 4                                    Lækjarhvammur 20  
104 Reykjavík                                         220 Hafnarfjörður    
       Iceland                                                    Iceland                            

   

 _____________________________________________________________________
    Skrásett heimilisfang: Laugarásvegur 4, 104 Reykjavík   -   Netföng: [e-mail] / [e-mail]
______________________________________________________________________

   

 

 

 

    

EUROPEAN COMMISSION
Directorate General Internal Market and Services

FINANCIAL INSTITUTIONS
Financial Stability
Head ofUnit



 

  

Brussels, 24/11/2011
MARKT H4/SS/ms Ares (2011)s - 1367350

 

Mr. Loftur Altice Þorsteinsson
Mr. Petur Valdimarsson
Laugarásvegur 4
104 REYKJAVIK
Iceland
E-mail: [e-mail]

 
Subject: Complaint Nr. CHAP(2011) 2011 related to alleged breaches of
               the EEA Agreement by the United Kingdom and the Netherlands.

 

  

Dear Sirs,

  

I refer to your complaint Nr. CHAP(2011)2011 concerning alleged breaches of the EEA Agreement by the United Kingdom and the Netherlands.

  

We have carefully examined the additional information provided in your second letter of 25 September 2011. However, our conclusion regarding the requested opening of an infringement procedure remains unchanged. In the Commission&#39;s view the information you provided does not show any infringement of EU law and does not justify the commencement of a procedure in European Court of Justice ("ECJ").

  

In the first place, we would like to stress that the Court of Justice has clarified that the action under Article 265 of the Treaty on the Functioning of the European Union cannot be exercised by individuals against the failure of the Commission to initiate infringement proceedings in accordance with Article 258 of the Treaty (1). In addition, according to Article 258 of the Treaty and the jurisprudence of the EJC (2) the question of whether to bring an action against a Member state is in the "entire discretion" of the Commission. In light of such broad discretion, be advised that the ECJ has consistently refused (3) actions against the Commission for declining to commence an infringement procedure on the basis of a private complaint (Article 265 TFEU).   

  

Our analysis of your additional information based on the relevant EEA and EU law provisions, is the following.

   

a)    General.

  

In relation to the Agreement of the 14 November 2008 that you mention, we would like to point out that this agreement is purely of a political nature and has no legal effect. Therefore, the Commission cannot take it into account in the analysis of your complaint.

  

We underline once more that the ECJ has clarified that the existence of an infringement must be determined by reference to the situation prevailing in the Member State at the end of the period laid down in the reasoned opinion. (4) It is therefore outside the Commission&#39;s remit to verify a situation that no longer exists.

  

We acknowledge the jurisprudential development of exceptions to this "general principle" that you address in your letter. We would point out however that there is no proof that any of the exceptions would apply in this case. In particular, there is no evidence that either the Freezing Order of 2008 revoked by the British authorities in June 2009 or the rulings of the Amsterdam District Court of 13 October 2008 continue to produce effects and that any liability claims against these Member States can arise from the alleged breaches. Specifically, we are not aware that the Icelandic authorities governing the Landsbanki Islands winding-up proceedings encounter any difficulty in exercising their rights under the Winding Up Directive 2001/24/EC with respect to the bank branches in London and Amsterdam. On the contrary, we have recently noticed an announcement from Landsbanki Islands stating that the recovery process and the sale of the estate assets are successfully proceeding (5).

   

b)    Landsbanki Freezing Order.

  

As indicated in our letter of 27 July 2011, the Landsbanki Freezing Order 2008 of the UK Treasury was revoked by Statutory Instrument 2009 N. 1392 of 10th June 2009 and any potential incompatibility of its provisions with EEA or EU law has thus been eliminated. With regards to this point, your argumentation in the additional letter is based exclusively on the premise that the UK has wrongfully used the term "terrorism" and its derivatives in applying it to Iceland and Landsbanki. We stress that this in itself, even if assumed to be true, does not lead to violation of the Directive 2001/24/EC or any other EEA or EU law. Consequently, the Commission cannot conduct any legal proceedings against the UK authorities in relation to this Order.

   

c)    Dutch Court rulings.

  

As explained in our previous letter, it is the Commission&#39;s conclusion that the rulings of Dutch Courts and the information provided by you do not indicate a violation of the principle of equivalence or principle of effectiveness that would require the matter to be brought before the ECJ. Your second letter does not provide any additional relevant information that would require further elaboration of our previous conclusions. We therefore confirm that the action by the Dutch authorities does not indicate any infringement of EU law and can therefore not lead to opening of an infringement procedure.

   

d)    FSA Supervisory Notices.

  

With regards to the FSA Supervisory notices of October 3rd, 6th and 10th, we agree that the first two notices were rescinded by the Notice of Rescission of 20 July 2010. For the reasons elaborated above we conclude that any potential incompatibility of these notices with EU law has been eliminated and cannot lead to opening an infringement procedure.

     

We fully agree that the Notice of Rescission has expressly left in effect the requirements of the third Supervisory Notice dated 10 October 2008. However, the content of this Notice requires Landsbanki to take certain precautionary measures in consequence of their breach of liquidity requirements. Specifically, these requirements are to "preserve all information and documents", "deal in an open and cooperative way with the [Financial Services Compensation] Scheme" and to "take reasonable steps to ensure that its agents /.../ preserve such information". In our view, these obligations are in no way contrary to the provisions of the Directive 2001/24/EC which relate to the reorganisation process and measures and the opening and winding-up proceedings. On the contrary, these requirements imposed by host Member State (UK) guarantee that potential future decisions of the home Member State (Iceland) will be recognized and given effect in the host Member State as requested by Directive 2001/24/EC (Article 9).

  

There is no assertion or evidence that these requirements prevent Landsbanki from accessing its assets in the United Kingdom. Furthermore, since the United Kingdom had decided to compensate British depositors of Landsbanki through its own deposit guarantee scheme, it is only natural that it needed to take reasonable measures to ascertain the amount of these deposits which it did in part through the third Supervisory Notice. In our view, such proceeding has not violated any provision of the Directive. Moreover, the Commission has found no other EEA or EU law potentially being infringed by the mentioned notice.

  

In view of the above, we confirm that the examination of your complaint does not show any infringement of EU law by the British or Dutch authorities and will therefore not lead to opening infringement proceedings. Should you have further elements that might show the existence of an infringement, we would ask you to provide us with these elements within four weeks of the receipt of this letter. In the absence of such elements, your complaint will be closed within this deadline.

 

Yours faithfully, 

Nathalie de Basaldúa
 

(1) See case C-72/90 Order of the Court of 23 May 1990, Asia Motor France v Commission of the European Communities and case C- 247/90, Order of the Court of 7 November 1990. Maria-Theresia Emrich v Commission of the European Communities.

(2) Case 7/68 Commission v. Italy [1968] ECR423.

  

(3) E.g. case 247/87 Star Fruit Co. v. Commission [1987] ECR 291-302.

  

(4) See, inter alia judgements of 27 October 2005, Commission v. Italy, C-525/03, ECR1-9405, point 14, and of 6 December 2007, Commission/Germany, C-456/05, ECR 1-10517, point 15).

  

(5) News announcement from Landsbanki Islands hf. - Creditors meeting 17.11.2011.

             

  
 
Contact: Silvia Scatizzi, Telephone: [phone], [e-mail]

______________________________________________________________________

 

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Commission of the European Union
Attention: Silvia Scatizzi
Rue de la Loi 200
B-1049 Brussels
BELGIUM                                                             Your: MARKT H4/SS/cr Ares (2011) 
 



                                                                                  Reykjavík, 25. September 2011  
 

Complaint No. CHAP(2011) 2011 to the Commission of the European Union.
 
In reference to the letter from the EU Commission dated 27^th July 2011, we wish to submit additional remarks regarding our complaint No. CHAP(2011) dated 25^th June 2011.
 
 
General remarks.

1.  The fierce economic attack by Britain and the Netherlands, starting in October 2008 and continuing for almost two years, is without any precedent. This fact was confirmed by the European Union during the French Presidency of the EU 1 July – 31 December 2008. An agreement to this effect was reached on 14^th November 2008 with Britain and the Netherlands, under leadership of the French finance minister Christine Lagarde. According to the agreement these states should »take into account the unprecedented difficult situation of Iceland and therefore the necessity of finding arrangements that allow Iceland to restore its financial system and its economy«.

  

2.  The EU Commission does not have authority to make judgement in the name of the European Court of Justice. Only the Court itself can decide if there can be found any settled cases which resemble the unprecedented situation of Iceland. This fact makes it necessary that the Court processes our complaint. The European Court of Justice has repeatedly expressed its dismay with untimely case rejections of the Commission.

  

3.  Article 232 of the EU Treaty states: »Any natural or legal person may, under the conditions laid down in the preceding paragraphs, complain to the Court of Justice that an institution of the Community has failed to address to that person any act other than a recommendation or an opinion.« Accordingly, if the Commission fails to address our complaint, we will take our cases direct to the European Court of Justice.

4. In its letter of 27.07.2011, the Commission states the finding that our »complaint does not show any infringement of EU law by the British or Dutch authorities and will therefore not lead to opening infringement proceedings«. This surprising conclusion seems to be partly based on a General Principle of the European Court of Justice. This General Principle can be stated thus: »the existence of an infringement must be determined by reference to the situation prevailing in the Member State at the end of the period laid down in the reasoned opinion«.

  

5.  The Commission fails to mention that on several occasions the European Court of Justice has expressed Exceptions from the General Principle. These Exceptions specify that an infringement case is admissible and indeed desirable, independent of the situation prevailing in the Member State at the end of the period laid down in the reasoned opinion, provided that one out of three conditions is fulfilled:

  

a)   The affected Community rules can be considered very important.
b)   Liability claims against the Member State can arise from the breach.
c)   The ECJ ruling can serve as a preventive measure of repeated occurrence.

   

6.  In the three cases where Britain and the Netherland infringed the jurisdiction of Iceland and breached the EEA agreement these conditions were clearly met. Not only was one of the conditions met but all three of them. Therefore it is in the interest of the future of European Union that the European Court of Justice finds our cases admissible and reaches a factual verdict. The Commission should not shy away from preparing the cases and bringing them to ruling of the Court.

 

  

Cross-border banking within the European Economic Area.  

  

7.  In cross-border banking within the European Economic Area, reorganisation and winding up of branches of credit institutions is under the jurisdiction of the home Member State. This is firmly established in Directive 2001/24/EC. Accordingly, reorganisation and winding up of Landsbanki branches in Britain and the Netherlands belonged to the jurisdiction of Iceland and not the host Member State jurisdiction. Directive 2001/24/EC states:

Article 3. Adoption of reorganisation measures - applicable law.
 
1. The administrative or judicial authorities of the home Member State shall alone be empowered to decide on the implementation of one or more reorganisation measures in a credit institution, including branches established in other Member States.
 
2. The reorganisation measures shall be applied in accordance with the laws, regulations and procedures applicable in the home Member State, unless otherwise provided in this Directive.
 

Article 9. Opening of winding-up proceedings - Information to be communicated to other competent authorities.
 
1. The administrative or judicial authorities of the home Member State which are responsible for winding up shall alone be empowered to decide on the opening of winding-up proceedings concerning a credit institution, including branches established in other Member States.
 
A decision to open winding-up proceedings taken by the administrative or judicial authority of the home Member State shall be recognised, without further formality, within the territory of all other Member States and shall be effective there when the decision is effective in the Member State in which the proceedings are opened.
 
Article 10. Law applicable.
 
1.  A credit institution shall be wound up in accordance with the laws, regulations and procedures applicable in its home Member State insofar as this Directive does not provide otherwise.  

  

8.  An infringement of EU law by authorities of Britain and the Netherlands is therefore obvious, since the jurisdiction of Iceland was breached by these states. We present three separate cases where the jurisdiction of Iceland was breached and consequently an infringement was done against EU law.

  

  

The FSA Supervisory Notices of October 2008. 

  

9. On October 3^rd, 6^th and 10^th of the year 2008, the Financial Supervisory Authority (FSA) in Britain issued Supervisory Notices (SN) which effectively put the London branch of Landsbanki into default administration. These Supervisory Notices infringed the jurisdiction of Iceland and were thus illegitimate. They thereby constituted a breach of existing rules of the treaty governing the European Economic Area.

  

10. On 20^th July 2010 the FSA rescinded the Supervisory Notices from October 3^rd and 6^th but that of 10^th October is still in force at this date. Therefore, the General Principle »the existence of an infringement must be determined by reference to the situation prevailing in the Member State at the end of the period laid down in the reasoned opinion« does certainly not apply in this case. The breach by Britain of the jurisdiction of Iceland is still in existence and has not been amended.

  

  

The HM Treasury freezing orders of October 2008 against Iceland.

 

11. On October 8^th and 20^th of the year 2008, HM Treasury of Britain infringed the jurisdiction of Iceland, by issuing Orders called The Landsbanki Freezing Orders (S.I.2008/2668 and S.I.2008/2766) The freezing orders were directed towards:
 
(a) Landsbanki Íslands,
(b) Landsbanki Receivership Committee,
(c) Central Bank of Iceland,
(d) Icelandic Financial Services Authority,
(e) Government of Iceland.  
 
The freezing orders were of such enormity that they were directed against the whole Icelandic state and thus the entire Icelandic people. 

  

12. The Freezing orders were based on the Anti-terrorism, Crime and Security Act 2001, which is a law established in wake of the terror attacks on 11^th September 2001 (9/11 attacks) against the United States of America. This law is explicitly intended to combat crimes of major proportions against the United Kingdom and specifically to meet the threat of terrorism. A dispute of commercial nature with a single bank does certainly not constitute a threat to be fought off by the use of anti-terrorism legislature. The Freezing Orders were in force until 15^th June 2009, or in more than 8 months. 

  

13.The United Nations General Assembly has since 1994 used following political description of terrorism: 
 
»Criminal acts intended or calculated to provoke a state of terror in the general public, a group of persons or particular persons for political purposes are in any circumstance unjustifiable, whatever the considerations of a political, philosophical, ideological, racial, ethnic, religious or any other nature that may be invoked to justify them.«
 
This description of terrorism hardly fits any of the institutions hit by the wrath of HM Treasury.

  

14. Reference is made to the European Council’s Framework Decision of 13^th June 2002 on combating terrorism (3), which defines terrorism as described in following points:
 
(a) attacks upon a person&#39;s life which may cause death;
(b) attacks upon the physical integrity of a person;
(c) kidnapping or hostage taking;
(d) causing extensive destruction to a Government or public facility, a transport system, an infrastructure facility, including an information system, a fixed platform located on the continental shelf, a public place or private property likely to endanger human life or result in major economic loss;
(e) seizure of aircraft, ships or other means of public or goods transport;
(f) manufacture, possession, acquisition, transport, supply or use of weapons, explosives or of nuclear, biological or chemical weapons, as well as research into, and development of, biological and chemical weapons;
(g) release of dangerous substances, or causing fires, floods or explosions the effect of which is to endanger human life;
(h) interfering with or disrupting the supply of water, power or any other fundamental natural resource the effect of which is to endanger human life;
(i) threatening to commit any of the acts listed in (a) to (h). 

 

15. One must stretch the imagination very far in order to reconcile the HM Treasury’s view of terrorism with any accepted definitions. Indeed, we maintain that Britain’s decision to brand the Icelandic institutions as seats of terrorism is pure fabrication. It is clearly a violation of internationally accepted human rights and comes nowhere close to internationally accepted definitions of terrorism. The application of Anti-terrorism law by one state of the European Economic Area against another state of EEA, can not be ignored but must be thoroughly investigated by the European Court of Justice.

    

  

Netherlands’ infringement of the jurisdiction of Iceland. 

  

16. On 13^th October 2008 the Amsterdam District Court (Rechtbank Amsterdam) declared emergency regulations applicable to the Dutch branch of Landsbanki. This was done at the request of the Dutch Central Bank (De Nederlandsche Bank) and the ruling was based on Dutch law. The court appointed administrators to handle the affairs of the branch, including all assets and dealings with customers. These rulings infringed the jurisdiction of Iceland and were thus a breach of Directive 2001/24/EC. 

  

17. The illegal administrative proceedings of the Amsterdam Court continued for 18 months, or from October 13^th 2008 until 13^th March 2010 when the Amsterdam District Court finally decided to lift the emergency application. It took the court this long to discover that the banking license of Landsbanki had not been revoked and that the basis for its ruling was non-existent. It is still to be determined if the ruling was caused by incompetence or deliberate infringement of the jurisdiction of Iceland.

     

  

Concluding remarks.  

  

18. We have shown that Britain and the Netherlands infringed the jurisdiction of Iceland and thus dishonoured Directive 2001/24/EC. These states breached the EEA principles of “free movement of capital” and “the freedom to provide services”. The breach by Britain of the jurisdiction of Iceland is still in existence and has not been amended. 

  

19. We furthermore maintain that the Netherlands took part with Britain in a conspiracy to deny Iceland access to international financial markets. It is documented that these states have used their access to the International Monetary Fund and the European Investment Bank to illegally deny Iceland financial loans and economic advice. These actions are additional breaches of the EEA principles.

  

20. We have pointed out that the European Court of Justice is not only concerned with implementation of EU regulations, but is also occupied with basic principles which manifest themselves in following three situations: 
 
&#xF0B7;  The affected Community rules can be considered very important.
&#xF0B7;  Liability claims against the Member State can arise from the breach.
&#xF0B7;  The ECJ ruling can serve as a preventive measure of repeated occurrence. 

  

21. The use by Britain of a law called the Anti-terrorism, Crime and Security Act 2001, against interests of all citizens of Iceland must be investigated by a competent court of law. The European Court of Justice will surely appreciate the opportunity to rule on the legality of such a grievous act by a member state of the European Union. 

  

22. This letter is an addition to our earlier complaint to the Commission, dated 25 June 2011. As stated in our previous letter, we offer our full cooperation with the Commission in order to bring this matter to a satisfactory conclusion. We stress the importance of our complaint to all the citizens of Europe. 

                                    Citizens of Iceland.
 
                                         Sincerely.  

  

       Loftur Altice Þorsteinsson                      Pétur Valdimarsson
       Laugarásvegur 4                                    Lækjarhvammur 20
       104 Reykjavík                                        220 Hafnarfjörður
       Iceland                                                   Iceland

 _____________________________________________________________________
    Skrásett heimilisfang: Laugarásvegur 4, 104 Reykjavík   -   Netföng: [e-mail] / [e-mail]

 

 

              

 

    

EUROPEAN COMMISSION
Directorate General Internal Market and Services

FINANCIAL INSTITUTIONS
Financial Stability
Head ofUnit



 

 

Brussels, 27/07/2011
MARKT H4/SS/cr Ares (2011)

 

Mr. Loftur Altice Þorsteinsson
Mr. Petur Valdimarsson
Laugarásvegur 4
104 REYKJAVIK
Iceland
E-mail: [e-mail]

 
Subject: Complaint Nr. CHAP(2011) 2011 related to alleged breaches of
               the EEA Agreement by the United Kingdom and the Netherlands.
 

Dear Sirs,
 
I refer to your complaint Nr. CHAP(2011)2011 concerning alleged breaches of the EEA Agreement by the United Kingdom and the Netherlands.
 
We have carefully examined the information provided in your letter of 25 June 2011. Our analysis of your complaint based on the relevant EEA and EU law provisions, is the following.
 
The Landsbanki Freezing Order 2008 of the UK Treasury was revoked by Statutory Instrument 2009 N. 1392 of 10th June 2009. Since the contested order has been repealed, any potential incompatibility of its provisions with EEA or EU law has been eliminated. As a consequence, the Commission cannot conduct any legal proceedings against the UK authorities in relation to this Order.
 
It&#39;s important to recall that according to settled case- law of the Court of Justice, the Commission, in exercising its powers of monitoring compliance with EU law, has the function, in the general interest of the Union, of ensuring that the Member States give effect to the Treaty and the provisions adopted by the institutions and of obtaining a declaration, of any failure to fulfil the obligations deriving therefrom with a view to bringing it to an end. The Court has thus clarified that the existence of an infringement must be determined by reference to the situation prevailing in the Member State at the end of the period laid down in the reasoned opinion (see, inter alia judgements of 27 October 2005, Commission/Italy, C-525/03, ECR 1-9405, point 14, and of 6 December 2007, Commission/Germany, C-456/05, ECR 1-10517, point 15). It is therefore outside the Commission&#39;s remit to verify a situation that does no longer exist.
 
As regards the ruling of the Amsterdam District Court referred by you, we would point out that according to settled-case law, it is for the domestic legal system of each Member State to designate the courts and tribunals having jurisdiction and to lay down the detailed procedural rules governing actions for safeguarding rights which individuals derive from EU law, provided, first, that such rules are not less favourable than those governing similar domestic actions (principle of equivalence) and, secondly, that they do not render virtually impossible or excessively difficult the exercise of rights conferred by Community law (principle of effectiveness) (see case C 129/00 Commission /Italy, ECR 1-14637, point 25). The information provide by you do not show any violation of these principles in connection with the ruling of the Amsterdam Court quoted by you.
 
In view of the above, we regret to inform you that the examination of your complaint does not show any infringement of EU law by the British or Dutch authorities and will therefore not lead to opening infringement proceedings. Should you have further elements that might show the existence of an infringement, we would ask you to provide us with these elements within two months of the receipt of the present letter. In the absence of such elements, your complaint will be closed within this deadline.
 

Yours sincerely,
 
Silvia SCATIZZI

  
 
Contact: Silvia Scatizzi, Telephone: [phone], [e-mail]

______________________________________________________________________

                                    
 

 

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Commission of the European Union
(Attn: Secretary-General)
Rue de la Loi 200B-1049
Brussels
BELGIUM 
 

                                                                                             Reykjavík, 25. June 2011


    
Inquiry and preliminary complaint:
  
Regards the EU Commission’s responsibility to investigate and process a complaint directed at Britain’s and the Netherland’s breach of the EEA principles of “free movement of capital” and “the freedom to provide services”.
 
1.    According to the EEA Agreement, “free movement of capital” and “freedom to provide services” are fundamental rights granted to all citizens of the EEA states.
 
2.    According to Article 109(1-5) of the EEA Agreement, the EU Commission has the obligation to monitor the fulfilment of the agreement by EU states. Complaints regarding the performance of EU states shall be directed to the EU Commission and shall be examined by the EU Commission and brought before the European Court of Justice.
      
3.    We citizens of Lýðveldið Ísland are of the opinion that Britain and the Netherlands have breached these aforementioned fundamental rights of the EEA Agreement by their actions directed at Icelandic interests, starting in the autumn of 2008.
 
4.    On 8^th October 2008, the British Government issued Order No.2668, called The Landsbanki Freezing Order 2008. The order was based on a law against terrorism and is called Anti-terrorism, Crime and Security Act 2001.

5.    The freezing order was of such enormity that it was in fact directed against the whole Icelandic state and thus the entire Icelandic people. Following parties were specified as terrorists by the Freezing Order:
  
(a) Landsbanki Íslands,
(b) Landsbanki Receivership Committee,
(c) Central Bank of Iceland,
(d) Icelandic Financial Services Authority,
(e) Government of Iceland.

6.    We maintain that besides breaching the EES Agreement, Britain is guilty of infringement of Icelandic jurisdiction, illegal economic coercion, illegal use of anti-terror legislation and violation of human rights. We furthermore maintain that Britain took part with the Netherlands in a conspiracy to deny Iceland access to international financial markets.
 
7.    We remind of the British military occupation of Iceland during 10^th May 1940 – 7^th July 1941. We also remind of the Cod Wars which Britain has regularly waged against Iceland. As a matter of fact, throughout the history of Iceland, Britain has frequently used forceful means to further its interests against Iceland, a nation which never has had any military defences.
 
8.    On 13^th October 2008 the Amsterdam District Court (Rechtbank Amsterdam) ruled that since the Dutch branch of Landsbanki was without banking authorization it should be put under the administration of De Nederlansche Bank, which is the central bank of the Netherlands. The duration of the administration was decided to be 18 months.
 
9.    On 8^th March 2010 the Amsterdam District Court dismissed an application by the DNB administrators of the Landsbanki branch to extend the term of administration. As a result, the regulations ceased to apply on March 13^th 2010. It took the court 18 months to discover that the banking license of Landsbanki had not been revoked. The proclamations to this effect by DNB had been proven lies and Landsbanki had in fact held a banking license from 1886.
     
10.We maintain that the decision of the Amsterdam District Court on 13^th October 2008 constituted an infringement of the jurisdiction of Iceland. As a consequence authorities in the Netherlands breached the EEA principles of “free movement of capital” and “the freedom to provide services”.
     
11.We furthermore maintain that the Netherlands took part with Britain in a conspiracy to deny Iceland access to international financial markets. It is documented that these states have used their access to the International Monetary Fund and the European Investment Bank to illegally deny Iceland financial loans and economic advice. These actions are additional breaches of the EEA principles.

We ask the EU Commission to consider our Inquiry and preliminary complaint concerning the illegal behaviour of Britain and the Netherlands against the Icelandic people. We have avoided detailing our accusations and forwarded only a few references to EEA laws and regulations. We consider the Commission capable of providing the legal references. However, if required we would be happy to provide a more detailed complaint.
 
Besides asking the Commission to undertake an investigation of our cases against Britain and the Netherlands, we also ask the Commission to prosecute these cases before the Court of Justice of the European Union. As with the investigation, we are more than willing to cooperate with the Commission in this respect.
 


                                               Citizens of Iceland.
 
                                                       Sincerely.


        Loftur Altice Þorsteinsson                       Pétur Valdimarsson
        Laugarásvegur 4                                     Lækjarhvammur 20
        104 Reykjavík                                          220 Hafnarfjörður
        Iceland                                                     Iceland 
 

 _____________________________________________________________________
    Skrásett heimilisfang: Laugarásvegur 4, 104 Reykjavík   -   Netföng: [e-mail] / [e-mail]

 

Third letter of complaint to the Commission of the European Union

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Commission of the European Union
Attention: Silvia Scatizzi
Rue de la Loi 200
B-1049 Brussels
BELGIUM                                        

Your: MARKT H4/SS/ms Ares(2011)s- 1367350
  
                                                                                    Reykjavík, 18. December 2011 

Third letter of complaint to the Commission of the European Union, concerning breaches of the EEA Agreement by the United Kingdom and the Netherlands. Complaint No. CHAP(2011) 2011.

  

Dear Ms. Nathalie de Basaldúa.

  

We wish to thank for the letter from the EU Commission dated 24^th November 2011. Having carefully examined your arguments on behalf of the United Kingdom and the Netherlands, we wish to submit following additional remarks regarding our complaint.

  

1.    We understand the political motivation behind your arguments, leading to refusal to acknowledge that the accused states breached Iceland’s sovereignty, infringed the EEA Agreement, violated international human rights, broke an EU agreement with Iceland and waged an economic warfare against a NATO founding member.

   

The Brussels Agreement from 14 November 2008.

  

2.    The Brussels Agreement between Iceland and the European Union is a legally valid document, done on a ministerial level. You are right that the Agreement is of a high level “political nature” which just makes its content more important and completely undisputable. The document is an International Agreement done in accordance with Public International Law.

  

3.    The Commission has not produced any evidence which should hinder the European Court of Justice to acknowledge the factual importance of the Brussels Agreement. The Agreement proves that all parties involved accepted that Iceland’s “unprecedented difficult situation” called for unprecedented assistance by the European Union, as well as the United Kingdom and the Netherlands.

  

4.    Because of the “unprecedented difficult situation”  of Iceland the European Union promised to “continue to be involved and consulted”. Furthermore, the European Union as well as the United Kingdom and the Netherlands promised to provide necessary help “concerning financial assistance for Iceland, including the IMF.”  The exact wording of the Agreement is as follows:

  

The acceptance by all parties of this legal situation will allow for the expeditious finalization of negotiations underway concerning financial assistance for Iceland, including the IMF. These negotiations shall be conducted in a coordinated and consistent way, and shall take into account the “unprecedented difficult situation” of Iceland and therefore the necessity of finding arrangements that allow Iceland to restore its financial system and its economy. The EU and the EEA Institutions will continue to be involved and consulted on this process.

  

5.    Further prove can be given, that the Brussels Agreement was of a high level political nature as well as constituting a legal document under Public International Law. We wish to advice, that on 05 December 2008 the Alþingi (Legislative Assembly of Iceland) passed a resolution based on the Brussels Agreement, stating Alþingi’s legal position towards the Icesave claims of the United Kingdom and the Netherlands. Furthermore, the financial arrangements made by Iceland at the end of the year 2008 with the International Monetary Fund were based on the Brussels Agreement. The fact that these important and high profile actions rest on the Brussels Agreement make it abundantly clear that the Agreement was far from being “purely of a political nature” , as your statement says.

   

6.    It can be firmly stated that the “general principles” of the European Court of Justice do not apply to the “unprecedented difficult situation” of Iceland. There exists no doubt that the Brussels Agreement proves that our cases against the United Kingdom and the Netherlands are worthy of deliberations by the European Court. One way or the other, our cases will be dealt with by the court.

  

Discretion of the European Court of Justice.

  

7.    We appreciate that you confirm our understanding, that the Icelandic state can on its own undertake action against the guilty states of the United Kingdom and the Netherlands, under Article 259 of the Treaty on the Functioning of the European Union (TFEU). This will undoubtedly be done, once the country is out of the current “unprecedented difficult situation”. In the meantime, we as individuals insist on freely exercising our human rights of having our three cases tried before the European Court of Justice and for that purpose refer to Article 258 of TFEU.

  

8.    The European Court of Justice has repeatedly expressed: “In accordance with its case-law, the Court may of its own motion examine whether the conditions laid down in Article 226 (169) EC for bringing an action for failure to fulfil obligations are satisfied.” Examples:

  

Case C-52/08 Commission v the Portugal [2011], paragraph 40: 

In accordance with its case-law, the Court may of its own motion examine whether the conditions laid down in Article 226 EC for bringing an action for failure to fulfil obligations are satisfied.

Case C-195/04  Commission v Republic of Finland [2007], paragraph 21:

However, the Court may of its own motion examine whether the conditions laid down in Article 226 EC for bringing an action for failure to fulfil obligations are satisfied.

Case C-98/04 Commission v United Kingdom [2006], paragraph 16:

It is appropriate at the outset to note that the Court may of its own motion examine the question whether the conditions laid down in Article 226 EC for the bringing of an action for failure to fulfil obligations are satisfied.

Case C-525/03 Commission v Italian Republic [2005], paragraph 8:

It is appropriate at the outset to emphasise that the Court may of its own motion examine the question whether the conditions laid down in Article 226 EC for the bringing of an action for failure to fulfil obligations are satisfied.

Case C-417/02 Commission v Greece [2004], paragraph 16:

In accordance with its case-law, the Court may of its own motion examine the question whether the conditions laid down in Article 226 EC for the bringing of an action for failure to fulfil obligations are satisfied.

Case C-439/99 Commission v Italy [2002], paragraph 8:

It should be noted at the outset that the Court may consider of its own motion whether the conditions laid down in Article 226 EC for an action for failure to fulfil obligations to be brought are satisfied.

Case C-362/90 Commission v Italy [1992], paragraph 8: 

As a preliminary point, it should be noted that the fact that the Italian Government formally pleaded the inadmissibility of the action only in its rejoinder cannot prevent the Court from examining this issue. The arguments relied upon in that respect by the Italian Government had already been submitted in its defence, in which it had formally contended that the action be dismissed. The Commission therefore had the opportunity to answer those arguments in its reply. Furthermore, and in any event, the Court may of its own motion examine the question whether the conditions laid down in Article 169 of the Treaty for the bringing of an action for failure to fulfil an obligation are satisfied. 

   

 9. (a) Liability claims against the United Kingdom and the Netherlands will arise from the breaches of these states against Iceland.                                                                 The enormous damage done to Iceland by the United Kingdom and the Netherlands is in the order of IKR.10.000.000.000.000. This equals about EUR.200.000 per person living in Iceland. One of the consequences of the crimes done by the United Kingdom and the Netherlands is massive emigration from Iceland. Since 2008, yearly emigration from Iceland equals all births in the country. This would equal 10.000.000 people emigrating from the European Union over a three years period.

                 

10. (b) The affected European Community rules involved in our cases are very important.                                                                                                                             The accused states breached Iceland’s sovereignty, infringed the EEA Agreement, violated international human rights, broke an EU agreement with Iceland (Brussels Agreement) and waged an economic warfare against a NATO founding member. If this list of crimes is not enough for deliberations by the European Court of Justice, the Court should be abolished immediately.

  

11.(c) A ruling by the European Court of Justice, against the United Kingdom and the Netherlands, will serve as a preventive measure of repeated occurrence.                                                                                                                               These states will continue their colonial behaviour unless they receive the punishment which they deserve for their grave infringements of human rights. These states have for hundreds of years used force against Iceland, not to mention all other peoples which they have harassed. If these powers are not stopped they will be encouraged by the leniency.

  

Concluding remarks.

  

12.In view of the proofs that we have provided, it should not be too difficult for the Commission to do a genuine investigation of our cases against the United Kingdom and the Netherlands. We refer to our previous letters, whose content does not need to be repeated. We remind that if the Commission is not convinced of the atrocities committed by the United Kingdom and the Netherlands, it should consult with the official sources in Iceland, mentioned previously.

   

13. Summing up our arguments, we accuse the United Kingdom and the Netherlands of:   

• having breached Iceland’s sovereignty,
• infringed the EEA Agreement,
• violated international human rights,
• broken an EU agreement with Iceland and
• waged an economic warfare against Iceland - a NATO founding member.

Refusing to acknowledge these facts will only add to the widespread disillusion amongst the people of Europe about the future of the European Union.                        
 

  

 

Citizens of Iceland.

 Sincerely.

 

Loftur Altice Þorsteinsson                      Pétur Valdimarsson
 Laugarásvegur 4                                    Lækjarhvammur 20  
104 Reykjavík                                         220 Hafnarfjörður    
       Iceland                                                    Iceland                            

   

 _____________________________________________________________________
    Skrásett heimilisfang: Laugarásvegur 4, 104 Reykjavík   -   Netföng: [e-mail] / [e-mail]
______________________________________________________________________