Grein Biritu Gøtuskeggja Jennysdóttur er skyldulesning fyrir ráðherra

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Grein Biritu Gøtuskeggja Jennysdóttur er skyldulesning fyrir ráðherra.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 10. ágúst 2013.

       

   

Styrmir Gunnarsson.

Síðast liðinn fimmtudag birtist grein hér í Morgunblaðinu, sem æskilegt er að sem flestir Íslendingar lesi en alveg nauðsynlegt að ráðherrar í ríkisstjórn Íslands lesi. Hún er eftir konu að nafni Birita Gøtuskeggi Jennysdóttir í Færeyjum. Greinin hefst á þessum orðum:

»Ég heiti Birita Gøtuskeggi Jennysdóttir og ég er uppalin í Vestmannaeyjum, þar sem ég kom með foreldrum mínum 1956 og ólst upp þar í tæp níu ár. Við höfðum það mjög gott í Vestmannaeyjum. Pabbi minn fiskaði og móðir mín vann í frystihúsi (Fiskiðjunni) í mörg ár. Ég á marga góða vini í Vestmannaeyjum og stóra fjölskyldu á Íslandi. Pabbi minn, Alfred Gøtuskeggi kallaðist Skeggi í Vestmannaeyjum, var mikill ættjarðarvinur og var mjög hrifinn af ykkur Íslendingum og að þið fenguð sjálfstæði 1944.«

Síðan segir Birita:

»Nú vil ég skrifa um það, sem er mikil sorg fyrir mig. Eins og þið Íslendingar vitið, þá erum við búin að fá allan heiminn á móti okkur af því að við viljum fiska síld og makríl eins og þið Íslendingar gerið ... nú sitjum við, 48.000 manneskjur, hérna úti á Atlantshafinu, og eigum enga vini, jú auðvitað Grænlendingana. Þeir eru vinir okkar.

Svo í guðanna bænum verið þið ekki að vorkenna okkur núna. Við þurftum góða vini, þegar við vorum í samræðum í Brussel um síld og makríl. En þá fóruð þið einir á fund með ES og vilduð ekki hafa Færeyinga með. Ég skammast mín fyrir að ég hef alltaf talað svo fallega um Íslendinga ...

Steingrímur J. Sigfússon, Íslenzki fiskimálaráðherrann, komdu ekki með fréttir í færeyska útvarpið um að þú vorkennir okkur. Þú gast staðið með okkur á fundinum í Brussel.«

Þessi ádrepa frá Færeyjum er skyldulesning ráðherra, þingmanna og þeirra í Íslenzka stjórnkerfinu, sem hafa með þessi mál að gera. En jafnframt kallar grein Biritu á svör. Höfnuðu Íslendingar ósk Færeyinga um að standa sameiginlega að viðræðum í Brussel? Lýsti Steingrímur J. Sigfússon því yfir í Færeyjum að hann vorkenndi Færeyingum?

Og til viðbótar þetta:

Við Íslendingar deilum örlögum með Færeyingum og Grænlendingum. Þessar þrjár smáþjóðir búa á eyjum í Norður-Atlantshafi. Grænlendingar á þeirri stærstu og jafnframt þeirri eyju, sem erfiðast er að búa á.

Þessar þrjár þjóðir getur greint á um alls konar hagsmuni, sem tengjast fiskveiðum hér og þar en sameiginlegt baráttumál okkar er það að við sitjum sjálfir að auðlindum okkar en látum ekki gömlu nýlenduveldin í Evrópu halda áfram að hrifsa þær til sín eins og þær gerðu öldum saman uppi í landsteinum hér og eins og þær hafa gert um allan heim. Hvers vegna eru sumar Evrópuþjóðir svo ríkar sem raun ber vitni? Vegna þess að þær hafa farið rænandi og ruplandi öldum saman um auðlindir annarra þjóða og streitast enn við að gera það hvar sem þess er nokkur kostur.

Og vegna þess að þessir grundvallarhagsmunir okkar, Færeyinga og Grænlendinga fara saman, eigum við að standa saman og þá ekki sízt í deilum af því tagi, sem Færeyingar standa nú í. Gleymum því ekki að það voru Bretar, sem fundu upp á því að beita löndunarbanni á fiskveiðiþjóðir í Norður-Atlantshafi.

Svar Breta við fyrstu útfærslu Íslenzku fiskveiðilögsögunnar 1952 var að setja löndunarbann á Íslenzkan fisk í brezkum höfnum. Það löndunarbann stóð í um fjögur ár. Í næstu umferð sendu Bretar herskip inn í Íslenzka fiskveiðilögsögu eftir útfærsluna í 12 mílur 1958 og það gerðu þeir aftur eftir útfærsluna í 50 mílur 1972 og í 200 mílur 1975. Síðasti brezki togarinn sigldi á brott frá Íslandsmiðum 1. desember 1976.

Við þekkjum því það stríð, sem Færeyingar standa nú frammi fyrir. Og mikil verður skömm Dana ef þeir loka dönskum höfnum fyrir færeyskum fiskiskipum að kröfu Evrópusambandsins, skipum, sem koma frá ríki, sem er í ríkjasambandi við Dani! Um leið er það undirstrikun á því að Danir hafa engin áhrif innan Evrópusambandsins, jafnvel ekki í máli, sem er jafn viðkvæmt fyrir þá og þetta mál. Og þar með er hrunin til grunna sú fullyrðing aðildarsinna að Evrópusambandinu hér á Íslandi að smáríki eins og Ísland geti haft einhver áhrif innan þess.

Stóra spurning er þó þessi, sem grein Biritu Gøtuskeggja Jennysdóttur gerir enn áleitnari.

• Hvernig stendur á því að ríkisstjórn Íslands hefur ekki þegar sent frá sér formleg mótmæli vegna framferðis Evrópusambandsins gagnvart Færeyingum?

• Hvernig stendur á því að utanríkisráðherra Íslands er ekki nú þegar farinn til Færeyja til þess að ráðgast um það við þarlenda ráðamenn hvernig Íslendingar geta bezt veitt Færeyingum stuðning í þessari deilu?

• Hvernig stendur á því að sendiráðum Íslands á Norðurlöndum hefur ekki þegar verið falið að mótmæla þeirri afstöðu, sem Svíar, Finnar og Norðmenn hafa tekið að lýsa yfir stuðningi við Evrópusambandið í smánarlegri framkomu þess við Færeyinga?

• Og hvers vegna hafa sendimenn okkar hjá öðrum ESB-þjóðum ekki verið sendir með sama boðskap?

• Hvernig stendur á því að forystumenn í Íslenzkum stjórnmálum hafa ekki hver á fætur öðrum úr bæði stjórnarflokkum og stjórnarandstöðuflokkum látið til sín heyra með stuðning við Færeyinga? Hvers vegna þegja þessir menn þunnu hljóði?

Kannski Birita Gøtuskeggi Jennysdóttir ætti að koma hingað í heimsókn frá Færeyjum til þess að kynna fyrir Íslenzku þjóðinni málstað Færeyinga í þessu máli? Ætli Íslenzkir ráðamenn mundu hafa tíma til að veita henni viðtal vegna anna?

Hugtakið »fullveldi þjóðar« hefur ekki sömu merkingu og »sjálfstæði ríkis«

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Hugtakið »fullveldi þjóðar« hefur ekki sömu merkingu og »sjálfstæði ríkis«.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 02. ágúst 2013.

       

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

Ótrúlega oft ruglast þeir sem taka þátt í opinberri umræðu á hugtökunum fullveldi og sjálfstæði. Fullveldi varðar stjórnarform ríkja og þá sérstaklega þá spurningu hver fari með fullveldisréttindi innan ríkis. Í lýðveldum fer þjóðin, það er að segja almenningur í heild, með fullveldisréttindin. Í einveldum eins og konungsríkjum er fullveldið hjá konunginum. Þar sem stjórnarform Íslands er lýðveldi, er fullveldið ávallt hjá þjóðinni og því er ekki hægt að tala um fullveldi á annan hátt en sem »fullveldi þjóðarinnar« það er að segja almennings í heild.

Hugtakið sjálfstæði ríkis ætti að vera auðvelt að skilja, því að hliðstæðan við sjálfstæði einstaklings er svo augljóst. Sjálfstæði hefur ekkert með innra skipulag ríkis að gera, einungis skilgreinir hvort ríki er undir yfirráðum annars ríkis, eða ekki. Sjálfstætt ríki getur haft þrenns konar stjórnarform, verið einveldi, höfðingjaveldi eða lýðveldi, sem áður fyrr var nefnt þjóðveldi. Maður veltir fyrir sér hvort það er viljandi eða af kjánaskap sem sumir rugla stöðugt saman hugtökunum »fullveldi þjóðar« og »sjálfstæði ríkis«.

Orðið »fullveldi« er þýðing á Danska orðinu »magtfuldkommenhet«.

Hugtakið fullveldi, má að minnsta kosti rekja aftur til 14. febrúar 1874. Þann dag sendi konungur Danmerkur Christian IX frá sér auglýsingu þess efnis, að hann ætlaði að »gefa« Íslendingum stjórarskrá. Konungur taldi sig geta þetta vegna þess að hann væri fullveldishafi á Íslandi, ekki síður en í Danmörku. Margir Íslendingar voru annarar skoðunar, meðal annars Jón Guðmundsson ritstjóri (1807-1875). Jón taldi að konungur færi ekki með fullveldi þjóðarinnar, heldur hefði það allt frá landnámi verið í höndum Íslendinga sjálfra. Fullveldið hefði aldreigi verið látið af hendi og konungur hefði því enga heimild til að »gefa« það.

Í nefndri auglýsingu er talað um að konungur hafi »af frjálsu fullveldi« gefið Íslandi stjórnarskrá. Með þessu orðalagi var lögð áherðsla á að fullveldi konungs væri fullkomið og ótakmarkað. Hann hefur talið að sér væri frjálst að fara með fullveldið eins og honum þóknaðist. Í auglýsingunni segir:

»Það er von Vor, að Vorir trúu Íslendingar taki á móti gjöf þeirri, sem Vér þannig »af frjálsu fullveldi« höfum veitt Íslandi, með inu sama hugarfari, er hún er sprottin af….«

og í Dönsku útgáfunni segir:

»Det er Vort Haab, at den Gave, Vi saaledes »af fri Magtfuldkommenhed« have skjænket Island, vil af  Vore tro Islændere blive modtaget med det same Sindelag, hvoraf den har sit Udspring…«

Orðið »fullveldi« er því greinilega þýðing á orðinu »magtfuldkommenhed« sem að sínu leyti á ættir að rekja til þýðska orðsins »machtvollkommenheit«. Bæði þessi erlendu orð merkja »að hafa fullkomið og ótakmarkað vald«, eða ákvörðunarrétt. Við setningu stjórnarskrár  Danmerkur 1849 er einmitt talað um »fri Kongelig Magtfuldkommenhed« sem réttindi konungs til að setja ríkinu sjórnarskrá. Í engu þessara tilvika hefur fullveldi eitthvað að gera með sjálfstæði ríkisins gagnvart öðrum ríkjum. Notkun orðsins »machtvollkommenheit« er skjalfest frá 1355 og um merkingu þess er ekki deilt.

Stjórnarskrárbundin fullveldisréttindi úreltast ekki.

Fullveldi fylgja fullveldisréttindi og þessi hugtök verða ekki aðskilin. Sá aðili sem fer með fullveldi ríkis hlýtur að vera handhafi þeirra fullveldisréttinda sem stjórnarskrá ríkisins felur fullveldishafanum. Á meðal algengra fullveldisréttinda í lýðveldum eru eftirfarandi:

   

1. setja stjórnarskrá og breyta henni,  
2. kjósa forseta sem fer með framkvæmdavaldið,
3. kjósa til Alþingis sem fer með lagasetningarvaldið,
4. kjósa til Hæstaréttar sem fer með dómsvaldið,
5. kjósa æðstu embættirmenn ríkisins,
6. fara með endanlegt vald um lagasetningu,
7. taka ákvörðun um aðild ríkisins að alþjóðlegum samtökum,
8. taka um ákvörðun um peningastefnu,
9. setja takmörk við skattheimtu.

Sú hugmynd að hægt sé að »deila fullveldi« á milli aðgreindra aðila, stríðir gegn sjálfri skilgreiningu hugtaksins fullveldi. Jafn fráleit er hugmyndin um »innra fullveldi« og »ytra fullveldi«. Hins vegar þarf fullveldi ekki að vera í höndum eins manns, því að það getur sem hægast verið í höndum skilgreinds hóps manna. Þetta sjáum við í stjórnarformunum lýðveldi og höfðingjaveldi. Einkenni allra stjórnarforma er, að þeir einstaklingar sem hafa með höndum fullveldið gera það á grundvelli innbyrðis jafnræðis.

Þeir sem reyna að spilla stjórnarformi lýðveldisins, grípa gjarnan til þeirra raka að hefð hafi skapast um breytingar á Stjórnarskránni. Því er haldið fram að einstök ákvæði hennar haldi ekki gildi, ef þau eru ekki notuð í langan tíma. Þjóðaratkvæði um Icesave-lögin 06. marz 2010 og 09. apríl 2012, sannaði að þetta fær ekki staðist. Í dag viðurkenna flestir að 26.greinin er í fullu gildi. Sama gildir um önnur ákvæði Stjórnarskrárinnar, að þau úreldast ekki við notkunarleysi. Stjórnarform sem skilgreint er í stjórnarskrá heldur ávallt gildi sínu, þótt sjórnarfari kunni tímabundið að vera háttað á annan hátt.

Friðlýsing minksins - bjóðum »refamorðingjum ríkisins« listamannalaun

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Friðlýsing minksins - bjóðum »refamorðingjum ríkisins« listamannalaun.

Fyrst birt í Fréttablaðinu 01. ágúst 2013.

       

 

Ófeigur Sigurðsson.

Rétt fyrir kosningar lufsaðist gamla ríkisstjórnin til þess að samþykkja endurskoðun laga um dýravelferð, þar er sú byltingarklausa að dýr séu skyni gæddar verur en ekki skynlausar skepnur. Ekki má lengur gelda grísi deyfingarlaust og klippa af þeim halann og rífa úr þeim tennurnar. Ha.?.?..

Nú geta þeir sem ekki vilja borða verksmiðjuframleidd dýr valið vistvænan landbúnað, en þó er það nú svo að það sem heitir á Íslandi vistvæn framleiðsla, á til dæmis svínakjöti, þýðir að svínin sjá aldrei sólina og koma aldrei út undir bert loft áður en þeim er slátrað í gasklefa. Þetta kjöt er hægt að nálgast eftir krókaleiðum og er rándýrt. Hin svokölluðu vistvænu svín éta meira af efnablönduðu korni en minna af efnablönduðum sláturhúsaúrgangi frá minkabúum og makrílbræðslum og svínabúum, en hrein svínafita þykir fyrsta flokks svínafóður bæði hér og í Danmörku. Vistvænu svínin enda í gasklefanum eins og hver önnur svín í verksmiðjubúunum.

Vandamál í mannheimi.

Hvernig eigi að aflífa hefur lengi verið vandamál í mannheimi. Er það hnífurinn, helgríman, rafmagnið eða gasið? Hvað er mannúðlegast? Á minkabúum leysir svokallaður dauðakassi þetta vandamál, það er þéttur kassi með slöngu sem tengd er við dráttarvélarmótor, dýrin eru tekin úr ævilangri inniveru sinni í níðþröngum vírgrindarbúrum og hrúgað ofan í þennan dauðakassa og kæfð með útblæstri vélarinnar. Þetta heitir umhverfisvæn búgrein. Svo eru dýrin fláð, skinnin fara á markað og knýja hjól atvinnulífsins og húðlausu hræjunum er ekið á vistvænu svínabúin og knýja sjálft lífið áfram.

Frá og með næstu áramótum verður bannað að drekkja öllum dýrum nema minkinum, Alþingi gat ekki annað en samþykkt að löglegt væri að drekkja minkum enda myndu annars margir ríkisstarfsmenn missa vinnuna sína við að drekkja þeim. Íslendingar líta svo á að öll dýr séu skyni bornar verur nú til dags nema minkurinn, hann er alltaf réttdræpur með hvaða aðferðum sem er, því hann slapp úr útrýmingarbúðunum og er aðskotadýr í Íslendskri náttúru og honum ber að gereyða.

Nú er ætlun að reisa stærsta minkabú landsins í hinum frjóa bæ Þorlákshöfn þar sem í kjölfar fréttar um hámarksverðs á minkaskinnum var farið í ákafa hugmyndavinnu. En hvert liggur leið af toppnum nema niður á við í endalausri fjallgöngu markaðarins? Hefði ekki verið gáfulegra að byggja Helvíti í Þorlákshöfn fyrir minkana þegar markaðsverðið var í sögulegu lágmarki svo leiðin lægi að minnsta kosti eitthvað upp á við þegar loðdýrabændur, sem eru í raun engir bændur, heldur böðlar, þegar loðdýraböðlarnir fara að troða gyðingunum í dauðakassann?

Á réttri leið?

Á meðan Vestur-Evrópuþjóðir banna loðdýrarækt með lögum vegna siðleysis greinarinnar gera Íslendsk stjórnvöld sér vonir um að Kínverjar komi hingað til þess að kenna okkur að kvelja dýr í áður óþekktu magni. Erum við á réttri leið hérna? Minkurinn er svo sannarlega skyni fædd og skyni gædd skepna, ekkert dýr hefur aðlagast Íslendskri náttúru jafnvel og minkurinn, hann er fæddur fyrir Ísland, í raun ætti minkurinn að verða táknmynd Íslands sem tækifærissinnaður vargur. Sosum ekki ólíkur fálkanum í eðli sínu.

Ef það er of stórt skref inn í nútímann mætti gera refinn að táknmynd Íslands á okkar þjóðmenningarlegu tímum, rebbi er fyrsti landneminn með spena. Þeir sem lifa á spena Ríkisins ættu að vera ánægðir með það. Að mínum dómi ætti að friða minkinn og refinn og bjóða minkamorðingjum og refamorðingjum Ríkisins listamannalaun til þess að miðla reynslu sinni með listrænum hætti til okkar hinna sem vitum lítið um grimmd þessara skaðvalda. Og ef minkurinn og refurinn drepa þá alla fugla landsins og éta öll lömbin og eyðileggja allt sem miður fer úti á landi, þá bara gera þeir það. Þann dag munu þeir verða uppiskroppa með fæðu og útrýmast af sjálfu sér og öllum verður að ósk sinni.

 

Metanól í bensín - vítaverð markaðssetning tréspíra á Íslandi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Metanól í bensín - vítaverð markaðssetning tréspíra á Íslandi.

Fyrst birt í Fréttablaðinu 14. júní 2012.

     

  

Hjalti Andrason.

Þann 12. apríl sl. var metanólverksmiðja Carbon Recycling International (CRI) í Svartsengi formlega opnuð. Stuttu áður birtist frétt í Morgunblaðinu undir yfirskriftinni „Metanól gæti komið í stað bensíns á Íslandi" þar sem rætt er við framkvæmdastjóra viðskiptaþróunar CRI sem segir að það séu „engin mikil ljón í veginum" fyrir að reisa nýja metanólverksmiðju á höfuðborgarsvæðinu.

Metanól, betur þekkt sem tréspíri, berst inn í mannslíkamann við neyslu, snertingu eða innöndun þar sem það veldur skæðum eituráhrifum. Neysla á 0,01 lítrum af metanóli veldur varanlegri blindu í fólki og eins lítið og 0,03 lítrar getur valdið dauða. Vegna þessarar heilsuhættu kveða Evrópureglur á um að hámarksmagn metanóls í bensíni sé innan við 3%.

Þrátt fyrir þetta stefnir CRI á að framleiða 50.000.000 lítra af metanóli á ári í nýju verksmiðjunni. Jafnframt hefur fyrirtækið ítrekað verið með yfirlýsingar um að metanólvæða bílaflota Íslands með allt að 75% metanólblöndu. Er sem sagt búið að tryggja að þessar 50 milljónir lítra á ári, auk þeirrar framleiðslu sem nú þegar er hafin í Svartsengi, muni ekki komast í snertingu við fólk og eru lýðheilsusjónarmið ekki ljón í veginum?

Einhliða markaðssetning.

Carbon Recycling International hefur alfarið sneitt fram hjá umræðu um eituráhrif metanóls í kynningarstarfi sínu. Þess í stað er umhverfissjónarmiðum flaggað og tréspírinn markaðssettur sem „vistvænt metanól". Nafnavalið er skiljanlegt. Metanól hljómar líkt öðrum umhverfisvænum orkugjöfum, þ.e.a.s. metan og etanól og ruglar fólk þessum orkugjöfum gjarnan saman. Ekki láta blekkjast, við drekkum etanól þegar við neytum áfengis og myndum metan í meltingarvegi okkar á meðan hálft staup af metanóli veldur nægilega miklum taugaskemmdum til að blinda fullvaxinn mann.

Mótrök framleiðanda.

Undirritaður hefur áður fjallað um eðli metanóls, áhrif, takmarkaða notkun þess á heimsvísu og ástæður í greinaskrifum sínum í Fréttablaðinu 17. og 26. nóvember. Helstu mótrök sem bárust frá CRI voru þau að bensín innihaldi ýmis skaðleg efni og að „við umgöngumst eldsneyti daglega án þess að bera skaða af".

Þessi fullyrðing er einkennandi fyrir óábyrga markaðssetningu fyrirtækisins. Það er rétt að í bensíni er að finna ýmis skaðleg efni. Áður fyrr innihélt það blý og inniheldur m.a. efnið bensen sem er hættulegt krabbameinsvaldandi efni. Langt er síðan bensín varð blýlaust og hefur magn bensens í bensíni lækkað úr >5% í u.þ.b. 1% í flestum bensínblöndum í dag. Staðreyndin er sú að undanfarna áratugi hefur þróunin verið á þá leið að minnka magn heilsuspillandi efna í bensíni. Carbon Recycling International er greinilega með aðrar hugmyndir.

Liðkun regluverks.

Til þess að standa vörð um lífsgæði og heilsu, hafa víðtækar regluverksbreytingar farið fram undanfarna áratugi í Evrópu og víðar sem gagngert takmarka magn skaðlegra efna í bensíni. Tréspíri (metanól) er eitt slíkt efni og þess vegna eru reglugerðir sem kveða á um hámarksmagn þess, sem er mjög lágt (<3%). Í fyrstu ætlar CRI að blanda metanóli í bensín á Íslandi sem nemur þessu hámarki.

Skv. öðrum reglum ESB eru settar takmarkanir á heildarmagn eiturefna í bensíni á sumarmánuðum, þegar uppgufun þeirra er hvað mest. Þessa tilskipun er verið að innleiða á Íslandi en fyrirhuguð íblöndun metanóls í 3% styrk brýtur í bága við hana. Með íblönduninni fer heildarmagn hættulegra efna í bensíni yfir þessi mörk. Nú er til skoðunar innan umhverfisráðuneytisins að breyta þessum reglum og auka leyfilegt hámark þessara efna.

Hvað vilja Íslendingar?

Þetta vekur upp ýmsar spurningar. Er þetta eingöngu til þess fallið að liðka fyrir íblöndun metanóls og stuðla að auknu magni eiturefna í bensíni þvert gegn þróuninni undanfarna áratugi? Er hér verið að tefla með heilsu landsmanna í tilraunaskyni og er þetta það sem við viljum? Vega umhverfissjónarmið þyngra en lýðheilsusjónarmið í þessu samhengi eða er hér verið að fara úr öskunni í eldinn?

Aðkoma heilbrigðisyfirvalda?

Eitt er ljóst, yfirlýsingar Carbon Recycling International eru algjörlega úr takti við lýðheilsusjónarmið og reglur þar að lútandi. Allt tal þeirra um að metanól taki við af jarðolíu er óábyrgt svo ekki sé meira sagt. Tímabært er að heilbrigðisyfirvöld hafi afskipti af þessum áformum til að stemma stigu við þeirri einhliða markaðssetningu sem hér hefur átt sér stað út frá umhverfissjónarmiðum eingöngu. Til eru aðrir umhverfisvænir orkugjafar s.s. rafmagn, metan og etanól sem ekki krefjast sérstakrar meðhöndlunar skv. Alþjóðaheilbrigðismálastofnuninni vegna eituráhrifa sinna á fólk. Annað er að segja um metanól.

 

Bretar hafa ekkert lært af Icesave-deilunni, ekki frekar en Samfylkingin

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Bretar hafa ekkert lært af Icesave-deilunni, ekki frekar en Samfylkingin.

Fyrst birt 19. júlí 2013.

     

Loftur Altice Þorsteinsson.

Bretar heimta að sjálfstæð ríki lúti nýlenduveldunum og greiði erlendar skuldir, hvernig sem efnahag ríkjanna er háttað. Man einhver eftir söngnum um alþjóðlegar skuldbindingar Íslands, þar sem Samfylking söng bakraddir?

Bretar hafna ábyrgð á ránsferðum alþjóðlegra banka-ræningja, sem gera út frá nýlenduveldunum. Grundvallar-regla ESB er að ríkisábyrgð er bönnuð, en samt krefst »Þursinn í austri« að almenningur taki ábyrgð á skuldugum einka-bönkum.

Bretar eru ennþá að misbeita áhrifum sínum hjá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum. Núna er það Argentína sem skal knúin til að greiða alþjóðlegar skuldbindingar. Ætlun Breta er að koma í veg fyrir að AGS veiti samningsbundin lán til ríkja sem alþjóðlegu banka-ræningjarnir hafa komið í klandur.

Sjálfstæð ríki verða að standa fast gegn árásum hins alþjóðlega auðvalds, sem stýrt er af Bretlandi og öðrum nýlenduveldum. Hlægileg eru þau rök Bretlands, að vegna deilu um Malvineyjar skuli Argentína ekki njóta réttinda hjá AGS. Ekki er þó eins og lánveitingar frá AGS séu einhverjar jólagjafir. 

Úrskurður EFTA-dómstólsins sannaði, að í Icesave-deilunni hafði Ísland lagalegan rétt til að halda fram kjörorðinu: »neitum að greiða – enga samninga«. Réttur Argentínu til að gæta sjálfstæðis síns er að sjálfsögðu engu minni en var réttur Íslands og Ísland hlýtur að taka sér stöðu við hlið Argentínu, gegn hinum alþjóðlegu banka-ræningjum.

  

 Neitum að greiða – Enga samninga.

Yfirlýsing 26. júní 2009.

 Ósiðlegar þvinganir ESB-ríkjanna.

Samþykkt Smánar-samningsins um Icesave, myndi valda því að komandi kynslóðir Íslendinga munu formæla okkur fyrir hugleysi og þrælshátt gagnvart hefðbundnum yfirgangi og svikum Evrópu-landanna. Hvernig sem haldið verður á efnahagsmálum Íslands í framtíðinni, er ekkert annað hugsanlegt en að fella svika-tillögu Sossanna.

• Því er hafnað, að Alþingi samþykki samninga við Breta og Hollendinga um Icesave.  

Evrópskum dómstólum er ekki treystandi.

Sagan sýnir okkur, að Evrópskum dómstólum er ekki treystandi. Stórveldi Evrópu hafa dómstólana í vasanum og tilraunir Bretlands og Þýðskalands til að sölsa undir sig fiskimiðin við landið, hefðu tekist ef dómstólaleiðinni hefði verið fylgt í Þorskastríðunum.

• Það er ekki hagsmunamál Íslendinga, að koma Icesave-málinu til meðferðar dómstóls. 

Yfirlýsing virkjar lagalegan rétt.

Það að virkja lagalegan rétt okkar er mikilvægast í núverandi stöðu. Við fyrirgerum rétti ef við virkjum ekki formlega lagalegan rétt okkar til að hafna Icesave-kröfunum. Alþingi verður að samþykkja YFIRLÝSINGU, um þá ákvörðun Íslendinga að fella niður tilskipun ESB um ríkisábyrgð á Icesave-reikningunum. Í Yfirlýsingunni þarf að vera rökstuðningur í stuttu máli og vísa þarf til "rebus sic stantibus" og annara forsenda fyrir niðurfellingunni. Þessar forsendur geta verið siðferðilegar og pólitískar ekki síður en lagalegar.

• Alþingi verður að samþykkja YFIRLÝSINGU, til að virkja lagalegan rétt þjóðarinnar.

   

Ísland er umsóknarríki - þar til umsóknin hefur formlega verið afturkölluð

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Ísland er umsóknarríki - þar til umsóknin hefur formlega verið afturkölluð.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 13. júlí 2013.

     

Styrmir Gunnarsson.

Þótt Gunnar Bragi Sveinsson utanríkisráðherra hafi farið til Brussel og tilkynnt að hlé hafi verið gert á aðildarviðræðum Íslands við Evrópusambandið felst ekki í þeirri yfirlýsingu annað en »hlé«. Á blaðamannafundi utanríkisráðherra og Stefáns Fule stækkunarstjóra mátti heyra að notuð voru á ensku orðin »put on hold«. Í þessu felst að Ísland hefur enn stöðu umsóknarríkis að Evrópusambandinu.

Að svo miklu leyti sem hugsanleg aðild Íslands að Evrópusambandinu hefur verið til umræðu eftir kosningar hafa þær umræður snúizt um hvort og hvenær ríkisstjórnin muni efna til þjóðaratkvæðagreiðslu um hvort taka eigi viðræður upp á ný. Frá sjónarhóli þeirra sem andvígir eru aðild að Evrópusambandinu getur það hins vegar ekki verið viðunandi staða málsins að eina álitamálið sé hvort áfram skuli vera »hlé« á viðræðum eða hvort þær skuli hefjast að nýju. Á hvorn veginn sem slík atkvæðagreiðsla færi væri Ísland áfram »umsóknarríki« vegna þess að ekki hefði verið úr því skorið, hvort draga ætti umsóknina til baka.

Grundvallarspurningin er auðvitað sú, hvort þjóðin vilji ganga í Evrópusambandið eða ekki. Hvort þjóðin vilji að Ísland sé »umsóknarríki« eða ekki.

Þegar þingsályktunartillaga um umsókn að Evrópusambandinu var til umræðu á Alþingi sumarið 2009 kom fram tillaga um að eftir því yrði leitað, hvort þjóðin vildi sækja um aðild og um þá grundvallarspurningu færi fram þjóðaratkvæðagreiðsla. Sú tillaga var felld. Það má færa rök að því að mestu mistök þáverandi ríkisstjórnar í ESB-málinu hafi verið þau að leita ekki eftir slíku umboði frá þjóðinni.

Nú situr ríkisstjórn þeirra flokka, sem þá studdu tillögu um þjóðaratkvæðagreiðslu um aðild að ESB. Ítrekaðar skoðanakannanir sýna að meiri hluti þjóðarinnar er andvígur aðild en meiri ágreiningur hefur verið um þá þrengri spurningu, hvort hætta ætti viðræðum eða ljúka þeim úr því sem komið væri.

Ef þjóðaratkvæðagreiðsla færi fram um það hvort halda ætti áfram viðræðum og það yrði samþykkt er auðvitað ljóst að þá yrðu þær hafnar á ný. Yrði slík tillaga felld væri Ísland eftir sem áður »umsóknarríki« og þá yrði að taka sjálfstæða ákvörðun um það í annarri þjóðaratkvæðagreiðslu, hvort draga ætti umsóknina til baka.

Það er lítið vit í slíkum vinnubrögðum.

Eðlilegast er að núverandi ríkisstjórn fari með málið aftur á þann byrjunarreit, sem það var á snemma sumars 2009 og ákveði að efna til þjóðaratkvæðagreiðslu á þessu kjörtímabili um það, hvort Íslendingar vilji gerast aðilar að Evrópusambandinu eða ekki. Um það grundvallaratriði stendur sá ágreiningur sem er meðal þjóðarinnar - ekki um stöðu viðræðna.

Í þjóðaratkvæðagreiðslu um þá grundvallarspurningu, hvort þjóðin vilji gerast aðili að Evrópusambandinu eða ekki mundu tvær meginfylkingar takast á og færa rök fyrir sínum sjónarmiðum, aðildarsinnar og andstæðingar aðildar. Og þar með væri sú lýðræðislega skylda uppfyllt að þjóðin sjálf fengi tækifæri til að taka meginákvörðun í grundvallarmáli.

Þótt aðildarsinnar hafi augljóslega áhuga á að fá fram þjóðaratkvæðagreiðslu um þá spurningu hvort taka eigi upp viðræður á ný eða ekki af því að þeir hafa meiri trú á að þeir mundu vinna slíka atkvæðagreiðslu, hljóta þeir að fagna því að þjóðaratkvæðagreiðsla fari fram um grundvallarspurninguna í þessu máli en ekki tæknilegt atriði varðandi viðræður.

Þess vegna væri með miklum ólíkindum ef þeir legðust gegn þjóðaratkvæðagreiðslu um grundvallarspurninguna.

Ríkisstjórnin og stjórnarflokkarnir líta bersýnilega ekki svo á að þetta sé fyrsta mál á þeirra dagskrá. Það er skiljanlegt. Hins vegar er ljóst að hér er um slíkt stórmál að ræða að þessir aðilar geta ekki leyft sér þann munað að ýta því til hliðar og láta það bíða betri tíma.

Á meðan þetta stóra mál er ekki útkljáð svífur það yfir hinum pólitíska vettvangi og truflar samstarf flokka og hagsmunaaðila um önnur mikilvæg mál. Veður eru válynd úti í hinum stóra heimi. Því fer fjarri að Evrópuþjóðum - og það sama á út af fyrir sig við um helztu efnahagsveldi heims - hafi tekizt að ná tökum á afleiðingum fjármálakreppunnar sem skall á haustið 2008. Þvert á móti eru vísbendingar um að efnahagslægðin, sem fylgdi í kjölfarið geti dýpkað. Það hefur óhjákvæmilega áhrif á okkar efnahag. Eftirspurn eftir útflutningsafurðum okkar minnkar og verð lækkar. Og Ísland er ekki risið upp úr þeim öldudal sem leiddi af hruninu.

Að óbreyttu munu umræður um þetta mál snúast um það hvað felist í þeim veruleika að Ísland er enn umsóknarríki, hvort taka eigi á móti IPA-styrkjum í því skjóli eða ekki og þá hvaða styrkjum, hvort leggja eigi niður samninganefndina eða ekki. Á t.d. að halda áfram fundum í sameiginlegri þingmannanefnd Íslands og ESB-ríkja af því að við erum enn »umsóknarríki«? Verður áfram straumur þingmanna og embættismanna til Brussel af því að við höfum stöðu »umsóknarríkis« ?

Umræður af þessu tagi eru fáránlegar og tímaeyðsla og auk þess fylgir þessari vitleysu kostnaður.

Þótt við öllu megi búast á vettvangi stjórnmála okkar - sem reyndar á nú við um lýðræðisríki yfirleitt - ætti að vera hægt að ganga út frá því sem vísu að víðtæk samstaða geti orðið um það að útkljá þann ágreining, sem er um grundvallaratriðið í samskiptum okkar við Evrópusambandið í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Eðlilegast er að efna til þjóðaratkvæðagreiðslu á þessu kjörtímabili um það hvort Íslendingar vilja ganga í Evrópusambandið eða ekki.

Vá fyrir dyrum - islam er ekki það sem Ísland þarfnast

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Vá fyrir dyrum - islam er ekki það sem Ísland þarfnast.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 13. júlí 2013.

     

Valdimar H. Jóhannesson.

Ákvæði stjórnarskrár Íslands um trúfrelsi er ekki án skilyrða. Í 63. gr. segir: 

»Allir eiga rétt á að stofna trúfélög og iðka trú sína í samræmi við sannfæringu hvers og eins. Þó má ekki kenna eða fremja neitt sem er gagnstætt góðu siðferði eða allsherjarreglu.«

Þeir sem þekkja íslam vita, að íslam samræmist ekki góðu siðferði eða allsherjarreglu. Vandinn er sá að þekking á íslam er lítil á Íslandi, í stjórnsýslunni, í sveitarstjórnunum, hjá menntakerfinu, hjá kirkjunni, fjölmiðlum og almenningi. Ef við tökum okkur ekki á í þeim efnum er líklegt að skaðinn verði áður en við áttum okkur og við sitjum uppi með tröllaukin vandamál sem alls staðar hafa fylgt í kjölfarið á innrás íslam inn í hvaða samfélag sem er. Nágrannalönd okkar glíma við vaxandi vandamál af hömlulausum innflutningi múslíma og vandséð hvernig þau leysa vandann.

Hér er áréttað að 80% múslíma eru ekkert verri né betri en 80% t.d. nasista í Þýskalandi Hitlers, sem var ágætt fólk nema það hafði ekki döngun í sér til þess að standa gegn ómennunum sem réðu lögum og lofum í krafti ógnarstjórnar. Illskeyttur hluti ræður ferðinni jafnt hjá múslímum sem nasistum á Hitlerstímanum. Fyrri samfélög kristinna manna í Mið-Austurlöndum og á Balkanskaganum, samfélög búddatrúarmanna í Austurlöndum (t.d. Afganistan), samfélög hindúa á Indlandsskaganum, Zaraþústra-dýrkenda í Persíu og samfélög gyðinga í Mið-Austurlöndum eru enn rústir einar eftir eyðileggjandi áhrif íslam. Íbúar þessara landa sem nú teljast flestir múslimar eru aumkunarverð fórnarlömb ofstækis sem einkennir íslam. Misskilningur er að halda að vandinn sé einskorðaður við róttækan íslamisma. Íslam sjálft er vandinn og aðeins til marks um þekkingarleysi eða blekkingar ef slíkt fer fram hjá mönnum.

Fórnarlömbum íslam og almenningi í múslímskum löndum verður best hjálpað með því að leiða í ljós hvað íslam er í raun og veru, eins og Rússum er best hjálpað með því að upplýsa um hrylling kommúnismans og Þjóðverjum um hið fjandsamlega eðli nasismans gegn heill og hamingju. Það er ekki tilviljum að íslam, kommúnismi og fasismi eru nefnd í sömu andránni. Þetta eru allt náskyldar alræðisstefnur sem hafa að markmiði að kúga heiminn undir sig með hreinsunum og blóðfórnum og halda völdum með níðingsskap gagnvart minnihlutahópum. Flestum yfirsést að íslam er ekki fyrst og fremst trúarbrögð til einkanota heldur aðallega pólitískt stjórnkerfi sem nær til einkalífs fólks sem og opinberrar stjórnsýslu og til þess ætlað að ná heiminum öllum undir Allah, sem er hatursfullur guð og alls óskyldur guðsmynd annarra trúarbragða.

Heimurinn mun að endingu snúa baki við íslam sem þjónar alls ekki hagsmunum neinna nema múslímskra karlmanna. Íslam þjónar herskáum þjóðum til að leggja undir sig önnur lönd. Þessi trúarbrögð voru búin til fyrir 14 öldum til þess að auðvelda arabískum ribböldum þess tíma að leggja til atlögu við nágranna sína til þess að ræna þá eigum og til þess að næra valdagræðgi og fullnægja kvala- og kynlífslosta ribbaldanna.

Heimurinn hefur liðið fyrir íslam í 14 aldir. Ekki sér fyrir endann á þeim hörmungum en hingað til hefur okkur Íslendingum lánast að vera að mestu lausir undan þessu oki vegna legu landsins ef frá er talið Tyrkjaránið á 17. öld. Mikið blóð mun áfram renna í heiminum næstu aldir vegna íslam og gerir á hverjum degi.

Nú ætla ólánsmenn að greiða götu þessa ofstækis til landsins með því að auðvelda yfirlýstum fjandmönnum okkar að vinna bug á samfélagi okkar með því að skemma það og sundra því innan frá. Bygging mosku er liður í markvissum hernaði íslam gegn samfélagi okkar. Allar moskur heimsins eru að fyrirmynd mosku Múhameðs sem múslímar kalla spámann. Sú moska var fyrst og fremst stjórnsetur í stríði gegn öllum sem ekki féllust á undirgefni undir hann og hugmyndafræði. Múhameð er í íslam sagður hinn fullkomni maður til fyrirmyndar fyrir múselmenn. Á mælikvarða hins vestræna samfélags er vandfundinn andstyggilegri maður.

Í stað þess að leyfa byggingu mosku ber að stöðva alla starfsemi tengda íslam hér á landi með tilvísun til stjórnarskrárinnar. Ef einhver skyldi vera svo grænn að sjá ekki að boðun íslam stríðir gegn góðum siðum og allsherjarreglu er þarft að rifja upp sitt hvað sem íslam boðar:

Misrétti milli karlmanna og kvenna. Misrétti milli múslíma og annarra trúarhópa. Dauðarefsingar fyrir að ganga af íslamstrú og fyrir samkynhneigð. Limlestingar fyrir t.d. þjófnað. Dauðarefsingar fyrir að hallmæla íslam. Bann á tjáningarfrelsi um íslam. Dauðarefsingar fyrir að hallmæla Múhameð. Karlmönnum er leyft að eiga fjórar konur. Fullorðnir menn mega giftast stúlkubörnum og hafa við þær mök eins og Múhameð gerði.

Við þennan lista má bæta við fleiru hryllilegu eins og limlestingar á kynfærum stúlkna í mörgum löndum múslíma (yfir 90% kvenna í Egyptalandi eru umskornar), heiðursmorð (vansæmdarmorð er betra orð), grýtingar fyrir ótrúsemi, rétt karlmanna til lemja eiginkonur sínar til hlýðni, afhausingar, verndartolla (jizya sem kristnir og gyðingar greiða til að fá að halda í trúarbrögð sín um leið og þeir fallast á kúgun og 3. flokks borgararéttindi) og margt annað miður fagurt.

Það er ekki ofstæki að banna þessi ósköp. Það er heimska að gera það ekki. Ég bið lesendur vinsamlegast að athuga að það er ekki ofstæki að segja frá ofstæki og við eigum ekki að halda í heiðri umburðarlyndi gagn umburðarleysi íslam. Ég læt mér í léttu rúmi liggja þó að illa upplýst fólk muni kalla mig rasista. Sá sem slíkt gerir afhjúpar sitt eigið þekkingar- og dómgreindarleysi enda ekki von á góðu þegar það er talið vott um aðdáunarvert umburðarlyndi að vera fáfróður um eðli íslam og hörmungar af þess völdum í 14 aldir.

    

Sambandsríki Evrópu er úreldt hugmynd frá tíma Kalda-stríðsins

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Sambandsríki Evrópu er úreldt hugmynd frá tíma Kalda-stríðsins.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 11. júlí 2013.

   

     

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

Eins og flest ríki, byggir Evrópusambandið (ESB) tilveru sína á ákveðinni hugmyndafræði, það á sína landnáms-hugmynd. Því er haldið að fólki, að til ESB hafi verið stofnað sem friðarríkis - í þeim tilgangi að hindra styrjaldir. ESB flaggar þeirri hugmynd, að útþenslustefna Evrópskra nýlenduvelda stafi af ættgengri gena-breytingu. Því geti ekkert nema ofurvald ESB hindrað þjóðir Evrópu að berast á banaspjótum.

Staðreyndin er sú, að samruni Evrópsku höfðingja-stéttarinnar var knúin áfram af ótta Bandaríkjanna við Ráðstjórnarríkin. Við lok heimsstyrjaldarinnar hafði hafist kalt stríð á milli hinna fyrri bandamanna og Bandaríkin töldu afgerandi að Evrópa yrði sterkur bandamaður í Kalda-stríðinu. Mikilvægt atriði var einnig, að Frankland hafði hernumið rík kolasvæði í Þýðskalandi og ríkisstjórn Charles de Gaulle neitaði að láta Ruhr og Saar af hendi.

Jean Monnet var hvatamaður að stofnun sambandsríkis Evrópu.

Pattstaða ríkti, en Monnet (1888-1979) skipti sköpum við sameiningu Evrópu og er jafnvel nefndur faðir Evrópusambandsins. Samt var Jean Monnet ekki venjulegur stjórnmálamaður, með umboð frá kjósendum. Jean Monnet hóf störf fyrir Bandaríkin um 1940, þegar hann gerðist ráðgjafi Franklin Roosevelt forseta.

Samruninn í Evrópu hófst formlega 18. apríl 1951 með stofnun Kola- og stálbandalags Evrópu. Þann 09. maí 1950 hafði Robert Schumann  utanríkisráðherra flutt yfirlýsingu í nafni ríkisstjórnar Franklands, um stofnun bandalagsins, sem samin var af Jean Monnet. Bandaríkjunum tóks að fá öxulveldin Þýðskaland og Ítalíu til samstarfs, auk Franklands, Belgíu, Lúxemborgar og Hollands. Evrópa var fyrst núna tilbúin til fullrar þátttöku í Kalda-stríðinu.

Frá upphafi var ætlunin að Evrópu yrði sambandsríki, en ekkert stjórnarform er jafn ólýðræðislegt og sambandsríki. Þrátt fyrir skrúðmælgi um friðartilgang, var tilgangur með sambandsríkinu sá að efla hernaðaðarmátt Evrópu. Kol og stál var undirstaða vopnaframleiðslunnar. Í Schuman yfirlýsingunni er ekki að finna eitt orð um lýðræði, hvað þá um fyrirætlanir um að koma á stjórnarformi lýðveldis. Hins vegar kemur í ljós að nýlendu-draumar Evrópumanna voru ekki útkulnaðir, því að sagt er: »Með aðgangi að þessum auknu auðlindum (kol og stál), mun Evrópa verða fær um að sinna einu af mikilvægustu verkefnum sínum, það er að segja uppbyggingu meginlands Afríku.«

Fljótlega gengu þjóðlausir menningarvitar og aðalsmenn til liðs við vopnaframleiðendur. Þessir liðsmenn sambandsríkis Evrópu réðust gegn öllu sem talist gat þjóðlegt. Furðulegt má heita að nafnið Þýðskaland hefur fengið að vera í friði fyrir þessum öfgamönnum, því að Þýðskaland merkir auðvitað »land þjóðarinnar«. Aðalsmenn ESB fullyrða, að bezta aðferðin til að efla lýðræði sé að leggja það niður og fela yfirþjóðlegum valdamönnum stjórnina. Þeir fullyrða að jafnaðarmenn eins og þeir sjálfir séu bezt fallnir til stjórnar og að þjóðaratkvæði sé hrein flónska.

Íslandi stafar hætta af útþenslu sambandsríkis Evrópu.

Við Íslendingar höfum fengið okkar skammt af hugmyndum Evrópskra jafnaðarmanna, sem tala um »deilt fullveldi« og »innra og ytra fullveldi«. Tilgangurinn með svona tali er að afvegaleiða umræðuna, svo að almenningur viti hvorki upp né niður. Hugtakið »fullveldi« er stjórnarfarslegt grundvallaratriði, sem ekki má afskræma. Fullveldi merkir  »fullt vald« og vísar til endanlegs og ótakmarkaðs valds um stjórnkerfi landsins. Endanlegt er fullveldið, vegna þess að ákvörðunum fullveldishafans verður ekki vísað til annars aðila. Ótakmarkað er fullveldið, vegna þess að það tekur til allra þátta stjórnarforms og stjórnarfars. Í lýðveldum fer almenningur með fullveldið.

Stefnan hafði verið mörkuð með stofnun Kola- og stálbandalagsins 1951. Við sameiningu Þýðskalands 1990, sem styrkti mikið stöðu þess, urðu ráðamenn í Franklandi óttaslegnir og sáu ekki annað úrræði en aukna sameiningu. Tekið var það örlagaríka skref að stofna til myntsamstarfs um gjaldmiðil, sem nefndur var Evra. Ekkert er athugavert við upptöku sameiginlegs gjaldmiðils, en þetta var gert undir formerkjum »torgreindrar peningastefnu«. Henni fylgir ríkisábyrgð á fjármálstofnunum, stefna sem nú er að hruni komin og sjálft Evrópusambandið er á barmi hyldýpis.

Rúmlega 60 ára saga ESB sýnir, að ólýðræðislegt sambandsríki er ekki á vetur setjandi. Smáríki, sem oft eru nefnd jaðarríki, eru í sérstaklega erfiðri stöðu innan Evrópusambandsins. Frjáls viðskipti með vörur innan tollabandalagsins hindrar jaðarríkin í að ná hagstæðum viðskiptum við ríki utan ESB. Afleiðingin er ofríki stórfyrirtækja í Franklandi og Þýðskalandi. Framleiðsla verður einhæf í jaðarríkjunum og atvinnustarfsemi í þeim verður aðallega fólgin í ferðaþjónustu og útvegun hráefa fyrir stórveldin. Kröfur stórveldanna um fjármálalegt forræði þeirra og valdbeiting sem aðferð í samskiptum við jaðarríkin, gerir ESB allt annað en heimilislegt nábýli. Hugmyndin um sambandsríki Evrópu er úreldt hugmynd frá tíma Kalda-stríðsins.

 

Samfylkingar-flokkarnir og moska í Reykjavík

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Samfylkingar-flokkarnir og moska í Reykjavík.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 10. júlí 2013.

   

   

Ólafur Friðrik Magnússon.

Samkvæmt frétt RÚV frá 6. júlí sl. hefur borgarstjórn Reykjavíkur samþykkt deiliskipulag, sem gerir ráð fyrir mosku með níu metra háum turni, austast í Sogamýrinni. Samkvæmt fréttinni mun slík moska, ef af verður, verða mjög áberandi í borgarmyndinni og blasa við vegfarendum, sem aka niður Ártúnsbrekkuna. Samkvæmt heimildum sem ég hef innan úr borgarstjórn er hér um dýra og eftirsótta lóð að ræða, sem ætlunin er að láta fáeinna hundraða manna söfnuð múslíma í Reykjavík fá til ráðstöfunar án endurgjalds.

Engu að síður mun það kosta múslímasöfnuðinn á Íslandi hundruð milljóna króna að reisa mosku í samræmi við deiliskipulagið. Það er áhyggjuefni að enginn vandi mun vera fyrir múslíma hér á landi að fjármagna slíka mosku með fé frá útbreiðslusamtökum múslíma erlendis frá. Þar geta komið við sögu samtök, sem vilja auka áhrif íslamstrúar á Íslandi, sem í öðrum löndum. Það getur verið varasamt fyrir þjóðmenningu okkar og öryggi.

Samfylkingar-flokkarnir fara offari.

Það eru samfylkingar-flokkarnir tveir í borgarstjórn, Æ-listi og S-listi, sem hafa haft frumkvæði í þessu máli, undir forystu Jóns Gunnars Kristinssonar borgarstjóra, Dags B. Eggertssonar, formanns borgarráðs, og Páls Hjalta Hjaltasonar, formanns skipulagsráðs. Þessir aðilar hafa sýnt frekju og yfirgang í þessu máli, eins og öðrum skipulagsmálum, þar sem flugvallarmálið ber hæst.

Samfylkingar-flokkarnir, með níu borgarfulltrúa, hafa ekki mætt neinni andstöðu af hálfu fimm borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokks í þessu máli. Deiliskipulagstillagan var samþykkt samhljóða í bæði skipulagsráði og borgarráði! Rétt eins og aðalskipulag án flugvallar var samþykkt samhljóða í borgarstjórn. Segi svo hver sem vill að flugvallarsinnar eða borgaraleg og/eða Kristin öfl, eigi sér málsvara í borgarstjórn! Borgarstjórn öll eins og hún leggur sig er veruleikafirrt í skipulagsmálum, sem og í þessu alvarlega máli.

Öðrum trúarsamfélögum mismunað.

Það gengur auðvitað ekki að lítill en fyrirferðarmikill trúarhópur sé tekinn fram fyrir alla aðra trúarsöfnuði hérlendis, innlenda sem erlenda. Sama þó að sá trúarhópur eigi sér sterkari málsvara innan samfylkingar-flokkanna en kristin ríkiskirkja og Kristin eða heiðin samfélög á Íslandi. Og hvers eiga hófsamir Búddistar að gjalda, sem eru miklu fleiri hérlendis en múslímar?

Ég hvet alla borgarbúa til að mótmæla áformum samfylkingar-meirihlutans í borgarstjórn og deiliskipulaginu, sem þeim fylgir. Þetta deiliskipulag felur í sér frekju og yfirgang gagnvart þorra borgarbúa og öllum öðrum trúarsamfélögum í borginni. Grípa þarf strax í taumana. Ekki er nóg að bíða til vors og úthýsa þá samfylkingar-frekjunni í skipulags- og flugvallarmálum, með því að fella hinn ógeðfellda borgarstjórnar-meirihluta í kosningum. Og ekkert er hægt að treysta á liðónýtan borgarstjórnarflokk Sjálfstæðisflokksins.

Reisum heldur hof en mosku í Sogamýri.

Söfnuður Íslendskra Ásatrúarmanna telur í dag yfir 2.200 manns, eða hátt í 10 sinnum fleiri en múslímasöfnuðurinn. Ásatrúin nýtur velvildar þorra landsmanna. Hún er hluti af þjóðmenningu okkar og flest höfum við mætur á meðlimum Ásatrúarsafnaðarins og ekki síður hinum geðþekka leiðtoga hans, Hilmari Erni Hilmarssyni, allsherjargoða og tónlistarmanni. Ásatrúarmenn eru umburðarlyndir og ekki ágengir við boðskap eða iðkun trúar sinnar. Einnig eru þeir miklir náttúru- og menningarverndarsinnar.

Ég legg til að þegar áformum samfylkingar-flokkanna um mosku í Sogamýri verður hrundið, verði lögð drög að því að hof Íslendskrar Ásatrúar rísi á svæðinu. Slíkur menningargimsteinn yrði gleðigjafi fyrir þorra borgarbúa, sem annarra landsmanna, og myndi ekki stinga í augun, eins og moska myndi gera, þegar ekið væri niður Ártúnsbrekkuna, eða um Miklubrautina.

Minnumst þess ávallt að okkar forna trú var á margan hátt heiðarlegri og meira í samræmi við skapgerð og sómatilfinningu okkar en hin innflutta Kristna trú er. Þess vegna eigum við að hafa Ásatrúna í heiðri og rækta hana sem arfleifð okkar, í góðri sátt við Kristna þjóðmenningu okkar og fólkið í landinu, í nútíð og framtíð.

 

Að verða viðskila við meginstrauma samtímans - höfðingjaræðið í hættu ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Að verða viðskila við meginstrauma samtímans - höfðingjaræðið í hættu ?.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 06. júlí 2013.

   

 

  

Styrmir Gunnarsson.

Stöku sinnum verða grundvallarbreytingar á ríkjandi sjónarmiðum og viðhorfum í samfélögum og jafnvel á ráðandi skipan mála. Stundum er það atburðarás sem enginn einn aðili ræður sem veldur. Þannig er ekki fráleitt að segja að fyrri heimsstyrjöldin hafi verið upphafið að falli hinna gömlu evrópsku nýlenduvelda, þótt þau hafi staðið uppi í stríðslok sem sigurvegarar, að seinni heimsstyrjöldin hafi bundið enda á stöðu þeirra sem heimsvelda og Súez-deilan 1956 innsiglað þau málalok.

Fall Berlínarmúrsins 1989 er tákn um hrun kommúnismans, sem gjörbreytti pólitískri stöðu í Evrópu og endalok herfarar Bandaríkjanna til Íraks og Afganistans gæti verið byrjunin á því að Bandaríkjamenn dragi sig í hlé sem eins konar alheimslögregla.

Þarna hefur sýnileg atburðarás ráðið ferðinni.

Grundvallarbreytingar á sjónarmiðum og viðhorfum eru ekki jafn sýnilegar. Þær byrja að gerjast í undirdjúpum samfélaga, verða síðan að straumum sem eru á ferð undir yfirborðinu og brjóta sér smátt og smátt leið upp á yfirborðið.

Fyrir fimm árum var það ríkjandi viðhorf í Evrópu að skattgreiðendur ættu að hlaupa undir bagga, þegar bankar eða önnur fjármálafyrirtæki lentu í vandræðum. Í krafti þeirra ríkjandi sjónarmiða voru Írar látnir taka á sig óbærilegar byrðar vegna falls írskra einkabanka. Fimm árum síðar hefur orðið gjörbreyting á þessum sjónarmiðum. Nú er það orðin yfirlýst stefna Evrópusambandsins að fyrst eigi hluthafar að tapa, svo eigendur skuldabréfa sem bankar hafi gefið út og þá eigendur innistæðna sem eru umfram 100 þúsund evrur. Þessi viðhorfsbreyting varð þannig til að gremja skattgreiðenda yfir því að þeir tækju á sig tapið en háttsettir bankamenn kæmust frá þroti banka með mikla fjármuni fór að búa um sig og brjótast fram í því að ráðandi flokkar misstu völdin og vegur »pópúlískra« flokka að vaxa. Í aukakosningum í Frakklandi fyrir skömmu fékk Þjóðfylking Marine Le Pen 46% atkvæða.

Uppreisn almennings í mynd mótmæla, hvort sem er í Arabalöndum, Tyrklandi, Brasilíu, ríkjum Suður-Evrópu eða t.d. aðgerðum Occupy Wall Street-hreyfingarinnar (sem sagt er að eiginkona hins nýja Englandsbankastjóra hafi stutt opinberlega) er orðin að pólitísku fyrirbæri sem eftir er tekið.

Þessi nýi pólitíski veruleiki er orðinn að þætti í stjórnmálastarfi á Íslandi, sem ekki er hægt að horfa fram hjá. Fyrir nokkrum áratugum og alveg fram undir lok þessarar aldar stjórnuðu þeir flokkar, sem til þess fengu meirihluta á Alþingi, landinu. Það var svo undir forystumönnum þeirra komið hvernig þeir stjórnuðu. Sumir höfðu tilhneigingu til að stjórna landi með því að taka sterkt tillit til þeirra strauma sem þeir fundu að voru á ferð. Aðrir fóru sínu fram í von um að árangurinn skilaði sér fyrir næstu kosningar.

Nú er svo komið að það er hæpið að hægt sé að stjórna landinu með því að ganga þvert á ríkjandi viðhorf hjá almenningi, þótt meirihluti sé til staðar á Alþingi. Þrennt hefur skipt mestu í því sambandi. Í fyrsta lagi er þjóðin betur menntuð en áður og hver þjóðfélagsþegn þar af leiðandi betur fær um það en kannski framan af 20. öldinni að leggja sjálfstætt mat á einstök mál. Í öðru lagi er þjóðin betur upplýst en áður. Fólk hefur nú aðgang að flestum þeim upplýsingum sem áður fyrr voru í höndum tiltölulega fámenns hóps. Og í þriðja lagi hefur ný fjarskiptatækni gert fólki kleift að bera saman bækur sínar, skiptast á skoðunum og leita eftir samstöðu alveg burtséð frá því hvað gerist eða gerist ekki á vettvangi stjórnmálaflokkanna eða hinna hefðbundnu fjölmiðla.

Þessi breyting gerir það að verkum, að stjórnmálaflokkarnir geta ekki lengur gengið að því vísu að þeir geti farið sínu fram í fjögur ár og vonast svo til þess að dæmið gangi upp í kosningum. Misstígi þeir sig að mati einhverra hópa í samfélaginu er hafizt handa um undirskriftasöfnun og nái hún flugi getur hún skipt sköpum. Þegar Ólafur Ragnar Grímsson hóf að beita málskotsrétti stjórnarskrárinnar fyrstur forseta lýðveldisins opnaði hann gáttir sem ekki er víst að hann sjálfur ráði við og út af fyrir sig spurning hvort nokkur ástæða sé til að hann reyni að ráða við. Alla vega frá sjónarhóli þeirra sem telja bezt að Íslandi verði í framtíðinni stjórnað á þann veg að þjóðin sjálf taki ákvarðanir í meginmálum og að það sé síðan hlutverk Alþingis að útfæra þær ákvarðanir.

Nú er tekin við ný ríkisstjórn og nýr meirihluti á Alþingi. Það má sjá merki þess að hinir nýju stjórnarherrar hafi ekki áttað sig á þessum grundvallarbreytingum í samfélagsmálum. Að þeir telji að þeir geti farið sínu fram. En það er misskilningur. Þeir geta það ekki. Flokkar geta ekki lengur stjórnað landinu að sínum geðþótta og síðan staðið eða fallið með gerðum sínum fjórum árum seinna.

Þótt hérlendis verði ekki valdaskipti eins og í Egyptalandi þessa dagana, getur fólki misboðið svo mjög að það grípi til þeirra aðgerða sem það á kost á, safni undirskriftum undir mótmæli, gangi fylktu liði til Bessastaða og krefji forseta um að hann beiti málskotsrétti og vísi málum í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Ég veit að reyndir stjórnmálamenn segja að það sem hér er sagt sé bull. Svona sé ekki hægt að stjórna landi. Þeir sem það segja hafa orðið viðskila við meginstrauma samtímans.