Ed West: Now it is only a matter of time till we leave the EU

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Now it is only a matter of time till we leave the EU.

Fyrst birt hjá Express 06. júlí 2013.

   

 

Ed West.

 

LIKE everyone under the age of 56 James Wharton, the MP who introduced yesterday's Referendum Bill, has never been given a say on Britain's membership of the European Union. It was just decided somewhere that we would become part of a superstate and the British people never got the memo.

 

The Tories are embracing Euro-scepticism.

 

The Stockton South MP is just 29, at the other end of the age range 81-year-old Labour MP Dennis Skinner told Parliament during yesterday's thinly attended debate that, if only the Tories had listened to him in the Seventies, they could have saved us all a lot of trouble.

The Beast of Bolsover was right. Although Labour has now got itself in a muddle over the issue the Europe delusion was never about Left v Right but about the elite v the rest.

 

Long ago technocrats decided that, in order for Europe to avoid another war and to give us more weight in the world, national sovereignty and identity must disappear. Because it was a top-down project it was always an antidemocratic one, as the Greeks and Italians learned in 2011 when Brussels effectively removed their governments.

 

The elite was helped by a conformist and pliant media so that when Denmark held its euro currency referendum in 2002 every single major party and newspaper urged the people to say yes. And still they said no.

An Irish friend told me how, in his mid-20s and working in Brussels for an institution he had always been told was inevitable and good, he began to read British newspapers and was astonished to see sane, sensible people making rational arguments not just against closer European integration but the European Union itself. He had never seen, heard or read anyone in his country voice such things.

 

We are lucky in Britain to have a difficult and awkward press, one full of opinionated people who dislike consensus. This newspaper should blow its own trumpet for the Daily Express has consistently been anti-EU and since November 2010 has campaigned relentlessly for a referendum. It is just as well, for like elsewhere in Europe we've had two decades of parliamentary consensus on the subject, despite the British people having never wanted union. According to Christopher Booker and Richard North's The Great Deception, polls showed that only 15 per cent of people in the early Seventies wished to join the Common Market and three in five were opposed.

Funnily enough, as we are always told that the Tories should "not bang on about Europe", it did not even feature among the top 12 issues of concern in 1970. We just had no interest in joining and it should never have been an issue, it certainly wouldn't have been had we been told about what the Common Market would turn into. Despite the 1970 Tory manifesto promising only "to negotiate, no more, no less", within two weeks Edward Heath was in Brussels opening talks to join at any price (and we got a rotten one).

A small number of powerful people can scare the rest of society into believing their own eyes are lying to them, which is why the story of the Emperor's New Clothes has always resonated.

In the case of the European dream the experts with their grand theories of postnationhood were disastrously wrong. The public, with the wisdom of the crowd and of the ages, saw a utopian project motivated by a mix of fantasy and greed. And this despite the fact that in the Nineties, when the euro was being launched, the BBC treated Euroscepticism as essentially a sort of mental illness.

 

But then a number of things changed: as immigration developed into an issue of concern it became clear that we couldn't control our borders without leaving the EU.

Meanwhile the euro currency crisis graphically exposed the failings of the system. A political elite will continue to ignore popular concerns and the evidence so long as the changes are gradual but catastrophic decline cannot be brushed off.

 

Euro crisis exposed the system's failure.

 

With Greece becoming the first country to go from being a developed nation to an "emerging" one - though "submerging" may be more accurate - it became more difficult to argue that the European project is "inevitable".

 

Political deceits held together by taboo start falling apart very quickly once momentum builds up against them. Euro-sceptics have become more vocal while the stunning rise of Ukip has forced the issue. It doesn't matter that there remains a hard-core of Euro-enthusiasts because without wider support they are nothing more than an eccentric historical curiosity, like Jacobite supporters.

The Tories are embracing Euro-scepticism and even if public opinion has dragged them to the exit like a reluctant drunk at a party that's more than can be said of Nick Clegg and Ed Miliband, who have an even bigger problem.

While the Lib Dem and Labour elites may be averse to Euro-scepticism huge swathes of Labour voters in particular are not. Rather than listening to them Labour is now proposing a European "wish list" to take to Brussels, which will include special commissioners to look at joblessness (mostly caused by the euro) and reform of immigration.

 

They may as well put that list in an envelope and post it to Father Christmas for all the good it will do. It all smacks of desperation but then they know that they can no longer ignore or laugh at Euro-sceptics any more, they can only fight us. And we will win.

 

 

Atlaga Samfylkingar að stjórnarskrá Lýðveldisins heldur áfram - stjórnarskrárbrot

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Atlaga Samfylkingar að stjórnarskrá Lýðveldisins heldur áfram - stjórnarskrárbrot.

Fyrst birt 05. júlí 2013.

   

Loftur Altice Þorsteinsson.

Eins og allir þekkja, stóðu yfir linnulausar árásir gegn stjórnarskrá landsins allt síðasta kjörtímabil. ESB-sinnar sóttu hart að Stjórnarskránni og leituðust við að fá fram breytingar, sem myndu auðvelda þeim að koma landinu inn fyrir Gullna hlið Evrópusambandsins. Með góðu eða illu skyldi höfðingjunum í Brussel tryggð yfirráð yfir fósturjörðinni. Því miður höfðu þessi óþjóðhollu öfl nokkurn sigur 05. júlí 2013.

ESB-sinnar fengu óvæntan stuðning við þá iðju sína, að »aðlaga« Stjórnarskrána þörfum Evrópusambandsins. Sjálfstæðisflokkur endurtók leikinn frá Icesave-deilunni og gekk til liðs við Samfylkingu. Undirmálin um samstarf þessara flokka komu upp á yfirborðið, eins og svo oft hefur skeð þegar til ákvarðana kemur á Alþingi. Þegar á reynir, er engu líkara en Sjálfstæðisflokkur sé dótturfélag Samfylkingar.

Eins og sýndi sig í Icesave deilunni, þá stendur Framsóknarflokkur með þjóðinni. Af þeim 15 þingmönnum sem greiddu atkvæði gegn atlögunni að stjórnarskránni, voru 11 úr Framsóknarflokki. Piratar voru 3 og Sigríður Á Andersen sýndi þann kjark að standa ein Sjálfstæðismanna gegn breytingunni. Eftirfarandi þingmenn höfnuðu lagafrumvarpi Samfylkingar:

<<>><><<>>

Eftirfarandi Alþingismenn höfnuðu frumvarpi Samfylkingar:

• Ásmundur Einar Daðason (F).
• Elsa Lára Arnardóttir (F).
• Gunnar Bragi Sveinsson (F).
• Jóhanna María Sigmundsdóttir (F).
• Páll Jóhann Pálsson (F).
• Sigrún Magnúsdóttir (F).
• Sigurður Ingi Jóhannsson (F).
• Vigdís Hauksdóttir (F).
• Þorsteinn Sæmundsson (F).
• Þórunn Egilsdóttir (F).
• Karl Garðarsson (F).

• Birgitta Jónsdóttir (P).
• Helgi Hrafn Gunnarsson (P).
• Jón Þór Ólafsson (P).

• Sigríður Á. Andersen (D).

 

<<>><><<>>

  

Lagafrumvarpið sem samþykkt var, er hér fyrir neðan. Það verður ekki að lögum fyrr en forseti lýðveldisins hefur samþykkt það eða hafnað. Frumvarpið felur því í sér brot á 26. grein Stjórnarskrárinnar, en í 2. grein frumvarpsins segir: "Lög þessi taka gildi er nýkjörið Alþingi hefur samþykkt þau". Auðsjánlega er þetta rangt og brotið er undirstrikað með tilvísun í 1. málsgrein 79. grein Stjórnarskrárinnar, en þar segir:

»Tillögur hvort sem eru til breytinga eða viðauka á stjórnarskrá þessari, má bera upp bæði á reglulegu Alþingi og auka-Alþingi. Nái tillagan samþykki skal rjúfa Alþingi þá þegar og stofna til almennra kosninga af nýju. Samþykki Alþingi ályktunina óbreytta, skal hún staðfest af forseta lýðveldisins, og er hún þá gild stjórnskipunarlög.«

Augljóst er því að frumvarpið sem samþykkt var, er brot á bæði 26. grein og 79. grein Stjórnarskrárinnar. Hvað ætla landsmenn að gera við svona grófum brotum á Stjórnarskránni?

                                                      <<>><><<>>

Frumvarp til stjórnarskipunarlaga um breytingu á stjórnarskrá lýðveldisins Íslands, nr. 33/1944, með síðari breytingum.

Flm.: Árni Páll Árnason, Katrín Jakobsdóttir, Guðmundur Steingrímsson.

1.grein. Við stjórnarskrána bætist nýtt ákvæði um stundarsakir, svohljóðandi:

Þrátt fyrir ákvæði 1. mgr. 79. gr. er heimilt, fram til 30. apríl 2017, að breyta stjórnarskránni með eftirfarandi hætti: Samþykki Alþingi frumvarp til laga um breytingu á stjórnarskrá með minnst 2/3 hlutum greiddra atkvæða skal það borið undir atkvæði allra kosningarbærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar.

Atkvæðagreiðslan skal fara fram í fyrsta lagi sex mánuðum og í síðasta lagi níu mánuðum eftir samþykkt frumvarpsins á Alþingi. Til þess að frumvarpið teljist samþykkt þarf það að hafa hlotið meiri hluta gildra atkvæða í þjóðaratkvæðagreiðslunni, þó minnst atkvæði 40 af hundraði allra kosningarbærra manna, og skal það staðfest af forseta lýðveldisins og telst þá gild stjórnarskipunarlög.

Í heiti frumvarps til stjórnarskipunarlaga á þessum grundvelli skal koma fram tilvísun til ákvæðis þessa.

Um þjóðaratkvæðagreiðsluna fer samkvæmt lögum.

2. grein. Lög þessi taka gildi er nýkjörið Alþingi hefur samþykkt þau.

<<>><><<>>

26. grein Stjórnarskrárinnar:

Ef Alþingi hefur samþykkt lagafrumvarp, skal það lagt fyrir forseta lýðveldisins til staðfestingar eigi síðar en tveim vikum eftir að það var samþykkt, og veitir staðfestingin því lagagildi. Nú synjar forseti lagafrumvarpi staðfestingar, og fær það þó engu að síður lagagildi, en leggja skal það þá svo fljótt sem kostur er undir atkvæði allra kosningarbærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar með leynilegri atkvæðagreiðslu. Lögin falla úr gildi, ef samþykkis er synjað, en ella halda þau gildi sínu.

<<>><><<>>

Forseti Alþingis hefur fyrir vana að segja, eftir að frumvarp hefur verið samþykkt: »Frumvarpið er samþykkt og verður sent hæstvirtri ríkisstjórn sem lög frá Alþingi«.

Þetta er fullkomlega óviðeigandi og röng yfirlýsing hjá forseta Alþingis. Lagafrumvarp heldur áfram að vera lagafrumvarp, þótt Alþingi samþykki það. Það er fyrst þegar forseti Íslands hefur tekið afstöðu til þess, sem það öðlast lagagildi. Ríkisstjórnin hefur ekkert með lög Alþingis að gera fyrr en þau hafa farið til úrskurðar forsetans. Við sjáum hversu mikil þörf er á stjórnlagadómstóli, til að hreinsa burt skítaklessur höfðingjaræðisins.

<<>><><<>> 

Harðlega verður að mótmæla, að sett er ákvæði í Stjórnarskrána sem gilda skal »um stundarsakir«. Tímabundin ákvæði í stjórnarskrá geta ekki verið eðlileg, enda er tilgangur stjórnarskrárinnar að koma formfestu á stjórnarform ríkisins. Það er þess vegna sem breytingar á stjórnarskrá eru gerðar erfiðar.

Fróðlegt væri að vita, hvort önnur lýðveldi hafa farið inn á þá braut að setja ákvæði í sína stjórnarskrá sem gilda »um stundarsakir«. Þurfa landsmenn að búa sig undir, að tjáningarfrelsi verði afnumið »um stundarsakir« ?

Fúskið við gerð þessa frumvarps kemur berlega í ljós með eftirfarandi málsgrein: »Í heiti frumvarps til stjórnarskipunarlaga á þessum grundvelli skal koma fram tilvísun til ákvæðis þessa.« Ekki verður betur séð en að hortittur þessi hafi verið, eða hafi átt að vera, hluti af greinargerð með frumvarpinu. Hvernig málsgreinin hefur læðst inn í frumvarpið sjálft, er eitt af furðum Samfylkingar.

<<>><><<>> 

Paul Craig Roberts: Washington is Driving the World to the Final War

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Washington is Driving the World to the Final War.

Fyrst birt hjá Paul Craig Roberts 28. júní 2013.

  

 

Paul Craig Roberts.

“V For Vendetta,” a film that portrays evil in a futuristic England as a proxy for the evil that exists today in America, ends with the defeat of evil. But this is a movie in which the hero has super powers. If you have not seen this film, you should watch it. It might wake you up and give you courage. The excerpts below show that, at least among some filmmakers, the desire for liberty still exists.

Whether the desire for liberty exists in America remains to be seen. If Americans can overcome their gullibility, their lifelong brainwashing, their propensity to believe every lie that “their” government tells them, and if Americans can escape the Matrix in which they live, they can reestablish the morality, justice, peace, freedom, and liberty that “their” government has taken from them. It is not impossible for Americans to again stand with uplifted heads. They only have to recognize that “their” government is the enemy of truth, justice, human rights and life itself.

Can mere ordinary Americans triumph over the evil that is “their” government without the aid of a superhero? If ideas are strong enough and Americans can comprehend them, good can prevail over the evil that is concentrated in Washington. What stands between the American people and their comprehension of evil is their gullibility. If good fails in its battle with Washington’s evil, our future is a boot stamping on the human face forever.

http://www.youtube.com/watch?v=KKvvOFIHs4k&feature=youtu.be%20

http://www.youtube.com/watch?v=_-gHVGOoE48 

If you, an American, living in superpower America lack the courage to stand up to the evil that is “your” government, perhaps the courage of Edward Snowden, Bradley Manning, Julian Assange, and tiny Ecuador will give you heart.

A US senator from New Jersey, Robert Menendez, the Democratic chairman of the Senate Foreign Relations Committee, told the Ecuadoran government that he would block the import of vegetables and flowers from Ecuador if Ecuador gives asylum to Edward Snowden. The cost to Ecuador would be one billion dollars in lost revenues.

Menendez’s statement–”Our government will not reward countries for bad behavior”–is ironic. It equates bad behavior with protecting a truth-teller and good behavior with betraying a truth-teller. Menendez’s statement is also a lie. The US government only rewards bad behavior. The US government consistently rewards those who conspire against the elected governments of their own countries, setting them up as dictators when Washington overthrows the elected governments.

Menendez’s threat did not work, but the senator did succeed in delivering yet another humiliating blow to Washington’s prestige. The Ecuadoran President, Rafael Correa, beat Menendez to the punch and cancelled the trade pact with the US on the grounds that the pact was a threat to the sovereignty (sjálfstæði) of Ecuador and to moral principles and was being used by Washington to blackmail Ecuador. “Ecuador doesn’t accept pressure or threats from anyone,” added Communications Secretary Fernando Alvarado who then offered Washington foreign aid to provide human rights training to combat torture, illegal executions and attacks on peoples’ privacy.

Washington, exposed with its hand in the cookie jar devouring the privacy of the entire world and prevented by its hubris from acknowledging its illegal behavior and apologizing, has so mishandled the Snowden affair that Washington has done far more damage to itself than occurred from Snowden’s revelations. Washington has proven conclusively that it has no respect for anyone’s human rights, that it has no respect for any country’s sovereignty (sjálfstæði), that it has no respect for any moral principles, especially those it most often mouths, and that it relies on coercion and violence alone. The rest of the world now knows who its enemy is.

Washington’s presstitutes, by helping Washington demonize Snowden, Glenn Greenwald, Manning, Assange, and Ecuador, have demonstrated to the world that the US media is devoid of integrity and that nothing it reports can be believed. The US print and TV media and NPR comprise a ministry of propaganda for Washington’s immoral agendas.

On June 24, the Stasi State’s favorite whore, the Washington Post, denounced three times democratically-elected Rafael Correa as “the autocratic leader of tiny, impoverished Ecuador,” without realizing that the editorial not only demonstrated the Washington Post’s lack of any ethics whatsoever but also showed the entire world that if “tiny, impoverished Ecuador” can stand up to Washington’s threats, so can the rest of the world.

President Correa replied that the Washington Post “managed to focus attention on Snowden and on the ‘wicked’ countries that support him, making us forget the terrible things against the US people and the whole world that he denounced.” Correa added that Washington’s “world order isn’t only unjust, it’s immoral.”

The reason Washington hates Correa has nothing to do with Snowden. That Ecuador is considering asylum for Snowden is just an excuse. Correa is hated, because in the second year of his first term he repudiated the $3 billion dollar foreign debt that corrupt and despotic prior regimes had been paid to contract with international finance. Correa’s default threat forced the international financial gangsters to write down the debt by 60 percent.

Washington also hates Correa because he has been successful in reducing the high rates of poverty in Ecuador, thus building public support that makes if difficult for Washington to overthrow him from within.

Yet another reason Washington hates Correa is because he took steps against the multinational oil companies’ exploitation of Ecuador’s oil resources and limited the amount of offshore deposits in the country’s banks in order to block Washington’s ability to destabilize Ecuador’s financial system.

Washington also hates Correa for refusing to renew Washington’s lease of the air base in Manta.

Essentially, Correa has fought to take control of Ecuador’s government, media and national resources out of Washington’s hands and the hands of the small rich elite allied with Washington. It is a David vs. Goliath story.

In other words, Correa, like Venezuela’s Chevez, is the rare foreign leader who represents the interests of his own country instead of Washington’s interest.

Washington uses the various corrupt NGOs and the puppet government in Colombia as weapons against Correa and the Ecuadoran government. Many believe that it is only a matter of time before Washington succeeds in assassinating Correa.

American patriots, who feel that they should be on “their” government’s side regardless of the facts, would do well to remember what true patriotism is. For Americans, patriotism has always meant allegiance to the Constitution, not to the government. The oath is to defend the Constitution against enemies domestic and foreign.

The Bush and Obama regimes have proven themselves to be the Constitution’s worst enemies. It is not possible for a true patriot to support a government that destroys the Constitution. The United States is the Constitution. Our country is not the Obama regime, the Bush regime, or some other administration. Our country is the Constitution. The Constitution is our country.

Beyond obligations to one’s own country, all humans have a responsibility to human life itself. Washington’s puppet states, such as the NATO countries, Japan, and Colombia, by providing cover and support for Washington’s aggression are enabling Washington to drive the world into World War III.

The temptation of Washington’s money easily overwhelms weak characters such as Tony Blair and David Cameron. But the governments of NATO countries and other accommodating states are not only selling out their own peoples by supporting Washington’s wars of aggression, they are selling out humanity. Washington’s hubris and arrogance grow as Washington bumps off country after country. Sooner or later Russia and China, will realize that they themselves are targets and will draw firmer lines. Arrogance will prevent Washington from acknowledging the lines, and the final war will be launched.

Washington’s hegemonic impulse is driving the world to destruction. The peoples of the world should realize this and force their governments to stop enabling Washington’s aggression.

Landsdómur lagður niður - höfðingjunum líkaði ekki dómarnir

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Landsdómur lagður niður - höfðingjunum líkaði ekki dómarnir.

Fyrst birt 02. júlí 2013.

  

  

Loftur Altice Þorsteinsson. 

Getur verið að einhver trúi því að dómstólum, sem finnast í öllum lýðræðisríkjum til að veita aðhald spilltum og duglausum stjórnmálmönnum, sé bara komið á fót til að styðja höfðingjaveldið ? Í hvaða lýðræðisríki getur það skeð, að ef höfðingunum líkar ekki dómarnir, þá sé dómstóllinn lagður niður ? Er almenningur á Íslandi þeirrar skoðunar, að ráðherrar í landinu þurfi ofurvernd og það sé í raun verkefni Landsdóms að hvítþvo þá af öllum ákærum ? Ofurvernd ráðherra er heldsta einkenni pólitískrar úrkynjunar.

Stjórnarskrár allra alvöru lýðræðisríkja hafa ákvæði um Landsdóm, eða sambærilega dómstóla. Á Ensku nefnist slíkur dómstól »Court of Impeachment« á Finnsku »Valtakunnanoikeus« og á Sænsku »Riksrätt«. Hér er ákvæði okkar stjórnarskrár um Landsrétt:

»14. grein.  Ráðherrar bera ábyrgð á stjórnarframkvæmdum öllum.

Ráðherraábyrgð er ákveðin með lögum. Alþingi getur kært ráðherra fyrir embættisrekstur þeirra. Landsdómur dæmir þau mál.«

Þetta ákvæði er greinilega of knappt og er aðkallandi að gera það fyllra, þannig að meirihluti Alþingis geti ekki hverju sinni mótað lögin um ráðherraábyrgð (Lög 4/1963), eins og höfðingjunum best hentar. Dæmi um ýtarlegri útfærslu er að finna í Finnsku stjórnarskránni. Hér fyrir neðan eru þau ákvæði sem þar er að finna á Sænsku og í Enskri þýðingu fyrir þá sem ekki eru mjög sleipir í Sænskunni.

  

<<<>>><<>><><<>><<<>>>

101 § Riksrätten.

Riksrätten behandlar åtal som väcks mot en medlem av statsrådet eller justitiekanslern, riksdagens justitieombudsman eller en ledamot i högsta domstolen eller högsta förvaltningsdomstolen för lagstridigt förfarande i ämbetsutövning. Riksrätten behandlar också sådana åtal som avses i 113 §.

Till riksrätten hör presidenten i högsta domstolen som ordförande samt presidenten i högsta förvaltningsdomstolen och de tre till tjänsteåren äldsta hovrättspresidenterna samt fem ledamöter som riksdagen väljer för ett fyra års mandat.

Närmare bestämmelser om riksrättens sammansättning, domföra medlemsantal och verksamhet utfärdas genom lag.

101 §  High Court of Impeachment.

The High Court of Impeachment deals with charges brought against a member of the Government, the Chancellor of Justice, the Parliamentary Ombudsman or a member of the Supreme Court or the Supreme Administrative Court for unlawful conduct in office. The Court of Impeachment deals also with the charges referred to in section 113 below.

The High Court of Impeachment consists of the President of the Supreme Court, presiding, and the President of the Supreme Administrative Court, the three most senior-ranking Presidents of the Courts of Appeal and five members elected by the Parliament for a term of four years.

More detailed provisions on the composition, quorum and procedure of the Court of Impeachment are laid down by an Act.

<<>><><<>>

  

113 §  Presidentens straffrättsliga ansvar.

Om justitiekanslern, justitieombudsmannen eller statsrådet anser att republikens president har gjort sig skyldig till landsförräderibrott, högförräderibrott eller brott mot mänskligheten, skall detta meddelas riksdagen. Om riksdagen då med tre fjärdedelar av de avgivna rösterna beslutar att åtal skall väckas, skall riksåklagaren utföra åtal vid riksrätten och presidenten under tiden avhålla sig från ämbetsutövning. I andra fall får åtal inte väckas mot presidenten med anledning av en ämbetsåtgärd.

113 §  Criminal liability of the President of the Republic.

If the Chancellor of Justice, the Ombudsman or the Government deem that the President of the Republic is guilty of treason or high treason, or a crime against humanity, the matter shall be communicated to the Parliament. In this event, if the Parliament, by three fourths of the votes cast, decides that charges are to be brought, the Prosecutor-General shall prosecute the President in the High Court of Impeachment and the President shall abstain from office for the duration of the proceedings. In other cases, no charges shall be brought for the official acts of the President.

<<>><><<>>

 

114 §  Åtal mot minister.

Åtal mot en medlem av statsrådet för lagstridigt förfarande i ämbetet behandlas i riksrätten enligt vad som närmare bestäms genom lag.

Beslut om väckande av åtal fattas av riksdagen sedan grundlagsutskottet tagit ställning till lagligheten av en ministers ämbetsåtgärd. Före beslutet skall riksdagen bereda medlemmen av statsrådet tillfälle att avge förklaring. När utskottet behandlar ärendet skall utskottet vara fulltaligt.

Åtal mot en medlem av statsrådet utförs av riksåklagaren.

114 §  Prosecution of Ministers.

A charge against a Member of the Government for unlawful conduct in office is heard by the High Court of Impeachment, as provided in more detail by an Act.

The decision to bring a charge is made by the Parliament, after having obtained an opinion from the Constitutional Law Committee concerning the unlawfulness of the actions of the Minister. Before the Parliament decides to bring charges or not it shall allow the Minister an opportunity to give an explanation. When considering a matter of this kind the Committee shall have a quorum when all of its members are present.

A Member of the Government is prosecuted by the Prosecutor-General.

<<>><><<>>

 

118 §  Ansvar för ämbetsåtgärder.

En tjänsteman svarar för att hans eller hennes ämbetsåtgärder är lagliga. Tjänstemannen svarar också för sådana beslut i ett kollegialt organ som tjänstemannen i egenskap av medlem av organet har biträtt.

En föredragande som inte har reserverat sig mot beslutet svarar för det som har beslutats på föredragningen.

Var och en som har lidit rättskränkning eller skada till följd av en lagstridig åtgärd eller försummelse av en tjänsteman eller någon som sköter ett offentligt uppdrag har, enligt vad som bestäms genom lag, rätt att yrka att denne döms till straff samt kräva skadestånd av det offentliga samfundet eller av tjänstemannen eller den som sköter det offentliga uppdraget. Här avsedd åtalsrätt föreligger emellertid inte, om åtalet enligt grundlagen skall behandlas i riksrätten. (4.11.2011/1112)

118 §  Official accountability.

A civil servant is responsible for the lawfulness of his or her official actions. He or she is also responsible for a decision made by an official multi-member body that he or she has supported as one of its members.

A rapporteur shall be responsible for a decision made upon his or her presentation, unless he or she has filed an objection to the decision.

Everyone who has suffered a violation of his or her rights or sustained loss through an unlawful act or omission by a civil servant or other person performing a public task shall have the right to request that the civil servant or other person in charge of a public task be sentenced to a punishment and that the public organisation, official or other person in charge of a public task be held liable for damages, as provided by an Act. However, there is no such right to bring charges, if, under the Constitution, the charges are to be heard by the High Court of Impeachment. (1112/2011, entry into force 1.3.2012).

<<>><><<>>

 

ESB-áróðursbók - fyrir 3/5 ára börn - um hlunnindi ESB-aðalsins

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

ESB-áróðursbók - fyrir 3/5 ára börn - um hlunnindi ESB-aðalsins.

Fyrst birt 01. júlí 2013.

  

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

Þeir taka starf sitt alvarlega, áróðursmeistarar Evrópusambandsins. Hér fyrir neðan eru sýnishorn úr litabók, sem ætluð er fyrir 3/5 ára börn og boðskapurinn er um hinn »heillandi« starfsvettvang – Evrópusambandið. Bókin fjallar um vinnudag hjá herra og frú MEP (Member of the European Parliament), starfsmönnum hjá ESB og þau hlunnindi sem fylgja »vinnunni« hjá Evrópusambandinu.

Hér er forsíða bókarinnar og nafnið ritað á fjórum tungum forusturíkja ESB, Franknesku, Þýðsku, Ensku og Hollendsku. Er þessi barnabók ekki ótrúlega skýr vitnisburður um tilgang Evrópusambandsins ?

»Klukkan er 08:00 að morgni. Herra og frú MEP lenda á flugvellinum í Strassborg. Bæði eru með farangur sinn í dragtösku. Leigubílstjóri bíður þeirra með lúxusvagn. Finnið herra og frú MEP.«

Hér væri sanngjarnt að segja börnunum frá laununum sem MEP fær, fyrir dagsverkið sem er að hefjast. Fyrir að stimpla sig til vinnu fær hann kr.48.000 á dag (skattfrjálst). Engu skiptir hvenær dags MEP mætir. Hann verður bara að muna, að stimpla sig inn á hverjum degi og það gleymist sjaldan

Lúxusvagnarnir eru ekki tilbúningur. Óbreyttir þingmenn verða að sætta sig við þá vagna sem þeim eru sendir, en raunverulegir ESB-höfðingjar geta sjálfir valið sína lúxusvagna. Þeir sem einhverju sinni hafa verið í forsæti á ESB-þinginu, hafa einka VIP bifreiðar allan sinn ESB-feril.

»Klukkan er 09:30 að morgni. Herra og frú MEP eru nú að störfum á skrifstofunni. Herra MEP ætlar að senda frú MEP bréf, en hann vantar umslag. Sendill færir honum umslagið. Herra MEP leggur bréfið í umslagið og réttir sendlinum. Sendillinn fer með bréfið til bréfberans.«

Þessi skilvísa starfsemi hlýtur að kosta sitt og herra MEP er ekki einn að störfum, þeir eru 754. Fyrir utan 6.200 fasta starfsmenn hjá ESB, fær sérhver MEP greiðslu sem árlegan nemur kr.41.000.000 til að halda launað starfsfólk.

»Klukkan er 07:15 að kvöldi. Í lok dags fjarlægir sérstakur flutningamaður skjöl herra og frúar MEP og flytur frá Strassborg til Brussel.«

Einu sinni í mánuði, aka 25 trukkar frá Strassborg til Brussel með 4.000 kistur af skjölum fyrir MEP-ana, embættismenn og túlka. Þessir flutningar fara alltaf fram á föstudögum og árlegur kostnaður við »farand-leikhúsið« samsvarar kr.28.000.000.000 (28 milljarðar).

ESB-þingið hefur árleg fjárlög sem samsvara rúmlega kr.263.000.000.000.000 (263.000 milljörðum). Þegar vel gengur, skilar uppgjör hvers árs sér 15 árum síðar.

Þuríður Backman um ofur-verndun ráðherra og réttmæti Landsdóms

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Þuríður Backman um ofur-verndun ráðherra og réttmæti Landsdómi.

Fyrst birt 30. júní 2013.

  

Hér er rökstuðningur Þuríðar Backman gegn ofverndun ráðherra og rök hennar fyrir starfrækslu Landsdóms, sem hún flutti fyrir Laga- og mannréttindanefnd (Committee on Legal Affairs and Human Rights), sem starfar á vegum þingmannafundar (parliamentary assembly) Evrópskra þingmanna.

Auk annara verka er nefnd þessari ætlað að standa vörð um hagsmuni Evrópusambandsins og auka ofverndun þingmanna, í anda höfðingjaveldisins (þingræðisins) sem er við lýði innan ESB og flestra landa Evrópu.

Nefndin hefur nýlega fellt tvo úrskurði sem staðfesta þessi verkefni hennar. Nefndin hafnaði í byrjun árs 2011, að gera skýrslu um kæru Íslands á hendur Bretlandi, vegna beitingar hryðjuverkalaga. Nýlega sendi hins vegar nefndin frá sér skýrslu þar sem hún kemst að þeirra niðurstöðu, að starfræksla Landsdóms skerði ofverndun ráðherra.

Ef tími vinnst til, mun síðar verða fjallað um Landsdóm og ofverndun ráðherra.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Samfylkingin fer hamförum gegn Ólafi Ragnari Grímssyni

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Samfylkingin fer hamförum gegn Ólafi Ragnari Grímssyni.

Fyrst birt 29. júní 2013.

  

   

Loftur Altice Þorsteinsson.

Við setningu Alþingis 06. júní 2013, flutti forseti Íslands ávarp sem liðsmenn Samfylkingar rembast nú við að afbaka og skrumskæla, í þeim tilgangi að koma höggi á Ólaf Ragnar Grímsson. Til verksins eru kallaðir ýmsir sótraftar, sem þekktir voru fyrir að lofsyngja getuleysi og skemmdarverk hinnar gæfulausu ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur. Í ávarpinu sagði forsetinn:

»Viðræðurnar við Ísland hafa líka gengið afar hægt – hafa nú þegar staðið lengur en þegar norrænu EFTA-ríkin, Svíþjóð og Finnland, áttu í hlut. Kjörtímabilinu lauk án þess að hreyft væri við þeim efnisþáttum sem mestu máli skipta fyrir okkur Íslendinga.

Þessi atburðarás og reyndar líka viðræður mínar við fjölmarga Evrópska áhrifamenn hafa sannfært mig um að þrátt fyrir vinsamlegar yfirlýsingar sé í raun ekki ríkur áhugi hjá Evrópusambandinu á því að ljúka á næstu árum viðræðum við okkur.

Ástæðurnar eru frá sjónarhóli sambandsins sjálfs, að mörgu leyti skiljanlegar. Norræn lýðræðisþjóð felldi aðildarsamning tvisvar í þjóðaratkvæðagreiðslum og áfall yrði ef slíkt gerðist í þriðja sinn með höfnun Íslendinga. Þá virðast litlar líkur á þróun varanlegrar sjávarútvegsstefnu sem Íslendingar teldu þjóna sínum hagsmunum. Þar að auki telja ýmis aðildarríki nær að sigrast fyrst á núverandi erfiðleikum sambandsins áður en farið væri að koma til móts við kröfur Íslendinga.

Því er í senn ábyrgt og nauðsynlegt að deila þeirri sýn með þingi og þjóð að litlu kann að skipta hvort Ísland kýs að halda viðræðum áfram; mótaðilann virðist í reynd skorta getu eða vilja til að ljúka þeim á næstu árum.«

Hvert orð sem forsetinn segir þarna er satt og rétt, um ólöglegar tilraunir Samfylkingar til að leggja Ísland undir þursann í austri (Umsóknin um ESB-aðild Íslands var stjórnarerindi og framkvæmdin var brot á 19. grein Stjórnarskrárinnar). Viðræður sem áttu að taka 18 mánuði að sögn Össurar Skarphéðinssonar, eru varla hafnar fjórum árum síðar. Eftir er alveg að hefja viðræður um þau atriði sem allir vissu að myndu stranda á skeri.

Þeir sem hafa verið í sambandi við fólk hjá ESB vita, að forustumenn Evrópusambandsins eru dauðhræddir við að þurfa að horfa upp á afleiðingar gönuhlaups Samfylkingar til Brussel. Niðurlægingin lifir ennþá í minni kerfis-karlanna, frá því að Norðvegur hafnaði aðild í þjóðaratkvæði, 24. September 1972 og síðar 28. nóvember 1994. Sömu niðurlægingu hafði ESB hlotið í Svisslandi með þjóðaratkvæði 06. desember 1992. Eins og forsetinn segir, þá er ótti ESB skiljanlegur við að ljúka viðræðum og sýna samning sem almenningur á Íslandi myndi örugglega hafna.

Það er merkilegt að sjá því haldið fram, að forsetinn viðhafi spuna, þegar hann endurtekur ummæli sín og útskýrir. Því er haldið fram að forsetinn hafi sagt »að Evrópusambandið vildi ekki taka við Íslandi«. Allir sæmilega læsir menn geta séð að forsetinn segir: »sé í raun ekki ríkur áhugi hjá Evrópusambandinu á því að ljúka á næstu árum viðræðum við okkur«.

Áhugi ESB er vissulega mikill að stækka í allar áttir og auðlindir Íslands hafa mikið aðdráttarafl. Verið er að setja kraft í viðræður við Tyrkland og önnur svæði eru stöðugt til skoðunar.  Í samræmi við Schuman yfirlýsinguna frá 09. maí 1950 (sem Jean Monnet skrifaði) hefur ESB áætlanir um að innlima öll lönd Evrópu, auk fornra nýlendna.  Sérstaklega á þetta við um fornar nýlendur í Afríku. Í Schuman yfirlýsingunni segir:

»In this Europe, the Ruhr, the Saar and the French industrial basins will work together for common goals and their progress will be followed by observers from the United Nations. All Europeans without distinction, whether from east or west, and all the overseas territories, especially Africa, which awaits development and prosperity from this old continent, will gain benefits from their labour of peace.«

Einn af öfgamönnum Samfylkingar (Jónas Kristjánsson), sem venjulega geta ekki stunið upp heilli setningu án þess að lofsyngja Evrópusambandið, segir á bloggi sínu 28. júní 2013:

»Í auknum mæli halla íslenzkir pólitíkusar sér að lyginni sem meginþætti í framgöngu sinni. Fremstir fara þar Ólafur Ragnar Grímsson og Sigmundur Davíð Gunnlaugsson. Ólafur Ragnar segir sig hafa sagt allt annað fyrir mánuði en myndskeið sýna, að hann sagði. Sigmundur Davíð laug upp heilli stefnuskrá, sem hann hefur ekkert reynt að efna. Þessir tveir hafa uppgötvað, að lygar skipta marga kjósendur engu máli. Að sumir telja þær eðlilega ör í vopnabúri pólitíkusa. Þegar slíkum gengur vel að ljúga, fylgja aðrir pólitíkusar hratt í kjölfarið. Þannig eitrast íslenzk pólitísk hratt, verður vettvangur bófa.«

• Getur verið að Ísland eigi skilið að ala menn eins og þennan Jónas ?

• Getur verið að óþjóðleg viðhorf séu ættgeng meinsemd ?

• Getur verið að Gamli sáttmáli frá 1262 hafi verið vísbending frá gvuðunum um að þessari þjóð væri ætlað að vera þrælar ?

Þessi forréttindi ætlum við að verja fyrir ágangi Evrópusambandsins

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Þessi forréttindi ætlum við að verja fyrir ágangi Evrópusambandsins.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 06. ágúst 2009.

  

 

Einar K. Guðfinnsson.

YFIRLÝSTUR tilgangur umsóknar að ESB hefur verið að kanna í eitt skipti fyrir öll hvað í boði sé þannig að enginn þurfi að velkjast í vafa. Það gildir ekki síst um sjávarútvegsmálin, því margir helstu ESB-sinnarnir hafa reynt að segja okkur að ekkert sé að óttast. Nú hefur spænski Evrópumálaráðherrann Diego López Garrido sagt okkur hvað sé í boði. Hverjir skilmálarnir séu. Sú lýsing er í algjöru ósamræmi við það sem trúuðustu ESB-sinnarnir hafa sagt okkur.

Það er óhætt að taka mark á senjór Garrido. Spánverjar eru heimsveldi á sjávarútvegssviðinu. Fátt óttast aðrar evrópskar sjávarútvegsþjóðir meira en mögulegan ágang spænska fiskiskipaflotans, eftir hálft ár verða Spánverjar í forsvari ESB og svo er Diego Lópes Garrido Evrópumálaráðherra. Orð hans hafa því mikla vigt og skipta höfuðmáli þegar kemur að því að ræða um stöðu Íslands almennt og sjávarútvegsins sérstaklega innan ESB. Og hann svarar skýrt þegar hann er spurður um þessi mál í Ríkisútvarpinu 30. júlí sl. Spænski ráðherrann segir þar orðrétt:

Íslendingar eru í forréttindastöðu.

»En það er auðvitað mikilvægt, og ekki bara fyrir Spán heldur allt Evrópusambandið, að við varðveitum í framtíðinni, að Íslandi gengnu í það, réttarreglur bandalagsins. Sú staða sem Ísland hefur nú, við getum kallað hana forréttindastöðu, enda er Ísland fyrir utan Evrópusambandið, og getur þannig útilokað önnur ríki frá miðum sínum og náð að hindra erlend fyrirtæki í að kaupa hlut í Íslendskum útgerðum... Þetta er nokkuð sem verður augljóslega að endurskoða þegar viðræður hefjast.«

Þetta má heita kjarni málsins. Og það er rétt hjá spænska ráðherranum. Við Íslendingar erum sannkallaðir lukkunnar pamfílar; forréttindafólk þegar kemur að sjávarútvegsmálum, séð frá sjónarhóli ESB. Við erum með okkar eigin lögsögu. Við ráðum fiskveiðunum sem hér eru stundaðar, samkvæmt okkar eigin vilja, á grundvelli Íslendskra laga og reglna og í samræmi við ákvarðanir Íslendskra stjórnvalda. Þetta kallar ráðherrann forréttindi og þau telur hann augljóslega að verði að endurskoða.

En það eru einmitt þessi meintu forréttindi sem við ætlum að viðhalda. Það er kjarni málsins. Út á það ganga hagsmunir sjávarútvegsins okkar; hagsmunir Íslendsku þjóðarinnar. Það sem spænski ráðherrann bendir á er að slíkur réttur sjálfstæðrar þjóðar með eigin efnahagslögsögu sé ósamrýmanlegur því að starfa innan ESB. Þarna blasir við okkur alvara málsins.

Íslendingar sitja ekki einir að fiskimiðunum, eftir inngöngu í ESB.

Málflutningur Spánverjans er í sjálfu sér alveg rökréttur, séður frá tröppum ráðamanna í Brussel eða Madríd. Forræði einnar þjóðar yfir sinni helstu auðlind jafnar spænski Evrópumálaráðherrann til forréttinda. Hann telur að sá möguleiki þurfi að vera fyrir hendi að Spánverjar veiði hér við land og í aðildarviðræðum Íslands við ESB verði að greiða fyrir því. Síðan segir hann í sama viðtali:

»Og mér sýnist að það verði erfitt fyrir Íslendinga þegar þeir verða komnir í ESB að sitja að öllu leyti einir að fiskimiðum sínum eða halda erlendu fjármagni frá útgerðum. Það gefur augaleið að innganga táknar að játast kostum hennar og göllum, öllu. Og við látum allir eftir í þessu.«

Menn velja ekki bestu berin á trjánum.

Út á þetta gengur allt heila klabbið einfaldlega. Í ESB er óhjákvæmilegt að opna fyrir erlenda fjárfestingu og þar með aðgang útlendinga að fiskveiðiauðlindinni. Það verður erfitt fyrir okkur að sitja einir að fiskveiðiauðlindinni að gefinni ESB-aðild. Menn velja ekki bara bestu berin á trjánum þegar játast er undir ESB-aðild. Menn samþykkja ESB með kostum og göllum þess, en velja ekki bara úr það sem þeim þóknast. Í ljósi þessa verða menn að skoða athyglisverða yfirlýsingu Össurar Skarphéðinssonar utanríkisráðherra um að við fáum ekki varanlega undanþágu frá sjávarútvegsstefnu ESB.

Frá Íslendskum sjónarhóli er réttur okkar til þess að fara með forræði yfir fiskveiðiauðlindinni sjálfsagður réttur sjálfstæðrar þjóðar; ekki forréttindi. Frá sjónarhóli ESB er forræði okkar sem sjálfstæðrar þjóðar yfir fiskveiðiauðlindinni forréttindi. Það blasir við öllum að þetta eru ósamrýmanleg sjónarmið. En með aðild Íslands að ESB verðum við að horfa á þessi mál með augum Brussel, en ekki okkar eigin. Það eru nefnilega Íslendsk stjórnvöld sem eru að sækja um aðild að ESB fyrir hönd þjóðarinnar, en ESB hefur ekki sótt um að gerast partur af Íslendskri lögsögu.

Krafa ESB: »að Ísland taki upp sameiginlega fiskveiðistefnu Evrópu«

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Krafa ESB: »að Ísland taki upp sameiginlega fiskveiðistefnu Evrópu«

Fyrst birt 27. júní 2013.

  

Loftur Altice Þorsteinsson.

Í dag var haldinn 6. fundur Sameiginlegrar þingmannanefndar ESB og Íslands, sem undanfarin ár hefur haft það verkefni að reka á eftir innlimun Íslands í Evrópusambandið. Eftir að Íslendingar staðfestu andstöðu sína við ESB í Alþingiskosningunum 27. apríl 2013, vekur furðu, að innlimunar-nefndin skuli ennþá starfa. Eftir kosningar voru eftirfarandi þingmenn kosnir af Íslands hálfu til setu í Óþjóðlegu innlimunar-nefndinni:

Árni Páll Árnason, Árni Þór Sigurðsson, Birgir Ármannsson, Birgitta Jónsdóttir, Guðlaugur Þór Þórðarson, Óttarr Proppé, Silja Dögg Gunnarsdóttir, Vilhjálmur Bjarnason, Willum Þór Þórsson.

Á fundinum í dag, fjallaði Óþjóðlega innlimunar-nefndin meðal annar um sjávarútvegsstefnur Íslands og ESB. Allt frá upphafi viðræðna, hefur verið ljóst að eitt meginmarkmið ESB hefur verið að ná tangarhaldi á  fiskimiðunum við Ísland. Sem sönnun fyrir þessu markmiði má nefna eftirfarandi setningu úr sameiginlegri ályktun, sem gerð var á 1. fundi nefndarinnar 05. október 2010:

»Sameiginleg þingmannanefnd ESB og Íslands hvetur bæði ESB og Íslendsk stjórnvöld til að ganga með jákvæðu hugarfari til samningaviðræðna um þá kröfu að Ísland taki upp sameiginlega fiskveiðistefnu Evrópu« (úr málsgrein 21).

»EU–Iceland Joint Parliamentary Committee invites both the EU and the Icelandic authorities to adopt a constructive attitude in negotiations on the requirement for Iceland to adopt the European Common Fisheries Policy.«

Skýrar hefði ekki verið hægt að orða kröfu ESB um yfirráð á Íslandsmiðum. Fiskveiðistefna ESB merkir, að Brussel úthlutar fiskveiðiheimildum og með samþykki sínu, voru fulltrúar Íslands að fallast á kröfu ESB. Undantekning var þó Einar K. Guðfinnsson sem var einn um að hafna ályktun nefndarinnar og vék hann af fundi þegar hún var afgreidd. Hverjir voru þessir þingmenn sem kiknuðu í hnjánum frammi fyrir mikilleika Evrópusambandsins? Þeir voru:

Árni Þór Sigurðsson, Valgerður Bjarnadóttir, Álfheiður Ingadóttir, Jónína Rós Guðmundsdóttir, Margrét Tryggvadóttir, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, Þorgerður K. Gunnarsdóttir og Þórunn Sveinbjarnardóttir.

Er ekki merkilegt að sjá í þessum hópi Sigmund Davíð Gunnlaugsson, núverandi formann Framsóknarflokks? Af fundargerð verður ekki séð að þessi fulltrúi Framsóknarflokks hafi á nokkurn hátt mótmælt hinni sameiginlegu ályktun. Hins vegar gerði fulltrúi Sjálfstæðisflokks það kröftuglega, eins eftirfarandi málsgrein úr fundargerð sýnir og sannar:

»Í lok fundar voru drög að sameiginlegri ályktun um aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins tekin fyrir. Einar K. Guðfinnsson kvaðst hafa alvarlegar athugasemdir við svo marga þætti í drögunum að hann mundi ekki taka þátt í afgreiðslu þeirra og vék hann af fundi. Í umræðum um drögin voru gerðar á þeim tvær breytingar og var ályktunin því næst samþykkt samhljóða.«

Leynileg ESB samráðsnefnd Össurar Skarphéðinssonar lögð niður

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Leynileg ESB samráðsnefnd Össurar Skarphéðinssonar lögð niður

Fyrst birt hjá Vinstrivaktin gegn ESB 21. júní 2013.

  

 

Ragnar Arnalds.

Nýr utanríkisráðherra, Gunnar Bragi Sveinsson fer ekki dult með að hann sé algerlega andvígur inngöngu Íslendinga í ESB. Hann segir hreint út að það sem í boði sé fyrir Íslendinga af hálfu ESB sé einfaldlega regluverk ESB upp á nokkur þúsund blaðsíður.

Nýr utanríkisráðherra vinnur nú markvisst að því að stöðva aðildarferlið sem fyrri stjórn setti af stað fyrir fjórum árum. Í gær var fundur haldinn í 25 manna samráðsnefnd um aðildarferlið sem Össur Skarphéðinsson setti á fót, en sá sem þessar línur ritar átti sæti í nefndinni tilnefndur af Heimssýn.

»»Tekið skal fram, að »Samstaða þjóðar« átti enga aðild að þessari leynilegu samráðsnefnd Össurar Skarphéðinssonar. Hvorki Heimssýn né aðrir sem að nefnd Össurar hafa komið, hafa haft fyrir því að segja frá starfi nefndarinnar, fyrr en nú þegar hún er lögð niður.««

Á fundinum gerði Gunnar Bragi Sveinsson, utanríkisráðherra, grein fyrir stöðu málsins og minnti á að í aðildarviðræðunum við ESB hefði nær eingöngu tekist að afgreiða auðveldustu kafla fyrirhugaðs aðildarsamnings, en þeir kaflar væru einmitt jafnframt hluti af EES-samningnum. Erfiðustu kaflarnir hefðu hins vegar verið skildir eftir. Ljóst væri að langt yrði í land að sjávarútvegskaflinn kæmist á hreint. Þar hefði makrílmálið að sjálfsögðu haft sín áhrif en þó ekki síður sá vandræðagangur sem verið hefði innan ESB um stefnumótun á því sviði.

Gunnar Bragi sagði það ekkert leyndarmál að sjálfur væri hann „algerlega andvígur inngöngu Íslands í ESB“. Þegar hann var svo spurður hvort ekki væri rétt að kanna betur hvað væri í boði fyrir Íslendinga af hálfu ESB svaraði hann því til að það væri einfaldlega regluverk ESB upp á nokkur þúsund blaðsíður (Der Vertrag von Lissabon, 01.12.2009).

Gunnar Bragi sagði jafnframt að mjög mikið hefði gerst innan ESB undanfarin áratug. Miklar deilur væru uppi um framtíð ESB; sumir vildu breyta því í sambandsríki en aðrir ekki. Hann minnti á óvissu um framtíð Breta innan ESB og eins hitt að Svíar hefðu hafnað því í þjóðaratkvæði að taka upp evru. Þar við bættust svo vandræðin á evrusvæðinu.

Utanríkisráðherrann tók það sérstaklega fram að í stjórnarsáttmálanum stæði EKKI að fram ætti að fara þjóðaratkvæði um hugsanlegt áframhald aðildarviðræðna heldur hitt að ríkisstjórnin gerði hlé á viðræðum. Engir frekari fundir yrðu milli Íslendskra embættismanna og fulltrúa ESB meðan svo stæði. Viðræður yrðu síðan ekki teknar upp að nýju nema því aðeins að það yrði samþykkt í þjóðaratkvæði. Hann hnykkti svo á þessu með því að bæta því við að „það væru einhverjir aðrir sem sett hefðu þann bolta á loft, að bráðlega yrði haldin þjóðaratkvæðagreiðsla um það hvort viðræðum skyldi haldið áfram“.

Ekkert lægi fyrir um hvenær hugsanlegt þjóðaratkvæði færi fram né um hvað spurt yrði. Til greina kæmi að spyrja kjósendur einfaldlega hvort þeir vilji að Ísland gangi í ESB, já eða nei. Ekki hefði heldur verið tekin ákvörðun um hvort lögð yrði fram þingsályktunartillaga á Alþingi um afturköllun aðildarumsóknar.

Svo sem vænta mátti, ef haft er í huga hvernig til samráðsnefndarinnar var stofnað, voru skiptar skoðanir á fundinum um þá stefnu í ESB-málinu sem ný ríkisstjórn hefur markað. Að sjálfsögðu er eðlilegast að ríkisstjórnin gangi hreint til verks og Alþingi afturkalli umsóknina. Augljóst er þó að aðildarumsóknin er dauð hvort sem formleg útför fer nú fram eða ekki. Þjóðaratkvæði er af hinu góða, en þó því aðeins að spurningin sé hrein og bein en ekki loðin og leiðandi, eins og t.d. um það hvort „halda eigi viðræðum áfram“ eða hvort „ljúka eigi viðræðum“. Villandi og óljósar spurningar veita enga leiðsögn um vilja þjóðarinnar. En svo er að sjá af stefnuskrá nýrrar stjórnar að spurningin um þjóðaratkvæði verði þá fyrst á dagskrá ef aftur myndast þingmeirihluti hér á landi fyrir því að gerður sé samningur við aðildarríki ESB um inngöngu.

Hitt er mikill misskilningur að ályktanir Alþingis um afturköllun eða þjóðaratkvæðagreiðsla um málið slái botn í það í eitt skipti fyrir öll. Norðmenn höfðu ekki fyrr hafnað aðild árið 1972 en áróður hófst á nýjan leik fyrir aðild. Árið 1994 voru svo Norðmenn látnir kjósa í annað sinn um hugsanlega aðild. Og enn höfnuðu þeir. En norskir ESB-sinnar gáfust þó hreint ekki upp. Það er ekki fyrr en nú á seinustu árum að mjög er farið að draga af þeim, og ESB-aðild er því tæpast lengur á dagskrá í norskum stjórnmálum. En hér á landi er bersýnilega langt í land að þeim átökum sé lokið.