Össur og Jóhanna verði ákærð fyrir Landsdómi vegna stjórnarskrárbrots.

 

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

 

 

 

Össur og Jóhanna verði ákærð fyrir Landsdómi vegna stjórnarskrárbrots.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 06. marz 2014.

 

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

Sú ánægjulega frétt hefur borist landsmönnum, að utanríkisráðherra hefur lagt fram tillögu á Alþingi um að slíta viðræðum um innlimun Íslands í Evrópusambandið. Þeir sem kusu Framsóknarflokk og Sjálfstæðisflokk í Alþingis-kosningunum 27. apríl 2013 hafa beðið þessarar tillögu í 10 mánuði!! Hvað hefur tafið stjórnarflokkana svona lengi, að efna kosningaloforð sitt ?

Það vekur einnig undrun og vonbrigði, að við tillöguna um slit viðræðna hefur verið klínt óskyldri tillögu um nánara samstarf við Evrópusambandið !! Tími Jóhönnu Sigurðardóttur er liðinn í aldanna skaut, en á sínum tíma hefði hún líklega nefnt þetta hráskinnaleik. Landsmenn treysta því að þessi boðflenna í tillögu utanríkisráðherra verði gerð útlæg. Varla er víða á Íslandi að finna eftirspurn eftir undirlægju-hætti Icesave-stjórnarinnar fyrir nýlenduveldum Evrópu.

Baráttumál »Samstöðu þjóðar« loks að komast í höfn.

Eins og flestir landsmenn, hefur »Samstaða þjóðar« fylgst með framvindu mála og sent frá sér ályktanir sem flestir fjölmiðlar hafa af samvitskusemi þagað yfir. Fyrsta yfirlýsing félagsins um málið var send út 19. maí 2013 og er hægt að lesa hana hér: (http://samstada-thjodar.blog.is/blog/samstada-thjodar/entry/1298880/). Þess var krafist að viðræðunum við ESB væri tafarlaust slitið og að það væri gert með ályktun Alþingis. Í yfirlýsingunni segir meðal annars:

»Samstaða þjóðar skorar á forustu Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks að setja skýr ákvæði um formleg slit viðræðna við ESB, í sáttmála þessara flokka um nýja ríkisstjórn. Viðræðunum þarf að slíta með yfirlýsingu frá Alþingi, strax eftir að Alþingi hefur hafið störf. Alþingi hóf viðræður um aðild án samþykkis þjóðarinnar og Alþingi ber skylda til að ljúka þeim strax, án kostnaðarsamrar þjóðarkönnunar.«

Brot á stjórnarskrá þjóðarinnar leiðir til ákæru fyrir Landsdómi.

Með tilraunum ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur að innlima Ísland í Evrópusambandið, var ekki bara rofinn trúnaður við almenning heldur var framkvæmd umsóknarinnar brot á stjórnarskrá þjóðarinnar. Umsóknin sem undirrituð var af Össuri Skarphéðinssyni og Jóhönnu Sigurðardóttur var stjórnarerindi af hæstu gráðu og samkvæmt 19. grein Stjórnarskrárinnar skal forseti landsins undirrita öll stjórnarerindi. Forsetanum var haldið frá að gegna stjórnarskrár-bundnum skyldum og meinað að undirrita umsóknina. Þetta stjórnarskrárbrot kærði »Samstaða þjóðar« til Ríkissaksóknara með bréfum 23. janúar 2014 og 08. febrúar 2014, sjá hér: (http://samstada-thjodar.blog.is/blog/samstada-thjodar/entry/1349610/).

Ríkisstjórn Jóhönnu hlaut maklega refsingu í Alþingiskosningunum 27. apríl 2013 fyrir trúnaðarrofið gegn almenningi, en þjóðin á ennþá eftir að gera upp við þáverandi ráðherra sem brutu 19. grein Stjórnarskárinnar. Kæra »Samstöðu þjóðar« til Ríkissaksóknara varðar kröfu um: rannsókn á kæruefnum, málflutning fyrir Hæstarétti til að fá stjórnarskrárbrotin dæmd ógild og tilmæli til Alþingis um að draga Össur og Jóhönnu fyrir Landsdóm. Ríkissaksóknari er sjálfstætt stjórnvald og er »æðsti handhafi ákæruvalds« í landinu, samkvæmt lögum 88/2008 um meðferð sakamála. Ekki verður því trúað, að Ríkissaksóknari bregðist embættisskyldum sínum með því að skjóta hlífiskildi yfir hina brotlegu.

Auk þess að senda frá sér stjórnarerindi, án stjórnarskrár-bundinnar undirskriftar forsetans er sérkennilegt, að samþykktar Alþingis sem heimilaði umsóknina, var að engu getið. Ástæða er til að kanna hvort ráðherrar í öðrum ríkjum sem sótt hafa um aðild að ESB, hafa sniðgengið venjulegar stjórnskipunar-reglur með hliðstæðum hætti og þau Össur og Jóhanna gerðu.

Þegar kemur að því að draga umsóknina til baka, er eðlilegt að fylgja sömu háttum og þegar sótt var um. Hins vegar má núverandi ríkisstjórn ekki brjóta Stjórnarskrána og ekki gleyma að geta heimildar sinnar til að senda frá sér stjórnarerindið, með tilvísun til ályktunar Alþingis. Nú gildir að fara að lögum svo að viðræðuslitin verði ekki tilefni dómsmála fyrir Landsdómi og Hæstarétti, eins og verður með umsóknina.

Einnig stjórnarskrárbrot í lögum 4/1963 um ráðherraábyrgð.

Það hefur verið notað til varnar þeim Össuri og Jóhönnu, að persónuleg brot þeirra væru fyrnd vegna aðgerðarleysis Alþingis. Í þessu sambandi er vísað til fyrningarákvæðis í lögum 4/1963 um ráðherraábyrgð. Staðreyndin er hins vegar sú, að fyrningarákvæðið sjálft er brot á Stjórnarskránni! Fyrningarákvæðið byggir ekki á neinu ákvæði í Stjórnarskránni og ef Alþingi getur óhindrað sett fyrningarákvæði í lög um ráðherraábyrgð, þá getur Alþingi alveg eins afnumið 19. grein Stjórnarskrárinnar með einni alsherjar fyrningu. Það liggur því fyrir að stjórnarskrárbrot fyrnast ekki, hvorki á löngum tíma né stuttum. Núverandi Ríkissaksóknari og fyrrverandi Saksóknari Alþingis, fær væntalega fljótt að bregða sér aftur í skikkju Saksóknara Alþingis og ákæra fyrir Landsdómi þá sem sannanlega hafa gerst brotlegir gegn Stjórnarskránni.

 

Lög 4/1963 um ráðherraábyrgð innihalda stjórnarskrárbrot,

því að þar er ólöglegt ákvæði um að brot ráðherra fyrnist eftir tiltekinn tíma.

Íslandi bjóðast ævintýraleg tækifæri við að brjótast úr haftakerfi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Íslandi bjóðast ævintýraleg tækifæri við að brjótast úr haftakerfi.

Fyrst birt í Fréttablaðinu 04. marz 2014.

 

Heiðar Már Guðjónsson.

Nú eru liðin rúm tvö ár síðan ég birti greinina hrunið 2016 í Fréttablaðinu. Þar var varað við gríðarlegu magni króna í umferð í haftakerfi, sem myndi leiða af sér eignaverðbólgu og innistæðulausan hagvöxt. Eins var varað við því að erlendir kröfuhafar fengju að komast með sína fjármuni úr landi á kostnað Íslendskra aðila sem enn væru fastir í höftum. Þegar greinin birtist var opinber umræða um þessa áhættuþætti nánast engin, enda vakti hún nokkra athygli.

Seðlabankinn reyndi kerfisbundið að gera minna úr erlendum skuldum en raunin var allt þar til Alþingiskosningar voru yfirstaðnar, í maí 2013. Í vetur hefur svo raunveruleg umræða hafist um það hvort gjaldeyrir dugar fyrir erlendum skuldum.

Undanfarin misseri hafa komið fram greiningar frá Seðlabankanum og greiningardeildum bankanna um að fasteignabóla sé ekki í augsýn og því ekki eignaverðbólga. Það er athyglisvert í dag þegar íbúðir í fjölbýlishúsum eiga að seljast á þriðja hundrað milljóna króna á sama tíma og verið er að reisa fjöldann allan af fjölbýlishúsum. Aðgangur að lánsfé hefur stóraukist í bankakerfinu og nálgast nú það sem var þegar best lét fyrir hrunið 2008. Bankarnir eru allir í tilvistarkreppu og keppast um að halda stærð sinni þrátt fyrir að bankakerfið sé of stórt á Íslandi en enginn bankanna vill verða sá sem minnkar og að lokum verður undir.

Sömu sögu var að segja af þróun á hlutabréfamörkuðum. Greiningaraðilar töldu litlar líkur á að bóla myndi gera vart við sig. Síðan greinin birtist hefur hlutabréfaverð hækkað um helming.

Ekki allt ómögulegt.

Núverandi ríkisstjórn hefur snúið af braut fyrri ríkisstjórnar í samskiptum við kröfuhafa gömlu bankanna, sem þó, ótrúlegt nokk, er ekki enn búið að setja í þrot.

Það jákvæða er að ytri aðstæður þjóðarbúsins til langs tíma eru einstaklega hagstæðar, en um það skrifaði ég bókina Norðurslóðasókn sem kom út í september, til að benda á öfundsverða framtíð Íslands tengda staðsetningu og auðlindum landsins.

Innri þættir eru hins vegar enn í sama sorglega horfi og hefur verið um áratuga skeið. Það eru hins vegar þættir sem eru fullkomlega á okkar valdi og við þurfum að breyta, ef ekki á illa að fara.

Lærum af reynslu annarra.

Við höfum reynslu og þekkingu erlendis frá sem einfalt er að læra af. Af fjölmörgum dæmum má læra að oft liggur brotalömin, sem leiðir til kreppu, í uppbyggingu fjármálakerfisins og gjaldmiðlinum. Margar leiðir eru færar til að ráða bót á þessu. Til dæmis er hægt að leita eftir tvíhliða myntsamstarfi við Kanada eða festa krónuna með myntráði við alþjóðlega mynt. Einfaldasta og fljótvirkasta lausnin við gjaldeyriskreppu og höftum, þar sem minni þjóðir eiga í hlut, er að taka upp einhliða aðra mynt. Það hafa 33 þjóðir gert á síðustu áratugum allar með góðum árangri, þó aðstæður hafi verið eins ólíkar innbyrðis og hugsast getur.

Við þekkjum hvernig haftakerfi þróast, bæði af eigin reynslu og annarra. Þau leiða af sér stöðnun og spillingu þar sem meiru skiptir að komast að kjötkötlunum en að stunda verðmætasköpun. Þetta er þróun sem þarf að koma í veg fyrir.

Aðgerða er þörf.

Bankakerfið sem hrundi var endurreist í óbreyttri mynd eins óskynsamlegt og það er. Síðan var eignarhald bankanna afhent aðilum sem FME metur ekki hæfa til að eiga bankana. Þeim sömu aðilum er í dag leyft að starfa um langan tíma í millibilsástandi nauðasamninga á kjörum sem engum öðrum Íslendskum fyrirtækjum stendur til boða og eru þeir til dæmis undanþegnir skilaskyldu gjaldeyris og voru undanþegnir sköttum þangað til nú nýlega.

Það þarf hins vegar að taka nærsta skref og klára uppgjörið við hrunið. Það er ekki gert nema gömlu bankarnir, Gamli Landsbankinn, Kaupþing og Glitnir, verði settir í gjaldþrot, enda hlýtur að vera fullreynt um nauðasamninga. Síðan þarf að búa til umgjörð um bankakerfið þannig að almenningur standi ekki í ábyrgð fyrir það. Það gerist þegar ríkið er ekki lengur lánveitandi til þrautarvara. Við höfum einstakt tækifæri til þess að taka þetta skref nú þar sem bankarnir hafa aldrei í sögunni verið með eins sterk eiginfjárhlutföll til þess að standa á eigin fótum, án ábyrgðar ríkisins.

Lausnin felst þannig í aukinni dreifstýringu en ekki í aukinni miðstýringu, sem fælist í því að sameina FME og Seðlabanka og gefa þannig embættismönnum meira vald til að hlutast til um útlán og frjáls viðskipti. Lausnin felst í því að hver og einn beri ábyrgð á eigin fjármálum, en geti ekki sent reikninginn á aðra.

Staðreyndin er sú að Íslendingum bjóðast ævintýraleg tækifæri á næstu áratugum. Það væri synd að láta augljósa galla heimatilbúins haftakerfis hindra okkur í að nýta þau.

Svartstakkarnir hennar Þorgerðar K. Gunnarsdóttur

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Svartstakkarnir hennar Þorgerðar K. Gunnarsdóttur.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 04. marz 2014.

 

Þorsteinn Arnalds.

Í sunnudagsmorgni Gísla Marteins um síðustu helgi var rætt um aðildarumsókn Íslands að Evrópusambandinu. Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir fór þar mikinn, en hún tilheyrir háværum og litlum minnihluta sjálfstæðismanna sem vill ganga í Evrópusambandið. Þorgerður kallaði þá sjálfstæðismenn sem fylgja vilja stefnu flokksins »svartstakka«. Einhverjum kann að þykja það vel til fundið að líkja fóki, sem vill framfylgja lýðræðislegri niðurstöðu, við stuðningshóp Mussolinis sem beitti andstæðinga hans ofbeldi og hótunum.

Öllu snúið á haus.

Það er ekkert nýtt að hlutum sé snúið á haus í baráttunni fyrir því að Ísland haldi áfram að vera umsóknarríki í Evrópusambandið þrátt fyrir að meirihluti landsmanna, samkvæmt öllum könnunum í mörg ár, vilji ekki ganga í sambandið. En þarna var samt gengið lengra og af meiri ósvífni en oft áður, enda sló fréttastofa Ríkisútvarpsins furðulegustu ummælunum upp með velþóknun.

Því var haldið fram að hópur »harðlínumanna« og »svartstakka« hertæki stefnu Sjálfstæðisflokksins og kæmi það fram í því að ríkisstjórnin hefur ákveðið að inngöngubeiðnin í Evrópusambandið verði afturkölluð. Því verður vart trúað að sá sem heldur þessu fram hafi mikinn þátt tekið í starfi Sjálfstæðisflokksins. Flokkurinn hefur jafnan verið eindregið mótfallinn því að Ísland gangi í Evrópusambandið. Landsfundur eftir landsfund hefur áréttað það. Síðast lýsti landsfundur því yfir fyrir kosningar 2013 að Sjálfstæðisflokkurinn vildi slíta aðildarviðræðunum. Kannanir sýna að einungis um 10% sjálfstæðismanna vilja ganga í Evrópusambandið.

Stefna flokksins hertekin.

En því miður má finna dæmi um að stefna Sjálfstæðisflokksins hafi verið hertekin. En hverjir hafa gert það? Landsfundir Sjálfstæðisflokksins, stærstu stjórnmálasamkomur Íslands, hafa alltaf verið eindregnir gegn aðild að Evrópusambandinu. Sama átti við um Icesave-kröfurnar. Landsfundur Sjálfstæðisflokksins gerði sérstaka samþykkt þar sem hann hafnaði »löglausum kröfum Breta og Hollendinga«. En þeir sem urðu undir á fundinum, Evrópusinnarnir, þessir sem gjarnan lýsa sjálfum sér sem »frjálslyndum« en öðrum sem »svartstökkum«, lágu í forystu flokksins um að fara ekki eftir landsfundarsamþykktum heldur einhverju allt öðru. Og höfðu sitt fram, með þeim afleiðingum að fylgi flokksins hefur ekki borið sitt barr eftir Icesave-dóminn í janúar 2013.

Fyrir kosningarnar 2013 lýsti landsfundur því ákveðið yfir að Sjálfstæðisflokkurinn vildi að ekki yrði gert »hlé« á aðildarviðræðum við Evrópusambandið heldur skyldi þeim »slitið«. Og hvernig brugðust Evrópusinnarnir við? Með hefðbundnum hávaða og stóryrðum og kröfum um að flokkurinn tæki upp einhverja allt aðra stefnu en landsfundur hefði ákveðið. Allt þetta bergmáluðu fjölmiðlar, sem telja margítrekaðar skoðanir þessa fámenna hóps alltaf jafnmikil tíðindi. Eftir nokkra daga af þessum látum gerðist það að einstakir frambjóðendur tóku að tala eins og flokkurinn vildi gera hlé á aðildarviðræðum og halda atkvæðagreiðslu um framhaldið. Þvert gegn því sem landsfundur hafði slegið föstu.

Hámark frekjunnar.

Landsfundur Sjálfstæðisflokksins er æðsta vald í málefnum hans. Hafi landsfundur með skýrum hætti tekið ákvörðun um stefnu flokksins í mikilvægu grundvallarmáli, þá verður henni auðvitað ekki breytt með einhverjum ummælum í sjónvarpsþætti. Ef það eru svik að fara ekki eftir öllu því sem sagt er í sjónvarpsþáttum, þá eru það enn meiri svik að fylgja ekki eindregnum samþykktum landsfundar.

Það er ótrúleg frekja þegar þeir, sem aldrei fá stefnu sína samþykkta á landsfundi, reyna að hertaka flokkinn með hávaða og stóryrðum í fjölmiðlum í von um að þingmenn kikni í hnjánum við skyndilegt fjölmiðlafár. Þegar við þetta er svo bætt stóryrðum og ósmekklegum uppnefnum um þá, sem einfaldlega leyfa sér að fara eftir skýrum landsfundarsamþykktum, þá er frekjan komin í annað veldi. Þá er hún farin að nálgast það stig að megi fara að tala um »frekjupungapólitík«, svo notað sé ruddalegt orð sem ekki á heima í Íslendskri stjórnmálaumræðu.

 

Að kíkja í pakkann: tálsýn sem lifir í hugskoti aðildarsinna

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Að kíkja í pakkann: tálsýn sem lifir í hugskoti aðildarsinna.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. febrúar 2014.

 

Ólafur Hannesson.

Frá árinu 2009 höfum við verið í aðildarferli að Evrópusambandinu, allt frá minnisstæðum tímapunkti þar sem Samfylkingunni tókst að koma þessum miðpunkti alheims síns á dagskrá. Þetta ferli hefur verið til umfjöllunar síðan og aðild að ESB raunar rædd löngu fyrir þann tímapunkt. Aldrei sáu Samfylking né VG tilgang í því að spyrja þjóðina, hvort hún ætti að ganga í eða sækja um aðild að ESB. Viljaleysið er algjört þrátt fyrir að aðildarferli feli einnig í sér aðlögun sem þjóðir verða að framkvæma svo regluverk þeirra rími við ESB og þær verði tilbúnar að ganga inn um leið og aðildarferlinu lýkur.

Þrátt fyrir mikla andstöðu við inngöngu Íslands að ESB hefur aðildarsinnum tekist að sannfæra sumt fólk um að við verðum nú samt að sjá samninginn, að öðrum kosti vitum við ekki hvað er í boði. Þetta er dæmi um eina bezt heppnuðu markaðssetningu sem við höfum kynnst, að selja fólki hugmyndina um að »kíkja í pakkann«. Þetta er ein bezta fullyrðing sem aðildarsinnar hafa sett fram, hún er þannig gerð að fólk þarf ekki að kynna sér málið frekar, ákvörðun er slegið á frest og úthýst úr huga fólks fram að þeim tímapunkti að aðildarsamningur liggur fyrir, á þeim tímapunkti verður svo erfiðara að segja nei þar sem við höfum nú gengið svo langt að fá samninginn á borðið og ekki sé fallegt að hafa dregið 28 aðildarríki ESB á asnaeyrunum.

Rjúfum tálsýnina, kynnum okkur ESB.

Fyrir þá sem hafa vilja og áhuga er hægt að kynna sér ESB og hvað það hefur að bjóða, það er enginn falinn pakki sem einungis má sjá við endann á aðlögunarferlinu. Tálsýnin er falleg sem aðildarsinnar hafa sett upp, en vonandi tekst flestu fólki að sjá í gegnum hana. Staðreyndirnar verða alltaf til staðar burt séð frá samningum, hér eru nokkrar:

1. Lög ESB verða rétthærri okkar lögum, þar með talinni stjórnarskrá, sem þýðir að ef að ESB setur lög sem stangast á við stjórnarskrá eða lög þá verðum við að breyta okkar stjórnarskrá eða lögum.

2. Við verðum nettógreiðandi þjóð innan ESB, þ.e.a.s. við munum borga meira inn í sambandið en við komum til með að fá út úr því, þetta er staðreynd sem t.d. Þjóðverjar hafa fagnað, þar sem þeim finnst gott að fá þjóðir sem borga til sambandsins í stað þeirra sem taka fé úr því. Rætt er um tölur í kring um sex milljarða sem við munum greiða umfram þá styrki sem við fáum frá sambandinu.

3. Við munum ekki stjórna því hvaða tollar verða á innfluttum vörum, þessir tollar verða ákveðnir af ESB með hagsmuni voldugustu ríkjanna í huga. Tómaturinn sem keyptur er frá ESB lækkar á sama tíma og raftækið sem keypt er frá Asíu kann að hækka vegna þess að það er utan við þann tollamúr sem ESB er.

4. ESB er í stanzlausri þróun, það stefnir með auknum hraða í átt að miðstýrðu ríki þar sem aðildarþjóðir hafa minni völd og ESB meiri. Það er draumsýn margra innan kerfis ESB að færa sambandið meira í átt að sambandsríki frekar en ríkjasambandi, samanber orð Viviane Reding sem er dómsmálastjóri ESB og varaforseti framkvæmdastjórnar sambandsins, en hún sagði fyrir stuttu að það væri hennar persónulega skoðun að evrusvæðið ætti að verða að Bandaríkjum Evrópu.

Fyrst komu aðildarsinnar fram með fullyrðingar um að við myndum græða svo mikið á að ganga í sambandið. Þeim var síðar bent á að við myndum greiða meira í sambandið en við fengjum þaðan. Þá breyttu þeir orðum sínum á þann veg að fjármunir skiptu ekki máli heldur hvaða gagn við gerðum í alþjóðlegu samhengi.

Næst fóru þeir svo að tala um, að við fengjum nú varanlegar undanþágur frá reglum sambandsins (gott að sækja um í eitthvað sem þarf þó að breytast svo þú viljir ganga inn). Enn og aftur hefur aðildarsinnum verið bent á að fullyrðingarnar þeirra eru rangar. Það hefur meðal annars verið sagt af stækkunarstjóra ESB að ekki séu í boði varanlegar undanþágur líkt og aðildarsinnar hafa haldið fram, þetta kemur einnig fram í skýrslu Hagfræðistofnunar Háskóla Íslands. Um er að ræða sérlausnir sem í eðli sínu eru ekki varanlegar enda breytilegar eftir vilja sambandsins. Nú stökkva aðildarsinnar fram og segjast hafa haldið því fram allan tímann, það verður að dást að þeim fyrir aðlögunarhæfni sína og hversu auðveldlega þeir geta breytt áróðri sínum til að fá fólk með sér í sambandið.

Ísland já takk ----- ESB nei takk.

Í ljósi alls þessa tel ég viturlegast að slíta þessu ferli og hvet ég stjórnarflokkana til að standa við það sem vilji var fyrir á landsfundum þeirra og draga umsóknina til baka líkt og þeir virðast stefna að. Ef vilji til að ganga í sambandið verður í framtíðinni einhvern tímann til staðar þá er sjálfsagt að greiða atkvæði um hvort við viljum láta reyna á viðræður.

Ísland getur alltaf gert þær breytingar á lögum og reglugerðum sem við teljum til bóta og þurfum ekki að ganga í ESB til þess. Ég treysti Íslendskri þjóð til að halda vel á spilunum inn í framtíðina. Takmörkum erlend samskipti ekki einungis við það litla landsvæði sem Evrópusambandið nær yfir. Horfum á heiminn allan, enda markaðir sífellt að þróast og ekki er heillavænlegt að einskorða sig við ákveðinn stað á Jarðarkringlunni, án þess að geta með góðu móti breytt því. Ég segi: Ísland já takk ----- ESB nei takk.

Lygar Steingríms J. Sigfússonar um Icesave-I eiga erindi fyrir Landsdóm.

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Lygar Steingríms J. Sigfússonar um Icesave-I eiga erindi fyrir Landsdóm.

Fyrst birt 26. febrúar 2014.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

Steingrímur J. Sigfússon var fjármálaráðherra í ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur, sem mynduð var 10. maí 2009 og tók við af minnihlutstjórn sömu flokka sem stofnuð hafði verið 01. febrúar 2009. Steingrímur hafði skipað Svavar Gestsson sem formann samninganefndar Íslands til viðræðna við Bretland og Holland um Icesave-kröfurnar, sem þessi nýlenduveldi höfðu uppi á hendur öllum Íslendingum. Svavar fekk erindisbréf sitt 24. febrúar 2009.

Þrátt fyrir, að Landsbankinn var einkabanki og TIF (Tryggingarsjóður innistæðueigenda og fjárfesta) er sjálfseignarstofnun sem fjármögnuð er með iðgjöldum starfandi banka á landinu, kaus ríkisstjórn Íslands að ganga í ábyrgð fyrir forsendulausar kröfur Bretlands og Hollands. Í erindisbréfi samninganefndarinnar (Svavars-nefndarinnar), getur að líta eftirfarandi þvætting:

»Eftir hrun bankanna í október 2008 gengust Íslendsk stjórnvöld undir þær skuldbindingar að leggja »Tryggingarsjóði innistæðueigenda og fjárfesta« til fé til að tryggja innistæðueigendum í útibúum Íslendsku bankanna erlendis endurgreiðslu innstæðna í samræmi við ákvæði lagaramma EES um lágmarkstryggingu innstæðna.«

Raunveruleikinn er sá, að eigendur Icesave-reikninganna áttu tryggingakröfu á TIF, en einnig á FSCS í Bretlandi og DNB í Hollandi. Ábyrgð tryggingasjóðanna var sameiginleg og ótökmörkuð hvers fyrir sig, þannig að í Bretlandi stóðu TIF og FSCS til ábyrgðar, en TIF og DNB í Hollandi. Umræðan um »top-up« var því merkingarlaus og einungis haldið fram til að kúga Ísland. Þessa staðreynd er auðvelt að sanna.

Í fyrirspurnartíma á Alþingi miðvikudaginn 03. júní 2009, beindi Sigmundur Davíð Gunnlaugsson eftirfarandi fyrirspurn til Steingríms fjármálaráðherra:

»Frú forseti. Getur hæstvirtur fjármálaráðherra upplýst þingið um stöðu mála í viðræðum við bresk stjórnvöld vegna Icesave-reikninganna og hvort rétt sé að til standi að undirrita einhvers konar samkomulag við bresk stjórnvöld jafnvel á morgun og ef ekki á morgun, hvenær þá og hvað í slíku samkomulagi felist eða hvað ráðherrann gerir ráð fyrir að í því muni felast?«

Þessari spurningu svaraði Steingrímur J. Sigfússon:

»Frú forseti. Eins og þingmönnum er kunnugt var afgreidd ályktun um það á þingi þar sem stjórnvöldum var falið það verkefni að ræða við bresk og hollensk stjórnvöld um lyktir þessarar deilu og síðan hefur með reglubundnum hætti verið skýrt frá því hvað aðhafst hefur verið í þeim efnum og m.a. utanríkismálanefnd verið haldið upplýstri um það. Viðræður eða þreifingar milli aðila hafa gengið hægar en ætlunin var, m.a. vegna þess að Bretar hafa ítrekað óskað eftir frestun á fundum sem fyrirhugaðir voru.

Það er verið að reyna að koma í gang formlegum samningaviðræðum en þær eru ekki hafnar heldur eru könnunarþreifingar eða könnunarviðræður í gangi. Ég held að ég geti fullvissað hæstvirtan þingmann um að það standi ekki til að ganga frá einhverju samkomulagi á morgun eða einhverja næstu daga og áður en til slíks kæmi yrði að sjálfsögðu haft samráð við utanríkismálanefnd og aðra þá aðila sem þingið hefur haft til að fylgjast með framvindu þessara mála. Staða málsins er sú að það eru könnunarviðræður eða könnunarþreifingar í gangi.«

Á sama tíma og Steingrímur fullyrti, að »það standi ekki til að ganga frá einhverju samkomulagi á morgun eða einhverja næstu daga« var samninganefndin að leggja síðustu hönd á hina alræmdu Svavars-samninga. Icesave-I-samningarnir voru undirritaðir 05. júní 2009, aðeins tveimur dögum eftir að Steingrímur hafði staðhæft, að ekki væri að búst við samkomulagi á nærstu dögum.

Rík ástæða er til að rannsaka hvort ráðherrann var að ljúga að Alþingi, eða hvort hann raunverulega vissi ekki betur. Fjölmargir landsmenn hafa ásakað Steingrím fyrir lygar, en enginn hefur haft dug til að kæra hinn fyrrverandi yfir-ráðherra. Í heitri umræðu 25. febrúar 2014, um hvort slíta ætti formlega viðræðum við ESB um innlimun Íslands, rifjaði utanríkisráðherra Gunnar Bragi Sveinsson utanríkisráðherra upp meintar lygar Steingríms. Gunnar Bragi mun hafa sagt úr þingsal: »Ég hef þó ekki logið að þinginu eins og þú.«

Ofsi ESB-vinanna á Alþingi var slíkur, að þeir linntu ekki látum fyrr en Gunnar Bragi sá sig knúinn til að biðjast afsökunar á ummælum sem hann lét falla úr þingsal og sem líklega eru réttmætar ásakanir. Eftir upphlaup ESB-vinanna er ekki hægt að horfa framhjá meintum lygum Steingríms J. Sigfússonar. Rannsaka verður málið og hugsanlega að kæra hann fyrir Landsdómi. 

Uppstokkun í Seðlabankanum er nauðsynleg: (heldst að leggja hann niður)

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Uppstokkun í Seðlabankanum er nauðsynlegt: (heldst að leggja hann niður)

Fyrst birt í Morgunblaðinu 19. febrúar 2014.

    

 

Óli Björn Kárason.

Alþingi kemst ekki hjá því að gera róttækar breytingar á lögum um Seðlabanka Íslands. Reynslan síðustu ár er með þeim hætti að við óbreytt ástand verður ekki unað, ekki ef ætlunin er að ná árangri í uppbyggingu efnahagslífsins. Þó að ekki væri nema af þessum ástæðum er það rétt og lögum samkvæmt að auglýsa stöðu seðlabankastjóra, en fimm ára skipunartími Más Guðmundssonar rennur út 20. ágúst næstkomandi.

Allt frá því að lögum um Seðlabankann var breytt í febrúar 2009 hefur bankinn sætt gagnrýni, ekki aðeins frá stjórnmálamönnum heldur ekki síður frá sérfræðingum og fjölmiðlum. Upplýsingaöflun bankans hefur verið sögð brothætt og gölluð. Sala eigna hefur vakið upp alvarlegar spurningar, framkvæmd hafta falið í sér óþolandi mismunun og hávaxtastefnan hefur verið harðlega gagnrýnd. Þáttur Seðlabankans í Icesave-deilunni er svo sérstakur kafli.

Höft og sala eigna.

Í ársbyrjun 2011 seldi Seðlabankinn meirihluta í Sjóvá en Eignasafn Seðlabanka Íslands ehf. (ESÍ) hélt um 73% hlut í tryggingafélaginu. ESÍ eignaðist hlutabréfin eftir nokkrar fjármálalegar fléttur en tryggingafélagið sigldi í strand. Bæði fyrir og eftir söluna kom fram hörð gagnrýni á vinnubrögð Seðlabankans við söluna. Þá greip bankinn til talnaleikja þar sem gefið var í skyn að tap bankans væri minna en það var í raun.

Framkvæmd fjármagnshafta hefur verið harðlega gagnrýnd. Innlendir fjárfestar sitja ekki við sama borð og erlendir eða Íslendskir fjárfestar sem eiga erlent fé. Þeir síðarnefndu fá 20% forskot. Eftirlit með höftunum hefur vakið upp efasemdir um að jafnræðis sé gætt og kærum Seðlabankans vegna meintra brota hefur verið vísað frá. En einstaklingar og fyrirtæki eru varnarlaus og eiga erfitt með að standa á rétti sínum og fá upplýsingar um hvað þeim er gefið að sök.

Peningastefna Seðlabankans sætir einnig stöðugt meiri gagnrýni, enda eiga margir erfitt með að skilja hávaxtastefnu bankans með krónu í höftum og litla fjárfestingu.

Alvarlegar skekkjur.

En hörðust hefur gagnrýnin á Seðlabankann verið vegna þess hlutverks sem forráðamenn bankans ákváðu að leika í Icesave-deilunni. Þá fór hnífurinn vart á milli bankans og vinstri ríkisstjórnarinnar í viðleitninni við að koma Icesave-skuldum Landsbankans yfir að herðar Íslendsks almennings.

Alvarlegar skekkjur í mati Seðlabankans á erlendri stöðu þjóðarbúsins nýttust til að færa rök fyrir því að ríkissjóður réði ágætlega við að greiða Icesave-kröfuna, án þess að fjármálalegum stöðugleika væri stefnt í hættu. Sérfræðingar utan bankans vöruðu við og bentu á að vandinn væri stórlega vanmetinn.

Í áróðursstríðinu fyrir því að samþykkja ólögvarða kröfu var Seðlabankinn í fararbroddi. Í álitsgerð sem bankinn sendi frá sér rúmlega mánuði eftir að Svavars-samningurinn var undirritaður sagði meðal annars:

»Ef áhersla verður lögð á hagvöxt þurfa efnahagsleg áföll að dynja yfir til að Icesave-skuldbindingar einar og sér leiði til þess að ríkissjóður geti ekki staðið við erlendar skuldbindingar sínar.«

Samkvæmt mati Seðlabankans var ríkissjóður að taka á sig 340 milljarða króna skuldbindingu vegna Svavars-samningsins.

Sem betur fer.

Seðlabankastjóri hélt áfram að berjast fyrir Icesave og á ársfundi bankans í apríl 2011 sagði Már Guðmundsson:

»Verði niðurstaðan JÁ munu hafta-afnám og lántökur ríkissjóðs ganga fram eins og áformað er. Ef Icesave-samningunum verður hafnað eru hins vegar vísbendingar um að stóru Bandarísku matsfyrirtækin tvö ákveði að setja lánshæfismat ríkissjóðs niður í spákaupmennsku-flokk. Þá verður þyngra fyrir fæti varðandi erlenda lántöku ríkissjóðs og framgangur áætlunar um afnám gjaldeyrishafta myndi af þeim sökum ganga hægar. Óvissa er hins vegar um hversu sterk og langvinn þessi áhrif yrðu.«

Almenningur féll ekki fyrir röksemdunum ríkisstjórnarinnar eða Seðlabankans og neitaði í tvígang að axla skuldir einkafyrirtækis. Sem betur fer og 28. janúar á liðnu ári hafnaði EFTA-dómstóllinn öllum kröfum í Icesave-málinu. Í lok apríl gaf Seðlabankinn síðan út skýrslu um fjármálastöðugleika en í formálsorðum sagði Már Guðmundsson:

»Í sem stytstu máli felst vandinn í því að miðað við óbreytt gengi nægir fyrirsjáanlegur undirliggjandi viðskiptaafgangur næstu ára ekki til að fjármagna samningsbundnar afborganir erlendra lána. Því mun Íslendska þjóðarbúið ekki skapa nægan gjaldeyri að óbreyttu gengi krónunnar til að losa út krónueignir búa gömlu bankanna til erlendra kröfuhafa og það jafnvel þótt þær yrðu verðlagðar mjög lágt í erlendum gjaldmiðlum.«

Sem sagt:

Í nær fjögur ár hafði Seðlabankinn haldið því fram að fjármálalegum stöðugleika Íslands væri ekki stefnt í hættu með Icesave-samningunum, ríkissjóður réði við byrðarnar en eftir dóminn kom bankinn fram og varaði við því að Íslendskt þjóðarbú geti ekki að óbreyttu staðið undir skuldbindingum sínum!

Þegar sagan allt frá 2009 er höfð í huga er vandséð hvernig stjórnvöld komast hjá því að auglýsa stöðu seðlabankastjóra og stokka síðan upp spilin með nýjum lögum, þar sem m.a. er litið til sameiningar Seðlabankans og Fjármálaeftirlitsins.

Bezti kosturinn er samt að leggja Seðlabankann niður og taka upp Myntráð Íslands. (Loftur).

Stjórnarskrárbrot Jóhönnu Sigurðardóttur og Össurar kært til Ríkissaksóknara

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Stjórnarskrárbrot Jóhönnu Sigurðardóttur og Össurar

kært til Ríkissaksóknara.

Kært 23. janúar 2014.

  

Er stjórnendum Ríkisútvarpsins í nöp við forseta Íslands ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Er stjórnendum Ríkisútvarpsins í nöp við forseta Íslands ?

Fyrst birt í Morgunblaðinu 11. janúar 2014.

  

Guðlaugur Gylfi Sverrisson.

Með sumum mönnum virðist ríkja einhver undarleg viðkvæmni fyrir öllu því sem forseti og forsætisráðherra segja, meira að segja þegar þeir eru að fara með sannindi sem hafa verið talin góð og gild áratugum, ef ekki öldum saman á Íslandi.

Jafnvel á tyllidögum, þegar þessir menn halda hefðbundin hátíðarávörp, sjá sumir ástæðu til að hrökkva í varnar-gírinn. Það er svo sem ekkert út á það að setja ef pólitískir andstæðingar vilja andmæla því að forseti landsins tali um mikilvægi samstöðu eða að forsætisráðherrann tjái sig um tækifæri þjóðarinnar. Það skýtur hins vegar skökku við þegar fjölmiðlar og ekki hvað síðst ríkisfjölmiðillinn taka þátt í slíkri umræðu og leiða hana jafnvel.

Þetta gengur svo langt, að nú um áramót bar svo við að helstu fréttir Ríkisútvarpsins af nýársávarpi forsetans og áramótaávarpi forsætisráðherra snérust um hvað einhverjir menn hefðu út á ávörpin að setja. Það voru ekki menn sem höfðu haft frumkvæði að því að lýsa skoðun sinni. Þeir höfðu verið leitaðir uppi á nýársdag til að setja út á ávörpin.

Nú er öllum sem hlustað hafa á Ríkisútvarpið undanfarin ár kunnugt um afstöðu Guðmundar Hálfdánarsonar til málflutnings forsetans, hvort sem það er í Icesave-málinu eða þjóðræknimálum. Þegar haft er samband við Guðmund til að spyrja hann álits á áramótaávarpi forsetans geta menn gefið sér með talsverðri vissu hverju verði svarað, ekki hvað síðst þegar verið er að spyrja um hluti sem sama fréttastofa hefur spurt sama mann um áður. Það að leitað skuli til viðkomandi álitsgjafa er því fyrst og fremst til þess fallið að upplýsa hlustendur um það hver afstaða fréttamannsins, eða fréttastofunnar, er til málflutnings forsetans.

Forsetinn hafði »gerst sekur« um að tala um gildi samstöðu meðal þjóðarinnar. Álitsgjafinn var fenginn til að útskýra að þjóðin hefði sjaldnast verið sammála og ekki í þeim tilvikum sem forsetinn nefndi. Varla datt mörgum sem hlýddu á ávarp forsetans það til hugar að hann hefði verið að halda því fram, að hver einasti maður á landinu hefði verið sammála í deilumálum eins og Icesave. Forsetinn veit það manna best sjálfur og það veit álitsgjafinn líka, sem einn helsti andstæðingur forsetans og forsætisráðherra í því máli. Öllum mátti ljóst vera að forsetinn væri að tala um kosti almennrar samstöðu í þjóðþrifamálum og 98% telst nú yfirleitt nokkuð almennt.

Viðtalið við sagnfræðinginn var ekki látið duga því að daginn eftir var einn af framámönnum Vinstri-Grænna í Reykjavík fenginn til að setja út á hversu bjartsýnn forsetinn væri, varðandi tækifæri Íslands á norðurslóðum. Sá tíndi það til að öryggismálum væri ábótavant og það væri slæmt fyrir ímynd landsins að fara í olíuvinnslu, auk þess væri margt bara á hugmyndastigi.

Forsætisráðherra virðist vera í sigtinu hjá stjórnendum Ríkisútvarpsins, ekki síður en forsetinn. Minnist einhver þess að stofnunin hafi nokkurn tíma kallað til fólk á nýársdag til að setja út á áramótaávörp Jóhönnu Sigurðardóttur? Að vísu var Jóhanna sjálf kölluð í fréttaviðtal nú á gamlársdag til að segja álit sitt á eftirmanni sínum en það er önnur saga.

Á nýársdag var Gylfi Arnbjörnsson fenginn til að veita efnivið í frétt undir fyrirsögninni »Undrast orð forsætisráðherra«. Það sem Gylfi undraðist var að ráðherrann hefði talað um að það þyrfti að bæta kjör þeirra lægst launuðu. Gylfi var að vísu sammála forsætisráðherra en fannst að ríkið hefði átt að gera meira til að bæta fyrir að verkalýðshreyfingunni skyldi ekki hafa tekist að semja um meiri kauphækkun fyrir þá lægst launuðu en raun varð.

Það hefur ekki farið fram hjá neinum sem áhuga hefur á fréttum að flestir fjölmiðlar eltast meira við ráðherra núverandi ríkisstjórnar en forverana, en ekki hvað síðst forsætisráðherrann. Ekki er langt síðan Ríkisútvarpið gerði frétt, sem kom eins og skrattinn úr sauðarleggnum og átti að sýna að forsætisráðherra hefði ætlað að fara aðra leið við skuldaleiðréttingu en raun varð. Þegar viðtalsbúturinn sem fréttin byggðist á, sem var úr þættinum formannssætið sem skar sig úr í aðdraganda kosninga vegna þess hve fréttamennirnir gengu hart fram gegn núverandi forsætisráðherra umfram aðra formenn, kom í ljós að fréttamaðurinn hafði haft rangt eftir.

Dæmin eru fjölmörg. Og þótt einhverjir geti viljað reka fjölmiðla í pólitískum tilgangi fellur slíkt ekki að tilganginum með rekstri Ríkisútvarpsins. Það gengur raunar þvert gegn honum.

 

Utanríkis­stefna Íslands í víðara samhengi - endurskoðun aðildar að EES

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Utanríkisstefna Íslands í víðara samhengi - endurskoðun aðildar að EES.

Fyrst birt hjá Evrópuvaktinni 11. júlí  2011.

   

Víglundur Þorsteinsson.

Ég hef aðeins verið að velta því fyrir mér hvort ekki sé orðið meir en tímabært að víkka umræðuna um Evrópumálin út og fjalla um utanríkismálastefnu okkar Íslendinga á 21. öld í víðara samhengi. Nokkrir tilburðir hafa verið til þessa hjá ykkur með umræðum um norðurslóðastefnu okkar og nauðsyn þess að þar verði mörkuð skýr stefna. Reyndar eigið þið öflugan bandamann í þeirri umræðu sem er forseti landsins Ólafur Ragnar Grímsson . Hann og þið reyndar líka hafið vakið athygli á nauðsyn þess að efla áherslur á samskipti við hin nýju stóru viðskiptaveldi í Asíu svo sem Kína og Indland og reyndar fleiri ríki austur þar.

Í því sambandi er vert að muna eftir því að þrátt fyrir að EES samningurinn hafi verið allt í öllu í okkar utanríkisviðskiptum í 20 ár hefur EFTA stoðin ekki látið deigan síga því EFTA hefur víkkað út fríverzlunarsamninga sína jafnt og þétt undir forystu Sviss þannig að í gegnum EFTA njótum við Íslendingar nú fríverzlunar við lönd utan EES svæðisins sem hafa 440 milljónir íbúa. Þá á EFTA í viðræðum í dag um fríverzlun við ýmis lönd þar á meðal Indland og Rússland. Þessi fríverzlun myndi skaðast við inngöngu í tollabandalag Evrópusambandsins og ytri tollar ESB leggjast á innflutning frá löndum utan ESB.

Evrópusamband Rómarsáttmálans með neitunarvaldi einstakra ríkja er ekki lengur til eftir að Lissabon sáttmálinn tók gildi. Fyrir okkur Íslendinga skiptir það grundvallarmáli við mat á því hvort aðild komi til greina. Sérstaklega kollvarpar sú breyting þeirri vernd sem ýmsir töldu felast í reglunni um hlutfallslegan stöðugleika. Með neitunarvaldi hefðum við sem aðildarþjóð geta varið okkar hagsmuni samkvæmt reglunni en eftir staðfestingu Lissabon sáttmálans er hún ein af þeim fjölmörgu reglum sem í framtíðinni verða ráðnar með afli atkvæða.

Umræðan um Evruland og þörfin á enn frekari samruna en Lissabon sáttmálinn stefndi að gerir nú ráð fyrir samræmdri og væntanlega sameiginlegri skattheimtu og fjárlögum í einhverjum búningi .Þessi stefna sem er í mótun er skýr áminning um að stjórnmálamenn stærstu og áhrifaríkustu ríkjanna stefna leynt og ljóst að Evrópsku ríkjabandalagi til að treysta grunn Evrulands sér til verndar. Við þessar aðstæður tel ég það glópsku af okkar hálfu að reyna samning um aðild að Evrópusambandinu. Sambandi sem nú er væntanlega í hraðari þróun til Evrópsks ríkis en nokkuru sinni fyrr. Því er nauðsynlegt að endurmeta okkar stöðu frá grunni.

Ein af meginröksemdum aðildarsinna hefur hingað til verið kosturinn sem talinn var fólginn í því að geta tekið upp Evru. Hún átti að færa stöðugleika og lága vexti og tryggja „SÆLUNA Í EVRUSKJÓLKVÍUM “. Allir sem vilja sjá og heyra skilja að þessi sýn var tálsýn eins og reyndar EVRAN sjálf í núverandi búningi. Aðild okkar að Evrubandalagi sem enginn veit enn hvernig verður í framtíðinni getur því ekki með nokkru móti réttlætt aðildarsamning okkar í dag.

Það sem umræðan um vandann í Evrulandi hefur afhjúpað skýrt og afdráttarlaust er að Evrópusambandið er hagsmunabandalag Frakka og Þjóðverja og þeir ráða för í öllum meginatriðum. Ágætar greinar Tómasar Inga Olrich í Mogga að undanförnu og leiðari Björns á Evrópuvaktinni frá 9.07 undirstrika þetta rækilega. Við þessar aðstæður tel ég skynsamlegt að við Íslendingar endurmetum okkar utanríkisstefnu og reynum að greina okkar framtíðahagsmuni hlutlægt og yfirvegað. Tollabandalag Evrópusambandsins er ekki endilega besti kostur okkar í viðskiptum og getur jafnvel valdið talsverðum búsifjum í innlendum iðnaði hvort heldur er útflutningsiðnaði sem heimamarkaðgreinum.

Hér að ofan nefndi ég að ekkert skjól væri lengur í reglunni um hlutfallslegan stöðugleika fyrir sjávarútveginn eftir Lissabon-sáttmálann. Útgáfa Bændasamtakanna á greinargerð Stefáns Más Stefánssonar prófessors um landbúnaðarpóltík ESB undirstrikar sömuleiðis að „heimskautalandbúnaðurinn þe. finnska leiðin “ er ekki það skjól sem reynt hefur verið að telja okkur trú um. Það er athyglisvert að virða þessi mál nú og bera saman við þá vinnu sem áður var unnin hér á landi til undirbúnings EFTA aðildar og síðar inngöngunni í EES.

EFTA undirbúningnum kynntist ég ekki fyrr en eftir inngöngu sem stjórnarmaður í FIÍ við eftirfylgni hinna svokölluðu EFTA loforða sem iðnaðinum voru gefin. Undirbúninginn að EES samningnum þekki ég hinsvegar mjög vel sem þáverandi formaður FIÍ sem lengst af var það félag sem leiddi umræðuna á vettvangi atvinnulífsins. Mér þykir augljóst af kynnum mínum af báðum þessum undirbúningsferlum að vinnan nú sé miklu lakari en sú rýnivinna sem unnin var við EFTA aðildina og EES samninginn og munar þar svo miklu að jafna verður til ábyrgðarleysis.

Þar tel ég að öll umræðan um kosti EVRU aðildar sé yfirborðskennd og fyrst og fremst rekin sem trúboð en ekki á miklum rökum reist. Hér á landi hefur í raun aldrei verið unnin nein alvöru greiningarvinna um það hvort hinar hagrænu stoðir Evrunnar séu eitthvað sem henti okkar atvinnuvegum. Það er það sem öllu skiptir.

Vandamálin í Evrulandi í dag hafa afhjúpað stóru blekkinguna um að Evra tryggi stöðugleika og lága vexti. Hitt er eftir að rýna hverra hagsmuna Evran og hágengispólitík ECB [Seðlabanka Evrópu] gætir fyrst og fremst og af hverju? Ég hvet því til þess að opin og hlutlæg umræða um öll málin hefjist nú áður en lengra er haldið og við endurmetum okkar stöðu. Þar er rétt að skoða alla kosti . Ekki eingöngu spurninguna um ESB aðild, rétt er að skoða eins og Norðmenn hvaða kostir eru í að endurskoða EES samninginn. Eða þá að kanna kosti þess að gera tvíhliða samning líkt og Sviss hefur gert.

Þá er það rétt að kanna hvort EFTA getið verið okkar framtíðarvettvangur í samskiptum við Evrópusambandið. Hugsanlega gæti aðildarlöndum EFTA fjölgað þegar flóttaríki úr Evrulandi þurfa að finna sér nýja vettvang. Úrsögn úr Schengen samstarfinu er einnig sjálfsagt að ræða vegna vandamálanna sem því hafa fylgt í skipulagðri alþjóðlegri glæpasamstarfi. Ekki yrðum við eina þjóðin um það endurmat ef marka má fréttir upp á síðkastið. Ég ætla að láta þessu skrifum lokið að sinni. Ég mun hinsvegar senda ykkur síðar í þessum mánuði pistil um mínar hugmyndir um Evruna hennar hagrænu kosti og galla og „hverjum bjöllurnar klingja“ í Evrulandi þegar hagsmunum Þýskalands er ógnað.

Göngum hreint til verks - slítum formlega aðlögun að ESB

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Göngum hreint til verks – slítum formlega aðlögun að ESB.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 18. desember 2013.

 

Óli Björn Kárason.

Hafi menn haft siðferðilegar efasemdir um ákvarðanir vinstri stjórnar Samfylkingar og Vinstri grænna, nýta menn fyrsta tækifærið sem gefst til að draga ákvarðarnir til baka - leiðrétta það sem gert var rangt.

Auðvitað getur það verið tímafrekt að lagfæra og bæta það sem miður hefur farið. Það er ekki einfalt að endurreisa skattkerfið eftir að það var eyðilagt. Að ná hallalausum fjárlögum - stoppa blæðinguna - er ekki vafningalaust eða létt verk, allra síst þegar tekjustofnar eru veikir og leiðrétta þarf forgangsröðun í útgjöldum ríkisins. Að skjóta styrkari stoðum undir fjárhag heimilanna er langt í frá auðvelt eftir tæp fimm ár brostinna vona og fyrirheita.

En á tæpum sjö mánuðum hefur ríkisstjórn Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks tekist að rétta kúrsinn í mörgu. Fjárlög komandi árs verða hallalaus og þar með er lagður grunnur að stöðugleika og það sem skiptir ekki síður miklu; við munum ekki senda reikninginn til komandi kynslóða. Búið er að stíga fyrstu skrefin í lækkun skatta og tímabil »you ain't seen nothing yet-hótunarstefnunnar« er að baki. Umfangsmiklar aðgerðir þar sem komið er til móts við heimilin hafa verið kynntar. Uppbygging heilbrigðiskerfisins er hafin með réttri forgangsröðun. Þannig má nefna fleiri dæmi.

Ávísun á vandræði.

Í einu hafa ríkisstjórninni verið mislagðar hendur. Og kannski ætti engan að undra. Það er yfirleitt ávísun á vandræði þegar ekki er gengið hreint til verks. Í stað þess að slíta viðræðum um aðild að Evrópusambandinu með formlegum hætti, var ákveðið að gera á þeim hlé, sem fæstir vita hvað þýðir. Þannig hefur ríkisstjórnin skapað pólitíska óvissu, sem er með ólíkindum þegar haft er í huga að stjórnarflokkarnir eru báðir andvígir aðild.

Umræðan um IPA-aðlögunarstyrkina er birtingarmynd af pólitískri óvissu sem hefur verið búin til. Stjórnmálamenn sem eru andvígir ESB-aðild geta aldrei samþykkt að tekið sé við greiðslum sem eru tengdar aðildarumsókn - engu skiptir hversu góð verkefnin eru sem fjármögnuð eru með styrkjunum. Það hefði verið rétt, eðlilegt og sanngjarnt af ríkisstjórn Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks að gera ráðamönnum Evrópusambandsins grein fyrir því að Íslendingar tækju ekki við IPA-styrkjum, a.m.k. ekki á meðan hlé ríkir í viðræðum. IPA-styrkirnir eru ekki aðeins dæmi um að menn geta bæði átt og sleppt, heldur ekki síður hvernig trúverðugleiki skaðast, innanlands og utan.

Slitið með formlegum hætti.

Stuðningsmönnum ríkisstjórnarinnar er að verða það æ betur ljóst hversu pólitískt mikilvægt það er að ganga hreint til verks gagnvart Evrópusambandinu. Það verður ekki gert nema aðildarviðræðunum sé slitið með formlegum hætti með samþykkt þingsályktunar. Slíkt er í takt við grunnstefnu beggja stjórnarflokkanna.

Þeir þingmenn, sem eru baráttumenn fyrir aðild að Evrópusambandinu, geta í framhaldinu lagt fram tillögu um að efnt verði til þjóðaratkvæðagreiðslu um aðild. Með slíkri tillögu gæti formaður Samfylkingarinnar leiðrétt það sem miður fór í júlí 2009 þegar meirihluti Alþingis samþykkti að óska eftir aðild að Evrópusambandinu. Með klækjum og hrossakaupum var málið afgreitt. Um leið var felld tillaga um að bera aðildarumsóknina undir landsmenn í þjóðaratkvæði.

Þeir sem hæst höfðu talað um beint lýðræði og þjóðaratkvæðagreiðslur í mikilvægum málum komu í veg fyrir að kjósendur væru hafðir með í ráðum. Fyrirheit og samþykktir um beint lýðræði reyndust innantóm. Merkingarleysi fallegra loforða um þjóðaratkvæðagreiðslur var staðfest í tvígang í Icesave-deilunni.

Víti til varnaðar.

Ríkisstjórn Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks hefur vítin að varast frá valdatíma vinstri stjórnarinnar og þá ekki síst í utanríkismálum. Þar hafði Samfylkingin algjört forræði og lagði allt undir. En leiðin til Brussel reyndist torsótt og aðildarferlið komst í ógöngur þrátt fyrir yfirlýsingar um að Ísland fengi sérstaka flýtimeðferð. Í einfeldni sinni stóðu samfylkingar í þeirri trú að raunhæft væri að Ísland yrði fullgildur aðili að Evrópusambandinu þegar árið 2012.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, fyrrverandi utanríkisráðherra og formaður Samfylkingarinnar, hélt því fram í september 2011 að alla pólitíska forystu vantaði í umsóknarferlinu, enda stæði þáverandi ríkisstjórn ekki heilshugar að umsókninni. Hún taldi rétt að draga umsóknina til baka. Rúmum tveimur árum síðar er ljóst að mat Ingibjargar Sólrúnar var rétt.

Ríkisstjórn Samfylkingar og Vinstri grænna var sjálfri sér sundurþykk. Lagt var af stað í vegferð til Brussel án þess að raunverulegur meirihluti væri fyrir henni á þingi og komið var í veg fyrir að þjóðin væri spurð álits. Þegar lagt er í vegferð illa nestaður er ekki von að vel fari.

Ríkisstjórn Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks verður að taka pólitíska forystu í aðildarmálum að Evrópusambandinu. Það er ekki hægt nema stefnan sé skýr og öllum ljós. Haltu-mér-slepptu-mér-biðstefnan mun fyrr eða síðar koma ríkisstjórninni í vandræði. Þess vegna verður að ganga hreint til verks – slíta verður formlega aðlögun að ESB.