Þórarinn Þórarinsson: Þjóðin er æðri Alþingi !

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

  

Þjóðin er æðri Alþingi !

 

Fyrst birt í Tímanum 15. desember 1992.

Þórarinn Þórarinsson (1914 – 1996), Alþingismaður 1959 – 1978.

 

  
Dagana 20.-23. maí 1944 fór fram tvíþætt þjóðaratkvæðagreiðsla á Íslandi.

• Í fyrsta lagi voru greidd atkvæði um niðurfellingu sambandslagasamningsins við Dani.

• Í öðru lagi voru greidd atkvæði um nýja stjórnarskrá, sem fól í sér að konungssambandinu við Dani yrði slitið og í staðinn yrði Ísland lýðveldi og kosinn forseti í stað konungs.

Báðar tillögurnar voru samþykktar nær samhljóða. Meginefni þessara atkvæðagreiðslna var það að færa æðsta valdið inn í landið. Síðan hefur engin breyting verið gerð á þeirri skipan.

  

Nú liggur hins vegar fyrir Alþingi frumvarp um róttæka breytingu á þessari skipan. Samkvæmt því á að færa umtalsverðan hluta æðsta valdsins úr landi, eða verulegan hluta löggjafarvaldsins og talsverðan hluta framkvæmdavaldsins og dómsvaldsins.

  

• Hér er átt við frumvarpið um Evrópskt efnahagssvæði. Það er tvímælalaust stærsta og örlagaríkasta mál, sem hefur legið fyrir Alþingi síðan 1944.

  

Eins og nú horfir getur forseti Íslands, Vigdís Finnbogadóttir, staðið frammi fyrir þeim vanda innan fárra daga að ákveða hvort hún á að veita því endanlegt samþykki eða vísa því til þjóðarinnar.

  

Þetta er tvímælalaust stærsta ákvörðun sem Íslendskur þjóðhöfðingi hefur þurft að taka. En hvers vegna hefur forsetanum verið fært þetta vald ?

  

Það er vegna þess, að höfundar stjórnarskrárinnar hafa talið, að þegar mest reyndi á væri vald þjóðarinnar æðra en vald þingsins, og þess vegna ætti forsetinn að hafa vald til þess að skjóta málum til hennar.

 

 

Vigdís Finnbogadóttir brást vonum þjóðarinnar 1994.

 Í stað þess að gæta fullveldisréttinda almennings

fórnaði hún þeim fyrir vinsælir hjá valda-aðlinum.

 Þegar þjóðin stóð frammi fyrir Icesave-kúguninni 2011,

sýndi Vigdís aftur sitt rétta andlit

með stuðningi við kjölturakka Evrópusambandsins.

  

 

 

Kjölturakkar ESB vilja nýtt réttarfar - að gera glæpinn löglegan !

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

    

 

Kjölturakkar ESB vilja nýtt réttarfar - að gera glæpinn löglegan !

  

02. febrúar 2012.

 

      

Loftur Altice Þorsteinsson.

  

Þann 31. janúar 2012 tók Alþingi til umræðu skýrslu frá Norðvegi um aðild þess lands að Evrópska efnahagssvæðinu (EES). Þessi skýrsla er um 900 blaðsíður, en það vekur athygli að í skýrslunni er ekkert fjallað um hvernig Norðvegur á að losa sig úr EES – hvað á að taka við þegar glæpastarfsemin hefur verið stöðvuð.

  

Til mótvægis við þessi fáránlegu vinnubrögð var í Norðvegi stofnuð samtökin “Alternativer til dagens EØS-avtale”. Þessi samtök voru stofnuð í febrúar 2011 og aðilar að þeim eru núna:

  

• EL & IT Forbundet
• Fagforbundet
• Fellesforbundet
• For Velferdsstaten
• LO i Fredrikstad
• LO i Kristiansand og omegn
• LO i Oslo
• LO i Trondheim
• Natur og Ungdom
• Nei til EU
• Norges Bondelag
• Norsk Bonde- og Småbrukarlag
• Norges Bygdekvinnelag
• Ungdom mot EU

   

Í upphafi var gert ráð fyrir að “Alternativer til dagens EØS-avtale” starfaði fram á mitt ár 2012 og verkefnið væri annars vegar að koma með ábendingar til EES-nefndarinnar sem vann að hinni opinberu skýrslugerð og hins vegar að láta framkvæma úttektir á atriðum sem EES-nefndin ætlaði ekki að fjalla um, það er að segja varðandi fyrirkomulag samskipta við Evrópusambandið þegar EES-samningnum lýkur. Á tungu heimamanna er verkefninu lýst á eftirfarandi hátt:

  

Prosjektet vil etter planen vare ut juni 2012, og målet er dels å komme med innspill underveis i Europautredningens arbeid, og dels å kunne komme med supplerende utredninger og delta med innspill til den politiske prosessen som vil komme i etterkant av utvalgets arbeid.

 

I tillegg vil man forsøke å belyse aktuelle saker og problemstillinger knyttet til EØS-avtalen for å illustrere avtalens funksjon og virkemåte. Som del av det utredningsarbeid som prosjektet skal gjennomføre, vil EØS-avtalens virkninger på ulike samfunnsområder og innenfor ulike sektorer bli gjennomgått.

 

Blant annet vil avtalens virkninger for norsk økonomi, arbeidslivet, velferdsordninger, distrikt og sentraliseringsprosesser, miljø og klima, matkvalitet og helse bli belyst nærmere, dels gjennom utredninger i egen regi og dels gjennom eksterne utredninger.

  

Umræðunni um þetta mikilvæga mál var á Alþingi sniðinn ákaflega þröngur stakkur, því að ræðutími var takmarkaður við 2 mínútur. Málflutningur kjölturakka ESB var aumkunarverður, því að þeir viðurkenndu að sjálfstæði Íslands hefði verið skert með EES-samningnum, en lögðu jafnframt til að hinu glæpsamlega ástandi væri aflétt með því að gera glæpinn löglegan !

  

Össur Skarphéðinsson sagði meðal annars:

  

Það er rétt sem hæstvirtur þingmaður (Þorgerður K. Gunnarsdóttir) segir að í samningnum (EES) felst stöðugt, varanlegt og vaxandi fullveldisframsal. Við getum hins vegar ekki búið í sama varlega návíginu við okkar stjórnarskrá og Norðmenn. Ástæðan er sú að Norðmenn hafa ákvæði í sinni stjórnarskrá sem heimilar framsal á valdi. Við höfum það hins vegar alls ekki.

  

Mín niðurstaða, megin niðurstaða — þær eru reyndar tvær — af þessari skýrslu er í fyrsta lagi að ég tel að vegna munarins á stjórnarskrá okkar og Norðmanna eigum við núna að beita okkur fyrir því að breyta stjórnarskránni þannig að við fáum Alþingi fullar heimildir til þess að framselja vald eins og við erum nánast að gera hér í hverri viku. Í öðru lagi er ég þeirrar skoðunar að skýrslan sýni að við erum þegar búin að framselja mikið vald og við höfum lítil sem engin áhrif og þess vegna sé okkur betur komið innan Evrópusambandsins en í núverandi stöðu.

  

Í máli Össurar kemur fram misskilningur varðandi hugtakið fullveldi. Fullveldi (Sovereign Power) varðar innra stjórnarform ríkisins, það er að segja hver fer með hið endanlega og ótakmarkaða vald samkvæmt stjórnarskránni. Fullveldi (fullveldi = fullt vald) merkir endanlegt og ótakmarkað vald um stjórnarfar landsins. Endanlegt er fullveldið, vegna þess að ákvörðunum fullveldishafans verður ekki vísað til annars aðila. Ótakmarkað er fullveldið, vegna þess að það tekur til allra þátta stjórnkerfisins sem fullveldishafinn ákveður. Það sem Össur og Þorgerður voru að ræða um er sjálfstæði Íslendska ríkisins.

  

Í þessu sambandi varðar sjálfstæði samskipti ríkis við önnur ríki og tengist órjúfanlega lögsögu þess. Icesave-samningarnir voru skerðing á sjálfstæði Íslands, vegna þess að þeir gerðu ráð fyrir að Ísland afsalaði sér lögsögu málsins. Útibú Landsbankans tilheyrðu lögsögu Íslands, en þá lögsögu rufu nýlenduveldin Bretland og Holland með ólöglegum aðgerðum sínum. Nýlenduveldin brutu á lögsögu Íslands og um leið á samningnum um Evrópska efnahagssvæðið. Á grundvelli þessara brota eru byggðar kröfur okkar Péturs Valdimarssonar til Framkvæmdastjórnar ESB um málflutning gegn nýlenduveldunum fyrir Evrópudómstólnum.

  

Þótt fullveldið sé í höndum fullveldishafans - almennings á Íslandi, eins og staðfest er í Stjórnarskránni, þá er ekki þar með sagt að fullveldisréttindi (Sovereign Rights) séu ekki fyrir borð borin. Þau brot eru þó miklu fremur framin innanlands, af þingræðissinnum og öðrum andstæðingum lýðveldisins, en að Evrópusambandið sjálft sé gerandi. Stjórnarfar á Íslandi er svonefnt “tvíeðliskerfi” sem merkir að landsréttur og alþjóðaréttur skarast ekki. Yfirþjóðlegar stofnanir hafa ekki lögsögu yfir Íslendskum málefnum.

  

Össur og Þorgerður eru þeirrar skoðunar, “að í samningnum um EES felst stöðugt, varanlegt og vaxandi brot á Stjórnarskránni.” Að mati Össurar eru engar heimildir fyrir hendi í Stjórnarskránni til að vald sé framselt erlendum aðilum. Er slíkt ólöglegt framsal ekki nefnt landráð ?

  

Össur og aðrir kjölturakkar Evrópusambandsins vilja breyta Stjórnarskránni til að þóknast hinu austræna stórveldi. Hann segir þetta berum orðum:  “þannig að við fáum Alþingi fullar heimildir til þess að framselja vald.” Með öðrum orðum leggur þetta fólk til nýgja réttarfarshugsun, að glæpir þess verði gerðir löglegir.

  

       

>>><<<

 

Björgvin Guðni Sigurðsson - ný kæra Alþingis til Landsdóms

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

    

 

Björgvin Guðni Sigurðsson - ný kæra Alþingis til Landsdóms.

 

      

Sama dag og lögð var fyrir Alþingi tillaga um að hætta við að kæra Geir H. Haarde til Landsdóms, var lögð fram ný kæra á hendur Björgvini Guðna Sigurðssyni. Tillöguna getur að líta hér á eftir, en greinargerðina sem henni fylgir er hægt að finna á slóðinni sem gefin er á eftir kærunni.

  

Rétt er að það komi fram, að Alþingi fer með kæruvald á hendur ráðherrum, en ekki ákæruvald. Hægt er að sanna að svo er, þrátt fyrir háværar fullyrðingar um annað. Þeim sem efast er bent á að lesa 14. grein Stjórnarskrárinnar, lög um Landsdóm (lög 3/1963) og lög um ráðherraábyrgð (lög 4/1963).

  

    

---<<<>>>---

    

     

Tillaga til þingsályktunar

um málshöfðun gegn fyrrverandi viðskiptaráðherra,

Björgvin G. Sigurðssyni.

  

16.01.2012

Flutningsmenn: Þór Saari, Margrét Tryggvadóttir, Birgitta Jónsdóttir.

 

Alþingi ályktar skv. 14. gr. stjórnarskrár lýðveldisins Íslands, nr. 33 17. júní 1944, sbr. 13. gr. laga um landsdóm, nr. 3/1963, að höfða beri sakamál fyrir landsdómi gegn fyrrverandi viðskiptaráðherra, Björgvin Guðna Sigurðssyni, kt. 301070-4629, til heimilis að Grænuvöllum 5, Selfossi, ráðherra í öðru ráðuneyti Geirs H. Haarde, vegna refsiverðrar háttsemi hans í embættisfærslu sinni á árinu 2008.

 

 

Kæruatriði.

Málið er höfðað á hendur Björgvin G. Sigurðssyni, fyrrverandi viðskiptaráðherra, fyrir brot framin á tímabilinu frá febrúar 2008 og fram í októberbyrjun sama ár, af ásetningi eða stórkostlegu hirðuleysi, aðallega fyrir brot gegn lögum um ráðherraábyrgð, nr. 4/1963, en til vara fyrir brot gegn 141. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940.

     

I 

Fyrir að hafa vanrækt að hafa frumkvæði að virkum aðgerðum af hálfu ríkisvaldsins til að draga úr stærð íslenska bankakerfisins með því til að mynda að stuðla að því að bankarnir minnkuðu efnahagsreikning sinn eða einhverjir þeirra flyttu höfuðstöðvar sínar úr landi.

Fyrir að hafa ekki fylgt því eftir og fullvissað sig um að unnið væri með virkum hætti að flutningi Icesave-reikninga Landsbankans í Bretlandi yfir í dótturfélag og síðan leitað leiða til að stuðla að framgangi þessa með virkri aðkomu ríkisvaldsins.

Framangreind háttsemi þykir varða við b-lið 10. gr., sbr. 11. gr., laga nr. 4/1963, en til vara við 141. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940. 

     

II 

Fyrir að hafa á framangreindu tímabili látið farast fyrir að framkvæma það sem fyrirskipað er í 17. gr. stjórnarskrár lýðveldisins um skyldu til að halda ráðherrafundi um mikilvæg stjórnarmálefni. Á þessu tímabili var lítið fjallað á ráðherrafundum um hinn yfirvofandi háska, ekki var fjallað formlega um hann á ráðherrafundum og ekkert skráð um þau efni á fundunum. Var þó sérstök ástæða til þess, einkum í ljósi upplýsinga sem hann fékk af fundum samráðshóps stjórnvalda um fjármálastöðugleika og viðbúnað og í kjölfar fundar hans og Alistairs Darling í London 2. september 2008. Viðskiptaráðherra átti ekki frumkvæði að formlegum ráðherrafundi um ástandið né heldur gaf hann ríkisstjórninni sérstaka skýrslu um vanda bankanna eða hugsanleg áhrif hans á íslenska ríkið.

Þykir þetta varða við c-lið 8. gr., sbr. 11. gr., laga nr. 4/1963, en til vara við 141. gr. almennra hegningarlaga.

Alþingi gerir þá kröfu að ráðherrann verði dæmdur til refsingar og greiðslu sakarkostnaðar að mati landsdóms, sbr. 46. gr. laga nr. 3/1963.

Tillögu til þingsályktunar þessarar fylgdi greinargerð og er vísað til hennar og 7. bindis skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis um nánari skýringar og rök fyrir þingsályktun þessari.

 

Greinargerð:  http://www.althingi.is/altext/140/s/0657.html

       

>>><<<

 

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir – ný kæra Alþingis til Landsdóms

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

    

 

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir - ný kæra Alþingis til Landsdóms.

 

      

Sama dag og lögð var fyrir Alþingi tillaga um að hætta við að kæra Geir H. Haarde til Landsdóms, var lögð fram ný kæra á hendur Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur. Tillöguna getur að líta hér á eftir, en greinargerðina sem henni fylgir er hægt að finna á slóðinni sem gefin er á eftir kærunni.

  

Rétt er að það komi fram, að Alþingi fer með kæruvald á hendur ráðherrum, en ekki ákæruvald. Hægt er að sanna að svo er, þrátt fyrir háværar fullyrðingar um annað. Þeim sem efast er bent á að lesa 14. grein Stjórnarskrárinnar, lög um Landsdóm (lög 3/1963) og lög um ráðherraábyrgð (lög 4/1963).

  

    

---<<<>>>---

    

     

Tillaga til þingsályktunar

um málshöfðun gegn fyrrverandi utanríkisráðherra,

Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur.

  

16.01.2012

Flutningsmenn: Þór Saari, Margrét Tryggvadóttir, Birgitta Jónsdóttir.

 

Alþingi ályktar skv. 14. gr. stjórnarskrár lýðveldisins Íslands, nr. 33 17. júní 1944, sbr. 13. gr. laga um landsdóm, nr. 3/1963, að höfða beri sakamál fyrir landsdómi gegn fyrrverandi utanríkisráðherra og oddvita Samfylkingarinnar í ríkisstjórn, Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur, kt. 311254-4809, til heimilis að Nesvegi 76, Reykjavík, ráðherra í öðru ráðuneyti Geirs H. Haarde, vegna refsiverðrar háttsemi hennar í embættisfærslu sinni á árinu 2008.

 

 

Kæruatriði.

Málið er höfðað á hendur Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur, fyrrverandi utanríkisráðherra, fyrir brot framin á tímabilinu frá febrúar 2008 og fram í októberbyrjun sama ár, af ásetningi eða stórkostlegu hirðuleysi, aðallega fyrir brot gegn lögum um ráðherraábyrgð, nr. 4/1963, til vara fyrir brot gegn 141. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940, en til þrautavara fyrir brot gegn 141. gr., sbr. 22. gr., almennra hegningarlaga.

     

I 

Fyrir að hafa vanrækt að beita sér fyrir virkum aðgerðum af hálfu ríkisvaldsins til að draga úr stærð íslenska bankakerfisins með því til að mynda að stuðla að því að bankarnir minnkuðu efnahagsreikning sinn eða einhverjir þeirra flyttu höfuðstöðvar sínar úr landi.

Fyrir að hafa ekki fullvissað sig um að unnið væri með virkum hætti að flutningi Icesave- reikninga Landsbankans í Bretlandi yfir í dótturfélag og síðan leitað leiða til að stuðla að framgangi þessa með virkri aðkomu ríkisvaldsins.

Framangreind háttsemi þykir varða við b-lið 10. gr., sbr. 11. gr., laga nr. 4/1963, til vara við 141. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940, en til þrautavara við 141. gr., sbr. 22. gr., almennra hegningarlaga. 

     

II 

Fyrir að hafa á framangreindu tímabili látið farast fyrir að framkvæma það sem fyrirskipað er í 17. gr. stjórnarskrár lýðveldisins um skyldu til að halda ráðherrafundi um mikilvæg stjórnarmálefni. Á þessu tímabili var lítið fjallað á ráðherrafundum um hinn yfirvofandi háska, ekki var fjallað formlega um hann á ráðherrafundum og ekkert skráð um þau efni á fundunum. Var þó sérstök ástæða til þess, einkum eftir fund hennar, Geirs H. Haarde, Árna M. Mathiesen og formanns stjórnar Seðlabankans 7. febrúar 2008, eftir fund hennar og Geirs H. Haarde með bankastjórn Seðlabankans 1. apríl 2008 og í kjölfar yfirlýsingar til sænsku, dönsku og norsku seðlabankanna sem undirrituð var 15. maí 2008. Utanríkisráðherra átti ekki frumkvæði að formlegum ráðherrafundi um ástandið né heldur gaf hún ríkisstjórninni sérstaka skýrslu um vanda bankanna eða hugsanleg áhrif hans á íslenska ríkið.

Þykir þetta varða við c-lið 8. gr., sbr. 11. gr., laga nr. 4/1963, en til vara við 141. gr. almennra hegningarlaga.

Alþingi gerir þær kröfur að ráðherrann verði dæmdur til refsingar og greiðslu sakarkostnaðar að mati landsdóms, sbr. 46. gr. laga nr. 3/1963.

Tillögu til þingsályktunar þessarar fylgdi greinargerð og er vísað til hennar og 7. bindis skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis um nánari skýringar og rök fyrir þingsályktun þessari.

 

Greinargerð: http://www.althingi.is/altext/140/s/0656.html

   

       

>>><<<

 

Gerry Hassan: The Beginning of the Break-Up of Britain ?

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

 

 

The Beginning of the Break-up of Britain ?

 

Fyrst birt á vefsetri "Open Democracy" 11. janúar 2012.
  

Jerry Hassan 

The Scottish constitutional question has shot to the top of the UK political agenda. The manoeuvrings of the UK Government and Scottish Government on the Scottish independence issue have consistently led the UK news bulletins this week, even giving the high impact HS2 (hraðlestin High Speed 2) development go-ahead a run for its money.

We are now entering uncharted waters. Scotland and the UK are now changing and things will never be the same again. Whatever the outcome of the stand-off between the two governments and the eventual referendum, Scottish independence has become mainstream and a serious, viable option.

Alex Salmond announced on ‘Sky News’ that the Scottish Government had decided to hold its independence referendum in autumn 2014. The timing was planned to cause maximum embarrassment to Michael Moore, Secretary of State for Scotland, who at the same moment was addressing the House of Commons on the UK Government’s view of independence. Salmond said autumn 2014 "was the date that allows everything to be put in a proper manner on the most important decision in Scotland for 300 years. That date will allow the Scottish people to hear all the arguments." He went on:

This has to be a referendum which is built in Scotland, which is made in Scotland and goes through the Scottish Parliament. If the Westminster Government sticks to that, we won’t have too many fights about it. (1)

The UK Government set out its thinking in a consultative paper, ‘Scotland’s Constitutional Future’ (2) which stated that the Scottish Parliament has no power to hold a referendum, proposed to give the Parliament the power to hold a Yes/No vote, and excluded any ‘sunset clause’ as had been mooted only days previously, in an attempt to flush the SNP (Scottish National Party) out to hold a vote within a certain timeframe.  

UK ministers such as Moore are invoking the perils of ‘uncertainty’ and the need for a timescale which brings about a vote ‘sooner rather than later’, and yet according to ‘The Ecconomist’:

… what really exercises the government is three different things: the legality of the vote; securing a clear, binary question and ensuring that the referendum campaign is fairly- and transparently-funded and overseen by an independent electoral commission. (3)

The crucial dimension it argued is not the timescale, which is negotiable, but having a Yes/No vote.

Those who support the UK Government cite the legal advice compatible with their opinions such as that offered by Aidan O’Neill (4) and Adam Tomkins (5). The Scottish Government has an array of experts who argue their case, with Stephen Tierney stating that for the UK Government to ignore even an ‘advisory’ vote would ‘carry its own risk’ (6), while Salmond cites the evidence of Himsworth and O’Neill (7). Yet, rather revealingly, while the UK Government cites its legal advice it has not actually published it, redolent of that previous great British moment of maladministration, manipulation and deception, Iraq. That’s what you would expect, but then the Scottish Government has not published its legal advice either.

Politics are going to be more important than legal interpretations. Some UK politicians find it hard to understand that their legal case against independence and attempts to portray Salmond and his allies as ‘outlaw bandits’ doesn’t carry much weight. They seem to be living in a bubble concerning how Westminster and a Tory-led government are seen in Scotland.

They also seem to have forgotten their own wobbles. The UK Government is trying to play an absolutist game, but only on a very narrow, precise front. They retreated in the last few days on a ‘sunset clause’ and have previously equivocated on whether the Scottish Government could hold an independence vote. This ambiguity has affected how people see their stance.  

In the world of British constitutionalism in most occasions politics and legitimacy trumps narrow legal interpretations. Any UK politician investing their hopes in holding off Salmond through constitutionalism and the power of the Supreme Court is either naïve or desperate, or both.

The language of the pro and anti-independence forces reveal much. Nicola Sturgeon, Deputy First Minister has stated that Cameron’s plan could backfire because the ‘more a Tory Government tries to interfere’ the ‘greater the support for independence will be’ (8). Alex Salmond and Michael Moore both on a day filled with occasion tried to sound conciliatory, Salmond talking of the need for ‘commonsense’ and Moore of a vote that was ‘fair’. Margaret Curran, Shadow Scottish Secretary for State commented that SNP delay and prevarication was inexplicable given it was ‘a separatist party whose lifetime cause is separatism’ (9).  

The above shows two of the great mobilising stories of Scotland: the anti-Tory consensus invoked by the SNP, and Labour’s belief that ‘separatism’ is something distinct, different and damaging compared to devolution.

Another version of Scotland is the Labour story of Britain eulogised by Brian Fitzpatrick in ‘The Guardian’:  

Our support for Britain owes nothing to a past bedecked in union flags, the bemoaning of a lost empire or the echoes of ‘Hang Mandela’. We view the Britain we cherish as a multicultural, tolerant and democratic place, and we celebrate shared achievements such as the NHS (National Health Service) and the minimum wage, and look forward to our country’s continuing tolerance and diversity. (10)

Fitzpatrick was Donald Dewar’s Head of Policy in the first year of the Scottish Parliament and briefly a Labour MSP (Member of the Scotish Parliament). This Ladybird account of Britain, straight from the mindset of Gordon Brown, goes down well in Labour circles, but has little traction in Scotland. As in every Scottish Parliament election, Labour will go negative in the long referendum campaign when they realise this message has little effect. The coalition government now talks about the union, in a direct lift from Brownite hyberbole, calling it ‘the most successful partnership in history’ (11); there is a hint of desperation in this high sounding rhetoric.

The political conflict of the last few months has been like a high-stakes political poker game or multi-dimensional chess match (12). Taking these metaphors further, the SNP have got a potentially decisive step ahead of the UK Government, as Hamish Macdonell says:  

What some in the UK Government seem to have forgotten is that, because this is such an important issue for the Scottish Nationalists, they have analysed and prepared for every twist and turn of the debate. In what is now a game of political chess, Mr Salmond has correctly forecast his opponent’s moves before they have even decided what they are going to do. (13)

If the SNP have guessed Cameron’s moves, they sit in a powerful position. The Scottish Nationalists plan to go ahead with their vote in autumn 2014, and invite the UK Government to strike it down or declare it illegal. The SNP have figured that if Cameron dares to do this he will pay a high political price, being seen to deny the democratic will of the Scottish people. This could produce a political reaction which would make the poll tax and ‘Doomsday Scenario’ of the Thatcher era seem like peace and harmony.

It is not of course as completely simple as that no matter how some portray it. The SNP administration while supporting independence does not want to ask a Yes/No simple question, but wants the option of ‘devo max’ or fiscal autonomy on the ballot paper. Nationalist thinking is that independence will lose, inviting the allegation that Salmond is ‘wriggling’ and ‘frit’ from opponents (14), while the SNP cite that a significant section of Scotland supports this; that’s true but institutionally it is support which has been carefully orchestrated by the Nats and drawing on the usual suspects in the voluntary sector (SCVO), trade unions (STUC) and business. And for all the undoubted cack-handedness of the UK Government, and their overplay of their hand, they do have a right to express a position on Scotland. 

All of this isn’t about some old-fashioned Scottish nationalism, the 700^th anniversary and memory of Bannockburn and various ancient wrongs, or an essentialist Scotland. Instead, it is about a modern nation wanting to express its democracy, take charge of its collective future, and show faith more in its own home grown institutions, rather than the bastardised, fossilised remains of the British state. It is rather apt that this has all come to pass as we approach the anniversary of someone in Scotland who contributed to all of this coming to pass, and is the epitome of a quiet, unassuming revolutionary, Tom Nairn, who turns 80 in June this year.

This Scottish moment has a number of midwives and partners, the SNP, the wider nationalist movement in Scottish society, voters at key elections, Labour at crucial parts in its history for good and bad. But in this unprecedented situation, we should acknowledge people like Tom and all the thousands of unassuming revolutionaries who refused to give up on Scotland and who refused to take ‘no’ for an answer.

 

Notes

1. Severin Carrell and Nicholas Watt, ‘Salmond sets poll date – and defies London: SNP plans Scottish independence referendum for autumn 2014’, The Guardian, January 11^th 2012, http://www.guardian.co.uk/politics/2012/jan/10/scottish-independence-referendum-autumn-2014

2. Scotland’s Constitutional Future: A consultation on facilitating a legal, fair and decisive referendum on whether Scotland should leave the United Kingdom, CM 8203, The Stationery Office, 2012.

3. Bagehot’s Notebook, David Cameron tells Scottish nationalists to put up or shut up on independence, The Economist, January 9^th 2012, http://www.economist.com/blogs/bagehot/2012/01/independence-debate-scotland

4. Aidan O’Neill, ‘We need to talk about the referendum’, UKSC, November 4^th 2011, http://ukscblog.com/we-need-to-talk-about-the-referendum

5. The Scotsman Editorial, ‘Parliaments should agree on a fair vote for Scotland’, The Scotsman, November 11^th 2011, http://www.scotsman.com/lifestyle/arts-blog/leader_parliaments_should_agree_on_a_fair_vote_for_scotland_1_1959451

6. BBC News, January 11^th 2012.

7. Newsnight Scotland, January 10^th 2012; Chris Himsworth and Christine O’Neill, Scottish Constitutional Practice: Law and Practice, Bloomsbury 2^nd edn. 2009.

8. The Economist, January 9^th 2012.

9. Newsnight Scotland, January 10^th 2012.

10. The Guardian Letters, ‘Scottish independence: the thorn and the thistle’, The Guardian, January 10^th 2012, http://www.guardian.co.uk/politics/2012/jan/09/scottish-independence-thorn-and-thistle

11. Michael Moore, Newsnight Scotland, January 10^th 2012.

12. Gerry Hassan, ‘How to Play Political Poker: The High Stakes of the Independence Debate, The Scotsman, December 31^st 2011, http://www.gerryhassan.com/uncategorized/how-to-play-political-poker-the-high-stakes-of-the-independence-debate/

13. Hamish Macdonell, ‘Salmond’s running rings around Cameron’, Spectator Coffee House, January 10^th 2012, http://www.spectator.co.uk/coffeehouse/7565553/salmonds-running-rings-around-cameron.thtml

14. BBC Radio 4, Today Programme, January 11^th 2012. 

 

 

---<<<>>>---

Scotland and the UK are now changing and things will never be the same again.

 Whatever the outcome of the stand-off between the two governments

and the eventual referendum,

Scottish independence has become mainstream and a serious, viable option.

---<<<>>>---

 

 

 

Heilaþvottastöð Evrópusambandsins hefur tekið til starfa

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

    

 

Heilaþvottastöð Evrópusambandsins hefur tekið til starfa.

 

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

    

  

Áróðursmálaráðuneyti Evrópusambandsins, sem er til húsa að Efstaleiti 1, hefur opnað Heilaþvottastöð Evrópusambandsins að Suðurgötu 10. Engan þarf að undra þessi útrás nýlenduveldis Evrópu, því að mikið skal til mikils vinna. Evrópusambandið hefur augastað á náttúruauðlindum Íslands og legu landsins við yzta haf. Um þetta væntanlega herfang er fjallað á afdráttarlegan hátt í leyniskýrslu Evrópusambandsins um innlimun Íslands frá 30. nóvember 2011, sem Samstaða þjóðar hefur undir höndum. Í skýrslunni segir:

  

Evrópusambandið telur að innlimun Íslands í Evrópusambandið muni auka möguleika ESB til að láta til sín taka á virkan og mótandi hátt í Norður-Evrópu og á Norðurhjara.

  

Evrópusambandið metur aðstæður þannig að Ísland gæti orðið hernaðarlega mikilvægur stökkpallur (strategic bridgehead) á svæðinu og innlimun landsins í Evrópusambandið muni tryggja áhrif ESB í Norðurskautsráðinu (Artic Council).

  

Evrópusambandið undirstrikar þörf ESB fyrir virk og samræmd afskipti af málefnum Norðurskautsins og lýsir yfir þeirra skoðun að innlimun Íslands í ESB muni stuðla að auknum áhrifum Evrópusambandsins á heimskautasvæðinu og styrkja hagsmuni bandalagsins á Norður-Atlandshafi, í samræmi við utanríkisstefnu þess.

 

 

Reykjavíkurbréf Morgunblaðsins 29. janúar 2012.

    

Áróðursmálaráðuneyti Evrópusambandsins er meðal umfjöllunarefna í síðasta Reykjavíkurbréfi. Réttilega er bent á þá fráleitu stöðu að RÚV lýtur engum reglum, hvorki aga ríkisvalds né hins frjálsa markaðar. Ríkið beitir skattavaldinu til að innheimta há afnotagjöld handa RÚV - af gamalmennum jafnt og börnum - af starfandi félögum jafnt og óstarfandi. Samt á almenningur engan aðgang að þessu skrýmsli, hvorki hvað varðar málflutning né hvað varðar kvartanir. RÚV hefur þá stefnu að svara engum kvörtunum og heldur uppi einhliða málflutningi í mestu deilumálun samtímans. Reykjavíkurbréfið segir:

  

Við borgararnir erum píndir til að borga uppihald RÚV og starfsmanna þess, sem nú eru komnir inn í stofnun sem orðin er óskiljanlegur blendingur ríkis- og einkahlutafélags, þar sem búið er að tryggja að almenningur hefur ekki í raun neina aðkomu að. Hann getur ekki sagt upp RÚV eins og sú stofnun hvatti áskrifendur Morgunblaðsins til að gera þegar nýir ritstjórar voru ráðnir að því einkafyrirtæki. Hálfan daginn birti RÚV á textavarpi sínu það símanúmer sem áskrifendur ættu að hringja í til þess að segja upp blaðinu. Ef snefill af manndómi væri í yfirmanni útvarpsins hefði hann beðið bæði persónulega og opinberlega afsökunar á framgangi þessa opinbera einkahlutafélags þá. Hann hefur það eitt sér til afsökunar að þá er ekki víst að Óðinn leyfði honum áfram að þylja fréttirnar.

       

>>><<<

 

Norðmenn vilja losna úr Evópska efnahagssvæðinu

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Trenger Norge EØS- avtalen ?

Fyrst birt í "Rødt Nytt"  No.10 / 2011.
  
Brage Aronsen             [e-mail]   

  

En undersøkelse Sentio gjennomførte for Nei til EU i forkant av organisasjonens landsmøte i november, viser at et flertall på 52 prosent foretrekker en handelsavtale med EU. Bare 19 prosent av de spurte vil beholde EØS-avtalen dersom det foreligger et alternativ.

  

– Flere alternativer er mulige, men det viktigste å få fram er at det faktisk er mulig å se for seg at Norge ikke er skjebnebestemt til å være bundet til to, slik Støre vil ha oss til å tro: EØS eller EU-medlemskap, sier leder i Nei til EU, Heming Olaussen.

  

– Slik sett var målinga en murbrekker i debatten. Man kan tenke seg en reforhandla EØS-avtale, der viktige samfunnsområder er trukket ut av EØS og tilbake til nasjonalt sjølstyre. Man kan tenke seg en bilateral handelavtale inspirert av, men ikke kopi av Sveits-avtalene, man kan tenke seg en egennorsk konstruksjon basert på frihandelsavtalen vi har med EU fra 1973, og som faktisk er den som automatisk trer i kraft den dagen vi sier opp EØS. Det viktige nå er at debatten må handle om nettopp dette!

  

  

Ser på alternativer.

I tillegg til å lede Nei til EU sitter Olaussen I styringsgruppa for prosjektet Alternativer til dagens EØS-avtale. Prosjektet blei til etter at regjeringa oppnevnte utvalget Europautredningen som skal gjennomgå Norges avtaler med EU. Da utvalget blei satt ned valgte regjeringa å ikke gi mandat til å utrede alternative avtaler med EØS. Olaussen mener en slik utredning er nødvendig.

  

– Støre satte foten ned. Han skjønner hvilken utfordring en alternativ-debatt vil være for eliten i Norge. Han ville presse denne debatten inn i det samme gamle formatet: EU eller EØS. Dessuten har han en personlig historie knytta til EØS. Jeg får vel også si: Han mener åpenbart at EØS er best for Norge. Akkurat som EU-medlemskap er aller best.

      

Risikerer vi ikke at Norge blir utestengt fra EUmarkedet

hvis vi går ut av EØS ?

  

– Hvilken interesse skulle EU ha av det? EU har handelsoverskudd med Norge bortsett fra olje og gass. Vi er et kjøpesterkt land, vi har råvarer somfisk og metaller som forsyner EU-industri, vi er et fredelig og vennligsinna naboland, og EU trenger olja og gassen. Jeg anser EU for å være en rasjonell aktør som veit sitt eget beste, i motsetning til jasida som åpenbart tror at EU er et slags hevnende terror-regime.

   

Hva vil være de viktigste forskjellene mellom dagens EØS-avtale

og en handelsavtale mellom Norge og EU ?

  

– ESA og EFTA-domstolen ville bli fjerna. Det dynamiske og ensidige elementet i EØS som innebærer at vi bare må svelge unna alt som kommer fra EU ville bli eliminert. Norge ville bli et mer demokratisk og suverent land.

  

Truer velferdsstaten.

Rødt-leder Turid Thomassen applauderer prosjektet Alternativer til dagens EØS-avtale.

  

– Rødt har alltid ønsket å si opp EØS-avtalen. En rekke av våre merkesaker som faglige rettigheter, offentlig eierskap og forsvaret av den norske heimfallsretten, gjør det nødvendig å reise debatten om alternativer til EØS-avtalen. Derfor er det svært gledelig at folk ønsker en alternative avtale med EU og at nei-sida nå ser nøyere på alternativer til EØS, sier Thomassen.

  

– EØS-avtalen tvinger Norge til å innføre alle lover som gjelder EUs indre marked. Til tross for rekordhøy EU-motstand innføres stadig mer av EUs nyliberalistiske lovgivning i Norge gjennom EØS. EØS-avtalen er en trussel mot den norske velferdsstaten, sier Rødt-lederen.

 

 

Et flertall av Norges befolkning ønsker

en alternativ handelsavtale med EU framfor dagens EØS-avtale.

Nå varsler Nei-sida en intensivert innsats mot EØS-avtalen.

 

 

 

 

Bréf til Forsætisnefndar Alþingis - EKKERT svar !

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

   

Forsætisnefnd Alþingis
Skrifstofa Alþingis
Kirkjustræti 10
150 Reykjavík                                                              

                                                                                         Reykjavík 21. október 2011.

  

  

  

Varðar störf nefndar sem skipuð var af Forsætisnefnd Alþingis

til að úthluta styrkjum

"til að stuðla að umræðu og fræðslu um Evrópusambandið"

 

Félagið “Samstaða þjóðar” er baráttusamtök einstaklinga til varnar Stjórnarskrá Lýðveldisins á Íslandi og til að standa vörð um fullveldi almennings og sjálfstæði Íslands. Félagið er formlegt framhald samtakanna “Samstaða þjóðar gegn Icesave” sem stofnað var til að berjast gegn kúgun nýlenduveldanna Bretlands og Hollands, sem birtist í formi Icesave-krafna þessara ríkja.       

  

1.     Á fundi Forsætisnefndar Alþingis 30. maí 2011 voru samþykktar reglur um úthlutun styrkja “til að stuðla að umræðu og fræðslu um ESB”. Meðal annars segir svo um tilgang styrkjanna:

  

Alþingi veitir styrki…..til að stuðla að opinberri og upplýstri umræðu og fræðslu um Evrópusambandið, stefnu þess og áhrif hugsanlegrar aðildar Íslands að sambandinu.

 

2.     Í reglunum segir einnig:

 

Styrki skal veita til íslendskra félaga og félagasamtaka sem, samkvæmt tilgangi sínum, fjalla um málefni Evrópusambandsins og lýsa sjónarmiðum sínum til hugsanlegrar aðildar að sambandinu…..Styrki skal eingöngu veita til skýrt afmarkaðra verkefna.

 

3.     Með hliðsjón af þeim reglum sem Forsætisnefnd Alþingis setti um úthlutun styrkjanna, var það skoðun stjórnar “Samstöðu þjóðar” að reglurnar væru sem sniðnar að starfi félagsins. Sótti “Samstaða þjóðar” því um styrki til margra afmarkaðra verkefna, sem öll varða málefni ESB og eru til þess fallin til að stuðla að opinberri og upplýstri umræðu og fræðslu um Evrópusambandið.

  

4.     Auglýstur umsóknarfrestur um styrkina var til 09. ágúst 2011. Umsókn “Samstöðu þjóðar” er dagsett 08. ágúst 2011 (1. fylgiskjal).

  

5.     Með bréfi dagsettu 25. ágúst 2011 (2. fylgiskjal) tilkynnti úthlutunarnefndin að “Samstaða þjóðar” hefði ekki hlotið neinn styrk hjá nefndinni. Var ákvörðun nefndarinnar lýst svo:

  

Fjöldi umsókna um styrki til verkefna var umtalsvert meiri en unnt var að verða við og margar góðar styrkbeiðnir bárust. Því miður getur nefndin ekki orðið við umsókn yðar að þessu sinni.

  

6.     Stjórn “Samstöðu þjóðar” taldi útskýringar úthlutunarnefndarinnar ekki fullnægjandi og með bréfi dagsettu 02. September 2011 (3. fylgiskjal) var óskað frekari skýringa um ákvörðun nefndarinnar.

  

7.     Útskýringar úthlutunarnefndarinnar bárust í bréfi dagsettu 16. September 2011 (4. fylgiskjal). Þar kemur meðal annars fram, að umsókn “Samstöðu þjóðar” um styrki til að stuðla að umræðu og fræðslu um Evrópusambandið uppfyllti skilyrði um úthlutun og var tekin til efnislegrar umfjöllunar af nefndinni. Skilgreind verkefni “Samstöðu þjóðar” voru því borin saman við verkefni annarra umsækjenda.

  

8.     Alls sóttu 18 félög um styrki og af þeim voru umsóknir 8 félaga metnar hæfar til úthlutunar styrkja. Að því er best verður séð voru öll verkefni “Samstöðu þjóðar” metin hæf til úthlutunar styrkja.

     

9.     Þótt framsetning umsókna sé mismunandi, má ætla að alls hafi verið sótt um 21 verkefni (5. fylgiskjal). Þar af átti “Samstaða þjóðar” umsóknir um 15 verkefni plús sex verkefni sem unnin eru á mismunandi vettvangi, en aðrir umsækjendur færri.

    

10.     Úthlutunarnefndin veitti þremur félögum styrki, til að vinna að mismunandi verkefnum, sem ekki nema að litlu leyti eru sömu verkefni og “Samstaða þjóðar” sótti um styrki til. Þessi félög eru: Evrópuvaktin sótti um styrk að upphæð 6,0 milljónir Króna - með 2 verkefni, Heimssýn um 22,1 milljónir Króna - með 9 verkefni og Já Ísland sótti um 14,7 milljónir Króna - með 6 verkefni. Nefndin úthlutaði allri upphæðinni samtals 27 milljónum til þessara þriggja félaga þ.e. 13,5 milljónum til Já Ísland og 13,5 milljónir skiptust á milli Evrópuvaktarinnar og Heimssýnar.

                    

11. Ámælisvert verður að telja, að ekki hefur verið úthlutað til ákveðinna verkefna, eins og reglur Forsætisnefndar gera ráð fyrir, en í reglunum frá 30. maí 2011 segir:

  

“Styrki skal eingöngu veita til skýrt afmarkaðra verkefna”

 

12. Með hliðsjón af framansögðu, vekur mikla furðu að úthlutunarnefndin taldi ekki ástæðu til að veita “Samstöðu þjóðar” styrk til að vinna að einu einasta verkefni. Þessari niðurstöðu nefndarinnar vill stjórn “Samstöðu þjóðar” mótmæla harðlega og skorar á Forsætisnefnd Alþingis að rannsaka verklag úthlutunarnefndar og leiðrétta þau mistök sem hún hefur gert.

  

  

Virðingarfyllst.  

  

Samstaða þjóðar.

Pétur Valdimarsson, tæknifræðingur.

Anna Ragnhildur Kvaran, leiðsögumaður.

Loftur Altice Þorsteinsson, verkfræðingur.

 

  

     

_____________________________________________________________________
    Skrásett heimilisfang: Laugarásvegur 4, 104 Reykjavík   -   Netföng: [e-mail] / [e-mail]

Jón Valur Jesson: fjallar um Evrópustofu-hneykslið á Bylgjunni !

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

 

SAMSTAÐA ÞJÓÐAR mótmælir rekstri Evrópustofu !

  

  

Þær fréttir bárust í síðustu viku að opnuð hefði verið Evrópustofa, sem ætlað er að troða í Íslendina áróðri Evrópusambandsins. Enginn maður með fullu viti vill afnema sjálfstæði landsins, né heldur fórna fullveldisrétti almennings. Að auki er brambolt kjölturakka Evrópusambandsins fullkomlega ólöglegt.

  

Starfsemi Evrópustofu brýtur í bága við lög 62/1978, sem nefnast:

  

Lög um bann við fjárhagslegum stuðningi erlendra aðila við íslenska stjórnmálaflokka og blaðaútgáfu erlendra sendiráða á Íslandi. 

  

Öllum er ljóst að um ólöglega starfsemi er að ræða, en staðfest hefur verið að Evrópustofa verður rekin fyrir betlifé frá Evrópusambandinu og að það var utanríkisráðherra Íslands Össur Skarphéðinsson sem fór með betlistaf til Brussel að sækja féð.  Bylgjan fjallaði um málið í morgun 27. janúar 2012. Rætt var við Jón Val Jensson, hinn kunna baráttumann fyrir sjálfstæði og landréttindum Íslands.

  

Viðtal á Bylgjunni við Jón Val Jensson

----------------------------------------------------------

viðtal >>>  Jón Valur Jensson 27.01.2012.  <<< viðtal

 

  

Úr greinargerð með lagafrumvarpinu um bann við erlendri mútustarfsemi, eins og Evrópusambandið stundar með rekstri Evrópustofu: 

Orsök þess, að flutningsmenn flytja nú þetta sérstaka frumvarp, sem varðar einn þátt málsins, er hins vegar sú, að upp komst nú í vetur og liggur fyrir játning eins stjórnmálaflokks, Alþýðuflokksins, að hann hafi leitað fjárframlaga erlendis frá og fái nú þaðan peninga til þess að kosta útgáfu blaðs síns og standa straum af annarri stjórnmálastarfsemi á landi hér.

  

Hugmyndir Samfylkingar um eðli og afsal fullveldis

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Hugmyndir Samfylkingar um eðli og afsal fullveldis 

 

 

Fyrst birt í Morgunblaðinu 25. janúar 2011.
  

Loftur Altice Þorsteinsson

Fulltrúar erlends valds og framandi hugmyndafræði eru þekktir fyrir að kunna lítil skil á stjórnskipun lýðveldisins Íslands. Frá Sossunum kemur stöðugur straumur fjarstæðukenndra staðhæfinga um fullveldi landsins. Einkennandi hjá þessu fólki er ruglingur á hugtökunum »fullveldi þjóðar« og »sjálfstæði lands«.

Eitt þeirra atriða sem Sossarnir reyna að rangtúlka er sú staðreynd, að hugtakið »fullveldi« er stjórnarfarslegt grundvallaratriði. Fullveldi (fullveldi = fullt vald) merkir endanlegt og ótakmarkað vald um málefni landsins. Endanlegt er fullveldið, vegna þess að ákvörðunum fullveldishafans verður ekki vísað til annars aðila. Ótakmarkað er fullveldið, vegna þess að það tekur til allra þátta sem fullveldishafinn ákveður.

Í þrákelkni sinni að innlima Ísland í Evrópuríkið hafa fulltrúar Samfylkingar tekið upp á því að villuleiða umræðuna og tala um »deilt fullveldi«. Þetta er fullveldi sem Sossarnir telja að hægt sé að deila með erlendum valdastofnunum. Einnig tala þeir um »fullveldi út á við« og »fullveldi inn á við«. Þessar hugmyndir eiga sér enga stoð í raunveruleikanum, en duga sjálfsagt vel í hugarheimi Samfylkingar.

Þröstur Ólafsson, 08. janúar 2011.
Í Fréttablaðinu birtist grein eftir Þröst Ólafsson, þar sem fjarstæðan að »deila fullveldi« kemur fram. Þröstur segir:

Fullveldi er að móta eigin þróun, eigin örlög. Á tímum hnattvæðingar merkir það að geta haft áhrif á ákvarðanir annarra þjóða til að geta unnið eigin hagsmunum brautargengi. Það heitir að deila fullveldi. Þjóð lætur hluta af eigin fullveldi en fær hlutdeild í fullveldi annarra þjóða á móti.

Skilningsleysi Þrastar er algert á þeirri staðreynd, að hugtakið »fullveldi« felur í sér ódeilanleika. Það er bara einn aðili sem hverju sinni getur farið með stjórnarfarslegt fullveldi þjóðar. Í lýðveldi er það lýðurinn/þjóðin sem fer með þennan fullveldisrétt. Að auki getur varla nokkrum heilvita manni dottið í hug að innlimun Íslands í Evrópuríkið leiði til þess að Íslendingar hafi einhver áhrif á þróun mála innan þess.

Eins og verður útskýrt síðar er þessi rökvilla um »deilt fullveldi« ættuð frá Eiríki Bergmann Einarssyni. Hann er einnig höfundur hugtakanna »fullveldi út á við« og »fullveldi inn á við«.

Kristrún Heimisdóttir, 06. febrúar 2010.
Annar fulltrúi erlends valds og alræmd málpípa Samfylkingar er Kristrún Heimisdóttir. Í ritgerð eftir hana, sem birtist í Fréttablaðinu, setti hún fram fáránlega skoðun um fullveldið. Kristrún segir:

Staðan er að fullveldishafinn út á við, sem er ríkisstjórnin, verður að leysa milliríkjadeiluna en getur ekki gert það án fulltingis fullveldishafans inn á við, sem er Alþingi, og undan þeim báðum verður sennilega stungið í þjóðar-atkvæðagreiðslu 6. mars.

Að skipta fullveldinu upp í »fullveldi út á við« og »fullveldi inn á við« er algjörlega fráleit hugmynd. Við sjáum að Kristrún telur að ríkisstjórnin fari með »fullveldið út á við« sem enginn fótur er fyrir. Að Alþingi fari með fullveldið allt hafa auðvitað þingræðissinnar predikað lengi, en þeirra hugmynd var varpað á haf út í þjóðaratkvæðinu 6. marz 2010.

Kristrúnu er samt ekki alls varnað, því að hún sá fyrir að í þjóðaratkvæðinu »yrði stungið undan« ríkisstjórn og Alþingi. Með þjóðaratkvæðinu fekkst glæsileg staðfesting á fullveldisrétti almennings. Á Íslandi stendur baráttan um fullveldið. Sossarnir, fulltrúar erlends valds og framandi hugmyndafræði, skulu ekki láta sér detta til hugar, að fullveldið verði falið þeim á hendur.

Eiríkur Bergmann Einarsson, 20. desember 2008.
Furðulegar ranghugmyndir Þrastar og Kristrúnar má rekja til ritsmíðar eftir Eirík Bergman Einarsson sem birtist í Fréttablaðinu. Þar tekst Eiríki að rugla saman hugtökunum fullveldi og sjálfstæði, þannig að útkoman er í fullu samræmi við hugmyndir hans um afsal á sjálfstæði Íslands til Evrópuríkisins.

Það vekur efasemdir um fræðimennsku Eiríks og heiðarleika, að í upphafi ritgerðarinnar lýsir hann staðreyndum, en hverfur síðan algerlega í draumaheim ESB-sinnans. Hann vísar réttilega til Upplýsingarinnar og Frönsku byltingarinnar, sem upphafs lýðræðisins. Eiríkur víxlar síðan hugtökunum »sjálfstæði ríkis« og »fullveldi þjóðar«. Að lokum leiðist hann til þess að ræða um »deilt fullveldi« og hann endar með »innra fullveldi« og »ytra fullveldi«.

Stjórnarfar á Íslandi nefnist »lýðveldi« vegna þess að lýðurinn fer með hið endanlega og ótakmarkaða vald - »fullveldið«. Fullveldi Íslands var hjá konunginum fram að stofnun lýðveldisins 1944. Tímabilið 1918-1944 var stjórnarfarið »konungsveldi«, sem eðli máls samkvæmt gat ekki verið »lýðveldi«.

Ljóst má vera að Eiríkur er andlegur faðir þeirra vitlausu hugmynda um fullveldi sem Kristrún og Þröstur endurvarpa. Er ekki vítavert að fólk er á opinberu framfæri við að búa til svona rangsnúning? Auðvitað eiga þessir fulltrúar erlends valds og framandi hugmyndafræði skjól hjá ríkisstjórn Íslands. Þetta er liður í baráttu hennar gegn sjálfstæði Íslendinga. 

 

Sossarnir, fulltrúar erlends valds og framandi hugmyndafræði,

skulu ekki láta sér detta til hugar,

að fullveldið verði falið þeim á hendur.
 

 

 

Áskorun á Ólaf Ragnar Grímsson forseta

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Áskorun á Ólaf Ragnar Grímsson forseta
 

Fyrst birt í Morgunblaðinu 24. janúar 2012.
  

Guðni Ágústsson

 

Aldrei hefur undirskriftasöfnun eða áskorun farið jafnvel af stað og nú hvað varðar að Ólafur Ragnar Grímsson gefi kost á sér í eitt kjörtímabil í viðbót sem forseti Íslands. Ástæður þessa eru margar en fyrst og fremst þær að hann hefur reynst mikilvægur málsvari þjóðar sinnar veitt öryggi og traust á tímum sundrungar og reiði hér innanlands. Málflutningur hans hefur reynst mikilvægur bæði innanlands og ekki síður erlendis og þá sérstaklega í Evrópu. Við höfum átt í illvígum deilum við Breta og Hollendinga og nú Evrópusambandið út af Icesave-skuldum sem okkur sem þjóð bar aldrei að borga. Ég bið þig að fara inn á Áskorun til forseta Íslands  og styðja þúsundir manna í grasrót samfélagsins um að skora á forsetann að gefa kost á sér í eitt kjörtímabil enn.

 

Ólafur Ragnar þorir. 

Ólafur Ragnar Grímsson hefur verið forseti sem hefur þorað að taka ákvarðanir og tala máli Íslendinga á erlendri grundu í erfiðustu málum samtímans. Við skulum viðurkenna að þar fyllti hann upp í tómarúm þar sem stjórnmálamennirnir og forystumenn landsins hikuðu.

  

Enginn gleymir hvernig hann tókst á við Bretana út af hryðjuverkalögunum sem þeir settu á Ísland. Hann virkjaði síðan 26. gr. stjórnarskrárinnar á neyðarstundu í Icesave-málinu. Og þjóðin fékk tækifæri til að hafna að borga skuldir óreiðumanna og einkabanka í tvígang. Lýðræðislegt afrek sem margar aðrar þjóðir virða og þakka íslensku þjóðinni fyrir í dag. Yfirgangur og frekja fjármálamannanna geisar víðar en hér. Hún er harðvítug um allan hinn vestrænaheim. Þeir vilja græða þegar vel gengur en alþýðan skal taka við ósómanum þegar allt hrynur af þeirra völdum.

  

Lýðræðisleg átök eru framundan.

Ólafur Ragnar Grímsson er lýðræðissinni, góður málsvari þjóðar sinnar inn á við og ekki síður út á við. Á tímum óvissu og pólitískrar upplausnar bæði hér og um veröld alla, er mikilvægt að hann gegni forsetaembættinu áfram.

  

Framundan eru átök um stjórnarskrá, þjóðaratkvæðagreiðslur um stöðu Alþingis og hlutverk forsetaembættisins. Átök um aðild að Evrópusambandinu - glímunni við yfirþjóðlegt vald. Því skora ég á alla Íslendinga að skrifa undir áskorun á forsetann að gefa kost á sér til starfa á Bessastöðum næsta kjörtímabil.

  

Við þurfum mann í forsetaembættið sem þorir að grípa til öryggis-ventilsins

og tala máli þjóðarinnar nú sem aldrei fyrr.

  

Óskum þess að Ólafur Ragnar Grímsson verði forseti Íslands áfram.

 

Ólafur Ragnar Grímsson hefur verið forseti sem hefur þorað

að taka ákvarðanir og tala máli Íslendinga á erlendri grundu

í erfiðustu málum samtímans. 

 

 

Að fara úr EES-öskunni í ESB-eldinn

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Að fara úr EES-öskunni í ESB-eldinn

Fyrst birt í Morgunblaðinu 21. janúar 2012.
  
Hjörleifur Guttormsson
 

Viðamikil úttekt norskra stjórnvalda á samningnum um Evrópska efnahagssvæðið, sem gekk í gildi í ársbyrjun 1994, hefur nú verið kynnt og vakið athygli. Þar er dreginn fram sá mikli lýðræðishalli sem fylgt hefur samningnum frá byrjun en honum jafnframt talið efnahagslega margt til tekna. Hvorugt á að koma á óvart, né heldur síendurteknar tilraunir Samfylkingarinnar að nota nú EES-samninginn sem rök fyrir inngöngu í Evrópusambandið.

Andstæðingar EES bentu á ágallana.

Hugmyndin að EES-samningnum varð til fyrir aldarfjórðungi í smiðju nokkurra forystumanna sósíaldemókrata á meginlandinu með Jacques Delors yfirkommissar og Gro Harlem Bruntland, forsætisráðherra Noregs, í fararbroddi. Forystumenn norskra krata höfðu lengi leitað lags til að hefna harma frá árinu 1972 þegar aðildarsamningur Noregs og EB var felldur í þjóðaratkvæðagreiðslu í Noregi. EES-samningurinn átti að vera lykillinn að því að taka málið upp öðru sinni og sigrast á andstöðunni við EB-aðild í Noregi. Sem fulltrúi í Evrópustefnunefnd Alþingis og utanríkismálanefnd á þessum árum fylgdist ég með framvindu mála og benti m.a. á að með EES væri í aðsigi veruleg skerðing á stjórnarfarslegu sjálfstæði Íslands. Í nefndaráliti til Alþingis 1990 sagði ég um samningsdrögin:

Hér blasir því við valdaafsal sem vart gæti orðið að veruleika nema að undangenginni stjórnarskrárbreytingu. 
 

Undir þetta var tekið af Samstöðu um óháð Ísland sem krafðist þjóðaratkvæðis um samninginn.

Heyr á endemi!

Nú láta þeir sem fastast sækja að koma Íslandi í ESB sem þeim hafi verið ljós frá upphafi ólýðræðisleg áhrif EES á íslenskt stjórnkerfi. Össur utanríkisráðherra tekur nú undir niðurstöðu norsku skýrslunnar um fullveldisframsal og hefur fréttamaður eftir honum að fyrir 18 árum hafi EES-samningurinn »verið nálægt því« að standast ekki stjórnarskrána. Orðrétt sagði Össur í sjónvarpsviðtali 17. janúar sl.:
 

Ég held að þróunin hafi verið svo hröð síðan að við séum komin út fyrir það, að það sé algjörlega nauðsynlegt að breyta stjórnarskránni til að heimila í reynd þessar ákvarðanir og þetta valdaframsal sem er í dag.

Við samþykkt EES-samningsins 1993 höfðu hvorki Össur Skarphéðinsson né Jón Hannibalsson sem ráðherrar og þingmenn minnstu efasemdir um að hann stæðist stjórnarskrá og andmæltu því að með honum yrði Alþingi í ríkum mæli svipt áhrifum á lagasetningu. Nú taka þeir báðir fagnandi mati norsku skýrslunnar um fullveldisframsal vegna EES og vilja nýta það til að opna allar gáttir fyrir aðild að Evrópusambandinu. Einnig á þessa úthugsuðu leikfléttu bentu andstæðingar EES-samningsins þráfaldlega fyrir tveimur áratugum.

Vörslumaður í hlutverki trúðsins.

Þegar fjölmargir lýstu í aðdraganda EES-samningsins yfir áhyggjum út af óviðunandi valdaafsali brugðust talsmenn samningsins með forystu Alþýðuflokksins í fararbroddi við með því að staðhæfa að í samningnum sjálfum sé að finna innbyggð ákvæði sem geri kleift að hafa áhrif á tilskipanir frá Brussel, bæði á mótunar- og framkvæmdastigi. Þetta átti að gerast innan EES-ráðsins, með sameiginlegri EES-nefnd og sérstakri þingmanna- og ráðgjafanefnd (89.-96. gr. EES-samningsins), með ákvæðum um ákvarðanatöku (97.-104. grein), að ógleymdum »öryggisráðstöfunum« (112.-114. grein) sem veiti samningsaðilum neitunarvald ef í harðbakka slær. Nú heyrum við frá Össuri utanríkisráðherra, vörslumanni samningsins fyrir Íslands hönd, að þetta hafi allt verið í plati frá upphafi. Í sjónvarpsviðtalinu 17. janúar sl. sagði hann orðrétt:

  

Sjálfum finnst mér því töluvert niðurlægjandi fyrir íslenska þingið að þurfa að taka nánast vikulega við einhverjum ákvörðunum, tilskipunum, reglum, mjög oft lagafrumvörpum og samþykkja það meira og minna eins og allir vita án þess að geta haft áhrif á þessar niðurstöður.

  

Það væri ekki úr vegi að Alþingi beitti sér svipað og Norðmenn fyrir óháðri rannsókn á því, hvernig framkvæmdavaldið og íslenska utanríkisþjónustan hafi rækt hlutverk sitt innan EES-samningsins frá upphafi. Ekki er umdeilt að kostnaðurinn við allt það kerfi hefur numið háum fjárhæðum.

Tilgangurinn helgar meðalið. 
Ef Jón Hannibalsson sem utanríkisráðherra og síðan arftaki hans Halldór Ásgrímsson hefðu mátt ráða í samstjórn með Sjálfstæðisflokknum 1991-2006 væri Ísland löngu farið úr öskunni í eldinn og orðið aðili að Evrópusambandinu. Þrátt fyrir augljósar takmarkanir og ágalla EES-samningsins þarf sérstakt hugarástand og ósvífni til að staðhæfa að í honum felist meira framsal á fullveldi en innganga í ESB. Össur segir þetta nú eitt af sterkustu rökunum fyrir að leita þar inngöngu »...þar sem við getum að minnsta kosti stappað niður fæti, beitt neitunarvaldi, læst okkur saman við aðrar smáþjóðir eftir atvikum um okkar hagsmunamál«. 
 

Það er ekki ónýtt fyrir ESB sem samningsaðila um inngöngu Íslands í Evrópusambandið að vita af rétttrúuðum viðmælendum hér í norðri. Spurningin er hversu lengi Vinstrihreyfingin - grænt framboð sem ábekingur aðildarumsóknar ætlar að halda vegferðinni áfram undir slíkri forystu.

 

Ef Jón Hannibalsson sem utanríkisráðherra

og síðan arftaki hans Halldór Ásgrímsson hefðu mátt ráða

í samstjórn með Sjálfstæðisflokknum 1991-2006

væri Ísland löngu farið úr öskunni í eldinn

og orðið aðili að Evrópusambandinu. 

 

 

SAMSTAÐA ÞJÓÐAR hvetur til framboðs Ólafs Ragnars Grímssonar !

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

 

SAMSTAÐA ÞJÓÐAR hvetur til framboðs Ólafs Ragnars Grímssonar !

  

  

Hafin er undirskriftasöfnun þar sem skorað er á Ólaf Ragnar Grímsson að gefa áfram kost á sér til embættis forseta Íslands. Samstaða þjóðar hvetur til þessa framboðs og mun styðja það eftir fyllsta mætti. Minnt er á yfirlýsingu félagsins frá 26. desember 2011.

  

Yfirlýsing Samstöðu þjóðar vegna forsetakosninga á árinu 2012 !

----------------------------------------------

 

>>>  Ávarp forsetans 01. janúar 2012.  <<<

 

 

.

Ragnar Arnalds

 

.

Þollý Rósmundsdóttir

 

.

Guðni Ágústsson

 

.

Ásgerður Jóna Flosadóttir

 

>>><<<

Eldri umfjöllun um mikilvægi forsetaembættisins.

04.01.2012: Leitin er hafin að nýgjum lýðræðissinnuðum forseta fyrir Lýðveldið

01.01.2012: Hugleiðingar í upphafi árs 2012 - að loknu ávarpi Ólafs Ragnars.

20.09.2011: Ólundarlegt gjammið í kjölturökkum ESB er til aukinna leiðinda

 

21.03.2011: Þorsteinn Pálsson vanvirðir Lýðveldið

04.01.2011: Áramótaávörp forseta og forsætisráðherra

09.12.2010: Fullkomlega ólöglegar viðræður við nýlenduveldin 

01.12.2010: Ólafur Ragnar fjallar um handhafa fullvelds á Íslandi

17.06.2010: Þjóðaratkvæðið veitti þjóðinni styrk

06.01.2010: Ólafur Ragnar stóð fastur fyrir en Jóhanna var Íslandi til skammar !

>>><<<

 

Evrópusambandið beitir sniðgöngu til að forðast þjóðaratkvæði

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

 

Evrópusambandið beitir sniðgöngu til að forðast þjóðaratkvæði

  

  

Eins og flestum er kunnugt, þjónar Evrópusambandið þeim tilgangi að koma öllum Evrópuskaganum undir yfirráð Franka og Þjóðverja. Um aldir höfðu þessar þjóðir, hvor fyrir sig, gert áranguslausar tilraunir til að undiroka aðrar þjóðir sem svæðið byggja. Það var því hrein snilld hjá þeim, að snúa bökum saman og smala “villiköttunum” undir því yfirskyni að smádýrum væri fyrir beztu að njóta skjóls í Evrópusambandinu.

  

Ein þeirra blekkinga sem valda-aðall Evrópu hefur beitt í sam-baksi sínu er að tala mikið um lýðræðislegt eðli ESB. Þetta er gamalt bragð sem kommúnistarnir í Ráðstjórnarríkjunum beittu af mikilli fimi. Staðreyndin er hins vegar sú, að Evrópusambandið er á góðri leið að skáka Norður-Kóreu, sem það ríki sem lengst gengur í höfðingja-ræðinu – stjórnkerfi sem einnig gengur oft undir nafninu þingræði.

  

Í stjórnarskrám ríkja þar sem lýðræði er í heiðri haft, eru engar mikilvægar ákvarðanir teknar án þess að um málið sé haldið bindandi þjóðaratkvæði. Slíkt fyrirkomulag er sem eitur í beinum valda-aðalsins í Evrópu. Undan þjóðaratkvæði er vikist við öll tækifæri. Nú hefur eitt slíkt tækifæri opinberast ráðamönnum ESB – beitt skal sniðgöngu (passerelle) til að forðast þjóðaratkvæði um fyrirhugað fjárlagabandalag EVRU-landanna.

 

   .

    

   Nigel Farage og José Barroso

Evrópuþingið 18. janúar 2012.

  

  

  

Með Lissabon samningnum var valda-aðli ESB gert auðvelt að sniðganga lýðræðið. Með sérkennilegum skilgreiningum um hvað sé vald og hvað ekki, geta embættismenn ESB hindrað þjóðaratkvæði, sem þó er hin opinbera regla. Samkvæmt þeim meginreglum ESB, sem flaggað er á tyllidögum, skal halda þjóðaratkvæði um mikilvægar ákvarðanir, eins og fyrirhugaða stofnun fjárlagabandalags EVRU-landanna.

  

Fyrirætlanir ESB hafa mætt mikilli andstöðu þeirra sem styðja lýðræði á öllum stigum stjórnsýslunnar og vilja að sjálfstæði landa sé virt. Sjálfstæðisflokkur Bretlands (UK Independence Party) er framarlega í þessari baráttu og meðfylgjandi myndband sýnir Nigel Farage eiga orðastað við José Manuel Barroso, forseta Framkvæmdastjórnar ESB.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

  

       

>>><<<

 

Reykjavík - Ríkisstjórnin fórnaði hagsmunum Íslands fyrir ESB-drauminn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

 

Ríkisstjórnin fórnaði hagsmunum Íslands fyrir ESB-drauminn

-

Reykjavík 13. janúar 2010

  

  

Núverandi ríkisstjórn er versta plága sem yfir Ísland hefur dunið. Skýrast kom þetta í ljós við ýtrekaðar tilraunir þessa fólks að koma Icesave-klafanum á landsmenn. Það var jafnvel tilbúið að svívirða Stjórnarskrá þjóðarinnar til að þóknast húsbændum sínum í Evrópusambandinu.

Þjóðsvikarar leynast þó víðar, eins og berlega kom í ljós við afgreiðslu Icesave-laganna á Alþingi. Til dæmis vita núna allir landsmenn, að “Ískalt mat er uppskrift að svikum” - svikum gegn hagsmunum Íslands sem aldreigi má fyrirgefa. Landsdómur bíður eftir öllu þessu fólki.

Þegar kjölturakkar Evrópusambandsins samþykktu Icesave-III-lögin á Alþingi, voru uppi ýmsar skýringar á ástæðum þess að það var gert með atkvæðum sumra þingmanna stjórnarandstöðunnar. Enginn vafi leikur lengur á að það var vegna hótana nýlenduveldanna. Meðal annars hafa Wikileaks skjölin sannað, að það voru hótanir Breta og Hollendinga sem réðu afstöðu þessara Alþingismanna.

Í leyniskjölum Bandaríska utanráðuneytissins, sem Wikileaks birti, kemur skýrt fram að Bretland og Holland höfðu fundið lyktina af “ískalda matinu” – þessi ríki vissu að hótanir um að stöðva innlimun Íslands í ESB myndu hafa tilætluð áhrif. Hér fyrir neðan getur að líta skýrsluna frá sendiráði Bandaríkjanna í Reykjavík. Síðar verða birtar fleirri sambærilegar skýrslur úr Wikileaks safninu.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

  

    

<<<>>>

  

 

ICELAND - LOOKING FOR ALTERNATIVES

TO AN ICESAVE REFERENDUM

  

  

Summary ---

  

¶1.CDA met with Ministry of Foreign Affairs Permanent Secretary Einar Gunnarsson and Political Advisor Kristjan Guy Burgess January 12 to discuss Icesave. After presenting a gloomy picture of Iceland&#39;s future, the two officials asked for U.S. support. They said that public comments of support from the U.S. or assistance in getting the issue on the IMF agenda would be very much appreciated. They further said that they did not want to see the matter go to a national referendum and that they were exploring other options for resolving the issue. The British Ambassador told CDA separately that he, as well as the Ministry of Finance, were also looking at options that would forestall

a referendum. (End Summary).

  

¶2. CDA met with Permanent Secretary Einar Gunnarsson and Political Advisor Kristjan Guy Burgess at the Icelandic Ministry of Foreign Affairson January 12 for a two hour marathon meeting to discuss Icesave. The Icelandic officials painted a very gloomy picture for Iceland&#39;s future. They suggested that the most likely outcome for the country was that the Icesave issue would fail in a national referendum. Should that occur, they suggested, Iceland would be back to square one with the British and the Dutch. The country, however, would be much worse off because it would have lost international credibility and access to financial markets. Gunnarsson suggested that the Icesave issue, if it continues along its present course, would cause Iceland to default in 2011 when a number of loans become due and could set Iceland back 30 years.

  

¶3. The two government officials stressed that Iceland needs international support. CDA reiterated that the United States was neutralon this bilateral issue and hoped for a speedy resolution. Moreover,the U.S. had supported Iceland&#39;s position at the last IMF Review and expected to do so again depending on the circumstances. Gunnarsson and Burgess responded that they understood the United States&#39; stated position of neutrality on the issue; however, they expressed the view that it was impossible to remain neutral regarding the Icesave matter. Iceland,they said, was being bullied by two much larger powers and a position of neutrality was tantamount to watching the bullying take place. They suggested that a public statement from the U.S. in support of Iceland would be very helpful. They also felt that U.S. intervention in the IMF could be of assistance, specifically if it was targeted at getting Iceland&#39;s review placed on the IMF agenda. Gunnarsson acknowledged that U.S. support during the review was appreciated but, realistically, the issue would never make it on the agenda unless external pressure was applied on the IMF.

  

¶4. Gunnarsson and Burgess were extremely pessimistic regarding the national referendum and said that the Government of Iceland was exploring other options to resolve the Icesave situation. They hinted that renegotiation might be a viable alternative and referenced recent meetings between the government and the opposition at which this optionwas discussed. Everyone could potentially save face, they suggested, if a new repayment agreement was reached with the British and Dutch that could possibly include a lower interest rate for the loan. This solution, they felt, would be palatable to the Icelandic people and potentially to the opposition as well. They did not know, however, whether the British and Dutch would agree to another round of negotiations. They also acknowledged that any new agreement would have to be approved in parliament and, of course, signed by the president.

  

¶5. On January 13, CDA also discussed the situation with British Ambassador Ian Whiting who said that Britain might consider options that would forestall a national referendum on the Icesave issue. The Ambassador said, however, that the British Government was receiving mixed messages from the Icelanders who, one week ago, seemed content to move forward with a referendum (as the Prime Minister had conveyed to her UK counterpart) but now appeared to be looking at other options. For example, the Ministry of Finance was already looking at ways to improve the agreement but not undermine the obligation or certainty of payment. He outlined for CDA a potential solution that he was exploring that would involve Norway loaning Iceland the money to cover the Icesave debt. This idea, he felt, had merit because it would create a situation in which the Icelandic Government was dealing with a country that it perceived to be sympathetic to its situation, a fact that could remove some of the animosity from the renegotiations. Negotiating a good loan repayment agreement with Norway, said Whiting, would allow both sides to claim victory. The British and Dutch would receive their money and Iceland would be able to repay its debts under more favorable terms. He was going to discuss the idea with the Norwegian Ambassador that same day.

  

¶6. On January 13, CDA also met Iceland&#39;s Ambassador to the UnitedStates Hjalmar Hannesson who was in Iceland. The Ambassador described the potential constitutional crisis that would likely ensue should the referendum go forward and fail, in essence a vote of no confidence. In that case, the constitutionally apolitical Head of State would have brought down the elected government, a possibility that several former politicians in both parties had long ago agreed should not happen. Despite his and his family&#39;s long association with the Progressive Party, Hannesson said that this was not the time for elections or a change of government. He added that he did not sense a willingness on the partof the opposition to take control of the government. Noting that the President, whom he has known for years, is considered "unpredictable," he hoped that a solution palatable to all sides in Iceland could provide a way out.

  

¶7. Comment: It is quickly becoming clear that very few of the involved parties are comfortable with the Icesave issue being put to a vote in a national referendum. Both the ruling coalition and the opposition appear to understand that they must present a united front for there to be any possibility of discussing alternative solutions with the British and Dutch. At present, such cooperation remains elusive; however, a number of closed door meetings between the opposition and government will take place in the coming days to explore the full range of potential solutions and, hopefully, to forge consensus. All of this, however, remains in flux.

 

  

Höfundur skýrslu: Sam Watson (Chargé d&#39;Affaires við sendiráð USA í Reykjavík, ágúst 2009 til september 2011).

 

>>><<<

  

    

Skjöl úr sendiráðum Bandaríkjanna:

       

13.01.2010: Reykjavík.

19.02.2010: Haag.

01.06.2010: London.

 

 

>>><<<

 

Haag - Ríkisstjórnin fórnaði hagsmunum Íslands fyrir ESB-drauminn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

 

Ríkisstjórnin fórnaði hagsmunum Íslands fyrir ESB-drauminn

-

Haag 19. febrúar 2010

  

  

Núverandi ríkisstjórn er versta plága sem yfir Ísland hefur dunið. Skýrast kom þetta í ljós við ýtrekaðar tilraunir þessa fólks að koma Icesave-klafanum á landsmenn. Það var jafnvel tilbúið að svívirða Stjórnarskrá þjóðarinnar til að þóknast húsbændum sínum í Evrópusambandinu.

Þjóðsvikarar leynast þó víðar, eins og berlega kom í ljós við afgreiðslu Icesave-laganna á Alþingi. Til dæmis vita núna allir landsmenn, að “Ískalt mat er uppskrift að svikum” - svikum gegn hagsmunum Íslands sem aldreigi má fyrirgefa. Landsdómur bíður eftir öllu þessu fólki.

Þegar kjölturakkar Evrópusambandsins samþykktu Icesave-III-lögin á Alþingi, voru uppi ýmsar skýringar á ástæðum þess að það var gert með atkvæðum sumra þingmanna stjórnarandstöðunnar. Enginn vafi leikur lengur á að það var vegna hótana nýlenduveldanna. Meðal annars hafa Wikileaks skjölin sannað, að það voru hótanir Breta og Hollendinga sem réðu afstöðu þessara Alþingismanna.

Í leyniskjölum Bandaríska utanráðuneytissins, sem Wikileaks birti, kemur skýrt fram að Bretland og Holland höfðu fundið lyktina af “ískalda matinu” – þessi ríki vissu að hótanir um að stöðva innlimun Íslands í ESB myndu hafa tilætluð áhrif. Hér fyrir neðan getur að líta skýrsluna frá sendiráði Bandaríkjanna í Haag. Síðar verða birtar fleirri sambærilegar skýrslur úr Wikileaks safninu.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

  

    

<<<>>>

  

 

NETHERLANDS - NEXT STEPS ON ICESAVE 

  

 

  

  

Summary ---

  

¶1. The Government of the Netherlands (GONL) believes the existing Dutch and British loan agreements with Iceland will be resoundingly defeated in a March 6 Icelandic referendum.  The GONL therefore plans to offer the Government of Iceland (GOI) new interest terms on its loan during the week of February 22 in hopes of avoiding the referendum altogether.  The Dutch offer likely will entail an “interest holiday” for part of the term of the loan, or changing the current fixed interest rate to a floating one.  Regarding the confidential State Department cable on the Icesave issue that was leaked to the Icelandic press on February 18, the GONL expressed no surprise, noting the continuous information leaks coming from Iceland throughout the Icesave debacle. (End summary).

  

¶2. Nicole Bollen, Coordinator for Debt Issues at the Dutch Ministry of Finance, briefed ECONOFF February 19 on next steps in the Icesave case.  The GONL, led by Finance Minister Wouter Bos, has met with Icelandic delegations several times in recent weeks to find a solution to the current impasse.  The GONL remains firm that it will accept nothing less than full repayment of the 1.3 billion euro (USD 1.8 billion) loan it issued to the GOI in October 2008 to help the GOI repay Dutch deposit holders after the bankruptcy of Internet bank Icesave, part of the Icelandic bank Landsbanki.  The British government similarly loaned Iceland 2.5 billion pounds (USD 3.5 billion) to help repay its deposit holders.  Iceland’s parliament passed a bill in December setting out repayment terms for both loans, but President Grimsson refused to sign it on the grounds that the terms were overly harsh.  His refusal triggered a national referendum on the deal scheduled for March 6.

  

¶3. Iceland&#39;s Finance Minister Sigfusson, accompanied by leaders of the Independence (Bjarni Benediktsson) and Progressive (Sigmundur Davíð Gunnlaugsson) opposition parties, met January 29 with Dutch Finance Minister Bos and UK Financial Services Minister Myners in The Hague.  At that meeting, the parties agreed upon “The Hague Principles” that must be met in any revised plan to repay the Dutch (and British) loans.  These principles are (1) full repayment of principal, (2) a concise proposal, (3) a quick end to negotiations (i.e. before the March 6 referendum), and (4) united “cross-party” political support in Iceland.  

  

(Note: The presence of Icelandic opposition parliamentarians in the meeting was intended to demonstrate that “cross-party” support that the Dutch and British require for any successful renegotiation of the loan terms.  End note.)

  

¶4. Icelandic finance officials and opposition parliamentarians subsequently presented new options to their UK and Dutch counterparts in meetings in London on February 15 and 16.  According to Bollen (who did not attend the meetings), the first proposal offered by the GOI on February 15 was “outrageous”.  It did not guarantee full repayment of principal and offered no interest payments at all.  The second proposal on February 16 was only “slightly better”, with the GOI offering to repay principal) over a long period of time) but no interest payments.  The GONL Q period of time) but no interest payments.  The GONL rejected both offers on the grounds that (1) they did not meet the agreed-upon “Hague Principles” and (2) the refusal to pay interest set a dangerous and unacceptable precedent for sovereign debt and other key Paris Club issues.

  

¶5. According to Bollen, the GONL believes the existing loan agreements with the Netherlands and UK will be resoundingly defeated in the March 6 Icelandic referendum. This will require the governments of Iceland, the Netherlands, and the UK to effectively to start over with negotiating new repayment terms.  To avoid this scenario, the GONL is seeking a solution now that would obviate the need for the referendum.  We “must get clear of this” said Bollen; “the entire issue has gotten way out of hand and has become silly and destructive”.

  

¶6. Bollen said the GONL therefore plans to “make an offer” to the GOI during the week of February 22.  The GONL is willing to negotiate on interest payments, but not the core “Hague Principles”.  Bollen indicated that options could include changing the current fixed interest rate of 5.55 percent to a floating rate for part of the repayment period.  Another option could be an “interest holiday” for part of Iceland’s seven-year grace period on the debt.

  

¶7. Regarding the confidential State Department cable on the Icesave issue that was leaked to the Icelandic press on February 18, Bollen said she was not surprised at all.  She described Iceland as a “sieve” in which information leaks are standard practice.  “Every time we have a confidential discussion with Icelandic officials, we read about it the next day in the press”.

  

¶8. Bollen will represent the Netherlands in the Paris Club meetings on February 22-25 in Paris.  She noted that she has discussed Icesave developments regularly with U.S. Treasury and State Department reps at recent Paris Club meetings; she will seek them out again during next week’s meeting and update them on developments.

  

  

Höfundur skýrslu: Fay Hartog-Levin (Ambassador við sendiráð USA í Haag, ágúst 2009 til janúar 2012).

 

 

>>><<<

  

    

Skjöl úr sendiráðum Bandaríkjanna:

       

13.01.2010: Reykjavík.

19.02.2010: Haag.

01.06.2010: London.

 

 

>>><<<

  

London - Ríkisstjórnin fórnaði hagsmunum Íslands fyrir ESB-drauminn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

 

Ríkisstjórnin fórnaði hagsmunum Íslands fyrir ESB-drauminn

-

London 01. júní 2010

  

  

Núverandi ríkisstjórn er versta plága sem yfir Ísland hefur dunið. Skýrast kom þetta í ljós við ýtrekaðar tilraunir þessa fólks að koma Icesave-klafanum á landsmenn. Það var jafnvel tilbúið að svívirða Stjórnarskrá þjóðarinnar til að þóknast húsbændum sínum í Evrópusambandinu.

Þjóðsvikarar leynast þó víðar, eins og berlega kom í ljós við afgreiðslu Icesave-laganna á Alþingi. Til dæmis vita núna allir landsmenn, að “Ískalt mat er uppskrift að svikum” - svikum gegn hagsmunum Íslands sem aldreigi má fyrirgefa. Landsdómur bíður eftir öllu þessu fólki.

Þegar kjölturakkar Evrópusambandsins samþykktu Icesave-III-lögin á Alþingi, voru uppi ýmsar skýringar á ástæðum þess að það var gert með atkvæðum sumra þingmanna stjórnarandstöðunnar. Enginn vafi leikur lengur á að það var vegna hótana nýlenduveldanna. Meðal annars hafa Wikileaks skjölin sannað, að það voru hótanir Breta og Hollendinga sem réðu afstöðu þessara Alþingismanna.

Í leyniskjölum Bandaríska utanráðuneytissins, sem Wikileaks birti, kemur skýrt fram að Bretland og Holland höfðu fundið lyktina af “ískalda matinu” – þessi ríki vissu að hótanir um að stöðva innlimun Íslands í ESB myndu hafa tilætluð áhrif. Hér fyrir neðan getur að líta skýrsluna frá sendiráði Bandaríkjanna í London. Síðar verða birtar fleirri sambærilegar skýrslur úr Wikileaks safninu.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

  

    

<<<>>>

  

 

UK - UNHAPPY WITH ICELANDIC PRESIDENT&#39;S DECISION ON ICESAVE,

BUT NO OFFICIAL PROTEST - YET

  

 

  

  

Summary ---

  

¶1. The UK government did not anticipate that Iceland President Grimsson would block the legislation on Icesave with UK Treasury officials telling us that until the morning of January 5, Icelandic officials had reassured the UK that the law would be signed. Given that Iceland&#39;s PM was taken aback by Grimsson&#39;s decision and had even questioned whether such an action was constitutional, the British government wants to give the Icelandic government time to work this out internally. The UK hopes that Iceland does not take any precipitous steps - such as holding a referendum - that could further complicate this situation and undermine support for Iceland&#39;s EU&#39;s membership and an additional IMF tranche. Official UK comments to the press have referenced the risks to Iceland&#39;s EU membership. 

  

  

UK Reaction ---

 

¶2. In reaction to the announcement by the President of Iceland that he would not sign into law the Icesave bill passed by Iceland&#39;s parliament on December 30 and would instead refer the bill to a national referendum, Lord Myners, the financial services minister, said Iceland risked pariah status if voters rejected the loan repayment plan.  He added that Iceland was aware of the risks to its relationship with the IMF and EU if it failed to repay the money. "I do not think it is a case of us having to warn them," he said. The Prime Minister&#39;s office issued the following statement: "The government expects the loan to be repaid. We are obviously very disappointed by the decision by the Icelandic president, but we do expect Iceland to live up to its legal obligations and repay the money."

  

¶3. On the eve of Grimsson&#39;s announcement, Chancellor of the Exchequer Darling had urged the Icelandic president to sign the legislation.  Darling told the British press that "We have spent many, many months in productive meetings with Icelandic authorities and the Icelandic government to enter an agreement to make sure that money was reimbursed to us." Darling said it was vital for Iceland&#39;s economic future that the Icesave compensation was repaid. "I would say to the people in Iceland that it is difficult but you have to realize that the British government had to step in to deal with a very difficult situation with savers in Icelandic banks."

  

¶4. Treasury Head of Financial Services Strategy Gary Roberts told ECOUNS January 6 that the UK has consistently maintained and will continue to emphasize that Iceland needs to meet its European Economic Area (EEA) obligations. However, Roberts said that UK at this stage wanted to avoid making a direct linkage between repayment and Iceland&#39;s membership in the EU.  However, the UK government would be forced to react if the European Commission proceeded in considering Iceland&#39;s membership if Iceland were in violation of its EEA obligations. Under such rules, a nation cannot join the EU if it has failed to insure its banking deposits outside its borders. Roberts noted that the UK hoped that other interested parties would ensure that the loan question was resolved before any membership discussion was conducted.

  

¶5. HM Treasury officials said it would be difficult for the UK to support the next IMF review for Iceland if the decision on repayment were still unresolved.  It would also be in no one&#39;s interest, postulated Roberts, to have a review anytime soon, since no one knows yet what the macro-economic effects of Grimsson&#39;s decision will be. Note: Immediately after the Icelandic president&#39;s decision, Fitch downgraded Iceland&#39;s credit rating to junk status.

  

  

The Terms ---

 

¶6. Roberts reiterated that discussions with Icelandic officials have always been productive and cordial, and called press stories about an acrimonious "dispute" between the UK and Iceland over the terms  "erroneous."  The UK will not renegotiate terms of agreement, said Roberts. Terms were "generous", with payments spread out over several years, a waiver of interest rate payments for seven years, and a 5.5 percent interest rate consistent with ten-year gilts.  Moreover, UK terms were better than the Nordics, which had interest rates 200-300 basis points higher, he noted.

  

¶7. According to the UK press, HM Treasury will begin talks with Brussels and its counterparts in the Netherlands. Roberts said HM Treasury wants to ensure that neither the UK nor Dutch government takes precipitous action that would hamper the Icelandic government&#39;s ability to sort this out itself. 

  

  

Höfundur skýrslu: Richard LeBaron ( Deputy Chief of Mission við sendiráð USA í London, ágúst 2007 til ágúst 2010).

  

 

>>><<<

  

    

Skjöl úr sendiráðum Bandaríkjanna:

       

13.01.2010: Reykjavík.

19.02.2010: Haag.

01.06.2010: London.

 

 

>>><<<

 

    

EØS-avtalen er en demokratisk fiasko for Norge !

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

EØS-avtalen er en demokratisk fiasko for Norge !
  

  

Norðmenn gerðu það sem almenningur á Íslandi hefur krafist af Íslendskum stjórnvöldum, að aðild landsins að Evrópska efnahagssvæðinu (EES) yrði metin. Nú liggur fyrir skýrsla um veru Norvegs í þessu ógæfulega samsulli með Evrópusambandinu og ófögur sjón blasir við. Ekki kemur á óvart að Sossarnir í ríkisstjórn Norvegs eru hinir ánægðustu með niðurlægingu þjóðarinnar og stefna ótruflaðir að fullu afsali sjálfstæðis landsins.

Skýrslan sannar það sem flestir Íslendingar hafa vitað í 18 ár, að  Evrópska efnahagssvæðið er helfjötur Íslands. Samsull með Evrópusambandinu sem er slæmt fyrir Norveg er lífshættulegt fyrir Ísland. Þótt skýrslan verði ekki birt almenningi fyrr en á morgun, birtir Aftenposten í dag það sem blaðinu finnst vera heldstu atriði. Hér fyrir neðan er endurbirt öll grein blaðsins og einnig umfjöllun um þau atriði sem vekja sérstaklega athygli Íslendinga.

·       Með EES-samningnum og Schengen hefur Norðvegur skuldbundið landsmenn til að innleiða heimafyrir allt sem frá Brussel kemur, hvað varðar stefnumörkun, lög og reglur. Augljóst er að þetta er á flestum sviðum skaðlegt og skýrt brot á sjálfstæði landsins.

·       Alls hefur Norðvegur innleitt yfir 8.000 ESB-reglur og Evrópusambandið því ráðið hvernig samfélagið hefur þróast frá 1994. Afleiðingin er útþynning lýðræðis í landinu og innbyrðis árekstrar sem veikt hafa samstöðu Norðmanna.

·       Jafnvel varaformaður Sossanna Raymond Johansen hefur lýst undrun að EES-samningurinn hefur ekki fyrr verið tekinn til endurskoðunar. Afleiðingin var skortur á alvöru umræðu um málið og stórkostlegur lýðræðishalli. Tómlæti af þessu tagi viðgengst ekki í alvöru lýðræðisríkjum. Mikilvæga samninga sem sannanlega hafa áhrif á hagsmuni fólks og viðhorf, verður að endurmeta oftar en á 20 ára fresti.

·       Skýrslan leiðir í ljós að meira en 30% Norðmanna vilja ógilda EES-samninginn og þróa áfram fríverzlunarsamninginn sem Norðvegur hafði við ESB fyrir 1994 og hefur raunar ennþá. Þessi leið hefur reynst Svisslendingum ákaflega vel efnahagslega og ekki síður hvað varðar þroska lýðræðis í Svisslandi.

·       Einungis 12% Norðmanna hafa áhuga á að landið gangi í Evrópusambandið. Raunar eru þeir vandfundnir í allir Evrópu, sem áhuga hafa á framhaldslífi ESB, nema þeir hafi beinna persónulegra hagsmuna að gæta. Undarlegt verður að telja, ef Íslendingar eru jafnvel áhugasamari en Norðmenn um afnám sjálfstæðis. 

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

  

    

<<<>>>

  

  

 

per kristian aale Publisert: 16.jan. 2012 (10:01) Oppdatert: 16.jan. 2012 (10:12)

Aftenposten

Det økende demokratiske underskuddet styrker argumentene for fullt norsk medlemskap, men gir samtidig sterkere skyts til partiene SV og Sp, som vil si opp hele EØS-avtalen.

Nasjonalt selvstyre var ett av de tyngste argumentene mot norsk medlemskap i EU i 1994. Tanken om at nordmenn ikke skulle styres av andres lover, sto sterkt. For første gang siden folkeflertallet sa nei til EU i 1994, er nå Norges samlede forhold til EU de siste tyve årene evaluert.

Etter det Aftenposten kjenner til er én av hovedkonklusjonene i Europautredningens sluttrapport at Norge er blitt svært tett integrert i EU gjennom en passiv overtagelse av regler utformet i Brussel, hvor norske politikere glimrer med sitt fravær.

Økende demokratisk underskudd 

Ifølge Aftenpostens kilder konkluderer utvalget med at de store demokratiske problemene som fester ved EØS, har økt betydelig etter at avtalen ble inngått i 1992.

Gjennom EØS-avtalen og Schengen-samarbeidet har Norge forpliktet seg til å overta all ny politikk, lover og regler som kommer fra Brussel innenfor mange områder.

Importmonopolet for vin og brennevin er opphevet i strid med norske ønsker. Forbudet mot rusbrus i butikkene er nullet ut og hjemfallsreglene for vannkraft ble vi tvunget til å endre. Listen over enkeltsaker er blitt lang.

  

8000 regler innført

Europautredningen, som ledes av professor Fredrik Sejersted, legger ifølge Aftenpostens kilder vekt på følgende utviklingstrekk:

Omfanget av norsk EU-tilpasning har vokst kraftig. Totalt har Norge innført godt over 8000 EU-regler, og unionen har dermed i stor grad påvirket hvordan det norske samfunnet har utviklet seg siden 1994. Det har forsterket de demokratiske problemene ved Norges særegne tilknytning til unionen.

Norske politikere er ikke representert i de beslutningsprosessene som får direkte betydning for Norge. Utvalget skal konkludere med at norske politikere i hovedsak gjør – og kan gjøre – svært lite for å påvirke EU. Norge bedriver informasjonsinnhenting og lite annet, sier en kilde. Fordi Norge ikke er med i EU har man ikke stemmerett eller mulighet til å påvirke dagsordenen i EU.

I praksis har Norge ingen mulighet til å kontrollere og ansvarliggjøre EU-organer som fatter vedtak som blir bindende for Norge. Siden norske myndigheter ikke deltar i beslutningsprosessene i Brussel, kan de heller ikke stilles til ansvar for EU-politikk som blir gjeldende i Norge.

Det har vært lite debatt om EØS og Norges tilknytning til EU, til tross for at dette har stor betydning for den norske samfunnsutviklingen. Årsaken er at Norge ikke deltar i beslutningsprosessen og at de største partiene i norsk politikk har sett seg tjent med å tone ned den konfliktfylte EU-saken. &#x2028;

Før jul sa Aps partisekretær Raymond Johansen at det er «ganske sensasjonelt at vi på de 18 årene som har gått siden EØS-avtalen ble inngått, ikke har hatt en skikkelig offentlig debatt om EØS».

Etter det Aftenposten forstår konkluderer ikke Europautvalget utelukkende negativt om demokratiutviklingen.

Gjennom EØS-avtalen har Norge innført lover og regler som har styrket norske borgeres og bedrifters rettigheter. Hvis de mener at disse reglene brytes – for eksempel av norske myndigheter – kan de klage dette inn for domstolen. Utvalget skal også dokumentere at Norge er blant de landene i Europa som er flinkest i klassen til lojalt å innføre EUs regelverk.

Selv om Norge i praksis ikke har noen mulighet til å påvirke nye EU-lover, kan man i siste instans reservere seg mot nye regler (vetoretten). Norske myndigheter har ansett dette som et så drastisk virkemiddel at det aldri er blitt brukt. Regjeringen varslet i fjor at et slikt veto kan bli aktuelt i forbindelse med gjennomføringen av EUs tredje postdirektiv.

  

Tre av ti vil si opp avtalen

Nøyaktig halve folket vil enten ha EU-medlemskap eller en fortsatt EØS-avtale. Men tre av ti nordmenn vil bytte ut avtalen med en handelsavtale.

Debatten om EU-medlemskap er lagt på is. Bare 12 prosent av det norske folk vil nå ha landet inn i EU, viser en måling som Respons har gjennomført for Aftenposten. 38 prosent vil videreføre EØS-avtalen.

Tilsammen er det dermed 50 prosent som enten vil ha medlemskap eller fortsatt tilknytning til EU gjennom EØS. 29 prosent foretrekker en tosidig handelsavtale mellom Norge og EU, mens hver femte spurte er usikker.

Bakgrunnstallene viser som ventet store variasjoner etter partifarge. Blant tilhengerne av Sp, KrF og Fremskrittspartiet er det nå en overvekt av de spurte som vil bytte ut EØS med en handelsavtale. Sterkest er EØS-støtten blant Høyre- og Ap-velgere. Men bare 18 prosent av ja-partiet Høyres velgere, og 11 prosent av Aps, ønsker nå medlemskap i EU. Størst er ja-prosenten nå i Venstre, med 25 prosent.

Målingen omfatter også to spørsmål om hva EØS-avtalen betyr for norsk næringsliv, og for landet som helhet. Nesten syv av ti opplever avtalen som enten svært eller ganske viktig for næringslivet. Et stort flertall mener også at EØS er viktig for Norge totalt sett.

Motstanderne av norsk EU-medlemskap har i alle vært delt i synet på EØS-avtalen. Organisasjonen Nei til EU vil også ut av EØS. Men i målingen fra Respons er det 44 prosent av medlemskapsmotstanderne som vil beholde EØS-avtalen. 37 prosent av nei-folket vil bytte den ut med en handelsavtale.

8000 lover ­­– 55 unntak

Norge har ingen mulighet til å påvirke EUs politikk. Regjeringens aktive Europapolitikk er kun informasjonsinnhenting, ifølge Aftenpostens kilder.

For å bøte på det demokratiske underskuddet jobber Regjeringen aktivt med å fremme norske interesser i Brussel. Etter det Aftenposten erfarer konkluderer Europautredningen med at Norge ikke har noen reell mulighet til å påvirke EU.

En betydelig del av Regjeringens tid og ressurser går med til å kjempe for unntak fra EU-lover som strider mot norske interesser. De siste årene har norske statsråder valfartet til Brussel for å få unntak fra en rekke kontroversielle saker slik som bankinnskuddsdirektivet som vil innebære at Norge må halvere garantien for innskudd, og alkoholreklame på TV.

I en forskningsrapport som Liechtenstein-instituttet har utarbeidet for Europautredningen, kommer det frem at det knapt er mulig å få slike unntak. Fra EØS-avtalen ble inngått i 1992 og frem til i dag har Norge kun fått 55 unntak fra de over 8000 lovene som er vedtatt. &#x2028;&#x2028;Tekniske tilpasninger

De fleste særordningene fikk Norge da avtalen ble fremforhandlet. Ifølge Liechtenstein-forskerne har det siden stort sett vært snakk om tekniske tilpasninger – ikke reelle unntak.

Aftenposten har tidligere dokumentert at Norge de siste årene kun har klart å fremforhandle ett eneste unntak i en stor og viktig sak: I tunneldirektivet fikk Norge lov til å bruke andre sikkerhetstiltak enn nødutganger.

Hovedprinsippet i EØS-avtalen er at regelverket skal gjennomføres og praktiseres på samme måte i hele EØS-området for å sikre like konkurransevilkår. Unntak fra reglene strider med dette prinsippet.

 

 

>>><<<

 

Tímabært frumvarp um breytingu á Stjórnarskránni

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

Tímabært frumvarp um breytingu á Stjórnarskránni

  

Á liðnu hausti (05. október 2011) var endurflutt frumvarp á Alþingi um skýrari aðkomu almennings að gerð breytinga á Stjórnarskránni. Þetta frumvarp er mjög tímabært og undirstrikar vilja flestra landsmanna að lýðræði festist í sessi með þjóðinni. Eins og kemur fram í greinargerð með frumvarpinu er núgildandi grein Stjórnarskrárinnar (grein 79) ekki fullnægjandi.

 

Ef ætlunin er að gera víðtækar breytingar á Stjórnarskránni verður að vera tryggt að þær njóti víðtæks stuðnings þjóðarinnar og gyrða verður fyrir mistök vegna fljótfærni og skorts á lýðræðislegri málsmeðferð. Meðferð ríkisstjórnar og meirihluta Alþingis á Icesave-kröfum nýlenduveldanna sannar að þessum stofnunum er ekki treystandi fyrir fjöreggi þjóðarinnar. Framvegis verða landsmenn sjálfir að taka virkan þátt í mikilvægum ákvörðunum, sem landið varða.

  

Athygli vekur að engin þingmanna Samfylkingar er flytjandi að frumvarpinu. Þetta þarf auðvitað ekki að koma á óvart því að Samfylkingin hefur önnur áform varðandi sjálfstæði landsins, en flestir landsmenn. Þar á bæ eru uppi áform um afnám sjálfstæðis landsins og afnám fullveldisréttar almennings. Sossarnir tala jafnvel um “deilt fullveldi” sem er öfugmæli og andstætt skilgreiningu hugtaksins fullveldi.

  

Það lýsir einnig hugarheimi margs Samfylkingarfólks að það talar um  “óskrifaða stjórnarskrá”. Þessi “óskrifaða stjórnarskrá” er leyniplagg sem einungis innvígðir Sossar fá að kynnast. Þessi hugsun er nátengd hugmyndinni um “þingræði”, sem einnig er óskrifuð ógn við lýðræði í landinu. Hin gilda stjórnarskrá Íslands inniheldur ekki nein ákvæði um þingræði, enda er það stjórnarform andstaða lýðræðis. Einnig má minna á, að Stjórnarskráin nefnir stjórnmálafélög einu sinni, en stjórnmálaflokka ekki einu orði. Hins vegar er forsetinn nefndur 37 sinnum og af 80 greinum er fjallað um embætti forsetans í 30 greinum !

   

Loftur Altice Þorsteinsson  -  16. janúar 2012.

  

    

<<<>>>

  

  

Frumvarp til stjórnarskipunarlaga

  

um breytingu á stjórnarskrá lýðveldisins Íslands, nr. 33/1944,

með síðari breytingum.

  

Flutningsmenn.: Pétur H. Blöndal, Árni Johnsen, Ásbjörn Óttarsson, Birkir Jón Jónsson, Guðlaugur Þór Þórðarson, Einar K. Guðfinnsson, Jón Gunnarsson, Gunnar Bragi Sveinsson, Kristján Þór Júlíusson, Margrét Tryggvadóttir, Ólöf Nordal, Ragnheiður E. Árnadóttir, Unnur Brá Konráðsdóttir, Tryggvi Þór Herbertsson, Þorgerður K. Gunnarsdóttir, Þór Saari, Birgitta Jónsdóttir.

  

1. gr.

1. mgr. 79. gr. stjórnarskrárinnar orðast svo: 

  

Greiði minnst 2/3 (hlutar) þingmanna á Alþingi atkvæði með tillögu um breytingu á stjórnarskrá þessari skal leggja tillöguna innan tveggja mánaða undir atkvæði allra kosningarbærra manna í landinu í leynilegri kosningu. Greiði minnst 6/10 (hlutar) allra kosningarbærra manna breytingunni atkvæði sitt er hún gild stjórnskipunarlög.

  

 2. gr.

Lög þessi öðlast þegar gildi.

  

  

   G r e i n a r g e r ð.

 

  

 

Frumvarp þetta var lagt fram á 139. löggjafarþingi en hlaut ekki afgreiðslu og er því lagt fram að nýju.

  

Það er skoðun flutningsmanna að breytingar á stjórnarskrá eða ný stjórnarskrá eigi að njóta mikillar samstöðu meðal þjóðarinnar og að þjóðin eigi að greiða um þær atkvæði beint og setja sér þannig sína stjórnarskrá sem er grundvallarlög samfélagsins. Í samræmi við þessi markmið er þetta frumvarp lagt fram og þess jafnframt krafist að mikil samstaða sé um breytingar á stjórnarskrá, bæði á Alþingi, sem er stjórnlagaþing, og á meðal þjóðarinnar með þjóðaratkvæðagreiðslu um breytingarnar.

  

1. mgr. 79. gr. stjórnarskrárinnar hljóðar svo:

  

Tillögur, hvort sem eru til breytinga eða viðauka á stjórnarskrá þessari, má bera upp bæði á reglulegu Alþingi og auka-Alþingi. Nái tillagan samþykki skal rjúfa Alþingi þá þegar og stofna til almennra kosninga af nýju. Samþykki Alþingi ályktunina óbreytta, skal hún staðfest af forseta lýðveldisins, og er hún þá gild stjórnskipunarlög.

  

Samkvæmt þessu ákvæði kýs þjóðin aldrei beint um breytingar á stjórnarskrá sinni. Þegar Alþingi samþykkir breytingu á stjórnarskránni er Alþingi rofið og fara þá fram almennar kosningar. Í þeim er alls ekki verið að kjósa um breytinguna á stjórnarskránni heldur snýst kosningin um stjórn landsins næstu fjögur ár og hverjum þjóðin vill fela þá ábyrgð. Nýtt Alþingi greiðir síðan atkvæði um ályktunina óbreytta og í þeirri atkvæðagreiðslu er hver þingmaður eingöngu bundin við sannfæringu sína og eigi við neinar reglur frá kjósendum sínum samkvæmt 48. gr. stjórnarskrárinnar. Kjósendur hafa því engin áhrif á þá kosningu. Þegar forseti Íslands hefur staðfest ályktunina tekur hún gildi sem breyting á stjórnarskrá.

  

Nú eru fyrirhugaðar breytingar á stjórnarskrá og er jafnvel talað um að þjóðin setji sér alveg nýja stjórnarskrá. Það horfir þá undarlega við að þær breytingar eða jafnvel ný stjórnarskrá verði ekki borin undir þjóðina og að hún komi í raun ekki beint að þeirri ákvörðun heldur kjósi hún nýtt Alþingi sem fer með stjórn landsins næsta kjörtímabil og það Alþingi taki svo ákvörðun um breytinguna í samræmi við sannfæringu hvers þingmanns. Ef nýtt stjórnlagaráð næði samstöðu um nýja stjórnarskrá og ef sú stjórnarskrá nyti almennrar hylli þjóðarinnar yrði skv. 79. gr. núgildandi stjórnarskrár að samþykkja tillögu þar um á Alþingi og rjúfa síðan þing. Svo yrði að kjósa nýtt Alþingi í almennri kosningu og þær kosningar snúast alls ekki um stjórnarskrána heldur um stjórn landsins næsta kjörtímabil. Þjóðin mundi þannig aldrei greiða atkvæði um stjórnarskrána sína, þó að mikil samstaða væri um þá stjórnarskrá.

  

Fyrirliggjandi frumvarp breytir þessu ferli við breytingar á stjórnarskrá. Frumkvæðið kemur samkvæmt því frá Alþingi, sem er stjórnlagaþing, og í samræmi við framangreind markmið um samstöðu er þess krafist að 2/3 (hlutar)allra þingmanna, 42 þingmenn, samþykki breytingu á stjórnarskránni. Breytingin fari síðan í þjóðaratkvæðagreiðslu þar sem landið er allt eitt kjördæmi og verður þátttaka að vera það mikil og samstaða um breytinguna slík að 6/10 (hlutar) allra kosningarbærra manna greiði henni atkvæði. Það gerir kröfu til mikillar kosningaþátttöku og mikillar samstöðu um þær breytingar sem fyrirhugað er að gera. Þessi sterka krafa um mikinn meiri hluta gerir það að verkum að ekki er auðvelt að breyta stjórnarskránni. Þó má krafan um meiri hluta ekki vera svo sterk að aldrei verði hægt að ná fram meiri hluta. Flutningsmenn telja að krafan um að 6/10 (hlutar) kjósenda samþykki breytinguna sé ekki of sterk, en þessi skilyrði má að sjálfsögðu ræða í stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd sem fengi málið til umfjöllunar.

  

Breyting á stjórnarskrá er samkvæmt núgildandi 79. gr. það síðasta sem Alþingi samþykkir fyrir kosningar. Því er brýnt að þessi tillaga hafi verið rædd ítarlega áður en boðað verður til almennra kosninga. Ef þessi tillaga yrði samþykkt á þessu kjörtímabili er unnt að samþykkja fyrirhugaðar breytingar á stjórnarskránni hvenær sem er á komandi þingum án þess að rjúfa þurfi þing og breytingartillagan yrði í kjölfarið send í bindandi þjóðaratkvæðagreiðslu. En mikil krafa er gerð um samstöðu bæði á Alþingi og svo hjá þjóðinni.

 

>>><<<

    

Meðferð ríkisstjórnar og meirihluta Alþingis

á Icesave-kröfum nýlenduveldanna

sannar að þessum stofnunum

er ekki treystandi fyrir fjöreggi þjóðarinnar.

Framvegis verða landsmenn sjálfir að taka virkan þátt

í mikilvægum ákvörðunum, sem landið varða.

>>><<<

 

Áróðursmálaráðuneyti Evrópusambandsins er að Efstaleiti 1

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

Áróðursmálaráðuneyti Evrópusambandsins er að Efstaleiti 1

  

Fyrst birt í Morgunblaðinu 14. janúar 2012.

  
Loftur Altice Þorsteinsson
  
Varla hefur það farið fram hjá nokkrum manni, að fyrir mörgum árum kom Evrópusambandið (ESB) sér upp áróðursmálaráðuneyti á Íslandi og er það staðsett í Efstaleiti 1. Nánar tilgreint var þetta árið 2005 þegar Evrópusinninn Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir réð Evrópusinnann Pál Magnússon til að gegna ráðherrastarfinu og fór þar að ábendingu Evrópusinnans Þorsteins Pálssonar. Í Brussel hefur ríkt mikil ánægja með ráðherrann, enda óvíða beitt harðari takmörkunum á málfrelsi en hjá RÚV (Ríkisútvarpinu).

  
Þjónkun Ríkisútvarpsins við Evrópusambandið.
RÚV hefur þá stefnu að útiloka alla gagnrýni á Evrópusambandið. Þeir sem ekki eru fylgismenn ESB eru ekki bara útilokaðir frá að koma málstað sínum á framfæri í dagskrárþáttum RÚV, heldur upplifa þeir ástandið þannig að starfsmenn RÚV noti hvert tækifæri til að níða af þeim mannorðið. Að engu er getið fréttatilkynninga frá samtökum andstæðinga Evrópusambandsins, hvað þá að þær séu birtar. 
 
Vefslóð: http://samstada-thjodar.blog.is/blog/samstada-thjodar/entry/1215255/ 

Einnig hefur Áróðursmálaráðuneyti Evrópusambandsins þá stefnu að svara engum kvörtunum frá andstæðingum ESB og ábendingum um ítrekuð brot á útvarpslögum (lög 6/2007) er látið ósvarað. Til upprifjunar fyrir lesendur má minna á, að verkefni RÚV er að reka útvarpsþjónustu í almannaþágu. Samkvæmt lögum um Ríkisútvarpið felur þetta meðal annars í sér eftirfarandi:

5. grein. Að halda í heiðri lýðræðislegar grundvallarreglur og mannréttindi og frelsi til orðs og skoðana. Gæta skal fyllstu óhlutdrægni í frásögn, túlkun og dagskrárgerð.

7. grein. Að veita víðtæka, áreiðanlega, almenna og hlutlæga fréttaþjónustu um innlend og erlend málefni líðandi stundar og vera vettvangur fyrir mismunandi skoðanir á málum sem efst eru á baugi hverju sinni eða almenning varða.

 
Framangreind ákvæði útvarpslaganna eru daglega þverbrotin og sérstaklega leggur RÚV sig fram um að »gæta EKKI fyllstu óhlutdrægni« og að »veita EKKI hlutlæga fréttaþjónustu«. Að auki er regla hjá Áróðurmálaráðuneyti Evrópusambandsins að »halda EKKI í heiðri frelsi til skoðana« og að »vera EKKI vettvangur fyrir mismunandi skoðanir«. Allir landsmenn hafa orðið vitni að þessum brotum, í tengslum við umræðu um lýðræði í landinu, sjálfstæði Íslands og Icesave-kröfur evrópskra nýlenduvelda. 
 
Fjármögnun áróðursmálaráðuneytisins er hrein snilld, því að hún er að mestu með sjálfbærum hætti. Landsmenn sem mega búa við þessi kerfisbundnu lagabrot eru sjálfir látnir greiða rekstrarkostnaðinn, með ofurgjöldum á unglinga jafnt og gamalmenni. Þá er rekstrarfélögum af öllu tagi gert skylt að greiða til áróðursmálaráðuneytisins, þótt ekki sé kunnugt um að félög hafi getu til að hlusta á útvarp eða horfa á sjónvarp. Jafnvel er gengið hart eftir að félög sem engan rekstur hafa haft árum saman sleppi ekki við að greiða til áróðursmálaráðuneytis ESB. 
 

»Samstaða þjóðar« hefur fundið fyrir óvönduðum vinnubrögðun RÚV.
»Samstaða þjóðar gegn Icesave« voru baráttusamtök gegn Icesave-kúgun evrópskra nýlenduvelda. Samtökin lifa áfram í félaginu »Samstaða þjóðar« sem hefur að markmiði baráttu fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands. Veigamikill þáttur í þeirra baráttu er andstaða við áframhaldandi veru Íslands í Evrópska efnahagssvæðinu (EES), sem frá upphafi var liður í áætlun um innlimun landsins í Evrópusambandið (ESB). »Samstaða þjóðar« er einnig staðföst gegn því afnámi lýðræðis sem birtist í tillögum hins ólöglega Stjórnlagaráðs. Í tillögunum birtast skýrt hugmyndir um formlegt afnám lýðræðis og þar með lýðveldis, í anda þeirra sem nefna sig gjarnan þingræðissinna. 
 
»Samstaða þjóðar« og þar áður »Samstaða þjóðar gegn Icesave« hafa fundið meira en smjörþefinn af vinnubrögðum áróðursmálaráðuneytisins. Ekkert hefur verið fjallað um yfirlýsingar þessara samtaka á RÚV. Kvörtunum samtakanna hefur hvorki verið svarað, við samtökin rætt, né úrbætur gerðar á umfjöllun RÚV. Stuðningur RÚV er staðfastur við stefnu ríkisstjórnarinnar að afsala sjálfstæði Íslands til ESB. Stuðningur RÚV hefur frá upphafi verið alger við Icesave-kúgunina og RÚV stundar áfram brot á útvarpslögunum. 
 
Ætla landsmenn að láta viðgangast mikið lengur að Ríkisútvarpið, sem á tyllidögum er nefnt »útvarp allra landsmanna«, hafi þá stefnu að: 

• Gæta EKKI fyllstu óhlutdrægni.
• Veita EKKI hlutlæga fréttaþjónustu.
• Halda EKKI í heiðri frelsi til skoðana.
• Vera EKKI vettvangur fyrir mismunandi skoðanir.

Þótt Áróðursmálaráðuneyti Evrópusambandsins hafi svona lengi liðist andstaða við hagsmuni almennings getur varla verið að þjóðin reki ekki af sér slyðruorðið og sendi flugumenn ESB innan RÚV til annarra starfa. Hvar eru eftirlitsstofnanir eins og Umboðsmaður Alþingis? Viðfangsefni þess embættis er »að hafa eftirlit með stjórnsýslu ríkisins og sveitarfélaga«. Umboðsmaður hefur fulla heimild til »að taka mál til meðferðar að eigin frumkvæði«. Hvað tefur Umboðsmann Alþingis við það verkefni að láta mikilvæga ríkisstofnun eins og Ríkisútvarpið fara að lögum?

    

Áróðursmálaráðuneyti ESB hefur þá stefnu

að svara engum kvörtunum frá andstæðingum ESB

og ábendingum um ítrekuð brot á útvarpslögum er látið ósvarað.

>>><<<