Hryðjuverk - friðþæging

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Hryðjuverk - friðþæging.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 30. marz 2016.

Axel Kristjánsson.

Ógnarleg hryðjuverk, sem nú eru framin af innflytjendum í Evrópu eru mjög til umfjöllunar. Öllum er ljóst, að ómögulegt er að koma í veg fyrir þau og þau munu halda áfram í mörg ár. Hryðjuverkin eru framin af öfgafullum Múslimum. Þeir vísa í Kóraninn og lýsa þeirri sælu, sem þeir muni verða aðnjótandi, en það er taumlaus kynferðisleg misnotkun barnungra kvenna í sæluríki Allah.

Það er sjálfsagt rétt, að þannig hugsi aðeins öfgafullir múslimar, en þeir skipuleggja hryðjuverkin og fremja þau síðan nánast hvar sem er. Þrátt fyrir þetta keppast stjórnmálamenn á Vesturlöndum við að segja, að ekki megi kenna Múslimum um þessi hryðjuverk; þeir séu hvorki betri né verri en menn af öðrum trúarbrögðum. Þetta er sá pólitíski rétttrúnaður, sem fjölmiðlar og stjórnmálamenn, ekki síst á vinstri væng, hafa leitt til öndvegis.

Friðþæging gagnast ekki gegn öfgafullum Múslimum.

Þegar Chamberlain forsætisráðherra Breta lét undan Hitler 1938 og fórnaði Tékkum til að kaupa frið, hét það friðþæging (á ensku appeasement), og líklega trúði maðurinn því, að nú hefði hann tryggt »peace in our time«. Svo fór, sem hlaut að fara, og þegar afleiðingar friðþægingarinnar dundu yfir með fleiri landakröfum Hitlers, var öllum ljóst, að friðþæging leysti ekki vandann. Hún leysir ekki vandann nú, þegar staðið er augliti til auglitis við öfgamenn, sem eru 700 árum á eftir Vestrænum þjóðum í siðmenningu og virðingu fyrir rétti einstaklingsins til að lifa sínu lífi.

Friðþæging stöðvar ekki ódæðisverkin á meginlandi Evrópu. Friðþæging kemur ekki í veg fyrir ódæðisverk á Íslandi.

Pólitískur rétttrúnaður ógnar Íslendsku samfélagi.

Nú er svo komið að þegar yfirvöld hér á landi reyna að fara eftir reglum og milliríkjasamningum við afgreiðslu á málum svokallaðra hælisleitenda rísa upp fámennir hópar hávaðafólks á götunni og linna ekki látum fyrr en stjórnmálamenn gefast upp og láta undan með því að fara á svig við slíkar reglur og samninga. Svo langt hefur verið gengið, að sett hafa verið lög til að lúta vilja hávaðafólksins; stundum í nafni mannúðar. Pólitískur rétttrúnaður nú felst í að tala um opið lýðræði. Þetta er opið lýðræði. Þetta er götulýðræði. Þetta er það lýðræði, sem nú á að friðþægja. Þetta er það lýðræði, sem nú á að taka upp í Stjórnarskrá Íslands.

Ég hef ekki andúð á útlendingum. Ég hef ekki andúð á Múslimum yfirleitt. Pólitískir rétttrúnaðarmenn munu kalla mig Rasista; þeir um það. Ég er fæddur og uppalinn á Íslandi. Ég vil að Íslendskt þjóðerni dafni. Ég vil að Íslendskur menningararfur lifi. Ég vil, að Íslendsk tunga lifi. Ég vil ekki, að þjóðin glati því, sem hún náði í baráttu fyrir sjálfstæði sínu. Ég vil ekki, að þjóðin glati auðlindum sínum í hendur annarra þjóða.

Ég vil ekki, að þjóðin missi stjórn á fiskveiðilögsögu sinni eftir grimma baráttu vopnlausrar þjóðar við eitt mesta herveldi heims. Ég á þann draum, að Íslendingar búi í friði við þær allsnægtir, sem landið og fiskimiðin bjóða upp á. Ég vil að ungu fólki sé kennd sagan af sjálfstæðisbaráttu Íslendinga bæði í skólum og á heimilum. Ég vil, að því sé sagt frá 1. desember 1918. Ég vil, að ungu fólki sé kennd sagan af baráttunni um fiskveiðilögsöguna.

Fjölmenningarstefnan er friðþæging við öfgamenn.

Ég vil ekki, að Íslendsk þjóð glati sjálfstæðri tilveru sinni í mannhafi því, sem nú býr á jörðinni og telur yfir 6 milljarða. Á Íslandi búa 330-340 þúsund manns, flestir við allsnægtir, og er mikill fjöldi þeirra innflytjendur frá mörgum löndum. Íslendsk þjóð og Íslendsk menning mun ekki blandast í mannhafið á jörðinni. Íslendsk þjóð og Íslendsk menning mun hverfa sporlaust í það mannhaf, ef ekki er spyrnt við fæti strax af alefli og hætt að lofsyngja friðþæginguna.

Ég vil ekki, að Íslendsku þjóðerni, Íslendskri menningu né þeim friði og velmegun, sem hér er, verði fórnað á altari friðþægingar við öfgamenn.

 

»Söngvar Satans« – sígilt efni í Múslimaheiminum

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

»Söngvar Satans« – sígilt efni í Múslimaheiminum.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 22. marz 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Samkvæmt fréttum frá Íran, hafa fjörutíu ríkisreknar fréttastofur tekið höndum saman um að leggja aukið fé til höfuðs Salman Rushdie, höfundi bókarinnar »Söngvar Satans«. Þessi bók (The Satanic Verses) var fyrst gefin út í Bretlandi árið 1988 og hlaut mikið lof um allan heim, nema auðvitað í Múslima-heiminum. Margir Múslimar töldu bókina móðgun við hina miklu menningu sem þeir nefna Islam (undirgefni) og snýst um Sharia, Jihad og Fatwa. Vegna útkomu bókarinnar í Bretlandi, urðu uppþot og manndráp víða um heim.

Höfuð-klerkur Írans, Ayatollah Khomeini, lýsti yfir fatwa á hendur Rushdie og skyldi hann drepinn hvar sem til hans næðist. Samtímis því var lagt mikið fé til höfuðs honum og öllum sem kæmu nærri útgáfu á »Söngvum Satans«. Þetta «fatwa« var gefið út 14. febrúar 1989 og á 27 ára afmæli þessa óhæfuverks ákváðu ríkisfréttastofur Írans að bæta um betur.

Morðféð var aukið um 75 milljónir króna og nemur heildar upphæð þess núna yfir 500 milljónum króna. Vafalaust telja ofsatrúar Múslimar, að Vesturlandamenn séu orðnir þurfandi fyrir góðan skammt af hatri úr Arabisku eyðimörkinni – enda eru hryðjuverk Mújahida á Vesturlöndum að falla í gleymsku.

Múslimar minnast stærsta afreks þjóðhetjunnar, Ayatollah Khomeini.

Þessi 27 ár sem liðin eru frá 1989, hefur lögreglunni tekist að vernda líf Salman Rushdie, en marga aðra hafa Múslimar reynt að drepa og má nefna eftirfarandi tilræði: (1) Hitoshi Igarashi, Japanskur þýðandi - drepinn 1991; (2) Ettore Capriolo, Ítalskur þýðandi - alvarlega særður 1991; (3) William Nygaard, norskur bókaútgefandi – alvarlega særður 1993; (4) Aziz Nesin, Tyrkneskur þýðandi – slapp frá tilræði 1993, en 35 voru drepnir (Sivas morðin).

Heiti bókarinnar »Söngvar Satans« vísar til ákveðinna versa (söngva) sem upphaflega var að finna í Kóraninum, en voru að hluta fjarlægð eins og fleirra sem ekki þótti fylgja alræðisboðskap Islam. Bókin er raunverulega þrjár sögur, sem skipt er á 9 kafla, en ekki í samhangandi röð þannig að við fyrstu sýn er bókin ákaflega ruglingsleg. Í köflum 2 og 6 birtir Rushdie sögu sem segir frá draumi um Muhammad og það er þessi saga sem fer fyrir brjóstið á bókstafs-trúar Múslimum.

Kaflarnir heita Mahound (mannhundur) og Return to Jahilia (endurkoma til Mekka). Mahound er fornt Enskt heiti yfir Muhammad, sem vafalaust er til komið vegna hræðslu Múslima við hunda, sérstaklega svartra. Jahilia er nafn sem Rushdie notar yfir Mekka og er greinilega Arabiska orðið Jahiliyyah, sem merkir »fáfræði«. Orðið hefur sterka trúarlega tilvísun í Islam, sem »fáfræði um leiðsögn Allah« og sem »tímabil fáfræðinnar, áður en Allah opinberaði Kóraninn fyrir Muhammad«.

Arabarnir trúðu á endurholdgun og Heilaga þrenningu, eins og Kristnir gera.

Muhammad var af ættbálki kaupmanna sem nefndist Quraysh og réði fyrir Mekka og þá um leið Kubbnum (Ka’aba) sem er tákn heimsmyndar sem greinilega var fyrrum mjög útbreidd og byggir á teningnum (kubbnum). Ráðamenn Quraysh voru ekki beint fúsir að varpa fyrir róða hinum fornu trúarbrögðum, en létu þó tilleiðast, með því skilyrði að þeir fengju áfram að halda einhverju af trúarlegum siðum sínum. Þeir voru vanir að ganga naktir sjö hringi andsælis umhverfis Kubbinn og hafa yfir eftirfarandi trúarjátningu:

»Við lútum al-Uzzá og al-Lát auk al-Manát, sem saman mynda Heilaga þrenningu. Sannarlega eruð þið himin-verur (al-gharaniq) og fyrirbænir ykkar eru eftirsóknarverðar.«

Að ganga sjö hringi naktir umhverfis heimsmynd sína (teninginn) vísaði til trúar þátttakenda á sjö endurfæðingar. Himin-verurnar þrjár ber að líta á sem þrískiptan Gvuðdóm, sem líklega hver fyrir sig táknaði ákveðið æviskeið manneskjunnar, en þrenningin táknaði upphaflega þrjár höfuð-áttir teningsins. Ennþá eru þrjár súlur í Kubbnum sem tákn fyrir hina Heilögu þrenningu og ennþá er til siðs í Islam að ganga sjö hringi andsælis umhverfis Kubbinn. Vegna blygðunarsemi Muhammads eru göngumennirnir ekki lengur naktir.

Vesturlönd ættu að fordæma fatwa og banna Sunni-Islam.

Hin Heilaga þrenning lifir auðvitað í Kristni og Ásatrú, en það gerir hún líka í átrúnaði Ala-verja (Alawites) í Sýrlandi. Ala-verjar eru ekki Múslimar, þótt þeir segist vera það og tali Arabisku. Þessi staða er skiljanleg í ljósi þess, að þeir hafa lengi verið fámennir og umkringdir af Sunni-Múslimum. Trúarbrögð Ala-verja hafa aldrei verið skilgreind opinberlega af trúarleiðtogum þeirra og ástæðan er aldalangar ofsóknir af hendi bæði Sunni-Múslima og Shia. Ala-verjar trúa einnig á sjö endurholdganir manna.

Sunni-Múslimar hafa í 1400 ár verið álitnir geðveikir ofsatrúarmenn, en Shia-Múslimar fremur hófsamir. Viðbrögð Shia-Múslima í Íran við »Söngvum Satans« styðja ekki þá söguskoðun. Eitt er víst, að morð af þeirri ástæðu einni að Heilagrar þrenningar er getið í Kóraninum, hlýtur að teljast subbulegt siðferði. Ef alvöru leiðtogar réðu á Vesturlöndum, myndu þeir fordæma fatwa og beita sé fyrir banni á Sunni-Islam.

 

Glæpur gegn rökhyggju - Árni Matthíasson er sekur um falskan málflutning

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Glæpur gegn rökhyggju - Árni Matthíasson er sekur um falskan málflutning.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 17. marz 2016.

Jón Magnússon.

Það er gaman að lesa greinar Árna Matthíassonar blaðamanns um tækninýjungar. Árni er vel að sér og miðlar góðum og nauðsynlegum fróðleik til lesenda. Þegar Árni skrifar um þjóðfélagsmál þá byrgja jákvæðir fordómar hans í garð Islams honum sýn.

Í fyrrasumar hafði Árni uppi stór orð um þá sem voru ósammála því að Íslendska ríkið ræki mosku í Feneyjum. Nokkru síðar gladdist hann yfir því að landsfundur Sjálfstæðisflokksins samþykkti að taka upp stefnu »opinna landamæra« með tilheyrandi skrílslátum nokkurra landsfundarfulltrúa í því skyni að koma í veg fyrir tjáningarfrelsi þeirra, sem voru á annarri skoðun.

Að afsaka það sem er óafsakanlegt og nefnist Sunni-Islam.

Þann 09. marz síðasta liðinn skrifaði Árni grein sem hann nefndi »Heilagur eignarréttur« Þar fjallar hann um réttindi kvenna í Saudi-Arabíu og tekur undir með fulltrúa rétttrúnaðarins þar í landi og setur fyrirvara um frelsi kvenna á Vesturlöndum. Blaðamaðurinn gerir engar athugasemdir við réttleysi kvenna í Saudi-Arabíu þar sem konur mega ekki keyra bíl eða fara úr húsi nema í fylgd karlmanns. Síðan samsamar Árni þessu réttleysi kvenna í Saudi-Arabíu við það að þetta sé liður í yfirráðum karla yfir konum, rótgrónasta yfirráðakerfi sögunnar sem allstaðar tíðkist.

Í yfirferð sinni um málið víkur blaðamaðurinn að heittrúuðum Gyðingi, sem vildi ekki sitja hjá konu í flugvél, Kaþólskum kverúlant sem vill ekki að konur hafi yfirráð yfir líkama sínum. Þar á blaðamaðurinn væntanlega við þá sem eru á móti fóstureyðingum. Vísað er til andstöðu trú-rækinna Íslendinga við að stúlkur væri í ástandinu og þess að gamall maður ofsæki fyrrverandi sambýliskonu sína.

Með þessari rökfærslu telur blaðamaðurinn sig sýna fram á að ekki skipti máli hvaða trúar fólk er, það sé allsstaðar sama uppi á teningnum hvað varðar að svipta konur frelsi sínu.

Rökfærsla blaðamannsins vísar til þess, að það sé allt í lagi með stöðu kvenna í Saudi-Arabíu og staða kvenna sé í grunninn ekki mikið skárri annars staðar. Svo virðist sem blaðamaðurinn telji að öll helstu trúarbrögð heims séu jafn sek hvað það varðar að viðhalda kúgun kvenna. Sennilega þess vegna sem Þjóðkirkjan á Íslandi valdi konu sem æðsta yfirmann sinn eða hvað?

Sunni-Islam boðar alræði og mismunun.

Iðulega er sett fram sú skoðun að öll trúarbrögð séu í eðli sínu eins og í kjarnanum þau sömu. Þetta er rangt. Trúarbrögð eru mjög mismunandi og þjóðfélagslegar afleiðingar þess að fólk aðhyllist ákveðin trúarbrögð eru margvíslegar. Þróun trúarbragða er síðan mismunandi til góðs eða ills. Í okkar heimshluta hefur þróunin verið sú að jafnstaða kvenna og karla er viðurkennd. Lög landsins kveða á um það.

Í Saudi-Arabíu, sem blaðamaðurinn vísar til í grein sinni, mismuna lögin konum. Konur mega ekki aka bifreiðum. Þær hafa skertan erfðarétt. Vitnisburður þeirra fyrir dómi er ekki jafngildur vitnisburði karla. Nánast ógerlegt er fyrir konur að koma viðurlögum yfir nauðgara sína. Konur mega ekki vinna nema afmörkuð störf.

Sunni-Islam boðar dauða-refsingar og kvenna-kúgun.

Í kvikmynd Theo van Gogh »Submission« þar sem hann naut leiðsagnar Ayaan Hirsi Ali eru kvennakúgun í ríkjum Islams gerð góð skil. Theo van Gogh varð að gjalda fyrir að segja satt um kvennakúgun í Islam með lífi sínu. Blaðamaðurinn á frjálslynda, borgaralega dagblaðinu Morgunblaðinu hefur hins vegar ekki fyrir því að kynna sér slíkar staðreyndir eða vandræðast með þær. Niðurstaða hans er fyrirfram mótuð. Þetta er allt í lagi miðað við hvernig það er hjá okkur.

Ekki er úr vegi að rifja það upp af þessu gefna tilefni, að fyrir nokkrum árum kviknaði í kvennaskóla í Saudi-Arabíu og siðgæðislögreglan gerði hvað hún gat til að varna stúlkunum útgöngu af því að þær voru ekki siðsamlega klæddar að þeirra mati. Fimmtán stúlkur brunnu inni af þeim sökum.

 

Árni Matthíasson - Heilagur eignarréttur – 09. marz 2016.

»Forvitnilegt fannst mér að heyra á sömu útvarpsrás rætt við sádi-arabíska stúlku sem fannst frelsi í því að þurfa ekki að hylja andlit sitt þegar hún hélt til Bretlands í skóla, fannst það eðlilega mikil viðbrigði. En, bætti hún við, hún hafði ekki frelsi til að vera með blæjuna, því þá varð hún fyrir aðkasti fólks sem hún mætti á leið sinni – ég set fyrirvara við frelsi kvenna á Vesturlöndum, sagði hún og hafði nokkuð til síns máls.«

»Ég nefndi það á þessum stað fyrir ekki svo löngu að yfirráð karla yfir konum væru rótgrónasta yfirráðakerfi mannkynssögunnar og eldra en nokkur trúarbrögð. Þau yfirráð sem birtast í ofangreindri frásögn eru einmitt ekki sprottin af trúnni sem þorri íbúa Sádi-Arabíu aðhyllist heldur af þeirri aldagömlu hefð að karlar eigi konur í orðsins fyllstu merkingu og trúarbrögðin eru síðan notuð til að rökstyðja það að karlar eigi að eiga konur. Hvort sem það er gyðingdómur, múslimatrú, kristin trú, hindúismi eða búddismi.«

 

Árni Matthíasson – Látið okkar konur í friði – 13. janúar 2016.

»Á nýársnótt í Köln gerðist það að hópar ungra karlmanna veittust að konum, rændu þær í mörgum tilfellum og beittu fjölmargar kynferðislegu ofbeldi, allt frá káfi til nauðgana. Flestir karlanna voru að sögn frá Norður-Afríku, en samkvæmt upplýsingum í þýskum fjölmiðlum var 31 handtekinn: níu Alsíringar, átta Marokkómenn, fimm Íranar, fjórir Sýrlendingar, tveir Þjóðverjar, einn Serbi og einn Bandaríkjamaður. Ekkert hefir verið gefið upp um trúarbrögð viðkomandi, en meirihlutinn væntanlega múslimar.«

»Af þessari upptalningu er þér vonandi ljóst, ljúfi lesandi, að undirrót ofangreindra ofbeldisverka er ekki trúarbrögð óþokkanna, heldur er það menningarlegt, karlamenningarlegt, og má finna í samfélögum um heim allan. Þótt vandi kvenna sé vissulega víða mun meiri en í Vestur-Evrópu og í sumum þeirra landa þar sem konur njóta minnstra réttinda sé Islam ríkistrú rekumst við alls staðar á kynjamisrétti sem birtist meðal annars í vændi, klámi og kynbundnu ofbeldi svo dæmi séu tekin – yfirráð karla yfir konum eru rótgrónasta yfirráðakerfi mannkynssögunnar og eldri en nokkur trúarbrögð.«

 

Árni Matthíasson – Bandalag hinna viljugu sóða – 02. desember 2015.

»Svo er það Afríka – óvíða brenna lofslagsbreytingar á fólki eins og þar, enda rekja menn, með rökum, ólgu og upplausn beinlínis til breytinga á veðurfari sem skila sér síðan í uppgangi öfgasamtaka. Áþekkt og gerðist reyndar í Sýrlandi þegar langvarandi óvenjulegir þurrkar urðu til þess að bændur flosnuðu upp með fjölskyldum sínum og leituðu til byggða með tilheyrandi spennu og vandræðagangi. Þegar við bættist grimmlynt yfirvald kemur ekki á óvart að upp úr hafi soðið. «

»Svo, já, Boko Haram sem er afsprengi loftslagsbreytinga að nokkru. Og ISIS líka, þó að aðalsökin þar hvíli reyndar hjá bandalagi hinna viljugu þjóða sem tóku höndum saman um að eyðileggja Írak forðum daga.«

 

The Hong Kong Dollar, Rock Solid

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

The Hong Kong Dollar, Rock Solid.

Fyrst birt í Globe Asia marz 2016.

Steve H. Hanke.

The currency speculators are restless, again. Many, like George Soros and Kyle Bass, are reportedly taking aim at the Hong Kong dollar (HKD). HKD bear circles think China’s renmimbi (RMB) will lose value against the U.S. dollar (USD) as China’s economy slows down and capital flight from China continues. This, it is asserted, will put pressure on the HKD, and force its devaluation. Thus rendering the fixed rate of 7.8 HKD/USD null and void, and pumping profits into the pockets of those who bet on a devaluation of the HKD.

Like past speculative attacks against the HKD, this will fail and the bears will be forced back into hibernation, suffering large losses. What is fascinating is how so many experienced currency speculators, like George Soros, can be so ill-informed about Hong Kong’s monetary setup. This is far from the first speculative attack on the HKD; the most massive occurred during the Asian Financial Crisis of 1997-98. We cannot forget hedge fund guru Bill Ackerman’s well-advertised “bet the house” attack against the HKD in 2011. It failed badly.

The currency speculators aren’t the only ones ill-informed about Hong-Kong. Financial journalists — even veterans with Hong Kong market experience — clearly don’t understand the currency board system that governs the course of the HKD. For example, Jake van der Kamp, a columnist at the South China Morning Post and former analyst at Morgan Stanley, recently fanned the speculative flames by penning a provocative column titled “From a Currency Board to a Banana Republic Manipulation.” This brought out a response from John Greenwood, the architect of Hong Kong’s currency board system, installed in 1983, and a member of the Currency Board Committee of the Hong Kong Monetary Authority. Greenwood politely took van der Kamp to the woodshed and told him that he didn’t know what he was talking about, and van der Kamp had the good sense to admit that he had sinned.

So, why is there so much confusion about exchange rates — particularly fixed exchange rates delivered by currency board systems, like Hong Kong’s? To answer that question, we must develop a taxonomy of exchange-rate regimes and their characteristics. As shown in the accompanying table, there are three types of regimes: floating, fixed, and pegged.

Athugasemd: Sem vörn gegn gengisfellingum eru flot-gengi (floating exchange rate) og gengis-tylling (pegged exchange rate) jafn gagnslaus. Gengis-tylling mun alltaf gefa eftir, fyrir þrýstingi á gjaldmiðilinn. Eini munurinn er að ferill gengisfallsins er ósamfelldur.

Fast-gengi er eina gengisstefnan sem megnar að halda genginu föstu til langframa. Fast-gengi getur annars vegar verið undir stjórn myntráðs og þá er notast við innlendan gjaldmiðil og útlenda stoðmynt, eða um er að ræða Dollaravæðingu. Dollaravæðing merkir, að í stað innlends gjaldmiðils er einhver útlendur gjaldmill notaður.

In fixed and floating rate regimes the monetary authority aims for only one target at a time. Although floating and fixed rates appear dissimilar, they are members of the same free-market family. Both operate without exchange controls and are free-market mechanisms for balance-of-payments adjustments. With a floating rate, a central bank sets a monetary policy, but the exchange rate is on autopilot. In consequence, the monetary base is determined domestically by a central bank. With a fixed rate, there are two possibilities: either a currency board sets the exchange rate and the money supply is on autopilot, or a country is “dollarized” and uses the U.S. dollar, or another foreign currency, as its own and the money supply is again on autopilot.

Under a fixed-rate regime, a country’s monetary base is determined by the balance of payments, which move in a one-to-one correspondence with changes in its foreign reserves. With either a floating or a fixed rate, there cannot be conflicts between monetary and exchange rate policies, and balance-of-payments crises cannot rear their ugly heads. Floating and fixed-rate regimes are inherently equilibrium systems in which market forces act to automatically rebalance financial flows and avert balance-of- payments crises.

Most people use “fixed” and “pegged” as interchangeable or nearly interchangeable terms for exchange rates. In reality, they are very different exchange-rate arrangements. Pegged-rate systems are those in which the monetary authority aims for more than one target at a time. They come in many varieties: crawling pegs, adjustable pegs, bands, managed floats, and more. Pegged systems often employ exchange controls and are not free-market mechanisms for international balance-of-payments adjustments. They are inherently disequilibrium systems, lacking an automatic adjustment mechanism. They require a central bank to manage both the exchange rate and monetary policy. With a pegged rate, the monetary base contains both domestic and foreign components.

Unlike floating and fixed rates, pegged rates invariably result in conflicts between monetary and exchange rate policies. For example, when capital inflows become “excessive” under a pegged system, a central bank often attempts to sterilize the ensuing increase in the foreign component of the monetary base by selling bonds, reducing the domestic component of the base. And when outflows become “excessive,” a central bank often attempts to offset the decrease in the foreign component of the monetary base by buying bonds, increasing the domestic component of the monetary base. Balance-of-payments crises erupt as a central bank begins to offset more and more of the reduction in the foreign component of the monetary base with domestically created base money. When this occurs, it is only a matter of time before currency speculators spot the contradictions between exchange rate and monetary policies and force a devaluation, interest-rate increases, the imposition of exchange controls, or all three.

As the accompanying monetary composition chart makes clear, China’s RMB falls into the pegged regime category. The RMB’s monetary base has foreign and domestic components that move around. In addition, China imposes capital controls. So, the RMB bears might be smelling blood.

 

That’s not the case with the HKD, which is linked to the USD via a currency board. As such, the board’s monetary base (reserve money) must be backed by foreign reserves — 100%, or slightly more. The accompanying chart shows that this so-called currency board “backing (or ‘stock’) rule” is strictly followed in Hong Kong. The “flow rule” — that reserve money must change in a one-to-one relationship with changes in the currency board’s foreign exchange reserves — is also strictly followed in Hong Kong (see the accompanying chart).

 

There has never been a system that followed currency board rules — like Hong Kong’s — that has been broken by a speculative attack. And Hong Kong’s will not be the first. Indeed, its currency board is operating exactly as it should, which is why it can’t be broken. So, what will happen? When the U.S. Fed embraced quantitative easing, USDs flowed into Hong Kong. Now that the Fed has started to notch up the Fed funds rate, the flows have reversed. In consequence, the currency board is automatically tightening up, and both broad money and credit to the private sector are decelerating and are below their trend rates (see the accompanying chart).

This is just what is supposed to happen. We should expect a slow-down in the Hong Kong economy. But, the HKD will remain rock solid.