Elítan, ættarveldin og samskiptamiðlar nútímans

 

Jón Sigurðsson	forseti Íslands	Peningastefnan	Icesave-vextir	forseti Íslands	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	forseti Íslands	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

    

Elítan, ættarveldin og samskiptamiðlar nútímans

 
Fyrst birt í Morgunblaðinu 18. marz 2012.

 

 

Styrmir Gunnarsson.
  

Eitt af kjörorðum samtímans er að allt eigi að vera opið og gagnsætt. Að undanförnu hefur tvennt gerzt, sem sýnir hvað sú hugsun sem að baki liggur á erfitt uppdráttar. Annað er ákvörðun Landsdóms um að heimila ekki beinar útvarps- og sjónvarpssendingar frá réttarhöldum og vitnaleiðslum vegna ákærunnar á hendur Geir H. Haarde, fyrrverandi forsætisráðherra. Sú ákvörðun sýndi fullkomið skilningsleysi dómara á samfélagsháttum nútímans og gerði það að verkum að þjóðin gat ekki fylgzt með þessum réttarhöldum á þann veg, sem hún átti fullan rétt á. Þótt réttarhöldin í Landsdómi hafi verið opin voru þau ekki opin á þann veg, að almenningur í landinu gæti fylgzt með þeim beint og milliliðalaust.

  

Hinn atburðurinn, sem sýnir hversu erfitt er að fylgja fram hugmyndum um opið og gagnsætt samfélag, er sú forvitnilega uppákoma, sem varð á Alþingi fyrir nokkrum dögum, þegar Vigdís Hauksdóttir alþingismaður setti ákveðnar upplýsingar inn á fésbókarsíðu sína um sjónarmið, sem fram komu á fundi í þingnefnd, sem hún á sæti í, á meðan á fundinum stóð. Þetta framtak þingmannsins leiddi til harðra skoðanaskipta á Alþingi og formaður nefndarinnar, Valgerður Bjarnadóttir, taldi það hina mestu ósvinnu, að slíkar upplýsingar væru gerðar opinberar, áður en viðkomandi gestir þingnefndarinnar væru komnir út af fundi.

  

Er það svo ? Er eitthvað við það að athuga ?

  

Þingmenn eru kjörnir fulltrúar þjóðarinnar. Umræður á Alþingi fara fram fyrir opnum tjöldum. Þeim er meira að segja sjónvarpað beint. Þingnefndir eru í auknum mæli að opna fundi sína, sem er sjálfsagt. Það er ákaflega fátt, sem gerist á fundum þingnefnda, sem almenningur á ekki fullan rétt á að fá vitneskju um. Í raun og veru er jafn sjálfsagt að útvarpa og sjónvarpa frá umræðum á fundum þingnefnda eins og frá þingfundunum sjálfum. Í algerum undantekningar tilvikum getur verið um svo viðkvæm mál að ræða að tilefni sé til að loka slíkum fundum. Það getur í stöku tilviki átt við um utanríkisnefnd þingsins svo að dæmi sé tekið.

  

Hinir nýju samskiptamiðlar opna fólki nýja veröld og ný tækifæri. Vigdís Hauksdóttir sýndi með lítilli færslu á hina svonefndu Fésbók að þingmenn geta í störfum sínum farið inn á alveg nýjar brautir í miðlun upplýsinga til almennings um það sem er að gerast í sameiginlegum málefnum þjóðarinnar. Þetta framtak þingmannsins er til fyrirmyndar. Það er til eftirbreytni fyrir aðra þingmenn. Þeir geta með þessum hætti á skammri stundu komið á framfæri við borgara þessa lands upplýsingum, sem sjálfsagt er að séu aðgengilegar fyrir fólk.

  

Því hefur verið haldið fram, að þingmaðurinn hafi brotið þingskapalög með þessu framferði sínu. Um það eru að vísu skiptar skoðanir en þá er að breyta þingskapalögunum en ekki banna upplýsingamiðlun.

  

Eru það einhver rök ef sérfróðir aðilar eða aðrir koma á fund þingnefndar og veita upplýsingar eða lýsa sjónarmiðum, að það megi ekki miðla þeim til annarra, þótt þeir hinir sömu séu ekki komnir út af fundinum? Hvaða þáttaskil verða, þegar gestir ganga af fundi?

  

Ákvörðun Landsdóms, sem hér hefur verið gerð að umtalsefni, og neikvæð viðbrögð sumra þingmanna vegna þeirrar nýjungar, sem Vigdís Hauksdóttir hefur beitt sér fyrir í samskiptum þingmanna við umbjóðendur sína, sýna að þeir sem völdin hafa eru tregir til að breyta til. Það er ekkert nýtt.

  

Elítan í öllum löndum er söm við sig, hvort sem um er að ræða elítu ættarveldanna (sem eiga sér langa og athyglisverða en umdeilda sögu í samfélagi okkar) eða annars konar elítur. Telur Valgerður Bjarnadóttir, þingmaður Samfylkingar, kannski að hinir nýju samskiptamiðlar ógni rótgrónum ættarveldum hins íslenzka samfélags?! Eða er Samfylkingunni eitthvað í nöp við Fésbókina?

  

Það er alveg ástæðulaust fyrir almenning á Íslandi, afkomendur sjómanna, verkamanna og bænda til sjávar og sveita, að láta gamla yfirstétt ættarvelda og sérhagsmunahópa ráðskast með sín mál öllu lengur. Aðlinum var steypt af stóli í París fyrir rúmum 200 árum. Er ástæða til að framlengja völd hans annars staðar?

  

Það er tímabært að Alþingi stígi næsta skref og að hafnar verði beinar sjónvarpssendingar frá öllum fundum þingnefnda þannig að störf Alþingis verði »opin og gagnsæ«. Er það ekki við hæfi í ljósi sögu þessa eins elzta þjóðþings veraldar?

  

Það eru smátt og smátt að verða til nokkuð skýrar víglínur í umræðum um hið beina lýðræði. Þær fara ekki eftir flokkum. Þær ganga þvert á flokka. Hugmyndin um beint lýðræði, stjórnskipun, sem byggist á því að fólkið sjálft taki allar grundvallarákvarðanir um eigin mál í atkvæðagreiðslum, fær góðan hljómgrunn hjá hinum almenna borgara. En henni er ekki vel tekið hjá ráðandi öflum í öllum flokkum og margvíslegum hagsmunasamtökum. Enn telja forystumenn verkalýðs og vinnuveitenda að fámennisstjórnir eigi að ráða í lífeyrissjóðunum en ekki þeir sem eiga þá. Það er furðuleg forneskja.

  

Og enn telja ættarveldin í íslenzkum stjórnmálum að þau eigi að ráða en ekki fólkið í landinu. Það er ekki minni forneskja.

  

Það er komið að vegamótum. Það þurfa að verða þáttaskil. Hættan er hins vegar sú, að gamlir siðir og venjur reynist rótgrónari en við höldum. Það getur enginn höggvið á þann hnút nema þjóðin sjálf.

  

Er hún tilbúin til þess ?

  

  

     

    

      

 

Það er alveg ástæðulaust fyrir almenning á Íslandi,

afkomendur sjómanna, verkamanna og bænda til sjávar og sveita,

að láta gamla yfirstétt ættarvelda og sérhagsmunahópa

ráðskast með sín mál öllu lengur.

>>><<<