Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra í hlutverki aumkunarverðs loddara

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   
Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra í hlutverki aumkunarverðs loddara.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 28. desember 2012.

 

Hjörleifur Guttormsson.

Þeir sem lagt hafa hlustir við orðræðum Össurar Skarphéðinssonar utanríkisráðherra að undanförnu gera sér ljóst að þar er á ferðinni maður sem varla getur ætlast til að vera tekinn alvarlega. Það sem meira er, þar rausar ráðherra sem er í slíku ójafnvægi þegar kemur að afdrifaríkasta máli sem hann fer með þessi árin, aðildarumsókninni að ESB, að háskalegt verður að teljast.

Daginn sem ríkjaráðstefna ESB kom saman í Brussel 18. desember sl. til þess að fjalla um stöðuna í aðildarumsókn Íslands sagði ráðherrann að aðild Íslands yrði sérstök »guðsgjöf« fyrir landsbyggðina og tiltók þrjá landsfjórðunga þar sem allt myndi snúast til betri vegar í kjölfar inngöngu.

Í löngu einkaviðtali við Össur í þætti RÚV »Í vikulokin« 22. des. bætti hann um betur. Nú var það ekki aðeins landsbyggðin sem myndi blómstra við inngöngu og upptöku evru, öll vandræði Íslands væru þar með fyrir bí. Við ungu fólki myndi blasa framtíð með »lægri vöxtum, aukinni fjárfestingu, fleiri störfum, og svo náttúrlega að losna við verðtrygginguna«.

Samfylkingin sem einsmálsflokkur.

Allt frá stofnun Samfylkingarinnar fyrir síðustu aldamót hefur blasað við að þar er á ferðinni flokkur þar sem eitt meginmarkmið ræður för: Að koma Íslandi inn í Evrópusambandið. Þetta stefnumið tók Samfylkingin í arf frá Alþýðuflokknum og undir það beygðu sig þá ýmsir einstaklingar úr Alþýðubandalagi og fyrrverandi Kvennalista. Bakgrunnur þessa voru átökin um EES-samninginn í byrjun 10. áratugarins, en á þann samning leit forysta Alþýðuflokksins sem fordyri aðildar.

Andstæðingar EES-samningsins bentu ítrekað á að það valdaframsal sem í honum fælist bryti gegn Íslendsku stjórnarskránni. Á það var ekki hlustað á þeim tíma, en nú snýr utanríkisráðherra sér í hring og segir að bregðast verði við reglugerða-færibandi EES með því að Ísland gangi í Evrópusambandið. Svipuð gagnrýni á EES fer nú vaxandi í Noregi og þeim fer fjölgandi þarlendis sem telja ráðlegt að segja þeim samningi upp og leita þess í stað eftir tvíhliða samningi Noregs við ESB, en ella tryggi reglur Alþjóðaviðskiptastofnunarinnar (WTO) frá 1995 helstu viðskiptahagsmuni gagnvart Evrópusambandinu.

Háskalegur málflutningur.

Utanríkisráðherra og aðrir sem halda því fram að í boði geti verið allskyns undanþágur fyrir Ísland frá grunnsáttmálum Evrópusambandsins ættu að íhuga í hvaða stöðu þeir setja sig og samninganefndarmenn Íslands með einhliða málflutningi um eðli yfirstandandi aðildarviðræðna og þann voða sem við Íslandi blasi ef aðild verði ekki samþykkt. Ekkert spurningarmerki er af hálfu ráðherra sett við það hvort gerður verði aðildarsamningur, verkefnið sé aðeins að »koma heim« með það sem í boði sé af hálfu ESB og láta greiða um það þjóðaratkvæði.

Á fundinum með ESB rétt fyrir jólin fullyrti Össur »að senn sæist til lands« þótt viðræður séu hvorki hafnar um landbúnaðarmál né sjávarútveg. Þegar hann er minntur á stöðuna heima fyrir þar sem meirihluti utanríkismálanefndar leggst gegn áframhaldi viðræðna, kemur það honum ekki við, umboð Alþingis muni halda hvað sem tautar og raular. Engin ríkisstjórn »leggi í það feigðarflan að slíta viðræðum«.

Umhugsunarefni fyrir VG.

Framganga utanríkisráðherra heima sem erlendis er stöðug storkun við samstarfsflokkinn í ríkisstjórn, að ekki sé minnst á stjórnarandstöðuna. Langt er síðan það lá fyrir að engar lyktir yrðu á aðlögunarferli Íslands að ESB á kjörtímabilinu og engin drög að samningi til að taka afstöðu til af núverandi ríkisstjórn. Aðildarsamningur við ESB verður aldrei gerður eingöngu á ábyrgð utanríkisráðherra sem stjórnvalds, heldur þarfnast hann hið minnsta samþykkis ríkisstjórnar í umboði meirihluta Alþingis áður en til greina komi að vísa honum í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Samninganefnd Íslands starfar ekki í tómarúmi. Samningsdrög af hennar hálfu hafa ekkert gildi nema ríkisstjórn og þeir flokkar sem að henni standa, tækju á þeim pólitíska ábyrgð. Forysta VG hefur hingað til ekki viljað horfast í augu við þá augljósu stöðu og látið sem »þjóðin« leysi hana undan að bera pólitíska ábyrgð á hugsanlegum samningi. Á slíkt mun hins vegar ekki reyna úr þessu. Taki Alþingi ekki af skarið fyrir kosningar og bindi enda á yfirstandandi loddaraleik með fjöregg lands og þjóðar, blasir það verkefni við nýju Alþingi og ríkisstjórn að kosningum loknum.

 

Allt frá stofnun Samfylkingarinnar fyrir síðustu aldamót

hefur blasað við að þar er á ferðinni flokkur

þar sem eitt meginmarkmið ræður för:

Að koma Íslandi inn í Evrópusambandið. 

>>>><<<<

Stjórnarskrá Bardenfleth (1851) ==> stjórnarskrá Jóhönnu (2012)

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   
Stjórnarskrá Bardenfleth (1851)  ==>  stjórnarskrá Jóhönnu (2012).

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. október 2012.

 

Gústaf Adolf Skúlason.

Fyrir þjóðfund 1851 sendi Danakonungur frumvarp að nýrri stjórnarskrá fyrir Íslendinga, sem fyrrum stiftamtmaður á Íslandi, Bardenfleth, þá ráðherra og mikill vinur Friðriks VII., hafði samið fyrir Íslendinga. Var frumvarpið flutt með herskipi og herafla til Íslands, því Bardenfleth óttaðist að til átaka kynni að koma við sjálfstæðisglaða Íslendinga.

»Danir töldu Ísland að réttum lögum hluta af danska ríkinu og því hlyti grundvallarlög danska ríkisins að gilda hér á landi. Samkvæmt því áttu Íslendingar að eiga fulltrúa í danska ríkisþinginu. Landið sjálft átti að vera svo sem amt í Danmörku og alþingi hafa álíka starfssvið sem amtráð.« (Þorkell Jóhannesson, Lesbók Mbl. 22. júlí 1951).

Frumvarpinu að nýrri stjórnarskrá var haldið leyndu fyrir landsmönnum fram á síðustu stundu og ætlaði J.D. Trampe greifi, nýorðinn stiftamtmaður á Íslandi, að keyra frumvarpið í gegnum þjóðfundinn án verulegrar aðkomu landsmanna, því frumvarp hans tók mið af því »sem hollast var fyrir ríkisheildina án alls tillits til óska landsmanna«.

Ýmislegt hafði áður kvisast út um innihald frumvarpsins og áttu menn ekki von á neinu góðu, en þó var það, sem upp kom, öllu verra en menn bjuggust við. Eftirmálin þekkja landsmenn, er Trampe vildi slíta þjóðfundi, að Jón Sigurðsson og þingmenn risu upp og sögðu í einum hljómi: »Vér mótmælum allir!«

Stjórnarskrá Jóhönnu Sigurðardóttur (2012).

Frumvarp til laga um stöðu Íslands í fyrirkomulagi ríkisins og um ríksþingskosningar á Íslandi árið 1851 hefur á ný verið endurreist árið 2012 með »frumvarpi« Stjórnlagaráðs að nýrri stjórnarskrá. Það er álíka mikill sannleikur að segja, að stjórnarskrárfrumvarp Bardenfleths hafi byggst á sjálfstæðishugmyndum Íslendinga og að tillögur Stjórnlagaráðs byggist á niðurstöðum þjóðþings 2010 eins og forsætisráðherra Íslands, Jóhanna Sigurðardóttir, sagði í ræðu á Alþingi 23. október 2012.

Sannleikurinn er, þótt ríkisstjórnin neiti því af hræðslu við skoðun landsmanna um Evrópusambandið, að það frumvarp að nýrri stjórnarskrá, sem ríkisstjórnin nú ætlar að keyra í gegnum þingið, er sniðið til að gera Ísland að amti í ESB. Það sem ríkisstjórnin segir ekki frá, er að niðurstöðum þjóðfundar 2010 hefur verið breytt og í staðinn lagðar inn breytingar á núverandi stjórnarskrá, sem gera þá nýju að grundvelli aðildar Íslands að Evrópusambandinu.

Þjóðfundurinn 2010 krafðist EKKI nýrrar stjórnarskrár.

T.d. felur engin af 3.306 setningum þjóðfundar í sér fyrirmæli eða ósk um að búa til nýja stjórnarskrá í stað núverandi. Flestallar setningar um stjórnarskrá fela í sér kröfu um sjálfstæði fullvalda þjóðar, þar sem þjóðinni er tryggð aðkoma að breytingum. Engin setning felur í sér takmörkun þjóðaratkvæðis eða brottfellingu greinar um lög um eignir útlendinga á Íslandi. Þvert á móti voru skýrar kröfur um verndun eignarréttar og skilgreiningu hugtaka á borð við einkaeign, almenningseign, ríkiseign og þjóðareign. Þá eru kröfur um aukið lýðræði með aðkomu landsmanna að beinum ákvörðunum í þjóðaratkvæðagreiðslum. Má segja að það mesta, sem þjóðfundur lagði fram byggist á og styrkir grundvöll núverandi stjórnarskrár með viðbótum, sem tryggja aukið lýðræði landsmanna í stjórnskipun landsins.

Að forsætisráðherrann reynir að klína stjórnlagapakka sínum á sjálfstæðisbaráttu Íslendinga hér áður fyrr er mikill misskilningur. Miklu nær væri fyrir hana og Evrópusambandssinna að segja sannleikann og hætta þessum skrípaleik og lygum.

Eina opinbera frumvarpið til nýrrar stjórnarskrár, sem lá fyrir þjóðfundi 1851, var frumvarp Danakonungs. Það segir Jóhanna Sigurðardóttir að sé afleiðing af sjálfstæðisbaráttu Íslendinga og vill þakka Jóni Sigurðssyni fyrir. Hún hefur rétt fyrir sér að engu skeikar í innihaldi þess frumvarps og þess frumvarps, sem ríkisstjórnin nú leggur fram fyrir Alþingi Íslendinga, þótt 161 ár skilji að og sambandsríki ESB komið í stað Danaveldis með landsvæði, sem Friðrik Danakonungur gat aldrei látið sig dreyma um.

Að framselja fullveldi Íslands í hendur búrókrata í Brussel er engin sjálfstæðisbarátta í anda Jóns Sigurðssonar. Forsætisráðherrann leikur þess í stað hlutverk J.D. Trampe, sem reynir að fá landsmenn til að samþykkja uppgjöf ríkisins til »ríkisheildarinnar«.

Jóhanna Sigurðardóttir leikur hlutverk Trampe greifa

og reynir að fá landsmenn

að samþykkja uppgjöf Íslands fyrir Evrópusambandinu. 

>>>><<<<

Búlgaría hefur skynsemi til að halda sínu myntráði og hafna Evrunni

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   
Búlgaría hefur skynsemi til að halda sínu myntráði og hafna Evrunni.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 20. október 2012.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

Eftir áratuga kúgun austan járntjalds, vill almenningur í Búlgaríu allt til vinna að hljóta efnahagslegt frelsi. Þótt við á Íslandi vitum að Evrópusambandið er úlfur í sauðargæru, gerir samanburðurinn við Ráðstjórnarríkin að verkum, að Búlgaría horfir vonaraugum til vesturs. Síðan í byrjun árs 2007 hefur Búlgaría verið aðili að ESB og ráðgert var að landið tæki upp Evru við fyrsta tækifæri.

Hins vegar hafa mál þróast þannig, að Búlgaría hefur lagt til hliðar öll áform um upptöku Evrunnar. Myntráð sem komið var á stofn 1997 hefur reynst svo glimrandi vel, að einungis vönkuðum Sossum gæti dottið í hug að kasta því fyrirkomulagi fyrir róða. Myntráðinu var ætlað að koma á gengisfestu og efnahagsstöðugleika. Þetta hefur gengið eftir, þannig að vakið hefur alþjóðlega athygli.

Búlgaría valdi myntráð að yfirveguðu ráði og uppsker ríkulega.

Í fyrstu var gjaldmiðill Búlgaríu »Levið« (ljónið) bundið þýska markinu, en 1999 þegar Þýðskaland tók upp Evruna fylgdi Búlgaría í kjölfarið og er núna með Evruna sem stoðmynt. Fyrir upptöku myntráðsins var bullandi verðbólga í Búlgaríu og til dæmis var verðbólgan 560% árið 1996. Frá upptöku myntráðs hefur Levið verið stutt með varasjóði sem tryggir 100% að allir geta fengið útgreiðslu í stoðmyntinni. Jafnframt hefur myntráðið tryggt að efnahagsskilyrði í Búlgaríu eru um flest þau sömu og ef landið hefði verið á Evrusvæðinu.

Ótrúlegur árangur Búlgaríu í efnahagsmálum birtist meðal annars í því að frá upptöku myntráðs hafa meðallaun í landinu hækkað um meira en 1000%. Þetta er gert við fast gengi og þess vegna lága verðbólgu. Framleiðsla hefur aukist jafnt og stöðugt, þótt Búlgaría sé fremur snauð af auðlindum. Myntráðið hefur einnig neytt stjórnvöld til að sýna aðhald í fjármálum ríkisins, því að seðlabankinn hefur ekki lengur torgreint frelsi til að prenta innistæðulausa peninga. Staðreyndin er sú, að Búlgaría uppfyllir ekki bara Maastricht-skilyrðin, heldur er landið með einna lægsta skuldastöðu af öllum ríkjum Evrópu.

Ráðgjafi Búlgaríu er hagfræðingurinn Steve H. Hanke.

Myntráðið í Búlgaríu og nokkrum öðrum ríkjum Austur-Evrópu var skipulagt af Steve H. Hanke, sem er hagfræðingur við John Hopkins háskólann í Bandaríkjunum. Hanke hefur sterklega varað Búlgaríu við að taka upp Evruna. Hann hefur bent á, að undir myntráði nýtur Búlgaría kostanna af peningasamstarfi ESB, án þess að þurfa að upplifa þá örvæntingu sem ríkir á Evrusvæðinu. Hanke hefur sagt að myntráðið sé staðfesting á sjálfstæði Búlgaríu og vilja til að velja þá peningastefnu sem landinu sjálfu hentar.

Skuldavandi Evruríkjanna hefur fengið aðrar fjárhagslega aðgætnar þjóðir til að hika við upptöku Evrunnar. Þannig hafa ríkisstjórnir Lettlands og Litháen gefið yfirlýsingar um að áformum þeirra, um að ganga til Evrusamstarfs, verði frestað um óákveðinn tíma. Fyrir liggur að tilvist Evrunnar hangir á bláþræði og að raunar á hún engan tilverurétt. Þetta hefur Evrópusambandið sjálft viðurkennt, með hugmyndum um gerbreytt Evrópusamband.

Fyrir liggur að Búlgaría hefur í fimmtán ár búið við fastgengi undir stjórn myntráðs, með mjög góðum árangri. Þetta er um 25 sinnum fjölmennara ríki en Ísland og vitað er að myntráð hentar fremur fámennum ríkjum en fjölmennum. Hvað veldur þá þeirri heimsku sem hefur ráðið peningastefnu Íslands? Getur verið að valdaaðallinn vilji halda í torgreinda peningastefnu, til að gæta eigin hagsmuna? Er Seðlabankinn að þjóna þessum sérhagsmunum, með einstrengingslegum tilraunum til að Ísland undirgangist helsi Evrópusambandsins?

Nær skynsemin undirtökum eftir næstu kosningar til Alþingis?

Í Búlgaríu þurfti óðaverðbólgu til að menn færu að hugsa af skynsemi um efnahagsmál og það var stjórnarandstaðan sem knúði fram breytingar á peningastefnu landsins. Í kosningunum 1997 var Sossunum hafnað og fyrrverandi stjórnarandstaða tók við völdum. Hennar fyrsta verk var að koma á fastgengi undir stjórn myntráðs. Þetta var gert í góðu samstarfi við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn, sem eðlilega hreykir sér af hinum velheppnuðu umskiptum. Er einhver regla ríkjandi sem segir að Íslendingar þurfi að vera 25 sinnum heimskari en Búlgarar?

Fastgengi undir stjórn myntráðs er allt annars eðlis en sú peningastefna sem við höfum þekkt á Íslandi, allt frá stofnun Lýðveldisins. Ekki dugar að Seðlabankinn segi að gengi gjaldmiðilsins sé fast, heldur verður það að lúta reglum alvöru myntráðs. Annar möguleiki til að koma á fastgengi er að taka upp erlendan gjaldeyri og til þeirra nota er Kanadadalur hentugastur fyrir Ísland.

Það er dæmigert fyrir vinnubrögð Seðlabanka Íslands, að myntráðs Búlgaríu er varla getið í nýrri 623 blaðsíðna skýrslu um valkosti Íslands í gjaldmiðilsmálum. Flestir landsmenn munu þeirrar skoðunar að Seðlabankinn sé ein óþarfasta ríkisstofnun sem starfrækt er á Íslandi. Í næstu kosningum til Alþingis reynir á vilja almennings til að hafna óhæfri ríkisstjórn og leggja af torgreinda peningastefnu, sem var ein meginorsaka efnahagshrunsins.

Ótrúlegur árangur Búlgaríu í efnahagsmálum birtist meðal annars í því,

 að frá upptöku myntráðs

hafa meðallaun í landinu hækkað um meira en 1000%.

>>>><<<<

Seðlabankinn fellir dauðadóm yfir eigin starfsemi, en axlar enga ábyrgð

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   
Seðlabankinn fellir dauðadóm yfir eigin starfsemi, en axlar enga ábyrgð.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 29. september 2012.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

Seðlabankinn hefur nú opinberað langa skýrslu um peningastefnu fyrir Ísland. Samkvæmt ritstjóra skýrslunnar var megináhersla við gerð hennar »að skoða galla og kosti þess að leggja af krónuna og taka upp evru«. Hvert er gildi skýrslu sem leggur upp með þessar forsendur? Staðreynd er að meirihluti landsmanna hafnar innlimun Íslands í Evrópusambandið og hafnar þar með upptöku evrunnar.

Seðlabankinn telur að stjórn peningamála á Íslandi hafi fullkomlega mistekist undanfarna áratugi. Í skýrslunni segir:

Benda niðurstöður til þess að peningastefnan hafi brugðist of seint og of veikt við mögnun ójafnvægis í þjóðarbúskapnum og virðist ljóst að samspili peningastefnunnar við stefnuna í ríkisfjármálum hafi verið stórlega ábótavant.

Seðlabankinn hefur því fellt þann dauðadóm yfir eigin verkum sem allir á Íslandi vita að er réttur.

Þrátt fyrir að hafa fellt dauðadóm yfir eigin starfsemi axlar Seðlabankinn enga ábyrgð á þeim stórfellda þjófnaði sem almenningur í landinu hefur mátt þola undanfarna áratugi og kristallast hefur í tíðum gengisfellingum og verðbólgu. Okurvextir, eignabruni og verðbólga hefur allt verið afleiðing torgreindrar peningastefnu Seðlabankans. Alþingi hefur jafnan lotið forræði Seðlabankans hvað peningastefnu varðar og þokukenndar tilvísanir til »stefnu í fjármálum ríkisins« hitta engan fyrir nema Seðlabankann sjálfan.

Hefur Seðlabankinn ekkert vit á peningamálum?

Seðlabankinn boðar ennþá þá meinvillu að »tiltrú á torgreinda peningastefnu« og traust á »óskiljanlegri hegðun seðlabankastjóra« séu hornsteinar árangursríkrar stjórnar á hagkerfinu. Ekkert gæti verið fjær sanni, því að hvorki almenningur né fjármálafyrirtæki taka mark á innihaldslausum yfirlýsingum og haldlausum spádómum Seðlabankans. Margt er undarlegt í þessari skýrslu og þar á meðal eftirfarandi setning:

Gegni gengi gjaldmiðla mikilvægu sveiflujöfnunarhlutverki ættu efnahagssveiflur að jafnaði að vera meiri í ríkjum sem fylgja ósveigjanlegri gengisstefnu en í þeim sem eru með sveigjanlegra fyrirkomulag.

Þarna er snúið á haus því sem almennt er talin vera staðreynd. Fastgengi (ósveigjanleg gengisstefna) leiðir til stöðugleika, en flotgengi (sveigjanlegt fyrirkomulag) veldur sveiflum, verðbólgu og efnahagserfiðleikum. Milton Friedman benti á að vegna þessara ókosta ættu ríki með smá og viðkvæm hagkerfi að velja fastgengi.

Raunar staðfestir Seðlabankinn í skýrslu sinni að framangreind fullyrðing bankans er röng, því að hann segir:

Nánast öll smáríki hafa valið þann kost að tengjast stærra gjaldmiðlasvæði í gegnum myntbandalag eða annars konar gengistengingu sem er í mjög föstum skorðum enda má færa rök fyrir því að kostnaðurinn við að fórna sveiflujöfnunarhlutverki sjálfstæðrar peningastefnu sé óverulegur við slíkar aðstæður.

Þarna er auðvitað verið að tala um myntráð (annars konar gengistenging), sem er ríkjandi fyrirkomulag í ríkjum með veikburða hagkerfi. Nefna má Hong Kong, sem lengi hefur búið við myntráð, og hið lýsandi dæmi Búlgaríu, sem hafnaði evrunni og ákvað að halda sig áfram við myntráð, enda með góða reynslu af því.

Eru langar skýrslur eina framlag Seðlabankans?

Seðlabankanum er svo umhugað að halda fram röngum fullyrðingum til framdráttar upptöku evru að skýrsluhöfundar gera mörg afglöp. Þannig segir:

Fast gengi innan myntbandalags nýtur eðli máls samkvæmt meiri trúverðugleika en einhliða gengistenging vegna þess að ekki þarf að nota takmarkaðan gjaldeyrisforða til þess að verja tiltekið gengi.

Er raunin sú að hagkerfi Grikklands njóti mikils trúverðugleika? Staðreyndin er sú að myntráð þarf ekki að halda í varasjóði nema um 40 milljarða króna í erlendri stoðmynt. Furðusögur um annað bera vitni um mikið þekkingarleysi.

Einhver á kontór Seðlabankans er samt með fullu viti, því að um myntráð er sagt:

Með slíku fyrirkomulagi (myntráði) skuldbinda stjórnvöld sig til þess að skipta innlendum gjaldmiðli út fyrir kjölfestugjaldmiðilinn (stoðmynt) á fyrirfram ákveðnu gengi og er skuldbindingin jafnan fest í lög (stjórnarskrá) til að auka trúverðugleika hennar enn frekar.

Sannleikurinn er sá að alvörumyntráð nýtur 100% trausts, því að ekki er hægt að hreyfa við fyrirkomulaginu nema með löngum aðdraganda og með samþykki í þjóðaratkvæði. Traust er því ekki rétta hugtakið að nota um myntráð, heldur fullvissa.

Þokumugga Seðlabankans einkennir skýrsluna. Því er ítrekað haldið fram að myntráð kalli á »mjög mikinn gjaldeyrisforða til að styðja við gengistenginguna« og til að »veita innlendu fjármálakerfi lausafjárfyrirgreiðslu«.

Myntráð hefur ekki þörf á stórum gjaldeyrissjóði og það er ekki verkefni myntráðs að stunda lánveitingar til fjármálafyrirtækja. Skilvirkni myntráðs byggist á einföldu og opnu kerfi, auk þess að tryggja gengisfestu. Það er einnig mikill kostur við fyrirkomulag myntráðs, að það veitir ekki lánveitingar til þrautavara. Bankarnir verða að fjármagna sig sjálfir og taka ábyrgð á eigin rekstri. Almenningur hafnar arðráni hins torgreinda fjármálaþurs.

Seðlabankinn telur, að stjórn peningamála á Íslandi hafi fullkomlega mistekist undanfarna áratugi.

>>>><<<<

Greiddu atkvæði með Íslandi - gegn þvingunarlögum Evrópusambandsins

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

     

Þingmenn á þingi ESB 12.09.2012

sem greiddu atkvæði með Íslandi

gegn þvingunarlögum Evrópusambandsins.

  

 

Name	Group	Member State	Vote
Philippe de VILLIERS	EFD	France
John Stuart AGNEW	EFD	United Kingdom
Marta ANDREASEN	EFD	United Kingdom
Godfrey BLOOM	EFD	United Kingdom
John BUFTON	EFD	United Kingdom
Derek Roland CLARK	EFD	United Kingdom
William Earl of DARTMOUTH	EFD	United Kingdom
Nigel FARAGE	EFD	United Kingdom
Roger HELMER	EFD	United Kingdom
Paul NUTTALL	EFD	United Kingdom
Magdi Cristiano ALLAM	EFD	Italy

 

   

Steingrímur og Árni Þór eru bara hjálparkokkar Össurar Skarphéðinssonar

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

Steingrímur og Árni Þór eru bara hjálparkokkar Össurar Skarphéðinssonar.

 Birtist fyrst hjá Vinstrivaktinni gegn ESB 06. júlí 2012.

     

Ragnar Arnalds.

Linkuleg viðbrögð ráðherranna við hótunum ESB um refsiaðgerðir vegna makrílveiða Íslendinga í eigin lögsögu vekja furðu og hneykslun. Viðbrögð þeirra snúast einkum um það hvort hætta sé á að makríldeilan skemmi eitthvað fyrir aðildarumsókninni.

Hótanir erlendra manna um löndunarbann á Íslendskan fisk hafa ekki heyrst síðan í þorskastríðunum fyrir bráðum hálfri öld. Þá var þeim mætt með rökfestu og eindrægni af hálfu Íslendskra ráðamanna sem létu ekki vaða yfir sig, jafnvel þótt herskip væru send á Íslandsmið til að reyna að þvinga landsmenn til hlýðni. Íslendingar höfðu sitt fram með þolinmæði og festu og færðu landhelgina út í mörgum áföngum, fyrst í 4 mílur, síðan 12, síðan 50 og loks 200 mílur.

Nú er öldin önnur. Þrátt fyrir grófar og grímulausar hótanir um löndunarbann og viðskiptahömlur heyrist ekki svo mikið sem tíst í utanríkisráðherranum sem þó á að gegna því aðalstarfi að rökstyðja málstað okkar erlendis. Össur hefur hvorki haft uppi mótmæli af neinu tagi né sýnt nokkra viðleitni til að útskýra málstað okkar á erlendum vettvangi.

Þess í stað eru ráðherrarnir að fimbulfamba um það fram og aftur og draga það í efa, sem lengi hefur blasað við öllum, að leiðtogar ESB ætla sér að tengja saman makríldeiluna og aðildarumsóknina í þeim tilgangi að þvinga Íslendinga til að fórna gríðarlegum hagsmunum sínum í makrílveiðum í skiptum fyrir greiðari inngöngu í ESB, enda gera leiðtogarnir sér ljóst að bæði hjá forsætis- og utanríkisráðherra Íslands kemst fátt annað að en draumurinn um að sitja við háborðið í Brussel.

Formaður utanríkismálanefndar, Árni Þór Sigurðsson, þingmaður VG, hefur einnig fátt til málanna að leggja í fjölmiðlum annað en innantómar vangaveltur um hvort ESB ætli eða ætli ekki að tengja saman aðildarumsóknina og  makrílveiðarnar. Auðvitað er það skylda Árna Þórs að kalla saman utanríkismálanefnd Alþingis til að mótmæla ósvífni og yfirgangi ESB í okkar garð og til að undirbúa tillögu til þingsályktunar um hótanir ESB sem lögð yrði fyrir Alþingi þegar það kemur aftur saman.

En það er lítil von til að Árni Þór sjái sóma sinn í því að standa í lappirnar í þessu máli því að hann dregur beinlínis í efa að hótanir ESB séu hótanir. Samt liggur fyrir formleg niðurstaða milli ráðherraráðs ESB og ESB-þingsins um refsiaðgerðir þar sem meðal annars eru eftirfarandi úrræði tilgreind:

1. Innflutningshöft á fiski frá viðkomandi landi úr sameiginlegum fiskistofnum ESB og á tengdum tegundum.

2. Hafnbann í ESB ríkjum á skip sem bera flagg ríkis sem heimilar veiðar í sameiginlegum fiskisstofnum ESB eða tengdum tegundum.

3. Takmarkanir á ferðum skipa um ESB-hafnir.

Árni kemst hins vegar svo að orði í viðtali við Morgunblaðið í gær: „Ég veit ekki hvort það á að kalla þetta hótanir en sambandið er auðvitað að nota þetta mál til að beita þrýstingi á eitt mál til að fá lausn í öðru.“ Árni Þór neitar sem sagt að horfast í augu við staðreyndir.

Hvað hefur svo Steingrímur Sigfússon aðhafst til að leggja aukinn þunga á réttmæta hagsmuni Íslendinga  í þessu máli sem jafnframt eru fullkomlega löglegir samkvæmt alþjóðalögum. Notaði hann tækifærið meðan sjávarútvegsstjóri ESB var hér í heimssókn til að bera fram formleg MÓTMÆLI við fyrirhuguðum aðgerðum ESB eða lét hann sér nægja að spjalla góðlátlega við gestina um stöðu mála. Þetta hefur enn ekki verið upplýst.

Samkvæmt frétt á mbl.is í gær var Steingrímur „spurður út í viðbrögð sín við nýlegum ummælum Mariu Damanaki, sjávarútvegsstjóra ESB, þess efnis að skiptar skoðanir séu um það í ráðherraráði ESB hvort hefja eigi viðræður um sjávarútvegsmál við Íslendinga í tengslum við aðildarumsókn Íslands, en þar væri makríldeilan í aðalhlutverki. Steingrímur segir það ekki hjálpa upp á að fara að hræra þessu saman, nógu erfið sé makríldeilan eins og hún er og sömuleiðis aðildarferlið.“

Margir hafa undrast að jafn skeleggur maður og Steingrímur skuli ekki taka fastar á þegar hættu ber að höndum og miklir hagsmunir þjóðarinnar eru í húfi. Hann lætur sér nægja það hlutverk að vera einhvers konar hjálparkokkur Össurar og telur „það ekki hjálpa upp á“ að fara að sulla þessu öllu saman í einn hrærigraut. Það er að sjálfsögðu rétt. En stuðningsmenn hans og VG gera kröfu til þess að flokkurinn snúist gegn yfirvofandi refsiaðgerðum ESB með öðrum og skeleggari hætti en þeim að gera lítið úr þessari hótun eða undirbúa uppgjöf í málinu til að þóknast ESB, að ekki sé nú minnst á viðbrögð Árna Þórs sem beinlínis stingur höfðinu í sandinn og lætur eins og ekki sé um að ræða neina hótun.

Þrátt fyrir grófar og grímulausar hótanir um löndunarbann og viðskiptahömlur heyrist ekki svo mikið sem tíst í utanríkisráðherranum sem þó á að gegna því aðalstarfi að rökstyðja málstað okkar erlendis.

   

Er Jörðin flöt ? - Enn um forsetann !

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

Er Jörðin flöt ?  - Enn um forsetann !

 Birtist fyrst í Fréttablaðinu 11. júlí 2012.

     
Skúli Magnússon.

Í Bretlandi starfar félagsskapur, The Flat Earth Society, sem byggir á þeirri kennisetningu að Jörðin sé kringlulaga og flöt. Þessi félagsskapur kemur óneitanlega upp í hugann þegar rifjaðar eru upp staðhæfingar í fjölmiðlum í kjölfar kosninga á þá leið að forseti Íslands sé í raun valdalaus eða gegni a.m.k. ekki neinu pólitísku hlutverki. Eftir synjanir forseta við lögum Alþingis í þrígang og tvær þjóðaratkvæðagreiðslur hefði einhver talið að umræða í þessa veru væri fyrir bí, ekki ósvipað því sem urðu að meginstefnu örlög hugmyndarinnar um „kringlu jarðar". Auðvitað er þó ekkert við því að segja að einhver kjósi að halda fram andstæðum sjónarmiðum. Og ekki ber að gera lítið úr því að svona orðræða getur hvatt okkur til að skerpa á eða jafnvel taka viðteknar hugmyndir til endurskoðunar, jafnvel hugmyndina um að Jörðin sé (nokkurn veginn) hnöttótt!

Þeir sem halda því fram að forsetinn sé valdalaus, eða gegni a.m.k. ekki pólitísku hlutverki, láta hins vegar yfirleitt ekki þar við sitja heldur telja nauðsynlegt að „skýra" hlutverk hans í stjórnarskrá og þá til samræmis við hugmyndina um hinn valdalausa og ópólitíska forseta. Kenningin sem býr að baki þessum sjónarmiðum er sú að stjórnarskráin sé óskýr, ófullkomin eða a.m.k. úrelt um flest sem lýtur að stöðu forsetans. Látið er í veðri vaka að sitjandi forseti hafi með einhverjum hætti farið út fyrir stjórnskipulegar heimildir sínar, endurskilgreint lagalega stöðu embættisins, jafnvel „endurritað" sjálfa stjórnarskrána. Vandamálið við þennan málflutning er að hér er lagareglum og pólitískum viðhorfum hrært saman þannig að óljóst er hvort þeirri róttæku túlkun er haldið fram að embættið sé valdalaust samkvæmt stjórnlögum eða hvort það „ætti að vera það" í stjórnskipun morgundagsins.

Eins og ég hef áður fjallað um á síðum blaðsins eru stjórnskipulegar heimildir forseta Íslands í öllum meginatriðum skýrar samkvæmt núgildandi reglum. Forseti getur synjað lögum Alþingis staðfestingar og hann veitir umboð til myndunar ríkisstjórnar. Formlegan atbeina forseta þarf einnig til allra meiriháttar stjórnarathafna ráðherra, t.d. skipunar embættismanna, útgáfu bráðabirgðalaga og þingrofs. Þótt í framkvæmd fari forseti að tillögu ráðherra við meðferð þessara heimilda (og þær séu því jafnan taldar „formlegar" eða kenndar við „leppshlutverk forseta"), verður hann ekki þvingaður til að staðfesta tillögu ráðherra. Um þetta má lesa nánar í helstu fræðiritum um Íslendskan stjórnskipunarrétt eða fletta upp í nýlegum Skýringum við stjórnarskrá lýðveldisins Íslands (aðgengilegt á rafrænu formi í gagnasafni á www.stjornlagarad.is ).

En er þá rétt að breyta framangreindum reglum, t.d. eins og fyrirliggjandi tillaga Stjórnlagaráðs gerir ráð fyrir? Svarið við þeirri spurningu ræðst af því hvers konar stjórnskipun við teljum æskilega svo og hvernig við sjáum fyrir okkur að slík skipun verði útfærð og tryggð í stjórnarskrá. Sú nálgun eða málsmeðferð sem við teljum rétt að leggja til grundvallar stjórnarskrárbreytingum skiptir þó ekki síður máli, einkum það hvort skynsamlegt er að umbylta gildandi stjórnskipun í einu vetfangi eða taka fleiri styttri og yfirvegaðri skref. Svarið felst hins vegar örugglega ekki í pólitískt innblásnum hártogunum á gildandi stjórnarskrá eða hreinni afneitun á lagalegum veruleika.

  

Forseti getur synjað lögum Alþingis staðfestingar og hann veitir umboð til myndunar ríkisstjórnar. Formlegan atbeina forseta þarf einnig til allra meiriháttar stjórnarathafna ráðherra, t.d. skipunar embættismanna, útgáfu bráðabirgðalaga og þingrofs.

   

Endurskoðun á Schengen og EES-samningnum

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

Endurskoðun á Schengen og EES-samningnum.

Birtist fyrst í Morgunblaðinu 04. júlí 2012.

     

Óli Björn Kárason

Með skipulegum hætti (og oft fremur ógeðfelldum) hefur verið reynt að stilla Íslendingum upp við vegg. Takmarka þá möguleika sem þeir eiga og draga um leið úr sjálfstrausti sjálfstæðrar þjóðar. Það eru ekki erlend ríki sem beita Íslendinga ofbeldi. Það eru ekki sterk fjármálaöfl - innlend eða erlend - sem beita valdi og hótunum. Nei, það er ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur með stuðningi og samþykki Steingríms J. Sigfússonar og Vinstri grænna.

Í blindri trú hefur öllum meðulum verið beitt. Hótunum jafnt sem fögrum loforðum um að allt verði betra um leið og Ísland kemst undir »verndarvæng« Brussels. Oftar en einu sinni hefur verið komið í veg fyrir að Íslendingar hafi nokkuð um það að segja hvort sækja eigi um aðild að Evrópusambandinu. Afleiðingin er sundrung þjóðarinnar. Þegar löggjafi og ríkisstjórn ganga fram með þeim hætti sem gert hefur verið á engan að undra að traust almennings á þingi og ríkisstjórn sé jafnlítið og raun ber vitni.

Umræðan um utanríkismál og framtíðarhagsmuni Íslendinga hefur verið mörkuð af einstrengingslegri stefnu ríkisstjórnarinnar og aðlögunarviðræðum við ESB. Andstæðingar aðilar hafa verið of uppteknir í baráttunni til þess að benda á hið augljósa: Íslendingar eiga gríðarlega möguleika með samvinnu við aðrar þjóðir - möguleika sem eru efnahagslega og pólitískt fýsilegri en að ganga í Evrópusambandið.

Ríkisstjórnin mun ekki beita sér fyrir umræðum um utanríkisstefnu landsins og þá kosti sem í boði eru. Til þess hafa stjórnarflokkarnir fjárfest of mikið í aðildarviðræðunum við ESB. Samfylkingin er orðin að einsmáls stjórnmálaflokki þar sem ESB-aðild er upphaf og endir alls. Vinstri grænir hafa svikið of mikið til að snúa af villu síns vegar.

Þess vegna verður Sjálfstæðisflokkurinn að beita sér fyrir víðtækum og opnum umræðum um stefnuna í samskiptum við aðrar þjóðir. Markmiðið er að hefja nýja stefnumörkum í utanríkismálum þar sem tvennt skiptir mestu. Annars vegar að tryggja öryggi landsins og hins vegar að tryggja frjáls og opin viðskipti við aðrar þjóðir.

Það er ekki síst þrennt sem Íslendingar verða að ræða af hreinskilni. Aðildina að Schengen-svæðinu, kosti og galla Evrópska efnahagssvæðisins (EES) og fríverslunarsamstarf í Norðurhöfum.

Schengen.

Margt bendir til þess að hagsmunum Íslands sé betur borgið utan en innan Schengen-svæðisins. Sameiginlegt landamæraeftirlit með afnámi innri landamæra á meginlandi Evrópu kann að vera skynsamlegt en hið sama gildir ekki um eyríki sem hefur náttúruleg landamæri. Þetta gerðu Bretar sér ljóst og hafa því staðið utan Schengen ásamt Írlandi. Bæði löndin taka hins vegar þátt í miðlægum gagnabanka Schengen-ríkjanna - SIS.

Sjálfstæðisflokkurinn á að lýsa því skýrt yfir fyrir komandi kosningar að hafin verði endurskoðun á þátttöku Íslands í Schengen. Markmiðið verður fyrst og fremst að tryggja öryggi landsins og hagsmuni Íslendinga sem sjálfráða þjóðar.

Evrópska efnahagssvæðið.

Í upphafi næsta árs verða 20 ára síðan Alþingi samþykkti lög um Evrópska efnahagssvæðið. Lögin tóku gildi í ársbyrjun 1994. Íslendingar hafa notið góðs af EES en einnig þurft að gjalda fyrir ókostina, þá ekki síst vegna gallaðs regluverks um fjármálamarkaði. Gera verður víðtæka úttekt á reynslunni af EES, ekki bara efnahagslega heldur einnig pólitískt. Sú úttekt hlýtur að fara fram samhliða því að kanna möguleika á stofnun fríverslunarsvæðis með Noregi, Grænlandi, Færeyjum, Kanada og Bandaríkjunum, líkt og undirritaður lagði til í grein hér í Morgunblaðinu 25. október 2010. Með fríverslunar- og samstarfssamningi þessara landa getur orðið til eitt mesta hagvaxtarsvæði heimsins.

Áhrif Evrópusambandsins á Íslendska laga- og reglugerðarsetningu hafa verið mikil og margir hafa bent á að slíkt kunni að ganga gegn stjórnarskrá. Frá október og fram að sumarfríi þingmanna lagði ríkisstjórnin fram 49 mál - frumvörp og þingsályktunartillögur - þar sem vitnað er til EES-reglna eða ákvarðana EES-nefndarinnar. Tólf frumvörp voru samþykkt sem lög og átján þingsályktunartillögur náðu fram að ganga.

Þingsályktunartillögurnar eru vegna ákvarðana EES-nefndarinnar. Oftast er um ræða breytingar á EES-samningnum vegna tilskipana frá Evrópuþinginu og/eða framkvæmdastjórn ESB. Óhætt er að fullyrða að lítil umræða er meðal þingmanna um störf EES-nefndarinnar.

Svipað gildir um frumvörp. Þar er verið að innleiða tilskipanir sem eiga uppruna sinn hjá Evrópusambandinu. Í a.m.k. nokkrum tilfellum ber Íslendingum engin skylda til að innleiða í lög slíkar tilskipanir eða vafi leikur á því hvort sú skylda sé fyrir hendi.

Endurskoðun á EES-samningnum er ekki síst nauðsynleg með hliðsjón af þeim breytingum sem líklega verða á Evrópusambandinu sem aukinni samþættingu ríkisfjármála evruríkjanna.

Það er söguleg skylda Sjálfstæðisflokksins að hefja vinnu við nýja stefnumótun í utanríkismálum. Þeirri vinnu lýkur ekki þegar kjósendur ganga nærst að kjörborði og velja sér nýtt Alþingi, heldur er mikilvægt verkefni á komandi árum. Þar mega ofsatrú og blindni ekki ráða ferðinni, líkt og síðustu ár.

  

Umræðan um utanríkismál og framtíðarhagsmuni Íslendinga

hefur verið mörkuð af einstrengingslegri stefnu ríkisstjórnarinnar

og aðlögunarviðræðum við ESB.

   

Til hamingju Ólafur Ragnar Grímsson - til hamingju Ísland

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

Til hamingju Ólafur Ragnar Grímsson  -  til hamingju Ísland.

   
 

Þjóðin hefur hrundið enn einni atlögunni að sjálfstæði Íslendska ríkisins og fullveldi þjóðarinnar. Kjölturakkar Evrópusambandsins sleikja núna sár sín, en enginn skylda ætla að baráttumenn hinna erlendu hagsmuna muni taka upp þjóðholla hegðan. Starfsmenn Evrópustofu eru önnum kafnir við þá sóðalegu og ólöglegu iðju að blekkja almenning til fylgilags við þursann í austri.

Samstaða þjóðar kærði ólöglega starfsemi Evrópustofu til Ríkissaksóknara, sem tók þá ákvörðun að falla með hataðri ríkisstjórn, fremur en að gæta lögbundinnar þjónustu við almenning. Umboðsmaður Alþingis hefur nú málið til lögfræðilegrar athugunar og kannar leiðir að knýja þetta útibú ríkisstjórnarinnar til að breyta fífl-djarfri ákvörðun um frávísun.

Ríkissaksóknari Sigríður Friðjónsdóttir hlýtur að víkja úr embætti. Þjóðin hefur ekki efni á að réttarkerfi landsins lúti stjórn Samfylkingar-lúða, sem tilbúinn er að horfa framhjá brotum á þrennum landslögum. Samstaða þjóðar hefur sent Umboðsmanni Alþingis umsögn sína, um frávísun Ríkissaksóknara og umsögnin mun innan skamms verða birt almenningi.

Loftur Altice Þorsteinsson.

  

Tryggjum að »Frankenstein IV« fari sneypuför til Bessastaða

 

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

Tryggjum að »Frankenstein IV« fari sneypuför til Bessastaða.

Birtist fyrst í Morgunblaðinu 20. júní 2012.

   
 

Daníel Sigurðsson.

Hrollvekjandi er til þess að vita að enn ein Icesave-afturgangan, »Frankenstein IV«, skuli vera komin á teikniborð stjórnarráðsins og það í þeim tilgangi einum að lappa uppá ásýnd ríkisstjórnarinnar en ekki afturgöngunnar. Til að sú andlitsförðun gangi eftir þarf ríkisstjórnin þó fyrst að sjá til þess að Íslendingar tapi málinu fyrir EFTA-dómstólnum. Ráðning þeirra tveggja lögmanna - annar breskur! - sem halda eiga uppi vörnum Íslands, bendir til að ríkisstjórnin muni hreint ekki sýta það.

Uggvekjandi furðuviðtal við hinn lögmanninn - en sá sat í samninganefndunum í Icesave-málinu - virðist staðfesta þetta (Spegill RÚV 14.12.sl.). Þar harmar hann sáran að Íslendingar skyldu ekki hafa borið »gæfu til« að samþykkja Icesave III við Breta og Hollendinga í fyrra. M.ö.o. lýsir þessi málpípa ríkisstjórnarinnar því yfir að ríkisstjórnin sé þegar búin að ákveða að málið tapist fyrir EFTA-dómstólnum auk þess að loka augunum fyrir því að með samþykki Icesave III væri þjóðarbúið nú þegar búið að tapa í óafturkræfar vaxtagreiðslur um 100% hærri fjárhæð en Já-kór ríkisstjórnarinnar skrökbásúnaði fyrir þjóðaratkvæðagreiðsluna að væri yfir höfuð mögulegt og það jafnvel allt til loka samningstímabilsins árið 2046!!!

Í viðtalinu bítur svo lögmaðurinn höfuðið af skömminni er hann tjáir sig um það með eftirfarandi hætti hvernig beri að bregðast við eftir að EFTA-málið hefur tapast:

Að mínu mati væri það óðs manns æði að reyna ekki að ná samningum.

Það liggur sem sé fyrir að ríkisstjórnin ætlar sér í framhaldinu að grátbiðja brezk og hollendsk stjórnvöld að setjast enn á ný að samningaborði um nýja hrollvekju, Icesave IV, til að tryggja að málið fari ekki fyrir Hæstarétt Íslands og geri þar með uppreistaráform hennar að engu.

Ríkisstjórnin grátbiður nýlenduveldin um Icesave-IV-samninga.

Ekki síst í ljósi hinna stórmerku tíðinda sem bárust hér á dögunum um að hvorki Bretar né Hollendingar taki undir annan meginhlutann í stefnu ESA gegn Íslendingum í Icesave-málinu (en sá hluti snýr að meintri mismunun Íslendinga gagnvart innistæðueigendum utan Íslands), yrði það þvert á móti af Íslands hálfu að teljast óðs manns kolbrjálæði að biðja B&H enn á ný um samninga.

Því er ljóst að þó svo ríkisstjórnin tapi málinu fyrir Íslands hönd fyrir EFTA-dómstólnum þá mun B&H ekki hafa nokkurn áhuga á því að hefja skaðabótamál á hendur Íslendingum fyrir meinta mismunun heldur einungis vegna brota á ímyndaðri meintri ríkisábyrgð sem engin lagastoð er fyrir.

Æ fleiri málsmetandi lögfræðingar halda því fram að engin ríkisábyrgð sé fyrir hendi í lögunum (Tilskipun 94/19/EB) og þar með talinn hinn mikilsvirti þýski lögfræðingur í Evrópurétti Tobias Fuchs, sem rökstyður í stórmerkri grein, lið fyrir lið, sem hann skrifaði í þýska lögfræðitímaritið Europäischer Wirtschafts- und Steuerrecht (EWS, 8. tbl. 2011) að Íslendingum beri engin lagaleg skylda að greiða Icesave-kröfu B&H.

Ríkisstjórnin hefur ekki áhuga á stuðningi við málstað Íslands.

Vitaskuld hefur ekkert »Já við Icesave«-ráðuneytanna séð ástæðu til að fá þessa þýsku grein þýdda. Ég hef nú tekið af þeim ómakið og naut ég til þess aðstoðar sérfróðra manna ekki síst varðandi hin þýðsku lögfræðilegu hugtök og vísa ég hér með á greinina á bloggsíðu minni:

http://dansig.blog.is/blog/dansig/entry/1245299

Samfylkingin bindur nú örvæntingarfullar vonir við að vinsæl sjónvarpssnót úr hennar ranni, Þóra nokkur Arnórsdóttir, bróðurdóttir Jóns nokkurs Baldvins Hannibalssonar, verði í fyllingu tímans komin með heimilisfesti að Bessastöðum. Af yfirlýsingum Þóru er ljóst að hún mun sem forseti ekki beita málskotsréttinum gagnvart víðtækum meirihluta Alþingis né utanríkisstefnu ríkisstjórnar. Þar með er ljóst að ekki mun standa á henni sem forseta að þýðast hinn nýja uppvakning, »Frankenstein IV«, þegar hann ber þar að dyrum eftir að hafa riðið húsum á Alþingi og knúið þingheim til uppgjafar og fylgilags við sig.

Ríkisstjórnin stefnir að þjóðarkönnun um ESB-innlimun.

Því miður er einnig ljóst að þessi annars viðkunnanlega kona muni sem forseti tryggja að Samfylkingin muni í fyllingu tímans komast upp með að marglofuð þjóðaratkvæðagreiðsla um inngöngu í ESB verði aðeins ráðgefandi en ekki skuldbindandi fyrir ríkisstjórnina.

Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra upplýsti á Alþingi þann 18. júní 2009 að stefna ríkisstjórnarinnar væri að halda einungis ráðgefandi þjóðaratkvæði um hugsanlegan samning um inngöngu í Evrópusambandið en ekki bindandi. Samfylkingin bætti svo um betur með því að véla fram meirihluta á Alþingi fyrir því að tillaga um að þjóðaratkvæðagreiðslan yrði bindandi var felld.

Núverandi forseti mun aldrei láta stjórnvöld komast upp með slíkt heldur þvert á móti tryggja með málskotsréttinum að þjóðin fái að eiga síðasta orðið, kjósi hún hann áfram sem forseta.

Ríkisstjórnin ætlar að grátbiðja brezk og hollendsk stjórnvöld,

að setjast enn á ný að samningaborði um nýja hrollvekju, Icesave IV,

til að tryggja að málið fari ekki fyrir Hæstarétt Íslands.