Kjölturakkar ESB vilja nýtt réttarfar - að gera glæpinn löglegan !

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

    

 

Kjölturakkar ESB vilja nýtt réttarfar - að gera glæpinn löglegan !

  

02. febrúar 2012.

 

      

Loftur Altice Þorsteinsson.

  

Þann 31. janúar 2012 tók Alþingi til umræðu skýrslu frá Norðvegi um aðild þess lands að Evrópska efnahagssvæðinu (EES). Þessi skýrsla er um 900 blaðsíður, en það vekur athygli að í skýrslunni er ekkert fjallað um hvernig Norðvegur á að losa sig úr EES – hvað á að taka við þegar glæpastarfsemin hefur verið stöðvuð.

  

Til mótvægis við þessi fáránlegu vinnubrögð var í Norðvegi stofnuð samtökin “Alternativer til dagens EØS-avtale”. Þessi samtök voru stofnuð í febrúar 2011 og aðilar að þeim eru núna:

  

• EL & IT Forbundet
• Fagforbundet
• Fellesforbundet
• For Velferdsstaten
• LO i Fredrikstad
• LO i Kristiansand og omegn
• LO i Oslo
• LO i Trondheim
• Natur og Ungdom
• Nei til EU
• Norges Bondelag
• Norsk Bonde- og Småbrukarlag
• Norges Bygdekvinnelag
• Ungdom mot EU

   

Í upphafi var gert ráð fyrir að “Alternativer til dagens EØS-avtale” starfaði fram á mitt ár 2012 og verkefnið væri annars vegar að koma með ábendingar til EES-nefndarinnar sem vann að hinni opinberu skýrslugerð og hins vegar að láta framkvæma úttektir á atriðum sem EES-nefndin ætlaði ekki að fjalla um, það er að segja varðandi fyrirkomulag samskipta við Evrópusambandið þegar EES-samningnum lýkur. Á tungu heimamanna er verkefninu lýst á eftirfarandi hátt:

  

Prosjektet vil etter planen vare ut juni 2012, og målet er dels å komme med innspill underveis i Europautredningens arbeid, og dels å kunne komme med supplerende utredninger og delta med innspill til den politiske prosessen som vil komme i etterkant av utvalgets arbeid.

 

I tillegg vil man forsøke å belyse aktuelle saker og problemstillinger knyttet til EØS-avtalen for å illustrere avtalens funksjon og virkemåte. Som del av det utredningsarbeid som prosjektet skal gjennomføre, vil EØS-avtalens virkninger på ulike samfunnsområder og innenfor ulike sektorer bli gjennomgått.

 

Blant annet vil avtalens virkninger for norsk økonomi, arbeidslivet, velferdsordninger, distrikt og sentraliseringsprosesser, miljø og klima, matkvalitet og helse bli belyst nærmere, dels gjennom utredninger i egen regi og dels gjennom eksterne utredninger.

  

Umræðunni um þetta mikilvæga mál var á Alþingi sniðinn ákaflega þröngur stakkur, því að ræðutími var takmarkaður við 2 mínútur. Málflutningur kjölturakka ESB var aumkunarverður, því að þeir viðurkenndu að sjálfstæði Íslands hefði verið skert með EES-samningnum, en lögðu jafnframt til að hinu glæpsamlega ástandi væri aflétt með því að gera glæpinn löglegan !

  

Össur Skarphéðinsson sagði meðal annars:

  

Það er rétt sem hæstvirtur þingmaður (Þorgerður K. Gunnarsdóttir) segir að í samningnum (EES) felst stöðugt, varanlegt og vaxandi fullveldisframsal. Við getum hins vegar ekki búið í sama varlega návíginu við okkar stjórnarskrá og Norðmenn. Ástæðan er sú að Norðmenn hafa ákvæði í sinni stjórnarskrá sem heimilar framsal á valdi. Við höfum það hins vegar alls ekki.

  

Mín niðurstaða, megin niðurstaða — þær eru reyndar tvær — af þessari skýrslu er í fyrsta lagi að ég tel að vegna munarins á stjórnarskrá okkar og Norðmanna eigum við núna að beita okkur fyrir því að breyta stjórnarskránni þannig að við fáum Alþingi fullar heimildir til þess að framselja vald eins og við erum nánast að gera hér í hverri viku. Í öðru lagi er ég þeirrar skoðunar að skýrslan sýni að við erum þegar búin að framselja mikið vald og við höfum lítil sem engin áhrif og þess vegna sé okkur betur komið innan Evrópusambandsins en í núverandi stöðu.

  

Í máli Össurar kemur fram misskilningur varðandi hugtakið fullveldi. Fullveldi (Sovereign Power) varðar innra stjórnarform ríkisins, það er að segja hver fer með hið endanlega og ótakmarkaða vald samkvæmt stjórnarskránni. Fullveldi (fullveldi = fullt vald) merkir endanlegt og ótakmarkað vald um stjórnarfar landsins. Endanlegt er fullveldið, vegna þess að ákvörðunum fullveldishafans verður ekki vísað til annars aðila. Ótakmarkað er fullveldið, vegna þess að það tekur til allra þátta stjórnkerfisins sem fullveldishafinn ákveður. Það sem Össur og Þorgerður voru að ræða um er sjálfstæði Íslendska ríkisins.

  

Í þessu sambandi varðar sjálfstæði samskipti ríkis við önnur ríki og tengist órjúfanlega lögsögu þess. Icesave-samningarnir voru skerðing á sjálfstæði Íslands, vegna þess að þeir gerðu ráð fyrir að Ísland afsalaði sér lögsögu málsins. Útibú Landsbankans tilheyrðu lögsögu Íslands, en þá lögsögu rufu nýlenduveldin Bretland og Holland með ólöglegum aðgerðum sínum. Nýlenduveldin brutu á lögsögu Íslands og um leið á samningnum um Evrópska efnahagssvæðið. Á grundvelli þessara brota eru byggðar kröfur okkar Péturs Valdimarssonar til Framkvæmdastjórnar ESB um málflutning gegn nýlenduveldunum fyrir Evrópudómstólnum.

  

Þótt fullveldið sé í höndum fullveldishafans - almennings á Íslandi, eins og staðfest er í Stjórnarskránni, þá er ekki þar með sagt að fullveldisréttindi (Sovereign Rights) séu ekki fyrir borð borin. Þau brot eru þó miklu fremur framin innanlands, af þingræðissinnum og öðrum andstæðingum lýðveldisins, en að Evrópusambandið sjálft sé gerandi. Stjórnarfar á Íslandi er svonefnt “tvíeðliskerfi” sem merkir að landsréttur og alþjóðaréttur skarast ekki. Yfirþjóðlegar stofnanir hafa ekki lögsögu yfir Íslendskum málefnum.

  

Össur og Þorgerður eru þeirrar skoðunar, “að í samningnum um EES felst stöðugt, varanlegt og vaxandi brot á Stjórnarskránni.” Að mati Össurar eru engar heimildir fyrir hendi í Stjórnarskránni til að vald sé framselt erlendum aðilum. Er slíkt ólöglegt framsal ekki nefnt landráð ?

  

Össur og aðrir kjölturakkar Evrópusambandsins vilja breyta Stjórnarskránni til að þóknast hinu austræna stórveldi. Hann segir þetta berum orðum:  “þannig að við fáum Alþingi fullar heimildir til þess að framselja vald.” Með öðrum orðum leggur þetta fólk til nýgja réttarfarshugsun, að glæpir þess verði gerðir löglegir.

  

       

>>><<<

 

Björgvin Guðni Sigurðsson - ný kæra Alþingis til Landsdóms

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

    

 

Björgvin Guðni Sigurðsson - ný kæra Alþingis til Landsdóms.

 

      

Sama dag og lögð var fyrir Alþingi tillaga um að hætta við að kæra Geir H. Haarde til Landsdóms, var lögð fram ný kæra á hendur Björgvini Guðna Sigurðssyni. Tillöguna getur að líta hér á eftir, en greinargerðina sem henni fylgir er hægt að finna á slóðinni sem gefin er á eftir kærunni.

  

Rétt er að það komi fram, að Alþingi fer með kæruvald á hendur ráðherrum, en ekki ákæruvald. Hægt er að sanna að svo er, þrátt fyrir háværar fullyrðingar um annað. Þeim sem efast er bent á að lesa 14. grein Stjórnarskrárinnar, lög um Landsdóm (lög 3/1963) og lög um ráðherraábyrgð (lög 4/1963).

  

    

---<<<>>>---

    

     

Tillaga til þingsályktunar

um málshöfðun gegn fyrrverandi viðskiptaráðherra,

Björgvin G. Sigurðssyni.

  

16.01.2012

Flutningsmenn: Þór Saari, Margrét Tryggvadóttir, Birgitta Jónsdóttir.

 

Alþingi ályktar skv. 14. gr. stjórnarskrár lýðveldisins Íslands, nr. 33 17. júní 1944, sbr. 13. gr. laga um landsdóm, nr. 3/1963, að höfða beri sakamál fyrir landsdómi gegn fyrrverandi viðskiptaráðherra, Björgvin Guðna Sigurðssyni, kt. 301070-4629, til heimilis að Grænuvöllum 5, Selfossi, ráðherra í öðru ráðuneyti Geirs H. Haarde, vegna refsiverðrar háttsemi hans í embættisfærslu sinni á árinu 2008.

 

 

Kæruatriði.

Málið er höfðað á hendur Björgvin G. Sigurðssyni, fyrrverandi viðskiptaráðherra, fyrir brot framin á tímabilinu frá febrúar 2008 og fram í októberbyrjun sama ár, af ásetningi eða stórkostlegu hirðuleysi, aðallega fyrir brot gegn lögum um ráðherraábyrgð, nr. 4/1963, en til vara fyrir brot gegn 141. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940.

     

I 

Fyrir að hafa vanrækt að hafa frumkvæði að virkum aðgerðum af hálfu ríkisvaldsins til að draga úr stærð íslenska bankakerfisins með því til að mynda að stuðla að því að bankarnir minnkuðu efnahagsreikning sinn eða einhverjir þeirra flyttu höfuðstöðvar sínar úr landi.

Fyrir að hafa ekki fylgt því eftir og fullvissað sig um að unnið væri með virkum hætti að flutningi Icesave-reikninga Landsbankans í Bretlandi yfir í dótturfélag og síðan leitað leiða til að stuðla að framgangi þessa með virkri aðkomu ríkisvaldsins.

Framangreind háttsemi þykir varða við b-lið 10. gr., sbr. 11. gr., laga nr. 4/1963, en til vara við 141. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940. 

     

II 

Fyrir að hafa á framangreindu tímabili látið farast fyrir að framkvæma það sem fyrirskipað er í 17. gr. stjórnarskrár lýðveldisins um skyldu til að halda ráðherrafundi um mikilvæg stjórnarmálefni. Á þessu tímabili var lítið fjallað á ráðherrafundum um hinn yfirvofandi háska, ekki var fjallað formlega um hann á ráðherrafundum og ekkert skráð um þau efni á fundunum. Var þó sérstök ástæða til þess, einkum í ljósi upplýsinga sem hann fékk af fundum samráðshóps stjórnvalda um fjármálastöðugleika og viðbúnað og í kjölfar fundar hans og Alistairs Darling í London 2. september 2008. Viðskiptaráðherra átti ekki frumkvæði að formlegum ráðherrafundi um ástandið né heldur gaf hann ríkisstjórninni sérstaka skýrslu um vanda bankanna eða hugsanleg áhrif hans á íslenska ríkið.

Þykir þetta varða við c-lið 8. gr., sbr. 11. gr., laga nr. 4/1963, en til vara við 141. gr. almennra hegningarlaga.

Alþingi gerir þá kröfu að ráðherrann verði dæmdur til refsingar og greiðslu sakarkostnaðar að mati landsdóms, sbr. 46. gr. laga nr. 3/1963.

Tillögu til þingsályktunar þessarar fylgdi greinargerð og er vísað til hennar og 7. bindis skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis um nánari skýringar og rök fyrir þingsályktun þessari.

 

Greinargerð:  http://www.althingi.is/altext/140/s/0657.html

       

>>><<<

 

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir – ný kæra Alþingis til Landsdóms

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

    

 

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir - ný kæra Alþingis til Landsdóms.

 

      

Sama dag og lögð var fyrir Alþingi tillaga um að hætta við að kæra Geir H. Haarde til Landsdóms, var lögð fram ný kæra á hendur Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur. Tillöguna getur að líta hér á eftir, en greinargerðina sem henni fylgir er hægt að finna á slóðinni sem gefin er á eftir kærunni.

  

Rétt er að það komi fram, að Alþingi fer með kæruvald á hendur ráðherrum, en ekki ákæruvald. Hægt er að sanna að svo er, þrátt fyrir háværar fullyrðingar um annað. Þeim sem efast er bent á að lesa 14. grein Stjórnarskrárinnar, lög um Landsdóm (lög 3/1963) og lög um ráðherraábyrgð (lög 4/1963).

  

    

---<<<>>>---

    

     

Tillaga til þingsályktunar

um málshöfðun gegn fyrrverandi utanríkisráðherra,

Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur.

  

16.01.2012

Flutningsmenn: Þór Saari, Margrét Tryggvadóttir, Birgitta Jónsdóttir.

 

Alþingi ályktar skv. 14. gr. stjórnarskrár lýðveldisins Íslands, nr. 33 17. júní 1944, sbr. 13. gr. laga um landsdóm, nr. 3/1963, að höfða beri sakamál fyrir landsdómi gegn fyrrverandi utanríkisráðherra og oddvita Samfylkingarinnar í ríkisstjórn, Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur, kt. 311254-4809, til heimilis að Nesvegi 76, Reykjavík, ráðherra í öðru ráðuneyti Geirs H. Haarde, vegna refsiverðrar háttsemi hennar í embættisfærslu sinni á árinu 2008.

 

 

Kæruatriði.

Málið er höfðað á hendur Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur, fyrrverandi utanríkisráðherra, fyrir brot framin á tímabilinu frá febrúar 2008 og fram í októberbyrjun sama ár, af ásetningi eða stórkostlegu hirðuleysi, aðallega fyrir brot gegn lögum um ráðherraábyrgð, nr. 4/1963, til vara fyrir brot gegn 141. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940, en til þrautavara fyrir brot gegn 141. gr., sbr. 22. gr., almennra hegningarlaga.

     

I 

Fyrir að hafa vanrækt að beita sér fyrir virkum aðgerðum af hálfu ríkisvaldsins til að draga úr stærð íslenska bankakerfisins með því til að mynda að stuðla að því að bankarnir minnkuðu efnahagsreikning sinn eða einhverjir þeirra flyttu höfuðstöðvar sínar úr landi.

Fyrir að hafa ekki fullvissað sig um að unnið væri með virkum hætti að flutningi Icesave- reikninga Landsbankans í Bretlandi yfir í dótturfélag og síðan leitað leiða til að stuðla að framgangi þessa með virkri aðkomu ríkisvaldsins.

Framangreind háttsemi þykir varða við b-lið 10. gr., sbr. 11. gr., laga nr. 4/1963, til vara við 141. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940, en til þrautavara við 141. gr., sbr. 22. gr., almennra hegningarlaga. 

     

II 

Fyrir að hafa á framangreindu tímabili látið farast fyrir að framkvæma það sem fyrirskipað er í 17. gr. stjórnarskrár lýðveldisins um skyldu til að halda ráðherrafundi um mikilvæg stjórnarmálefni. Á þessu tímabili var lítið fjallað á ráðherrafundum um hinn yfirvofandi háska, ekki var fjallað formlega um hann á ráðherrafundum og ekkert skráð um þau efni á fundunum. Var þó sérstök ástæða til þess, einkum eftir fund hennar, Geirs H. Haarde, Árna M. Mathiesen og formanns stjórnar Seðlabankans 7. febrúar 2008, eftir fund hennar og Geirs H. Haarde með bankastjórn Seðlabankans 1. apríl 2008 og í kjölfar yfirlýsingar til sænsku, dönsku og norsku seðlabankanna sem undirrituð var 15. maí 2008. Utanríkisráðherra átti ekki frumkvæði að formlegum ráðherrafundi um ástandið né heldur gaf hún ríkisstjórninni sérstaka skýrslu um vanda bankanna eða hugsanleg áhrif hans á íslenska ríkið.

Þykir þetta varða við c-lið 8. gr., sbr. 11. gr., laga nr. 4/1963, en til vara við 141. gr. almennra hegningarlaga.

Alþingi gerir þær kröfur að ráðherrann verði dæmdur til refsingar og greiðslu sakarkostnaðar að mati landsdóms, sbr. 46. gr. laga nr. 3/1963.

Tillögu til þingsályktunar þessarar fylgdi greinargerð og er vísað til hennar og 7. bindis skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis um nánari skýringar og rök fyrir þingsályktun þessari.

 

Greinargerð: http://www.althingi.is/altext/140/s/0656.html

   

       

>>><<<

 

Gerry Hassan: The Beginning of the Break-Up of Britain ?

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

 

 

The Beginning of the Break-up of Britain ?

 

Fyrst birt á vefsetri "Open Democracy" 11. janúar 2012.
  

Jerry Hassan 

The Scottish constitutional question has shot to the top of the UK political agenda. The manoeuvrings of the UK Government and Scottish Government on the Scottish independence issue have consistently led the UK news bulletins this week, even giving the high impact HS2 (hraðlestin High Speed 2) development go-ahead a run for its money.

We are now entering uncharted waters. Scotland and the UK are now changing and things will never be the same again. Whatever the outcome of the stand-off between the two governments and the eventual referendum, Scottish independence has become mainstream and a serious, viable option.

Alex Salmond announced on ‘Sky News’ that the Scottish Government had decided to hold its independence referendum in autumn 2014. The timing was planned to cause maximum embarrassment to Michael Moore, Secretary of State for Scotland, who at the same moment was addressing the House of Commons on the UK Government’s view of independence. Salmond said autumn 2014 "was the date that allows everything to be put in a proper manner on the most important decision in Scotland for 300 years. That date will allow the Scottish people to hear all the arguments." He went on:

This has to be a referendum which is built in Scotland, which is made in Scotland and goes through the Scottish Parliament. If the Westminster Government sticks to that, we won’t have too many fights about it. (1)

The UK Government set out its thinking in a consultative paper, ‘Scotland’s Constitutional Future’ (2) which stated that the Scottish Parliament has no power to hold a referendum, proposed to give the Parliament the power to hold a Yes/No vote, and excluded any ‘sunset clause’ as had been mooted only days previously, in an attempt to flush the SNP (Scottish National Party) out to hold a vote within a certain timeframe.  

UK ministers such as Moore are invoking the perils of ‘uncertainty’ and the need for a timescale which brings about a vote ‘sooner rather than later’, and yet according to ‘The Ecconomist’:

… what really exercises the government is three different things: the legality of the vote; securing a clear, binary question and ensuring that the referendum campaign is fairly- and transparently-funded and overseen by an independent electoral commission. (3)

The crucial dimension it argued is not the timescale, which is negotiable, but having a Yes/No vote.

Those who support the UK Government cite the legal advice compatible with their opinions such as that offered by Aidan O’Neill (4) and Adam Tomkins (5). The Scottish Government has an array of experts who argue their case, with Stephen Tierney stating that for the UK Government to ignore even an ‘advisory’ vote would ‘carry its own risk’ (6), while Salmond cites the evidence of Himsworth and O’Neill (7). Yet, rather revealingly, while the UK Government cites its legal advice it has not actually published it, redolent of that previous great British moment of maladministration, manipulation and deception, Iraq. That’s what you would expect, but then the Scottish Government has not published its legal advice either.

Politics are going to be more important than legal interpretations. Some UK politicians find it hard to understand that their legal case against independence and attempts to portray Salmond and his allies as ‘outlaw bandits’ doesn’t carry much weight. They seem to be living in a bubble concerning how Westminster and a Tory-led government are seen in Scotland.

They also seem to have forgotten their own wobbles. The UK Government is trying to play an absolutist game, but only on a very narrow, precise front. They retreated in the last few days on a ‘sunset clause’ and have previously equivocated on whether the Scottish Government could hold an independence vote. This ambiguity has affected how people see their stance.  

In the world of British constitutionalism in most occasions politics and legitimacy trumps narrow legal interpretations. Any UK politician investing their hopes in holding off Salmond through constitutionalism and the power of the Supreme Court is either naïve or desperate, or both.

The language of the pro and anti-independence forces reveal much. Nicola Sturgeon, Deputy First Minister has stated that Cameron’s plan could backfire because the ‘more a Tory Government tries to interfere’ the ‘greater the support for independence will be’ (8). Alex Salmond and Michael Moore both on a day filled with occasion tried to sound conciliatory, Salmond talking of the need for ‘commonsense’ and Moore of a vote that was ‘fair’. Margaret Curran, Shadow Scottish Secretary for State commented that SNP delay and prevarication was inexplicable given it was ‘a separatist party whose lifetime cause is separatism’ (9).  

The above shows two of the great mobilising stories of Scotland: the anti-Tory consensus invoked by the SNP, and Labour’s belief that ‘separatism’ is something distinct, different and damaging compared to devolution.

Another version of Scotland is the Labour story of Britain eulogised by Brian Fitzpatrick in ‘The Guardian’:  

Our support for Britain owes nothing to a past bedecked in union flags, the bemoaning of a lost empire or the echoes of ‘Hang Mandela’. We view the Britain we cherish as a multicultural, tolerant and democratic place, and we celebrate shared achievements such as the NHS (National Health Service) and the minimum wage, and look forward to our country’s continuing tolerance and diversity. (10)

Fitzpatrick was Donald Dewar’s Head of Policy in the first year of the Scottish Parliament and briefly a Labour MSP (Member of the Scotish Parliament). This Ladybird account of Britain, straight from the mindset of Gordon Brown, goes down well in Labour circles, but has little traction in Scotland. As in every Scottish Parliament election, Labour will go negative in the long referendum campaign when they realise this message has little effect. The coalition government now talks about the union, in a direct lift from Brownite hyberbole, calling it ‘the most successful partnership in history’ (11); there is a hint of desperation in this high sounding rhetoric.

The political conflict of the last few months has been like a high-stakes political poker game or multi-dimensional chess match (12). Taking these metaphors further, the SNP have got a potentially decisive step ahead of the UK Government, as Hamish Macdonell says:  

What some in the UK Government seem to have forgotten is that, because this is such an important issue for the Scottish Nationalists, they have analysed and prepared for every twist and turn of the debate. In what is now a game of political chess, Mr Salmond has correctly forecast his opponent’s moves before they have even decided what they are going to do. (13)

If the SNP have guessed Cameron’s moves, they sit in a powerful position. The Scottish Nationalists plan to go ahead with their vote in autumn 2014, and invite the UK Government to strike it down or declare it illegal. The SNP have figured that if Cameron dares to do this he will pay a high political price, being seen to deny the democratic will of the Scottish people. This could produce a political reaction which would make the poll tax and ‘Doomsday Scenario’ of the Thatcher era seem like peace and harmony.

It is not of course as completely simple as that no matter how some portray it. The SNP administration while supporting independence does not want to ask a Yes/No simple question, but wants the option of ‘devo max’ or fiscal autonomy on the ballot paper. Nationalist thinking is that independence will lose, inviting the allegation that Salmond is ‘wriggling’ and ‘frit’ from opponents (14), while the SNP cite that a significant section of Scotland supports this; that’s true but institutionally it is support which has been carefully orchestrated by the Nats and drawing on the usual suspects in the voluntary sector (SCVO), trade unions (STUC) and business. And for all the undoubted cack-handedness of the UK Government, and their overplay of their hand, they do have a right to express a position on Scotland. 

All of this isn’t about some old-fashioned Scottish nationalism, the 700^th anniversary and memory of Bannockburn and various ancient wrongs, or an essentialist Scotland. Instead, it is about a modern nation wanting to express its democracy, take charge of its collective future, and show faith more in its own home grown institutions, rather than the bastardised, fossilised remains of the British state. It is rather apt that this has all come to pass as we approach the anniversary of someone in Scotland who contributed to all of this coming to pass, and is the epitome of a quiet, unassuming revolutionary, Tom Nairn, who turns 80 in June this year.

This Scottish moment has a number of midwives and partners, the SNP, the wider nationalist movement in Scottish society, voters at key elections, Labour at crucial parts in its history for good and bad. But in this unprecedented situation, we should acknowledge people like Tom and all the thousands of unassuming revolutionaries who refused to give up on Scotland and who refused to take ‘no’ for an answer.

 

Notes

1. Severin Carrell and Nicholas Watt, ‘Salmond sets poll date – and defies London: SNP plans Scottish independence referendum for autumn 2014’, The Guardian, January 11^th 2012, http://www.guardian.co.uk/politics/2012/jan/10/scottish-independence-referendum-autumn-2014

2. Scotland’s Constitutional Future: A consultation on facilitating a legal, fair and decisive referendum on whether Scotland should leave the United Kingdom, CM 8203, The Stationery Office, 2012.

3. Bagehot’s Notebook, David Cameron tells Scottish nationalists to put up or shut up on independence, The Economist, January 9^th 2012, http://www.economist.com/blogs/bagehot/2012/01/independence-debate-scotland

4. Aidan O’Neill, ‘We need to talk about the referendum’, UKSC, November 4^th 2011, http://ukscblog.com/we-need-to-talk-about-the-referendum

5. The Scotsman Editorial, ‘Parliaments should agree on a fair vote for Scotland’, The Scotsman, November 11^th 2011, http://www.scotsman.com/lifestyle/arts-blog/leader_parliaments_should_agree_on_a_fair_vote_for_scotland_1_1959451

6. BBC News, January 11^th 2012.

7. Newsnight Scotland, January 10^th 2012; Chris Himsworth and Christine O’Neill, Scottish Constitutional Practice: Law and Practice, Bloomsbury 2^nd edn. 2009.

8. The Economist, January 9^th 2012.

9. Newsnight Scotland, January 10^th 2012.

10. The Guardian Letters, ‘Scottish independence: the thorn and the thistle’, The Guardian, January 10^th 2012, http://www.guardian.co.uk/politics/2012/jan/09/scottish-independence-thorn-and-thistle

11. Michael Moore, Newsnight Scotland, January 10^th 2012.

12. Gerry Hassan, ‘How to Play Political Poker: The High Stakes of the Independence Debate, The Scotsman, December 31^st 2011, http://www.gerryhassan.com/uncategorized/how-to-play-political-poker-the-high-stakes-of-the-independence-debate/

13. Hamish Macdonell, ‘Salmond’s running rings around Cameron’, Spectator Coffee House, January 10^th 2012, http://www.spectator.co.uk/coffeehouse/7565553/salmonds-running-rings-around-cameron.thtml

14. BBC Radio 4, Today Programme, January 11^th 2012. 

 

 

---<<<>>>---

Scotland and the UK are now changing and things will never be the same again.

 Whatever the outcome of the stand-off between the two governments

and the eventual referendum,

Scottish independence has become mainstream and a serious, viable option.

---<<<>>>---

 

 

 

Heilaþvottastöð Evrópusambandsins hefur tekið til starfa

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

    

 

Heilaþvottastöð Evrópusambandsins hefur tekið til starfa.

 

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

    

  

Áróðursmálaráðuneyti Evrópusambandsins, sem er til húsa að Efstaleiti 1, hefur opnað Heilaþvottastöð Evrópusambandsins að Suðurgötu 10. Engan þarf að undra þessi útrás nýlenduveldis Evrópu, því að mikið skal til mikils vinna. Evrópusambandið hefur augastað á náttúruauðlindum Íslands og legu landsins við yzta haf. Um þetta væntanlega herfang er fjallað á afdráttarlegan hátt í leyniskýrslu Evrópusambandsins um innlimun Íslands frá 30. nóvember 2011, sem Samstaða þjóðar hefur undir höndum. Í skýrslunni segir:

  

Evrópusambandið telur að innlimun Íslands í Evrópusambandið muni auka möguleika ESB til að láta til sín taka á virkan og mótandi hátt í Norður-Evrópu og á Norðurhjara.

  

Evrópusambandið metur aðstæður þannig að Ísland gæti orðið hernaðarlega mikilvægur stökkpallur (strategic bridgehead) á svæðinu og innlimun landsins í Evrópusambandið muni tryggja áhrif ESB í Norðurskautsráðinu (Artic Council).

  

Evrópusambandið undirstrikar þörf ESB fyrir virk og samræmd afskipti af málefnum Norðurskautsins og lýsir yfir þeirra skoðun að innlimun Íslands í ESB muni stuðla að auknum áhrifum Evrópusambandsins á heimskautasvæðinu og styrkja hagsmuni bandalagsins á Norður-Atlandshafi, í samræmi við utanríkisstefnu þess.

 

 

Reykjavíkurbréf Morgunblaðsins 29. janúar 2012.

    

Áróðursmálaráðuneyti Evrópusambandsins er meðal umfjöllunarefna í síðasta Reykjavíkurbréfi. Réttilega er bent á þá fráleitu stöðu að RÚV lýtur engum reglum, hvorki aga ríkisvalds né hins frjálsa markaðar. Ríkið beitir skattavaldinu til að innheimta há afnotagjöld handa RÚV - af gamalmennum jafnt og börnum - af starfandi félögum jafnt og óstarfandi. Samt á almenningur engan aðgang að þessu skrýmsli, hvorki hvað varðar málflutning né hvað varðar kvartanir. RÚV hefur þá stefnu að svara engum kvörtunum og heldur uppi einhliða málflutningi í mestu deilumálun samtímans. Reykjavíkurbréfið segir:

  

Við borgararnir erum píndir til að borga uppihald RÚV og starfsmanna þess, sem nú eru komnir inn í stofnun sem orðin er óskiljanlegur blendingur ríkis- og einkahlutafélags, þar sem búið er að tryggja að almenningur hefur ekki í raun neina aðkomu að. Hann getur ekki sagt upp RÚV eins og sú stofnun hvatti áskrifendur Morgunblaðsins til að gera þegar nýir ritstjórar voru ráðnir að því einkafyrirtæki. Hálfan daginn birti RÚV á textavarpi sínu það símanúmer sem áskrifendur ættu að hringja í til þess að segja upp blaðinu. Ef snefill af manndómi væri í yfirmanni útvarpsins hefði hann beðið bæði persónulega og opinberlega afsökunar á framgangi þessa opinbera einkahlutafélags þá. Hann hefur það eitt sér til afsökunar að þá er ekki víst að Óðinn leyfði honum áfram að þylja fréttirnar.

       

>>><<<

 

Norðmenn vilja losna úr Evópska efnahagssvæðinu

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Trenger Norge EØS- avtalen ?

Fyrst birt í "Rødt Nytt"  No.10 / 2011.
  
Brage Aronsen             [e-mail]   

  

En undersøkelse Sentio gjennomførte for Nei til EU i forkant av organisasjonens landsmøte i november, viser at et flertall på 52 prosent foretrekker en handelsavtale med EU. Bare 19 prosent av de spurte vil beholde EØS-avtalen dersom det foreligger et alternativ.

  

– Flere alternativer er mulige, men det viktigste å få fram er at det faktisk er mulig å se for seg at Norge ikke er skjebnebestemt til å være bundet til to, slik Støre vil ha oss til å tro: EØS eller EU-medlemskap, sier leder i Nei til EU, Heming Olaussen.

  

– Slik sett var målinga en murbrekker i debatten. Man kan tenke seg en reforhandla EØS-avtale, der viktige samfunnsområder er trukket ut av EØS og tilbake til nasjonalt sjølstyre. Man kan tenke seg en bilateral handelavtale inspirert av, men ikke kopi av Sveits-avtalene, man kan tenke seg en egennorsk konstruksjon basert på frihandelsavtalen vi har med EU fra 1973, og som faktisk er den som automatisk trer i kraft den dagen vi sier opp EØS. Det viktige nå er at debatten må handle om nettopp dette!

  

  

Ser på alternativer.

I tillegg til å lede Nei til EU sitter Olaussen I styringsgruppa for prosjektet Alternativer til dagens EØS-avtale. Prosjektet blei til etter at regjeringa oppnevnte utvalget Europautredningen som skal gjennomgå Norges avtaler med EU. Da utvalget blei satt ned valgte regjeringa å ikke gi mandat til å utrede alternative avtaler med EØS. Olaussen mener en slik utredning er nødvendig.

  

– Støre satte foten ned. Han skjønner hvilken utfordring en alternativ-debatt vil være for eliten i Norge. Han ville presse denne debatten inn i det samme gamle formatet: EU eller EØS. Dessuten har han en personlig historie knytta til EØS. Jeg får vel også si: Han mener åpenbart at EØS er best for Norge. Akkurat som EU-medlemskap er aller best.

      

Risikerer vi ikke at Norge blir utestengt fra EUmarkedet

hvis vi går ut av EØS ?

  

– Hvilken interesse skulle EU ha av det? EU har handelsoverskudd med Norge bortsett fra olje og gass. Vi er et kjøpesterkt land, vi har råvarer somfisk og metaller som forsyner EU-industri, vi er et fredelig og vennligsinna naboland, og EU trenger olja og gassen. Jeg anser EU for å være en rasjonell aktør som veit sitt eget beste, i motsetning til jasida som åpenbart tror at EU er et slags hevnende terror-regime.

   

Hva vil være de viktigste forskjellene mellom dagens EØS-avtale

og en handelsavtale mellom Norge og EU ?

  

– ESA og EFTA-domstolen ville bli fjerna. Det dynamiske og ensidige elementet i EØS som innebærer at vi bare må svelge unna alt som kommer fra EU ville bli eliminert. Norge ville bli et mer demokratisk og suverent land.

  

Truer velferdsstaten.

Rødt-leder Turid Thomassen applauderer prosjektet Alternativer til dagens EØS-avtale.

  

– Rødt har alltid ønsket å si opp EØS-avtalen. En rekke av våre merkesaker som faglige rettigheter, offentlig eierskap og forsvaret av den norske heimfallsretten, gjør det nødvendig å reise debatten om alternativer til EØS-avtalen. Derfor er det svært gledelig at folk ønsker en alternative avtale med EU og at nei-sida nå ser nøyere på alternativer til EØS, sier Thomassen.

  

– EØS-avtalen tvinger Norge til å innføre alle lover som gjelder EUs indre marked. Til tross for rekordhøy EU-motstand innføres stadig mer av EUs nyliberalistiske lovgivning i Norge gjennom EØS. EØS-avtalen er en trussel mot den norske velferdsstaten, sier Rødt-lederen.

 

 

Et flertall av Norges befolkning ønsker

en alternativ handelsavtale med EU framfor dagens EØS-avtale.

Nå varsler Nei-sida en intensivert innsats mot EØS-avtalen.

 

 

 

 

Bréf til Forsætisnefndar Alþingis - EKKERT svar !

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

   

Forsætisnefnd Alþingis
Skrifstofa Alþingis
Kirkjustræti 10
150 Reykjavík                                                              

                                                                                         Reykjavík 21. október 2011.

  

  

  

Varðar störf nefndar sem skipuð var af Forsætisnefnd Alþingis

til að úthluta styrkjum

"til að stuðla að umræðu og fræðslu um Evrópusambandið"

 

Félagið “Samstaða þjóðar” er baráttusamtök einstaklinga til varnar Stjórnarskrá Lýðveldisins á Íslandi og til að standa vörð um fullveldi almennings og sjálfstæði Íslands. Félagið er formlegt framhald samtakanna “Samstaða þjóðar gegn Icesave” sem stofnað var til að berjast gegn kúgun nýlenduveldanna Bretlands og Hollands, sem birtist í formi Icesave-krafna þessara ríkja.       

  

1.     Á fundi Forsætisnefndar Alþingis 30. maí 2011 voru samþykktar reglur um úthlutun styrkja “til að stuðla að umræðu og fræðslu um ESB”. Meðal annars segir svo um tilgang styrkjanna:

  

Alþingi veitir styrki…..til að stuðla að opinberri og upplýstri umræðu og fræðslu um Evrópusambandið, stefnu þess og áhrif hugsanlegrar aðildar Íslands að sambandinu.

 

2.     Í reglunum segir einnig:

 

Styrki skal veita til íslendskra félaga og félagasamtaka sem, samkvæmt tilgangi sínum, fjalla um málefni Evrópusambandsins og lýsa sjónarmiðum sínum til hugsanlegrar aðildar að sambandinu…..Styrki skal eingöngu veita til skýrt afmarkaðra verkefna.

 

3.     Með hliðsjón af þeim reglum sem Forsætisnefnd Alþingis setti um úthlutun styrkjanna, var það skoðun stjórnar “Samstöðu þjóðar” að reglurnar væru sem sniðnar að starfi félagsins. Sótti “Samstaða þjóðar” því um styrki til margra afmarkaðra verkefna, sem öll varða málefni ESB og eru til þess fallin til að stuðla að opinberri og upplýstri umræðu og fræðslu um Evrópusambandið.

  

4.     Auglýstur umsóknarfrestur um styrkina var til 09. ágúst 2011. Umsókn “Samstöðu þjóðar” er dagsett 08. ágúst 2011 (1. fylgiskjal).

  

5.     Með bréfi dagsettu 25. ágúst 2011 (2. fylgiskjal) tilkynnti úthlutunarnefndin að “Samstaða þjóðar” hefði ekki hlotið neinn styrk hjá nefndinni. Var ákvörðun nefndarinnar lýst svo:

  

Fjöldi umsókna um styrki til verkefna var umtalsvert meiri en unnt var að verða við og margar góðar styrkbeiðnir bárust. Því miður getur nefndin ekki orðið við umsókn yðar að þessu sinni.

  

6.     Stjórn “Samstöðu þjóðar” taldi útskýringar úthlutunarnefndarinnar ekki fullnægjandi og með bréfi dagsettu 02. September 2011 (3. fylgiskjal) var óskað frekari skýringa um ákvörðun nefndarinnar.

  

7.     Útskýringar úthlutunarnefndarinnar bárust í bréfi dagsettu 16. September 2011 (4. fylgiskjal). Þar kemur meðal annars fram, að umsókn “Samstöðu þjóðar” um styrki til að stuðla að umræðu og fræðslu um Evrópusambandið uppfyllti skilyrði um úthlutun og var tekin til efnislegrar umfjöllunar af nefndinni. Skilgreind verkefni “Samstöðu þjóðar” voru því borin saman við verkefni annarra umsækjenda.

  

8.     Alls sóttu 18 félög um styrki og af þeim voru umsóknir 8 félaga metnar hæfar til úthlutunar styrkja. Að því er best verður séð voru öll verkefni “Samstöðu þjóðar” metin hæf til úthlutunar styrkja.

     

9.     Þótt framsetning umsókna sé mismunandi, má ætla að alls hafi verið sótt um 21 verkefni (5. fylgiskjal). Þar af átti “Samstaða þjóðar” umsóknir um 15 verkefni plús sex verkefni sem unnin eru á mismunandi vettvangi, en aðrir umsækjendur færri.

    

10.     Úthlutunarnefndin veitti þremur félögum styrki, til að vinna að mismunandi verkefnum, sem ekki nema að litlu leyti eru sömu verkefni og “Samstaða þjóðar” sótti um styrki til. Þessi félög eru: Evrópuvaktin sótti um styrk að upphæð 6,0 milljónir Króna - með 2 verkefni, Heimssýn um 22,1 milljónir Króna - með 9 verkefni og Já Ísland sótti um 14,7 milljónir Króna - með 6 verkefni. Nefndin úthlutaði allri upphæðinni samtals 27 milljónum til þessara þriggja félaga þ.e. 13,5 milljónum til Já Ísland og 13,5 milljónir skiptust á milli Evrópuvaktarinnar og Heimssýnar.

                    

11. Ámælisvert verður að telja, að ekki hefur verið úthlutað til ákveðinna verkefna, eins og reglur Forsætisnefndar gera ráð fyrir, en í reglunum frá 30. maí 2011 segir:

  

“Styrki skal eingöngu veita til skýrt afmarkaðra verkefna”

 

12. Með hliðsjón af framansögðu, vekur mikla furðu að úthlutunarnefndin taldi ekki ástæðu til að veita “Samstöðu þjóðar” styrk til að vinna að einu einasta verkefni. Þessari niðurstöðu nefndarinnar vill stjórn “Samstöðu þjóðar” mótmæla harðlega og skorar á Forsætisnefnd Alþingis að rannsaka verklag úthlutunarnefndar og leiðrétta þau mistök sem hún hefur gert.

  

  

Virðingarfyllst.  

  

Samstaða þjóðar.

Pétur Valdimarsson, tæknifræðingur.

Anna Ragnhildur Kvaran, leiðsögumaður.

Loftur Altice Þorsteinsson, verkfræðingur.

 

  

     

_____________________________________________________________________
    Skrásett heimilisfang: Laugarásvegur 4, 104 Reykjavík   -   Netföng: [e-mail] / [e-mail]

Jón Valur Jesson: fjallar um Evrópustofu-hneykslið á Bylgjunni !

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

 

SAMSTAÐA ÞJÓÐAR mótmælir rekstri Evrópustofu !

  

  

Þær fréttir bárust í síðustu viku að opnuð hefði verið Evrópustofa, sem ætlað er að troða í Íslendina áróðri Evrópusambandsins. Enginn maður með fullu viti vill afnema sjálfstæði landsins, né heldur fórna fullveldisrétti almennings. Að auki er brambolt kjölturakka Evrópusambandsins fullkomlega ólöglegt.

  

Starfsemi Evrópustofu brýtur í bága við lög 62/1978, sem nefnast:

  

Lög um bann við fjárhagslegum stuðningi erlendra aðila við íslenska stjórnmálaflokka og blaðaútgáfu erlendra sendiráða á Íslandi. 

  

Öllum er ljóst að um ólöglega starfsemi er að ræða, en staðfest hefur verið að Evrópustofa verður rekin fyrir betlifé frá Evrópusambandinu og að það var utanríkisráðherra Íslands Össur Skarphéðinsson sem fór með betlistaf til Brussel að sækja féð.  Bylgjan fjallaði um málið í morgun 27. janúar 2012. Rætt var við Jón Val Jensson, hinn kunna baráttumann fyrir sjálfstæði og landréttindum Íslands.

  

Viðtal á Bylgjunni við Jón Val Jensson

----------------------------------------------------------

viðtal >>>  Jón Valur Jensson 27.01.2012.  <<< viðtal

 

  

Úr greinargerð með lagafrumvarpinu um bann við erlendri mútustarfsemi, eins og Evrópusambandið stundar með rekstri Evrópustofu: 

Orsök þess, að flutningsmenn flytja nú þetta sérstaka frumvarp, sem varðar einn þátt málsins, er hins vegar sú, að upp komst nú í vetur og liggur fyrir játning eins stjórnmálaflokks, Alþýðuflokksins, að hann hafi leitað fjárframlaga erlendis frá og fái nú þaðan peninga til þess að kosta útgáfu blaðs síns og standa straum af annarri stjórnmálastarfsemi á landi hér.

  

Hugmyndir Samfylkingar um eðli og afsal fullveldis

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Hugmyndir Samfylkingar um eðli og afsal fullveldis 

 

 

Fyrst birt í Morgunblaðinu 25. janúar 2011.
  

Loftur Altice Þorsteinsson

Fulltrúar erlends valds og framandi hugmyndafræði eru þekktir fyrir að kunna lítil skil á stjórnskipun lýðveldisins Íslands. Frá Sossunum kemur stöðugur straumur fjarstæðukenndra staðhæfinga um fullveldi landsins. Einkennandi hjá þessu fólki er ruglingur á hugtökunum »fullveldi þjóðar« og »sjálfstæði lands«.

Eitt þeirra atriða sem Sossarnir reyna að rangtúlka er sú staðreynd, að hugtakið »fullveldi« er stjórnarfarslegt grundvallaratriði. Fullveldi (fullveldi = fullt vald) merkir endanlegt og ótakmarkað vald um málefni landsins. Endanlegt er fullveldið, vegna þess að ákvörðunum fullveldishafans verður ekki vísað til annars aðila. Ótakmarkað er fullveldið, vegna þess að það tekur til allra þátta sem fullveldishafinn ákveður.

Í þrákelkni sinni að innlima Ísland í Evrópuríkið hafa fulltrúar Samfylkingar tekið upp á því að villuleiða umræðuna og tala um »deilt fullveldi«. Þetta er fullveldi sem Sossarnir telja að hægt sé að deila með erlendum valdastofnunum. Einnig tala þeir um »fullveldi út á við« og »fullveldi inn á við«. Þessar hugmyndir eiga sér enga stoð í raunveruleikanum, en duga sjálfsagt vel í hugarheimi Samfylkingar.

Þröstur Ólafsson, 08. janúar 2011.
Í Fréttablaðinu birtist grein eftir Þröst Ólafsson, þar sem fjarstæðan að »deila fullveldi« kemur fram. Þröstur segir:

Fullveldi er að móta eigin þróun, eigin örlög. Á tímum hnattvæðingar merkir það að geta haft áhrif á ákvarðanir annarra þjóða til að geta unnið eigin hagsmunum brautargengi. Það heitir að deila fullveldi. Þjóð lætur hluta af eigin fullveldi en fær hlutdeild í fullveldi annarra þjóða á móti.

Skilningsleysi Þrastar er algert á þeirri staðreynd, að hugtakið »fullveldi« felur í sér ódeilanleika. Það er bara einn aðili sem hverju sinni getur farið með stjórnarfarslegt fullveldi þjóðar. Í lýðveldi er það lýðurinn/þjóðin sem fer með þennan fullveldisrétt. Að auki getur varla nokkrum heilvita manni dottið í hug að innlimun Íslands í Evrópuríkið leiði til þess að Íslendingar hafi einhver áhrif á þróun mála innan þess.

Eins og verður útskýrt síðar er þessi rökvilla um »deilt fullveldi« ættuð frá Eiríki Bergmann Einarssyni. Hann er einnig höfundur hugtakanna »fullveldi út á við« og »fullveldi inn á við«.

Kristrún Heimisdóttir, 06. febrúar 2010.
Annar fulltrúi erlends valds og alræmd málpípa Samfylkingar er Kristrún Heimisdóttir. Í ritgerð eftir hana, sem birtist í Fréttablaðinu, setti hún fram fáránlega skoðun um fullveldið. Kristrún segir:

Staðan er að fullveldishafinn út á við, sem er ríkisstjórnin, verður að leysa milliríkjadeiluna en getur ekki gert það án fulltingis fullveldishafans inn á við, sem er Alþingi, og undan þeim báðum verður sennilega stungið í þjóðar-atkvæðagreiðslu 6. mars.

Að skipta fullveldinu upp í »fullveldi út á við« og »fullveldi inn á við« er algjörlega fráleit hugmynd. Við sjáum að Kristrún telur að ríkisstjórnin fari með »fullveldið út á við« sem enginn fótur er fyrir. Að Alþingi fari með fullveldið allt hafa auðvitað þingræðissinnar predikað lengi, en þeirra hugmynd var varpað á haf út í þjóðaratkvæðinu 6. marz 2010.

Kristrúnu er samt ekki alls varnað, því að hún sá fyrir að í þjóðaratkvæðinu »yrði stungið undan« ríkisstjórn og Alþingi. Með þjóðaratkvæðinu fekkst glæsileg staðfesting á fullveldisrétti almennings. Á Íslandi stendur baráttan um fullveldið. Sossarnir, fulltrúar erlends valds og framandi hugmyndafræði, skulu ekki láta sér detta til hugar, að fullveldið verði falið þeim á hendur.

Eiríkur Bergmann Einarsson, 20. desember 2008.
Furðulegar ranghugmyndir Þrastar og Kristrúnar má rekja til ritsmíðar eftir Eirík Bergman Einarsson sem birtist í Fréttablaðinu. Þar tekst Eiríki að rugla saman hugtökunum fullveldi og sjálfstæði, þannig að útkoman er í fullu samræmi við hugmyndir hans um afsal á sjálfstæði Íslands til Evrópuríkisins.

Það vekur efasemdir um fræðimennsku Eiríks og heiðarleika, að í upphafi ritgerðarinnar lýsir hann staðreyndum, en hverfur síðan algerlega í draumaheim ESB-sinnans. Hann vísar réttilega til Upplýsingarinnar og Frönsku byltingarinnar, sem upphafs lýðræðisins. Eiríkur víxlar síðan hugtökunum »sjálfstæði ríkis« og »fullveldi þjóðar«. Að lokum leiðist hann til þess að ræða um »deilt fullveldi« og hann endar með »innra fullveldi« og »ytra fullveldi«.

Stjórnarfar á Íslandi nefnist »lýðveldi« vegna þess að lýðurinn fer með hið endanlega og ótakmarkaða vald - »fullveldið«. Fullveldi Íslands var hjá konunginum fram að stofnun lýðveldisins 1944. Tímabilið 1918-1944 var stjórnarfarið »konungsveldi«, sem eðli máls samkvæmt gat ekki verið »lýðveldi«.

Ljóst má vera að Eiríkur er andlegur faðir þeirra vitlausu hugmynda um fullveldi sem Kristrún og Þröstur endurvarpa. Er ekki vítavert að fólk er á opinberu framfæri við að búa til svona rangsnúning? Auðvitað eiga þessir fulltrúar erlends valds og framandi hugmyndafræði skjól hjá ríkisstjórn Íslands. Þetta er liður í baráttu hennar gegn sjálfstæði Íslendinga. 

 

Sossarnir, fulltrúar erlends valds og framandi hugmyndafræði,

skulu ekki láta sér detta til hugar,

að fullveldið verði falið þeim á hendur.
 

 

 

Áskorun á Ólaf Ragnar Grímsson forseta

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Áskorun á Ólaf Ragnar Grímsson forseta
 

Fyrst birt í Morgunblaðinu 24. janúar 2012.
  

Guðni Ágústsson

 

Aldrei hefur undirskriftasöfnun eða áskorun farið jafnvel af stað og nú hvað varðar að Ólafur Ragnar Grímsson gefi kost á sér í eitt kjörtímabil í viðbót sem forseti Íslands. Ástæður þessa eru margar en fyrst og fremst þær að hann hefur reynst mikilvægur málsvari þjóðar sinnar veitt öryggi og traust á tímum sundrungar og reiði hér innanlands. Málflutningur hans hefur reynst mikilvægur bæði innanlands og ekki síður erlendis og þá sérstaklega í Evrópu. Við höfum átt í illvígum deilum við Breta og Hollendinga og nú Evrópusambandið út af Icesave-skuldum sem okkur sem þjóð bar aldrei að borga. Ég bið þig að fara inn á Áskorun til forseta Íslands  og styðja þúsundir manna í grasrót samfélagsins um að skora á forsetann að gefa kost á sér í eitt kjörtímabil enn.

 

Ólafur Ragnar þorir. 

Ólafur Ragnar Grímsson hefur verið forseti sem hefur þorað að taka ákvarðanir og tala máli Íslendinga á erlendri grundu í erfiðustu málum samtímans. Við skulum viðurkenna að þar fyllti hann upp í tómarúm þar sem stjórnmálamennirnir og forystumenn landsins hikuðu.

  

Enginn gleymir hvernig hann tókst á við Bretana út af hryðjuverkalögunum sem þeir settu á Ísland. Hann virkjaði síðan 26. gr. stjórnarskrárinnar á neyðarstundu í Icesave-málinu. Og þjóðin fékk tækifæri til að hafna að borga skuldir óreiðumanna og einkabanka í tvígang. Lýðræðislegt afrek sem margar aðrar þjóðir virða og þakka íslensku þjóðinni fyrir í dag. Yfirgangur og frekja fjármálamannanna geisar víðar en hér. Hún er harðvítug um allan hinn vestrænaheim. Þeir vilja græða þegar vel gengur en alþýðan skal taka við ósómanum þegar allt hrynur af þeirra völdum.

  

Lýðræðisleg átök eru framundan.

Ólafur Ragnar Grímsson er lýðræðissinni, góður málsvari þjóðar sinnar inn á við og ekki síður út á við. Á tímum óvissu og pólitískrar upplausnar bæði hér og um veröld alla, er mikilvægt að hann gegni forsetaembættinu áfram.

  

Framundan eru átök um stjórnarskrá, þjóðaratkvæðagreiðslur um stöðu Alþingis og hlutverk forsetaembættisins. Átök um aðild að Evrópusambandinu - glímunni við yfirþjóðlegt vald. Því skora ég á alla Íslendinga að skrifa undir áskorun á forsetann að gefa kost á sér til starfa á Bessastöðum næsta kjörtímabil.

  

Við þurfum mann í forsetaembættið sem þorir að grípa til öryggis-ventilsins

og tala máli þjóðarinnar nú sem aldrei fyrr.

  

Óskum þess að Ólafur Ragnar Grímsson verði forseti Íslands áfram.

 

Ólafur Ragnar Grímsson hefur verið forseti sem hefur þorað

að taka ákvarðanir og tala máli Íslendinga á erlendri grundu

í erfiðustu málum samtímans.