Lagarök en ekki samningaleið leiddu til sigurs í Icesave-deilunni

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

  Samstaða þjóðar gegn Icesave

 

 

Lagarök en ekki samningaleið leiddu til sigurs í Icesave-deilunni.

Fréttatilkynning 14. febrúar 2013.

   

Samstaða þjóðar gegn Icesave eru samtök einstaklinga, sem börðust gegn Icesave-kröfum Bretlands og Hollands. Fyrsta verkefni Samstöðu var að standa fyrir áskorun á forseta Íslands og Alþingi um að fram færi þjóðaratkvæði um Icesave-III-lögin. Undirskriftasöfnunin fór fram á vefsíðunni www.kjosum.is og réði niðurstaða hennar miklu um þá ákvörðun forsetans að neita undirskrift Icesave-III-laganna.

Næsta verkefni Samstöðu þjóðar gegn Icesave var að upplýsa almenning um staðreyndir Icesave-málsins og afhjúpa þær rangfærslur sem stundaðar voru, í aðdraganda þjóðaratkvæðisins 09. apríl 2011. Hvatti Samstaða eindregið til að Icesave-III-lögin yrðu felld úr gildi og beitti einkum lagarökum gegn samningaleið ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur.

Með dómi EFTA-dómstólsins 28. janúar 2013, á tveggja ára afmæli Samstöðu þjóðar gegn Icesave, lauk því verkefni sem félagið var stofnað til að leysa af hendi. Íslendskur almenningur og forseti Íslands, herra Ólafur Ragnar Grímsson, stöðvuðu áætlun um að hneppa þjóðina í skuldafjötra. Af auðmýkt er landsmönnum þakkaðar frábærar undirtektir við sameiginlegan málstað, um leið og við sendum öllum samherjum hamingjuóskir.

Samstaða þjóðar gegn Icesave hafnar þeim fullyrðingum, sem ríkisstjórnin heldur fram, að úrslit Icesave-deilunnar hafi fyrir tilviljun fallið Íslandi í vil. Úrslitin réðust ekki heldur af lögfræði-brellum í boði ríkisstjórnarinnar. Röksemdir Íslands voru fyrir hendi frá fyrstu dögum deilunnar, en ríkisstjórnin neitaði að hlusta. Sigur Íslands byggði á lagarökum sem einstaklingar og félög hafa haldið til haga. Lagarök báru sigur á samningaleið ríkisstjórnarinnar í Icesave-deilunni.

Samstaða þjóðar gegn Icesave hvetur til að strax að loknum kosningum til Alþingis, verði hafist handa við málsókn gegn Bretlandi og Hollandi. Þessi ríki brutu á lögsögu Íslands, með valdboðs-aðgerðum sem byggðu á hryðjuverkalögum í Bretlandi og bankalögum í þessum ríkjum. Með ólöglegum aðgerðum sínum brutu gömlu nýlenduveldin samninginn um Evrópska efnahagssvæðið (EES), auk alþjóðlegra sáttmála. Málssókn Íslands ber að hefja fyrir Evrópudómstólnum, sem samkvæmt samningnum um EES er réttur dómstól. Samstaða þjóðar hefur nú þegar rutt brautina, með kæru til Framkvæmdastjórnar ESB og kröfu um að brotin á sjálfstæði Íslands komi til úrskurðar hjá Evrópudómstólnum.

Samstaða þjóðar gegn Icesave hvetur þjóðina, að ganga til þessa verks með okkur og taka þessari herhvöt með sama hugarfari og herhvötinni sem Samstaða þjóðar gegn Icesave sendi frá sér 10. febrúar 2011. Við það tækifæri sendum við þjóðinni eftirfarandi hvatningu:

Samstaða þjóðar gegn Icesave hefur ákveðið að standa fyrir undiskriftarsöfnun, þar sem skorað er á Alþingi að hafna Icesave-kröfunum og á forseta lýðveldisins að neita undirskrift á öllum Icesave-ábyrgðum. Þannig kemst Icesave-málið í þjóðaratkvæði og réttur aðili fær málið til endanlegrar ákvörðunar. Við hvetjum alla landsmenn að taka þátt í átaki okkar og hvetja forseta Íslands til að staðfesta ekki þau Icesave-lög sem nú liggja fyrir Alþingi.

Tuttugu fyrrum ráðherrar íhuguðu um Icesave og ákváðu að segja »JÁ«

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

Tuttugu fyrrum ráðherrar íhuguðu um Icesave og ákváðu að segja »JÁ«.

 

Mikið hljóta Íslendingar að vera lánsöm þjóð, því að tuttugu fyrrum ráðherrar tóku sig til og íhuguðu um Icesave-kröfurnar. Þetta gerðu þeir óbeðnir og ólaunaðir, af einskærum kærleika til almennings í landinu. Þetta skeði í aðdraganda þjóðaratkvæðis um Icesave-kröfur nýlenduveldanna, sem fór fram 09. apríl 2011.

Hér fyrir neðan getur að líta auglýsingu þessa sómafólks, sem birtist í Fréttablaðinu 02. apríl 2011, sléttri viku fyrir þjóðaratkvæðið. Með birtingunni hefur vafalaust verið ætlunin að hafa vit fyrir þeim almúga sem árum saman kaus ráðherrana til setu á Alþingi. Mikil hljóta vonbrigðin að hafa orðið í brjóstum þeirra fyrrverandi, þegar almenningur hafnaði lögunum um Icesave.

Ennþá sárari hefur brjóstverkur þeirra fyrrverandi orðið þegar EFTA-dómstóllinn felldi þann úrskurð  28. janúar 2013, að leiðarljós ráðherraliðsins hafði verið villuljós. Engar lagalegar forsendur voru fyrir Icesave-kröfunum. Þær byggðu einungis á undirgefni og auðmýkt Íslendskra stjórnvalda gagnvart erlendu valdi.

Ég sendi öllum þessum fyrrverandi ráðherrum og aðstandendum þeirra mínar innilegustu samúðarkveðjur. Vonandi munu mistök þeirra ekki endast út yfir gröf og dauða. Vonandi mun einhver Íslendingur finnast sem af miskun sinni fyrirgefur þessu fólki.

Loftur Altice Þorsteinsson.

 

Steve H. Hanke: President Obama Falls for a Fallacy

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

Steve H. Hanke: President Obama Falls for a Fallacy.

Fyrst birt hjá CATO Institute 23. janúar 2013.

Steve H. Hanke.

In his second inaugural address, President Obama made a series of direct and indirect references to the Declaration of Independence and other founding documents to make his case for collective (read: state) action. In doing so, he fell into the fallacy of argument ad antiquitatem – an illegitimate appeal to ages past in order to justify present and future actions.

Most people, including most Americans, would be surprised to learn that the word “democracy” does not appear in the Declaration of Independence (1776) or the Constitution of the United States of America (1789). They would also be shocked to learn the reason for the absence of the word democracy in the founding documents of the U.S.A.  Contrary to what propaganda has led the public to believe, America’s Founding Fathers were skeptical and anxious about democracy.  They were aware of the evils that accompany a tyranny of the majority.  The Framers of the Constitution went to great lengths to ensure that the federal government was not based on the will of the majority and was not, therefore, democratic.

If the Framers of the Constitution did not embrace democracy, what did they adhere to?  To a man, the Framers agreed that the purpose of government was to secure citizens in John Locke’s trilogy of the rights to life, liberty and property.

The Constitution was designed to further the cause of liberty, not democracy.  To do that, the Constitution protected individuals’ rights from the government, as well as from their fellow citizens.  To that end, the Constitution laid down clear, unequivocal and enforceable rules to protect individuals’ rights. In consequence, the government’s scope and scale were strictly limited.  Economic liberty, which is a precondition for growth and prosperity, was enshrined in the Constitution.

The Bill of Rights establishes the rights of the people against infringements by the State.  The only thing that the citizens can demand from the State, under the Bill of Rights, is for a trial by a jury. The rest of the citizens’ rights are protections from the State.

While invoking America’s founding documents and predecessors to justify collective action might appear as cleverness on the part of the President, it is a brazenly overused rhetorical instrument: an argument ad antiquitatem.

 

 The Framers of the Constitution went to great lengths

to ensure that the federal government

was not based on the will of the majority

and was not, therefore, democratic.

>>>><<<<

Global warming is nothing more than an expensive con

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   
Global warming is nothing more than an expensive con.

Fyrst birt í Daily Express 14. janúar 2013.

Stjórnarskrá Bardenfleth (1851) ==> stjórnarskrá Jóhönnu (2012)

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   
Stjórnarskrá Bardenfleth (1851)  ==>  stjórnarskrá Jóhönnu (2012).

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. október 2012.

 

Gústaf Adolf Skúlason.

Fyrir þjóðfund 1851 sendi Danakonungur frumvarp að nýrri stjórnarskrá fyrir Íslendinga, sem fyrrum stiftamtmaður á Íslandi, Bardenfleth, þá ráðherra og mikill vinur Friðriks VII., hafði samið fyrir Íslendinga. Var frumvarpið flutt með herskipi og herafla til Íslands, því Bardenfleth óttaðist að til átaka kynni að koma við sjálfstæðisglaða Íslendinga.

»Danir töldu Ísland að réttum lögum hluta af danska ríkinu og því hlyti grundvallarlög danska ríkisins að gilda hér á landi. Samkvæmt því áttu Íslendingar að eiga fulltrúa í danska ríkisþinginu. Landið sjálft átti að vera svo sem amt í Danmörku og alþingi hafa álíka starfssvið sem amtráð.« (Þorkell Jóhannesson, Lesbók Mbl. 22. júlí 1951).

Frumvarpinu að nýrri stjórnarskrá var haldið leyndu fyrir landsmönnum fram á síðustu stundu og ætlaði J.D. Trampe greifi, nýorðinn stiftamtmaður á Íslandi, að keyra frumvarpið í gegnum þjóðfundinn án verulegrar aðkomu landsmanna, því frumvarp hans tók mið af því »sem hollast var fyrir ríkisheildina án alls tillits til óska landsmanna«.

Ýmislegt hafði áður kvisast út um innihald frumvarpsins og áttu menn ekki von á neinu góðu, en þó var það, sem upp kom, öllu verra en menn bjuggust við. Eftirmálin þekkja landsmenn, er Trampe vildi slíta þjóðfundi, að Jón Sigurðsson og þingmenn risu upp og sögðu í einum hljómi: »Vér mótmælum allir!«

Stjórnarskrá Jóhönnu Sigurðardóttur (2012).

Frumvarp til laga um stöðu Íslands í fyrirkomulagi ríkisins og um ríksþingskosningar á Íslandi árið 1851 hefur á ný verið endurreist árið 2012 með »frumvarpi« Stjórnlagaráðs að nýrri stjórnarskrá. Það er álíka mikill sannleikur að segja, að stjórnarskrárfrumvarp Bardenfleths hafi byggst á sjálfstæðishugmyndum Íslendinga og að tillögur Stjórnlagaráðs byggist á niðurstöðum þjóðþings 2010 eins og forsætisráðherra Íslands, Jóhanna Sigurðardóttir, sagði í ræðu á Alþingi 23. október 2012.

Sannleikurinn er, þótt ríkisstjórnin neiti því af hræðslu við skoðun landsmanna um Evrópusambandið, að það frumvarp að nýrri stjórnarskrá, sem ríkisstjórnin nú ætlar að keyra í gegnum þingið, er sniðið til að gera Ísland að amti í ESB. Það sem ríkisstjórnin segir ekki frá, er að niðurstöðum þjóðfundar 2010 hefur verið breytt og í staðinn lagðar inn breytingar á núverandi stjórnarskrá, sem gera þá nýju að grundvelli aðildar Íslands að Evrópusambandinu.

Þjóðfundurinn 2010 krafðist EKKI nýrrar stjórnarskrár.

T.d. felur engin af 3.306 setningum þjóðfundar í sér fyrirmæli eða ósk um að búa til nýja stjórnarskrá í stað núverandi. Flestallar setningar um stjórnarskrá fela í sér kröfu um sjálfstæði fullvalda þjóðar, þar sem þjóðinni er tryggð aðkoma að breytingum. Engin setning felur í sér takmörkun þjóðaratkvæðis eða brottfellingu greinar um lög um eignir útlendinga á Íslandi. Þvert á móti voru skýrar kröfur um verndun eignarréttar og skilgreiningu hugtaka á borð við einkaeign, almenningseign, ríkiseign og þjóðareign. Þá eru kröfur um aukið lýðræði með aðkomu landsmanna að beinum ákvörðunum í þjóðaratkvæðagreiðslum. Má segja að það mesta, sem þjóðfundur lagði fram byggist á og styrkir grundvöll núverandi stjórnarskrár með viðbótum, sem tryggja aukið lýðræði landsmanna í stjórnskipun landsins.

Að forsætisráðherrann reynir að klína stjórnlagapakka sínum á sjálfstæðisbaráttu Íslendinga hér áður fyrr er mikill misskilningur. Miklu nær væri fyrir hana og Evrópusambandssinna að segja sannleikann og hætta þessum skrípaleik og lygum.

Eina opinbera frumvarpið til nýrrar stjórnarskrár, sem lá fyrir þjóðfundi 1851, var frumvarp Danakonungs. Það segir Jóhanna Sigurðardóttir að sé afleiðing af sjálfstæðisbaráttu Íslendinga og vill þakka Jóni Sigurðssyni fyrir. Hún hefur rétt fyrir sér að engu skeikar í innihaldi þess frumvarps og þess frumvarps, sem ríkisstjórnin nú leggur fram fyrir Alþingi Íslendinga, þótt 161 ár skilji að og sambandsríki ESB komið í stað Danaveldis með landsvæði, sem Friðrik Danakonungur gat aldrei látið sig dreyma um.

Að framselja fullveldi Íslands í hendur búrókrata í Brussel er engin sjálfstæðisbarátta í anda Jóns Sigurðssonar. Forsætisráðherrann leikur þess í stað hlutverk J.D. Trampe, sem reynir að fá landsmenn til að samþykkja uppgjöf ríkisins til »ríkisheildarinnar«.

Jóhanna Sigurðardóttir leikur hlutverk Trampe greifa

og reynir að fá landsmenn

að samþykkja uppgjöf Íslands fyrir Evrópusambandinu. 

>>>><<<<

Búlgaría hefur skynsemi til að halda sínu myntráði og hafna Evrunni

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   
Búlgaría hefur skynsemi til að halda sínu myntráði og hafna Evrunni.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 20. október 2012.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

Eftir áratuga kúgun austan járntjalds, vill almenningur í Búlgaríu allt til vinna að hljóta efnahagslegt frelsi. Þótt við á Íslandi vitum að Evrópusambandið er úlfur í sauðargæru, gerir samanburðurinn við Ráðstjórnarríkin að verkum, að Búlgaría horfir vonaraugum til vesturs. Síðan í byrjun árs 2007 hefur Búlgaría verið aðili að ESB og ráðgert var að landið tæki upp Evru við fyrsta tækifæri.

Hins vegar hafa mál þróast þannig, að Búlgaría hefur lagt til hliðar öll áform um upptöku Evrunnar. Myntráð sem komið var á stofn 1997 hefur reynst svo glimrandi vel, að einungis vönkuðum Sossum gæti dottið í hug að kasta því fyrirkomulagi fyrir róða. Myntráðinu var ætlað að koma á gengisfestu og efnahagsstöðugleika. Þetta hefur gengið eftir, þannig að vakið hefur alþjóðlega athygli.

Búlgaría valdi myntráð að yfirveguðu ráði og uppsker ríkulega.

Í fyrstu var gjaldmiðill Búlgaríu »Levið« (ljónið) bundið þýska markinu, en 1999 þegar Þýðskaland tók upp Evruna fylgdi Búlgaría í kjölfarið og er núna með Evruna sem stoðmynt. Fyrir upptöku myntráðsins var bullandi verðbólga í Búlgaríu og til dæmis var verðbólgan 560% árið 1996. Frá upptöku myntráðs hefur Levið verið stutt með varasjóði sem tryggir 100% að allir geta fengið útgreiðslu í stoðmyntinni. Jafnframt hefur myntráðið tryggt að efnahagsskilyrði í Búlgaríu eru um flest þau sömu og ef landið hefði verið á Evrusvæðinu.

Ótrúlegur árangur Búlgaríu í efnahagsmálum birtist meðal annars í því að frá upptöku myntráðs hafa meðallaun í landinu hækkað um meira en 1000%. Þetta er gert við fast gengi og þess vegna lága verðbólgu. Framleiðsla hefur aukist jafnt og stöðugt, þótt Búlgaría sé fremur snauð af auðlindum. Myntráðið hefur einnig neytt stjórnvöld til að sýna aðhald í fjármálum ríkisins, því að seðlabankinn hefur ekki lengur torgreint frelsi til að prenta innistæðulausa peninga. Staðreyndin er sú, að Búlgaría uppfyllir ekki bara Maastricht-skilyrðin, heldur er landið með einna lægsta skuldastöðu af öllum ríkjum Evrópu.

Ráðgjafi Búlgaríu er hagfræðingurinn Steve H. Hanke.

Myntráðið í Búlgaríu og nokkrum öðrum ríkjum Austur-Evrópu var skipulagt af Steve H. Hanke, sem er hagfræðingur við John Hopkins háskólann í Bandaríkjunum. Hanke hefur sterklega varað Búlgaríu við að taka upp Evruna. Hann hefur bent á, að undir myntráði nýtur Búlgaría kostanna af peningasamstarfi ESB, án þess að þurfa að upplifa þá örvæntingu sem ríkir á Evrusvæðinu. Hanke hefur sagt að myntráðið sé staðfesting á sjálfstæði Búlgaríu og vilja til að velja þá peningastefnu sem landinu sjálfu hentar.

Skuldavandi Evruríkjanna hefur fengið aðrar fjárhagslega aðgætnar þjóðir til að hika við upptöku Evrunnar. Þannig hafa ríkisstjórnir Lettlands og Litháen gefið yfirlýsingar um að áformum þeirra, um að ganga til Evrusamstarfs, verði frestað um óákveðinn tíma. Fyrir liggur að tilvist Evrunnar hangir á bláþræði og að raunar á hún engan tilverurétt. Þetta hefur Evrópusambandið sjálft viðurkennt, með hugmyndum um gerbreytt Evrópusamband.

Fyrir liggur að Búlgaría hefur í fimmtán ár búið við fastgengi undir stjórn myntráðs, með mjög góðum árangri. Þetta er um 25 sinnum fjölmennara ríki en Ísland og vitað er að myntráð hentar fremur fámennum ríkjum en fjölmennum. Hvað veldur þá þeirri heimsku sem hefur ráðið peningastefnu Íslands? Getur verið að valdaaðallinn vilji halda í torgreinda peningastefnu, til að gæta eigin hagsmuna? Er Seðlabankinn að þjóna þessum sérhagsmunum, með einstrengingslegum tilraunum til að Ísland undirgangist helsi Evrópusambandsins?

Nær skynsemin undirtökum eftir næstu kosningar til Alþingis?

Í Búlgaríu þurfti óðaverðbólgu til að menn færu að hugsa af skynsemi um efnahagsmál og það var stjórnarandstaðan sem knúði fram breytingar á peningastefnu landsins. Í kosningunum 1997 var Sossunum hafnað og fyrrverandi stjórnarandstaða tók við völdum. Hennar fyrsta verk var að koma á fastgengi undir stjórn myntráðs. Þetta var gert í góðu samstarfi við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn, sem eðlilega hreykir sér af hinum velheppnuðu umskiptum. Er einhver regla ríkjandi sem segir að Íslendingar þurfi að vera 25 sinnum heimskari en Búlgarar?

Fastgengi undir stjórn myntráðs er allt annars eðlis en sú peningastefna sem við höfum þekkt á Íslandi, allt frá stofnun Lýðveldisins. Ekki dugar að Seðlabankinn segi að gengi gjaldmiðilsins sé fast, heldur verður það að lúta reglum alvöru myntráðs. Annar möguleiki til að koma á fastgengi er að taka upp erlendan gjaldeyri og til þeirra nota er Kanadadalur hentugastur fyrir Ísland.

Það er dæmigert fyrir vinnubrögð Seðlabanka Íslands, að myntráðs Búlgaríu er varla getið í nýrri 623 blaðsíðna skýrslu um valkosti Íslands í gjaldmiðilsmálum. Flestir landsmenn munu þeirrar skoðunar að Seðlabankinn sé ein óþarfasta ríkisstofnun sem starfrækt er á Íslandi. Í næstu kosningum til Alþingis reynir á vilja almennings til að hafna óhæfri ríkisstjórn og leggja af torgreinda peningastefnu, sem var ein meginorsaka efnahagshrunsins.

Ótrúlegur árangur Búlgaríu í efnahagsmálum birtist meðal annars í því,

 að frá upptöku myntráðs

hafa meðallaun í landinu hækkað um meira en 1000%.

>>>><<<<

Seðlabankinn fellir dauðadóm yfir eigin starfsemi, en axlar enga ábyrgð

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   
Seðlabankinn fellir dauðadóm yfir eigin starfsemi, en axlar enga ábyrgð.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 29. september 2012.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

Seðlabankinn hefur nú opinberað langa skýrslu um peningastefnu fyrir Ísland. Samkvæmt ritstjóra skýrslunnar var megináhersla við gerð hennar »að skoða galla og kosti þess að leggja af krónuna og taka upp evru«. Hvert er gildi skýrslu sem leggur upp með þessar forsendur? Staðreynd er að meirihluti landsmanna hafnar innlimun Íslands í Evrópusambandið og hafnar þar með upptöku evrunnar.

Seðlabankinn telur að stjórn peningamála á Íslandi hafi fullkomlega mistekist undanfarna áratugi. Í skýrslunni segir:

Benda niðurstöður til þess að peningastefnan hafi brugðist of seint og of veikt við mögnun ójafnvægis í þjóðarbúskapnum og virðist ljóst að samspili peningastefnunnar við stefnuna í ríkisfjármálum hafi verið stórlega ábótavant.

Seðlabankinn hefur því fellt þann dauðadóm yfir eigin verkum sem allir á Íslandi vita að er réttur.

Þrátt fyrir að hafa fellt dauðadóm yfir eigin starfsemi axlar Seðlabankinn enga ábyrgð á þeim stórfellda þjófnaði sem almenningur í landinu hefur mátt þola undanfarna áratugi og kristallast hefur í tíðum gengisfellingum og verðbólgu. Okurvextir, eignabruni og verðbólga hefur allt verið afleiðing torgreindrar peningastefnu Seðlabankans. Alþingi hefur jafnan lotið forræði Seðlabankans hvað peningastefnu varðar og þokukenndar tilvísanir til »stefnu í fjármálum ríkisins« hitta engan fyrir nema Seðlabankann sjálfan.

Hefur Seðlabankinn ekkert vit á peningamálum?

Seðlabankinn boðar ennþá þá meinvillu að »tiltrú á torgreinda peningastefnu« og traust á »óskiljanlegri hegðun seðlabankastjóra« séu hornsteinar árangursríkrar stjórnar á hagkerfinu. Ekkert gæti verið fjær sanni, því að hvorki almenningur né fjármálafyrirtæki taka mark á innihaldslausum yfirlýsingum og haldlausum spádómum Seðlabankans. Margt er undarlegt í þessari skýrslu og þar á meðal eftirfarandi setning:

Gegni gengi gjaldmiðla mikilvægu sveiflujöfnunarhlutverki ættu efnahagssveiflur að jafnaði að vera meiri í ríkjum sem fylgja ósveigjanlegri gengisstefnu en í þeim sem eru með sveigjanlegra fyrirkomulag.

Þarna er snúið á haus því sem almennt er talin vera staðreynd. Fastgengi (ósveigjanleg gengisstefna) leiðir til stöðugleika, en flotgengi (sveigjanlegt fyrirkomulag) veldur sveiflum, verðbólgu og efnahagserfiðleikum. Milton Friedman benti á að vegna þessara ókosta ættu ríki með smá og viðkvæm hagkerfi að velja fastgengi.

Raunar staðfestir Seðlabankinn í skýrslu sinni að framangreind fullyrðing bankans er röng, því að hann segir:

Nánast öll smáríki hafa valið þann kost að tengjast stærra gjaldmiðlasvæði í gegnum myntbandalag eða annars konar gengistengingu sem er í mjög föstum skorðum enda má færa rök fyrir því að kostnaðurinn við að fórna sveiflujöfnunarhlutverki sjálfstæðrar peningastefnu sé óverulegur við slíkar aðstæður.

Þarna er auðvitað verið að tala um myntráð (annars konar gengistenging), sem er ríkjandi fyrirkomulag í ríkjum með veikburða hagkerfi. Nefna má Hong Kong, sem lengi hefur búið við myntráð, og hið lýsandi dæmi Búlgaríu, sem hafnaði evrunni og ákvað að halda sig áfram við myntráð, enda með góða reynslu af því.

Eru langar skýrslur eina framlag Seðlabankans?

Seðlabankanum er svo umhugað að halda fram röngum fullyrðingum til framdráttar upptöku evru að skýrsluhöfundar gera mörg afglöp. Þannig segir:

Fast gengi innan myntbandalags nýtur eðli máls samkvæmt meiri trúverðugleika en einhliða gengistenging vegna þess að ekki þarf að nota takmarkaðan gjaldeyrisforða til þess að verja tiltekið gengi.

Er raunin sú að hagkerfi Grikklands njóti mikils trúverðugleika? Staðreyndin er sú að myntráð þarf ekki að halda í varasjóði nema um 40 milljarða króna í erlendri stoðmynt. Furðusögur um annað bera vitni um mikið þekkingarleysi.

Einhver á kontór Seðlabankans er samt með fullu viti, því að um myntráð er sagt:

Með slíku fyrirkomulagi (myntráði) skuldbinda stjórnvöld sig til þess að skipta innlendum gjaldmiðli út fyrir kjölfestugjaldmiðilinn (stoðmynt) á fyrirfram ákveðnu gengi og er skuldbindingin jafnan fest í lög (stjórnarskrá) til að auka trúverðugleika hennar enn frekar.

Sannleikurinn er sá að alvörumyntráð nýtur 100% trausts, því að ekki er hægt að hreyfa við fyrirkomulaginu nema með löngum aðdraganda og með samþykki í þjóðaratkvæði. Traust er því ekki rétta hugtakið að nota um myntráð, heldur fullvissa.

Þokumugga Seðlabankans einkennir skýrsluna. Því er ítrekað haldið fram að myntráð kalli á »mjög mikinn gjaldeyrisforða til að styðja við gengistenginguna« og til að »veita innlendu fjármálakerfi lausafjárfyrirgreiðslu«.

Myntráð hefur ekki þörf á stórum gjaldeyrissjóði og það er ekki verkefni myntráðs að stunda lánveitingar til fjármálafyrirtækja. Skilvirkni myntráðs byggist á einföldu og opnu kerfi, auk þess að tryggja gengisfestu. Það er einnig mikill kostur við fyrirkomulag myntráðs, að það veitir ekki lánveitingar til þrautavara. Bankarnir verða að fjármagna sig sjálfir og taka ábyrgð á eigin rekstri. Almenningur hafnar arðráni hins torgreinda fjármálaþurs.

Seðlabankinn telur, að stjórn peningamála á Íslandi hafi fullkomlega mistekist undanfarna áratugi.

>>>><<<<

Greiddu atkvæði með Íslandi - gegn þvingunarlögum Evrópusambandsins

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

     

Þingmenn á þingi ESB 12.09.2012

sem greiddu atkvæði með Íslandi

gegn þvingunarlögum Evrópusambandsins.

  

 

Name	Group	Member State	Vote
Philippe de VILLIERS	EFD	France
John Stuart AGNEW	EFD	United Kingdom
Marta ANDREASEN	EFD	United Kingdom
Godfrey BLOOM	EFD	United Kingdom
John BUFTON	EFD	United Kingdom
Derek Roland CLARK	EFD	United Kingdom
William Earl of DARTMOUTH	EFD	United Kingdom
Nigel FARAGE	EFD	United Kingdom
Roger HELMER	EFD	United Kingdom
Paul NUTTALL	EFD	United Kingdom
Magdi Cristiano ALLAM	EFD	Italy

 

   

Steingrímur og Árni Þór eru bara hjálparkokkar Össurar Skarphéðinssonar

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

Steingrímur og Árni Þór eru bara hjálparkokkar Össurar Skarphéðinssonar.

 Birtist fyrst hjá Vinstrivaktinni gegn ESB 06. júlí 2012.

     

Ragnar Arnalds.

Linkuleg viðbrögð ráðherranna við hótunum ESB um refsiaðgerðir vegna makrílveiða Íslendinga í eigin lögsögu vekja furðu og hneykslun. Viðbrögð þeirra snúast einkum um það hvort hætta sé á að makríldeilan skemmi eitthvað fyrir aðildarumsókninni.

Hótanir erlendra manna um löndunarbann á Íslendskan fisk hafa ekki heyrst síðan í þorskastríðunum fyrir bráðum hálfri öld. Þá var þeim mætt með rökfestu og eindrægni af hálfu Íslendskra ráðamanna sem létu ekki vaða yfir sig, jafnvel þótt herskip væru send á Íslandsmið til að reyna að þvinga landsmenn til hlýðni. Íslendingar höfðu sitt fram með þolinmæði og festu og færðu landhelgina út í mörgum áföngum, fyrst í 4 mílur, síðan 12, síðan 50 og loks 200 mílur.

Nú er öldin önnur. Þrátt fyrir grófar og grímulausar hótanir um löndunarbann og viðskiptahömlur heyrist ekki svo mikið sem tíst í utanríkisráðherranum sem þó á að gegna því aðalstarfi að rökstyðja málstað okkar erlendis. Össur hefur hvorki haft uppi mótmæli af neinu tagi né sýnt nokkra viðleitni til að útskýra málstað okkar á erlendum vettvangi.

Þess í stað eru ráðherrarnir að fimbulfamba um það fram og aftur og draga það í efa, sem lengi hefur blasað við öllum, að leiðtogar ESB ætla sér að tengja saman makríldeiluna og aðildarumsóknina í þeim tilgangi að þvinga Íslendinga til að fórna gríðarlegum hagsmunum sínum í makrílveiðum í skiptum fyrir greiðari inngöngu í ESB, enda gera leiðtogarnir sér ljóst að bæði hjá forsætis- og utanríkisráðherra Íslands kemst fátt annað að en draumurinn um að sitja við háborðið í Brussel.

Formaður utanríkismálanefndar, Árni Þór Sigurðsson, þingmaður VG, hefur einnig fátt til málanna að leggja í fjölmiðlum annað en innantómar vangaveltur um hvort ESB ætli eða ætli ekki að tengja saman aðildarumsóknina og  makrílveiðarnar. Auðvitað er það skylda Árna Þórs að kalla saman utanríkismálanefnd Alþingis til að mótmæla ósvífni og yfirgangi ESB í okkar garð og til að undirbúa tillögu til þingsályktunar um hótanir ESB sem lögð yrði fyrir Alþingi þegar það kemur aftur saman.

En það er lítil von til að Árni Þór sjái sóma sinn í því að standa í lappirnar í þessu máli því að hann dregur beinlínis í efa að hótanir ESB séu hótanir. Samt liggur fyrir formleg niðurstaða milli ráðherraráðs ESB og ESB-þingsins um refsiaðgerðir þar sem meðal annars eru eftirfarandi úrræði tilgreind:

1. Innflutningshöft á fiski frá viðkomandi landi úr sameiginlegum fiskistofnum ESB og á tengdum tegundum.

2. Hafnbann í ESB ríkjum á skip sem bera flagg ríkis sem heimilar veiðar í sameiginlegum fiskisstofnum ESB eða tengdum tegundum.

3. Takmarkanir á ferðum skipa um ESB-hafnir.

Árni kemst hins vegar svo að orði í viðtali við Morgunblaðið í gær: „Ég veit ekki hvort það á að kalla þetta hótanir en sambandið er auðvitað að nota þetta mál til að beita þrýstingi á eitt mál til að fá lausn í öðru.“ Árni Þór neitar sem sagt að horfast í augu við staðreyndir.

Hvað hefur svo Steingrímur Sigfússon aðhafst til að leggja aukinn þunga á réttmæta hagsmuni Íslendinga  í þessu máli sem jafnframt eru fullkomlega löglegir samkvæmt alþjóðalögum. Notaði hann tækifærið meðan sjávarútvegsstjóri ESB var hér í heimssókn til að bera fram formleg MÓTMÆLI við fyrirhuguðum aðgerðum ESB eða lét hann sér nægja að spjalla góðlátlega við gestina um stöðu mála. Þetta hefur enn ekki verið upplýst.

Samkvæmt frétt á mbl.is í gær var Steingrímur „spurður út í viðbrögð sín við nýlegum ummælum Mariu Damanaki, sjávarútvegsstjóra ESB, þess efnis að skiptar skoðanir séu um það í ráðherraráði ESB hvort hefja eigi viðræður um sjávarútvegsmál við Íslendinga í tengslum við aðildarumsókn Íslands, en þar væri makríldeilan í aðalhlutverki. Steingrímur segir það ekki hjálpa upp á að fara að hræra þessu saman, nógu erfið sé makríldeilan eins og hún er og sömuleiðis aðildarferlið.“

Margir hafa undrast að jafn skeleggur maður og Steingrímur skuli ekki taka fastar á þegar hættu ber að höndum og miklir hagsmunir þjóðarinnar eru í húfi. Hann lætur sér nægja það hlutverk að vera einhvers konar hjálparkokkur Össurar og telur „það ekki hjálpa upp á“ að fara að sulla þessu öllu saman í einn hrærigraut. Það er að sjálfsögðu rétt. En stuðningsmenn hans og VG gera kröfu til þess að flokkurinn snúist gegn yfirvofandi refsiaðgerðum ESB með öðrum og skeleggari hætti en þeim að gera lítið úr þessari hótun eða undirbúa uppgjöf í málinu til að þóknast ESB, að ekki sé nú minnst á viðbrögð Árna Þórs sem beinlínis stingur höfðinu í sandinn og lætur eins og ekki sé um að ræða neina hótun.

Þrátt fyrir grófar og grímulausar hótanir um löndunarbann og viðskiptahömlur heyrist ekki svo mikið sem tíst í utanríkisráðherranum sem þó á að gegna því aðalstarfi að rökstyðja málstað okkar erlendis.

   

Er Jörðin flöt ? - Enn um forsetann !

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

Er Jörðin flöt ?  - Enn um forsetann !

 Birtist fyrst í Fréttablaðinu 11. júlí 2012.

     
Skúli Magnússon.

Í Bretlandi starfar félagsskapur, The Flat Earth Society, sem byggir á þeirri kennisetningu að Jörðin sé kringlulaga og flöt. Þessi félagsskapur kemur óneitanlega upp í hugann þegar rifjaðar eru upp staðhæfingar í fjölmiðlum í kjölfar kosninga á þá leið að forseti Íslands sé í raun valdalaus eða gegni a.m.k. ekki neinu pólitísku hlutverki. Eftir synjanir forseta við lögum Alþingis í þrígang og tvær þjóðaratkvæðagreiðslur hefði einhver talið að umræða í þessa veru væri fyrir bí, ekki ósvipað því sem urðu að meginstefnu örlög hugmyndarinnar um „kringlu jarðar". Auðvitað er þó ekkert við því að segja að einhver kjósi að halda fram andstæðum sjónarmiðum. Og ekki ber að gera lítið úr því að svona orðræða getur hvatt okkur til að skerpa á eða jafnvel taka viðteknar hugmyndir til endurskoðunar, jafnvel hugmyndina um að Jörðin sé (nokkurn veginn) hnöttótt!

Þeir sem halda því fram að forsetinn sé valdalaus, eða gegni a.m.k. ekki pólitísku hlutverki, láta hins vegar yfirleitt ekki þar við sitja heldur telja nauðsynlegt að „skýra" hlutverk hans í stjórnarskrá og þá til samræmis við hugmyndina um hinn valdalausa og ópólitíska forseta. Kenningin sem býr að baki þessum sjónarmiðum er sú að stjórnarskráin sé óskýr, ófullkomin eða a.m.k. úrelt um flest sem lýtur að stöðu forsetans. Látið er í veðri vaka að sitjandi forseti hafi með einhverjum hætti farið út fyrir stjórnskipulegar heimildir sínar, endurskilgreint lagalega stöðu embættisins, jafnvel „endurritað" sjálfa stjórnarskrána. Vandamálið við þennan málflutning er að hér er lagareglum og pólitískum viðhorfum hrært saman þannig að óljóst er hvort þeirri róttæku túlkun er haldið fram að embættið sé valdalaust samkvæmt stjórnlögum eða hvort það „ætti að vera það" í stjórnskipun morgundagsins.

Eins og ég hef áður fjallað um á síðum blaðsins eru stjórnskipulegar heimildir forseta Íslands í öllum meginatriðum skýrar samkvæmt núgildandi reglum. Forseti getur synjað lögum Alþingis staðfestingar og hann veitir umboð til myndunar ríkisstjórnar. Formlegan atbeina forseta þarf einnig til allra meiriháttar stjórnarathafna ráðherra, t.d. skipunar embættismanna, útgáfu bráðabirgðalaga og þingrofs. Þótt í framkvæmd fari forseti að tillögu ráðherra við meðferð þessara heimilda (og þær séu því jafnan taldar „formlegar" eða kenndar við „leppshlutverk forseta"), verður hann ekki þvingaður til að staðfesta tillögu ráðherra. Um þetta má lesa nánar í helstu fræðiritum um Íslendskan stjórnskipunarrétt eða fletta upp í nýlegum Skýringum við stjórnarskrá lýðveldisins Íslands (aðgengilegt á rafrænu formi í gagnasafni á www.stjornlagarad.is ).

En er þá rétt að breyta framangreindum reglum, t.d. eins og fyrirliggjandi tillaga Stjórnlagaráðs gerir ráð fyrir? Svarið við þeirri spurningu ræðst af því hvers konar stjórnskipun við teljum æskilega svo og hvernig við sjáum fyrir okkur að slík skipun verði útfærð og tryggð í stjórnarskrá. Sú nálgun eða málsmeðferð sem við teljum rétt að leggja til grundvallar stjórnarskrárbreytingum skiptir þó ekki síður máli, einkum það hvort skynsamlegt er að umbylta gildandi stjórnskipun í einu vetfangi eða taka fleiri styttri og yfirvegaðri skref. Svarið felst hins vegar örugglega ekki í pólitískt innblásnum hártogunum á gildandi stjórnarskrá eða hreinni afneitun á lagalegum veruleika.

  

Forseti getur synjað lögum Alþingis staðfestingar og hann veitir umboð til myndunar ríkisstjórnar. Formlegan atbeina forseta þarf einnig til allra meiriháttar stjórnarathafna ráðherra, t.d. skipunar embættismanna, útgáfu bráðabirgðalaga og þingrofs.