Valið stendur um Myntráð Íslands eða Seðlabanka

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Valið stendur um Myntráð Íslands eða Seðlabanka.

Birtist fyrst í Morgunblaðinu 20. desember 2008.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Þeir hagfræðingar gerast stöðugt háværari sem halda því fram, að seðlabankar séu óþarfir eða jafnvel skaðlegir efnahag þjóða. Jafnframt er því haldið fram, að svonefnd myntráð séu mun gagnlegri og þjóðhagslega hagkvæmari stofnanir. Þessar vangaveltur manna snúast um aðferðir sem seðlabankar og myntráð nota, til að skapa stöðugleika á gengi gjaldmiðla, því eins og Karl Schiller (1911-1994) fjármálaráðherra Þýðskalands og einn áhrifamesti hagfræðingur sins tíma, sagði: »Stöðugur gjaldmiðill er ekki allt, en án stöðugs gjaldmiðils er allt annað einskis virði.«

Stöðugur gjaldmiðill ætti að vera forgangsverkefni.

Seðlabankar segjast hafa efnahagslegan stöðugleika að markmiði. Raunveruleikinn er sá að oftar en ekki hella þeir olíu á eldinn. Úrræði þeirra eru verri en vandamálið. Til að halda gengi gjaldmiðilsins stöðugum, hefur Seðlabankinn tvær meginaðferðir. Annars vegar er genginu tyllt (pegged currency) við sterkan gjaldmiðil eins og US-dollar og gefin fögur fyrirheit um að það sé nú fast. Hin leiðin er að láta gengið fljóta (floating currency).

Báðar aðferðir seðlabankanna eru gagnslausar, því að þeirra meginverkefni er að þjóna pólitískum öflum en ekki efnahagslegum þörfum almennings. Enginn tekur mark á innistæðulausum yfirlýsingum seðlabanka, enda vinna þeir sjálfir einarðlega gegn yfirlýstum markmiðum. Með reglulegu millibili missa seðlabankar tökin á efnahagsmálunum og koma hagkerfunum á kaldan klakann. Óðaverðbólga tekur við af gengisfalli og almenningur fær að blæða fyrir mistökin.

Vilji menn í alvöru skapa stöðugleika í hagkerfi, er myntráð eina lausnin. Myntráð starfar eftir föstum ósveigjanlegum reglum, sem tryggja stöðugt og fast gengi (fixed currency) gjaldmiðilsins. Viðfangsefni myntráðs er að gefa út gjaldmiðil landsins, til dæmis Íslendskan dollar (ISD) og varðveita stoðmynt (anchor currency), sem í okkar tilfelli er eðlilegt að sé US-dollar (USD). Bezt er að hafa skiptihlutfallið 1 ISD = 1 USD, því að þannig verða öll viðskipti með báða gjaldmiðlana auðveld innanlands.

Þeir sem vilja frekari upplýsingar um upptöku Íslendsks dollars, með myntráði og baktryggingu USD, geta fundið þær hér: Umræða um fyrirhugaða upptöku Kanadadals er lífleg og uppbyggileg.

Myntráð með USD sem stoðmynt er lausn Íslands.

Frá því að Bretton Woods-samkomulagið var gert 1944, hefur dollarinn verið bakhjarl peningakerfis heimsins, að svo miklu leyti sem gjaldmiðill einnar þjóðar getur verið í slíkri stöðu. Dollarinn er eini alþjóðlegi gjaldmiðill heimsins, sem lýsir sér í því að 3/4 allra dollara eru í notkun utan Bandaríkjanna. Gjaldeyrisvarasjóðir þjóða heimsins eru að 65% í dollurum og öll hrávöru-viðskipti heimsins fara fram í dollurum. Ef Íslendingar eru að leita að traustum alþjóðlegum gjaldmiðli, til að koma á stöðugleika hins Íslendska gjaldmiðils, er valið augljóslega USD.

Hægt er að nýta sér stöðugleika dollarasvæðisins með tvennu móti. Annaðhvort beinlínis með upptöku USD sem gjaldmiðils í landinu, eða að nota USD til stuðnings Íslendskum gjaldmiðli með myntráði. Þessa aðferð mætti einnig kenna við dollarafót. Hugmyndin að baki myntráði er sú sama og að baki gullfæti, sem lengi reyndist þjóðum heims frábærlega. Hægt er að lýsa þessum kostum svo:

1. Upptaka USD. Krónunni er þá skipt út fyrir USD, sem að loknum 6-12 mánaða aðlögunartíma yrði eini gjaldmiðill landsins. Á þessari aðferð er sá stóri galli, að við værum með í umferð mikil verðmæti sem við annars gætum verið með í vinnu og gæfi okkur arð. Á móti kemur sparnaður við að leggja Seðlabankann niður.

2. Upptaka ISD og USD. Í stað krónunnar er tekinn upp Íslendskur dollar (ISD) sem er varinn með 100% baktryggingu með USD, auk þess sem USD verður fullkomlega gjaldtækur. Þetta krefst þess að komið verði á fót myntráði Íslands, með um 10 manna starfsliði og jafnframt er hægt að leggja Seðlabankann niður. Verkefni myntráðsins er að gefa út ISD, varðveita varasjóðinn og skipta úr USD yfir í ISD, eða öfugt, með skiptihlutfallinu 1 ISD = 1 USD. Bæði ISD og USD verða gjaldgeng mynt. Varasjóðurinn verður ávaxtaður í Bandarískum ríkisskuldabréfum og áætlaður arður af því er 1,5 milljarðar króna á hverju ári.

Trúarlegur ofsi er ekki viðeigandi í efnahagsmálum.

Ávinningur af leið 2 er augljóslega mikill og ekki hægt að hafna honum án einhverra raka. Maður tekur ekki upp 1,5 milljarða króna af götunni! Til að útskýra þennan myntgróða (seiniorage) betur, getum við hugsað okkur, að við værum með „gullfót“ undir gjaldmiðlinum í stað USD. Myndi okkur detta í hug að nota gullið sem gjaldmiðil til daglegra nota? Þetta var auðvitað gert í fornöld, en varla í dag. Við myndum leigja út mest af gullinu, til öruggra aðila og hafa þannig af því arð.

Er ekki kominn tími til að fjallað sé um gjaldmiðilsmál, án einhliða áróðurs fyrir Evru? Þótt einhverjir berjist fyrir ESB-aðild, af trúarlegum ofsa, er ekki við hæfi að umræða um jafn mikilvægt mál og efnahagslegan stöðugleika í landinu sé undirlögð af innantómum upphrópunum. Eigum við ekki fyrst að koma okkur upp stöðugum gjaldmiðli og síðan að takast á um stjórnarfarslegt frelsi þjóðarinnar? Þeir sem vilja beygja sig undir ok ESB, munu áfram njóta málfrelsis og svo geta þeir líka flutt búferlum til Evru-landsins.

 

The Hong Kong Dollar, Rock Solid

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

The Hong Kong Dollar, Rock Solid.

Fyrst birt í Globe Asia marz 2016.

Steve H. Hanke.

The currency speculators are restless, again. Many, like George Soros and Kyle Bass, are reportedly taking aim at the Hong Kong dollar (HKD). HKD bear circles think China’s renmimbi (RMB) will lose value against the U.S. dollar (USD) as China’s economy slows down and capital flight from China continues. This, it is asserted, will put pressure on the HKD, and force its devaluation. Thus rendering the fixed rate of 7.8 HKD/USD null and void, and pumping profits into the pockets of those who bet on a devaluation of the HKD.

Like past speculative attacks against the HKD, this will fail and the bears will be forced back into hibernation, suffering large losses. What is fascinating is how so many experienced currency speculators, like George Soros, can be so ill-informed about Hong Kong’s monetary setup. This is far from the first speculative attack on the HKD; the most massive occurred during the Asian Financial Crisis of 1997-98. We cannot forget hedge fund guru Bill Ackerman’s well-advertised “bet the house” attack against the HKD in 2011. It failed badly.

The currency speculators aren’t the only ones ill-informed about Hong-Kong. Financial journalists — even veterans with Hong Kong market experience — clearly don’t understand the currency board system that governs the course of the HKD. For example, Jake van der Kamp, a columnist at the South China Morning Post and former analyst at Morgan Stanley, recently fanned the speculative flames by penning a provocative column titled “From a Currency Board to a Banana Republic Manipulation.” This brought out a response from John Greenwood, the architect of Hong Kong’s currency board system, installed in 1983, and a member of the Currency Board Committee of the Hong Kong Monetary Authority. Greenwood politely took van der Kamp to the woodshed and told him that he didn’t know what he was talking about, and van der Kamp had the good sense to admit that he had sinned.

So, why is there so much confusion about exchange rates — particularly fixed exchange rates delivered by currency board systems, like Hong Kong’s? To answer that question, we must develop a taxonomy of exchange-rate regimes and their characteristics. As shown in the accompanying table, there are three types of regimes: floating, fixed, and pegged.

Athugasemd: Sem vörn gegn gengisfellingum eru flot-gengi (floating exchange rate) og gengis-tylling (pegged exchange rate) jafn gagnslaus. Gengis-tylling mun alltaf gefa eftir, fyrir þrýstingi á gjaldmiðilinn. Eini munurinn er að ferill gengisfallsins er ósamfelldur.

Fast-gengi er eina gengisstefnan sem megnar að halda genginu föstu til langframa. Fast-gengi getur annars vegar verið undir stjórn myntráðs og þá er notast við innlendan gjaldmiðil og útlenda stoðmynt, eða um er að ræða Dollaravæðingu. Dollaravæðing merkir, að í stað innlends gjaldmiðils er einhver útlendur gjaldmill notaður.

In fixed and floating rate regimes the monetary authority aims for only one target at a time. Although floating and fixed rates appear dissimilar, they are members of the same free-market family. Both operate without exchange controls and are free-market mechanisms for balance-of-payments adjustments. With a floating rate, a central bank sets a monetary policy, but the exchange rate is on autopilot. In consequence, the monetary base is determined domestically by a central bank. With a fixed rate, there are two possibilities: either a currency board sets the exchange rate and the money supply is on autopilot, or a country is “dollarized” and uses the U.S. dollar, or another foreign currency, as its own and the money supply is again on autopilot.

Under a fixed-rate regime, a country’s monetary base is determined by the balance of payments, which move in a one-to-one correspondence with changes in its foreign reserves. With either a floating or a fixed rate, there cannot be conflicts between monetary and exchange rate policies, and balance-of-payments crises cannot rear their ugly heads. Floating and fixed-rate regimes are inherently equilibrium systems in which market forces act to automatically rebalance financial flows and avert balance-of- payments crises.

Most people use “fixed” and “pegged” as interchangeable or nearly interchangeable terms for exchange rates. In reality, they are very different exchange-rate arrangements. Pegged-rate systems are those in which the monetary authority aims for more than one target at a time. They come in many varieties: crawling pegs, adjustable pegs, bands, managed floats, and more. Pegged systems often employ exchange controls and are not free-market mechanisms for international balance-of-payments adjustments. They are inherently disequilibrium systems, lacking an automatic adjustment mechanism. They require a central bank to manage both the exchange rate and monetary policy. With a pegged rate, the monetary base contains both domestic and foreign components.

Unlike floating and fixed rates, pegged rates invariably result in conflicts between monetary and exchange rate policies. For example, when capital inflows become “excessive” under a pegged system, a central bank often attempts to sterilize the ensuing increase in the foreign component of the monetary base by selling bonds, reducing the domestic component of the base. And when outflows become “excessive,” a central bank often attempts to offset the decrease in the foreign component of the monetary base by buying bonds, increasing the domestic component of the monetary base. Balance-of-payments crises erupt as a central bank begins to offset more and more of the reduction in the foreign component of the monetary base with domestically created base money. When this occurs, it is only a matter of time before currency speculators spot the contradictions between exchange rate and monetary policies and force a devaluation, interest-rate increases, the imposition of exchange controls, or all three.

As the accompanying monetary composition chart makes clear, China’s RMB falls into the pegged regime category. The RMB’s monetary base has foreign and domestic components that move around. In addition, China imposes capital controls. So, the RMB bears might be smelling blood.

 

That’s not the case with the HKD, which is linked to the USD via a currency board. As such, the board’s monetary base (reserve money) must be backed by foreign reserves — 100%, or slightly more. The accompanying chart shows that this so-called currency board “backing (or ‘stock’) rule” is strictly followed in Hong Kong. The “flow rule” — that reserve money must change in a one-to-one relationship with changes in the currency board’s foreign exchange reserves — is also strictly followed in Hong Kong (see the accompanying chart).

 

There has never been a system that followed currency board rules — like Hong Kong’s — that has been broken by a speculative attack. And Hong Kong’s will not be the first. Indeed, its currency board is operating exactly as it should, which is why it can’t be broken. So, what will happen? When the U.S. Fed embraced quantitative easing, USDs flowed into Hong Kong. Now that the Fed has started to notch up the Fed funds rate, the flows have reversed. In consequence, the currency board is automatically tightening up, and both broad money and credit to the private sector are decelerating and are below their trend rates (see the accompanying chart).

This is just what is supposed to happen. We should expect a slow-down in the Hong Kong economy. But, the HKD will remain rock solid.

 

Lífsandinn (CO2) er undirstaða lífs á Jörðinni

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Lífsandinn (CO2) er undirstaða lífs á Jörðinni.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 12. nóvember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Á okkar dögum eru dómsdags-spámenn áberandi þrýsti-hópur, sem margir stjórnmálamenn hlusta á með mikilli andagt. Hættulegasti hópurinn er sá sem fullyrðir, að framundan séu miklar veðurfars-hamfarir. Þessi sértrúar-söfnuður vill meina, að sú væga hlýnun sem orðið hefur á síðustu 300 árum, muni halda áfram og setja veðurfars-kerfi Jarðar úr skorðum. Öll þessi ósköp eru sögð stafa af »of miklum lífsanda (CO2) í andrúminu« og til að dómsdags-spárnar rætist ekki, verði að draga úr brennslu kolefna.

Staðreyndin er sú, að þessi hugmynd hefur aldreigi komist af tilgátu-stiginu. Þetta er ekki kenning, hvað þá heldur náttúru-lögmál. Ekki liggur einu sinni fyrir tilgáta um hvernig hitastig tengist stærðfræðilega lífsandanum. Þegar við bætist, að engin hlýnun hefur mældst það sem af er þessari öld, verður að telja tilgátuna stein-dauða. Burtséð frá þessari gagnlausu tilgátu, er veruleg ástæða til að skoða hvernig lífsandinn er undirstaða lífs á Jörðinni.

Lífsandinn er ekki eitruð mengun.

Vitað er, að allt líf á Jörðinni byggir á kolefni (C) og mannkynið er ekki undanskilið. Kolefnið fer svonefnda »kolefnis-hringrás« þannig að dýraríkið fær kolefni frá jurtaríkinu og jurtaríkið fær sitt kolefni að mestu úr andrúminu í formi lífsanda sem plönturnar vinna með ljós-tillífun. Einnig taka plöntur upp kolefni úr kolsýrðu vatni (H2CO3), sem þær ná til með rótunum. Flestir vita að gosdrykkir innihalda kolsýru sem er blanda af lífsanda (CO2) og vatni (H2O). Jafna fyrir kolsýru: (CO2+H2O → H2CO3).

Andrúmið er blanda margra gastegunda og mælt sem rúmmál er mest af: köfnunarefni (78,09%), súrefni (20,95%), vatnsgufa (1,00%), argon (0,93%) og lífsandi (0,040%). Magn lífsanda er oft tjáð í einingunni ppm (milljónustu hlutar) og á þann máta er núverandi magn lífsanda í andrúminu 400 ppm. Aukning lífsanda hefur um hríð verið mjög stöðug, um 2 ppm á hverju ári. Með sama áframhaldi verður lífsandinn kominn í 1000 ppm að 300 árum liðnum, það er að segja árið 2315.

Dómsdags-spámennirnir reita hár sitt yfir slíkum horfum og hrópa hærra en nokkru sinni að lífsandinn sé eitruð mengun, sem muni lama lífríkið og koma mannkyni á kné. Þessu er þveröfugt farið og stöðva verður þennan skaðlega áróður. Sú aukning lífsanda, sem hægt er að skrifa á reikning mannkyns, hefur líklega nú þegar framlengt tíma lífs á Jörðinni um tvær milljónir ára. Það er rangt, að mikið magn lífsanda sé takmarkandi fyrir lífkerfi Jarðar, heldur er staðreyndin sú, að of lítið magn myndi slökkva lífsneistinn á Jörðinni.

Lífsandi og hitastig eru oftast í öfugum fasa.

Fyrir um 540 milljón árum hófst þróun þeirra lífsforma sem einkenna Jörðina í nútímanum. Frá þeim tíma hefur hitastig á Jörðu oftar en ekki verið í öfugum fasa við magn lífsandans. Til dæmis, fyrir 150 milljón árum (Jurassic) féll hitastig mikið en lífsandinn náði toppi. Fyrir 50 milljón árum (Eocene) var hiti líklega hærri en nokkru sinni á síðustu 550 milljón árum, en lífsandinn hafði farið minnkandi í 100 milljón ár. Fortíðin bendir ekki til, að hitastig Jarðar ráðist af magni lífsanda í andrúminu.

Fyrir um 400 milljón árum (Devon) hófst af krafti landnám lífs á þurrlendi og náði mikilli útbreiðslu á skömmum tíma. Bæði jurtir og dýr tóku þátt í landnáminu og nýttu sér nýtt umhverfi til að þróa fjölmargar nýgjar tegundir. Á Devon-tímanum náði lífsandinn að verða um 2200 ppm, eða 5,5 sinnum núverandi magn. Hitastigið var að meðaltali um 20 gráður, sem er 6 gráðum hærra en núna.

Sjálfsmorð lífríkisins var yfirvofandi fyrir 400 milljónum ára.

Á Devon-tímanum þróuðu plöntur getu til að framleiða »lignin« og »cellulose« sem saman gerðu plöntunum fært að mynda við og vaxa uppréttar. Trén voru komin til sögunnar og náðu mikilli hæð, í samkeppni um orkugjafann sólarljósið. Umfangsmiklir skógar þöktu þurrlendið, lífmassi Jarðar margfaldaðist og dróg til sín lífsanda úr andrúminu, sem endaði sem viður trjánna.

»Lignin« er ákaflega stöðugt efni og á þessum tíma höfðu engar lífverur þróast sem framleiddu efnahvata sem leyst gat það upp. Skógartrén höfðu ekki ótakmarkaða lífslengd, heldur dóu eins og þau gera enn í dag. Dauð tré hlóðust því upp í skógar-sverðinum og náðu viðarlögin 100 metra þykkt eða meira. Þannig urðu til kolalögin miklu sem finnast um allan heim og eru mynduð úr kolefni sem skógarnir unnu úr lífsandanum á 90 milljónum ára. Til allrar hamingju fyrir framtíð lífs á Jörðu, kom fram rotnunar-sveppur sem framleiðir efnahvata sem vinnur á »lignini«. Þar með lauk því tímabili jarðsögunnar þegar kolabirgðir Jarðar urðu til.

Ef ekki hefðu komið fram lífverur sem voru færar um að leysa upp »lignin« hefði lífsandinn haldið áfram að minnka þar til dauða-þrepinu 150 ppm hefði verið náð. Við þetta þrep hefðu allar plöntur Jarðarinnar dáið úr hungri, það er að segja úr skorti á lífsanda. Lífríkið allt hefði drepist og mannkyn hefði aldregi komið fram. Þetta var bara fyrsta skiptið sem líf Jarðarinnar hefði getað útrýmt sjálfu sér vegna skorts á lífsanda, sem öllum ætti að vera ljóst að er undirstaða lífs á Jörðinni.

Vogunarsjóðir skila gjöfum Steingríms

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Vogunarsjóðir skila gjöfum Steingríms.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 03. nóvember 2015.

Víglundur Þorsteinsson.

Það var fróðlegt að lesa um þá ákvörðun kröfuhafa Glitnis að skila Íslendska ríkinu Íslandsbanka í býttum fyrir það að losna úr höftum með erlendar gjaldeyriseignir slitabúsins. Ákvörðun sem í meginatriðum lýtur að því að skilja krónueignir slitabúsins eftir hér á landi gegn því að fá að fara með erlendar eignir úr höftum.

Þegar Steingrímur J. Sigfússon ákvað að rifta ákvörðunum Fjármálaeftirlitsins frá haustinu 2008 um afskriftir og niðurfærslur lána úr gömlu bönkunum sem voru færðar í nýja á nettó afskrifuðu verði samdi hann við erlenda kröfuhafa gömlu bankanna um að þeir fengju sjálfdæmi um handrukkun og innheimtu í nýju bönkunum þvert gegn reglum neyðarlaganna.

Með því opnaðist þeim leið að óvæntum feng sem vogunarsjóðirnir höfðu ekki reiknað með þegar kröfur bankanna gengu kaupum og sölum á markaði haustið 2008 og vorið 2009.

Ýmsir hafa reynt að leggja mat á þessar gjafir Steingríms. Það er nærtækast að gera það með því að bera saman efnahagsreikninga bankanna á milli 2008 og 2015.

Fljótt á litið sýnast gjafir hans til vogunarsjóðanna vera um 500 milljarðar króna á núvirði. Ef til vill þó nokkru hærri því enn eru ekki öll kurl til grafar komin.

Það þurfti því að halda vel á við lok uppgjöra slitabúanna áður en þeim yrði hleypt úr höftum. Í raun þurfti að tryggja að vogunarsjóðirnir skildu eftir í landinu að lágmarki þessar örlætisgjafir Steingríms J. Sigfússonar.

Tímasprengja aftengd.

Á blaðamannafundi við kynningu á samþykki ríkis og seðlabanka á stöðugleikaskilyrðunum nú á dögunum skilgreindi Már Guðmundsson stöðuna svo »að nú væri búið að aftengja tifandi tímasprengju«.

Undirliggjandi í þeim orðum var að Steingrímur hefði verið sprengjusmiðurinn með því að leyfa sniðgönguna við neyðarlögin og riftanirnar á ákvörðunum FME frá 2008. Allt um það vissi Már öðrum betur vegna atbeina Seðlabankans í málinu. FME var jafnframt liðtækt í þeirri aðstoð.

Það er auðvelt að skilja af hverju vogunarsjóðirnir vilja skila banka eins og Íslandsbanka og losna sem fyrst úr höftunum. Þeir vita manna best að uppfærði gróðinn af afskrifuðum lánum er síður en svo á lausu. Hann er ekki annað en uppfærðar áður afskrifaðar skuldir sem höfðu bólgnað við hrunið og standa inni í bankanum sem uppfærðar skuldir einstaklinga og atvinnufyrirtækja gegn reglum neyðarlaga. Skuldir sem eftir er að borga eða fasteignir í fasteignafélögum sem bankarnir settu á fót sem umbreyta þyrfti í reiðufé.

Þeir vita að það mun taka mörg ár að rukka þær skuldir inn og enn fleiri að breyta þeim í erlendan gjaldeyri. Það hentar þeim því vel að nota örlætsgjörninga Steingríms sem skiptimynt til að sleppa frá höftunum með rauneignir búsins í erlendum gjaldeyri sem þegar eru geymdar í útlöndum. Þeirra stóri ávinningur er að fá þær erlendu eignir sem fyrst til að fjárfesta á ný annars staðar.

Kreppuframlenging í stað skjaldborgar.

Þessir alvarlegu gjörningar Steingríms þegar hann braut Íslendsk lög og rifti ákvörðunum Fjármálaeftirlitsins árið 2009 í þágu AGS og ESB framlengdu kreppuna á Íslandi um mörg ár.

Það svo að enn eru svöðusár eftir á tugþúsundum Íslendinga sem misstu allt sitt í boði Steingríms og vinstri stjórnarinnar sálugu. Stjórnarinnar sem allt vildi til vinna að komast á stökki í ESB sumarið 2009. Fórnaði í þeim tilgangi því skjóli sem neyðarlögin höfðu búið þjóðinni. Tókst hins vegar þá að ljúga því að okkur að hún væri að smíða þjóðinni skjaldborg með verkum sínum. Það var ekki fyrr en við kosningarnar 2013 að þjóðin fékk sitt tækifæri til að jafna um við þessa óheiðarlegu stjórnmálamenn.

Afleiðingar þessara verka þeirra eru að nú má sjá tugþúsundir sem áður bjuggu í eigin húsnæði meðal annarra á leigumarkaðnum eftir að bankarnir eru búnir að selja ofan af þeim með hjálp Árna Páls-laganna. Eða upp á ættingja og vini, komnir á »Hótel mömmu«. Þetta ásamt ýmsu öðru veldur nú eftirspurnarsprengingu á leigumarkaði.

Sumir flúðu til Noregs. Aðrir sitja enn í íbúðum og húsum með uppreiknaðar skuldir sem þeir eiga eftir að strita fyrir. Hjá þeim heldur kreppan áfram. Nú kóróna vogunarsjóðirnir allt verkið með því að láta Íslendska ríkið rukka Steingrímsgjafirnar. Sjálfir fljúga þeir með sólsetrinu vestur til Wall Street með alvörupeningana og skilja Íslendsk stjórnvöld eftir í handrukkinu. Það mun síðar koma í ljós hvernig tekst til um það.

Steingrímur þenur brjóst og sperrir stél.

Til að undirstrika heimsku sína stekkur Steingrímur J. Sigfússon nú upp á stól þegar vogunarsjóðirnir eru að skila Íslandsbanka og eignar sér málið sem árangur af eigin dugnaði. Þegar hann »hvorki borðaði né svaf« að eigin sögn við að bjarga þjóðinni á árunum 2009 og 2010 en þá kvaddi hann »björgunarvaktina í fjármálaráðuneytinu«.

Það fer best á því núna að fá lánuð orðin sem Matthías Jochumsson lagði í munn Jóni sterka eftir að Eyjólfur vinnumaður hafði lagt hann í bændaglímunni. Sáuð þið hvernig ég tók hann, drengir?

 

My Palestinian training, non-violence or violence ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

My Palestinian training, non-violence or violence ?

Fyrst birt hjá Israellycool 22. ágúst 2015.

Daniel Borg (fyrrverandi stuðningsmaður Hamas/Fatah/PLO).

Before joining ISM (International Solidarity Movement) group in Hebron I had my training in Ramallah during two days. How to obstruct IDF (Israel Defence Forces) operations. How to freely walk in a neighbourhood and alert the coordinators about the movements of incoming IDF patrols. When to go out and show your presence to the military, so that they don’t dare shoot at your direction. Shield a house that IDF want to demolish. Shield stone-Molotov-throwing militants. Yes. Our job.

PLO (now Fatah, but it is the same) uses well meaning idealistic western youngsters to aid, shield and make-possible their terrorist agenda. The Fatah-coordinators made it clear to us that ISM uses only non-violent means of resistance, but in the meantime stressed that if the Palestinians choose to use violence our job is to shield them. It is the Palestinians that live under occupation and humiliation, not us western activists, so we should let them make the operational decisions and we internationals are there to act like human shields and protect them from the IDF.

We even spent a good amount of time practicing how to pitch-up extreme screams with the intent of scaring off settlers kids. Our instructions were that if settlers kids approach us and act violently we need to surprise them by screaming with the loudest of our abilities so that they get panic and run away. We did a lot of exercise in these high-pitch screams. If someone from downtown Ramallah reads this, I want to express my sincere apologies for your lost sleep during these days.

Committing Lawfare (the abuse of Western laws and judicial systems to achieve strategic military or political ends).

During the first hour of the Ramallah training every activist gives the PLO coordinators a closed envelope of his name, address, family info, country residence, political affiliation etc, in case of arrest or death. They make abundantly clear that if I we were beaten up or killed by IDF it will lead to great damage to the state of Israel, great media coverage and of course maybe an end to the occupation. Since I was the chairman of the Social democratic youth organisation in my home town I was interesting and useful. If the IDF arrested me or killed me it would get headlines at least in Sweden.

In hindsight I understand that this is a perfect example of lawfare: With my presence as an international maybe the IDF won’t use the amount of force they are entitled to in order to complete a security-operation, and let the ones I am shielding go free (a win to the terrorists), or they disregard my presence and complete the mission with a possible end result of me being killed together with the terrorist. Also a win for the terrorists since they can use my death as an amazingly effective propaganda tool for forming international opinion.

I felt useful. I wanted to do whatever I could to help the Palestinians. I was un-afraid and idealistic. Then I went to Hebron. I actively chose to only do real pacifist work, mainly to stand in King David Street (Shuhada street) and in the IDF posts leading up to Tel Rumeida settlement. To monitor the Israeli soldiers present. A tough job, I thought, since all PLO coordinators, Bethlehem-people, random Palestinians etc. told me before hand that the soldiers are violent, throw stones at Palestinians, helps settlers attack Palestinian children, and what made me afraid, the soldiers occasionally arrest, handcuff and beats up ISM activists.

How the IDF-soldiers acted.

My first morning in Hebron: A young Israeli soldier was standing in his watching post at the entrance of the Jewish Tel Rumeida neighbourhood, where also some Palestinian families live. The soldier called upon a Palestinian ten year old boy that was walking up the hill to approach him. The boy was remarkably scared, and hesitantly dragged his feet towards the soldier. When the boy came up close the soldier made a move towards the kid. In this instant my heart started to pump faster since I was certain he was going to arrest or beat the boy, so I took up my camera ready to film the brutality. Instead, to my huge astonishment, he shakes the boys hand and put the other on his shoulder. The soldier started to speak casually with the boy. Instantly the Palestinian kid smiled and they spoke and joked for a couple of minutes in the July heat. I felt relieved, extremely surprised, took down my camera. Nothing here to film.

Yes I was extremely astonished. This encounter between the IDF soldier and the Palestinian kid contradicted everything I was being told and what I thought was the normal mode of IDF-conduct. Surely this soldier’s behaviour must be a very rare glimpse of humanism in the overall aggressive IDF, like a dolphin swimming in a sea of sharks. But no, it was not. It was rather the normal mode of conduct. I monitored the same group of soldiers from early morning to late evening, and their basic way of treating the Palestinians was that of non-interference and respect. Not once did I see anything that comes close to a violation. I spent three weeks monitoring the IDF soldiers, with my camera around my neck. There was nothing to film, no transgressions whatsoever (except Palestinian war crimes, but I come to that a bit later).

My laundry business.

At one point a soldier made a move of his hand at my direction to show that I should approach him. He wanted to ask me a few questions: How could I work for Fatah, call myself human rights activist, while they just killed a gay Palestinian by tying him up to a car and driving his more and more molested body through downtown Hebron? (a few metres from where we were standing) I was pretty shocked. Am I getting human rights lessons from an IDF soldier? I said white-washing, pink-washing. He did not understand my point about the washing business. But I thought about what he had said. I did not care. Those that I work for are Fatah people, moderates, peace activists, even Jewish Israelis. The Palestinian Sharia law, however unjust, does not justify the Israeli occupation. Hence the washing allegations I threw to the soldier.

Here you have Hamas.

The next week was slightly different. I understood that the IDF-soldiers were really nice, they treated me and all Palestinians with respect. During lunchtime I decided to go up to the PLO apartment and take a coffee. I stood with my coffee cup looking out at downtown Hebron, with full view of the Hebron Arab souk. From nowhere I see two guys going out from a car, taking out guns, starting to shoot intensively at the market. It was several hundreds of shots. The souk was buzzing with families. They started their shooting spree, everyone tried to run away, I filmed it from the onset. Their shooting spree lasting so long that I had the time to walk up to our rooftop continue filming while the shooting spree continued. Here you have Hamas.

Afterwards I ran down alerted my activist colleagues, alerted the IDF soldiers, called our coordinators. The IDF closed the checkpoint. Beefed up all soldier presence. This was the first Hamas attack in the West Bank, their bid on gaining power after they successfully did that in Gaza. PA (Palestinian Authority) president Mahmoud Abbas instated a state of emergency lasting several days. The only ones being safe was the small community of Palestinians, Jews and us distorted foreign activists being secure thanks to the IDF checkpoint and security within the Israeli controlled area. I was actually happy that the IDF had a checkpoint there, guaranteeing our security from the craziness of Hamas. The irony did not cross my mind at the time, that I went to Hebron to document Israeli war crimes but came home with IDF-humanism and Palestinian war crimes.

What I did not know about Hebron.

During my time in Hebron I did not know about the incessant terror attacks against the extremely small Jewish community of Hebron. I did not know that Jewish residents are killed whenever they are not protected, children, women, elderly. I did not know that Israel has effective control of a very small portion of Hebron. I did not know that the actual Apartheid in Hebron is directed from the Arabs against the Jewish community. I did not know the religious and historic importance of Hebron, as the number two capital of the Jewish people.

More over, I did not know that those I work for, the Fatah-led ISM, actively instructs Palestinian kids to throw rocks at Jews, sometimes killing the victim. Nor did I know that when Fatah wants us to shield someone or a house from IDF-operation, it is highly likely to be a terrorist on the brink of committing attacks against innocent Israelis. This was the case of Rachel Corrie’s last shielding-event.

How could I know? How could my colleagues know? We are immersed in the pro-pal false narrative. Fuelled by CNN, New York Times, Le Monde, all centrist and leftist political parties in Europe, all our left leaning teachers, all our cultural establishment. Among many others. I got social, political, educational status by joining ISM, an anti – Geneva Conventions, terrorist organisation.

 

Restoring Europe's Borders and Sovereign Nations

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Restoring Europe's Borders and Sovereign Nations.

Fyrst birt í The Wall Steet Journal 15. október 2015.

Geert Wilders (Hollandi), Marine Le Pen (Franklandi), Matteo Salvini (Ítalíu), Heinz-Christian Strache (Austurríki).

Europe. Imagine a world without her. Sure, the geographical entity will always continue to exist. But the civilization is in danger. Millions of migrants are currently arriving in Europe. More than half a million have already done so. Donald Tusk, the president of the European Council, says the greatest tide of refugees and migrants is still to come. Hungary’s foreign minister expects 35 million people heading to Europe. This will be the end of the Continent as we know it.

The situation is completely out of control. Too many fortune seekers, too much illiteracy. Some of the migrants are refugees, but the majority come for economic reasons. Our European economies and social-protection systems cannot cope with this. The media prefer to focus on families and children, but their images cannot conceal that the asylum seekers flocking to Europe are predominantly young men. Many are unskilled.

But the main problem is that, unlike the flow of refugees at the end of World War II, these migrants come from countries with a culture entirely different from Europe’s. Mass immigration is leading to the dilution of cultural identity in the European Union member states.

Its citizens resent this. Instinctively, these citizens are patriots. They don’t like to lose their identity as a people. They don’t want to give up their countries. Instinctively, they grasp two very important truths. First, that without identity, there is no country. Second, that without a country, there can be no prosperity, no justice, no democracy, no liberty.

The European Union has slowly been eroding Europe’s nation-states by gradually dismantling their sovereignty. It has robbed our countries of the right to conduct our own national asylum policies. Last month, the EU forced refugee quotas on its member states and overruled governments who disagreed. The mask has fallen, and the peoples of Europe have seen the EU’s ugly face.

Better than before, they now realize that our national parliaments have been reduced to fake parliaments. Vital matters, including those concerning our national identities, are no longer decided by our national parliaments but by obscure institutions in Brussels. People are forced to give away their country without even having a say in the matter.

Governments in Eastern Europe are especially sensitive about this. It’s no coincidence that the strongest resistance to the EU’s mandatory migrant quotas comes from countries such as the Czech Republic, Hungary and Slovakia. For many decades these countries were ruled from Moscow without their consent. They don’t want to now be ruled from Brussels without their consent.

But the migration crisis has also alarmed the peoples of Western Europe. Polls and election results in recent weeks clearly indicate that patriot parties such as ours are growing spectacularly.

While the governments in Western Europe’s capitals bash the leaders in the Czech Republic, Hungary and Slovakia, millions of citizens in Austria, France, Italy, the Netherlands and other nations share their concerns.

In Vienna’s regional elections Sunday, the Austrian Freedom Party won a third of the votes. In polls in the Netherlands, the Party for Freedom has become as big as the two governing parties combined. In France, polls indicate that the National Front will win its local elections in December. In Italy three months ago, the Northern League made stunning electoral gains.

While millions are on their way to Europe, millions in Europe realize that they have been betrayed by the political elites in the Hague, Paris, Rome, Vienna and other capitals. Our parliaments have been emasculated by Brussels and are filled with politicians who no longer care about our basic national interests. Governments don’t mind the loss of national sovereignty and national identities either. Far too often, they are composed of politicians who hope to one day pursue an international career at an EU or U.N. institution after their national career ends.

The gap between the citizens and those who rule them has never been so wide. We have to close this gap in order to reassert control over our own borders. And we can do so democratically by mobilizing the people to vote for parties that stand for national sovereignty and the defense of national identities. Reclaiming democracy: That is the key to solving the migration crisis.

There is no need to imagine a world without the nations of Europe. It’s clear what needs to happen. We need to reconquer our national sovereignty, abolish EU treaties such as the Schengen treaty and reaffirm the supremacy of national parliaments.

Afnám gjaldeyrishafta veldur áhyggjum

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Afnám gjaldeyrishafta veldur áhyggjum.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 27. október 2015.

Ragnar Önundarson.

Á undanförnum vikum hefur verið unnið undir miklum þrýstingi að samkomulagi milli þrotabúa gömlu bankanna og Seðlabankans. Afnám gjaldeyrishafta er lokaáfangi fjárhagslegrar endurskipulagningar landsins eftir áfallið 2008. Stjórnvöld ættu að gera nákvæmlega grein fyrir málinu opinberlega, áður en til óafturkallanlegra skuldbindinga kemur, eins og heitið hefur verið. Þetta er risavaxið hagsmunamál almennings sem verður undir smásjá næst þegar kosið verður til Alþingis.

Risavaxið hagsmunamál.

Gjaldeyrishöftin þarf að afnema að mestu. Ekki til að afla nýrra »jöklabréfa« eins og nú er stefnan, heldur til að hleypa fé út úr landinu. Hagkerfið hefur rétt úr kútnum og sparifjármyndun er og þarf að haldast mikil. Hætt er við nýrri bólumyndun ef sívaxandi lífeyrissparnaður getur ekki leitað út fyrir landsteinana og þarf að ávaxtast eingöngu innanlands. Sú stærð þarf að vera sveigjanleg til að hjá nýju bóluástandi verði komist og líklega mun hærri en nú er gert ráð fyrir.

Stöðugleikaskatturinn, sem Alþingi samþykkti með lögum, var kynntur þann 08. júní 2015. Í stað skattsins stendur slitabúum gömlu bankanna af einhverjum ástæðum til boða að greiða svonefnt stöðugleikaframlag, sem á að uppfylla svokölluð stöðugleikaskilyrði. Það á að vera jafngilt skattinum í þeim skilningi að það standi með sama hætti vörð um hagsmuni heimila og fyrirtækja. Stöðugleikaskatturinn, 39%, átti að skila 850 ma.kr. til ríkissjóðs, en þó skyldi unnt að fá afslátt til að lækka skattinn, sem þá yrði alls um 690 ma.kr., gegn bindingu erlends gjaldeyris í landinu, sem er þá lántaka í stað skatts. Seðlabankinn metur hins vegar stöðugleikaframlagið samkvæmt tillögum slitabúanna aðeins 334 ma.kr. Þetta vekur áleitna spurningu um hvernig slíkt framlag geti verið jafngilt áðurnefndum fjárhæðum.

Draumsýn eða veruleiki ?

Afnám gjaldeyrishafta gæti verið draumsýn sem ekki fær staðist, án enn meiri yfirtöku á gjaldeyriseignum en 690-850 ma.kr., kannski vel yfir 1.000 ma. Ástæðan er sú að bólukrónur sem geta ógnað greiðslujöfnuði er ekki einungis að finna í sjóðum þrotabúa föllnu bankanna heldur í djúpum vösum auðfíkla bólunnar og augljóslega í krónueignum lífeyrissjóðanna. Það er útilokað að einhverjir þeirra ráðgjafa sem komið hafa að málum hafi ekki séð þetta. Þeir gætu hafa lent í þeirri aðstöðu að þegja um staðreyndir sem ekki eiga upp á pallborðið.

Ráðherrar hafa ítrekað sagt að skref til afnáms hafta séu á næsta leiti, en skrefin hafa látið á sér standa. Af máli forsætisráðherra á Alþingi nýlega, þegar hann svaraði fyrirspurnum um stöðu mála, sýndist mér stefna í átök við kröfuhafana, fyrst stöðugleikaframlög og stöðugleikaskattur eiga að vera jafngild. Hann tiltók og taldi upp eignir, því miður án talna, og sagði framlög frá slitabúum föllnu bankanna í beinhörðu fé verða aðeins hluta af þeim framlögum sem búin leggja fram og því ekki rétt að horfa eingöngu til þess. Einnig verði um að ræða afhendingu ýmissa eigna, framsal krafna, innlán, skilyrt skuldabréf og hlutdeild ríkisins í söluandvirði nýju bankanna.

»Þannig að það er mjög villandi, og raunar bara rangt, að tala um stöðugleikaframlagið eins og það sé eingöngu þessi tiltekna peningaupphæð«

sagði ráðherrann sem nefndi engar tölur og ræddi því miður ekki um gæði þessara eigna.

Þar sem ætlunin er að taka alls konar eignir sem greiðslu þarf að gera nákvæmlega grein fyrir gæðum þeirra eigna. Jafnvel þarf að áskilja frekari greiðslur frá kröfuhöfum, reynist eignirnar minna virði þegar á reynir, og jafnvel halda eftir reiðufé því til tryggingar. Munum að allt sem getur farið úrskeiðis mun fara úrskeiðis.

Verðmæti fákeppnisbanka.

Fjármálaráðherra var í viðtali á »Gömlu gufunni« 21. október. Rætt var um nýjasta útspil slitastjórnar Glitnis, að afhenda ríkssjóði Íslandsbanka upp í stöðugleikaframlög. Fram kom að verðmæti Landsbankans og Íslandsbanka gæti verið um 400 milljarðar. Verðmæti fyrirtækja fer eftir hagnaði þeirra. Athuga ber í þessu sambandi að fákeppnisfyrirtæki skammta sér hagnaðinn úr hendi almennings. Hvernig getum við metið banka á sama hátt og fyrirtæki í samkeppni í þessu ljósi? Á þjóðin að meta það hátt sem tekið er af henni sjálfri?

Mun guð blessa Ísland ?

Óveðursský hafa verið að hrannast upp á himni efnahagsmálanna að undanförnu. Enn þurfum við að standa í lappirnar, þó að bankakerfið sé ekki í húfi núna. Viðskiptajöfnuðurinn er að versna m.v. sama tíma í fyrra. Við höfum skert útflutningstekjur af makríl og leyft gengi krónunnar að styrkjast, sem rýrir viðskiptajöfnuðinn. Við höfum líka hækkað launin of mikið, einu sinni enn. Verðbólga og vísitala eru á uppleið og við blasir enn ein kollsteypan. Halda forystumenn ríkisstjórnarflokkanna að þessi þróun muni færa þeim traust kjósenda á ný?

Uppi eru hugmyndir um að erlendu kröfuhafarnir fái gríðarlegar fjárhæðir frá þjóðinni umfram það sem 39% stöðugleikaskattur léti þeim eftir. Af hverju? Ekki hefur verið skýrt frá því. Við megum ekki gefa eftir þá stöðu sem Neyðarlögin færðu okkur. Við eigum ekki að láta sendimenn »hrægamma« skelfa okkur til að skerða þá stöðu sem »Íslendska leiðin« skapaði. Ef til ágreiningsmála kemur verða þau afgreidd fyrir Íslendskum dómstólum.

Það er til nóg af bönkum í hinum stóra heimi og við munum bara afla okkur trausts og virðingar með einurð og stefnufestu. Hinn valkosturinn er að birtast umheiminum á ný sem algjörir vitleysingar í hagstjórn og fjármálum, sem ekki hafa lært neitt af sárri reynslu. Verður komist hjá því? Guð var beðinn að blessa Ísland fyrir sjö árum. Munum að hann hjálpar þeim sem hjálpa sér sjálfir.

 

Ætlar borgarstjóri að styðja feðraveldið (Islam) ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Ætlar borgarstjóri að styðja feðraveldið (Islam) ?

Fyrst birt í Morgunblaðinu 24. október 2015.

Gústaf Níelsson.

Í kjölfar sveitarstjórnarkosninganna á síðasta ári spannst umræða um þá ákvörðun Reykjavíkurborgar að úthluta Félagi múslima á Íslandi ókeypis lóð undir mosku. Ákvörðunin var umdeild, svo ekki sé dýpra í árinni tekið og bentu lögspekingar á að sveitarfélögum væri óskylt að úthluta trúfélögum ókeypis lóðum. Sumir héldu því meira að segja fram að ákvörðunin væri ólögmæt. Jafnvel borgarlögmaður viðurkenndi að sveitarfélögum væri einvörðungu skylt að úthluta ókeypis lóðum undir kirkjur.

Mitt í þessari umræðu bárust fréttir af fundi sendiherra Sádi-Arabíu og forseta Íslands. Á fundinum kom fram að Sádar hygðust leggja fram fjármagn til byggingar mosku í Reykjavík. Fréttirnar vöktu óhug enda eru Sádi-Arabía og nágrannaríkin við Persaflóa ekki þekkt sem fánaberar mannréttinda  (Leiðrétting Forseta Íslands).

Skiptir máli hver fjármagnar moskuna ?

Hvort tveggja núverandi og fyrrverandi formenn Samfylkingarinnar voru neikvæðir í garð fréttanna af fjárstyrk Sádi-Araba. Þannig kvað Ingibjörg Sólrún Gísladóttir (05.04.2015) það fráleita hugmynd að Sádi-Arabía fengi að setja fjármagn í byggingu mosku og tók fram að til »að sporna við því að róttækur íslamismi berist til okkar ættum við ekki að heimila að erlendir aðilar fjármagni moskubygginguna«. Árni Páll Árnason (05.03.2015) spurði hvað einræðisríkjum, sem ekki virtu grundvallarmannréttindi, gengi til með fjárframlögum af þessum toga.

Á meðal meirihlutans í borgarstjórn var hins vegar annað hljóð í strokknum. Líf Magneudóttir, formaður mannréttindaráðs, kvaðst ekki hafa miklar áhyggjur af fjárstyrk Sáda því múslimum á Íslandi væri treystandi til að fara eftir lögum og brjóta ekki á mannréttindum fólks. Viðbrögð Dags B. Eggertssonar (05.03.2015) borgarstjóra voru varfærnari. Dagur tók ekki afdráttarlaust á málinu, eins og hann er gjarn á að gera þegar honum finnst mál vera »óþægileg«.

Í staðinn fól hann mannréttindaskrifstofu borgarinnar að fara ofan í saumana á því hvort fjárstyrk Sádi-Araba fylgdu einhver skilyrði. Þessi aðferð, að vísa máli í nefnd, er vel þekkt þegar stjórnmálamenn reyna að losa sig við óþægileg mál. Þrátt fyrir að nú sé meira en hálft ár liðið hefur mannréttindaskrifstofan ekki enn birt niðurstöður sínar. Kostnaður borgarbúa við mannréttindaskrifstofuna mun þó vera hartnær hálfur milljarður króna á hverju kjörtímabili.

Konur séu með slæðu og í búri við bænahald.

Þegar fréttir af fjárstyrk Sáda voru bornar undir fyrirsvarsmenn Félags múslima á Íslandi voru viðbrögðin á einn veg. Sverrir Agnarsson, sem þá gegndi formennsku í félaginu, kom af fjöllum og kvaðst ekkert vita um styrkinn. Salmann Tamimi, sem hafði gegnt formennsku á undan Sverri, gekk skrefinu lengra og sagði félagið aldrei hafa óskað eftir fjármunum frá Sádi-Arabíu. Viðbrögð þeirra Sverris og Salmanns bentu helst til þess að fréttirnar af fundi sendiherra Sádi-Araba og forseta Íslands helguðust af misskilningi hins síðarnefnda.

Fyrr í þessum mánuði gerðust hins vegar þau tíðindi að Salmann steypti Sverri af formannsstóli í Félagi múslima á Íslandi. Í viðtali við visir.is 12. október sl. hefur Sverrir upplýst að Salmann hafi gagnrýnt hann fyrir hvort tveggja að telja það ekki skyldu múslímskra kvenna að ganga með slæðu og að vera of vinsamlegur í garð samkynhneigðra. Þá hafi Salmann gagnrýnt hann fyrir að taka afstöðu með »Íslendskum konunum í félaginu sem vildu burt með ljóta ókláraða, nú í tíu ár, búrið sem konurnar eru látar vera í við bænahald«.

Í bréfi sem Sverrir birti af sama tilefni koma fram nýjar upplýsingar um fjármögnun moskunnar. Í bréfinu er því lýst að opinberlega hafi Salmann ekkert kannast við peningana frá Sádum þrátt fyrir að hann hafi skömmu áður sjálfur beðið um þá í sendiráði Sádi-Arabíu í Stokkhólmi. Ekki verður betur séð en hér sé fram komin sönnun þess að fyrirsvarsmenn Félags múslima á Íslandi hafi reynt að blekkja almenning um hvernig fjármögnun moskunnar yrði háttað. Er nú skiljanlegt hvers vegna Sverrir taldi sig á sínum tíma knúinn til að lýsa því yfir opinberlega að hann talaði einn fyrir hönd félagsins eftir að Salmann hafði þvertekið fyrir að félagið tæki við peningum frá Sádum.

Nýr formaður neitar að svara spurningum.

Þessar nýju upplýsingar um fjármögnun moskunnar og þann boðskap sem félagið boðar gagnvart konum og samkynhneigðum hljóta að leiða til þess að borgaryfirvöld endurskoði ákvörðun sína um að úthluta ókeypis lóð til félagsins. Nýkjörinn formaður félagsins mun enda hafa lýst því yfir að hann vilji að félagið dragi sig út úr arkitektasamkeppni um byggingu moskunnar.

Ef til vill skiptir það þau Dag og Líf engu máli þótt fyrirsvarsmenn félagsins leiki tveim skjöldum. Líklega telja þau áfram rétt að treysta svörum félagsins til mannréttindaskrifstofu borgarinnar um hvernig moskan er fjármögnuð og hvaða boðskapur verður þar boðaður. Líklegast er þó að mannréttindaskrifstofan fái engin svör. Nýr formaður félagsins hefur nefnilega ákveðið að svara ekki spurningum fjölmiðla í kjölfar þess að hann tók við völdum í félaginu. Miðaldirnar og feðraveldið eiga sér greinilega vísan stuðning hjá félaginu.

<<<<<<<>>><<<>>>>>>>

Yfirlýsing frá Ibrahim Sverri Agnarssyni.

Assalamu alaikum Alhamdulillahi - The General Meeting is over and I am probably a very bad loser!

But after weeks of backbiting and slander and fabrication on my believes ,it is a RELIEVE that that the Tamimi clan has taken over the Association of Muslims in Iceland and I have no responsibility there anymore.

I did not have a chance against the Tamimi ladies and all their Arab/icelandic girlfriends and the several of the grumpy guys mostly Palestinian that have not shown faces in the mosque for years.

The tens of the bright shining faces in the back of the mosque today dutifully wearing their hijab for the occasion, something that most of them never do in public, were all, except the few Icelandic ethnic ladies, dedicated Tamimi fans, common sense and rhetoric did not have a chance, they came to vote for their hero.

It is a kind of funny because one of the main point Salmann brought up against me was that I did NOT believe that wearing hijab in public was a unconditional demand up on muslim ladies, BUT HE, on the contrary was firm on that point.

This sound similar when he thunders in his rare Friday speeches about the necessity for Muslims to come to the mosque, but almost never come there himself not even in Ramadan. Or when he denounced the money from Saudi Arabia shortly after asking for them personally in their embassy in Stockholm.

Funny because I see some of these ladies more often on town at weekends than in the mosques - not even at Eid´s or dinners at the mosque.

But Allah has the power over all things and I will ask him quietly to teach me not to be a bad loser - but he knows the meaning of things big and small.

<<<<<<<>>><<<>>>>>>>

 

Umheimurinn telur Íslendinga vera Gyðingahatara

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Umheimurinn telur Íslendinga vera Gyðingahatara.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 21. október 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Helför Gyðinga veldur því, að á meðal siðaðs fólks þykir Gyðingahatur vera afleitt hugarástand. Samt blómstrar Gyðingahatur hérlendis og hefur gert allt frá tíð Steingríms Hermannssonar. Löngum hafa Gyðingahatarar ekki svalað svívirðilegum kenndum sínum á opinberum vettvangi. Nú er öldin önnur og öfgarnar gerðar opinberar, jafnvel undir merkjum mannkærleika.

Björk »abdallah« leggur fram tillögu fyrir hönd Fatah.

Flestum á óvart ákvað meirihluti Borgarstjórnar Reykjavíkur 15. September 2015, að sniðganga vörur frá Ísrael, föðurlandi Gyðinga. Yfirlýstur óvinur Ísraels lagði fram tillöguna og samþykkt hennar var sögð vera kveðju-sending til hryðjuverkasamtakanna Fatah, sem aðsetur hefur á Bakkanum (vestur-bakka Jórdan-ár).

Víðtæk mótmæli hófust straks við þessu augljósa Gyðingahatri, bæði hérlendis sem utanlands. Ljóst var að viðskiptahagsmunum Íslands var stefnt í hættu og fjölmörg dæmi voru nefnd um fjárhagstjón sem sniðgangan hafði valdið. Ísland hafi orðið fyrir verulegum álitshnekki og umheimurinn hefur komist að því að Gyðingahatur dafnar á Íslandi.

Þáttur utanríkisráðherrans »hugum-stóra«.

Ríkisstjórn landsins vaknaði með andfælum við tíðindin og »hugum-stórum« utanríkisráðherra var falið að senda frá sér yfirlýsingu um sniðgönguna, sem vonast var til að varpað gæti dulu á sannleikann. Til að forðast misskilning skal þess getið, að ráðherrann »hugum-stóri« er alls óskyldur »Don Quijote de la Mancha«. Þetta er hins vegar ráðherrann sem kom Íslandi í viðskiptastríð við Rússland, að boðskipun ESB.

Ráðherrann sendi frá sér yfirlýsingu 18. September, þar sem í lokin segir:

»Utanríkisráðuneytið áréttar að ákvörðun borgarstjórnar Reykjavíkur er ekki í samræmi við utanríkisstefnu Íslands«.

Hver er þá utanríkisstefna Íslands gagnvart Ísrael ? Er hún í samræmi við stefnu þjóðarinnar frá 1947, þegar Ísland var í forustu hjá SÞ (Sameinuðu þjóðunum), að tryggja stofnun þjóðríkis Gyðinga í Ísrael ? Sendiherra Íslands Thor Thors var framsögumaður málsins á alherjarþingi SÞ, sem hlaut yfir 70% fylgi og varð þannig alþjóðalög.

Í lok Heimstyrjaldarinnar fyrri 1922, fól Þjóðabandalagið Bretlandi að stjórna svæðinu »British Mandate for Palestine«, sem tekið hafði verið af Tyrklandi. Á meðal Gyðinga vakti þessi ákvörðun mikinn fögnuð, því að þeir höfðu loforð Bretlands um að »Konungsríki Davíðs og Solomons« yrði endurreist. Loforðið gaf Bretland með svonefndri »Balfour yfirlýsingu« frá 02. nóvember 1917. »Balfour yfirlýsingin« hlaut einnig samþykki Þjóðabandalagsins og var þar með orðin skuldbinding alþjóðasamfélagsins.

Alþingi tekur upp stuðning við hryðjuverkamenn.

Hægt er að staðhæfa, að Gyðingahatur blómstrar á Íslandi. Skilaboð Borgarstjórnar til vina okkar í Ísrael staðfesta það. Hatursmenn Ísraels í Borgarstjórn móta samt ekki stefnu landsins í utanríkismálum. Alþingi ætti að hafna stuðningi við hryðjuverkasamtök og fordæma Gyðingahatur. Nýgjasta ályktun Alþingis varðandi Ísrael er frá 29. nóvember 2011 og taki menn nú eftir:

»Alþingi ályktar að fela ríkisstjórninni að viðurkenna Palestínu sem sjálfstætt og fullvalda ríki innan landamæranna frá því fyrir sex daga stríðið árið 1967…Alþingi áréttar að PLO, Frelsissamtök Palestínu, eru hinn lögmæti fulltrúi allrar palestínsku þjóðarinnar.«

Þessi hræðilega ályktun var samþykkt með 38 atkvæðum og þar á meðal var hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra. Þetta er auðvitað gróft dæmi um Gyðingahatur, því að PLO er samnefni fyrir hryðjuverkasamtökin Hamas á Gaza og Fatah á Bakkanum. Svo má spyrja sig hvaða umboð Alþingi hefur til að úthluta yfirráðum á umdeildu landi, til skrifborðs-skúffunnar PLO. Alþingi var að taka undir markmið þessara Múslima um að fremja þjóðarmorð á Gyðingum og tortíma föðurlandi þeirra.

Viðbrögð Íslands við Gyðingahatri verða að vera trúverðug.

Borgarstjórn Reykjavíkur kom saman til neyðarfundar 22. September og felldi úr gildi hina alræmdu sniðgöngu á Ísrael. Sumir hafa af ókunnugleika talið að yfirlýsing utanríkisráðherrans »hugum-stóra« hafi haft hér nokkur áhrif. Svo var þó ekki, heldur réðust afdrif sniðgöngunnar, við skrifborð hryðjuverkaforingjans Mahmoud Abbas.

Hatursmenn Ísraels hafa áratugum saman reynt að vinna Gyðingum sem mest tjón og hafa beitt viðskipta-þvingunum í þeim tilgangi, meira að segja áður en Ísrael var stofnað. Hryðjuverkasamtökin Hamas á Gaza og Fatah á Bakkanum hafa mismunandi stefnu í öllum málum, þar á meðal viðskipta-þvingunum gegn Ísrael. Fatah samdi upphaflega tillögu, en Hamas dróg hana til baka. Fatah er vinnuveitandi Bjarkar »abdallah«, en Hamas stjórnar gerðum Dags »abdallah«.

Ítök hryðjuverka-samtaka Múslima á Íslandi eru yfirþyrmandi og bregðast verður hart við. Dagur »abdallah« og hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra verða báðir að víkja úr opinberum störfum. Brotthvarf þessara einstaklinga mun þó ekki nægja til að bæta orðspor landsins. Bjóða mætti Jerúsalem höfuðborg Ísraels að verða vinaborg Reykjavíkur. Svo væri einnig til bóta að ríkisstjórn og Alþingi bæðust afsökunar, að hætti siðaðra manna.

 

»Skoðun« blaðamannsins Óla Kristjáns Ármannssonar

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

»Skoðun« blaðamannsins Óla Kristjáns Ármannssonar

Fyrst birt í Fréttablaðinu 03. júlí 2015.

Raphael Schutz.

Hér áður fyrr var evrópskum gyðingum gert það að sök að drepa börn kristinna í tengslum við helgisiði þeirra. Þeim var og gert það að sök að eitra vatnsbrunna í þeim tilgangi að koma af stað smitfaröldrum. Þá voru útbreidd hin alkunnu ósannindi að gyðingar þættust ráða heiminum í gegnum hina voldugu öldunga Zíons.

Það er með ólíkindum hve lítið hefur breyst í gegnum aldirnar þegar kemur að gyðingum. Nú á dögum er þessi gamli rógburður ekki pólitískur rétttrúnaður lengur en hins vegar er það sjálfsagt að bera út viðurstyggilegan rógburð þegar kemur að gyðingum samtímans, þá sérstaklega í þjóðríki gyðinga, Ísrael.

Gyðingar, Ísrael og blaðamennska.

Kjarninn í grein Óla Kristjáns Ármannssonar, sem birtist í Fréttablaðinu 24. júní síðastliðinn, er hinn sex ára gamli Palestínuarabi Baider Qdeih, sem lést við landamærastöð. Það er sorgleg og hræðileg staðreynd sem býður upp á það að skoða þarf aðstæður og atburðarás af mikilli varfærni og án allra fordóma. Að segja frétt án samhengis eða bakgrunns er léleg fréttamennska og er jafn blekkjandi og röng frásögn.

Í þessu tilfelli kýs blaðamaður að segja ekki lesendum frá þeirri staðreynd að palestínskir sjúkraflutningabílar eru þekktir fyrir að vera notaðir undir hryðjuverkastarfsemi s.s. vopnasmygl yfir til Ísraels og að ferja hryðjuverkamenn yfir landamærin þvert á öll lög um sjúkraflutninga. Ísraelsk yfirvöld verða að skoða hvern og einn sjúkraflutningabíl sem fer inn í Ísrael til að koma í veg fyrir frekari hryðjuverkaárásir á ísraelska borgara.

Þessi ömurlegi atburður þar sem lítill drengur lét lífið er því miður fórnin sem er færð með háttalagi Palestínuaraba en það er auðvitað mun auðveldara að stinga hausnum í sandinn og kenna gyðingum um… ég meina Ísrael.

Mannfall og fordæming.

Blaðamaður heldur áfram í greininni og segir „Tölfræðin talar þó sínu máli“ þegar kemur að mannfalli í Gasastríðinu síðasta sumar. Megnið af mannfalli Palestínuaraba voru hryðjuverkamenn eða yfir eitt þúsund slíkir. Blaðamaður lætur ógert að greina frá því. Tölurnar sýna einnig hvernig UNHRC (Mannréttindaráð Sameinuðu þjóðanna) hefur snúið á hvolf hugmyndinni um mannréttindi í sínum andísraelska áróðri með blaðamenn eins og Óla Kristján um borð.

Í þau níu ár sem þessi nefnd á vegum UNHRC hefur verið starfandi hefur hún fordæmt Ísrael oftar en öll heimsins lönd samanlagt eða 61 sinni! Á þessu sést bersýnilega að eitt land, Ísrael, er tekið út og því úthúðað á versta máta.

Svona er þetta með UNHRC og fleiri stofnanir. Það sem kemur frá þeim, eins og þessi skýrsla, er ekki áreiðanlegt, heldur mjög hlutdrægt, en blaðamaðurinn hefur engar áhyggjur af því. Þegar hann segir „tölfræðin talar þó sínu máli“ vitnar hann í tölur yfir fórnarlömb, en þær tölur koma frá Palestínumönnum og öðrum hlutdrægum aðilum. Og það sem er enn mikilvægara er að hann talar bara um tölur, án þess að ræða samhengið. Höfðu nasistar á réttu að standa vegna þess að fleiri Þjóðverjar dóu í stríðinu en Bretar eða Bandaríkjamenn? Þetta er fáránlegt og það sem við sjáum hjá UNHRC er ekkert annað en farsi, orwellískt umhverfi, þar sem ráðist er á lýðræðisríki daginn inn og daginn út, aðallega af alræðisstjórnum, með hjálp frá gagnlegum fíflum á Vesturlöndum.

Mannfórnir og málstaður.

Það er alltaf sorglegt þegar saklausir borgarar verða fórnarlömb stríðsátaka, ekki síst þegar um börn er að ræða. Almenn skynsemi ætti að segja okkur að sökin liggur hjá Hamas og öðrum hryðjuverkahópum, sem hafa það markmið að eyða Ísrael af landakortinu og nota sitt eigið fólk sem mannlega skildi. En í staðinn sjáum við sömu gömlu evrópsku aðferðina aftur – kennum gyðingnum um (fyrirgefðu, ég meinti Ísrael).