Lífsandinn (CO2) er undirstaða lífs á Jörðinni

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Lífsandinn (CO2) er undirstaða lífs á Jörðinni.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 12. nóvember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Á okkar dögum eru dómsdags-spámenn áberandi þrýsti-hópur, sem margir stjórnmálamenn hlusta á með mikilli andagt. Hættulegasti hópurinn er sá sem fullyrðir, að framundan séu miklar veðurfars-hamfarir. Þessi sértrúar-söfnuður vill meina, að sú væga hlýnun sem orðið hefur á síðustu 300 árum, muni halda áfram og setja veðurfars-kerfi Jarðar úr skorðum. Öll þessi ósköp eru sögð stafa af »of miklum lífsanda (CO2) í andrúminu« og til að dómsdags-spárnar rætist ekki, verði að draga úr brennslu kolefna.

Staðreyndin er sú, að þessi hugmynd hefur aldreigi komist af tilgátu-stiginu. Þetta er ekki kenning, hvað þá heldur náttúru-lögmál. Ekki liggur einu sinni fyrir tilgáta um hvernig hitastig tengist stærðfræðilega lífsandanum. Þegar við bætist, að engin hlýnun hefur mældst það sem af er þessari öld, verður að telja tilgátuna stein-dauða. Burtséð frá þessari gagnlausu tilgátu, er veruleg ástæða til að skoða hvernig lífsandinn er undirstaða lífs á Jörðinni.

Lífsandinn er ekki eitruð mengun.

Vitað er, að allt líf á Jörðinni byggir á kolefni (C) og mannkynið er ekki undanskilið. Kolefnið fer svonefnda »kolefnis-hringrás« þannig að dýraríkið fær kolefni frá jurtaríkinu og jurtaríkið fær sitt kolefni að mestu úr andrúminu í formi lífsanda sem plönturnar vinna með ljós-tillífun. Einnig taka plöntur upp kolefni úr kolsýrðu vatni (H2CO3), sem þær ná til með rótunum. Flestir vita að gosdrykkir innihalda kolsýru sem er blanda af lífsanda (CO2) og vatni (H2O). Jafna fyrir kolsýru: (CO2+H2O → H2CO3).

Andrúmið er blanda margra gastegunda og mælt sem rúmmál er mest af: köfnunarefni (78,09%), súrefni (20,95%), vatnsgufa (1,00%), argon (0,93%) og lífsandi (0,040%). Magn lífsanda er oft tjáð í einingunni ppm (milljónustu hlutar) og á þann máta er núverandi magn lífsanda í andrúminu 400 ppm. Aukning lífsanda hefur um hríð verið mjög stöðug, um 2 ppm á hverju ári. Með sama áframhaldi verður lífsandinn kominn í 1000 ppm að 300 árum liðnum, það er að segja árið 2315.

Dómsdags-spámennirnir reita hár sitt yfir slíkum horfum og hrópa hærra en nokkru sinni að lífsandinn sé eitruð mengun, sem muni lama lífríkið og koma mannkyni á kné. Þessu er þveröfugt farið og stöðva verður þennan skaðlega áróður. Sú aukning lífsanda, sem hægt er að skrifa á reikning mannkyns, hefur líklega nú þegar framlengt tíma lífs á Jörðinni um tvær milljónir ára. Það er rangt, að mikið magn lífsanda sé takmarkandi fyrir lífkerfi Jarðar, heldur er staðreyndin sú, að of lítið magn myndi slökkva lífsneistinn á Jörðinni.

Lífsandi og hitastig eru oftast í öfugum fasa.

Fyrir um 540 milljón árum hófst þróun þeirra lífsforma sem einkenna Jörðina í nútímanum. Frá þeim tíma hefur hitastig á Jörðu oftar en ekki verið í öfugum fasa við magn lífsandans. Til dæmis, fyrir 150 milljón árum (Jurassic) féll hitastig mikið en lífsandinn náði toppi. Fyrir 50 milljón árum (Eocene) var hiti líklega hærri en nokkru sinni á síðustu 550 milljón árum, en lífsandinn hafði farið minnkandi í 100 milljón ár. Fortíðin bendir ekki til, að hitastig Jarðar ráðist af magni lífsanda í andrúminu.

Fyrir um 400 milljón árum (Devon) hófst af krafti landnám lífs á þurrlendi og náði mikilli útbreiðslu á skömmum tíma. Bæði jurtir og dýr tóku þátt í landnáminu og nýttu sér nýtt umhverfi til að þróa fjölmargar nýgjar tegundir. Á Devon-tímanum náði lífsandinn að verða um 2200 ppm, eða 5,5 sinnum núverandi magn. Hitastigið var að meðaltali um 20 gráður, sem er 6 gráðum hærra en núna.

Sjálfsmorð lífríkisins var yfirvofandi fyrir 400 milljónum ára.

Á Devon-tímanum þróuðu plöntur getu til að framleiða »lignin« og »cellulose« sem saman gerðu plöntunum fært að mynda við og vaxa uppréttar. Trén voru komin til sögunnar og náðu mikilli hæð, í samkeppni um orkugjafann sólarljósið. Umfangsmiklir skógar þöktu þurrlendið, lífmassi Jarðar margfaldaðist og dróg til sín lífsanda úr andrúminu, sem endaði sem viður trjánna.

»Lignin« er ákaflega stöðugt efni og á þessum tíma höfðu engar lífverur þróast sem framleiddu efnahvata sem leyst gat það upp. Skógartrén höfðu ekki ótakmarkaða lífslengd, heldur dóu eins og þau gera enn í dag. Dauð tré hlóðust því upp í skógar-sverðinum og náðu viðarlögin 100 metra þykkt eða meira. Þannig urðu til kolalögin miklu sem finnast um allan heim og eru mynduð úr kolefni sem skógarnir unnu úr lífsandanum á 90 milljónum ára. Til allrar hamingju fyrir framtíð lífs á Jörðu, kom fram rotnunar-sveppur sem framleiðir efnahvata sem vinnur á »lignini«. Þar með lauk því tímabili jarðsögunnar þegar kolabirgðir Jarðar urðu til.

Ef ekki hefðu komið fram lífverur sem voru færar um að leysa upp »lignin« hefði lífsandinn haldið áfram að minnka þar til dauða-þrepinu 150 ppm hefði verið náð. Við þetta þrep hefðu allar plöntur Jarðarinnar dáið úr hungri, það er að segja úr skorti á lífsanda. Lífríkið allt hefði drepist og mannkyn hefði aldregi komið fram. Þetta var bara fyrsta skiptið sem líf Jarðarinnar hefði getað útrýmt sjálfu sér vegna skorts á lífsanda, sem öllum ætti að vera ljóst að er undirstaða lífs á Jörðinni.

Vogunarsjóðir skila gjöfum Steingríms

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Vogunarsjóðir skila gjöfum Steingríms.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 03. nóvember 2015.

Víglundur Þorsteinsson.

Það var fróðlegt að lesa um þá ákvörðun kröfuhafa Glitnis að skila Íslendska ríkinu Íslandsbanka í býttum fyrir það að losna úr höftum með erlendar gjaldeyriseignir slitabúsins. Ákvörðun sem í meginatriðum lýtur að því að skilja krónueignir slitabúsins eftir hér á landi gegn því að fá að fara með erlendar eignir úr höftum.

Þegar Steingrímur J. Sigfússon ákvað að rifta ákvörðunum Fjármálaeftirlitsins frá haustinu 2008 um afskriftir og niðurfærslur lána úr gömlu bönkunum sem voru færðar í nýja á nettó afskrifuðu verði samdi hann við erlenda kröfuhafa gömlu bankanna um að þeir fengju sjálfdæmi um handrukkun og innheimtu í nýju bönkunum þvert gegn reglum neyðarlaganna.

Með því opnaðist þeim leið að óvæntum feng sem vogunarsjóðirnir höfðu ekki reiknað með þegar kröfur bankanna gengu kaupum og sölum á markaði haustið 2008 og vorið 2009.

Ýmsir hafa reynt að leggja mat á þessar gjafir Steingríms. Það er nærtækast að gera það með því að bera saman efnahagsreikninga bankanna á milli 2008 og 2015.

Fljótt á litið sýnast gjafir hans til vogunarsjóðanna vera um 500 milljarðar króna á núvirði. Ef til vill þó nokkru hærri því enn eru ekki öll kurl til grafar komin.

Það þurfti því að halda vel á við lok uppgjöra slitabúanna áður en þeim yrði hleypt úr höftum. Í raun þurfti að tryggja að vogunarsjóðirnir skildu eftir í landinu að lágmarki þessar örlætisgjafir Steingríms J. Sigfússonar.

Tímasprengja aftengd.

Á blaðamannafundi við kynningu á samþykki ríkis og seðlabanka á stöðugleikaskilyrðunum nú á dögunum skilgreindi Már Guðmundsson stöðuna svo »að nú væri búið að aftengja tifandi tímasprengju«.

Undirliggjandi í þeim orðum var að Steingrímur hefði verið sprengjusmiðurinn með því að leyfa sniðgönguna við neyðarlögin og riftanirnar á ákvörðunum FME frá 2008. Allt um það vissi Már öðrum betur vegna atbeina Seðlabankans í málinu. FME var jafnframt liðtækt í þeirri aðstoð.

Það er auðvelt að skilja af hverju vogunarsjóðirnir vilja skila banka eins og Íslandsbanka og losna sem fyrst úr höftunum. Þeir vita manna best að uppfærði gróðinn af afskrifuðum lánum er síður en svo á lausu. Hann er ekki annað en uppfærðar áður afskrifaðar skuldir sem höfðu bólgnað við hrunið og standa inni í bankanum sem uppfærðar skuldir einstaklinga og atvinnufyrirtækja gegn reglum neyðarlaga. Skuldir sem eftir er að borga eða fasteignir í fasteignafélögum sem bankarnir settu á fót sem umbreyta þyrfti í reiðufé.

Þeir vita að það mun taka mörg ár að rukka þær skuldir inn og enn fleiri að breyta þeim í erlendan gjaldeyri. Það hentar þeim því vel að nota örlætsgjörninga Steingríms sem skiptimynt til að sleppa frá höftunum með rauneignir búsins í erlendum gjaldeyri sem þegar eru geymdar í útlöndum. Þeirra stóri ávinningur er að fá þær erlendu eignir sem fyrst til að fjárfesta á ný annars staðar.

Kreppuframlenging í stað skjaldborgar.

Þessir alvarlegu gjörningar Steingríms þegar hann braut Íslendsk lög og rifti ákvörðunum Fjármálaeftirlitsins árið 2009 í þágu AGS og ESB framlengdu kreppuna á Íslandi um mörg ár.

Það svo að enn eru svöðusár eftir á tugþúsundum Íslendinga sem misstu allt sitt í boði Steingríms og vinstri stjórnarinnar sálugu. Stjórnarinnar sem allt vildi til vinna að komast á stökki í ESB sumarið 2009. Fórnaði í þeim tilgangi því skjóli sem neyðarlögin höfðu búið þjóðinni. Tókst hins vegar þá að ljúga því að okkur að hún væri að smíða þjóðinni skjaldborg með verkum sínum. Það var ekki fyrr en við kosningarnar 2013 að þjóðin fékk sitt tækifæri til að jafna um við þessa óheiðarlegu stjórnmálamenn.

Afleiðingar þessara verka þeirra eru að nú má sjá tugþúsundir sem áður bjuggu í eigin húsnæði meðal annarra á leigumarkaðnum eftir að bankarnir eru búnir að selja ofan af þeim með hjálp Árna Páls-laganna. Eða upp á ættingja og vini, komnir á »Hótel mömmu«. Þetta ásamt ýmsu öðru veldur nú eftirspurnarsprengingu á leigumarkaði.

Sumir flúðu til Noregs. Aðrir sitja enn í íbúðum og húsum með uppreiknaðar skuldir sem þeir eiga eftir að strita fyrir. Hjá þeim heldur kreppan áfram. Nú kóróna vogunarsjóðirnir allt verkið með því að láta Íslendska ríkið rukka Steingrímsgjafirnar. Sjálfir fljúga þeir með sólsetrinu vestur til Wall Street með alvörupeningana og skilja Íslendsk stjórnvöld eftir í handrukkinu. Það mun síðar koma í ljós hvernig tekst til um það.

Steingrímur þenur brjóst og sperrir stél.

Til að undirstrika heimsku sína stekkur Steingrímur J. Sigfússon nú upp á stól þegar vogunarsjóðirnir eru að skila Íslandsbanka og eignar sér málið sem árangur af eigin dugnaði. Þegar hann »hvorki borðaði né svaf« að eigin sögn við að bjarga þjóðinni á árunum 2009 og 2010 en þá kvaddi hann »björgunarvaktina í fjármálaráðuneytinu«.

Það fer best á því núna að fá lánuð orðin sem Matthías Jochumsson lagði í munn Jóni sterka eftir að Eyjólfur vinnumaður hafði lagt hann í bændaglímunni. Sáuð þið hvernig ég tók hann, drengir?

 

My Palestinian training, non-violence or violence ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

My Palestinian training, non-violence or violence ?

Fyrst birt hjá Israellycool 22. ágúst 2015.

Daniel Borg (fyrrverandi stuðningsmaður Hamas/Fatah/PLO).

Before joining ISM (International Solidarity Movement) group in Hebron I had my training in Ramallah during two days. How to obstruct IDF (Israel Defence Forces) operations. How to freely walk in a neighbourhood and alert the coordinators about the movements of incoming IDF patrols. When to go out and show your presence to the military, so that they don’t dare shoot at your direction. Shield a house that IDF want to demolish. Shield stone-Molotov-throwing militants. Yes. Our job.

PLO (now Fatah, but it is the same) uses well meaning idealistic western youngsters to aid, shield and make-possible their terrorist agenda. The Fatah-coordinators made it clear to us that ISM uses only non-violent means of resistance, but in the meantime stressed that if the Palestinians choose to use violence our job is to shield them. It is the Palestinians that live under occupation and humiliation, not us western activists, so we should let them make the operational decisions and we internationals are there to act like human shields and protect them from the IDF.

We even spent a good amount of time practicing how to pitch-up extreme screams with the intent of scaring off settlers kids. Our instructions were that if settlers kids approach us and act violently we need to surprise them by screaming with the loudest of our abilities so that they get panic and run away. We did a lot of exercise in these high-pitch screams. If someone from downtown Ramallah reads this, I want to express my sincere apologies for your lost sleep during these days.

Committing Lawfare (the abuse of Western laws and judicial systems to achieve strategic military or political ends).

During the first hour of the Ramallah training every activist gives the PLO coordinators a closed envelope of his name, address, family info, country residence, political affiliation etc, in case of arrest or death. They make abundantly clear that if I we were beaten up or killed by IDF it will lead to great damage to the state of Israel, great media coverage and of course maybe an end to the occupation. Since I was the chairman of the Social democratic youth organisation in my home town I was interesting and useful. If the IDF arrested me or killed me it would get headlines at least in Sweden.

In hindsight I understand that this is a perfect example of lawfare: With my presence as an international maybe the IDF won’t use the amount of force they are entitled to in order to complete a security-operation, and let the ones I am shielding go free (a win to the terrorists), or they disregard my presence and complete the mission with a possible end result of me being killed together with the terrorist. Also a win for the terrorists since they can use my death as an amazingly effective propaganda tool for forming international opinion.

I felt useful. I wanted to do whatever I could to help the Palestinians. I was un-afraid and idealistic. Then I went to Hebron. I actively chose to only do real pacifist work, mainly to stand in King David Street (Shuhada street) and in the IDF posts leading up to Tel Rumeida settlement. To monitor the Israeli soldiers present. A tough job, I thought, since all PLO coordinators, Bethlehem-people, random Palestinians etc. told me before hand that the soldiers are violent, throw stones at Palestinians, helps settlers attack Palestinian children, and what made me afraid, the soldiers occasionally arrest, handcuff and beats up ISM activists.

How the IDF-soldiers acted.

My first morning in Hebron: A young Israeli soldier was standing in his watching post at the entrance of the Jewish Tel Rumeida neighbourhood, where also some Palestinian families live. The soldier called upon a Palestinian ten year old boy that was walking up the hill to approach him. The boy was remarkably scared, and hesitantly dragged his feet towards the soldier. When the boy came up close the soldier made a move towards the kid. In this instant my heart started to pump faster since I was certain he was going to arrest or beat the boy, so I took up my camera ready to film the brutality. Instead, to my huge astonishment, he shakes the boys hand and put the other on his shoulder. The soldier started to speak casually with the boy. Instantly the Palestinian kid smiled and they spoke and joked for a couple of minutes in the July heat. I felt relieved, extremely surprised, took down my camera. Nothing here to film.

Yes I was extremely astonished. This encounter between the IDF soldier and the Palestinian kid contradicted everything I was being told and what I thought was the normal mode of IDF-conduct. Surely this soldier’s behaviour must be a very rare glimpse of humanism in the overall aggressive IDF, like a dolphin swimming in a sea of sharks. But no, it was not. It was rather the normal mode of conduct. I monitored the same group of soldiers from early morning to late evening, and their basic way of treating the Palestinians was that of non-interference and respect. Not once did I see anything that comes close to a violation. I spent three weeks monitoring the IDF soldiers, with my camera around my neck. There was nothing to film, no transgressions whatsoever (except Palestinian war crimes, but I come to that a bit later).

My laundry business.

At one point a soldier made a move of his hand at my direction to show that I should approach him. He wanted to ask me a few questions: How could I work for Fatah, call myself human rights activist, while they just killed a gay Palestinian by tying him up to a car and driving his more and more molested body through downtown Hebron? (a few metres from where we were standing) I was pretty shocked. Am I getting human rights lessons from an IDF soldier? I said white-washing, pink-washing. He did not understand my point about the washing business. But I thought about what he had said. I did not care. Those that I work for are Fatah people, moderates, peace activists, even Jewish Israelis. The Palestinian Sharia law, however unjust, does not justify the Israeli occupation. Hence the washing allegations I threw to the soldier.

Here you have Hamas.

The next week was slightly different. I understood that the IDF-soldiers were really nice, they treated me and all Palestinians with respect. During lunchtime I decided to go up to the PLO apartment and take a coffee. I stood with my coffee cup looking out at downtown Hebron, with full view of the Hebron Arab souk. From nowhere I see two guys going out from a car, taking out guns, starting to shoot intensively at the market. It was several hundreds of shots. The souk was buzzing with families. They started their shooting spree, everyone tried to run away, I filmed it from the onset. Their shooting spree lasting so long that I had the time to walk up to our rooftop continue filming while the shooting spree continued. Here you have Hamas.

Afterwards I ran down alerted my activist colleagues, alerted the IDF soldiers, called our coordinators. The IDF closed the checkpoint. Beefed up all soldier presence. This was the first Hamas attack in the West Bank, their bid on gaining power after they successfully did that in Gaza. PA (Palestinian Authority) president Mahmoud Abbas instated a state of emergency lasting several days. The only ones being safe was the small community of Palestinians, Jews and us distorted foreign activists being secure thanks to the IDF checkpoint and security within the Israeli controlled area. I was actually happy that the IDF had a checkpoint there, guaranteeing our security from the craziness of Hamas. The irony did not cross my mind at the time, that I went to Hebron to document Israeli war crimes but came home with IDF-humanism and Palestinian war crimes.

What I did not know about Hebron.

During my time in Hebron I did not know about the incessant terror attacks against the extremely small Jewish community of Hebron. I did not know that Jewish residents are killed whenever they are not protected, children, women, elderly. I did not know that Israel has effective control of a very small portion of Hebron. I did not know that the actual Apartheid in Hebron is directed from the Arabs against the Jewish community. I did not know the religious and historic importance of Hebron, as the number two capital of the Jewish people.

More over, I did not know that those I work for, the Fatah-led ISM, actively instructs Palestinian kids to throw rocks at Jews, sometimes killing the victim. Nor did I know that when Fatah wants us to shield someone or a house from IDF-operation, it is highly likely to be a terrorist on the brink of committing attacks against innocent Israelis. This was the case of Rachel Corrie’s last shielding-event.

How could I know? How could my colleagues know? We are immersed in the pro-pal false narrative. Fuelled by CNN, New York Times, Le Monde, all centrist and leftist political parties in Europe, all our left leaning teachers, all our cultural establishment. Among many others. I got social, political, educational status by joining ISM, an anti – Geneva Conventions, terrorist organisation.

 

Restoring Europe's Borders and Sovereign Nations

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Restoring Europe's Borders and Sovereign Nations.

Fyrst birt í The Wall Steet Journal 15. október 2015.

Geert Wilders (Hollandi), Marine Le Pen (Franklandi), Matteo Salvini (Ítalíu), Heinz-Christian Strache (Austurríki).

Europe. Imagine a world without her. Sure, the geographical entity will always continue to exist. But the civilization is in danger. Millions of migrants are currently arriving in Europe. More than half a million have already done so. Donald Tusk, the president of the European Council, says the greatest tide of refugees and migrants is still to come. Hungary’s foreign minister expects 35 million people heading to Europe. This will be the end of the Continent as we know it.

The situation is completely out of control. Too many fortune seekers, too much illiteracy. Some of the migrants are refugees, but the majority come for economic reasons. Our European economies and social-protection systems cannot cope with this. The media prefer to focus on families and children, but their images cannot conceal that the asylum seekers flocking to Europe are predominantly young men. Many are unskilled.

But the main problem is that, unlike the flow of refugees at the end of World War II, these migrants come from countries with a culture entirely different from Europe’s. Mass immigration is leading to the dilution of cultural identity in the European Union member states.

Its citizens resent this. Instinctively, these citizens are patriots. They don’t like to lose their identity as a people. They don’t want to give up their countries. Instinctively, they grasp two very important truths. First, that without identity, there is no country. Second, that without a country, there can be no prosperity, no justice, no democracy, no liberty.

The European Union has slowly been eroding Europe’s nation-states by gradually dismantling their sovereignty. It has robbed our countries of the right to conduct our own national asylum policies. Last month, the EU forced refugee quotas on its member states and overruled governments who disagreed. The mask has fallen, and the peoples of Europe have seen the EU’s ugly face.

Better than before, they now realize that our national parliaments have been reduced to fake parliaments. Vital matters, including those concerning our national identities, are no longer decided by our national parliaments but by obscure institutions in Brussels. People are forced to give away their country without even having a say in the matter.

Governments in Eastern Europe are especially sensitive about this. It’s no coincidence that the strongest resistance to the EU’s mandatory migrant quotas comes from countries such as the Czech Republic, Hungary and Slovakia. For many decades these countries were ruled from Moscow without their consent. They don’t want to now be ruled from Brussels without their consent.

But the migration crisis has also alarmed the peoples of Western Europe. Polls and election results in recent weeks clearly indicate that patriot parties such as ours are growing spectacularly.

While the governments in Western Europe’s capitals bash the leaders in the Czech Republic, Hungary and Slovakia, millions of citizens in Austria, France, Italy, the Netherlands and other nations share their concerns.

In Vienna’s regional elections Sunday, the Austrian Freedom Party won a third of the votes. In polls in the Netherlands, the Party for Freedom has become as big as the two governing parties combined. In France, polls indicate that the National Front will win its local elections in December. In Italy three months ago, the Northern League made stunning electoral gains.

While millions are on their way to Europe, millions in Europe realize that they have been betrayed by the political elites in the Hague, Paris, Rome, Vienna and other capitals. Our parliaments have been emasculated by Brussels and are filled with politicians who no longer care about our basic national interests. Governments don’t mind the loss of national sovereignty and national identities either. Far too often, they are composed of politicians who hope to one day pursue an international career at an EU or U.N. institution after their national career ends.

The gap between the citizens and those who rule them has never been so wide. We have to close this gap in order to reassert control over our own borders. And we can do so democratically by mobilizing the people to vote for parties that stand for national sovereignty and the defense of national identities. Reclaiming democracy: That is the key to solving the migration crisis.

There is no need to imagine a world without the nations of Europe. It’s clear what needs to happen. We need to reconquer our national sovereignty, abolish EU treaties such as the Schengen treaty and reaffirm the supremacy of national parliaments.

Afnám gjaldeyrishafta veldur áhyggjum

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Afnám gjaldeyrishafta veldur áhyggjum.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 27. október 2015.

Ragnar Önundarson.

Á undanförnum vikum hefur verið unnið undir miklum þrýstingi að samkomulagi milli þrotabúa gömlu bankanna og Seðlabankans. Afnám gjaldeyrishafta er lokaáfangi fjárhagslegrar endurskipulagningar landsins eftir áfallið 2008. Stjórnvöld ættu að gera nákvæmlega grein fyrir málinu opinberlega, áður en til óafturkallanlegra skuldbindinga kemur, eins og heitið hefur verið. Þetta er risavaxið hagsmunamál almennings sem verður undir smásjá næst þegar kosið verður til Alþingis.

Risavaxið hagsmunamál.

Gjaldeyrishöftin þarf að afnema að mestu. Ekki til að afla nýrra »jöklabréfa« eins og nú er stefnan, heldur til að hleypa fé út úr landinu. Hagkerfið hefur rétt úr kútnum og sparifjármyndun er og þarf að haldast mikil. Hætt er við nýrri bólumyndun ef sívaxandi lífeyrissparnaður getur ekki leitað út fyrir landsteinana og þarf að ávaxtast eingöngu innanlands. Sú stærð þarf að vera sveigjanleg til að hjá nýju bóluástandi verði komist og líklega mun hærri en nú er gert ráð fyrir.

Stöðugleikaskatturinn, sem Alþingi samþykkti með lögum, var kynntur þann 08. júní 2015. Í stað skattsins stendur slitabúum gömlu bankanna af einhverjum ástæðum til boða að greiða svonefnt stöðugleikaframlag, sem á að uppfylla svokölluð stöðugleikaskilyrði. Það á að vera jafngilt skattinum í þeim skilningi að það standi með sama hætti vörð um hagsmuni heimila og fyrirtækja. Stöðugleikaskatturinn, 39%, átti að skila 850 ma.kr. til ríkissjóðs, en þó skyldi unnt að fá afslátt til að lækka skattinn, sem þá yrði alls um 690 ma.kr., gegn bindingu erlends gjaldeyris í landinu, sem er þá lántaka í stað skatts. Seðlabankinn metur hins vegar stöðugleikaframlagið samkvæmt tillögum slitabúanna aðeins 334 ma.kr. Þetta vekur áleitna spurningu um hvernig slíkt framlag geti verið jafngilt áðurnefndum fjárhæðum.

Draumsýn eða veruleiki ?

Afnám gjaldeyrishafta gæti verið draumsýn sem ekki fær staðist, án enn meiri yfirtöku á gjaldeyriseignum en 690-850 ma.kr., kannski vel yfir 1.000 ma. Ástæðan er sú að bólukrónur sem geta ógnað greiðslujöfnuði er ekki einungis að finna í sjóðum þrotabúa föllnu bankanna heldur í djúpum vösum auðfíkla bólunnar og augljóslega í krónueignum lífeyrissjóðanna. Það er útilokað að einhverjir þeirra ráðgjafa sem komið hafa að málum hafi ekki séð þetta. Þeir gætu hafa lent í þeirri aðstöðu að þegja um staðreyndir sem ekki eiga upp á pallborðið.

Ráðherrar hafa ítrekað sagt að skref til afnáms hafta séu á næsta leiti, en skrefin hafa látið á sér standa. Af máli forsætisráðherra á Alþingi nýlega, þegar hann svaraði fyrirspurnum um stöðu mála, sýndist mér stefna í átök við kröfuhafana, fyrst stöðugleikaframlög og stöðugleikaskattur eiga að vera jafngild. Hann tiltók og taldi upp eignir, því miður án talna, og sagði framlög frá slitabúum föllnu bankanna í beinhörðu fé verða aðeins hluta af þeim framlögum sem búin leggja fram og því ekki rétt að horfa eingöngu til þess. Einnig verði um að ræða afhendingu ýmissa eigna, framsal krafna, innlán, skilyrt skuldabréf og hlutdeild ríkisins í söluandvirði nýju bankanna.

»Þannig að það er mjög villandi, og raunar bara rangt, að tala um stöðugleikaframlagið eins og það sé eingöngu þessi tiltekna peningaupphæð«

sagði ráðherrann sem nefndi engar tölur og ræddi því miður ekki um gæði þessara eigna.

Þar sem ætlunin er að taka alls konar eignir sem greiðslu þarf að gera nákvæmlega grein fyrir gæðum þeirra eigna. Jafnvel þarf að áskilja frekari greiðslur frá kröfuhöfum, reynist eignirnar minna virði þegar á reynir, og jafnvel halda eftir reiðufé því til tryggingar. Munum að allt sem getur farið úrskeiðis mun fara úrskeiðis.

Verðmæti fákeppnisbanka.

Fjármálaráðherra var í viðtali á »Gömlu gufunni« 21. október. Rætt var um nýjasta útspil slitastjórnar Glitnis, að afhenda ríkssjóði Íslandsbanka upp í stöðugleikaframlög. Fram kom að verðmæti Landsbankans og Íslandsbanka gæti verið um 400 milljarðar. Verðmæti fyrirtækja fer eftir hagnaði þeirra. Athuga ber í þessu sambandi að fákeppnisfyrirtæki skammta sér hagnaðinn úr hendi almennings. Hvernig getum við metið banka á sama hátt og fyrirtæki í samkeppni í þessu ljósi? Á þjóðin að meta það hátt sem tekið er af henni sjálfri?

Mun guð blessa Ísland ?

Óveðursský hafa verið að hrannast upp á himni efnahagsmálanna að undanförnu. Enn þurfum við að standa í lappirnar, þó að bankakerfið sé ekki í húfi núna. Viðskiptajöfnuðurinn er að versna m.v. sama tíma í fyrra. Við höfum skert útflutningstekjur af makríl og leyft gengi krónunnar að styrkjast, sem rýrir viðskiptajöfnuðinn. Við höfum líka hækkað launin of mikið, einu sinni enn. Verðbólga og vísitala eru á uppleið og við blasir enn ein kollsteypan. Halda forystumenn ríkisstjórnarflokkanna að þessi þróun muni færa þeim traust kjósenda á ný?

Uppi eru hugmyndir um að erlendu kröfuhafarnir fái gríðarlegar fjárhæðir frá þjóðinni umfram það sem 39% stöðugleikaskattur léti þeim eftir. Af hverju? Ekki hefur verið skýrt frá því. Við megum ekki gefa eftir þá stöðu sem Neyðarlögin færðu okkur. Við eigum ekki að láta sendimenn »hrægamma« skelfa okkur til að skerða þá stöðu sem »Íslendska leiðin« skapaði. Ef til ágreiningsmála kemur verða þau afgreidd fyrir Íslendskum dómstólum.

Það er til nóg af bönkum í hinum stóra heimi og við munum bara afla okkur trausts og virðingar með einurð og stefnufestu. Hinn valkosturinn er að birtast umheiminum á ný sem algjörir vitleysingar í hagstjórn og fjármálum, sem ekki hafa lært neitt af sárri reynslu. Verður komist hjá því? Guð var beðinn að blessa Ísland fyrir sjö árum. Munum að hann hjálpar þeim sem hjálpa sér sjálfir.

 

Ætlar borgarstjóri að styðja feðraveldið (Islam) ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Ætlar borgarstjóri að styðja feðraveldið (Islam) ?

Fyrst birt í Morgunblaðinu 24. október 2015.

Gústaf Níelsson.

Í kjölfar sveitarstjórnarkosninganna á síðasta ári spannst umræða um þá ákvörðun Reykjavíkurborgar að úthluta Félagi múslima á Íslandi ókeypis lóð undir mosku. Ákvörðunin var umdeild, svo ekki sé dýpra í árinni tekið og bentu lögspekingar á að sveitarfélögum væri óskylt að úthluta trúfélögum ókeypis lóðum. Sumir héldu því meira að segja fram að ákvörðunin væri ólögmæt. Jafnvel borgarlögmaður viðurkenndi að sveitarfélögum væri einvörðungu skylt að úthluta ókeypis lóðum undir kirkjur.

Mitt í þessari umræðu bárust fréttir af fundi sendiherra Sádi-Arabíu og forseta Íslands. Á fundinum kom fram að Sádar hygðust leggja fram fjármagn til byggingar mosku í Reykjavík. Fréttirnar vöktu óhug enda eru Sádi-Arabía og nágrannaríkin við Persaflóa ekki þekkt sem fánaberar mannréttinda  (Leiðrétting Forseta Íslands).

Skiptir máli hver fjármagnar moskuna ?

Hvort tveggja núverandi og fyrrverandi formenn Samfylkingarinnar voru neikvæðir í garð fréttanna af fjárstyrk Sádi-Araba. Þannig kvað Ingibjörg Sólrún Gísladóttir (05.04.2015) það fráleita hugmynd að Sádi-Arabía fengi að setja fjármagn í byggingu mosku og tók fram að til »að sporna við því að róttækur íslamismi berist til okkar ættum við ekki að heimila að erlendir aðilar fjármagni moskubygginguna«. Árni Páll Árnason (05.03.2015) spurði hvað einræðisríkjum, sem ekki virtu grundvallarmannréttindi, gengi til með fjárframlögum af þessum toga.

Á meðal meirihlutans í borgarstjórn var hins vegar annað hljóð í strokknum. Líf Magneudóttir, formaður mannréttindaráðs, kvaðst ekki hafa miklar áhyggjur af fjárstyrk Sáda því múslimum á Íslandi væri treystandi til að fara eftir lögum og brjóta ekki á mannréttindum fólks. Viðbrögð Dags B. Eggertssonar (05.03.2015) borgarstjóra voru varfærnari. Dagur tók ekki afdráttarlaust á málinu, eins og hann er gjarn á að gera þegar honum finnst mál vera »óþægileg«.

Í staðinn fól hann mannréttindaskrifstofu borgarinnar að fara ofan í saumana á því hvort fjárstyrk Sádi-Araba fylgdu einhver skilyrði. Þessi aðferð, að vísa máli í nefnd, er vel þekkt þegar stjórnmálamenn reyna að losa sig við óþægileg mál. Þrátt fyrir að nú sé meira en hálft ár liðið hefur mannréttindaskrifstofan ekki enn birt niðurstöður sínar. Kostnaður borgarbúa við mannréttindaskrifstofuna mun þó vera hartnær hálfur milljarður króna á hverju kjörtímabili.

Konur séu með slæðu og í búri við bænahald.

Þegar fréttir af fjárstyrk Sáda voru bornar undir fyrirsvarsmenn Félags múslima á Íslandi voru viðbrögðin á einn veg. Sverrir Agnarsson, sem þá gegndi formennsku í félaginu, kom af fjöllum og kvaðst ekkert vita um styrkinn. Salmann Tamimi, sem hafði gegnt formennsku á undan Sverri, gekk skrefinu lengra og sagði félagið aldrei hafa óskað eftir fjármunum frá Sádi-Arabíu. Viðbrögð þeirra Sverris og Salmanns bentu helst til þess að fréttirnar af fundi sendiherra Sádi-Araba og forseta Íslands helguðust af misskilningi hins síðarnefnda.

Fyrr í þessum mánuði gerðust hins vegar þau tíðindi að Salmann steypti Sverri af formannsstóli í Félagi múslima á Íslandi. Í viðtali við visir.is 12. október sl. hefur Sverrir upplýst að Salmann hafi gagnrýnt hann fyrir hvort tveggja að telja það ekki skyldu múslímskra kvenna að ganga með slæðu og að vera of vinsamlegur í garð samkynhneigðra. Þá hafi Salmann gagnrýnt hann fyrir að taka afstöðu með »Íslendskum konunum í félaginu sem vildu burt með ljóta ókláraða, nú í tíu ár, búrið sem konurnar eru látar vera í við bænahald«.

Í bréfi sem Sverrir birti af sama tilefni koma fram nýjar upplýsingar um fjármögnun moskunnar. Í bréfinu er því lýst að opinberlega hafi Salmann ekkert kannast við peningana frá Sádum þrátt fyrir að hann hafi skömmu áður sjálfur beðið um þá í sendiráði Sádi-Arabíu í Stokkhólmi. Ekki verður betur séð en hér sé fram komin sönnun þess að fyrirsvarsmenn Félags múslima á Íslandi hafi reynt að blekkja almenning um hvernig fjármögnun moskunnar yrði háttað. Er nú skiljanlegt hvers vegna Sverrir taldi sig á sínum tíma knúinn til að lýsa því yfir opinberlega að hann talaði einn fyrir hönd félagsins eftir að Salmann hafði þvertekið fyrir að félagið tæki við peningum frá Sádum.

Nýr formaður neitar að svara spurningum.

Þessar nýju upplýsingar um fjármögnun moskunnar og þann boðskap sem félagið boðar gagnvart konum og samkynhneigðum hljóta að leiða til þess að borgaryfirvöld endurskoði ákvörðun sína um að úthluta ókeypis lóð til félagsins. Nýkjörinn formaður félagsins mun enda hafa lýst því yfir að hann vilji að félagið dragi sig út úr arkitektasamkeppni um byggingu moskunnar.

Ef til vill skiptir það þau Dag og Líf engu máli þótt fyrirsvarsmenn félagsins leiki tveim skjöldum. Líklega telja þau áfram rétt að treysta svörum félagsins til mannréttindaskrifstofu borgarinnar um hvernig moskan er fjármögnuð og hvaða boðskapur verður þar boðaður. Líklegast er þó að mannréttindaskrifstofan fái engin svör. Nýr formaður félagsins hefur nefnilega ákveðið að svara ekki spurningum fjölmiðla í kjölfar þess að hann tók við völdum í félaginu. Miðaldirnar og feðraveldið eiga sér greinilega vísan stuðning hjá félaginu.

<<<<<<<>>><<<>>>>>>>

Yfirlýsing frá Ibrahim Sverri Agnarssyni.

Assalamu alaikum Alhamdulillahi - The General Meeting is over and I am probably a very bad loser!

But after weeks of backbiting and slander and fabrication on my believes ,it is a RELIEVE that that the Tamimi clan has taken over the Association of Muslims in Iceland and I have no responsibility there anymore.

I did not have a chance against the Tamimi ladies and all their Arab/icelandic girlfriends and the several of the grumpy guys mostly Palestinian that have not shown faces in the mosque for years.

The tens of the bright shining faces in the back of the mosque today dutifully wearing their hijab for the occasion, something that most of them never do in public, were all, except the few Icelandic ethnic ladies, dedicated Tamimi fans, common sense and rhetoric did not have a chance, they came to vote for their hero.

It is a kind of funny because one of the main point Salmann brought up against me was that I did NOT believe that wearing hijab in public was a unconditional demand up on muslim ladies, BUT HE, on the contrary was firm on that point.

This sound similar when he thunders in his rare Friday speeches about the necessity for Muslims to come to the mosque, but almost never come there himself not even in Ramadan. Or when he denounced the money from Saudi Arabia shortly after asking for them personally in their embassy in Stockholm.

Funny because I see some of these ladies more often on town at weekends than in the mosques - not even at Eid´s or dinners at the mosque.

But Allah has the power over all things and I will ask him quietly to teach me not to be a bad loser - but he knows the meaning of things big and small.

<<<<<<<>>><<<>>>>>>>

 

Umheimurinn telur Íslendinga vera Gyðingahatara

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Umheimurinn telur Íslendinga vera Gyðingahatara.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 21. október 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Helför Gyðinga veldur því, að á meðal siðaðs fólks þykir Gyðingahatur vera afleitt hugarástand. Samt blómstrar Gyðingahatur hérlendis og hefur gert allt frá tíð Steingríms Hermannssonar. Löngum hafa Gyðingahatarar ekki svalað svívirðilegum kenndum sínum á opinberum vettvangi. Nú er öldin önnur og öfgarnar gerðar opinberar, jafnvel undir merkjum mannkærleika.

Björk »abdallah« leggur fram tillögu fyrir hönd Fatah.

Flestum á óvart ákvað meirihluti Borgarstjórnar Reykjavíkur 15. September 2015, að sniðganga vörur frá Ísrael, föðurlandi Gyðinga. Yfirlýstur óvinur Ísraels lagði fram tillöguna og samþykkt hennar var sögð vera kveðju-sending til hryðjuverkasamtakanna Fatah, sem aðsetur hefur á Bakkanum (vestur-bakka Jórdan-ár).

Víðtæk mótmæli hófust straks við þessu augljósa Gyðingahatri, bæði hérlendis sem utanlands. Ljóst var að viðskiptahagsmunum Íslands var stefnt í hættu og fjölmörg dæmi voru nefnd um fjárhagstjón sem sniðgangan hafði valdið. Ísland hafi orðið fyrir verulegum álitshnekki og umheimurinn hefur komist að því að Gyðingahatur dafnar á Íslandi.

Þáttur utanríkisráðherrans »hugum-stóra«.

Ríkisstjórn landsins vaknaði með andfælum við tíðindin og »hugum-stórum« utanríkisráðherra var falið að senda frá sér yfirlýsingu um sniðgönguna, sem vonast var til að varpað gæti dulu á sannleikann. Til að forðast misskilning skal þess getið, að ráðherrann »hugum-stóri« er alls óskyldur »Don Quijote de la Mancha«. Þetta er hins vegar ráðherrann sem kom Íslandi í viðskiptastríð við Rússland, að boðskipun ESB.

Ráðherrann sendi frá sér yfirlýsingu 18. September, þar sem í lokin segir:

»Utanríkisráðuneytið áréttar að ákvörðun borgarstjórnar Reykjavíkur er ekki í samræmi við utanríkisstefnu Íslands«.

Hver er þá utanríkisstefna Íslands gagnvart Ísrael ? Er hún í samræmi við stefnu þjóðarinnar frá 1947, þegar Ísland var í forustu hjá SÞ (Sameinuðu þjóðunum), að tryggja stofnun þjóðríkis Gyðinga í Ísrael ? Sendiherra Íslands Thor Thors var framsögumaður málsins á alherjarþingi SÞ, sem hlaut yfir 70% fylgi og varð þannig alþjóðalög.

Í lok Heimstyrjaldarinnar fyrri 1922, fól Þjóðabandalagið Bretlandi að stjórna svæðinu »British Mandate for Palestine«, sem tekið hafði verið af Tyrklandi. Á meðal Gyðinga vakti þessi ákvörðun mikinn fögnuð, því að þeir höfðu loforð Bretlands um að »Konungsríki Davíðs og Solomons« yrði endurreist. Loforðið gaf Bretland með svonefndri »Balfour yfirlýsingu« frá 02. nóvember 1917. »Balfour yfirlýsingin« hlaut einnig samþykki Þjóðabandalagsins og var þar með orðin skuldbinding alþjóðasamfélagsins.

Alþingi tekur upp stuðning við hryðjuverkamenn.

Hægt er að staðhæfa, að Gyðingahatur blómstrar á Íslandi. Skilaboð Borgarstjórnar til vina okkar í Ísrael staðfesta það. Hatursmenn Ísraels í Borgarstjórn móta samt ekki stefnu landsins í utanríkismálum. Alþingi ætti að hafna stuðningi við hryðjuverkasamtök og fordæma Gyðingahatur. Nýgjasta ályktun Alþingis varðandi Ísrael er frá 29. nóvember 2011 og taki menn nú eftir:

»Alþingi ályktar að fela ríkisstjórninni að viðurkenna Palestínu sem sjálfstætt og fullvalda ríki innan landamæranna frá því fyrir sex daga stríðið árið 1967…Alþingi áréttar að PLO, Frelsissamtök Palestínu, eru hinn lögmæti fulltrúi allrar palestínsku þjóðarinnar.«

Þessi hræðilega ályktun var samþykkt með 38 atkvæðum og þar á meðal var hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra. Þetta er auðvitað gróft dæmi um Gyðingahatur, því að PLO er samnefni fyrir hryðjuverkasamtökin Hamas á Gaza og Fatah á Bakkanum. Svo má spyrja sig hvaða umboð Alþingi hefur til að úthluta yfirráðum á umdeildu landi, til skrifborðs-skúffunnar PLO. Alþingi var að taka undir markmið þessara Múslima um að fremja þjóðarmorð á Gyðingum og tortíma föðurlandi þeirra.

Viðbrögð Íslands við Gyðingahatri verða að vera trúverðug.

Borgarstjórn Reykjavíkur kom saman til neyðarfundar 22. September og felldi úr gildi hina alræmdu sniðgöngu á Ísrael. Sumir hafa af ókunnugleika talið að yfirlýsing utanríkisráðherrans »hugum-stóra« hafi haft hér nokkur áhrif. Svo var þó ekki, heldur réðust afdrif sniðgöngunnar, við skrifborð hryðjuverkaforingjans Mahmoud Abbas.

Hatursmenn Ísraels hafa áratugum saman reynt að vinna Gyðingum sem mest tjón og hafa beitt viðskipta-þvingunum í þeim tilgangi, meira að segja áður en Ísrael var stofnað. Hryðjuverkasamtökin Hamas á Gaza og Fatah á Bakkanum hafa mismunandi stefnu í öllum málum, þar á meðal viðskipta-þvingunum gegn Ísrael. Fatah samdi upphaflega tillögu, en Hamas dróg hana til baka. Fatah er vinnuveitandi Bjarkar »abdallah«, en Hamas stjórnar gerðum Dags »abdallah«.

Ítök hryðjuverka-samtaka Múslima á Íslandi eru yfirþyrmandi og bregðast verður hart við. Dagur »abdallah« og hinn »hugum-stóri« utanríkisráðherra verða báðir að víkja úr opinberum störfum. Brotthvarf þessara einstaklinga mun þó ekki nægja til að bæta orðspor landsins. Bjóða mætti Jerúsalem höfuðborg Ísraels að verða vinaborg Reykjavíkur. Svo væri einnig til bóta að ríkisstjórn og Alþingi bæðust afsökunar, að hætti siðaðra manna.

 

»Skoðun« blaðamannsins Óla Kristjáns Ármannssonar

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

»Skoðun« blaðamannsins Óla Kristjáns Ármannssonar

Fyrst birt í Fréttablaðinu 03. júlí 2015.

Raphael Schutz.

Hér áður fyrr var evrópskum gyðingum gert það að sök að drepa börn kristinna í tengslum við helgisiði þeirra. Þeim var og gert það að sök að eitra vatnsbrunna í þeim tilgangi að koma af stað smitfaröldrum. Þá voru útbreidd hin alkunnu ósannindi að gyðingar þættust ráða heiminum í gegnum hina voldugu öldunga Zíons.

Það er með ólíkindum hve lítið hefur breyst í gegnum aldirnar þegar kemur að gyðingum. Nú á dögum er þessi gamli rógburður ekki pólitískur rétttrúnaður lengur en hins vegar er það sjálfsagt að bera út viðurstyggilegan rógburð þegar kemur að gyðingum samtímans, þá sérstaklega í þjóðríki gyðinga, Ísrael.

Gyðingar, Ísrael og blaðamennska.

Kjarninn í grein Óla Kristjáns Ármannssonar, sem birtist í Fréttablaðinu 24. júní síðastliðinn, er hinn sex ára gamli Palestínuarabi Baider Qdeih, sem lést við landamærastöð. Það er sorgleg og hræðileg staðreynd sem býður upp á það að skoða þarf aðstæður og atburðarás af mikilli varfærni og án allra fordóma. Að segja frétt án samhengis eða bakgrunns er léleg fréttamennska og er jafn blekkjandi og röng frásögn.

Í þessu tilfelli kýs blaðamaður að segja ekki lesendum frá þeirri staðreynd að palestínskir sjúkraflutningabílar eru þekktir fyrir að vera notaðir undir hryðjuverkastarfsemi s.s. vopnasmygl yfir til Ísraels og að ferja hryðjuverkamenn yfir landamærin þvert á öll lög um sjúkraflutninga. Ísraelsk yfirvöld verða að skoða hvern og einn sjúkraflutningabíl sem fer inn í Ísrael til að koma í veg fyrir frekari hryðjuverkaárásir á ísraelska borgara.

Þessi ömurlegi atburður þar sem lítill drengur lét lífið er því miður fórnin sem er færð með háttalagi Palestínuaraba en það er auðvitað mun auðveldara að stinga hausnum í sandinn og kenna gyðingum um… ég meina Ísrael.

Mannfall og fordæming.

Blaðamaður heldur áfram í greininni og segir „Tölfræðin talar þó sínu máli“ þegar kemur að mannfalli í Gasastríðinu síðasta sumar. Megnið af mannfalli Palestínuaraba voru hryðjuverkamenn eða yfir eitt þúsund slíkir. Blaðamaður lætur ógert að greina frá því. Tölurnar sýna einnig hvernig UNHRC (Mannréttindaráð Sameinuðu þjóðanna) hefur snúið á hvolf hugmyndinni um mannréttindi í sínum andísraelska áróðri með blaðamenn eins og Óla Kristján um borð.

Í þau níu ár sem þessi nefnd á vegum UNHRC hefur verið starfandi hefur hún fordæmt Ísrael oftar en öll heimsins lönd samanlagt eða 61 sinni! Á þessu sést bersýnilega að eitt land, Ísrael, er tekið út og því úthúðað á versta máta.

Svona er þetta með UNHRC og fleiri stofnanir. Það sem kemur frá þeim, eins og þessi skýrsla, er ekki áreiðanlegt, heldur mjög hlutdrægt, en blaðamaðurinn hefur engar áhyggjur af því. Þegar hann segir „tölfræðin talar þó sínu máli“ vitnar hann í tölur yfir fórnarlömb, en þær tölur koma frá Palestínumönnum og öðrum hlutdrægum aðilum. Og það sem er enn mikilvægara er að hann talar bara um tölur, án þess að ræða samhengið. Höfðu nasistar á réttu að standa vegna þess að fleiri Þjóðverjar dóu í stríðinu en Bretar eða Bandaríkjamenn? Þetta er fáránlegt og það sem við sjáum hjá UNHRC er ekkert annað en farsi, orwellískt umhverfi, þar sem ráðist er á lýðræðisríki daginn inn og daginn út, aðallega af alræðisstjórnum, með hjálp frá gagnlegum fíflum á Vesturlöndum.

Mannfórnir og málstaður.

Það er alltaf sorglegt þegar saklausir borgarar verða fórnarlömb stríðsátaka, ekki síst þegar um börn er að ræða. Almenn skynsemi ætti að segja okkur að sökin liggur hjá Hamas og öðrum hryðjuverkahópum, sem hafa það markmið að eyða Ísrael af landakortinu og nota sitt eigið fólk sem mannlega skildi. En í staðinn sjáum við sömu gömlu evrópsku aðferðina aftur – kennum gyðingnum um (fyrirgefðu, ég meinti Ísrael).

 

Nú er ég kominn með hjartslátt á ný

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Nú er ég kominn með hjartslátt á ný.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 17. október 2015.

Ragnar Önundarson.

Einhverja rekur e.t.v. minni til að árið 2005 ritaði ég átta greinar í Morgunblaðið til að vara við hagþróun sem mér sýndist vera að fara úr böndunum. Á miðju því ári varð mér ljóst að ég var ekki að ná eyrum fólks, dansinn í kringum gullkálfinn var hafinn. Snemma árs 2008 tók ég aftur til máls, ekki til að vara við, heldur til að reyna að opna augu manna fyrir yfirvofandi áfalli og til að leggja fram hugmyndir um lausnir.

Íslendska leiðin.

Hinn 15. apríl 2008 birti Morgunblaðið grein mína Ósjálfbjarga bankar. Í henni var að finna tillögu um að stofna nýja banka sem dótturfélög við gömlu bankana. Ríkið skyldi lána fyrir hlutafénu og taka um leið veð í því. Þetta væri óriftanlegur gerningur þar sem nýtt lán fylgdi.

Bankastjórn Seðlabankans brást við og boðaði til fundar 22. júlí, þar sem ráðuneytisstjóri fjármálaráðuneytisins var viðstaddur. Hugmyndin var rædd efnislega, en mér sagt að ekki væri mögulegt að nýta hana nú þegar, en hún kynni að nýtast síðar. Ástæðan væri sú að ráðherrar teldu vandann ekki jafn alvarlegan og ég, glansandi ársreikningar uppáskrifaðir af alþjóðlegum endurskoðunarfélögum styddu það. Aðeins væri um lausafjárvanda að ræða að þeirra mati sem leysa ætti með lánveitingum Seðlabankans. Sú hugsun leitar á að atburðarásin hefði orðið önnur ef nýir bankar hefðu verið stofnaðir strax og þannig ekki orðið neitt »hrun« nema hjá kröfuhöfunum.

Ég fylgdist áhyggjufullur með falli erlendra banka í september og lyfti brúnum þegar Washington Mutual, einn stærsti sparisjóðurinn í BNA, var meðhöndlaður einmitt með því að stofnaður var nýr sparisjóður. Sparifé almennings var komið þangað í skjól og sá gamli látinn falla í fang kröfuhafa. Seðlabankinn hafði samband við mig eftir að mistekist hafði að bjarga Glitni og bað mig að sitja í »aðgerðahópi«, sem fitja skyldi upp á gagnlegum hugmyndum. Auk mín voru þar bæði einn öflugasti lögmaður landsins og leiðandi endurskoðandi til margra ára. Á þeim vettvangi setti ég fram hugmyndina um að gera innlán að forgangskröfum með afturvirkum hætti, en sem kunnugt er gerði það okkur kleift að greiða höfuðstól Icesave-innlánanna án íþyngingar fyrir ríkissjóð. Fjallað er um þetta í 7. hefti skýrslu RNA, bls. 73-76.

Þessar aðgerðir, stofnun nýrra banka og forgangur innlána, eru nú nefndar »Íslendska leiðin« og hafa vakið athygli. Í henni fólst að ríkissjóður og þar með þjóðin tók ekki að sér að greiða þær skuldir sem fáeinir óreiðumenn höfðu stofnað til, en það hefur einmitt verið reglan, sett af AGS, þótt undarlegt megi virðast. Í þeim fólst einnig að erlendir stórbankar, sem vitandi vits höfðu veitt einkabönkum án ríkisábyrgðar »eitruð lán«, fullkomlega skeytingarlausir um hag okkar Íslendinga, þurftu að horfast í augu við mistök sín og ábyrgðarleysi. Þessi »erfðasynd« hvílir á kröfum í þrotabúin, þær eru enn »eitraðar« og þeir sem þær keyptu vissu það. Undirstrika ber að »Íslendska leiðin« felur í sér óvenjulega einurð smáþjóðar gegn alþjóðlegu fjármálavaldi. AGS er ekki nein lýðræðisleg alþjóðastofnun, heldur í raun eign nokkurra þjóða sem eiga umsvifamestu fjármálamiðstöðvar veraldarinnar. AGS er verkfæri mikilla hagsmuna og því verkfæri er beitt.

Verður hvikað ?

Allar götur síðan Neyðarlögin voru sett hafa sendimenn þessa valds drepið á dyr hjá stjórnvöldum. Má muna hinn æruverðuga Eatwell lávarð, sem við fengum okkur fullsödd af í nóvember 2013. Lávarðurinn lýsti þeirri föðurlegu skoðun sinni »að traust og trúverðugleiki séu þau sjónarmið, sem helst beri að hafa í huga við afléttingu gjaldeyrishafta og lausn snjóhengjunnar«. Til þess taldi hann farsælla að ríkið leitaði samninga í máli sem það á enga aðild að, en að láta hart mæta hörðu fyrir dómstólum. Fullkomlega var óljóst hvað hann átti við með þessu því ríkið er ekki aðili að neinu deilumáli við kröfuhafana og löngu ljóst að deilumál koma fyrir Íslendska dómstóla.

Lávarðurinn komst svo að orði, að Íslendingar hefðu ákveðið árið 2008 að komast hjá greiðslufalli ríkisins og frestað þeim vanda til betri dags, sem enn væri ekki upp runninn! Síðan hefur verið stöðugur straumur álíka sendiboða sem reynt hafa að skjóta stjórnvöldum skelk í bringu. Hafa ber í huga að svonefndir »hrægammasjóðir« hafa keypt kröfurnar á þrotabúin með miklum afföllum, vitandi af erfðasyndinni áðurnefndu. Afnám gjaldeyrishafta er mikilvægt, en ekki má láta undan áróðursmönnum kröfuhafa og gefa eftir sterka stöðu. Stórhættulegt fyrir ráðherra að halda spilunum að sér, aðeins opin upplýsingagjöf skapar traust.

Hættuástand skapast á ný.

Viðskiptajöfnuðurinn er að versna m.v. sama tíma í fyrra. Við höfum af gáleysi skert tekjur af makríl og leyft gengi krónunnar að styrkjast, sem eykur eyðslu og innflutning. Við höfum líka hækkað launin of mikið, einu sinni enn. Verðbólga og vísitala eru á uppleið. Fólkið, kjósendur, er orðið þreytt á sultarólinni og vill fara að hafa það gott, eyða. Komið er fram á seinni hluta kjörtímabils og formenn stjórnarflokkanna hafa áhyggjur af litlu fylgi þeirra. Úrræðin virðast felast í að:

1) auka kaupmátt og halda aftur af vísitölunni með einskiptis tollalækkunum og

2) halda vöxtum háum svo fé kennt við »jöklabréf« streymi inn og

3) láta Seðlabankann ekki kaupa nógu mikið af gjaldeyri til að gengisvísitalan

   haldist óbreytt, þ.e. krónan haldi sömu afstöðu til gjaldmiðla umheimsins.

Allt bendir til að þetta sé ósjálfbært ástand og að skellurinn komi fyrr eða síðar (eftir kosningar) með sárum og vel þekktum afleiðingum.

Ferðabransinn er gróðurreitur svartrar atvinnustarfsemi og ört vaxandi hlutur greinarinnar í þjóðarbúskapnum þýðir að færri munu hlutfallslega standa undir velferðarkerfinu með beinum skattgreiðslum sínum í framtíðinni. Nú eru stjórnvöld á hinn bóginn búin að ákveða að lækka óbeina skatta (tolla). Það er einkennilegt af því að bæði skattsvikarar og ferðamenn verða að greiða þá. Ef við höldum óbeinum sköttum háum munu þessir tveir hópar létta undir með ríkissjóði. Þetta er betri leið til að afla tekna í skóla-, heilbrigðis- og tryggingakerfi. Skattsvikin munu fljótlega valda óleysanlegu misvægi, það er ekki unnt að leysa málið lengur með því að láta þriðjung þjóðarinnar borga beina skatta. Sjálft velferðarkerfið er í húfi.

Óbrennd börn með eld.

Nú er ný kynslóð tekin við forystu stjórnarflokkanna og þeir ungu menn hafa ekki þá erfiðu en þroskandi reynslu sem fyrirrennarar þeirra höfðu. Sá sem fær allt upp í hendurnar og þekkir ekkert andstreymi hefur hana einfaldlega ekki. Nú þegar reiðikast þjóðarinnar er að dvína er við hæfi að þakka þeim embættismönnum sem með óvenjulegu harðfylgi sínu sáu til þess í október 2008 að Neyðarlögin urðu til og þakka jafnframt öllum þeim þingmönnum sem greiddu þeim atkvæði. Kynni að felast í því nokkur »heilun« fyrir þjóð sem tvinnað hefur blótsyrðin árum saman, að horfast í augu við þessa menn og nokkur lærdómur að rifja upp nöfn þeirra sem sátu hjá.

 

Úr Schengen - strax !

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Úr Schengen - strax !

Fyrst birt í Morgunblaðinu 14. október 2015.

Baldur Ágústsson.

Árum saman hefur fólk mótmælt aðild okkar að Schengen-»landamæraklúbbnum« með blaðaskrifum, bloggi o.fl. Sjálfur skrifaði ég grein í Morgunblaðið 24. september, 1999 - sem sagt áður en við hófum virka þátttöku í Schengen-samstarfinu. Margir aðrir hafa mómælt síðan eins of oft má sjá í dagblöðunum.

Schengen mært við Íslendinga.

Þegar verið var að segja almenningi frá ágæti Schengen voru settar fram nokkrar fullyrðingar sem vert er að rifja upp.

Í fyrsta lagi: Íslendingar munu ekki þurfa að bera vegabréf á ferðum innan Evrópu - hvers virði sem það átti nú að vera!

Í öðru lagi: »Ferðafrelsi« átti að vera milli Schengen-landanna en hver þjóð átti, á sinn kostnað, að annast landamæragæslu á þeim hluta ytri landamæra Shengen-svæðisins að henni snéri. Þannig áttu Spánverjar t.d. að annast gæslu á »Schengen-landamærunum« á suðurströnd sinni og Frakkar á sama hátt á vesturströnd sinni. Milli þessar tveggja landa átti ekki að þurfa gæslu - þau eru bæði innan Schengen-svæðisins. Sama gildir um mestalla Evrópu. Ísland gætir þannig norðvestur-landamæra Schengen.

Í þriðja lagi: Aðild að Schengen átti að veita okkur aðgang að gagnagrunni sem innihélt upplýsingar um þekkta glæpamenn um alla Evrópu svo við ættum auðveldara með að þekkja þá og hindra komu þeirra til Íslands.

Í fjórða lagi: Ráðamenn þjóðarinnar sögðu nauðsynlegt að tilheyra Schengen því annars gætum við og aðrir íbúar Norðurlanda ekki ferðast án vegabréfs milli Íslands og hinna Norðurlandanna en um það hafði verið samið einhverjum árum áður.

Hvernig tókst svo til ?

Í einu orði sagt: ömurlega! Tilkynning frá dómsmálaráðuneytinu - strax í upphafi - sagði fólki til að taka vegabréfið með. Og núna? Við innritun í Leifsstöð erum við beðin að sýna vegabréf - jafnvel þó að ákvörðunarstaður okkar sé annað Schengenland !

Aðgangur að gagnagrunni um afbrotamenn er e.t.v. til aðstoðar við löggæslu hér á landi. Hann er hinsvegar of dýru verði keyptur með aðild að Schengen. Við höfum t.d. lengi átt ágætt samstarf við alþjóðalögregluna Interpol. Athyglisvert er að Bretland - sem er ekki er aðili að samningnum fékk og hefur full afnot af gagnagrunninum.

Maður hlýtur að spyrja: Var aðild kannski aldrei nauðsynleg ?

Einhvernveginn finnst manni sjálfsagt að ríki skiptist á upplýsingum um hættulega glæpamenn án þess að aðild að frjálsu ferðasambandi sé gerð að skilyrði. Einhvern veginn finnst manni að stjórnvöld fari stundum frjálslega með staðreyndir þegar upplýsingar eru veittar okkur landsmönnum.

Fyrir u.þ.b. tveim árum fór fólk að flykkjast frá Afríku til Spánar. Fljótlega fóru Spánverjar fram á að ESB styddi þá og styrkti við landamæragæsluna - þrátt fyrir fyrrnefnd ákvæði Schengen-samningsins. Sama sagan endurtók sig svo með Ítalíu og Grikkland. Af þessu getum við séð hvernig þátttökuríkin standa við samninga og ekki síður hvernig ESB fer með framlög þátttökuríkjanna - og vill síðan fá aukin framlög frá ríkjum sínum, m.a. til að kosta gæsluna sem þessi lönd áttu sjálf að bera.

Trygg landamæri - öruggt land.

Ferðafrelsi milli Norðurlanda hefur sjálfsagt þótt eðlilegt á þeim tíma sem um það var samið, þjóðirnar af sama meiði og með sameiginlega sögu, menningu og lífsmat. Nú eru hinsvegar breyttir tímar: Stór hluti þeirra sem þar búa eru hvorki innfæddir Svíar, Norðmenn né Danir, heldur Austurlandabúar eins og t.d. Íranir og Sýrlendingar. Þetta fólk hefur alist upp við önnur trúarbrögð, menningu og þjóðfélagsleg gildi og uppbyggingu. Það stenst því ekki lengur að hafa frjálst flæði ferðamanna og fólks í leit að atvinnu og betri búsetu frá þessum löndum. Að vitna í sameiginlega fortíð Norðurlandanna, menningu og tungumál er ekki aðeins rangt heldur beinlínis villandi og hættulegt.

Frá náttúrunnar hendi höfum við einhver bestu landamæri í heimi. Notum þau og gætum þeirra sjálf. Þau eru skurnin utan um fjöregg okkar; landrými, auðlindir, lága glæpatíðni og heiðarlegt samfélag við bestu skilyrði.

Schengen-samningurinn gerir Íslendingum illt eitt eins og reyndar margt annað sem undan ESB kemur. Þegar við lítum til annarra Schengen-landa og frétta frá t.d. Miðjarðarhafsströndum þeirra, er ljóst að engir gæta Íslands betur en Íslendsk lögregla, útlendingaeftirlit og - þar sem það á við - Landhelgisgæslan.

Við eigum tafarlaust að segja okkur frá Schengen, taka upp eigin landamæragæslu og hætta þessari sífelldu þjónkun við ESB, erlend þjóðríki og stofnanir sem er til hreinnar skammar og niðurlægingar.