Samstaða þjóðar: Ályktun Alþingis gegn Icesave-kröfum nýlenduveldanna

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

 Samstaða þjóðar gegn Icesave  

 

Við lýsum yfir ánægju með skýra og skorinorða andstöðu Alþingis

 gegn Icesave-kröfum Bretlands og Hollands. 
 
17. júní 2011.

 
Sent ýmsum fréttastofum.
 
Samstaða þjóðar gegn Icesave eru grasrótar-samtök einstaklinga, sem eru andvíg Icesave-kröfum Bretlands og Hollands. Fyrsta verkefni Samstöðu var að standa fyrir áskorun á forseta Íslands og Alþingi um að fram færi þjóðaratkvæði um Icesave-III-lögin. Nærsta verkefni var að upplýsa almenning um staðreyndir Icesave-málsins og afhjúpa þær rangfærslur sem stundaðar voru, í aðdraganda þjóðaratkvæðisins 09. apríl 2011.
 
Núverandi verkefni er að undirbúa kæru til Framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins á hendur Bretum og Hollendingum fyrir átroðning á lögsögu Íslands, efnahags-hernað gegn Íslandi og brotum á samningnum um Evrópska efnahagssvæðið (EES). Nýlenduveldin hafa brotið á meginstoðum EES, hvað varðar “frjálst flæði fjármagns” og “frelsi til þjónustustarfsemi”. Þess verður jafnframt krafist að Framkvæmdastjórnin reki málin gegn Bretlandi og Hollandi fyrir ESB-dómstólnum.
 
Íslendsku ríkisstjórninni hefur borist “rökstutt álit” frá ESA. Þar er hafnað röksemdum Íslands í andsvari ríkisstjórnarinnar frá 02. maí 2011 og þess í stað hótað málsókn fyrir EFTA-dómstólnum. Um leið og við fögnum þeirri samstöðu sem birtist á Alþingi 10. júní 2011 um steinharða andstöðu við málabúnaði ESA, viljum við benda á nokkur atriði sem mikilvægt er að hafa í huga við framhald Icesave-málsins:
 
1.    EKKI má svara hinu “rökstudda áliti”. Þetta álit frá ESA er undirbúið af Bretlandi og Hollandi, sem vitað er að hafa þrýst á stofnunina um að halda áfram hótunum við Ísland. Álitinu má ekki svara einu orði heldur mæta nýlenduveldunum fyrir EFTA-dómstólnum. Ef álitinu verður svarað mun það gera stöðu okkar erfiðari, því að við gefum þá upp málsvörn okkar. Þá málsvörn á Ísland að geyma þar til hennar er raunverulega þörf fyrir EFTA-dómstólnum. 
 
2.    Þjóðholl samtök verða að fá aðgang að málsvörninni. Þótt góðir sprettir séu í andsvarinu til ESA frá 2. maí 2011, er fullt af sterkum rökum sem ekki koma þar fram. Mikilvægt er að þjóðholl samtök fái að koma af fullum krafti að málsvörninni og ekki í músa-líki, eins og raunin var með andsvarið. Þeir sem börðust fyrir hagsmunum Bretlands og Hollands, eiga ekki að koma að vörnum Íslands fyrir EFTA-dómstólnum.
 
3.    Úrsögn úr EES kann að verða nauðsynleg. Atburðarásin getur hæglega leitt til, að Íslendingar telji nauðsynlegt að segja landið úr Evrópska efnahagssvæðinu (EES). Gera þarf aðilum EES-samningsins ljóst að Íslendingar láta ekki gömul nýlenduveldi kúga sig til hlýðni.
 
4.    Kæra verður Bretland og Holland fyrir ESB-dómstólnum. Mikilvægur þáttur í að Ísland nái rétti sínum, er að hin gömlu nýlenduveldi verði látin sæta ákærum. Hafin hefur verið undirbúningur að kæru til Framkvæmdastjórnar ESB, sem samkvæmt EES-samningnum er réttur aðili. Alþingi ætti að hafa metnað að veita þessu verki fullan stuðning.

 
Félagar í Samstöðu þjóðar gegn Icesave.
 
Loftur Altice Þorsteinsson
 
Anna Kvaran       Borghildur Maack
 
Daníel Sigurðsson     Pétur Valdimarsson
 

 

Við ákærum Bretland og Holland fyrir átroðning á lögsögu Íslands,

efnahags-hernað gegn Íslandi

og

brotum á samningnum um Evrópska efnahagssvæðið (EES).

 

Nýlenduveldin hafa brotið á meginstoðum EES,

hvað varðar "frjálst flæði fjármagns" og "frelsi til þjónustustarfsemi".

 

 

 

	Veit ekki hvort hann heldur stólnum
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Myndbönd og PowerPoint sýningar

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Baráttan fyrir hagsmunum lýðveldisins

 

.

Nigel Farage fjallar um mútur Evrópusambandsins

30. nóvember 2011

----------------------------------------------------------------------------------

Smelltu á myndina

Gagnsókn gegn nýlenduveldunum.

Viðtal á Stöð 2  -  03. júlí 2011

 

---------------------------------------------------------------------------------

 

Smelltu á myndina

Bara kostir við að segja nei við Icesave.

Viðtal á Stöð 2  -  03. apríl 2011

 

----------------------------------------------------------------------------------

#

#

 

----------------------------------------------------------------------------------

 

Hér munu birtast myndbönd og PowerPoint sýningar,

 sem varða baráttumál Samstöðu þjóðar.

 

 

	Stjórnvöld í viðræðum við Nubo
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Skaðlegar hugmyndir um skipan bankamála eftir hrunið

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Skaðlegar hugmyndir um skipan bankamála eftir hrunið
 

Fyrst birt í Morgunblaðinu 09. nóvember 2011.
  
Loftur Altice Þorsteinsson
 
 
Valdaaðallinn veit ekki sitt rjúkandi ráð, eftir að allur almenningur hefur öðlast skilning á skaðsemi »torgreindu peningastefnunnar«. Ekki gengur lengur að reyna að telja fólki trú um að »minniháttar ágallar« hafi valdið bankahruninu. Enginn hlustar lengur á fullyrðingar um að ef þessir ágallar verði lagfærðir muni efnahagslegur stöðugleiki hagkerfa og fjármálalegt öryggi einstaklinga verða tryggt til frambúðar. 
 
Varðandi »torgreindu peningastefnuna« er fólki bent á að lesa fyrri skrif mín um það efni (http://altice.blogcentral.is), en hér verður fjallað um lausnir á þeim »minniháttar ágöllum«, sem reynt er að telja fólki trú um að muni leysa aðsteðjandi efnahagsvanda. Þetta eru aðgerðir sem varða viðskiptabankana, en ekki seðlabankana sem þó eru hinn raunverulegi skaðvaldur. 
 
Valdaaðallinn hefur látið BIS (Bank for International Settlements) útbúa reglur um bankaviðskipti. BIS er alþjóðlegt skúmaskot seðlabanka heimsins, sem hefur aðsetur í Basel í Svisslandi. Nýjustu reglur BIS nefnast Basel III og sagan mun dæma þær jafn gagnslausar og Basel I og Basel II. Þessar reglur varða einkum eiginfjárhlutfall banka og hugmyndir um aðskilnað bankastarfsemi í viðskiptabanka og fjárfestingabanka. 
 

Vandamálin koma upp þegar bankar fara í þrot
Eins og vonandi öllum er ljóst, koma upp alvarleg vandamál þegar bankar lenda í gjaldþroti. Hvernig á samfélagið að bregðast við gjaldþroti banka? Hvaða hagsmuni ber að vernda? Er eðlilegt að almenningur beri ábyrgð á bankarekstri, með ríkistryggðu innistæðu-tryggingakerfi? Er eðlilegt að seðlabankar í eigu almennings séu bönkunum »lánveitendur til þrautavara« ? 
 
Þeir sem aðhyllast ríkisrekstur telja eðlilegt að almenningur beri ábyrgð á öllum mistökum sem ríkisvaldið gerist sekt um. Þetta kerfi gengur gjarnan undir nafninu kommúnismi. Þeir sem eru hins vegar þeirrar skoðunar að atvinnufrelsi sé æskilegt, tala gjarnan um að »frelsi fylgi ábyrgð«. Þeir telja fráleitt að almenningur beri ábyrgð á mistökum bankastofnana. Spurningin er þá hvernig hlutum verði þannig komið fyrir, að kostnaði af gjaldþrotum banka verði ekki velt yfir á herðar almennings? 
 
Stór kostur við að leggja af »torgreinda peningastefnu« og um leið seðlabanka er að þar með hverfur úr sögunni það fyrirkomulag, að seðlabanki sé notaður fyrir einkabankana sem »lánveitandi til þrautavara«. Bankarnir geta sjálfir keypt sér allar þær tryggingar sem þeir vilja og auðvitað er fráleit sú hugmynd að þeir megi ekki verða gjaldþrota. Að flestra mati er mikilvægast að innistæðueigendur fái sínar innistæður greiddar, þótt þeir þurfi að bíða þar til þrotabúið hefur verið gert upp. 
 
Hvernig er hægt að tryggja að banki sem kominn er í gjaldþrot, eigi fyrir innistæðum? Það verður ekki gert með því að banna bönkum að fjármagna sig með útgáfu skuldabréfa, heldur þvert á móti. Skylda ætti banka að taka ekki við meiri innlánum en sem nemur til dæmis helmingi heildarskulda hans. Meiri hluti fjármagns banka ætti því að koma frá fjárfestingafélögum, eða vera hlutafé hans. Eignir banka ættu að geta hrapað í verði, án þess að inneignir séu í hættu. 
 
Samtímis þarf löggjöfin að vera þannig að innistæður séu forgangskröfur í þrotabú banka. Þetta er sá réttur sem Neyðarlögin frá 2008 tryggðu eigendum Icesave-reikninganna í Bretlandi og Hollandi, gagnvart þrotabúi Landsbankans. Forgangur innistæðueigenda, ásamt takmörkun á heildarinnistæðum í bönkum, tryggja rétt þeirra til endurgreiðslna. 
 

Viðskiptabankar eða fjárfestingabankar
Til að beina athygli almennings frá sjálfum sér hrópa seðlabankar hátt um að skipta beri bönkum í viðskiptabanka og fjárfestingabanka. Ekki er langt síðan seðlabankarnir töldu allra meina bót að hafa starfsemi bankanna frjálsa. Raunar er staðreyndin sú, að bankar nefnast þau fyrirtæki sem fjármagna sig að hluta með innlánum. Þau fyrirtæki sem fjármagna sig einungis með útgáfu skuldabréfa eru ekki bankar heldur fjárfestingafélög. Umræða seðlabankanna um viðskiptabanka og fjárfestingabanka er því mjög villandi. 
 
Önnur fjarstæðukennd hugmynd sem viðruð hefur verið um bankastarfsemi, er að viðskiptabankar séu að gefa út peninga á sama hátt og seðlabankar eða myntráð. Þá eru menn að rugla saman veltuhraða útlána hjá bönkum og hins vegar útgáfu peninga. Einungis myntsláttur gefa út peninga og hægt er að fullyrða að peningar verða ekki til með því að láta þá ganga nógu hratt á milli manna. 
 
Auðvelt er að sjá að Basel III reglur seðlabankanna eru ekki bara kjánalegar heldur stórhættulegar. Ef Seðlabanki Íslands hefði haft lánstraust haustið 2008, hefði tap hans í bankahruninu orðið þeim mun stærra. Seðlabankinn sem »lánveitandi til þrautavara« getur því á einni nóttu gert Ísland gjaldþrota. Ef Landsbankinn hefði einungis fjármagnað sig með innlánum hefði farið fjarri að þrotabúið ætti fyrir Icesave-reikningunum. Skaðlegum hugmyndum seðlabankanna verður því að hafna.
 
 

Almenningur má ekki bera ábyrgð á bankarekstri,

með ríkistryggðu innistæðu-tryggingakerfi

og seðlabankar mega ekki vera lánveitendur til þrautavara. 
 

 

	Gríðarlegur áhugi á framboðinu
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Schengen-aðild Íslands var misráðin

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

 

Schengen-aðild Íslands var misráðin

 
Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. apríl 2011.
  
Hjörleifur Guttormsson
 

Tíu ár eru liðin frá því Schengen-samningurinn um afnám persónueftirlits á sameiginlegum landamærum Evrópusambandsins, Íslands og Noregs öðlaðist gildi. Ekki hafa íslensk stjórnvöld minnst þessara tímamóta svo ég hafi tekið eftir, þó ekki væri nema með því að meta reynsluna af þessum viðamikla og kostnaðarsama samningi. Það er frekar að hans sé nú getið vegna atburða á meginlandinu í kjölfar vaxandi straums flóttamanna frá Norður-Afríku og deilna milli Schengen-ríkja um hvernig við skuli brugðist. Hér verða rifjuð upp nokkur atriði um Schengen um leið og skorað er á íslensk stjórnvöld að gera hið fyrsta rækilega úttekt á reynslunni af aðild Íslands að samningnum.

Fimm ára þóf 1995 - 1999
Schengen-samstarfið um afnám vegabréfaeftirlits hófst 1985 með yfirlýsingu 5 Evrópusambandsríkja og tíu árum síðar voru 10 ESB-ríki orðin þátttakendur. Um það leyti höfðu Svíar og Finnar gerst aðilar að ESB og þá var staðhæft að Norræna vegabréfasambandið frá 6. áratugnum heyrði brátt sögunni til. Samstarfssamningur var undirritaður í árslok 1996 milli Íslands, Noregs og þáverandi Schengen-ríkja en með Ansterdam-sáttmála ESB 1997 voru meginreglur samningsins færðar undir lögsögu Evrópusambandsins og þar með orðnar yfirþjóðlegar. Þá var enn sest að samningaborði og fundnar krókaleiðir til að Ísland og Noregur gætu haldið áfram þátttöku sem viðhengi. Samningur aðila var undirritaður vorið 1999 en öðlaðist ekki gildi hvað Ísland varðaði fyrr en eftir breytingar á flugstöðinni í Keflavík 25. mars 2001.   

Falsrök notuð sem tálbeita
Sjaldan hefur verið beitt jafnmiklum blekkingum við gerð aðþjóðasamnings og í þessu tilviki. Íslendingum var talin trú um að með aðild að Schengen losnuðu þeir undan þeirri kvöð að hafa meðferðis vegabréf í ferðum til meginlands Evrópu, annars konar persónuskilríki myndu duga ef eftir væri leitað. Þennan spuna tóku margir trúanlegan þar til hið nýja fyrirkomulag brast á. Alla götu síðan hafa menn verið krafðir um íslenskt vegabréf á Keflavíkurflugvelli, jafnt við innritun sem og við vegabréfaskoðun, hvert svo sem förinni er heitið. Í opinberu kynningarriti utanríkis- og dómsmálaráðuneytis um Schengen var eftir að aðild lá fyrir skýrt tekið fram: „Vegabréfin alltaf meðferðis!“ upphrópunarmerkið komið frá ráðuneytunum sem keyrðu samninginn í gegn. – Þagað var sem fastast um þá staðreynd að ekki þarf að sýna vegabréf nema einu sinni við innkomu á Schengen-svæðið og síðan ekki söguna meir. Með Schengen-aðild tók Ísland einnig að sér að gæta ytri landamæra Evrópusambandsins, m.a. gagnvart ferðamönnum frá Ameríku.

Glæpagengi hafa frjálsa för
Önnur aðalröksemd íslenskra stjórnvalda í aðdraganda Schengen-aðildar var að með henni væri verið að styrkja baráttuna gegn alþjóðlegri glæpastarfsemi. Í stað vegabréfaeftirlits fengju lögregluyfirvöld aðgang að Schengen-upplýsingakerfinu (SIS), viðamiklu miðlægu tölvuskráningarkerfi um hættulega eða óæskilega einstaklinga. Á bak við það er fólgin svonefnd SIRENE-skrifstofa með gagnabanka fyrir lögregluyfirvöld. Þetta kerfi kemur hins vegar fyrir lítið eftir að inn á Schengen-svæðið er komið þar sem víðtæk og þaulskipulögð glæpastarfsemi blómstrar og erindrekar hennar rása um ótruflaðir af eftirliti á landamærum. Íslendingar hafa ekki farið varhluta af skipulögðum þjófagengjum erlendis frá sem treyst geta á frjálsa för yfir landamæri. Áður höfðu íslensk lögregluyfirvöld byggt upp alþjóðlegt samstarf, m.a. við Interpol, þannig að því fór fjarri að Schengen-aðild þyrfti að koma til af þessum sökum.

Fíkniefnaeftirlit erfiðara en áður
Ýmsir vöruðu við því í aðdraganda Schengen-aðildar Íslands að með henni yrði erfiðara um eftirlit með innflutningi fíkniefna, þrátt fyrir það að tolleftirliti yrði áfram haldið uppi. Sem þingmaður flutti ég ítrekað tillögur um úttekt á þessum þætti málsins en þær fengust ekki samþykktar þrátt fyrir jákvæðar undirtektir frá lögreglustjóraembættum og Tollvarðafélagi Íslands. Í umsögn til Alþingis um tillögu mína og Kristínar Ástgeirsdóttur haustið 1998 sagði lögreglustjórinn í Reykjavík m.a.: „Með því verður tolleftirliti ekki haldið uppi með sama hætti og áður, meðal annars leit að fíkniefnum.“ Tollvarðafélagið taldi að niðurstaða úttektar á þessum þætti einum ætti að ráða úrslitum um aðild. Þrátt fyrir þetta fékkst tillaga okkar ekki samþykkt.

Endurmeta ætti afstöðuna til Schengen
Í tilefni tíu ára reynslu af Schengen-aðild ættu stjórnvöld með Alþingi í fararbroddi að beita sér fyrir allsherjarúttekt á kostum og göllum sem fylgt hafa þátttöku Íslands í þessu samstarfi. Liður í slíkri úttekt væri að draga fram kostnað af Schengen-aðild á þessu tímabili, þar á meðal vegna breytinga á flugstöðinni í Keflavík og reksturs stuðningskerfa SIS og SIRENE. Mestu skipta þó öryggisþættir er snúa að alþjóðlegri glæpastarfsemi að innflutningi fíkniefna meðtöldum. Sem eyland hefur Ísland margháttaða sérstöðu er snýr að samskiptum okkar við aðrar þjóðir. Kosti þessarar landfræðilegu stöðu þarf að meta fordómalaust og á raunsæjan hátt.

 

Íslendingum var talin trú um að með aðild að Schengen losnuðu þeir undan

 þeirri kvöð að hafa meðferðis vegabréf í ferðum til meginlands Evrópu.

 

Lagt verði mat á reynsluna af Schengen

Evrópska efnahagssvæðið er helfjötur Íslands

 

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

 

Evrópska efnahagssvæðið er helfjötur Íslands

 

Fyrst birt í Morgunblaðinu 06. september 2011.
 
Loftur Altice Þorsteinsson

 
Aðild Íslands að Evrópska efnahagssvæðinu (EES) var einhver stærstu mistök sem gerð hafa verið í íslendskri sögu. Með réttu má segja að samningurinn um EES sé helfjötur sem draga mun allan lífsþrótt úr þjóðinni. Afleiðingar samningsins hafa nú þegar komið fram í Icesave-kúgun nýlenduveldanna Bretlands og Hollands, sem háð hafa efnahagsstríð gegn Íslandi með dyggum stuðningi flestra ríkja í Evrópusambandinu (ESB). Hægt er að styðja úrsögn úr EES með fjölmörgum sterkum rökum: 
 
Fríverzlunarsamningur er í gildi við ESB
Ekki er víst að allir viti, að í gildi er fríverzlunarsamningur Íslands við ESB. Þessi samningur var gerður árið 1972 og er því nær 40 ára. Samningurinn frá 1994 um EES er bara viðauki við fríverzlunarsamninginn og tilgangurinn var að þoka landinu nær undirgefni við Evrópuríkið. Ekkert nema þráhyggja Evrópusinna stendur í vegi fyrir að fríverzlunarsamningurinn verði þróaður áfram, á hliðstæðan hátt og Svisslendingar hafa gert með góðum árangri. 
 
Segja þarf upp Schengen-endaleysunni
Ísland gerðist aðili að Schengen 2001 og þrátt fyrir augljósa galla ríghalda Evrópusinnar í þennan skaðlega samning. Reynt er að halda þeirra bábilju að fólki að eitthvert gagn hafi verið að honum. Staðreyndin er hins vegar sú, að augljósir ókostir Schengen bara vaxa. Í mörgum löndum ESB eru menn að draga í land með hugmyndina um opin landamæri, enda auðveldar það bara umferð glæpamanna og landflótta fólks sem sloppið hefur inn um götótt landamæri Suður-Evrópu. 
 
Ákærur frá ESA verður að stöðva
Varla líður svo dagur að Íslandi berist ekki ákæra eða hótun frá Eftirlitsstofnun EFTA (ESA). Öllum eru í fersku minni hótanirnar frá Per Sanderud, vegna Icesave-kúgunarinnar. Undan þessum ákærum verður ekki komist nema með uppsögn EES-samningsins. Í gegnum EES-samninginn er ESB með óþolandi afskipti af innanríkismálum Íslands. Útþenslusambandi Þýskalands og Frakklands má ekki líðast að þröngva gæluverkefnum sínum upp á Íslendinga. 
 
Stöðva verður niðurlægingu Alþingis
Mikill tími Alþingis fer í skaðlega eða óþarfa lagasetningu, vegna fyrirmæla/tilskipana frá ESB. Þingmenn eru uppteknir við að færa í lög hin undarlegustu boð og bönn, sem kunna að eiga vel heima í ESB en eru hrein afglöp við íslenskar aðstæður. Niðurlæging Alþingis verður ekki stöðvuð nema með úrsögn landsins úr EES. 
 
Bankahrunið má rekja til EES-samningsins
Rannsóknarnefnd Alþingis komst að þeirri niðurstöðu, að án aðildar Íslands að EES hefði íslendskt fjármálakerfi ekki hrunið. EES var ekki komið á fót til að auðvelda Íslandi að sækja fjármagn í greipar evrópskra stórvelda, heldur til að þjóna nýlendu-hagsmunum Evrópu. Fyrirfram mátti því vita að fæti yrði brugðið fyrir íslendsku bankana. Ef ekki eru strax rofin EES-tengslin, eru miklar líkur á annarri fjármála-kreppu af sömu ástæðum. Varla vilja Íslendingar viðhalda ógn af þessu tagi. 
 
Kostnaðarsöm aðild að EES
Árlega eru greiddir milljarðar króna fyrir aðgang að EES. Hafi landsmenn áhuga á greiðum viðskiptum við Evrópu er fríverzlun miklu vænlegri kostur. Fríverzlun fylgja ekki ókostir EES-samningsins og óhæfilegur kostnaður. Þegar allt er talið, er öruggt að EES-samningurinn er hindrun í vegi eðlilegra viðskipta við Evrópu, en ekki sú hagsbót sem Evrópusinnar fullyrða. 
 
Svisslendingar eru ánægðir með fríverzlun við ESB
Svissland hefur bæði hafnað aðild að ESB og EES-samningnum. Þetta ríki sem liggur í miðri Evrópu telur hagsmunum sínum betur borgið utan ESB en innan þess. Svisslendingar vita hvað þeir eru að gera, enda hafa þeir margra alda reynslu af stórveldabrölti Þýskalands og Frakklands. Þótt í Sviss séu margar af virtustu alþjóðastofnunum heims, hafa Svisslendingar engan áhuga á svonefndu friðarbandalagi Evrópu. Þeir vita að ESB er einungis tilraun til að koma Evrópu undir sameiginlega stjórn Þýskalands og Frakklands, í stað fyrri tilrauna hvors ríkis fyrir sig.

Sanngjörn krafa um að Ísland verði fyrir Íslendinga
Kominn er tími til að Íslendingar læri að meta sitt eigið land. Svo nefnd tvíhliða réttindi, annars vegar Íslendinga í Evrópu og hins vegar ESB-manna á Íslandi, er skrumskæling raunveruleikans. Svona samningar, eins og samningurinn um Evrópska efnahagssvæðið, eru einungis gerðir fyrir auðmenn en ekki almenning og hvað auðmenn varðar hallar verulega á Ísland. Bann við landakaupum útlendinga er því þarft fyrsta skref til afnáms EES-samningsins.

Burt með ógildan EES-samning
Færa má sterk rök fyrir þeirri skoðun að EES-lögin frá 13. janúar 1993 séu í raun ógild. Landráðalögin um EES voru samþykkt af Alþingi með naumum meirihluta, þrátt fyrir áköf mótmæli landsmanna. Safnað var undirskriftum um 34.000 kjósenda sem skoruðu á Alþingi að setja málið í þjóðaratkvæði. Þótt áskorunin hafi ekki beinst að forseta lýðveldisins, hefði þessi mikli fjöldi nægt alvöru forseta til að hafna undirskrift laganna og setja þau þannig í hendur fullveldishafans, almennings. Með EES-lögunum var sjálfstæði landsins skert og stjórnarskráin brotin. EES-samningurinn er því ógildur og marklaus. 
 
Barátta Samfylkingar gegn sjálfstæði Íslands
Alþýðuflokkurinn hafði forustu um setningu Landráðalaganna um EES. Undir nafni Samfylkingar hafði sama fólk forustu um tilraunir til að koma Icesave-klafanum á almenning. Núna beitir Samfylkingin öllu sínu afli til að Ísland verði innlimað í ESB. Þetta óþjóðholla fólk var jafnvel andstæðingar Íslands í þorskastríðunum. Hið fyrsta þarf að losa helfjötur EES-samningsins, en það verður ekki gert með Samfylkinguna á ríkisjötunni. 
 

Hið fyrsta þarf að losa helfjötur EES-samningsins,

en það verður ekki gert með Samfylkinguna á ríkisjötunni.

 

	Ekki hlutverk ráðuneytisins
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Kærur til Evrópusambandsins vegna efnahagsárása Bretlands og Hollands gegn Íslendingum

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Commission of the European Union
Attention: Silvia Scatizzi
Rue de la Loi 200
B-1049 Brussels
BELGIUM                                                             Your: MARKT H4/SS/cr Ares (2011) 
 



                                                                                  Reykjavík, 25. September 2011  
 

Complaint No. CHAP(2011) 2011 to the Commission of the European Union.
 
In reference to the letter from the EU Commission dated 27^th July 2011, we wish to submit additional remarks regarding our complaint No. CHAP(2011) dated 25^th June 2011.
 
 
General remarks.

1.  The fierce economic attack by Britain and the Netherlands, starting in October 2008 and continuing for almost two years, is without any precedent. This fact was confirmed by the European Union during the French Presidency of the EU 1 July – 31 December 2008. An agreement to this effect was reached on 14^th November 2008 with Britain and the Netherlands, under leadership of the French finance minister Christine Lagarde. According to the agreement these states should »take into account the unprecedented difficult situation of Iceland and therefore the necessity of finding arrangements that allow Iceland to restore its financial system and its economy«.

  

2.  The EU Commission does not have authority to make judgement in the name of the European Court of Justice. Only the Court itself can decide if there can be found any settled cases which resemble the unprecedented situation of Iceland. This fact makes it necessary that the Court processes our complaint. The European Court of Justice has repeatedly expressed its dismay with untimely case rejections of the Commission.

  

3.  Article 232 of the EU Treaty states: »Any natural or legal person may, under the conditions laid down in the preceding paragraphs, complain to the Court of Justice that an institution of the Community has failed to address to that person any act other than a recommendation or an opinion.« Accordingly, if the Commission fails to address our complaint, we will take our cases direct to the European Court of Justice.

4. In its letter of 27.07.2011, the Commission states the finding that our »complaint does not show any infringement of EU law by the British or Dutch authorities and will therefore not lead to opening infringement proceedings«. This surprising conclusion seems to be partly based on a General Principle of the European Court of Justice. This General Principle can be stated thus: »the existence of an infringement must be determined by reference to the situation prevailing in the Member State at the end of the period laid down in the reasoned opinion«.

  

5.  The Commission fails to mention that on several occasions the European Court of Justice has expressed Exceptions from the General Principle. These Exceptions specify that an infringement case is admissible and indeed desirable, independent of the situation prevailing in the Member State at the end of the period laid down in the reasoned opinion, provided that one out of three conditions is fulfilled:

  

a)   The affected Community rules can be considered very important.
b)   Liability claims against the Member State can arise from the breach.
c)   The ECJ ruling can serve as a preventive measure of repeated occurrence.

   

6.  In the three cases where Britain and the Netherland infringed the jurisdiction of Iceland and breached the EEA agreement these conditions were clearly met. Not only was one of the conditions met but all three of them. Therefore it is in the interest of the future of European Union that the European Court of Justice finds our cases admissible and reaches a factual verdict. The Commission should not shy away from preparing the cases and bringing them to ruling of the Court.

 

  

Cross-border banking within the European Economic Area.  

  

7.  In cross-border banking within the European Economic Area, reorganisation and winding up of branches of credit institutions is under the jurisdiction of the home Member State. This is firmly established in Directive 2001/24/EC. Accordingly, reorganisation and winding up of Landsbanki branches in Britain and the Netherlands belonged to the jurisdiction of Iceland and not the host Member State jurisdiction. Directive 2001/24/EC states:

Article 3. Adoption of reorganisation measures - applicable law.
 
1. The administrative or judicial authorities of the home Member State shall alone be empowered to decide on the implementation of one or more reorganisation measures in a credit institution, including branches established in other Member States.
 
2. The reorganisation measures shall be applied in accordance with the laws, regulations and procedures applicable in the home Member State, unless otherwise provided in this Directive.
 

Article 9. Opening of winding-up proceedings - Information to be communicated to other competent authorities.
 
1. The administrative or judicial authorities of the home Member State which are responsible for winding up shall alone be empowered to decide on the opening of winding-up proceedings concerning a credit institution, including branches established in other Member States.
 
A decision to open winding-up proceedings taken by the administrative or judicial authority of the home Member State shall be recognised, without further formality, within the territory of all other Member States and shall be effective there when the decision is effective in the Member State in which the proceedings are opened.
 
Article 10. Law applicable.
 
1.  A credit institution shall be wound up in accordance with the laws, regulations and procedures applicable in its home Member State insofar as this Directive does not provide otherwise.  

  

8.  An infringement of EU law by authorities of Britain and the Netherlands is therefore obvious, since the jurisdiction of Iceland was breached by these states. We present three separate cases where the jurisdiction of Iceland was breached and consequently an infringement was done against EU law.

  

  

The FSA Supervisory Notices of October 2008. 

  

9. On October 3^rd, 6^th and 10^th of the year 2008, the Financial Supervisory Authority (FSA) in Britain issued Supervisory Notices (SN) which effectively put the London branch of Landsbanki into default administration. These Supervisory Notices infringed the jurisdiction of Iceland and were thus illegitimate. They thereby constituted a breach of existing rules of the treaty governing the European Economic Area.

  

10. On 20^th July 2010 the FSA rescinded the Supervisory Notices from October 3^rd and 6^th but that of 10^th October is still in force at this date. Therefore, the General Principle »the existence of an infringement must be determined by reference to the situation prevailing in the Member State at the end of the period laid down in the reasoned opinion« does certainly not apply in this case. The breach by Britain of the jurisdiction of Iceland is still in existence and has not been amended.

  

  

The HM Treasury freezing orders of October 2008 against Iceland.

 

11. On October 8^th and 20^th of the year 2008, HM Treasury of Britain infringed the jurisdiction of Iceland, by issuing Orders called The Landsbanki Freezing Orders (S.I.2008/2668 and S.I.2008/2766) The freezing orders were directed towards:
 
(a) Landsbanki Íslands,
(b) Landsbanki Receivership Committee,
(c) Central Bank of Iceland,
(d) Icelandic Financial Services Authority,
(e) Government of Iceland.  
 
The freezing orders were of such enormity that they were directed against the whole Icelandic state and thus the entire Icelandic people. 

  

12. The Freezing orders were based on the Anti-terrorism, Crime and Security Act 2001, which is a law established in wake of the terror attacks on 11^th September 2001 (9/11 attacks) against the United States of America. This law is explicitly intended to combat crimes of major proportions against the United Kingdom and specifically to meet the threat of terrorism. A dispute of commercial nature with a single bank does certainly not constitute a threat to be fought off by the use of anti-terrorism legislature. The Freezing Orders were in force until 15^th June 2009, or in more than 8 months. 

  

13.The United Nations General Assembly has since 1994 used following political description of terrorism: 
 
»Criminal acts intended or calculated to provoke a state of terror in the general public, a group of persons or particular persons for political purposes are in any circumstance unjustifiable, whatever the considerations of a political, philosophical, ideological, racial, ethnic, religious or any other nature that may be invoked to justify them.«
 
This description of terrorism hardly fits any of the institutions hit by the wrath of HM Treasury.

  

14. Reference is made to the European Council’s Framework Decision of 13^th June 2002 on combating terrorism (3), which defines terrorism as described in following points:
 
(a) attacks upon a person's life which may cause death;
(b) attacks upon the physical integrity of a person;
(c) kidnapping or hostage taking;
(d) causing extensive destruction to a Government or public facility, a transport system, an infrastructure facility, including an information system, a fixed platform located on the continental shelf, a public place or private property likely to endanger human life or result in major economic loss;
(e) seizure of aircraft, ships or other means of public or goods transport;
(f) manufacture, possession, acquisition, transport, supply or use of weapons, explosives or of nuclear, biological or chemical weapons, as well as research into, and development of, biological and chemical weapons;
(g) release of dangerous substances, or causing fires, floods or explosions the effect of which is to endanger human life;
(h) interfering with or disrupting the supply of water, power or any other fundamental natural resource the effect of which is to endanger human life;
(i) threatening to commit any of the acts listed in (a) to (h). 

 

15. One must stretch the imagination very far in order to reconcile the HM Treasury’s view of terrorism with any accepted definitions. Indeed, we maintain that Britain’s decision to brand the Icelandic institutions as seats of terrorism is pure fabrication. It is clearly a violation of internationally accepted human rights and comes nowhere close to internationally accepted definitions of terrorism. The application of Anti-terrorism law by one state of the European Economic Area against another state of EEA, can not be ignored but must be thoroughly investigated by the European Court of Justice.

    

  

Netherlands’ infringement of the jurisdiction of Iceland. 

  

16. On 13^th October 2008 the Amsterdam District Court (Rechtbank Amsterdam) declared emergency regulations applicable to the Dutch branch of Landsbanki. This was done at the request of the Dutch Central Bank (De Nederlandsche Bank) and the ruling was based on Dutch law. The court appointed administrators to handle the affairs of the branch, including all assets and dealings with customers. These rulings infringed the jurisdiction of Iceland and were thus a breach of Directive 2001/24/EC. 

  

17. The illegal administrative proceedings of the Amsterdam Court continued for 18 months, or from October 13^th 2008 until 13^th March 2010 when the Amsterdam District Court finally decided to lift the emergency application. It took the court this long to discover that the banking license of Landsbanki had not been revoked and that the basis for its ruling was non-existent. It is still to be determined if the ruling was caused by incompetence or deliberate infringement of the jurisdiction of Iceland.

     

  

Concluding remarks.  

  

18. We have shown that Britain and the Netherlands infringed the jurisdiction of Iceland and thus dishonoured Directive 2001/24/EC. These states breached the EEA principles of “free movement of capital” and “the freedom to provide services”. The breach by Britain of the jurisdiction of Iceland is still in existence and has not been amended. 

  

19. We furthermore maintain that the Netherlands took part with Britain in a conspiracy to deny Iceland access to international financial markets. It is documented that these states have used their access to the International Monetary Fund and the European Investment Bank to illegally deny Iceland financial loans and economic advice. These actions are additional breaches of the EEA principles.

  

20. We have pointed out that the European Court of Justice is not only concerned with implementation of EU regulations, but is also occupied with basic principles which manifest themselves in following three situations: 
 
  The affected Community rules can be considered very important.
  Liability claims against the Member State can arise from the breach.
  The ECJ ruling can serve as a preventive measure of repeated occurrence. 

  

21. The use by Britain of a law called the Anti-terrorism, Crime and Security Act 2001, against interests of all citizens of Iceland must be investigated by a competent court of law. The European Court of Justice will surely appreciate the opportunity to rule on the legality of such a grievous act by a member state of the European Union. 

  

22. This letter is an addition to our earlier complaint to the Commission, dated 25 June 2011. As stated in our previous letter, we offer our full cooperation with the Commission in order to bring this matter to a satisfactory conclusion. We stress the importance of our complaint to all the citizens of Europe. 

                                    Citizens of Iceland.
 
                                         Sincerely.  

  

       Loftur Altice Þorsteinsson                      Pétur Valdimarsson
       Laugarásvegur 4                                    Lækjarhvammur 20
       104 Reykjavík                                        220 Hafnarfjörður
       Iceland                                                   Iceland

 _____________________________________________________________________
    Skrásett heimilisfang: Laugarásvegur 4, 104 Reykjavík   -   Netföng: [e-mail] / [e-mail]

  

 

______________________________________________________________________


              

 

EUROPEAN COMMISSION
Directorate General Internal Market and Services
FINANCIAL INSTITUTIONS
Financial Stability
 

Brussels, 27/07/2011
MARKT H4/SS/cr Ares (2011)

 

Mr. Loftur Altice Þorsteinsson
Mr. Petur Valdimarsson
Laugarásvegur 4
104 REYKJAVIK
Iceland
E-mail: [e-mail]

 
Subject: Complaint Nr. CHAP(2011) 2011 related to alleged breaches of
               the EEA Agreement by the United Kingdom and the Netherlands.
 

Dear Sirs,
 
I refer to your complaint Nr. CHAP(2011)2011 concerning alleged breaches of the EEA Agreement by the United Kingdom and the Netherlands.
 
We have carefully examined the information provided in your letter of 25 June 2011. Our analysis of your complaint based on the relevant EEA and EU law provisions, is the following.
 
The Landsbanki Freezing Order 2008 of the UK Treasury was revoked by Statutory Instrument 2009 N. 1392 of 10th June 2009. Since the contested order has been repealed, any potential incompatibility of its provisions with EEA or EU law has been eliminated. As a consequence, the Commission cannot conduct any legal proceedings against the UK authorities in relation to this Order.
 
It's important to recall that according to settled case- law of the Court of Justice, the Commission, in exercising its powers of monitoring compliance with EU law, has the function, in the general interest of the Union, of ensuring that the Member States give effect to the Treaty and the provisions adopted by the institutions and of obtaining a declaration, of any failure to fulfil the obligations deriving therefrom with a view to bringing it to an end. The Court has thus clarified that the existence of an infringement must be determined by reference to the situation prevailing in the Member State at the end of the period laid down in the reasoned opinion (see, inter alia judgements of 27 October 2005, Commission/Italy, C-525/03, ECR 1-9405, point 14, and of 6 December 2007, Commission/Germany, C-456/05, ECR 1-10517, point 15). It is therefore outside the Commission's remit to verify a situation that does no longer exist.
 
As regards the ruling of the Amsterdam District Court referred by you, we would point out that according to settled-case law, it is for the domestic legal system of each Member State to designate the courts and tribunals having jurisdiction and to lay down the detailed procedural rules governing actions for safeguarding rights which individuals derive from EU law, provided, first, that such rules are not less favourable than those governing similar domestic actions (principle of equivalence) and, secondly, that they do not render virtually impossible or excessively difficult the exercise of rights conferred by Community law (principle of effectiveness) (see case C 129/00 Commission /Italy, ECR 1-14637, point 25). The information provide by you do not show any violation of these principles in connection with the ruling of the Amsterdam Court quoted by you.
 
In view of the above, we regret to inform you that the examination of your complaint does not show any infringement of EU law by the British or Dutch authorities and will therefore not lead to opening infringement proceedings. Should you have further elements that might show the existence of an infringement, we would ask you to provide us with these elements within two months of the receipt of the present letter. In the absence of such elements, your complaint will be closed within this deadline.
 

Yours sincerely,
 
Silvia SCATIZZI

  
 
Contact:
Silvia Scatizzi, Telephone: [phone], [e-mail]

______________________________________________________________________

                                    
 

______________________________________________________________________

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Commission of the European Union
(Attn: Secretary-General)
Rue de la Loi 200B-1049
Brussels
BELGIUM 
 

                                                                                             Reykjavík, 25. June 2011


    
Inquiry and preliminary complaint:
  
Regards the EU Commission’s responsibility to investigate and process a complaint directed at Britain’s and the Netherland’s breach of the EEA principles of “free movement of capital” and “the freedom to provide services”.
 
1.    According to the EEA Agreement, “free movement of capital” and “freedom to provide services” are fundamental rights granted to all citizens of the EEA states.
 
2.    According to Article 109(1-5) of the EEA Agreement, the EU Commission has the obligation to monitor the fulfilment of the agreement by EU states. Complaints regarding the performance of EU states shall be directed to the EU Commission and shall be examined by the EU Commission and brought before the European Court of Justice.
      
3.    We citizens of Lýðveldið Ísland are of the opinion that Britain and the Netherlands have breached these aforementioned fundamental rights of the EEA Agreement by their actions directed at Icelandic interests, starting in the autumn of 2008.
 
4.    On 8^th October 2008, the British Government issued Order No.2668, called The Landsbanki Freezing Order 2008. The order was based on a law against terrorism and is called Anti-terrorism, Crime and Security Act 2001.

5.    The freezing order was of such enormity that it was in fact directed against the whole Icelandic state and thus the entire Icelandic people. Following parties were specified as terrorists by the Freezing Order:
  
(a) Landsbanki Íslands,
(b) Landsbanki Receivership Committee,
(c) Central Bank of Iceland,
(d) Icelandic Financial Services Authority,
(e) Government of Iceland.

6.    We maintain that besides breaching the EES Agreement, Britain is guilty of infringement of Icelandic jurisdiction, illegal economic coercion, illegal use of anti-terror legislation and violation of human rights. We furthermore maintain that Britain took part with the Netherlands in a conspiracy to deny Iceland access to international financial markets.
 
7.    We remind of the British military occupation of Iceland during 10^th May 1940 – 7^th July 1941. We also remind of the Cod Wars which Britain has regularly waged against Iceland. As a matter of fact, throughout the history of Iceland, Britain has frequently used forceful means to further its interests against Iceland, a nation which never has had any military defences.
 
8.    On 13^th October 2008 the Amsterdam District Court (Rechtbank Amsterdam) ruled that since the Dutch branch of Landsbanki was without banking authorization it should be put under the administration of De Nederlansche Bank, which is the central bank of the Netherlands. The duration of the administration was decided to be 18 months.
 
9.    On 8^th March 2010 the Amsterdam District Court dismissed an application by the DNB administrators of the Landsbanki branch to extend the term of administration. As a result, the regulations ceased to apply on March 13^th 2010. It took the court 18 months to discover that the banking license of Landsbanki had not been revoked. The proclamations to this effect by DNB had been proven lies and Landsbanki had in fact held a banking license from 1886.
     
10.We maintain that the decision of the Amsterdam District Court on 13^th October 2008 constituted an infringement of the jurisdiction of Iceland. As a consequence authorities in the Netherlands breached the EEA principles of “free movement of capital” and “the freedom to provide services”.
     
11.We furthermore maintain that the Netherlands took part with Britain in a conspiracy to deny Iceland access to international financial markets. It is documented that these states have used their access to the International Monetary Fund and the European Investment Bank to illegally deny Iceland financial loans and economic advice. These actions are additional breaches of the EEA principles.

We ask the EU Commission to consider our Inquiry and preliminary complaint concerning the illegal behaviour of Britain and the Netherlands against the Icelandic people. We have avoided detailing our accusations and forwarded only a few references to EEA laws and regulations. We consider the Commission capable of providing the legal references. However, if required we would be happy to provide a more detailed complaint.
 
Besides asking the Commission to undertake an investigation of our cases against Britain and the Netherlands, we also ask the Commission to prosecute these cases before the Court of Justice of the European Union. As with the investigation, we are more than willing to cooperate with the Commission in this respect.
 


                                               Citizens of Iceland.
 
                                                       Sincerely.


        Loftur Altice Þorsteinsson                       Pétur Valdimarsson
        Laugarásvegur 4                                     Lækjarhvammur 20
        104 Reykjavík                                          220 Hafnarfjörður
        Iceland                                                     Iceland 
 

 _____________________________________________________________________
    Skrásett heimilisfang: Laugarásvegur 4, 104 Reykjavík   -   Netföng: [e-mail] / [e-mail]