Marklaus forsætisráðherra hlýtur vegtyllur hjá marklausum blaðamanni

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Marklaus forsætisráðherra hlýtur vegtyllur hjá marklausum blaðamanni.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 08. september 2010.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Mánudaginn 23. ágúst 2010 birti vikuritið Time Magazine grein eftir blaðamanninn William Lee Adams. Þar opinberar hann mat sitt á kvenkyns leiðtogum heimsins. Án þess að rökstyðja skoðun sína skipar hann Jóhönnu Sigurðardóttur í hóp 10 fremstu kvenleiðtoga heims og setur hana raunar í 2. sæti listans. Þessum upplýsingum hafa fréttamiðlar landsins tekið fagnandi og talið mikinn heiður fyrir land og þjóð. „Miklir menn erum við Össur minn,“ er haft eftir Jóhönnu í tilefni af birtingu listans.

Það sýnir vel vanhæfni Íslendskra blaðamanna, að taka gagnrýnislaust við erlendum fréttum og kynna fyrir almenningi sem marktækan boðskap. Enginn fréttamiðill virðist hafa áttað sig á forsendum blaðamannsins Williams Lees Adams og þeirri staðreynd að skipan Jóhönnu í flokk með fremstu kvenleiðtogum heims er í besta falli fáránleg. Engin könnun lá að baki frétt blaðamannsins, nema þá sem átti sér stað í hugarheimi hans. Raunar vakna grunsemdir um að meira en barnaskapur blaðamannsins búi að baki, en þröngsýn túlkun á hegningarlögum hindrar frekari umræðu um það.(William Lee Adams er kynvillingur)

Varla hafa Íslendingar gleymt eftirfarandi ummælum Jóhönnu Sigurðardóttur, sem hún viðhafði í Alþingisræðu 1. marz 2010:

»Maður veltir fyrir sér: Er þetta ekki hálfgerður hráskinnsleikur? Er þessi þjóðaratkvæðagreiðsla ekki „marklaus“ þegar fyrir liggur annað tilboð á borðinu sem við gætum fengið? Maður veltir líka fyrir sér að ef svo færi að samningar tækjust í þessari viku, og eru bæði stjórn og stjórnarandstaða að vinna í því, er þá ástæða til að halda þessari þjóðaratkvæðagreiðslu til streitu ef það liggur allt annar og betri samningur á borðinu?«

Þarna var vegið harkalega að fullveldisrétti almennings og sjálfstæði þjóðarinnar. Ætlan Jóhönnu var að eyðileggja þjóðaratkvæðið um Icesave-kröfurnar, sem hefði haft alvarlegar afleiðingar fyrir stjórnarfar landsins og aðstoðað nýlenduveldin við að innlima Ísland í Evrópuríkið. Sem betur fer tókst þessi atlaga ekki, því að yfir 98% þeirra landsmanna sem höfðu skoðun á málinu höfnuðu Icesave.

Þjóðaratkvæðið um Icesave 6. marz 2010 sýndi að þjóðin mun standa heiðursvörð um stjórnarskrá Lýðveldisins. Íslendingar hafa staðfastan vilja til að búa við lýðræðislegt stjórnarfar og hafna alfarið öllum tilraunum til að koma á ólýðræðislegu þingræði. Sömu endalok bíða hugmynda um að leggja land og þjóð undir yfirráð Evrópuríkisins. Mútugreiðslur og hugmyndafræðileg afstæðishyggja munu ekki duga til að almenningur á Íslandi afsali sér stjórnarfarslegu fullveldi eða sjálfstæði landsins.

Jóhanna Sigurðardóttir verður seint talin merkur leiðtogi og erlendir blaðamenn fá engu þar um breytt. Þetta þarf ekki að sanna fyrir Íslendingum, en útlendingar gætu freistast til að trúa öðru. Flestir muna eftir ummælum hennar 17. júní 2010, þegar hún sagði í hátíðarræðu að fæðingarstaður Jóns Sigurðssonar (1811-1879) væri við Dýrafjörð. Afstaða sama „leiðtoga“ til þjóðkirkjunnar endurspeglar siðferðilegt gjaldþrot. Því fyrr sem Jóhanna Sigurðardóttir finnur sér annan bás í ríkisfjósinu þeim mun betra.

Blaðamaðurinn William Lee Adams, sem svo mjög dáist að Jóhönnu, á valdamikla vini á Íslandi. Orð hans eru sem lög fyrir þetta fólk og það lætur sig ekki muna um að hagræða sannleikanum til að ekki falli skuggi á gæðinginn. Ekki nóg með það, heldur grípa menn til skoðanakúgunar í nafni rétthugsunar. (Moggabloggi höfundar var lokað vegna þessarar færslu). Segja má um skoðanakúgun, að hún sé sem einvígi sannleikans við sleikibrjóstsykur. Því oftar sem maður rekur út úr sér tunguna, þeim mun meira líkist maður Narra (Jóni Narra).

 

Stjórnarskráin verður bara túlkuð á einn veg – bókstaflega

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Stjórnarskráin verður bara túlkuð á einn veg – bókstaflega.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 27. maí 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Það er ekki sjálfgefið að lýðveldi verði áfram stjórnarform Íslands. Þetta stjórnarform dregur nafn af því að »fullveldi stjórnkerfisins«, það er að segja endanlegt vald um bæði stjórnarform og stjórnarfar, er í höndum almennings – lýðsins. Menn taki eftir að »fullveldi stjórnkerfis« er alls óskylt hugtakinu »sjálfstæði ríkis«. Í opinberri umræðu er þessum tveimur hugtökum oft blandað saman, af vanþekkingu eða af yfirlögðu ráði til að villa um fyrir almenningi.

Í upphafi byggðar í landinu, á árabilinu 930-1262 var í landinu stjórnarform sem nefnist höfðingjaveldi. Alþingi var þá skipað þeim höfðingjum sem áttu megnið af jarðeignum landsins og fóru með svo nefnd goðorð (góð-jörð). Til að villa um fyrir almenningi hefur höfðingjaveldið hið forna verið nefnt þjóðveldi, en auðvitað kom almenningur (þjóðin) hvergi nærri stjórn landsins.

Frá 1262 til 1944 var stjórnarform landsins einveldi og breytir engu þótt Alþingi hafi starfað megnið af tímabilinu. »Fullveldi stjórnkerfisins« var í höndum ríkjandi einvalds. Raunar hélt Jón Guðmundsson ritstjóri (1807-1875) því fram að Alþingi (höfðingjarnir) hafi aldreigi afsalað fullveldinu í hendur erlends einvalds og gerði þess vegna grín að Christian IX, sem þóttist »gefa« Íslandi stjórnarskrá 1874. Auk þess er styttan af Christian IX sögufölsun, því að hann kom ekki með stjórnarskrána, þegar hann var hér í heimsókn 1874.

Sjálfskipaður aðall sækir alltaf hart að lýðveldum.

Fyrsta lýðveldi heimsins var stofnað í Spörtu fyrir um 2800 árum og entist í um 500 ár. Lýðveldi á Íslandi er því ungbarn í þessum samanburði og ef marka má ólund margra með stjórnarform okkar, er alls ekki öruggt að það komist til fullorðins aldurs. Að lýðveldinu er sótt úr ýmsum áttum, en hættulegastar eru líklega árásir sjálfskipaðs aðals, sem hefur að markmiði að breyta stjórnarfari landsins í átt að höfðingjaveldi. Málflutningur þessa fólks þekkist af tali um »þingræði« og »ráðherraræði«.

Annar hópur sem andstæður er lýðveldinu eru stjórnleysingar (Piratar), sem fyrst tóku þátt í Alþingiskosningum 2013. Andstaða þeirra byggist líklega á þekkingarleysi. Þriðji hópurinn sem vert er að nefna eru »alþjóðasinnar« sem hatast við þjóðríki, hvert sem stjórnarform þeirra er. Þetta fólk er einkum að finna í Samfylkingu og VG. Áður fyrr sótti þessi hópur hugmyndir til Kommúnismans, en eftir fall Ráðstjórnarríkjanna horfir þetta fólk með velþóknun til hins ólýðræðislega og yfirþjóðlega valds sem stjórnar Evrópusambandinu.

Stjórnarskrá Íslands undirstrikar vald forseta í lýðveldum.

Embætti forsetans er einn heldsti skotspónn þeirra sem hata lýðveldið. Því er haldið fram að forsetinn sé óþarfur og forsætisráðherra eða forseti Alþingis geti bætt við sig skyldum forsetans. Þessi málflutningur er fráleitur, því að forsetinn er persónugervingur lýðveldisins. Heldsta verkefni hans er að standa vörð um stjórnarskrána, í beinu umboði almennings. Þess vegna er hann kosinn beinni kosningu, af öllum landsmönnum. Mikilvægi forsetans birtist skýrt í Stjórnarskránni, þar sem 1/3 allra ákvæða fjalla um verkefni forsetans.

Vald forsetans er umfangsmikið og bæði framkvæmdavald og lagasetningarvald er undir hann sett. Dómsvaldið ætti að vera það líka, þannig að dómarar Hæstaréttar væru skipaðir af forsetanum, en til staðfestingar þyrfti samþykki Alþingis. Núgildandi fyrirkomulag, að ráðherra skipi dómara er óásættanlegt, enda lákúrulegt fyrirkomulag höfðingjaveldis. Önnur mikilvæg leiðrétting er upptaka tvískipts Alþingis, sem andstæðingum lýðveldisins tókst að fella niður 1991.

Lýðveldinu skal stjórnað í samræmi við Stjórnarskrána.

Í tíð núverandi forseta Ólafs Ragnars Grímssonar hafa lýðveldissinnar náð vopnum sínum og það hefur skapað megna ólund hjá þeim sem vilja lýðveldið feigt. Einkum má nefna notkun forsetans á 26. grein Stjórnarskrárinnar, um rétt (og skyldu) forsetans að skjóta umdeildum lagafrumvörpum í dóm fullveldishafans – þjóðarinnar. Með hliðsjón af lyktum Icesave-deilunnar, getur varla nokkrum dulist lengur að Stjórnarskrána ber að túlka samkvæmt orðanna hljóðan – bókstaflega. Ákvæði stjórnarskrár falla aldreigi niður, vegna notkunarleysis.

Duglitlir forsetar fyrri tíma, létu draga þingrofsvaldið úr höndum sér, auk annara mistaka sem þessir forsetar gerðu. Núverandi forseti hefur hins vegar hafnað því að þingrofsvaldið sé hjá forsætisráðherra eða mannsöfnuði á Austurvelli. Hér kemur til sögunnar 24. grein Stjórnarskrárinnar:

»Forseti lýðveldisins getur rofið Alþingi, og skal þá stofnað til nýrra kosninga, áður en 45 dagar eru liðnir frá því er gert var kunnugt um þingrofið, enda komi Alþingi saman eigi síðar en tíu vikum, eftir, að það var rofið. Alþingismenn skulu halda umboði sínu til kjördags.«

Samkvæmt Stjórnarskránni er starfstími Alþingis fjögur ár (31. grein) og ekki kemur til álita að frá því sé vikið, nema forseti meti svo að neyðarástand ríki. Ekkert kallar núna á þingrof og kosningar, heldur krefst Stjórnarskráin þess að nærst verði kosið til Alþingis 22. apríl 2017.

 

Áætlanir Sunni-Múslima um þjóðarmorð á Ala-verjum í Sýrlandi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Áætlanir Sunni-Múslima um þjóðarmorð á Ala-verjum í Sýrlandi.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 19. maí 2016.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Ala-verjar (Alawiyyah) er Kristin þjóð í Sýrlandi, sem fyrr á öldum nefndist Nusayriyyah. Á 11. öld voru Ala-verjar að mestu búsettir á tveimur svæðum. Annars vegar í Norð-vestur Sýrlandi (Latakia+Idlib+Aleppo) og hins vegar í Bagdad í Írak. Samfélagi þeirra í Bagdad var eytt af Mongólum 1258 og í Aleppo drápu Mongólar tugi þúsunda 1260. Undarlegt er - en þó skiljanlegt, að Ala-verjar segjast vera Múslimar, þótt þeir trúi á Heilaga þrenningu, endurfæðingu og haldi upp á Kristnar trúarhátíðir, en virði lítils Kóraninn og siði Sunni-Múslima.

Krossfararnir töldu í fyrstu, að Ala-verjar væru venjulegir Múslimar og börðust gegn þeim við komuna til Sýrlands 1097. Þegar kom í ljós að svo var ekki, tóks gott samband við þá. Þannig aðstoðuðu Krossfararnir Ala-verja að endurheimta flesta þá kastala sem þeir höfðu misst 1071, í átökum við Múslima. Að loknum Krossferðunum var regla, að Múslimar ofsóttu og drápu Ala-verja. Þetta stunduðu Mamlúkar sem réðu Sýrlandi 1260-1516 og þegar Ottómanar í Tyrklandi náðu völdum í Sýrlandi 1516, er talið að þeir hafi drepið yfir 90.000 Ala-verja.

Eftir Heimstyrjöldina fyrri stjórnaði Frankland á Sýrlandi til 1946 í umboði Þjóðabandalagsins og þeir gáfu Ala-verjum nafnið Alawiyyah, til að verja þá ofsóknum Múslima. Sambandið við Frankland var svo gott, að 1920 eignuðust Ala-verjar sitt eigið þjóðríki við strönd Miðjarðarhafs, sem stóðst ágang Sunni-Múslima til 1936. Meðal Ala-verja voru skiptar skoðanir um hvort þeir ættu að ganga til liðs við Sunni-Múslima sem börðust gegn Franklandi og fyrir sjálfstæðu Sýrlandi. Með aðstoð Shia-Múslima tókst Ala-verjum smám saman að fá viðurkennt að þeir væru Múslimar og fengu þegnrétt í Sýrlandi.

Sunni-klerkar hafa stjórnað ofsóknum gegn Ala-verjum.

Ofsóknum á hendur Ala-verjum hefur löngum verið stjórnað af trúarleiðtogum (imam) Sunni-Múslima. Þeir hafa gefið út »fatwa« og þannig veitt réttlætingu á drápum og ofsóknum. Nefnum eldsta dæmið um »fatwa« á hendur Ala-verjum.

»Fatwa« 1305 - Taqi ad-Din Ahmad ibn Taymiyyah (1263-1328) var bókstafstrúar Múslimi sem hataði Ala-verja. Hann úthlutaði Ala-verjum »fatwa« í þrígang og sagði að þeir væru meiri trúleysingar en Kristnir og Gyðingar. Ibn Taymiyyah lagði grunn að Wahhabisma, sem er annáluð öfgastefna og ríkjandi í Saudi-Arabíu. Trúir hefðinni (sunnah) hafa síðari fordæmingar Sunni-Múslima gjarnan verið endurtekning á þessu forna »fatwa«.

Hryðjuverkasamtökin Bræðralag Múslima hatar Ala-verja eins og alla sem ekki eru Sunni-Múslimar. Samt höfðu þeir lengi fengið að starfa óáreittir í Sýrlandi. Árið 1980 gerðu þeir tilræði við Hafez Assad forseta og þá þótti Ala-verjum mælirinn fullur. Bræðralag Múlima var að nafninu til hrakið frá Sýrlandi, en þessi samtök eru búin að vera virk í ISIS og öðrum hryðjaverkasamtökun Sunni-Múslima.

Katar er miðstöð hatursboðskapar Sunni-Múslima.

Araba-ríkið Katar liggur á tanga sem teygir sig frá Saudi-Arabíu út í Persaflóa og er 11.586 km2 að flatarmáli. Svæðið tilheyrði Tyrkjaveldi 1871-1915, en þá náði Bretland svæðinu og stjórnaði því til 1971. Í Katar er einveldi og við völd er al-Þani ættin af Tamimi kynþættinum. Af þessum kynþætti er einnig Salmann Tamimi sem er »imam« Sunni-Múslima á Íslandi.

Núverandi konungur í Katar er »Tamim bin Hamad Al Thani«, sem er sonur drottningarinnar »Mozah bint Nasser Al Missned« einnar af þremur eiginkonum fyrrverandi konungs. Það má þykja athyglivert að albróðir núverandi konungs er »Mohammed bin Hamad bin Khalifa Al Thani« sem þekktur er fyrir að taka þátt í svindli Ólafs Ólafssonar í Samskipum, með hlutabréf í Kaupþingi.

Sjónvarpsstöð í Katar með Arabiskt "menningarefni".

Arabarnir í Katar aðhyllast Sunni-Islam, eins og frændur þeirra í Saudi-Arabíu. Það eina sem umheimurinn veit um Katar er að þar er starfrækt sjónvarpsstöðin Al-Jazeera í eigu Al-Þani ættarinnar, eins og allt annað í landinu. Viðurkennt er að stöðin er starfrækt til að útvarpa áróðri sem Al-Þani ættin telur þóknanlegan. Líklega hefur Al-Jazeera yfir 500 milljónir áhorfenda í fjölmörgum ríkjum og eru þeir flestir Sunni-Múslimar.

Einn vinsælasti umræðu-þáttur sem Al-Jazeera sýnir nefnist »Andstæð sjónarmið« og er þar fjallað um margvísleg málefni í Araba-heiminum, á sviði stjórnmála, efnahagsmála, samfélagsmála og trúmála. Stjórnandi þáttanna nefnist Faisal Al-Kassim og er Sýrlendskur Druzi að uppruna, en hefur ánetjast Sunni-Islam og þykir Aröbunum það merki um mátt Allah. Þann 08. maí 2015 var í þættinum umfjöllum sem vakið hefur hneykslun og reiði margra utan Araba-heimsins.

Þátturinn fjallaði um spurninguna: »Ættum við að drepa alla Ala-verja?« Í upphafi þáttar, sagði stjórnandinn frá könnun sem hann hafði látið gera á meðal áhorfenda stöðvarinnar. Greindi hann frá, að 96,2% þátttakenda hefðu svarað spurningunni játandi. Sjálfur tók hann sterklega undir það sjónarmið, að sjálfsagt væri að fremja þjóðarmorð á Ala-verjum. Gestina greindi á. Þáttinn er hægt að skoða á Netinu: (https://www.youtube.com/watch?v=ULtNYSUqYHw).

 

Málflutningur evrópskra nýlenduvelda gegn Íslandi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Málflutningur evrópskra nýlenduvelda gegn Íslandi.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 06. apríl 2011.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Fréttablaðið birti 17. marz 2011 ritgerð eftir Margréti Einarsdóttur, undir fyrirsögninni »Icesave - lagalegar afleiðingar synjunar«. Þar sem Margrét er forstöðumaður Evrópuréttarstofnunar HR, sem kostuð er af ESB, verður að telja hana vera erindreka ESB og frá Brussel er ekki langt til London og Haag.

Ekki kemur því á óvart að Margrét býður lesendum upp á einhliða málflutning sem einkennist fremur af rangfærslum ríkisstjórnar Íslands en hófstilltu mati fræðimanns. Margrét virðist telja að landsmenn hafi ekki heyrt af Icesave-málinu og þekki ekki grunnröksemdir sem það varða. Ég leyfi mér að vera á öndverðum meiði við Margréti varðandi öll atriði Icesave-málsins.

1. Margrét byrjar ritgerð sína á upprifjun um hótunarbréf ESA frá 26. maí 2010. Ef Margrét hefði viljað koma á framfæri hlutlausum upplýsingum, hefði hún nefnt að ESA sendi frá sér úrskurð varðandi Icesave frá 15. desember 2010. Með þeim úrskurði ógilti ESA veigamestu hótanirnar frá 26. maí. Ólíkt hótunarbréfinu sem Margrét telur svo mikilvægt, er álit ESA frá 15. desember vel rökstutt og niðurstaðan ótvíræð.

2. ESA úrskurðaði að engir samningar, lög eða tilskipanir hefðu verið brotin, varðandi mikilvægustu atriði málsins: Fullkomlega var löglegt að veita innistæðueigendum forgang, eins og gert var með Neyðarlögunum. Einnig úrskurðaði ESA að framkvæmd FME á millifærslum úr gömlu bönkunum yfir í þá nýju var fullkomlega eðlileg. Lagasetning og réttarframkvæmd Neyðarlaganna er því traust, svo framarlega sem lögsögu Íslands er ekki varpað fyrir borð með Icesave-III-samningunum.

3. Margrét tekur alvarlega hótanir Per Sanderud um að verði Icesave-lögin ekki samþykkt í þjóðaratkvæðinu 09. apríl 2011, muni hann sjá til þess að ESA sendi frá sér skaðlegan úrskurð fyrir Ísland. Sanderud hótar einnig að hann muni ákæra Ísland fyrir EFTA-dómstólnum. Ætli Margrét verði ekki hissa þegar í ljós kemur að ESA mun sýkna Ísland um öll brot á EES-samningnum? Sanderud til afsökunar má nefna að endurteknar hótanir hans eru bara endursýningar á gömlum myndböndum sem gerð voru fyrir úrskurðinn 15. desember.

4. Sannleikurinn er sá að örsmáar líkur eru fyrir ákæru frá ESA, enda tilefnið ekkert. Flestar stofnanir ESB og sérfræðingar á vegum Evrópuríkisins hafa gefið yfirlýsingar um afdráttarlaust bann við ríkisábyrgðum á innistæðutrygginga-kerfum Evrópska efnahagssvæðisins. Í þessu sambandi má nefna að yfirlýsingar ríkisstjórnarinnar, um að allar bankainnistæður á Íslandi séu ríkistryggðar, er fullkominn þvættingur. Einungis Alþingi með samþykki fullveldishafans - almennings getur veitt slíkar tryggingar.

5. Margrét virðist ekki vita að Landsbankinn var með fullar innistæðutryggingar í Bretlandi og Hollandi, sem voru mun hærri en lágmarkstrygging ESB. Þetta hefur fjármálaeftirlit Bretlands staðfest og þess má geta að Landsbankinn fékk starfsleyfi í Bretlandi í desember 2001 og hann fekk viðbótartryggingu hjá FSCS fyrir Icesave í júlí 2006 (FSA No. 207250).

6. Margrét virðist ekki heldur vita að Neyðarlögin frá 06. október 2008 fjölluðu ekkert um mismunun, heldur um eftirfarandi tvö atriði:

a) Heimild til ríkisins að stofna nýja banka og

b) Forgang krafna frá innistæðueigendum í þrotabú banka.

Úrskurður ESA frá 15. desember fjallaði einmitt um að Neyðarlögin standast alla skoðun. Þótt Per Sanderud léti verða af hótunum sínum mun EFTA-dómstóllinn einungis úrskurða um hugsanlegt brot á EES-samningnum en alls ekki um skaðabótaábyrgð.

7. Eina afleiðing Neyðarlaganna sem ESA notar ennþá til hótana er óbein mismunun, því að um beina mismunun var sannanlega ekki að ræða. Engin skilyrði eru fyrir sektardómi vegna óbeinnar mismununar, einfaldlega vegna þess að ekki verður sýnt fram á að neinn innistæðueigandi hafi orðið fyrir fjártjóni. Tryggingasjóðir Bretlands og Hollands greiddu þessar kröfur enda var það þeirra verkefni.

8. Margrét japlar á þeirri gömlu tuggu að stjórnvöld á Íslandi »hafi ekki séð til þess að hér á landi væri komið á fót innistæðutryggingakerfi sem virkaði«. Evrópusambandið sjálft hefur viðurkennt að tryggingakerfið á Íslandi var með sama hætti og í öðrum EES-ríkjum og í fullkomnu samræmi við Tilskipun 94/19/EB. Eftirlit með þessu hafði ESA í 15 ár, án athugasemda. Sérfræðingar ESB, eins og Tobias Fuchs hafa staðfest þetta í ritrýndum fræðigreinum, án nokkurra athugasemda.

Margrét og aðrir erindrekar ríkisstjórnarinnar reyna að hræða almenning til að samþykkja greiðslur á forsendulausum Icesave-kröfum. Allur málflutningur þessa fólks einkennist af rangfærslum og blekkingum. Gengið er svo langt að misnota opinberar stofnanir til að dreifa villandi fullyrðingum, sem oft er búið að hrekja með traustum rökum. Enginn væntir mikils af Evrópuréttarstofnun HR, en að aðilar eins og Lagastofnun Háskóla Íslands skuli taka þátt í þessum ljóta leik, veldur mörgum Íslendingum sárum vonbrigðum.

 

Hlaupið yfir forsetaframbjóðendur - létt forkosningaskokk

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	XXX
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Sunni-Islam	Evrópuvaktin	XXX

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Hlaupið yfir forsetaframbjóðendur - létt forkosningaskokk.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 03. maí 2016.

Sverrir Stormsker.

Ég hef akkúrat ekkert út á þessa forsetaframbjóðendur okkar að setja. Þetta virðist allt vera hið besta og frambærilegasta fólk. Fjölbreytileikinn mikill.

Þarna er t.d. stálminnug heilunarkona sem man öll sín fyrri jarðlíf, öfugt við aflandseyjaskeggjana sem muna ekki neitt. Nokkuð ungleg miðað við að hún er 500 ára gömul.

Maggi Texasborgari kemur sterkur inn. Hann mun örugglega annast eldri borgara vel enda hefur það verið hans fag til þessa sem brasari. Aldrei að vita nema honum takist að baka og brasa Óla Gríms því Maggi er ekki síðri í beikonborgurum.

Svo er þarna afar trúrækin kona sem segist alltaf vera að »pota í Biblíuna« eins og hún orðar það. Margir hafa áreiðanlega gaman af að pota í hana... sem sé Biblíuna.

Sturla Jónsson er líklega besti bílstjórinn af þeim sem þarna eru í boði. Vægast sagt mjög svo frambærilegur bílstjóri, en hann mun að öllum líkindum enda þar sem Elvis Presley byrjaði. Sem vörubílstjóri.

Halla Tómasdóttir virðist vera hin mætasta dama þrátt fyrir að vera soldið brún á nefinu eftir alla auðmannarassasleikjuna á útrásartímanum. Hún hefur eflaust margt fram að færa. Til dæmis er hún kona. Það er nú ekki svo lítið á þessum síðustu og bestu kynjakvótatímum.

Aldrei aftur ópólitísk trjáræktarmiðstöð.

Svo er þarna trjáfaðmarinn og háfjallagóðvinurinn Andri Snær sem skrifaði bækurnar víðfrægu »Grái kötturinn« og »Draumahlandið« eða eitthvað svoleiðis, viðkunnanlegur og góðlegur snáði, enda draumaprins góða fólksins. Andri er hæfileikamaður og kann að hiksta og tafsa á mörgum tungumálum. Hann elskar fossa og frumskóga landsins og það er ekkert að því. Hann er í mínum huga Vigdís Finnbogadóttir með pung. Kannski ekki pung en allavega sprella. Með fullri virðingu fyrir báðum. Ekki pungnum og sprellanum heldur Andra og Vigdísi. Það er nú óþarfi að misskilja alla hluti.

Eftir þær breytingar sem Ólafur hefur gert á embættinu þá held ég að Bessastaðir verði aldrei aftur sú ópólitíska trjáræktarmiðstöð sem þeir voru í tíð Vigdísar. Gróðurhúsaáhrif hennar hafa fjarað út og við tekið pólitísk áhrif. Sumir frambjóðendur mættu hafa það í huga.

Erfitt að losna við hann.

Ólafur Ragnar er alveg sérkapítuli. Hann má alveg eiga það að hann stóð sig glimrandi vel eftir hrun, var í raun eini málsvari þjóðarinnar útávið í Icesave-málinu og flatti alla erlenda fréttamenn út eins og pizzur sem voru að ybba gogg og segja að við Íslendingar værum gerspilltir fjárglæframenn og asnar, sem við náttúrulega erum, en það er annað mál.

Ýmsum finnst kallinn vera búinn að sitja fulllengi og að það sé varla sæmandi í vestrænu lýðræðisríki að þjóðarleiðtogi sé þéttvafinn köngulóarneti og alþakinn hrúðurkörlum eftir áratuga slímsetu. Veit það ekki. Ólafur er soldið einsog AIDS - erfitt að losna við hann. En kannski vill fólk ekkert losna við hann. Hann er reffilegur og refslegur fagmaður við hestaheilsu þrátt fyrir öll sín axlarbrot í hestaferðum í gegnum tíðina. Hugsanlega ætti að láta stoppa hann upp þegar hann dettur loks með andlitið í hinsta sinn oní súpuskálina á öldrunarheimilinu Bessastöðum, og koma honum fyrir gleiðbrosandi í anddyrinu með opinn faðminn.

Stjórnmálaaflið RÚV teflir að þessu sinni fram karlkyns frambjóðanda, engum öðrum en Guðna Th. Felds, greindarlegum og við»feldnum« rúmföstum langlegukomma sem hefur sérhæft sig í fortíðinni. Það þarf svosem ekkert að vera að hann láti slag standa, nema kannski hjartaslag undir þessum blessaða feldi sínum.

Ástþór er með'etta.

Friðarhöfðinginn Ástþór Magnússon hefur hinsvegar sérhæft sig í framtíðinni. Hann vill flytja hingað til lands starfsemi Sameinuðu þjóðanna og hala inn á því 600 milljarða árlega í þjóðarbúið. Ýmsum kann að þykja það óraunhæft en málið er að það stendur til að flytja þessa stofnun frá USA á hlutlausan stað. Hví ekki til Íslands? Það er ekki að ástæðulausu að leiðtogafundur stórveldanna var haldinn í Höfða, mitt á milli Moskvu og Washington.

Ástþór hefur sýnt í gegnum tíðina að hann kann að koma hlutunum í verk og framkvæma það »ómögulega«. Hann er 100 manna maki, kannski ekki »maki« í bókstaflegri merkingu því fjölkvæni er jú bannað á Íslandi, en hann lætur hendur standa fram úr örmum, einsog Vigdís okkar Hauks myndi orða það. Hann myndi ekki verða fjárhagslegur baggi á þjóðinni. Eftir hans setu þá myndi fólk ekki fá reikning í hausinn heldur ávísun í hendur. Við getum alveg bókað það. Þetta er maður sem kann að raka inn seðlum og myndi nýta þá hæfileika fyrir þjóðarbúið næði hann kjöri. Og honum tækist á nokkrum árum að breyta Íslandi í alþjóðlega miðstöð friðar. Hann sér lengra en nef hans nær. Ekki skortir hann augun.