Sagan af stofnun Ísraels þjóðríkis Gyðinga

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Sagan af stofnun Ísraels þjóðríkis Gyðinga.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. nóvember 2015.

Loftur Altice Þorsteinsson.

Sú merka þjóð Gyðingar, hefur í þúsundir ára mátt þola kúgun, fjöldamorð og herleiðingu. Þjóðernisvitund Gyðinga hefur þó alltaf lifað og trú þeirra á Yahweh virðist eilíf. Öllu Kristnu fólki er kær saga Gyðinga og sögusvið Biblíunnar í Landinu helga - konungsríki Davíðs og Salómons.

Þótt aðstæður hafi öldum saman hindrað Gyðinga að endurreisa þjóðríki sitt, hafa þeir alltaf haldið tryggð við slóðir feðranna og margir búið í Landinu helga, oftast við harðræði stórvelda. Tyrkir lögðu undir sig löndin við austanvert Miðjarðarhaf 1517 og réðu síðan þessum löndum allt fram til 1922, þegar Bretland tók við stjórn svæðisins í umboði Þjóðabandalagsins.

Þjóðríkisstefna (Zionismi) gyðinga nær fótfestu.

Merkasti boðberi þjóðríkisstefnu Gyðinga var Theodor Hertzl (1860-1904), sem fæddist í Búdapest. Þegar Dreyfus-málið kom upp 1894, starfaði Hertzl sem blaðamaður í París, en honum blöskraði Gyðingahatrið sem þarna kom fram. Tók Hertzl nú að skrifa bæklinga, þar sem hann hvatti Gyðinga að flytja til Kanaan og endurreisa þar þjóðríki sitt.

Á fyrstu ráðstefnunni um þjóðríkisstefnuna, sem haldin var í Basel 1897, beitti Hertzl sér fyrir að stofnað var formlegt félag til að berjast fyrir endurreisn þjóðríkis Gyðinga í Kanaan, sem Bretar nefndu Palestínu. Ísraels-ríki (Eretz Yisrael), var stofnað 14 maí 1948, eða 51 ári eftir að þjóðríkisstefnan hafði verið mótuð formlega.

Á þessu 51 ára tímabili hafði margt skeð í heimsmálunum, sem áhrif hafði á stofnun Ísraels-ríkis. Heimsstyrjöldin fyrri hófst 28. júlí 1914 og henni lauk 11. nóvember 1918. Bretland stóð uppi sem einn af sigurvegurunum. Tyrkland tapaði miklum lendum og þar á meðan Kanaan. Áður en stríðinu lauk gerði ríkistjórn Bretlands mikilvæga samþykkt, sem hafði afdrifaríkar afleiðingar fyrir Gyðinga og þjóðríki þeirra. Þessi yfirlýsing er jafnan kennd við Arthur James Balfour utanríkisráðherra Bretlands.

Balfour yfirlýsingin frá 02. nóvember 1917.

Alþjóðlegar samþykktir um stofnun Ísraels-ríkis er hægt að rekja til Balfour yfirlýsingar Bretlands, sem samþykkt var á ríkisráðsfundi 31. október 1917. Í yfirlýsingunni lofaði Bretland, að beita öllum ráðum til að þjóðríki Gyðinga verði stofnað í Palestínu. Balfour yfirlýsingin var mikilvæg skuldbinding Bretlands um þjóðríki handa Gyðingum, en því miður gekk Bretland síðar á bak orða sinna.

Nærsta skref í þessari sögu, var að 24. júlí 1922 fól Þjóðabandalagið Bretlandi að stjórna Palestínu. Umboðið til Bretlands var samþykkt af öllum 51 ríkjum bandalagsins. Umboðið lagði margar kvaðir á Bretland og þar á meðal var marg-ýtrekað að Bretlandi væri falið að tryggja stofnum þjóðríkis Gyðinga í Palestínu. Meðal annar segir:

»Umboðsaðilinn (Bretland) skal vera ábyrgur fyrir, að í Palestínu komist á aðstæður sem tryggja að þjóðríki Gyðinga verði stofnað (secure the establishment of the Jewish national home).«

Svik Bretlands, sem fólgin voru í daðri við Araba og stöfuðu af olíu-hagsmunum, náðu ekki að hindra stofnun Ísraels. Afleiðingarnar voru samt hrikalegar því að Bretland hindraði beinlínis að Gyðingar flyttu til Palestínu. Helförin gegn Gyðingum í Evrópu var því miklu mannskæðari en hún hefði orðið ella. Stofnun Ísraels drógst til 14. maí 1948, en þann dag afsalaði Bretland umboði sínu til Sameinuðu þjóðirna (SÞ). Um 6 mánuðum áður höfðu SÞ samþykkt stofnum Ísraels.

Ísland átti góðan þátt í stofnun Ísraels.

Hjá SÞ hafði mikið verið reynt, að fá Arabaríkin til að samþykkja tilverurétt Ísraels, en það tókst ekki. Sendiherra Íslands Thor Thors átti stóran þátt í þessum tilraunum, en Arabarnir hafa fyrr og síðar krafist eyðingar Ísraels og útrýmingar Gyðinga. Að lokum gáfust menn upp á að reyna samninga við Arabana og 29. nóvember 1947 bar Thor upp tillögu um stofnun þjóðríkis Gyðinga í Palestínu og var hún samþykkt með afgerandi hætti, sem ályktun númer 181.

Daginn eftir stofnun Ísraels, gerðu fjölmennir herir Arabaríkjanna innrás í landið, með það yfirlýsta markmið að eyða Ísrael og útrýma Gyðingum. Á þeim 67 árum sem liðin eru frá stofnu Ísraels, hafa Arabarnir gert ótal innrásir í landið og hryðjuverk á hendur Gyðingum hafa verið daglegt brauð. Með því að hafna samningnum við Gyðinga hjá SÞ, fyrirgerðu Arabar lögfræðilegum kröfum til lands í Kanaan. Með stöðugum innrásum í Ísrael og hryðjuverkum gegn Gyðingum, hafa Arabar einnig glatað öllum siðferðilegum kröfum á hendur Ísraels.

Hafa ber í huga, að Palestína er landfræðilegt hugtak, ekki nafn á ríki. Engin »Palestínuþjóð« er í Kanaan og hefur aldrei verið. Arabar á Gaza eru frá Egyptalandi og Hamas sem þar ræður var stofnað af Bræðralagi Múslima í Egyptalandi. Arabar á Bakkanum eru frá Arabíu og Fatah sem þar ríkir var stofnað af Arababandalaginu sem gerði innrásina 1948. Ísrael á miklar óinnheimtar stríðsskaðabætur vegna tíðra innrása Arabanna og eðlilegt er, að með tímanum nái Ísrael yfir allt hið forna konungsríki Davíðs og Salómons.