Úkraína og Krímskagi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Úkraína og Krímskagi.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 14. september 2015.

Ólafur Þ. Jónsson.

Í hálft annað ár hafa Bandaríkin, Evrópusambandið og NATO, þessi þrenning sem kallar sig ALÞJÓÐASAMFÉLAGIÐ, átt í efnahagslegu og pólitísku stríði við Rússland. Bandaríkin áttu frumkvæðið og Evrópuríkin fylgdu í kjölfarið að venju. Ísland veitir virkan stuðning eins og hin Norðurlöndin. Utanríkisráðherra flækist síendurtekið til Úkraníu til að sýna stuðning við stjórnvöld þar og lofar auknum fjáveitingum til NATO. »Hver maður er eins og guð gerði hann og oft verri« sagði Sancho Pancha (skjaldsveinn Don Quixote).

Valdaránið í Úkraínu 2014, að undirlagi NATO.

Valdarán, einkum í fyrrverandi Sovétlýðveldum, svokallaðar lita-byltingar, ganga þannig fyrir sig, að grafið er undan óæskilegum stjórnvöldum með því að bera fé á óánægða hópa og samtök, innan viðkomandi landa, sem Bandaríska leyniþjónustan hefur lagt blessun sína yfir. Þekktastar þessara lita-byltinga eru Rósabyltingin í Georgíu 2003 og appelsínugula byltingin í Úkraínu 2004. Sú appelsínugula misheppnaðist með öllu og því var reynt á ný 2014, tíu árum síðar. Þá tókst betur til.

Á fundi hjá Bandaríska olíufyrirtækinu Chevron upplýsti Victoría Nuland, aðstoðarutanríkisráðherra Bandaríkjanna að Bandaríkjastjórn hefði eytt 5 milljörðum dollara í að koma stjórnvöldum í Úkraínu frá völdum. Og í frægu símtali við Geoffrey Pyatt, Bandaríska sendiherrann í Úkraínu, þetta símtal lak út, afhjúpaði Nuland Bandarísk plön um nýja stjórn í Úkraínu. Föðurlandsflokkurinn átti að fá völdin í bandalagi við tvö afar hægrisinnuð samtök, Svoboda og Richt Sektor, án þess þó að þau fengju sæti í nýju stjórninni.

Sendiherrann og hans hjálparkokkar brugðust skjótt við, fjármögnuðu og skipulögðu fjöldamótmæli og eftir nokkurn tíma var valdaránið í höfn. Örlitlum skugga brá þó á aðgerðirnar, þegar leyniskyttur úr ný-nasistahópum skutu 94, bæði mótmælendur og lögreglumenn, á Maiden-torginu í Kiev og brenndu 48 mótmælendur inni í Odessa, svona til að magna upp ástandið. Engum sögum fer af því að einhverjir hafi verið látnir svara til saka fyrir ódæðin, enda áttu samherjar nýju stjórnarinnar í hlut.

Umsátrið um Rússland og boðskipun ESB, sem ríkistjórn Íslands undirritaði.

Með því að hlutast til um málefni Úkraínu á gróflegan hátt gengu Bandaríkin og hin NATO-ríkin, skrefi lengra en nokkru sinni áður. Með vopnuðu valdaráni komu þau til valda í Rússneska hlaðvarpanum ríkisstjórn, sem er a.m.k. half-fasísk og sérlega Rússlands-fjandsamleg, í þeim tilgangi að koma Úkraínu inn í vestræna hernaðarkerfið og fjölga herstöðvunum sem nú þegar umlykja Rússland. Þarf enginn að undrast þó Rússum sé nóg boðið, að svo því viðbættu að nýja stjórnin lýsti Úkraínsku opinbert tungumál landsins og öll Rússneska allt að því bönnuð, þótt meirihluti íbúanna í austustu héruðum landsins, Donetsk og Lúhansk, að ógleymdum íbúum Krímskaga, sé rússnesku-mælandi.

Heimastjórn Krímskaga ákvað að reka Úkraínska herinn af skaganum og efna til allsherjaratkvæðagreiðslu meðal íbúanna um stöðu skagans. Yfirgnæfandi meirihluti þeirra lýsti yfir að þeir vildu ekkert með nýju stjórnina í Kiev hafa að gera heldur tengjast aftur sinni eigin meira en 200 ára sögu og menningu. Í kjölfarið varð Krímskagi á ný hluti Rússlands.

Viðbrögðin létu ekki á sér standa. Á vettvangi SÞ og í fjölmiðlum lýsti Úkraínustjórn því að rússneskt herlið hefði hertekið skagann. Svo vill til að 16 þúsund manna Rússneskt herlið er á Krímskaga samkvæmt samningi við Úkraínustjórn, í tengslum við aðalflotastöð Rússa við Svartahaf, sem er á skaganum, hefur reyndar verið þar síðan á 19. öld. Vestrænar fréttastofur létu heldur ekki sitt eftir liggja og fluttu fáranlegar fréttir frá Krím í kjaftasögustíl. Rússnesku hermennirnir áttu t.d. að hafa fjarlægt öll einkennismerki af búningum sínum. Þess má geta að OECD, Efnahags- og þróunarstofnunin, fann ekkert athugavert við allsherjar-atkvæðagreiðsluna á Krímskaga.

Krímskaginn er Rússneskt land, sem frelsað var undan Tyrkjaveldi.

Á árunum 1762-1796 ríkti í Rússlandi Katrín II. Hersveitir hennar unnu Krímskaga undir Rússland árið 1783 og reyndar alla norðurströnd Svartahafs. Skaginn var þá leppríki Tyrkja en íbúarnir flestir Rússar. Eftir það tilheyrði skaginn Rússlandi til 1954 að Sovétstjórnin tróð honum inní Úkraínu án þess að spyrja íbúana álits. Þá var Úkraína eitt af 15 sambandslýðveldum Sovétríkjanna og stóð svo til 1991, m.ö.o. frá 1783 til 1991 eða í 208 ár var Krímskagi hluti af rússneska ríkinu ásamt austurhéruðum Úkraínu þar sem barist hefur verið hart og sér ekki fyrir endann á.

Á leiðtogafundi NATO í Bretlandi 4.-5. september sl. átti að skapa aðstæður fyrir nánari tengingu Úkraínu við NATO. Sú varð raunin á. Hinsvegar settu ófarir Úkraínuhers fyrir aðskilnaðarsinnum í austurhéruðunum mark sitt á fundinn. Borgarastríð, klofið land og óskýr landamæri útiloka a.m.k. fulla NATO-aðild Úkraínu í bili og raunar að ESB líka. Úr því skal bætt. Komin er 300 manna sveit Bandarískra fallhlífahermanna til landsins til að þjálfa Úkraínuher til að hefna ófaranna í austurhéruðunum.

Sagt er, hverjir eru vinir þínir og ég skal segja þér hver þú ert. Í dag er Rússland í herkví og reyndar Kína líka. Eftir síðustu aldamót hafa Bandaríkin og NATO komið upp kjarnorkuvopna-skotpöllum í Póllandi, Tékklandi, Rúmeníu og Búlgaríu. NATO-herstöðvar eru í Eystrsaltsríkjunum og í nokkrum fyrrverandi Mið-Asíuríkjum Soétríkjanna. Afleiðing þessa alls er sú að nú er ófriðvænlegra í Evrópu en verið hefur í áratugi.