Íslendingar - hafnið nýjum lánssamningi Landsbankans !

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Íslendingar - hafnið nýjum lánssamningi Landsbankans !

Fyrst birt í Morgunblaðinu 12. maí 2014.

 

Heiðar Guðjónsson.

Fréttir af samningum um lengingu lána Landsbankans vekja upp sárar minningar af IceSave. Framsetning Landsbankans á samningnum er villandi og sannleikanum snúið á haus. Ef breytingar lánssamninga verða samþykktar af Seðlabankanum og fjármálaráðuneytinu þá er það afleikur og gerir afnám hafta erfiðara en ekki auðveldara.

Mistökin gerð haustið 2009.

Að frumkvæði tveggja ráðherra, Gylfa Magnússonar og Steingríms J. Sigfússonar, kláruðu embættismenn fjármálaráðuneytis og Seðlabanka stofnun nýs Landsbanka, með því að færa eignir frá gamla Landsbankanum og borga fyrir með útgáfu skuldabréfs í október 2009. Þar voru gerð tvenn alvarleg mistök:

Í fyrsta lagi voru lán í erlendri mynt færð yfir á fullu verði en það skapaði bankanum tugmilljarða tjón þegar Hæstiréttur dæmdi þau ólögmæt.

Í öðru lagi var skuldabréfið sem greiddi fyrir þessara lélegu eignir í erlendri mynt.

Það segir ýmislegt um hvernig farið er með sannleikann, að við það tilefni var því hampað sem sigri að Landsbankinn hefði skuldsett sig í erlendri mynt, að hann hefði trygga langtímafjármögnun í erlendum myntum sem væri stórt skref í að endurreisa Íslendskan efnahag! Sannleikurinn var sá að það kom ekki króna í erlendum gjaldmiðlum inn í landið við gerð þessa samnings en Íslendskur lögaðili, Landsbankinn, féllst á að greiða kröfur í erlendum myntum. Það var því einungis verið að auka skuldsetningu í erlendum myntum en ekki verið að fjármagna neitt, nema þá helst innihaldslausar yfirlýsingar ráðherranna.

Að senda þjóðinni reikninginn.

Ráðherrum og embættismönnum þótti ekkert óeðlilegt við það að setja alla þá áhættu sem að ofan greinir á almenning. Í dag blasir reikningurinn við. Það eru 250 milljarðar af erlendum skuldum, umfram eignir, í »banka allra landsmanna« og rit Seðlabankans um fjármálastöðugleika hefur lýst því yfir frá hausti 2012 að bankinn sé ógjaldfær, það er eigi ekki fyrir skuldum sínum.

Frá hruni hefur uppsafnaður afgangur af viðskiptum við útlönd numið um 380 milljörðum. Af þeirri fjárhæð hafa hátt í 200 milljarðar farið í að greiða til erlendra kröfuhafa gamla Landsbankans enda stóðu stjórnvöld og embættismenn í þeirri trú að ríkisábyrgð væri á IceSave og alltaf þyrfti að greiða skuldir gamla Landsbankans. Þessir fjármunir hafa farið til erlendra kröfuhafa á kostnað þjóðarinnar.

Þegar embættismenn segja í dag að þjóðin geti staðið undir erlendum skuldum ef raungengi krónunnar lækkar þýðir það ekkert annað en að lífskjör á Íslandi þurfi að rýrna til að hægt sé að standa skil á skuldum sem þjóðin efndi aldrei til. Hver vill slík skipti?

Eitt skal yfir alla ganga.

Það er því ákall til embættismanna Seðlabankans og fjármálaráðuneytisins, að mörgu leyti þeirra sömu og komu að gerð hinna örlagaríku aðgerða haustið 2009 að bæta fyrir mistök sín þá með því að hafna núverandi samkomulagi.

Það er engin lausn á skuldavanda að framlengja hann á hærri vöxtum, líkt og ætlunin er í nýja lánssamningnum. Það flýtir ekki fyrir afnámi hafta að gefa einum aðila sérmeðferð við að koma gjaldeyri úr landi, líkt og hin nýi lánssamningur kveður á um. Hvort tveggja er gríðarlega áhættusamt og á endanum er það Íslendska þjóðin sem þarf að borga fyrir það sem aflaga fer.

Það þarf að leysa vanda allra slitabúanna í einu. Það er ekki hægt að leysa gjaldeyrishöftin smátt og smátt, heldur þarf að finna heildstæða lausn fyrir alla aðila, og hafa hagsmuni þjóðarinnar í forgangi. Þeir sem njóta sérmeðferðar gera það á kostnað annarra.