Að kíkja í pakkann: tálsýn sem lifir í hugskoti aðildarsinna

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Að kíkja í pakkann: tálsýn sem lifir í hugskoti aðildarsinna.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 26. febrúar 2014.

 

Ólafur Hannesson.

Frá árinu 2009 höfum við verið í aðildarferli að Evrópusambandinu, allt frá minnisstæðum tímapunkti þar sem Samfylkingunni tókst að koma þessum miðpunkti alheims síns á dagskrá. Þetta ferli hefur verið til umfjöllunar síðan og aðild að ESB raunar rædd löngu fyrir þann tímapunkt. Aldrei sáu Samfylking né VG tilgang í því að spyrja þjóðina, hvort hún ætti að ganga í eða sækja um aðild að ESB. Viljaleysið er algjört þrátt fyrir að aðildarferli feli einnig í sér aðlögun sem þjóðir verða að framkvæma svo regluverk þeirra rími við ESB og þær verði tilbúnar að ganga inn um leið og aðildarferlinu lýkur.

Þrátt fyrir mikla andstöðu við inngöngu Íslands að ESB hefur aðildarsinnum tekist að sannfæra sumt fólk um að við verðum nú samt að sjá samninginn, að öðrum kosti vitum við ekki hvað er í boði. Þetta er dæmi um eina bezt heppnuðu markaðssetningu sem við höfum kynnst, að selja fólki hugmyndina um að »kíkja í pakkann«. Þetta er ein bezta fullyrðing sem aðildarsinnar hafa sett fram, hún er þannig gerð að fólk þarf ekki að kynna sér málið frekar, ákvörðun er slegið á frest og úthýst úr huga fólks fram að þeim tímapunkti að aðildarsamningur liggur fyrir, á þeim tímapunkti verður svo erfiðara að segja nei þar sem við höfum nú gengið svo langt að fá samninginn á borðið og ekki sé fallegt að hafa dregið 28 aðildarríki ESB á asnaeyrunum.

Rjúfum tálsýnina, kynnum okkur ESB.

Fyrir þá sem hafa vilja og áhuga er hægt að kynna sér ESB og hvað það hefur að bjóða, það er enginn falinn pakki sem einungis má sjá við endann á aðlögunarferlinu. Tálsýnin er falleg sem aðildarsinnar hafa sett upp, en vonandi tekst flestu fólki að sjá í gegnum hana. Staðreyndirnar verða alltaf til staðar burt séð frá samningum, hér eru nokkrar:

1. Lög ESB verða rétthærri okkar lögum, þar með talinni stjórnarskrá, sem þýðir að ef að ESB setur lög sem stangast á við stjórnarskrá eða lög þá verðum við að breyta okkar stjórnarskrá eða lögum.

2. Við verðum nettógreiðandi þjóð innan ESB, þ.e.a.s. við munum borga meira inn í sambandið en við komum til með að fá út úr því, þetta er staðreynd sem t.d. Þjóðverjar hafa fagnað, þar sem þeim finnst gott að fá þjóðir sem borga til sambandsins í stað þeirra sem taka fé úr því. Rætt er um tölur í kring um sex milljarða sem við munum greiða umfram þá styrki sem við fáum frá sambandinu.

3. Við munum ekki stjórna því hvaða tollar verða á innfluttum vörum, þessir tollar verða ákveðnir af ESB með hagsmuni voldugustu ríkjanna í huga. Tómaturinn sem keyptur er frá ESB lækkar á sama tíma og raftækið sem keypt er frá Asíu kann að hækka vegna þess að það er utan við þann tollamúr sem ESB er.

4. ESB er í stanzlausri þróun, það stefnir með auknum hraða í átt að miðstýrðu ríki þar sem aðildarþjóðir hafa minni völd og ESB meiri. Það er draumsýn margra innan kerfis ESB að færa sambandið meira í átt að sambandsríki frekar en ríkjasambandi, samanber orð Viviane Reding sem er dómsmálastjóri ESB og varaforseti framkvæmdastjórnar sambandsins, en hún sagði fyrir stuttu að það væri hennar persónulega skoðun að evrusvæðið ætti að verða að Bandaríkjum Evrópu.

Fyrst komu aðildarsinnar fram með fullyrðingar um að við myndum græða svo mikið á að ganga í sambandið. Þeim var síðar bent á að við myndum greiða meira í sambandið en við fengjum þaðan. Þá breyttu þeir orðum sínum á þann veg að fjármunir skiptu ekki máli heldur hvaða gagn við gerðum í alþjóðlegu samhengi.

Næst fóru þeir svo að tala um, að við fengjum nú varanlegar undanþágur frá reglum sambandsins (gott að sækja um í eitthvað sem þarf þó að breytast svo þú viljir ganga inn). Enn og aftur hefur aðildarsinnum verið bent á að fullyrðingarnar þeirra eru rangar. Það hefur meðal annars verið sagt af stækkunarstjóra ESB að ekki séu í boði varanlegar undanþágur líkt og aðildarsinnar hafa haldið fram, þetta kemur einnig fram í skýrslu Hagfræðistofnunar Háskóla Íslands. Um er að ræða sérlausnir sem í eðli sínu eru ekki varanlegar enda breytilegar eftir vilja sambandsins. Nú stökkva aðildarsinnar fram og segjast hafa haldið því fram allan tímann, það verður að dást að þeim fyrir aðlögunarhæfni sína og hversu auðveldlega þeir geta breytt áróðri sínum til að fá fólk með sér í sambandið.

Ísland já takk ----- ESB nei takk.

Í ljósi alls þessa tel ég viturlegast að slíta þessu ferli og hvet ég stjórnarflokkana til að standa við það sem vilji var fyrir á landsfundum þeirra og draga umsóknina til baka líkt og þeir virðast stefna að. Ef vilji til að ganga í sambandið verður í framtíðinni einhvern tímann til staðar þá er sjálfsagt að greiða atkvæði um hvort við viljum láta reyna á viðræður.

Ísland getur alltaf gert þær breytingar á lögum og reglugerðum sem við teljum til bóta og þurfum ekki að ganga í ESB til þess. Ég treysti Íslendskri þjóð til að halda vel á spilunum inn í framtíðina. Takmörkum erlend samskipti ekki einungis við það litla landsvæði sem Evrópusambandið nær yfir. Horfum á heiminn allan, enda markaðir sífellt að þróast og ekki er heillavænlegt að einskorða sig við ákveðinn stað á Jarðarkringlunni, án þess að geta með góðu móti breytt því. Ég segi: Ísland já takk ----- ESB nei takk.