Íslendingar eru fullsaddir af Eatwell lávarði og hugmyndum hans

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

Íslendingar eru fullsaddir af Eatwell lávarði og hugmyndum hans.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 18. nóvember 2013.

         

     

Ragnar Önundarson.

Slitastjórn Glitnis, sem vinnur samvizkusamlega fyrir erlendu kröfuhafana, fékk Eatwell lávarð nýlega til liðs við sig. Lávarðurinn telur að traust og trúverðugleiki séu þau sjónarmið, sem helst beri að hafa í huga við afléttingu gjaldeyrishafta og lausn snjóhengjunnar. Til þess telur hann farsælla að ríkið leiti samninga í máli sem það á ekki aðild að, en að láta hart mæta hörðu fyrir dómstólum. Fullkomlega óljóst er hvað hann á við með þessu því ríkið er ekki aðili að neinu deilumáli við kröfuhafana.

Eatwell bar að sögn saman nokkrar skýrslur frá hagsmunaaðilum og AGS, um þjóðhagslegt jafnvægi og afléttingu gjaldeyrishafta á Íslandi. Lávarðurinn komst svo að orði, að Íslendingar hefðu ákveðið árið 2008 að komast hjá greiðslufalli ríkisins og frestað þeim vanda til betri dags, sem enn væri ekki upp runninn. Hengjan varpi skugga á umræðu um efnahagsmál og stjórnmál, kæmi í veg fyrir eðlilega markaðsþróun, takmarki viðskipti, hamli erlenda fjárfestingu og dragi úr trúverðugleika hagkerfisins. Hann virðist ekki vita að frjálsir flutningar fjármagns stóðu aðeins í einn áratug og að Ísland var eitt mesta hagvaxtarsvæði Evrópu alla síðustu öld, þrátt fyrir langvarandi hömlur á gjaldeyrisviðskipti.

Úrræðalítill  lávarður.

Slitastjórn Glitnis keypti álit hjá Eatwell á þjóðhagslegum álitaefnum við uppgjör þrotabúa gömlu bankanna og hann hefur unnið einlæglega og samvizkusamlega fyrir launum sínum. Einn stærsti vandinn varðar þær eignir sem kröfuhafar eiga hérlendis, en bíða eftir að koma úr landi. Eatwell sá litla möguleika á lausn sjóhengjunnar. Grípa yrði til stórtækra aðgerða, svo sem eignasölu, endurskipulagningu skulda eða nota stórtæka erlenda fjárfestingu í því skyni. Einhvers konar blanda af þessu kæmi vitaskuld vel til greina, en æskilegast væri að Íslendsk stjórnvöld, sem eins og fyrr sagði eiga enga aðild og kröfuhafar kæmust að sameiginlegri niðurstöðu, sem væri báðum hagfelld og til þess fallin að viðhalda og styrkja trúverðugleika hagkerfisins og gengi Íslendsku krónunnar.

Eatwell vill að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn verði fenginn til að fylgjast með og veita samkomulaginu blessun sína, slíkt skapi traust á samningnum. Augljóst er, að ef ríkið fer að ráðum lávarðarins og skiptir sér af málum mun ríkisábyrgð verða efst á óskalista þeirra sem við förum bónarveginn að. Við vitum að handjárnin frá AGS eru úr rið-fríu stáli og réttum varla fram hendurnar bara af því að lávarðurinn telur það henta.

Frjáls flutningur fjármagns.

Með aðild að EES skrifuðum við undir »fjórfrelsið«, frjálsa flutninga vöru, þjónustu, vinnuafls og fjármagns. Sívaxandi frelsi í viðskiptum og framfarir í flutningatækni hafa gert þjóðum kleift að nýta hlutfallslega yfirburði sína og þannig verið drifhjól efnahagslegra framfara í veröldinni í meira en 200 ár. Til að þessi áhrif náist þurfa markaðir að vera vel skipulagðir, eins frjálsir og við verður komið og háðir ströngum reglum til að tryggja siðferði í viðskiptum og hindra viðleitni manna til að misnota þá. Hið síðasttalda, frjálsir flutningar fjármagns, er vandmeðfarnast. Ástæðan er sú að aldrei er jafnvægi í eftirspurn og framboði á fjármagnsmarkaði. Það eru engar náttúrulegar takmarkanir á eftirspurninni. Peningar eru hvorki »vara« né »þjónusta« heldur ávísun á vöru eða þjónustu. Allir geta endalaust bætt við sig peningum, en sama gildir ekki um vörur, þarfirnar takmarka eftirspurnina.

Í veröld frjálsra flutninga fjármagns er skeytingarleysi um áhrif hagþróunar á velferð allsráðandi. Haldið er fram að hinir of ríku muni láta peningum sínum »rigna« yfir hagkerfið á ný en hið rétta er að »þangað safnast fé sem fé er fyrir«. Kapítalisminn er að ganga sér til húðar því það eru eingöngu fjársterkir neytendur sem geta knúið aflvélar hans. Niðurstaðan er sú að endurskoða verður fjórfrelsið, það er ekkert sáluhjálparatriði að koma hlutunum aftur í það fyrra far sem til ófarnaðar leiddi.

Útgönguskattur.

Seðlabankinn hefur nú haldið gjaldeyrisuppboð í nær þrjú ár. Reynslutölur sýna að hinir landluktu fjárfestar eru reiðubúnir að greiða 35-40% álag fyrir að fá að koma peningum úr landi. Þeir hafa kyngt þessu möglunarlaust, í ljósi þess að þeir ætluðu sér að græða vel þegar þeir færðu fjármuni sína hingað, vitandi um að ávöxtun og áhætta haldast í hendur. Fulltrúar erlendra kröfuhafa hafa lengi sagt að þeir muni sætta sig við að gefa eftir innlendar eignir sínar ef þeir fái að fara með þær erlendu. Það jafngildir þessu hlutfalli sem reynslutölur sýna að greitt hefur verið óformlega fyrir útgöngu.

Íslendsk lög mæla fyrir um, að þrotabú skuli gerð upp í krónum og því hvílir skilaskylda á erlendum eignum þrotabúa. Við eigum greinilega þann kost að leggja á útgönguskatt. Að auki þarf að tryggja aðgang að verulegum fjárhæðum til viðbótar, til að tryggja gjaldeyrisstöðu landsins. Mér er kunnugt um að fjárfestar kenndir við »Private Equity«, einkum í Bandaríkjunum hafa áhuga á að koma að málum, en vilja helst gera það í samstarfi við fjárfesta með staðarþekkingu. Lífeyrissjóðirnir einir koma til greina.

Allt er þegar þrennt er.

Við bárum gæfu til þess með Neyðarlögunum að blanda ekki ríkisábyrgð inn í einkaréttarleg vandræði erlendra lánardrottna, sem farið höfðu offari í stjórnlausum lánveitingum sínum til Íslendskra einkabanka, fullkomlega skeytingarlausir um hag okkar. Þjóðin bar í annað sinn gæfu til að hafna hugmyndum um ríkisábyrgð á Icesave deiluna. Í bæði skiptin glampaði á rið-frítt stál með áletruninni »AGS«. Nú læðist freistarinn enn að okkur, að þess sinni klæddur kápu Eatwell lávarðar og enn erum við beðin að rétta fram hendurnar. Við erum hins vegar fullsödd af endalausum hugmyndum um ríkisábyrgðir. Hann má vel eta þær ofan í sig. Það eru önnur úrræði nærtækari fyrir stjórnvöld sjálfstæðs ríkis.