John Quincy Adams forseti Bandaríkjanna fjallaði um islam

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

John Quincy Adams forseti Bandaríkjanna fjallaði um islam.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 21. ágúst 2013.

         

Ólafur F. Magnússon.

John Quincy Adams (1767-1848) var forseti Bandaríkjanna frá 1825-1829. Hann var þekktur fyrir að vera frábær stjórnmálamaður og vann auk þess ötullega að mannréttindum þeldökkra og gegn þrælahaldi. Hann var einnig mikilsvirtur rithöfundur. Adams hafði litlar mætur á islamstrú og virðist hafa kynnt sér bakgrunn hennar betur en margur kristinn maðurinn nennir að gera. Sérstaklega nú á tímum, þegar þorri stjórnmálamanna, a.m.k. hérlendis, er uppteknari við að tryggja sér auð og völd en að vinna að hagsmunum núlifandi og ófæddra kynslóða á Íslandi.

Stríð islams á hendur öðrum trúarbrögðum.

Adams ritaði svohljóðandi um islam:

»Á sjöundu öld eftir Krist fullyrti hjarð-arabi, afkomandi Hagar hinnar egypsku, að hann (Múhameð) væri sendiboði himnanna og dreifði eyðileggingu og blekkingu yfir miklar víðáttur jarðarinnar. Hann sameinaði yfirnáttúrlega eiginleika sína og óvenjulega orku ofsatrúarmannsins sviksamlegum anda sínum. Hann nýtti sér hinn fínlega skilning Móselaganna á einum þríeinum alvalda guði. Hann tvinnaði með þeim hina ósvífnu blekkingu, að hann væri sjálfur spámaður og sendiboði. Hann nýtti þá von og trú, sem Jesús boðaði um eilíft líf og endurgjöld, og lítillækkaði trúna með því að tengja öll verðlaun þessa lífs í islam við kynæði sitt í framhaldslífinu.

Hann eitraði uppsprettur mannlegrar gleði með því að lítillækka kvenlegar aðstæður til ásta og með því að heimila fjölkvæni. Og hann sagði öllum heiminum allsherjar gjöreyðingarstríð á hendur, sem hluta af trú sinni. Kjarni boðskapar hans var ofbeldi og græðgi og að hefja illskuna yfir hið andlega í mannlegu eðli. Milli þessara stóru trúarbragða hefur nú logað stríð í um 1200 ár. Stríðið getur ennþá farið á báða vegu. Á meðan hinar miskunnarlausu og eyðileggjandi kenningar hins falska spámanns eru enn hvatar fyrir mannlegum aðgerðum getur aldrei ríkt friður á jörð og góðvild milli manna.«

Hafa skyldi orð þessa mikla stjórnmálaskörungs í huga nú, þegar hér á landi ríkir skefjalaus undanlátssemi við múslima (mú-islam-a), sem eru þegar orðnir fram úr hófi plássfrekir í okkar samfélagi og munu gera líf afkomenda okkar óbærilegt hérlendis, á meðan borgaraleg og kristin öfl þora ekki að rísa gegn áhrifum islams hér á landi.

Moska í Sogamýri yrði hættuleg og móðgandi.

Ég lýsi furðu minni á því, að sú staða sé komin upp, að Samfylkingarflokkarnir í Reykjavík, sem hafa náin tengsl við samtök múslimafélaga, sem fara ekki dult með hrifningu sína á bræðralagi Morsis í Egyptalandi, séu langt komnir með að koma fyrir mosku á einum mest áberandi stað í borginni. Það er móðgun við Íslandssöguna og alveg sérstaklega við Vestmannaeyinga, sem minnast hryllingsins frá 16.-18. júlí 1627, þegar allt líf á staðnum var lagt í rúst, hátt í 250 teknir fastir og tugir drepnir. Hinir handteknu voru fluttir í þrælahald til Alsírs, en múslimar voru svo afkastamiklir í þrælatöku og þrælasölu, allt frá dögum Múhameðs, að það á meginþátt í fjöldadauða Afríkumanna vegna islams, sem nemur 120 milljónum manna.

Læknirinn og mannvinurinn David Livingstone taldi að fyrir hvern einn þræl, sem fluttur var á plantekrur í Bandaríkjunum eða til Norður-Afríku og Mið-Austurlanda, hefðu fimm látið lífið! Flestir hraustustu og veigamestu íbúar voru drepnir eða teknir fastir, aðeins þeir yngstu, elstu, sjúkustu og mest veikburða skildir eftir, nánast til að deyja. Á dauðagöngu afrísku þrælanna hrundu þeir niður af veikindum, sulti og illri meðferð. Vestmanneysku þrælarnir lifðu margir af, enda sendir beint um borð í skip. Vestmannaeyjabyggð var í rúst í langan tíma eftir Tyrkjaránið. Lesa má bænaskrár Vestmannaeyinga í þrælahaldi, sem vitna um óbærilegar hörmungar, á Héraðsskjalasafni Vestmannaeyja. Alsír var hluti Tyrkjaveldis Ottómananna, sem höfðu hernumið höfuðborg kristninnar, Konstantínópel, tveimur öldum áður og breytt henni í Istanbúl eftir að hafa eytt kirkjum og kristnu fólki og menningu þeirra.

Og munum að það voru sömu Ottómanar, sem á árum fyrri heimsstyrjaldar myrtu milljónir varnarlítilla kristinna Armena, Grikkja (þjóðarmorðið á Pontus Grikkjum) og Assýríumanna. Dauðaganga Armenanna hófst 24. apríl 1915, sem er dagsetning, sem allir Íslendingar ættu að minnast, eins og Evrópuráðið gerði 24. apríl árið 1998. Tyrkir hafa hvorki gengist við þessum glæp né beðist afsökunar á honum en vilja samt komast í Evrópubandalagið. Umsókn þeirra nýtur velþóknunar evrópskra vinstrimanna og annarra andlegra systkina Íslendsku Samfylkingarflokkanna, sem vilja flýta islamsvæðingu og hruni þjóðríkja Evrópu.