Leynileg ESB samráðsnefnd Össurar Skarphéðinssonar lögð niður

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Leynileg ESB samráðsnefnd Össurar Skarphéðinssonar lögð niður

Fyrst birt hjá Vinstrivaktin gegn ESB 21. júní 2013.

  

 

Ragnar Arnalds.

Nýr utanríkisráðherra, Gunnar Bragi Sveinsson fer ekki dult með að hann sé algerlega andvígur inngöngu Íslendinga í ESB. Hann segir hreint út að það sem í boði sé fyrir Íslendinga af hálfu ESB sé einfaldlega regluverk ESB upp á nokkur þúsund blaðsíður.

Nýr utanríkisráðherra vinnur nú markvisst að því að stöðva aðildarferlið sem fyrri stjórn setti af stað fyrir fjórum árum. Í gær var fundur haldinn í 25 manna samráðsnefnd um aðildarferlið sem Össur Skarphéðinsson setti á fót, en sá sem þessar línur ritar átti sæti í nefndinni tilnefndur af Heimssýn.

»»Tekið skal fram, að »Samstaða þjóðar« átti enga aðild að þessari leynilegu samráðsnefnd Össurar Skarphéðinssonar. Hvorki Heimssýn né aðrir sem að nefnd Össurar hafa komið, hafa haft fyrir því að segja frá starfi nefndarinnar, fyrr en nú þegar hún er lögð niður.««

Á fundinum gerði Gunnar Bragi Sveinsson, utanríkisráðherra, grein fyrir stöðu málsins og minnti á að í aðildarviðræðunum við ESB hefði nær eingöngu tekist að afgreiða auðveldustu kafla fyrirhugaðs aðildarsamnings, en þeir kaflar væru einmitt jafnframt hluti af EES-samningnum. Erfiðustu kaflarnir hefðu hins vegar verið skildir eftir. Ljóst væri að langt yrði í land að sjávarútvegskaflinn kæmist á hreint. Þar hefði makrílmálið að sjálfsögðu haft sín áhrif en þó ekki síður sá vandræðagangur sem verið hefði innan ESB um stefnumótun á því sviði.

Gunnar Bragi sagði það ekkert leyndarmál að sjálfur væri hann „algerlega andvígur inngöngu Íslands í ESB“. Þegar hann var svo spurður hvort ekki væri rétt að kanna betur hvað væri í boði fyrir Íslendinga af hálfu ESB svaraði hann því til að það væri einfaldlega regluverk ESB upp á nokkur þúsund blaðsíður (Der Vertrag von Lissabon, 01.12.2009).

Gunnar Bragi sagði jafnframt að mjög mikið hefði gerst innan ESB undanfarin áratug. Miklar deilur væru uppi um framtíð ESB; sumir vildu breyta því í sambandsríki en aðrir ekki. Hann minnti á óvissu um framtíð Breta innan ESB og eins hitt að Svíar hefðu hafnað því í þjóðaratkvæði að taka upp evru. Þar við bættust svo vandræðin á evrusvæðinu.

Utanríkisráðherrann tók það sérstaklega fram að í stjórnarsáttmálanum stæði EKKI að fram ætti að fara þjóðaratkvæði um hugsanlegt áframhald aðildarviðræðna heldur hitt að ríkisstjórnin gerði hlé á viðræðum. Engir frekari fundir yrðu milli Íslendskra embættismanna og fulltrúa ESB meðan svo stæði. Viðræður yrðu síðan ekki teknar upp að nýju nema því aðeins að það yrði samþykkt í þjóðaratkvæði. Hann hnykkti svo á þessu með því að bæta því við að „það væru einhverjir aðrir sem sett hefðu þann bolta á loft, að bráðlega yrði haldin þjóðaratkvæðagreiðsla um það hvort viðræðum skyldi haldið áfram“.

Ekkert lægi fyrir um hvenær hugsanlegt þjóðaratkvæði færi fram né um hvað spurt yrði. Til greina kæmi að spyrja kjósendur einfaldlega hvort þeir vilji að Ísland gangi í ESB, já eða nei. Ekki hefði heldur verið tekin ákvörðun um hvort lögð yrði fram þingsályktunartillaga á Alþingi um afturköllun aðildarumsóknar.

Svo sem vænta mátti, ef haft er í huga hvernig til samráðsnefndarinnar var stofnað, voru skiptar skoðanir á fundinum um þá stefnu í ESB-málinu sem ný ríkisstjórn hefur markað. Að sjálfsögðu er eðlilegast að ríkisstjórnin gangi hreint til verks og Alþingi afturkalli umsóknina. Augljóst er þó að aðildarumsóknin er dauð hvort sem formleg útför fer nú fram eða ekki. Þjóðaratkvæði er af hinu góða, en þó því aðeins að spurningin sé hrein og bein en ekki loðin og leiðandi, eins og t.d. um það hvort „halda eigi viðræðum áfram“ eða hvort „ljúka eigi viðræðum“. Villandi og óljósar spurningar veita enga leiðsögn um vilja þjóðarinnar. En svo er að sjá af stefnuskrá nýrrar stjórnar að spurningin um þjóðaratkvæði verði þá fyrst á dagskrá ef aftur myndast þingmeirihluti hér á landi fyrir því að gerður sé samningur við aðildarríki ESB um inngöngu.

Hitt er mikill misskilningur að ályktanir Alþingis um afturköllun eða þjóðaratkvæðagreiðsla um málið slái botn í það í eitt skipti fyrir öll. Norðmenn höfðu ekki fyrr hafnað aðild árið 1972 en áróður hófst á nýjan leik fyrir aðild. Árið 1994 voru svo Norðmenn látnir kjósa í annað sinn um hugsanlega aðild. Og enn höfnuðu þeir. En norskir ESB-sinnar gáfust þó hreint ekki upp. Það er ekki fyrr en nú á seinustu árum að mjög er farið að draga af þeim, og ESB-aðild er því tæpast lengur á dagskrá í norskum stjórnmálum. En hér á landi er bersýnilega langt í land að þeim átökum sé lokið.