Varðhundar valda-aðalsins vilja afnema Lýðveldið

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

Varðhundar valda-aðalsins vilja afnema Lýðveldið.

Fyrst birt 01. maí 2013.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

Allt frá stofnun lýðveldis í Spörtu fyrir nærstum 3000 árum, hafa varðhundar höfðingjanna sótt hart að því stjórnarformi sem Íslendingar völdu sér 1944. Enn í dag reyna valdamenn og fylgilið þeirra að koma hér á höfðingjaveldi, sem þeir nefna gjarnan þingræði. Vissulega getur höfðingjaveldi átt rétt á sér, en venjulega þjónar það stjórnarform einungis hagsmunum höfðingjanna sjálfra.

Forseti landsins fól Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni að mynda ríkisstjórn 30. apríl 2013 og að því verkefni hefur Sigmundur unnið síðan. Ekki er vitað hvort einhver skilyrði hafa fylgt umboðinu, eða hvort hann hefur frjálsar hendur til að mynda minnihlutastjórn, utanþingsstjórn eða ríkisstjórn skipaða meirihluta á Alþingi.

Þrátt fyrir að einungis óformlegar viðræður hafi átt sér stað, á milli Sigmundar Davíðs og formanna hinna flokkanna, hafa sendimenn þingræðisins strax  hafið árásir á Framsóknarmenn og gagnrýnt hinar óformlegu viðræður. Á vegum höfðingjanna hafa þannig Guðni Th. Jóhannesson sagnfræðingur og Stefanía Óskarsdóttir stjórnmálafræðingur, komið fram með niðrandi ummæli um lýðveldisformið. Til dæmis segir Guðni:

»Ég verð kannski að éta einhvern hatt en mér finnst bara svo fáránlegt að menn séu í alvöru að tala um einhverja minnhlutastjórn, að maður bara skilur þetta ekki. Minnihlutastjórn er neyðarkostur sem er valinn þegar fokið er í önnur skjól, þannig maður skilur þetta ekki alveg.«

Haft er eftir Stefaníu:

»Það er mýta að minnihlutastjórnir séu svo lýðræðislegar. Minnihlutastjórnir tilheyra gamalli tíð á Norðurlöndunum, en sósíaldemókratarnir hafa í marga áratugi stjórnað vegna sérstækra aðstæðna og mikils samráðs við atvinnulífið og verkalýðsfélög. Hér á landi yrði erfitt að reyna að yfirfæra módelið á Íslendskan raunveruleika, nema flest eða öll atriðin næðu að ganga upp.«

Þessi orðræða sagnfræðingsins og stjórnmálfræðings er endurómur úr fortíðinni, þegar þjóðin lét höfðingja-ræðið (þing-ræðið) vaða yfir sig. Ein af grundvallar reglum stjórnarforms lýðveldis er aðskilnaður lögsetningarvalds, framkvæmdavalds og dómsvalds. Ef menn vilja viðhalda lýðveldinu þá virða menn þessa reglu.

Margir hafa talað um að ráðherrar ættu ekki að sitja samtímis á Alþingi. Utanþingsstjórnir og minnihlutastjórnir eru í eðli sínu aðskilnaður framkvæmdavalds frá lögsetningarvaldi. Hugsanlega er forseti Lýðveldisins og Sigmundur Davíð að feta brautina til betra lýðveldis en við höfum þekkt.

Telja verður samt, að litlar líkur séu að við núverandi aðstæður verði stigin stór skref í átt að stjórnarformi sem nálgast hreint lýðveldi. Til þess stendur höfðingja-ræðið of föstum fótum í Íslendsku samfélagi. Almenningur getur í bezta falli vonast til að halda þeim fullveldisréttindum sem nú þegar eru fyrir hendi. Ekkert getur samt hindrað okkur í að reyna og fyrsta verkefnið ætti líklega að vera barátta fyrir deildaskiptu Alþingi.