Hvalreki af gjaldeyri í skjóli Ríkisdals

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

Hvalreki af gjaldeyri í skjóli Ríkisdals.

 

Fyrst birt í Morgunblaðinu 14. febrúar 2013.

   

Guðmundur Franklin Jónsson.

Fólkið í landinu fagnar niðurstöðu Icesave-dómsins og stjórnmálamenn nudda sér upp við sigurvegarana til að komast í kastljós þessarar frábæru niðurstöðu. Það var einkennilegt að sjá svipinn á sumum, þegar niðurstaðan lá fyrir og fékk maður á tilfinninguna, að þessir sömu hefðu vonað að niðurstaðan væri öðruvísi og beint lýðræði ætti ekki upp á pallborðið hjá Íslendingum.

Viðbrögð stjórnvalda og annarra flokka sem studdu síðasta Icesave-samninginn voru: »Það hefði getað farið verr, hvað ef við hefðum tapað?« Já, hvað ef við hefðum tapað? Lítið hefði gerst, Íslendingar hefðu allavega ekki verið dæmdir í fjársektir, en eitt er víst að stjórnmálamenn sem sumir eru á útleið, hefðu áminnt þjóðina og þ.a.l. alla þá sem tóku þátt í að kveða þennan draug niður um langa tíð um vanhæfni almennings til að taka »réttar« ákvarðanir.

Gríðarleg tækifæri.

Íslendingar verða nú að passa sig og gæta jafnræðis þegar kemur að greiðslum úr þrotabúum gömlu bankanna. Ekki megum við gera upp á milli Íslendskra kröfuhafa og erlendra, en gríðarleg tækifæri liggja í niðurstöðu Icesave-dómsins, en hún gerir m.a. Íslendingum kleift að gera upp þrotabú Landsbankans í Íslendskum krónum og skylda aðra erlenda kröfuhafa hinna bankanna til að taka við krónum, en krónan er okkar lögeyrir. Bretar og Hollendingar sem og aðrir verða að sætta sig við að fá restina af Icesave-kröfum sínum greiddar í krónum, vegna gjaldeyrishaftanna. Þeir eru í kjölfar niðurstöðu EFTA-dómstólsins í sömu stöðu og aðrir kröfuhafar bankanna. Þetta leiðir allt til þess að hér verður hvalreki af erlendum gjaldeyri, sem við þurfum ekki að greiða strax úr landi.

Gjaldeyrishöft.

Gjaldeyrishöftin valda því meðal annars, að aflandskrónur og innistæður erlendra aðila eru og verða fastar í krónum sem vaxa dag frá degi á fullum vöxtum í bankakerfinu og köllum við þetta allt saman Snjóhengju. Vextir á þessar innistæður eru að lágmarki um 60 milljarðar á ári og fara hækkandi. Við þetta bætast svo innheimtur þrotabúa föllnu bankanna og uppsöfnun á reiðufé, sem þarf að borga vexti af. Snjóhengjan er í dag talin vera um 1.200 milljarðar, en með tíð og tíma verður hún að lágmarki 2.500 milljarðar. Það þarf nú vart að taka það fram að kostnaðinn af þessu þurfa Íslendsk heimili og fyrirtæki að bera.

Ríkisdalur er lausnin.

Ef landsmenn vilja koma á efnahagslegum stöðugleika og losna við gjaldeyrishöftin og Snjóhengjuna er ein aðferðin að gera nýjan Ríkisdal að lögeyri og festa gengi hans við Bandaríkjadal. Bandaríkjadalur er aðalviðskiptamynt Íslands og mest notaði gjaldmiðill veraldar. Öllum Íslendskum krónum landsmanna, launum, lausu fé, innistæðum, skuldum, verðbréfum, o.s.frv. yrði skipt út fyrir Ríkisdal. Gengi Ríkisdalsins myndi sveiflast eins og gengi Bandaríkjadals gagnvart öðrum gjaldmiðlum. Gamla krónan yrði áfram í gildi, en eignir þrotabúanna og allar aflandskrónur, þ.e. Snjóhengjan, sætu eftir í gömlu krónunni og gætum við þá samið sérstaklega við hrægammasjóðina, þrotabúin og aðra eigendur gömlu krónunnar um að losna úr prísundinni. Innlánsvextir á gömlu aflandskrónunum gætu verið 0,0% og hagkerfið leyst úr gíslingu.

Lausnargjaldið.

Þrotabúum föllnu bankanna, eigendum aflandskrónanna og erlendu hrægammasjóðunum væri hægt að bjóða tvær leiðir til að losna úr viðjum gjaldeyrishaftanna:

a) skipta yfir í Ríkisdal með 95% afföllum.

b) skipta á aflandskrónugengi í 30 ára skuldabréf, útgefið í Bandaríkjadölum á mjög lágum vöxtum.

Ef erlendu hrægammasjóðirnir vilja ekki þiggja þetta boð, þá verða þeir rukkaðir um vexti á innistæðum sínum eftir fyrsta árið fyrir allt umstangið við gömlu krónuna, en við þetta má bæta að bankar í Sviss rukka geymslugjald fyrir fé, sem þeir varðveita. Þetta sparar tugi milljarða kr. á ári í vaxtakostnað. Peningana, sem koma í ríkissjóð með útgáfu nýja skuldabréfsins, má nota til þess að borga upp það sem hægt er og skuldbreyta erlendum skuldum ríkissjóðs og fara í nauðsynlegar fjárfestingar hér á landi. Líta verður á aflandskrónurnar og niðurstöðu Icesave-dómsins sem sérstakt tækifæri, snúa verður taflinu við og veita erlendum hrægammasjóðum makleg málagjöld. 6 til 9 mánuði tæki að koma þessari leið í verk. Þetta er mitt ískalda hagsmunamat í stöðunni.