Forsetaræði - hvers vegna bullar frambjóðandi Samfylkingar ?

 

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	Ólafur og Dorit	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Ólafur og Dorit	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

Forsetaræði - hversvegna bullar frambjóðandi Samfylkingar ?

Birtist fyrst í Morgunblaðinu 02. júní 2012.

   
 

Þorkell Á. Jóhannsson.

Öllu má nú nafn gefa! Forsetaræði! Þarna vísar Þóra Arnórsdóttir forsetaframbjóðandi til þess sem hún telur að hafi orðið þróunin í tíð Ólafs Ragnars Grímssonar, núverandi forseta. Af því að hann synjaði nýjum lögum undirskriftar í þrígang. Þannig heitir það í hennar huga forsetaræði, ef þingið og ríkisstjórnin hafa ekki sitt fram, þar sem þau bera ekki gæfu til að eiga samhljóm með þjóð sinni í stórum hagsmunamálum hennar. Það er sem sagt forsetaræði í huga þessa mótframbjóðanda Ólafs forseta, að forseti skuli leyfa þjóðinni að taka af skarið. Og ég sem hélt að einmitt þetta héti lýðræði. En það er víst ekki sama hvar í flokki fólk stendur.

Forsetaræði skal nú lýðræðið heita! Og það í neikvæðri merkingu ef ég skil Þóru rétt. Ólafur forseti átti líklega ekkert með að virkja þennan öryggisventil lýðræðisins sem falinn er í 26. grein stjórnarskrárinnar. Það er nefnilega forsetaræði! En ef valið stendur aðeins milli þingræðis og forsetaræðis, hvar höfum við þá þetta blessaða lýðræði, sem alltaf þykir svo fínt að tala um á tyllidögum? Eins og við formlega opnun á kosningaskrifstofu? En Þóra hélt áfram að nudda núverandi forseta vorum upp úr þessum misgjörðum hans, í opnunarræðu sinni:

Forseti sem rekur eigin stjórnmálastefnu í samkeppni við þjóðkjörið þing og ríkisstjórn getur ekki fyllilega rækt eitt sitt meginhlutverk: að vera sameiningarafl inn á við. Að vera forseti allrar þjóðarinnar, ekki bara þeirra sem deila sýn hans á pólitísk deilumál.

Er það forsetaræði að beita stjórnarskrárbundnum heimildum ?

Aumingja við, sem »deilum sýn hans á pólitísk deilumál«, sem óvart vill til að erum meirihluti þjóðarinnar í Icesave-málunum (við fengum aldrei úr því skorið varðandi fjölmiðlalögin), við erum samkvæmt þessu ekki hátt skrifaður hópur í augum Þóru. Nú veit ég reyndar ekkert hvort nýting forsetans á málskotsrétti sínum í þessum málum hafi endilega byggst á »eigin stjórnmálastefnu í samkeppni við þjóðkjörið þing og ríkisstjórn«, því mig minnir endilega að hann hafi fengið í hendur allstóran bunka af undirskriftum kjósenda, svo skipti raunar tugþúsundum, með óskum um aðkomu almennings í þessum ákvarðanatökum, í öllum þeim tilfellum sem hann brást svona við. Ég kýs nefnilega að halda, allavega þar til Þóra eða fylginautar hennar færa betri rök fyrir þessum staðhæfingum hennar, að þessar undirskriftir hafi öðru fremur orðið til þess að forsetanum varð það á að stofna til þessa »forsetaræðis« og leyfa fólkinu að vera memm.

Maður veltir fyrir sér hvernig farið hefði ef Þóra Arnórsdóttir hefði setið í embættinu, þegar ríkisstjórnin og þingmeirihluti hennar sullaði yfir okkur Icesave-óhroðanum. Það er nefnilega auðvelt að segja svona eftir á, og það álengdar, að já ég hefði að sjálfsögðu gert þetta svona og svona, en annað var að standa í sporum Ólafs forseta á þessum tíma. Og úr því svo fór sem fór hjá honum, þá finnst Þóru að við búum við forsetaræði. Og ætlar þá væntanlega að bæta úr því. En grípum nú aftur niður í ræðu Þóru:

»Hann á að standa vörð um hið lýðræðislega ferli, en ekki taka virkan þátt í baráttunni.«

Það er nefnilega það. Nú stend ég á gati. Eitthvað virðist Þóra vilja hampa lýðræði, en hvaða lýðræði ef ekki því sem hún kallar forsetaræði? Ætli forsetinn teljist hafa tekið virkan þátt í baráttunni þegar hann virkjaði þjóðina til ákvarðanatöku? Ég verð að játa að ég skil ekki manneskjuna, ef hún ætlar að standa vörð um lýðræðislegt ferli, en fordæmir þó að Ólafur forseti skuli hafa leyft sér slíkt hið sama. Það er engu líkara en að tilvitnanirnar hér að ofan komi hver frá sinni manneskjunni, en ekki einasta er þetta allt frá Þóru komið heldur einnig í einni og sömu ræðunni.

Er það forsetaræði að mynda utanþingsstjórn ?

Og enn hafði Þóra ekki lokið sér af með Ólaf, því hún sagði hann fara með lýðskrum og vísaði þá til hugrenninga hans um mögulega utanþingsstjórn á tímum búsáhaldabyltingarinnar. Nú voru aðstæður á þeim tíma þannig að stjórn landsins var í molum og á Alþingi þótti við hæfi að taka til umræðu heimildir til vínsölu í matvöruverslunum, meðan féflettur almenningur með stökkbreytta skuldabyrði á herðum barði bumbur og potta utan veggja þingsins!

M.ö.o. var Alþingi beinlínis óstarfhæft, sem best sást á því að í framhaldinu tók við minnihlutastjórn, því það var eini möguleikinn á þingræðisstjórn á þessum tíma. Hvað var því eðlilegra hjá manni í stöðu Ólafs forseta, en að hugleiða í það minnsta möguleikann á að koma þyrfti á utanþingsstjórn? Hann var nú ekki einu sinni fyrstur forseta okkar til að hugleiða slíkt, því Kristján Eldjárn gekk því skrefi lengra að hafa slíka stjórn nánast tilbúna til að taka við völdum.

Í augum Þóru heitir það lýðskrum, ef Ólafur forseti leitar á vit þessa fordæmis. Alveg eins og það heitir forsetaræði þegar hann hefur þó aðeins unnið vinnu sína í samræmi við stjórnarskrá og vilja meirihluta þjóðarinnar. Í niðurlagi ræðu sinnar sagðist Þóra vilja hafna »gamalsdags, sundrandi átakapólitík og skotgröfum stríðandi fylkinga«. Svona kaus hún þó að gefa tóninn í upphafi sinnar kosningabaráttu.

Forsetaræði skal nú lýðræðið heita og það í neikvæðri merkingu !