Við munum kjósa - um fjölmiðlalögin !

 

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	forseti Íslands	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	forseti Íslands	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

  

   

    

Við munum kjósa - um fjölmiðlalögin !

Birtist fyrst í Morgunblaðinu 20. júlí 2004.

 

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

                                 

UMRÆÐAN um fjölmiðlalögin, sem í upphafi var einungis að hluta til um stjórnarskrármál, snýst núna eingöngu um Stjórnarskrána. Ég vil fagna þessu, því að hrein og djúp umræða um mörg stjórnarskrárákvæði er nauðsynleg. Þetta er öll þjóðin orðin meðvituð um, eftir tilraunir ríkisstjórnarinnar til að fara á sveig við Stjórnarskrána. 

Með ólíkindum er að sjá hversu djúpstæður ágreiningur hefur komið í ljós varðandi sum atriði Stjórnarskrárinnar og er engu líkara en menn tali ekki sama tungumál, svo ekki sé spurt hvort menn lúti sömu lögum. Hér verður eingöngu fjallað um það afmarkaða atriði, sem núna skiptir öllu máli. Spurningin er: mun yfirstandandi átökum ljúka með þjóðaratkvæðagreiðslu um fjölmiðlafrumvarpið ?

Sniðganga ríkisstjórnarinnar ? 

Eins og öllum er kunnugt, vilja ákveðnir valdaaðilar forðast að stjórnarskrárbundinn málskotsréttur forsetans vakni til lífsins. Eftir að viðraðar voru ótrúlegar hugmyndir um mismunandi atkvæðavægi landsmanna, var haldið í dæmafáa sniðgöngu sem enn stendur yfir.

Ríkisstjórnin kaus að reyna þá leið að leggja fram nýtt fjölmiðlafrumvarp, sem er lítt breytt frá því fyrra. Hluti af þessu frumvarpi er ákvæði sem fellir niður fyrra frumvarpið. Þessi bræðingur er heimskulegur, því að vilji forsetinn halda fast við fyrri ákvörðun sína um þjóðaratkvæðagreiðslu, er hann nauðbeygður til að vísa einnig hinu nýja frumvarpi í heild til þjóðarinnar. Í raun á forsetinn engan annan kost en neita frávísunarfrumvarpinu undirskriftar. Fjölmiðlafrumvarpið nýja yrði þá einnig fellt, hversu gott sem það annars kynni að vera. 

Ríkisstjórnin átti annan kost, sem var að leggja fram sérstakt niðurfellingarfrumvarp og síðan nýtt fjölmiðlafrumvarp. Þetta getur ennþá orðið niðurstaða Alþings. Vert er að vekja athygli á, að til að fella lög úr gildi þarf Alþingi að samþykkja sérstakt frumvarp um niðurfellinguna og samþykki forsetans þarf að koma til, á sama hátt og þörf er um öll önnur lög. Að sniðganga forsetann er því alls ekki mögulegt.

Hvað gerir forsetinn ? 

Ríkisstjórnin kaus að leggja fram bræðingsfrumvarp um fjölmiðla, sem samtímis fellir úr gildi fyrstu gerð fjölmiðlalaganna. Hinn kosturinn var að fella fyrst úr gildi lög númer eitt og leggja síðan fram frumvarp númer tvö. Eitt af því sem menn greinir á um, er hvort lögleg leið hafi verið valin. 

Hvað varðar framkvæmd, skiptir nákvæmlega engu máli hvor hátturinn er á hafður. Í báðum tilvikum fær forsetinn lagafrumvörp til staðfestingar, í öðru tilvikinu tvö frumvörp, í hinu eitt. Til að þau öðlist lagagildi þarf staðfestingu forsetans, annars fara þau til þjóðaratkvæðagreiðslu. Þótt hendur forsetans séu ekki að neinu leyti bundnar, verður að telja ólíklegt að hann taki afstöðu til meints stjórnarskrárbrots. Að minnsta kosti mun hann aldrei vísa lagafrumvarpi til þjóðaratkvæðis vegna slíks gruns. 

Vísvitandi brot á Stjórnarskránni er auðvitað alvarlegur gerningur og ætla verður að allir aðilar stjórnkerfisins forðist slíkt og láti Stjórnarskrána njóta vafans. Á þessu stigi, skiptir hins vegar engu máli hvort lögin standast ákvæði Stjórnarskrárinnar. Hugsanleg brot á Stjórnarskránni verður að kæra til dómstóla og niðurstöðu þeirra er ekki að vænta fyrr en þjóðaratkvæðagreiðslur hafa farið fram.

Afstaða forsetans hlýtur að byggjast á þremur atriðum: 

a) Forsetinn vísaði fyrstu útgáfu frumvarpsins til þjóðaratkvæðagreiðslu. Önnur útgáfa hlýtur að hljóta sömu örlög, nema um gjörbreytt frumvarp sé að ræða. 

b) Forsetinn tók ekki málefnalega afstöðu til fyrstu útgáfu frumvarpsins. Hann var hlutlaus. Þar af leiðir að hann getur ekki tekið málefnalega afstöðu til laga um niðurfellingu fyrstu útgáfu. Ef hann samþykkti niðurfellingarlög, væri hann að ganga á rétt þeirra sem eru fylgjandi fyrri lögunum. 

c) Til að festa málskotsrétt/málskotsskyldu forsetans í sessi má hann ekki láta þetta tækifæri fram hjá sér fara. Ef forsetinn bregst á þessari stundu, getur þurft vopnaða baráttu til að endurheimta réttinn til þjóðaratkvæðagreiðslu. 

Margir halda fram þeirri fullyrðingu að forsetinn geti ekki annað en samþykkt niðurfellingar-frumvarp, hvort sem það er hluti af síðara frumvarpi eða ekki. Þetta sé svo, vegna þess að þannig fái andstæðingar fjölmiðlafrumvarpsins framgengt sínum vilja. Þetta er alrangt, vegna hlutleysis forseta í málinu. Hvort sem niðurfellingaraðferð ríkisstjórnarinnar er í samræmi við Stjórnarskrána eða ekki, er hægt að fullyrða að öll frumvörp er þetta mál snerta, hljóta að enda hjá þjóðinni, í allsherjaratkvæðagreiðslu. Menn ættu því að hraða afgreiðslu Alþingis og láta þjóðina taka við þessu máli sem fyrst.

>>><<<

Menn ættu því að hraða afgreiðslu Alþingis

og láta þjóðina taka við þessu máli sem fyrst.

>>><<<