Ákærur birtar í Landsdómi á hendur fyrrverandi forsætisráðherra

 

Jón Sigurðsson	forseti Íslands	Peningastefnan	Icesave-vextir	forseti Íslands	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	forseti Íslands	Vinstrivaktin	Samt Fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

 

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

   

    

Ákærur birtar í Landsdómi á hendur fyrrverandi forsætisráðherra

 

    

Mikilvægt er að skilja, að það er ekki orðalag ákæru sem skiptir máli fyrir framgang saksóknar, heldur hvernig færðar eru sönnur á brotum á ákveðnum lagagreinum. Hvort ákæra er sett fram í 4 eða 6 liðum skiptir því engu, svo framarlega sem brotin eru heimfærð á viðeigandi ákvæði laganna.

  

Einnig skiptir ekki máli hvernig kærandi orðar sína kæru. Ákærandi (saksóknari) hefur “torgreint vald” (discretionary power) til að haga ákærum á þann hátt sem honum finnst viðeigandi, enda ber hann fulla ábyrgð á ákvörðum sínum. Alþingi hefur alls ekki ákæruvald, eins og sumir hafa haldið fram, einungis kæruvald. Þeir sem ekki skilja mun á kæru og ákæru, ættu ekki að koma nærri réttarfari. Hér eru þær lagagreinar sem ákærur gegn Geir H. Haarde eru byggðar á:

     

Lög 4/1963 um ráðherraábyrgð.

  

8. gr. Í samræmi við ákvæðin hér á undan, varðar það ráðherra ábyrgð eftir lögum þessum: 

a. ef hann sjálfur gefur út fyrirmæli eða veitir atbeina sinn til, að út séu gefin fyrirmæli forseta um málefni, sem eftir stjórnarskránni verður aðeins skipað með lögum eða heyrir undir dómstóla; 

b. ef hann leitar eigi samþykkis Alþingis, þegar skylt er samkvæmt stjórnarskránni;

 

c. ef hann annars framkvæmir sjálfur, fyrirskipar framkvæmd á eða lætur viðgangast að framkvæmt sé nokkuð það, er fer í bága við stjórnarskrá lýðveldisins, eða lætur farast fyrir að framkvæma nokkuð það, sem þar er fyrirskipað eða veldur því, að framkvæmd þess farist fyrir; 

d. ef hann verður þess valdandi, að nokkuð það sé ráðið eða framkvæmt er skert getur frelsi eða sjálfsforræði landsins.

   

10. gr. Loks verður ráðherra sekur eftir lögum þessum:

 

a. ef hann misbeitir stórlega valdi sínu, enda þótt hann hafi ekki beinlínis farið út fyrir embættistakmörk sín; 

b. ef hann framkvæmir nokkuð eða veldur því, að framkvæmt sé nokkuð, er stofnar heill ríkisins í fyrirsjáanlega hættu, þótt ekki sé framkvæmd þess sérstaklega bönnuð í lögum, svo og ef hann lætur farast fyrir að framkvæma nokkuð það, er afstýrt gat slíkri hættu, eða veldur því, að slík framkvæmd ferst fyrir.

  

11. gr. Brot gegn lögum þessum varða, eftir málavöxtum, embættismissi, sektum eða fangelsi allt að 2 árum. 

  

Við ákvörðun refsingar skal höfð hliðsjón af 70. gr. almennra hegningarlaga.

 

Hafi ráðherra jafnframt brotið gegn hinum almennu hegningarlögum, skal hegning sú, sem hann hefur til unnið, tiltekin í einu lagi samkvæmt reglum 77. gr. almennra hegningarlaga.

  

    

>>>---<<<>>>---<<<

 

  

     

Á K Æ R A

 

      

SAKSÓKNARI ALÞINGIS gjörir kunnugt:

  

Að samkvæmt ákvörðun Alþingis, á grundvelli 14. gr. stjórnarskrár lýðveldisins Íslands, nr. 33 17. júní, sbr. 13.gr. laga um landsdóm, nr. 3/1963, ber að höfða sakamál fyrir landsdómi á hendur fyrrverandi forsætisráðherra,

  

Geir Hilmari Haarde, kennitala 080451-4749,

til heimilis að Granaskjóli 20, Reykjavik,

  

  

fyrir brot framin af ásetningi eða stórkostlegu hirðuleysi í embættisfærslu hans sem forsætisráðherra á tímabilinu frá febrúar 2008 og fram í októberbyrjun sama ár, allt eins og hér greinir:

  

  1.

1.1          Fyrir að hafa sýnt af sér alvarlega vanrækslu á starfsskyldum sínum sem forsætisráðherra andspænis stórfelldri hættu sem vofði yfir íslendskum fjármálastofnunum og ríkissjóði, hættu sem honum var eða mátti vera kunnugt um og hefði getað brugðist við með því að beita sér fyrir aðgerðum, löggjöf, útgáfu almennra stjórnvaldsfyrirmæla eða töku stjórnvaldsákvarðana á grundvelli gildandi laga í því skyni að afstýra fyrirsjáanlegri hættu fyrir heill ríkisins.

  

1.2          Fyrir að hafa látið undir höfuð leggjasta að hafa frumkvæði að því, annaðhvort með eigin aðgerðum eða tillögum um þær til annarra ráðherra, að innan stjórnkerfisins væri unnin heildstæð og fagleg greining á fjárhagslegri áhættu sem ríkið stóð frammi fyrir vegna hættu á fjármálaáfalli.

  

1.3          Fyrir að hafa vanrækt að gæta þess að störf og áherslur samráðshóps stjórnvalda um fjármálastöðugleika og viðbúnað, sem stofnað var til á árinu 2006, væru markvissar og skiluðu tilætluðum árangri.

  

1.4          Fyrir að hafa vanrækt að hafa frumkvæði að virkum aðgerðum af hálfu ríkisvaldsins til að draga úr stærð íslendska bankakerfisins með því til að mynda að stuðla að því að bankanir minnkuðu efnahagsreikning sinn eða einhverjir þeirra flyttu höfuðstöðvar sínar úr landi.

  

1.5          Fyrir að hafa ekki fylgt þvi eftir og fullvissað sig um að unnið væri með virkum hætti að flutningi Icesave-reikninga Landsbanka Íslands hf. í Bretlandi yfir í dótturfélag og síðan leitað leiða til að stuðla að framgangi þessa með virkri aðkomu ríkisvaldsins.

   

Framangreind háttsemi þykir varða við b-lið 10.gr., sbr. 11.gr. laga nr. 4/1963, en til vara við 141.gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940.

    

2.

Fyrir að hafa á framangreindu tímabili látið farast fyrir að framkvæma það sem fyrirskipað er í 17.gr. stjórnarskrár lýðveldisins um skyldu til að halda ráðherrafundi um mikilveg stjórnarmálefni. Á þessu tímabili var lítið fjallað á ráðherrafundum um hinn yfirvofandi háska, ekki var fjallað formlega um hann á ráðherrafundum og ekkert skráð um þau efni á fundunum. Var þó sérstök ástæða til þess, einkum eftir fund hans, Ingibjargar Sólrúnar

Gísladóttur,  Árna M. Mathiesen og formanns stjórnar Seðlabankans 7. febrúar 2008, eftir fund hans og Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur með bankastjórn Seðlabankans 1.apríl 2008 og í kjölfar yfirlýsingar til sænsku, dönsku og norsku seðlabankanna sem undirrituð var 15. maí 2008. Forsætisráðherra átti ekki frumkvæði að formlegum ráðherrafundi um ástandið né heldur gaf hann ríkisstjórninni sérstaka skýrslu um vanda bankanna eða hugsanleg áhrif hans á íslendska ríkið.

  

Þykir þetta varða við c-lið 8.gr., sbr.11.gr. laga nr. 4/1963, en til vara við 141.gr. almennra hegningarlaga.

  

Saksóknari  Alþingis gerir þær kröfur fyrir hönd Alþingis að ákærði verði dæmdur til refsingar og greiðslu sakarkostnaðar að mati landsdóms, sbr. 46.gr. laga nr. 3/1963.

  

    

Skrifstofu saksóknara Alþingis, Reykjavik 10. maí 2011.

     

Sigríður J. Friðjónsdóttir

  

saksóknari Alþingis

     

  

>>>---<<<>>>---<<<