Ólafur Arnarson: Þýfinu skal skila ! - Hvar eru þjófarnir ?

       

Stjórnarskráin

Áskorun til forseta  Íslands

Peningastefnan

Icesave-vextir

 

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi    og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

    

Þýfinu skal skila !  -  Hvar eru þjófarnir ?

 

Fyrst birt á Pressunni 16. febrúar 2012.

  

Ólafur Arnarson.

  

Hæstiréttur hefur fellt tímamótadóm. Með dóminum áréttar æðsti dómstóll þjóðarinnar að eignarréttur einstaklinga er líka stjórnarskrárvarinn en ekki aðeins eignarréttur fjármálafyrirtækja, fjárfesta og kröfuhafa. Þetta eru væntanlega nokkur tíðindi fyrir Alþingi og ríkisstjórnina, sem fram til þessa hafa gætt þess að ganga ekki á eignarrétt fjármálafyrirtækja og kröfuhafa en látið sig eignarrétt einstaklinga – og hvað þá skuldugra einstaklinga – engu varða.

Allir sjö dómararnir eru á einu máli um að lög nr. 151/2010 ganga gegn 72. gr. stjórnarskrá lýðveldisins Íslands. Fyrri málsgrein þeirrar greinar hljóðar svo:

  

Eignarrétturinn er friðhelgur. Engan má skylda til að láta af hendi eign sína nema almenningsþörf krefji. Þarf til þess lagafyrirmæli og komi fullt verð fyrir.

Þetta er ekki flókinn texti og ætla mætti að hvaða skussi sem klöngrast hefur í gegnum einhverja af fjölmörgum háskólalagadeildum þessa lands gæti stautað sig í gegnum hann. Jafnvel ólöglært fólk skilur þennan texta. En ekki þeir 27 þingmenn sem samþykktu 18. desember 2010 að brjóta gegn þessum helga rétti Íslendinga.

Dómur Hæstaréttar skilgreinir oftekna og afturá reiknaða vexti bankanna af ólöglegum gengislánum sem þýfi. Í því ljósi er óskiljanlegt að þrír af sjö dómurum réttarins skildu einhvern veginn komast að þeirri niðurstöðu að þjófurinn (bankar og fjármálafyrirtæki) eigi að fá að halda þýfinu en ekki skila því til fórnarlamba glæpsins.

 

Forhertir ráðamenn.

Viðbrögð ráðamanna, þingmanna og jafnvel fjölmiðla við dóminum eru undarleg. Steingrímur J. Sigfússon heldur því fram að dómurinn sé óskýr og t.d. komi ekkert fram í honum um það hve langt aftur í tímann eigi að endurreikna. Hann var hins vegar ekki í vafa um það hve langt aftur ætti að endurreikna þegar hann beitti sér fyrir því að lögfest yrði að seðlabankavextirnir skyldu gilda frá lántökudegi. Dómur Hæstaréttar er kristalstær. Það á að endurreikna á samningsvöxtum aftur til lántökudags. Þeir vextir gilda fram til 16. september 2010 er dómur Hæstaréttar féll í máli nr. 471/2010. Allt sem tekið var umfram samningsvexti fram til þess tíma er þýfi, sem ber að skila. Steingrímur stendur hér enn vörð um hagsmuni auðvaldsins og gegn hagsmunum almennings.

Þá segir Steingrímur óvíst um fordæmisgildi dómsins. Það var einmitt það, já! Maðurinn heldur greinilega að eignarrétturinn sé eitthvað ofan á brauð. Í hvaða tilvikum telur efnahags- og viðskiptaráðherrann að það stangist ekki á við stjórnarskrá að ganga bótalaust á eignarétt fólks?

Helgi Hjörvar, formaður efnahags- og viðskiptanefndar Alþingis sagði í sjónvarpsfréttum í gærkvöldi að „tjón“ bankanna gæti numið milljarðatugum! „TJÓN“? Túlkar þingmaðurinn það semsagt svo þegar þýfi er gert upptækt hjá innbrotsþjófi og skilað til réttra eigenda að innbrotsþjófurinn verði fyrir „tjóni“? Fréttamaður RÚV talaði um „kostnað“ bankanna vegna dómsins. Þarna er heldur betur búið að snúa hlutunum á haus.

Steingrímur J. og fleiri halda því fram að lögin, sem Hæstiréttur hefur nú afgreitt sem gróft stjórnarskrárbrot, hafi falið í sér réttarbót til skuldara og bætt þeirra hag. Þetta er vitanlega rakalaus þvættingur vegna þess að lögin beinlínis leyfðu bönkunum að stela peningum af fólki. Það kann að vera að mikill meirihluti þingsins hafi viljað ganga enn lengra í þjónkun við fjármálafyrirtækin á þessum tíma en það breytir ekki þeirri staðreynd að lögin brutu stjórnarskrárvarinn rétt fólks en bættu ekki hag þess. Nú hefur Árni Páll Árnason greint frá því, sem raunar var vitað, að kröfuhafar beittu hótunum gagnvart stjórnvöldum í aðdraganda lagasetningarinnar. Það stendur því staðfest að íslensk stjórnvöld brutu gegn stjórnarskrárvörðum rétti almennings í þjónkun við kröfuhafa. Geta stjórnvöld í einu landi lagst mikið lægra?

Aðeins þrír þingmenn á hinum háa Alþingi börðust gegn stjórnarskrárbroti ríkisstjórnar-meirihlutans. Það voru þingmenn Hreyfingarinnar, Margrét Tryggvadóttir, Birgitta Jónsdóttir og Þór Saari.

 

Margir meðsekir.

Dómur Hæstaréttar í gær staðfestir að íslenskir bankar stálu af viðskiptavinum sínum og skákuðu í skjóli stjórnarskrárbrota löggjafans. Bankarnir voru ekki einir að verki. Strax hálfum mánuði eftir að Hæstiréttur dæmdi gengisbundin lán ólögleg í júní 2010 sendu Seðlabankinn og Fjármálaeftirlitið „tilmæli“ til fjármálafyrirtækja um að nota seðlabankavexti í stað samningsvaxta á hin ólöglegu gengislán. Raunar virðast þetta fremur vera fyrirmæli til fjármálafyrirtækja en ekki tilmæli enda fóru öll fjármálafyrirtæki landsins eftir þessum „tilmælum“.

Ríkisstjórnin ræddi þessi mál sumarið 2010. Gylfi Magnússon, þáverandi viðskiptaráðherra, vildi að ríkisstjórnin setti bráðabirgðalög um að seðlabankavextir skyldu reiknaðir á öll gengisbundin lán allt aftur til lántökudags. Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon voru fylgjandi þessari tillögu og reyndu með harðfylgi að fá hana samþykkta. Það gekk ekki eftir vegna mikillar andstöðu annarra lykilráðherra.

Það kom svo í hlut Árna Páls Árnasonar, sem þá var tekinn við embætti efnahags- og viðskiptaráðherra, að flytja frumvarpið sem í desember varð að lögum nr. 151/2010 í með atkvæðum 27 þingmanna. Frumvarpið var flutt eftir að dómur Hæstaréttar féll í máli nr. 471/2010 um að nota ætti seðlabankavexti en ekki samningsvexti. Hæstiréttur fjallaði í þeim dómi ekki um það hvort þeir vextir skyldu vera afturvirkir enda snerist málið ekki um það.

Eftir forskrift Seðlabanka og FME.

Það er fyrst með dómi sínum í gær sem Hæstiréttur tekur af öll tvímæli um að vitanlega má ekki skerða kjör lántaka aftur í tímann. Fyrir utan að byggja dóm sinn á bjargföstum grunni stjórnarskrárinnar eru greinar í samningalögum, sem styðja við niðurstöðu réttarins í gær. Konungstilskipunin frá 9. febrúar 1798 kveður skýrt á um gildi fullnaðarkvittana fyrir greiðslu. Þá eru reglur ESB um neytendavernd, sem við Íslendingar erum aðilar að í gegnum EES samninginn, skýrar og styðja dóm Hæstaréttar.

Seðlabankastjóri og forstjóri FME beindu tilmælum til fjármálafyrirtækja um að þau skyldu brjóta stjórnarskrárvarinn rétt á viðskiptavinum sínum. Ríkisstjórnin beitti sér fyrir lagasetningu og Alþingi samþykkti lög sem brjóta stjórnarskrána. Þessir aðilar eru allir með herskara af lögfræðingum á sínum snærum og því verður að telja fullvíst að seðlabankastjóra, forstjóra FME, ráðherrum og alþingismönnum hafi verið fulljóst eða mátt vera ljóst að þeir voru að brjóta stjórnarskrá lýðveldisins Íslands. Við hljótum að gera þá kröfu að þetta fólk axli ábyrgð á brotum sínum og segi af sér.

Umboðsmaður Alþingis hlýtur jafnframt að íhuga stöðu sína alvarlega í ljósi þess að hann gerði engar athugasemdir við það þegar Seðlabankinn og FME hvöttu til stjórnarskrárbrota og heldur ekki þegar Alþingi samþykkti lög sem brjóta í bága við stjórnarskrá. Alþingi, sem brotið hefur stjórnarskrá landsins með jafn grófum hætti og það sem nú situr, á að leysa sjálft sig upp og boða til kosninga. Alþingi hefur engan trúverðugleika fyrr en þjóðin er búin að endurnýja umboð þess.

Það er kaldhæðnislegt að eitt helsta yfirlýsta markmið núverandi ríkisstjórnar er að færa þjóðinni nýja stjórnarskrá. Er eitthvað að þeirri gömlu? Væri ekki ráð að byrja á því að fara eftir gildandi stjórnarskrá áður en henni er úthúðað sem úreltri?

 

Nú er til nóg af peningum.

Það er athyglisvert að bankar virðast nú ekki telja það vandamál að skila þýfi upp á tugmilljarða. Fyrir nokkrum dögum fullyrtu þeir að þeir ættu ekki svo mikið sem eina krónu til að leiðrétta stökkbreyttar skuldir heimilanna og fengu brandarakalla úr Háskóla Íslands til að staðfesta það. Það er spurning hvort þeir ætla sér yfirleitt að skila þýfinu. Þegar gengislánin voru dæmd ólögleg hafði það lítil sem engin áhrif á efnahag bankanna, m.a. vegna áhrifa laga nr. 151/2010, sem leyfðu bönkunum að reikna sér seðlabankavexti á gengislánin. Vegna afturvirkninnar komu bankarnir í mörgum tilfellum með hagnað út úr þeim endurútreikningunum.

Við getum ekki treyst bönkunum til að endurreikna ólöglegu lánin út frá hinum nýja dómi Hæstaréttar. Það er álíka skynsamlegt og að leyfa innbrotsþjófi að velja hvaða hluta þýfis hann vill skila fórnarlambi sínu eða hvort hann vill skila einhverju yfirleitt. Það verður því að fá óháðan utanaðkomandi aðila til að sjá um endurútreikninginn. Bönkunum er ekki treystandi. Við getum heldur ekki treyst Seðlabankanum eða FME. Hagfræðistofnun Háskóla Íslands hefur sýnt sig að vera annað hvort vanhæf, gjörspillt eða hvort tveggja þannig að ekki getum við treyst henni. Líklega er best að fá virta erlenda endurskoðendur í þessa útreikninga. Það væri svo ekki úr vegi að setja tilsjónarmenn inn í alla banka og slitastjórnir til að fylgjast með því sem þar fer fram.

 

Verðtryggingin næst.

Nú er einnig gríðarlega mikilvægt að láta ekki deigan síga í baráttunni fyrir leiðréttingu á verðtryggðu lánunum og afnámi verðtryggingar. Dómur Hæstaréttar í gær var áfangasigur fyrir hrjáða skuldara þessa lands. Verðtryggðu lánin eru næst og þau verður að leiðrétta. Án efa mun verðtryggingarelítan reyna að etja saman annars vegar þeim sem fengu leiðréttingu með dóminum í gær og hins vegar þeim sem sitja uppi með stökkbreytt verðtryggð lán. Það má ekki verða.

Nú þarf að hreinsa til og losa kerfið við bubbana sem hikuðu ekki við að brjóta gegn eignarrétti íslenskrar alþýðu á sama tíma og þeir sungu hástöfum um að alls ekki mætti fara gegn eignarrétti fjármálafyrirtækja og kröfuhafa vegna þess að þá gætu þeir farið í mál og krafist skaðabóta.

 

Hinir seku beri ábyrgð.

Bankar hafa ólöglega gengið að eignum fólks og fyrirtækja í skjóli ólaganna, sem kölluð eru lög nr. 151/2010. Sumir hafa misst íbúðir sínar og aðrir bíla. Fyrirtæki hafa verið svipt vinnuvélum sínum og sett í gjaldþrot. Allt í skjóli stjórnarskrárbros. Fjöldi einstaklinga og fyrirtækja á háar skaðabótakröfur á banka og fjármögnunarfyrirtæki – langt fram yfir þær vaxtaendurgreiðslur sem leiða beint af dómi Hæstaréttar.

Þessir aðilar verða að sækja rétt sinn fyrir dómstólum. Einsýnt er að ekki verður aðeins bönkum og fjármálafyrirtækjum stefnt til greiðslu bóta heldur einnig íslenska ríkinu vegna þess að ránið var framið í skjóli laga nr. 151/2010. Það er eðlilegt að ráðherrum og þingmönnum, sem samþykktu lögin, sé líka stefnt. Þá hljóta þeir, sem orðið hafa fyrir tjóni, að stefna Seðlabankastjóra og forstjóra FME til greiðslu bóta vegna „tilmæla“ þeirra til fjármálafyrirtækja um að stjórnarskrárvarinn eignarréttur viðskiptavina skuli brotinn.

Við hljótum að vera búin að fá nóg af ógeðinu

sem situr eins og klessa um allt íslenska stjórn- og stofnanakerfið.

Við megum ekki gefa hrokanum, ósvífninni og lögleysunni grið.

Ekki nú! Aldrei meir!

 

---<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>------<<<>>>---

 

 

______________________________________________________________________