Fjölmenning – að velja og hafna, eða aðlögun að Islam ?

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

 

Fjölmenning – að velja og hafna, eða aðlögun að Islam ?

Fyrst birt í Morgunblaðinu 14. janúar 2016.

Jón Magnússon.

Hvað er fjölmenning? Eitthvað sem er gott? Eitthvað sem færir fólk saman og býr til betri heim, upplýstari og ríkari að menningu og góðmennsku. Í orðræðu þeirra sem nota þetta óljósa hugtak virðist oft sem fólk trúi því að fjölmenning sé af hinu góða og muni færa þróuðum ríkjum mikla blessun. Þessi huglæga þráhyggja án vitrænnar skilgreiningar hefur heltekið marga, oftast á fölskum forsendum.

Ísland hefur alltaf verið fjölmenningarland í þeim skilningi að við höfum lært um siði, menningu og sögu fjarlægra þjóða og tileinkað okkur hugmyndir til framþróunar í verkmenningu, listum og lögum. Við lærðum um sögu Grikklands og Róm og baráttu Voltaires og annarra heimspekinga fyrir almennum lýðréttindum. Saga Evrópu er saga fjölmenningar. Þjóðirnar lærðu hver af annarri og tóku upp það besta í lögum, hugmyndafræði og verkmenningu annarra þjóða. Fræðsla um fjarlæg lönd og menningu fór fram í skólastofum og margir heilluðust af ýmsu, sem leiddi til þess að þeir hinir sömu lögðu lönd og álfur undir farartæki og heimsóttu framandi þjóðir og kynntu sér framandi menningu og miðluðu síðan af reynslu sinni.

Aðlögun að hefðbundnu alræði (Sunni-Islam) er ekki til framfara.

Sú fjölmenning sem hér er lýst er allt annað en hugtakið fjölmenning þýðir nú. Í dag byggist fjölmenning vinstri-elítunnar og Islömsku yfirráðahyggjunnar á því að menning og gildismat nýrra minnihlutahópa sé sambærilegt menningu og gildismati meirihlutans. Það þýðir að meirihlutinn getur ekki búist við því eða vænst þess að minnihlutahópurinn taki tillit til menningar meirihlutans. Það felur þá um leið í sér að meirihlutinn verður að þola afstöðu og gjörðir sem meirihlutinn hafnar eins og í tilviki Evrópu í dag hvað varðar múslima.

Fjölmenningarhugmyndin í dag segir að lítilsvirðing Múslima og ofbeldi gagnvart konum og virðingarleysi fyrir þeim sem aðhyllast aðrar trúarskoðanir sé hluti fjölmenningarinnar sem okkur beri að láta afskiptalausan. Þeir sem leyfa sér að hafa skoðun eða afskipti af menningu minnihlutahópsins eru sakaðir um rasisma eða hatursumræðu. Í tímans rás hefur þessi fjölmenningarhugmynd lamað skynsamlegar umræður um innflytjendamál. Þessi skilgreining fjölmenningar og vígorðið sem þetta hugtak er orðið í dag er fjandsamlegt þjóðlegri menningu og þjóðlegum gildum.

Bregðast verður hart gegn útbreiðslu Sunni-Islam.

Við sem höfnum þessari fjölmenningar-skilgreiningu teljum nauðsynlegt að það sé sameiginleg menning, sem er í menntakerfinu, vinnureglum og velferðarkerfi og framkvæmd laga. Það er ekki til að refsa fólki sem er í minnihluta, heldur til að tryggja að allir geti tekið fullkominn þátt í þjóðfélaginu og séu jafnir fyrir lögunum.

Fjölmenningar-trúboðum nútímans annaðhvort sést yfir þá staðreynd eða vilja ekki viðurkenna, að það er stór hópur af velmenntuðu fólki sem aðhyllist Islam og er ákveðið að troða því frumstæða sem þar er að finna fyrst upp á aðra Múslima og síðan ef þeir geta upp á samfélagið allt. Að hafna þeirri fjölmenningu er ekki rasismi heldur heilbrigð skynsemi. Afsökunin fyrir að gera ekki neitt er óskin um að fá að lifa í friði óáreittur. En lífið er barátta og hver tími býður upp á ný tækifæri og nýjar ógnir. Fólk verður að vera reiðubúið til að bregðast við hvoru tveggja af einurð og skynsemi ef vel á að fara. Nú steðjar að ógn nýrrar heildarhyggju, Islamismans, sem verður að bregðast við. Það er sú áskorun sem við stöndum frammi fyrir.

Að grafa undan Íslendskri þjóðmenningu er landráð.

Við erum rík þjóð, sem hefur tekið og tekur vel á móti fólki af mismunandi trúarbrögðum. Við erum öll jöfn fyrir lögunum og lögin verða að taka á öllum með sama hætti. Íslendskur borgari sem hvetur til glæpa eða fremur þá á að þola refsingu án þess að trú hans eða uppruni skipti máli. Sérhvern Íslending sem reynir að grafa undan Íslendska ríkinu og Íslendskri þjóðmenningu ætti að ákæra fyrir landráð. Við getum ekki eftirlátið fólki að fara eftir þeim lögum sem því hentar, en brjóta önnur, til að þjóna furðu-hugtakinu »fjölmenning«. Við bjóðum fólk úr öðru menningarlegu umhverfi velkomið til landsins en við krefjumst þess að það aðlagist samfélaginu og fari að lögum okkar og siðum.

Góð fjölmenning er allt annað en það inntak sem lagt er í orðið fjölmenning í dag. Góð fjölmenning er sú að kynna sér menningu og siði annarra og nýta eftir föngum. Sú fjölmenning sem grefur undan siðum og reglum þjóðfélags okkar eins og fjölmenningar-postular opinberrar umræðu á ljósvaka- og öðrum fjölmiðlum boða er fjölmenning sem leiðir til menningarlegrar uppgjafar Íslendsku þjóðarinnar. Þá mun þjóðin týna tungu sinni og menningu. Eru gælur við hugtakið fjölmenningu á forsendum minnihlutahópa þess virði að við glötum Íslendskri þjóðmenningu og kristilegum gildum?