Sigurður Ingi Jóhannesson: Plenty of Fish in Iceland's Seas

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Plenty of Fish in Iceland’s Seas.

Fyrst birt í The Wall Street Journal 08. ágúst 2013.

         

     

 

Sigurður Ingi Jóhannsson.

Iceland’s recently elected government has a renewed sense of purpose to resolve the international dispute over mackerel catch levels in the northeast Atlantic. Yet rather than pushing toward a fair outcome, aggressive talk of trade sanctions from Brussels is harming the effort to seal a lasting shared-quota agreement.

Iceland is dealing with an unexpected explosion in the number of mackerel in our waters. Cooperation and diplomacy, not illegal sanctions, are needed to manage the stock together. Our position is clear and unchanged: We want to sit down and reach a fair, lasting solution for all of Europe’s coastal states. The EU’s decision last week to move forward with sanctions against the Faroe Islands sets an unfortunate precedent.

Since 2010, Iceland has repeatedly offered concrete proposals that would have solved the dispute, including five public requests this year to reconvene the relevant coastal states—Iceland, the Faroe Islands, Norway and the European Union, which represent Scotland and Ireland, among others, in this dispute—for urgent talks. These efforts were rejected.

Given the lack of action from other countries, Iceland’s new government, which took office after April’s election, decided to take bold action to restart negotiations. We reached out to our counterparts with the offer to host multilateral talks as soon as possible. We are pleased that the EU, Norway and the Faroe Islands have confirmed they will attend these new talks, which are scheduled for early September (7-8 September). Norway’s participation is especially encouraging: The Norwegian government previously stated that it was not in a position to negotiate until after September’s elections.

We hope this step removes any doubt about Iceland’s desire to reach a science-based solution that protects the mackerel stock. Just as important, we hope it shows that negotiations, not nasty rhetoric blaming Iceland and threatening sanctions, are the right approach. Icelanders have to wonder: Is the EU really considering sanctioning our country, a longstanding European ally and close neighbor, as if it were a pariah state? Such an extreme measure would represent a failure of diplomacy.

The situation escalated last month at an EU fisheries ministers meeting in Brussels, where Maria Damanaki, the European commissioner for fisheries, said that a decision on sanctioning Iceland and the Faroe Islands would be made soon. Following her comments, Iceland reiterated that sanctions would be in breach of World Trade Organization and European Economic Area agreements. They would also be harmful to both the British and Icelandic economies, and would further block a diplomatic resolution.

It is important to step back and understand how we got into this predicament. Since 2010, each of the countries involved has set a voluntary quota on the amount of mackerel caught each year. In keeping with Iceland’s heritage of responsible fisheries management, we lowered our 2013 catch by 15% in February, in line with advice from the International Council for the Exploration of the Sea.

Because these quotas are self-imposed and there is no limit on the collective catch, however, mackerel is being overfished. This hurts everyone in the long run. But it harms Iceland disproportionately.

Recent studies by marine-research organizations in Iceland, Norway and the Faroe Islands found 1.5 million tons of mackerel in Icelandic waters in 2012, compared to 1.1 million tons in 2010 and 2011. Prior to 2006, mackerel migrations into Icelandic waters were small and sporadic. The increase since then is thought to be a result of rising water temperatures, which provide favorable conditions for summer feeding. Today up to 30% of the entire mackerel population is found in Iceland’s waters during the summer, when the fish swarm into our harbors and fjords and put other species at risk with their voracious appetites.

These facts have been ignored in setting the latest quotas. Each country’s fair share must be based on population levels recorded in 2013, not in 2003, when almost no mackerel inhabited Iceland’s waters. Yet this fishing season the EU and Norway unilaterally claimed 90% of the scientifically recommended total 2013 mackerel catch, leaving only a combined 10% for Iceland, the Faroe Islands and Russia (which is not a party to this dispute).

Far more than a tenth of the total mackerel population is in Iceland’s waters. All of the coastal states need to reduce their catch, not just Iceland. Threats of EU sanctions are a roadblock standing in the way of constructive talks. In cooperation with our European neighbors, Iceland’s new government is committed to finding a fair, reasonable, science-based solution. Let’s come together like the close friends that we are, rather than continue this harmful standoff.

<><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>

04 September 2013. 

Sigurður Ingi Jóhannsson, Iceland&#39;s Minister of Fisheries and Agriculture, stated:

"We are looking forward to hosting the coastal states meeting in Reykjavik this week. Iceland called this early meeting because the debate over the mackerel catch demands a fair resolution. Yet rather than pushing towards a fair outcome, the EU is making threats and launching attacks that only harm efforts to find a lasting shared-quota agreement.

To help protect the marine ecosystem and each of our economies, we must carefully consider scientific data and recommendations from ICES to come to a mutually beneficial solution. We hope that the coastal states involved will put threats of sanctions to one side and approach these talks with an open mind. We are confident that diplomacy and dialogue are the best path to a solution and we stand ready to play our part."

 

John Quincy Adams forseti Bandaríkjanna fjallaði um islam

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

John Quincy Adams forseti Bandaríkjanna fjallaði um islam.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 21. ágúst 2013.

         

Ólafur F. Magnússon.

John Quincy Adams (1767-1848) var forseti Bandaríkjanna frá 1825-1829. Hann var þekktur fyrir að vera frábær stjórnmálamaður og vann auk þess ötullega að mannréttindum þeldökkra og gegn þrælahaldi. Hann var einnig mikilsvirtur rithöfundur. Adams hafði litlar mætur á islamstrú og virðist hafa kynnt sér bakgrunn hennar betur en margur kristinn maðurinn nennir að gera. Sérstaklega nú á tímum, þegar þorri stjórnmálamanna, a.m.k. hérlendis, er uppteknari við að tryggja sér auð og völd en að vinna að hagsmunum núlifandi og ófæddra kynslóða á Íslandi.

Stríð islams á hendur öðrum trúarbrögðum.

Adams ritaði svohljóðandi um islam:

»Á sjöundu öld eftir Krist fullyrti hjarð-arabi, afkomandi Hagar hinnar egypsku, að hann (Múhameð) væri sendiboði himnanna og dreifði eyðileggingu og blekkingu yfir miklar víðáttur jarðarinnar. Hann sameinaði yfirnáttúrlega eiginleika sína og óvenjulega orku ofsatrúarmannsins sviksamlegum anda sínum. Hann nýtti sér hinn fínlega skilning Móselaganna á einum þríeinum alvalda guði. Hann tvinnaði með þeim hina ósvífnu blekkingu, að hann væri sjálfur spámaður og sendiboði. Hann nýtti þá von og trú, sem Jesús boðaði um eilíft líf og endurgjöld, og lítillækkaði trúna með því að tengja öll verðlaun þessa lífs í islam við kynæði sitt í framhaldslífinu.

Hann eitraði uppsprettur mannlegrar gleði með því að lítillækka kvenlegar aðstæður til ásta og með því að heimila fjölkvæni. Og hann sagði öllum heiminum allsherjar gjöreyðingarstríð á hendur, sem hluta af trú sinni. Kjarni boðskapar hans var ofbeldi og græðgi og að hefja illskuna yfir hið andlega í mannlegu eðli. Milli þessara stóru trúarbragða hefur nú logað stríð í um 1200 ár. Stríðið getur ennþá farið á báða vegu. Á meðan hinar miskunnarlausu og eyðileggjandi kenningar hins falska spámanns eru enn hvatar fyrir mannlegum aðgerðum getur aldrei ríkt friður á jörð og góðvild milli manna.«

Hafa skyldi orð þessa mikla stjórnmálaskörungs í huga nú, þegar hér á landi ríkir skefjalaus undanlátssemi við múslima (mú-islam-a), sem eru þegar orðnir fram úr hófi plássfrekir í okkar samfélagi og munu gera líf afkomenda okkar óbærilegt hérlendis, á meðan borgaraleg og kristin öfl þora ekki að rísa gegn áhrifum islams hér á landi.

Moska í Sogamýri yrði hættuleg og móðgandi.

Ég lýsi furðu minni á því, að sú staða sé komin upp, að Samfylkingarflokkarnir í Reykjavík, sem hafa náin tengsl við samtök múslimafélaga, sem fara ekki dult með hrifningu sína á bræðralagi Morsis í Egyptalandi, séu langt komnir með að koma fyrir mosku á einum mest áberandi stað í borginni. Það er móðgun við Íslandssöguna og alveg sérstaklega við Vestmannaeyinga, sem minnast hryllingsins frá 16.-18. júlí 1627, þegar allt líf á staðnum var lagt í rúst, hátt í 250 teknir fastir og tugir drepnir. Hinir handteknu voru fluttir í þrælahald til Alsírs, en múslimar voru svo afkastamiklir í þrælatöku og þrælasölu, allt frá dögum Múhameðs, að það á meginþátt í fjöldadauða Afríkumanna vegna islams, sem nemur 120 milljónum manna.

Læknirinn og mannvinurinn David Livingstone taldi að fyrir hvern einn þræl, sem fluttur var á plantekrur í Bandaríkjunum eða til Norður-Afríku og Mið-Austurlanda, hefðu fimm látið lífið! Flestir hraustustu og veigamestu íbúar voru drepnir eða teknir fastir, aðeins þeir yngstu, elstu, sjúkustu og mest veikburða skildir eftir, nánast til að deyja. Á dauðagöngu afrísku þrælanna hrundu þeir niður af veikindum, sulti og illri meðferð. Vestmanneysku þrælarnir lifðu margir af, enda sendir beint um borð í skip. Vestmannaeyjabyggð var í rúst í langan tíma eftir Tyrkjaránið. Lesa má bænaskrár Vestmannaeyinga í þrælahaldi, sem vitna um óbærilegar hörmungar, á Héraðsskjalasafni Vestmannaeyja. Alsír var hluti Tyrkjaveldis Ottómananna, sem höfðu hernumið höfuðborg kristninnar, Konstantínópel, tveimur öldum áður og breytt henni í Istanbúl eftir að hafa eytt kirkjum og kristnu fólki og menningu þeirra.

Og munum að það voru sömu Ottómanar, sem á árum fyrri heimsstyrjaldar myrtu milljónir varnarlítilla kristinna Armena, Grikkja (þjóðarmorðið á Pontus Grikkjum) og Assýríumanna. Dauðaganga Armenanna hófst 24. apríl 1915, sem er dagsetning, sem allir Íslendingar ættu að minnast, eins og Evrópuráðið gerði 24. apríl árið 1998. Tyrkir hafa hvorki gengist við þessum glæp né beðist afsökunar á honum en vilja samt komast í Evrópubandalagið. Umsókn þeirra nýtur velþóknunar evrópskra vinstrimanna og annarra andlegra systkina Íslendsku Samfylkingarflokkanna, sem vilja flýta islamsvæðingu og hruni þjóðríkja Evrópu.

 

Evrópulestin er farin af sporinu, enda frá upphafi fullkomin draugalest

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Evrópulestin er farin af sporinu, enda frá upphafi fullkomin draugalest.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 16. ágúst 2013.

         

 

Hjörleifur Guttormsson.

Þegar Alþingi samþykkti naumlega 16. júlí 2009 að Ísland skyldi sækja um aðild að Evrópusambandinu var byggt á vikugömlu áliti meirihluta utanríkismálanefndar. Það álit var kynleg samsuða, einkum til þess gerð að draga úr andstöðu þingmanna VG við aðildarumsóknina og tryggja henni meirihlutastuðning. Þessa dagana snýst umræða um stöðu aðildarviðræðna aðallega um svonefnda IPA-styrki (Instrument for Pre-Accession Assistance) frá ESB.

Nú þegar hlé hefur verið gert á viðræðum liggur fyrir að Ísland verði af því gulli, hvað þá ef þeim verður formlega hætt. Rétt er að rifja upp að slíkar fjárveitingar frá ESB voru ekki á dagskrá þegar Alþingi tók afstöðu til umsóknar 2009, a.m.k. var vandlega um þær þagað í áliti meirihluta utanríkismálanefndar. Í VIII. kafla nefndarálitsins, þar sem fjallað er um þjóðhagsleg áhrif aðildar og kostnað við aðildarumsókn, er hvergi vikið að slíkum »styrkjum« frá ESB né heldur aðlögun að regluverki þess á meðan aðildarviðræður standa yfir.

Í nefndarálitinu er einnig lítið gert úr kostnaði ráðuneyta og stjórnsýslu vegna fyrirhugaðra aðildarviðræðna og staðhæft að»skýr krafa er um að mæta nýjum verkefnum með hagræðingu«. Umsóknin um ESB-aðild var þannig knúin í gegn á Alþingi á fölskum forsendum, sem sést best á því að ítrekað var vísað til tveggja áratuga gamals umsóknarferlis Norðmanna, þar sem allt aðrar leikreglur voru í gildi en þær sem teknar voru upp af hálfu ESB fyrir um áratug síðan. Norska ferlinu lyktaði með formlegum samningi ESB og norskra stjórnvalda sem felldur var í þjóðaratkvæðagreiðslu 1994.

Fjáraustur ESB opinberaður 2010.

Vorið 2010, rösku ári eftir samþykkt Alþingis, kynnti Össur utanríkisráðherra Alþingi væntanlega »aðlögunaraðstoð« ESB og nánar var henni lýst í minnisblaði handa utanríkismálanefnd 25. ágúst 2010 »um stuðningsaðgerðir Evrópusambandsins við Ísland í umsóknarferlinu«. Þar segir m.a.:

»Þau ríki sem urðu aðilar að ESB á árunum 2004 og 2007 nutu öll sérfræðiráðgjafar og fjárhagsstyrkja, en ríkin sem gengu til liðs við ESB þar á undan nutu ekki skipulegrar eða umfangsmikillar fjárhagsaðstoðar.«

Ísland var að tillögu framkvæmdastjórnar ESB tekið formlega inn í þennan styrkþegahóp 14. júlí 2010. Þar var gert ráð fyrir að verja í þessu skyni a.m.k. 28 milljónum evra eða nálægt 4500 milljónum ísl. kr. Með þessu var afhjúpuð sú blekking sem Íslendsk stjórnvöld höfðu haldið að almenningi, að hér væru á ferðinni samningaviðræður eða áþreifingar, án breytinga á Íslendskri stjórnsýslu. Samt var reynt í lengstu lög af talsmönnum fyrrverandi ríkisstjórnar, ekki síst af forystu VG, að afneita aðlögunarferlinu sem síðan hefur verið á fullri ferð sem hluti af undirbúningi fyrir aðild Íslands að ESB. Pólitískar afleiðingar þessarar leikfléttu birtust m.a. í hörðum átökum innan VG, þar sem Jóni Bjarnasyni var vísað á dyr sem ráðherra.

Illur fengur illa forgengur.

IPA-milljarðafúlgunum var vísað til ráðuneyta og ýmissa annarra aðila sem setja skyldu fram óskir um ráðstöfun þeirra. Jafnframt var gert ráð fyrir allt að 10-15% mótframlagi af Íslands hálfu. Þess utan ákvað ESB að ráðstafa 700 þúsund evrum »til upplýsingamála«, ekki síst til reksturs upplýsingaskrifstofu hérlendis. Þegar hér var komið sögu hefði verið eðlilegt að fram færi endurmat á ákvörðun Alþingis um að sækja um aðild að ESB.

Ekkert slíkt hvarflaði að forystu Samfylkingar og VG. Fyrst í stað var þrætt fyrir eðli og inntak IPA-styrkjanna, en að því kom að þeir voru settir á fjárlög og byggðir inn í verkefni ráðuneyta og annarra sem fengu mola af þessu veisluborði frá Brussel. Áður en til IPA-styrkjanna kom var orðið lágt risið á VG-forystunni, sem við stjórnarmyndunina 2009 hafði gengið þvert gegn yfirlýstri stefnu, en siðferðilegt gjaldþrot hennar blasti nú við öllum. Reynt var að réttlæta viðsnúninginn með því að þjóðin fengi að ráða að lokum, en jafnframt þagað þunnu hljóði um forsenduna, þ.e. að VG yrði að vera reiðubúið að gerast ábekingur á aðildarsamningi.

Dýrkeyptum leiðangri að ljúka.

Leiðangurinn sem efnt var til með aðildarumsókn að ESB fyrir fjórum árum er að nálgast endastöð. Þar blasir við stöðvunarskilti, borið uppi af þeim meirihluta Íslendinga sem þrátt fyrir gylliloforð og fjáraustur á bæði borð hefur í margendurteknum skoðanakönnunum lýst sig andvígan aðild að Evrópusambandinu. Núverandi ríkisstjórn gerir rétt í að stöðva það ólánsferli sem staðið hefur yfir í fjögur ár og sem frá upphafi hefur verið rekið á fölskum forsendum, þ.e. að vilji Íslendinga stæði til aðildar að ESB.

Þess í stað þarf að rækta góð samskipti Íslands við ESB og aðildarríki þess og taka fljótlega EES-samninginn til löngu tímabærrar endurskoðunar. VG sem til þessa hefur í orði lýst sig andvígt aðild að Evrópusambandinu á enn þann kost að losa sig úr faðmlagi Samfylkingarinnar. En þá þarf VG líka að kasta fyrir róða leiðarvísinum frá síðasta landsfundi, sem segir að sem fyrst beri að semja um aðild. Fyrir stjórnmálahreyfingu er erfitt að glíma lengi við geðrof, sem ekki getur endað nema með ósköpum.

 

Nokkur orð um IPA styrki - skaðlegt mútufé sem er kostnaðarsamt að þiggja

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Nokkur orð um IPA styrki - skaðlegt mútufé sem er kosnaðarsamt að þiggja.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 13. ágúst 2013.

       

       

Hlynur J. Arndal.

Undanfarna daga hefur hávær kór grátið mikið vegna missis IPA styrkja. Ríkisútvarpið reið á vaðið og hefðbundnir álitsgjafar þess gáfu til kynna að þetta gæti haft veruleg áhrif á atvinnuástand og þar með efnahag landsins. Það kemur ekki á óvart að Ríkisútvarpið sleppi að nefna framlög Íslendskra skattgreiðenda sem koma eiga á móti IPA styrkjum, en ég varð fyrir vonbrigðum með Morgunblaðið hvað þetta varðar.

Morgunblaðið hafði þó eftir tollstjóra að á móti IPA styrk að fjárhæð 945 millj. til að endursmíða tollkerfið svo það passi við ESB, yrðu Íslendskir skattgreiðendur að borga 1.150 millj.kr. Sannleikurinn er sá að á móti IPA framlögum þurfa Íslendingar að borga verulegar fjárhæðir og þessu þurfa fjölmiðlar að koma á framfæri ef þeir ætla að standa undir nafni. Með öðrum orðum leiða þessi framlög Íslendskra skattgreiðenda til þess að minna fé verður aflögu í brýnni verkefni.

Niðurfelling IPA styrkja er himnasending fyrir fjárvana ríkissjóð.

Í annars ágætri umfjöllun Morgunblaðsins um verkefnin sem styrkirnir áttu að renna til, verður ekki annað séð en að þetta séu verkefni sem mega missa sín, þegar þjóðin getur ekki rekið spítala nema með harmkvælum, missir fjölda lækna úr landi, hefur ekki pláss fyrir aldraða og líknardeildir hafa ekki möguleika að taka við dauðvona fólki nema tryggt sé að stutt sé í andlátið.

Einnig má nefna niðurskurð í löggæslu. Undanfarin ár hefur megnið af fyrirsögnum fjölmiðla snúist um yfirgripsmikla niðurskurði á opinberri þjónustu við almenning, en það virðast nægir peningar vera til að innleiða vatna- og flóðatilskipanir ESB og um líf fugla. Ég skora á fólk að lesa þetta yfirlit Morgunblaðsins. Þetta er fróðlegur lestur.  

IPA-styrkirnir eru skaðlegt mútufé og kostnaðarsamt fyrir Ísland.

Niðurfelling IPA styrkja er ennfremur mikil ávinningur fyrir almenning ef þetta verður til þess að nýjar reglugerðir sem unnið hefur verið að, verða ekki innleiddar. Má þar nefna nýju byggingarreglugerðina sem leiða mun til hækkunar á byggingarkostnaði lítilla íbúða um allt að 1,5 millj.kr, sem aðallega bitnaði á ungu fólki sem eru að kaupa sína fyrstu íbúð. Ef bætt er við fjármagnskostnaðinum við að taka hærri húsnæðislán, má reikna með að þessi aukakostnaður verði ekki undir 2 millj.kr á íbúð.

Atvinnurekendur ættu að fagna því að ekki verði þörf á því fyrir launþega að hefja kjarabaráttu til að brúa þetta bil og taka ekki undir vælukór þeirra sem sakna styrkjanna. Ef tekst að byggja aðeins 1700 til 2000 íbúðir áður en þessi reglugerð tekur gildi, þá munu kaupendur þeirra spara um 4 milljarða sem er meira en nemur glötuðum IPA styrkjum.

Mig grunar að slíkur sparnaður almennings sé aðeins toppurinn á ísjakanum. Núverandi ríkisstjórn hefur skipað nefnd til að koma með tillögur til sparnaðar í ríkisrekstri. Mín tillaga er að nefndin yfirfari allar reglugerðir sem tekið hafa gildi sem liðir í aðlögunarferli ESB og bregði á þær þeirri mælistiku, hvort tilurð þeirra hafi orðið til þess að auka kostnað almennings eða ríkissjóðs. Síðan á ekki að hika við að varpa þeim reglugerðum fyrir róða sem hafa leitt til aukins kostnaðar nema þar sem ávinningur er annað hvort þegar í hendi eða hafinn yfir allan vafa.

Moskur í Reykjavík eru ógn við öryggi allra landsmanna

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Moskur í Reykjavík eru ógn við öryggi allra landsmanna.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 10. ágúst 2013.

       

   

Ásgeir Ægisson.

Borgarstjórn Reykjavíkur vinnur nú að því að afhenda einu trúfélagi múslima hér á landi lóð til byggingar mosku á einum besta stað í Reykjavík. Margir hafa tjáð sig og varað við þessari byggingu og uppgangi íslams á Íslandi. Og ekki að ástæðulausu. Annað félag múslima hefur nú þegar opnað mosku í Ýmishúsi við Skógarhlíð. Ef horft er til nágrannalanda okkar má sjá hvaða áhrif mikil fjölgun múslima þar hefur haft.

Í borgum Evrópu hafa myndast gettó þar sem múslímar lifa við atvinnuleysi og fátækt og eru að miklu leyti háðir félagslegri aðstoð. Oftar en ekki byggjast hverfi múslíma upp í kringum moskurnar og svo myndi einnig verða hér. Sumstaðar í Evrópu stefnir jafnvel í að heilu borgirnar verði þar senn á valdi múslíma. Með tilkomu moska fylgja svo klerkarnir og þá harðnar allt stjórnkerfi íslams til muna. Kúgun kvenna í samfélagi múslima versnar, kröfur um sérmeðferð til handa múslimum aukast, kröfur um sérstök bænaherbergi í skólum og vinnustöðum, kröfur um sérstaka meðferð í föstumánuðinum ramadan og svo má lengi telja. Og klerkunum fylgir svo íslömsk pólitísk og trúarleg innræting með andúð á gestgjafasamfélaginu, lögleysu, óeirðum og hryðjuverkaárásum. Bretar og Frakkar hafa fengið að kynnast þessari hlið íslams ítrekað, og nú nýlega Svíar. Klerkar múslíma hafa dómaravald og geta ógnað og dæmt þá sem fylgja ekki reglum íslams eða vilja yfirgefa trúna.

Ein birtingarmynd þess eru hin viðurstyggilegu »heiðursmorð« þar sem ungar stúlkur og konur eru myrtar af eigin fjölskyldumeðlimum fyrir það að fylgja ekki reglum íslams og klerkanna. Brotthvarf frá íslam er dauðasök samkvæmt sharía og morð foreldra á eigin börnum eru ekki refsiverð í sharía. Getur illskan orðið augljósari en þetta? Ef formleg moska verður byggð hér á landi mun allt þetta fylgja eins og gerst hefur í öðrum löndum. Verst verða áhrifin á þá múslima sem nú þegar búa á Íslandi, konur þeirra og börn. Íslam er einungis að litlu leyti trú, en réttara er að lýsa því sem heildstæðu kúgandi pólitísku stjórnkerfi sem tekur til allra þátta mannlífsins.

Hrottinn Múhameð.

Ég hef lesið Kóraninn og stóran hluta annarra trúarrita Múhameðstrúar, svo sem elstu ævisögu Múhameðs og mikið af frásögnum af atburðum í lífi hans og túlkanir á versum Kóransins. Allt þetta efni er til í enskum þýðingum og mest af því er aðgengilegt ókeypis á Netinu. Þar kemur fram svo ekki verður um villst að Múhameð var hið versta illmenni, morðingi, nauðgari, barnaníðingur, lygari, sadisti, ræningi og glæpaforingi. Ein ljótasta hlið íslams er kúgun kvenna og kynferðislegt ofbeldi gegn börnum. Múhameð giftist Aishu þegar hún var 6 ára og hafði kynmök við hana 9 ára (eða 8 ára í sólárum). Sem sagt, hann nauðgaði henni við 9 ára aldur og misnotaði hana reglulega uppfrá því. Þetta er ástæðan fyrir því að sharía, lögmál íslams, leyfir körlum að giftast stúlkubörnum allt niður í 6 ára gamlar. Mörg slík tilfelli er að finna í Afganistan í dag. Kóraninn líkir konum við búfénað og á mörgum stöðum í trúarritum íslams eru réttindi kvenna sett lægri en karla.

Múslímar halda því oft fram að Kóraninn sé fögur og fullkomin bók og leiðarvísir í lífi þeirra, sbr. viðtal við tvær Íslendskar múslimakonur sem birtist nýverið í vikublaðinu Fréttatíminn. Um Kóraninn er það að segja að það er fáránleg bók. Enginn söguþráður kemur þar fram, atburðir eru settir fram samhengislaust og í mjög svo ruglingslegri tímaröð. Frásagnarformið skiptir stöðugt um stíl, Allah talar um sjálfan sig ýmist í eintölu eða fleirtölu, 1. persónu eða 3. persónu. Þar koma fram stöðugar endurtekningar, fáránlegar fullyrðingar, ógnanir og bjagaðar útgáfur af frásögnum úr Biblíunni. Enginn skýr siðferðisboðskapur kemur þar fram. Það sem sagt er á einni síðu er fellt niður á þeirri næstu, það sem kann að virðast friðsamlegur boðskapur í einum kafla er fellt úr gildi í öðrum kafla með ljótasta ofbeldisáróðri. o.s.frv. Að lesa þessi rit er ekki auðvelt og ég hefði líkast til kastað þessu öllu frá mér nema vegna brennandi áhuga á að skilja þá menningu sem um milljarður manna lifir nú við og við fáum stöðugt fréttar af úr löndum múslima.

Samkvæmt trúartextum Múhameðstrúar er jihad (»heilagt stríð«) skylda hvers múslima og eina örugga leið hans til paradísarvistar hjá Allah. Jihad er það að drepa og vera drepinn í baráttu fyrir Allah og Múhameð eða styðja slíka baráttu fjárhagslega - og þar eru öll meðul leyfileg. Laun jihadistanna eru kynlíf og áfengi. 72 hreinar meyjar og heilu fljótin af áfengi er það sem bíður jihadistanna hjá Allah. Á tímum Múhameðs var jihad að mestu ránsferðir og leið fylgjenda hans til að ná sér í verðmæti og þræla, og Múhameð fékk ávallt sinn fimmtung af ránsfengnum. Þeir sem lofuðu að ganga í lið með Múhameð fengu þó að sleppa frá ránum hans og árásum. Jihad er órjúfanlegur hluti af íslam og ein aðalástæðan fyrir þeim stríðsátökum, hryðjuverkum og ofbeldi sem múslimar beita. Að halda að jihad muni ekki fylgja moskum á Íslandi er hreinn og beinn barnaskapur.

Grein Biritu Gøtuskeggja Jennysdóttur er skyldulesning fyrir ráðherra

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Grein Biritu Gøtuskeggja Jennysdóttur er skyldulesning fyrir ráðherra.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 10. ágúst 2013.

       

   

Styrmir Gunnarsson.

Síðast liðinn fimmtudag birtist grein hér í Morgunblaðinu, sem æskilegt er að sem flestir Íslendingar lesi en alveg nauðsynlegt að ráðherrar í ríkisstjórn Íslands lesi. Hún er eftir konu að nafni Birita Gøtuskeggi Jennysdóttir í Færeyjum. Greinin hefst á þessum orðum:

»Ég heiti Birita Gøtuskeggi Jennysdóttir og ég er uppalin í Vestmannaeyjum, þar sem ég kom með foreldrum mínum 1956 og ólst upp þar í tæp níu ár. Við höfðum það mjög gott í Vestmannaeyjum. Pabbi minn fiskaði og móðir mín vann í frystihúsi (Fiskiðjunni) í mörg ár. Ég á marga góða vini í Vestmannaeyjum og stóra fjölskyldu á Íslandi. Pabbi minn, Alfred Gøtuskeggi kallaðist Skeggi í Vestmannaeyjum, var mikill ættjarðarvinur og var mjög hrifinn af ykkur Íslendingum og að þið fenguð sjálfstæði 1944.«

Síðan segir Birita:

»Nú vil ég skrifa um það, sem er mikil sorg fyrir mig. Eins og þið Íslendingar vitið, þá erum við búin að fá allan heiminn á móti okkur af því að við viljum fiska síld og makríl eins og þið Íslendingar gerið ... nú sitjum við, 48.000 manneskjur, hérna úti á Atlantshafinu, og eigum enga vini, jú auðvitað Grænlendingana. Þeir eru vinir okkar.

Svo í guðanna bænum verið þið ekki að vorkenna okkur núna. Við þurftum góða vini, þegar við vorum í samræðum í Brussel um síld og makríl. En þá fóruð þið einir á fund með ES og vilduð ekki hafa Færeyinga með. Ég skammast mín fyrir að ég hef alltaf talað svo fallega um Íslendinga ...

Steingrímur J. Sigfússon, Íslenzki fiskimálaráðherrann, komdu ekki með fréttir í færeyska útvarpið um að þú vorkennir okkur. Þú gast staðið með okkur á fundinum í Brussel.«

Þessi ádrepa frá Færeyjum er skyldulesning ráðherra, þingmanna og þeirra í Íslenzka stjórnkerfinu, sem hafa með þessi mál að gera. En jafnframt kallar grein Biritu á svör. Höfnuðu Íslendingar ósk Færeyinga um að standa sameiginlega að viðræðum í Brussel? Lýsti Steingrímur J. Sigfússon því yfir í Færeyjum að hann vorkenndi Færeyingum?

Og til viðbótar þetta:

Við Íslendingar deilum örlögum með Færeyingum og Grænlendingum. Þessar þrjár smáþjóðir búa á eyjum í Norður-Atlantshafi. Grænlendingar á þeirri stærstu og jafnframt þeirri eyju, sem erfiðast er að búa á.

Þessar þrjár þjóðir getur greint á um alls konar hagsmuni, sem tengjast fiskveiðum hér og þar en sameiginlegt baráttumál okkar er það að við sitjum sjálfir að auðlindum okkar en látum ekki gömlu nýlenduveldin í Evrópu halda áfram að hrifsa þær til sín eins og þær gerðu öldum saman uppi í landsteinum hér og eins og þær hafa gert um allan heim. Hvers vegna eru sumar Evrópuþjóðir svo ríkar sem raun ber vitni? Vegna þess að þær hafa farið rænandi og ruplandi öldum saman um auðlindir annarra þjóða og streitast enn við að gera það hvar sem þess er nokkur kostur.

Og vegna þess að þessir grundvallarhagsmunir okkar, Færeyinga og Grænlendinga fara saman, eigum við að standa saman og þá ekki sízt í deilum af því tagi, sem Færeyingar standa nú í. Gleymum því ekki að það voru Bretar, sem fundu upp á því að beita löndunarbanni á fiskveiðiþjóðir í Norður-Atlantshafi.

Svar Breta við fyrstu útfærslu Íslenzku fiskveiðilögsögunnar 1952 var að setja löndunarbann á Íslenzkan fisk í brezkum höfnum. Það löndunarbann stóð í um fjögur ár. Í næstu umferð sendu Bretar herskip inn í Íslenzka fiskveiðilögsögu eftir útfærsluna í 12 mílur 1958 og það gerðu þeir aftur eftir útfærsluna í 50 mílur 1972 og í 200 mílur 1975. Síðasti brezki togarinn sigldi á brott frá Íslandsmiðum 1. desember 1976.

Við þekkjum því það stríð, sem Færeyingar standa nú frammi fyrir. Og mikil verður skömm Dana ef þeir loka dönskum höfnum fyrir færeyskum fiskiskipum að kröfu Evrópusambandsins, skipum, sem koma frá ríki, sem er í ríkjasambandi við Dani! Um leið er það undirstrikun á því að Danir hafa engin áhrif innan Evrópusambandsins, jafnvel ekki í máli, sem er jafn viðkvæmt fyrir þá og þetta mál. Og þar með er hrunin til grunna sú fullyrðing aðildarsinna að Evrópusambandinu hér á Íslandi að smáríki eins og Ísland geti haft einhver áhrif innan þess.

Stóra spurning er þó þessi, sem grein Biritu Gøtuskeggja Jennysdóttur gerir enn áleitnari.

• Hvernig stendur á því að ríkisstjórn Íslands hefur ekki þegar sent frá sér formleg mótmæli vegna framferðis Evrópusambandsins gagnvart Færeyingum?

• Hvernig stendur á því að utanríkisráðherra Íslands er ekki nú þegar farinn til Færeyja til þess að ráðgast um það við þarlenda ráðamenn hvernig Íslendingar geta bezt veitt Færeyingum stuðning í þessari deilu?

• Hvernig stendur á því að sendiráðum Íslands á Norðurlöndum hefur ekki þegar verið falið að mótmæla þeirri afstöðu, sem Svíar, Finnar og Norðmenn hafa tekið að lýsa yfir stuðningi við Evrópusambandið í smánarlegri framkomu þess við Færeyinga?

• Og hvers vegna hafa sendimenn okkar hjá öðrum ESB-þjóðum ekki verið sendir með sama boðskap?

• Hvernig stendur á því að forystumenn í Íslenzkum stjórnmálum hafa ekki hver á fætur öðrum úr bæði stjórnarflokkum og stjórnarandstöðuflokkum látið til sín heyra með stuðning við Færeyinga? Hvers vegna þegja þessir menn þunnu hljóði?

Kannski Birita Gøtuskeggi Jennysdóttir ætti að koma hingað í heimsókn frá Færeyjum til þess að kynna fyrir Íslenzku þjóðinni málstað Færeyinga í þessu máli? Ætli Íslenzkir ráðamenn mundu hafa tíma til að veita henni viðtal vegna anna?

Hugtakið »fullveldi þjóðar« hefur ekki sömu merkingu og »sjálfstæði ríkis«

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Hugtakið »fullveldi þjóðar« hefur ekki sömu merkingu og »sjálfstæði ríkis«.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 02. ágúst 2013.

       

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

Ótrúlega oft ruglast þeir sem taka þátt í opinberri umræðu á hugtökunum fullveldi og sjálfstæði. Fullveldi varðar stjórnarform ríkja og þá sérstaklega þá spurningu hver fari með fullveldisréttindi innan ríkis. Í lýðveldum fer þjóðin, það er að segja almenningur í heild, með fullveldisréttindin. Í einveldum eins og konungsríkjum er fullveldið hjá konunginum. Þar sem stjórnarform Íslands er lýðveldi, er fullveldið ávallt hjá þjóðinni og því er ekki hægt að tala um fullveldi á annan hátt en sem »fullveldi þjóðarinnar« það er að segja almennings í heild.

Hugtakið sjálfstæði ríkis ætti að vera auðvelt að skilja, því að hliðstæðan við sjálfstæði einstaklings er svo augljóst. Sjálfstæði hefur ekkert með innra skipulag ríkis að gera, einungis skilgreinir hvort ríki er undir yfirráðum annars ríkis, eða ekki. Sjálfstætt ríki getur haft þrenns konar stjórnarform, verið einveldi, höfðingjaveldi eða lýðveldi, sem áður fyrr var nefnt þjóðveldi. Maður veltir fyrir sér hvort það er viljandi eða af kjánaskap sem sumir rugla stöðugt saman hugtökunum »fullveldi þjóðar« og »sjálfstæði ríkis«.

Orðið »fullveldi« er þýðing á Danska orðinu »magtfuldkommenhet«.

Hugtakið fullveldi, má að minnsta kosti rekja aftur til 14. febrúar 1874. Þann dag sendi konungur Danmerkur Christian IX frá sér auglýsingu þess efnis, að hann ætlaði að »gefa« Íslendingum stjórarskrá. Konungur taldi sig geta þetta vegna þess að hann væri fullveldishafi á Íslandi, ekki síður en í Danmörku. Margir Íslendingar voru annarar skoðunar, meðal annars Jón Guðmundsson ritstjóri (1807-1875). Jón taldi að konungur færi ekki með fullveldi þjóðarinnar, heldur hefði það allt frá landnámi verið í höndum Íslendinga sjálfra. Fullveldið hefði aldreigi verið látið af hendi og konungur hefði því enga heimild til að »gefa« það.

Í nefndri auglýsingu er talað um að konungur hafi »af frjálsu fullveldi« gefið Íslandi stjórnarskrá. Með þessu orðalagi var lögð áherðsla á að fullveldi konungs væri fullkomið og ótakmarkað. Hann hefur talið að sér væri frjálst að fara með fullveldið eins og honum þóknaðist. Í auglýsingunni segir:

»Það er von Vor, að Vorir trúu Íslendingar taki á móti gjöf þeirri, sem Vér þannig »af frjálsu fullveldi« höfum veitt Íslandi, með inu sama hugarfari, er hún er sprottin af….«

og í Dönsku útgáfunni segir:

»Det er Vort Haab, at den Gave, Vi saaledes »af fri Magtfuldkommenhed« have skjænket Island, vil af  Vore tro Islændere blive modtaget med det same Sindelag, hvoraf den har sit Udspring…«

Orðið »fullveldi« er því greinilega þýðing á orðinu »magtfuldkommenhed« sem að sínu leyti á ættir að rekja til þýðska orðsins »machtvollkommenheit«. Bæði þessi erlendu orð merkja »að hafa fullkomið og ótakmarkað vald«, eða ákvörðunarrétt. Við setningu stjórnarskrár  Danmerkur 1849 er einmitt talað um »fri Kongelig Magtfuldkommenhed« sem réttindi konungs til að setja ríkinu sjórnarskrá. Í engu þessara tilvika hefur fullveldi eitthvað að gera með sjálfstæði ríkisins gagnvart öðrum ríkjum. Notkun orðsins »machtvollkommenheit« er skjalfest frá 1355 og um merkingu þess er ekki deilt.

Stjórnarskrárbundin fullveldisréttindi úreltast ekki.

Fullveldi fylgja fullveldisréttindi og þessi hugtök verða ekki aðskilin. Sá aðili sem fer með fullveldi ríkis hlýtur að vera handhafi þeirra fullveldisréttinda sem stjórnarskrá ríkisins felur fullveldishafanum. Á meðal algengra fullveldisréttinda í lýðveldum eru eftirfarandi:

   

1. setja stjórnarskrá og breyta henni,  
2. kjósa forseta sem fer með framkvæmdavaldið,
3. kjósa til Alþingis sem fer með lagasetningarvaldið,
4. kjósa til Hæstaréttar sem fer með dómsvaldið,
5. kjósa æðstu embættirmenn ríkisins,
6. fara með endanlegt vald um lagasetningu,
7. taka ákvörðun um aðild ríkisins að alþjóðlegum samtökum,
8. taka um ákvörðun um peningastefnu,
9. setja takmörk við skattheimtu.

Sú hugmynd að hægt sé að »deila fullveldi« á milli aðgreindra aðila, stríðir gegn sjálfri skilgreiningu hugtaksins fullveldi. Jafn fráleit er hugmyndin um »innra fullveldi« og »ytra fullveldi«. Hins vegar þarf fullveldi ekki að vera í höndum eins manns, því að það getur sem hægast verið í höndum skilgreinds hóps manna. Þetta sjáum við í stjórnarformunum lýðveldi og höfðingjaveldi. Einkenni allra stjórnarforma er, að þeir einstaklingar sem hafa með höndum fullveldið gera það á grundvelli innbyrðis jafnræðis.

Þeir sem reyna að spilla stjórnarformi lýðveldisins, grípa gjarnan til þeirra raka að hefð hafi skapast um breytingar á Stjórnarskránni. Því er haldið fram að einstök ákvæði hennar haldi ekki gildi, ef þau eru ekki notuð í langan tíma. Þjóðaratkvæði um Icesave-lögin 06. marz 2010 og 09. apríl 2012, sannaði að þetta fær ekki staðist. Í dag viðurkenna flestir að 26.greinin er í fullu gildi. Sama gildir um önnur ákvæði Stjórnarskrárinnar, að þau úreldast ekki við notkunarleysi. Stjórnarform sem skilgreint er í stjórnarskrá heldur ávallt gildi sínu, þótt sjórnarfari kunni tímabundið að vera háttað á annan hátt.

Friðlýsing minksins - bjóðum »refamorðingjum ríkisins« listamannalaun

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Friðlýsing minksins - bjóðum »refamorðingjum ríkisins« listamannalaun.

Fyrst birt í Fréttablaðinu 01. ágúst 2013.

       

 

Ófeigur Sigurðsson.

Rétt fyrir kosningar lufsaðist gamla ríkisstjórnin til þess að samþykkja endurskoðun laga um dýravelferð, þar er sú byltingarklausa að dýr séu skyni gæddar verur en ekki skynlausar skepnur. Ekki má lengur gelda grísi deyfingarlaust og klippa af þeim halann og rífa úr þeim tennurnar. Ha.?.?..

Nú geta þeir sem ekki vilja borða verksmiðjuframleidd dýr valið vistvænan landbúnað, en þó er það nú svo að það sem heitir á Íslandi vistvæn framleiðsla, á til dæmis svínakjöti, þýðir að svínin sjá aldrei sólina og koma aldrei út undir bert loft áður en þeim er slátrað í gasklefa. Þetta kjöt er hægt að nálgast eftir krókaleiðum og er rándýrt. Hin svokölluðu vistvænu svín éta meira af efnablönduðu korni en minna af efnablönduðum sláturhúsaúrgangi frá minkabúum og makrílbræðslum og svínabúum, en hrein svínafita þykir fyrsta flokks svínafóður bæði hér og í Danmörku. Vistvænu svínin enda í gasklefanum eins og hver önnur svín í verksmiðjubúunum.

Vandamál í mannheimi.

Hvernig eigi að aflífa hefur lengi verið vandamál í mannheimi. Er það hnífurinn, helgríman, rafmagnið eða gasið? Hvað er mannúðlegast? Á minkabúum leysir svokallaður dauðakassi þetta vandamál, það er þéttur kassi með slöngu sem tengd er við dráttarvélarmótor, dýrin eru tekin úr ævilangri inniveru sinni í níðþröngum vírgrindarbúrum og hrúgað ofan í þennan dauðakassa og kæfð með útblæstri vélarinnar. Þetta heitir umhverfisvæn búgrein. Svo eru dýrin fláð, skinnin fara á markað og knýja hjól atvinnulífsins og húðlausu hræjunum er ekið á vistvænu svínabúin og knýja sjálft lífið áfram.

Frá og með næstu áramótum verður bannað að drekkja öllum dýrum nema minkinum, Alþingi gat ekki annað en samþykkt að löglegt væri að drekkja minkum enda myndu annars margir ríkisstarfsmenn missa vinnuna sína við að drekkja þeim. Íslendingar líta svo á að öll dýr séu skyni bornar verur nú til dags nema minkurinn, hann er alltaf réttdræpur með hvaða aðferðum sem er, því hann slapp úr útrýmingarbúðunum og er aðskotadýr í Íslendskri náttúru og honum ber að gereyða.

Nú er ætlun að reisa stærsta minkabú landsins í hinum frjóa bæ Þorlákshöfn þar sem í kjölfar fréttar um hámarksverðs á minkaskinnum var farið í ákafa hugmyndavinnu. En hvert liggur leið af toppnum nema niður á við í endalausri fjallgöngu markaðarins? Hefði ekki verið gáfulegra að byggja Helvíti í Þorlákshöfn fyrir minkana þegar markaðsverðið var í sögulegu lágmarki svo leiðin lægi að minnsta kosti eitthvað upp á við þegar loðdýrabændur, sem eru í raun engir bændur, heldur böðlar, þegar loðdýraböðlarnir fara að troða gyðingunum í dauðakassann?

Á réttri leið?

Á meðan Vestur-Evrópuþjóðir banna loðdýrarækt með lögum vegna siðleysis greinarinnar gera Íslendsk stjórnvöld sér vonir um að Kínverjar komi hingað til þess að kenna okkur að kvelja dýr í áður óþekktu magni. Erum við á réttri leið hérna? Minkurinn er svo sannarlega skyni fædd og skyni gædd skepna, ekkert dýr hefur aðlagast Íslendskri náttúru jafnvel og minkurinn, hann er fæddur fyrir Ísland, í raun ætti minkurinn að verða táknmynd Íslands sem tækifærissinnaður vargur. Sosum ekki ólíkur fálkanum í eðli sínu.

Ef það er of stórt skref inn í nútímann mætti gera refinn að táknmynd Íslands á okkar þjóðmenningarlegu tímum, rebbi er fyrsti landneminn með spena. Þeir sem lifa á spena Ríkisins ættu að vera ánægðir með það. Að mínum dómi ætti að friða minkinn og refinn og bjóða minkamorðingjum og refamorðingjum Ríkisins listamannalaun til þess að miðla reynslu sinni með listrænum hætti til okkar hinna sem vitum lítið um grimmd þessara skaðvalda. Og ef minkurinn og refurinn drepa þá alla fugla landsins og éta öll lömbin og eyðileggja allt sem miður fer úti á landi, þá bara gera þeir það. Þann dag munu þeir verða uppiskroppa með fæðu og útrýmast af sjálfu sér og öllum verður að ósk sinni.

 

Metanól í bensín - vítaverð markaðssetning tréspíra á Íslandi

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Metanól í bensín - vítaverð markaðssetning tréspíra á Íslandi.

Fyrst birt í Fréttablaðinu 14. júní 2012.

     

  

Hjalti Andrason.

Þann 12. apríl sl. var metanólverksmiðja Carbon Recycling International (CRI) í Svartsengi formlega opnuð. Stuttu áður birtist frétt í Morgunblaðinu undir yfirskriftinni „Metanól gæti komið í stað bensíns á Íslandi" þar sem rætt er við framkvæmdastjóra viðskiptaþróunar CRI sem segir að það séu „engin mikil ljón í veginum" fyrir að reisa nýja metanólverksmiðju á höfuðborgarsvæðinu.

Metanól, betur þekkt sem tréspíri, berst inn í mannslíkamann við neyslu, snertingu eða innöndun þar sem það veldur skæðum eituráhrifum. Neysla á 0,01 lítrum af metanóli veldur varanlegri blindu í fólki og eins lítið og 0,03 lítrar getur valdið dauða. Vegna þessarar heilsuhættu kveða Evrópureglur á um að hámarksmagn metanóls í bensíni sé innan við 3%.

Þrátt fyrir þetta stefnir CRI á að framleiða 50.000.000 lítra af metanóli á ári í nýju verksmiðjunni. Jafnframt hefur fyrirtækið ítrekað verið með yfirlýsingar um að metanólvæða bílaflota Íslands með allt að 75% metanólblöndu. Er sem sagt búið að tryggja að þessar 50 milljónir lítra á ári, auk þeirrar framleiðslu sem nú þegar er hafin í Svartsengi, muni ekki komast í snertingu við fólk og eru lýðheilsusjónarmið ekki ljón í veginum?

Einhliða markaðssetning.

Carbon Recycling International hefur alfarið sneitt fram hjá umræðu um eituráhrif metanóls í kynningarstarfi sínu. Þess í stað er umhverfissjónarmiðum flaggað og tréspírinn markaðssettur sem „vistvænt metanól". Nafnavalið er skiljanlegt. Metanól hljómar líkt öðrum umhverfisvænum orkugjöfum, þ.e.a.s. metan og etanól og ruglar fólk þessum orkugjöfum gjarnan saman. Ekki láta blekkjast, við drekkum etanól þegar við neytum áfengis og myndum metan í meltingarvegi okkar á meðan hálft staup af metanóli veldur nægilega miklum taugaskemmdum til að blinda fullvaxinn mann.

Mótrök framleiðanda.

Undirritaður hefur áður fjallað um eðli metanóls, áhrif, takmarkaða notkun þess á heimsvísu og ástæður í greinaskrifum sínum í Fréttablaðinu 17. og 26. nóvember. Helstu mótrök sem bárust frá CRI voru þau að bensín innihaldi ýmis skaðleg efni og að „við umgöngumst eldsneyti daglega án þess að bera skaða af".

Þessi fullyrðing er einkennandi fyrir óábyrga markaðssetningu fyrirtækisins. Það er rétt að í bensíni er að finna ýmis skaðleg efni. Áður fyrr innihélt það blý og inniheldur m.a. efnið bensen sem er hættulegt krabbameinsvaldandi efni. Langt er síðan bensín varð blýlaust og hefur magn bensens í bensíni lækkað úr >5% í u.þ.b. 1% í flestum bensínblöndum í dag. Staðreyndin er sú að undanfarna áratugi hefur þróunin verið á þá leið að minnka magn heilsuspillandi efna í bensíni. Carbon Recycling International er greinilega með aðrar hugmyndir.

Liðkun regluverks.

Til þess að standa vörð um lífsgæði og heilsu, hafa víðtækar regluverksbreytingar farið fram undanfarna áratugi í Evrópu og víðar sem gagngert takmarka magn skaðlegra efna í bensíni. Tréspíri (metanól) er eitt slíkt efni og þess vegna eru reglugerðir sem kveða á um hámarksmagn þess, sem er mjög lágt (<3%). Í fyrstu ætlar CRI að blanda metanóli í bensín á Íslandi sem nemur þessu hámarki.

Skv. öðrum reglum ESB eru settar takmarkanir á heildarmagn eiturefna í bensíni á sumarmánuðum, þegar uppgufun þeirra er hvað mest. Þessa tilskipun er verið að innleiða á Íslandi en fyrirhuguð íblöndun metanóls í 3% styrk brýtur í bága við hana. Með íblönduninni fer heildarmagn hættulegra efna í bensíni yfir þessi mörk. Nú er til skoðunar innan umhverfisráðuneytisins að breyta þessum reglum og auka leyfilegt hámark þessara efna.

Hvað vilja Íslendingar?

Þetta vekur upp ýmsar spurningar. Er þetta eingöngu til þess fallið að liðka fyrir íblöndun metanóls og stuðla að auknu magni eiturefna í bensíni þvert gegn þróuninni undanfarna áratugi? Er hér verið að tefla með heilsu landsmanna í tilraunaskyni og er þetta það sem við viljum? Vega umhverfissjónarmið þyngra en lýðheilsusjónarmið í þessu samhengi eða er hér verið að fara úr öskunni í eldinn?

Aðkoma heilbrigðisyfirvalda?

Eitt er ljóst, yfirlýsingar Carbon Recycling International eru algjörlega úr takti við lýðheilsusjónarmið og reglur þar að lútandi. Allt tal þeirra um að metanól taki við af jarðolíu er óábyrgt svo ekki sé meira sagt. Tímabært er að heilbrigðisyfirvöld hafi afskipti af þessum áformum til að stemma stigu við þeirri einhliða markaðssetningu sem hér hefur átt sér stað út frá umhverfissjónarmiðum eingöngu. Til eru aðrir umhverfisvænir orkugjafar s.s. rafmagn, metan og etanól sem ekki krefjast sérstakrar meðhöndlunar skv. Alþjóðaheilbrigðismálastofnuninni vegna eituráhrifa sinna á fólk. Annað er að segja um metanól.

 

Bretar hafa ekkert lært af Icesave-deilunni, ekki frekar en Samfylkingin

Jón Sigurðsson	Myntráð	Kanadadalur	Icesave-vextir	NEI við ESB	Icesave-vextir
Stjórnarskráin	Fjárframlög	Vinstrivaktin	Samtök fullveldis	Evrópuvaktin	Heimssýn

  

  

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir sjálfstæðu ríki á Íslandi og fullveldisréttindum almennings.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Bretar hafa ekkert lært af Icesave-deilunni, ekki frekar en Samfylkingin.

Fyrst birt 19. júlí 2013.

     

Loftur Altice Þorsteinsson.

Bretar heimta að sjálfstæð ríki lúti nýlenduveldunum og greiði erlendar skuldir, hvernig sem efnahag ríkjanna er háttað. Man einhver eftir söngnum um alþjóðlegar skuldbindingar Íslands, þar sem Samfylking söng bakraddir?

Bretar hafna ábyrgð á ránsferðum alþjóðlegra banka-ræningja, sem gera út frá nýlenduveldunum. Grundvallar-regla ESB er að ríkisábyrgð er bönnuð, en samt krefst »Þursinn í austri« að almenningur taki ábyrgð á skuldugum einka-bönkum.

Bretar eru ennþá að misbeita áhrifum sínum hjá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum. Núna er það Argentína sem skal knúin til að greiða alþjóðlegar skuldbindingar. Ætlun Breta er að koma í veg fyrir að AGS veiti samningsbundin lán til ríkja sem alþjóðlegu banka-ræningjarnir hafa komið í klandur.

Sjálfstæð ríki verða að standa fast gegn árásum hins alþjóðlega auðvalds, sem stýrt er af Bretlandi og öðrum nýlenduveldum. Hlægileg eru þau rök Bretlands, að vegna deilu um Malvineyjar skuli Argentína ekki njóta réttinda hjá AGS. Ekki er þó eins og lánveitingar frá AGS séu einhverjar jólagjafir. 

Úrskurður EFTA-dómstólsins sannaði, að í Icesave-deilunni hafði Ísland lagalegan rétt til að halda fram kjörorðinu: »neitum að greiða – enga samninga«. Réttur Argentínu til að gæta sjálfstæðis síns er að sjálfsögðu engu minni en var réttur Íslands og Ísland hlýtur að taka sér stöðu við hlið Argentínu, gegn hinum alþjóðlegu banka-ræningjum.

  

 Neitum að greiða – Enga samninga.

Yfirlýsing 26. júní 2009.

 Ósiðlegar þvinganir ESB-ríkjanna.

Samþykkt Smánar-samningsins um Icesave, myndi valda því að komandi kynslóðir Íslendinga munu formæla okkur fyrir hugleysi og þrælshátt gagnvart hefðbundnum yfirgangi og svikum Evrópu-landanna. Hvernig sem haldið verður á efnahagsmálum Íslands í framtíðinni, er ekkert annað hugsanlegt en að fella svika-tillögu Sossanna.

• Því er hafnað, að Alþingi samþykki samninga við Breta og Hollendinga um Icesave.  

Evrópskum dómstólum er ekki treystandi.

Sagan sýnir okkur, að Evrópskum dómstólum er ekki treystandi. Stórveldi Evrópu hafa dómstólana í vasanum og tilraunir Bretlands og Þýðskalands til að sölsa undir sig fiskimiðin við landið, hefðu tekist ef dómstólaleiðinni hefði verið fylgt í Þorskastríðunum.

• Það er ekki hagsmunamál Íslendinga, að koma Icesave-málinu til meðferðar dómstóls. 

Yfirlýsing virkjar lagalegan rétt.

Það að virkja lagalegan rétt okkar er mikilvægast í núverandi stöðu. Við fyrirgerum rétti ef við virkjum ekki formlega lagalegan rétt okkar til að hafna Icesave-kröfunum. Alþingi verður að samþykkja YFIRLÝSINGU, um þá ákvörðun Íslendinga að fella niður tilskipun ESB um ríkisábyrgð á Icesave-reikningunum. Í Yfirlýsingunni þarf að vera rökstuðningur í stuttu máli og vísa þarf til "rebus sic stantibus" og annara forsenda fyrir niðurfellingunni. Þessar forsendur geta verið siðferðilegar og pólitískar ekki síður en lagalegar.

• Alþingi verður að samþykkja YFIRLÝSINGU, til að virkja lagalegan rétt þjóðarinnar.