Leyniskýrsla Evrópusambandsins um innlimun Íslands

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Leyniskýrsla Evrópusambandsins um innlimun Íslands.

12. janúar 2012.   

Loftur Altice Þorsteinsson. 

Samstaða þjóðar hefur undir höndum leyniskýrslu Evrópusambandsins, þar sem fjallað er um innlimun Íslands. Umræða um skýrsluna fór fram í Utanríkismálanefnd Evrópuþingsins 20. desember 2011. Þar gaf einn þingmanna Jóni Bjarnasyni nafngiftina “Stalínisti” vegna þess að Jón stendur gegn áformum ESB um innlimun Íslands. Stöðugt er að verða ljósara eftir hverju Evrópusambandið er að sækjast með tilraunum sínum til að leggja Ísland undir sig. Hér verða birt nokkur atriði úr leyniskýrslunni.

Áróðurssjóður ESB - tileinkaður Íslandi.

Þess er getið í skýrslunni að í fjárlögum ESB, sem samþykkt voru í október 2011, hafi “Áróðurssjóður ESB – tileinkaður Íslandi” (National IPA Programme for Iceland) fengið sem nemur kr.2,0 milljörðum (€ 12 million). Sannleikurinn er sá að Áróðurssjóðnum er ætlað að fá um kr.5,0 milljarðar. Að auki hefur ESB sett kr.120 milljarða í almennan áróðurssjóð, sem fyrirvaralaust er hægt að nota til verkefnisins “Innlimun Íslands”.

Evrópsambandið og stjórnarskrá Íslands.

Merkilegt er að sjá hversu mikinn áhuga ESB hefur á áformum ríkisstjórnarinnar að veikja lýðræði í landinu með breytingum á Stjórnarskránni. Áhugi ESB á lýðræði er sveipaður skinhelgi og blekkingum. Í skýrslunni er talað um lýðræðis-úrbætur á Íslandi, sem að mati ESB er auðvitað fólgið í minna lýðræði.  Allir vita að Evrópusambandið er rekið með hagsmuni valda-aðalsins fyrir augum. Höfðingjaveldið stendur með blóma í ESB og er fyrirmynd þingræðissinna á Íslandi.

Evrópusambandið telur ánægju á Íslandi með viðræðurnar.

Það kemur undarlega fyrir sjónir, að ESB virðist halda að ríkisstjórnin stuðli að málefnalegri umræðu um ESB-aðild landsins. Við í Samstöðu þjóðar höfum ekki orðið vör við þennan stuðning við rökræna umræðu. Ekki fengum við styrk frá Alþingi sem talað var um með fögrum fyrirheitum. Ekki er erindum okkar svarað og gögnum er haldið leyndum fyrir okkur. Evrópusambandið virðist einnig halda að meirihluti landsmanna vilji sjá hvað er í ESB-skjóðunni. Varla hafa margir Íslendingar áhuga á að líta “Sálina-hans-Jóns-míns”.

ESB vill allar náttúru-auðlindir á Íslandi úr opinberri eigu.

Ekki kemur á óvart, að Evrópusambandinu er umhugað um að öll opinber stjórntæki á náttúru-auðlindum verði gerð óvirk. Það er auðvitað ætlunin að Evrópsk stórfyrirtæki gleypi það sem nýtilegt er á Íslandi. Í skýrslunni eru nefnd svið eins og bankar, orkufyrirtæki, flugfélög, landflutningatæki og fiskveiðar. Gerð er krafa um að á öllum þessum sviðum verði opnað enn meira en nú er fyrir Evrópska eignaraðild.

Evrópusambandið gerir kröfu um gengisflot Krónunnar.

Til að stórfyrirtæki ESB-landanna eiga greiðan aðgang að eignum í landinu, er lögð áherðsla á að gjaldeyrishöft verði afnumin. Við vitum að ríkisstjórnin ætlar að afnema gjaldeyrishöftin undir stjórn Seðlabankans, með torgreindri peningastefnu og flotgengi. Framsetning þessa atriðis í skýrslunni bendir til að þetta sé ófrávíkjanleg krafa Evrópusambandsins.

ESB gerir Icesave-kröfur nýlenduveldanna að sínum kröfum.

Skýrslan sannar að ESB-inngangan er háð undirgefni við Icesave-kröfur Bretlands og Hollands. Ekki getur orðið ljósara, að ákefð ríkisstjórnarinnar að lúffa fyrir Icesave-kúguninni stafaði af vilja hennar til að afnema sjálfstæði Íslands og innlima það í ESB. Málsgrein skýrslunnar um þessa kröfu er þess virði að birta:

 

The European Parliament recalls that the Icesave dispute remains unresolved at this stage and appreciates the continuous commitment of the Icelandic authorities to resolve this dispute and expects that all depositor claims towards Landsbanki will be fully and duly covered.

ESB gerir kröfu um sameiningu ráðuneyta og samþjöppun valds.

Talað er um styrkingu hins pólitíska vilja ríkisstjórnarinnar með sameiningu ráðuneyta. Við sjáum svart á hvítu, að brottvikning Jóns Bjarnasonar og Árna Páls Árnasonar stafaði af vilja þessara manna að gæta hagsmuna Íslands. Hvernig þeir Jón og Árni geta haldið áfram að styðja ríkisstjórnina er eitt af undrum náttúrunnar.

Krafist er samstöðu Íslands með ESB á alþjóðlegum vettvangi.

Þess er krafist að Ísland hagi utanríkisstefnu landsins í samræmi við hagsmuni Evrópusambandsins. Hvað er að finna skýrari merki um að svonefndar samninga-viðræður við ESB eru í raun aðlögun Íslands ? Utanríkishagsmunum Íslands skal fórnað algerlega og það nú þegar. Þetta er orðað óvenju skýrt og ekkert verið að dylja:

  

Iceland is expected to coordinate its positions with the EU in all international fora.

Löngun ESB er mikil til áhrifa á Norðurhjara.

Að lokum er áhugavert að sjá hvert er líklega stærsta herfangið sem ESB ásælist. Í eftirfarandi málsgrein er fjallað um ávinning Evrópusambandsins af að ná tangarhaldi á Íslandi. Heimskautasvæðið og auðlindir þess eru undir, auk sterkrar stöðu á Norður-Atlantshafi. Talað er um Ísland sem stökkpalli (bridgehead) til norður-svæðanna. Gefum Evrópusambandinu sjálfu orðið:

   

The European Parliament considers that Iceland's accession to the EU would enhance the Union's prospects of playing a more active and constructive role in Northern Europe and in the Arctic. The European Parliament believes that Iceland could become a strategic bridgehead in the region and its accession to the EU would further anchor the European presence in the Arctic Council.

    

       

	Til Túnis vegna Icesave
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Tryggvi Þór Herbertsson: Níu staðlausar staðhæfingar um Icesave

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Tryggvi Þór Herbertsson: Níu staðlausar staðhæfingar um Icesave

11. janúar 2012.

  
Loftur Altice Þorsteinsson.
  
Sumir halda því fram að þrátt fyrir fullkomlega rangt mat á efnahagsstöðu Íslands, sem Tryggvi Þór Herbertsson kynnti á árinu 2006 með Frederic Mitshkins og sem kostað var af Viðskiptaráði Íslands, hafi hann samt eitthvert vit á efnahagsmálum. Í heimildar-myndinni "Inside Job" er skýrslan tekin sem dæmi um sviksamleg vinnubrögð. Tryggvi fjallar um málið í "Játning hagfræðings".  

  

Þessi sami Tryggvi ritaði grein um Icesave-kröfur nýlenduveldanna, sem birtist í Fréttablaðinu tveimur dögum fyrir þjóðaratkvæðið 09. apríl 2011. Greinin nefnist "Níu staðlausar staðhæfingar um Icesave". Enn og aftur var mat Tryggva Þórs Herbertssonar fullkomlega rangt.

  

Hvað er hægt að segja um mann sem aftur og aftur hefur rangt fyrir sér varðandi mikilvæg mál ? Er þetta maður sem rétt er að hafa til ráðgjafar um efnahagsmál eða til að sitja á Alþingi ? Einhverjir munu segja að ráðgjöf þessa manns sé hættuleg.

 

INSIDE JOB

 

 

 

 

 ---><<<>>>---

 

 

Níu staðlausar staðhæfingar um Icesave 

Fyrst birt í Fréttablaðinu 07. apríl 2011.
  

 Tryggvi Þór Herbertsson, prófessor í hagfræði og alþingismaður.

   

Þessa dagana herðist mjög baráttan um lyktir Icesave-málsins. Mikið er um fullyrðingar sem kynntar eru sem staðreyndir en þegar betur er að gáð eru þær oft og tíðum byggðar á hæpnum forsendum. Ég hef hér tekið saman níu algengar staðhæfingar og færi fyrir því rök að þær eigi sér tæpast stoð í raunveruleikanum:

1. Minni áhætta er fólgin í dómstóla- en samningaleiðinni.
Vissulega fylgir Icesave-samningunum einhver áhætta. En það er líka áhætta því fylgjandi að hafna samningnum – dómsmál sem tekið gæti 2-3 ár tapast hugsanlega. Þá er mikill kostnaður því fylgjandi að flækjast í langdregnu dómsmáli. Eins og ég rakti hér í blaðinu á föstudaginn eru líkur á því samkvæmt yfirlýsingum Moody‘s að lánshæfismat ríkissjóðs lækki ef samningnum er hafnað. Ef sú er raunin og niðurstaða dómsmáls drægist á langinn væri kostnaðurinn á ári á bilinu 27 til 43 milljarðar, sem nemur samtals á bilinu 81 til 129 milljarðar á meðan á dómsmáli stendur. Er vit í að bera allan þann kostnað til þess eins að sleppa við að borga Bretum og Hollendingum 32 milljarða?

2. Hækka þarf skatta eða skera niður útgjöld til að standa undir afborgunum af Icesave.
Þrjár leiðir eru til að bæta afkomu ríkissjóðs: hækka skatta, skera niður útgjöld og stækka skattstofna. Með því að lækka fjármögnunarkostnað, sem gerist við hagstæðara lánshæfismat, eykst fjárfesting og hagvöxtur. Þá minnkar atvinnuleysi, útgjöld ríkissjóðs minnka og skattstofnar stækka. Jafnframt verður vaxtakostnaður ríkissjóðs minni. Samanlagt leiðir þetta til þess að útlagður kostnaður vegna Icesave mun að öllum líkindum hvorki leiða til sérstaks niðurskurðar né skattahækkana.

3. Börnin okkur munu þurfa að borga Icesave.
Líklegast er að málið verði uppgert árið 2016. Því er útilokað að framtíðarkynslóðir muni þræla fyrir bagganum. Mun líklegra er að lífskjör okkar og barnanna okkar verði betri í kjölfar samþykktar Icesave.

4. Gengisáhættan við samningana er of mikil.
Lykilspurningin hér er hve líklegt er að gengið falli á næstu árum. Í grein hér í blaðinu 28. mars færir Friðrik Már Baldursson prófessor sannfærandi rök fyrir því að vegna undirliggjandi þátta sé gengisáhættan ásættanleg. Hann bendir þannig á að raungengið sé nú 20-30% undir langtímameðaltali og verðbólga lítil. Samkvæmt Seðlabanka Íslands hefur raungengið sennilega ekki verið svona lágt síðan 1914. Vísbendingar sem felast í miklum vöruskiptajöfnuði benda einnig til þess að gengið sé of lágt skráð. Þá er viðskiptajöfnuður að teknu tilliti til þrotabúa bankanna og Actavis nærri 10% af landsframleiðslu – Íslendingar eru að borga niður skuldir erlendis í fyrsta skipti í langan tíma. Gengið ætti því mun fremur að styrkjast en veikjast. Þá má geta þess að ef gengið styrkist um 32% frá því sem nú er ber ríkissjóður engan kostnað af Icesave-samningunum að gefnum um 90% heimtum í þrotabúinu.

5. Eignasafn þrotabús Landsbankans stendur ekki undir 89% kröfunnar.
Almennt virðist skilanefnd bankans hafa verið varfærin í mati sínu á eignum þrotabúsins, sem eru samkvæmt síðasta mati taldar standa undir um 90% af forgangskröfum. Eignir búsins virðast traustar enda hefur virði þeirra verið hækkað í hvert skipti sem endurmat hefur átt sér stað, úr 75% í upphafi í 90% nú – óvissa hefur minnkað jafnt og þétt.

6. Það er enginn kostnaður því fylgjandi að segja Nei.
Eins og rakið er að ofan geta fylgt því mikil útgjöld í formi hærri fjármögnunarkostnaðar að fella samninginn. Enn fremur er meiri hætta á að fjármagnsmarkaðir verði okkur erfiðir, sem hefur jafnvel enn verri afleiðingar en hærri vextir. Líklegt er að ríkissjóður þurfi að fjármagna sig nánast alfarið á innlendum markaði, sem þrýstir upp innlendum vöxtum og dregur úr fjárfestingu einkaaðila, einkaneyslu og þar með hagvexti. Þá er líklegt að gengi krónunnar verði veikara en ella, þar sem Seðlabankinn þarf að safna fyrir afborgunum erlendra lána ríkisins með kaupum á gjaldeyri.

7. Já í kosningum festir okkur í gjaldeyrishöftunum.
Mat Moody‘s, Seðlabankans og fleiri sérfræðinga er að samþykkt Icesave muni flýta fyrir afnámi gjaldeyrishafta. Það stafar af því að endurfjármögnun verður auðveldari, óvissa verður minni, væntingar um gjaldeyrisútflæði, m.a. vegna mun lægri endurfjármögnunarkostnaðar, verða dempaðri og innflæði vegna fjárfestinga verður meira. Það væri þó óneitanlega forvitnileg hagfræðileg tilraun að afnema gjaldeyrishöft með lánshæfismat ríkissjóðs í ruslflokki!

8. Lánshæfismat getur ekki lækkað við aukna skuldsetningu.
Lánshæfismatsfyrirtækið Moody‘s hefur gefið út að líklegt sé að lánshæfiseinkunn Íslands hækki við samþykkt Icesave-samningsins en að lánshæfismat Íslenska ríkisins yrði fært í ruslflokk ef samningnum verður hafnað. Ákvörðun um lægri einkunn segist Moody‘s byggja á tveimur þáttum: 1) að þá fáist ekki 1,1 milljarður Bandaríkjadala sem eftir standa af lánum Norðurlandanna til að fjármagna gjaldeyrisvarasjóðinn og 2) að þá sé líklegt að gjaldeyrishöft muni verða til staðar lengur þar sem hemja þurfi útstreymi gjaldeyris. Lykilinn að áhættumati fjárfesta á ríkisskuldabréfamarkaði er ekki hve skuldsett ríki eru heldur hve greiðan aðgang þau hafa að lánsfjármagni til að endurfjármagna lán sín og þar skiptir lánshæfismat höfuðmáli. Nægir í því skyni að benda til skuldastöðu og lánshæfismats ríkja á borð við Japan, Belgíu, Bretland og Bandaríkin.

9. Enginn tekur lengur mark á matsfyrirtækjunum og því skiptir lægri einkunn engu máli.
Það skiptir engu máli hvaða skoðun menn hafa á lánsmatsfyrirtækjunum. Þau eru einkunnargjafinn og hinn endanlegi dómari því alþjóðlegir fjárfestar í ríkisskuldabréfum horfa fyrst og fremst til lánshæfismats. Mörgum stofnanafjárfestum er t.a.m. bannað með lögum og reglugerðum að fjárfesta í ruslbréfum. Um það er ekki hægt að deila og við því er ekkert að gera.

Eins og sést á þessari upptalningu er ég einlæglega þeirrar trúar að samþykkt Icesave-samninganna muni leiða til aukinnar efnahagslegrar velferðar fyrir Íslendinga. Ég tel mig hafa fært hér góð rök fyrir því að margar þeirra staðhæfinga sem heyrst hafa í umræðunni séu hindurvitni. Hitt ber þó að hafa í huga að ef efnahagshrunið hefur kennt mér eitthvað þá er það að vera ekki of viss í minni sök þegar kemur að umræðu um efnahagsmál – það er bæði sanngjarnt og rétt. En nákvæmlega eins og ég er tilbúinn að fara út í bílinn minn á morgnana og keyra til vinnu þrátt fyrir að ég viti að það séu líkur á því að lenda í bílslysi er ég tilbúinn að taka upplýsta áhættu og samþykkja Icesave. Það er ekkert líf að kúra skjálfandi undir sæng hræddur við allt og alla.

   

Tryggvi Þór Herbertsson taldi 2006 enga hættu á efnahagshruni.

Tryggvi var einlæglega þeirrar trúar að samþykkt Icesave-samninganna

 myndi leiða til aukinnar efnahagslegrar velferðar fyrir Íslendinga.

Tryggvi var tilbúinn að taka upplýsta áhættu og samþykkja Icesave.

Hvílík flónska !

 

 

    

InDefence yfirlýsing frá 27. ágúst 2009

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

InDefence yfirlýsing frá 27. ágúst 2009.

Fyrir tilviljun veitti ég því athygli að ekki er að finna á Netinu yfirlýsingu sem InDefence sendi frá sér 27. ágúst 2009. Það þótti mér miður og leitaði til eins InDefence félaga sem útvegaði mér eintak. Yfirlýsingin er hér í því formi sem hún barst mér, nema hvað ég hef sett inn tvær viðbætur í svigum.

Loftur Altice Þorsteinsson

  

---<<<>>>---

  

   
 

 

Áskorun til Alþingismanna:

Samþykkið ekki ríkisábyrgð á Icesave lánasamningunum.

  
  

INDEFENCE - 27. ágúst 2009

 

  

---<<<>>>---

  

    

InDefence hópurinn hefur allt frá undirskrift Icesave lánasamninganna við Bretland og Holland þann 5. júní s.l. haldið því fram að samningarnir séu einhliða og ótækir fyrir Íslendinga. Hópurinn hefur fært ítarleg rök fyrir því, m.a. í formlegu áliti til fjárlaganefndar þann 10. júlí s.l., á fundum með samninganefnd Íslands og þingnefndum sem fjallað hafa um málið og í persónulegum samtölum við þingmenn og ráðherra úr öllum stjórnmálaflokkum sem sæti eiga á Alþingi.

 

InDefence hópurinn telur nú sem áður að Icesave lánasamningarnir séu ekki milliríkjasamningar heldur skuldabréf sem ekki eru tæk til afgreiðslu Alþingis. Því er það álit hópsins að skynsamlegra væri að Alþingi Íslendinga samþykkti þingsályktunartillögu þar sem fram kemur að lánasamningarnir sem undirritaðir voru þann 5. Júní (2009) séu ekki í samræmi við þau samningsmarkmið sem Alþingi samþykkti 5. desember 2008 og byggð voru á svokölluðum Brussel viðmiðum sem samþykkt voru af öllum aðilum málsins í nóvember sama ár (14. nóvember 2008). Einnig eru forsendur endurskoðunarákvæðis lánasamningana sjálfra þegar komnar fram þar sem ljóst er að greiðslugeta Íslands hefur versnað til muna frá því 15. nóvember 2008. Á grundvelli þessa er full ástæða til að Alþingi krefjist endurupptöku lánasamninganna sjálfra.

 

Erlendis eru greinileg merki þess að stjórnmálamenn og almenningur leggi nú eyrun við málstað Íslendinga. Undanfarið hafa erlendir fjölmiðlar tekið vel undir mótbárur sem íslenskir þingmenn úr öllum flokkum þ.á m. forsætisráðherra hafa haldið á lofti. Einmitt nú er tækifæri til að kynna og skoða frekar þau fjölmörgu rök sem nefnd hafa verið (og eru enn að koma fram) gegn núverandi kröfum Breta og Hollendinga. Íslendingar vilja sanngjarna og framkvæmanlega lausn á Icesave deilunni. Alþjóðasamfélagið er að vakna til vitundar um að þeir lánasamningar sem nú liggja á borðinu eru hvorki sanngjarnir né framkvæmanlegir.

  

Í 3. gr. Icesave lánasamninganna er samþykkt Alþingis Íslendinga sett sem forsenda gildistöku þeirra. Sú fyrirvaraleið sem Alþingi hefur nú til umræðu uppfyllir þá forsendu. Með samþykkt ríkisábyrgðar á Icesave lána-samningunum, þó með mörgum ágætum fyrirvörum sé, breytir Alþingi lagalega óljósri kröfu Breta og Hollendinga á hendur Íslendingum í lögformlega kröfu í formi skothelds, undirritaðs skuldabréfs.

  

InDefence hópurinn hefur ítrekað bent á galla svokallaðrar fyrirvaraleiðar Alþingis í þessu máli, en hún felur í sér samþykkt ríkisábyrgðar á greiðslum skv. lánasamningunum. Það er álit InDefence að fyrirvaraleiðin sé ekki rétt leið. Hópurinn hefur fram á síðasta dag notað öll tækifæri, fyrir fjárlaganefnd og víðar, til að benda á að þetta sé ekki rétta leiðin til að afgreiða einhliða skuldabréf. Niðurstaða þingmanna var hins vegar fyrirvaraleiðin. Hópurinn taldi í ljósi þess ábyrga afstöðu að reyna að beita sér fyrir því að slíkir fyrirvarar væru sem sterkastir, þannig að með þeim væri samningunum í raun hafnað. Því miður er það ekki raunin.

  

Í ljósi ofangreinds styður InDefence hópurinn ekki samþykkt ríkisábyrgðar með núverandi fyrirvörum. InDefence skorar á Alþingismenn að endurskoða afstöðu sína til fyrirvara-leiðarinnar með hagsmuni og skýran vilja íslensku þjóðarinnar í huga.

  

---<<<>>>---

 

 

 

	Ritaði forseta Alþingis bréf
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Ólundarlegt gjammið í kjölturökkum ESB er til aukinna leiðinda

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

Ólundarlegt gjammið í kjölturökkum ESB er til aukinna leiðinda 

Fyrst birt í Morgunblaðinu 20. september 2011.
  
Loftur Altice Þorsteinsson
  
 
Ólafur Ragnar Grímsson hefur sýnt meira hugrekki en hægt er að krefjast af honum sem forseta lýðveldisins. Á erlendum vettvangi jafnt sem innlendum hefur hann skipað sér afdráttarlaust í sveit með almenningi landsins gegn nýlenduveldum Evrópu. Þetta eru tíðindi og umbreyting frá fyrri forsetum Íslands, sem alla jafna sýndu hugleysi gagnvart erlendu valdi og tóku hagsmuni valda-aðalsins fram yfir hagsmuni þjóðarinnar. Í viðtali við RÚV 4. september 2011 sagði forsetinn:

»Menn (ríkisstjórnin) beygðu sig fyrir þessu ofbeldi (Icesave-kröfunum) af hálfu Evrópuþjóðanna og samþykktu fyrst samning sem var svo óheyrilegur að ekki aðeins hrópaði íslenska þjóðin hann af, heldur hlupu Bretar og Hollendingar frá honum strax nokkrum mánuðum eftir að ákveðið var að setja þessa þjóðaratkvæðagreiðslu. Það er rannsóknarefni fyrir Evrópusambandið að horfast í augu við það hvernig í ósköpunum stóð á því að ríki í Evrópusambandinu samþykktu að styðja þessar fáránlegu kröfur Breta og Hollendinga gagnvart Íslandi.«
 

Flestir Íslendingar eru sammála þeirri skoðun forsetans að ríkisstjórnin er ekki að gæta hagsmuna landsmanna, heldur beygir sig í auðmýkt fyrir ESB (Evrópusambandinu). Það er einnig merkilegt sem forsetinn bendir á, að nýlenduveldin hlupu sjálf frá Icesave-II samningunum, þegar athygli heimsins var beint að þeim. Þjóðaratkvæðin 6. marz 2010 og 9. apríl 2011 tóku af allan vafa um að þjóðin mun ekki fallast á ólöglegar og siðlausar kröfur nýlenduveldanna og skiptir þá engu máli hvað ESB kann að skipa EFTA-dómstólnum að samþykkja. 
 
Auðvitað skilja kjölturakkar ESB ekki þessar staðreyndir. Þeir halda áfram að gjamma ólundarlega, til að þóknast húsbændum sínum í Brussel. Á síðum Fréttablaðsins er dag eftir dag ausið hrakyrðum um forsetann og traðkað á stjórnarskránni. Þar gengur fremstur í flokki Jón Baldvin Hannibalsson. Rógburður hans mun lengi lifa, en er mismunandi metinn á Íslandi og innan höfuðstöðva ESB. 
 
Framganga Jóns Baldvins Hannibalssonar
Rætin og fullkomlega siðlaus ritgerð eftir Jón Baldvin Hannibalsson birtist í Fréttablaðinu 7. september 2011. Þar uppnefnir hann forseta landsins á ósmekklegri hátt en líklega hefur sézt áður. Forseta Íslands gefur Jón Baldvin heitið »Lady GaGa« og nefnir hann »veizlustjóra og viðskiptasmyril óreiðumanna útrásarinnar«. Það vex Jóni Baldvin í augum, að Ólafur Ragnar hefur brennandi áhuga á framgangi íslenzkra hagsmuna og leggur landsmönnum það lið sem hann getur. Jón Baldvin virðist ekki skilja, að Ólafur Ragnar var að gegna stjórnarskrár-bundinni skyldu sinni með að vísa lagafrumvörpunum um Icesave í þjóðaratkvæði. 
 
Forseti Íslands hefur skyldur gagnvart almenningi í landinu, sem meðal annars eru formfestar með 26. grein stjórnarskrárinnar. Forsetanum ber siðferðileg skylda til að hafna þeim lagafrumvörpum samþykkis, sem stór hluti almennings er andvígur, eða sem forsetinn telur geta skaðað hagsmuni landsmanna. Engin önnur afstaða birtist í synjun forsetans, en að hann telur að viðkomandi lagafrumvarp skuli borið undir úrskurð fullveldishafans. 

Vakin er athygli á, að lagafrumvarp verður ekki að lögum fyrr en forsetinn hefur undirritað það, eða forsetinn hefur hafnað undirritun. Alþingi hefur því ekki heimild til að senda ríkisstjórninni frumvörp »sem lög frá Alþingi«. Frumvarp er einungis frumvarp, þar til ákvörðun forsetans liggur fyrir, hvort sem það hefur verið samþykkt á Alþingi eða ekki. Því er rangt sem víða getur að lesa í gögnum Alþingis og ríkisstjórnar: »Frumvarp, sem þingið samþykkir, er sent ríkisstjórninni sem lög frá Alþingi.« 
 
Jón Baldvin gerir aumkunarverða tilraun til að etja saman forseta og ríkisstjórn. Hann vísar þar til fyrrnefndra orða Ólafs Ragnars, um að »ríkisstjórnin hafi beygt sig fyrir fáránlegum kröfum og ofbeldi Breta og Hollendinga«. Jón Baldvin vill meina að með þessum ásökunum sé forsetinn að brigsla ríkisstjórninni um landráð. Að beygja sig fyrir ofurefli er afsakanlegt, en fæstir landsmenn eru líklega þeirrar skoðunar að um enga aðra kosti hafi verið að ræða en samþykkja Icesave-kröfurnar. Þetta viðhorf almennings kom skýrt fram í tvennum þjóðaratkvæðum. 

Kjölturakkar ESB reyndu að hræða Íslendinga frá því að hafna Icesave-kröfunum í þjóðaratkvæðunum. Jón Baldvin heldur uppteknum hætti og leggur núna allt sitt traust á EFTA-dómstólinn. Honum hefur greinilega ekki borist til eyrna, að þrotabú Landsbankans mun eiga fyrir forgangskröfum. Ekki svo að skilja að það atriði skipti Íslendinga einhverju máli, því að kröfur á þrotabúið eru almenningi óviðkomandi. Tryggingasjóðir í Bretlandi og Hollandi, auk ríkissjóðs Bretlands, keyptu Icesave-kröfur innistæðueigenda á eigin ábyrgð. Tryggingasjóðirnir eru reknir fyrir reikning starfandi banka í þessum löndum og einungis helsjúkir Evrópusinnar geta fundið það út að almenningi á Íslandi beri skylda til að hlaupa undir bagga með þessum erlendu bönkum. Kjölturakkar ESB verða að leita annað en til almennings á Íslandi til að svala valdadraumum Þýskalands og Frakklands.

Flestir Íslendingar eru sammála þeirri skoðun forsetans
     að ríkisstjórnin er ekki að gæta hagsmuna landsmanna,
     heldur beygir sig í auðmýkt fyrir ESB.
 

Forsetinn heldur áfram

Einkavæðing bankanna í boði Steingríms J. Sigfússonar

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Einkavæðing bankanna í boði Steingríms J. Sigfússonar

06. janúar 2012.

  

Loftur Altice Þorsteinsson.

Flestum mun ljóst að einhver stærstu mistök ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur varða nýgju bankana þrjá, Arion, Íslandsbanka og Landsbanka. Neyðarlögin frá 06. október 2008 (lög 125/2008) heimiluðu ríkinu að stofna og eignast nýgju bankana. Ætlunin var að taka úr gömlu bönkunum eignir og skuldir sem stæðust á að verðmæti. Ríkið legði síðan til eiginfé, þannig að bankarnir uppfylltu kröfur þær sem ríkið gerði um eiginfjárhlutfall banka.

  

Ljóst var að nýgju bankarnir myndu verða mikil búbót fyrir ríkissjóð, þar sem kaupverð þeirra yrði lágt og arður öruggur vegna fákeppni á markaðnum. Horfur voru góðar um að þetta gengi eftir, þar til Steingrímur J. Sigfússon tók að klúðra málum, á hliðstæðan hátt og hann hafði hugsað sér að gera með Icesave-kröfur nýlenduveldanna. Það sem Steingrímur gerði, í nafni ríkisstjórnarinnar og án samþykkis Alþingis, var eftirfarandi.

  

Arion og Íslandsbanki.

Kröfuhafar (óþekktir vogunarsjóðir) sem áttu þrotabú Kaupþings og Glitnis fengu Arion og Íslandsbanka gefins. Að forminu til lögðu þeir inn í nýgju bankana eignir umfram skuldir þannig að kröfur ríkisins um eiginfjárhlutfall voru uppfylltar. Ef miðað er við 8% eiginfjárhlutfall, eins og gilti á árinu 2008, hefðu þetta verið samtals um kr.92 milljarðar fyrir báða bankana. Þetta hefði verið það verð sem ríkið hefði þurft að greiða með skuldabréfi og í krónum fyrir báða bankana Arion og Íslandsbanka.

  

Meðfylgjandi töflur sína hvernig rekstur nýgju bankanna hefur gengið, frá því að þeir voru stofnaðir í kjölfar bankahrunsins. Ekki verður annað sagt en dável hafi gengið. Á fyrstu 36 mánuðum hefur hagnaður bankanna tveggja verið um kr.103 milljarðar. Við sjáum enda, að eiginfé þeirra er orðið samtals kr.253 milljarðar. Þetta er mikil tekjumissir fyrir ríkissjóð enda hefur þetta fé eingöngu fengist með blóðmjólkun heimila og fyrirtækja í landinu.

  

Landsbanki.

Um Landsbankann (NL) gildir að hann var keyptur af þrotabúi gamla Landsbankans fyrir kr.360 milljarða, greitt með verðtryggðu ríkis-skuldabréfi til 10 ára í erlendum gjaldmiðli. Þetta er sem snara um háls ríkissjóði og þar með almenningi. Miðað við kröfuna um 8% eiginfé hefði kaupverð bankans átt að vera um kr.72 milljarðar, greitt í krónum. Þarna var því ofgreitt um kr.300-400 milljarða. Til samanburðar, sjáum við að raunverulegt eigiðfé bankans var um kr.143 milljarðar í lok árs 2008, eða tvöfalt það sem eðlilegt var.

  

Þessi ofgreiðsla var því ránsfengur sem greiddur var þrotabúi gamla Landsbankans til að það ætti örugglega upp í Icesave-kröfur nýlenduveldanna. Minnumst þess að Neyðarlögin veittu innistæðueigendum forgang í eignir þrotabúsins, án þess að það hefði nokkur áhrif á innlendar inneignir hjá Landsbankanum eða öðrum bönkum. Verið var að vernda hagsmuni tryggingasjóðanna í Bretlandi og Hollandi, auk ríkissjóðs Bretlands (HM Treasury). Þetta var gert á kostnað Seðlabankans, innlendra lífeyrissjóða og þar með almennings á Íslandi. Steingrímur J. Sigfússon hlýtur því að teljast mesti ræningi allra tíma.

  

Hagnaður (milljónir króna)

	Árið 2008	Árið 2009	Árið 2010	Árið 2011
	31. des.	31. des.	31. des.	30. sept.
1. Arion	4.817	12.871	12.557	13.648
2. Íslandsbanki	2.366	23.982	29.369	3.284
Samtals 1,2:	7.183	36.853	41.926	16.932
3. Landsbanki	- 6.936	14.332	27.231	2.519
Samtals 1,2,3:	247	51.185	69.157	19.451

  

Eignir (milljónir króna)

	Árið 2008	Árið 2009	Árið 2010	Árið 2011
	31. des.	31. des.	31. des.	30. sept.
1. Arion	641.203	757.344	812.615	823.052
2. Íslandsbanki	658.003	717.342	683.222	679.088
3. Landsbanki	1.037.391	1.061.101	1.081.133	1.124.250

  

Skuldir (milljónir króna)

	Árið 2008	Árið 2009	Árið 2010	Árið 2011
	31. des.	31. des.	31. des.	30. sept.
1. Arion	564.257	667.310	703.079	702.392
2. Íslandsbanki	589.973	625.239	561.759	547.012
3. Landsbanki	894.106	903.509	896.268	914.024

  

Eiginfé (milljónir króna)

	Árið 2008	Árið 2009	Árið 2010	Árið 2011
	31. des.	31. des.	31. des.	30. sept.
1. Arion	76.946	90.034	109.536	120.660
2. Íslandsbanki	68.030	92.103	121.463	132.076
Samtals 1,2:	144.976	182.137	230.999	252.736
3. Landsbanki	143.285	157.592	184.866	210.226

  

Eiginfjárhlutfall (milljónir króna)

	Árið 2008	Árið 2009	Árið 2010	Árið 2011
	31. des.	31. des.	31. des.	30. sept.
1. Arion	12,0%	11,9%	13,5%	14,7%
2. Íslandsbanki	10,3%	12,8%	17,8%	19,4%
3. Landsbanki	13,8%	14,9%	17,1%	18,7%

Eiginfjárhlutfall er hlutfallið á milli eiginfjár fyrirtækis og bókfærðs virðis eigna þess.

  

   

Við einkavæðingu bankanna hafa stórkostlegir fjármunir farið til spillis.

Líklega er tap landsmanna á bilinu kr.500 - kr.1000 milljarðar,

ef horft er til lengri tíma en bara 36 mánaða.

Steingrímur J. Sigfússon hlýtur að vera ábyrgur fyrir tjóninu.

Landsdóms bíður það verkefni að láta valda-aðalinn svara til saka.

  

  

   

   

   

	Tryggvi Þór tekur til varna
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Vísindamenn í Kanada hafna "hlýnun veðurfars af mannavöldum"

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Vísindamenn í Kanada hafna "hlýnun veðurfars af mannavöldum"

05. janúar 2012.

  

Loftur Altice Þorsteinsson. 

Kanadíska þingið er með fastanefnd sem fjallar um orku, umhverfi og auðlindir náttúru (Canadian Senate Standing Committee on Energy, the Environment and Natural Resources). Nefndin hélt fund 15. desember 2011, þar sem fjórir vísindamenn frá Kanada fluttu erindi og andmæltu hugmyndum um hlýnun veðurfars af völdum manna. Málflutningur þeirra er í fullkomnu samræmi við það sem ég sjálfur hef árum saman haldið fram. Myndband af fundinum er að finna hér fyrir neðan.

Vísindamennirnir eru: Ross McKitrick prófessor við Guelph University, Ian Clark prófessor við University of Ottawa, Jan Veizer prófessor við University of Ottawa og Timothy Patterson prófessor við Carleton University. Ég legg til að þeir sem hafa áhuga á málinu, taki tíma í að hlusta á erindin og umræður nefndarinnar.

Mér sjálfum finnst málflutningur Ian Clark nærtækastur, vegna þess að hann notar þær einföldu og augljósu staðreyndir sem ég hef haldið til haga. Ian bendir á að engin hlýnun hefur verið mæld síðustu 10 ár. Ef lífsandinn (CO2) væri drifkraftur hlýnunar gæti þetta ekki skeð. Svona stöðugt hitafar samræmist ekki spá IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change), sem gerir ráð fyrir 0,2C gráðu hækkun hitastigs á áratug.

Ian Clark bendir á að hlýnunin á 20. öldinni var einungis eitt tímabil hlýnunar af mörgum slíkum tímabilum á síðustu 10.000 árum. Lífsandinn (carbon dioxide) í andrúminu var tiltölulega stöðugur á þessum fyrri skeiðum. Enginn möguleiki er að sanna að CO2 valdi hlýnun á þessum tímabilum. Hins vegar er hægt með fylgnigreiningu að færa mjög sterk rök fyrir að aukning á CO2 hafi á öllum þessum hlýviðrisskeiðum fylgt í kjölfar hlýnunarinnar.

Ian bendir einnig á að vatnsgufa (H2O) er lang varma-heldnasta lofttegundin í andrúminu. Magn vatnsgufu í andrúminu ræðst að mestu leyti af geislun Sólarinnar. Þeir félagar sögðu allir sömu söguna. Veðurfarsumræðan hefur verið á villigötum og líkist meira trúarbrögðum en vísindum. Ég bendi á að Veðurstofa Íslands aðhyllist þessi fáránlegu trúarbrögð og hefur tapað öllum trúverðugleika.

  

Vísindamenn hafna "hlýnun veðurfars af mannavöldum"

 .

  

   

Ég legg til að Veðurstofa Íslands verði lögð niður.

Ríkisstofnun, sem tekur trúarlega afstöðu

til vísindalegra viðfangsefna, á engan tilverurétt.

   

   

   

Norðausturleiðin að opnast

Leitin er hafin að nýgjum lýðræðissinnuðum forseta fyrir Lýðveldið

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Leitin er hafin að nýgjum lýðræðissinnuðum forseta fyrir Lýðveldið

04. janúar 2012.

  
Loftur Altice Þorsteinsson. 

Þar sem Ólafur Ragnar Grímsson hafnar áframhaldandi setu á forsetastóli, er verkefni lýðræðissinna að finna frambjóðanda sem virðir Stjórnarskrána. Í henni er einkum að finna tvö ákvæði sem nýr forseti verður að hafa staðfestu til að framfylgja. Þetta er ákvæðið um þingrof (24. grein) og ákvæðið um þjóðaratkvæði (26. grein). Þessi ákvæði hljóða svona:

   

24. grein. Forseti lýðveldisins getur rofið Alþingi, og skal þá stofnað til nýrra kosninga, áður en 45 dagar eru liðnir frá því er gert var kunnugt um þingrofið, enda komi Alþingi saman eigi síðar en tíu vikum eftir að það var rofið. Alþingismenn skulu halda umboði sínu til kjördags.

 

26. grein. Ef Alþingi hefur samþykkt lagafrumvarp, skal það lagt fyrir forseta lýðveldisins til staðfestingar eigi síðar en tveim vikum eftir að það var samþykkt, og veitir staðfestingin því lagagildi. Nú synjar forseti lagafrumvarpi staðfestingar, og fær það þó engu að síður lagagildi, en leggja skal það þá svo fljótt sem kostur er undir atkvæði allra kosningabærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar með leynilegri atkvæðagreiðslu. Lögin falla úr gildi, ef samþykkis er synjað, en ella halda þau gildi sínu.

 

Varla geta þessar málsgreinar talist flóknar og örugglega á færi flestra læsra manna að skilja. Samt hafa forsetar Lýðveldisins hver af öðrum skorast undan beitingu þeirra, þrátt fyrir áskoranir landsmanna. Það var ekki fyrr en Ólafur Ragnar Grímsson kom að Bessastöðum sem forseti landsins hafði dug til að notfæra heimild 26. greinar, að vísa málum í þjóðaratkvæði.

  

Forsendulausar Icesave-kröfur nýlenduveldanna voru keyrðar áfram af kjölturökkum Evrópusambandsins og einungis steinhörð andstaða almennings og lýðræðisvitund forsetans fekk stöðvað hin fláráðu áform. Ekki eru margar þjóðir sem eiga alvöru stjórnarskrá, eins og við Íslendingar. Ákvæðið um þjóðaratkvæði er einn af dýrgripum þessarar þjóðar. En í Stjórnarskránni er aðra dýrgripi að finna, eins og sannast með 24. greininni.

        

Burt með skaðlega ríkisstjórn - 24. grein Stjórnarskrárinnar.

Stærsta verkefni þjóðarinnar - í framhaldi af Icesave-sigrunum - er að losa þjóðina við skaðlega ríkisstjórn og endurnýgja hættulegt Alþingi. Ekki verður séð að innanmein ríkisstjórnarinnar muni verða henni að falli, þjóðin og forsetinn verða í sameiningu að fjarlægja þessa þjóðarógn. Nærsti forseti verður að hafa kjark til að virkja 24. grein Stjórnarskrárinnar og boða til Alþingiskosninga. Val á forsetaefni lýðræðissinna er því mikilvægt verkefni og ekki má tilviljun ráða hver nær kosningu.

      

Að sjálfsögðu koma margir til álita sem frambjóðendur lýðræðissinna, en einn hópur manna hlýtur að hafa nokkurt forskot. Það eru þeir Alþingismenn sem höfðu vit og æru til að standa gegn Icesave-III-lögunum (lög 13/2011) á Alþingi. Meðfylgjandi tafla sýnir nöfn þessa heiðursfólks, sem saga Íslands mun geyma um aldir, ritaða gylltum stöfum.

  

Alþingismenn sem sögðu NEI við Icesave-III, 16. febrúar 2011.

 

Ásmundur Einar Daðason Birgir Ármannsson Birgitta Jónsdóttir Birkir Jón Jónsson Eygló Harðardóttir Gunnar Bragi Sveinsson Höskuldur Þórhallsson Lilja Mósesdóttir

Margrét Tryggvadóttir Pétur H. Blöndal Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Sigurður Ingi Jóhannsson Sigurður Kári Kristjánsson Unnur Brá Konráðsdóttir Vigdís Hauksdóttir Þór Saari

  

   

Nærsti forseti verður að hafa kjark

til að virkja 24. grein Stjórnarskrárinnar og boða til Alþingiskosninga.

Val á forsetaefni lýðræðissinna er því mikilvægt verkefni

 og ekki má láta tilviljun ráða hver nær kosningu.

  

   

   

	Ónotatilfinning sjálfstæðismanna
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

EKKERT SVAR frá útvarpsstjóra, stjórn RÚV eða menntamálaráðherra !

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  
 

 

Kjölturakkar ESB glefsa ólundarlega - hver í annan !

04. janúar 2012.

                              
Loftur Altice Þorsteinsson.

   

Þrælar erlends valds og borðberar framandi hugmyndafræði hafa tekið að sér það verkefni að skemmta alþjóð og kasta á milli sín hrakyrðum. Kjölturakkinn Eiður Guðnason krefst þess að kjölturakkinn Páll Magnússon biðji Norðmenn afsökunar á ummælum sem hann segir hafa fallið í Áramótaskaupi RÚV, sem varla nokkur maður hafði geð til að horfa á. Kjölturakkinn Eiður Guðnason glefsaði til útvarpsstjóra:

   

En annað tók þó út yfir allan þjófabálk í Skaupinu. Það var að skopast skyldi að fjöldamorðunum í Útey í Noregi og þau voðaverk sem þar voru framin höfð í flimtingum. Það sýnir veikleikana í yfirstjórn Ríkisútvarpsins að hvorki útvarpsstjóri né dagskrárstjóri skyldu koma í veg fyrir þessa ósvinnu. Stöðva þessa einstæðu smekkleysu. Þessir embættismenn eiga nú að ganga á fund sendiherra Noregs á Íslandi og biðjast afsökunar á þessum dæmalausu mistökum Ríkisútvarpsins. Útvarpsstjóri og dagskrárstjóri bera fulla ábyrgð á þeirri lítilsvirðingu sem norsku þjóðinni var sýnd í íslenska Ríkissjónvarpinu á gamlárskvöld. Þetta var þjóðarskömm.

  

Þessum ávirðingum svaraði kjölturakkinn Páll Magnússon, með glefsi:

   

Norðmönnunum umræddu vil ég ekki gera þann óleik að nefna, nema þá með sérstöku leyfi þeirra, því það myndi væntanlega kalla yfir þá hefðbundinn fúkyrðaflaum frá þér – á borð við „þjóðníðingar“, „landráðamenn“ eða eitthvað þaðan af verra.

   

Þetta tvítal þeirra skoðanabræðra verður bara áhugaverðara og áhugaverðara. Umræða sem hófst á misskilningi, virðist meir og meir snúast um nafngiftir sem kjölturakkar ESB hafa áunnið sér með þrælslund og undirgefni. Nú var komið að Eiði Guðnasyni að glefsa:

  

Hvenær hef ég notað orðin ,,landráðamenn“ og ,, þjóðníðingar“ sem þú skrifar innan gæsalappa eins um beina tilvitnun í skrif mín sé að ræða? Vænt þætti mér um að þú tilgreindir það. Hvern eða hverja hef ég kallað þessum nöfnum ? Ég hef vitnað í menn sem kalla okkur stuðningsmenn ESB aðildar landráðamenn, en engan hef ég nefnt slíku nafni eða kallað þjóðníðing, allavega rekur mig ekki minni til þess. Nefndu mér dæmin annars ert þú hreinlega að ljúga upp á mig.

  

Áhorfendur bíða spenntir eftir nærstu glefsum. Landsmenn bíða einnig eftir svörum frá útvarpsstjóra, stjórn RÚV og menntamálaráðherra. Jafnvel Evrópusambandið myndi ekki líða þau vinnubrögð sem viðgangast á ríkiskompum landsins, undir stjórn Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar.

 

---<<<>>>---

 

Menntamálaráðherra Katrín Jakobsdóttir.

Reykjavík  28. maí 2011.

                              
Menntamálaráðuneytið hefur sent frá sér tilkynningu um að gerður hafi verið þjónustu-samningur við RÚV. Af tilkynningunni verður ekki séð að RÚV hafi hlotið verðskuldaðar ávítur fyrir að brjóta gróflega gegn skýrum ákvæðum Útvarpslaga, við umfjöllun um Icesave-málið. Þetta vekur upp grunsemdir, að RÚV muni halda áfram uppteknum hætti.

 

Til upprifjunar má minna á, að verkefni RÚV er að reka útvarpsþjónustu í almannaþágu, sem samkvæmt lögum um Ríkisútvarpið (lög 6/2007) felur meðal annars í sér eftirfarandi:

 

5. Að halda í heiðri lýðræðislegar grundvallarreglur og mannréttindi og frelsi til orðs og skoðana. Gæta skal fyllstu óhlutdrægni í frásögn, túlkun og dagskrárgerð.

 

7. Að veita víðtæka, áreiðanlega, almenna og hlutlæga fréttaþjónustu um innlend og erlend málefni líðandi stundar og vera vettvangur fyrir mismunandi skoðanir á málum sem efst eru á baugi hverju sinni eða almenning varða.

 

Að mínu mati hefur RÚV ekki »gætt fyllstu óhlutdrægni« og ekki »veitt hlutlæga fréttaþjónustu« hvað Icesave-málið varðar. Sama skoðun hefur ítrekað komið fram í yfirlýsingum sem "Samstaða þjóðar gegn Icesave" hefur sent frá sér og í því sambandi má benda á eftirfarandi vefslóðir.

 

16.03.2011: Bréf til útvarpsstjóra - EKKERT SVAR !

 

15.03.2011: http://www.kjosum.is/frettir/2-tilkynningar/45-vegna-frettaflutnings-ruv-af-icesave-iii-samningnum

 

07.03.2011: Bréf til Sigmars þáttastjórnanda hjá RÚV - EKKERT SVAR !

Í framhaldi af tilkynningu ráðuneytisins óska ég eftir að fá sendan umræddan þjónustusamning. Vonandi eru grunsemdir mínar ástæðulausar og vonandi verður ekki framvegis tilefni að almenningur í landinu telji sig svikinn af umfjöllun RUV, eins og verið hefur síðustu tvö árin.

Kveðja.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

---<<<>>>---

 

 

Í framhaldi af bréfi mínu birti Menntamálaráðuneytið samninginn við RÚV. Hann er nú hægt að lesa hér:  

Samningur um útvarpsþjónustu í almannaþágu. 

 

Að öðru leiti hefur ekki orðið vart viðbragða frá Menntamálaráðuneyti.

 

---<<<>>>---

  

  

Önnur bréf til Íslendskra valdhafa:

09.12.2011: Bréf til fulltrúa í Utanríkismálanefnd Alþingis - EKKERT SVAR !  

21.10.2011: Bréf til Forsætisnefndar Alþingis - EKKERT SVAR !

28.05.2011: Bréf til menntamálaráðherra - EKKERT SVAR !

14.04.2010: Bréf til útvarpsstjóra - EKKERT SVAR !

07.04.2011: Bréf til Sigmars þáttastjórnanda hjá RÚV - EKKERT SVAR !

  

_____________________________________________________________________
    Skrásett heimilisfang: Laugarásvegur 4, 104 Reykjavík   -   Netföng: [e-mail] / [e-mail]

	Útvarpsstjóri svarar fyrrverandi ráðherra
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Forsætisráðherra sem ekkert getur lært - flytur áramótaávarp !

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Forsætisráðherra sem ekkert getur lært - flytur áramótaávarp ! 

  
Loftur Altice Þorsteinsson

Er ekki merkilegt að í landinu skuli vera forsætisráðherra sem ár eftir ár flytur sama innihaldslausa áramótaávarpið ? Við skoðun á áramótaávarpi Jóhönnu Sigurðardóttur 2011/2012 kom í ljós að það var jafn innihaldslaust og ávarp hennar 2010/2011, sem ég hafði borið saman við ávarp Ólafs Ragnars Grímssonar, forseta Íslands.

Stafar þetta af því að forsætisráðherrann getur ekki lært neitt nýtt, eða vill hann ekki fjalla um það sem skiptir máli fyrir fólkið í landinu ? Ég tel fyrri kostinn líklegri, en hreyfi engum andmælum þótt þú veljir þann síðari.

Hvað er til ráða þegar maður lendir jafn vonlausri aðstöðu og hér um ræðir, en vill samt gera viðfangsefninu einhver skil ? Þér dettur líklega í hug, að úrræðið sé að birta samanburðinn frá fyrra ári. Ég þygg þá tillögu !

  

---<<<>>>---

  

  

Áramótaávörp forsætisráðherra og forseta.

Fyrst birt í Morgunblaðinu 04. janúar 2010.
  
 

Loftur Altice Þorsteinsson

Margir líta svo á, að áramótaávörp valdamanna séu bara til hátíðabrigða og hafi enga merkingu umfram flugeldasýningar og annað sem áramótum tilheyrir. Þetta viðhorf er alrangt og við höfum fyrir augunum dæmi sem sannar fullyrðingu mína. 
 
Nú hafa flutt áramótaávörp sín Ólafur Ragnar Grímsson og Jóhanna Sigurðardóttir. Samanburður á þessum tveimur ávörpum endurspeglar gjörólík lífsviðhorf og gjörólíka mannkosti. Ljóst má vera, að forseti lýðveldisins lítur á sig sem umboðsmann almennings, en forsætisráðherra er fulltrúi erlends valds og framandi hugmyndafræði.    
 
 
Almenningur fer með fullveldi landsins
Forseti lýðveldisins lagði áherslu á að almenningur fer með fullveldi landsins og að þeim skoðunum, að hér ríki annað stjórnarfar en lýðveldi, ber að hafna. Þjóðin verður að snúast hart gegn þeirri framandi hugmynd að hér ríki þingræði, svo ekki sé nefnd sú atlaga sem felst í hugmyndum um að leggja þjóðveldið undir yfirráð Evrópuríkisins. Ólafur Ragnar sagði:

 
Á liðnu ári sýndi þjóðin að hún getur tekið forystuna. Atkvæðagreiðslan 6. mars var afdráttarlaus vitnisburður um hve vel stjórnskipun lýðveldisins virkar þegar mest á reynir, að þjóðin er fullfær um að fara með valdið sem henni ber. Allt tókst það vel þótt ýmsir spáðu öðru.

  
 

Forseti lýðveldisins sagði einnig:

Kjarni lýðræðisins er vilji fólksins. Svo einfalt er það, hvað sem líður kenningum eða visku spekinganna. Hinn eindregni þjóðarvilji hefur á örlagastundum reynst Íslendingum býsna vel og því er mikilvægt að átök, harka eða óbilgirni lami ekki afl okkar til góðra verka.

  
 
Til samanburðar er hollt að líta til þess sem forsætisráðherra hafði um þetta að segja: - EKKERT ! - Forsætisráðherra landsins heldur áramótaávarp á greinilegum tímamótum í sögu þjóðarinnar og segir ekki aukatekið orð um þjóðaratkvæðið 6. marz 2010, né heldur eitt orð um þingsályktun Alþingis frá 16. júlí 2009, um innlimun landsins í Evrópuríkið.   
 
 
Biðraðir eftir matargjöfum er smánarblettur
Forseti lýðveldisins fjallaði einnig ýtarlega um biðraðir fólks eftir matargjöfum, sem er smánarblettur á ásýnd þjóðarinnar. Valdhafarnir yppa bara öxlum og láta sér ekki koma til hugar að úrbóta sé þörf. Um þetta sagði Ólafur Ragnar eftirfarandi:

   
 
Efnahagskreppan, hrunið sem við nefnum svo, hefur þrengt svo að þúsundum Íslendinga að í viku hverri bíður fjöldi í röðum eftir matargjöfum. Fátækt hefur að vísu fylgt okkur lengi en nú hefur fjárhagsvandi margra, biðraðirnar eftir mat, orðið að smánarbletti.

 
Einnig sagði forsetinn:

 
Hafi fyrir átta árum, þegar velmegun ríkti hér á flestum sviðum, verið ástæða til að ræða fátæktina er nú brýnt að grípa til aðgerða. Hún er til muna útbreiddari, örlög þúsunda nístandi. Samfélag sem kennir sig við norræna velferð getur ekki liðið að vikulega standi þúsundir í biðröðum eftir mat. Við skulum sameinast um að afmá þennan smánarblett strax á næstu mánuðum.

   
 
Hvað ætli forsætisráðherra hafi sagt um biðraðirnar eftir matargjöfum: - EKKERT ! -  Jóhanna Sigurðardóttir lítur svo á, að hungur þúsunda Íslendinga sé ekki mál til að nefna í áramóta-ávarpi. Hún hefur meiri áhyggjur af áliti Alþjóðagjaldeyrissjóðsins (AGS) og nýlenduveldanna Bretlands og Hollands (alþjóðasamfélagið). Um þessa aðila sagði forsætirráðherrann:

Látum þetta verða árið þegar farsælu samstarfi við Alþjóða-gjaldeyrissjóðinn lauk og full sátt náðist við alþjóðasamfélagið á ný.

 
Ólafur Ragnar Grímsson og Jóhanna Sigurðardóttir hafa flutt áramótaávörp sín. Öllum mega nú vera ljós gjörólík lífsviðhorf og gjörólíkir mannkostir þessara tveggja einstaklinga. Spurningin er bara, hvaða lærdóm ætlar almenningur að draga af þeim staðreyndum sem liggja augljósar fyrir? 

 

 

 

 

Forseti Lýðveldisins lítur á sig sem umboðsmann almennings,

en forsætisráðherra er fulltrúi erlends valds

og framandi hugmyndafræði.

 

 

 

Sakar Ólaf Ragnar um óvirðingu við þjóðina

Steingrímur fórnaði Jóni Bjarnasyni í þágu ESB-hagsmuna

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Steingrímur fórnaði Jóni Bjarnasyni í þágu ESB-hagsmuna

02. janúar 2012.

  
Ragnar Arnalds. 

Um áramótin gerði ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur líklega sín stærstu mistök. Til að uppfylla óskir kommissararanna í Brussel var Jóni Bjarnasyni bolað úr embætti, í þeim gagngera tilgangi að liðka fyrir aðildarumsókninni að Evrópusambandinu. Hvað gengur forystu og þingflokki VG til, að beygja sig fyrir kröfugerð frá Brussel ?

 

 

Evrópusambandið þykist eiga makrílinn.

Forystumenn ESB í Brussel og talsmenn þeirra hafa margoft kvartað yfir því að yfirlýstur andstæðingur ESB-aðildar stjórni sjávarútvegs- og landbúnaðarráðuneytinu hér á landi. Skemmst er að minnast þess þegar breskur ESB-þingmaður, Robert Atkins, sagði á þingfundi í Brussel frá heimsókn sinni til Íslands og fullyrti blákalt að Jón Bjarnason væri andvígur ESB-aðild vegna þess að hann væri forstokkaður „stalínisti“!!! Vera má að einhver grunnhygginn ESB-sinni hér á landi hafi hvíslað þessu að Atkins. Engu að síður lýsir þessi groddalega umræða á þingi ESB þeim hugsunarhætti fáfræði og hroka gagnvart Íslendingum sem einkennir umræðuna í Brussel.

  

En hvers vegna er ráðamönnum í ESB svo annt um að Jóhanna losi sig við Jón Bjarnason úr ráðherrastóli. Það er augljóst. Makríldeila Íslendinga við ESB er í hnút. Árum saman krafðist ESB þess að Íslendingar veiddu ekki eina einustu bröndu af makríl, sem þó hefur fyllt hér alla flóa og firði. Hitt er aftur á móti ráðgáta, hvernig ráðamenn í Brussel fengu þá flugu í höfuðið að þeir gætu ráðið því hvernig Íslendingar haga veiðum sínum í eigin lögsögu, án þess að landið sé komið inn í ESB. Þeir neituðu jafnvel lengi vel að Íslendingum væri boðið á ráðstefnur þar sem fjallað hefur verið um makrílveiðar í Norður Atlantshafi. Í seinni tíð hefur þessi yfirgangur og frekja af hálfu ESB brotist út í beinum hótunum sjávarútvegsráðherra ESB um innflutningsbann og aðrar refsiaðgerðir gagnvart Íslendingum.

  

Jón Bjarnason hefur óhikað virt þessar hótanir að engu, eins og óhjákvæmilegt er. Veiðiheimildir til makrílveiða sem hann veitti íslenskum skipum á síðasta ári sköpuðu eitt þúsund ársverk á sjó og landi og öfluðu þjóðarbúinu 26 milljarða tekna. Þau verðmæti jafngilda árlegum innflutningi Íslendinga á matvöru frá öðrum ríkjum. Makrílveiðin ásamt auknum straumi erlendra ferðamanna á einmitt sinn stóra þátt í að við Íslendingar erum loks að ná okkur upp eftir hrunið með aukinni landsframleiðslu. Jafnframt ætti hverjum manni að vera ljóst, að hefðum við gengið í ESB áður en makríllinn hóf göngu sína inn á Íslandsmið, væri okkur nú fyrirmunað að veiða hann. ESB- umsóknin og makrílveiði Íslendinga eru því náskyld mál sem hanga á sömu spýtunni. Og mikilvægur þáttur í þessu stríði ESB við Íslendinga var að koma Jóni Bjarnasyni úr ráðherrastóli.

 

 

Evrópusambandið skortir markaði fyrir landbúnaðarvörur.

Til viðbótar þessu er það ófrávíkjanleg krafa ESB að Íslendingar opni land sitt fyrir óheftum innflutningi landbúnaðarvara frá aðildarríkjum ESB. Ljóst er að þar með yfirtækju framleiðendur búvara á meginlandinu um það bil helming búvörumarkaðarins hér á landi. Afleiðingin yrði minnkaðar þjóðartekjur og stóraukin gjaldeyriseyðsla, samhliða því sem þúsundir manna misstu vinnuna, bæði í hópi þeirra sem búskap stunda en ekki síður mjög margt af því fólki í bæjum og þorpum víðs vegar um land sem atvinnu hefur af úrvinnslu landbúnaðarvara.

  

Gegn þessum áformum hafa íslensk bændasamtök snúist af öllu afli. Jón Bjarnason hefur stutt varnarstríð bændasamtakanna einarðlega. Og þess vegna varð Jón Bjarnason að víkja, að kröfu forystumanna ESB og Samfylkingarinnar.

  

Skammt er síðan forystulið ESB lét sig ekki muna um að koma háttsettum fyrrum embættismönnum úr starfsliði sínu í Brussel í stóla forsætisráðherra í tveimur aðildarríkjum, þ.e. á Grikklandi og Ítalíu. Þessu yfirþjóðlega liði finnst því sjálfsagt ekki til of mikils mælst að hér norður á Íslandi sé svo sem eins og einum landbúnaðar- og sjávarútvegsráðherra kippt úr umferð, svo að hann sé ekki að þvælast lengur fyrir áformum ESB. Er undirgefni Vinstri-Grænna svo fullkomin að þar á bæ telji menn þetta sjálfsagt ?

 

Hverjum manni ætti að vera ljóst, að hefðum við gengið í ESB

áður en makríllinn hóf göngu sína inn á Íslandsmið,

væri okkur nú fyrirmunað að veiða hann.

 ESB- umsóknin og makrílveiði Íslendinga eru því náskyld mál

sem hanga á sömu spýtunni.

 

 

 

Jón: ESB hluti af forsetakjöri