Undirlægjuháttur fyrir erlendu valdi og framandi hugmyndafræði.

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

  

   

    

Undirlægjuháttur fyrir erlendu valdi og framandi hugmyndafræði.

  

Loftur Altice Þorsteinsson.
  
Hver vetrar-stormurinn af öðrum gengur yfir landið, en góðar vonir standa til að þeir muni ganga hjá og valda landi og þjóðlífi litlum skaða. Hægt er að horfa til hækkandi Sólar og vona að smádýr landsins, svo sem fuglar og kanínur muni þrauka erfiða tíð sem dýrategundir, þótt margir einstaklingar falli í valinn.

  

Einn er þó sá vetrar-stormur sem ekki eru horfur að muni hjaðna og nefnist hann: Undirlægjuháttur fyrir erlendu valdi og framandi hugmyndafræði. Allt frá upphafi byggðar Íslands hafa fyrirfundist í landinu einstaklingar sem ekkert vita sælla en þjóna erlendum herrum og framandi hugmyndum. Á síðustu áratugum hefur þetta ógæfufólk rottað sig saman í Alþýðuflokki og síðar Samfylkingu.

  

Á síðustu árum hafa hins vegar þjóðhollir Íslendingar heldst átt sér skjól í félögum sem borið hafa nafnið Samstaða. Þannig var Samstaða um óháð Ísland stofnað 29. ágúst 1991 og var markmið félagsins að berjast gegn aðild Íslands að Evrópska efnahagssvæðinu (EES) og gegn innlimun landsins í Evrópusambandið (ESB). Þrátt fyrir að ekki tækist að hindra aðild Íslands að EES-samningnum, lifði baráttuandinn áfram og stofnun Heimssýnar 27. júní 2002 var framhald Samstöðu um óháð Ísland.

  

Til Samstöðu þjóðar gegn Icesave var stofnað 28. janúar 2011, sem óformlegra grasrótarsamtaka. Eftir stóra sigra í baráttunni gegn Icesave-kröfum nýlenduveldanna, var 13. júlí 2011 stofnað skrásett félag undir nafninu Samstaða þjóðar. Tilgangur þess er að halda uppi merkinu gegn Icesave-kröfunum, sem Icesave-stjórnin ætlar að halda til streitu og almennt að berjast fyrir stjórnskipulegum hagsmunum þjóðarinnar.

  

Nú bregður svo við að stofnaður hefur verið stjórnmálaflokkur undir nafninu Samstaða – flokkur lýðræðis- og velferðar, án heimildar frá skrásettum handhöfum samstöðu-nafnsins. Stefna þessa stjórnmálaflokks er einnig í hróplegri andstöðu við stefnu Samstöðu þjóðar, því að eftirfarandi málsgrein er í stefnuskránni:

  

Samstaða telur að við núverandi aðstæður sé hagsmunum Íslands best borgið utan ESB en leggur áherslu á að samningaviðræðunum verði lokið án tafar og niðurstaðan fari í þjóðaratkvæðagreiðslu.

  

Þessi afstaða er óskiljanleg þeim sem hlúa vilja að sjálfstæðu ríki á Íslandi. Okkar krafa er afdráttarlaus um að aðlögun Íslendska stjórnkerfisins að háttum Evrópusambandsins verði tafarlaust hætt. Samstaða þjóðar getur því ekki tekið neinn þátt í hinu nýgja framboði, þótt vafalaust megi finna eitthvað nýtilegt í stefnu þess.

    

Til Samstöðu þjóðar gegn Icesave var stofnað 28. janúar 2011,

 sem óformlegra grasrótarsamtaka.

Eftir stóra sigra í baráttunni gegn Icesave-kröfum nýlenduveldanna,

var 13. júlí 2011 stofnað skrásett félag undir nafninu Samstaða þjóðar.

>>><<<

 

Forget global warming - nærsta kuldaskeið er áhyggjuefnið

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

    

 

Lífsandinn (CO2) var ekki orsök hlýnunar.

Nærsta kuldaskeið er áhyggjuefni.

      

     

 

The supposed ‘consensus’ on man-made global warming is facing an inconvenient challenge after the release of new temperature data showing the planet has not warmed for the past 15 years.

The figures suggest that we could even be heading for a mini ice age to rival the 70-year temperature drop that saw frost fairs held on the Thames in the 17th Century.

Based on readings from more than 30,000 measuring stations, the data was issued last week without fanfare by the Met Office and the University of East Anglia Climatic Research Unit. It confirms that the rising trend in world temperatures ended in 1997.

 

 

A painting, dated 1684, by Abraham Hondius

depicts one of many frost fairs on the River Thames during the mini ice age.

Meanwhile, leading climate scientists yesterday told The Mail on Sunday that, after emitting unusually high levels of energy throughout the 20th Century, the sun is now heading towards a ‘grand minimum’ in its output, threatening cold summers, bitter winters and a shortening of the season available for growing food.

Solar output goes through 11-year cycles, with high numbers of sunspots seen at their peak.

We are now at what should be the peak of what scientists call ‘Cycle 24’ – which is why last week’s solar storm resulted in sightings of the aurora borealis further south than usual. But sunspot numbers are running at less than half those seen during cycle peaks in the 20th Century.

Analysis by experts at NASA and the University of Arizona – derived from magnetic-field measurements 120,000 miles beneath the sun’s surface – suggest that Cycle 25, whose peak is due in 2022, will be a great deal weaker still.

According to a paper issued last week by the Met Office, there is a  92 per cent chance that both Cycle 25 and those taking place in the following decades will be as weak as, or weaker than, the ‘Dalton minimum’ of 1790 to 1830. In this period, named after the meteorologist John Dalton, average temperatures in parts of Europe fell by 2C.

However, it is also possible that the new solar energy slump could be as deep as the ‘Maunder minimum’ (after astronomer Edward Maunder), between 1645 and 1715 in the coldest part of the ‘Little Ice Age’ when, as well as the Thames frost fairs, the canals of Holland froze solid.

 

 

 

 

 

Yet, in its paper, the Met Office claimed that the consequences now would be negligible – because the impact of the sun on climate is far less than man-made carbon dioxide. Although the sun’s output is likely to decrease until 2100, ‘This would only cause a reduction in global temperatures of 0.08C.’ Peter Stott, one of the authors, said: ‘Our findings suggest  a reduction of solar activity to levels not seen in hundreds of years would be insufficient to offset the dominant influence of greenhouse gases.’

These findings are fiercely disputed by other solar experts.

‘World temperatures may end up a lot cooler than now for 50 years or more,’ said Henrik Svensmark, director of the Center for Sun-Climate Research at Denmark’s National Space Institute. ‘It will take a long battle to convince some climate scientists that the sun is important. It may well be that the sun is going to demonstrate this on its own, without the need for their help.’

He pointed out that, in claiming the effect of the solar minimum would be small, the Met Office was relying on the same computer models that are being undermined by the current pause in global-warming.

CO2 levels have continued to rise without interruption and, in 2007, the Met Office claimed that global warming was about to ‘come roaring back’. It said that between 2004 and 2014 there would be an overall increase of 0.3C. In 2009, it predicted that at least three of the years 2009 to 2014 would break the previous temperature record set in 1998.

 

 

 

 

 

So far there is no sign of any of this happening. But yesterday a Met Office spokesman insisted its models were still valid.

‘The ten-year projection remains groundbreaking science. The period for the original projection is not over yet,’ he said.

Dr Nicola Scafetta, of Duke University in North Carolina, is the author of several papers that argue the Met Office climate models show there should have been ‘steady warming from 2000 until now’.

‘If temperatures continue to stay flat or start to cool again, the divergence between the models and recorded data will eventually become so great that the whole scientific community will question the current theories,’ he said.

He believes that as the Met Office model attaches much greater significance to CO2 than to the sun, it was bound to conclude that there would not be cooling. ‘The real issue is whether the model itself is accurate,’ Dr Scafetta said. Meanwhile, one of America’s most eminent climate experts, Professor Judith Curry of the  Georgia Institute of Technology, said she found the Met Office’s confident prediction of a ‘negligible’ impact difficult to understand.

‘The responsible thing to do would be to accept the fact that the models may have severe shortcomings when it comes to the influence of the sun,’ said Professor Curry. As for the warming pause, she said that many scientists ‘are not surprised’.

 

 

 

 

She argued it is becoming evident that factors other than CO2 play an important role in rising or falling warmth, such as the 60-year water temperature cycles in the Pacific and Atlantic oceans.

‘They have insufficiently been appreciated in terms of global climate,’ said Prof Curry. When both oceans were cold in the past, such as from 1940 to 1970, the climate cooled. The Pacific cycle ‘flipped’ back from warm to cold mode in 2008 and the Atlantic is also thought likely to flip in the next few years.

Pal Brekke, senior adviser at the Norwegian Space Centre, said some scientists found the importance of water cycles difficult to accept, because doing so means admitting that the oceans – not CO2 – caused much of the global warming between 1970 and 1997.

The same goes for the impact of the sun – which was highly active for much of the 20th Century.

‘Nature is about to carry out a very interesting experiment,’ he said. ‘Ten or 15 years from now, we will be able to determine much better whether the warming of the late 20th Century really was caused by man-made CO2, or by natural variability.’

Meanwhile, since the end of last year, world temperatures have fallen by more than half a degree, as the cold ‘La Nina’ effect has re-emerged in the South Pacific.

‘We’re now well into the second decade of the pause,’ said Benny Peiser, director of the Global Warming Policy Foundation. ‘If we don’t see convincing evidence of global warming by 2015, it will start to become clear whether the models are bunk. And, if they are, the implications for some scientists could be very serious.’

Greinin er eftir David Rose og fengin hjá Mail Online: http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2093264/Forget-global-warming--Cycle-25-need-worry-NASA-scientists-right-Thames-freezing-again.html#ixzz1l7ew4kO0

 

   

>>><<<

 

Christian IX »gaf« Íslendingum stjórnarskrá af sínu »frjálsa fullveldi«

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

  

   

    

Christian IX »gaf« Íslendingum stjórnarskrá af sínu »frjálsa fullveldi«

  

   

Allt frá því að Christian IX konungur af Danmörku “gaf” Íslendingum stjórnarskrá 05. Janúar 1874, hefur orðið “fullveldi” verið fyrirferðamikið í umræðu um stjórnskipun landsins. Að því er ég bezt veit kemur “fullveldi” fyrst fyrir í rituðum heimildum síðar þetta sama ár, en það er að finna í auglýsingu sem konungur sendi frá sér af tilefni “gjafar” stjórnarskrárinnar.

  

Í auglýsingu konungs er talað um »frjálst fullveldi« sem væntanlega merkir “algjört fullveldi” sem er óþörf endurtekning á þeirri staðreynd að fullveldi er óskiptanlegt og er því ávallt að öllu leyti í höndum eins aðila, til dæmis konungs, hóps höfðingja eða almennings. Hins vegar geta fullveldisréttindi legið víða, en fullveldishafinn einn getur ákveðið hvaða stjórnarfarslega fyrirkomulag er viðhaft. Fyrirkomulagið ræðst oftast af því sem fullveldishafanum þykir hagkvæmt.

  

Í lýðveldi fer lýðurinn/almenningur með fullveldið (sem á ensku nefnist sovereign power). Þetta merkir að allt stjórnskipulegt vald á Íslandi er í höndum almennings, þar á meðal löggjafarvaldið. Ekki er hagkvæmt að þjóðaratkvæði fari fram um öll lagafrumvörp og því er forsetanum – umboðsmanni almennings – falið að undirrita lagafrumvörp. Ef forsetinn verður þess áskynja að almenningur er ekki sáttur við lagafrumvarp, þá ber honum að vísa því í þjóðaratkvæði, í samræmi við 26. grein Stjórnarskrárinnar.

  

Hugtakið »fullveldi« er því einfalt og skýrt, nema í málflutningi þeirra sem reyna að villa um fyrir fólki og telja mönnum trú um að stjórnarfar í landinu sé annað en Stjórnarskráin staðfestir. Fremstir í flokki þeirra sem vilja afnema lýðveldi sem stjórnarfar á Íslandi eru svo nefndir þingræðissinnar. Þeir vilja koma á höfðingjaveldi og hefur orðið nokkuð ágengt við að sölsa undir sig vald, í trássi við afdráttarlaus ákvæði Stjórnarskrárinnar.

  

Fyrrnefnda auglýsingu, sem Christian IX birti í dagblöðum landsins á árinu 1874, getur að líta hér fyrir neðan.

  

Loftur Altice Þorsteinsson.

    

---<<<>>>---

  

  

KONUNGLEG AUGLÝSING TIL ÍSLENDINGA.

  

  

Vér Christian hinn Níundi...gjörum kunnugt:

  

Alþingi, sem saman kom árið, sem leið, hefir í þegnlegu ávarpi til Vor farið þess á leit, að Vér — samkvæmt því, sem einnig er látið í ljósi í bænarskrá frá inu sama Alþingi — vildum gjöra yfirstandandi ár enn þá atkvæðismeira fyrir Íslendinga með því að gefa Íslandi stjórnarbót, er veitti Alþingi fullt löggjafarvald og fjárforræði, og sem að öðru leyti væri svo frjálsleg, som framast væri unnt.

  

Vér höfum síðan á ný látið sem nákvæmlegast íhuga stjórnarskipunarmál Íslands, og er árangurinn af því orðinn sá, að Vér einn af inum fyrstu dögum ársins með Voru konunglega nafni höfum löghelgað stjórnarskrá um in sérstaklegu málefni Íslands, sem að mestu leyti er bygð á frumvarpi því til stjórnarskipunarlaga, sem lagt var fyrir alþingi árið 1871, en þó hefir sérstaklega verið tekið tillit til þeirra atriða, sem tekin voru fram í fyrnefndri bænarskrá Alþingis.

  

Jafnframt og Vér birtum þetta Vorum trúu og kæru þegnum á Íslandi, finnum Vér hvöt til þess að lýsa yfir allrahæstu ánægju Vorri með, að ið Íslendska stjórnarskipunarverk, sem svo lengi hefir verið starfað að, þannig er nú alveg til lykta leitt, og sömuleiðis viðurkenning Vorri og þakklæti fyrír traust það, sem fulltrúar landsins hafa auðsýnt Oss með því að fela það fyrirhyggju Vorri á þann hátt, sem sagt var, aðkoma fullnaðarskipun á um þetta mikilvæga málefni.

  

Það er von Vor, að Vorir trúu Íslendingar taki á móti gjöf þeirri, sem Vér þannig af »frjálsu fullveldi« höfum veitt Íslandi, með inu sama hugarfari, er hún er sprottin af, og að það verði viðurkennt eigi að eins, að þá er stjórnarskráin var samin, hafi verið tekið svo sem unnt var tillit til þeirra óska, sem fram eru komnar frá Íslands hálfu, að svo miklu leyti, sem þær gátu samrímzt við það, að þeirri stjórnarskipun ríkisins, sem nú á sér stað, yrði haldið óbreyttri, og þá nauðsyn, sem á því er, að lög þau, sem hér ræðir um, komi fram í því formi, sem samsvari eðli þeirra sem endilegra stjórnarskipunarlaga, heldur einnig, að Vorum kæru þegnum á Íslandi sé með stjórnarskránni yfir höfuð veitt svo mikið frelsi og þjóðleg réttindi, að skilyrðunum fyrir öflugum og heillaríkum framförum landsins bæði í andlegum og líkamlegum efnum sé með því fullnægt.

  

En eigi sáðkorn það, sem falið er í stjórnarbótinni, að geta borið ávöxtu, þarf til þess, að lýður og stjórn leggist á eitt um að vinna að því í eindrægni, sem er sameiginlegt mark og mið hvorutveggju, som er framfarir og hagsæld landsins, og treystum Vér því staðfastlega, að Vorir trúu Íslendingar með því að neyta hyggilega frelsis þess, sem þeim er veitt, vilji styðja viðleitni Vora, til þess að þessu augnamiði verði náð.

    

Einkar geðfelt hefir það þar að auki verið Oss, að framkvæmd þessarar mikilvægu gjörðar samkvæmt ósk Alþingis hefir getað átt ser stað einmitt á því ári, er þess verður minnst, að 1000 ár eru liðin síðan Ísland first byggðist, og að þá hafi byrjað þjóðarlíf, sem einkum með því að halda við máli forfeðranna og færa í sögur afreksverk þeirra, hefir verið svo mikilsvert fyrir öll norðurlönd.

  

Um leið og Vér í tilefni af hátíð þeirri, sem í hönd fer, sendum öllum Vorum trúu og kæru þegnum á Íslandi kveðju Vora og Vorar bestu heilla- og hamingjuóskir landinu til handa um ókominn tíma, sameinum Vér því vonina um, að sá tími muni koma, að umskipti þau á stjórnarhögum Íslands, sem nú standa til, verði einnig talin í sögunni sem atkvæðamikill og happasæll viðburður fyrir Ísland.

  

  

Gefið í Amalíuborg, 14. dag febrúarmánaðar 1874.

  

Undir Vorri konunglegu hendi og innsigli.

  

CHRISTIAN R.

  

(L. S.)

  

(L.S. = Locus Sigilli = staður innsiglis)

 

>>><<<

 

No Need to Panic About Global Warming

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

   

 

 

No Need to Panic About Global Warming 

   

Fyrst birt í The Wall Street Journal.
  
Höfundar eru 16 vísindamenn og eru nöfn þeirra skráð í lok greinarinnar.
 

A candidate for public office in any contemporary democracy may have to consider what, if anything, to do about "global warming." Candidates should understand that the oft-repeated claim that nearly all scientists demand that something dramatic be done to stop global warming is not true. In fact, a large and growing number of distinguished scientists and engineers do not agree that drastic actions on global warming are needed.

In September, Nobel Prize-winning physicist Ivar Giaever, a supporter of President Obama in the last election, publicly resigned from the American Physical Society (APS) with a letter that begins:  

"I did not renew [my membership] because I cannot live with the [APS policy] statement: &#39;The evidence is incontrovertible: Global warming is occurring. If no mitigating actions are taken, significant disruptions in the Earth&#39;s physical and ecological systems, social systems, security and human health are likely to occur. We must reduce emissions of greenhouse gases beginning now.&#39; In the APS it is OK to discuss whether the mass of the proton changes over time and how a multi-universe behaves, but the evidence of global warming is incontrovertible?"

In spite of a multidecade international campaign to enforce the message that increasing amounts of the "pollutant" carbon dioxide will destroy civilization, large numbers of scientists, many very prominent, share the opinions of Dr. Giaever. And the number of scientific "heretics" is growing with each passing year. The reason is a collection of stubborn scientific facts.  

Perhaps the most inconvenient fact is the lack of global warming for well over 10 years now. This is known to the warming establishment, as one can see from the 2009 "Climategate" email of climate scientist Kevin Trenberth: "The fact is that we can&#39;t account for the lack of warming at the moment and it is a travesty that we can&#39;t." But the warming is only missing if one believes computer models where so-called feedbacks involving water vapor and clouds greatly amplify the small effect of CO2.

The lack of warming for more than a decade—indeed, the smaller-than-predicted warming over the 22 years since the U.N.&#39;s Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) began issuing projections—suggests that computer models have greatly exaggerated how much warming additional CO2 can cause. Faced with this embarrassment, those promoting alarm have shifted their drumbeat from warming to weather extremes, to enable anything unusual that happens in our chaotic climate to be ascribed to CO2.  

The fact is that CO2 is not a pollutant. CO2 is a colorless and odorless gas, exhaled at high concentrations by each of us, and a key component of the biosphere&#39;s life cycle. Plants do so much better with more CO2 that greenhouse operators often increase the CO2 concentrations by factors of three or four to get better growth. This is no surprise since plants and animals evolved when CO2 concentrations were about 10 times larger than they are today. Better plant varieties, chemical fertilizers and agricultural management contributed to the great increase in agricultural yields of the past century, but part of the increase almost certainly came from additional CO2 in the atmosphere.

 

Although the number of publicly dissenting scientists is growing, many young scientists furtively say that while they also have serious doubts about the global-warming message, they are afraid to speak up for fear of not being promoted—or worse. They have good reason to worry. In 2003, Dr. Chris de Freitas, the editor of the journal Climate Research, dared to publish a peer-reviewed article with the politically incorrect (but factually correct) conclusion that the recent warming is not unusual in the context of climate changes over the past thousand years. The international warming establishment quickly mounted a determined campaign to have Dr. de Freitas removed from his editorial job and fired from his university position. Fortunately, Dr. de Freitas was able to keep his university job.

This is not the way science is supposed to work, but we have seen it before—for example, in the frightening period when Trofim Lysenko hijacked biology in the Soviet Union. Soviet biologists who revealed that they believed in genes, which Lysenko maintained were a bourgeois fiction, were fired from their jobs. Many were sent to the gulag and some were condemned to death.  

Why is there so much passion about global warming, and why has the issue become so vexing that the American Physical Society, from which Dr. Giaever resigned a few months ago, refused the seemingly reasonable request by many of its members to remove the word "incontrovertible" from its description of a scientific issue? There are several reasons, but a good place to start is the old question "cui bono?" Or the modern update, "Follow the money."

Alarmism over climate is of great benefit to many, providing government funding for academic research and a reason for government bureaucracies to grow. Alarmism also offers an excuse for governments to raise taxes, taxpayer-funded subsidies for businesses that understand how to work the political system, and a lure for big donations to charitable foundations promising to save the planet. Lysenko and his team lived very well, and they fiercely defended their dogma and the privileges it brought them.  

Speaking for many scientists and engineers who have looked carefully and independently at the science of climate, we have a message to any candidate for public office: There is no compelling scientific argument for drastic action to "decarbonize" the world&#39;s economy. Even if one accepts the inflated climate forecasts of the IPCC, aggressive greenhouse-gas control policies are not justified economically.

 

---<<<>>>---<<<>>>---<<<>>>---

  

.

Princeton physics professor Willam Happer

on why a large number of scientists

do not believe that carbon dioxide is causing global warming.

 

A recent study of a wide variety of policy options by Yale economist William Nordhaus showed that nearly the highest benefit-to-cost ratio is achieved for a policy that allows 50 more years of economic growth unimpeded by greenhouse gas controls. This would be especially beneficial to the less-developed parts of the world that would like to share some of the same advantages of material well-being, health and life expectancy that the fully developed parts of the world enjoy now. Many other policy responses would have a negative return on investment. And it is likely that more CO2 and the modest warming that may come with it will be an overall benefit to the planet. 

If elected officials feel compelled to "do something" about climate, we recommend supporting the excellent scientists who are increasing our understanding of climate with well-designed instruments on satellites, in the oceans and on land, and in the analysis of observational data. The better we understand climate, the better we can cope with its ever-changing nature, which has complicated human life throughout history. However, much of the huge private and government investment in climate is badly in need of critical review.

Every candidate should support rational measures to protect and improve our environment, but it makes no sense at all to back expensive programs that divert resources from real needs and are based on alarming but untenable claims of "incontrovertible" evidence.

• Claude Allegre, former director of the Institute for the Study of the Earth, University of Paris;
• J. Scott Armstrong, cofounder of the Journal of Forecasting and the International Journal of Forecasting;
• Jan Breslow, head of the Laboratory of Biochemical Genetics and Metabolism, Rockefeller University;
• Roger Cohen, fellow, American Physical Society;
• Edward David, member, National Academy of Engineering and National Academy of Sciences;
• William Happer, professor of physics, Princeton;
• Michael Kelly, professor of technology, University of Cambridge, U.K.;
• William Kininmonth, former head of climate research at the Australian Bureau of Meteorology;
• Richard Lindzen, professor of atmospheric sciences, MIT;
• James McGrath, professor of chemistry, Virginia Technical University;
• Rodney Nichols, former president and CEO of the New York Academy of Sciences;  
• Burt Rutan, aerospace engineer, designer of Voyager and SpaceShipOne;
• Harrison H. Schmitt, Apollo 17 astronaut and former U.S. senator;
• Nir Shaviv, professor of astrophysics, Hebrew University, Jerusalem;
• Henk Tennekes, former director, Royal Dutch Meteorological Service;
• Antonio Zichichi, president of the World Federation of Scientists, Geneva. 
   
   

There&#39;s no compelling scientific argument for drastic action

to &#39;decarbonize&#39; the world&#39;s economy.

  

 

Framundan er harðnandi barátta um Lýðveldið og embætti forseta

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

  

   

    

Framundan er harðnandi barátta um Lýðveldið og embætti forseta.

  

Fyrst birt í Morgunblaðinu 01. febrúar 2012.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.
  
Flestum landsmönnum mun ljóst, að 1918 varð Ísland sjálfstætt konungsveldi, með Kristján X sem konung sameiginlega með Danmörku. Þessi konungur fór með fullveldisrétt þjóðarinnar þar til lýðveldið var stofnað 1944. Með nýrri stjórnarskrá færðist fullveldisrétturinn úr höndum konungs til almennings á Íslandi.

  

Lýðveldi nefnist það stjórnarform þegar fullveldisréttur þjóðar er í höndum almennings. Forseti lýðveldisins er umboðsmaður þjóðarinnar innan stjórnkerfisins. Hann er handhafi framkvæmdavaldsins, en jafnframt er hann eftirlitsmaður með löggjafarvaldinu. Af 81 grein Stjórnarskrárinnar fjalla 30 greinar eingöngu um verksvið forsetans. Forsetinn fer með vald til þingrofs (24.gr.) og vald til að vísa lagafrumvörpum til þjóðaratkvæðis (26.gr.). Jafnframt skipar forsetinn ráðherra og leysir þá frá störfum (15.gr.). Forsetinn er eini valdhafi landsins sem kjörinn er almennri kosningu.

  

Frá 1944 hefur okkar ágæta stjórnarskrá formfest lýðræði sem stjórnarfar landsins, þótt valdastéttin hafi rangtúlkað mörg ákvæði hennar. Sem dæmi um þessar tilraunir til að rugla landsmenn í ríminu, má benda á nafngiftina “fullveldisdagur” um 01. desember 1918, þegar þjóðin STAÐFESTI fullveldisrétt Kristjáns X. Hins vegar náðist 1918 fram viðurkenning á sjálfstæðinu og 01. desember ætti því að nefnast “sjálfstæðisdagur”. Fullveldið var síðan HEIMT úr greipum konungs með stjórnarskránni frá 1944 og því ætti 17. júní að nefnast “fullveldisdagur”.

  

Þessi fölsun á nafngiftum er auðvitað smámál, í samanburði við þá vanvirðingu á efnisatriðum Stjórnarskrárinnar sem viðgengis hefur allar götur frá 1944. Þingræðissinnar hafa komist upp með að sniðganga mörg ákvæði Stjórnarskrárinnar, sem er forskrift okkar að lýðræðinu. Þingræðissinnar hafa í heitstrengingum um að afsala sjálfstæði landsins til risans í austri og afnema formlega fullveldisrétt almennings. Þeir hafa jafnvel uppi áróður um að embætti forsetans verði lagt af. Slík krafa lýsir vilja til að lýðveldið verði lagt niður og að í staðinn verði höfðingjaveldi formfest, öðru nafni þingræði.

Áskorun á Ólaf Ragnar Grímsson.

Við þessar aðstæður er öðru mikilvægara, að þjóðin geti fullkomlega treyst að forseti lýðveldisins fylgi Stjórnarskránni og láti ekki fulltrúa hins erlenda valds komast upp með bellibrögð. Við vitum að núverandi forseti, Ólafur Ragnar Grímsson hefur þann dug og þann skilning á stjórnskipun landsins sem þarf til að mæta atlögunni. Ef nýr maður kemur að Bessastöðum, veit enginn hvort hann muni líta á sig sem umboðsmann almennings og vörzlumann lýðræðisins.

  

Íslendsk þjóð getur ekki tekið áhættu með að embætti forsetans lendi í höndum fólks sem tilbúið er að fórna sjálfstæði landsins og fullveldisrétti þjóðarinnar á altari framandi hugmyndafræði. Ekki má henda að barátta genginna kynslóða verði að engu gerð með hirðuleysi, eða í nafni stundarhagsmuna. Að beztu manna yfirsýn er því skorað á forsetann Ólaf Ragnar Grímsson að gefa kost á áframhaldandi setu á forsetastóli.

Stjórnarskráin er fjöregg þjóðarinnar.

Ekki eru margar þjóðir sem eiga alvöru stjórnarskrá, eins og við Íslendingar. Ákvæðið um þjóðaratkvæði samkvæmt 26. greininni, er einn af dýrgripum þessarar þjóðar og það ákvæði bjargaði okkur frá Icesave-kúguninni. En í Stjórnarskránni er aðra dýrgripi að finna og þar á meðal er 24. greinin um þingrof og 15. greinin um ráðherraskipanir:

  

24. grein. Forseti lýðveldisins getur rofið Alþingi, og skal þá stofnað til nýrra kosninga, áður en 45 dagar eru liðnir frá því er gert var kunnugt um þingrofið, enda komi Alþingi saman eigi síðar en tíu vikum eftir að það var rofið. Alþingismenn skulu halda umboði sínu til kjördags.

15. grein. Forsetinn skipar ráðherra og veitir þeim lausn. Hann ákveður tölu þeirra og skiptir störfum með þeim.

Þegar hvorki meirihluti Alþingismanna né ríkisstjórn landsins njóta trausts þjóðarinnar, verður forsetinn að hafa styrk til að beita þeim úrræðum sem Stjórnarskráin leggur honum í hendur. Við flestum blasir, að mikil mistök voru gerð í Alþingiskosningunum 2009. Til þings völdust of margir óhæfir frambjóðendur, sem dag hvern virðist leggja sig fram um að valda tjóni.

  

Icesave-klafinn sem þetta fólk vildi umfram allt leggja á almenning er bara eitt dæmi af mörgum. Sannast hefur, að undirgefni við Evrópusambandið var orsök þessarar óþjóðhollu tilraunar. Framundan er lokaorusta um sjálfstæði landsins, sem enginn skyldi fyrirfram telja auðunna. Framtíð þjóðarinnar hangir raunverulega í bláþræði. Nærsti forseti verður að hafa dug til að losa þjóðina við gagnslaust fólk, sem of lengi hefur hangið á ríkisspenanum. Ólafur Ragnar Grímsson er manna líklegastur til að uppfylla þessa kröfu almennings.

    

Að beztu manna yfirsýn er skorað á forsetann

Ólaf Ragnar Grímsson

að gefa kost á áframhaldandi setu á forsetastóli.

>>><<<

 

Þórarinn Þórarinsson: Þjóðin er æðri Alþingi !

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

  

Þjóðin er æðri Alþingi !

 

Fyrst birt í Tímanum 15. desember 1992.

Þórarinn Þórarinsson (1914 – 1996), Alþingismaður 1959 – 1978.

 

  
Dagana 20.-23. maí 1944 fór fram tvíþætt þjóðaratkvæðagreiðsla á Íslandi.

• Í fyrsta lagi voru greidd atkvæði um niðurfellingu sambandslagasamningsins við Dani.

• Í öðru lagi voru greidd atkvæði um nýja stjórnarskrá, sem fól í sér að konungssambandinu við Dani yrði slitið og í staðinn yrði Ísland lýðveldi og kosinn forseti í stað konungs.

Báðar tillögurnar voru samþykktar nær samhljóða. Meginefni þessara atkvæðagreiðslna var það að færa æðsta valdið inn í landið. Síðan hefur engin breyting verið gerð á þeirri skipan.

  

Nú liggur hins vegar fyrir Alþingi frumvarp um róttæka breytingu á þessari skipan. Samkvæmt því á að færa umtalsverðan hluta æðsta valdsins úr landi, eða verulegan hluta löggjafarvaldsins og talsverðan hluta framkvæmdavaldsins og dómsvaldsins.

  

• Hér er átt við frumvarpið um Evrópskt efnahagssvæði. Það er tvímælalaust stærsta og örlagaríkasta mál, sem hefur legið fyrir Alþingi síðan 1944.

  

Eins og nú horfir getur forseti Íslands, Vigdís Finnbogadóttir, staðið frammi fyrir þeim vanda innan fárra daga að ákveða hvort hún á að veita því endanlegt samþykki eða vísa því til þjóðarinnar.

  

Þetta er tvímælalaust stærsta ákvörðun sem Íslendskur þjóðhöfðingi hefur þurft að taka. En hvers vegna hefur forsetanum verið fært þetta vald ?

  

Það er vegna þess, að höfundar stjórnarskrárinnar hafa talið, að þegar mest reyndi á væri vald þjóðarinnar æðra en vald þingsins, og þess vegna ætti forsetinn að hafa vald til þess að skjóta málum til hennar.

 

 

Vigdís Finnbogadóttir brást vonum þjóðarinnar 1994.

 Í stað þess að gæta fullveldisréttinda almennings

fórnaði hún þeim fyrir vinsælir hjá valda-aðlinum.

 Þegar þjóðin stóð frammi fyrir Icesave-kúguninni 2011,

sýndi Vigdís aftur sitt rétta andlit

með stuðningi við kjölturakka Evrópusambandsins.

  

 

 

Kjölturakkar ESB vilja nýtt réttarfar - að gera glæpinn löglegan !

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

    

 

Kjölturakkar ESB vilja nýtt réttarfar - að gera glæpinn löglegan !

  

02. febrúar 2012.

 

      

Loftur Altice Þorsteinsson.

  

Þann 31. janúar 2012 tók Alþingi til umræðu skýrslu frá Norðvegi um aðild þess lands að Evrópska efnahagssvæðinu (EES). Þessi skýrsla er um 900 blaðsíður, en það vekur athygli að í skýrslunni er ekkert fjallað um hvernig Norðvegur á að losa sig úr EES – hvað á að taka við þegar glæpastarfsemin hefur verið stöðvuð.

  

Til mótvægis við þessi fáránlegu vinnubrögð var í Norðvegi stofnuð samtökin “Alternativer til dagens EØS-avtale”. Þessi samtök voru stofnuð í febrúar 2011 og aðilar að þeim eru núna:

  

• EL & IT Forbundet
• Fagforbundet
• Fellesforbundet
• For Velferdsstaten
• LO i Fredrikstad
• LO i Kristiansand og omegn
• LO i Oslo
• LO i Trondheim
• Natur og Ungdom
• Nei til EU
• Norges Bondelag
• Norsk Bonde- og Småbrukarlag
• Norges Bygdekvinnelag
• Ungdom mot EU

   

Í upphafi var gert ráð fyrir að “Alternativer til dagens EØS-avtale” starfaði fram á mitt ár 2012 og verkefnið væri annars vegar að koma með ábendingar til EES-nefndarinnar sem vann að hinni opinberu skýrslugerð og hins vegar að láta framkvæma úttektir á atriðum sem EES-nefndin ætlaði ekki að fjalla um, það er að segja varðandi fyrirkomulag samskipta við Evrópusambandið þegar EES-samningnum lýkur. Á tungu heimamanna er verkefninu lýst á eftirfarandi hátt:

  

Prosjektet vil etter planen vare ut juni 2012, og målet er dels å komme med innspill underveis i Europautredningens arbeid, og dels å kunne komme med supplerende utredninger og delta med innspill til den politiske prosessen som vil komme i etterkant av utvalgets arbeid.

 

I tillegg vil man forsøke å belyse aktuelle saker og problemstillinger knyttet til EØS-avtalen for å illustrere avtalens funksjon og virkemåte. Som del av det utredningsarbeid som prosjektet skal gjennomføre, vil EØS-avtalens virkninger på ulike samfunnsområder og innenfor ulike sektorer bli gjennomgått.

 

Blant annet vil avtalens virkninger for norsk økonomi, arbeidslivet, velferdsordninger, distrikt og sentraliseringsprosesser, miljø og klima, matkvalitet og helse bli belyst nærmere, dels gjennom utredninger i egen regi og dels gjennom eksterne utredninger.

  

Umræðunni um þetta mikilvæga mál var á Alþingi sniðinn ákaflega þröngur stakkur, því að ræðutími var takmarkaður við 2 mínútur. Málflutningur kjölturakka ESB var aumkunarverður, því að þeir viðurkenndu að sjálfstæði Íslands hefði verið skert með EES-samningnum, en lögðu jafnframt til að hinu glæpsamlega ástandi væri aflétt með því að gera glæpinn löglegan !

  

Össur Skarphéðinsson sagði meðal annars:

  

Það er rétt sem hæstvirtur þingmaður (Þorgerður K. Gunnarsdóttir) segir að í samningnum (EES) felst stöðugt, varanlegt og vaxandi fullveldisframsal. Við getum hins vegar ekki búið í sama varlega návíginu við okkar stjórnarskrá og Norðmenn. Ástæðan er sú að Norðmenn hafa ákvæði í sinni stjórnarskrá sem heimilar framsal á valdi. Við höfum það hins vegar alls ekki.

  

Mín niðurstaða, megin niðurstaða — þær eru reyndar tvær — af þessari skýrslu er í fyrsta lagi að ég tel að vegna munarins á stjórnarskrá okkar og Norðmanna eigum við núna að beita okkur fyrir því að breyta stjórnarskránni þannig að við fáum Alþingi fullar heimildir til þess að framselja vald eins og við erum nánast að gera hér í hverri viku. Í öðru lagi er ég þeirrar skoðunar að skýrslan sýni að við erum þegar búin að framselja mikið vald og við höfum lítil sem engin áhrif og þess vegna sé okkur betur komið innan Evrópusambandsins en í núverandi stöðu.

  

Í máli Össurar kemur fram misskilningur varðandi hugtakið fullveldi. Fullveldi (Sovereign Power) varðar innra stjórnarform ríkisins, það er að segja hver fer með hið endanlega og ótakmarkaða vald samkvæmt stjórnarskránni. Fullveldi (fullveldi = fullt vald) merkir endanlegt og ótakmarkað vald um stjórnarfar landsins. Endanlegt er fullveldið, vegna þess að ákvörðunum fullveldishafans verður ekki vísað til annars aðila. Ótakmarkað er fullveldið, vegna þess að það tekur til allra þátta stjórnkerfisins sem fullveldishafinn ákveður. Það sem Össur og Þorgerður voru að ræða um er sjálfstæði Íslendska ríkisins.

  

Í þessu sambandi varðar sjálfstæði samskipti ríkis við önnur ríki og tengist órjúfanlega lögsögu þess. Icesave-samningarnir voru skerðing á sjálfstæði Íslands, vegna þess að þeir gerðu ráð fyrir að Ísland afsalaði sér lögsögu málsins. Útibú Landsbankans tilheyrðu lögsögu Íslands, en þá lögsögu rufu nýlenduveldin Bretland og Holland með ólöglegum aðgerðum sínum. Nýlenduveldin brutu á lögsögu Íslands og um leið á samningnum um Evrópska efnahagssvæðið. Á grundvelli þessara brota eru byggðar kröfur okkar Péturs Valdimarssonar til Framkvæmdastjórnar ESB um málflutning gegn nýlenduveldunum fyrir Evrópudómstólnum.

  

Þótt fullveldið sé í höndum fullveldishafans - almennings á Íslandi, eins og staðfest er í Stjórnarskránni, þá er ekki þar með sagt að fullveldisréttindi (Sovereign Rights) séu ekki fyrir borð borin. Þau brot eru þó miklu fremur framin innanlands, af þingræðissinnum og öðrum andstæðingum lýðveldisins, en að Evrópusambandið sjálft sé gerandi. Stjórnarfar á Íslandi er svonefnt “tvíeðliskerfi” sem merkir að landsréttur og alþjóðaréttur skarast ekki. Yfirþjóðlegar stofnanir hafa ekki lögsögu yfir Íslendskum málefnum.

  

Össur og Þorgerður eru þeirrar skoðunar, “að í samningnum um EES felst stöðugt, varanlegt og vaxandi brot á Stjórnarskránni.” Að mati Össurar eru engar heimildir fyrir hendi í Stjórnarskránni til að vald sé framselt erlendum aðilum. Er slíkt ólöglegt framsal ekki nefnt landráð ?

  

Össur og aðrir kjölturakkar Evrópusambandsins vilja breyta Stjórnarskránni til að þóknast hinu austræna stórveldi. Hann segir þetta berum orðum:  “þannig að við fáum Alþingi fullar heimildir til þess að framselja vald.” Með öðrum orðum leggur þetta fólk til nýgja réttarfarshugsun, að glæpir þess verði gerðir löglegir.

  

       

>>><<<

 

Björgvin Guðni Sigurðsson - ný kæra Alþingis til Landsdóms

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

    

 

Björgvin Guðni Sigurðsson - ný kæra Alþingis til Landsdóms.

 

      

Sama dag og lögð var fyrir Alþingi tillaga um að hætta við að kæra Geir H. Haarde til Landsdóms, var lögð fram ný kæra á hendur Björgvini Guðna Sigurðssyni. Tillöguna getur að líta hér á eftir, en greinargerðina sem henni fylgir er hægt að finna á slóðinni sem gefin er á eftir kærunni.

  

Rétt er að það komi fram, að Alþingi fer með kæruvald á hendur ráðherrum, en ekki ákæruvald. Hægt er að sanna að svo er, þrátt fyrir háværar fullyrðingar um annað. Þeim sem efast er bent á að lesa 14. grein Stjórnarskrárinnar, lög um Landsdóm (lög 3/1963) og lög um ráðherraábyrgð (lög 4/1963).

  

    

---<<<>>>---

    

     

Tillaga til þingsályktunar

um málshöfðun gegn fyrrverandi viðskiptaráðherra,

Björgvin G. Sigurðssyni.

  

16.01.2012

Flutningsmenn: Þór Saari, Margrét Tryggvadóttir, Birgitta Jónsdóttir.

 

Alþingi ályktar skv. 14. gr. stjórnarskrár lýðveldisins Íslands, nr. 33 17. júní 1944, sbr. 13. gr. laga um landsdóm, nr. 3/1963, að höfða beri sakamál fyrir landsdómi gegn fyrrverandi viðskiptaráðherra, Björgvin Guðna Sigurðssyni, kt. 301070-4629, til heimilis að Grænuvöllum 5, Selfossi, ráðherra í öðru ráðuneyti Geirs H. Haarde, vegna refsiverðrar háttsemi hans í embættisfærslu sinni á árinu 2008.

 

 

Kæruatriði.

Málið er höfðað á hendur Björgvin G. Sigurðssyni, fyrrverandi viðskiptaráðherra, fyrir brot framin á tímabilinu frá febrúar 2008 og fram í októberbyrjun sama ár, af ásetningi eða stórkostlegu hirðuleysi, aðallega fyrir brot gegn lögum um ráðherraábyrgð, nr. 4/1963, en til vara fyrir brot gegn 141. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940.

     

I 

Fyrir að hafa vanrækt að hafa frumkvæði að virkum aðgerðum af hálfu ríkisvaldsins til að draga úr stærð íslenska bankakerfisins með því til að mynda að stuðla að því að bankarnir minnkuðu efnahagsreikning sinn eða einhverjir þeirra flyttu höfuðstöðvar sínar úr landi.

Fyrir að hafa ekki fylgt því eftir og fullvissað sig um að unnið væri með virkum hætti að flutningi Icesave-reikninga Landsbankans í Bretlandi yfir í dótturfélag og síðan leitað leiða til að stuðla að framgangi þessa með virkri aðkomu ríkisvaldsins.

Framangreind háttsemi þykir varða við b-lið 10. gr., sbr. 11. gr., laga nr. 4/1963, en til vara við 141. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940. 

     

II 

Fyrir að hafa á framangreindu tímabili látið farast fyrir að framkvæma það sem fyrirskipað er í 17. gr. stjórnarskrár lýðveldisins um skyldu til að halda ráðherrafundi um mikilvæg stjórnarmálefni. Á þessu tímabili var lítið fjallað á ráðherrafundum um hinn yfirvofandi háska, ekki var fjallað formlega um hann á ráðherrafundum og ekkert skráð um þau efni á fundunum. Var þó sérstök ástæða til þess, einkum í ljósi upplýsinga sem hann fékk af fundum samráðshóps stjórnvalda um fjármálastöðugleika og viðbúnað og í kjölfar fundar hans og Alistairs Darling í London 2. september 2008. Viðskiptaráðherra átti ekki frumkvæði að formlegum ráðherrafundi um ástandið né heldur gaf hann ríkisstjórninni sérstaka skýrslu um vanda bankanna eða hugsanleg áhrif hans á íslenska ríkið.

Þykir þetta varða við c-lið 8. gr., sbr. 11. gr., laga nr. 4/1963, en til vara við 141. gr. almennra hegningarlaga.

Alþingi gerir þá kröfu að ráðherrann verði dæmdur til refsingar og greiðslu sakarkostnaðar að mati landsdóms, sbr. 46. gr. laga nr. 3/1963.

Tillögu til þingsályktunar þessarar fylgdi greinargerð og er vísað til hennar og 7. bindis skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis um nánari skýringar og rök fyrir þingsályktun þessari.

 

Greinargerð:  http://www.althingi.is/altext/140/s/0657.html

       

>>><<<

 

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir – ný kæra Alþingis til Landsdóms

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

    

 

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir - ný kæra Alþingis til Landsdóms.

 

      

Sama dag og lögð var fyrir Alþingi tillaga um að hætta við að kæra Geir H. Haarde til Landsdóms, var lögð fram ný kæra á hendur Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur. Tillöguna getur að líta hér á eftir, en greinargerðina sem henni fylgir er hægt að finna á slóðinni sem gefin er á eftir kærunni.

  

Rétt er að það komi fram, að Alþingi fer með kæruvald á hendur ráðherrum, en ekki ákæruvald. Hægt er að sanna að svo er, þrátt fyrir háværar fullyrðingar um annað. Þeim sem efast er bent á að lesa 14. grein Stjórnarskrárinnar, lög um Landsdóm (lög 3/1963) og lög um ráðherraábyrgð (lög 4/1963).

  

    

---<<<>>>---

    

     

Tillaga til þingsályktunar

um málshöfðun gegn fyrrverandi utanríkisráðherra,

Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur.

  

16.01.2012

Flutningsmenn: Þór Saari, Margrét Tryggvadóttir, Birgitta Jónsdóttir.

 

Alþingi ályktar skv. 14. gr. stjórnarskrár lýðveldisins Íslands, nr. 33 17. júní 1944, sbr. 13. gr. laga um landsdóm, nr. 3/1963, að höfða beri sakamál fyrir landsdómi gegn fyrrverandi utanríkisráðherra og oddvita Samfylkingarinnar í ríkisstjórn, Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur, kt. 311254-4809, til heimilis að Nesvegi 76, Reykjavík, ráðherra í öðru ráðuneyti Geirs H. Haarde, vegna refsiverðrar háttsemi hennar í embættisfærslu sinni á árinu 2008.

 

 

Kæruatriði.

Málið er höfðað á hendur Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur, fyrrverandi utanríkisráðherra, fyrir brot framin á tímabilinu frá febrúar 2008 og fram í októberbyrjun sama ár, af ásetningi eða stórkostlegu hirðuleysi, aðallega fyrir brot gegn lögum um ráðherraábyrgð, nr. 4/1963, til vara fyrir brot gegn 141. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940, en til þrautavara fyrir brot gegn 141. gr., sbr. 22. gr., almennra hegningarlaga.

     

I 

Fyrir að hafa vanrækt að beita sér fyrir virkum aðgerðum af hálfu ríkisvaldsins til að draga úr stærð íslenska bankakerfisins með því til að mynda að stuðla að því að bankarnir minnkuðu efnahagsreikning sinn eða einhverjir þeirra flyttu höfuðstöðvar sínar úr landi.

Fyrir að hafa ekki fullvissað sig um að unnið væri með virkum hætti að flutningi Icesave- reikninga Landsbankans í Bretlandi yfir í dótturfélag og síðan leitað leiða til að stuðla að framgangi þessa með virkri aðkomu ríkisvaldsins.

Framangreind háttsemi þykir varða við b-lið 10. gr., sbr. 11. gr., laga nr. 4/1963, til vara við 141. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940, en til þrautavara við 141. gr., sbr. 22. gr., almennra hegningarlaga. 

     

II 

Fyrir að hafa á framangreindu tímabili látið farast fyrir að framkvæma það sem fyrirskipað er í 17. gr. stjórnarskrár lýðveldisins um skyldu til að halda ráðherrafundi um mikilvæg stjórnarmálefni. Á þessu tímabili var lítið fjallað á ráðherrafundum um hinn yfirvofandi háska, ekki var fjallað formlega um hann á ráðherrafundum og ekkert skráð um þau efni á fundunum. Var þó sérstök ástæða til þess, einkum eftir fund hennar, Geirs H. Haarde, Árna M. Mathiesen og formanns stjórnar Seðlabankans 7. febrúar 2008, eftir fund hennar og Geirs H. Haarde með bankastjórn Seðlabankans 1. apríl 2008 og í kjölfar yfirlýsingar til sænsku, dönsku og norsku seðlabankanna sem undirrituð var 15. maí 2008. Utanríkisráðherra átti ekki frumkvæði að formlegum ráðherrafundi um ástandið né heldur gaf hún ríkisstjórninni sérstaka skýrslu um vanda bankanna eða hugsanleg áhrif hans á íslenska ríkið.

Þykir þetta varða við c-lið 8. gr., sbr. 11. gr., laga nr. 4/1963, en til vara við 141. gr. almennra hegningarlaga.

Alþingi gerir þær kröfur að ráðherrann verði dæmdur til refsingar og greiðslu sakarkostnaðar að mati landsdóms, sbr. 46. gr. laga nr. 3/1963.

Tillögu til þingsályktunar þessarar fylgdi greinargerð og er vísað til hennar og 7. bindis skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis um nánari skýringar og rök fyrir þingsályktun þessari.

 

Greinargerð: http://www.althingi.is/altext/140/s/0656.html

   

       

>>><<<

 

Gerry Hassan: The Beginning of the Break-Up of Britain ?

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

 

 

The Beginning of the Break-up of Britain ?

 

Fyrst birt á vefsetri "Open Democracy" 11. janúar 2012.
  

Jerry Hassan 

The Scottish constitutional question has shot to the top of the UK political agenda. The manoeuvrings of the UK Government and Scottish Government on the Scottish independence issue have consistently led the UK news bulletins this week, even giving the high impact HS2 (hraðlestin High Speed 2) development go-ahead a run for its money.

We are now entering uncharted waters. Scotland and the UK are now changing and things will never be the same again. Whatever the outcome of the stand-off between the two governments and the eventual referendum, Scottish independence has become mainstream and a serious, viable option.

Alex Salmond announced on ‘Sky News’ that the Scottish Government had decided to hold its independence referendum in autumn 2014. The timing was planned to cause maximum embarrassment to Michael Moore, Secretary of State for Scotland, who at the same moment was addressing the House of Commons on the UK Government’s view of independence. Salmond said autumn 2014 "was the date that allows everything to be put in a proper manner on the most important decision in Scotland for 300 years. That date will allow the Scottish people to hear all the arguments." He went on:

This has to be a referendum which is built in Scotland, which is made in Scotland and goes through the Scottish Parliament. If the Westminster Government sticks to that, we won’t have too many fights about it. (1)

The UK Government set out its thinking in a consultative paper, ‘Scotland’s Constitutional Future’ (2) which stated that the Scottish Parliament has no power to hold a referendum, proposed to give the Parliament the power to hold a Yes/No vote, and excluded any ‘sunset clause’ as had been mooted only days previously, in an attempt to flush the SNP (Scottish National Party) out to hold a vote within a certain timeframe.  

UK ministers such as Moore are invoking the perils of ‘uncertainty’ and the need for a timescale which brings about a vote ‘sooner rather than later’, and yet according to ‘The Ecconomist’:

… what really exercises the government is three different things: the legality of the vote; securing a clear, binary question and ensuring that the referendum campaign is fairly- and transparently-funded and overseen by an independent electoral commission. (3)

The crucial dimension it argued is not the timescale, which is negotiable, but having a Yes/No vote.

Those who support the UK Government cite the legal advice compatible with their opinions such as that offered by Aidan O’Neill (4) and Adam Tomkins (5). The Scottish Government has an array of experts who argue their case, with Stephen Tierney stating that for the UK Government to ignore even an ‘advisory’ vote would ‘carry its own risk’ (6), while Salmond cites the evidence of Himsworth and O’Neill (7). Yet, rather revealingly, while the UK Government cites its legal advice it has not actually published it, redolent of that previous great British moment of maladministration, manipulation and deception, Iraq. That’s what you would expect, but then the Scottish Government has not published its legal advice either.

Politics are going to be more important than legal interpretations. Some UK politicians find it hard to understand that their legal case against independence and attempts to portray Salmond and his allies as ‘outlaw bandits’ doesn’t carry much weight. They seem to be living in a bubble concerning how Westminster and a Tory-led government are seen in Scotland.

They also seem to have forgotten their own wobbles. The UK Government is trying to play an absolutist game, but only on a very narrow, precise front. They retreated in the last few days on a ‘sunset clause’ and have previously equivocated on whether the Scottish Government could hold an independence vote. This ambiguity has affected how people see their stance.  

In the world of British constitutionalism in most occasions politics and legitimacy trumps narrow legal interpretations. Any UK politician investing their hopes in holding off Salmond through constitutionalism and the power of the Supreme Court is either naïve or desperate, or both.

The language of the pro and anti-independence forces reveal much. Nicola Sturgeon, Deputy First Minister has stated that Cameron’s plan could backfire because the ‘more a Tory Government tries to interfere’ the ‘greater the support for independence will be’ (8). Alex Salmond and Michael Moore both on a day filled with occasion tried to sound conciliatory, Salmond talking of the need for ‘commonsense’ and Moore of a vote that was ‘fair’. Margaret Curran, Shadow Scottish Secretary for State commented that SNP delay and prevarication was inexplicable given it was ‘a separatist party whose lifetime cause is separatism’ (9).  

The above shows two of the great mobilising stories of Scotland: the anti-Tory consensus invoked by the SNP, and Labour’s belief that ‘separatism’ is something distinct, different and damaging compared to devolution.

Another version of Scotland is the Labour story of Britain eulogised by Brian Fitzpatrick in ‘The Guardian’:  

Our support for Britain owes nothing to a past bedecked in union flags, the bemoaning of a lost empire or the echoes of ‘Hang Mandela’. We view the Britain we cherish as a multicultural, tolerant and democratic place, and we celebrate shared achievements such as the NHS (National Health Service) and the minimum wage, and look forward to our country’s continuing tolerance and diversity. (10)

Fitzpatrick was Donald Dewar’s Head of Policy in the first year of the Scottish Parliament and briefly a Labour MSP (Member of the Scotish Parliament). This Ladybird account of Britain, straight from the mindset of Gordon Brown, goes down well in Labour circles, but has little traction in Scotland. As in every Scottish Parliament election, Labour will go negative in the long referendum campaign when they realise this message has little effect. The coalition government now talks about the union, in a direct lift from Brownite hyberbole, calling it ‘the most successful partnership in history’ (11); there is a hint of desperation in this high sounding rhetoric.

The political conflict of the last few months has been like a high-stakes political poker game or multi-dimensional chess match (12). Taking these metaphors further, the SNP have got a potentially decisive step ahead of the UK Government, as Hamish Macdonell says:  

What some in the UK Government seem to have forgotten is that, because this is such an important issue for the Scottish Nationalists, they have analysed and prepared for every twist and turn of the debate. In what is now a game of political chess, Mr Salmond has correctly forecast his opponent’s moves before they have even decided what they are going to do. (13)

If the SNP have guessed Cameron’s moves, they sit in a powerful position. The Scottish Nationalists plan to go ahead with their vote in autumn 2014, and invite the UK Government to strike it down or declare it illegal. The SNP have figured that if Cameron dares to do this he will pay a high political price, being seen to deny the democratic will of the Scottish people. This could produce a political reaction which would make the poll tax and ‘Doomsday Scenario’ of the Thatcher era seem like peace and harmony.

It is not of course as completely simple as that no matter how some portray it. The SNP administration while supporting independence does not want to ask a Yes/No simple question, but wants the option of ‘devo max’ or fiscal autonomy on the ballot paper. Nationalist thinking is that independence will lose, inviting the allegation that Salmond is ‘wriggling’ and ‘frit’ from opponents (14), while the SNP cite that a significant section of Scotland supports this; that’s true but institutionally it is support which has been carefully orchestrated by the Nats and drawing on the usual suspects in the voluntary sector (SCVO), trade unions (STUC) and business. And for all the undoubted cack-handedness of the UK Government, and their overplay of their hand, they do have a right to express a position on Scotland. 

All of this isn’t about some old-fashioned Scottish nationalism, the 700^th anniversary and memory of Bannockburn and various ancient wrongs, or an essentialist Scotland. Instead, it is about a modern nation wanting to express its democracy, take charge of its collective future, and show faith more in its own home grown institutions, rather than the bastardised, fossilised remains of the British state. It is rather apt that this has all come to pass as we approach the anniversary of someone in Scotland who contributed to all of this coming to pass, and is the epitome of a quiet, unassuming revolutionary, Tom Nairn, who turns 80 in June this year.

This Scottish moment has a number of midwives and partners, the SNP, the wider nationalist movement in Scottish society, voters at key elections, Labour at crucial parts in its history for good and bad. But in this unprecedented situation, we should acknowledge people like Tom and all the thousands of unassuming revolutionaries who refused to give up on Scotland and who refused to take ‘no’ for an answer.

 

Notes

1. Severin Carrell and Nicholas Watt, ‘Salmond sets poll date – and defies London: SNP plans Scottish independence referendum for autumn 2014’, The Guardian, January 11^th 2012, http://www.guardian.co.uk/politics/2012/jan/10/scottish-independence-referendum-autumn-2014

2. Scotland’s Constitutional Future: A consultation on facilitating a legal, fair and decisive referendum on whether Scotland should leave the United Kingdom, CM 8203, The Stationery Office, 2012.

3. Bagehot’s Notebook, David Cameron tells Scottish nationalists to put up or shut up on independence, The Economist, January 9^th 2012, http://www.economist.com/blogs/bagehot/2012/01/independence-debate-scotland

4. Aidan O’Neill, ‘We need to talk about the referendum’, UKSC, November 4^th 2011, http://ukscblog.com/we-need-to-talk-about-the-referendum

5. The Scotsman Editorial, ‘Parliaments should agree on a fair vote for Scotland’, The Scotsman, November 11^th 2011, http://www.scotsman.com/lifestyle/arts-blog/leader_parliaments_should_agree_on_a_fair_vote_for_scotland_1_1959451

6. BBC News, January 11^th 2012.

7. Newsnight Scotland, January 10^th 2012; Chris Himsworth and Christine O’Neill, Scottish Constitutional Practice: Law and Practice, Bloomsbury 2^nd edn. 2009.

8. The Economist, January 9^th 2012.

9. Newsnight Scotland, January 10^th 2012.

10. The Guardian Letters, ‘Scottish independence: the thorn and the thistle’, The Guardian, January 10^th 2012, http://www.guardian.co.uk/politics/2012/jan/09/scottish-independence-thorn-and-thistle

11. Michael Moore, Newsnight Scotland, January 10^th 2012.

12. Gerry Hassan, ‘How to Play Political Poker: The High Stakes of the Independence Debate, The Scotsman, December 31^st 2011, http://www.gerryhassan.com/uncategorized/how-to-play-political-poker-the-high-stakes-of-the-independence-debate/

13. Hamish Macdonell, ‘Salmond’s running rings around Cameron’, Spectator Coffee House, January 10^th 2012, http://www.spectator.co.uk/coffeehouse/7565553/salmonds-running-rings-around-cameron.thtml

14. BBC Radio 4, Today Programme, January 11^th 2012. 

 

 

---<<<>>>---

Scotland and the UK are now changing and things will never be the same again.

 Whatever the outcome of the stand-off between the two governments

and the eventual referendum,

Scottish independence has become mainstream and a serious, viable option.

---<<<>>>---

 

 

 

Heilaþvottastöð Evrópusambandsins hefur tekið til starfa

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

                           Áskorun til forseta Íslands

    

 

Heilaþvottastöð Evrópusambandsins hefur tekið til starfa.

 

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

    

  

Áróðursmálaráðuneyti Evrópusambandsins, sem er til húsa að Efstaleiti 1, hefur opnað Heilaþvottastöð Evrópusambandsins að Suðurgötu 10. Engan þarf að undra þessi útrás nýlenduveldis Evrópu, því að mikið skal til mikils vinna. Evrópusambandið hefur augastað á náttúruauðlindum Íslands og legu landsins við yzta haf. Um þetta væntanlega herfang er fjallað á afdráttarlegan hátt í leyniskýrslu Evrópusambandsins um innlimun Íslands frá 30. nóvember 2011, sem Samstaða þjóðar hefur undir höndum. Í skýrslunni segir:

  

Evrópusambandið telur að innlimun Íslands í Evrópusambandið muni auka möguleika ESB til að láta til sín taka á virkan og mótandi hátt í Norður-Evrópu og á Norðurhjara.

  

Evrópusambandið metur aðstæður þannig að Ísland gæti orðið hernaðarlega mikilvægur stökkpallur (strategic bridgehead) á svæðinu og innlimun landsins í Evrópusambandið muni tryggja áhrif ESB í Norðurskautsráðinu (Artic Council).

  

Evrópusambandið undirstrikar þörf ESB fyrir virk og samræmd afskipti af málefnum Norðurskautsins og lýsir yfir þeirra skoðun að innlimun Íslands í ESB muni stuðla að auknum áhrifum Evrópusambandsins á heimskautasvæðinu og styrkja hagsmuni bandalagsins á Norður-Atlandshafi, í samræmi við utanríkisstefnu þess.

 

 

Reykjavíkurbréf Morgunblaðsins 29. janúar 2012.

    

Áróðursmálaráðuneyti Evrópusambandsins er meðal umfjöllunarefna í síðasta Reykjavíkurbréfi. Réttilega er bent á þá fráleitu stöðu að RÚV lýtur engum reglum, hvorki aga ríkisvalds né hins frjálsa markaðar. Ríkið beitir skattavaldinu til að innheimta há afnotagjöld handa RÚV - af gamalmennum jafnt og börnum - af starfandi félögum jafnt og óstarfandi. Samt á almenningur engan aðgang að þessu skrýmsli, hvorki hvað varðar málflutning né hvað varðar kvartanir. RÚV hefur þá stefnu að svara engum kvörtunum og heldur uppi einhliða málflutningi í mestu deilumálun samtímans. Reykjavíkurbréfið segir:

  

Við borgararnir erum píndir til að borga uppihald RÚV og starfsmanna þess, sem nú eru komnir inn í stofnun sem orðin er óskiljanlegur blendingur ríkis- og einkahlutafélags, þar sem búið er að tryggja að almenningur hefur ekki í raun neina aðkomu að. Hann getur ekki sagt upp RÚV eins og sú stofnun hvatti áskrifendur Morgunblaðsins til að gera þegar nýir ritstjórar voru ráðnir að því einkafyrirtæki. Hálfan daginn birti RÚV á textavarpi sínu það símanúmer sem áskrifendur ættu að hringja í til þess að segja upp blaðinu. Ef snefill af manndómi væri í yfirmanni útvarpsins hefði hann beðið bæði persónulega og opinberlega afsökunar á framgangi þessa opinbera einkahlutafélags þá. Hann hefur það eitt sér til afsökunar að þá er ekki víst að Óðinn leyfði honum áfram að þylja fréttirnar.

       

>>><<<

 

Norðmenn vilja losna úr Evópska efnahagssvæðinu

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Trenger Norge EØS- avtalen ?

Fyrst birt í "Rødt Nytt"  No.10 / 2011.
  
Brage Aronsen             [e-mail]   

  

En undersøkelse Sentio gjennomførte for Nei til EU i forkant av organisasjonens landsmøte i november, viser at et flertall på 52 prosent foretrekker en handelsavtale med EU. Bare 19 prosent av de spurte vil beholde EØS-avtalen dersom det foreligger et alternativ.

  

– Flere alternativer er mulige, men det viktigste å få fram er at det faktisk er mulig å se for seg at Norge ikke er skjebnebestemt til å være bundet til to, slik Støre vil ha oss til å tro: EØS eller EU-medlemskap, sier leder i Nei til EU, Heming Olaussen.

  

– Slik sett var målinga en murbrekker i debatten. Man kan tenke seg en reforhandla EØS-avtale, der viktige samfunnsområder er trukket ut av EØS og tilbake til nasjonalt sjølstyre. Man kan tenke seg en bilateral handelavtale inspirert av, men ikke kopi av Sveits-avtalene, man kan tenke seg en egennorsk konstruksjon basert på frihandelsavtalen vi har med EU fra 1973, og som faktisk er den som automatisk trer i kraft den dagen vi sier opp EØS. Det viktige nå er at debatten må handle om nettopp dette!

  

  

Ser på alternativer.

I tillegg til å lede Nei til EU sitter Olaussen I styringsgruppa for prosjektet Alternativer til dagens EØS-avtale. Prosjektet blei til etter at regjeringa oppnevnte utvalget Europautredningen som skal gjennomgå Norges avtaler med EU. Da utvalget blei satt ned valgte regjeringa å ikke gi mandat til å utrede alternative avtaler med EØS. Olaussen mener en slik utredning er nødvendig.

  

– Støre satte foten ned. Han skjønner hvilken utfordring en alternativ-debatt vil være for eliten i Norge. Han ville presse denne debatten inn i det samme gamle formatet: EU eller EØS. Dessuten har han en personlig historie knytta til EØS. Jeg får vel også si: Han mener åpenbart at EØS er best for Norge. Akkurat som EU-medlemskap er aller best.

      

Risikerer vi ikke at Norge blir utestengt fra EUmarkedet

hvis vi går ut av EØS ?

  

– Hvilken interesse skulle EU ha av det? EU har handelsoverskudd med Norge bortsett fra olje og gass. Vi er et kjøpesterkt land, vi har råvarer somfisk og metaller som forsyner EU-industri, vi er et fredelig og vennligsinna naboland, og EU trenger olja og gassen. Jeg anser EU for å være en rasjonell aktør som veit sitt eget beste, i motsetning til jasida som åpenbart tror at EU er et slags hevnende terror-regime.

   

Hva vil være de viktigste forskjellene mellom dagens EØS-avtale

og en handelsavtale mellom Norge og EU ?

  

– ESA og EFTA-domstolen ville bli fjerna. Det dynamiske og ensidige elementet i EØS som innebærer at vi bare må svelge unna alt som kommer fra EU ville bli eliminert. Norge ville bli et mer demokratisk og suverent land.

  

Truer velferdsstaten.

Rødt-leder Turid Thomassen applauderer prosjektet Alternativer til dagens EØS-avtale.

  

– Rødt har alltid ønsket å si opp EØS-avtalen. En rekke av våre merkesaker som faglige rettigheter, offentlig eierskap og forsvaret av den norske heimfallsretten, gjør det nødvendig å reise debatten om alternativer til EØS-avtalen. Derfor er det svært gledelig at folk ønsker en alternative avtale med EU og at nei-sida nå ser nøyere på alternativer til EØS, sier Thomassen.

  

– EØS-avtalen tvinger Norge til å innføre alle lover som gjelder EUs indre marked. Til tross for rekordhøy EU-motstand innføres stadig mer av EUs nyliberalistiske lovgivning i Norge gjennom EØS. EØS-avtalen er en trussel mot den norske velferdsstaten, sier Rødt-lederen.

 

 

Et flertall av Norges befolkning ønsker

en alternativ handelsavtale med EU framfor dagens EØS-avtale.

Nå varsler Nei-sida en intensivert innsats mot EØS-avtalen.

 

 

 

 

Bréf til Forsætisnefndar Alþingis - EKKERT svar !

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

   

Forsætisnefnd Alþingis
Skrifstofa Alþingis
Kirkjustræti 10
150 Reykjavík                                                              

                                                                                         Reykjavík 21. október 2011.

  

  

  

Varðar störf nefndar sem skipuð var af Forsætisnefnd Alþingis

til að úthluta styrkjum

"til að stuðla að umræðu og fræðslu um Evrópusambandið"

 

Félagið “Samstaða þjóðar” er baráttusamtök einstaklinga til varnar Stjórnarskrá Lýðveldisins á Íslandi og til að standa vörð um fullveldi almennings og sjálfstæði Íslands. Félagið er formlegt framhald samtakanna “Samstaða þjóðar gegn Icesave” sem stofnað var til að berjast gegn kúgun nýlenduveldanna Bretlands og Hollands, sem birtist í formi Icesave-krafna þessara ríkja.       

  

1.     Á fundi Forsætisnefndar Alþingis 30. maí 2011 voru samþykktar reglur um úthlutun styrkja “til að stuðla að umræðu og fræðslu um ESB”. Meðal annars segir svo um tilgang styrkjanna:

  

Alþingi veitir styrki…..til að stuðla að opinberri og upplýstri umræðu og fræðslu um Evrópusambandið, stefnu þess og áhrif hugsanlegrar aðildar Íslands að sambandinu.

 

2.     Í reglunum segir einnig:

 

Styrki skal veita til íslendskra félaga og félagasamtaka sem, samkvæmt tilgangi sínum, fjalla um málefni Evrópusambandsins og lýsa sjónarmiðum sínum til hugsanlegrar aðildar að sambandinu…..Styrki skal eingöngu veita til skýrt afmarkaðra verkefna.

 

3.     Með hliðsjón af þeim reglum sem Forsætisnefnd Alþingis setti um úthlutun styrkjanna, var það skoðun stjórnar “Samstöðu þjóðar” að reglurnar væru sem sniðnar að starfi félagsins. Sótti “Samstaða þjóðar” því um styrki til margra afmarkaðra verkefna, sem öll varða málefni ESB og eru til þess fallin til að stuðla að opinberri og upplýstri umræðu og fræðslu um Evrópusambandið.

  

4.     Auglýstur umsóknarfrestur um styrkina var til 09. ágúst 2011. Umsókn “Samstöðu þjóðar” er dagsett 08. ágúst 2011 (1. fylgiskjal).

  

5.     Með bréfi dagsettu 25. ágúst 2011 (2. fylgiskjal) tilkynnti úthlutunarnefndin að “Samstaða þjóðar” hefði ekki hlotið neinn styrk hjá nefndinni. Var ákvörðun nefndarinnar lýst svo:

  

Fjöldi umsókna um styrki til verkefna var umtalsvert meiri en unnt var að verða við og margar góðar styrkbeiðnir bárust. Því miður getur nefndin ekki orðið við umsókn yðar að þessu sinni.

  

6.     Stjórn “Samstöðu þjóðar” taldi útskýringar úthlutunarnefndarinnar ekki fullnægjandi og með bréfi dagsettu 02. September 2011 (3. fylgiskjal) var óskað frekari skýringa um ákvörðun nefndarinnar.

  

7.     Útskýringar úthlutunarnefndarinnar bárust í bréfi dagsettu 16. September 2011 (4. fylgiskjal). Þar kemur meðal annars fram, að umsókn “Samstöðu þjóðar” um styrki til að stuðla að umræðu og fræðslu um Evrópusambandið uppfyllti skilyrði um úthlutun og var tekin til efnislegrar umfjöllunar af nefndinni. Skilgreind verkefni “Samstöðu þjóðar” voru því borin saman við verkefni annarra umsækjenda.

  

8.     Alls sóttu 18 félög um styrki og af þeim voru umsóknir 8 félaga metnar hæfar til úthlutunar styrkja. Að því er best verður séð voru öll verkefni “Samstöðu þjóðar” metin hæf til úthlutunar styrkja.

     

9.     Þótt framsetning umsókna sé mismunandi, má ætla að alls hafi verið sótt um 21 verkefni (5. fylgiskjal). Þar af átti “Samstaða þjóðar” umsóknir um 15 verkefni plús sex verkefni sem unnin eru á mismunandi vettvangi, en aðrir umsækjendur færri.

    

10.     Úthlutunarnefndin veitti þremur félögum styrki, til að vinna að mismunandi verkefnum, sem ekki nema að litlu leyti eru sömu verkefni og “Samstaða þjóðar” sótti um styrki til. Þessi félög eru: Evrópuvaktin sótti um styrk að upphæð 6,0 milljónir Króna - með 2 verkefni, Heimssýn um 22,1 milljónir Króna - með 9 verkefni og Já Ísland sótti um 14,7 milljónir Króna - með 6 verkefni. Nefndin úthlutaði allri upphæðinni samtals 27 milljónum til þessara þriggja félaga þ.e. 13,5 milljónum til Já Ísland og 13,5 milljónir skiptust á milli Evrópuvaktarinnar og Heimssýnar.

                    

11. Ámælisvert verður að telja, að ekki hefur verið úthlutað til ákveðinna verkefna, eins og reglur Forsætisnefndar gera ráð fyrir, en í reglunum frá 30. maí 2011 segir:

  

“Styrki skal eingöngu veita til skýrt afmarkaðra verkefna”

 

12. Með hliðsjón af framansögðu, vekur mikla furðu að úthlutunarnefndin taldi ekki ástæðu til að veita “Samstöðu þjóðar” styrk til að vinna að einu einasta verkefni. Þessari niðurstöðu nefndarinnar vill stjórn “Samstöðu þjóðar” mótmæla harðlega og skorar á Forsætisnefnd Alþingis að rannsaka verklag úthlutunarnefndar og leiðrétta þau mistök sem hún hefur gert.

  

  

Virðingarfyllst.  

  

Samstaða þjóðar.

Pétur Valdimarsson, tæknifræðingur.

Anna Ragnhildur Kvaran, leiðsögumaður.

Loftur Altice Þorsteinsson, verkfræðingur.

 

  

     

_____________________________________________________________________
    Skrásett heimilisfang: Laugarásvegur 4, 104 Reykjavík   -   Netföng: [e-mail] / [e-mail]

Jón Valur Jesson: fjallar um Evrópustofu-hneykslið á Bylgjunni !

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

 

SAMSTAÐA ÞJÓÐAR mótmælir rekstri Evrópustofu !

  

  

Þær fréttir bárust í síðustu viku að opnuð hefði verið Evrópustofa, sem ætlað er að troða í Íslendina áróðri Evrópusambandsins. Enginn maður með fullu viti vill afnema sjálfstæði landsins, né heldur fórna fullveldisrétti almennings. Að auki er brambolt kjölturakka Evrópusambandsins fullkomlega ólöglegt.

  

Starfsemi Evrópustofu brýtur í bága við lög 62/1978, sem nefnast:

  

Lög um bann við fjárhagslegum stuðningi erlendra aðila við íslenska stjórnmálaflokka og blaðaútgáfu erlendra sendiráða á Íslandi. 

  

Öllum er ljóst að um ólöglega starfsemi er að ræða, en staðfest hefur verið að Evrópustofa verður rekin fyrir betlifé frá Evrópusambandinu og að það var utanríkisráðherra Íslands Össur Skarphéðinsson sem fór með betlistaf til Brussel að sækja féð.  Bylgjan fjallaði um málið í morgun 27. janúar 2012. Rætt var við Jón Val Jensson, hinn kunna baráttumann fyrir sjálfstæði og landréttindum Íslands.

  

Viðtal á Bylgjunni við Jón Val Jensson

----------------------------------------------------------

viðtal >>>  Jón Valur Jensson 27.01.2012.  <<< viðtal

 

  

Úr greinargerð með lagafrumvarpinu um bann við erlendri mútustarfsemi, eins og Evrópusambandið stundar með rekstri Evrópustofu: 

Orsök þess, að flutningsmenn flytja nú þetta sérstaka frumvarp, sem varðar einn þátt málsins, er hins vegar sú, að upp komst nú í vetur og liggur fyrir játning eins stjórnmálaflokks, Alþýðuflokksins, að hann hafi leitað fjárframlaga erlendis frá og fái nú þaðan peninga til þess að kosta útgáfu blaðs síns og standa straum af annarri stjórnmálastarfsemi á landi hér.

  

Hugmyndir Samfylkingar um eðli og afsal fullveldis

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Hugmyndir Samfylkingar um eðli og afsal fullveldis 

 

 

Fyrst birt í Morgunblaðinu 25. janúar 2011.
  

Loftur Altice Þorsteinsson

Fulltrúar erlends valds og framandi hugmyndafræði eru þekktir fyrir að kunna lítil skil á stjórnskipun lýðveldisins Íslands. Frá Sossunum kemur stöðugur straumur fjarstæðukenndra staðhæfinga um fullveldi landsins. Einkennandi hjá þessu fólki er ruglingur á hugtökunum »fullveldi þjóðar« og »sjálfstæði lands«.

Eitt þeirra atriða sem Sossarnir reyna að rangtúlka er sú staðreynd, að hugtakið »fullveldi« er stjórnarfarslegt grundvallaratriði. Fullveldi (fullveldi = fullt vald) merkir endanlegt og ótakmarkað vald um málefni landsins. Endanlegt er fullveldið, vegna þess að ákvörðunum fullveldishafans verður ekki vísað til annars aðila. Ótakmarkað er fullveldið, vegna þess að það tekur til allra þátta sem fullveldishafinn ákveður.

Í þrákelkni sinni að innlima Ísland í Evrópuríkið hafa fulltrúar Samfylkingar tekið upp á því að villuleiða umræðuna og tala um »deilt fullveldi«. Þetta er fullveldi sem Sossarnir telja að hægt sé að deila með erlendum valdastofnunum. Einnig tala þeir um »fullveldi út á við« og »fullveldi inn á við«. Þessar hugmyndir eiga sér enga stoð í raunveruleikanum, en duga sjálfsagt vel í hugarheimi Samfylkingar.

Þröstur Ólafsson, 08. janúar 2011.
Í Fréttablaðinu birtist grein eftir Þröst Ólafsson, þar sem fjarstæðan að »deila fullveldi« kemur fram. Þröstur segir:

Fullveldi er að móta eigin þróun, eigin örlög. Á tímum hnattvæðingar merkir það að geta haft áhrif á ákvarðanir annarra þjóða til að geta unnið eigin hagsmunum brautargengi. Það heitir að deila fullveldi. Þjóð lætur hluta af eigin fullveldi en fær hlutdeild í fullveldi annarra þjóða á móti.

Skilningsleysi Þrastar er algert á þeirri staðreynd, að hugtakið »fullveldi« felur í sér ódeilanleika. Það er bara einn aðili sem hverju sinni getur farið með stjórnarfarslegt fullveldi þjóðar. Í lýðveldi er það lýðurinn/þjóðin sem fer með þennan fullveldisrétt. Að auki getur varla nokkrum heilvita manni dottið í hug að innlimun Íslands í Evrópuríkið leiði til þess að Íslendingar hafi einhver áhrif á þróun mála innan þess.

Eins og verður útskýrt síðar er þessi rökvilla um »deilt fullveldi« ættuð frá Eiríki Bergmann Einarssyni. Hann er einnig höfundur hugtakanna »fullveldi út á við« og »fullveldi inn á við«.

Kristrún Heimisdóttir, 06. febrúar 2010.
Annar fulltrúi erlends valds og alræmd málpípa Samfylkingar er Kristrún Heimisdóttir. Í ritgerð eftir hana, sem birtist í Fréttablaðinu, setti hún fram fáránlega skoðun um fullveldið. Kristrún segir:

Staðan er að fullveldishafinn út á við, sem er ríkisstjórnin, verður að leysa milliríkjadeiluna en getur ekki gert það án fulltingis fullveldishafans inn á við, sem er Alþingi, og undan þeim báðum verður sennilega stungið í þjóðar-atkvæðagreiðslu 6. mars.

Að skipta fullveldinu upp í »fullveldi út á við« og »fullveldi inn á við« er algjörlega fráleit hugmynd. Við sjáum að Kristrún telur að ríkisstjórnin fari með »fullveldið út á við« sem enginn fótur er fyrir. Að Alþingi fari með fullveldið allt hafa auðvitað þingræðissinnar predikað lengi, en þeirra hugmynd var varpað á haf út í þjóðaratkvæðinu 6. marz 2010.

Kristrúnu er samt ekki alls varnað, því að hún sá fyrir að í þjóðaratkvæðinu »yrði stungið undan« ríkisstjórn og Alþingi. Með þjóðaratkvæðinu fekkst glæsileg staðfesting á fullveldisrétti almennings. Á Íslandi stendur baráttan um fullveldið. Sossarnir, fulltrúar erlends valds og framandi hugmyndafræði, skulu ekki láta sér detta til hugar, að fullveldið verði falið þeim á hendur.

Eiríkur Bergmann Einarsson, 20. desember 2008.
Furðulegar ranghugmyndir Þrastar og Kristrúnar má rekja til ritsmíðar eftir Eirík Bergman Einarsson sem birtist í Fréttablaðinu. Þar tekst Eiríki að rugla saman hugtökunum fullveldi og sjálfstæði, þannig að útkoman er í fullu samræmi við hugmyndir hans um afsal á sjálfstæði Íslands til Evrópuríkisins.

Það vekur efasemdir um fræðimennsku Eiríks og heiðarleika, að í upphafi ritgerðarinnar lýsir hann staðreyndum, en hverfur síðan algerlega í draumaheim ESB-sinnans. Hann vísar réttilega til Upplýsingarinnar og Frönsku byltingarinnar, sem upphafs lýðræðisins. Eiríkur víxlar síðan hugtökunum »sjálfstæði ríkis« og »fullveldi þjóðar«. Að lokum leiðist hann til þess að ræða um »deilt fullveldi« og hann endar með »innra fullveldi« og »ytra fullveldi«.

Stjórnarfar á Íslandi nefnist »lýðveldi« vegna þess að lýðurinn fer með hið endanlega og ótakmarkaða vald - »fullveldið«. Fullveldi Íslands var hjá konunginum fram að stofnun lýðveldisins 1944. Tímabilið 1918-1944 var stjórnarfarið »konungsveldi«, sem eðli máls samkvæmt gat ekki verið »lýðveldi«.

Ljóst má vera að Eiríkur er andlegur faðir þeirra vitlausu hugmynda um fullveldi sem Kristrún og Þröstur endurvarpa. Er ekki vítavert að fólk er á opinberu framfæri við að búa til svona rangsnúning? Auðvitað eiga þessir fulltrúar erlends valds og framandi hugmyndafræði skjól hjá ríkisstjórn Íslands. Þetta er liður í baráttu hennar gegn sjálfstæði Íslendinga. 

 

Sossarnir, fulltrúar erlends valds og framandi hugmyndafræði,

skulu ekki láta sér detta til hugar,

að fullveldið verði falið þeim á hendur.
 

 

 

Áskorun á Ólaf Ragnar Grímsson forseta

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Áskorun á Ólaf Ragnar Grímsson forseta
 

Fyrst birt í Morgunblaðinu 24. janúar 2012.
  

Guðni Ágústsson

 

Aldrei hefur undirskriftasöfnun eða áskorun farið jafnvel af stað og nú hvað varðar að Ólafur Ragnar Grímsson gefi kost á sér í eitt kjörtímabil í viðbót sem forseti Íslands. Ástæður þessa eru margar en fyrst og fremst þær að hann hefur reynst mikilvægur málsvari þjóðar sinnar veitt öryggi og traust á tímum sundrungar og reiði hér innanlands. Málflutningur hans hefur reynst mikilvægur bæði innanlands og ekki síður erlendis og þá sérstaklega í Evrópu. Við höfum átt í illvígum deilum við Breta og Hollendinga og nú Evrópusambandið út af Icesave-skuldum sem okkur sem þjóð bar aldrei að borga. Ég bið þig að fara inn á Áskorun til forseta Íslands  og styðja þúsundir manna í grasrót samfélagsins um að skora á forsetann að gefa kost á sér í eitt kjörtímabil enn.

 

Ólafur Ragnar þorir. 

Ólafur Ragnar Grímsson hefur verið forseti sem hefur þorað að taka ákvarðanir og tala máli Íslendinga á erlendri grundu í erfiðustu málum samtímans. Við skulum viðurkenna að þar fyllti hann upp í tómarúm þar sem stjórnmálamennirnir og forystumenn landsins hikuðu.

  

Enginn gleymir hvernig hann tókst á við Bretana út af hryðjuverkalögunum sem þeir settu á Ísland. Hann virkjaði síðan 26. gr. stjórnarskrárinnar á neyðarstundu í Icesave-málinu. Og þjóðin fékk tækifæri til að hafna að borga skuldir óreiðumanna og einkabanka í tvígang. Lýðræðislegt afrek sem margar aðrar þjóðir virða og þakka íslensku þjóðinni fyrir í dag. Yfirgangur og frekja fjármálamannanna geisar víðar en hér. Hún er harðvítug um allan hinn vestrænaheim. Þeir vilja græða þegar vel gengur en alþýðan skal taka við ósómanum þegar allt hrynur af þeirra völdum.

  

Lýðræðisleg átök eru framundan.

Ólafur Ragnar Grímsson er lýðræðissinni, góður málsvari þjóðar sinnar inn á við og ekki síður út á við. Á tímum óvissu og pólitískrar upplausnar bæði hér og um veröld alla, er mikilvægt að hann gegni forsetaembættinu áfram.

  

Framundan eru átök um stjórnarskrá, þjóðaratkvæðagreiðslur um stöðu Alþingis og hlutverk forsetaembættisins. Átök um aðild að Evrópusambandinu - glímunni við yfirþjóðlegt vald. Því skora ég á alla Íslendinga að skrifa undir áskorun á forsetann að gefa kost á sér til starfa á Bessastöðum næsta kjörtímabil.

  

Við þurfum mann í forsetaembættið sem þorir að grípa til öryggis-ventilsins

og tala máli þjóðarinnar nú sem aldrei fyrr.

  

Óskum þess að Ólafur Ragnar Grímsson verði forseti Íslands áfram.

 

Ólafur Ragnar Grímsson hefur verið forseti sem hefur þorað

að taka ákvarðanir og tala máli Íslendinga á erlendri grundu

í erfiðustu málum samtímans. 

 

 

Að fara úr EES-öskunni í ESB-eldinn

 

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

 

Að fara úr EES-öskunni í ESB-eldinn

Fyrst birt í Morgunblaðinu 21. janúar 2012.
  
Hjörleifur Guttormsson
 

Viðamikil úttekt norskra stjórnvalda á samningnum um Evrópska efnahagssvæðið, sem gekk í gildi í ársbyrjun 1994, hefur nú verið kynnt og vakið athygli. Þar er dreginn fram sá mikli lýðræðishalli sem fylgt hefur samningnum frá byrjun en honum jafnframt talið efnahagslega margt til tekna. Hvorugt á að koma á óvart, né heldur síendurteknar tilraunir Samfylkingarinnar að nota nú EES-samninginn sem rök fyrir inngöngu í Evrópusambandið.

Andstæðingar EES bentu á ágallana.

Hugmyndin að EES-samningnum varð til fyrir aldarfjórðungi í smiðju nokkurra forystumanna sósíaldemókrata á meginlandinu með Jacques Delors yfirkommissar og Gro Harlem Bruntland, forsætisráðherra Noregs, í fararbroddi. Forystumenn norskra krata höfðu lengi leitað lags til að hefna harma frá árinu 1972 þegar aðildarsamningur Noregs og EB var felldur í þjóðaratkvæðagreiðslu í Noregi. EES-samningurinn átti að vera lykillinn að því að taka málið upp öðru sinni og sigrast á andstöðunni við EB-aðild í Noregi. Sem fulltrúi í Evrópustefnunefnd Alþingis og utanríkismálanefnd á þessum árum fylgdist ég með framvindu mála og benti m.a. á að með EES væri í aðsigi veruleg skerðing á stjórnarfarslegu sjálfstæði Íslands. Í nefndaráliti til Alþingis 1990 sagði ég um samningsdrögin:

Hér blasir því við valdaafsal sem vart gæti orðið að veruleika nema að undangenginni stjórnarskrárbreytingu. 
 

Undir þetta var tekið af Samstöðu um óháð Ísland sem krafðist þjóðaratkvæðis um samninginn.

Heyr á endemi!

Nú láta þeir sem fastast sækja að koma Íslandi í ESB sem þeim hafi verið ljós frá upphafi ólýðræðisleg áhrif EES á íslenskt stjórnkerfi. Össur utanríkisráðherra tekur nú undir niðurstöðu norsku skýrslunnar um fullveldisframsal og hefur fréttamaður eftir honum að fyrir 18 árum hafi EES-samningurinn »verið nálægt því« að standast ekki stjórnarskrána. Orðrétt sagði Össur í sjónvarpsviðtali 17. janúar sl.:
 

Ég held að þróunin hafi verið svo hröð síðan að við séum komin út fyrir það, að það sé algjörlega nauðsynlegt að breyta stjórnarskránni til að heimila í reynd þessar ákvarðanir og þetta valdaframsal sem er í dag.

Við samþykkt EES-samningsins 1993 höfðu hvorki Össur Skarphéðinsson né Jón Hannibalsson sem ráðherrar og þingmenn minnstu efasemdir um að hann stæðist stjórnarskrá og andmæltu því að með honum yrði Alþingi í ríkum mæli svipt áhrifum á lagasetningu. Nú taka þeir báðir fagnandi mati norsku skýrslunnar um fullveldisframsal vegna EES og vilja nýta það til að opna allar gáttir fyrir aðild að Evrópusambandinu. Einnig á þessa úthugsuðu leikfléttu bentu andstæðingar EES-samningsins þráfaldlega fyrir tveimur áratugum.

Vörslumaður í hlutverki trúðsins.

Þegar fjölmargir lýstu í aðdraganda EES-samningsins yfir áhyggjum út af óviðunandi valdaafsali brugðust talsmenn samningsins með forystu Alþýðuflokksins í fararbroddi við með því að staðhæfa að í samningnum sjálfum sé að finna innbyggð ákvæði sem geri kleift að hafa áhrif á tilskipanir frá Brussel, bæði á mótunar- og framkvæmdastigi. Þetta átti að gerast innan EES-ráðsins, með sameiginlegri EES-nefnd og sérstakri þingmanna- og ráðgjafanefnd (89.-96. gr. EES-samningsins), með ákvæðum um ákvarðanatöku (97.-104. grein), að ógleymdum »öryggisráðstöfunum« (112.-114. grein) sem veiti samningsaðilum neitunarvald ef í harðbakka slær. Nú heyrum við frá Össuri utanríkisráðherra, vörslumanni samningsins fyrir Íslands hönd, að þetta hafi allt verið í plati frá upphafi. Í sjónvarpsviðtalinu 17. janúar sl. sagði hann orðrétt:

  

Sjálfum finnst mér því töluvert niðurlægjandi fyrir íslenska þingið að þurfa að taka nánast vikulega við einhverjum ákvörðunum, tilskipunum, reglum, mjög oft lagafrumvörpum og samþykkja það meira og minna eins og allir vita án þess að geta haft áhrif á þessar niðurstöður.

  

Það væri ekki úr vegi að Alþingi beitti sér svipað og Norðmenn fyrir óháðri rannsókn á því, hvernig framkvæmdavaldið og íslenska utanríkisþjónustan hafi rækt hlutverk sitt innan EES-samningsins frá upphafi. Ekki er umdeilt að kostnaðurinn við allt það kerfi hefur numið háum fjárhæðum.

Tilgangurinn helgar meðalið. 
Ef Jón Hannibalsson sem utanríkisráðherra og síðan arftaki hans Halldór Ásgrímsson hefðu mátt ráða í samstjórn með Sjálfstæðisflokknum 1991-2006 væri Ísland löngu farið úr öskunni í eldinn og orðið aðili að Evrópusambandinu. Þrátt fyrir augljósar takmarkanir og ágalla EES-samningsins þarf sérstakt hugarástand og ósvífni til að staðhæfa að í honum felist meira framsal á fullveldi en innganga í ESB. Össur segir þetta nú eitt af sterkustu rökunum fyrir að leita þar inngöngu »...þar sem við getum að minnsta kosti stappað niður fæti, beitt neitunarvaldi, læst okkur saman við aðrar smáþjóðir eftir atvikum um okkar hagsmunamál«. 
 

Það er ekki ónýtt fyrir ESB sem samningsaðila um inngöngu Íslands í Evrópusambandið að vita af rétttrúuðum viðmælendum hér í norðri. Spurningin er hversu lengi Vinstrihreyfingin - grænt framboð sem ábekingur aðildarumsóknar ætlar að halda vegferðinni áfram undir slíkri forystu.

 

Ef Jón Hannibalsson sem utanríkisráðherra

og síðan arftaki hans Halldór Ásgrímsson hefðu mátt ráða

í samstjórn með Sjálfstæðisflokknum 1991-2006

væri Ísland löngu farið úr öskunni í eldinn

og orðið aðili að Evrópusambandinu. 

 

 

SAMSTAÐA ÞJÓÐAR hvetur til framboðs Ólafs Ragnars Grímssonar !

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

 

SAMSTAÐA ÞJÓÐAR hvetur til framboðs Ólafs Ragnars Grímssonar !

  

  

Hafin er undirskriftasöfnun þar sem skorað er á Ólaf Ragnar Grímsson að gefa áfram kost á sér til embættis forseta Íslands. Samstaða þjóðar hvetur til þessa framboðs og mun styðja það eftir fyllsta mætti. Minnt er á yfirlýsingu félagsins frá 26. desember 2011.

  

Yfirlýsing Samstöðu þjóðar vegna forsetakosninga á árinu 2012 !

----------------------------------------------

 

>>>  Ávarp forsetans 01. janúar 2012.  <<<

 

 

.

Ragnar Arnalds

 

.

Þollý Rósmundsdóttir

 

.

Guðni Ágústsson

 

.

Ásgerður Jóna Flosadóttir

 

>>><<<

Eldri umfjöllun um mikilvægi forsetaembættisins.

04.01.2012: Leitin er hafin að nýgjum lýðræðissinnuðum forseta fyrir Lýðveldið

01.01.2012: Hugleiðingar í upphafi árs 2012 - að loknu ávarpi Ólafs Ragnars.

20.09.2011: Ólundarlegt gjammið í kjölturökkum ESB er til aukinna leiðinda

 

21.03.2011: Þorsteinn Pálsson vanvirðir Lýðveldið

04.01.2011: Áramótaávörp forseta og forsætisráðherra

09.12.2010: Fullkomlega ólöglegar viðræður við nýlenduveldin 

01.12.2010: Ólafur Ragnar fjallar um handhafa fullvelds á Íslandi

17.06.2010: Þjóðaratkvæðið veitti þjóðinni styrk

06.01.2010: Ólafur Ragnar stóð fastur fyrir en Jóhanna var Íslandi til skammar !

>>><<<

 

Evrópusambandið beitir sniðgöngu til að forðast þjóðaratkvæði

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

 

Evrópusambandið beitir sniðgöngu til að forðast þjóðaratkvæði

  

  

Eins og flestum er kunnugt, þjónar Evrópusambandið þeim tilgangi að koma öllum Evrópuskaganum undir yfirráð Franka og Þjóðverja. Um aldir höfðu þessar þjóðir, hvor fyrir sig, gert áranguslausar tilraunir til að undiroka aðrar þjóðir sem svæðið byggja. Það var því hrein snilld hjá þeim, að snúa bökum saman og smala “villiköttunum” undir því yfirskyni að smádýrum væri fyrir beztu að njóta skjóls í Evrópusambandinu.

  

Ein þeirra blekkinga sem valda-aðall Evrópu hefur beitt í sam-baksi sínu er að tala mikið um lýðræðislegt eðli ESB. Þetta er gamalt bragð sem kommúnistarnir í Ráðstjórnarríkjunum beittu af mikilli fimi. Staðreyndin er hins vegar sú, að Evrópusambandið er á góðri leið að skáka Norður-Kóreu, sem það ríki sem lengst gengur í höfðingja-ræðinu – stjórnkerfi sem einnig gengur oft undir nafninu þingræði.

  

Í stjórnarskrám ríkja þar sem lýðræði er í heiðri haft, eru engar mikilvægar ákvarðanir teknar án þess að um málið sé haldið bindandi þjóðaratkvæði. Slíkt fyrirkomulag er sem eitur í beinum valda-aðalsins í Evrópu. Undan þjóðaratkvæði er vikist við öll tækifæri. Nú hefur eitt slíkt tækifæri opinberast ráðamönnum ESB – beitt skal sniðgöngu (passerelle) til að forðast þjóðaratkvæði um fyrirhugað fjárlagabandalag EVRU-landanna.

 

   .

    

   Nigel Farage og José Barroso

Evrópuþingið 18. janúar 2012.

  

  

  

Með Lissabon samningnum var valda-aðli ESB gert auðvelt að sniðganga lýðræðið. Með sérkennilegum skilgreiningum um hvað sé vald og hvað ekki, geta embættismenn ESB hindrað þjóðaratkvæði, sem þó er hin opinbera regla. Samkvæmt þeim meginreglum ESB, sem flaggað er á tyllidögum, skal halda þjóðaratkvæði um mikilvægar ákvarðanir, eins og fyrirhugaða stofnun fjárlagabandalags EVRU-landanna.

  

Fyrirætlanir ESB hafa mætt mikilli andstöðu þeirra sem styðja lýðræði á öllum stigum stjórnsýslunnar og vilja að sjálfstæði landa sé virt. Sjálfstæðisflokkur Bretlands (UK Independence Party) er framarlega í þessari baráttu og meðfylgjandi myndband sýnir Nigel Farage eiga orðastað við José Manuel Barroso, forseta Framkvæmdastjórnar ESB.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

  

       

>>><<<

 

Reykjavík - Ríkisstjórnin fórnaði hagsmunum Íslands fyrir ESB-drauminn

  

 

Samstaða þjóðar    NATIONAL UNITY COALITION                                                               Baráttusamtök fyrir fullveldisrétti almennings og sjálfstæði Íslands.    Stöndum vörð um Stjórnarskrá Lýðveldisins.

  

    

 

Ríkisstjórnin fórnaði hagsmunum Íslands fyrir ESB-drauminn

-

Reykjavík 13. janúar 2010

  

  

Núverandi ríkisstjórn er versta plága sem yfir Ísland hefur dunið. Skýrast kom þetta í ljós við ýtrekaðar tilraunir þessa fólks að koma Icesave-klafanum á landsmenn. Það var jafnvel tilbúið að svívirða Stjórnarskrá þjóðarinnar til að þóknast húsbændum sínum í Evrópusambandinu.

Þjóðsvikarar leynast þó víðar, eins og berlega kom í ljós við afgreiðslu Icesave-laganna á Alþingi. Til dæmis vita núna allir landsmenn, að “Ískalt mat er uppskrift að svikum” - svikum gegn hagsmunum Íslands sem aldreigi má fyrirgefa. Landsdómur bíður eftir öllu þessu fólki.

Þegar kjölturakkar Evrópusambandsins samþykktu Icesave-III-lögin á Alþingi, voru uppi ýmsar skýringar á ástæðum þess að það var gert með atkvæðum sumra þingmanna stjórnarandstöðunnar. Enginn vafi leikur lengur á að það var vegna hótana nýlenduveldanna. Meðal annars hafa Wikileaks skjölin sannað, að það voru hótanir Breta og Hollendinga sem réðu afstöðu þessara Alþingismanna.

Í leyniskjölum Bandaríska utanráðuneytissins, sem Wikileaks birti, kemur skýrt fram að Bretland og Holland höfðu fundið lyktina af “ískalda matinu” – þessi ríki vissu að hótanir um að stöðva innlimun Íslands í ESB myndu hafa tilætluð áhrif. Hér fyrir neðan getur að líta skýrsluna frá sendiráði Bandaríkjanna í Reykjavík. Síðar verða birtar fleirri sambærilegar skýrslur úr Wikileaks safninu.

 

Loftur Altice Þorsteinsson.

  

    

<<<>>>

  

 

ICELAND - LOOKING FOR ALTERNATIVES

TO AN ICESAVE REFERENDUM

  

  

Summary ---

  

¶1.CDA met with Ministry of Foreign Affairs Permanent Secretary Einar Gunnarsson and Political Advisor Kristjan Guy Burgess January 12 to discuss Icesave. After presenting a gloomy picture of Iceland&#39;s future, the two officials asked for U.S. support. They said that public comments of support from the U.S. or assistance in getting the issue on the IMF agenda would be very much appreciated. They further said that they did not want to see the matter go to a national referendum and that they were exploring other options for resolving the issue. The British Ambassador told CDA separately that he, as well as the Ministry of Finance, were also looking at options that would forestall

a referendum. (End Summary).

  

¶2. CDA met with Permanent Secretary Einar Gunnarsson and Political Advisor Kristjan Guy Burgess at the Icelandic Ministry of Foreign Affairson January 12 for a two hour marathon meeting to discuss Icesave. The Icelandic officials painted a very gloomy picture for Iceland&#39;s future. They suggested that the most likely outcome for the country was that the Icesave issue would fail in a national referendum. Should that occur, they suggested, Iceland would be back to square one with the British and the Dutch. The country, however, would be much worse off because it would have lost international credibility and access to financial markets. Gunnarsson suggested that the Icesave issue, if it continues along its present course, would cause Iceland to default in 2011 when a number of loans become due and could set Iceland back 30 years.

  

¶3. The two government officials stressed that Iceland needs international support. CDA reiterated that the United States was neutralon this bilateral issue and hoped for a speedy resolution. Moreover,the U.S. had supported Iceland&#39;s position at the last IMF Review and expected to do so again depending on the circumstances. Gunnarsson and Burgess responded that they understood the United States&#39; stated position of neutrality on the issue; however, they expressed the view that it was impossible to remain neutral regarding the Icesave matter. Iceland,they said, was being bullied by two much larger powers and a position of neutrality was tantamount to watching the bullying take place. They suggested that a public statement from the U.S. in support of Iceland would be very helpful. They also felt that U.S. intervention in the IMF could be of assistance, specifically if it was targeted at getting Iceland&#39;s review placed on the IMF agenda. Gunnarsson acknowledged that U.S. support during the review was appreciated but, realistically, the issue would never make it on the agenda unless external pressure was applied on the IMF.

  

¶4. Gunnarsson and Burgess were extremely pessimistic regarding the national referendum and said that the Government of Iceland was exploring other options to resolve the Icesave situation. They hinted that renegotiation might be a viable alternative and referenced recent meetings between the government and the opposition at which this optionwas discussed. Everyone could potentially save face, they suggested, if a new repayment agreement was reached with the British and Dutch that could possibly include a lower interest rate for the loan. This solution, they felt, would be palatable to the Icelandic people and potentially to the opposition as well. They did not know, however, whether the British and Dutch would agree to another round of negotiations. They also acknowledged that any new agreement would have to be approved in parliament and, of course, signed by the president.

  

¶5. On January 13, CDA also discussed the situation with British Ambassador Ian Whiting who said that Britain might consider options that would forestall a national referendum on the Icesave issue. The Ambassador said, however, that the British Government was receiving mixed messages from the Icelanders who, one week ago, seemed content to move forward with a referendum (as the Prime Minister had conveyed to her UK counterpart) but now appeared to be looking at other options. For example, the Ministry of Finance was already looking at ways to improve the agreement but not undermine the obligation or certainty of payment. He outlined for CDA a potential solution that he was exploring that would involve Norway loaning Iceland the money to cover the Icesave debt. This idea, he felt, had merit because it would create a situation in which the Icelandic Government was dealing with a country that it perceived to be sympathetic to its situation, a fact that could remove some of the animosity from the renegotiations. Negotiating a good loan repayment agreement with Norway, said Whiting, would allow both sides to claim victory. The British and Dutch would receive their money and Iceland would be able to repay its debts under more favorable terms. He was going to discuss the idea with the Norwegian Ambassador that same day.

  

¶6. On January 13, CDA also met Iceland&#39;s Ambassador to the UnitedStates Hjalmar Hannesson who was in Iceland. The Ambassador described the potential constitutional crisis that would likely ensue should the referendum go forward and fail, in essence a vote of no confidence. In that case, the constitutionally apolitical Head of State would have brought down the elected government, a possibility that several former politicians in both parties had long ago agreed should not happen. Despite his and his family&#39;s long association with the Progressive Party, Hannesson said that this was not the time for elections or a change of government. He added that he did not sense a willingness on the partof the opposition to take control of the government. Noting that the President, whom he has known for years, is considered "unpredictable," he hoped that a solution palatable to all sides in Iceland could provide a way out.

  

¶7. Comment: It is quickly becoming clear that very few of the involved parties are comfortable with the Icesave issue being put to a vote in a national referendum. Both the ruling coalition and the opposition appear to understand that they must present a united front for there to be any possibility of discussing alternative solutions with the British and Dutch. At present, such cooperation remains elusive; however, a number of closed door meetings between the opposition and government will take place in the coming days to explore the full range of potential solutions and, hopefully, to forge consensus. All of this, however, remains in flux.

 

  

Höfundur skýrslu: Sam Watson (Chargé d&#39;Affaires við sendiráð USA í Reykjavík, ágúst 2009 til september 2011).

 

>>><<<

  

    

Skjöl úr sendiráðum Bandaríkjanna:

       

13.01.2010: Reykjavík.

19.02.2010: Haag.

01.06.2010: London.

 

 

>>><<<